Zingeving en spiritualiteit: een uitdaging voor therapie ...
Transcript of Zingeving en spiritualiteit: een uitdaging voor therapie ...
Boekenpodium – Avondconferentie:
Zingeving en spiritualiteit:
een uitdaging voor therapie en zorg
Walter Krikilion
Garant – Antwerpen
16 oktober 2012
• Een Boekenpodium is geen
boekvoorstelling, maar diept een
centraal thema uit een recent
verschenen boek wat verder uit.
• Presentatie en discussie.
• Indeling:
1) Uitdaging en context
2) Evidence-based en methodisch handelen: welke kijk erop?
3) Handvatten rond de aandacht voor zingeving, levensbeschouwing en spiritualiteit in de zorg
4) Aanbevelingen voor beleid en management
5) Handvatten rond samenwerking tussen zorgprofessionals en geestelijk verzorgers
• ‘Zingeving en spiritualiteit’ vormt een
grote uitdaging voor therapie en zorg.
• Maar, ondanks de geleidelijke
‘vooruitgang’ in de afgelopen decennia,
is er nog veel werk aan de winkel.
• Welke factoren spelen mogelijk mee?
efficiëntiegericht handelen
gebrek aan kennis en inzicht
gevoel van onmacht
verveeld zitten met levensbeschouwelijke instituties en vertroebeld zicht op ‘waar het om gaat’ en wie/wat faciliterend kan werken
zingeving en verwante termen zijn moeilijk ‘pakbaar’ of ‘hard te maken’
…
• Context van mijn analyse en aanbevelingen:
de geestelijke gezondheidszorg, concreet het Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum Geel.
mijn activiteit als stafmedewerker zingeving, levensbeschouwing, ethiek en cliëntenparticipatie; en mijn activiteit als psychotherapeut.
• Uitgangspunt: hetgeen geldt voor de GGZ, geldt ook voor de algemene gezondheidszorg en voor hulpverlening en welzijnszorg.
• Dat is mijn ervaring vanuit netwerking en samenwerkingsverbanden in bredere zin; en ook vanuit uitwisseling op symposia.
• Vertrekpunt, ook in mijn boek, is de
actuele situatie van de GGZ, met:
groeiende tendens naar
standaardisering
evidence-based en doelgroepgericht
behandelen
transparant werken vanuit methodieken
aan de hand van protocollen.
• Positiebepaling tegenover evidence-based
behandelen:
integreren met het oog op kwaliteitsvolle
zorg – complementariteitsmodel
erkennen van valkuilen van actuele verengde
visie op evidence-based in de praktijk – te
rationeel en te technisch
verbreden van evidence-based concept
vanuit de oorspronkelijke definitie.
• Inspiratie bij de oorspronkelijke
omschrijving van evidence-based
behandelen.
• In oorspronkelijke definitie treffen we
het noodzakelijk samengaan van 3
essentiële componenten aan:
vormen van een klinisch oordeel en maken van een klinische keuze als behandelaar met deskundigheid
betrokkenheid en afstemming op de unieke cliëntsituatie
methodisch en oordeelkundig gebruik van de beste actueel beschikbare onderzoeksgegevens
• Deze ruimere evidence-based opvatting gaat samen met:
een integrale kijk op behandeling en therapie – behandeling is meerdimensionaal
value-based behandelen – aandacht voor het unieke verlangen en de eigen waarde van de persoon
ruimere opvatting over kennisontwikkeling – aangevuld met de actieve participatie van behandelaars aan onderzoek
• Aanbevelingen voor zorgprofessionals - werken aan volgende basishoudingen:
gerichtheid op integrale zorg en voortdurend werken aan kwaliteit hierin
bereidheid tot een open blik in de therapeutische relatie
bereidheid tot tegelijk werken op twee niveaus: dat van de methodiek als professional en dat van de existentiële onderlaag als medemens en tochtgenoot
tegelijk staan in de eigen beroepsdeskundigheid en interdisciplinair handelen
• Nood aan de ontwikkeling van een kader en een terminologie om over deze dimensie in de zorg te leren spreken met elkaar:
helemaal niet vanzelfsprekend
zoeken naar een aanpak die past bij de specifieke zorgcontext
terugkerende basisvorming voor personeelsleden uit diverse disciplines samen
• Thema’s die aansluiten bij de context van zorg en therapie en die bijdragen tot expertiseontwikkeling rond zingeving bij zorgprofessionals:
(psychische) kwetsbaarheid en zelf kwetsbaar durven zijn
veerkracht en bezieling
tochtgenoot-zijn
hoop en gerichtheid op toekomst
• Voorbeelden van concrete initiatieven in de
GGZ die bijdragen tot vorming – met
gelijkwaardige deelname van
zorgprofessionals en cliënten:
Stiltewandelingen met dialoog vanuit werken
met de zintuigen.
Sessies ‘Cult’uur van de stilte’ met gedichten
en filmbeelden/interviews met cliënten.
• Cliënten beschouwen als partners in de ontwikkeling van zorg:
zoeken naar contacten in bredere zin en openheid om het beheersmatig handelen met een ‘kritische cliëntfilter’ te bekijken
een zorgbeleid mogelijk maken waarin cliënten vanuit ervaringsdeskundigheid feedback kunnen geven.
• Een beleid rond zorg mogelijk maken waarin:
zorgprofessionals interdisciplinair werken
en werken aan ‘congruente zorg’
zorgprofessionals vanuit de samengedragen
zorg gestimuleerd worden oog te hebben
voor cliëntvragen rond zingeving en
levensbeschouwing
• Een beleid waarin inzake
levensbeschouwelijke zingeving:
gewerkt wordt vanuit een ‘actief pluralisme’
waarbij diversiteit een positief gegeven is en
specifieke rituelen/symbolen ruimte krijgen
dialoog voorop staat
en patiëntgericht het contact met geestelijk
verzorgers gefaciliteerd wordt
• Vanuit de therapeutische relatie kunnen
zorgprofessionals cliënten ondersteuning
geven wat de dimensie van zingeving betreft:
in het kader van integrale zorg
vanuit hun eigen authenticiteit
met enige vrijmoedigheid
• Zorgprofessionals ervaren, juist vanuit een authentieke opstelling, hun grenzen rond zingeving, levensbeschouwing en spiritualiteit:
zorgprofessionals verwijzen door naar en werken samen met de geestelijk verzorgers uit diverse levensbeschouwingen
• Geestelijk verzorgers:
hebben vanuit hun specifieke deskundigheid een eigen plek binnen de interdisciplinaire zorgcontext
en dat vanuit een integrale en meerdimensionale kijk op zorg en therapie.
• Van fundamenteel belang is de
mogelijkheid om te werken aan een
cultuur van begrip en vertrouwen.
• Dit vanuit de ‘verbindende kracht’ van
zingeving en spiritualiteit.