Wk hoofdstuk 14
-
Upload
aphroditje -
Category
Documents
-
view
182 -
download
0
Transcript of Wk hoofdstuk 14
En voor dat huis, staan Iris en Lex bewonderend
toe te kijken.
“Dit huis is dus echt van ons…”,
fluistert Iris zacht, alsof het nog niet helemaal
tot haar doorgedrongen is.
In diezelfde kamer, maar dan in een apart
hoekje, is het eetgedeelte, eveneens in
bijpassende kleuren.
Het huis telt twee badkamers: één op het
gelijkvloers, een andere op de bovenverdieping.
Dit is de badkamer beneden.
Als je de trap op gaat, zie je de geïmproviseerde
computerkamer (de computer staat gewoon op
de eerste verdieping, vlak naast de trap).
Iris en Lex eindigen hun verkenningstocht in
één van de twee nog lege kamers.
“Die is bedoeld voor onze kinderen…”,
zucht Iris,
“Ik hoop dat die er snel zullen komen…”
“Laten we dan al maar vast gaan proberen!”,
grijnst Lex, maar wanneer hij zich omdraait om
naar de slaapkamer te gaan…
“Ho! Ik denk dat we niet meer moeten proberen,
liefje!”,
roept Iris verrast uit, terwijl ze naar haar dikke
buik kijkt.
“Dan kunnen we tenminste nog wel vieren dat
we ouders worden!”,
lacht Lex, terwijl hij een tedere kus op Iris’ mond
drukt.
Jammer genoeg worden ze gestoord door de
telefoon.
“Iris Sophia Normal.”,
neemt Iris op, met licht geïrriteerde stem.
“Wat is er nu weer, Anke, ik heb niet…”
Ze stopt midden in haar zin, wanneer ze het
verdriet in de stem van haar zusje hoort.
Anke komt huilend op haar afgelopen, en even
voelt Iris zich weer even grote zus, die haar
kleine zusje moet troosten.
“Ze zijn… ze zijn Kelsy komen halen… Gisteren
stopte er opeens een auto voor mijn huis, de
maatschappelijk werkster. Ze heeft Kelsy op de
arm genomen, en zonder dat ik nog iets kon
zeggen is ze met haar weggegaan.”
“Wat moet ik nu, dit is zo’n deuk voor mijn
imago… Geen enkele man zal nog een date met
me willen…”,
snikt ze.
Iris voelt de woede in zich opborrelen:
“Dus Kelsy is meegenomen door de
maatschappelijk werkster, en het enige waar jij
aan denkt zijn je dates?!”
“Ik hoopte even dat je veranderd was.”,
sist ze nog, voordat ze vertrekt,
“Maar nu weet ik het zeker. Je bent echt gek,
Anke!”
Wanneer Iris weer thuiskomt, zit Lex haar op te
wachten:
“En, wat had Anke dit keer weer te vertellen?”
Met een zucht ploft Iris naast hem neer in de
zetel:
“De maatschappelijk werkster heeft Kelsy
meegenomen… en Anke denkt alleen maar aan
wat de mannen nu niet van haar zullen
denken…”
“Kleine Kelsy… ik kan gewoon niet geloven dat
ik haar waarschijnlijk nooit meer zal zien…”
De tranen springen in haar ogen.
Dan krijgt Lex opeens een idee:
“Kan je nergens het telefoonnummer van die
maatschappelijk werkster vinden? Misschien
kan je haar bellen, de situatie uitleggen, en wie
weet…”
Iris’ gezicht klaart op, en ze drukt zich wat
dichter tegen Lex aan:
“Je bedoelt dat… dat we Kelsy misschien
kunnen adopteren?”
Na even zoeken heeft ze het telefoonnummer
gevonden, en wanneer er aan de andere kant
van de lijn opgenomen wordt, struikelt ze bijna
over haar woorden van zenuwachtigheid.
En als Lex even later binnenkomt, vliegt ze hem
enthousiast in de armen:
“Het is gelukt! Kelsy mag bij ons komen wonen!
Morgen brengen ze haar!”
De volgende ochtend is Iris al vroeg wakker.
“Ik ben zo vreselijk zenuwachtig!”,
zegt ze met trillende stem, tussen twee happen
muesli door.
“Kelsy!!!”,
roept ze verheugd uit, wanneer ze haar nichtje
op de achterbank van de blauwe auto ziet zitten.
Iris tilt haar nichtje op, die meteen haar armpjes
om haar nek slaat.
“Mijn kleine schat… het komt allemaal goed…”,
prevelt ze zachtjes in Kelsy’s oor.
Vertederd kijkt Iris toe hoe Kelsy haar oom Lex
meteen een dikke knuffel geeft. Het lijkt al grote
vriendschap tussen die twee!
Lex brengt Kelsy naar boven, en zet haar neer in
een roze kamer:
“Zo, flinke meid van me. Dit is je nieuwe kamer!”
Kelsy knikt blij, en begint meteen met de roze
trommel te spelen.
Maar veel tijd om te spelen is er niet: Kelsy is al
bijna jarig, en ze heeft nog heel wat
vaardigheden in te halen!
“Oom Lex! Ikke kan stappe!”,
tettert ze dan ook door het hele huis, terwijl ze
de woonkamer binnenloopt.
“Mijn flinke meid! Oom Lex is zo trots op jou!”,
roept Lex uit, terwijl hij Kelsy hoog in de lucht
tilt.
Dat Lex in zijn blijdschap vergeten is een
lepeltje bij Kelsy’s pap te doen… tja, daar trekt
niemand zich echt iets van aan!
“Welterusten, lieve schat! Je eerste nacht in je
nieuwe bedje, leuk hé?”,
fluistert Iris even later, terwijl ze Kelsy nog een
nachtzoentje geeft.
“Wie had dat gedacht…”,
zucht Iris dromerig, wanneer zij en Lex een paar
uur later nog even bij de slapende Kelsy gaan
kijken.