dinsdag 12 augustus 2014

NL

2

➜ Maandag Ondertussen op de camping |Dinsdag kampvuurverhaal |Woensdag Onderwegmet de camper |Donderdag Ondertussen

Op Vacansoleil-camping In-ternational in Castellane, eendorpje in de Provence, vierenveel mensen vakantie.Jeroen Schmale zoekt ze op.

ONDERTUSSEN OP DE CAMPING Vacansoleil International

In een hoekje van de cam-ping, direct achter het res-taurant, staat een oude Peu-geot 106met een Griekskenteken. Ooit moet het wa-gentje groen zijn geweest,maar dat weet het karretjedankzij enorme roestplek-

ken uitstekend te verbergen.Het moet fantastisch zijn omin Griekenland te kamperen(kost geen fluit, altijd zon,zee immer in de buurt), duswaarom reis je als Griek invredesnaam naar Frankrijk?We proberen in gesprek te

komenmet deman naast deauto, maar hij begrijpt nietsvan onze kalimerra’s; goe-dendag in het Grieks, vol-gens de Google-vertaalma-chine. Engels dan?Nope.Duits? Keine Ahnung. Franswellicht?Mais oui!

Onze Giorgos heet in werke-lijkheid Lionel en komt nietuit Athene of Thessaloniki,maar uit Grasse; op eenuurtje rijden van Castellane.Hij is een dag op bezoek bijzijn ouders, die hier de helezomer staan.

Blijft de vraag; waarom rijdtLionel in een Griekse auto?,,Gekregen van een Grieksevriendin. Maar ik vond hetniet demoeite om hem opeen Frans kenteken over tezetten.’’Begrijpelijk.

Ik zei meteen: Ik laatje niet in de steek.Ik heb niet voorniets het jawoord

gezegd.

,,Hoe ik me vandaag voel? Lekker. Dat komtomdat ik vanochtend muziek heb gemaakt.Het was een tijdje geleden. Ik speelde inLoïs Lane en daarvoor in allerlei punkband-jes. In 1987 was ik ongeveer 12 jaar popmu-zikant geweest met veel seks, drugs en rock-’n-roll achter de kiezen. Ondanks het succesdat we hadden met Loïs Lane merkte ik datik steeds meer een onbestemd en onver-vuld gevoel kreeg. Ik dacht: ‘is dit noualles?’. Een beetje het Henny Vrienten-ge-voel. Ik realiseerde me dat nog een gou-den plaat, een nog mooiere vriendin, nogmeer gitaren of nog een hit het nietmeer zouden doen voor mij, dat daarmijn geluk niet in zat. Dat was cho-querend, want tot dan toe was datmijn focus geweest, mijn jongens-

droom.Ik kwam in

een

soort identiteitscrisis terecht. Het speeldezich vooral vanbinnen af, maar soms praatteik er met vrienden over. Wat is de betekenisvan het leven? vroeg ik me af. Waar gaat hetallemaal om? Wat is geluk?

OpzoekOp een gegeven moment sprak ik een jon-gen die tegen me zei: ‘Jij zoekt God.’ En: ‘Jemoet gaan mediteren.’ Ik had niets metGod, ben atheïstisch opgevoed, maar tochging ik op zoek. Ik startte met meditatie enbegon te begrijpen wat die jongen bedoeldemet ‘God’. Niet zozeer een God buiten jezelf,maar het goddelijke in jezelf. Dat deel datnog heel is; gelukkig, vrij en liefdevol. Alleswat ik altijd buiten mezelf had gezocht,bleek vanbinnen te zitten. Bij Raja Yoga op

de Haarlemmerdijk, waar ik ken-nismaakte met meditatie,

leerde ik twee belang-rijke dingen. Ten eer-ste: je hebt gedach-ten. Maar je bent zeniet. Ik dacht: als ikniet mijn gedach-ten ben, mijn ego,wie ben ik danwel? Ze leerden meook dat als je uit jegedachten stapt, enernaar kunt kijkenals een toeschouwer,

je vanzelf stil wordtvanbinnen. Je hoeft je

geest dus niet stil temáken, je hoeft alleen maar te

stoppen je met je ge-dachten

te identificeren en ze in plaats daarvan alswolken aan de hemel voorbij te laten gaan.Dat ben ik gaan oefenen. Het was heel fijn.Ik heb 14 jaar lang als yogi in Amsterdam

geleefd. 4.00 uur op, celibatair leven, vegeta-risch eten. Ik reisde vele malen door India enhad contact met yogi’s en monniken van overde hele wereld. Ik leefde in die tijd van deroyalty’s van nummers als Amsterdamned enMy Best Friend. Na 4 jaar waren de royalty’szo’n beetje op, ik moest ergens anders geldmee gaan verdienen. Toen ben ik gaan schrij-ven over mijn ervaringen in Ode - inmiddelsThe Optimist.In die periode merkte ik ook dat mensen

mij als een nogal aparte figuur zagen. Ikdacht: als ik de boodschap van meditatie wiloverbrengen, dan moet ik wat meer mensworden, wat normaler gaan doen. Ik benweer gaan dansen, zingen, vrijen, lekker etenenmuziek maken, maar bleef ook mediteren.En ik ging boeken schrijven: Spoedcursusverlichting, Verlicht leven, Het geheim vangenialiteit en Stadsverlichting.Ik heb net mijn vijfde boek geschreven. Het

heet Yogi Power en gaat over de wonderlijkeen bijzondere mensen die ik tijdens mijn rei-zen in India ontmoette. Ik beschrijf die groteyogi’s, maar ook hún leermeesters, mensenals Vivekananda, Osho en Yogananda. Ikwilde de invloed beschrijven die de filosofieënvan deze yogi’s op ons denken heeft gehad.En hoe het naar ons toe is gekomen, onderandere door The Beatles, die naar India gin-gen.

Mantra’sIk vertaal het ook naar: wat hebben we er nu,anno 2014 aan? Hoe kunnen we dit alles toe-passen in ons leven? Een van de dingen dieik tegenkwam - en dat is de reden dat ik van-ochtend met muziek bezig was - is dat yogi’sgebruikmaken van mantra’s. Een mantra isiets wat je eindeloos herhaalt. Bijvoorbeeld:ohm. Wat ik steeds beter begrijp, is dat deklanken van die mantra’s iets doen in jebinnenste. De klank ohm, wordt welgezegd, is de oerklank van hetuniversum. Daaruitkomt

alles voort. Dus als jij ‘ohm’ zegt, danroep je een bepaalde trilling, een fre-quentie op. Ik zoek altijd naar manie-ren om mensen tools te geven om hetleven lichter te maken. Wat ik nu doe, isdie oude mantra’s, die klanken, gebruikenin moderne muziek.

ThuiskomenIk wil met die muziek het land intrekken,waarbij mensen lekker achterover kunnengaan zitten, in een hogere frequentie komenen daardoor bevattelijker worden voor intuï-tie, ingevingen en flowervaringen. Dat is watik iedereen gun. Het leven kan zoveel gemak-kelijker, zoveel meer vanuit flow. Zolang je je-zelf maar niet in de weg zit met al je gedach-ten en oordelen. Het zou mooi zijn als men-sen, wanneer ze deze muziek horen, het ge-voel krijgen dat ze niet meer hoeven te pus-hen en te stressen. Dat ze het gevoel krijgendat ze thuiskomen.’

In de drukte van alledag rennen we onszelf weleensvoorbij. Tijd om even te unpluggen. Het AD nodigt dezezomer veertien mensen uit voor een gesprek rond eendenkbeeldig kampvuur. Met als eerste vraag: ‘hoe voelt uzich vandaag?’. Vandaag: Tijn Touber (54). Hij is muzikanten schrijver in Amsterdam.ELVIN POST

‘Mijn geluk zat niet innog een gouden plaat ofeenmooiere vriendin’

GiorgosdeGriekblijktLioneldeFransman

FOTOMILANRINCK

dinsdag 12 augustus 2014

NL

3

Het is inmiddels al-weer de vijfde keervoor de familie Tho-massen uit Den Bosch.In resort Portaventuraaan de Costa Brava ishet goed uit te hou-den. Sterker nog, als hetaan Noah (12) ligt gaan zevolgend jaar gewoonweer. ,,Ik kon de hele dagdoor het pretpark lopen,’’zegt de tiener. Trots laathij zijn all inclusive pret-parkpas zien. ,,We hebbenook wel andere dingengedaan, maar dat parkwas toch wel het leuk-ste.’’

Zijn vader knikt instem-mend. ,,Je moet wat metdie kinderen hè?’’ zegt hij.,,We zijn ook een paardagen naar het strand ge-weest en een dagje naarBarcelona. Beetje over deRamblas slenteren ennaar Camp Nou. We heb-ben ons daar prima ver-maakt.’’Samenmet zijn tweezoons en zijn vader enmoeder zat Tommie8 dagen in het resort bui-ten Salou. ,,Ik ben hart-stikke blij dat hun omamee is, dan kan ik ook eenbeetje vakantie vieren.’’

Hans Jager (58) enJannie Pattiasina (61)zien er uit alsof ze netterug zijn van een va-kantie in Noord-Afrika.Toch staan ze pas op hetpunt te vertrekken naarTunesië. ,,Een neef vanmij gaat trouwen,’’ zegtJannie. ,,Hij is zelf half-Tunesisch en heeft daareen leuke vrouw gevon-den.’’ 6 van de 8 dagen inTunesië gaan ze feestvie-ren. ,,Het wordt een heeltraditionele bruiloft. Na-tuurlijk in demoskee,maar ookmet een ham-

mam en een prinsesach-tige trouwjurk, zo eenmethonderden pailletjes. Hetwordt echt een bruiloft uitDuizend-en-een-nacht.’’Hans gelooft het alle-maal, hij maakt zich hetmeest zorgen over dewoestijnhitte. ,,Als wijaankomen barst het feestlos in Djerba, dat ligt aande zee. Daarna reist hethele bruiloftsgezelschapdoor naar Gabes. Ik benheel benieuwd hoe wij hetuit gaan houden, het isdaar al 42 graden in deschaduw.’’

Een bruiloftin dewoestijn

VERTREKSchiphol | 18.30 uur

AANKOMSTSchiphol | 15.30 uur

op de camping |Vrijdag kampvuurverhaal |Zaterdag Onderwegmet de camper

ONDERTUSSEN BIJ DE CAMPERGIRLS

We hebben er eenuurtje naar moetenzoeken, maar daar ligtze dan: slane srdele.Het is de delicatessevan Dalmatië. ,,Wil je ermaar eentje?’’ vraagtde verkoopster beteu-

terd. ,,Neem een potje,die is ook in 10 secon-den leeg.’’ We houdenhet bij één rauw visje.Met haar lange nagelsritst de verkoopster hetbuikje open. Wij slokkenhet minuscule, op een

ansjovis lijkende visjenaar binnen. Als ze zietdat we het hierbij willenlaten, lacht de verkoop-ster. ,,Deze is gratis.’’Aan ons valt niks teverdienen. Dat heeft zeallang gezien.

Potrauwevis?Nee,eentjemaar

Prima vertoevenin het pretpark

Twee AD-journalisten rij-den met een Volkswagen-busje uit 1969 door Europa.Lezers komen met leukeopdrachten voor de mei-den. Met veel humor pak-ken ze dit op.

FOTO’SSHODYCAREMAN