ZO DOE JE DAT:

EEN FRIESE WIND DOOR ONDERWIJS LANDPORTRET NUMMER 5 JOHANNA DE JONG

ZO DOE JE DAT: “HET MOET EEN SCHOOL WORDEN WAAR WE KINDEREN LEREN OVER AL HET MOOIS VAN DE NATUUR EN DAT ALLES WAT WE NU DOEN ZIJN EFFECT HEEFT VOOR LATER

JOHANNA DE JONG LEERKRACHT GROEP 3-4

Heb je in de afgelopen tijd nieuwe dingen bijgeleerd? In ben nog met bevallingsverlof en ik heb vooral dingen geleerd over mijn nieuwe ouderschap. Mijn dochtertje; Mare is nu 13 weken oud. En ik ben dus een kersverse moeder. Ik moest wel even wennen aan het feit dat Mare nu bepaald hoe mijn dag ritme eruit ziet. Overdag slaapt ze niet veel dus ik bouw mijn activiteiten om haar heen. Ik ben heel blij met mijn kleine meisje al is het wel een hele gekke tijd. Door de Coronacrisis kunnen er bijvoorbeeld geen vriendinnen komen. En ik kan ook nergens naar toe. Gelukkig vind ik het fijn om thuis te zijn en met dit mooie weer zijn we ook veel aan het wandelen.

Hoe ziet jouw playlist eruit. Of jouw stapel boeken, en wat is het meest gespeelde nummer in je playlist? In muziek ben ik niet zo uitgesproken, ik houd van veel muziek. Maar ik lees graag de boeken van Nicholas Sparks. Hij schrijft romans die gaan over het echte leven. Thema’s als liefde, hoop, verlies en elkaar weer vinden. Waar het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Ik kom er nu met Mare niet echt aan toe. Dan pak ik liever een tijdschrift zoals bijvoorbeeld Ouders van nu of de Psychologie dan kan ik korte artikelen lezen.

Ken je ze de tenenkrommende uitstel klussen en wat vind je echt vreselijk om te doen? Of is er iets waar je een hekel aan hebt of waar je wars van bent? Ja ik heb echt een hekel aan het huishouden. Ieder dag opnieuw komt het weer terug. Ik vind het zo’n tijdsverspilling; echt niks aan. Een poetshulp, die zou ik nog wel eens willen.

Zoals de verpleging nu in Coronatijd onmisbaar is; is de school dat ook. School is ook een belangrijke pilaar. Hoe zie jij de waarde van school en onderwijs in deze tijd? Ik denk dat het bij ons zo is dat wij, juffen en meesters, naast de ouders, die andere vertrouwde personen zijn in het leven van kinderen. Wij zien de kinderen toch even iedere dag ook als is dat online en we zijn daarmee het contact uit de ‘gewone’ wereld. Dat is voor kinderen heel fijn.

Als je opnieuw een keuze zou moeten maken voor een vak, wat zou je dan kiezen? Ik werk nu al tien jaar in het onderwijs. En heb lesgegeven op drie verschillende scholen. Ik heb wel eens op het punt gestaan om een andere keuze te maken. Ik ben daarvoor ooit met Pedagogiek gestart. Maar dat liep toch anders onder andere door tijdgebrek. Maar het zal altijd iets blijven in de richting van kinderen. Ik ken een kindertolk, dat vind ik boeiend. Het begeleiden van de relatie tussen ouder en kind.

Wie weet is dat nog wel eens iets. En wellicht is er dan een plek voor me bij onze stichting Ambion zodat ik meerdere scholen kan bedienen.

Als je een fictief persoon zou mogen zijn, wie zou je dan willen zijn? Ja, als ik iemand zou moeten kiezen dan is dat mijn zes jaar jongere zusje. We lijken heel erg op elkaar qua uiterlijk en qua karakter en ze werkt ook met kinderen in de kinderopvang. Ze is zo ongelooflijk behulpzaam en zorgzaam, ze helpt mensen heel graag en haar enorme spontaniteit is erg aanstekelijk. Ik zou daarvan zelf wel wat meer willen hebben dus ik ben eens benieuwd hoe dat is.

Een Friese wind in Onderwijsland, wat kun jij heel goed, wat is jouw bijdrage geweest? Ik vind het belangrijk op een open en persoonlijke manier te communiceren. Dat vind ik ook prettig om terug te krijgen. Ik ben altijd oprecht geïnteresseerd in de ander en door goed te luisteren en door te vragen leer ik de ander goed kennen. Dat vind ik belangrijk; ik probeer dat voor te leven en uit te stralen. Als ons dat in de school lukt levert dat verbondenheid en grote betrokkenheid op. Dan sta je echt om kinderen heen en doe je het samen. Een Afrikaans gezegde luidt; ‘It takes a village to raise a whole child’. Daar geloof ik in.

Ik merk het nu ik zelf moeder ben ook. Het is heel fijn als mijn moeder en mijn vriendinnen en zusjes om me heen staan en me vragen hoe het met Mare is. Ik hoef het zo niet helemaal alleen te doen.

Herinner jij dat je jezelf hebt overtroffen? Wat was het moeilijkste dat je ooit in je leven hebt gedaan? Vroeger dacht ik dat ik echt een kleuter juf was. Ik dacht dat ik nooit iets anders zou gaan doen. Maar op een nieuwe school kreeg ik toen een baan om naast een kleutergroep een bovenbouw groep te draaien. Achteraf gezien was dat een kans. Ik dacht eerst; dat kan ik nooit! En het was een hele stap. Maar wat ik ooit dacht, bleek helemaal niet waar, ook middenbouw en bovenbouw groepen vind ik nu heel leuk. Zo heb ik ook een eigen huis gekocht. Ik wist totaal niet hoe ik dat zoiets aan moest pakken. Ook dat is gelukt en ook de stap om als alleenstaande een kind te krijgen was een enorme overwinning. In mijn klas hang ik altijd de Pipi Langkous spreuk op; ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan!'

Wat mis je het meest als je terugkijkt op je jeugd of kinderperiode? Ik mis daarvan vooral het onbevangene en het tijdloze. Het leek of we als kinderen alle tijd en ruimte hadden om dingen op een eigen manier in te vullen en lekker lang buiten te spelen. Ik vind dat we onszelf een beetje gek maken met alles dat altijd maar moet. De lat leggen we steeds hoger voor onszelf. Zo hollen we van het één naar het ander. Dat zie je ook bij kinderen thuis, die hebben het nu vaak al heel druk met school, sporten en muziek. En in de klas moeten we ook ieder kind op hetzelfde moment op ongeveer hetzelfde niveau afleveren. Dat geeft aan iedereen een enorme druk. Kinderen vragen me vaak; ‘moeten we dat ook nog juf?’ Ik probeer daar in de klas zo goed mogelijk mee om te gaan. Tussendoor wat ontspanning te bieden en een grapje. Want kinderen zitten niet allemaal op hetzelfde niveau. Ze hebben allemaal iets anders nodig. Ik hoop ook dat deze Coronatijd ons deze Wake up call oplevert. Dat we in het onderwijs veel meer op maat moeten gaan werken en kinderen niet moeten afrekenen op hun eigen ontwikkeling. Dat vraagt van ons als leerkrachten dat we goed inzicht moeten hebben in de ontwikkellijnen. En dat we de lesstof in kleine clusters en op niveau aanbieden veel meer nog dan we gewend waren.

En dat we gebruik blijven maken van de methodieken en mogelijkheden van de digitale wereld. We hebben nu gezien dat dat kan.

Welke leraar zal je nooit vergeten en waarom? Of zijn er andere mensen in je leven die heel erg belangrijk zijn? Mijn peuter-, en kleuterjuffen Lienke en Anneke zal ik nooit meer vergeten. Ze boden me een warme en veilige plek. Ik was echt zo’n knutselmeisje en ik zat veel in de poppenhoek. Ik heb daar nog hele fijne, vroege herinneringen aan.

De eerste buiten als basis-school. Welke associaties heb je daarbij? In de nieuwe buiten school wil ik graag dieren erbij. Schapen en lammetjes en bijvoorbeeld ook een hond. Ik las laatst een artikel over een ‘lees-hond’. Die voorgelezen wordt door kinderen die moeite hebben met lezen. Dat is toch geweldig!

Het omgaan met dieren leert kinderen zorgzaam en verantwoordelijk om te gaan met de natuur en de wereld. Het moet een school worden waar we kinderen leren over al het moois van de natuur en dat alles wat we nu doen zijn effect heeft voor later. Ik wil dat de kinderen op onze nieuwe school dat leren snappen.