De voorzitter van de Gentse StudentenRaad (GSR),Stijn Baert, publiceerde op zijn website een vernieti-gende nota over de Vlaamse Vereniging voor Studen-ten (VVS): “een flop”. De nota schoot bij VVS in hetverkeerde keelgat.

Simon Horsten

VVS overkoepelt de diverse Vlaamse studentenraden en fun-geert als gesprekpartner in overleg met de Vlaamse en federa-le overheden. De Algemene Vergadering van VVS, het ‘wetge-vende’ orgaan waarin elke studentenraad vertegenwoordigdis, geeft de vereniging de legitimiteit om in naam van alle stu-denten te kunnen spreken. Al is er minstens eentje die dat nietzo ziet: Stijn Baert, een zeer actieve studentenvertegenwoordi-ger van de Universiteit Gent en voorzitter van GSR. Na de pu-blicatie van zijn uiterst kritische tekst ‘VVS. Vereniging? Stu-denten?’, waarin hij de representativiteit en het nut van deVlaamse studentenvereniging op de korrel neemt, schorste deRaad van Bestuur Baert, zodat hij geen vergaderingen meerkan bijwonen. “Alleszins moeten de namen die Stijn noemtweg uit de tekst,” aldus VVS-voorzitter Hans Plancke.

KAKKEN“Die tekst was iets dat ik gewoon moest schrijven om

voor mezelf het VVS-hoofdstuk te kunnen afsluiten na dertigmaanden,” legt Baert uit, “het is ook een stukje kennisover-dracht naar andere studenten.” Het grootste punt van kritiekis dat de Vlaamse studentenvereniging niet écht de meningvan de studenten zou verkondigen, maar dat de Raad vanBestuur en de stafmedewerkers — de enige betaalde krachtenvan de studentenbeweging — hun eigen koers uitstippelen.“Als meest sprekend voorbeeld noem ik altijd de studenten-jobs: VVS heeft meermaals gefulmineerd tegen een wetsvoor-stel waardoor studenten meer uren zouden mogenwerken dan nu het geval is. De Algemene Vergaderingprotesteerde daartegen, en toch bleef de raad vanBestuur die mening verkondigen.” Zelf steekt Baertgeen tijd meer in VVS.

VVS benadrukt dat kritiek moet kunnen, ook demeest negatieve. Plancke: “Ik heb het wel moeilijk metbepaalde inhoudelijke punten die Stijn Baert aanhaaltin zijn nota, maar dat is niet de reden waarom we hemgeschorst hebben.” Hét pijnpunt voor VVS is het feitdat Baert de staf van VVS rechtstreeks aanvalt en zelfseen stafmedewerkster expliciet vernoemt en deelsverantwoordelijk stelt voor de ‘incompetentie’ vanVVS. “Dit is onaanvaardbaar,” protesteert Plancke,“onze stafmedewerkers zijn geen verkozenen, ze doengewoon hun job. Alle kritiek tolereren wij, maar hetkan absoluut niet dat onze werknemers publiekelijk tekakken worden gezet.” Baert beschuldigt de stafmede-werkster er onder andere van “het financieringsdebatte hebben gemonopoliseerd en vooral de eigen dog-ma’s naar voren te hebben geschoven, in plaats vanvoluit te gaan voor wat de studenten echt aanbelangt.”

De Raad van Bestuur van VVS stuurde na de pu-blicatie een aangetekend schrijven naar Baert metdaarin de mededeling dat hij zichzelf “tot nader orderals geschorst kan beschouwen op alle vergaderingen,en geen deel meer uitmaakt van de mailinglists.”

Tevens dreigde men met juridische stappen indien de namenniet uit de tekst werden gehaald, wat tot op heden nog niet isgebeurd. “Dat ben ik ook niet van plan,” reageert Baert laco-niek.

Pikant detail: Baert en Plancke kennen elkaar erg goed —Plancke werkte enkele jaren samen met Baert in de Gentsestudentenvertegenwoordiging. Nu staat de relatie op een laagpitje. “Vrienden sturen elkaar geen aangetekende brieven,” al-dus Baert.

PRIMUS INTER PARESBeide voorzitters beklemtonen wel dat de relatie tussen

GSR en VVS hieronder niet mag lijden, en dat waarschijnlijkook niet doet. Lien Coenen, ondervoorzitster van GSR, behar-tigt de Gentse belangen in VVS, en is volgens Baert “geënga-geerd en talentvol”. Hij wil haar dan ook niet de kans ontne-men om de Gentse studenten in VVS te vertegenwoordigen.Ook Plancke ondervond nog geen problemen met de GSR-fractie. Wel hebben zowel GSR als de Leuvense Overkoepelen-de Kringorganisatie (veruit de twee grootste Vlaamse studen-tenverenigingen) op de Algemene Vergadering van VVS hunbeklag gedaan over de gang van zaken, met name de strengereactie van de VVS-top op Baerts tekst.

Beide partijen willen wel met elkaar praten, maar ver-wachten telkens van de ander dat die de eerste stap zet.Plancke: “Stijn moet eerst en vooral de namen verwijderen uitzijn nota. Er is een minimale grens wat betreft kritiek geven,en die heeft hij hier duidelijk overschreden.” Baert op zijnbeurt wil pas praten als VVS deze zaak gaat beschouwen “alseen zaak tussen hen en mij, dit gaat de Gentse StudentenRaadniets aan.” Kan een voorzitter van een organisatie dan zomaarzeggen wat hij denkt, zonder dat zijn uitspraken afstralen opdie organisatie? “Ik mag zeggen wat ik wil,” verduidelijktBaert, “ik ben in de eerste plaats een onafhankelijke en recht-streeks verkozen studentenvertegenwoordiger, en slechts

daarna verkozen als ‘primus inter pares’, als voorzitter.”Het incident tussen de Gentse en de Vlaamse studenten-

voorzitters hypothekeert vooralsnog de werking van VVSniet: het gaat om individuele protesten. Al waagt Baert zich erwel aan te stellen dat bij GSR “een meerderheid om uit VVS testappen misschien wel maakbaar is.” Dat is echter nog lang nietaan de orde.

Plancke weet dat VVS op de goede weg zit: “Het VVS datStijn schetst in zijn nota is veel te negatief en zeker niet dat vanvandaag. Wij werken hard met zowel vrijwilligers als stafme-dewerkers, en dat werpt zijn vruchten af: er zijn dankzij VVSal verscheidene amendementen opgenomen in gestemde dec-reten. De Vlaamse studenten hebben nood aan één vertegen-woordiging, en dat is VVS.”

otevNummer 08

2maandag 20 november 2006 • jaargang 33 • 2006-2007 • www.veto.be

afgifte: Leuven 1(weekblad - verschijnt niet

van juni tot juli)

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

2 Welsprekendheidstornooi:

dit jaar zonder negers

p. 4

2 Lisa Germano verdient

geen brood met mozarella

p. 10

2 Studenten zijn geletterde

mensen volgens Willem

Vermandere p. 16

Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

TTaaaarrtt eenn oouuddjjeess iinn ddeeffaakkbbaarr:: sseenniioorreenn bbeezzooeekkeennssttuuddeennttiikkoozzee ppllaaaattsseenn

MMiiddddeellppuunntt pp.. 88--99

(foto Bram Vanoirbeek)(advertentie)

““IIkk mmaagg zzeeggggeenn wwaatt iikk wwiill””VVoooorrzziitttteerr GGeennttssee ssttuuddeenntteennrraaaadd ggeesscchhoorrsstt ddoooorr VVVVSS

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/0622

Opinie & Actueel

Fluisteren in Alma 2Het stond vorige week nog in dit blad te lezen: na Alma 2 krijgt ookAlma 3 een opknapbeurt. Om een einde te maken aan de slechtecijfers die de studentenrestaurants keer op keer moestenvoorleggen, werd enkele jaren geleden grondig nagedacht over hetconcept Alma. Bovendien werd er gezocht naar nieuwe marktendie men kon aanboren. Eén van de aangebrachte ideeën isinmiddels een feit. Alma 2 werd tijdens haar verbouwing voorzienvan de nodige infrastructuur om heuse fuiven en concerten tehuisvesten. ‘s Nachts staan de gebouwen leeg, dus waarom zoumen daar niet ten volle gebruik van maken? Dat het exploiterenvan een fuifzaal niet alle problemen van tafel zou vegen, wist menbij Alma ook wel. Toch is het verhuren van Alma 2 een belangrijkefactor in het geheel geworden.

Het nachtelijk vrijgeven van een fuifruimte mag dan een wel-kom gegeven zijn in Leuven, toch loopt het niet altijd op wieltjes.Zo geraak je niet met een vingerknip in het gebouw. Zelfs wanneerer een voorverkoop aan vooraf is gegaan, zijn de rijen vaakellenlang. Neem een voorbeeld uit het recente verleden: LOKO-motion. De fuif is nog maar net begonnen of er staat al een zee vanmensen aan te schuiven. Met wat pech besef je na een half uurdapper wachten dat je vastzit in een fietsenparking, terwijl langsalle kanten mensen passeren. Daar sta je dan, terwijl de laatste ge-lukkigen toegang tot de fuif verschaft wordt.

Wanneer je bijna Roskilde-gewijs tegen de — gelukkig lage enzo echte ongelukken vermijdende — muurtjes wordt geduwd, du-wen de security je nog eens extra in de andere richting. Naanderhalf uur wachten roept de organisatie dat de zaal volzit. Demeesten druipen af na wat zinloos heen en weer getrek. In hetvoorbeeld van LOKOmotion kon je na dit pure tijdverlies nogterecht in één van de andere zalen, maar het hoeft niet altijd zo tezijn.

Beste organisatoren, is het nu echt zo moeilijk een systeem uitte dokteren waarbij er in rijen kan aangeschoven worden? Ommaar wat te zeggen: binnenkomen kan enkel aan de linkerkant,buitengaan langs rechts. Een paar nadarhekken die een aanschuif-rij simuleren kunnen al veel verhelpen. In de gloriejaren vanFataal, de fuifavonden in het Musicafé, werd dat systeem ookefficiënt bevonden. Wetende dat Leuvense verenigingen voor 0.50euro per stuk dranghekken kunnen uitlenen bij de stadsdienstsignalisatie, is dit dan te duur voor studentenkringen?

Naast organisatorische problemen, kampt Alma 2 ook metenkele structurele mankementen. Het gebouw ligt voor de helft ineen woonwijk. Ondanks de strenge eisen — zoals boxen die in deomgekeerde richting van de straat moeten worden opgesteld -door Alma aan de organisatoren opgelegd, is de lawaaioverlast inde omliggende straten soms niet te harden. Vrijwel iedere Almafuifkomen dj’s in de problemen: de politie komt ze verzoeken dedecibels naar beneden te halen. Na twaalf uur kan je in de buurtvan de toog beter fluisteren, of je hoort de muziek niet meer. Deuniversiteit heeft toch genoeg expertise in huis om een snelle engoedkope oplossing te zoeken voor dit technische probleem?

Alma 3 kan in de feestwereld een waardig alternatief bieden.Het restaurant is gelegen buiten het centrum en omgeven doorgroen. Nagenoeg niemand zal hinder van dreunende beatsondervinden. Bovendien heeft het gebouw een ruimere ingang,zodat de flow aan mensen efficiënter georganiseerd kan worden.Voorlopig moeten we het nog stellen met Alma 2. Laten we hopendat Daan dinsdagavond wel voluit kan gaan zonder inmengingvan de ordediensten.

Robin Broos

(Een opinie-artikel is door de auteur geschreven ten persoonlijke titel)

Schachtendoop NSVBeste redactie,

Jullie mogen ons niet, en wij vindenjullie ook niet altijd even sympathiek. Om-dat we welopgevoede meisjes en jongenszijn, zouden we het echter onbeleefdvinden om onze eerste stappen in hetclubleven te zetten zonder ons eerst be-hoorlijk voorgesteld te hebben. De komen-de drie à vier jaar zullen we immers nauwmoeten samenwerken. Wij maken hetnieuws, en jullie tekenen het gedienstig op.Jullie zijn onze beste kameraden in de strijdvoor een conservatief en bovenal onafhan-kelijk Vlaanderen. We zullen dan ook ons

best doen om jullie de komende jaren nogveel te geven om jullie blad mee te vullen.Zonder ons raken jullie toch niet verderdan kurkdroge verslagen van de spoedver-gaderingen van LOKO over de kwaliteitvan de spaghetti in de Alma’s.

Met vriendelijke groet,

De schachten van NSV-Leuven

(Deze tekst kwam op non-conventionelewijze binnengewaaid op de redactie doorenkele anonieme jongelui. Wij denken deinhoud ervan enkel eer aan te doen door

deze fanmail te publiceren.)

Fanmail

Steeds meer studenten verkie-zen — vooral om financiëleredenen — kotfeestjes bovenechte fuiven en horeca. Hele-maal geen probleem, zolang deburen er niet wakker van liggen.Regelmatig wordt de politiedoor verbolgen buurtbewonersopgetrommeld om korte mettente maken met de overlast. Eenheuse affiche- en flyercampagnewil de studenten oproepen totmeer respect voor de nachtrustvan hun buren.

Robby Vangeel

In oktober 2004 stelde de stad Leuvensamen met de dienst Studentenvoor-zieningen, Leuvense Overkoepelen-de KringOrganisatie (LOKO), Accoen Alma de ‘Studentencode’ op: eengedragscode voor studenten. Elk jaarwordt één element uitgelicht en ineen campagne aan de kaak gesteld.Vorige edities richtten zich al tegennachtlawaai en vandalisme, ditmaalwordt de overlast door kotfuiven ge-viseerd. An Goedefroy, Leuvense stu-dentenagente, licht het initiatief toe.Veto: Wat zijn de grootste pijnpunten bijkotfeestjes?An Goedefroy: «Heel wat overlastkan vermeden worden door ramenen deuren gesloten te houden. Als datal snel benauwd wordt, zoek je beterandere oorden op — een fakbar bij-voorbeeld. Het kan niet de bedoelingzijn dat je je kot tot feestzaal bombar-deert.»

«Een andere tip is de buren ver-wittigen en het gsm-nummer van deverantwoordelijke geven. De erva-ring leert dat buren best schappelijkemensen kunnen zijn. Desnoods kun-nen ze zelf nog contact opnemen ingeval van overlast, in plaats van on-middellijk de politie erbij te roepen.»

Veto: Is er een bijzondere aanleidinggeweest voor dit initiatief?Goedefroy: «Als we de cijfers erbijnemen, zien we duidelijk een globalestijging van het aantal oproepen inverband met kotfuiven. Helaas zijn erpas vanaf oktober 2004 gegevens be-schikbaar over deze specifieke mate-rie. Oktober is in ieder geval een‘topmaand’, met dit jaar 34 oproe-pen.»Veto: Aan welke straffen mag men zichverwachten bij overtredingen?Goedefroy: «Net zoals voor wild-plassen bestaat er een G.A.S. (Ge-meentelijke Administratieve Sanctie,red.) voor geluidsoverlast. De bedra-gen van de boete schommelen tussen50 en 250 euro. Als het echt despuigaten uitloopt, kan SABAM erook bijgehaald worden.»Veto: Gaan jullie ook repressieve actiesondernemen om de kotfuiven binnen deperken te houden? Sneller en zwaarderbeboeten, bijvoorbeeld?Goedefroy: «Nee. Wat straffen be-treft, denk ik dat we best redelijk zijn.In hoeverre de zondebokken dat ookzijn natuurlijk. Met 200 man op eenbinnenkoertje staan is onverant-woord, alleen al vanuit het oogpuntvan brandveiligheid — ook een be-langrijke zorg in dit dossier.»Veto: Wat ondernemen jullie nog -buiten het verspreiden van flyers en pos-ters?Goedefroy: «Met de Stad Leuven zijnwe structureel op zoek naar alter-natieven voor kotfuiven zoals kleineen betaalbare fuifzalen. Voorlopig isdat nog toekomstmuziek. We moetenroeien met de riemen die we hebbenen daarbij kunnen kleine dingen vaakeen wereld van verschil maken. Zoalseerder gezegd: een raam sluiten kanhet probleem vaak al oplossen. Detemperatuur zal er misschien wel watdoor stijgen, maar dat kan de sfeeralleen maar ten goede komen. Maar

da’s een beetje ‘off the record’, hè!»

Meer tips om overlast bij kotfeestjes tebeperken vind je op www.kotfuif.be

Wat gebeurt er aande K.U.Leuven?

Lees de wekelijkse e-nieuwsbrief

www.kuleuven.be/nieuwsbrief (advertentie)

‘KOTFUIVEN MET RESPECT’ IN HET KADER VAN ‘STUDENTENCODE’

““EEeenn kkoott iiss ggeeeenn ffeeeessttzzaaaall””

FietsbeleidOver politie gesproken: er is

een nieuw verkeersbeleid invoegen in Leuven. Terwijl in hetverleden maandelijks enkelegrote acties georganiseerd wer-den ter bestrijding van onveiligfietsgedrag, zullen dergelijkeinitiatieven voortaan veel klei-ner en tegelijk frequenter geor-ganiseerd worden. De ‘pakkans’verhoogt op die manier en defietsgebruiker zal bijgevolg veelmeer op zijn hoede zijn.

Onder het motto ‘Met defiets veilig door Leuven’ wordtnog eens duidelijk op een rijtjegezet wat de voornaamste fou-ten en/of misvattingen zijnonder de Leuvense fietsers. Vijfpijlers worden hier genoemd:zichtbaarheid, eenrichtingsver-keer, rode lichten, voorrang envoetgangerszones. Bij overtre-dingen kunnen ‘onmiddellijkeinningen’ uitgedeeld wordendie schommelen tussen 50 en150 euro.

Ter illustratie: alleen al degespecialiseerde verkeerspolitietekende sinds 1 oktober volgen-de overtredingen op: fietsenzonder licht (135 boetes), roodlicht voorbijrijden (45), fietsen invoetgangerszone (92) en verbo-den richting (59).

Taxi’s Kenny

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 33

Onderwijs

Vorige week werden de Leuvensestudenten aangespoord om massaalbloed te geven in het kader van Bloed-Serieus. Lang niet iedereen komt inBelgië echter in aanmerking om bloedte doneren. De meest besproken richt-lijn: elke man die sinds 1977 seks hadmet een andere man wordt voorgoed af-geschreven als bloeddonor. Hiermeestaan homoseksuelen op gelijke voetmet junkies en prostitué(e)s. Hetero’sdie een seropositieve sekspartner had-den, mogen 12 maanden na het beëin-digen van het ‘risicogedrag’ wél op-nieuw bloed geven.

Robby Vangeel

Donoren krijgen a priori een vragenlijst vanhet Rode Kruis voorgeschoteld waarop ze be-vraagd worden naar feitelijk gedrag. Zo magje geen bloed geven indien je onveilig hebt ge-vreeën in de laatste zes maanden. Maar ooknaar je seksuele geaardheid wordt gepeild:homomannen mogen geen bloed geven —zelfs als ze steeds veilig vrijen. Op het eerstezicht gaat het hier om discriminatie, maarbloedgeven is geen recht.

“Het risico is in België statistisch geziengewoon groter dat een homo hiv-partikeltjesin zijn bloed heeft,” weet Daan Van Brusselen,hoofdverantwoordelijke van BloedSerieus.“In ontwikkelingslanden is de situatie hele-maal anders en moeten andere selectiecriteriagehanteerd worden. Het gaat hier niet om dis-criminatie van een populatiegroep, maar welom een maatregel die steunt op wetenschap-pelijke evidentie, om maximale veiligheid vandonorbloed te garanderen.”

HOUTEN BEENJohn Vincke, socioloog aan de Universi-

teit Gent, zette een tijd geleden in de Artsen-krant een standpunt uiteen in het kader vande discussie rond bloeddonatie door homo’s.Volgens hem is er geen sprake van discrimi-natie. “Men ijvert voortdurend voor de aan-

vaarding van diversiteit, maar er bestaat ookzoiets als een epidemiologische diversiteit,”meent hij. “Laat bloeddonatie geen symbool-dossier worden.”

Sensoa, het Vlaams service- en expertise-centrum voor seksuele gezondheid en hiv,verklaart dat “een procedure waarbij men ie-mand zelf de gelopen risico’s laat inschatten,altijd minder veilig is. Iemand kan een sek-sueel contact aanzien als risicoloos, terwijl hethelemaal niet zo is.” Op de vraag of hetzelfdeniet geldt voor hetero’s luidt het dat onder ho-mo’s “een ‘slippertje’ een groter risico in-houdt”.

Patrik Vankrunkelsven, arts van oplei-ding, heeft het volste vertrouwen in de des-kundigheid van het Rode Kruis. “Ik heb nikstegen homo’s; het is gewoon een feit dat demanier van vrijen en de hoeveelheid van part-ners heel anders liggen bij homo’s. Ik gun hendat. Ik heb daar geen filosofische, ethische

bezwaren tegen.Heel die actie vanuitde homobewegingvind ik nefast, om-dat dat wel eenswraakgevoelens zoukunnen voeden. Wemoeten duidelijkzijn: man-mancon-tacten verhogen hetrisico op hiv-be-smettingen bedui-dend.” Wanneer weopperen om — netals voor hetero’sgeldt — een ‘sper-periode’ van eenjaar in te voegenvoor ‘risicovol ge-drag’ (inclusief ‘vei-lige’ seks tussenmannen) antwoordtVankrunkelsven:“Ik denk dat men-sen die homo zijn ensinds een jaar geenseksuele contactenhadden een heel be-

perkte groep vormen. Geen probleem als jedie bloed wil laten geven, maar het zal eenheel kleine groep zijn. Hopelijk is dat eenpleister op het houten been.”

LAPMIDDELTJEEerder dit jaar ondervroeg Annelies

Storms minister Demotte in het parlementover de materie, naar aanleiding van het ad-vies van het Amerikaanse Rode Kruis homo’ste accepteren als bloeddonor. MinisterDemotte staat volledig achter het beleid vanhet Rode Kruis. Hij wil zeker niemand stig-matiseren, maar alleen de veiligheid van hetbloed waarborgen. De kabinetsmedewerkersblijven wel de statistieken opvolgen.

Onder andere in Italië, Zweden en Por-tugal gingen het voorbije jaar stemmen op omde criteria voor bloeddonaties te herzien. DeEuropean Blood Alliance (EBA), waarvan het

Belgische Rode Kruis lid is, heeft sinds enkelejaren een werkgroep rond deze problematiek.Op 14 april jongstleden werd de werkgroepsamengeroepen om het advies van het Ame-rikaanse Rode Kruis te onderzoeken. Er werdbeslist het bestaande beleid te handhaven.Het Belgische Rode Kruis sluit zich daar — alslid van EBA — bij aan, .

Het enige tastbare gevolg van AnneliesStorms’ ondervraging is vooralsnog de bro-chure ‘Alles op alles voor veilig bloed’. Dezebrochure is het resultaat van een samen-werking van het Rode Kruis en Centrum voorGelijke Kansen en Racismebestrijding, inoverleg met Sensoa en de Holebifederatie. Defolder zegt dat “Recente rapporten van hetWetenschappelijk Instituut Volksgezondheidleren dat op ongeveer 100 Belgische homo-mannen 1 persoon besmet is met hiv. Bij Bel-gische heteroseksuelen zijn ongeveer 1 op5000 personen besmet met hiv.” Men gaat pratop de steun van de holebifederatie, maarMieke Stessens, woordvoerster van de Hole-bifederatie, meldt dat de organisatie inhoude-lijk niet akkoord gaat met de folder — hoewelze hun naam eraan verbonden hebben. De fe-deratie is vooral verantwoordelijk voor de dediplomatische formulering, opdat de tekstniet al te stigmatiserend zou overkomen.Robby Van den Eede, algemeen coördinatorvan Wel Jong Niet Hetero en zelf actief bij hetRode Kruis, gaat niet akkoord met het hui-dige beleid, noch met hogervermelde brochu-re, “niet meer dan een lapmiddeltje”.

Bij het Centrum voor Gelijke Kansen enRacismebestrijding komen jaarlijks slechts 5 à10 klachten binnen in dit verband. Toch zijn erslechts weinig studenten die de wenkbrau-wen niet fronsen bij het doorlezen van de vra-genlijst, wanneer ze de frase: “seks met eenman sinds 1977” tegenkomen in de vragenlijstvoor bloeddonoren. De bezorgdheid om hethogere risico op hiv-besmetting bij homosek-suelen kan op zijn minst een stuk minder stig-matiserend geformuleerd worden.

BLOEDSERIEUS BOEKT RECORD VAN 2600 BLOEDGEVERS

IIss jjoouuww bbllooeedd wweell ggooeedd ggeennooeegg??

De lerarenopleiding is hervormd. Prak-tijkervaring weegt voortaan zwaarderdoor. Een mentor moet daarbij de leraarin spe bijstaan. Daar zijn de nodigemiddelen voor nodig.

Maarten Goethals

De onderwijscommissie van het Vlaams Par-lement keurde twee weken geleden het de-creet betreffende de lerarenopleiding goed.Met het decreet wil Minister van Onderwijsen Vorming Frank Vandenbroucke de lerarenvan de toekomst vormen om, naar eigen zeg-gen, de kwaliteit van het Vlaamse onderwijste kunnen blijven waarmaken. Hij voorziethiervoor een budget van 15,3 miljoen.

Door de goedkeuring van het decreetblijven nog twee types over: de geïntegreerdeen de specifieke lerarenopleiding. De drieja-rige geïntegreerde opleiding aan de hoge-school vormt kleuterleiders, onderwijzers enregenten. De specifieke lerarenopleiding isvoor wie een diploma heeft en zich wil be-kwamen in het lesgeven in zijn specialiteit.Hoofdzakelijk gaat het hier over hogeschool-en universiteitsstudenten.

COACHENDe hervormingen, die volgend acade-

miejaar van kracht worden, betekenen eenforse verzwaring van de academische leraren-opleiding (ALO) ten opzichte van het vroege-

re aggregaat. De opleiding houdt 60 studie-punten in waarvan de helft het praktijkge-deelte bedraagt. Bedoeling is studenten betervoor te bereiden op hun taak. Uit verschillen-de evaluatierapporten bleek een beterevoorbereiding noodzakelijk. Het opdoen vanervaring zal gebeuren in de vorm van eenpreservice of een in-servicetraining. Onderpreservice verstaat men de klassieke stage, deleraren in een opleidingsbaan (LIO) volgen dein-servicetraining. Deze laatsten draaien alsbezoldigd personeelslid in een instelling ofschool mee.

Elke leraar in spe wordt bijgestaan dooreen mentor. Dit is een personeelslid van deschool of de instelling waar de stagair of LIOstage loopt. De mentor wordt aangesteld omte ondersteunen en te coachen en daardoorwordt de stageschool medeverantwoordelijkvoor het slagen van de studenten. Het voor-ziene budget voor het mentorschap is volgensvelen ontoereikend en het aantal uren te be-perkt om pedagogisch van nut te zijn. Wan-neer de ervaringscomponent benadruktwordt, is het nog maar de vraag of er über-haupt wel voldoende stageplaatsen beschik-baar zullen zijn.

POLITIEKE UITVINDINGOver het moment van toegang tot de

lerarenstudie is onenigheid, althans in hetkamp van de Vlaamse student. Het decreetstelt dat universiteitsstudenten slechts bij aan-

vang van hun masteropleiding de leraren-opleiding mogen volgen. Met andere woor-den, zij moeten hun bachelordiploma op zakhebben. Dat betekent in de praktijk een jaarlater dan in het vroegere systeem. Want totnog toe kon de lerarenopleiding worden aan-gevat na de twee kandidatuursjaren, zodat detheorievakken en stages van de ALO overtwee licentiejaren gespreid kon worden. DeVlaamse Vereniging van Studenten (VVS) isvoor het nieuwe voorstel niet te vinden. Voorhen leidt dit tot onnodige studieduurverlen-ging. Het wordt ook moeilijker om de leraren-opleiding en de master tegelijk te beëindigen,zeker als de master maar één jaar duurt. VVSlanceerde daarom het idee de opleiding temogen beginnen na het behalen van 120 stu-diepunten in de bacheloropleiding.

Om hun argumenten kracht bij te zettenwijst VVS op de inconsequenties in het de-creet. Zo kunnen studenten die een cumulmaken tussen hun derde bachelor en hun ma-ster, en dus technisch gezien nog bachelorstu-denten zijn, wél aan de lerarenopleiding be-ginnen. Ook hebben professionele bachelor-studenten al toegang tot de specifieke leraren-opleiding vanaf 120 verworven studiepunten.Maar minister Vandenbroucke blijkt doofvoor het tegenvoorstel. Bachelorstudentenmogen, volgens de minister, niet te zwaar be-last worden en moeten eerst over voldoendeinhoudelijke vakkennis beschikken. Decretaalis vastgelegd dat universiteitsstudenten maarles mogen geven na het behalen van hun mas-

tergraad, in tegenstelling tot professioneleopleidingen die genoeg hebben aan een ba-chelordiploma. Het kabinet wijst er op datvoor richtingen met een tweejarige master eendeel van het theoretische luik van de ALO inde masteropleiding is geïntegreerd, preciesom de studieduur te beperken. VVS staat hiersceptisch tegenover en denkt dat die zet nietmeer dan een strategisch-politieke uitvindingis om studieduurverlenging van bepaaldeopleidingen aanvaardbaar te maken.

ASSOCIATIESVandenbroucke hamert, overigens in al

zijn onderwijsplannen, op het belang vankwaliteit. Zo ook in dit decreet. De Vlaamseregering kan initiatieven nemen met betrek-king tot de kwaliteitszorg van lerarenoplei-dingen. Momenteel zijn daarvan de conse-quenties nog niet duidelijk. Als deze er nietkomen, vrezen sommigen, zal kwaliteitszorgeen lege doos blijven.

Wat ook kwaliteitsbevorderend moetwerken is de opzet van expertisecentra en re-gionale platformen. De eerste zijn een samen-werking binnen een associatie tussen de uni-versiteit en tenminste een hogeschool, regi-onale platformen verschillen daarin dat eenuniversiteit met hogescholen van verschillen-de associaties een samenwerkingsverbandkan oprichten. Beide hebben tot doel de ex-pertise van verschillende lerarenopleidingenuit te wisselen en te ontwikkelen.

NIEUWE LERARENOPLEIDING VOLGEND JAAR VAN START

EErrvvaarriinnggssggeerriicchhtt,, mmaaaarr pprraakkttiisscchhee pprroobblleemmeenn

MIJN ADERS ZIJN HELEMAAL LEKGESPOTEN. IS DAT EEN PROBLEEM?

EN IK DIE DACHT DAT JE HOMO WAS!

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/0644

Student

Afgelopen dinsdag vond het Inter-facultair Welsprekendheidstornooiplaats voor de twintigste keer. Zes kan-didaten namen het tegen elkaar op ineen halfvolle Pieter De Someraula. HetVlaams Rechtsgenootschap (VRG), deorganiserende kring, spreekt van eengeslaagde editie. Al zijn daar kantteke-ningen bij te plaatsen.

Maarten Goethals

Het tornooi bestond uit drie rondes. In deeerste ronde moesten de deelnemers eeneigen, voorbereide tekst brengen, daarna vol-gde een kort improvisatiegedeelte en een ge-meenschappelijke voorleesronde. In dezelaatste ronde moest elke kandidaat op zijn

beurt een alinea uit een sprookje voorlezen,liefst met zoveel mogelijk variatie gebracht.Een vakjury, bestaande uit vier oud-winnaarsen vier bekende Vlamingen, zou de prestatiesbeoordelen. Bekende Vlamingen van dienstwaren de stand-up comedian Bert Kruismans,nieuwsanker Martine Tanghe, acteur PolGoossens en journaliste Greet Op De Beeck.

De eerste ronde maakte al veel duidelijk.Gertjan Monteyne van Katechetika en SimonHorsten van Babylon zouden het tegenelkaar moeten opnemen. De andere kandi-daten bleken weinig overtuigend en ver-toonden weinig originaliteit of enthousiasme.

Gertjan leefde zich in in de figuur vankoning Leopold III. In de tekst schetste hijeen beeld van diverse moeilijkheden waarLeopold mee worstelde. Simon had het overde fictieve politieke partij NoBelg die net een

grandioze federale verkiezings-overwinning had geboekt. Bedoe-ling van de tekst was om vraag-tekens te plaatsen bij het conceptBelg. De voordrachten van de an-dere kandidaten bekoorden hetpubliek en de jury een pak minder.Zo was het onduidelijk wat AdriLeemputs, van Merkator, met zijn‘Utopia, Geotopia’ wou bereiken.De kandidate van Politika, MariekeVan Hyfte, vertelde een poëtischmeisjessprookje. Het opzet — defilosofische facetten van de zoek-tocht naar tijd — leek interessant.De uitvoering was echter slap,kinderachtig en voorspelbaar. VRGLeuven moest het stellen metDomien Decloedt, die wat in demicro brabbelde over een stinken-de adem en een Antwerps meisje.Hij wist — voor eigen publiek —nooit echt te scoren. En dan was ernog Sofie Dassche, de kandidatevan VRG Gent. Zij had het over deeigenschappen van een stem enover optimaal stemgebruik, maarvolgde haar eigen raad niet op. Zesprak de hele avond met een vrese-lijk stemgeluid, hakkelde boven-

dien, toonde een gebrek aaninleving en creativiteit. Naarhet einde van de avond toewerd ze bijna uitgelachendoor zowel publiek als jury.Sofie was de minste kan-didaat van allen en dat zij eenjuriste in spe is, maakt datallemaal des te schrijnender.

Simon Horsten haaldehet uiteindelijk van zijn groot-ste concurrent Gertjan bij una-niem besluit van de jury.Martine Tanghe sprak inlovende termen over hetresultaat van Simon. “Hij ver-zorgde zijn taal, was de meestcomplete kandidaat. Simon isveelzijdig en anders dan derest, minder voorspelbaar.Geef hem om het even wat, hijzal het goed doen.” Wat dewinnaar er zelf van vond?“Het is nu bewezen dat ik wélspreek.” Gertjan won alsnogde publieksprijs.

PUBLICITEITInge Theunissen, de

hoofdverantwoordelijke, sprakvan een geslaagde editie. “Wezijn tevreden met het eind-resultaat.” Toch is niet iede-reen het daar mee eens. Eenjurylid vroeg zich openlijk afof het element welsprekendheid nog van toe-passing was. “Want,” zo merkte hij op, “het ismeer voordracht dan eigen mening gewor-den.” Het concept van de laatste opdrachtwas alvast een mislukking. De geschreventekst was, volgens sommige kandidaten, veelte lang, inhoudelijk een ramp en bovendienslecht geschreven. “Een schande!” lieten zo-wel toeschouwers als kandidaten zich ont-vallen. Inge begrijpt de punten van kritiek.“Ikzelf heb de tekst niet gelezen. Volgend jaarmoeten we daar meer aandacht aanschenken.”

Over de publiciteit rond het Wel-sprekendheidstornooi kunnen we tenslottekort zijn: er werd immers geen promotiegemaakt. “Dat is de fout van de verantwoor-delijke. Die had problemen met de drukker,”verdedigt Theunissen zich. Op de vraag ofreclame niet een aantal weken op voorhandmoet aanvangen, antwoordt Inge dat VRGhet tornooi wel had aangekondigd in defaculteiten van de deelnemende kringen.

Het pleit is beslecht, de kaarten geschud. De uitslag is echt.En de uitslag is kut.

Het is juni 2007, en gisteren waren er federale verkie-zingen in een federaal land. ‘Federaal’, dat betekent dat je welmag lachen met de partijen uit andere landgedeeltes, maardat je er niet op mag stemmen. De exitpolls die gisteren in devooravond binnenliepen, wezen al op een tendens dieniemand had kunnen bevroeden, maar pas nu de uiteinde-lijke uitslag bekend is, kan het volk de totale omvang van deramp die ze zelf veroorzaakte aanschouwen. De opiniestuk-ken in de nationale kranten zijn doordesemd van ongeloof —ze werden dan ook gisterennacht nog geschreven, in volleontdekking van de hallucinante resultaten. De verzameldewereldpers is verbijsterd en de landelijke politici weten nietmeer van welk hout pijlen maken.

De cijfers spreken nochtans voor zich: achtennegentigprocent van de bevolking heeft voor dezelfde partij gestemd.Stalinistische scores, hoewel gespeend van de onorthodoxemanier waarop Stalin ze verkreeg. Chapeau. Zelfs Cuba staatpaf.

Slechts één plek bruist van energie, al is het ongeloof hiermisschien nog tastbaarder aanwezig dan waar ook elders:Café De Zoeten Inval, de uitvalsbasis van de nieuwste enmeteen ook grootste partij aan het politieke firmament,Nobelg. Nobelg. Het was een ideetje, een woordspelingeigenlijk, een weddenschap die — op z’n zachtst gezegd —uiteindelijk een grotere inzet heeft gekregen dan deoorspronkelijke twee bakken Stella en een dozijn Westvle-teren. Het was nochtans onschuldig begonnen: Joris VanKeveren, derde bachelorstudent Taal- en Letterkunde, had inDe Zoeten Inval net iets te luidruchtig beweerd dat “verkozenraken als politicus maar een kwestie is van het gewoon goedte kunnen uitleggen. Meer niet.” Enkele vrienden namen hem

op zijn woord en stelden voor dat hij zichzelf liet verkiezen bijde volgende gelegenheid, te weten: de komende federale ver-kiezingen. “Deal.” Van Keveren was na de ontnuchteringmeteen in actie geschoten. Zich aansluiten bij een bestaandepartij leek hem te tricky, hij wilde zijn ideologischemaagdelijkheid niet op die manier weggeven. Hij besloot danmaar een eigen partij op te richten, eentje zonder programmamaar wel met een uitgesproken dubbelzinnig uitgangspunt:het moest een ludieke partij zijn. Al gebruikte hij dat woordliever niet, het deed hem altijd denken aan rodeorijdendeburgemeesters. Een ludieke partij, dus, die evenwel ook per-fect serieus kon worden genomen, geheel afhankelijk van deingesteldheid van de kiezer. Een naam had Joris snel gevon-den: Nobelg, een halve diefstal van Louis Paul Boon, maarvooral de ideale verwoording van zijn uitgangspunt. Tjevenzagen er hun christelijke ‘nobelheid’ in, belgicisten warennatuurlijk prima bediend, vredesactivisten zagen de link metde Nobelprijs en zelfs separatisten kwamen uitstekend aanhun trekken: no-Belg. Bovendien was het woord bruikbaar inde drie landstalen, dus besliste Joris Van Keveren met de hulpvan een aantal vrienden zowel boven als onder de taalgrenspropaganda te maken. Algauw vielen velen voor het vale,vuile voelen van Joris’ verbale queeste temidden van de holleslogans en vreselijke oneliners met abominabele alliteratiesdie de overige partijen ontsierden. Hij trad op in culturelecentra, gaf spitse brochures uit, maakte overal ter landewoordspelingen waar niemand aan kon weerstaan en werdvan lieverlede zelfs opgevist door de nationale media. Kijk,Nobelg had dan misschien geen uitgelijnd programma, hetkwam tenminste sympathiek over, zonder agressie maar tochgedurfd. En daarenboven: Van Keveren maakte er — integenstelling tot andere partijen — geen geheim van dat hijzonder inhoud naar de kiezer trok. Hij was wat zovele politici

claimden te zijn: een volksjongen.En dat wierp zijn vruchten af. Zelden hebben camera’s

aan de kieshokjes zo veel vrolijke gezichten geregistreerd alsgisteren. Zelfs mensen die normaliter evenveel te doen heb-ben met politiek als pakweg Herwig Van Hove met beschei-denheid, gingen bijna huppelend achter het gordijntje staanom zonder verpinken nummer negen aan te vinken, Nobelg.

Vandaag geven zelfs opkomende politici toe te zijn ge-zwicht voor de onschuld van het woord, en zeggen opNobelg te hebben gestemd in plaats van op zichzelf. “Wijhadden nooit gedacht dat iedereen op diezelfde manier zouredeneren.”

Het land is een puinhoop. Niemand weet wat te doen. Deuittredende premier zucht dat er nu normaal gezien eeninformateur moet worden aangesteld. Een collegaministergrinnikt dat een formateur misschien beter zou zijn: om allestemcomputers te formatteren. Niemand lacht. De minister ishet gewend.

Joris Van Keveren is onthutst om zijn enorme over-winning. Wanneer Café De Zoeten Inval eindelijk de deurensluit, zet hij zich thuis in de zetel met een Westvleteren metgele kroonkurk in de hand. Westvleteren Abt twaalf, meerdan tien procent alcohol. Het beste bier ter wereld. Lekker. Hijdrinkt met kleine slokjes. Een flesje. Twee. Drie. Neemt tus-sendoor enkele doosjes uit de medicijnkast. Het laatste wat hijzich afvraagt is of morgen de opluchting dan wel deontzetting het grootst zal zijn bij de ontdekking dat Joris VanKeveren, de vermeende premier in spe, nooit meer wakkerwordt.

Simon Horsten

DE TEKST VAN DE WINNAAR:

NNoobbeellgg

STUDENT TAAL- EN LETTERKUNDE WINT WELSPREKENDHEIDSTORNOOI

““DDee mmeeeessttee ccoommpplleettee kkaannddiiddaaaatt””

(foto’s Kris Vanelderen)

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 55

Student

Aan onze conditie is duidelijk nogwerk — de combinatie van de Ramberg,de Naamsestraat en een fiets is iets teveel van het goede. Gelukkig zijn ernog lichtpuntjes in de duisternis: uit-bollen in de Parkstraat en de locatieauditorium Max Weber: gelijkvloers.En dat allemaal voor de feiten en pro-blemen van onze samenleving. Toege-geven, zware kost op het eerste zicht,maar gelukkig betreft het geen och-tendles.

Eva Janssens

De aula is niet tot de nok gevuld, maar zittoch al aangenaam vol om 13u50. We nemenplaats — de voorste rijen zijn ondertussen algoed gevuld — en wachten vol spanning opde komst van professor Berghman. Acco-cursussen liggen opengeslagen op de juistepagina, pennenzakken staan netjes klaar. Wehebben duidelijk met 1ste bachelors te maken.

Iedereen kent het wel: iemand doet je aaniemand anders denken, maar je kan niet op dejuiste naam komen. Na lang nadenken en degekste mogelijkheden is er nog steeds geeneensgezindheid: langs de ene kant lijkt destem van professor Berghman op die vanHerman De Croo — een beetje althans. Langsde andere kant heeft hij wat weg van SeanConnery. Enkele studenten noemen hem zelfsThe Sean. Een toch wel merkwaardige mix.

Berghman, rustig en statig in het middenvan het gangpad, begint eraan op gezapig

tempo en zal het vandaag hebben overvluchtelingen en asielzoekers, of “de proble-matische groep”. Net zoals zoveel profes-soren heeft ook Berghman van techniek geenkaas gegeten. De lichten gaan even aan en uit,maar de knop voor de overheadprojectorwordt al bij al toch vrij snel gevonden. Na tienminuten onverstoord verder te gaan, denkt hijeraan om toch maar een slide op te leggen.Anders staat dat ding daar ook maar voorniks licht te geven natuurlijk. Gelukkig staande slides in de cursus, want een tabel metlettergrootte 7 is niet handig, zelfs niet als diewordt geprojecteerd. Na even de helderheidte verlagen, te verhogen, en uit te zoomenkunnen we meelezen.

IJSBEERBerghman vertelt verder over gastarbei-

ders en etnische groepen en legt uit datetnische groepen niet samen hoeven te vallenmet het “sociale construct” ras. Dan bespreekthij — aan de hand van een zelfgeschrevenslide die druk wordt overgepend — de driegezichten van racisme: houding, gedrag enideologie. Dat de houding van iemand eenaanzet vormt tot gedrag wisten we wel al.Berghman houdt het echter graag boeiend enom het begrip “geneigdheid” te illustrerenbesluit hij plots te doen alsof hij een braveleerling uit de eerste rij gaat aanvallen. Evenis iedereen terug bij de les want als je hetrustige tempo en geijsbeer van Berghmangewoon bent, komt zoiets toch wel on-verwacht. Een mens zou zich trouwens voor

minder willen verdedigen.Rond 14u35 horen we nog slechts flarden

van wat Berghman vertelt. Hij heeft het overeen cognitieve, een evaluatieve en een ge-dragsintentionele component, maar onzeaandacht is ondertussen ver te zoeken. Omeerlijk te zijn, na 15 minuten krijgen we het albeetje moeilijk. We zijn niet alleen. Op deachterste rij heeft een kerel zelfs niet demoeite genomen om zijn mp3-speler af te zet-ten. Ook enkele andere studenten uit detweede helft van de aula diepen een iPod opuit hun rugzak en Veto en De Standaardworden her en der doorbladerd. Rond 14u40vindt onze buurman het hoog tijd om ookSport/voetbalmagazine boven te halen. De pos-ter met Ruud van Nistelrooy wordt evenbewonderd, wat ons doet vermoeden dat wemisschien wel met een Realsupporter temaken hebben.

PUNKER“Een seut!” roept Berghman plots door

de aula. We worden hevig wakker geschuduit onze dagdroom en vragen ons luidop af -— er is al zoveel rumoer dat dit toch geenprobleem vormt — wat er aan de hand is.Berghman, zeer bedreven in het negeren vandit geroezemoes, is de term “stereotiep” aanhet verduidelijken. Andere stereotiepen diehij noemt zijn een nerd, een punker en eenWaal. Hij definieert stereotiepen als termenwaar we dikwijls een negatieve connotatie ofvooroordeel aan toekennen. Etnocentrismeomschrijft hij vervolgens als een veralgeme-

ning van dat vooroordeel met stereotiepen.Geen stress, volgens ons staat alles in decursus.

Om klokslag 15u is het pauze. Een kleinetien minuten later valt ons op dat er na depauze zelfs nog meer studenten zitten danervoor. Opmerkelijk, maar misschien weltypisch voor 1ste bachelors. Na de pauzewordt er nog een slide besproken over hetverschil tussen Vlamingen en Franstaligenmet betrekking tot het Belgisch beleid inzakehet toelaten van vreemdelingen. Hij heeft hetverder over racisme als discriminatie enmigranten die soms geneigd zijn “samen teclusteren”, zoals in Brussel bijvoorbeeld. Daarbevindt zich rond het Zuidstation een Marok-kaanse gemeenschap, en rond het Noordsta-tion een Turkse. Hij geeft ons nog de raad“Jullie moeten goed beseffen dat de samen-leving niets vriendelijks heeft!” en beëindigtde les. Een zonnige en aangename herfstdag,18 graden en om 15u38 is de les gedaan.Hoezo, de maatschappij heeft niets vrien-delijks?

VETO’S VISITATIECOMMISSIE (6): SAMENLEVING: FEITEN EN PROBLEMEN

““DDee ssaammeennlleevviinngg hheeeefftt nniieettss vvrriieennddeelliijjkkss””

SteekkaartProf: Jos BerghmanWie: voornamelijk eerstejaarsstudentenPolitieke en Sociale Wetenschappen enCommunicatiewetenschappenWaar: AP lokaal 00.15Wanneer: woensdag van 14u tot 16uPauze: 15u tot 15u13

Om de twee weken loopt een Vetomedewerker dekringactiviteiten af. Deze keer snoven we de sfeer opin de Capsule, waar Farmaceutica een beursavondhield.

Nele Van Doninck

Buiten mocht het dan al miezeren, de luchtvochtigheidsgraadìn de Capsule was minstens even hoog als erbuiten. Eroverviel ons bij het binnenkomen meteen een gevoel vancollectieve plakkerigheid. Het sardientjes-in-een-blik-gevoelzorgde ervoor dat we elk moment een visje verwachtten tezien voorbijzwemmen in deze tropische bokaal. Iemand ver-zuchtte dat het hopelijk zijn eigen zweet was dat hij van zijnvoorhoofd veegde.

Het concept van een beursavond is eenvoudig: dedrankjes die het meest gedronken worden, zijn het duurst. Devraag neemt immers toe waardoor er schaarste heerst op demarkt, of zoiets. We proberen namelijk na de uren onzecursus economie zoveel mogelijk te negeren.

Bezoekers werden de hele avond op de hoogte gehouden

van de meest recente prijzen door middel van een groteprojectie op de muur. De tappers hielden de score bij door hetaantal consumpties in te geven in de computer, die berekendevervolgens de evoluties op de markt. Ongeveer om hetkwartier werden de prijzen aangepast. En dat leidde af en toetot hilarische toestanden. Terwijl wij stonden te twijfelen —goedkoop of lekker? — daalde de prijs van het bier plots forstot 50 cent per glas. Onze beslissing was snel gemaakt, maardie van de rest van de Capsule blijkbaar ook. Plots vlogen debestellingen het barpersoneel om de oren. Niet iedereen iseven zeker van zijn stuk: “Drie pintjes (een blik naar achter),euh, zes pintjes (nog een blik naar achter), euh, zeven pintjes!”

SCHIMMENIn zo’n fluctuerend systeem is het natuurlijk zaak om op

het juiste moment te bestellen. Een meisje naast ons vroeg eencola, haalde haar portefeuille boven, checkte nog even hetprojectiescherm en besloot met een luide en gemeende “OhKak!” Ze maakte kennis met de gevaren van het speculerenop de markt: tussen het bestellen en betalen door bleek de

cola ruim veertig cent opge-slagen.

Naarmate de avond vor-derde werd meer en meer dui-delijk welke sujetten verant-woordelijk waren voor de stij-gende prijs van de alcoholischedranken. De prijsprojectie werdin het begin van de avond nog‘opgefleurd’ door de typische“ik hou mijn hand voor deprojector en laat een konijn opde muur verschijnen”-taferelen,maar later op de avond zagenwe alleen nog schimmen vanDuvelglazen en opgestokenmiddelvingers. Twee mansper-sonen slaagden er nog slechts inrecht te blijven dankzij het fra-giel evenwicht dat ze op elkaarleunend gevonden hadden.Meisjes die in hun weg stondenwerden bruusk weggeduwd.

Voor veeldrinkers werkt zo’n beursavond natuurlijk in hetnadeel: bij elk pintje dat je drinkt wordt het volgende duur-der. Deze twee leken zich daar alvast weinig van aan tetrekken.

Conclusie? Op de voorgenoemde nadelen na is dezebeursavond een fijn concept. Of het ook echt een verschilmaakt in consumptie is onwaarschijnlijk, maar het maakt hetmodale cafébezoek een stuk spannender. Wij slaagden er inieder geval in om voor slechts twee euro twee pintjes en eenlimonade te drinken. Onze portefeuille dankt u.

KRINGLOOP (5): FARMACEUTICA’S BEURSAVOND

““ZZeevveenn ppiinnttjjeess!!””

(foto’s Kris Vanelderen)

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/0666

Internationaal

DDuuiisstteerr wwaatteerrHet regent en er lijkt geen einde aan te komen. Waarenkele weken geleden nog stof opwaaide uit legesteenbeddingen sleuren gezwollen rivieren nu tak-ken, palmbladeren en andere restanten van het nood-weer met zich mee. Het korte regenseizoen bezorgtTanzania een grondige face-lift.

Arne Saeys

Ook het dagelijkse leven ondervindt in mindere of meerderemate veranderingen. Uit het niets duiken nu talloze paraplu-verkopers op straat op die hun waar voor de gelegenheidpeperduur verkopen. De dure prijs geldt niet alleen voor

blanken maar ook voor de lokale bevolking. De mensenlachen ermee en lopen gewoon door de regen. Straks schijntde tropenzon toch terug en zijn we op enkele minuten terugdroog. Niettemin is het korte regenseizoen dit jaaruitzonderlijk hevig. In het hooggelegen Arusha valt de water-schade nog wel mee. Buiten enkele afgelaste openlucht-evenementen is de regen een zegen voor de tot nu toe steen enbeen klagende boeren.

KROKODILIn de lager gelegen kustgebieden zijn de brokken groter.

Op verschillende plaatsen is de weg naar Kenia en Mombasaonderbroken. Door het wegspoelen van de zanderige bodemzijn bij het grensplaatsje Lunga Lunga twee op elkaarvolgende bruggen ingestort. Reizigers stappen hier uit debusjes en moeten hun koffers laten dragen door lokalemannen die met de bagage over de asfaltbrokken in de rivierhuppen om de overkant te bereiken. Verder zuidwaarts langsde Tanzaniaanse kust bevinden zich de Amboni Caves, eenenorm netwerk van grotten die miljoenen jaren geleden doorde getijden van de Indische Oceaan uit de kalkstenenondergrond gesneden werden. Bij het betreden van de grottensta ik meteen tot mijn enkels in de modder. Aan de wand vande grot valt af te lezen dat het water hier recentelijk

metershoog moet hebben gestaan. Naast het grottencomplex gonst een brede modder-

kleurige stroom. Een oude man roeit een massieve houtenprauw op zijn eentje naar de kant. Hij zal mij naar de overkantbrengen. Daar is immers een warmwaterbron te zien. Tijdensde overtocht vertelt hij over zijn leven. Ooit was hij eensportman. Hordeloper. Een goede zelfs. Hij liep zelfswedstrijden in Australie. “De globalisering,” mijmert hij. “Dehele wereld lijkt nu op Londen. Iedereen komt overal. Vroegerwaren grote ontdekkingsreizigers en avonturiers de enigeblanken hier. Nu zit ik hier samen met een Belgische studentin het midden van de Sigi-rivier. Maar het is goed om te zienhoe andere mensen leven.” Hijzelf blijkt 6 vrouwen en 22kinderen te hebben. “Ik ben geen moslim dus ik mag meer dan4 vrouwen huwen,” licht hij toe. Twee jaar geleden heeft hij inde rivier waarop we nu varen een krokodil gedood. Hij moestdit wel doen. Anders zouden misschien nog meer mensenhetzelfde lot als dat van zijn zoon ondergaan. Ze vonden zijnlichaam een paar meters van de plek waar we aanmeren. Meteen ongemakkelijk gevoel stap ik uit het waggelende bootje. Ikbekijk de warmwaterbron met andere ogen. Water. Het heeftzijn duistere kanten. Zowel bron van leven als dood, maarniemand kan zonder.

Met steun van de Vlaamse Gemeenschap. Informatie over ExtraTime vind je op www.jint.be/extra/ExtraTime/index.htm

Arne studeerde antropologie aan deK.U.Leuven, is al jaren Veto-medewerker en

gebeten door de Afrikamicrobe.Elke twee weken stuurt hij een sfeerbeeld open laat hij ons een stukje Afrika opsnuiven.

AAmmeerriikkaaaannssee vveerrkkiieezziinnggeenn:: DDee nnaawweeeeëënn

OOppkkoommsstt vvaannjjoonnggeerreenn

oovveerrwweellddiiggeennddNooit eerder trokken zoveel Amerikaanse jongeren

naar de stembureaus als tijdens de laatste tussentijdseverkiezingen. Het aantal jongeren dat de weg vondnaar het stemhokje steeg van 8 miljoen tot ruim 10miljoen. Dat is niet enkel de verdienste van departijen, maar evenzeer van een aantal niet-partij-ge-bonden organisaties die de strijd aangingen met dedesinteresse onder de jonge stemgerechtigden.

Tom Van Breussegem

Het stemgedrag van de Amerikaanse jongeren werd onder deloep genomen door Young Voter Strategies. Volgens dezeorganisatie steeg het aandeel van de jongeren in het totale aan-tal uitgebrachte stemmen met twee percent. Dit percentageoversteeg ruim de algehele stijging in opkomst. Het aantaljonge stemmers — jongeren van 18 tot 35 jaar oud — steeg van8 miljoen in de presidentsverkiezingen van 2002 tot 10 miljoendeze tussentijdse verkiezingen.

5 MILJOENDe precieze redenen van deze hoge opkomst liggen

volgens waarnemers bij de hoge graad van competitiviteit enscherpe concurrentie tussen de kandidaten onderling. YoungVoter Strategies wijst ook op de verhoogde inspanningen omjonge kiezers te registreren. Op die manier slaagde ze er naareigen zeggen in verschillende districten in twee keer zoveeljongeren naar het stembureau te lokken dan tijdensvoorgaande edities. Andere niet-partijpolitiek geïnspireerdecomités smeten er maar liefst 5 miljoen dollar tegenaan omjongeren te mobiliseren.

YOUNG VOTER STRATEGIESDeze organisatie ontstond in de schoot van de George

Washington Graduate School of Political Management en is degrootste beweging die zich inzet om jongeren aan het stemmente krijgen. In de Verenigde Staten bestaat er immers geenstemplicht en bovendien moet je je laten registreren alvorens jede mogelijkheid krijgt te stemmen. Die verplichte registratie isnog steeds een hoge drempel voor vele potentiële kiezers.Young Voter Strategies wil de drempel verlagen en werktdaarom samen met tal van andere organisaties. Een van haarpartners registreerde meer dan 75.000 kiezers op 80 campussenverpreid over het hele land. Women’s Voices deed op haar beurtberoep op sterren als Helen Hunt en Jennifer Aniston ommeisjes te overhalen hun stemrecht te gebruiken. 33.000bakvissen werden over de streep getrokken door eenelektronische verjaardagskaart die ze op hun achttiendeverjaardag in hun mailbox kregen.

De tussentijdse verkiezingen mogenzowat twee weken achter de rug zijn,de draagwijdte van de machtswisselin het Amerikaanse Congres moet nogdoordringen bij de modale Ameri-kaan. William W. Savage III is Editorin chief van The Oklahoma Daily, destudentenkrant van The University ofOklahoma. De hoofdredacteur volgdede voorbije maanden de tussentijdseverkiezingen op de voet. Savage guntons een blik op de Amerikaanse ver-kiezingsstrijd door de bril van eenstudent.

Tom Van Breussegem

Veto: Wat waren volgens jou de doorslaggevendeonderwerpen tijdens deze verkiezingen?William W. Savage III: «De verkiezingsre-sultaten wijzen erop dat steeds mindermensen de retoriek van de Republikeinen —familiale waarden, vrijheid en anti-terro-risme — slikken. Een aantal gematigdechristelijke groeperingen, die het leefmilieuen een degelijk buitenlandbeleid hoog in hetvaandel dragen, haakten af. De stijgendenationale schuld ligt dan weer heel wat eco-nomische conservatievelingen zwaar op demaag. Wat de jongeren betreft, meen ik datde legalisering van marihuana in enkelestaten een rol heeft gespeeld in hun uitein-delijke stem.»

KOERSWIJZIGINGVeto: Denk je dat de machtswissel in het congresgevolgen zal hebben voor het buitenlandbeleidvan de VS?Savage: «De huidige internationale verdra-gen geven Bush weinig speelruimte. Eendemocratische meerderheid in het Congreszal niet echt een grote verandering teweeg-brengen. Ik ben ervan overtuigd dat eenradicale koerswijziging op internationaalgebied slechts een dagdroom is. In zijnlaatste boek State of Denial analyseert BobWoodward van The Washington Post hetbeleid van George W. Bush. Woodwardkomt tot de conclusie dat Bush’ grootstetekortkomingen zich situeren op het niveauvan buitenlandbeleid. Toen Bush hetpresidentsambt opnam, had hij niet hetminste benul wat het beleid zou inhouden.Ik denk dat niemand me zal tegensprekenwanneer ik beweer dat Clinton daarover

evenmin een visie of plan had. Alleen wasClinton nu eenmaal minder gebeten om deAmerikaanse waarden en vrijheid over dehele wereld uit te dragen.»

STAMCELONDERZOEKVeto: Hoe groot acht je de kans dat de volgendepresident van democratische signatuur is? Savage: «Ik vermoed dat veel zal afhangenvan wat er in de komende tijd in hetCongres gaat gebeuren na de start in januari.Indien de Democraten de nadruk leggen ophet milieu, nieuwe impulsen geven aan hetstamcelonderzoek en het minimumloonomhoog krijgen, zitten ze zeker op het juistespoor. Maar het statische karakter van eentweepartijenstelsel verzekert beide partijen— hoe incompetent ook — een trouwelectoraat. Clinton had zijn eerste over-winning vooral te danken aan zijn popu-lariteit in de zuidelijke staten.»

«Hoe de democraten het nu gaanaanpakken is nog maar de vraag. Obama,een Afro-Amerikaanse senator uit Illinois,Biden en Dean moeten het vooral hebbenvan hun populariteit in de Noordelijkestaten, wat hen strategisch gezien misschienniet de juiste democratische kandidaatmaakt. De nominatie van een vrouw alsHillary Clinton zou dan weer een gewaagdezet zijn. Edwards — die ook in 2004 op-kwam — komt opnieuw om de hoek kijkenen zijn zuidelijk imago zou hem deze keerwel eens goed van pas kunnen komen. DeRepublikeinen kunnen natuurlijk nog steedsde gelederen sluiten en de presidentszetelvan de Democraten afsnoepen. Dat zal zekergebeuren als de Democraten er niet inslagen de beroering te temperen wanneer zeeen zwarte of vrouw voor het presidents-schap nomineren.»Veto: Betekent deze Democratische overwinninghet einde van het post-11 septembertijdperk?Savage: «De aanslagen van 11 septemberhebben nog steeds invloed op het beleid,maar de retoriek “We zijn aangevallen doorterroristen, dus trek onze autoriteit niet invraag” is de laatste maanden zeker op deterugweg. In 2008, wanneer er opnieuwpresidentsverkiezingen zijn, zal terrorismegeen hot topic meer zijn, tenzij er opnieuween grote aanval op de VS plaatsvindt.Mocht dat gebeuren dan zullen beidepartijen zonder twijfel opnieuw met dezeretoriek op de proppen komen.>>

WWaaaarrvvaann lliiggggeenn jjoonnggeerreennwwaakkkkeerr?? MMaarriihhuuaannaa!!

“Hoe incompetentook, beide

partijen kunnensteeds op een vast

electoraatrekenen”

Tiens, die situatie kennenze in Wallonië ook!

Al moeten ze daar eensdringend op zoek naareen tweede partij!

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 77

Beeld & Actualiteit

Universiteiten werken samen met ZuidenDe Vlaamse Interuniversitaire Raad (VLIR)heeft bekendgemaakt dat ze meer en inten-siever zal gaan samenwerken met “zorgvul-dig gekozen instellingen uit het Zuiden”.

De VLIR krijgt jaarlijks 30 miljoen eurovan het Ministerie voor Buitenlandse Zakenvoor wetenschappelijke samenwerking metinstellingen uit het Zuiden. Een derde vandat geld gaat naar de institutionele verster-king van een beperkt maar zorgvuldig geko-zen aantal universiteiten. “We werkten al sa-men met dertien instellingen in het kader vande Institutionele Universitaire Samenwer-king (IUS), en nu breiden we uit tot negentieninstellingen,” aldus de VLIR. Zowel universi-teiten als hogescholen werken mee aan ditprogramma.

Van vier nieuwe partnerinstellingen zijn

er momenteel delegaties aanwezig in Vlaan-deren, universiteiten uit Guatemala, Ecuador,Kenia en Ethiopië.

Oud-rector UGent overledenDe rector die de UGent in acht jaar tijd terugop de rails zette, Leon De Meyer, overleedbegin november op zevenenzeventigjarigeleeftijd.

In 1985 zette De Meyer, een assyrioloogen spijkerschriftgeleerde, het spreekwoord‘als twee honden vechten om een been, looptde derde er mee heen’ glorierijk in praktijk:hij werd tegen alle verwachtingen in en inplaats van de twee grootste kanshebbers ver-kozen tot Gentse rector.

Zijn huidige opvolger, rector Paul VanCauwenberghe, lauwert De Meyer als “eengroot voorbeeld”. “Hij zag als eerste het be-

lang in van communicatie en public rela-tions.”

Maar ook financieel reanimeerde DeMeyer de UGent, en hij slaagde er ook in destudentenaantallen opnieuw te doen stijgen.In 1992 werd Leon De Meyer benoemd totbaron.

Trein goedkoper voor studentenTenminste, het abonnement voor pendelstu-denten. ‘Boemerangkinderen’ (kotstudentendie enkel tijdens het weekend naar huis gaan)zullen niet kunnen genieten van de korting.

Bruno Tuybens, staatssecretaris voorOverheidsbedrijven, kondigde aan dat vanaffebruari 2007 zo’n studentenabonnement nogmaar een vijfde van het basistarief zal kosten.De regering legt het verschil bij, ze heeftdaarvoor 13,1 miljoen euro opzij gezet.

Tuybens kadert de prijsverlaging in hetgratis (of toch goedkoper) maken van het on-derwijs en hoopt dat zo meer jongeren kenniszullen maken met het openbaar vervoer.

Mn zkt. vrEen deelnemer aan het welsprekendheids-tornooi van VRG werd op 14 novembertijdens de pauze aangesproken door een hemvreemd meisje. Het meisje in kwestie werddoor de organisatie echter weggejaagd alvo-rens ze nader kennis konden maken.

De deelnemer, die een betoog ten bestegaf als vertegenwoordiger van Mercator,roept het meisje of mensen die haar zoudenkennen nu op om contact op te nemen methem. Zijn e-mailadres is adri.leemput@student.kuleuven.be .

(sh)

Kort • Kort • Kort• Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort • Kort

Il y avait un temps...(foto’s Jens Van de Maele)

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/0688

“We werden verwelkomd door een lief, jong meisje: werkelijk een stuk”

Middelpunt

SeniorennamiddagSoms lijkt het erop dat de communicatie tussen Leuvense studenten en Leuvense seniorenenkel en alleen bestaat uit klaagzangen inzake overlast. Toch zijn de senioren van vandaagal lang geen zeurende, kaartende bejaarden meer, en staan zij open om kennis te maken metde huidige generatie studenten. Wij nodigden vier gepensioneerden – met een gezegendeleeftijd tussen de 75 en 85 jaar – uit voor een namiddagje Leuven op studentenmaat. Wat desenioren daaraan gehad hebben, lees je in hun verslag.

Aan vier leeftijdsgenoten senioren (een omschrijving om stiekem de werkelijkeouderdom te verzwijgen) werd de gelegenheid geboden om op 8 november eens uit tepluizen wat de studentengemeenschap van de huidige generatie in zijn vrije uurtjes kandoen om zich nuttig en plezierig bezig te houden. Onder ons drie heren en een ‘dame’,dat om politiek correct te zijn. Aangezien het vanzelfsprekend niet haalbaar is om op deenkele uren die ons gegund werden alle beschikbare mogelijkheden na te gaan, werd ons(de betrokken onderzoekers) een rondleiding voorgesteld naar en in een viertal haardendie in studentenbereik liggen als een ‘oase’ van rust en ontspanning in het hardestudentenleven.

13U: STUDENTENRESTAURANT ALMA 2Als aanloop begonnen wij, hoe kon het ook anders, met een bezoek (en vooral een

etentje) in het studentenrestaurant Alma 2. Iedere gezonde student, dus ook zij die belastwaren om ons veilig en gezond te gidsen, weet inderdaad bij ondervinding dat de liefde(en het goede humeur) langs de maag gaat. Een smaakvol, gedegusteerd ‘dinertje’ wasdus van kapitaal belang voor een ‘gunstige beoordeling’ van al wat we in deze namiddagvan deze memorabele dag nog moesten bezoeken. Bij onze aankomst werden we in dehal van het studentenrestaurant begroet als eregebruikers door Jef Van Eynde, dealgemeen directeur van Alma. Met een stralend grote smile en met een ferme handdrukbeloofde hij nog een bezoekje te komen brengen wanneer we gezeten en wel onze warmemaaltijd aan het nemen waren. Zo waren we reeds in de aanloop naar dat eten in de‘goede zin’ gebracht.

Eens gezeten, was het even wennen aan het geroezemoes van de degusterende stu-denten en het voortdurend geschuif van stoelen in een nokvolle zaal. Als doorwinterdesenioren was dit euvel snel naar de vergetelheid verwezen. We legden ons oor te luisterenbij Kristof Huyghe van Alma. Hij wist ons iets te vertellen over de consumptiezaal enandere lokalen die ook kunnen afgehuurd en ter beschikking gesteld worden voorvruchtbare vergaderingen en optredens (met mogelijk burenprotest). Alsof we ook in destudentenwereld vertoefden, schoven we aan in de file van de gekozen menu-aanduiding(we konden kiezen uit een vijftal menu’s waaronder ook een vegetarische schotel).Ondanks de op dat ogenblik overweldigende meerderheid van aanschuivendestudenten, verliep alles in een minimum van tijd zodat men zeker niet van hongersterven zou. Wat we te verorberen kregen was van goede kwaliteit en de studenten levenzeker en vast goed gezond. Waarom zou een student nog naar een duur restaurantuitzien, als hij bij prijs zijn gading kan bekomen in een keukenvrij geurend lokaal? Vooralde uitgebreide en gevarieerde keuze viel ons op. Aangezien het maximum aanbeoordelingspunten geven zelden of niet wordt toegepast, kunnen we toch een 9,5voorbehouden aan studentenrestaurant Alma 2. Om het ‘gesmaakte’ voldoende tijd tegeven om zachtjes te verteren, gingen we te voet naar ons volgende doelwit: STUK.

Verslag van Dolly & René

14U15: KUNSTENCENTRUM STUKInnerlijk gesterkt waren we er op gebrand om eens na te gaan of aan de student de

mogelijkheid geboden wordt om zich op cultureel niveau blijvend verder te ontwikkelen.Een bezoekje aan de locatie met de alleszins hoopgevende naam Kunstencentrum STUKwas dus vanzelfsprekend het aangewezen doelwit. De reuzenhoge aanduiding van hetletterwoord STUK, schragend een dwarsliggende balk, gaven ons de zekerheid dat weaangekomen waren. We werden verwelkomd door een lief, jong meisje (werkelijk eenstuk): Helke Smet. Waarschijnlijk was deze communicatieverantwoordelijke in de nabij-heid van de stoere senioren even het noorden kwijt, waardoor ze ons de eerste gegevensop fluistertoon bracht. Stilaan evenwel hervond ze haar normale stemvolume en bege-leidde ze ons doorheen het zeven verdiepingen tellende gebouw. Gelukkiglijk konden enmochten we gebruik maken van de lift die ons het gebruik van de trappen bespaardevoor onze krakende kniegewrichten. Tal van zalen en lokalen is het centrum rijk, dienstigvoor toneel, dans, concerten, tentoonstellingen en cursussen, zodat elke student keuzegenoeg heeft om zijn ‘vrije’ uurtjes leerrijk door te brengen. Zelfs om even te verpozen inde filmzaal, die omwille van zijn donkere, lederen wand- en plafondbedekking de naamvan kabardoeske kreeg. Hier kan de student eventueel zijn stress, zijn moeheid en zelfs zijnL.D.V.D. (liefdesverdriet) wegwerken in een euforische droom van welbehagen, diepweggezonken in een brede, in rode kleur uitgedoste zetel.

Om het bezoek te beëindigen laafden wij onze dorst met een koffietje of een pintje inde cafétaria. Ze is gemakkelijk, zonder trappen, vanaf de straat te bereiken. Een aanradervoor de ‘oudere’ senioren. Wij waren waarlijk verbaasd over de door ons tot op heden on-verwachte mogelijkheden die STUK te bieden heeft. Een klein minpuntje misschien: demeeste activiteiten vinden plaats tijdens de avonduren en dat is wel een hinderpaal voorsenioren, die bij avond liefst de straat mijden. Toch moeten we daaraan toevoegen dat deaanwezigheid van studenten op straat min of meer het gevoel van veiligheid geeft. Wijnoteren eenstemmig voor een pluscode van 9 op 10 voor STUK.

De groepLucien Steeno (tweede van links op foto onderaan),76 jaar, coördinator Open, Kristelijk, Respectvolen Actief Leuven-Centrum (OKRA L-C)

Dolly Verscuren (midden), 81 jaar, gewezen ondervoorzitster en reisleidster OKRA L-C

René Mees (tweede van rechts), 85 jaar, erevoorzitter Leuvense Seniorenraad enerevoorzitter OKRA L-C

Jerome Verhoelst (eerste van rechts), 75 jaar, voorzitter Leuvense Seniorenraad en gewezen voorzitter OKRA L-C

“Hier, neemt een Witteke, René”

“Wegens asfaltering van de straten kunnen er geen kasseienmeer gebruikt worden als wapen tegen de gendarmen te paard”

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 99

Middelpunt

15U45: ‘S MEIERSSTRAAT 5En nu op weg naar een volgende stop voor een kennismaking met twee organisaties die welbekend zijn

bij de studenten. Via de Naamsestraat en het Hogeschoolplein kwamen we in de ‘s Meiersstraat, de baker-mat voor de Leuvense Overkoepelende StudentenOrganisatie (LOKO) en Veto, gehuisvest in hetzelfde ge-bouw met elk een eigen werkruimte. Er wachtte ons op het gelijkvloers een vriendelijke ontvangst bijLOKO. Diep weggezonken in de ruime zetels met een vriendelijk aangeboden drankje werden we metvragen en antwoorden op de hoogte gebracht door vrijgestelde Patrick Van den Bosch. We kwamen meerte weten over de samenstelling, het doel en de werking van de organisatie. LOKO is voor de Leuvense stu-denten zoals de Leuvense Seniorenraad voor ons. Met een stevige handdruk en een vriendelijk dankwoordvoor de vlotte ontvangst namen we afscheid en klommen we via de trap naar de eerste verdieping voor eenbezoek aan het lokaal waar het bij iedere prof en student bekende studentenblad Veto wordt opgesteld enverspreid.

We maakten kennis met een ploeg vrijwilligers die praktisch al hun vrije uren belangeloos opofferenopdat hun blad wekelijks op tijd zou verschijnen. Bewonderenswaardig is het dat er met deze ploeg zoveelresultaat wordt bereikt. Deskundige uitleg over onder andere de inhoud en de layout kregen we vanhoofdredacteur Simon Horsten, bijgestaan door redactiesecretaris Ilse De Witte. Het blad verdedigt debelangen van de studenten en schuwt de kritiek niet. Bovendien is er minstens een bladzijde voorzien voorontspanning, een cultuurkalender, reportages en het menu van de Alma restaurants. Studenten die voor destudentenkrant geen interesse hebben, slaan de bal mis want hen ontgaat een groot deel informatie.‘Chapeau’ voor de vrijwilligers van LOKO en Veto. Zij bekomen 9,9 op de waardeschaal.

16U35: HUIS DER RECHTENZo komen we stilaan aan het eindbezoek dat we zeker niet mogen

missen en dat is het bezoek aan een fakbar, voor ons uitgekozen op deTiensestraat en genaamd Huis der Rechten. We traden binnen in eenhalfdonker lokaal, bijna volledig ingenomen door studenten dieluidruchtig de capriolen volgden van een voetbal bij een videospel op grootscherm. De rook was er om te snijden. We werden vriendelijk ontvangendoor de uitbaters die ons spontaan een rijsttaartje met een koffie of drankjeaanboden, terwijl we ons moeizaam aan de toog konden neerzetten op eenhoog stoeltje. De combinatie koffie en taart moet redelijk uitzonderlijk zijnin de fakbar. In de koffie moesten we roeren met een vork, omdat er geenlepels voorhanden waren.

Volgens de uitleg, ons verstrekt door de barman, is de fakbar een VZWuitgebaat enkel en alleen door vrijwilligers. Bij het zien van zoveelaanwezigen vragen wij ons toch af of er wel voldoende toiletten zijn voorde ontlasting van zoveel drankverbruik. Bij het buitengaan merkten weimmers grote natte plekken op het wegdek en op de muur (allicht vandaarde aanklacht van de buren). Wij geven Huis der Rechten een 8,5.

Nog een bedenking: gepensioneerd zijn is niet alleen ‘koffie en taart’.Senioren zijn tegenwoordig heel actief in bewegingsverband: we nemendeel aan voordrachten, sportactiviteiten, uitstappen of reizen. Hetzelfdegeldt voor studenten: de student van heden is niet meer te vergelijken metde student van vroeger, al was het maar omdat er nu wegens asfalteringvan de straten geen kasseien meer gebruikt kunnen worden als wapentegen de gendarmen te paard tijdens massale studentenmanifestaties.

Tot besluit: We kregen een verrijkend zicht op het studentenleven teLeuven, alsook op het vrijwilligerswerk tussen en na de cursussen. Enspeciaal: dank aan het vrijwilligersduo met fotograaf van Veto en de gidsenter plaatse, die ons op deze zinvolle namiddag begeleid hebben.

Dat de ene oude mens de andere niet is, kan na deze na-middag met René, Jerome, Lucien en Dolly wel gezegdworden. Niet alle mensen van middelbare leeftijd vul-len hun dagen met babysitten op de kleinkinderen, naarde markt gaan, burenbezoekjes, tv-kijken en taart eten.

We wisten op voorhand niet echt wat te verwach-ten van deze ‘seniorennamiddag’. We vreesden zelfsdat we een groepje hulpbehoevende, bange seniorenzouden moeten rondleiden door hun eigen stad. Tochbleek al van bij het begin dat deze senioren nog bij depinken waren. Dat we ons onder een heel geïnteres-seerd maar kritisch publiek bevonden mocht HelkeSmet, die ons een rondleiding door STUK gaf, al snelaan de lijve ondervinden. Jerome onderwierp haar on-middellijk aan een spervuur van vragen over de toe-

gankelijkheid voor gehandicapten in het gebouw. Deboodschap “het is niet omdat we oud zijn dat we alleszomaar aannemen” werd ons gedurende de hele na-middag herhaaldelijk op het hart gedrukt. De seniorenin kwestie zitten immers allemaal nog in een hele hoopverenigingen en clubs. Neen, we hadden niet met saaie,passieve mensen te maken.

STUK kreeg nog meer kritische vragen te slikken.“Is dit centrum wel bedoeld voor studenten?” Dat werdgepast weerlegd met een citaat uit de statuten van hetkunstencentrum: “Wij zijn gericht op de Leuvense uni-versitaire gemeenschap maar evenzeer op de inwonersvan de stad Leuven en de provincie Vlaams-Brabant.”Toch waren het vooral de daden en niet de woorden diebewezen dat er nog pit in deze vier senioren zat. Zo

kwam Jerome op de proppen met een volledig uitge-werkt voorstel over een cantus met de senioren, of zetteDolly heel vinnig de mannen op hun plaats wanneer zijhaar wat plaagden. Dezelfde Dolly beweerde dat deSoetezaal van het STUK toch wel heel unusual was inge-richt. Lucien repliceerde dan weer op onze vraag wat hijvan wildplassers vond: “Als ge moet, dan moet ge”.

De senioren waren verbaasd over zoveel vrijwilli-gerswerk, maar plaatsten telkens dezelfde kritischenoot. “Gaat dat allemaal niet ten koste van de studies?”Een vraag die voor de goede orde telkenmale negatiefwerd beantwoord. Verder bespaarden ze ons ook devoor oudere mensen zo typische ‘in onze tijd was hetzus en zo en bovenal beter’-verhalen. Geen bekrompenof verzuurde individuen op deze seniorenuitstap.

ColofonRobin Broos &Kristien Geurts

verslag: René Mees &

Dolly Verscuren

foto’s: Bram

Vanoirbeek

“Gepensioneerd zijn is niet alleen koffie en taart”

“Wij vragen ons af of er in de fakbar wel voldoende toilettenzijn voor de ontlasting van zoveel drankverbruik”

Seniorennamiddag

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/061100

Cultuur

Kate Bush, Tori Amos, Björk, Ann Pierlé. Een eersteconfrontatie met de muziek van Lisa Germano roeptassociaties met voorgenoemden bij ons op. Zelf be-weert ze dat dromen en sprookjes sleutelwoorden zijnin het labyrint van haar songs. Ze moest onlangs eenpaar concerten afzeggen wegens ziekte, maar beslootde draad weer op te nemen in Leuven.

Robby Vangeel

Onbekend maakt onbemind? Dat gaat niet opvoor deze dame, die ons van bij haar eerste notenwist te betoveren. Germano is niet meer piep-jong, maar straalt des te meer authenticiteit uit.Op suggestie van enkele toeschouwers zette zeeen nummer in, dat ze naar eigen zeggen al jarenniet meer had gespeeld. Halfweg moest zestoppen en toegeven dat het te lang geleden was.Weinig professioneel, zullen sommigen zeggen.Ons leek het vooral sympathiek. Veto: Weinig mensen hebben — in België alvast —ooit gehoord van Lisa Germano.Lisa Germano: «Telkens wanneer ik een plaatuitbreng, gebeurt er wel wat. Dat is de samenvat-ting van mijn levensverhaal. Zo werd ik ziek aanhet begin van deze tour. Geek the Girl, één vanmijn vorige albums, werd enthousiast onthaalddoor de critici, maar de platenfirma had er geengoed oog in. Bijgevolg lag de cd pas in de win-kels nadat de storm van recensies geluwd was.Het was allemaal voorbij vóór het goed en welbegonnen was. Hoewel het niet echt voorbij is: jekan die plaat nog altijd kopen, hoor.»

CUP OF TEA«Veel van mijn teksten gaan over de strijd des levens:

eenzaamheid, angst voor de dood, verslaving, zodat het nietecht ieders cup of tea is. Het selecte groepje dat mijn muziek opprijs weet te stellen, is op zoek naar ‘iets anders’ en lijkt zich

de muziek echt eigen te maken. Bij het schrijven vertrek ikvanuit mijn persoonlijke ervaring, maar ik probeer zoveel mo-gelijk weg te filteren wat té persoonlijk is. Niet alleen voor hetpubliek, maar ook voor mezelf.»Veto: Iets doet ons vermoeden dat u liedjes schrijft als een soorttherapie.Germano: «Meestal probeer ik al schrijvend een moeilijkeervaring te verwerken. Ik heb iets met sprookjes, vooral met‘het grote boze monster dat je gaat vermoorden’. Ik laat duis-tere thema’s meestal contrasteren met een vrolijk toontje in de

melodie. (zingt een deuntje ter illustratie) Tekst en muziek zijnbij mij voortdurend in tegenspraak. De tekst op zich is ookvaak ietwat contradictorisch. In the Maybe World gaat over dedood, maar daardoor tegelijk ook over het leven.”. Geek theGirl ging oorspronkelijk over vrouwen, maar ik heb er opval-lend veel respons op gekregen van homo’s. Lullaby for LiquidPig gaat dan weer over alcoholisme en verslavingen, als een

soort pars pro toto voor de consumptiemaatschappij: “ik heb téveel nodig, ik ben niet sterk”. Happiness, een ander album, be-schrijft allerlei situaties waarin je niét gelukkig bent. Bij hetschrijven graaf ik vaak nogal diep, zozeer zelfs dat ik zelf nietprecies weet wat ik schrijf, alsof het ‘van elders’ komt.»Veto: Kid Fear, een Leuvense singer-songwriter zegt: “Songs schrij-ven is als dromen.”Germano: «Inderdaad. Of misschien eerder een soort van psy-chotherapie: proberen te begrijpen waarover je dromen juistgaan en waar ze vandaan komen. Dromen zijn zoals sprook-

jes, ze proberen je iets te vertellen in een gecodeer-de boodschap. Het schrijven van liedjes komt danook vaak neer op schrappen en ontdekken wat erecht aan de hand is.»

KOFFIE OF WIJN?Veto: Verkies je liedjes schrijven boven gesprekken metmensen?Germano: «Ik zou geen van beide willen missen.Het is hetzelfde als vragen: “Wil je het liefst ‘s och-tends koffie of ‘s avonds wijn?”» Veto: Je naam doet vermoeden dat je Italiaanse roots hebt.Germano: «Inderdaad. Mijn grootouders kondenamper Engels waardoor we erg Italiaans zijn opge-voed: met veel passie en drama. Daarvan zit weliets in mijn muziek. Ik probeer het drama er uit tegooien als het bullshit is, maar heel wat dingen inhet leven zijn nu eenmaal dramatisch. Maar ikschrijf dus niét over mozarella, hoewel ik daarwaarschijnlijk meer mee zou verdienen (schater-lacht).»

«Ik krijg regelmatig brieven van mensen voorwie één van mijn liedjes hen ‘gered’ heeft in een

bepaalde situatie. Vreemd, maar ook wel mooi. Tegelijk éénvan de voornaamste redenen waarom ik dit blijf doen, want ikverdien er vast en zeker geen geld mee. Ik heb in bands ge-zeten die er wél hun brood mee verdienden, dus dat wereldjeken ik. Ik zou alleen maar meer willen verdienen als ikdaardoor meer mensen zou kunnen bereiken.»

LISA GERMANO PROMOOT ALBUM: IN THE MAYBE WORLD

““SScchhrraappppeenn eenn oonnttddeekkkkeenn wwaatt eerr eecchhtt aaaann ddee hhaanndd iiss””

LENNY NAAKT IN DE VOLLE TENT

““BBeenn iikk eeeenn mmaacchhoo??””Leuvenaar Lennaert Maes is de frontman van Lenny en deWespen. Hun eerste full cd, Eet van mij, stelden ze maart2006 voor in een uitverkochte zaal en deze zomer speeldenze op Marktrock. Lenny weet het publiek ook solo te beko-ren. Als Lenny Naakt won hij al verschillende cabaretprij-zen. Woensdag speelt hij voor de vierde keer voor De VolleTent.

Jozefien Van Beek

Veto: Je begint een vaste waarde te worden bij DeVolle Tent. Zal je optreden verschillen met dat vanvorig jaar?Lennaert Maes: «Helemaal niet (lacht). Nee, dat isniet waar. Ik ben heel vereerd dat ik weer magspelen. Vorig jaar speelde ik er voor de eerste keersolo. Mijn set duurde toen twintig minuten, nu 45minuten. Omdat ik geprogrammeerd sta op eensinger-songwriter vooravond ga ik vooral hetmuzikale aspect uitspelen en niet zozeer hetcabareteske. De twee muzikanten vóór mij (Her-man Acke en Philip Vermeire, red.) zijn ook singer-songwriters.»

ZWOEGEN EN ZWETENVeto: Op Eet van mij staat een nummer dat je samenmet Rick de Leeuw hebt geschreven. Hoe is hij bij jullieterecht gekomen?Maes: «We hebben meegedaan aan de Nekka-wedstrijd. We hebben er drie prijzen gewonnenen één daarvan was De Kleine Avonden, een tour-nee langs culturele centra samen met anderenieuwe Nederlandstalige groepen. Daar was coaching aanverbonden omdat veel van die groepen — wij ook trouwens— weinig ervaring hadden met het in elkaar steken van eengoede show. De Kleine Avonden spoort dus het latent aan-wezige talent op en coacht het. Bram Vermeulen zat in de juryvan de Nekka finale en is ons persoonlijk komen zeggen dathij onze coach wou zijn. Hij is echter zeer onverwacht overle-den en Rick de Leeuw heeft zijn job overgenomen. We hebbendrie dagen gewerkt in zijn studio in Amsterdam. Bram lettevooral op de teksten. Ik ben heel blij dat ik hem heb mogen

kennen, want ik heb veel van hem geleerd. Rick keek echt naarde opbouw van de nummers. Dat was heel interessant. Wehebben met hem twee nummers uitgewerkt en één daarvan,Goed in niksen, is op de cd beland. Het andere nummer zalwaarschijnlijk op de volgende cd staan.»Veto: Jullie zijn bezig aan een nieuwe cd?Maes: «Langzaam maar zeker sprokkel ik nummers bij elkaar.Het ziet er goed uit. Ik heb nu acht nummers die ik er op wil

en verder een hele hoop die nog niet af zijn. We gaan pas opne-men in de herfst van volgend jaar, dus we hebben nog veel tijdom het allemaal op ons gemak uit te werken. Het is goed dater niet te veel druk is.»Veto: Schrijf jij de nummers of gebeurt dat samen met de groep?Maes: «Meestal maak ik zelf de nummers. Als je met zes ver-schillende ego’s in een band zit, heb je allemaal andere wensenen voorkeuren. De structuur in onze band is heel duidelijk. Ikben de frontman, ik maak de basis van de nummers en de mu-zikanten zorgen mee voor de afwerking. Onze gitarist, Jan

Lensen, zorgt ook wel eens voor de basismuziek, maar meesteldoe ik dat zelf. Songschrijven is voor mij een eenzaam proces,maar ik houd ervan. Het creëren van een song is gewoon ergfijn. De bijdrage die de muzikanten achteraf leveren op die‘kale’ songs is vaak erg verrijkend.»

KARAKTERVeto: We wilden je vragen naar je muzikale voor-beelden, maar toen lazen we dat je je eigen held bent.Maes: «Dat was een grap, maar de journalist heefter niet “(lacht)” bijgezet (lacht). Ze vroeg met wieik absoluut nog op het podium wou staan. Als zeme nu zouden vragen of ik eens met Bob Dylaneen liedje wil brengen, ga ik dat niet weigeren. BobDylan is en blijft een heel groot voorbeeld. Demanier waarop hij zijn stem zo vrij weet tegebruiken, vind ik prachtig. Hij toont aan dat hetmeer gaat om het karakter en om wat je te vertellenhebt dan om hoe mooi het allemaal klinkt.»Veto: In een recensie staat: “Het valt op hoe vaak Maeszich als een macho gedraagt in zijn teksten”. Ben je inhet echte leven ook een macho?Maes: «Ik weet het niet. (denkt even na en vraagt hetdan aan zijn vriendin) Niet echt, zegt mijn vriendin.Soms wil ik wel het haantje de voorste zijn, eenbeetje cool doen, maar ik ben ook altijd een beetjeonnozel. Hierin ben ik ook geïnspireerd door BobDylan. Zijn teksten zijn vaak heel cool en macho-achtig. Ik ben op zoek naar coole oneliners en die zijnvaak wat macho. Op plaat komt het allemaal watafstandelijker over. Een nummer als Wat vrouwen

willen is eigenlijk bedoeld als een grap, maar je kan hetopvatten als erg macho. Als we het live brengen, merk je dathet er compleet over is.»

Woensdag 22/11 treedt Lenny Naakt vanaf 18u op in het STUKcafé, Naamsestraat 96.

Meer over De Volle Tent kan je vinden op www.cjp.be.

(foto Dina Douglass)

(foto archief)

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 1111

Cultuur

Pan’s Labyrinth (El labirinto del Fauna)

Op het Internationaal Filmfestival vanToronto kreeg deze Spaanstalige film eenstaande ovatie. Het is een mix van elfen,fauns en fascisten. Maar wees gewaar-schuwd. Hoewel dit één van de betere filmsvan het jaar is, is hij zeker niet geschikt voorgevoelige kijkers.

Alexander Vrijhof

Het is 1944 en Franco heeft net de Spaanse burger-oorlog gewonnen. Een zwarte limousine rijdt doorhet woud. Op de achterzetel zit de twaalfjarigeOfelia met haar zwangere moeder. Ze zijn op wegnaar een afgelegen gebied in Noord-Spanje, waarstiefvader Kapitein Vidal guerrilla’s op hardhan-dige wijze aan het bestrijden is. Vidal is echteralleen geïnteresseerd in zijn toekomstige zoon enin het uitmoorden van z’n tegenstanders. Ofeliazoekt haar toevlucht in de wereld van de verbeel-ding.

Wie teleurgesteld was in Terry Gilliam’s TheBrothers Grimm zal alvast zijn hart kunnen ophalenaan Pan’s Labyrinth. Deze film is echter veel meerdan een eenvoudig sprookje. De regisseur ver-mengt de gruwelijkheden van Franco’s repressiemet het verhaal van een lang verloren prinses uitde onderwereld. Het is een oorlogsfilm, ééntje meteen politieke boodschap, maar tegelijkertijd ookeen soort sprookje. Het is een grimmig fabeltje,maar vooral een verhaal over een duistere werke-lijkheid. Fascisten en fabeltjes mengen is ambi-tieus, maar het is de Mexicaanse regisseurGuillermo del Toro (El Espinazo del Diablo) zekergelukt. Dit is zeker geen Hollywoodfilm, maar hijwerd wel gemaakt met een schijnbaar Holly-woodiaans budget.

GUERRILLA’SToen sprookjes voor het eerst werden geschre-

ven, waren deze niet bedoeld voor kinderen, maarvoor het ganse gezin. Het is dan ook in deze tra-ditie dat del Toro zijn sprookje heeft gemaakt. Delagen van symboliek zijn niet overdreven en lijkennooit geforceerd. Daarom is het niet vreemd tezeggen dat dit ongetwijfeld de mooiste film vanhet jaar is. Cinematografisch is het verbluffend. Alin de eerste minuten van de film, wanneer Ofeliaeventjes uit de auto stapt, wordt je in de beeldenvan de wereld van Pan’s Labyrinth ingezogen. Erwordt zeer goed geacteerd, met name door IvanaBaquero in de rol van Ofelia. Zij acteert alsof ze al50 jaar voor de camera staat.

Del Toro had echter enkele elementen watmeer kunnen uitwerken om sommige personagescomplexer te maken. Zo is Kapitein Vidal een teeendimensionaal personage. Dit is trouwens nietde schuld van Sergio López die een goede vertol-king geeft, maar nu is hij meer monster dan mens.Of misschien was dat juist de bedoeling? Ook deverhaallijn met de guerrilla’s had meer uitgedieptmogen worden.

Elk sprookje heeft een moraal, zo ook deze.Maar wat op het eerste gezicht ondubbelzinniglijkt, is dat niet. Dit is geen kinderverhaaltje, maareen sprookje voor volwassenen. Soms hebbenvolwassenen een sprookje nodig, om hen te waar-schuwen voor de gevaren waar ze bang voorzouden moeten zijn.

SteekkaartRegie: Guillermo del Toro Cast: Ariadna Gil, Sergio López, Ivana BaqueroDuur: 112 min.Release: 22/11/06Kort: Het sprookje wordt volwassen.

Filmfirmament

Bob Daenen was 38 jaar werkzaambij Tupperware, waarvan verschil-lende jaren als vice-president Pro-ductontwikkeling en Innovatie.Daarnaast ontplooide hij zich alsbeeldend kunstenaar, fotograaf endichter. Na vierendertig jaar expo-seert Daenen opnieuw eigen werk inzijn geboortestad.

Robin Broos

In 2003 werd Bob Daenen nog door DesignVlaanderen gelauwerd met de Henry vande Velde Prijs voor zijn ganse loopbaan.Iedereen kent wel ontwerpen van de man.De doorzichtige Corn Flakes- of suiker-opbergdozen met donkerrode deksels ofde veelkleurige fruitsapkannen zijn vanzijn hand. Naast zijn professionele activi-teiten heeft Daenen zich altijd bezig ge-houden met een diverse waaier kunstvor-men. Momenteel kan je in de Leuvensebibliotheek Tweebronnen naar recent werkgaan kijken rond het thema ‘banaliteit’. Dewerken spelen zich af tegen de achter-grond van de Provence.

Tussen de tentoongestelde werkenhangen teksten. In één daarvan schrijftDaenen: “Perceptie is realiteit.” Volgens de

kunstenaar wordt onze perceptie telken-male gemanipuleerd, alsof een realiteitwordt voorgesteld. “Je ziet dat in zo-geheten reality soaps waar koppeltjes waremenselijke tragedies doorstaan. Die pro-gramma’s zijn onzin. Ik ben een pro-gressieve mens, maar ik vind dat hier hetrespect voor het waardevolle wordtuitgebuit. De jonge generaties lopen hier-door het gevaar geen onderscheid met dewerkelijkheid meer te zien.” Het voor-beeld van vermageringsdrang bij jongevrouwen drukt dit beter uit. “Paris Hiltonis een domme geit, maar aan de anorexia-gevallen is te zien dat dergelijke schoon-heidsidealen wel als norm wordenbeschouwd.”

In hetzelfde gedicht over perceptieklaagt Daenen ook handige verkopers aan.“Marketeers creëren een imago dat zewillen verkopen. Ik heb dat bij Tupper-ware nooit willen doen, maar ik hebmoeten vechten. Ik wilde enkele goedezaken maken, die naar de essentie gaan.”De man heeft schrik voor andere commer-ciële plannen. “Neem nu een merk alsMercedes, dat wordt gepromoot als sym-bool van je slagen in het leven. Iedereengelooft dat. We moeten ons ervoor behoe-den dat de jonge generaties het verschilniet meer zien. We moeten hen dit

aanleren. Wat interesseert de jongeren deslag van Waterloo nu, wanneer ze niet eensweten wat echte schoonheid is? De wereldzit zo al vol genoeg met blabla.”

“Schoonheid zit verborgen in hetbanale,” zegt Daenen. In zijn werk, vooralin het fotografische luik, komt dat sterk totuiting. De kunstenaar neemt ware Ikea-postkaartfoto’s van onderwerpen die depostkaart nooit zullen halen. Zijn detail-foto’s van bijvoorbeeld pittoreske Proven-çaalse huisjes tonen vaak de weinig uitge-sproken, gewone kant van het leven. Debanaliteit toont net de mooie kant van hetalledaagse. “Het zou te goedkoop zijn omechte postkaartfoto’s te gaan maken,”vindt de kunstenaar. Die banaliteit gaatevenzeer op voor Daenens niet gepresen-teerde werk voor Tupperware. Het designvan zijn opbergdozen gaat aan onzegedachten voorbij, omdat het nut van hetobject zo alledaags is. Of het dan omperceptie of realiteit gaat, laten we buitenbeschouwing. Deze tentoonstelling laat jealvast even stilstaan bij de ‘dingen deslevens’.

Het werk van Bob Daenenis nog tot 16/12 tebezichtigen in Bibliotheek Tweebronnen,

Diestsestraat 49. Meer infowww.leuven.be/museumsite

VAN TUPPERWARE OVER BEELDENDE KUNSTNAAR POËZIE

““DDee wweerreelldd zziitt vvooll bbllaabbllaa””

Dat het universitaire personeel naasthet academische leven ook een anderleven heeft, kunnen we alleen maarhopen. Wekelijks zoeken we eenexemplaar op en bestoken we hem ofhaar met een simpele vraag: “Kan ueen boompje opzetten over uwfavoriete boek, film of plaat?” Dezeweek gingen we langs bij FrankVerbruggen van het Instituut voorStrafrecht.

Donald Murre

Frank Verbruggen: «Het valt mij op dat deboeken waar ik het meest van houd ookfascinerende titels hebben zoals ‘Het bestewat een croissant kan overkomen’. Ookwat ik nu aan het lezen ben: ‘De ondrage-lijke lichtheid van het bestaan’, of ‘TheHitch-Hiker’s Guide to the Galaxy’. Daar-om is het frappant dat ik uiteindelijkgekozen heb voor een boek met deeenvoudige titel: “Churchill”. Ikkoos de biografie geschreven doorde twee jaar geleden overleden RoyJenkins. Deze historicus zat in eenaantal Britse regeringen maar staatbij ons vooral bekend als de gewezenvoorzitter van de EuropeseCommissie.»

«Ik hou wel van biografieën enik had ergens gelezen dat dit deallerbeste Churchill-biografie was.En dat klopt. Een goede biografie isgeen boek over een stoffig verleden,maar is kritisch en biedt de kans omer actuele gebeurtenissen aan tespiegelen. Wat Churchill schreef overMesopotamië, kan Blair aan hetdenken zetten over Irak. Als Engelswerk staat het boek vol prachtigeoneliners, understatements en ironi-sche passages: niet alleen van Chur-chill, maar ook van tijdgenoten enniet het minst van Jenkins zelf. In eenbeschrijving als He did not dance, andhe was bad at routine dinner-party

conversation. Unless his female neighbourscould inspire him to talk, preferably abouthimself, although with the future of the worldas the next best thing, he mostly ignored them,herken je zo een aantal proffen van dezefaculteit.»

BEGRAFENISONDERNEMER«Het boek beslaat heel zijn leven en

focust dus niet enkel op de oorlogsjaren. Jeleest hoe Churchill van jongs af aan hetgevoel had dat hij bestemd was voorgrootsheid — ”wij zijn allemaal wormen,maar ik geloof dat ik een glimworm ben”.De biograaf schetst echter ook pijnlijkscherp hoe de oude, uitgeputte Churchillzich tegen beter weten in aan zijn ambtvastklampte. Het uiteindelijke portret isgeen witte ridder, maar een talentrijkemens met vele gebreken, met goede enslechte jaren. Zo blijkt duidelijk datChurchill zijn hoogtepunt kende in 1940.Daarna groeide zijn prestige wel, maar

zijn echte impact brokkelde stelselmatig af.Hij hechtte bijvoorbeeld overdrevenbelang aan de persoonlijke contacten optopontmoetingen met Stalin en Roosevelt.Hij moest geleidelijk aanvaarden dat dietwee hem steeds minder als volwaardigederde beschouwden. In zekere zin wasChurchill ook een begrafenisondernemervan het Empire, terwijl hij één van delaatste Britse staatslieden was die nog echtin dat Empire geloofde. Jenkins begon ditboek om aan te tonen dat anderen tenonrechte totaal overschaduwd werdendoor Churchill, die het geluk had de juisteman op de juiste plaats en tijd te zijn. Maarop het einde bekent Jenkins toch dat hij degrootste mens was die ooit 10 DowningStreet bewoonde. Het is bijna zonde ditboek in het Nederlands te lezen, omdat hetin zo’n mooi Engels geschreven is. Eenprachtige biografie en een echte aanrader.»

Churchill, Roy Jenkins, uitgeverij FarrarStraus Giroux, New York

(foto Kris Vanelderen)

BOOMPJE (8): PROFESSOR FRANK VERBRUGGEN

DDee gglliimmwwoorrmm

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/061122

Cultuur

Studenten maken online fuifkalenderEen groepje studenten van de KHLeuven depar-tement Rega hebben NachtLeuven opgericht. Dit iseen website specifiek gericht op evenementen in enrondom Leuven centrum. Verenigingen kunnen ergratis evenementen op toevoegen. Bezoekers kunnener makkelijk de mogelijke concerten, fuiven maar ookcantussen van de avond en komende wekenterugvinden. De site werd oorspronkelijk gemaakt alsschoolproject, maar draait nu onder de verenigingEvalve die de studenten hebben opgericht.De website is momenteel nog een bèta-versie, maarwerkt reeds even goed als gelijkaardige websites.Later komen er nog verschillende extra’s bij dieNachtLeuven definitief zal onderscheiden van anderepartykalenders. Steven Jeuris beklemtoont dat hettoevoegen van activiteiten gratis blijft. “De extrasnufjes die we de komende maanden gaan toevoegen,zullen op termijn eventueel betalend worden, maarde essentie blijft het verlenen van een gratis dienst.”Meer info www.nachtleuven.be

Try-out DAANNa andere studentensteden als Brussel, Luik en Gent,strijkt de Campustour dinsdag neer in Leuven. InAlma 2 zullen Pornorama en Trish Van Eynde op-treden, maar vooral de programmatie van DaanStuyven is opvallend. Op Daan’s officiële website isgeen spoor te vinden van het optreden tijdens deCampustour, en dat heeft een reden. Daan zal inAlma2 immers een try-out voor zijn komende con-certen in Tongeren, Leffinge en de AB houden. Meerinfo www.vwcampustour.be

Straftijd met Lieve Blancquaert In de Leuvense Hulpgevangenis portretteerde LieveBlancquaert gevangenen met hun familie en het per-soneel. Haar foto’s en de gesprekken die ze er met demensen voerde, staan gebundeld in het boek Straftijd.Zo laat de fotografe ons kennismaken met allefacetten van het gevangenisleven, maar kijken ook inde gevoelswereld van de gevangenen, hun familie enhun bewakers. Nog tot 1 december zijn de foto’s gra-tis te bewonderen in de Hulpgevangenis, MariaTheresiastraat 74. Meer info www.vormingplus.be/oostbrabant

Stadsklassen in LeuvenEr liepen vorige week opvallend veel kinderen in destad. Vroeger gingen we op bos-, ski- en zeeklassen,vanaf nu kan men in Leuven ook op stadsklassen. Deeerste klassen maakten vorige week kennis met dezenieuwe erfgoedtweedaagse. Tijdens het verblijf lerende kinderen uit de derde graad van de lagere schoolover de vrijetijdsbestedingen in de middeleeuwendoor middel van workshops en een heusmiddeleeuws banket. Als dit proefproject positiefgeëvalueerd wordt, zal het de komende jaren na-volging krijgen.

Smakelijke week INaar aanleiding van de Week van de Smaak organiseerthet Centrum Agrarische Geschiedenis de tentoonstel-ling Soepjes & Sapjes: Groenten om te drinken. Jarenlangrolden de conserven ‘soupe verte’ en ‘crème d’asper-ges’ van de band bij Marie-Thumas in Leuven. Naastde tentoonstelling kan de bezoeker kiezen voor depopulairste soep van het land of in de huid van MarieThumas kruipen. Soepjes & Sapjes loopt van 13 no-vember tot 22 december in de pandgangen van hetKADOC. Meer info www.cagnet.be

Smakelijke week IIOok Bibliotheek Tweebronnen is in de ban van desmaak. Van 17 tot 22 december kan je in de leeszaalvan het stadsarchief oude menukaarten bewonderen.Op deze manier krijgt de bezoeker een overzicht ophet feestelijke eten en drinken in Leuven tussen 1850en 1950. Zo waren er geen spaghettiavonden, maar atmen kalfskop in schildpadsaus. De trap tussen hetstadsarchief en de bibliotheek biedt een blik op watErnest Claes te vertellen had over het culinaire erf-goed in de stad. Dinsdagavond is er eveneens eenlezing door Kamiel Vanhole over wat Stijn Streuvelsschreef over eten en drinken. Meer info www.leuven.be/archief

(rb)

Kort Cultuur

In de top vijf ‘ergernissen in demoderne maatschappij’ heeft reclameeen vast plaatsje veroverd. Met dit inhet achterhoofd zal het oorspron-kelijke idee van Boursicot om eennacht lang commercials af te spelenop heel wat verbazing onthaald zijn.Welke mafkees wil zich immers zesuur lang tegen betaling laten onder-dompelen in een vat gelegaliseerdebrainwashing?

Wouter De Coster

Afgaande op het toegestroomde publiek inHet Depot lopen er heel wat halfgaren vandit kaliber rond. Een seriously easy goingparty werd op voorhand beloofd. Deelne-mers kregen de raad om grenzen te ver-leggen op deze —volgens de site —knotsgekke nacht.

De kijker zoueen hallucinant spek-takel tegemoet gaandat iedereen mins-tens één keer moestmeemaken.

De nacht, die be-gon om 20 uur en zouduren tot half drie,startte met muziek-clips. Via een bijnanaadloze overgangkregen de aanwezi-gen een groep per-cussionisten voor deneus, die zich op eenpaar tonnen uitleef-den. Nu kon het feestecht beginnen, maardat deed het echterniet. Een ietwat ach-terlijk computerspel— raap drie flessenop en breng ze naareen huisje — moest gespeeld worden. Deprijzen gingen van dvd-boxen tot cd’s.

Wanneer je een reclamefilmpje goedvond, was het de bedoeling dat te be-

klemtonen door lawaai te maken met be-hulp van accessoires zoals ratels, fluitjes entoeters. Ondanks het aanwezige scep-ticisme (wie toetert er nu in godsnaam bijeen goede reclame), bleek het conceptaanvankelijk te werken.

Tegen de gewoonte in wachtten dekijkers niet tot de reclame om sanitaire be-zoekjes te plegen, maar ging het publiekpas na de reclame op zoek naar het toilet ofdrankjes. De blijdschap was enorm toensponsor Malibu massaal drank begon uit tedelen.

Toen het tweede blok was afgelopenen een nieuwe dag tegelijkertijd was aan-gebroken, taande het enthousiasme van deaanwezigen ietwat. De organisatie zag hetgevaar tijdig in en kwam met het volgendeidee op de proppen. Deze keer mochtenenkel kandidates zonder bh deelnemen

aan het computerspel. Ook de vrouwelijke deelnemers kre-

gen waar voor hun geld, toen ‘stoere, ster-ke’ mannen gevraagd werden om op het

podium van broek te wisselen met een ka-meraad. Daarnaast gaf de organisatie hetpubliek opgeblazen plastieken, oranjeplastieken knuppels. Verbazingwekkendhoe weinig mensen het konden laten daar-voor te klappen. Plotseling verschenen depercussionisten weer om het publiek eendeuntje aan te leren. Vreemd genoeg tem-perde de behoefte om met de plastiekenprullaria aan de slag te gaan. Maar snelweer een nieuwe blok reclame dan.

Toen ook dit blok de revue gepasseerdwas bleek de zaal haast leeggelopen. Hetgeluid van ratels en toeters was uitgestor-ven. Ze hadden plaats gemaakt voor eensporadische lach, een onderdrukte boe eneen in de kiem gesmoorde snurk.

Het vierde blok reclame was veruit hetzwakste en dat op het onzedelijke tijdstip— tussen 1 uur en half 3. De zetels waren

zacht. Het was warm en laat. Strompelendbegaf het laatste publiek zich naar deuitgang. Het was voorbij.

TOT DE STROT VOL ZIT

NNaacchhtt ddeerr rreeccllaammeevvrreetteerrss

Waar de vroegere Plugged In geensucces kende, willen de eigenaarsvan de herdoopte club Der Machinewel slagen: een duidelijke doelgroepen bruisende feestjes zouden het suc-ces moeten garanderen.

Kristien Geurts & Edith Van Lishout

Arne Pierloz, Robin Meenen en Jurgen deBerg vormen samen het brein achter DerMachine, de eerste club op Leuvens grond-gebied. Ze zijn niet aan hun proefstuk toewat muzikale evenementen betreft.Jurgen de Berg: «Ik ben al tien jaar bezigmet het organiseren van fuiven en heb zelfook gedraaid in onder andere de Rumbaen de Silo. Vroeger werkte ik nog voorScorpio: de Leuvense studentenradio. Wijvormen nu samen de bvba Bumshack enonze gemeenschappelijke deler is elektro-nische muziek. Of je dat nu snel of traagpitcht en of het nu gaat om hiphop of drum‘n bass, techno of elektro, het is allemaalwel ongeveer hetzelfde qua beat.»Veto: De inrichting is hier nog vrij eenvoudig.Zijn jullie van plan er nog een eigen toets aante geven?Arne Pierloz: «Het is sowieso de bedoelingom de inrichting minimaal te houden.Voorlopig hebben we nog helemaal nietsvan onszelf toegevoegd, iets wat we uitein-

delijk wel willen doen. We hebben wel on-middellijk de draak, zebra, Big Ben enEiffeltoren verwijderd die hier op demuren stonden geschilderd. Die schilde-ringen waren echt lelijk en vonden we zelfte veel kitsch.»

COOLHEIDSNIVEAUVeto: Op welke manier willen jullie vernieu-wing brengen?Jurgen: «Samen met Robin en Arne heb ikaltijd ‘Silenced@Silo’ georganiseerd. Datwas een groot succes, maar het project konniet meer groeien. Zo konden we nooit eenspeciale dj uit het buitenland vragen, om-dat de huurprijs van de Silo op zich al erghoog lag. Wij proberen hier dan iets min-der dure dj’s te vragen die ook goed zijn,waardoor we nog een redelijke inkomprijskunnen vragen.»Veto: Hebben jullie het gevoel dat het publiekin Leuven op een club als Der Machine zit tewachten?Jurgen: «Doordat we al zolang met fuivenen artiesten bezig zijn, voelden we inder-daad dat Leuven nood had aan iets der-gelijks. In Brussel, Antwerpen en Gent hebje alternatieven genoeg. In Leuven tot nunog niet.»Arne: «Er zijn enorm veel mensen die opDer Machine zaten te wachten: zij die uit-

gaan voor de muziek en niet alleen voor degrote namen. Veel mensen willen eenplaats waarvan ze sowieso weten dat erdeftige muziek gedraaid zal worden engeen commerciële shit.»Veto: Hoe gaan jullie inspelen op de wensenvan een divers publiek zoals het Leuvense?Jurgen: «Wij proberen in onze programatieniet te veel de commerciële toer op te gaan.Op donderdag doen we wel iets meertoegevingen om een groot studen-tenpubliek te plezieren. We proberen ge-woon een vrij brede doelgroep aan te spre-ken. Een gevarieerder fuifpubliek komt desfeer ten goede. Niet alles hoeft minimal tezijn. We willen mensen absoluut niet in eenrichting duwen. Dat gebeurt al genoegdoor de grote platenbazen, die maar eenheel klein deel van het aanbod laten zienen dat is echt jammer.»Veto: Om meteen een misverstand uit te kla-ren: het is Der Machine en niet The Machine.Waarom in het Duits?Arne: «Dat is om een onderscheid temaken in een bepaald ‘coolheidsniveau’(lacht). Mensen die weten hoe het zit, ken-nen de echte naam en onderscheiden zichvan de rest.»Jurgen: «En we hebben ook wel eenvoorliefde voor Duitse electro.»

Meer info over het programma kan je vindenop www.dermachine.be.

EEN NIEUWE CLUB: DER MACHINE

VVoooorrlliieeffddee vvoooorr DDuuiittssee eelleeccttrroo

(foto Yasmin Broos)

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 1133

Zolang de leeuwkan klauwen!

Toen wij, de Nationaal-Socia-listische Vrienden, ons het ar-tikel over Ernest Claes uit devorige Humo lieten voorlezen (zelf rakenwij dat extreem-linkse blad uiteraard nooitaan), trof het ons dat de ‘Zwarte Witte’, zo-als Claes in onze kringen gemeenzaamwordt genoemd, jarenlang zijn oprechteovertuigingen heeft moeten verloochenen.Dit betreuren wij zeer zeker, al begrijpenwe waar die volksverloochenende beslis-sing vandaan kwam: in het stalinistischeVlaanderen is er immers geen plaats voorde mening van de meerderheid – onder hetmom van ‘politieke correctheid’ wordt elkeVlaams-nationalistische gedachte onder-drukt door zogenaamd ‘democratische’ in-stellingen en door de overheid gehersen-spoelde ‘massa’media, die in werkelijkheidslechts een kleine maar machtige elite ver-tegenwoordigen.

Toch breidt onze beweging alsmaaruit: deze week, bijvoorbeeld, verwelkomdeNSV-Leuven met blijdschap in het harthaar dertiende actieve lid. Vlaanderen ligtaan onze voeten! Ooit veroveren we dewereld!

Een stevige groet van Uw enige hoop opeen Vlaamse ontvoogding, de Nationaal-

Socialistische Vrienden.

ALS, niet DAN!De Actief-Lanterfantende Stu-denten pikken het niet dat inK.U.Leugen 6 wel de extreem-rechtse Nationaal-Socialisti-sche Vrienden politieke adver-tentieruimte krijgen aangebo-

den, maar niet wij, die een volwaardig poli-tiek tegengewicht kunnen bieden voor hunpopulistisch gezwam.

Deze beslissing van de redactie ver-baast ons echter geenszins: in het fascis-tische Vlaanderen is er immers geen plaatsvoor de mening van de meerderheid – on-der het mom van ‘politieke correctheid’wordt elke zuivere socialistische gedachteonderdrukt door zogenaamd ‘democrati-sche’ instellingen en door de overheid ge-hersenspoelde ‘massa’media, die in werke-lijkheid slechts een kleine maar machtigeelite vertegenwoordigen.

Toch breidt onze beweging alsmaaruit: deze week, bijvoorbeeld, verwelkomdeALS-Leuven met blijdschap in het hart haarveertiende actieve lid. Rechtgeaarde socialis-ten aller landen, verenigt u! Schop de we-reld een geweten!Actief-Lanterfantende Studenten, die hetDwaze Anti-sociale Nationalisme voluit

de rug toekeren. ALS, niet DAN!

Rector V.

Gastprogramma

Schrik voor de prikMet een zwierige pennentrek trok V. een streep door het laatste puntje op de agenda. Het waszover: geen uitstel van executie meer mogelijk. Met een zucht greep V. zijn beige regenjas bijde kraag om hem als een cape om zijn schouders te slaan. Met beide handen hield hij kramp-achtig de revers van zijn jasje dicht. Toch wel frisjes buiten. Geen weer om een hond door tejagen, gelukkig kan een rector tegen een druppeltje.

“Waarom heb ik me laten overhalen?” vroeg Rector V. zich luidop af. Hij was op wegnaar de plaats waar hij een stukje van zichzelf zou verliezen. Omstanders zouden zijn stout-moedige daad aanschouwen en goedkeurend knikken. Een mens zou voor minderaan zichzelf gaan twijfelen. “Ge gaat levens redden, het beste van uzelf ge-ven, V.” vermande hij zich.

Anemie Wijnigeizer stond rector V. buiten op tewachten. “Kijk eens aan,” groette V. haardroogjes, want zijn keelvoelde ondertus-sen aan

als schuurpapier.Zijn handpalmen daarentegen

waren klam en glibberig als de muren vande trap naar het rectoraat. Een koude rilling liep langs

zijn ruggengraat. V. verstevigde de greep op de uiteinden van zijnpardessus. Anemie bemerkte de lichte aarzeling en wildegeruststellen: “U voelt er niets van, eerlijk waar, het is voorbij voor uhet weet.” Daarop loodste ze V. snel langs de wachtende studenten.“Wacht u anders even hier, de dokter komt zo bij u.”

“Neemt u de pil?” klonk een zware basstem plotsklaps in zijnoor. “Nou?” V. dacht even na en schudde dan snel van nee.“Bloedgroep?” “Oh, positief denk ik, zoals altijd,” grapte V. gedurfd. “Ook HIV-positief,dan?” V. begreep de vraag niet direct. De verpleegster specificeerde: “De laatste 30 jaar ooitseks gehad met mannen?” In vogelvlucht doorliep V. zijn studententijd, om dan opgeluchtuit te roepen: “Niet de laatste 30 jaar!”

“Maar juffrouw,” probeerde de rector nog, “waarom vraagt u dit allemaal? Wij staantoch nog niet op vertrouwelijke voet.” De feministe met snor en geneeskundediploma op zaknegeerde hem echter, gaf V. een kordate slag op de billen en snauwde kort maar krachtig:

“Goedgekeurd!”, waarop ze V. plat achteruit duwde op de groene ligstoel annexdraagberrie. Een zachte verplegerhand naderde hem met een vochtig, geelwattenstaafje. Rector V. stak dapper zijn arm vooruit en keek vliegensvlug de anderekant op, en terwijl het ontsmettende goedje over zijn arm verspreid werd, ontgliptehem een schril kreetje. Een zware aderlating stond V. te wachten. Net op het momentdat de naald zijn arm zou penetreren, plofte er een gestalte in de ligstoel naast V. Metéén oog toegeknepen wierp V. een scheve blik opzij –misschien zou er wel een aardige studente in zijn blikveldverschijnen die zijn zinnen kon verzetten. “Want op mijneigen spirituele wijze ben ik toch ook een beetje eentettenhek,” verzuchtte hij stilletjes. Naast hem lag echter deexacte tegenpool van een aantrekkelijke studente: V.’sbloedbroeder Mijnheerke Louis, die hem op geheel eigen,maar veel minder spirituele wijze toebaste: “Awel, jong,hebben die studenten u ook te stekken gehad? Zeg, maar

gij bloedt serieus, V.” Waarop V. wit wegdraaide, zijn grijzekrullen terug in de plooi vielen en de nasale lach van Louissteeds verder weg klonk.

Paul-Henri Giraud

Uw voorzitter spreekt!(over schaarse kledij op zomerdagen) “Niet dat ik niet tegen bloot zou kunnen, maar het moet nog steeds esthetisch (ethisch?)verantwoord zijn. Iedereen doet maar, zegt men. Vrijheid en blijheid, maar de anderen moeten er wel op kijken.”Frederiek Vermeulen, voorzitter Leuvense Overkoepelende StudentenOrganisatie op zijn weblog

DISCLAIMER: de standpunten hier verkondigd kunnen hoogstens hun auteur persoonlijk binden en geen enkele organisatie.

Maandag 20 november 2006 — jaargang 2 — 2006-2007 — nummer 8 — www.kuleugen.be

Het syndicaat praat!Sinds het syndicaat vrouwen in zijn rangen tolereert, wordt deeenheid en harmonie danig op de proef gesteld. De laatste miskleunvan onze andersslachtige collega’s betreft de eis om de vuilbakjes inde wc’s exclusief voor te behouden aan maandverbanden en anderein te leggen of in te brengen absorberende materies. Dat zou het eindebetekenen van het clandestien deponeren van perforators ennietmachines van collega’s, bij wijze van practical joke. De syndicaletop heeft deze arrogante claim dan ook formeel verworpen, daar hetsyndicaat het bestaan van “de maandstonden” niet bewezen acht.

Riks CaféIk ken nog een hele schuine mop. Maar ikga hem niet vertellen, want anders valt hijom.

Hahahahahaha... ha!Rik is niet vies van een goede grap meteen kwinkslag. Dit is zijn toogmop vande week!

NooitgedachtAls er meer allochtonen bij De Lijn gaanwerken, zullen er dan ook meer autochto-nen zijn die keet gaan schoppen op de bus?

‘Nooitgedacht’ is niet alleen de kleurrijke naamvan een Zuid-Afrikaans wijngebied én een, eve-neens Zuid-Afrikaans, paardenras. ‘Nooitge-dacht’ is ook een rubriek waarin wekelijks eenbedrieglijke vraag wordt geopperd, die door bre-de en intense gesprekken onverwachte antwoor-den kan aanreiken.

Wekelijkse Wijze Woorden

“Dat moet hij van zijn moeder hebben.”

Een burgemeester van een Vlaams-Brabantse provinciehoofdstad op de vraag waar de

‘goedheid’ van zijn zoon Bruno vandaan komt

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Horizontaal1 strooplikken - Brits ereteken 2 elektrisch geladen atoom -een signaal uitzenden met een semafoontoestelletje 3 land-code Servische republiek - collectief landbouwbedrijf invoormalige Sovjet-Unie 4 violist van the Velvet Underground - Duits voor ‘n.v.’ 5 beroemdste terrorist aller tijden (voorn.) - Britse biersoort(mv.) 6 platenfirma - snelschrijftechniek 7 École Centrale Paris - Engels voor “weldra” 8 houtafval - winterpeil 9 geluid veroorzaakt doorsnelle beweging - tovernimf 10 acroniem voor dienstregelingen NMBS - repetitieve melodieVerticaal1 maagd - voornaam van de Amerikaanse dichter Pound 2 niet vast - voormalige tankstationketen 3 voegwoord - donkerroos, bitter aperi-tief uit Italië 4 zelfmoordenaar - Gemeenschapsonderwijs 5 dodelijk virus uit Centraal-Afrika - lid van een beruchte nazi-organisatie 6 voor-naam van Veto-redactrice - aanhanger van mystieke stroming binnen islam 7 Europese Commissie - ringvormig koraaleiland 8 je kan het metneus en schouders doen - floppy-diskette 9 bedoelen - misselijkmakende smaak of geur 10 enzovoort - zo zijn gewrichten voor reuma in-treedt ( jvdm)

1 6 8 9

8 3 6

3 2

6 7 1 9

7 8 2 1

9 7

2 7 6

8 4 3 6 5 1

6 3 4 2

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/061144

Advertentie

Kervelroom 0,60Tomatenbouillon 1,70Boerenworst met spinazie 2,40Groententaart met slaatje A1+A3 4,50Varkensgebraad met portosaus en

Ardeense aardappelen 4,15Gebraden haantje met appelsiensaus A2 4,50Spaghetti A2 2,40/2,80Stoofvlees op z’n Vlaams A1 3,55Koninginnenhapje A3 3,15Rumsteak A2Lamssteak A1+A3Big Alma hamburger met slaatje 3,15

Aspergesoep 0,60Hutsepotsoep 1,70Hamburger met rode kool A3 2,40Quornsteak met bloemkool in room A2+A3 3,15Lasagne al forno A1+A3 4,15Visbrochetten met groentesaus

en rauwkost A1+A2 4,50Spaghetti A1+A2 2,40/2,80Stoofvlees op z’n Vlaams A3 3,55Koninginnenhapje 3,15Kippenlapje A1+A3Lamssteak A2Big Alma hamburger met slaatje 3,15

Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te HeverleeOpen: di - vrij: 10 - 18 u

zat: 10 - 17 u zo - ma: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

woensdag

Tomatensoep met vermicelli 0,60Romige witloofsoep 1,70Viskrokantje met bloemkool en

Poolse saus A1+A3 2,40Vegetarische lasagne 3,55Zalm met spinazie en tagliatelli 4,50Wienerschnitzel met rode wijnsaus met

uitjes en spek, Ardeense aardappelen 3,55Spaghetti A2 2,40/2,80Stoofvlees op z’n Vlaams A2 3,55Koninginnenhapje A1+A3 3,15Rumsteak A2

donderdag

Preisoep 0,60Krachtige tomatensoep 1,70Hertoginnenkrokant met boontjes 2,40Nasirolletjes met zoetzure saus en wokgroenten 4,15Koninklijk vishapje A1+A2 3,55Stoofvlees op z’n Vlaams A3 3,55Koninginnenhapje A3 3,15Kippenlapje A3Rumsteak A1+A2

vrijdag

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg, Justus Lipsius en pauscollege: www.alma.be

MMMMeeeennnnuuuu vvvvaaaannnn ddddeeee wwwweeeeeeeekkkk

iinn AAllmmaa 11--22--332211 -- 2244 ookkttoobbeerr 22000066

A1 = alleen Alma 1= vegetarischA2 = alleen Alma 2

A3 = alleen Alma 3

dinsdag

2de handscomputersmet 1 jaar garantie

Laptops P3 tot P4 tussen 200 en580 euro

Desktops van P2 tot P4 tussen25 en 330 euro

Schermen crt van 5 tot 100 euroKijk op www.recupc.be voor het volledige aanbod

van schermen, pc’s, laptops, onderdelenRecupc VZW, Oude Diestesteenweg 3,

3010 Kessel-Loinfo@recupc.be, Tel 016/25.91.03 (a

dvertentie)

Boetiek K.U.LeuvenK.U.LEUVEN GESIGNEERDE ARTIKELEN

Oude Markt 13BE-3000 Leuvent + 32 16 32 40 16www.kuleuven.be/boetiek

Open op weekdagen van 10-12u. en van 14-16u.

(advertentie)

VETO FELICITEERT ZIJN HOOFDREDACTEUR MET DE OVERWINNING

OP HET WELSPREKENDHEIDSTORNOOI. OF ZOALS SIMON HORSTEN

HET ZELF ZEGT: “IK KAN WÉL SPREKEN. HET IS BEWEZEN!”

2 veto jaargang 33 nr. 08 — 20/11/06 1155

Pagina Vijftien

Veto's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 33Nummer 0820 november 2006

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie. Destandpunten verdedigd in Veto stem-men niet noodzakelijk overeen met destandpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Simon ‘Bompa Laweit’ Horsten

Redactiesecretaris & V.U.:Ilse ‘Iron Lady Thatcher’ De Witte (adresidem Veto)

Redactie:Robin ‘Toots Thielemans’ Broos, Nele ’LaEsterella’ Van Doninck, Tom ‘BobbejaanSchoepen’ Van Breussegem & Kris‘Jimmy Frey’ Vanelderen

Medewerkers deze week: Emile ‘Jef Nys’ Ameye, Ianthe ‘BiancaCastafiore’ Bato, Yasmin ‘Jeanine DeBolle’ Broos, Wouter ‘Louis Tobback’ DeCoster, Gertie ‘Marjie Harrison’ DeFraeye, Elke ‘Rosa’ Desanghere, Bruno‘Winnie the Pooh’ Devel, Kristien ‘ChrisLomme’ Geurts, Maarten ‘Hugh Hefner’Goethals, Jelle ‘Tom Jones’ Goossens, Eva‘Paulette’ Janssens, Ken ‘Sinterklaas’Lambeets, René ‘Nand Buyl’ Mees, Roel‘Madeline Albright’ Moeurs, Donald ‘JosGeysen’ Murre, Arne ‘Nelson Mandela’Saeys, Jozefien ‘Fqbiola’ Van Beek, Edith‘Pauline’ Van Lishout, Jens ‘Statler’ Vande Maele, Robby ‘Willy De Clerck’Vangeel, Bo ‘Waldorf’ Vanluchene, Bram‘James Last’ Vanoirbeek, Dolly ‘Dora VanDer Groen’ Verscuren, Pieter ‘Herman DeCroo’ Vinck, Stef ‘Marc Eyskens’ Vliegen& Alexander ‘Dame Edna’ Vrijhof.

Cartoons:Negu & Sh3Ll4C, LX

DTP:Ilse De Witte, Maarten Goethals, SimonHorsten, Jelle Goossens, Nele VanDoninck & Robby Vangeel.

Eindredactie:Ilse De Witte, Maarten Goethals & RobinBroos

Internet:www.veto.bePubliciteit:Alfaset cvba - An ‘Mariette Wally’Vanbiervlietalfaset@loko.be 016/22.04.66Drukkerij:Kempenland (Herentals)Oplage:9000 exemplarenISSN-nummer:0773-5162AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77Redactievergadering iedere vrijdagnamiddagom 16u. Alle geïnteresseerden (tekst, foto,lay-out, internet, bekende oudjes,...) zijnsteeds welkom op de redactievergadering ofop het redactieadres. Lezersbrieven en vrijetribunes kunnen tot vrijdag 14u, liefstmailsgewijs, ingezonden worden op hetadres: veto@veto.be. De redactie behoudt zichhet recht vrije tribunes en lezersbrieven in tekorten.

Colofon Agenda & Ad Valvas

Oplossingen

Berichten

(advertentie)

Organiseer je een evenement?

Plaats het dan GRATISin de database Agenda K.U.Leuven

agenda.kuleuven.be(advertentie)

CultuurkalenderMUZIEK

Campustour met DAAN, Pornorama & Trish VanEynde

Dinsdag 21/11 vanaf 21u, Alma2, Van Evenstraat 2C, www.vwcampustour.be

De Nieuwe Reeks: Goevaerts TrioDinsdag 21/11 om 19u45, STUK, Naamsestraat 96, www.stringtrio.net

Turquoise: moderne en progressieve Turksemuziek

Dinsdag 21/11 om 22u, STUKcafé, Naamsestraat 96, www.stuk.be

Vaya Con Dios Acoustic featuring Dani KleinDonderdag 23/11 om 20u, Schouwburg, Bondgenotenlaan 21, www.vayacondios.info

Zefiro Torna, Traces en Amorroma: Les TisserandsDonderdag 23/11 om 20u, Lemmensinstituut, Herestraat 53, www.lemmens.be

Spanky Wilson & The Quantic Soul OrchestraVrijdag 24/11 om 20u, Zaal Het Depot, Martelarenplein 12, www.hetdepot.be

The BooksVrijdag 24/11 om 20u30, STUK Soetezaal, www.thebooksmusic.com

Jazz Op Zondag: Coca-cola & god Zondag 26/11 om 22u00, STUKcafé, Naamsestraat 96, www.stuk.be

THEATER

De Roovers: Merg21 t.e.m. 23/11 om 20u30, STUK Soetezaal, Naamsestraat 96, www.stuk.be

The Lunatic Comedy Club + Ter Bescherming vanJeugd en Zwaanske

Woensdag 22/11 om 21u, Wagehuys, BBrusselsestraat 63, www.lunatics.be

Braakland: Burgerman23 t.e.m. 25/11 telkens om 20u, Molens van Orshoven, Stapelhuisstraat 13, www.braakland.be

Inspinazie komt uit de kastDonderdag 23/11 om 20u30, Wagehuys, Brusselsestraat 63, www.inspinazie.com

EXPO

Straftijd: Lieve Blancquaert18/11 t.e.m. 01/12, dagelijks 15-20u, Hulpgevangenis, Maria Theresiastraat 74, www.vormingplus.be/oostbrabant

Justus Lipsius: Geleerde en zijn Europese netwerk19/10 t.e.m. 20/12, ma-do 09-20u / vr 09-17u / za 09-12u30, Centrale Bibliotheek, Ladeuzeplein 21, ub.bib.kuleuven.be/cultuur/evenementen

Soepjes & Sapjes: Groenten om te drinken13/11 t.e.m. 22/12, ma-vr 09-17u / za 09-12u30, KADOC, Vlamingenstraat 39, www.cagnet.be

Letterbekken: oude menukaarten en lekker eten Tot 22/12, di 09-20u/wo-do 09-17u/vr 09-16u, Leeszaal stadsarchief, BibliotheekTweebronnen,Diestsestraat 49, www.leuven.be/archief

Bob Daenen: Recent werk18/11 t.e.m. 16/12, wo-vr 10-17u / za 14-17u, Bibliotheek Tweebronnen, Diestsestraat 49, www.leuven.be/museumsite

Mies van de Rohe Foundation Award 2005: archi-tectuur

Tot 06/01/07, di 15-21u/wo-vr 12-18u/za 11-17u, foyer auditorium Tweebronnen, Diestsestraat 49, www.stadenarchitectuur.be

VARIA

Holebi Filmfestival08/11 t.e.m. 23/11, verschillende locaties in Leuven, www.holebileuven.be/filmfestival

Lezing Kamiel Vanhole over Stijn StreuvelsDinsdag 21/11 om 20u, Café Van de Velde, Bibliotheek Tweebronnen, Diestsestraat 49, www.leuven.be/archief

De Volle TentWoensdag 22/11 op verschillende locaties in Leuven, www.cjp.be

Mozaic: Oosterse sferenDonderdag 23/11 om 20u30, STUKcafé, Naamsestraat 96, www.stuk.be

FUIF

LOKO afsluiter Volle Tent 22/11 vanaf 22u, Rumba, Kiekenstraat 6, www.loko.be

Holebi Leuven fuiftVrijdag 24/11 vanaf 22u30, Lido, Bogaardenstraat 33, www.holebileuven.be

V L E I E N O B E

I O N B E E P E N

R S K O L C H O Z

G C A L E A G

O S A M A A L E S

E M I S T E N O

E C P S O O N E

Z A A G S E L W P

R R O E F F E E

A R I R I E D E L

4 2 1 6 5 8 9 3 7

9 8 7 4 3 2 1 6 5

3 5 6 1 9 7 8 4 2

6 3 2 7 4 1 5 8 9

5 7 8 9 6 3 2 1 4

1 9 4 2 8 5 6 7 3

2 1 5 8 7 4 3 9 6

8 4 9 3 2 6 7 5 1

7 6 3 5 1 9 4 2 8

Adventsconcert door capella di voceHet volkslied "Nu is die roe van Jesse ge-bloeyt" is het ankerpunt, verder doet het kooreen greep uit het internationaal hedendaagskerstrepertoire. www.capelladivoce.be

Algemene vergadering LOKOOp 24 november komt Onderwijscoördinatorzijn beleidsplan toelichten op de AV vanLOKO in de La Croix-aula in het UZ St.Pieters.

Campustoneel: KraakIn december speelt Campustoneel de voor-stelling ‘Kraak’ in een regie van Jan De Vuyst.Het gaat om een bewerking van ‘Maak devarkens af’ van Maarten van Loppem. Meerinfo op www.campustoneel.be

LVSV discussieertWat zijn de kerntaken van de overheid? Op20/11 organiseert LVSV een discussieavondhierover. Meer info www.lvsvleuven.be

Inleefactie aan Alma 2 Oikonde Leuven en het Dondeynehuis orga-niseren een inleefactie op dinsdag 21/11 om

18u30 in Leuven. Studenten worden uitge-daagd om alledaagse dingen te doen.

De Volle tentWorkshop striptekenen o.l.v. Steven Derie,woensdag 22/11 van 14u tot 16u in de Ver-beeckzaal van het STUK. www.cjp.be. VolleTent fuif (gratis): 22/11 vanaf 22u in Rumba.

Studenten voor improvisatietornooiOp 14 december organiseert Preparee inter-facultair improvisatietornooi www.preparee.be

Fata SportanaOp 20-22/11 organiseert LOKO Fata Sportana.Verzamelpunt RC-bar (Alma 3). www.loko.be

LBKSt. Bernardusweek van ‘t vat @ bar land-bouwinstituut op 20-23/11

PSYCHOLOGISCHE KRINGFiesta de la noche @ Albatros op 29/11

SCIENTICAWetenschapscantus @ Alma 1 op 20/11

VRGCampustour @ Alma 2 op 21/11

Willem Vermandere is een ware uomo universale.Beeldhouwen, tekenen, schilderen, houtsnijden, ge-dichten schrijven, verhalen vertellen, liederen zin-gen: hij kan het allemaal. Op donderdag 16 novem-ber trad de West-Vlaamse bard samen met zijn vastebegeleiders Pol en Freddy op voor een select publiekin jongensresidentie abdij Keizersberg.

Emile Ameye, Ken Lambeets & Pieter Vinck

‘s Ochtends had de Veurnenaar zichzelf nog op de duim ge-klopt tijdens het beeldhouwen, maar een pleister en watdoorzettingsvermogen moesten hem door dit optredenhelpen.Willem Vermandere: «Traditiegetrouw verzorg ik om detwee à drie jaar een optreden in abdij Keizersberg. Toen ikgodsdienstwetenschappen studeerde in Gent heb ik les ge-had van Ambroos Verheul, de vorige abt. Hij had in de krantgelezen dat ik met zingen bezig was. Dertig jaar geleden no-digde hij me voor het eerst uit om voor de studenten te ko-men optreden. Vroeger zaten hier trouwens nog veel meerpaters. Keizersberg is een oude liefde, of zeg maar vriend-schap, waar ik maar al te graagaf en toe naar terugkeer.»Veto: Heeft u er zelf ooit aan ge-dacht om pater te worden?Vermandere: «Ik heb twee jaarfilosofie en een jaar theologiegestudeerd bij de paters Obla-ten in Waregem. Ik zie dat zekerniet als een jeugdzonde, maarals een deel van mijn leven. Jehebt nu eenmaal weinig mensendie rechtlijnig door het levengaan. Die periode blijft ook inmijn repertorium een rol ver-vullen, denk maar aan de ge-sprekken met God die ik voer.»

GODSDIENSTLERAARVeto: Hoe zit de muziek u in degenen?Vermandere: «Mijn vader waseen goede muzikant. Hij wasklarinettist in de dorpsharmo-nie, al had hij helemaal niet deambitie om carrière te maken. Ikkom dus voort uit een nest waargeregeld mooie stukjes muziekgespeeld werden. In de jeugd-beweging en op het internaatwerd heel vaak gezongen. Degitaar die er stond, was een wa-re ontdekking. Op een paarzangboekjes na, hadden we erweinig om handen. We maakten wel eens bewerkingen op deliedjes met twee of drie stemmen. Hier en daar traden wesoms met een groepje op tot ik zelf begon te componeren. Pasop mijn vijfentwintigste probeerde ik zelfgeschrevengedichten op muziek te zetten. In die periode was ik leraar. Ikhad in Gent godsdienstwetenschappen gestudeerd om tocheen diploma achter de hand te hebben. Muziek heeft mijechter nooit losgelaten, al bleef het iets voor na de uren enmet geld had het al helemaal niets te maken. Ik heb ook nooitbeeldhouwles gevolgd. Heel bizar als je dat de dag van van-daag bekijkt.»

«Maar goed, na een tijdje moest ik er wel mijn werk vanmaken. In Nieuwpoort gaf ik achtentwintig uren les perweek, en ‘s avonds ging ik dan repeteren of optreden. Aandat verschrikkelijke tempo kon ik niet langer blijven leven.Uiteindelijk heb ik beslist om mijn job als godsdienstleraar opte geven: een beslissing waar ik tot op de dag van vandaaggeen spijt van heb gehad. Meer nog, ik had het eerder moetendoen. Ik ben drieënhalf jaar leraar geweest, achteraf gezienwas dat tweeënhalf jaar te lang. Mijn eerste jaar was eenfantastische ervaring, het jaar daarop bleek echter dat ikhelemaal hetzelfde moest vertellen als het jaar daarvoor, enalgauw raakte ik uitverteld.»Veto: Beschouwt u zichzelf meer een muzikant dan een beeldhou-wer of omgekeerd?Vermandere: «Het musiceren en het beeldhouwen vullenelkaar aan, maar staan evengoed in elkaars weg. Ik ben nubijvoorbeeld aan een beeld goed bezig en ik had vandaag en

morgen eigenlijk moeten doorwerken, maar ik kom paszaterdag terug thuis. Het beeld wordt een omhelzing tussentwee geliefde personen. Zoiets komt maar moeizaam los uiteen blok. We spreken hier over stenen van vijf- à zeshonderdkilo, hoor. Door de vele optredens deze week moet ik dat nueven links laten liggen. Voor de buitenwereld ben ik een zan-ger die af en toe beeldhouwt, maar voor mezelf ben ik eenbeeldhouwer die af en toe zingt. Mijn schilderijen, tekenin-gen, enzovoort, zijn mijn lang leven. Beeldhouwen doe ikhaast iedere dag, maar het kan soms een maand duren eer ikeen nieuw liedje heb geschreven.»

INSTINCT«Ik kan me geen leven voorstellen met niets anders dan

muziek maken en schrijven. Oorspronkelijk ben ik muzikantgeworden zoals mijn vader muzikant was: na de uren. Als ikheel de week gebeeldhouwd heb, ben ik maar al te blij dat ikkan gaan zingen, dat ik terug contact heb met de mensen. Degretigheid waarmee ik een podium opstap is heel belangrijk.Dat komt van als je een hele week alleen hebt gezeten met eensteen.»

Veto: Waarvoor krijgt u de meeste appreciatie?Vermandere: «Ik heb nu verschillende grafbeelden gemaakt.Mensen komen naar me met hun verdriet omdat hun kindgestorven is, of omdat een jonge familielid verongelukt is ofzelfmoord heeft gepleegd. Dat zijn allemaal heel trieste ge-beurtenissen. Ik wil dan iets maken dat de mensen in kwestietroost. Je maakt een steen voor de familie en die staat dan ophet graf. Zo een beeld maak ik haast anoniem, maar ik puurdaar heel veel voldoening uit. Als ik daarentegen een liedjemaak, wordt dat met wat meeval op de radio gespeeld. In hetslechtste geval wordt het een hit.»Veto: Welke muziek kan u nog boeien?Vermandere: «Als ik aan het tekenen of aan het schilderenben, luister ik altijd naar klassieke muziek. Een paar keer perjaar zet ik het vioolconcerto van Beethoven heel luid op, datis een absoluut meesterwerk. Voorts luister ik vooral naar ka-mermuziek: strijkkwartetten. Als ik de monniken van Cheve-togne hoor zingen, ben ik daar even niet goed van. Maar deenige muziek in je leven, is muziek die je zelf maakt. Goethezei ooit: “Als je naar muziek luistert, ben je al voor vijftigprocent mens, pas als je zelf muziek maakt, ben je helemaalmens. Stilte is eveneens belangrijk. Tijdens het beeldhouwenluister ik enkel naar de fluitende vogeltjes, zelf maak ik danteveel lawaai met mijn hamer en mijn diamantschijven. Denkmaar niet dat ik zeer verfijnd leef, eigenlijk ben ik eenbarbaar. Ik loop ook door het huis met vuile voeten.» (lacht)Veto: U treedt vanavond op voor studenten, wat is het verschil metandere optredens?Vemandere: «Studenten zijn geletterde mensen, ze letten opwoordspelingen en op de inhoud van mijn teksten. Ik ben ernu zesenzestig en heb ongetwijfeld veel te zeggen aan gene-ratiegenoten, maar studenten: dat blijft toch iets speciaals. Ikzou bij wijze van spreken hun vader, of zelfs hun grootvaderkunnen zijn. De reacties die ik van studenten krijg liggen mena aan het hart. Mijn beste theateravonden bevinden zich niet

per se in West-Vlaanderen voor een groep gepensioneerden,maar kunnen evengoed in Nederland voor een studenten-publiek plaatsvinden.»

«Ach, ik moet dat allemaal niet ontraadselen voor me-zelf. Ik zing en ik schrijf. ‘t Is allemaal mijn instinct en mijnintuïtie, die ik volg. Ik bekijk de wereld met verbijstering enverrukking en alles wat daar tussen ligt. De ene keer vloek ikop het gebod van God, en de andere keer spuit er een reli-gieus liedje uit voort. Mijn oeuvre bevat nog steeds een bin-ding met de abdij. Die religieuze kant is nog in mezelf aan-wezig. Dat zullen de paters zeker zien aan mijn repertorium,ook al is het soms opstandig tegen de paus van Rome. Maarin een abdij mag je stoutere taal zingen dan wanneer jeuitsluitend voor pastoors zingt.»

«Ik zing vooral recent werk. Je moet altijd aan hetpubliek tonen waar je mee bezig bent.Ik herneem wel oude liederen, maardaar probeer ik nieuw leven in te bla-zen.»Veto: Dat is wellicht een manier om bij deles te blijven?Vermandere: «Je moet steeds alert blij-ven, je mag niet wegzinken in nostal-gie. Anderzijds is routine ook heel be-langrijk. Ik ben nu, een paar uren voorhet optreden, nog bezig met het pro-gramma op poten te zetten, al blijftwat we gaan spelen grotendeels het-zelfde als wat we vorige week gedaanhebben.»

VLAAMS BELANG«Je moet een standpunt innemen

tegen het Vlaams Belang, inzake mig-ranten, enzovoort. Je zegt al zingendaan de mensen wie je bent. Het lied iseen fantastisch medium, net als de ver-halen en de gedichten die ik tussen deliedjes vertel. Al die stukjes omvormentot een coherent geheel is een hele uit-daging.»Veto: U heeft dus niet lang moeten twij-felen om mee te doen aan de 0110-concer-ten?Vermandere: «Soms moeten we zeg-gen waar het op staat, moeten we onzekleur bekennen. Nu bijvoorbeeld,tegen de leugenachtige wereld die

extreemrechts ons voorhoudt. We moeten niet naïef zijn, erstellen zich huizenhoge problemen. De tijd dat blankemensen de wereld indeelden à la “Egypte voor jullie, Indiavoor hen en Congo voor ons” ligt ver achter ons. Vroeger wasde helft van de wereld van Engeland, nu zit de helft van dewereld in Engeland. Met die tendens gaan veel groeipijnengepaard, die de jongens van extreemrechts heus niet gaanoplossen. Zij bieden geen antwoorden, enkel negatieveoplossingen.»

«Filip Dewinter zegt dat ik ofwel moet zingen, ofwel inde politiek moet gaan. Maar wat moet een zanger doen? Wathebben de fascisten gedaan tijdens de tweede wereldoorlog?Artiesten en mensen met verbeelding waren de eersten die demond werden gesnoerd. Nieuwe kunstrichtingen waren alhelemaal uit den boze. Het Vlaams Belang zegt: “Eigen volkeerst,” maar wie is dat eigen volk? Hét Vlaanderen bestaatniet, hét Vlaanderen zal nooit bestaan, meer nog, hét Vlaan-deren heeft nooit bestaan.»

«Wanneer ik in Houthalen ben, ga ik altijd eens langs bijJumal, een Turks kruidenier die met een luit en een viool inde winkel zit. Als er geen klanten zijn, zingt hij oude Turkseliedjes. Met die man voel ik me meer verbonden dan metFilip Dewinter. Het zou heel erg zijn moesten we onze me-ning niet meer mogen zeggen, moesten we al zingend demensen niet meer mogen waarschuwen.»

WILLEM VERMANDERE NOG LANG NIET UITGEZONGEN

““EEiiggeennlliijjkk bbeenn iikk eeeenn bbaarrbbaaaarr””

(foto Stef Vliegen)

“Vroeger bezat Engeland de helftvan de wereld, nu zit de halve

wereld in Engeland”

“In een abdij mag je stouteretaal zingen”

“Hét Vlaanderen bestaat niet, hétVlaanderen zal nooit bestaan”