ZEEZEILENpzv-zeezeilen.nl/wp-content/uploads/2017/10/PZV-ZZ-2014... · 2017-10-31 · de komende...

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, MAART 2014 1

Jaargang 33 nummer 1, maart 2014www.pzv-zeezeilen.nl

ZEEZEILENSpring mee op de boot

Even een boot wegbrengen

Ramsgate 2014

Staandemastroute en meer

Koop een boot

Waddenweekend

Tjits de Vin

De Visserr Tjits de Vinr


ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:061

2 PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, MAART 2014

KANA

AL 77

pg 2 Inhoud - Kalender - Kanaal 77 3 Van de redactie Hans van Reenen 3 Piet bedankt Hans van Reenen 4 Spring mee op de boot Herman Van denBroeck 5 Activiteiten Maarten Roks 6 Onze website Bauke Sijtsma 7 Nieuwe leden 9 Zr. Ms. Evertsen Frank Goedemans 10 Bestuurswissel Herman Van denBroeck 11 Ramsgate 2014 Ramsgatecommissie 12 De Visser Dartsailer 38 Ben Visser 14 Evenementen aan zee Theo Bouwman 15 Vlagvoering Herman Van den Broeck 18 Flopperstopper Arend Jan Klinkhamer 19 Het Anker Joep Vermeulen Bakskistopenhouder Arend Jan Klinkhamer 20 Staandemastroute Joep Vermeulen 24 Waddenweekend 2014 Maarten Roks 26 Fairy Queen Nicol en Ronald Janssen 30 Een boot wegbrengen Joop Bakker 34 Dieselproblemen Leo van Leeuwen 35 Benauwde momenten Hans van Reenen 36 24-uursrace Manfred Paradiek 37 Koop een boot Jacqueline Flink 39 Zeemancipatie Annemieke Stallaert 40 Puff Grande Dico van Ooijen 42 Kanaal 77 uit de oude doos 43 Tjits de Vin Manuela Paradiek 45 Terugtocht Cyrano Leo van Leeuwen 46 Parkeren bij de pub Herman Van den Broeck 47 Colofon

INHOUD - KALENDER

15 maart Zeezeilen-1 verschijnt

26 maart Lezing ‘Lichten op zee’

2 april Lezing ‘Boeien op zee’

15 april Briefing Ramsgatetocht

25 april Voorjaars-ALV

10-11 mei Inslingertocht Zuid

10-11 mei Inslingertocht Noord

24-31 mei Ramsgatetocht

3 juni Kopij binnen voor Zeezeilen-2

12 juni Napraatavond Ramsgate

14 juli Zeezeilen-2 verschijnt

30-31 aug. Stoere verhalenweekend

18-21 sept. Waddenweekend

4-5 okt. Eindejaarsweekend

• De TKN-cursus wordt door 18 leden plus een aspirant lid gevolgd. Het bestuur en de activiteitencommissie wensen hen veel succes!

• Commissieleed: Wintercommissie wilde maar geen Weetcommissie worden, Zomercommissie veranderde maar aarzelend in Zeilcommissie. Toen werden de oude commissies samengevoegd tot één: ZWAC!En nu is daarvoor zelfs een commissariaat.

• Palavers: als je geen rekening hoeft te houden met weerberichten valt er met PZV-ers best te palaveren.

• Ramsgate: dit jaar bijna een zomertocht, als je de kalender mag geloven…

• Vlootvoogd: vorig jaar had ze de wind er niet echt onder, zou dat dit jaar wel lukken…?

• Gehoord: er zijn binnen PZV ‘websitebewoners’ gesignaleerd. Lijkt ons zoiets als holbewoners, maar dan in virtuele holen…

• In welke wereldstad vraag je 40 liter diesel, krijg je er 38, wordt er maar 30 liter in rekening gebracht ad GB £ 38.-, betaal je met GB £ 40. - en krijg je GB £ 5. - als wisselgeld retour omdat er geen GB £ 2. - voorhanden is? Onder de goede inzenders wordt 10 liter rode diesel verloot, gratis af te halen bij het drijvende brandstofdepot naast St. Katrines Dock. p/s: Als u wisselgeld terug krijgt, gewoon aanpakken!

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:062


Van de redactie

Hans van Reenen

De karakteristiek van ons blad Zeezeilen is,

nagenoeg vanaf het begin, er één geweest van ‘verbinden en delen’. Het verbinden van de leden onderling en van de leden met de vereniging, en dit mede door het delen van kennis en ervaring. Niet voor

niets is het blad wel eens het ‘cement’ van de vereniging genoemd.De laatste maanden had ik de indruk dat de vaart er wat uitliep, en dat er een wissel werd getrokken op de verbindende rol van het blad. Als de vaart uit je boot loopt, dan moet je wat doen. Er valt dan meestal wat te trimmen. En zo is het ook met verenigingen, verenigingsbladen, etc. Dat het bestuur besloot om actie te nemen, teneinde het blad ‘weer vaart te laten lopen’, verraste mij dan ook niet. Ik werd wel verrast door de vraag of ik daarbij wilde assisteren. Maar omdat ons blad mij na aan het hart ligt, heb ik spontaan positief gereageerd op die vraag, waarbij ik wel heb aangegeven slechts tijdelijk te willen ‘opstappen’, tijdelijk d.w.z. gedurende het jaar 2014. En wanneer ik aan het eind van het jaar weer ‘afstap’ hoop ik een redactie achter te kunnen laten, die borg staat voor nog weer een aantal jaren Zeezeilen van goede kwaliteit.Inmiddels is die grotendeels nieuwe redactie, bestaande uit Theo Bouwman, Nynke van de Kamp, Carla Peeters, Bauke Sijtsma, Joep Vermeulen en ondergetekende voortvarend van start gegaan, met als eerste resultaat het nummer wat nu voor u ligt. Tegelijkertijd wordt er gewerkt aan een fris nieuw uiterlijk voor ons blad. In maart a.s. willen we daarover spijkers met koppen slaan, zodat Zeezeilen 2014/02 als eerste straks in een nieuw jasje kan worden gestoken.Voor u ligt dus Zeezeilen 2014/01. Een nummer dat, wederom slechts dank zij uw bijdragen tot stand kon komen. Het nummer is door de huidige redactie met veel plezier tot een geheel gemaakt. Het is een afwisselend nummer geworden, waarin de karakteristiek van ‘verbinden en delen’ weer goed herkenbaar is. Mocht u zich door dit nummer geïnspireerd voelen om in de komende tijd een bijdrage aan Zeezeilen te leveren in de vorm van een artikeltje, of zelfs een redactielidmaatschap: laat u zich daarvan niet weerhouden! Zeezeilen wil een blad voor- en oor leden zijn. We hebben uw bijdragen nodig, dus!Namens de gehele redactie wens ik u heel veel leesplezier!

Piet: bedankt!

Het eerste nummer van Zeezeilen in 2013 was het laatste nummer waarvan de vormgeving nog is

verzorgd door Piet Lucassen. Door omstandigheden is in Zeezeilen aan dat gegeven destijds, en ook later in het afgelopen jaar, geen aandacht besteed. Als nieuwe redactie met dat feit geconfronteerd, zijn wij van mening dat zijn vertrek uit de redactie alsnog niet onvermeld mag blijven.

De vormgeving is gezichtsbepalend voor ons blad. Ze dient net als de inhoud ervan aantrekkelijk te zijn voor de lezer. Uit eigen waarneming weten we dat die vormgeving voor elk nummer opnieuw een stevige klus is, waar telkens weer een kleine week werk aan vast zit.

Piet is in 2007 lid geworden van de redactie van Zeezeilen en heeft vanaf Zeezeilen 2008/01 t/m Zeezeilen 2013/01, d.w.z. gedurende ruim vijf jaargangen, ons lijfblad vorm gegeven.Hij heeft zich vanaf het begin met energie en vernieuwings-zin aan zijn vormgevingstaken gewijd en heeft Zeezeilen in die periode mede een nieuw en aantrekkelijk gezicht gegeven.Dank zij zijn betrokkenheid en kritische zin, die zich zeker niet alleen tot de vormgeving beperkte, was Piet een ge-waardeerd lid van het redactieteam.

Als nieuwe redactie willen we hem daarom, mede namens alle leden van PZV, danken voor zijn inzet en creativiteit aan Zeezeilen gewijd. En natuurlijk hopen we, zo dat nodig mocht zijn, in de toekomst af en toe nog een keer een beroep op hem te mogen doen.

Piet, namens ons allen:

Hartelijk Dank!

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:063


Spring mee op de boot naar de toekomst!

Herman Van den Broeck

We hebben in 2012 de grove krijtlijnen uitgezet

waartussen onze vereniging zich beweegt: het PZV-kader. ‘Wie zijn we, wat doen we en

hoe doen we dat.’ Toegegeven, het PZV-kader was wat vaag en wat zweverig, maar het gaf een goede basis om op verder te bouwen. We hebben het PZV-kader besproken in de Algemene Leden Vergadering en het werd, na een kleine correctie over het gezelligheidsaspect, door de leden goedgekeurd.

In 2013 zijn we dan als bestuur aan de slag gegaan met de praktische invulling van het PZV-kader. Hoe moesten we dat vage beeld nu omzetten naar de praktijk? En waren we het als vereniging ook niet aan onszelf verplicht om onze club toekomstbestendig te maken? Want één ding is duidelijk: de watersport, en dus ook onze vereniging, evolueert en stilstaan is achteruitgaan. De Algemene Leden Vergadering heeft het bestuur gevraagd met een duidelijk beleidsplan te komen en voorstellen te doen.

Dat nieuwe plan is gegroeid vanuit alle input die we de afgelopen jaren van onze leden hebben gekregen. Het werd opgesteld in termen die wij, als simpele zeelui, goed kennen. Het werd een Tochtplan naar de Toekomst, met routes, waypoints en nog meer nautische termen. We hebben niet alleen de vage krijtlijnen van het PZV-kader verscherpt, we hebben ook concrete voorstellen gedaan. Over dat ambitieuze Tochtplan werd voor, tijdens en na de najaars-ALV goed gecommuniceerd. Het werd unaniem goedgekeurd als basis voor verdere gesprekken: de palavers over ‘leden activeren’, ‘leden binden’ en ‘leden werven’.

Die palavers zijn ondertussen achter de rug. Het waren open gesprekken tussen mensen die allemaal één ding gemeen hebben: ze geloven in de toekomst van PZV. Sommigen waren best kritisch, en dat mag. Het moet zelfs. We hebben druk gepalaverd over hoe het was, hoe het is en vooral over hoe het zou moeten worden. De verslagen van de drie palavers zijn ondertussen op de website verschenen.

Op de voorjaars-ALV van april komen we straks met een uitgewerkt Tochtplan voor de Toekomst. De conclusies van de palavers en de waardevolle suggesties die we toen hoorden zullen we verwerken in onze actieplannen.

De vage krijtlijnen van het PZV-kader zijn nu, begin 2014, een mooie kleurplaat geworden. Nu gaan we die kleurplaat invullen met mooie kleuren. En daar hebben we mensen voor nodig. Trekkers die de toekomst mee vorm willen geven door het organiseren van een activiteit, of als lid van een commissie of van het bestuur, als webmaster, als redacteur, … We gaan niet wachten tot mensen zich spontaan aanbieden (dat mag natuurlijk), maar we gaan leden aanspreken om deel uit te maken van een enthousiaste groep trekkers. En voor de nieuwkomers herhaal ik: ‘het beste wat je bij PZV kan overkomen, is dat je iets voor de vereniging mag organiseren. Je hoort er dan direct bij.’

Je voelt het al een tijdje, er waait een nieuwe wind door PZV. De lente zit in de lucht. We maken er weer een club van waar iedereen, van jong tot oud, schipper of opstapper, man of vrouw zich lekker in z’n vel voelt. Met voor elk wat wils. We komen met onze vereniging naar buiten met onze vlagsticker, met een advertentie in de Havengids, met onze open activiteiten, in de lokale pers, met onze verenigingsvlaggetjes, op watersportfora, op Facebook, op Twitter en op onze website. Ons verenigingsblad Zeezeilen krijgt een nieuwe boost. Maak ook gebruik van het forum. Na lang wachten is het er en het wacht op jullie.

Doe mee met onze activiteiten en doe wat voor onze vereniging! Het verleden was heel leuk. Wat goed is behouden we en maken we nog beter. De Tocht naar de Toekomst begint nu… Spring mee op de PZV-boot naar de toekomst.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:064


Activiteiten 2014

Maarten Roks

Voorheen hadden we een Zomer- en een Winter Activiteiten Commissie

(WAC resp ZAC). Die commissies werden nog niet zo lang geleden in één commissie samengevoegd en omgedoopt tot Commissie Zeil- en Weet Activiteiten. Inmiddels zijn alle activiteiten binnen het bestuur ondergebracht bij het acti-viteiten commissariaat, waarbij ondergetekende optreedt als activiteitencommissaris. Met het samenbrengen van alle activiteiten onder één commissariaat wordt beoogd om meer samenhang te realiseren tussen de verschillende PZV-activiteiten, d.w.z. tussen zeil-activiteiten en weet-activiteiten en tussen-actviteiten in de zomer en activiteiten in de winter. Activiteiten worden gecoördineerd vanuit het activi-teitencommissariaat. Dat is een samenwerkingsverband van organisatoren van activiteiten (de projectleiders) en de activiteiten-commissaris. Het activiteitencommissariaat is niet een echte commissie met vaste leden. Maar de organisatoren van activiteiten (projectleiders) en de activiteitencommissaris staan voortdurend in nauw contact, zodat te allen tijde vanuit het bestuur ondersteuning kan worden gegeven.

In de winter staan ‘zeilactiviteiten’ voor de meesten van ons op een laag pitje. Activiteiten (b.v. lezingen, cursussen) vinden in de regel binnenshuis plaats

en zijn in beginsel meer op weten dan op doen gericht. Hier kunnen echter ook activiteiten onder vallen waarbij we er op uit trekken voor een excursie, wandeling of een “get wet training”, in alle gevallen is er steeds een duidelijke relatie met het zeezeilen.

In de zomer grijpen we elke gele-genheid aan om te gaan zeilen en dan het liefst op zee. We organiseren, naast de Ramsgate, weekendtochten waar-onder een inslingertocht aan het begin van het seizoen en bijvoorbeeld ook het eindejaarsweekend. De ambitie bestaat, geïnspireerd door de wens van de leden, om wat meer langere zeezeiltochten te organiseren. De activiteiten vinden zowel vanuit havens in noord als in zuid plaats, dit om de aanvaartijd eerlijk te verdelen over onze leden. Tijdens de zomer worden ook kennisbevorderende activiteiten ge-organiseerd, zoals een triminstructie of zeilen zonder elektronische hulpmiddelen. Het uitgangspunt is dat leden voor leden activiteiten organiseren die kennis- en ervaringverhogend zijn. Daarnaast zijn natuurlijk kameraadschap en gezelligheid onlosmakelijk met onze activiteiten verbonden.

Voor 2014 hebben we al een aantal activiteiten op de rol staan en er komen er zeker nog wat bij. Zodra daarover meer bekend is, zal dat op de gebruikelijke manier worden aangekondigd. In de afgelopen weken vonden onder auspiciën van het bestuur een drietal ‘palavers’ plaats in de ons vertrouwde Trafalgar Pub, met als onderwerpen resp. leden activeren, leden binden en leden werven.

Elders in dit blad leest u daar meer over.

• Op zaterdag 1 maart vindt onder leiding van Jacqueline Flink en ondergetekende een workshop reparatie en onderhoud 'voor rechter- en linkerhanden' plaats.

Het doel is presentaties en demonstraties te verzorgen over onderwerpen die ons aangaan. Plaats van handeling is Marina Stellendam.

• In de wintermaanden van 2014 organiseren we voorts een cursus theoretische kustnavigatie (TKN), projectleider is Anet van den Berk. De cursus telt 19 deelnemers! Vanzelfsprekend wensen we cur-susleiding en cursisten veel succes toe!

• Dan verzorgt Arend-Jan Klinkhamer

op 26 maart a.s. een lezing over 'Lichten op zee' en aansluitend op 2 april over ‘boeien op zee’. Een andere informatieve avond is nog in de maak!

• In het weekend van 10 en 11 mei organiseren we inslingertochten voor de noordelijke en voor de zuidelijke vloot. Projectleiders zijn respectievelijk Manuela Paradiek en Anet van den Berk.

• Eind augustus willen we het ‘Stoere verhalen weekend’ combineren met ‘Help!’. Het laatste is een oefening van noodgevallen zoals man-over-boord en hoe te handelen bij nood-gevallen of als de techniek ons in de steek laat.

• Voor het weekend van 18-21 september hebben we weer een Waddenweekend op de agenda staan met als projectleiders Mathy Meulendijks en Manfred Paradiek.

• Op 4 en 5 oktober zal het einde-jaarsweekend gehouden worden. Plaats van handeling is dit jaar in het noorden. De organisatie ligt in handen van Annemarieke van der Meij, Haye van der Werf en Manuela Paradiek.

• Er zal ook weer een vrouwen- (en mannen-?) weekend komen, maar de datum staat nog niet vast.

Het voorgaande is vers van de pers. Wijzigingen zijn voorbehouden. Houd de website en je mailbox in de gaten voor het laatste nieuws.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:065


Onze website

Bauke Sijtsma

In het afgelopen jaar zijn er flink wat verbeteringen doorgevoerd door onze webmasters Joop Verboom en Martijn van Dijk.

Enkele daarvan zijn: het inloggen is verbeterd, de leden- en botenlijsten zijn duidelijker gemaakt en het beheren van de activiteiten door de projectleiders is nu een stuk eenvoudiger, waardoor alles soepel verloopt.

De laatste uitbreidingen zijn het Zeezeilenarchief en het ledenforum. In alle nummers van Zeezeilen kan ‘on line’ gebladerd worden. Te vinden onder de rubriek ‘Over PZV’. Dat is nu mogelijk, door gebruik te maken van de externe website ISUU en door de bewaarde pdf-files te comprimeren. Wel even oefenen met ‘zoom en pan’ want

anders is een heel blad op het gemiddelde scherm niet echt leesbaar. Alle oude nummers, d.w.z. vanaf het begin van PZV , zijn door Peter Veger bewaard en nu dus toegankelijk voor iedereen. Met die van de laatste jaren erbij zijn er dat ongeveer 125.Het lang gewenste forum is gerealiseerd en inmiddels in gebruik. Het is een prima interactiemiddel voor vraag en aanbod, wetenswaardigheden en alles wat ons bezighoudt van zeillaarzen tot vaargebieden.

Het plaatsen van berichten en het beheren van de overige inhoud van de website doen de webredacteuren Chiel de Jong en ik. Wij zorgen voor de afhandeling van binnenkomende verzoeken van leden en daartoe heeft elke week een van ons beiden dienst. Omdat wij de enigen zijn met zo’n afspraak, sturen we ook het mailverkeer voor

de Zeezeilenredactie door vanuit het gemeenschappelijke mailadres: [email protected]

Met de rubriek ‘Weten en kunnen’, etaleert PZV een aantal kennisdocumenten, waarvan de fraaie presentaties van Arend Jan Klinkhamers cursussen een voorbeeld zijn. Voor de gewone berichten op de home page zou het leuk zijn als er na afloop van de activiteiten, ook een kort bericht verscheen over hoe het was, met een fotootje. Nu zijn er alleen aankondigingen vooraf, en achteraf is er niets.

Clubmails aan de leden dienen om hen te attenderen op wat er nieuw is op de website, en wat bestuur of leden hen speciaal willen laten weten. Als de urgentie het toelaat verzamelen we een en ander tot aan de donderdagavond.Gebleken is dat de hiervoor bedoelde clubmails niet bij alle leden aan komen. Dat kan liggen aan de anti-spamfilters die onderweg van verzender naar ontvanger actief zijn. Ook is ons gebleken dat aanhalingstekens in de tekst van het onderwerp in het verleden soms reden waren van ‘weigeren'. Die aanhalingstekens vermijden we nu.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:066


Nieuwe leden

Jan BosHallo, ik ben Jan Bos, geboren in Amsterdam maar verreweg het grootste deel van mijn leven woonachtig in het prachtige Brabant (nu: Veldhoven).Na mijn middelbare school in Amsterdam volgden dienstplicht in Duitsland en studie elektrotechniek in Enschede (TH-Twente). Via een headhunter kwam ik daarna bij een ingenieursbureau terecht dat me bij Philips Medical Systems in Best detacheerde, waardoor ik in Eindhoven kwam te wonen.Hoewel ik daarna bij verschillende andere bedrijven heb gewerkt – als laatste bij CapGemini – heb ik Brabant niet meer verlaten. Ik ben inmiddels met vroegpensioen. Helaas ben ik sinds kort ook gescheiden. Ik zeil vanaf mijn 12e jaar, omdat mijn vader een fanatiek zeiler was (weliswaar in een 16m2, maar toch) en omdat de gemeente Amsterdam al haar middelbare scholieren destijds een zeilcursus aanbod. Daarna huurde ik af en toe een (in het begin: open) boot en ging regelmatig op stap met vrienden. Ik kwam daarbij ook op de Waddenzee en de Noordzee.Een aantal jaren geleden kwam ik een motorsailor tegen die bij mij paste en die ik nu nog steeds heb: de Voyager. Thuishaven van de Voyager is Dinteloord, alwaar hij zowaar een keer in de winter op het droge is omgewaaid. Voor de plezante plaatjes hiervan kun je terecht op mijn website: http://www.janbos.nl/voyager/index.htmlIk heb verschillende keren de Belgische

en Franse kust bezocht en ben in 2011 naar Ramsgate geweest. Ik ben met de PZV in aanraking gekomen tijdens een lezing van Henk de Velde in Waalre, waar ook verschillende leden rondliepen. Ik was hiervoor lid van de Nederlandse vereniging van Toerzeilers, die zo massaal is, dat je als enkeling nauwelijks aan de bak komt. De kleinschaligheid van PZV brengt daar hopelijk verandering in en ik hoop dan ook aan veel activiteiten mee te kunnen doen.

Madelon SimonsMijn naam is Madelon Simons en mij is gevraagd een stukje te schrijven voor Zeezeilen.Ik ben 56 jaar en getrouwd. Mijn dagelijks werk bestaat uit het beheren van de deelnemersadministratie van een VMBO-MBO school in Groenonderwijs. Dat is een boeiende en uitdagende klus: niet voor niets is de slogan ‘Onderwijs elke dag anders’. Vastroesten is er niet bij, er veranderen continue zaken die je bij de les houden.Er zijn talloze dingen die ik graag doe zoals paardrijden, tuinieren, wandelen, fietsen, bodypump en yoga en als de mogelijkheid er is: schaatsen op natuurijs.En daarbij komt natuurlijk het zeilen, actie op het water is mijn hele leven een terugkerend gebeuren. Mijn ouders hadden een BM op de Loosdrechtse Plassen, zij hadden vrienden met boten op de Vinkeveense Plassen. Later ging

ik natuurlijk naar de waterpadvinderij, zoals dat toen nog heette. Als twintiger hebben wijzelf een BM op de Reeuwijkse Plassen gehad. Later hebben we vaak met een goede vriend kunnen meezeilen op zijn Hallberg Rassy 34.Door omstandigheden is dat gestopt en heb ik een paar jaar niet gezeild. Tot ik in een tijdschrift een advertentie zag voor zeilvakanties in Griekenland: dat ben ik gaan doen en dat was helemaal top. Eindelijk eens zeilen in je bikini en niet in dikke zeilpakken, zelfs al is het midden in de zomer. Ook hebben we een zeilreis in de Caribbean gemaakt en dat is fantastisch!In die jaren ben ik het Klein Vaarbewijs gaan halen en heb ik ook een cursus TKN gedaan, maar geen examen.Mijn oud-collega Jantine Geldtelder is lid geworden van de PZV en zo ben ik ook lid geworden. We zijn twee keer mee geweest met het vrouwenweekend. Daar heb ik hele leuke, sportieve vrouwen ontmoet met veel zeilervaring. De PZV lijkt mij een vereniging met veel enthousiaste mensen en een sterk verenigingsgevoel. Ik vind het bijzonder om als opstapper mee te mogen aan boord bij deskundige schippers. Tot ziens!

Harrie en Henriëtte van den HeuvelEnkele maanden geleden hebben Henriëtte J. en ik (Harrie) ons aangemeld om lid te worden van de PZV. Die actie kwam voort uit de kennismaking met een schipper die al zo’n zeven jaar gedurende het vaarseizoen met zijn schip, een Dufour 35, langs de kust van Zuid Bretagne vaart. Gedurende de wintermaanden heeft hij een vaste ligplaats in Folleux, een schilderachtig dorpje met een prachtige haven, gelegen aan de rivier de Vilaine. De pilot Atlantic France noemt de Vilaine de ‘parel’ in deze streek, met 20 mijl getijdenvrij water, tientallen ankerplaatsen langs de oever en twee schitterende historische

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:067


steden.Wij zijn in de zomer van 2013 naar Bretagne gegaan om te zien waar wij eventueel een vaste plaats voor twee jaar zouden kunnen krijgen. En dat is ons gelukt, ook in Folleux. Wij gaan dit jaar met onze boot richting Zuid Bretagne. Ons vaargebied zal de Golf van Morbihan en de Baai van Quiberon worden. En waar krijg je dan beter advies over routes naar Bretagne dan bij een vereniging die ‘zeezeilen’ in haar naam heeft staan? En waar er leden zijn die als ‘opstapper’ of zelfs als schipper mee willen gaan als dat nodig is?Na een aantal telefoongesprekken kregen wij van iemand de naam van een vereniging: de ‘Philips Zeezeil Vereniging’. Zoals al gezegd, hebben wij ons aangemeld. En wie zijn wij dan? Henriëtte J. van den Heuvel-Renema en Harrie van den Heuvel . Henriëtte is toen zij zeventien jaar oud was actief met de zeilsport begonnen. Eerst een open bootje, daarna een Felucca Kornatie op Loosdrecht, vervolgens een Waarschip half ton op het IJsselmeer en de Noordzee en als laatste onze Kalik 33 AK. Ikzelf ben met de watersport begonnen toen ik veertien jaar was. Dat was bij de zeeverkenners in Middelburg. Eerst roeien in een vlet , daarna in een sloep. Dan zeilend door het Kanaal door Walcheren met de vlet en later ook de sloep naar het toenmalige Veersche Gat (getijdenwater). Na een ‘droge’ periode kwam het Waarschip en daarna de Kalik 33 AK. Met dit schip hebben wij een aantal malen Engeland bezocht, zijn we naar Honfleur gevaren en uiteraard de korte stukjes Antwerpen, Zeebrugge, Nieuwpoort en ‘buitenom’ naar de Waddenzee en het IJsselmeer. Met een gehuurd schip hebben we de Oostzee verkend.Momenteel zijn we druk bezig met het vaarklaar maken van onze Phoenix, de Kalik, voor de reis naar Zuid Bretagne: nieuwe lieren, radar, AIS, reddingsvlot, nieuwe stuurautomaat, etc. Ons plan is om tot de Franse vakantie ons vaargebied te gaan verkennen. Van 14 juli t/m half augustus willen wij dan de drukte aan de Bretonse kust ontlopen door weer in Nederland te zijn, waarna we weer richting Bretagne vertrekken. Half oktober maken we dan het schip winterklaar, zodat we eind oktober weer naar Nederland kunnen

vertrekken. En die hele cyclus herhaalt zich dan weer in 2015.

Als er leden zijn die nog wat ‘tips en trucs’ dan wel adviezen voor route en/of uitrusting voor ons hebben: wij houden ons van harte aanbevolen.

Harrie van den Heuvel: [email protected]ëtte J. van den Heuvel-Renema: [email protected]

Lean Nelis

Hallo, ik ben Lean Nelis. Geboren op 5 oktober 1979 te Noordwijkerhout.Ik ben via Haye v/d Werf in contact gekomen met de PZV. Dat was een soort ongeschreven regel bij de aankoop van de Trinity, bij de meeste mensen binnen de vereniging wel bekend.Zelf vaar ik al een aantal jaren op het IJsselmeer en het Markermeer. Dit jaar hebben we voor het eerst de Waddenzee bevaren en zijn we vervolgens buitenom naar IJmuiden gegaan. Dat was een mooie ervaring en ik zie er ook erg naar uit om de zee verder te verkennen zoals naar Engeland en Denemarken.De mensen die mee zijn geweest naar het Waddenweekend hebben mij waarschijnlijk al ontmoet.Ik heb ook nog een nieuw lid aange-dragen, te weten Frank Goedemans. Deze was mee naar de nieuwjaars borrel en werd met open armen ontvangen. Erg leuk om te zien.Frank is iemand waar ik al erg veel vakanties op het water mee heb be-leefd, en ik vond het dan ook erg leuk om hem bij de vereniging te betrekken.Het zeilen heb ik geleerd van mijn vader op de Vinkeveense plassen, in een houten piraatje.Later zijn we overgestapt naar een Flits. Toen ik ongeveer 15 jaar was heb ik een motorbootje gekocht waarmee we naar Zeeland geweest zijn en ongeveer

alle binnenwateren van Zuid Holland hebben bevaren.Echter het zeilen bleef trekken.Toen ik een jaar of 22 was heb ik het motorvaren verruild voor het zeilen, door de aanschaf van een Dufour 1800. Hiermee zijn we begonnen met de eerste vakantie in Friesland waar de boot toen lag. Van Friesland de eerste tochtjes op het IJsselmeer (spannend).In de jaren daarna heb ik in Andijk gelegen en ongeveer alle plaatsjes aan het IJsselmeer en Markermeer gezien. Het werd echter ook wel tijd voor een iets grotere boot met wat meer comfort (lees stahoogte).Dus na lang zoeken kwam ik een mooie Koopmans Cormoran tegen die toen aangeschaft werd. Na een mooie tocht van Lelystad naar Lisse kon het klussen beginnen, het interieur en de navigatiehoek waren erg gedateerd. Tot mijn grote schrik bleek bij het verwijderen van het oude interieur, dat de hele romp aangetast was door roest en dat er gaten in het plafond en in de gangboorden zaten.Na veel werk, vooral aan romp en dek, werd ik op een bepaald moment na tien jaar trouwe dienst bij mijn baas ontslagen. Ik ben toen een eigen loodgietersbedrijf begonnen. Dit werd zo druk, dat er geen tijd meer was om nog ziel en zaligheid in de Koopmans te stoppen. Na veel wikken en wegen hebben we toen besloten om de Koopmans te verkopen. Leuk detail: de boot is verkocht aan mensen uit Eindhoven, twee jongens van eind twintig. Met deze jongens heb ik nog contact en ik heb ze gevraagd of ze ook interesse hebben om lid te worden. Dus wie weet.

Na enig zoekwerk zijn we de Trinity tegengekomen. Eerlijk gezegd is het net als winkelen met de vrouw, het was namelijk het eerste zeiljacht dat meteen mijn interesse had gewekt. En na een paar weken hebben Haye en ik een mooie overeenkomst gesloten, en was ik de nieuwe eigenaar. En zoals me al door menigeen is verteld: ze zeilt fantastisch. Op het moment zijn we bezig met klussen aan de boot en maken we alles klaar voor een prachtig zeilseizoen, en hopen we samen met de PZV een mooie tijd te hebben.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:068


Frank Goedemans

in tropische oorden, Willemstad Curacao 2010

Kennismaking en reisverslag .In zee, 30-01-2014Word je lid van een zeilvereniging, heb je een nieuwjaarsborrel op 5 januari en voor je het weet vaar je alweer op zee, ben je vier maanden van huis. Terwijl ik dit typ, varen we alweer vijf dagen op zee, richting Somalië. Ik werk namelijk bij de marine en de eenheid waar ik op vaar, is uitgezonden om deel te nemen aan de NAVO-anti-piraterij operatie ‘Ocean Shield’. Mijn naam is Frank Goedemans en ik woon in Lisse, Zuid- Holland.Tijdens de nieuwjaarsborrel werd mij gevraagd of ik een stukje wilde schrijven voor de vereniging, zodat jullie mij beter kunnen leren kennen. Zelf heb ik toen aangeboden om er een reisverslag van te maken, dan doe ik de wel bekende twee vliegen in één klap. Uiteraard hoop ik dat jullie, lezers, het leuk vinden om al dat gezwam van mij te lezen. Ik vind het in ieder geval leuk om te doen en te vertellen.

26 Januari, het is dan (eindelijk) zover, Zr. Ms. Evertsen staat

in de startblokken om na een lange periode van oefenen en trainen het ruime sop te kiezen om de missie ‘Ocean Shield’ te gaan beginnen.

Om 15:00 uur, trossen los vanaf steiger 22 noord, de havenhoofden van Den Helder passerend en linksaf het Schulpengat in, richting de Noordzee. Helikopter laten oplanden en de eerste kleine oefeningen, ‘verlaat het schip’ en ‘buddy check’ worden uitgevoerd. Tegen de avond een brandoefening, maar nog niet alles

is zeevast weggestouwd. Geen nood, moeder natuur heeft ons dat laatste snel afgeleerd.

Zr. Ms. Evertsen in de Oostzee op training, 2013 >

Die eerste dag op zee, kreeg het noorden van Nederland vrieskou, sneeuw en wind. Wij kregen wind, regen, bewolking en wind. Had ik al gezegd dat we wind kregen? Het mooiste van een stormachtig vertrek is, dat het kaf gelijk van het koren wordt gescheiden en dat iedereen direct is ‘ingeslingerd’.Enfin, golven van rond de zes meter, en regelmatig voelde het schip als een 24-uurs kermisattractie. Nu, op dag vijf, hebben we al regelmatig slagzij gemaakt van rond de 30 graden! Tevens is de ziekenboeg al bijna door haar zeeziektetabletten heen en heeft het sewage-systeem overuren gedraaid. Maar, een schip van oorlog kan niet stoppen voor slecht weer. Vanwege de missie zijn er een hoop dingen te regelen en te oefenen, totdat er niet meer puntjes op de i passen.Op dit moment kan en mag ik nog niet veel vertellen over wat voor speciale dingen we beoefenen, maar je kunt misschien zelf wel dingen bedenken. Daarnaast zullen mijn reisverslagen soms oude informatie bevatten vanwege het feit dat wij dingen doen, die we liever nog even geheim houden. Een gevaar van een missie is dat er gevoelige informatie uitlekt.Op het schip werk ik in de Radiocentrale en op de brug, samen met nog drie andere onderofficieren, vier korporaals en negen matrozen. De matrozen en korporaals lopen in divisie, zodat er 24 uur ondersteuning is qua communicatie voor het Commando. De vier onderofficieren (inclusief ik, zei de gek) lopen dagdienst.Wij zijn verantwoordelijk voor alle interne - en externe communicatie van het schip. Zoals wij het zeggen: ‘No

comms, no war!’Nu we steeds zuidelijker varen, gaat natuurlijk ook de temperatuur omhoog en voelen we de kracht van de zon met de dag toenemen. Zelf vermoed ik dat het niet lang zal gaan duren of ik lees, in mijn vrije uurtjes, een boek heerlijk aan dek. De zee wordt blauwer en de neuzen van het team gaan meer en meer dezelfde kant opstaan.Een lange reis is in vele opzichten een uitdaging. Niet alleen voor de bemanning maar, ook voor het thuisfront. Het missen van dierbaren is natuurlijk nooit leuk. Veel gezinnen moeten hun vader of moeder missen, gelukkig hebben we technologie en kunnen we makkelijker contact houden met thuis dan bijvoorbeeld vijf jaar geleden.

Wat mij leuk lijkt, is dat jullie mij vragen kunnen stellen, dan zal ik proberen om de vragen naar eer en geweten te beantwoorden. Vragen over de reis, informatie aangaande piraterij en/ of wat je er tegen kunt doen, persoonlijke vragen (ik ben nog vrijgezel) of iets anders.U kunt uw vragen sturen naar: [email protected]

Vanaf zee, Frank Goedemans (O ja,.... ik heb 15 stickers bij me!)

Dit piratenschip komen we zeker niet tegen.

Commandobrug

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:069


Riewing van Eerden

Halverwege de jaren ’90 heb ik in Reeuwijk leren zeilen bij de Goudse Roei- en Zeilvereniging. Na onze verhuizing in 2002 naar Brabant is er van zeilen niet veel meer gekomen, anders

dan af en toe eens meevaren met bekenden en enkele bedrijfs-evenementen. Sinds het voorjaar van 2013 vaar ik frequent met een collega op zijn schip en behoor ik tot de ‘vaste bemanning’ voor de woensdagavondwedstrijd van de Blocq van Kuffeler. Sindsdien heb ik de smaak van het zeilen weer te pakken en wil ik graag verder en meer. Via internet kwam ik PZV tegen. Ik ben lid geworden omdat ik graag enkele keren per jaar als opstapper zou meegaan om zo leuke zeilervaring op te doen en misschien ook nog wat op te steken van mensen met meer ervaring.

Bestuurswissel en vacatureHerman Van den Broeck

Ons bestuurslid Communicatie, Aaldert van der Vlies, is een enthousiast politicus. In de aanloop naar de verkiezingen is hij lijsttrekker in zijn gemeente en dat is niet te combineren met zijn bestuursfunctie bij PZV. Hij heeft zijn bestuursmandaat op 1 februari ter beschikking gesteld.

Nu hebben we gelukkig binnen het bestuur iemand die met veel enthousiasme en passie het bestuursmandaat Communicatie van Aaldert wil overnemen: Annemieke Stallaert, onze secretaris. Zij is buitengewoon goed in alle vormen van communicatie en, gecombineerd met haar aangeboren enthousiasme en haar liefde voor de vereniging, is zij de ideale opvolgster van Aaldert. Het bestuur zal haar op volgende ALV voordragen als bestuurslid Communicatie.Zij stelt haar mandaat als secretaris ter beschikking.

PZV is bijgevolg op zoek naar een nieuw bestuurslid dat verantwoordelijk is voor het secretariaat en de ledenadministratie. Kandidaten kunnen zich aanmelden bij Annemieke en bij Herman. Bij hen kan je ook terecht voor meer info. Wil je deel uitmaken van een enthousiast bestuur, vind je het fijn om mee te denken over de uitwerking van ons tochtplan en ben je nauwgezet?

En vooral: wil je ons helpen met het beheer van de verenigingscorrespondentie, het opstellen van agenda’s en verslagen en met het bijhouden van de ledenadministratie? Meld je aan!

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0610


van de de Ramsgatecommissie:

Een echte winter hebben we dit jaar nog niet gehad, herfststormen des te meer. En met de harde wind

suizend over de daken begint het bij de echte zeiler te jeuken, zeker nu het weer zachter wordt en de temperaturen aangenamer. We krijgen met z’n allen de kriebels. We willen de boot weer op, de zee verkennen en de wereld ontdekken. Met de wind in de zeilen, het opspattende zeewater over het dek en de zon die het gezicht verwarmt, koers zetten naar verre einders.

In het koningsnummer van de PZV, na haar succesvolle premiere vorig jaar opnieuw onder begeleiding van vlootvoogd Rolien Lucassen, hebben we dit jaar specifieke doelen omschreven. Die zullen ons inziens resulteren in een nautisch uitdagende tocht, die gepaard gaat met de nodige zeemijlen en educatieve aspecten. Daarnaast is er ook speciale aandacht voor ontmoetingsmomenten en het culinaire. We blijven immers een vereniging met Bourgondische trekjes en kunnen dit aspect van levensgenieten, dat zo goed samengaat met het zeezeilen, absoluut niet onbelicht laten.

Tochtplan Ramsgate 2014

Zaterdag Roompot – Lowestoft 97 nM IJmuiden – Lowestoft 100 nMMaandag Lowestoft – Southwold 11 nM Vlootvoogdborrel in Southwold.Dinsdag Southwold – Woodbridge 40 nM MOB-oefeningWoensdag Woodbridge – Brightlingsea 33 nMDonderdag Brightlingsea Excursie Captains Dinner in Colne YCVrijdag Terugtocht

Daarmee wordt de Ramsgate 2014 een uitdagende tocht met de nodige zeemijlen in een attractief zeilgebied omge-ven door een prachtig landschap. We varen op zaterdag uit, richting Lowestoft, waarbij we met de vloot in de oude haven, bekend om haar jachtclub met bad voor de vrouwen, zullen liggen. Daags erna varen we door naar Southwold waar we op stroom moeten aanleggen, een uitdaging ‘an sich’. Hier zal vervolgens ook de vlootvoogdborrel plaatsvinden. Na de borrelavond vertrekken we de volgende dag richting Woodbridge. Echter, voor we deze gezellige haven kunnen aandoen, zal er eerst flink gerekend moeten worden tussen twee tijen, want de tijdspanne voor binnenvaren is beperkt en het binnenvaren dient bij hoogwater plaats te vinden. De geruime tijd waarin we het tij moeten afwachten om

de Deben op te kunnen, zal ingezet worden voor een MOB-oefening op een nader te bepalen locatie aan de riviermonding. De commissie organiseert een vooruit gevaren boot waarvanaf de MOB oefeningen worden gefilmd. De films worden tijdens de terugkomavond besproken. Het gaat hier natuurlijk niet om wie de mooiste of snelste manoeuvre uitvoert, maar om het uitvoeren en opfrissen van de kennis die je normaliter liever niet hoeft toe te passen, maar die je als de nood aan de man komt wel graag paraat hebt.

Waar ook een beloning bij hoortNa al deze nautische inspanningen is het hoog tijd om de zeiler te belonen! Die mogelijkheid is er op de donderdag in Brightlingsea, waar we daags tevoren vanuit Woodbridge zijn aangekomen. Donderdag is er de mogelijkheid voor een rustdag. Tijdens deze rustdag wordt er een optionele excursie aangeboden naar Mersea Island, bekend om haar oester- en kreeftenfarms. Speciaal voor ons bezoek worden watertaxis besteld en krijgen we een rondleiding met proeverij (!) op een local fish farm. Dit kun je niet missen! Na een inspannende tocht, langs prachtige natuur is dit op en top genieten en jezelf extra belonen!! De excursie zal als separate activiteit worden aangeboden en we vragen eenieder dan ook om zich hiervoor apart in te schrijven op de website.

Het Captains Dinner zal plaatsvinden bij de Colne Yacht Club. Zij zullen ervoor zorgen dat de zeiler zich te goed kan doen aan de regionale zilte zaligheden. Uiteraard is er ook een alternatief vleesmenu en is de drank tijdens het diner afgekocht. Tijdens deze traditionele avond zullen we ook als vanouds weer gaan genieten van een optreden van de zeuntjes, de uitreiking van de Navigator’s Trophy, de Kommer&Kwel Trofee etc.Al samenvattend hopen we dat de Ramsgate 2014 een Ramgate met een gouden randje wordt die niemand, maar dan ook echt niemand, eigenlijk zou mogen missen. We kijken dan ook uit naar een overweldigende deelname aan deze nautisch uitdagende en culinair hoogwaardige tocht met vele gezellige ontmoetingsmomenten.

Deelnemersbijdrage en inschrijvenNatuurlijk proberen we als altijd de kosten zo laag mogelijk te houden. Tegelijkertijd streven we naar een hoge kwaliteit (en kwantiteit!) van programmaonderdelen als het Captains Dinner. De deelnemersbijdrage is daarom dit jaar verhoogd naar € 165,- (€195,- voor introducees).De inschrijftermijn is van 1maart t/m 31 maart, dus schrijf je nu in voor deze onvergetelijke en memorabele tocht.

Annemieke Stallaert, Marja Snoeijen, Peter Peeters, Richard Fransen, Jacqueline Flink, Stijn Engelen en Jacqueline Peters.

Ramsgate 2014 kreeft en oesters in West-Mersea

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0611


Ben Visser

In de afgelopen twintig jaren heb ik (samen met Marloes)

meerdere boten in mijn bezit gehad, maar naar de 'juiste' was ik nog steeds op zoek. De keuze voor

een Dartsailer 38, een markante verschijning in de PZV-vloot, is gaandeweg ontstaan. Ik ben altijd al een liefhebber geweest van stoere schepen met een mooie lijn, waarbij de zeileigenschappen bepalend zijn voor mijn voorkeur. In het verleden hebben we bijvoorbeeld ook een kleine (ca 9 meter) stalen tweemast motorsailer gehad. Gebouwd bij de bekende Abma werf in Friesland, waar de stalen Domp kajuitzeiljachten werden gebouwd. Daarvan hebben we, nog langer geleden, ook een

exemplaar gehad, namelijk een Domp 740. De stalen motorsailer was gebaseerd op een Domp 860 ak. Hiervan zijn er uiteindelijk maar een stuk of vier à vijf gebouwd.Met deze motorsailer hebben we zes jaar lang door heel Nederland, en over het IJsselmeer en de Zeeuwse wateren

gezeild en gemotord. Leuke anekdote is dat de boot 'James Hond II' was genoemd. James was de naam van de zwarte Labrador (een statige Brit, daar hebben we hem namelijk zelf gehaald) die we destijds hadden. Met een vette knipoog naar James Bond is deze naam tot stand gekomen. De zeilboot die we daarvoor hadden, heette dus 'gewoon' James Hond. Het grappige was, dat iedereen het maar een rare naam vond en men vroeg ons dan ook regelmatig of we de naam niet verkeerd gespeld hadden. Of men dacht dat, totdat James op zijn vaste plek op het voordek ging liggen, namelijk altijd recht boven de naam van de boot…..! Dat leverde dan meestal vanzelf leuke gesprekken en contacten op. Na de James Hond II hebben we een jaar of vijf een polyester motorjacht gehad. Op dat moment ben ik lid geworden van de PZV Zeezeilvereniging om het zeilgemis op te vangen en vooral ook om mijn grenzen naar het zeezeilen te verleggen. Dat is geen verkeerde beslissing geweest!

Terug naar de Dartsailer 38 waar dit artikel over gaat. Na een paar jaar varen met onze motorboot (met veel plezier en genoegen), was ik er al snel over uit dat ik ooit weer een ‘zeiler’ wilde hebben. Met alle ervaringen die ik bij onze PZV had opgedaan, waren de eisen echter wel vrij hoog komen te liggen. Zo moest die zeiler in ieder geval zeer zeewaardig zijn, een stoer uiterlijk hebben, veel leefruimte bieden, comfortabel, goed en zwaar genoeg gemotoriseerd zijn, aantoonbaar in goede staat van onderhoud, een tijdloos-klassieke uitstraling c.q. stijl hebben, voorzien zijn van een praktisch doch gezellig interieur waarin Marloes zich ook thuis zou voelen en zeker niet het minst belangrijk: goed kunnen zeilen! Dat laatste voldoet bij veel motorsailers nou niet bepaald aan de minimale eisen, die je hieraan zou moeten stellen. Voor mij lag de lat in relatie tot een motorsailer eigenlijk erg hoog. Maar na me hier steeds meer in verdiept te hebben en na veel vergelijkingen, afwegingen, gesprekken, bezichtigingen en een aantal proefvaarten, was ik eruit. De keuze voor een Dartsailer 38 was in mijn optiek de enig logische en juiste keuze. Meerdere Dartsailers 38 heb ik voorbij zien komen. Niet dat er zoveel aanbod was, maar in principe is alles te koop als je er maar de juiste prijs voor wilt betalen. Uiteindelijk heb ik mijn Dartsailer 38 in januari 2013 gekocht via De Valk Jachtmakelaardij in Sint- Annaland. Daarvoor had ik, via de Dartsailer club, echter al contact met de vorige eigenaar. Bij die club had ik gepolst of er misschien leden waren die met plannen rondliepen om hun Dartsailer 38 te verkopen.

Korte historie van de DartsailerDe meeste Dartsailers zijn eind 70' er, begin 80'er jaren gebouwd in verschillende types, 27, 30 en 38 voet, die elk weer in diverse uitvoeringen werden getuigd. De werf Holland Boat Company (HBC) was eigendom van Jasper van der Meijden, die het initiatief nam tot de bouw van de Dartsailers. Tijdens een ontmoeting vertelde de heer Van der Meijden waar de naam Dartsailer vandaan kwam. 'Het pijltje in het zeilteken, de Dart, staat voor het schot in de roos, de Dartsailer'. De schepen werden ontworpen door de bekende jachtontwerper Willem de Vries Lentsch

Dartsailer 38 ‘De Visser’, een markante verschijning

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0612


(website: http://www.devrieslentsch.com/ ).De rompen van de Dartsailer 38 werden gebouwd bij Neptunus, waar in de laatste jaren ook de rompen van de Dartsailer 30 vandaan kwamen. Enkele jaren voordat de seriebouw in polyester startte, was er een exemplaar van de Dartsailer 30 in staal gebouwd. Door de seriemodellen in polyester te bouwen, werd de kostprijs zo laag mogelijk gehouden. Het grootste type, de Dartsailer 38 werd aanvankelijk geleverd met een kits tuigage, met een doorvaarthoogte van iets meer dan 12 meter. Na bouwnummer 3 werden de schepen uitgerust met een groter zeiloppervlak en dus een hogere tuigage. Holland Boat Company leverde dit type alleen met een kits tuigage. Later zijn ook schepen met een sloeptuig gebouwd, evenals een motorkotter met achterkajuit.Na het faillissement van de HBC kwamen de mallen in andere handen. Voor zover bekend werden er nog Dartsailers gebouwd door De Boarnstream (onder de naam Sirocco), Dartsailer BV en Heesen in Oss (voor meer informatie over de Dartsailer 38 bezoek: http://www.dartsailerclub.nl/htm/dartsailer_38.htm).

Onze ervaringen ‘so far’‘De Visser’ heb ik afgelopen jaar, tijdens de heftige Ramsgate, onze zomervakantie aan de Nederlandse - en Belgische kust en de PZV-Waddenzeiltocht, redelijk goed leren kennen. Het totale zeilplan van hoofdmast (met stowaway rolgrootzeil), inclusief de gehele verstaging en tot en met de rolgenua zijn in 2011 geheel vernieuwd (Neutmast/van Vliet). De bezaanmast is ‘refurbished’ en in 2010 van een nieuw zeil voorzien. Een extra stagfok (als 4e zeil) is nog nieuw en ongebruikt. De zeilkwaliteiten van “De Visser’ hebben me regelmatig positief verrast, maar af en toe ook voor vraagtekens gesteld. Hij heeft in ieder geval wel wat wind nodig om goed in beweging te komen. Al met al spreken we toch gauw over 14,5 ton die vooruit moet komen. De benodigde windsterkte is wel sterk afhankelijk van de zeegang. Zo’n 5 tot 7,5 knopen loopt hij gemakkelijk en daarmee ben ik best tevreden. Op ruim binnenwater, zoals de Haringvliet, gaat hij al redelijk lopen vanaf een dikke 3 kleine 4, bij halve wind. Aan de wind bij niet te veel zeegang red ik het tot ca 40 graden. Op zee heb ik wel meer wind nodig, zeker als er een flinke deining staat. Een 5 is dan wel zo prettig om ‘de Visser’ stabiel op één oor te houden. Bij minder wind maar wel een flinke deining kan hij af en toe flink heen en weer gaan rollen. Daar

staat tegenover, dat ik makkelijk met een 6 op vol tuig kan doorzeilen, dan is hij pas in zijn element! Wat ik verder heel plezierig vind is de robuuste technische uitrusting, waaronder een krachtige dieselmotor (Mitsubishi S6S, 6 cylinder 96pk), gedegen navigatie uitrusting inclusief AIS met transponderfunctie en een stuurautomaat, etc. De geheel vernieuwde elektrische installatie, voorzien van uitgebreide moderne groepenkast met individuele aardlekschakelaars voor 24V, 12V en 220V geeft een veilig gevoel. De luxe van een ruime stuursalon geeft het heerlijke gevoel, dat je ook bij minder weer tijdens het varen of in de haven geriefelijk kan genieten van het buitengebeuren. Dat laatste doen we uiteraard niet onder vol tuig of tijdens zwaar weer omstandigheden onder zeil.

Marloes geniet gelukkig ook erg van deze boot. Zij is niet een echte zeilster, maar vindt het wel fijn op het water en voelt zich er, zoals ze altijd zelf zegt, 'heerlijk op thuis'. Door de twee keer twee vaste slaapplaatsen is het ook leuk om gasten mee te nemen. Dat maakt het gevoel de juiste keuze gemaakt te hebben helemaal compleet.Dit jaar staat in het teken van een langere zeilreis naar het zuiden. De droge voorbereidingen zijn in volle gang. Hoe ver we uiteindelijk zullen komen, weten we nog niet. Niks moet, alles mag, en genieten staat voorop.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0613


Theo Bouwman

Menigeen zal in de winterperiode

gemijmerd hebben over mooie tochten. Grote tochten en kleine tochten. Voor velen is Ramsgate de eerste overtocht van het zeilseizoen. Zo ook voor mij. Dan volgt bij

ons het weerzien van de familiezeilers ergens in Friesland. Direct daarop opent Terschelling haar poorten naar het muziek- en cultuurfestival Oerol. Sinds een kleine tien jaar een vast onderdeel van ons zeilprogramma. Oerol vindt dit jaar plaats van 13 tot en met 22 juni.

Op eigen kiel naar OerolOns eerste bezoek aan Oerol duurde precies een dag. ’s Morgens met de ferry van Harlingen (waar we toen met onze LM 27 lagen) naar Terschelling en ’s avonds terug. Verbazingwekkend veel straattheater en bandjes in het plaatsje Terschelling en veel muziek op het naastgelegen festivalterrein, het Groene strand, voor het beroemde paviljoen de Walvis. Minstens even leuk als Pin Mill!Het jaar daarna, het smaakte naar meer, zijn we voor enkele dagen met de ferry overgestoken met fiets en tent. Ondertussen kregen we door dat er tientallen

voorstellingen over het hele eiland verspreid zijn. In schuren, bossen, aan het strand, in een duinpan. En ook dat er overal kunst en cultuurprojecten zijn. Tientallen.

Wat ons tijdens de fietstochten tussen alle plekken ook opviel, was dat de jachthaven niet zo vol was als we verwacht hadden. Na het eerste weekend gaan er vele schepen per dag weg en vanaf woensdag is het goed te doen. Vanaf dat moment steken we met onze Dartsailer 30 over. Ruim voor het eerste weekend of ruim voor

het tweede weekend. In beide gevallen aankomst rond woensdag. Naar de weekenden loopt de drukte op, met op de eerste zaterdag zomerse drukte. Daarna minder! In de haven is het rustiger dan op campings en in huisjes. Want bij elkaar komen er tienduizenden naar het eiland. Maar van dergelijke aantallen merk je weinig, want iedereen verspreidt zich over het eiland. Het echte festivalterrein met de drukste campings ligt in de buurt van Midsland. Een karakteristiek dorpje, waar ook veel straattheater en muziek te beleven valt.

Nynke Laverman en BlaudzunOerol bestaat ondertussen al bijna 30 jaar. De komende Oerolfestivals werken toe naar 2018, het jaar waarin Leeuwarden de Culturele Hoofdstad van Europa zal zijn. En daarmee ook haar achterland Terschelling met Oerol. Nog sterker zal de verbinding tussen natuur en cultuur, landschap en kunst, gezocht worden.Nynke Laverman (Friese en Portugese songs) en Kyteman waren al te zien op het Groene Strand met uitzicht op Vlieland. En de ondertussen doorgebroken band Blaudzun zagen we voor het eerst in het bos. Mooie muziek, prachtig in het stille bos, met her en der een fluitende vogel.Ook Souldade (Griekse en Friese liedjes) zagen we voor het eerst in een duinpannetje bij ondergaande zon. Terwijl een glaasje ‘ouzo’ geschonken werd.Alle soorten muziek zullen ook in 2014 weer aan de orde komen. Diverse bandjes in de hoofdstraten van de dorpen, klassiek in het groen en een veelheid van bands op de twee festivalpodia op het Groene strand en in Midsland.

Wie meer wil zien om de smaak te pakken te krijgen, kan naar Oerol Youtube gaan. Surf naar youtube.com/user/oeroltv/videos en u vindt tal van vooraankondigingen. Onder andere van aanstormende talenten als Karlijn Kistemaker, Thabi Mooi, Sabine Pater, Simone Hogendijk en vele anderen. Komt dat zien!

En als u meer ideeën heeft voor de reeks Evenementen aan zee, schrijf gerust een artikeltje!

E v e n e m e n t e n a a n z e e

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0614


Herman Van den Broeck

Het nadeel van veelvuldig contact met Nederlanders is, dat je ongemerkt ook hun zeden en gewoonten overneemt. Gelukkig is er eigenlijk niet zoveel verschil tussen Noord-Brabanders (zelfs Limburgers) en ‘Zuid-Brabanders’ zoals wij. Het cliché van ‘boven’ en ‘onder’ de grote rivieren kunnen we alleen maar beamen (dat lijkt een vreemd werkwoord, maar het is niet bedoeld als anglicisme) maar Brabant is Brabant, nietwaar?

Ons bent zúúnigUit ‘zuinigheid’ hijsen we op de Nautilus de PZV-vlag alleen maar als we deelnemen aan PZV-activiteiten. Maar wat primeert: onze overgenomen zuinigheid, of het gevoel van trots op onze zeezeilvereniging? Misschien moeten we daar maar eens goed over nadenken. Ons jaarlijkse ‘Grevelingenvlaggetje’ flappert elk jaar kapot, maar na een jaar wapperen, investeren we telkens in een nieuw exemplaar. Ons vlaggetje van Watersportvereniging Scharendijke kunnen we gratis inruilen als het wat dun of vaal wordt. Maar een nieuwe PZV-vlag kost ons 10 euro… We zijn er dus erg ‘zúúnig’ op. Bovendien schrijft de ongeschreven jachtetiquette voor dat er geen twee clubstandaarden tegelijk gevoerd mogen worden. We hebben dus een dubbelprobleem: zúúnigheid en etiquette. Toch zien we schepen die onder hun clubvlag permanent een Toer- of Kustzeilersvlag voeren. Lappen zij de etiquette dan aan hun bootlaars? En moeten wij dat misschien ook maar doen?

VoorstelEven een sprongetje opzij. De ongeschreven jachtetiquette ‘schrijft voor’ dat de nationaliteitsvlag bij zonsondergang, of ten laatste om 20 uur, gestreken wordt. Ik zou de schippers die dat niet doen de kost niet willen geven. Vlaggen blijven rustig de hele nacht doorwapperen, etiquette of niet. Een sprongetje naar de andere kant. Ik stel voor dat we tijdens de Ramsgatetocht op de dag van het Captains Dinner collectief pavoiseren. Alle vlaggen gaan de mast in. Die dag is het hoogtepunt van ons

verenigingsjaar en dat mag gevierd worden! En als we dan toch trots op onze PZV zijn, moet de PZV-vlag het hele jaar door maar wapperen, onder de bakboordzaling, onder de vlag van onze eigen watersportvereniging. En als het hoekje er uit gewaaid is, kost ons dat maar 10 eurootjes. Goed voor onze verenigingskas, trouwens.Afgesproken?

Nieuwe PZV-vlag nodig? Meld het aan onze penningmeester Manfred. Hij bezorgt je een nieuw exemplaar.

V l a g v o e r i n g

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0615


ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0716


ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0717


Arend Jan Klinkhamer

Voor anker liggen op een deining is niet comfortabel. Met de Victoire 933 zwaaiden we dan de giek dwarsscheeps en hingen

daar een verzwaarde puts aan, maar dat werkt bij de huidige Rosa niet meer voldoende. Het onderwaterschip heeft vrij geprononceerde kimmen, dat heeft dan wel als voordeel dat je veel ruimte binnen hebt en een grotere aanvangsstabiliteit, maar het betekent ook dat je meer rolt op een deining. Er moest dus een betere roldemping komen.Ik herinnerde me de term ‘flopperstopper’ en dat bleek op internet al snel resultaat te geven. Een van de eerste ontwerpen is van de wereldzeilzwerver Larry Pardey. Zijn ontwerp is een verzwaard plastic krat , met een open bodem waarop twee rubber flappen zijn vastgemaakt. In het water hangend gaan de flappen open als het krat naar beneden zakt en weer dicht als het omhoog wordt getrokken: door de toegenomen weerstand wordt het rollen afgeremd. Ik vond een krat te volumineus om op te bergen en ging op zoek naar iets anders. De meeste ontwerpen zijn open rechthoeken van aan elkaar gelast betonijzer met een paar rubber flappen er op. Men schreef ook dat voor een veertigvoeter een oppervlak van ongeveer een halve vierkante meter voldoende is. Na wat proberen bleek een maat van 50x80 cm net in onze bakskist te passen.Om een roestbonk te vermijden heb ik het frame gemaakt van houten latten van 28x18mm (foto 1) en dat versterkt en waterdicht gemaakt met glasvezelmat in epoxy . Een paar aluminiumstrips voorkomen het doorzakken van de plastic flappen, daarna zijn met bureauleggers van Ikea vier flappen gemaakt, op foto 2 is de eerste gemonteerd en wacht de tweede op bijsnijden. Elke flap zit aan de buitenkant vastgeschroefd, op de diagonalen zit een paar centimeter overlap. Met een spruit hang ik het ding aan de giek, een spruit aan de onderkant neemt een werpankertje als verzwaring mee (foto 3). Met de lijn laat ik de stopper tot voldoende diepte zakken. Gaat de flopperstopper naar beneden dan openen de flappen zich (foto 4), bij de opkomende beweging sluiten ze zich en remmen het rollen (foto 5).Totale kosten: een paar tientjes en twee middagen werk in de garage.

Flopperstopper

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0718


Joep Vermeulen

V eel leden van onze vereniging zijn al voor anker gegaan. Dat wil zeggen, ze genieten van hun pensioen. Sommigen

hebben zelfs echt hun anker bij de PZV uitgeworpen. Ze zijn tot boegbeeld van de vereniging uitgegroeid, en zijn veel en graag geziene bezoekers van verenigingsevenementen. Hoe zijn we met PZV verbonden? In de hoop dat het schip zo vast ligt dat het lijkt alsof het voor twee ankers ligt. Voor drie ankers liggen is nog beter. Overigens: wanneer je beneden je anker vervallen bent, dan ben je bedrogen uitgekomen! Dus: blijf maar verankerd liggen, immers je kunt maar beter een anker kwijt zijn, dan het hele schip.Wanneer je van je neus een anker gemaakt hebt, dan kijk je meestal niet verder dan je neus lang is.Straks bij de Ramsgate moeten we wel weten, voor wij het anker lichten, waar we heen varen. Want als je ergens mee begint, moet je het ook volvoeren!Regelmatig zijn in het verleden PZV-ers van hun anker geslagen; ze zijn aan de boemel gegaan.Laten we er maar van uitgaan dat wij onze hoop niet op het anker stellen, wanneer ons schip vergaat. En als we het noodanker moeten uitwerpen, dan zal het toch zeker niet zo zijn dat we voor ons laatste anker liggen…………? We kunnen altijd nog een kat op het anker zetten, dat wil zeggen een paal bij het anker slaan, voor extra zekerheid. (Wanneer je aan de wal afmeert zonder dat er meerpalen zijn, breng je je kat uit: anker met een arm, zodat wandelaars er niet over kunnen struikelen……..)

“Ick danck U voor uw goet bericht; ’t Is tijd dat ick mijn ancker licht.” Jacob Cats.

Bron: Alles wel aan boord (F.Kerdijk)

Het anker

Arend Jan Klinkhamer

De klep van onze bakskist valt vrij gemakkelijk dicht, een hoop lawaai, maar vooral een risico voor allerlei

lichaamsdelen in de buurt. Ik zag toevallig een keer uitzetveren bij de shipchandler liggen, voor een paar tientjes als ik me goed herinner. In de foto’s zie je hoe het werkt: als je de klep helemaal open hebt strekt de veer, voor het sluiten duw je hem in een bochtje. We hebben een kleinere uitvoering nu onder de klep van de kaartentafel.

Dichtklappende bakskist

Voor Bedrijfs Opvang Team training, lezing en supervisie.Binnen zorg- hulpverleningsorganisaties, brandweer, justitie en gemeentes.Tevens bieden wij individuele hulpverlening aan.

Carla AuerHändelhof 162402 GW Alphen aan den Rijn

Tel: 0172-240690GSM: 06- 21286562

Email: [email protected]: www.trauma-nazorggroep.nl

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0719


Joep Vermeulen

Heen via de Staande Mastroute en terug via Friesland, Overijssel, Gelderland en Utrecht. Je moet alleen niet te diep steken en een strijkbare mast hebben.

De Ribaldus ligt veilig in een box aan It Soal en Joop, om het afscheid

nog wat uit te stellen, vergezelt mij door het stadje heen naar de Workummer Jachthaven dichtbij het spoor. Daar kan ik mijn boot kwijt. Op dat moment gaan de sluizen open. Zowel de aardse sluis als de hemelse

sluis. In Indonesië maak je dat ook wel eens mee. Ik ben nog nooit in zo’n korte tijd zo nat geworden.Jacqueline Flink wilde Friesland wel weer eens verkennen. Vrijdags komt ze met de trein aan en we lopen elkaar zelfs op dat korte stukje van de haven naar het station mis. Dat belooft wat. Er staat een harde wind, maar Sloten is goed bezeilbaar, d.w.z. op het laatste stuk over het Slotermeer na.

Alleen op de genua suizen we over de Fluessen, Heegermeer en de Woudsender Rakken. Het laatste stukje op de motor. Veel kruisen kun je niet vanwege de ondieptes. Sloten is elke keer weer nieuw voor me. Tijdens

mijn reizen ga ik altijd een keer ruiken dan proeven en de derde keer echt lekker eten. In Sloten ervaar ik de grootsheid van een heel klein stadje. Dat ondervind je ook in Bolsward, Franeker, Balk, Sneek. Op het land kun je elkaar mislopen, op de boot lukt dat gelukkig niet.

Zondagmiddag gaat Jacqueline helaas weer met de trein terug naar Amsterdam. Mijn buren uit Son komen aan. We hebben het plan naar de Wadden te gaan, want ze willen perse zeehondjes zien. De Wadden kunnen we op onze buik schrijven. Het weer blijft onveranderd wisselvallig met veel wind, maar die maandag toch ook met een heerlijk zonnetje. Wederom alleen op de genua maken we een goede snelheid. Eigenlijk ben ik een luie zeiler. Het grootzeil bijzetten is vaak zoveel werk en met harde wind levert het geen meerwaarde. In Sloten leggen we aan in het ondiepe haventje onder de molen. Toch wel fijn om een variabele diepgang te hebben. Een idyllisch plekje.

SneekDe volgende dag via het Tjeukemeer naar Langweer en door naar Uitwellingerga. Even wachten op de brugopening en dan door naar Sneek. In de Sneeker Jachthaven aan de Oudvaart een fijn plaatsje gevonden tussen de oude botenloodsen. Sneek

De staande mastroute en meer

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0820


is één en al watersport. Ook dit stadje bezit heel oude huisjes en iets minder oude huisjes, veel Jugendstil en Art Deco. We verbazen ons over de prijzen van de huizen. Een prachtige tweekapper uit de jaren dertig, met erker en balkon, een grote tuin en in de sjieke buurt kost maar 240.000 euri. Maar ja, wat moet je in Sneek doen wanneer je er niet je werk hebt? Even een grote drukte in de haven: de waterpolitie rukt met groot materiaal uit. Er is een motorboot overvaren door een vrachtschip bij Grou. Een dode en een zwaargewonde, die later toch ook nog is overleden. Ook al ben je nog zo ervaren; even niet opletten en het noodlot kan toeslaan.

We maken een paar slagen over het Sneekermeer en gaan voor de koffie aanleggen aan een van die vrije steigers. We blijven maar, het weer werkt niet mee. De volgende dag al besluiten we via Heeg terug te zeilen naar Workum. Er komt een bak regen aan en het is voortdurend koud. Al varende ruimen we de boel aan kant en wanneer we terugkomen in de haven kunnen we eigenlijk direct door naar het station. Ik ga ook weer naar huis, want in de maand juli neemt mijn dochter de boot over en ga ik naar Frankrijk en Spanje. In Frankrijk, in de Ardêche, hebben we elk jaar een zangweek gevolgd door een paar concerten. En In Barcelona woont mijn zoon. Ik wil de kleinkinderen wel weer eens zien.Wanneer ik eind juli weer terugga naar Workum, zou mijn vriend Nout meegaan. Echter een sterfgeval gooit roet in het eten. Hij komt een week

later. We wilden een groot aantal Waddeneilanden bezoeken. Om deze plannen toch niet geheel te laten zitten, ga ik alleen naar Vlieland.

De Waddenzee Het weer is schitterend en wanneer ik ’s avonds bij de sluizen van Korn-werderzand aankom om er de nacht door te brengen, is dat alleen al een vakantie waard. Het water van het IJsselmeer is helder en heerlijk van temperatuur. De boot van onderen geïnspecteerd. De wind laat het de volgende morgen helaas afweten en de motor moet het werk doen. Via het Inschot is het een stuk korter naar Vlieland. Ik durf nog steeds niet het Fransche Gaatje te nemen. Vlieland ligt er vlak achter. De omweg via Richel is een stuk langer en je krijgt te maken met een sterke tegenstroom. Met de motor op volle kracht kruip ik langs de tonnen. Een ruime bocht om de stroom dood te varen en ik ben binnen. Van te voren had ik telefonisch mijn komst al aangekondigd. Je moet echt

vroeg zijn, want de haven is binnen een uur helemaal vol. Er rest je dan niets anders, dan voor anker te gaan en de volgende dag te proberen een plaatsje te bemachtigen. Een gezellige haven met prachtige voorzieningen, op een schitterend eiland. Een fiets huren is een ‘must’ en iets van het dorp af is het strand leeg en alleen voor mij. Donderdagmorgen vertrek ik toch maar naar Harlingen, want Nout komt vrijdagmiddag met de trein aan. Nu wel alle zeilen bijgezet en werkelijk met een noodvaart vaar ik langs de Pollendam. Een mooi haventje ligt net achter de sluis. Je ligt heel rustig en toch midden in Harlingen.

Bijna de boot van pap in de prak gevarenGelukkig werkte de sluis goed. Mijn dochter en haar gezin maakten een spannende doortocht mee. De sluis stond open om te spuien. Ze vroegen de sluiswachter of zij er door konden. Dat was mogelijk. De brug werd geopend en zij voeren binnen. Het venturi-effect geldt ook voor water. In de brede kom voor de sluis merk je niet veel van de stroming, maar eenmaal binnen de nauwe sluiskolk wordt de stroom heftig. De motor kon het nauwelijks aan. Zij hielden angstvallig de boeg op stroom. Achter hen werd de brug gesloten. Heel langzaam overwonnen zij de tegenkrachten. De gedachte dat zij terug gedreven zouden worden wanneer de stroom de boot zou doen wenden, heeft hen nog een paar dagen achtervolgd. De boot van pap moet je toch tenminste tot de erfenis goed houden! De sluismeester had tenminste kunnen waarschuwen voor die sterke stroming.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0821


De tijd is te kort om er nog een Wad-dentocht van te maken en trouwens met West 6 is er niet veel aan. Zelfs Texel is niet bereikbaar zonder uren tegen wind en golven te moeten vechten. We hebben tenslotte vakantie. Via de Boontjes is Kornwerderzand maar een klein stukje. De wind half en de stroom mee, wat wil je nog meer. We besluiten via Friesland, Overijssel en de Randmeren naar Utrecht te varen. Door de grachten van Utrecht is een belevenis en…….ik heb een strijkbare mast! Plaatsjes als Blokzijl en Vollenhoven zijn een bezoek waard. De tocht er heen beslist geen straf. Schitterende vergezichten, veel ooievaars, mooie huizen. Bij Giethoorn is het even druk, maar op het

Gietermeer geen boot te ontwaren. Het waait ook wel stevig. Overal leggen we even aan en genieten van een heerlijke kop koffie met appelgebak en echte slagroom. Met simvastatine breng ik het cholesterol wel weer op peil. In de nieuwste almanak staat dat de Ramspolbrug maar 5.80 meter is. ‘Dat kan nooit’, is mijn uitroep wanneer ik er vlakbij ben, ‘Zeker 12 meter!’ De ANWB had deze fout nog niet opgemerkt.

Blijf binnen de betonningDe Randmeren zijn erg smal. Vaar niet buiten de betonning, want je loopt geheid vast. In Elburg vinden we een mooi plekje in de oude havenkom. Ook weer zo’n juweel van een stadje uit de late middeleeuwen. Een vestingstadje

met rechte, haaks op elkaar gelegen straatjes. Eentje wijkt van dat patroon af: de Krommesteeg.Lowlands veroorzaakt een enorme drukte op de weg, de brug opent daarom niet zo vaak als normaal. Het aquaduct in Harderwijk is een uitkomst. Ik weet nog dat je daar vroeger eindeloos lag te wachten voor de sluis. We varen stug door en zijn met wat afsnijdingen snel in Muiden. Op de kaart staan waterplanten vermeld in het Naardermeer. Nou die zijn er in overvloed. Regelmatig moet ik de schroef achteruit laten slaan om me ervan te ontdoen. Vlak onder het historische Muiderslot een plekje gevonden langszij een grote Bavaria. Het liggeld brengt je direct weer terug in het heden: wat een prijs. Het dubbele van wat ik in Friesland betaalde. Maar: Engeland spant de kroon met zijn 43 pond per nacht.Met gestreken mast kunnen we onder de spoorbruggen door en de Vecht is verder van ons. Het blijft een wonderschone rivier met aan de oevers al die schitterende huizen. Voor Utrecht, bij de nieuwbouw van Maarsen, moet het strijkwant echt plat worden gelegd om onder de bruggen van de Oudegracht door te kunnen. De Weerdsluis heeft een groot verval. In konvooi varen we heel kalm over de gracht. Als Utrechtenaar of beter

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0822


Utrechter is dit mijn gracht. Noem een Utrechter nooit een Utrechtenaar als hij geen homosexueel is of pederast. ‘Hé jochie, kompie van ááchter de Dom?’ duidt op hetzelfde.

Utrech, staatsie waorEen bonte stoet van bootjes, water-fietsen, en kano’s begeleidt ons. Het carillon speelt ’s zaterdags, allerlei vreemd uitgedoste groepen meisje en jongens vieren hun vrijgezellenfeestjes. Zo’n stomme bedoening waarbij de aanstaande bruid of bruidegom als idioot verkleed door de stad moet gaan. Dat moet dan leuk heten. In de bocht van de Stadhuisbrug kijken we extra goed uit, want dat avontuur van een paar jaar geleden waarbij ik niet voldoende rekening hield met de uitstekende mast en bijna alle tafeltjes schoonveegde, is me wel bij gebleven.In de Singel tegenover het voormalige Stads- en Akademisch ziekenhuis vinden we een mooi plekje. Het SAZU, oftewel: sterven allen zonder uitzondering. Ooit heb ik er nog gewerkt als ziekenbroeder. De volgende dag via de Vaartse Rijn naar Jutphaas, dat is opgeslokt door Nieuwegein. Oversteken naar Vianen en dan verder zuidwaarts over het Merwedekanaal. In Meerkerk de nacht doorgebracht. Wanneer we dan bij Gorkum de Merwede afvaren is de sluis van het Steurgat de laatste hindernis. Hindernis? Die sluiswachter laat je nagenoeg niet wachten. De koeltoren wacht aan de einder en daar vlakbij liggen we dus. We zijn weer thuis.

Een ezel….Oh ja…en toen ik de mast weer wilde hijsen, bleek mijn spanhaak en toebehoren verdwenen te zijn. Die moeten dus bij Maarsen in de Vecht zijn gevallen. Met wat touwwerk de zaak weer kunnen klaren. Bij Clementine van de watersportwinkel 'met verve', een nieuwe spanhaak en spanner gekocht. ‘Voorzichtig bij het monteren’, hoor ik mezelf nog zeggen. ‘Plons!’ Toen mijn vloeken en schelden op mezelf niets opleverde en zelfs Ton de havenmeester en Clementine geen nieuwe verwensingen konden verzinnen, heb ik me bij het verlies neergelegd. Zeker nadat ik zelf heb ervaren dat de haven erg diep is, zeven meter en ik via

het neergelaten anker door de modder heb kunnen woelen, maar niets kon vinden. Ook een bootbuurman heeft met zijn duikuitrusting de ruime omgeving van de plek afgezocht, maar ook hij vond niets. Zo’n stommiteit kostte me wel 80 euri. Twee keer is zelfs voor een ezel teveel. Bij de montage van de allernieuwste spanhaak heb ik die wel eerst met een touwtje vastgebonden aan de boot. Dat zal me toch geen derde keer overkomen!

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0823


Waddenweekend 2013wind. Na binnen de armen van de havenmond de zeilen te hebben gehesen, vervolgen we onze tocht langs de kustlijn. Ons doel is Oude Schild, wat met wind en tij goed te doen lijkt. In de loop van de morgen wordt er echter een securité bericht noordwest 6/7 uitgegeven. Een aanloop van een onbekende haven bij donker is voor ons onder deze omstandigheden weinig aanlokkelijk. We besluiten bij IJmuiden naar binnen te gaan om in ieder geval voorbij Amsterdam te komen. Tijdens de wachttijd voor de Schellingwouderbrug, die tijdens de spits dicht blijft, genieten we van een chili-con-carne van Maître Paul. We leggen uiteindelijk om 20.00 uur aan in Uitdam. We drinken nog koffie en een glas en gaan wederom vroeg slapen.De volgende morgen varen we weer om 8.00 uur uit. De wind lijkt niet al te sterk en dat blijkt ook uit de 3-4 knopen die we maken op zeil. Omdat we, om op tijd in Harlingen aan te komen, nog een flinke afstand te gaan hebben zetten we de motor bij. Tijdens mijn rondje boot zie ik vervolgens dat we de brandstoftank moeten bijvullen. We zetten de motor stationair en vullen de tank met twee 10-liter jerrycans. De wind lijkt inmiddels wat te zijn aangetrokken. Op zeil maken we aan-de-wind een goede 6,5 knoop. De motor wordt uitgeschakeld. Enkhuizen bereiken we op het geplande tijdstip en na een snelle schutting kunnen we de reis richting Kornwerderzand voortzetten. De route is niet direct bezeild, maar met een slag naar het westen is het goed haalbaar. Tijdens de haalslag blijkt de wind wat gedraaid, waardoor we eerder overstag kunnen gaan dan gepland. Kornwerderzand is aan-de-wind bezeild. Het is een fantastische zeildag met mooie wind en zowaar een zonnetje. We bereiken de sluis om 17.00 uur en schutten samen met een aantal lokale weekendvaarders. Na de sluis is de route via “de Boontjes” maar net bezeild. We maken zowaar nog twee slagen, omdat het nu onze eer te na is om de motor bij te zetten (opkruisen in nauw vaarwater heet dat). Uiteindelijk lopen we de jachthaven van Harlingen binnen om ca. 19.30 uur. We worden met

Maarten Roks

Na de najaars-ALV van vorig jaar werd mij ingefluisterd om weer eens een Waddenweekend te organiseren. Dit

heb ik onthouden en bij de planningsbijeenkomst voor de zeilactiviteiten, begin februari, hebben we het op de agenda gezet. In het weekend van 22 en 23 september was het zover. Omdat ik nog nooit op het Wad was geweest, wilde ik zeker mee. Met ligplaats Stellendam is dit overigens een forse tocht voor een weekendactiviteit.

Met Paul Horstman als ervaren opstapper vertrekken we de woensdag tevoren om 15.00 maar Scheveningen. ’s Morgens nog gewerkt. Het weer is rustig, maar de wind zit tegen en dus we moeten op de motor naar de Maasmond. Gaandeweg wordt het weer ruwer, en er staat een flinke deining. We hebben de golfslag dwars op de vaarrichting, waardoor we regelmatig plenzen water over krijgen. Aanvankelijk is het plan om na de Maasmond de zeilen te hijsen, maar we besluiten op de motor verder te gaan omdat we onder de heersende omstandigheden geen zin hebben in exercities op het voordek. Dat we al op woensdag zijn vertrokken was vooral ingegeven door efficiency overwegingen, dus we permitteren ons deze keus. Iets na 21.00 uur liggen we vervolgens in Scheveningen, naast een mij bekend schip. De wereld is klein! We hebben geen zin om nog te koken, dus we eten brood. Daarna gaan we vroeg te kooi.

Toch maar over het IJsselmeerDonderdag vertrekken we om 8.00 uur. Het weerbericht is goed en er staat een mooie

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0824


veel gejuich ontvangen. De sfeer zit er, na de door ons misgelopen borrel, kennelijk al goed in. We vallen met onze ‘neus in de boter’ van het door projectleider Ben Visser georganiseerde “walking dinner”. De combinatie van een voorgerechtje in Franse stijl en een Chinees-Indische hoofdmaaltijd moet je een keer meegemaakt hebben.

Terschelling in zichtDe volgende morgen vertrekken de meesten rond 10 uur richting Terschelling. Er zijn ook een paar vroegere vogels. Wind en stroom werken goed mee en de zon doet zijn best. Tussen twee en drie loopt iedereen Terschelling binnen. De haven gezien hebbende, kom ik tot de conclusie dat mijn besluit om hier in het zomerseizoen niet naar toe te gaan altijd een goede is geweest. Nu was het met een of hooguit twee boten aan de steiger prima. Geen wachtrijen bij de douche.Voor de avond staat een stamppot-buffet in “De Loods” op het programma. Om 18.00 gaan we er gezamenlijk naar toe. “De Loods” lijkt aan de buitenkant op wat de naam doet vermoeden, maar binnen is het sfeer- en smaakvol. We worden ontvangen met Shanty-zang door het koor van het eiland. De stemming zit er meteen goed in. PZV zingt, een van oorsprong Brabantse vereniging waardig, uit volle borst mee. Hans van Reenen geeft ook nog een solo ten beste van het lied “Toen wij uit Rotterdam vertrokken”, waarbij het refrein vol overgave door iedereen wordt meegezongen . Het Shanty-koor viert zijn eigen feestje en wat is er dan mooier dan daarvoor een enthousiast gehoor te hebben. Win-win. Tussen het gezang door genieten PZV en koor van het voortreffelijke buffet. Perfect georganiseerd en goed geheim gehouden, in ieder geval voor mij.

Thuisreis over zeeOp zondag staat voor ons de thuisreis naar Stellendam op het programma. We hebben besloten in een ruk over zee terug te varen. Gezien de stroming geniet de route over de

Waddenzee de voorkeur boven die noordelijk langs Vlieland en Texel. De route is helaas niet bezeild, waardoor we tot het Marsdiep op de motor varen. Zo raakt mijn nieuwe motor in ieder geval goed ingevaren. Op het Marsdiep gaan de zeilen de lucht in waarna we aan de wind parallel aan de kustlijn kunnen varen. Het eerste stuk helpt de stroming ook nog een handje. Onderweg draai ik nog een goulash maaltijd met pasta in elkaar, zodat de inwendige mens goed verzorgd is voor de nacht. Als ik om middernacht wordt wakker gemaakt voor de hondenwacht, is de wind helemaal weggevallen, waardoor de Yanmar zijn werk weer moet doen. We bevinden ons dan bij IJmuiden. De wind is ’s nachts ook niet meer teruggekomen. Uiteindelijk arriveren we op maandag om 8.00 bij de Goereese Sluis. Na een grondige schoonmaakbeurt, die de toets der kritiek van moeder-de-vrouw ruimschoots zal kunnen doorstaan, drinken we nog een kop koffie. Om vervolgens weer op weg te gaan naar ons landrottenbestaan. Paul en ik kenden elkaar tevoren niet. Na een kwartier praten was daar al niets meer van te merken en na zes dagen hadden we de grote en kleine onderwerpen van deze wereld grondig doorgesproken. Op zeilgebied begre-pen we elkaar feilloos, vanwege de door ons beiden onder de hoede van PZV doorlopen ontwikkeling tot zeezeiler.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0825


F a i r y Q u e e n

Nicol & Ronald Janssen

Ze leerden elkaar kennen, bleken diverse gemeenschappelijke hobby’s en interesses te hebben, maar wilden samen ook aan iets nieuws beginnen. Inmiddels zijn ze getrouwd en hebben naast de liefde voor elkaar, samen ook een nieuwe passie gevonden: zeilen. Een sprookje, waarin een sprookjeskoningin een belangrijke rol speelt.

Hoe het begon

Vakantie 2011, het is november, we zijn in de Carieb en zeilen voor het

eerst samen. Vanaf Martinique zwerven we over een prachtig blauwe zee van eiland naar eiland. Overal schitterend blauwe lagunes, met om ons heen water dat voortdurend uitnodigt om te zwemmen, al is het maar een rondje om even de boot te checken.Hier ontstaat onze droom: dit is wat wij willen: de vrijheid om te gaan waar de

wind ons brengt. Na terugkeer in Nederland gaan we samen op zoek naar een schip waarmee wij ooit nog naar deze omgeving terug kunnen keren.Natuurlijk stellen we daarbij een wensenlijst op, die overigens gaandeweg steeds langer wordt. Zeewaardigheid en degelijkheid staan bovenaan en we komen al gauw uit bij modellen in de klasse van een Hallberg Rassy, Koopmans, Contest, etc.Internet is voor onze zoektocht een prachtig medium en via het net komt dan ook het ene na het andere prachtige jacht voorbij. Helaas is ons budget niet toereikend voor een nieuw schip. Met een steeds groter wordende wensenlijst gaan we dus op zoek naar al wat oudere klassiek gelijnde schepen, schepen die er vaak al behoorlijk wat zeemijlen op hebben zitten.

Oostende 30 december 2011In een grote loods, en dik onder het stof staat ze daar. Fairy Queen is haar naam en ze is totaal verwaarloosd. SY Fairy Queen is een Bowman 45 DS. Ze is in opdracht van een Belgische notaris ontworpen door Holman & Pye, en verder afgebouwd door een Belgische zeezeiler. Hoewel verwaarloosd, gedeeltelijk gestript, en dik onder het stof heeft het schip ons direct te pakken. Het is robuust, met

mooie klassieke lijnen, heeft de nodige voorzieningen (waarvan de meeste het op dat moment overigens niet doen), het schip is ruim, het houtwerk binnen is prachtig uitgevoerd, in het gehele schip kun je staan en overal kun je jezelf vasthouden. De kaartentafel is riant, er is veel apparatuur aanwezig en de lieren zijn, zeg maar, aardig overmaats. Het is een schip met een prachtige

lijn, gebouwd om wereldzeeën mee te bevaren, een schip met een verleden en een verhaal. En wij zijn verkocht en even later het schip ook, dus.

Bouwjaar 1978Notaris X uit Oostende heeft het plan om een zeewaardig jacht te laten bouwen. Hij zit goed in de slappe was en geeft de opdracht aan Bowman Yachts voor de bouw van het casco. In juni van dat jaar wordt een bedrag in cash betaald voor de bouw van een zeilklaar casco van een 13,7 meter ketch, uitgerust met een Thorneycroft dieselmotor, masten, zeilen, verstaging, lieren, anker en ketting. Het schip krijgt de naam Fairy Queen. Van binnen moet ze nog afgebouwd worden en eenmaal in Oostende gebeurt dat ook, en wel door Staf Versluys. Staf is een Belgische timmerman, scheepsbouwer en beken-de zeezeiler. Tussen 1973 en 1986 vaart hij als wedstrijdzeiler tweemaal de wereld rond. Hij bouwt de meeste van zijn schepen zelf, waaronder het bekendste schip de “Rucanor Tristar”. De Fairy Queen kan niet in betere handen zijn, Staf weet uit ervaring waaraan een zeewaardig jacht moet voldoen. Van horen zeggen hebben wij begrepen dat SY Fairy Queen door de notaris niet vaak meegenomen is voor een oversteek. Een dagtochtje en dan weer de haven van Oostende, is wat we gehoord hebben. De Fairy Queen werd meer als partyboot gebruikt, uitgerust

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0826


met een heuse vaatwasser en een 'stoof' waar menig restaurant jaloers op zou zijn.

De notarisDe notaris zelf hebben we overigens niet gesproken. Hij leeft weliswaar nog, maar is in oktober 2003 aangehouden, wegens malversaties in de gevangenis gezet en uit zijn ambt ontzet. Uit onderzoek, overigens met medewerking van betrokkene, wordt duidelijk dat hij in de tussentijd heel wat van zijn door oplichting en fraude bekomen fortuin naar veiliger oorden heeft weten te verplaatsen. In 2009 wordt hij tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld.Begin 2004 wordt door Robert, een vriend van de notaris, een bod uitgebracht op de Fairy Queen. Het betreft een koop uit het faillissement van de notaris. Deze heeft hem gevraagd het jacht uit het faillissement te redden. Hij wil, als zijn tijd in het gevang er op zit, het jacht terugkopen van zijn vriend en met de Fairy Queen vertrekken.Ondertussen sleept het proces zich echter voort, is er geen uitzicht op dat de notaris SY Fairy Queen snel zal terugkopen en is er al helemaal geen uitzicht op betaling. Alle bezittingen van de notaris worden verkocht en hij zal straks als een berooid man in de maatschappij terugkeren.

2004 tot 2011Robert is zelf een fervent zeiler, maar hij heeft een eigen jacht en heeft niet de intentie om met de Fairy Queen te gaan zeilen. Er ontstaan lekkages, en slechts het hoognodige wordt gerepareerd want er is geen sponsor

Marina, brengen een extra deken en sokken voorlopig uitkomst. Weer terug naar de oertijd!Onderweg valt de toerenteller ook uit en vaart Ronald dus maar op het geluid van de motor door. Het anker behoort tot het weinige dat nog aan boord is en niet kapot kan. Gelukkig is het niet nodig dat onderweg te gebruiken. Yves heeft zijn werk goed gedaan.

Door alle ontwikkelingen wordt de lijst met klussen ondertussen alleen maar langer en zeker niet korter. In de weekenden wonen we op ons schip. Vrijdag na het werk naar Willemstad, eten bij Kees aan de Benedenkade en zaterdagochtend vroeg aan de slag tot zondag laat. Alles heeft prioriteit want we willen zeilen. Maar ondanks ons harde werken is zeilen met de Fairy Queen er in 2012 niet van gekomen. In september gaat ze naar binnen, in een werkhal van Jachtencentrum Dintelmond, zodat we ook in de herfst en winter in de weekenden door kunnen werken. De lekkages blijken hardnekkig en we besluiten om het hele dek opnieuw te rubberen, en de opbouw te schuren en schilderen.

De ankerlier zit onder de roest en heeft een nieuw jasje nodig, wonder boven wonder werkt de lier nog perfect. De afvoer van het toilet zit helemaal vast en uiteindelijk blijkt dat die dicht geplamuurd is. Gelukkig hebben we de afsluiter dicht gehouden in de tijd dat ze in het water lag. De keuken is als gevolg van de lekkage totaal weg. En achter alle delen die we weghalen blijken nog meer rotte

meer die in haar wil investeren. Ze ligt een tijdje in het water, daarna op de wal en uiteindelijk komt ze terecht in de hal van de zoon van Staf Versluys, Jacky. Daar ligt ze naast de Tyfoon 6, destijds het klein-ste schip in de Whitbread Race rond de wereld,

waarmee Staf 15de werd. De Fairy Queen ligt dus in ieder geval op stand.Uiteindelijk gaat ze de verkoop in en op 30 december 2011 vinden wij haar, onder een dikke laag stof.

En dan 2012, tja….De motor van de Fairy Queen blijkt nog in goede staat en Yves, een zeer kundige mecanicien, geeft hem nog een goede beurt voordat Ronald echt vertrekt.Begin 2012 vaart hij haar op de motor over van Oostende naar Willemstad.In de loop der jaren blijkt de Fairy Queen toch flink te hebben geleden. Een behoorlijke lekkage, de mooie keuken is verdwenen, de bekabeling door het schip is niet meer te volgen, etc. De meterkast is overigens enorm en er is een aansluiting voor krachtstroom. De 8 kWh generator doet het ook nog, daar hebben we tot op heden nog niets aan gedaan.Hoe alles moet gaan werken weten we niet, maar wel dat we de komende jaren flink aan het klussen zullen zijn.

Tijdens de overtocht, in maart is het koud. De kachel, van origine diesel gestookt en met echte ringverwarming, doet het echter (ook) niet. Maar bij de overnachting aan boord in de Roompot

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0827


elementen te zitten, die ook weer weg gehaald moeten worden. De vloer voor het keukenblok blijkt ook rot en er komt dus ook een geheel nieuwe vloer in. Van binnen is onze Fairy Queen wel heel erg maritiem blauw, vinden we en we besluiten om de keuken en de badkamer in een wittint uit te voeren. Daar zijn we nu heel blij mee. Het is een mooi geheel geworden en we hebben zelfs bijpassende gordijnen kunnen vinden.

We zijn nu verder elk weekend te vinden in de werkhal. Omdat we binnen niet kunnen blijven slapen op de Fairy Queen, rijden we dus zowel

zaterdag als zondag naar Dintelmond v.v. om haar op tijd klaar te krijgen voor het seizoen.

December 2012Even rust en ja……. toch nog maar even een vakantie geboekt. De accu weer opladen, het is nodig. Op het werk is het ook druk, waardoor een

rustmoment ver te zoeken is.We huren weer een schip in de Cariben, om toch even onze gedachten te verzetten en te genieten van wat zeilen is, want daar is het dit jaar met de Fairy Queen nog niet van gekomen.

Op een Feeling 36 met ophaalbaar zwaard verkennen we nog een keer de wateren vanaf Martinique. Het is fijn dat we nu 3 weken geboekt hebben, we kunnen daardoor net wat verder weg en hebben geen haast. We genieten ervan om ergens te blijven liggen, we lezen veel, zwemmen en het eten is fantastisch. Regelmatig komt de boatboy langs om te vragen of we een visje willen kopen. Als we vragen wat hij voor ons heeft, geeft hij aan dat hij dat niet weet. Hij zal eerst de vis moeten gaan vangen, maar het kan zomaar een tonijn zijn. Wanneer hij met een vis terugkomt, fileert hij die ook nog voor ons.

Onderweg maken we ook nog even de aankomst van de ARC mee, in Rodney Bay. Met onze (voor ARC-begrippen) kleine Feeling tussen de mannen en vrouwen die de oversteek er al op hebben zitten. Dit voelt goed, dat willen we straks ook meemaken

Het is koud als we terugkomen in Nederland. Maar onze Fairy Queen ligt gelukkig in de hal en is beschermd tegen regen en kou. En wederom rijden we elk weekend naar Dintelmond, soms met een overnachting in Willemstad, zodat we extra meters kunnen maken.

Thuis zijn er ook nog genoeg bootjeszaken die we na werktijd kunnen doen. Het kompas, er zit een luchtbel in die er uitmoet, het stuurwiel wordt bekleed met leer, de kussens worden opnieuw bekleed en gordijnen worden gemaakt. Dank hiervoor aan ma Janssen, het is een hele klus. Ondertussen wordt de romp opnieuw in de lak gezet. Dat laten we doen, we redden het niet om dat zelf te doen. Het zijn ook wel heel veel vierkante meters……!Maar op 17 mei 2013 is het dan zover, ze ligt weer op haar plekje in Willemstad.

Weer te water, maar nog lang niet klaarHet klussen is nog niet klaar, maar we kunnen in ieder geval wat tripjes maken. En ondertussen genieten we van onze Fairy Queen.

We hebben de originele zeilen nog in ons bezit en gaan hiermee naar de zeilmaker. Die is lyrisch over de zeilen die nog van “Tedje Hood” zijn. Volgens hem zijn ze van superkwaliteit, en er zijn, ondanks het feit dat ze inmiddels 35 jaar oud zijn, maar enkele kleine reparaties nodig. Er zit zelfs nog een rits in het grootzeil, dat zie je tegenwoordig niet meer.Ook onze spinaker is nog in top conditie. We denken dat onze notaris deze nooit heeft gebruikt. Hij is zelfs voorzien van een Fairy Queen-Logo, ja, op en top in stijl met hoe onze Fairy Queen gebouwd is. Niet te geloven ……., we hebben een eigen logo. Ook het servies is van dit logo voorzien. De notaris ging niet voor minder!

In september 2013 gaan we de Zeeuwse Wateren op. We hebben prachtig weer en genieten enorm. Helaas is er niet al te veel wind, maar we zeilen met heerlijke temperaturen, en dat in Nederland, het is hier prachtig.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0828


Al varende komen we ook achter de gebreken die je pas opmerkt, of die ontstaan als je met een schip gaat varen. Dat hebben we tot nu toe nog niet gedaan, maar we zijn ons er van bewust dat er aan boord altijd wel aan iets geklust zal moeten worden. Het maakt ons niet uit, we zeilen, genieten en gaan van stek naar stek.En de laatste dagen van onze vakantie starten we dus maar weer met de rest van de klussen.

Oktober 2013, bijna compleetDe Fairy Queen is bijna klaar en compleet, bijna, ja bijna. Ze is van origine een Ketch en ja, we gaan dus toch voor de tweede mast. Een probleempje daarbij is dat de uitlaat van de dieselgestookte ringverwarming uitkomt op de plek waar

ooit de bezaan heeft gestaan. Samen met Neutmast gaan we hier een oplossing voor zoeken en we vinden deze ook. Boven op de uitlaat komt, met een extra verhoging, de bezaan.

En dan is het zover, we gaan haar ophalen en gaan leren om met een Ketch te zeilen.Als we onze Fairy Queen zien met haar tweede mast is het plaatje compleet. Het klopt gewoon, kijk zelf maar. Aan de bezaan als zeil wennen hoeven we niet zo lang, we lopen alleen telkens tegen de giek aan. De giek hangt daar waar we vroeger vrije loopruimte hadden en dat die er niet meer is zit nog niet in ons geheugen, maar dat zal snel veranderen.Bij een nieuw zeilplan horen ook nieuwe zeilen, deze worden ingemeten en in 2014 kunnen we ermee gaan varen.

Op naar 2014 dus. We moeten nog veel doen maar, we gaan ……… op WERELDREIS

.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0829



Ik minder wat zeil om gelijk op te varen met Joep. Een mooie tocht naar Stellendam, waar we in de haven alle plekken leeg vinden. Het restaurant is helaas dicht, maar Joep kookt in no time een heerlijke maaltijd. De wind wakkert aan…6, 7, 8 Bft. Dat wordt dus niets morgenochtend.

Fluitende stagen willen de volgende ochtend dan ook eigenlijk zeggen dat thuisblijven de beste optie is. Wel schijnt de zon heerlijk. We kunnen van de havenmeester twee fietsen lenen en verkennen de omgeving van de wereldstad Stellendam. Kijken natuurlijk even over de dijk van het Slijkgat. Daarbuiten is het niet pluis. In het dorp lekker kroketten gegeten en een koel biertje gedronken. Morgen, vrijdag gaan we vroeg weg.

Buitenom door de mistHet is stil die nacht. Een stilte die je ook hebt wanneer er sneeuw ligt. Nu is het de mist die de geluiden dempt. De misthoorn is goed hoorbaar. Gewoon wachten. De Sundancer vraagt om geschut te worden. Onze Sundancer? Er bestaan meer boten met die naam. Na een uurtje besluiten we alsnog te vertrekken en worden samen met de Sundancer, die dus al die tijd heeft liggen wachten, geschut. Buitengaats een grijze deken. Je kunt niet van boei naar boei varen zonder navigatiemiddelen.

Joop Bakker

Hoe kom je van Hellevoetsluis op een fatsoenlijke manier naar Colijnsplaat en terug? Via, via, via.

Wanneer we nu samen opvaren, dan kunnen we op mijn boot

samen terug naar Drimmelen en dan breng ik je vandaar naar je auto in Hellevoetsluis’, stelde Joep Vermeulen me voor. Eigenlijk geen slecht idee. Hij heeft een doel om het einde van het zeilseizoen te vieren en ik kom waar ik wezen moet. We gaan binnendoor.

Via Tiengemeten naar StellendamWe spreken af bij de Volkeraksluis op woensdagmorgen. Heel vroeg vertrek

ik vanuit Son naar Hellevoet om de boot op tijd bij de brug te krijgen. Alles loopt voorspoedig; een lekker windje en prachtige zon. Joep is de avond tevoren al bij de sluis aangekomen en heeft daar aan de overnachtingsteiger geslapen. Ik meld me bij de brug en vraag om opening. ‘Tot onze spijt wordt de brug tot nader order niet bediend vanwege mankementen’! En ik moet er onderdoor. Ik bel Joep om hem het onheil mee te delen. Hij komt zo snel als hij kan naar de brug, kan er met zijn boot wel onderdoor en vlak bij Tiengemeten ontmoeten we elkaar.

Wat te doen? Heel eenvoudig: dan buitenom, maar voor vandaag is het te laat om de tocht nog aan te vangen. Het tij is tegen.Omdat ik nog nooit op Tiengemeten ben geweest en er het Rien Poortvliet Museum is en een landbouwmuseum, besluiten we aan te leggen in het kleine haventje en zo onze dag een extra glans te geven. Of hij nu een erkend kunstenaar is of gewoon een goede tekenaar, heel wat hedendaagse schilders kunnen nog veel van hem leren. Schitterend

hoe hij in staat is de dieren en mensen een karakter te geven. Het kabouterhuis is vertederend, zeker wanneer twee meisjes helemaal opgaan in de rol van kabouter-kinderen. In het kleine restaurantje eten we een heerlijke pannekoek (bewust zonder die bela-chelijke n). Zo, we kunnen er weer tegen.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0930


Gelukkig heeft Joep weer een goed werkende GPS en met de kaarten van Navionics moet het mogelijk zijn ter bestemder plaatse aan te komen. De route is voorgeprogrammeerd. Op mijn radar kan ik de boeien goed zien en ook kan ik Joep waarschuwen voor een vissersboot die onze koers kruist.

Al snel zien we elkaar niet meer. Ik blijf precies binnen de betonning, Joep durft veel af te snijden met zijn ophaalbare kiel. De wind wakkert wat aan en wanneer we stroom tegen wind hebben zijn de golven hoger dan we denken. Joep heeft geen pil ingenomen: het zou nagenoeg windstil zijn, maar wanneer ik hem opbel ( zijn marifoon is voor mij onverstaanbaar) moet hij tijdens het gesprek even een paar keer over de reling hangen. En dan blijven volhouden dat hij zo graag zeilt!We varen vlak achter elkaar, wat blijkt uit het feit dat een verdwaald winterkoninkje eerst bij Joep gaat kijken en even later bij mij gedurende zeker drie kwartier een lekker veilig plekje achter de mast vindt. Vlak onder de kust verdwijnt hij weer.

Hé die kleine boot vlak voor me moet de Kia Kaha zijn. Voor de ingang van de Roompotsluis komen we bij elkaar en schutten vrijwel meteen. De mist trekt binnengaats wat op en we kunnen met halve wind zeer comfortabel zeilen naar mijn einddoel Colijnsplaat. Die dag is op veel vaarwater de pleziervaart verboden geweest. Op de Merwede is een Zwitserse familie overvaren. Wanneer je navigatiemiddelen uit-vallen, dan hang je.

OverstappenWe tuigen de Ribaldus af en proppen alles in de boot van Joep. Ik kan nog net slapen in de punt. In het

schemerdonker varen we naar Zierikzee en meren af tussen twee boten. Toch fijn zo’n kleine boot te hebben. ‘Kleine boot?’, briest Joep. In een eetcafé aan de haven waar ik een tijd geleden overheerlijk heb gegeten, strijken we neer en genieten wederom van een heerlijk maal. Een korte wandeling naar de oude stadspoort en bezoek aan het toiletgebouw en daarna te kooi. Ik ben best moe.

De volgende morgen vroeg weg met het tij. We genieten van het lege, weidse water. De wind is matig uit de goede hoek. Zeer comfortabel zeilen we naar de Krammersluis. Met nog wat meer boten worden we zeer voorspoedig geschut en in een steeds maar verder uitdijend konvooi komen we toch allemaal op tijd aan om samen door de Volkeraksluis te kunnen. Het Hollands Diep is voor mij eigenlijk onbekend water en het blijkt voor Joep ook, want ongewild belanden we bijna op een verboden plek. Gelukkig gaan we er goed om heen.

Het strijken van de mast voor de Moerdijkbruggen blijkt minder moeilijk dan gedacht, tenminste wanneer je weet wat je moet doen. Joep weet dat ondertussen. Genua oprollen, grootzeil strijken en opbinden, neerhouder los, de giek met de dirk, oftewel kraanlijn naar boven trekken, de rolfok, de twee voorste babystagen en de voorstag ook los. Dan de strijklijn naar achteren brengen, of zoals Joep het doet. Hij blijft op de voorplecht staan en laat zo de strijklijn vieren en zet hem vast op de voorste kikker. Ik moet zorgen

dat de stagen niet in de war komen, of blijven haken achter de stopknop of de helmstok. Alles gaat voorspoedig. Geen grote boten en vervelende golfslag in de buurt. We varen onder het daverende gedender van de autobrug door en de ongelooflijke herrie veroorzaakt door twee passerende treinen van de treinbrug. De mast staat weer snel en in omgekeerde volgorde worden de handelingen herhaald.

Van Drimmelen naar Hellevoet, en dan naar huis.Het laatste stuk van Lage Zwaluwe naar Joeps haven in Drimmelen is op de motor iets meer dan een uur en nog met daglicht glijden we de haven binnen, meren de boot af en kunnen snel vertrekken naar Hellevoetsluis. Daar trakteer ik Joep en mezelf op een heerlijke Chinese maaltijd bij de beste Chinees die ik ken en wanneer we even later naast elkaar rijden op de autoweg, hij richting Den Bosch en ik naar Breda, kunnen we zwaaien als laatste groet.

Even de boot wegbrengen…

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0931


��

��

��

��

��

��

��

��

��

��

��

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0932


The place to be!

Trafalgar PubDommelstraat, Eindhoven

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0933


Leo van Leeuwen

De motoren van zeilboten zijn bijzonder kwetsbaar voor

vervuilde diesel. De samenstelling van diesel is in de laatste jaren aanzienlijk

gewijzigd. Zo werd het zwavelgehalte SO2 fors verlaagd en wordt er tegenwoordig 5 a 6% biodiesel toegevoegd. Op zich is dit prima voor het milieu, maar het heeft wel consequenties voor met name scheepsmotoren. De diesel is namelijk hygroscopischer geworden en bacteriegroei wordt minder geremd. Het grote gevaar schuilt in de aanwezigheid van water in de tank! Water komt in de tank via tankbeurten, via de tankdop, vooral als de tankdop vlak op het dek is gemonteerd, maar vooral via condensatie in de tank zelf. Dit laatste is nauwelijks te voorkomen. Bij afkoeling van de tank kan de aanwezige

lucht minder vocht bevatten waardoor dit condenseert en naar de bodem van de tank zakt. Hier, op het scheidingsvlak tussen diesel en deze waterfilm, ontstaat de ideale omgeving voor groei van de bacteriën. Deze bacteriën kunnen zich, vooral bij warmer weer, snel vermenigvuldigen. Zij vormen een slijmerige zwarte massa die de leidingen, filters en watersloten compleet dicht doet slibben. Daar helpt geen nieuw filtertje tegen. Ik spreek hier uit eigen ervaring.

NoodlotHet noodlot slaat vooral toe wanneer het wat ruiger weer is en het slijm in de tank, door

het klotsen van de tank, wordt opgezogen en vervolgens de boel verstopt. Eerst begint de motor vermogen te verliezen, maar al snel is het einde verhaal en lig je motorloos te dobberen op een plaats waar je niet wilt zijn. Denk maar eens aan drukke vaarroutes of het aanlopen van havens bij slecht weer. Als het eenmaal zover is, wordt het buitengewoon lastig alle slijm weer uit de tank, leidingen en filters te krijgen. Je bent zo 400 Euro kwijt. Bij mij moest het, om het een beetje schoon te krijgen, zelfs twee maal gebeuren. Motorstoring bij zeegaande jachten is een steeds grotere oorzaak van het uitrukken door de KNRM. Voorkomen is

dan ook van het grootste belang. De tank vrij vol houden, vooral in de winter, helpt een beetje en water aftappen dat zich onder in de tank bevindt is aan te raden, maar voorkomt niet dat er problemen kunnen ontstaan. Water verwijderen via het laten zakken van een aantal tampons naar het laagste punt van de tank helpt ook om het risico te verlagen. De tampons nemen namelijk geen diesel op maar wel water. Deze sublieme oplossing werkt echt en is bedacht door PZV-lid Bart Lagerweij

Voorkomen is beterMaar het echte bestrijden van bacteriegroei en het voorkomen daarvan wordt bereikt door het toevoegen van een diesel-biocide bij elke tankbeurt. Er zijn verschillende merken verkrijgbaar, zoals bijvoorbeeld Grotamar en Forte. Maar de basis van de middelen is Acticide. Dit wordt gebruikt op de binnenvaart en is ook in gebruik bij de NATO en in de bouw. Acticide CMG, dat ik heb aangeschaft, werkt zowel preventief als oplossend voor de ontstane problemen. Acticide CMG geeft al bij lage dosering van 1/20.000 ( 5ml/ 100 liter diesel) een goede preventie tegen bacteriegroei en zorgt tevens voor een verbeterde ontwatering van de diesel. Ook kan de motor daardoor minder gaan roken. Het spul is in de aangegeven do-sering absoluut onschadelijk voor de motor. Ik betaalde bij Marine Discounters in Harlingen € 27,95 voor een liter, en dat is genoeg voor 300(!) tankbeurten. Zoals gezegd zijn er meer soorten Biocides. Maar wat ik sterk adviseer is, om vooral preventieve maatregelen te nemen. Bedenk wel: de ellende komt altijd op het verkeerde moment en die kan de veiligheid ernstig in gevaar brengen!

Dieselproblemen door bacteriegroei in de tank

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0934


Hans van Reenen

Gaat alles goed, slaat het noodlot ineens toe. Hebt U dat ook wel eens meegemaakt?

Het was me één keer eerder overkomen en wel tijdens onze

maidentrip met de huidige Lady Five, een kleine vier jaar geleden. Dat was op een zondag eind april en we waren op de terugweg van een PZV-rondje Walcheren, na de vorige avond te hebben genoten van het gezamenlijke captains dinner in Terneuzen. Het weer was guur en nat en we voeren het sluizencomplex van Hansweert binnen. We werden net opgelopen door enkele beroepsvaarders, waarop we volgens instructies van de sluismeester dienden te wachten alvorens zelf de sluis in te mogen. En we moesten natuurlijk uit de weg…………

Technisch mankement.Dat was de eerste keer. Dat wil zeggen, toen gebeurde het. Ik voel de paniek nog door me heen slaan op het moment dat ik merkte met een losse gashendel in m’n hand te staan. Je bent direct alle controle over je schip kwijt en ik kan jullie zeggen dat je niet wilt weten hoe dat voelt.Maar afin, je moet wat. Met meer geluk dan wijsheid kreeg ik na enig rommelen de hendel weer provisorisch op zijn plek, konden we uit de weg en vervolgens de sluis in.

Met de Lady Five eenmaal vast aan de sluiswand werd duidelijk dat de hendel maar op één manier kon worden teruggeplaatst en dat me dat (zij het vooralsnog provisorisch) in de paniek van het moment wonderlijk genoeg gelukt was. De hendel wordt normaliter op z’n plaats gehouden door een stevige inbusbout. Die bleek te zijn los getrild, met het hiervoor beschreven gevolg.

HerhalingDe tweede keer was afgelopen zomer, op weg naar de thuishaven na een heerlijke zeilvakantie op het IJsselmeer. We, dat wil zeggen Bauke Sijtsma, m’n echtgenote Bep en ondergetekende voeren komende van Muiden richting Amsterdam, met de bedoeling om Bep in de Sixhaven af te zetten. Zij zou van daaruit de trein naar Enkhuizen pakken om daar onze auto op te halen.

Na aanvankelijk te hebben opgekruist onder zeil, ging op het Buiten IJ de motor aan. Er viel niet veel meer te kruisen. En toen dacht ik te merken dat de gashendel toch wel wat los begon te zitten. Met de eerdere ervaring in ’t achterhoofd (zoiets wil je geen tweede keer meemaken!) en gewapend met de kennis van hoe een en ander in elkaar zat, (dachten we) werd gepoogd de betreffende inbusbout aan te halen. Er viel echter geen beweging in te krijgen. Conclusie op dat moment: daar kan het niet aan liggen. Gewoon doorgevaren dus.

En toen liepen we de Sixhaven binnen. Moet je je voorstellen: het is hoogseizoen, het is meer dan stampend vol, bezoekende schepen liggen dwars voor de palen d.w.z. vóór de in de boxen liggende schepen afgemeerd, en er is nauwelijks ruimte om te manoeuvreren. De havenmeester loopt al te roepen en te wijzen dat we ook voor de palen moeten afmeren, waarop ik roep dat we alleen maar even iemand moeten afzetten.

En op dat moment sta ik weer met de gashendel los in m’n hand, met de motor ’ in z’n werk’ in z’n vooruit. Grote paniek dus weer……… Nu niet zo zeer omdat ik niet wist wat me overkwam, of hoe het mogelijk op te lossen, maar wél, omdat de omliggende schepen hier wel héél erg dicht bij lagen, en het risico op ernstige schade dus alom tegenwoordig was en de tijd om schade te voorkomen verduveld kort . Het schip vóór ons was al binnen armlengte………

Hoe ik het gedaan heb weet ik niet, maar kennelijk heb ik een vloeiende beweging en met enig geluk (‘zonder geluk vaart niemand wel ’) de hendel weer op z’n plek gedrukt, en via ‘neutraal’ naar ‘achteruit’ gesleurd. Maar ja, daar stond ik opnieuw met de hendel in m’n hand, nu met de motor in z’n achteruit en hard op weg naar het schip direct achter ons. Je zou er wat van krijgen! Na nog zo’n ‘bijna crash’, maar nu dus aan de achterzijde, de hendel in neutraal laten staan, er niet meer aangezeten en met hulp van inmiddels toegeschoten booteigenaren lijnen naar de wal gebracht en vast gemaakt. Toen ben ik even gaan zitten ………..!

Oorzaak en gevolgWat was het geval. In het inbusboutje was aanvankelijk weliswaar geen beweging te krijgen, maar dat was voornamelijk het gevolg van ‘zeezout’. Bij het toepassen van wat meer kracht, bleek het verder doorgedraaid te kunnen worden, dat wil zeggen tot dat daardoor de hendel gefixeerd werd. Dat wisten we dus ook weer.

Bep had het resultaat niet afgewacht. Zij had de veerpont naar het Centraal Station genomen en was inmiddels op weg naar Enkhuizen. Bauke en ik zijn na de hendel gefixeerd te hebben, samen doorgevaren naar IJmuiden. Maar ik heb de angstige momenten in de Sixhaven diezelfde middag en avond nog wel tien keer herbeleefd. Nóg word ik ’s nachts zo nu en dan wakker uit een angstige droom, waarin ik weer met een losse gashendel in m’n hand stond !

Benauwde momenten

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0935


Manfred Paradiek

Al heel wat keren werd door Manuela geopperd om de 24-uurs mee te gaan zeilen. En heel wat keren waren wij wel op of rond het IJsselmeer tijdens de 24-uurs race, maar deden we (gelukkig) niet mee.

Want wat was het toch vaak pokkenweer met die 24-uurs. Regen, gigantische windstoten zelfs met onweer

en hagel. Wat is er dan leuk aan om liefst 24 uur te gaan zeilen? Rif erin, rif eruit, regen en slecht zicht, uren aan een stuk.

Wie gaat er mee de Zuiderzee op?Toch heb ik me laten overhalen en gingen we op zoek naar ervaren bemanning bij PZV. Annemarieke en Haye hadden direct zin om mee te gaan en zij hadden 24-uurs race-ervaring, ook onder mindere weersomstandigheden. (En dan toch nog zin om weer mee te doen?) De afspraak stond snel. Manuela, Annemarieke, Haye en ik zouden met Sjtuf mijlen gaan maken tijdens de 24-uurs 2013. Op de deelnemerslijst stond ook de naam van Nico Bruin met zijn American Lady.

Alle schepen, alle schepen…..een waarschuwing voor de scheepsvaart. Er is geen waarschuwing van kracht:Het is bekend dat voorspellingen, zeker ver van te voren, nooit uitkomen. Toch kon ik de verleiding niet weerstaan om al ruim een week tevoren dagelijks de weervoorspellingen te volgen. Alleen dat al was spannend. Van heel mooi weer tot zeer slecht weer. Van heel veel wind tot geen wind. Alles was mogelijk, iedere dag was de voorspelling anders. Uiteindelijk werd, hoe meer we in de buurt van de datum kwamen, duidelijk dat het een zwakke oostelijke wind zou worden. Op het allerlaatste moment werd er echter toch nog weer meer wind voorspeld en is het een mooie zeiltocht geworden. Zo’n dikke 4 Beaufort uit oostelijke richtingen, met overdag zon en ’s nachts veel licht van een mooie rood schijnende maan. Haye 24 uur lang

Onze eerste 24-uurs race

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0936


zeilend met korte broek en Annemarieke goed ingepakt en al klaar voor de aankomende winter.

Het bekende palaverNa het palaver gingen we van start met een goed plan, waarin een stukje Wadden. Maar wij zijn en blijven echte PZV-ers, palaveren graag door en wijken gewoon af van het plan. Nu moesten we ook wel iets, want we waren veel te vroeg bij de sluis van Den Oever om met een gunstig tij het Wad op te gaan. Mede doordat de wind was toegenomen tot dik 4, werd het besluit genomen om op het IJsselmeer te blijven. En zo werden de meeste mijlen langs de Oostkant van het IJsselmeer, tussen Lelystad en Lemmer, gemaakt.’s Nachts heeft een deelnemer nog een aanvaring gehad met een binnenvaartschip. Of de binnenvaartschipper het zelf niet in de gaten had weet ik niet. Vreemd was te horen dat hij gewoon is doorgevaren. In de vroege ochtend kwamen we het zwaar beschadigde zeilschip met een gebroken mast tegen. De hulp van KNRM was ter plaatse. Voor Haye een mooie gelegenheid om zijn nieuwe telelens uit te proberen.

De laatste mijlenHet eind in zicht en dus tijd voor een nieuw palaver. Wat gaan we doen? Nog een extra rak van 5 mijl met het risico van strafpunten als we te laat zouden finishen? De wind werd langzaam minder en de snelheid werd eveneens langzaam minder. Het was moeilijk in te schatten hoelang we dan nog onderweg zouden zijn. We maakten de keuze om te gaan finishen, achteraf gezien niet de beste keuze. Op het einde moesten we noodgedwongen de snelheid juist eruit halen om niet te vroeg te finishen. En die extra 5 mijl was goed geweest voor 50 plaatsen hoger in het klassement.

Onze eerste 24-uurs zit eropHet vroeg finishen heeft ook z’n voordelen. Je kunt rustig de haven binnenvaren, aanmeren en nagenieten in de kuip met een drankje, en honderden schepen massaal zien binnenvaren en manoeuvreren. En tijdelijk stonden we op plaats 1 met bijna 160 officieel gevaren mijlen en dit alles zonder strafpunten. Einduitslag 150ste van de 460 deelnemers aan de tocht.

Jacqueline Flink

Ervaringen uit het verleden hoeven niets te zeggen over het resultaat in het heden.

PZV Workshop Onderhoud

'Goedenmorgen U spreekt met Jacqueline Flink. Ja dat klopt, van de PZV. Wij hebben vorige week gesproken over de invulling van uw presentatie over de producten van International. Nu is mijn vraag, kunt U het verhaal ook op 8 maart houden in plaats van 1 maart? Wij hadden er geen rekening mee gehouden dat het 1 maart carnaval is. Veel leden komen uit het zuiden en zullen die dag dus niet aanwezig zijn. Dat is natuurlijk jammer, vandaar dat we alles een week willen opschuiven. .... Juist ja, ik wacht dan maar uw telefoontje af vanmiddag.'

Hoe ben ik in ‘s hemelsnaam hierin verzeild geraakt? Ik heb niet eens een boot en organiseer nu een dag over

bootonderhoud! Hoezo altijd handig. Ik had het toch juist zo goed bekeken, wel zeilen en geen sores als er iets kapot is? Nu denken jullie natuurlijk dat ik niet kan klussen. Mooi wel.

Zwart als roetMijn klushistorie begon op 15 jarige leeftijd met een OK-jol. Ik had geen verstand van zeilboten en van zeilen, maar was wel koppig. Ik had nu eenmaal gezegd dat ik wilde zeilen; dus dat zou ik doen ook. Met mijn eigen bij-elkaar-gespaarde zakgeld en een lening van mijn ouders had ik de boot gekocht. De verkoper, een wedstrijdzeiler, keek nog wat twijfelend maar wist ik veel. Al snel zou blijken waarom.

De onderkant en zijkant van het bootje (dat ik heel toepasselijk 'Navicula' ofwel bootje had gedoopt) was voorzien van een laag grafiet, het was tenslotte een wedstrijdbootje. Dat vond ik maar niks, zwarte zooi. Ik ben dus eerst begonnen met schuren om dat zwart eraf te krijgen. Dagenlang schuren, want je verspreidt die zwarte rommel meer dan je eraf schuurt. Het stof was niet bevorderlijk voor de kwaliteit van de meegebrachte radio die de hele dag de top 40 blèrde. Elke middag kwam ik zwart als een mijnwerker thuis. Het was zomervakantie, mooi weer en alle kinderen lagen in het zwembad. Ik bracht

Koop een boot en werk je dood

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0937


mijn tijd door in een stoffige schuur. Deze schuur was van een kennis van mijn ouders; onze schuur en ook onze tuin waren niet groot genoeg. Ik kan me alleen nog maar herinneren dat ik de boot één keer in die schuur mocht stallen. Daarna nooit meer. Ik vraag me af waarom....

Wie niet sterk is moet slim zijnToen het zwart groen was geworden, kon de boot te water in de jachthaven van Monnickendam (tegenwoordig Marina Monnickendam). Daar was een veldje voor kleine bootjes. Voorwaarde was een trailer -die had ik - en een roller op de kant waarover je het bootje in het water liet glijden. Die had

mijn vader gemaakt. Een goede klusser weet ook wanneer te delegeren. En dan kon ik eindelijk zeilen, al wist ik niet zo goed hoe, want mijn moeder vond zeillessen te duur.

Maar voordat ik kon zeilen moest ik de boot wel optuigen. Nu heeft een OK-jol een mast zonder verstaging die je in de boot tilt voor je deze te water laat. Alleen ik had niet het postuur van een stoere wedstrijdzeiler en kreeg dat dus niet voor elkaar. Gelukkig waren er altijd genoeg oude autobanden aanwezig omdat iedereen die als stootkussen gebruikte tussen boot en trailer. Door de onderkant van de mast eerst op een stapel autobanden te leggen, vervolgens op de boot te schuiven en daarna de punt omhoog te tillen kon ik de klus klaren. De eerste hobbel was genomen.

Zeilen leer je door te water te gaanDan was er nog het zeil hijsen. Een OK-jol heeft een hele kleine kuip en de mast staat ver op het voordek. Nadat ik de boot voor de eerste keer te water had gelaten, stapte ik eenvoudig op het voordek en maakte de val los. De OK-jol is een rank bootje en je moet je gewicht goed verdelen. Dus, nog voordat de val van de kikker was, maakte de boot eerst langzaam en daarna steeds sneller slagzij. De gracieuze zwaai van de boot contrasteerde met mijn niet zo elegante plons. Mijn eerste natte pak was binnen en ik was de haven nog niet eens uit. Op de kant stonden mensen te lachen. Binnen de kortste keren moet het verhaal als een lopend vuurtje de haven zijn rondgegaan, want ik heb het nog vaak moeten horen. Waarom wilde ik ook alweer zeilen?

Zeilen heb ik geleerd met veel vallen en opstaan, vooral

uit het water van de Gouwzee wel te verstaan. Behalve dat ik wel erg licht was voor een OK-jol, was mijn techniek ook niet zo geweldig. Zo kwam ik er pas na verloop van tijd achter dat het beter is om je schoot te vieren bij een windvlaag in plaats van deze aan te trekken. Scheelt een nat pak. Ook is het handiger om het zwaard, dat toch erg in de weg zit in zo’n klein kuipje, naar beneden te doen. Kom je sneller mee thuis. Bij een windvlaag is buitenboord hangen zeker de goede actie, maar daar moet je wel mee stoppen als de wind wegvalt. Zeker als je de schoot hebt vastgezet. Dan hoef je niet zo’n eind achter je boot aan te zwemmen. Helaas gebeurde dat ook in de haven, dus was ik weer onderwerp van veel gelach.

Lang leve de BarnicolMijn kleding was niet het enige dat nat terugkwam. De boot bleek ook niet zo waterdicht als gedacht. Na diverse dingen te hebben geprobeerd, had mijn vader eindelijk goed werkend spul gevonden. Hij werkte bij de DRAKA (een draad- en kabelfabriek in Amsterdam) waar ze net een tweecomponenten hars in productie hadden genomen voor isolatie van kabels. Het spul stoot ook water af. Ik weet nog steeds hoe het heet: 'Barnicol'. Nog nooit bij doe-het-zelf zaken gezien, maar het werkte prima. Wie weet kan ik dat ook nog introduceren bij de workshop, want internet wijst uit dat ze het nog steeds maken.

Klaar om me 'dood te werken'?Daarna heb ik nog veel geklust in een kraakpand waar ik jaren heb gewoond (met minstens net zulke blunders als tijdens het begin van mijn zeilcarrière) en veel roest gebikt en geteerd op het schip van een vriend van me. Relevant voor de workshop? Niet echt, tenzij polyester roest, er met een boorhamer gaten in de boot geboord moeten worden, ik met teer (of Barnicol) iets dicht kan smeren of er tegels gezet moeten worden in de badkamer.

Ben ik nu nog steeds net zo koppig (of noem het dom) als toen, omdat ik het liefst toch mijn eigen boot zou hebben? Waarschijnlijk wel. Die workshop is eigenlijk heel goed voor me, kan ik me voorbereiden op “me dood werken” aan mijn boot. Er is toch geen mooier einde te bedenken?

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0938


Annemieke Stallaert

Noodzakelijk is het niet meer, maar wel nuttig en gezellig.

Vrouwenzeilweekend 2013 was weer als vanouds.Terugbladerend door de oude nummers van Zeezeilen (wat leuk dat die nu online zijn gezet!) kom

ik een artikel uit 1986 tegen van ene Elly over het eerste Vrouwenzeilweekend. Na een oproep van ene Lidia (dat kan alleen Roesink zijn…) gingen 17 vrouwen met vier boten op stap. Nu, ruim 25 jaar na dato, waren we met iets minder vrouwen: dertien vrouwen verdeeld over drie boten: de Scylla, Zuid West 7 en Barbe de Rotschild. Moniek Mol en Anet van den Berk hadden het samen goed voor elkaar: rondje buitenom vanuit Colijnsplaat. In één heerlijke zeildag via de Westerschelde, bij Hansweert weer naar binnen en afmeren in Wemeldinge voor een knoertgezellige en vooral ook culinair hoogstaande avond.

Je vraagt je af waarom dit Vrouwenzeilweekend nou toch zo belangrijk is. Het emancipatoire, zo herkenbaar in het destijds gehanteerde logo, is er toch zo langzamerhand wel van af zou je denken. Toegegeven, in de wereld van zeezeilers zijn vrouwen ondervertegenwoordigd, maar aan de kwaliteiten van onze zeevrouwen twijfelt toch geen moderne man meer. De prestaties van onze PZV-vrouwen (Jacqueline van Amstel met de 1000 mijls double handed en 24 uurs solo, de X-babes die La Rochelle deden, Anke Vermeer en Rolien Lucassen die samen van Noorwegen tot de Scillies zijn gevaren, om maar iets te noemen) spreken bovendien boekdelen.

En of zeilen met alleen vrouwen nu per definitie gezelliger is, dat betwijfel ik. Geen onvertogen woord over onze bevrouwing! We hebben het prima gehad aan boord, de sfeer was uitstekend. Maar met 'onze' PZV-mannen erbij is ‘t net zo gezellig. Trouwens, dat was misschien ook wel terug te zien in het animo voor het mannenweekend. Het hoeft niet persé, iedere andere activiteit is ook goed. En samen uit en thuis is dan toch gezelliger. Hulde overigens voor de drie mannen die het mannenzeilen toch doorgezet hebben. We hebben veel ge-smst en ze waren net zo uitgelaten als wij…. Maar samen is misschien wel net zo gezellig.

Waarom dan toch een Vrouwenzeilweekend? Eigenlijk is er maar één echte reden. Ondanks onze vergevorderde emancipatie, ondanks dat we eigenlijk wel weten dat er geen belemmeringen zijn, verzanden veel vrouwen aan boord nog steeds in traditionele rolpatronen.

De man stuurt, de vrouw legt de landvasten om de bolders. Als het een beetje spannend wordt, geven sommige vrouwen nog steeds graag het roer aan manlief. Terwijl dat helemaal niet hoeft. Het zit vaak tussen de oren. Aan de mannen in kwestie ligt het niet. En daarom monsteren er elk vrouwenweekend opnieuw dames aan, die juist dit zetje nodig hadden om de stap naar goed zeevrouwschap te zetten. Niet omdat ze thuis de kans niet krijgen, maar omdat ze zichzelf op deze manier ertoe willen dwingen hun zeewaardigheid te vergroten en van hun schroom af te komen. Met alleen dames om je heen dwing je jezelf tot Zeemancipatie.Een van de dames aan boord van de Barbe de Rotschild (ja, ook die “oude” dame doet weer mee!) bijvoorbeeld. Jarenlang meegevaren, de halve wereld rond. Maar altijd meevaren. Het Vrouwenzeilweekend was voor haar dé manier om zichzelf te dwingen het roer onder alle omstandigheden in handen te houden. En eigen nautische afwegingen te maken. Lagere rompsnelheid en Zuidelijke wind? Dan doen we het rondje toch andersom?

Ook in nautisch opzicht was het weer voortreffelijk. Scylla en Zuid West 7 gingen in duel wie de Botkil Rassen het scherpst durfde aan te snijden, en een blokkerende grootzeilval werd midden voor het Nauw van Bath vakkundig verholpen, alle grote scheepvaart ontwijkend. En zelfs de stremming van de Zeelandbrug kon ons niet deren: de Barbe de Rotschild ging na enig rekenwerk gewoon tussen de peilers door. Ook het weer zat mee, fantastisch zeilweer, en zelfs de brugwachter in het Kanaal door Zuid-Beveland liet zich van zijn beste kant zien. Uiteindelijk waren alle vrouwen en boten met de borrel in Wemeldinge. Op tijd voor aperitief en sterrendiner. En kon er volop worden bijgekletst.

Zeer relevante conclusies!Aan het eind van ons vrouwenzeilweekend moeten we daarom, chauvinistisch als we zijn, toch een paar zeer relevante conclusies trekken:

• Vrouwenzeilen is en blijft gezellig. Toegegeven, het enige wat soms nog ontbreekt is een handvol mais (zo’n gekakel!), maar de gesprekken waren bij tijd en wijle zeker zo nautisch en technisch als anders bij PZV en de sfeer zat er prima in.

• Als de vrouw uit zeilen is, ontpopt menig man zich als volleerd huisman. Zo had Co de Heus bij thuiskomst van Harmke een verrassingsdiner voor haar en hun vrienden gekookt.

• De culinaire standaard ligt bij vrouwenzeilen vele malen hoger dan gemiddeld. Anet had een heus palet aan amuses bereid, en verraste ons op een voortreffelijke zalmschotel en een caloriearm (ahum) toetje.

• Het volgende vrouwenzeilweekend organiseren we daarom met optionele verlenging in een afslankkliniek.

Zeemancipatie

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0939


Dico van Ooijen

Het verhaal van de nieuwe Puff, de PUFF GRANDE

Even een geheugenopfrisserPuff the Magic Dragon was tot voor enige jaren een begrip in de vereniging. Wie herinnert zich niet haar markante uiterlijk? En wie herinnert zich Dico en Yvonne niet, twee doorgewinterde PZV-ers die samen op de grote toer zijn, spannende tochten maken en veel mooie dingen zien.The Magic Dragon heeft inmiddels andere eigenaren, ligt tegenwoordig in de Buyshaven in Enkhuizen en wordt door haar huidige eigenaren klaar gemaakt voor nieuwe grote zeilavonturen (zie ZILT 94). En Dico en Yvonne hebben inmiddels een grote Puff. Daarover gaat dit verhaal.

PUFF Grande…. !

Vier jaar onderweg en alle hoekjes en gaatjes gevuldWe zijn zo’n vier jaar met ‘Puff’ onderweg in de Middellandse Zee en het ‘live- aboard’ bestaan bevalt ons prima. Maar na die vier jaar aan boord zijn alle hoekjes en gaatjes van de boot inmiddels wel opgevuld. En een beetje meer ruimte is wel prettig, zeker als we nog een aantal jaren dit leven willen blijven leiden. En dat willen we! Dus

kijken we rond op schepen van andere ‘live-aboards’ en zien we heel wat schepen die we niet willen hebben.

En dan: een héél comfortabel schip! Als we overwinteren in Alanya (2009-2010) zien we voor het eerst de Island Packet 40” van onze Amerikaanse kennissen Rob en Dee. En dat is wel een héél comfortabel schip…….! Het is stevig gebouwd, ruim, licht en heeft veel bergruimte. Hoewel Yvonne, als we de kajuit met opgeklapte tafel zien, het wel nog een beetje kil vindt aandoen.

Op zoek in Israël, op Corfu en in Lelystad We zien een IP40 te koop liggen in Herzelia in Israel, en gaan aansluitend op onze backpack-reis door Syrië en Jordanië, het schip daar bekijken. Alle kastjes en laden zitten stampvol spullen, zodat je geen goed idee van het schip zelf krijgt, maar het lijkt wel OK. We kunnen nog kiezen ook: of we kopen het in Gibraltar gevestigde bedrijf van de eigenaar en krijgen de boot gratis erbij, of andersom. Het is een truc van de eigenaar om minder belasting te betalen. Maar wij hebben niet zo’n behoefte aan een bedrijf, dus dit schip wordt het niet.

Als we later dat jaar op Samos liggen, ziet Yvonne een IP40 te koop op Corfu en die is maar 10 jaar oud. De ‘broker’ meldt ons dat het schip schadevrij is. En dit schip heeft werkelijk alles wat we willen: coppercoat, watermaker, generator, SSB zender/ontvanger, etc., etc. We steken dus met de PUFF de Aegeïsche Zee over en gaan vanaf Porto Rafti met de bus via Athene naar Corfu. Als we op de werf aankomen is het eerste wat we zien, de diepe krassen over de hele zijkant van het schip, zelfs door de gelcoat heen. Er zit zelfs hier en daar een gat in de spiegel, waar ooit een schroef in heeft gezeten. Alles is bijzonder slordig ingebouwd en nooit behoorlijk onderhouden. Na vier uur onderzoek in de krochten van het schip zeg ik tegen Yvonne: ‘dat ik niet weet waar ik zou moeten beginnen met

P u f f G r a n d e

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0940


opknappen’. Nou, dan wist Yvonne het wel: NIET op dit schip, dus!

We komen langzamerhand ook tot de conclusie dat we beter uit zijn met een schip waar maar weinig apparatuur op zit. Omdat die na een jaar of vijftien toch vaak verouderd is. Ook overwegen we om eerst ons schip te verkopen, om daarna in Amerika een IP40 te kopen. Er zijn daar altijd veel meer IP’s te koop. Via kennissen in Alanya horen we ondertussen dat er in Marseille een zeer goed onderhouden IP380 te koop ligt. De vlucht is al geboekt, als we - om een beter idee te hebben van wat we kunnen verwachten - nog even bij Bon-Yachts in Lelystad naar een 380 gaan kijken. Hij is echter zoveel kleiner dan de 40-voeter, dat we de vlucht annuleren en verder blijven zoeken naar een IP40.

En gevonden in Barcelona In Messalonghi ontdekt Yvonne in november 2010 op internet weer een IP40, dit keer in Barcelona. En als we begin December 2010 het schip gaan bekijken, blijken onze Amerikaanse kennissen uit Alanya, ook vlak bij Barcelona te liggen met hun IP40. Ze komen graag mee om het schip te beoordelen. Dit schip is werkelijk een topper! Volgens onze vrienden is het 13 jaar oude schip ‘brand new’.

Ooit afgeleverd in Nederland en dus ‘BTW betaald’, is het schip aan een Engelsman verkocht, die het ‘als zomerhuis’ in Barcelona gebruikt. Het schip heeft daardoor weinig gevaren, heeft weinig apparatuur aan boord en ziet er echt heel goed uit. De aankoop lukt en we hebben ineens twee schepen. Eén in Griekenland en één in Barcelona.

PUFF GrandeOmdat we de naam het zelfde houden, hebben we het, in navolging van Arend Jan en Lidia, als snel over ‘PUFF Petit’ en PUFF Grande’. We verkopen PUFF Petit aan de eerste serieuze geïnteresseerden, een jong Nederlands stel. Zij komen naar Barcelona, enkele dagen nadat wij daar met PUFF Petit zijn aangekomen en onze persoonlijke spullen naar ‘PUFF Grande’ hebben verhuisd. Hoewel ze slechte ervaringen hebben met gelikte foto’s van schepen op een website, is het in dit geval 'veni, vidi, vendu!'!Ze werken allebei, dus varen wij PUFF Petit, door de Franse kanalen, van Barcelona terug naar Enkhuizen, waar ze ‘n ligplaats hebben gevonden.

Naar de BalearenTerug in Barcelona besluiten we naar de Balearen te zeilen. We hebben nog niet eerder gezeild met het nieuwe schip, maar al wel alles gecontroleerd. Ik heb PUFF Grande al één keer de box ingevaren, nadat we hem op de kant hadden gecontroleerd op osmose. Nou hebben we best al wel veel gevaren, maar toch is 40 voet, als je achterop staat te sturen, veel verder van de steiger af dan 32 voet. En ook het sturen met een stuurwiel is wel even anders dan met een helmstok…………..!

Het waait matig in Port Vell als we vertrekken. Buiten blijkt

dat echter behoorlijk meer te zijn. Na het uitrollen van de genua gaat alles mis: het stuurwiel komt plotseling vast te zitten, waardoor sturen helemaal onmogelijk is. De boot draait richting kust en is alleen met de motor in “vol achteruit” van die kust vrij te houden. Door alle hectiek komt de genua ook nog vast te zitten om het stag.Yvonne komt op het idee om ‘Electronics’ op het schakelbord uit te zetten en JA !! het stuurwiel komt los. We krijgen ook de genua weer ingerold en vragen ons af of we terug - of door moeten gaan. Terug vinden we met deze wind geen optie, dus gaan we door!

Vervolgens komen we er onderweg achter dat, als er in de buurt van de bediening van de stuurautomaat een trilling opgewekt wordt, zoals bijvoorbeeld door een klap op het dek of het aandraaien van de lier, de stuurautomaat zichzelf inschakelt. Met als automatisch gevolg dat het stuurwiel blokkeert.Tijdens de 2 maanden op de Balearen ontdekken we ook, dat de accu’s de enorme koelkast niet goed aankunnen. Daarvoor helpt de aangeschafte 2,5 kW generator ook niet echt, omdat de één-traps walstroom installatie alleen op 13,8 Volt laadt. Verder blijkt de GPS maar zo nu en dan een ‘fix’ te geven, gaat de verlichting van de apparatuur ‘random’ aan en uit, en nog wat van dat soort zaken.

Aanpassingen in winters BarcelonaNa deze in de Balearen opgedane ervaringen passen we in de winter in Barcelona al een aantal dingen aan. We bouwen een nieuwe drie-traps walstroominstallatie in,

met 2500W inverter i.v.m. de gewenste wasmachine. Alle verlichting wordt vervangen door LED, een watermaker van 60 liter/uur wordt ingebouwd, evenals een nieuwe Webasto verwarming en nieuwe navigatie apparatuur, zoals een kaartplotter en een AIS-transponder.

En dan even terug in GoesIn April 2012 zeilen we naar Nederland, omdat Spanje erg duur is met nautische zaken. We willen o.a. een ‘arch’ achterop de boot, met zonnepanelen. Het is in het Nederlands gemakkelijker uit te leggen hoe je dat wilt hebben en het is er ook goedkoper. In Nederland aangekomen gaan we twee-en-een-halve maand de kant

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0941


op in Goes en controleren de schroefas en het roer. Er komt een nieuwe schroef op, een Rocna anker, en 700Ah nieuwe Lifeline accu’s. En we vinden een bedrijf dat de ‘arch’ wil maken, waar ook de nieuwe radar in komt. Verder worden mast en tuigage opnieuw geïnstalleerd: nieuwe verstaging, wagens op het doorgelatte grootzeil, windmeters, verlichting, radarreflector en antennes.Daarmee hebben we de meeste dingen op het schip wel uit elkaar gehad en weer gemonteerd.

Naar de Carieb?Zo goed als alles is nu gecheckt, en op peil gebracht voor onze plannen om begin september naar de Carieb en Amerika te gaan.Die plannen worden doorkruist, als bij Yvonne een voorstadium van borstkanker wordt ontdekt. De plannen en werkzaamheden worden even stilgelegd, en we blijven dus noodgedwongen gedurende de winter in Nederland.Enige tijd later kan de draad gelukkig weer worden opgepakt en eind mei 2013 hebben we de zonnepanelen geïnstalleerd, de navigatieapparatuur opnieuw ingebouwd en een hangkast zodanig verbouwd, dat daar nu een volwassen Candy wasmachine in staat. Die is uitsluitend op z’n afmetingen geselecteerd, maar blijkt tevens een wasdroger te zijn! We zijn klaar voor vertrek!De trossen worden los gegooid en we vertrekken via Vlissingen naar warmere streken.

(….. wordt vervolgd.)

Zoals u ongetwijfeld heeft gezien, zijn de oude nummers van Zeezeilen online gezet. Een schat aan verenigingshistorie ligt voor U!

Wist U dat:

• De PZV aanvankelijk (bij de eerste plannen in 1978) de POBA zou heten? Philips Outward Bound Association…

• Ter voorbereiding van het derde Lustrum vele PZV leden op mondharmonicales gingen?

• De PZV met een uitgekiende en strak gecoördineerde actie, enkel en alleen door gelijktijdig de marifoons op vol vermogen in te schakelen, in London de liften van tegenover gelegen hotels stil wist te zetten?

• Zeezeilen vroeger beschikte (en nog steeds beschikt…) over een eigen (zeer getalenteerde) PZV cartoonist?

• Er ook in die goede ouwe tijd, toen een 30 voeter nog een superjacht was, lange discussies hebben gewoed over de zeewaardigheid van de vloot en de minimumlengte voor deelname aan de Ramsgates?

• In 1986 een onkostenvergoeding werd ingesteld voor een poule van PZV-fotografen? Je vraagt je af of die regeling ooit is opgeheven…

• De internationale relaties in het verleden talrijk waren: niet alleen de PSA in Engeland, maar ook associate members in UK, Nieuw-Zeeland, Italië en uitgebreide correspondenties met internationale zeezeilers? De PZV had zelfs een heuse Commissie Externe Relaties.

• De PZV aan de basis stond van het opleidingsprogramma CWO? Uit de oude nummers valt nog menige les te leren…

• Misschien wel het meest humoristische voorval: op de terugweg van de Ramsgate breekt bij één van de boten de toiletpot af. De laatste fles wijn moet worden opengemaakt om een kurk in het gat te kunnen steken…

De Island Packet 40” is een super degelijk gebouwd en echt ‘live-aboard’ schip. Het is een langkieler die kottergetuigd is. Het schip heeft veel leef- en bergruimte waar we elke dag van genieten. Waar we op PUFF Petit één persoon één week” als gast konden hebben, hebben we nu een complete gastenhut voor twee personen met eigen douche/toilet. Op dit moment wordt die wel gebruikt als berghok, waardoor er stevig opgeruimd moet worden als we ècht gasten krijgen.In de drie jaar dat we het schip nu hebben, ben ik nooit meer zeeziek geweest, wat op PUFF Petit - als het boven de Bft.5 kwam- nog wel eens wilde gebeuren.Zelf slapen we in de hut voor de kajuit, waar nog een douche/toilet vóór zit. Van daaruit kun je binnendoor in de kettingbak komen.

Kanaal 77 uit de oude doos

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0942


Tjits de Vin: landrot op zee

Manuela Paradiek

Geen last van zeeziekte en ook onder zware omstandigheden achter het fornuis

30 jaar lid van PZV

Je verwacht te maken te hebben met een gepassioneerde zeilster. Echter niets is minder waar. Ik heb de eer om

Tjits op een winteravond thuis in Waalre te bezoeken. Onder het genot van een kopje thee vertelt ze me haar ervaringen en meezeilverhalen.

35 jaar Joint Venture’sDe eerste boot van Tjits en Jan was een eikenhouten reddingssloep, waarmee Jan en de kinderen in de zomer, tijdens de vakanties in een huisje te Ouddorp, gingen vissen. De sloep werd in 1974, onder protest van Tjits, ingeruild voor een zeilboot. Ze is een echte landrot, met als hobby en passie tuinieren en het fokken van jachthonden. Ze zag het gedoe om ieder weekend het water op te gaan helemaal niet zitten, maar ging door het enthousiasme van de mannen overstag. Toen de zeilboot er eenmaal was koos ze ervoor om mee te gaan en er het beste van te maken.

25 jaar Ramsgate-tochtMet het gehele gezin hebben ze vele tochten gemaakt, maar ook met PZV-ers. Zo hebben ze meer dan 25 keer meegedaan aan de Ramsgate-tocht. Slechts één keer is Tjits niet mee geweest. Ze had een nest puppies en dat mee

aan boord was toch wel lastig. Eén pup mee aan boord ging nog. Een keer moest een van de zonen samen met een pup ‘onderduiken’ in de punt van de boot, om te voorkomen dat de douane in Oostende de pup (die nog niet was ingeënt) zou ontdekken.

LogboekenVan alle tochten vanaf 1977 heeft Tjits tijdens het zeilen logboeken bijgehouden. Niet alles is goed leesbaar, want er zijn stukjes geschreven tijdens bizarre, zware tochten. Het hele gebied van Sylt tot the Scyllies en van La Rochelle tot Zeeland is door de familie de Vin bezocht. Ze genoot onderweg van de zee en de natuur. Cornwall en de Kanaaleilanden zijn geliefde plekjes. De natuur is er erg mooi en je kunt er heerlijk wandelen.

KippenvleugeltjesBij vele tochten waaide het hard en kwam de wind uit de verkeerde hoek. Het vervelendste was, dat de boot bij harde wind bijna altijd over stuurboord lag, terwijl de keuken, oven en kastjes aan bakboord zaten. Een hele kunst om onder deze omstandigheden een lekkere maaltijd voor de bemanning klaar te maken. Veel PZV-ers kennen de kookkunsten van Tjits, o.a. de kippenvleugeltjes zijn erg populair. Voor Arie van der Padt is dit het perfecte middel tegen zeeziekte. Aan boord word je altijd goed verzorgd, maar bij zeeziekte is er maar één regel namelijk: 'Moeders wil is wet, eerst een pil en dan naar bed'.

GiekhangenGedurende al die jaren heeft de familie de Vin tijdens het varen veel meegemaakt, zoals dichte mist, een roerbreuk, lekkende waterpomp en losgeraakte slangen. Tjits was nooit bang en bleef rustig, ze vertrouwde er volledig op dat Jan en de opstappers het weer voor elkaar kregen. Ze heeft meerdere keren aan de giek gehangen als Jan de diepte weer eens verkeerd had ingeschat.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:0943


VervelendEen heel vervelend voorval beleefde ze met windkracht 6 Bft op weg naar Cherbourg. Er kwamen golven water in de kajuit, veroorzaakt door een defect luik, dat door de neerhouder omhoog was getrokken. Handdoeken en vuilniszakken waren niet voldoende om het water tegen te houden, alles was zout en nat. Een rustdag in Cherbourg was nodig om de kleding en de kasten weer droog te krijgen. Zowel in Cherbourg als op de Kanaaleilanden was geen nieuw luik te krijgen. Uiteindelijk werd aan de Hamble River bij shipchandler Alladin een nieuw luik gevonden.

Mooiste belevenisEén van de mooiste belevenissen vond Tjits het bijwonen van de start van de Philips Innovator in de Whitbread Round the World Race in 1985. Dit was een gigantische happening met honderden kleine en grote boten op de Solent, die allemaal de start vanaf het water wilden zien. De start moest maar liefst 3x worden overgedaan, omdat zoveel toeschouwers met hun boten hinderlijk door het wedstrijdveld voeren. Na de start waren de deelnemende grote zeilschepen in een mum van tijd in de mist verdwenen (voor meer info zie zeezeilen nr. 4 van 1985).

Ruimte voor de boeiEigen ervaring met wedstrijdzeilen beleefde Tjits op het Haringvliet en de Grevelingen. Ze is vaak meegegaan met haar fanatieke mannen (Jan en de zonen). Het ging er spannend aan toe. Vaak was het millimeterwerk bij het ronden van de boeien en de kreet “ruimte voor de boei” was vaak te horen.

LuxeDe luxe aan boord is met de opeenvolgende schepen steeds verder toegenomen. Dankzij Wim Braun, die het lek in de voorpunt bij de vorige boot mee hielp repareren, kreeg Tjits geen natte voeten meer in haar kooi. Op de nieuwe Joint Venture kreeg ze eindelijk een kapje (buiskap), rolfok en lazy jacks. Jan geeft nu ook eerlijk toe dat een buiskap toch wel erg lekker is.

Ondanks dat Tjits niet van zeilen houdt kijkt ze wel met veel plezier terug op alle jaren dat ze heeft meegezeild. We kunnen stellen dat deze landrot wel degelijk echte zeebenen heeft.

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:1044


Leo van Leeuwen

Midden op zee de roerfunctie verliezen is een aparte ervaring.

Het overkwam ons. Plotseling heeft het roer geen weerstand meer en reageert de boot niet meer. We

zijn met een noodroertje na een slopende tocht van 12 uur zwoegen aan de kant gekomen, maar wat een uitputtend gedoe bij hoog lopende golven met de grote krachten die op het roer komen. De eerste reactie is natuurlijk “Wat is er in hemelsnaam aan de hand”? Mijn eerste gevoel zei me dat de aandrijfketting van het stuurwiel gebroken moest zijn, omdat ik geen enkele weerstand meer voelde. Als je het roer volledig bent verloren voel je toch nog wel iets van aandrijving. Na het plaatsen van de noodhelmstok (gelukt in 30 seconden!) heb ik het kompas van de stuurkolom verwijderd en vastgesteld dat er geen ketting meer over het tandrad (zoals het tandrad van een achterwiel van een fiets) van het stuurwiel liep. Het was duidelijk dat we dat midden op zee niet zouden kunnen repareren. Na thuiskomst bleek dat niet de ketting van het stuurwiel gebroken was, maar de flexibele roestvrijstalen draad, die vanuit de stuurkolom naar het roer loopt. Deze draad is 5 mm dik en je snapt in eerste instantie niet dat zoiets kan breken. Hij is ook niet spontaan gebroken, want de oorzaak lag ergens anders. Het roer heeft een maximale uitslag die wordt veroorzaakt door een grote dikke pen op de roerschijf die boven het roer is gemonteerd. Deze pen was aan de korte kant en in de loop van jaren was hij beetje voor beetje in het polyester van de boot ingevreten. Daardoor kon het roer verder uitslaan dan de bedoeling was en kon de ketting zover doordraaien, dat een tand van het tandwiel van de stuurketting in de staaldraad kon prikken. Dat gaat op den duur fout. De draad staat onder spanning. En als er dan met een tand maar lang genoeg in de draad geprikt wordt! Bij wijze van grote uitzondering had ik aan het begin van het seizoen de aandrijving een keer gecontroleerd. De verbindingslussen tussen de ketting en de draden waren toen niet te zien. Die lussen zitten namelijk in de stuurkolom en zijn zonder hulpmiddelen onmogelijk te zien. Intussen heb ik bedacht, dat met een lamp en een klein spiegeltje het toch te doen moet zijn. Een verbindingslus was helaas de oorzaak van het hele gedoe. Het gaat nooit meer fout op deze plek, want ten eerste heb ik de dikke pen op de stuurschijf verlengd met een stevige buis en extra blokjes gemonteerd waar de pen tegen aanloopt. De stuuruitslag is nu een beetje kleiner, maar het risico van beschadiging van de staaldraad is weggenomen. Kleine oorzaken en grote gevolgen.

Morele steunWat me wel is bijgebleven na de tocht is, dat het heel belangrijk is dat er vanuit de vloot support kan worden gegeven. Je bent met nog 60 NM te gaan niet helemaal alleen. Ook al kan er misschien geen concrete hulp worden geboden, de morele steun is van groter belang dan ik heb kunnen vermoeden. Overigens is men als zeevarende verplicht hulp aan te bieden als er sprake is van een noodsituatie, alhoewel niet alle schippers daarvan op de hoogte zijn. Ook binnen de PZV vloot zijn er schippers die zich liever niet melden, want dat is lastig tijdens de oversteek. Ik zou hier toch nog wat extra aandacht voor willen vragen in de toekomst. Ten slotte wil ik graag alle schippers aanmoedigen hun noodhelmstok onder handbereik te hebben en er ook eens mee te gaan varen als het een beetje waait. Je weet maar nooit!

noodhelmstok

morele steun

De terugtocht van de Cyrano (vervolg)

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:1045


Parkeren bij de pubHerman Van den Broeck

Sinds kort staat er op het parkeerterrein achter de Trafalgar Pub een nieuwe betaalautomaat. Bij die automaat hoort een lange rij mensen die wachten tot het hun beurt is. Gelukkig hoef ik niet meer in die rij te gaan staan.

Ik betaal nu met m’n telefoon. De GPS weet precies waar ik ben, voor ik uitstap druk ik op ‘start’ en voor ik weg rij weer op ‘stop’. Ik betaal dus niet te veel en zeker niet te weinig, ik krijg na een maand een factuur en m’n creditcard doet de rest. Simpel en makkelijk.

Je moet alleen een account aanmaken en een app downloaden bij één van de providers. Die vind je op: http://www.eindhoven.nl/artikelen/Parkeren-Betaal-digitaal.htm.

Veerhaven 1b4485 PL Kats (Zld.)Tel: 0113 - 600291

Fax: 0113 - 600249Internet: www.lionsails.nlE-mail: [email protected]

HandelsregisterMiddelburgno. 22026358

Lyon Sails Holland bv.

Lion Sails

Kw a l i t e i t s z e i l e nu i t e i g e n

w e r k p l a a t s

Openingstijden:maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:1046


Sinds begin 2013 hebben de volgende leden opgezegd:Leen de Bock, Hans Engels, Janny van Offeren, Ruud Peijnenburg, Marcel Koomen, Remco van Herk, Janneke van Herk, Arno Beuken, Jane Nijwenning, Koos Lutjeboer, Antoine Altorf, Rene Meijboom, Fenneken de Haas, Joep Droogh, Kees Trouwee, Simone Beekman, Jos en Hanke van der Reijden, Cees Stilma, Riekje Stilma – Flinkenfogel, Ernst Munnik, Geert Baas, Paul de Leeuw, Fred Faber

Nieuwe leden vanaf begin 2013 :Marinus van Praag, Ronald Janssen, Nicol Bakermans, Stijn Engelen, Sandra Kalmijn, Jacqueline Peters, Robert Olie, Lean Nelis, Riewing van Eerden, Madelon Simons, Fred Faber, Henriette van den Heuvel-Renema, Harrie van den Heuvel , Jan Bos, Rien van der Post, Dennis Meulensteen, Paul Akkermans, Frank Goedemans, Esmeralda Huizen, Micha Hoiting

MONSTERROL

ZEEZEILEN, verenigingsblad van PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 3 x per jaar)

www.pzv-zeezeilen.nl

COLOFON

BestuurVoorzitter Herman Van den Broeck [email protected] vacature secretaris @pzv-zeezeilen.nlPenningmeester Manfred Paradiek [email protected] Maarten Roks [email protected] Annemieke Stallaert [email protected]

Zeezeilen/verenigingsblad website: www.pzv-zeezeilen.nlHans van Reenen eindredacteur a.i. Martijn van Dijk webmasterCarla Peeters redacteur Joop Verboom webmasterTheo Bouwman redacteur Chiel de Jong webredacteurBauke Sijtsma redacteur a.i. Bauke Sijtsma webredacteurJoep Vermeulen vormgeverNynke van de Kamp vormgeverContact: voor zowel ZEEZEILEN (kopij) als voor de website (berichten): [email protected]

Leden- en botenadministratieDeze wordt bijgehouden door secretaris en penningmeester. Het onderhoud van persoons- en bootgegevens gebeurt door de leden zelf, via de website.

BetalingenContributies, betalingen voor cursussen, oefenweekends en advertenties in ZEEZEILEN gaarne overmaken met vermelding van de aard van de betaling, naar bankrekening:ING 3222325 t.n.v. PZV Zeezeilvereniging,BIC: INGBNL2A, IBAN: NL72INGB0003222325

Kopij aanleverenKopij voor ons blad Zeezeilen aanleveren, in Word, per e-mail aan: [email protected]. Bijbehorende foto’s van goede kwaliteit apart meesturen. Neem even contact op met de redactie als het op een andere manier moet.De redacties van Zeezeilen en van de website kunnen ingezonden artikelen wijzigen, inkorten of weigeren. De auteur is verantwoordelijk voor de inhoud van het artikel en voor de mening die er in wordt weergegeven. Die mening komt niet noodzakelijk overeen met de mening van de redactie van Zeezeilen en/of het bestuur van PZV.Ingezonden bijdragen, foto’s, illustraties en andere gegevens dienen vrij te zijn van auteursrechten. PZV zal in geen enkel geval auteursrechten vergoeden.Het is niet toegestaan artikelen uit Zeezeilen of van de website over te nemen, anders dan met schriftelijke toestemming van de redactie en met vermelding van de bron.

AdvertentiesAdvertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen

ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:1047


Welcome to an experience

��

��

��

��

MaxiYachts-229x298mm.indd 1 07.08.13 09:33ZZ_2014_1.3 laatste.indd 28-3-2014, 0:1148

ZEEZEILENpzv-zeezeilen.nl/wp-content/uploads/2017/10/PZV-ZZ-2014... · 2017-10-31 · de komende...

Documents

Transcript of ZEEZEILENpzv-zeezeilen.nl/wp-content/uploads/2017/10/PZV-ZZ-2014... · 2017-10-31 · de komende...