Maandag 17 Nov, day 51

Slaap:9.5 (nog steeds aan het bijslapen) Eieren: 0 Redbull: 1 Wifi: Soort van Weer: 38

Tussen de middag koop ik een paar schoentjes voor een meisje in de klas die ik al sinds woensdag zonder schoenen zie rondlopen. Bij toeval zie ik dat ze een paar schoenen past bij de schoolhoofd, ze proberen de schoenen zoveel mogelijk door te geven. Echter haar voeten zijn te groot en ze wordt teleurgesteld en zonder schoenen naar huis gestuurd. Ze is een van de aller-armste kinderen onder de arme k inderen . I k over leg met de schoolhoofd dat ik zal kijken wat we eventueel kunnen betekenen. Omdat het een community school is, kr i jgen ze geen geld van de overheid. Alles wordt door de

community en vrijwilligers en/of sponsors zelf betaald. Er wordt geld gevraagd aan de leerlingen om de lessen te mogen volgen. De meeste kinderen kunnen het niet betalen en zijn evengoed welkom. Vaak gaat het om wezen. De uniformen gaan van kind naar kind en zitten vol gaten. Zo ook van het meisje zonder schoenen.

Ik geef bij de lunch aan of hier iets aan gedaan kan worden, maar er wordt aangeven dat; “We daar niet aan kunnen beginnen”. “Zijn er geen schoenen in de voorraadkast?”. “Jawel, maar het is niet de bedoeling dat we ze dingen geven we lenen alleen spullen.” “Kan ze ze dan lenen met toezicht van school?” “Nee, kleding kunnen ze gaan kopen vanuit het Ecobrick traject.”. Het Ecobrick traject is nog niet volledig ingevuld maar wordt verwacht van start te gaan over 2 maanden (oftewel 6 in Afrikaanse tijd) en dan kan men gedoneerde schoenen en kleding (door vr i jwi l l igers en sponsors) kopen met plastic flessen gevuld met plastic straatvuil. Opzich natuurlijk een top idee, twee vliegen

in een klap. Plastic straatvuil is er genoeg en zo wordt de stad meteen wat schoner.

“Ik snap als we het hebben over schoolmaterialen, spelletjes dat we alleen lenen anders verdwijnt het v r i jwe l meteen . Echter bas i s ondersteuning in kleine mate ten o p z i c h t e v a n d e w e e s e n s t r a a t k i n d e r e n l i j k t m e n i e t overbodig. Zeker totdat het Ecobrick traject daadwerkelijk begint te lopen. Wat goed doet het in een kast? Ligt de kledinghulp dan nu stil? Bovendien worden de schoenen onderling uitgewisseld.” R a c h e l , C e o A f r i c a n I m p a c t L iv ingstone: “Soms z i jn deze kinderen beter af zonder schoenen, daar worden de zolen van hun voet hard van. Met schoenen worden die weer zacht en als de schoenen dan te klein zijn moeten ze weer opnieuw w e n n e n a a n l o p e n z o n d e r s c h o e n e n .”. E e n o p v a l l e n d e statement als je het mij vraagt. Zeker gezien de vele ziektes en vuil in de directe omgeving.

SCHOOL BLOG

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ

Week 8 , Zambia Livingstone

Dinsdag 18 Nov, day 52 Slaap: 7uur Eieren: 0 Redbull: 1 Wifi: Nee, Afrikaanse tel Weer: Bewolkt

Het ochtendproject van de health groep gaat niet door, omdat er door de regen geen kinderen zijn. De straat/zandweg staat onder water. Dus gaan er een aantal met ons mee naar school. Hilde (ook Nederlands) gaat met mij mee.

Allereerst ga ik langs bij het meisje zonder schoenen, ze past ze in een apart lokaaltje zodat de andere kinderen het niet zien. Want daar krijg je een enorm gedoe mee.

De schoenen zijn te klein maar ze beweert dat ze passen. Omdat ze erg slecht Engels spreekt haal ik er de schoolhoofd bij om uit te leggen dat ik morgen terugkom met een m a a t g r o t e r . Z e k i j k t e r g teleurgesteld dus ik geef haar vast de sokken. Later hoor ik dat ze tegen haar juffrouw verteld dat ze ze

heel erg mooi vind, roze is haar lievelingskleur en ze kan niet wachten tot het morgen is.

Ik begin de ochtend met het herhalen van het alphabet. Ze kregen allemaal hun eigen kaarten/ puzzel/ stempels/ houten letters om de letters mee op volgorde te leggen. Elke keer als ze vast liepen vroeg ik hen opnieuw te beginnen met zingen. Het werd een uurtje van 4 zingende kinderen die allemaal ergens anders in het alphabet w a r e n . D a a r n a w a t a n d e r e oefeningen gedaan. In de pauze ben ik even gaan helpen bij de kleintjes, een beetje kleuren, knippen en plakken en vooral kinderen uit elkaar halen, wat een chaos.

Na de pauze zijn we begonnen met simpele zinnen lezen. Dit ging nog heel erg slecht. Hilde vond het leuk om er een keer bij te zijn. “ Maar wel echt heel vermoeiend”. Dat vinden de meeste onder ons ook.

In de middag gingen we naar de Adult Readers Club, dit was erg leuk. Samen met Danielle deden wij d e a d v a n c e d g r o e p . A l s voorbereiding had ik alles rondom

het thema water gemaakt. Het was vannacht voor het eerst gaan regenen en er wordt nog een hoop meer verwacht.

Allereerst vroegen we ze een verhaaltje te schrijven, met het thema water. De verhaaltjes gingen over de droogte, waar je water allemaal voor kan gebruiken en hoe het belangrijk het is. Een komma hier een letter daar, en een klein beetje hulp met het vervoegen van de werkwoorden. Daarna mochten ze om de beurt voorlezen uit boekjes met waterthema’s en kregen ze begrijpend lezen vragen. Als laatst eindigde we met een boekje met weetjes over Dolfijnen en Walvissen, ze waren zeer geïnteresseerd om daar meer over te leren. Ze vroegen dan ook of het huiswerk ook over Dolfijnen en Walvissen kon gaan. Heel fijn om te horen!

Adult Readers Club…

“Oke, you know what, ik koop ze zelf wel, is het probleem morgen opgelost. Tegen de tijd dat de schoenen te klein zijn is jullie Ecobrick traject als het goed is, up and running en kan ze nieuwe kopen met straatvuil. “

“Voor je ze koopt moet je het eerst met de hoofd van de school bespreken.” “Dat heb ik gedaan en die is uiteraard blij met elke hulp die ze kan krijgen”.

Zit vast wat in die hele blote zool theorie en er zijn ook vast andere redenen, langer termijn waarom ik dit niet moet doen. Echter ik weiger

elke dag langs een meisje te lopen d a t l e t t e r l i j k e e n z a k j e m e t broodkruimels als lunch heeft, van ver moet komen lopen (zonder schoenen) en toch gemotiveerd blijft. Het is zo’n kleine moeite.

Bij het avondeten wordt ons mede gedeeld dat het contract van P h o e b e ; “ h a s b e e n d i r e c t l y terminated.” meer informatie krijgen we uiteraard niet. Van wat ik de afgelopen dagen her en der heb begrepen heeft het overigs niet met het meisje met de brandwonden te maken. Jen neemt tijdelijk ook Phoebe’s taken over en geeft aan mij aan morgen met een vertaler naar

de ouders van het meisje te gaan. Als ze akkoord gaan zullen ze naar het ziekenhuis gaan op kosten van African Impact.

De volgende dag bedankt ze me herhaaldelijk; “Bedankt dat je zo hebt doorgezet ik had niet verwacht dat het zo erg was, dat het meisje zo klein was, etc. Nu kunnen we voorkomen dat ze de arm later niet meer kan gebruiken of erger.”.

“Dank je, ik weet dat ik irritant was maar ik had er echt veel moeite mee.”. “No, thank you!”.

Yippie, toch nog goed uitgepakt!

Woensdag 19 Nov, day 53 Slaap: Zoveel je wilt Eieren: 0 Redbull: 1 Wifi: Nee, Afrikaanse tel Weer: Regen, regen, regen.

In de pauze had ik gisteren snel de schoenen gewisseld. Op school zat Diane (zie foto) al klaar. De schoenen paste en ze was in de zevende hemel.

Later in de pauze zag ik haar buiten lopen zonder schoenen, ik vroeg aan de lerares of er iets mis was. Of ze misschien toch niet lekker zaten? De lerares moest lachen en vertelde me dat ze ze niet vies wilde maken vanwege de regen.

In de middag begon het te stormen maar we gingen alsnog naar onze projecten. Veel van de wegen waren onderwater gelopen en de kinderen

w a r e n v a n d e middagprojecten naar huis gestuurd omdat ze anders eventueel problemen met de modder zouden krijgen.

Wij gingen met een aantal naar een bejaardentehuis. In de voorbereiding vroeg ik wat we konden betekenen voor de blinde? De rest had namelijk een hoop spelletjes ingepakt. Een begeleider gaf aan dat de bejaarden eerder hadden gevraagd of er misschien iemand uit de Bijbel kon voorlezen voor de blinde? “Als ze dat echt graag willen dan vind ik dat prima”

Na de voorbereiding loop ik naar Danielle en gaat de begeleider opzoek naar een Bijbel. “Danielle is een Bijbel moeilijk Engels? Als in Shakespeare style? Of moet mij dat wel lukken?”. “Why?!” “The blind people would love to hear someone read from the Bible” “What Bible?” “I don’t know, whichever we can find, why are some written in more difficult English then others?” “What?! No, I mean old or new testament?”. “Owh! Euhm I don’t know…you think they are really going to care, one is better then none right?”. “No, sweety they do :-).”. “Well, they are Catholic soooo?”. “Are you serious? What did they teach you in school?”. “Math,English, Biology :-)”. “Catholic, would be the New Testament.”. “Owh, yeah ofcourse that makes sense.”.

“Danielle, it’s the second”. “You mean:NEW. Well, just read them one of the stories of John, Luke, and..and..,”. “Whait…whait…I need to write it down…Sorry..who?”

“Owh, Jezus Mary and Jozef!”. “That better be a prayer Danielle ;-)!”

“I wanne be there seeing you do this, Miss Nature reading the Bible out loud, haha!” “Greeeeat thaaaanks, if it makes them happy I will be spreading glitters by reading the Bible” “Haha, you do know the story does not end well?” “HA..HA…HA.. well at least I’m trying :-). Yes you do, gold glittering star for Eve today, haha.”

Ik heb nog nooit zo’n depressieve plek gezien. De regen zal niet veel hebben geholpen aan het beeld maar ik vond het s impelweg dramatisch. Er waren maar twee bejaarden, de rest bleef in hun hut vanwege de regen. De algemene ruimte was smerig en er liepen overal honden rond. Vanwege de viezigheid en de storm heb ik er lang over gedaan om te besluiten waar ik ging zitten. Elektriciteit draad daar, honden daar, kunnen we op zijn minst iets beteken voor de twee bejaarden die er wel zijn?

Ze bleken allebei doof en de vrouw ( ro n d d e 4 0 ) w a s g e e s t e l i j k gehandicapt. Dus heb ik de man een fotoboek gegeven dat ik had meegenomen uit de voorraadkast. Voor de gehele tijd dat we er waren heeft hij er in gebladerd.

Misschien dat ze iets hebben aan muziek in de gezamenlijke ruimte (er is een stereo)? Of dat ze een soort groentetuin kunnen beginnen? Hoe zouden de privé ruimtes er uitzien? En wat doen ze met de blinde mensen? Hoelang bestaat de project al? Veel vragen geen antwoord.

Als we terugkomen zie ik Danielle al klaar staan; ”And?”. “They were deaf” “Ahh, so it went well :-)!” Morgen weer een dag zullen we maar zeggen…

“Got new shoes”…

Vrijdag 21 Nov, day 55 Slaap: Zoveel je wilt Eieren: 0 Redbull: 1 Wifi: Nee, Afrikaanse tel Weer: Lekker afgekoeld

Na een week van hard hun best te hebben gedaan vond ik het tijd voor een fun ochtend. We hebben samen alle letters van het Alfabet gemaakt en ingekleurd, bij elke letter vroeg ik hen om het geluid en of ze een woord konden verzinnen met de letter. Als ze dat woord konden tekenen, dan kwam die naast de letter op het papier te staan. Ook had ik wat stempelstiften b i j m e . D e z e w e r d e n z e e r enthousiast ontvangen!

Na het alfabet mochten ze een kleurplaat inkleuren en een eigen tekening maken over hun dromen.

Deze wilde ze graag mee naar huis n e m e n d u s d i e h e b i k n i e t opgehangen in de klas. Dit weekend ga ik meer dingen verzinnen om op te hangen in het lokaaltje. Als de les is afgelopen komen er kinderen uit de andere klassen kijken wat we hebben gedaan. Ze proberen allemaal het alfabet op te zeggen en “mijn” kinderen wijze trots naar de letters die zij hebben gemaakt. Het lokaaltje ziet er een stuk leuker uit al zeg ik het zelf :-).

S’avonds na het avondeten gaan we weer met zijn allen bij het barretje staan van de hostel. Danielle zit in Pyjama als ik haar overhaal om heel even mee te gaan met de rest. De bar is zo goed als leeg als we aankomen en we hebben een leuke avond. Namate de tent drukker wordt en de sfeer veranderd, vinden wij het tijd om te gaan. Echter meerdere meiden zijn voorbij dronken (oftewel levensgevaarlijk

het is hier niet bepaalt Kreta) en we krijgen er, na meerdere pogingen, maar twee mee naar huis. Ze stellen voor om naar huis te gaan lopen; “ Zo ver is het niet, hoeven we de taxi niet te betalen”. Vorige week is er n o g i e m a n d n a h e t s t a p p e n (dronken, lopend, alleen) op weg naar onze hostel met een mes overvallen (reiziger). Is ook te dom voor woorden dacht ik nog bij dat nieuws.

De taxi is 20 kwacha (dus nog geen 2 euro in totaal) Danielle en ik geven aan dat wij sowieso met de taxi gaan dus dan kunnen ze gratis mee. Dat vonden ze dan wel een goed idee, dat dan weer wel. De volgende dag wordt er gegiebeld over wie er heeft gezoend (WTF?), onderuit is gegaan op de terugweg (kortom lopend) etc. Op stap met dronken 23 jarige, westerse meiden in een lokale bar; nooit meer :-)!

Even een fun ochtendje…

Paardrijden

Zaterdag 22 Nov, day 56 Slaap: Zoveel je wilt Eieren: 0 Redbull: 1 Wild life:Giraffe, Buffels, Waterbuck Wifi: Nee, Afrikaanse tel Weer: 38 graden

Vandaag zijn Danielle, Claudy (Nederlands, 23) gaan paardrijden. Ik vond het erg lastig maar ben blij dat ik het heb gedaan. Mijn paard reed verreweg niet zo fijn als Silvana maar dat was te verwachten. Een korte gang en een hoge zit, heel onhandig. Het was wel een lief paard.

We hebben een mooie rit (4 uur) door het natuurpark gemaakt en ook stukken langs de Zambezi rivier.

Tijdens de eerste pauze liep Claudy met haar paard richting de rivier; “ Is it oke if I let my horse drink?”. Als echte Hollander was ze al lang

onderweg voordat ze het antwoord had afgewacht. “No!!!” “No?” “ There are to many Crocodiles!” “ Owh!” en een snelle draa i terug naar de groep.

Ne de pauze hebben we ook kleine stukjes door het water gelopen.

De krokodillen bevinden zich altijd op dezelfde plaatsen dus dat schijnt geen probleem te zijn. Op het diepste stuk moeten we onze benen wat omhoog houden om geen natte schoenen te krijgen. Heerlijk verfrissend voor de paarden

Het was een erg leuke dag. S’avonds gaan Danielle en ik uiteten bij de Avani een mooi hotel op de rand van Livingstone, waar we veel te veel hebben gegeten. Alsof het een soort Expeditie Robinson traktatie was

konden we slecht kiezen en gingen we “stuffed” naar huis.

Zondag 23 Nov, day 57 Slaap: Zoveel je wilt Eieren: 0 Redbull: 1 Wifi: soort van Weer: Regenachtig, fris

Vandaag vroeg op, om 6 uur zaten we (3 andere vrijwilligers) klaar voor de wandelsafari. Samen met twee engelse vrouwen op leeftijd en twee Aziaten (die de instructies erg lastig bleken te vinden, again, hoe kan het ook anders).

We wandelen voor 2,5 uur en krijgen veel uitleg over de bomen en waar ze als medicatie goed voor zijn. Over de sporen en hoe je kan zien of de

sporen oud of nieuw zijn. Ook veel uitleg over de uitwerpselen en waar je dat allemaal nog meer voor kan gebruiken.

We zijn met een gids en een Ranger met geweer. De Ranger verteld me dat ze momenteel 24/7 op de Rhino’s letten. Er zijn er 8 in het park en er zijn er twee drachtig. Hij heeft ze allemaal namen gegeven en lijkt erg aan ze gehecht.

Ook geven ze veel uitleg over hoe de stropers vaak te werk gaan. Zeer inventief helaas. Vanavond is het weer volle maan en zijn ze met extra veel Rangers aanwezig.

Ik vertel over een artikel dat ik het vliegtuig heb gelezen, over het inzetten van honden en hij wordt zeer enthousiast, Ook zij gaan waarschijnlijk werken met honden. Ze zijn opzoek naar de juiste rassen

op dit moment. Hij is duidelijk heel trots op zijn werk :-).

Het was zeer bijzonder om zo dichtbij deze (snelle) reuzen te staan. Vanwege de grote droogte worden ze deze maand bij gevoederd, wat voor ons mazzel was. Hierdoor hadden ze zich allemaal verzamelt en hebben we ze all acht gezien!

S’middags koop ik kleurpapier en teken ik veel verschillende dieren met 3 thema’s; Farm animals, Bush animals en Water animals. Daarnaast maak ik een overzicht van de dagen van de week en de maanden van het j a a r . M o r g e n g a i k d i t o . a . doornemen met de kinderen en ophangen in de klas.

Wandelsafari