Winterkrant 2013

Winterkrant2013

Schoolkrant Vrije School Peelland

34e jaargang nummer 2

Redactie:

Joke van DrenthNanda van Druenen

Jacomijn KokMarja Leushuis

Susan Snijders-van Eijk

Sinterklaas bij de peutersWil jij ook op de voorpagina?

Laat het ons weten!

Vrije School Peelland

Helmondselaan 71

5702 NM Helmond

0492 - 547628

COLOFON:

De schoolkrant is een uitgave van leerkrachten, ouders en kinderen van de Vrije School Peelland.

Een schrijver van ingezonden stukken is zelf verantwoorde-lijk voor de inhoud ervan. De redactie houdt bij het plaatsen van stukken de doelstelling van de schoolkrant voor ogen

De schoolkrant verschijnt vier keer per jaar en staat in het teken van de jaarfeesten in de vier seizoenen: herfst, winter, lente en zomer.

Voor het volgende nummer is de geplande verschijningsda-tum:

10 april 2014

De deadline is doorgaans vier weken voor de verschij-ning.

De advertentietarieven voor het schooljaar 2013 / 2014 zijn:

A6: € 15,--A5: € 20,--

A4: € 25,--

per keer.

Voor het plaatsen van adver-tenties en artikelen kunt u con-tact opnemen met een van de redactieleden,kopij in de bus bij de voordeur

stoppen of via e-mail: [email protected]

Voor oud ouders, oud-leerkrachten en belangstellen-den bestaat er een abonne-ment.Kosten € 12,-- per jaar, of naar rato van de nog te verschijnen nummers.

Van de redactie ................................................................................................5

De Jaarmarkt....................................................................................................6

De ruime mantel leren delen.............................................................................8

Kerstfeest .........................................................................................................9

Wintertijd, groep 4 ..........................................................................................12

Adventstuintje, groep 3...................................................................................13

De Boekensnoeper, groep 4...........................................................................14

Vogelvoer maken ...........................................................................................16

Winteruitjes ....................................................................................................17

Meester Peter gaat met pensioen!..................................................................18

Inleiding in de antroposofie, ’t Ouderkwartier .................................................20

“Etiket” of persoonlijkheid, ’t Ouderkwartier ...................................................20

Archeologische opgraving op het schoolplein .................................................22

Het meisje en de eekhoorn, Eva Bünnecke groep 5 .......................................24

Van seizoenentafel naar bosmandala.............................................................25

In de tuin bij boer Wouter, Zwart schaap ........................................................26

Bakkertje, bakkertje wat doe jij met dat meel, recept ......................................27

Dierengedichten, groep 6 ………………………………………………………….28

Oorlogsgeheimen, groep 7 ……………………………………………...………...30

Skool zone…………………………………….. ……………………………………32

Inhoudsopgave

Anders

Zijn we niet allemaal een beetje anders? En moeten we om dingen voor elkaarte krijgen ook niet juist een beetje anders zijn dan de rest? Dat zijn vragen waar ik me wel eens mee bezig hou.

Anders zijn… een actueel thema als je het mij vraagt en in de breedste zin van het woord. Onze kinderen bijvoorbeeld zitten op een ‘andere school’. Tjonge, meestal heb ik daar niet zo’n last van, maar laatst had ik het weer: iemand die vroeg ‘of ze op die school nog wat anders deden dan toneel... taal bijvoorbeeld?’ Ik kon het niet laten en antwoordde: ‘Nou meneer ik heb zelf op ‘die school’ gezeten, heb mijn vwo-examen gedaan, daarna universiteit Nederlands en nu ben ik Neerlandicus,dus met die taal zit het wel goed!’

Ik zie om me heen dat er zo veel gespiegeld wordt aan anderen. Er wordt zo veel naar anderen gekeken. Daar is op zich niets mis mee, maar ga uit van je eigen kracht! Ik hoor het terug in kleine dingen: ‘ ja maar mama iedereen uit de klas mag dat…’ Tja pech gehad, hier mag dat niet! ‘Met anderen heb ik niets te maken’, is een van mijn veelgehoorde antwoorden.

Hoe vaak hoor je mensen niet dingen zeggen, die ze klakkeloos overnemen. Meestal zonder eerst na te denken, er wordt maar wat geroepen. Zoals die meneerdat deed over de Vrije School. Met goed gefundeerde kritiek kun je bij me aankomen,maar ga niet zo maar wat roepen wat je ergens gehoord hebt.

Om je ergens een mening over te kunnen vormen, moet je er eerst wat van afweten.In dat licht is het extra positief dat de eerste Ouderkwartieren van dit schooljaar zo goed bezocht zijn. Een hele avond over de antroposofie, hoe heerlijk is dat?En moet je het dan maar overal mee eens zijn? O nee zeg alsjeblieft niet! Verdiep je erin en pik er dan uit wat bij je past, zou ik zeggen. Praat nooit zo maar iemand na (zelfs niet als die meneer Steiner heet…). Gelukkig heb ik daar op school nog nooit iemand op kunnen betrappen.

Toch is het wel belangrijk ons weer even te beseffen dat we het zelf moeten doen. Uitgaan van je eigen kracht. Dat geldt schoolbreed, maar ook veel kleiner op indi-vidueel niveau. Niet zeggen: ja maar dat doen ze ergens anders ook niet. Denk in mogelijkheden, niet in onmogelijkheden! Dit schooljaar heb ik gemerkt dat er veel mogelijk is als je net even wat verder kijkt.

En voor jezelf als persoon? Probeer te luisteren naar het stemmetje in je binnenste!Wat wil die nou eigenlijk? Laat die stemmen van al die anderen even naast je neerkomen. En dan bedoel ik niet egoïstisch zijn en lekker doen wat je zelf wil, nee het ligt anders. Diep van binnen ligt vaak de oplossing. Maar we luisteren niet altijd goed. Juist deze tijd van het jaar wanneer we vanzelf wat meer naar binnen keren, is daar heel geschikt voor.

Ik hoop dat we elkaar de ruimte laten om ‘anders’ te zijn. Daarom ook heb ik mijn kinderen op ‘die andere school’!

Namens de redactie wens ik u allen een hele fijne kersttijd en een gelukkig 2014!


Van de redactie

De Jaarmarkt Voor mij graag een pizza Quattro Stagioni met extra kaas!

Ja, dit wil ik winnen!Of dit… Of toch dit…Nou, of dat daar, dat is ook leuk!

Sliep scheren en messen! Singele, singele bom!

Zal ik zelf zo’n heerlijk taartje nemen???

Even heerlijk bijkomen in de theetuin. Een oase van rust in de drukke school.

Wat is er weer heerlijk gebakken door alle ouders! Het restaurant zag er prachtig uit, hoera voor de restaurant-commissie!

Ik zoek een mooie pleister uit voor meneer Beer. Stop hem maar lekker in bed thuis en geef hem een kopje warme thee dan gaat het vast snel beter!

Wat een leuke armbanden!Hebben jullie die echt allemaal zelf gemaakt?

Geen idee wat het is, maar ze maken het wel heel knap.

Kijk eens, deze zijn ook mooi.En vandaag voor een prikkie te koop!

Popcorn van meester Martijn, dat verkoopt altijd op de jaarmarkt!

Schoolkrant Winter 2013 - 8

De ruime mantel leren delen.

Op de Vrije Scholen krijgen de kinderen niet alleen onderwijs, maar worden ze ook vaak gehuld in, of omhuld met de rijk geschakeerde en zielen-verwarmende jaarfeestenmantel.

Op 11 november vieren we op Vrije Scholen elk jaar het Sint Maartensfeest. Het Sint Maartensfeest is het eerste in de rij der feesten op weg naar Kerst/Driekoningen. Het sluit de zomertijd definitief af. Het is inmiddels echt herfst geworden. Het wordt guurder en de winter is in de verte al in aan-tocht, zo lijkt het.

Zeker wanneer de Zomertijd weer naar de Wintertijd verzet is, is het donker wat ons ‘s avonds al vroeg tegemoet komt. Voor mensen die depressiegevoelig zijn, komt er weer een zwaardere tijd aan. Het licht van de zon en de zomer kan de ziel niet ondersteu-nen. De eigen innerlijke positieve kracht; daar moet je het in donker wordende tijden van hebben.

Voor de jonge kinderen is het Sint Maartensfeest vooral een herfstfeest waarbij het donker worden stemmig overstemd wil worden door het lichtje in de lantaarn. De heerlijke soep geurt door de school. De wereld is gelukkig nog steeds Goed. In het donker lopen deze kinderen de stemmige St. Maartensoptocht, nadat ze de Ontmoeting van Sint Maarten met de bedelaar gezien en beleefd hebben. In de legende blijkt de kou-kleumende bedelaar, waarvoor de Romeinse soldaat Maarten zijn halve

mantel afstond, niet alleen de Naaste te zijn waar-voor Maarten mededogen voelde, maar in de daarop volgende nachtelijke droom verscheen de bedelaar als een beeld van God zelf. En bleek Maarten niet zomaar een daad van naastenliefde gesteld te hebben aan een arme drommel, maar in feite aan het beeld van God zelve!

Voor de oudere kinderen was de invulling van dit jaarfeest in eerdere jaren door allerlei redenen wat ‘achterop’ geraakt. Vorig jaar heeft groep 8 echter voor het eerst weer een invulling aan het feest kunnen geven en hebben ze de ‘Ontmoeting van de Bedelaar met Sint Maarten’, bij het openlucht altaar van Boer Kuipers, mede sfeervol vorm gegeven.

Inmiddels was de groep 6 vorig jaar ook al in grote mate aanwezig (op vrijwillige basis) bij de lampion-nenoptocht van de jongere kinderen.

Dit jaar hebben we de stap gezet om alle kinderen van onze school weer bij het Sint Maartensfeest te betrekken. De inhoudelijke richting daarbij was om de oudere kinderen hun mantel te laten delen met de medemens.Groep 8 zou weer de Ontmoeting van Bedelaar en Maarten bij Boer Kuipers mede verzorgen. De groepen 6 en 7 zouden elk hun invulling zoeken vanuit het Thema ‘Je mantel delen’.

Voor mijn eigen groep 6 heb ik er dit jaar voor geko-zen om met de kinderen naar het verzorgingstehuis Pannehoeve te gaan. Om daar de vreugde van onze eigen Sint Maartensmantel - heel eenvoudig maar ook heel wezenlijk- te delen met de oudere


medemens die daar verzorgd en gehuisvest is. In het donker droegen de kinderen de verlichte pompoenen zingend de zaal in waar de bejaarden tezamen gekomen waren en werd het lied weer als vroeger, uit volle borst gezongen. Ondertussen speelden twee kinderen improviserend op de tekst het gezongen verhaal over deze legende.

Wie dat wilde mocht daarna een van de pompoenenvan de kinderen in ontvangst nemen, voor ‘op de kamer’. Tevens stonden diverse kinderen hun eer-der in de klas vervaardigde Sint Maartenstransparantaf. Niet alle kinderen vonden dit overigens even gemakkelijk. En dat mag. Dit zijn belangrijke socialeprocessen waar de kinderen mee in aanraking komen en waarin ze zich kunnen ontwikkelen.

Voor zowel de ouderen als ook de kinderen een vreugdevolle ontmoeting en een moment van, ik zou bijna willen zeggen, geestelijke mantelzorg.

Het mooie is overigens dat uit dit contact een tweede initiatief gegroeid is. En dat is dat we bij de ingang, binnen, in het verzorgingstehuis een 5 of 6-tal keren op bezoek zijn gegaan om een grote 45 m2 witte wand met onze hele klas te beschilderen.

Vol overgave wordt er door de kinderen gewerkt. En de bewoners slaan dat met vertedering gade. Het geheel is inmiddels kunstzinnig en met grote

inzet tot kleur en vorm tot een positieve entree-mantel geworden. Zichtbare levenskracht, op een plek waar levenskrachten aan het afnemen zijn. Optimisme en toekomstgerichtheid van kinderen, waar een zekere gelatenheid en het verleden zich sterk op de voorgrond van de ziel van de bewoners dreigen te dringen. De Mantel der Liefde mag hier de positieve klank hebben die ze in het spreek-woordelijke gezegde vaak verloren heeft!

Tenslotte hebben de kinderen van onze school, dit jaar, net als vorig schooljaar de gelegenheid gehad om ook nog op een geheel individuele wijze hun mantel te delen wanneer ze die zelf als ‘ruim zittend’ herkenden. Dat konden ze doen door een schoenendoos te vullen met spulletjes waar een kind elders in de wereld blij van wordt. Vorig jaar is deze gelegenheid wat explicieter naar voren gebracht en heb ik met name in mijn eigen klas de kinderen op die mogelijkheid gewezen. Dit jaar is dat minder nadrukkelijk dan vorig jaar gebeurd, omdat het echt een vrije daad zou moetenzijn en geen enkele opgedrongen ‘morele verplich-ting’ of zoiets. Vandaar dat de aanwijzingen en de websitegegevens daarvoor alleen in de Peelland-koerier zijn afgedrukt, opdat het eigen initiatief en de eigen wil maximaal zouden kunnen zijn.

Op onze Vrije School zijn we overigens in het algemeen wat terughoudend in de confrontatie van de kinderen met ‘het wereldleed’. Tot en met groep 5 mogen de kinderen de wereld onverkort als ‘goed’ ervaren en beleven. Vanaf groep 6 ‘zien’ de kinderen in de wereld rond en ontdekken ze schrammen en scheuren in dat beeld. Vandaar dat we bij de actie ‘Schoenenmaatjes’ vooral aan de kinderen vanaf groep 6 dachten. Wanneer binnen families het delen van de eigen mantel echter al eerder beleefd is of aan de orde gesteld werd, konden uiteraard ook jongere kinderenaan deze actie mee doen.

Wanneer het Feest van de gedeelde mantel gevierdwordt, is de buitenwereld nadrukkelijk ook in beeld. Wanneer Sint Nicolaas ontmoet wordt, of vanaf groep 6 de kinderen elkaar speciale aandacht in de vorm van een surprise met eventueel gedicht geven, is de blik al wat meer naar de eigen bin-nenkring gericht. De Adventstijd en het daaropvol-gende Kerstfeest doen de kinderen nog verder naar binnen keren en dan wordt de intimiteit en warmte van de eigen binnenkring van klas en gezin sterk beleefbaar.

Wanneer na Nieuwjaar het Driekoningenfeest aan-breekt begint de blik zich alweer een beetje naar buiten te richten. De jonge kinderen verlangen dan ernaar de rode, groene en blauwe mantel van een der Koningen zelf te mogen dragen.

Op de Vrije School delen we en dragen we graag onze jaarfeestenmantel!

Sjaak van den Heuvel groepsleerkracht van groep 6


Kerstfeest

Deze keer een kerstartikel uit de Oude Doos! Ik vond een oude schoolkrant uit december 1985 met daarin dit mooie stuk van meester Peter. Hij gaat bijna met pensioen en het leek ons heel passend dit artikel nogmaals te plaatsen!

Het kerstfeest is in aantocht. Over enkele weken wordt er over de hele wereld kerstfeest gevierd.Als je de mensen die zo over de aardbol ver-spreid zijn, zou vragen hoe ze dat kerstfeest vieren dan kon ’t wel eens zijn dat in de wijze van vieren nogal eens verschillen voorkomen.

Sommigen nemen het ervan door eens lekker uit te gaan, een paar dagen naar familie bijvoorbeeld. Anderen gaan naar de wintersport, weer anderen blijven thuis en vieren het kerstfeest in hun gezin. Weer anderen gaan juist met kerstmis naar de kerk, misschien wel de enige keer in het jaar. In gezinnen is het vaak de enige tijd dat er uit de bijbel wordt gelezen na het eten of voor het slapen gaan.

Kerstbomen staan er bijna overal op allerlei wijzen versierd, ja zelfs tot in Afrika aan toe kun je de kerstbomen tegenkomen. De Kerstman leeft op vele plaatsen. Er wordt gezongen onder de boom. De straten zijn extra verlicht. Er wordt gehunkerd naar kerstsfeer en o, wat ben je eenzaam in die tijd als je niets aan het kerstfeest doet. Wat moet die tijd dan kil en kaal zijn als je probeert door al deze feestvoorbereidingen heen te glippen en er niets aan wilt doen. Wat een verdriet zal ’t geven als mensen noodgedwongen, door omstandigheden, ziekte of contactgebrek niets aan kerstmis kunnen doen.

Maar toch… Het bovenstaande is allemaal uiterlijkeschijn. Het is het omhulsel, de buitenkant van het kerstfeest, dat voor ons mensen toch van groot belang is.Over de verdieping van het kerstfeest is nog niets genoemd. Wat is de betekenis van dit feest, welke achtergronden hebben ermee te maken en in hoeverre is de mens wel of niet bereid zich daarin te verdiepen? Ook hier, in deze verdieping, zijn er weer vele mogelijkheden en wegen die gegaan kunnen worden.


Typisch is dat al deze verschillende gedachten over het kerstfeest toch meestal uitkomen bij eenzelfdegrootheid, namelijk ‘De Liefde’. De liefde die de mens, ieder mens eigenlijk, als opdracht in zich meedraagt en waarmee hij de wereld ingaat. Juist bij het kerstfeest komt die gedachte, die zo vaak vergeten wordt, weer naar boven. Dan wordt de mens weer met z’n neus op de feiten gedrukt, hoe vaak hij in ’t afgelopen jaar die opdracht vergeten is. Maar toch is dat minder belangrijk dan de voorne-mens die weer gemaakt worden in deze kersttijd om het weer beter te gaan doen, want dat is de kracht die van het kerstfeest uitgaat.

In de grootste duisternis, in een onherbergzame streek, in armoe en eenvoud, in een stal tussen de dieren te midden van een herdersvolk, werd het kind Jezus geboren. Ver weg van alle mensen van betekenis. Buiten de maatschappij zou je haast kunnen zeggen. En juist op die plek.

Op die donkere plek in de kerstnacht werd het licht geboren. Het licht dat schijnt in de zielen van de mensen. En met dat licht, dat in de mensenharten schijnt wordt een opdracht gesteld, de grootste op-dracht die er voor de mensheid ontstaat: ‘De Liefde’.

Naast de opdracht van ‘De Liefde’ bestaan er nog twee grote opdrachten die aan de mens gesteld zijn. Allereerst is er de opdracht om macht en kracht te gebruiken, want die zitten ingebed in de natuur om ons heen maar ook zeker in onszelf.Maar de liefde, die zal die machten en krachten moe-ten leiden opdat ze tot het goede gericht zullen zijn.

Als tweede opdracht die aan de mens gesteld is geldt ‘het verkrijgen en gebruiken van wijsheid’. Niet in de zin van geleerdheid maar in de zin van het verkrijgen van diepe inzichten die ten dienste worden gesteld aan anderen. Ook die wijsheid moet geleid worden door de liefde en daarom is liefde dan ook de hoofdopdracht want ze is grootser dan wijsheid en kracht.

En juist worden deze drie opdrachten verzinne-beeld in de geboorte van het kind Jezus, in de kerstnacht aan de rand van de samenleving.

Want wat is er niet wijzer dan de Wijsheid die inge-bed ligt in het lichaam van een kind? Alle wijsheid die je daartegenover zou zetten zou in ’t niet vallen.Juist dat kinderlichaam is voorbestemd om het licht, de liefde aan de mensheid te brengen. Door de machteloosheid van het kind, drijft het de spot met alle machten en krachten van de wereld. Want macht gebruiken heeft alleen zin als er zich een tegenmacht doet gelden. Met kerst gedenken we

het kind, dat nog machtelozer en toch wijzer is dan andere mensenkinderen en door zijn aanwezigheid de hoogste liefde tentoonspreidt, waar de wijsheid en de macht stil bij moeten worden.De kerstnacht zou het moment moeten zijn dat het begrip geboren wordt van echte, ware liefde die boven alles uitgaat.

Met de geboorte van Jezus Christus vieren we dus eigenlijk het ontwaken der liefde en dat hebben we nodig voor elk moment van ons leven, ook buiten de kersttijd om.

Maar de kersttijd kan, als bezinningstijd, even mis-schien in een moment, hoe je het feest ook bena-dert, laten voelen wat wereldliefde is. Beschrijven kun je dat begrip niet, want het is erg persoonlijk, maar toch tegelijkertijd zo algemeen. Maar als je er als mens naar streeft om bij alle beslissingen en ont-moetingen in ’t dagelijks leven, even terug te denken aan dat ene moment van wereldliefde dat ons in de kerstnacht geschonken wordt, iedere keer weer, dan moet daar wel een positieve invloed vanuit gaan en zou er direct een groot gevoel van schaamte ontstaan als we als mens dingen zouden doen die niet bestaan mogen.

Dat gevoel wat in de kerstnacht kon ontstaan, verbindt alle mensen, alle wezens met elkaar door de machtigste impuls die ons gegeven werd in Bethlehem. De impuls van de liefde die ieder jaar weer in de harten van de mensen ontstoken wil worden.

Peter Le Cocq

Bron: Een voordracht van Rudolf Steiner, gehouden in Berlijn op 24 december 1912. Uit: De geboorte van het aardelicht uit de duisternis van de kerstnacht. Uitgeverij Zevenster Zeist.

Wintertijd

Donker is de aarde, de bomen zijn nu kaal…Wanneer ik dat lied weer voor het eerst hoor, voel ik gelijk de warmte en de sfeer van de advent- en kersttijd. Een tijd van donkerte buiten, en een sfeervol warm licht binnen. Ik voel altijd bij mezelf dat mijn lichaam en geest tijdens deze tijd aan het genieten zijn. Even weer pas op de plaats en stil staan bij deze prachtige tijd van het jaar. Dit zelfde gevoel probeer ik ook altijd over te brengen aan de kinderen in mijn klas.

In groep 3 is dit misschien nog wel het meest bijzonder. Met allerlei creatieve activiteiten werk je letterlijk toe naar het midden. Het lopen van je eigen weggetje, helemaal alleen in het donker, om dan vervolgens jouw lichtje te plaatsen in het grote geheel. Een prachtig beeld, dat velen zich nog zo goed kunnen herinneren. Maar ook in groep 4 is dit iets dat niet zomaar achterwege blijft. Vanuit het grote geheel werken we steeds dichter en kleiner naar het midden om daar de verstilling en de warmte te mogen ervaren.

In de klas kun je dat zien in de werkjes van de kinderen, en tijdens advent in de opstelling van de klas en de vele kaarsjes. Tijdens Sint Maarten begint het voor mij al te kriebelen. De school die helemaal donker blijft en waar enkel een aantal kaarsjes hun best doen om toch een beetje licht te geven. Ook in de klas brandt dan slechts één kaarsin het midden van de cirkel en de lampionnetjes aan de rand van de kring. De kinderen komen op deze manier van nature rustig en stil, vol verwon-dering de school en de klas binnen. Ze zoeken hun zelfgemaakte lampion, meestal in de vorm van een prachtig versierde pompoen.

Na Sint Maarten probeer ik in de klas de sfeer van dat lichtje dat nog zo in zijn eentje staat te stralen vast te houden. Dat doen we door opbouwend elke ochtend te beginnen in rust en donkerte. Naarmate de kersttijd dichterbij komt, wordt het ook steeds donkerder in de klas en hebben we steeds meer lichtjes nodig die ons helpen de weg te vinden.

Elke ochtend zingen we het lied ‘Donker is de aarde’. Hierbij staan we elke week stil bij één van de cou-pletten. Ik neem de kinderen mee in de schoonheidvan het lied, zowel in de melodie als in de tekst. Als ze zich over durven te geven aan deze prachtige tonen, zie je ze van binnen warm worden en stralen hun oogjes. Ze worden rustig en zijn klaar om te

beginnen aan de dag. Dit lukt nog niet elke dag, zeker niet als hun hartjes onrustig kloppen door de zwarte Pieten en Sinterklaas die ’s nachts zijn langs geweest. Maar juist dan vind ik het mooi om te zien hoe de kinderen meegenomen kunnen wor-den in de sfeer en rust die heerst in de klas.

Na de adventstuin die groep 3 mag bewandelen, zie je in de klas terug dat we dichter bij elkaar ko-men. De tafels zijn geordend in een U-vorm, zodat we knusser bij elkaar zitten. Onze ogen zijn gericht op het midden, daar waar de adventskaars zijn best doet om te stralen en ons met zijn warmte en licht te vullen. Elke ochtend komen de kinderen opnieuw binnen in deze ruimte van donkerte, waar enkel de kaarsjes hen de weg wijzen.

Ook Jozef en Maria gaan die weg, zij gaan op weg naar Bethlehem. Zij zullen langs elk kind komen, op zoek naar een plek om te rusten, om uiteindelijk op de dag dat we het kerstfeest vieren, te zijn aan-gekomen in het stalletje waar Maria haar godeskindzal krijgen.

Zo leven wij met de hele klas toe naar de verstilling en de sfeer om samen de adventtijd ieder jaar weer opnieuw intens te beleven. We genieten van de stilte en de donkerte, maar ook van de warmte binnen met zijn stralende lichtjes.

Dit gevoel en deze sfeer wens ik eenieder toe! Een hele fijne kersttijd.Opdat het kerstlicht strale, in onze harten rein.

Juf Sanne

Adventstuintje

Ouders met grotere kinderen kunnen het zich vast nog wel herinneren: het adventstuintje in groep 3, een bijzondere gebeurtenis. De aula is donker, in het midden ligt een spiraal van dennengroen. Elk kind krijgt een appel met daarin een kaarsje. In het midden van de spiraal staat een grote kaars. Elk kind mag daar zijn lichtje gaan halen.

De spiraal van dennengroen kun je zien als symboolvan de levensweg. Het kind gaat het licht ophalen en schenkt het ook weer weg door zijn kaarsje ergensop zijn weg neer te zetten.

Met advent gaan we op weg naar kerst, we groeien toe naar een bepaald punt. Het kerstfeest is het feest van het licht alsook het feest van de liefde. Het licht van de grote kaars verlicht je pad. We willen onze kinderen vertrouwen meegeven voor de toekomst. Het licht van de kaars wil zeggen: er is altijd licht in de duisternis, er is altijd hoop, heb ver-trouwen!

Aan de manier waarop kinderen het adventstuintje lopen, is veel af te lezen. Elk kind zal op zijn eigen specifieke wijze deze weg afleggen. Zoals elk kind ook zijn eigen levensweg op geheel unieke wijze zal bewandelen. Op het prikbord bij groep 3 kunt u een aantal foto’s bewonderen van dit mooie gebeu-ren. Ik zal proberen in woorden te omschrijven wat ik zag vanmiddag:

‘Ik pak de appel aan. Met stevige stappen ga ik op weg. Mijn blik gericht op de kaars waar ik naartoe

moet. Zonder aarzelen hou ik de kaars in de vlam.Ik weet al waar ik mijn lichtje neer ga zetten. Daar!’

‘O wat een mooie appel! En wat leuk om tussen die takken door te lopen.Zie ik daar oma zitten? Ja hoor!Wat een lange weg is het eigenlijk.Hé kijk, daar zie ik al een appeltje met een kaarsje staan.O daar is de grote kaars al. Ik steek mijn lichtje aan.Waar zal ik het eens neer zetten? Eerst maar eens een eindje lopen.Kijk, ik zie meester staan. En wat hoor ik een mooie muziek!O ja mijn kaarsje…! Nou, ik zet ‘m hier maar neer. Dag mama!’

‘O nu ben ik aan de beurt…Ik hoop maar dat mijn kaarsje niet om gaat vallen… Ik kijk heel goed uit waar ik loop.Hé, de rondjes die ik loop, worden steeds kleiner en kleiner.Ik steek mijn kaarsje aan, heel bedachtzaam.Waar zal ik het neerzetten…? Daar ginds maar, dat ziet er goed uit. Nu voorzichtig weer de weg terug zonder iets om te stoten… Gelukt!’

‘Met mijn kaarsje loop ik de weg, in hetzelfde rustigetempo als altijd.Ik steek mijn kaarsje aan en zet hem rustig neer op een mooi plekje in de spiraal.Dat was fijn om te doen!’

Ik heb genoten van alle kinderen die zo’n mooi beeld lieten zien!


Schoolkrant Winter 2013 -

De leerlingen van groep 4 zijn op ieders eigen wijze bevlogen en verbonden aan de BoekenSnoeper. Elk kind heeft naar eigen kunnen in woord en/of beeld expressie gegeven aan zijn beleving.

Groep 4! Wat hebben we genoten van jullie

wel! In de BoekenSnoeper gaan we al jullie tekeningen en teksten ophangen!

de BoekenSnoeper?

zijn klaar met lees- en uitleen-

de boeken. De tasjes worden gemaakt. Dit

lenen. De bieb-collectie, die helemaal lees- en uitleen klaar is, bestaat nu uit 305 boeken! Beste ouders, namens alle kinderen: heel hartelijk dank!

Na de carnavalsvakantie is groep 3 (de klas

ders van groep 3 gaan we eraan werken om de bieb dan ook voor hen open te stellen.

Tot BoekenSnoeps!

Janna

Romijn


Muis

Eline

Teuntje


Vogelvoer maken!

Help ons de winter door!!

Stap 1: koop een blok frituurvet in de su-permarkt en een zadenmengsel (of maak zelf een mengsel). Koop geen vloeibaar vet en gebruik ook geen kippenvoer, want die zaden zijn te groot en te hard voor tuinvo-gels. Goede mengsels bevatten stukjes pinda, zonnebloempitten, mais en andere kleine zaden.

Stap 2: smelt het vet in een pan en meng een even groot deel van het zadenmengsel erin. Maak het vet niet te warm, gewoon smelten is goed genoeg.

Stap 3: giet het nog warme vet-met zadenmengsel in een bloempot, leeg melkpak, conservenblikje, glas of andere container en laat het daarin stollen. Geen plastic, want dat smelt. Zorg wel dat je er ook een stevige katoenen draad inhangt, zodat je de bol straks ergens aan kan ophangen. Een goede tip is om een stokje of bijvoorbeeld een spijker aan het einde te knopen en op de bodem of bovenkant te leggen zodat de draad minder makkelijk uit de bol schiet als je hem straks ophangt.

Is het vet uitgehard? Hang de vetbollen dan op minimaal 1,5 meter boven de grond. Let even goed op dat katten en er niet bij kunnen of naartoe kunnen springen.

Vooral mezen zoals ik, zullen al snel afkomen op je hangende vetbollen. Wil je ook andere vogels zoalsmussen, merels en lijsters te vriend houden, strooi dan ook wat zaden op een beschutte, sneeuwvrije plek op de grond of een voertafel. Zo kunnen ook deze minder lenige vogels hun kostje bij elkaar scharrelen en pikken.

� Zie je het verschil?!!

In een kopje met een stokje

In een uitgeholde sinaasappel

Vogelvoer in een uitgeholde pompoen is ook leuk, kan je een soort vogeleet-huisje van maken


Winteruitjes

IJssportcentrum Eindhoven

8400 m2 ijsIJssportcentrum Eindhoven beschikt over drie mooie schaatsbanen: de 400-meterbaan, de ijshockeybaan en de trainingsbaan. De 400-meterbaan is semi-overdekt. Je schaatst binnen en hebt toch het gevoel dat je buiten bent.De ijshockeybaan is 30 bij 60 meter groot en bovendien heerlijk verwarmd

Entreeprijs:0-3 jaar gratis4 jaar en ouder € 7,80Gezinskaart € 23,-(4 personen, minimaal 1 volwassene)Niet schaatsende bezoeker €4,40Reistijd: 20 min.*

www.ijssportcentrum.nl

Boerenbonds-museum Gemert

In de kerstperiode is het dorpsplein van het Boerenbondsmuseum verlicht en is het hele museum in kerstsfeer en ’s avonds te bezoeken. Er komt een grote kerstboom, een kerststal met levensgrote beelden. Daarnaastallerlei kleine kerststalletjes, engeltjes en mooie verlichting. Ook zijn er diverse lekkernijen te krijgen. De ijsbaan met echt ijs maakt het plaatje dit jaar helemaal af.

Entreeprijs:0-3 jaar gratis4-12 jaar € 2,00Vanaf 12 jaar € 4,00Reistijd: 20 min.*

www.boerenbondsmuseum.nl

Buitencentrum De pelen Staatsbosbeheer

Bij buitencentrum De pelen worden allerlei leuke activiteiten georganiseerd in de kerst-vakantie. De Grote Peel is een landschap van water, heidevelden, zandruggen, berken en open vlaktes begroeid met pijpenstrootje. Je kunt op eigen houtje wandelen door het gebied, maar het is ook mogelijk met kinderenhet Kabouter pad te lopen. Of maak in het donker een spannende wandeling met de boswachter

Prijs activiteiten:Volwassenen € 7,50Kinderen € 7,50Reistijd: 30 min.* Check de site!

buitencentra.nl/buitencentrum-de-pelen

Fort Altena 2e KerstdagWerkendam

Op 2e kerstdag is Fort Altena te Werkendam geheel in kerstsfeer gehuld. Compleet met een flinke kerstboom, een gezellige vuurplaats voor het roosteren van marshmallows, warme choco-lademelk en glühwein, een verhalenverteller, activiteiten voor de kinderen, zoals Oud-Hollandsespelletjes, fakkels maken en knutselen, live muzieken speciale kerstrondleidingen. Het kan er druk zijn, kijk op de web-site!

Donderdag 26 december 2013: 11.00 - 17.00 uur

Entreeprijs:€ 5,00 p.p.Reistijd: 1 uur*

www.kwartier-meesters.nl*Reistijd vanuit Helmond


Meester Peter gaat met pensioen!

Nog maar een dikke week dan zit het erop! Die meester met die bijzondere achternaam, Peter Le Cocq d’Armandville, gaat met pensioen!Dat laten we natuurlijk niet ongemerkt gebeuren.Deze schoolkrant blikken we samen met hem terug op een (bijna) 30 jaar durende verbintenis met onze school.

Het is 29,5 jaar geleden dat Peter een sollicitatie-gesprek had op onze school. Hij werkte toen al 9,5 jaar op de Wilhelminaschool hier in Helmond. Hoe kwam het dat hij besloot te solliciteren?

‘In mijn examenjaar van de pedagogische academiegingen we met de hele klas naar de open dag van de Vrije School in Eindhoven. Daar ontmoette ik Els Götgens. Zij was een groep kinderen iets aan het vertellen, in een ruimte waar mensen steeds in- en uitliepen, maar er ging een enorme rust van haar uit. Het intrigeerde mij. Ik kocht daar een boekje en later nog een en dat was mijn eerste vluchtige kennismaking met de Vrije School.’

‘Na mijn studie ging ik meteen werken op de Wilhelminaschool. Tegelijkertijd begon ik aan een studie voor gymleraar, want dat was wat ik eigenlijk wilde. Die studie was in de avonden in Eindhoven. Daar kregen we opvoedkunde van een leraar die Drenth heette. Hij deed dat vanuit een antroposofi

sche achtergrond. Het sprak mij erg aan, ik vond het heel bijzonder.’

‘Een derde aanraking met de antroposofie kwam vanuit een hele andere kant. Ik volleybalde toen elke vrijdagavond in De Dreef in Aarle-Rixtel met collega’s van de Wilhelminaschool. Daar ontmoette ik Eugène die bij een ander team speelde. We raakten eens in gesprek en ik vroeg hem naar de Vrije School. Hij nodigde me uit bij hem thuis en wist me nog enthousiaster te maken. Ik wilde mijn kinderen ook op de Vrije school.’

En hoe zat dat met je vrouw Floor? (Voor de oudersdie het nog niet wisten: Floor is kleuterjuf op de Vrije School in Uden en heeft in het verleden ook op onze school als invalkracht gewerkt.)‘Mijn vrouw Floor was nog niet meteen zo enthou-siast als ik! Maar dat werd ze later gelukkig wel. Onze oudste zoon Ernst was net te oud om in Helmond naar de Vrije School te kunnen gaan, hij heeft de Wilhelminaschool gedaan en is daarna in klas 7 in Eindhoven begonnen. Arthur is wel in Helmond bij de kleuters begonnen.’

‘Inmiddels had ik mijn opleiding voor sportleraar afgemaakt, maar ik wist toen al dat ik daar niet verder in wilde: ik wilde naar die Vrije School! Ik vond het steeds zo jammer dat je na een jaar gewerkt te hebben met een klas, je ze weer ‘af moest geven’. Op de Wilhelminaschool had ik ondertussen al het nat-in-natschilderen geïntroduceerd en had ik een doosje bijenwasblokjes in de klas. Ik had daar klas


4 en liep daar toch tegen wat problemen aan. Het orde houden in de klas heb ik altijd lastig gevon-den. Ik belde eens Els Götgens op om wat tips te vragen en hoorde van haar dat de vierde klas na-tuurlijk het ‘crisisjaar’ is. Iedereen heeft het daar moeilijk! Dat sterkte mij wel. Zij nodigde mij uit bij haar thuis en vertelde nog veel meer over die an-troposofie.’

‘Toen er dan ook een vacature kwam hier op school heb ik meteen gereageerd. Onze jongste zoon Arthur zat toen in de kleuterklas en ik ben begonnen met de eerste klas. Dat was in het ge-bouw aan de Abdijlaan. Daar hebben we maar kort gezeten want al snel gingen we verhuizen naar de Helmondselaan. De eerste commissie waar ik in zat was de grondsteencommissie. Een hele bijzon-dere gebeurtenis om daar deel vanuit te maken.’

Je bent begonnen in de eerste klas, hoe kwam je uiteindelijk bij de kleuters terecht?‘Ik heb een heel rondje gedaan tot en met klas 7. Daarna meteen weer een ronde, dat was nog maar tot klas 6. De zevende klas hadden we toen al niet meer hier op school. Toen ging juf Irene weg en ontstond er een vacature bij de kleuters. Omdat het leerlingenaantal terugliep moest dat opgevuld wor-den door iemand binnen de school. Ik heb er veel met Floor over gepraat die inmiddels kleuterjuf in Uden was en het leek me een mooie nieuwe stap.’

‘Ik heb toen echter al wel meteen gezegd: ik wil later nog heel graag een ronde maken. Na acht jaar kleutermeester te zijn geweest begon ik dus nogmaals aan een nieuwe eerste klas.’

‘Helaas pakte dat niet zo uit als ik gehoopt had. De eerste 4 jaar waren heel fijn maar daarna kwam er een soort omslag. Ik weet niet precies wat het geweest is. Misschien was ik te oud? Ik kon in elk geval niet mee in die omslag. Met pijn in het hart hebben we toen besloten om een ander de klas over te laten nemen. Dat was een raar jaar. Ik heb een jaar van klas geruild met Martijn en ook dat jaar heb ik het de tweede helft erg lastig gehad. Uiteindelijk is het een goede beslissing geweest, maar het was zwaar.’

En toen weer terug naar de kleuters?Ja, sinds anderhalf jaar ben ik weer volledig ‘terug’ bij de kleuters en ik ben hier helemaal op mijn plek. Ik hou van de kleuterpedagogie. Kleuters zijn zo heerlijk open en onbevangen, zo puur.

Naast het leerkracht zijn, heb je ook verschillende andere functies vervuld op school?‘Ja, ik heb ongeveer 20 jaar in de jaarmarktcom-

missie gezeten. Ook heel lang heb ik in de MR en de coördinatie gezeten. Vroeger hadden we geen directeur en deden we bij toerbeurt het voorzitter-schap van de coördinatie. Ook zat ik in de school-tuincommissie. Vijf jaar lang hebben we elke zater-dagochtend met een groep ouders de hele school-tuin aangeplant en bijgehouden. En ik regisseer al een aantal jaren het paradijsspel.’

Een beetje een flauwe vraag, maar wat is je mooisteherinnering als je iets moet noemen uit de afgelopendertig jaar?‘Dat zijn toch wel de kampen! Mijn eerste klas ging op kamp naar Terschelling, heel primitief naar een locatie buitendijks, geweldig. We gingen met de hele klas naar een optreden van Hessel! Met de volgende klas gingen we op survivalkamp in de Ardennen, ook heel leuk. En zeker zo bijzonder was de Engelandreis met mijn laatste klas. Daar bewaar ik hele mooie herinneringen aan, ook omdatdat voor mij het afscheid van die klas was.

En dan nu met pensioen! Hebben jullie al plannen? (Floor gaat namelijk tegelijkertijd met pensioen!)‘Ja, we zijn op 2 januari 40 jaar getrouwd. Dat was eigenlijk de aanleiding dat we dachten: laten we dan die datum als uitgangspunt nemen voor ons beider pensioen. We hebben eigenlijk drie dingen ‘op de agenda staan’: ik wil veel gaan wandelen met een goede vriend in Limburg. We zijn natuur-liefhebbers en hij maakt films voor onder andere Staatsbosbeheer. Ik help hem daar dan bij, heel erg leuk. Dan hebben we de sleurhut! We gaan graag naar Schotland, Ierland, Zweden. Dat willen we veel gaan doen. En als derde staat toch wel op de agenda om het huis eens op te gaan knappen. Dat is er maar niet van gekomen de laatste jaren!’

Dertig jaar samenvatten in een artikel in de school-krant is natuurlijk onbegonnen werk. Zeker is dat we een zeer ervaren en betrokken iemand gaan missen op school. Iemand die enorm veel gegeven heeft aan onze school en zo te horen, heeft hij er gelukkig ook veel voor terug gekregen. Tja, wat kun je dan nog meer zeggen… ‘Bedankt’ is ook zo afgezaagd…

Ik moet denken aan mijn kleuter van vorig jaar die bij meester Peter in de klas zat. Elke keer als hij meester tegenkwam in de school of op het plein, straalden zijn oogjes en gaf hij hem een flinke knuffel… Dat beeld zegt mij meer dan duizend woorden!



Inleiding in de antroposofieOp 22 oktober jongstleden was mijn broer ja-rig. Normaal ga ik altijd naar hem toe op zijn verjaardag, maar nu had hij geen tijd. Hij had een bijeenkomst/infoavond op jullie school. Zijn dochter Janske Lintermans is hier een leerling en hij vind het daarom belangrijk on-danks zijn verjaardag naar deze avond te gaan. Bovendien zou meester Eugène Plessen een interessant onderwerp bespreken. Ik had geen flauw idee wat hij bedoelde maar ik besloot om mee te gaan.

Het ging die avond over antroposofie, een filosofie gebaseerd op de wetenschap van Rudolf Steiner. Antroposofie is een veelomvattend onderwerp, maar mij is bijgebleven dat vooral werd gekeken naar de innerlijke ontwikkeling van een kind, en dan met name naar het zintuigvrije denken. Kortom het bewustzijn van het kind staat centraal.Op het einde van de avond beloofde ik een stukje te schrijven. Er werd gezegd dat ik niet inhoudelijk op de stof hoefde in te gaan, maar ik wil toch een tip van de sluier oplichten.

In de antroposofie hanteert men 4 basis persoon-lijkheidstypen: melancholisch, flegmatisch, sangui-nisch en cholerisch. Melancholische mensen houden van structuur en orde. Ze zijn harde werkers die graag orde brengenin de chaos. Materiële bezittingen en diepgaande relaties zijn zeer belangrijk. Flegmatische mensen zijn gevoelige dromers. Ze zijn zeer sociaal en luisteren graag naar anderen. Relaties zijn heel belangrijk voor flegmatische per-sonen en ze houden van rust in hun leven. Sanguïnische mensen zijn dromerige types die opgewekt door het leven gaan. Ze houden van be-weging en zijn zeer creatief. Ook zijn ze bijzonder sociaal. Hun optimisme en levenslust worden vaak benijd door anderen.

Cholerische mensen zijn initiatiefnemers. Dit zijn mensen die anderen kunnen overtuigen. Ze leven vol vuur en vallen snel op in een massa.

De heer Plessen verduidelijkte de basistypes door een typetje uit een klas te spelen. Door de basistypes zo uit te beelden en toe te spit-sen op leerlingen was er veel herkenning. De heer Plessen benadrukte wel dat dit geen stereotypes zijn. Naast de basistypes zijn er natuurlijk ook gemengde types. Het is absoluut niet de bedoeling om leerlingen in hokjes te plaatsen. Echter kunnen de persoonlijkheidsindelingen erg nuttig zijn om kinderen en hun ontwikkeling te begrijpen.

Door zijn voorbeelden werd het mij erg duidelijk hoe een ontwikkeling van een kind kan lopen. Ook heb ik meer inzicht gekregen in hoe je signalenkan oppikken en wat je daar wel of juist niet mee kunt doen. Een kind moet ten alle tijden zichzelf kunnen zijn, maar het kan geen kwaad om te kijkennaar wel type je kind neigt. Zo kun je je kind wel hier en daar bijsturen, motiveren of afremmen.

Ik vind het erg bijzonder dat jullie school op deze manier aandacht aan het welzijn van hun leer-lingen besteed. Dat door de uitleg van antroposofieeen handvat word aangereikt om te kijken naar kinderen en hun ontwikkeling thuis en op school. Het is speciaal dat er door ouders en voor ouders zulke infoavonden worden georganiseerd en dat de leraren daar zulke mooie bijdragen aan leveren. Ik was onder de indruk van de informele sfeer en de eenheid tussen ouders en leraren die zich sameninzetten voor de kinderen.

Kortom mijn broer had gelijk, een erg interessante en leerzame avond. Graag zou ik nog eens komen want geloof me het is de moeite waard!

Groetjes, Brendy Lintermans


‘Etiket’ of persoonlijkheid

Woensdag 20 november was de derde informa-tie avond, van het ouderkwartier. Ditmaal ging het over kinderen waar een etiket aangehangen wordt of met een sterke persoonlijkheid. Namens de school waren Hans Dekker en Francis van Bloemenhuis aanwezig.

Hans opende de avond, hij maakte gebruik van het nieuwe digibord voor de bovenbouw. We kregen als groep een film te zien, waarbij we de volgende opdracht kregen: neem waar hoe vaak de basketbal door een team wordt overge-gooid. Aarzelend gaven we antwoord: “uhh 13x?” De volgende vraag luidde: Heb je ook de beer gezien, die de moonwalk deed? Nee, die hadden we, op één iemand na, allemaal gemist.

Wanneer je specifiek gedrag van een kind waar moet nemen, vergeet je te kijken naar andere belangrijke informatie van het kind. Misschien omdatje specifiek op iets let, wat bij dat kind opvalt?

maar er iets mee doen net zo.

Hierna vertelde Francis haar verhaal. Ze heeft het niet specifiek over kenmerken van een etiket, als autisme, ADD of ADHD gehad, maar meer hoe de

de school aan een kind/ouders biedt. Regelmatig wordt er zorg van een gedragskundige ingekocht, om te kijken wat de oorzaak zou kunnen zijn van het gedrag van een kind. Aan de hand hiervan wordt samen met de leerkracht en Francis gesprek-ken gevoerd en bekeken wat voor ondersteuning het kind nodig heeft om zichzelf te ontplooien. Ontplooien, net zoals een zaadje waarvan je niet altijd weet wat het wordt. Uiteindelijk wordt een mooie bloem.

Als een kind een ‘etiket’ heeft gekregen, gaat de Vrije School niet uit van de term etiket, maar van een sterke persoonlijkheid. Deze sterke persoon-lijkheid zorgt voor nieuwe mogelijkheden om te ontplooien, samen met de vier temperamenten.

In twee groepen, begeleid door Hans en Francis, hebben we het spel: ‘Omdenken’ gespeeld. Dit is een spel waarin ieder een probleem kan voorleggen, bijvoorbeeld aan de hand van haar/zijn kind. De andere spelers krijgen 6 kaarten met vragen erop. Ieder stelt om de beurt één van deze vragen. Zo speel je net zolang door, totdat iemand

het omdenken signaleert en dit inbrengt. Mocht die-gene met het probleem het ermee eens zijn, dan is het omdenken een feit en wordt er een ander pro-bleem besproken en als dit niet het geval is, dan wordt er net zolang doorgegaan tot er een ‘omdenkmoment’ heeft plaatsgevonden. Bij het ene groepje was er één onderwerp besproken, bij het andere groepje zijn er diverse problemen be-sproken.

Een leuk en leerzaam spel, waardoor je op een andere manier leert denken. Meer denken aan de ander (inleven) en denken in oplossingen en niet in problemen. Tevens krijg je een andere kijk op men-sen, op hoe zij een probleem zien.

De avond werd afgesloten met een evaluatie van het spel en een slotwoord van Hans.

Hans en Francis bedankt voor jullie heldere verhaalen enthousiasme tijdens deze avond.

Dennis Verheijen

Omdenken is denken in termen van kansen en niet van problemen. Het is een manier van denken waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is, en wat je daar mee zou kunnen. Je gebruikt in feite de energie van het pro-bleem voor iets nieuws.

De grondlegger ervan is Berthold Gunster, schrijver van onder meer ‘Ja-maar® wat als alles lukt’ en ‘Huh?!…de techniek van het omdenken’. Voor meer info kun je kijken op www.omdenken.nl.

Wat staat er nog meer op het programma?!Muziek, gegeven door Anja van den BogaartOp: maandag 13 januari 2014

Euritmie, gegeven door Joosje JansenOp: donderdag 20 maart 2014

Wij zien je graag komen naar ’t OuderKwar-tier! Zijn opa/oma, oom/tante, vrienden/kennissen of anderen ook geïnteresseerd? Dat kan, ze zijn van harte welkom!


De Gaudibank was af, maar tijdens het oprui-men van alle materialen die na het bouwen wa-ren overgebleven, stuiten we op een afdakje met daaronder een hele hoop pallets, takken boomstronken en planken… kortom afvalhout.

Eigenlijk kon dit niet, twee prachtige bouwwerken met deze rommel erachter. Dus op een mooie ochtend zijn wat ouders van groep 6 aan de slag gegaan.

Het was een hele opgraving, maar het werken werd beloond. Een mooie houtoven kwam tevoor-schijn en tussen alle rommel lag zowaar een hou-ten broodschep, een ijzeren pook, en óók de hou-ten deur van de oven.

Rondom de oven werd een pad met sierbestrating gevonden (gescoord van de gemeente, heb ik later vernomen). Langzaam kwamen de vragen: wie heeft deze oven gebouwd, heeft hij het ooit gedaan en zou hij het nu ook nog doen?!

Mmmm… lekker vers gemaakte pizza, warm brood met kruidenboter, appelflappen! Kortom redenen genoeg om dit verder te onderzoeken.

Nadat al het hout was uitgezocht en alle stenen netjes opgestapeld, was duidelijk te zien dat er in meerdere fases aan de oven was gebouwd.Meester Joep bleek de persoon te zijn die het onderzoek verder kon helpen.

De houtoven is in 1988 een project geweest van zijn eerste klas tijdens de bouwperiode. De oven was een ontwerp van Frank Bussemaker, de vader van Machiel. Er zijn verschillende ouders op onze school nu die daar indertijd nog als kind aan mee-gebouwd hebben: Marleen van Glabbeek, Hilke van den Bosch, Marieke Leenen... Het oorspronkelijke model was anders, met een schoorsteentje aan de achterkant, waardoor hij niet goed functioneerde en er heel veel hout nodig was om hem warm te stoken

In juni 2006 heeft Martijn met zijn vorige klas de oven hersteld (dat was dus nodig), er een muurtje omheen gezet en er een afdak boven gebouwd. Ook hier waren veel ouders bij betrokken.

Een paar jaar later heeft meester Quirine, op verzoekvan juf Francien, de schoorsteen naar voren verplaatst, waardoor de oven nu veel beter brandt en te gebruiken is. Samen met zijn klas en een paar ouders (Lodewijk & Lodewijk), een geleende cementmolen en een stapel plavuizen was de schoorsteen snel een feit. De kinderen hebben een jaar later ook nog een hok met schuin afdak aan de achterkant van de oven gebouwd en aan de voorkant van het dak een ‘knik’ gemaakt (hoe noem je zo iets?) voorzien van één rij pannen.

De houtoven is dus tijdens verschillende bouwperi-odes ontstaan, net zoals vele andere bouwsels op

Archeologische opgraving op het schoolplein


onze schoolpleinen (speelhuisjes, muur en toren bij de kleuters, stenen banken, Gaudibank, muur op het grote speelplein).

De oven zou prima werken maar hoe?! Ook dat wist meester Joep, het principe is de oven een uur of 3 flink hoog op te stoken om vervolgens eengedeelte van het vuur eruit te halen, de pizza’s of broden e.d. erin te doen en dan de deur ervoor te zetten.

Dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden!!! Een leuk idee, er werd nog een ochtend aan opgeofferd en al snel bleek dat pizza’s, gebakken in deze oven, ongeëvenaard lekker waren!! Mede dankzij het geheime recept van Sandra Cornelissen en de bakkunsten van David van Calsteren.

Al snel ontstond het idee om hier tijdens de Jaar-markt wat mee te doen! De klas van meester Sjaak besloot pizza’s te gaan bakken en deze te gaan verkopen.Zo ontstond er weer een nieuw project dat op de dag van de jaarmarkt een smakelijk succes bleek te zijn, de pizza’s waren niet aan te slepen.Kinderen moe maar voldaan, ouders trots, leraren blij, en de houtoven weer in ere hersteld.Al zal de houtoven in de toekomst misschien als pizza-oven door het leven moeten gaan.

Jacomijn Kok, Joep Gooiker, Lodewijk Hoebens


Het meisje en de eekhoorn

Er was eens een meisje die had twee lieve ouders en ze had twee zussen. Een was elf jaar en de ander was een jaar. Ze had ook drie broers. De eerste was elf, de tweede was zes en de jongste was drie. Maar ze hadden geen geld meer en haar ouders ook niet.

Op een dag hoorde het meisje dat ze uit huis moesten. Het meisje was diep bedroefd. Ze zat tegen een boom en ze zong een treurig lied.

“Hallo,” hoorde het meisje. Ze schrik. Maar ze ging weer verder toen ze zag dat het maar een eekhoorn was. “Hee, denk je dat die boom praat of zo?” zei de eekhoorn.“Nee hoor, maar ik ben verdrietig.” “Oh,” zei de eekhoorn, “hoe komt dat?”“Nou, ik moet mijn huis verlaten met mijn hele familie. Ik snap het niet. Ze hebben niet gezegd waarom. Nou ja, we hadden ook geen geld.”

“Ik kan je wel helpen,” zei de eekhoorn.“Ga naar de oude eik met drie noten en twee hazelnoten. De drie noten worden door je drie broers vastgehouden en de twee hazelnoten door je zusjes. Kniel dan neer en zeg de spreuk:“Ontwaak oude Eik en laat je schat los, verborgen en eeuwenoud.”

En dat deed het meisje. Haar broers vonden het maar vreemd, maar ze gingen toch mee. Haar zussen vonden het wel het proberen waard. Daar gingen ze, stap voor stap, boom voor boom, pad na pad.

En toen waren ze er. Het meisje knielde neer en zei de spreuk van de eekhoorn: “Ontwaak oude Eik en laat je schat los, verborgen en eeuwenoud.” De grond begon te schudden en de wortels gingen uit elkaar. Daar lag de schat, het goud flonkerde.

Het meisje was dolblij en haar ouders ook. Ze konden hun huis weer betalen. En ze leefden nog lang en gelukkig. En de eekhoorn? Die heeft ze niet meer gezien.

Geschreven door Eva Bünnecke, groep 5.De tekening is ook gemaakt door Eva!


Van seizoenentafel naar bosmandala

Het is leuk om het hele jaar rond de seizoenen-tafel in de klas van meester Martijn te maken. Het is fijn om op die manier creatief te zijn en je te verbinden met de natuur en de jaarfeesten. Het voelt goed om dit te doen, zeker ook als geschenkje aan de kinderen.

Dan in de herfstvakantie ontstaat buiten in de bos, van een mosje met daarop een dennenappel en daar omheen een cirkeltje met eikeltjes, ineens een mandala van allemaal natuurmaterialen uit het bos. Linda en ik vinden van alles, varens, stukjes hei, rode besjes, blaadjes, verschillende kleuren zand en nog veel meer. We zijn heerlijk bezig en ineens is daar een mandala van ongeveer een meter doorsnede. We zijn er even stil van… heerlijk in het NU.

Linda noemt het een bosmandala. Het is mooi als bedankje voor moeder aarde en het is misschien leuk voor de mensen die voorbij komen en ineens een mandala in het bos zien. Ook leert de bosman-dala ons dat alles vergankelijk is. In ieder geval was het een hele mooie ervaring en bracht het maken van de bosmandala ons heel mooi naar binnen, naar ons hart. We kijken er nog even naar en dan lopen we verder met de honden, heerlijk in de natuur, met de zon op ons gezicht, genietend van het moment.

We maken die week nog enkele mandala’s in het bos. Fijn, ook samen met vriendinnen.Dan ontstaat er het idee om een bosmandala te maken op het schoolplein, ’s morgens, voordat de schoolbel gaat. Als verrassing voor de kinderen en om inspiratie op te doen, nu de herfst nog zo veel te geven heeft. Zo gezegd, zo gedaan. Dennenap-pels, eikels, kastanjes, noten, appeltjes, rode besjes, maïs, mosjes en nog meer in een mand en nog vlug een paar mooie ‘verse’ blaadjes rapen, met een zaklamp, want het is nog donker zo vroeg in de morgen. Alleen de voorbereidingen zijn al leuk.

Dan naar school, we zijn als eerste op het school-plein, meteen een plekje uitzoeken en snel beginnen, want ja, we willen wel op tijd klaar zijn. In het midden zetten we een lief klein viooltje en van daar uit ont-staat een nieuwe mandala. Er komen meer kinderenop het schoolplein, ze komen kijken en al snel is er een groepje kinderen aan het meehelpen aan de mandala. Het is leuk en gezellig samen en al snel is de bosmandala klaar. De mandala is prachtig geworden en inmiddels is de mandala gegroeid met een cirkel kinderen er om heen en dat maakt de mandala nog het allermooiste!

Suzanne Swinkels, moeder van Linda, groep 7


In de tuin bij Boer Wouter

In de biologische tuin van Wouter en Marieke(ouders van Janna, groep 4 en Willemijn, Hompel-tje) is er elke tijd van het jaar wat anders te beleven. In deze column vertelt Wouter over wat er in elk seizoen in de tuin gebeurt.

Zwart schaap

In tegenstelling tot de kinderen op school, worden schapen maar één keer per jaar ver-liefd. Omdat we behalve van groenten ook van schapen houden, hebben we al jarenlang een kleine kudde schapen. En als je lammetjes wilt verwelkomen elke lente, dan moet er elk jaar ergens in de late herfst een ram (papa) bij om... Tja, om verliefd op te worden zullen we maar zeggen. Dat was tenminste ons plan.

Om een goede papa te krijgen, vragen we wel eens aan onze schapenbuurman of hij nog een ram heeft lopen. Meestal kan hij ons wel aan een ram helpen. Dit jaar was het alleen wel een specia-le: Een zwarte ram!

Een mooie donkere, goed gespierde, en nog een beetje onervaren jongeman. Wie wordt daar nu niet verliefd op? Nou onze ooien dus. Ze hadden nog nooit een zwart schaap gezien en ze vonden hem kei-eng. Ze spurtten er voor weg, de oren naar achteren en luid blatend alsof ze beledigd wa-ren dat we een kleurling hadden uitgekozen voor hun amoureuze escapades. Onze mooie zwarte jongen kon ze met zijn korte, gespierde pootjes niet bijbenen en dat leverde een beetje een zielig gezicht op. Onze ooien renden langs de rand van de wei rondjes, en de zwarte ram rende mee langs de denkbeeldige middenstip. Dichter bij de kudde dames komen was voor hem onmogelijk…

Wat te doen? We dachten ten slotte dat we biolo-gische schapen hadden gefokt, en dat ze dus op zijn minst zo ruimdenkend zouden zijn dat ze niet aan discriminatie zouden doen. Ik was zo waar een beetje teleurgesteld in ze!

Zoals wel vaker wijsheid is, hebben we er gewoon een nachtje over geslapen. De volgende ochtend kwam ik kijken, en lag er een ooitje op haar gemak naast hem in de wei. Ze keek me een beetje schuldbewust aan, alsof ze zich een beetje schaamde dat ze de nacht ervoor te lang had door-gefeest…

De gevoelens van de betreffende jongeman kon ik niet zo heel goed peilen. Ik verbeeld me alleen dat hij er moe maar voldaan uitzag. Tenminste een vriendinnetje!

Gelukkig voor onze Angelo (zo hebben we onze zwarte ram genoemd), vonden uiteindelijk alle da-mes hem een leuke sportieve jongeman. Uiteinde-lijk kon ik dus trots zijn op onze schapen en op het voorbeeld van wederzijds integreren in de scha-pensamenleving. Het heeft me weer geleerd dat dieren wel eens kunnen schrikken, maar uiteindelijk niet zo moeilijk doen over de kleur van de vacht. Misschien kunnen we daar als mensen nog wat van leren: De kleur van het vachtje doet er natuurlijk niet toe. Oranje haar? Geen probleem. Korte benen? Prima.Lange tenen? Genoeg plaats om eromheen te lopen. Ik zou wel willen dat ook mensen in alle kleuren en vormen vreedzaam samen kunnen leven. Maar dat is dan weer moeilijker dan gedacht.

Ik vind dat Sint en zijn zwarte pieten eigenlijk wel een goed voorbeeld geven. Er gaan geluiden op dat het eigenlijk discriminerend is dat de hulpjes van Sint allemaal zwarte pieten zijn. Dat zou in dezetijd echt niet meer kunnen. Maar wat sommigen vergeten, is dat Pieten eigenlijk alle kleuren van de regenboog hebben. Het zijn alleen maar die schoorstenen die iedereen even zwart maken…


Wij bakten het al voor een ouderavond en onlangs bakten we het ook voor de verjaardag van onze oudste, om te trakteren op school. Eigenlijk bakken we het te pas en te onpas. En hoewel het er een beetje onooglijk uitziet, vind ik zelf tenminste, is het erg lekker!

Iets wat wij hier thuis natuurlijk allang wisten, maar wat ook langzaamaan bekendheid krijgt in de buiten-wereld. Verschillende mensen hebben me al om het recept gevraagd (sommige zelfs meerdere malen),maar ik moet helaas toegeven dat ik tot nu toe in gebreke ben gebleven!

Nu is dit de kerstkrant… En natuurlijk had hier een lekker kerstrecept moeten staan… Maar ja, ik heb iets goed te maken en daar is deze adventtijd natuurlijk wel een mooi moment voor. En och, waarom zou je deze koek niet ook met Kerst kunnen eten (en ervoor en erna, als je hem zolang in de trommel kunt houden!). Dus hierbij voor jullie allemaal, en een tikkie speciaal voor moeder S en meester J:

Hèt recept voor een overheerlijkeHAVERMOUT-PLAATKOEK

Wat heb je nodig?- 200 gram rietsuiker- 180 gram speltmeel- 80 gram havervlokken- 80 gram rozijnen en/of cranberries- 120 gram kokosolie- 1 ei

- ½ zakje bakpoeder- Wat kaneel naar smaak

BereidingswijzeVerwarm de oven voor op 180˚C en bekleed een bakplaat met bakpapier.Kneed alle ingrediënten door elkaar en druk het deeg dan plat op de bakplaat. Houdt het ongeveer anderhalve centimeter dik. Schuif de plaat voor zo’n 20 minuten in de oven en laat daarna de koek nog heel even afkoelen (als je dit kunt…). Je kunt er nu stukken van snijden.

En nog wat tips:- Natuurlijk kun je de hoeveelheid suiker aanpas-sen of vervangen voor een andere zoetstof. Wij gebruiken tegenwoordig 100 gram kokosbloe-semsuiker in plaats van de 200 gram rietsuiker. Houdt er bij vervanging alleen wel rekening mee dat je koek volume en stevigheid behoudt, anders eet je kruimels…- Variëren met de vulling van rozijnen en cranberrieskan natuurlijk ook. Er gewoon wat meer in gooien, of vervangen door stukjes noot naar keuze of cacao-nibs. Niets let je om verschillende dingen uit te proberen. En laat het me vooral weten als je een heerlijke variatie hebt gevonden!-De kokosolie is te vervangen door boter of ander vet naar keuze.

Bak ze en eet smakelijk!Nanda van Druenen

Zeg bakkertje, zeg bakkertje

wat doe jij met dat meel?

Gekke meiden

De Olifant

Ik eet geen vlees ik alleen maar planten en struiken

ik ben eigenlijk vegetarisch.

Ik heb geen vijanden

alleen de beesten die ik echt ierietant vind zijn bloed zuigers.

Maar gelukkig zijn er vogels die al die beesten wegjagen

Dus je kunt mij wel eens zien met vogels op mijn rug.

Ik denk niet dat je mij ooit ziet want ik woon in Afrika.

Samen met mijn oma, tantes, nichtjes

El�e

Een el!e is een gedicht(je) van elf woorden, verdeeld over 5 regels.

De eerste regel hee% een woord, de tweede twee enz. De vijfde regel hee%

weer een woord en bevat een samenva&ng van het geheel.

Een el!e is dus een woorden tellend vers:

bloedzwart

mijn hart

in de kast

ik haal het eruit

kopen?

Eli dacht echter dat het een 11 regels tellend vers moest worden;

steeds 1 woord meer totdat de laatste zin precies 11 beva+en.

Hoe dat heet, dit 66 woorden tellend gedicht wat Eli maakte, weet ik niet.

Maar het is inhoudelijk uitstekend opgezet!!

1.Leeuw.

2.Is sterk.

3.Heel erg sterk.

4.De vrouwtjes werken hard.

5.En de leeuw rust uit.

6.De welpjes spelen de hele 3jd.

7.Maar met een panter vecht hij wel.

8.De vrouwtjes beschermen de welpjes heel erg goed.

9.Maar de leeuw moet wel oppassen voor de olifanten.

10.Want de olifanten stampen hen in een keer helemaal plat.

11.Behalve de olifanten en de panters hee% de leeuw een goed leven.

De spin

Hallo ik ben Fin de spin.

Toen ik klein was zat ik in een nest.

Op een dag zei Papa: Jij moet uit het nest en zelf overleven.

En toen sprong ik uit het nest.

Het waaide en ik vloog mee

Toen zocht ik een mooie boom en daar maakte ik mijn web.

The End FIN!!

Thijs - groep 6

hoi wij zijn mieren

En we hebben het al�jd druk.

En we werken ons stuk

sjouwen sjouwen , trekken trekken

en dan weer een plantje stekken.

Heen en weer

nog een keer.

Werk me kapot

het is zo zot.

Ik kan er niet meer tegen

en dat mijn hele leven

Maar ik moet aan het werk

met kracht en sterk.

Eten zoeken

en aan de larve voeden.

Naar de koningin keer op keer

straks heb ik geen leven meer!

Annelot - groep 6

Beestenboel

Als je dan zo hard gewerkt hebt aan mooie dieren ‘gedichtjes’ in je dierkunde-periodeschrift, is het leuk als ze in de schoolkrant komen te staan, zodat iedereen ze kan lezen. Dat vond meester Sjaak ook... De kinderen die dat wilden mochten hun gedichtjes insturen om geplaatst te worden.

dus zie hier de leuke oogst over menig interessant diergeniet

De leeuw en rendieren zijn

getekend door Ben


Spin

Ik vang

Ik maak vallen

Ik heb een parachute

Web

Verge - groep 6

De tekening van de spin is ook van Verge

De Mier

Hoi ik ben de Mier.

Sorry ik heb het druk,

Ik moet met de andere mieren naar ons nest,

dat noemen wij een Mierenhoop.

Naar onze Koningin, snel

Eten halen! Wij zijn best sterk

Wij kunnen 50 keer ons eigen gewicht dragen.

Wij doen alles samen en wij zijn Dienstbaar.

We zijn al)jd aan het werk,

We doen denk ik heel veel Teamwork.

Maar wij moeten snel naar onze Mierenhoop !

Nimo - groep 6

Raadsel

Ik ben veel been en weinig romp.

Ik spin een web.

Ik maak dan een speciale draad en dat is mijn mobiel

als het trilt dan maak ik een cocon om mijn prooi!

Dan laat ik het 24uur staan en dan

is mijn lekker maaltje klaar!

En dan slurpen maar

WIE BEN IK?????

kijk hieronder!

Kun jij een el$e maken hier is een voorbeeldje:

Web

6 poten

Eng zo’n spin

Redder van een baby

Spin

Charlie Boverhof - groep 6

De olifant.

De olifant is een groot dier.

Hij is ook heel sterk.

Hij kan snorkelen met zijn slurf.

Ze leven in een kudde met alleen maar meisjes.

Hij eet alleen maar planten geen vlees.

Hij hee� ook een drinkplaats.

Hij hee� hele grote oren, om mee te horen en te koelen.

En met koelen bedoel ik, hij wappert met zijn oren en

dan krijgt hij wind op zijn gezicht.

En hij gooit zand over zich heen, zodat hij niet verbrandt

En zo lee� de olifant.

Sarah - groep 6

De Muis

Een Muis zijn is leuk maar ik wil liever mezelf zijn.

Een Muis hee� een scha�ge vijand de Kat!

Ka en zijn de grootste vijand van De Muis.

Muizen zijn eigenlijk bange diertjes.

Als een muis wat voelt,

dan rent De Muis weg, zo bang zijn ze!

Ik denk dat De Muis een van de bangste dieren is.

We hebben De Muis na gespeeld.

En we hebben muis en kat gespeeld, dat was zo grappig!!!

Een Muis hee� zoveel zintuigen.

Ze horen alles, ze ruiken alles en ze voelen alles.

Maar De Muis is scha�g.

Kyra - groep 6

De geboorte van een libelle is

getekend door Annelot


Het geheime kamertje van Maartje, waar ze haar doos met geheimen aan Tuur laat zien...

Oorlogsgeheimen

Sinds enkele jaren doen wij als school mee aan het Kunstmenu Helmond. Ieder jaar mag je als klas tenminste naar één voorstelling toe. Waar het in het begin van deze voorstellingen een zoeken was naar de juiste vormgeving en inhoud is dit de laatste jaren geen enkel pro-bleem meer. We krijgen kwalitatief heel hoog-waardige producties te zien. Zo ook dit jaar weer.

Groep 7 en 8 mochten naar een toneelstuk gaan kijken wat gebaseerd was op het boek Oorlogsge-heimen van Jacques Vriens. Het was een zeer indrukwekkend stuk, met een zeer indrukwekkend onderwerp. Dit heeft bij de verwerking op school nog veel losgemaakt bij de kinderen. Uiteindelijk hebben de kinderen in groepjes een fragment gekozen uit het verhaal en hier een strip van gemaakt. De fragmenten die ze kozen hebben hen zeer aangesproken. U zult na het lezen begrijpen waarom.

Het verhaal gaat over Tuur en Maartje die verkeringmet elkaar krijgen en speelt o.a. aan het eind van de tweede wereldoorlog. Wat doe je als je verke-ring met elkaar krijgt? Je vertelt elkaar geheimen en je zoent met elkaar, want dan heb je pas echt verkering… Het grote geheim van Maartje is, dat ze eigenlijk joods is en Tamar heet. Haar familie is door de Duitsers meegenomen en ze zit nu ondergedoken. Het verhaal speelt zich gedeeltelijk in de oorlog af en gedeeltelijk na de oorlog, als Tuur aan Maartje terug denkt. Hij heeft namelijk nog steeds de doos met geheimen van haar, zoals de gele Jodenster.Tuur is nu leraar, getrouwd en zijn vrouw krijgt een kindje dat ze Tamar gaan noemen. Hij ziet Maartje na de oorlog terug als een soort engel, want ze is in de oorlog verraden en heeft de oorlogniet overleefd. Tuur praat zo met haar en samen beleven ze weer de oorlogsavonturen.

(Ook Femme Beurskens bedankt voor de hulp met deze pagina’s)

Werkstuk, spreekbeurt,boekbespreking?!

Het maken van werkstukken of het voorbereiden van spreekbeurten is soms best een lastige klus, waar je wat hulp bij kan gebruiken. Samen met onderwijsassistenten in opleiding (ROC Ter Aa) en bibliotheekmedewerkers ga je op zoek naar een interessant onderwerp. Ze helpen je met het zoeken van informatie op internet en natuurlijk in de bibliotheek. Je gaat dan zelf aan de slag om daar een mooi werkstuk, een goede spreekbeurt of een leuke boekbespreking van te maken.

Elke woensdagmiddag van 14.30 tot 16.00 behalve in de schoolvakanties

Gratis toegang voor kinderen van 8 tot 13 jaarals je lid bent van de bibliotheek.Tot en met je 17e kun je gratis lid worden van de bibliotheek!

Bibliotheek Helmond,Watermolenwal [email protected]

Voeding, gezondheid, advies

of gewoon wat gezelligheid?

Wij, als EkoPlaza Helmond…

…staan dagelijks voor u klaar!

Openings�jden

Maandag 13.00 - 18.00

Dinsdag-vrijdag 09.00 - 18.00

Zaterdag 09.00 - 17.00

Zondag gesloten

Kromme Steenweg 37

5707 CB Helmond

0492-552178

www.ekoplaza.nl

@ekoplazahelmond

EkoPlaza Helmond

Winterkrant 2013

Documents

Transcript of Winterkrant 2013