Zorgverzekeringen 2014: Monopolievorming

Oorzaken en consequenties van het monopolie van zorgverzekeraars.

Hoe komt het toch dat het klachten regent over zorgverzekeringen? Steeds hogere premies,

steeds hogere eigen risico’s, steeds meer bijbetalingen, steeds meer uitsluiting van risico’s,

steeds meer onduidelijkheid en geschicaneer met vergoedingen, steeds minder vergoede

zittingen, steeds meer privacy-aantasting, veelal verstopt achter een betonnen muur van

onverschillige en slecht geïnformeerde helpdesks.

Dat de stijging van al deze kosten alleen al voor een snel groeiende groep buiten de

draagkracht valt, moge blijken uit het al jaren lang met 5% per jaar stijgende aantal

wanbetalers van de zorgpremie: 314.000 in augustus 2013 (Bron: Verzekerdenmonitor 2013

van het ministerie VWS van minister Schippers)

En dan heb ik het nog niet over klachten van de zorgverleners. Deze kunnen via verplicht

gesloten contracten en opgelegde voorschriften hun professionele vrijheid van handelen en

privacy voor hun clienten/patiënten wel vergeten. Vooral voor de beroepen in de geestelijke

gezondheidszorg een grote bron van zorg. Zowel voor eerstelijns als tweedelijns zorg liggen

psychiatrische syndromen en psychische stoornissen gewoon op straat. Zeer stigmatiserend,

want het gaat niet om een gebroken been. Zelfs voor clienten die uit eigen zak betalen! Zie

voor acties tegen deze verplichte schending van het beroepsgeheim:

http://www.devrijepsych.nl/

Vrijwel al deze klachten over zorgverzekeraars konden ontstaan door de volgende

hoofdfactoren:

1.) Monopolievorming door fusies.

Er zijn na een doorlopende ontwikkeling van fusies nog maar 4 zelfstandige verzekeringen

over. Uit de bijgaande tabel moge blijken, zij onder tig namen weliswaar, dat het

monopolie-gehalte zeer hoog opgevoerd is. Hun marktaandelen: Achmea/Agis 35,5 %,

UVIT 25%, CZ 20 % en de Menzis-groep 13%. De eerste twee zitten alleen al op 60,5%!! Dat

liegt er niet om.

2.) Ontbrekende marktcontrole In de praktijk is er -zoals op vele terreinen van de economie- een marktcontrole van de

kwaliteit Nout Wellink. U weet wel, de voorlaatste president-directeur van de Nederlandse

Bank: ontving een mega-salari zonder ons te waarschuwen voor DSB-oplichtingspraktijken,

boevenbanken uit IJsland, Ierland en de USA (Goldman Sachs en Lehman Brothers),

uitverkoop ABN-AMRO, maffiose hedgefondsen etc. Zeg maar géén marktcontrole. Het gaat

in deze gevallen om een maatschappelijke miljarden slurpende systeemfout in het

regeringsbeleid, namelijk het tot regeringsbeleid verheffen van optimale/maximale

vermarkting van de economie zonder functionerende marktmeester. Ik stel voor deze

fnuikende omissie van de marktmeester voortaan “een Wellinkje“ te noemen.

Door deze beide factoren kon het gebeuren dat bij alle zorgverzekeraars alle netto-kosten

van zorgverzekering stegen. Zogenaamd “verlaagde premies” werden ruimschoots teniet

gedaan door stijgende eigen bijdragen, uitsluiting van risico’s etc. Niks marktwerking. Nog

verder uitgehold door de wettelijke plicht om een zorgverzekering af te sluiten. Het gaat dus

om een gedwongen winkelnering zoals in de 19e eeuw gebruikelijk was: mijnwerkers

bijvoorbeeld hadden toen een koopverplichting bij de winkels van de mijnonderneming. De

zorg-verzekerde als mestvarken in de grootschalige varkenshouderij. Tel uit je winst.

3.) Zorgverleners als katvangers.

De zorgverzekerden zijn niet de enigen die de pineut zijn. Het is nog gekker. Huisartsen,

apothekers, psychiaters, tandartsen, fysiotherapeuten, psychologen etc. etc. worden in de

praktijk verplicht contracten te sluiten met zorgverzekeraars, waardoor zij hun professionele

kennis en diensten slechts mogen gebruiken voor zover de zorgverzekeraar dat toestaat. Het

tv-programma Zembla (d.d.09-11-2012) toonde deze knevelarij helder aan. Het meest

schrijnend was dat apothekers gedwongen worden af te wijken van de door artsen

voorgeschreven medicijnen. Zij moeten deze vervangen door goedkopere generieke, met dien

verstande dat alleen de goedkopere worden vergoed en verzekerden anders zelf het verschil

moeten bijpassen.

Apotheken doen dit geregeld uit eigen zak om conflicten met verzekerden te voorkomen…..

Zorgverleners moeten akkoord gaan met deze voorschriften van niet-medici, maar dragen

daar wèl de professionele verantwoordelijkheid voor. Zij worden zo misbruikt als de

katvangers van de zorgverzekering. Diverse patiënten die ziek werden van de goedkopere

medicijnen hebben zich al gemeld. (o.a. met hogebloeddruk, diabetes en epilepsie)

Dat maakt dat verzekerden drie maal slachtoffer zijn van de winstbelustheid en

monopolievorming van de zorgverzekeraars: ten eerste via afgedwongen koop van het

verzekeringscontract. Ten tweede via hoge premies. Ten derde door het moeten

tolereren van steeds geringere zorg en medicatie.

4.) Politieke BOBO’s als huurling

De schrijnende situatie waarin zorgverzekerden en zorgverleners beland zijn mag geen toeval

heten. De macht van de 4 zorgverzekeringen die de markt verdelen heeft haar vertakkingen tot

zo diep in de rechtsstaat, dat minister Schippers - zelfs al zou zij willen- niet in staat geacht

mag worden invloed te hebben op de marktwerking via de ‘marktwaakhond’ AFM. Want

deze is door haar afgeslankte vorm zeker niet in staat tot ordentelijk functioneren. Overigens

zat daar tot april 2011 als voorzitter de uitvinder van marktwerking in de zorg, de ex-

bewindsman Hoogervorst. Sindsdien de heer Gerritse als ex-thesaurier-generaal een trouwe

overheidsdienaar van het type Wellink. Verwachtingen van deze om de AFM tot leven te

wekken hoeft men derhalve niet te hebben.

De neo-liberale monopolie-vorming van de zorgverzekeraars telt nog een groep verdedigers,

namelijk de steun van ex-politici die bij en rond de zorgverzekeraars zeer goed betaalde

functies kregen.: o.a. Wiegel, Dees, Linschoten, Rouvoet, Simons, Klink (VGZ) en van

Boxtel (Menzis). Zij immers weten als geen ander hoe de politieke hazen lopen en kunnen via hun netwerken

politieke weerstand tegen deze monopolistische goudmijn in de kiem smoren. Zij lieten zich

tegen forse vergoedingen als belanghebbende van de status quo inkopen. En tussen hen zal

mevrouw Schippers na afloop van haar ministerschap niet misstaan. Voor wat hoort wat per

slot van rekening. De politiek als opstapje tot….

Even terzijde, de DSB-bank heeft deze protectie door ingehuurde toppolitici vermoedelijk

goed begrepen door hun activiteiten bij o.a. de zorgverzekeringen. Wat hadden Zalm, de

Grave, Nijpels en (wederom) Linschoten daar anders te zoeken. Ter wille van de smeer…

De DSB kon daardoor zeer lang ongestoord haar criminele gang gaan.

Was ex-directeur Wellink van de Nederlandse bank wel opgewassen tegen zo;’n machtig

huurlingenleger? Blijkbaar niet. Vast staat dat niet alleen deze huurlingen ook s’mans sterk

ontwikkelde neiging zich aan te passen aan de nukken van de overheids-hiërarchie. Deze

speelde zeker een rol in diens ‘laissez-passer-houding’ tegenover financiële calamiteiten. Op

zo’n plaats kan een marionet van de politiek veel schade aanrichten.

5.) Is het corruptie van deze politieke huurlingen?

We roepen wel gemakkelijk dat ‘corruptie alleen thuis hoort bij landen als Griekenland,

Bulgarije, Italië ‘etc, maar Nederland kent deze net zo goed. Het heet alleen geen corruptie,

want het fenomeen is keurig openbaar geregeld en wettelijk toegestaan met behulp van zeer

goed betaalde (ex-) politici met hun machtige netwerken. Wat te denken van Eerste

Kamerleden met maar liefst 85 commissiariaten!

Maar deze fenomenen zijn zo openbaar geregeld dat het niemand opvalt. Een enkele

klokkenluider daargelaten. Maar klokkenluiders gaan bij de overheid doorgaans de

‘martelkamer van de inquisitie’ in, zodat niemand het voor hen op durft te nemen. En

daardoor blijven de door-en-door verrotte plekken in de ‘rechtsstaat’ veel te lang

voortbestaan. Wellicht keert de wal het schip van het zorgverzekeringswezen, in casu door

het wassende water van wanbetalende verzekerden.

6.) Wat te ondernemen?

Wie of welke politieke partij durft het aan om de eerste stappen te zetten om dit systeem van

monopolies en de haar omringende vesting van huurlingen te slopen? Goede en betaalbare

gezondheidszorg is immers een zaak van nationaal belang? En dit verdraagt geen

zakkenvullend huurlingenleger. De keuze om deze toestand te bereiken zal vermoedelijk

gaan tussen een systeem van onafhankelijke en scherp gecontroleerde marktwerking of -zoals

vroeger- vanuit een transparant publiek georganiseerd bestel.

Een massale kopersstaking bij zorgverzekeringen zou een eerste stap kunnen zijn om tot een

goede en betaalbare gezondheidszorg te komen. Of is het al zover door de 314.000

wanbetalers in 2013 met een groei van 5% per jaar? Dat is over 10 jaar een half miljoen!

Zorgverzekeringen moeten weer sociale ondernemers worden, zowel tegenover verzekerden

als tegenover zorgverleners. Zonder zakkenvullend huurlingenleger om “hun goudmijn”

te bewaken.

Job te Pas

kinderpsycholoog-zorgverlener

Den Haag

E: psycholoogjob@casema.nl

Tabel marktaandelen zorgverzekeraars 2013 Moederbedrijven Dochterbedrijven Aantal verzekerden

X 1000

Marktaandeel (%)

moederbedrijf

Achmea/Agis Agis

Avero

De Friesland

DVZ

FBTO

Groene Land

PWZ

Salland

Zilveren Kruis

Zorg en Zekerheid

5.705 35,5 %

UVIT IZA

IZZ

Trias

UMC

Univé

VGZ

4200 25%

CZ CZ

Delta Lloyd

OHRA

OZ

3310 20%

Menzis groep Amicon

Anderszorg

AZIVO

Confior

Geové

Nederzorg

NVS

2150 13%

Multizorg Aegon

Amersfoortse

AMEV

DSW

Fortis

IAK

Nedasco

ONVZ

PNO

Stad Holland

VVA

Woudsend

1000 5,5%

Bron: © Marktscan van moederbedrijven van zorgverzekeraars door psycholoogjob.nl