WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 1

“Goeiemorgen, Irisje”,

begroet Yasmine haar dochtertje opgewekt,

“Ben je een mooie tekening aan het maken?”

“Voor mama…”,

Hoort ze het meisje nog mompelen, voordat ze de

slaapkamer uitgaat.

Ze glimlacht vertederd. Wat heeft ze het toch getroffen

met dat schattige dochtertje van haar.

Beneden neemt ze de telefoon.

“Ik moet Amy toch eens bellen…”, mompelt ze bij zichzelf,

“Niet dat ik denk dat er iets mis is met ons Irisje, maar toch…”

Niet veel later staat Amy al bij haar voor de deur.

Behalve haar over haar zorgen te vertellen, lachen de

twee vriendinnen ook heel wat af.

Terwijl ze in de zetel nog even zitten babbelen, komt

de kleine Iris al uit haar kamer gekropen.

En hoewel ze Amy nog nooit gezien heeft, strekt ze

meteen verlangd haar armpjes naar de vrouw uit.

“Wat een klein schatje!”,

roept Amy vertederd uit, terwijl ze Iris even over haar

hoofdje streelt.

Even later zit ze samen met Nathan toe te kijken,

terwijl Yasmine de kleine Iris verder leert praten.

Nathan vertelt haar intussen:

“Ze is geboren, vlak voor haar oma stierf. Vandaar dus

ook haar dubbele naam: Iris Sophia. En misschien

heeft ze zo wel de wijsheid van haar oma

meegekregen.”

“Geen twijfel mogelijk.”,

antwoordt Amy meteen,

“Ik heb Iris even geobserveerd, daarnet even met haar

geprobeerd te praten, en het lijkt me duidelijk dat ze

hoogbegaafd is. Helemaal haar oma, dus.”

Na dit nieuws, geven Yasmine en Nathan elkaar

opgelucht een dikke knuffel.

“Zie je nu wel?”, fluistert Nathan in Yasmines oor,

“Er was echt niks om je zorgen over te maken.”

Amy zit er eigenlijk maar een beetje voor spek en

bonen bij, en daarom neemt ze maar snel afscheid van

Yasmine.

Wanneer Amy vertrokken is, knuffelen ze nog inniger,

tot Nathan zegt:

“En de rest houden we voor vanavond in bed…”

Ze hadden sowieso moeten stoppen met knuffelen, want het wordt onderbroken door Iris die wakker geworden is.

“Mamaaaaaaa!”, brult ze door het hele huis.

“Ho, rustig maar, jongedame!”,

zegt Yasmine, terwijl ze Iris uit haar bedje haalt,

“Zeg eens, gaan wij nog een beetje woordjes

oefenen?”

Het praten lukt al goed, alleen lijkt Iris het maar te

vertikken om „mama‟ te zeggen.

“Vooruit, Iris, zegt het dan toch gewoon. Anders noem

je me toch ook „mama‟.”,

moppert Yasmine een beetje.

Maar dan uiteindelijk toch…

“Mama!”

En door „mama‟ te zeggen, kan Iris dan ook al meteen

praten!

Dolgelukkig tilt Yasmine haar op, en geeft haar een

dikke kus.

Van Amy hebben Nathan en Yasmine een speciaal

soort melk gekregen. Deze melk moet Iris‟

leergierigheid stimuleren, zodat ze nog beter kan

leren.

Nieuwsgierig drukt Yasmine op één van de knopjes.

“Zo, dit zou het moeten zijn.”,

zegt ze, terwijl ze Iris even later een lichtgevend flesje

voorhoudt.

Iris drinkt het geheimzinnige flesje dan toch maar

gulzig leeg.

“Hé? Ikke groen!”,

roept ze verbaasd uit, terwijl ze daarna zichzelf bekijkt.

Maar het lijkt haar toch niet al te veel te kunnen schelen. Haar knuistjes smaken nog altijd even lekker.

Maar dan kruipt ze toch stiekem weg naar…

“Iris Sophia Normal! Wil je wel eens met je handjes uit

de wc blijven!”

Lachend tilt Yasmine haar dochtertje op.

Tja… wonderkind of niet, ondeugend zijn ze toch!

“Volgens mij ben je toch nog een beetje te klein voor

die grote wc. Probeer eerst maar eens gewoon je

potje!”

Maar het kleine potje lijkt voor Iris geen enkel

probleem. Meer nog, ze is al meteen zindelijk!

Genoeg gewerkt voor vandaag! Nu gaat Iris nog even

lekker ontspannend met haar konijn spelen.

En haar ouders… tja, die ontspannen zich op hun

eigen manier…!

Een paar uur later staat Yasmine even op om Iris in

haar bedje te leggen.

Ze heeft trouwens een razende honger.

Maar nadat ze haar bord heeft leeggegeten…

“Bweurk! Zo slecht was het eten nu toch niet???”

Ze twijfelt even.

“Of zou ik misschien weer zwanger zijn…?”

Nathan en Iris zijn intussen allebei weer wakker

geworden en opgestaan.

Terwijl Yasmine doodmoe – ze is immers in het

midden van de nacht opgestaan – weer in bed kruipt.

Intussen zijn haar man en dochtertje alweer druk aan

het werk. Het enige wat Iris nog moet leren, is lopen.

En het lijkt haar nog te lukken ook!

“Papa! Ikke stappe!”,

roept ze blij uit.

Yasmine is weer opgestaan.

Ze voelt zich al heel wat beter, en gaat op zoek naar

een baan.

Hulpje zijn bij de Geheime Dienst lijkt haar wel wat.

En nu Iris kan lopen, is er geen houden meer aan! Ze

loopt zo het hele huis door.

“Ikke honger!”,

roept ze luid.

“Iris kan lopen!”,

Vertelt Nathan beneden trots aan Yasmine, terwijl hij

een flesje melk gaat halen voor zijn dochtertje.

Even later kijkt hij liefdevol toe, terwijl Iris haar flesje

leegdrinkt. Hij is echt blij met zijn kleine meisje.

Terwijl Iris ligt te slapen, spelen Nathan en Yasmine

een ontspannend spelletje schaken.

Maar natuurlijk zitten ze al snel over Iris te praten.

“We hebben het echt wel getroffen met ons

dochtertje!”,

zegt Nathan tevreden,

“Heb je al gezien hoe schattig ze kan spelen?”

En hij voegt er meteen aan toe:

“Zo zou ik er nog wel eentje willen. Meer zelfs!”

Misschien zou je wens wel eens heel snel in vervulling

kunnen gaan…”,

antwoordt Yasmine daar raadselachtig op.

Nathan knippert even met zijn ogen. Heeft hij dat goed

gehoord?

“Bedoel je…?”,

vraagt hij voor de zekerheid.

Maar voor Yasmine kan antwoorden, is hun vorige

gespreksonderwerp alweer wakker.

“MAMAAAAA! PAPAAAAA!”,

schreeuwt ze uit volle borst.

“Jij kleine deugniet!”,

zegt Nathan, terwijl hij Iris uit haar bedje haalt,

“Mij zomaar uit dat belangrijke gesprek halen!”

En hij zal nog even moeten wachten op bevestiging,

want daar hoort hij zijn carpool al toeteren.

Omdat haar papa gaan werken is en haar mama weer

in bed ligt, moet Iris maar even alleen spelen.

Maar ze amuseert zich prima met haar knutseltafel.

En ook op het potje gaan, kan ze helemaal alleen.

“Zo, mijn kleine meid!”,

Zegt Yasmine, wanneer ze even later de kamer

binnenkomt om Iris in haar bedje te leggen,

“Is je mooie tekening voor mama af?”

Voordat ze naar bed gaat, besluit ze nog een kommetje

yoghurt te eten.

Maar terwijl ze op weg is naar haar bed…

“Geweldig! Ik ben zwanger! Dat zullen Nathan en Irisje

leuk vinden!”

Ze probeert nog wakker te blijven tot Nathan

thuiskomt van zijn werk.

Maar wanneer hij naar boven komt, vindt hij zijn

vrouw toch al diep in dromenland…