Wie volgen wij?

Mensen kunnen kiezen! Zelfs met ons eigen lichaam! Je kunt ogen hebben die mensen bemoedigen, maar ook een blik hebben die kan doden! Je hebt oren om te luisteren naar de ander, maar je kunt ook Oost-Indisch doof zijn en alleen horen wat je wílt horen! Je kunt met je handen strelen, maar ze ook tot een vuist maken! Je kunt met je voeten met mensen meelopen, maar ook anderen laten struikelen, onderuithalen, of een schop geven. Je hebt een mond om contacten te leggen met elkaar, maar we kunnen onze mond ook gebruiken om te schelden, af te breken, contacten verbreken.

De beide lezingen van vanmorgen gaan ook over kiezen. Het evangelie vraagt ons om een onvoorwaardelijke keuze voor de weg van God. Geen gemakkelijke keuze: Jezus volgen en niets hebben om je hoofd op neer te leggen! Jezus volgen en dan zelfs je vader niet mogen begraven! Jezus volgen en dan alles achter je moeten laten en er niet meer naar omkijken! Onze eerste reactie is: dat is niet reëel. Maar laten we voorzichtig zijn met onze reacties. Want de kernzin is dat Jezus de weg naar Jeruzalem accepteert. Naar Jeruzalem gaan betekent voor Hem: Van de Vader te horen krijgen dat zijn levenseinde in aantocht is. En om dan vastberaden op weg te gaan: daar is heel wat moed en een radicale inzet voor nodig! En Jezus vraagt van ons diezelfde vastberadenheid.

De woorden van Jezus eisen het uiterste. Het is bij Hem alles of niets! Iemand die Hem wil volgen, maar eerst zijn vader wil begraven, krijgt te horen: ‘Laat de doden hun doden begraven’. Als iemand Jezus wil volgen, maar nog eerst afscheid wil nemen van zijn vrienden, krijgt te horen: ach, laat maar zitten, ‘want niemand die de hand aan de ploeg slaat en omziet naar hetgeen achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk van God.’ Kiezen om in je leven je hand aan de ploeg houden! Waar komt die uitdrukking vandaan? De bodem in Israël is steenachtig en de ploegen waren destijds laag en primitief. Met heel zijn gewicht op de ploeg moet de boer aandacht geven aan wat voor hem ligt. Anders zou de ploeg direct ontsporen of op een stuk steen kapotslaan.

Dat is de kern van het evangelie: blijf in 't leven ploegen, roest niet vast, blijf beweeglijk, sluit geen compromissen als het om de zaak van God gaat. Het is een kwestie van kiezen óf delen - met de hand aan de ploeg. Durven kiezen en instaan voor de consequenties. Je aan je keuze houden, ook als het moeilijk wordt. Blijven kiezen voor iemand, als hij in een gezelschap van mensen belachelijk wordt gemaakt. Opkomen voor vluchtelingen, ook al zie je op de televisie dat iedereen ánders denkt. Kiezen of delen, niet blijven wikken en wegen.

Betekent dat dat er geen plaats mag zijn in je keuze voor twijfels? Twijfelen is menselijk! En ook Jezus heeft zijn twijfels gekend. Jezus hangt aan het kruis. Enkele straten verderop klinkt de stem van Petrus: ‘Ik ken die mens niet, ik heb nooit van 'm gehoord!’ En de stem van Petrus wordt dan gesmoord in hanengekraai. Op een andere plaats maakt een andere leerling 'n eind aan zijn leven en werpt dertig zilverlingen in de tempel en verhangt zich...

Ook Jezus hangt aan het kruis en voelt zich van God en mensen verlaten. Hij schreeuwt het uit: ‘Mijn God, mijn God, waarom heeft U Mij verlaten? Indien dat mogelijk is, laat deze lijdensbeker aan Mij voorbijgaan!’ Maar toch blijft Jezus trouw aan zijn keuze als Hij daarna stamelt: ‘maar Vader, Uw Woord geschiede, en niet het mijne!’ Als wij onze zicht op onze levenskeuze dreigen te verliezen, vinden wij God op onze weg. Maar voor alle duidelijkheid: wie Jezus in deze wereld wil volgen ‘tot een bepaalde hoogte’ en verder niet, zal het Christendom beschouwen als een zware last, als een rem, en niet als levensmotor of levensbron waaraan je je elke keer mag laven.

Wie volgen wij:

Wie gelooft ‘tot op zekere hoogte’ zal op zondagmorgen maar moeilijk uit zijn bed kunnen komen. Misschien hebben veel gelovigen wel iets van de latere profeet Elisa. Uitstel vragen voordat we Hem echt volgen. “Laat mij eerst nog afscheid nemen van mijn ouders. Vele gelovigen leggen de prioriteiten anders. Wie écht gelooft, verlaat op zondagmorgen zijn bed zonder problemen: om met anderen samen te komen rond het Woord van God, om met elkaar het brood te breken, waar in dit huis staat de deur open voor zoekers en zieners, voor zangers en zeggers , waarin wat hun drijft tot herkenning gaat komen de vonk van de geest in hun binnenste slaat. Dan gaat het moeiteloos, om elke zondag terugkeren naar de bron om ons te laven en Gods Woord in te drinken.

Mét Christus durven optrekken naar Jeruzalem. Doorploegen en niet omkijken! De hand aan de ploeg houden! Je niet druk maken om de kleine dingen van het leven:

Waar het uiteindelijk om gaat? Dat God ons bewaard als wij onze toevlucht zoeken bij Hem , dat wij niet wankelen , want zijn hand houdt ons vast. Samen op weg om de de komst van het Koninkrijk Gods hier op aarde te verwerkelijken ondanks alle ellende op de wereld.

Wees onze levensmotor, blijf niet staren op wat vroeger was maar kom in beweging, laat je laven aan zijn levensbron .

Hem volgen omdat niemand voor zichzelf leeft en niemand voor zichzelf sterft, maar wij leven en sterven voor God onze Heer. Wij behoren Hem toe.

Laat ons leiden door de H. Geest, dan zijn wij in staat Hem te volgen . Amen.