V.Z.W. DIERENBEVRIJDINGSORGANISATIE

“POEZENBOOT CAPRICE”

Driemaandelijks tijdschrift voor dierenbescherming

I.O.F.P.A FILOXENIA GRIEKENLAND

Is het einde van de Poezenboot in zicht?

Jaargang 11 – juli 200

België – BelgiqueP.B.

9030 MARIAKERKE3/5944

Postkantoor MariakerkeA. Claeys Bouüaertlaan 49030 Gent

Verantwoordelijke uitgeverMieke SchuddinckNieuwevaart 245 - 9000 GentTel. 09/236.19.07 GSM 0475/71.79.60

MAG IK DRINGEND UW ALLER AANDACHT !

Is het einde van de Poezenboot in zicht?Neen, dit is geen flauwekul, dit is bittere ernst : zoals het nu gaat, loopt het de verkeerde kant uit ! De grote vakantie is nog niet eens een paar dagen begonnen en wij zitten bom, maar dan ook bom vol ! De “Kulderbox” waar ik zo fier mee naar buiten wilde treden om dieren op te vangen, is grof en vooral veelvuldig misbruikt door éénieder die van zijn nesten overtollige kittens af wou. Op een bepaalde nacht hebben we er zo’n 18 uit de box gehaald, allemaal van die kleine frêle beestjes waarvan de “milde schenkers” zeker waren dat we ze sowieso zouden opnemen omdat ze anders ’s anderdaags uitgehongerd en morsdood zouden geweest zijn. Op 1 week tijd werden er ’s nachts 72 poezen in de Kulderbox gedumpt. 167 katten, beste dierenvrienden, 167 grote en kleine poezen bijeen en nauwelijks enkele die er geplaatst geraken en de ene na de andere telefoon met nog eens tientallen poezen die plotseling gevonden werden, er zijn zelfs mensen die hun diertjes een klop geven om toch maar een “gewond dier” te kunnen binnenbrengen … En dan spreek ik nog niet van de politie die op geregelde tijdstippen poezen aanvoert van achterlatingen, vondsten of andere toestanden, zonder dan van die poezen te spreken die ik laatst zonder al te veel medewerking van diezelfde politie ben gaan ophalen in een verkrotte woning met bergen vuiligheid. En dan hele dagen de huid volgescholden krijgen omdat we hun beestjes niet meer willen aanvaarden (want ze moeten dringend op reis vertrekken, en anders gooien ze ze in het water, dreigen hun lidmaatschap op te zeggen, want tenslotte komen ze maar één keer per jaar met hun nestoverschotten …) : echt waar, dit gaat te ver en het ergste van al is dat we met moeite de kosten voor voeding en verzorging kunnen bijeenschrapen, want met de vakantie in het achterhoofd lijken velen vergeten te zijn dat het voor ons nu net hoogseizoen is – hét moment dat we net zoveel meer hulp en steun hoe dan ook nodig hebben. Wij moeten dagelijks 167 poezen eten geven en dit 2 maal per dag. Per dag gebruiken we een 50 tal blikvoeding voor kittens en 30 blikken voor volwassen poezen. We betalen tussen de 0,90 € en 1,15 € per blik en daar kan je 1 volwassen poes per dag eten mee geven ! Brokjes moet je rekenen op zo’n 90-100 gram per dag per poes aan 5 à 6 € per kilo en dan reken ik nog aan héél democratische prijzen. Kattenzand en zeker niet van het duurste zit je ook al gauw aan zo’n 11 euro per zak en in zo’n bak die dagelijks moet uitgeruimd en vaak ook volledig geleegd dient te worden, zitten we al snel aan 10 zakken per dag van. Mazout, gelukkig, ik hoef er nu nog geen te kopen, maar aan ruim 1,20 € per liter (btw inbegrepen) zie ik liefst de winter niet komen waar zo’n 1000 liter om de 3-4 weken er door gaat om de dieren een minimaal comfort te bezorgen … En dan spreek ik nog niet van de elementaire dierenartskosten en de vele medicatie die wij voor de zieke dieren moeten betalen. We zitten momenteel aan ongeveer 2000 euro per maand en dit alleen voor de voeding, kattebakvulling, medicatie en dierenartsonkosten. Reken daarbij nog eens 340 euro per maand aan elektriciteit en water, 250 euro per maand aan onderhoudsproducten zoals dettol, javel en wasprodukten voor de dekentjes uit de kooien, 300 euro per maand voor de speciale melkpoeder voor de moederloze katjes die de papfles nodig hebben, dus zitten we momenteel aan een som van ongeveer 3000 euro per maand aan algemene onkosten. Echt waar, lieve mensen, er moet NU iets gebeuren, want onze kas houdt het niet meer : het geld vliegt met pakken de deur uit en er komt nauwelijks vers binnen. De factuur voor de ligplaatsen en verzekeringen voor beide boten liggen op mijn bureau, de milieuvergunning moet ook nog betaald, de overheid ons bestookt met onophoudelijk met allerlei nieuwe regeltjes en nieuwe verplichtingen en investeringen (zoals afvalwaterzuiveringstations voor de 2 boten) om dit en dat te mogen zonder dat ze wel beseffen dat dit allemaal handenvol geld kost, geld dat we niet hebben en nog nauwelijks bijeen krijgen ! Als de Poezenboot dan niet meer letterlijk kan zinken, zijn ze nu aan het proberen ons figuurlijk te doen zinken door ons financiëel te vermoorden. Moeten al onze poezen dan effectief letterlijk terug de straat op gegooid worden, of moeten ze naar de chloroformbak in andere asielen?Schoon braaf op mijn knieen voor de politiekers gaan zitten om een peulschil subsidies te krijgen en voor de rest netjes in de rij mee doen in het maken van schone statistiekjes waarin maar 60.000 gedumpte honden en katten per jaar in de asielen van Vlaanderen passen om de overheid die mooie schijn te kunnen laten ophouden dat ze het aantal ook dit jaar weer met

2

100 verminderd hebben (alleen zijn hun telramen daar niet zo groot, want het werkelijke aantal dat jaarlijks in de asielen passeert ligt behoorlijk hoger, dat mag je voor opperste waarheid aannemen, wees daar maar zeker van !). Als je bedenkt dat in alle asielen ¾ van de binnengebrachte dieren, afgemaakt worden en dan nog liefst in de asielen die de meeste subsidies krijgen. Ik zweer dat er op de poezenboot geen enkel dier wordt afgemaakt. Hoe gekwetst of ziek ze ook zijn, wij vechten om die diertjes erdoor te krijgen. En dat kost inderdaad handenvol geld. Enkele dagen geleden kwam hier een verschrikkelijke marginale man die geprobeerd had zijn 2 katten de nek om te wringen. Het was hem niet meteen gelukt en daarom bracht hij ze maar naar de poezenboot. Eén van die 2 poezen was er erg aan toe doordat de eigenaar toen ook nog geprobeerd had ze dood te schoppen. Toen hij de dieren bracht was hij heel agressief en werden wij de huid volgescholden en werden we ook bedreigd, toen we zeiden dat we geen enkele kooi meer vrij hadden om deze 2 poezen nog op te nemen. Toen dreigde hij om ze meteen in het water te gooien, dus hebben we ze toch nog uit zijn handen kunnen sleuren. De kleinste poes is zwaar gekwetst en heeft intense verzorging nodig. Vorige week heb ik nog eens 13 grote kooien moeten bijkopen om vooral de zieke en gekwetste dieren te kunnen onderbrengen. Weer een kostenplaatje van 1300 euro extra. Alle kamers zitten bomvol, alle kooien zijn bezet, in iedere kamer lopen talrijke poezen vrij rond, de gangen zitten vol met loslopende poezen, de bovenverdieping staat vol met kooien en daar lopen ook vele poezen los en op de tweede boot zitten er nu ook reeds een 50 tal poezen. Maar financieel is het niet meer draagbaar. Jullie hebben al zoveel jaren met mij mee gestreden om op vlak van dierenbescherming een héééél belangrijk verschil te kunnen uitmaken : we hebben serieuze opdoffers gekregen en we zijn er SAMEN steeds weer uitgeraakt omdat we de handen telkens weer in elkaar sloegen. Ik smeek U in naam van de vele honderden dieren die dit jaar nog aan de Poezenboot zullen afgezet worden : laat hen nu niet sterven door die laatste strohalm, namelijk de Poezenboot, ten onder te laten gaan ! Je kunt ons op verschillende vlakken helpen : uiteraard zijn centen nog altijd het grootste en dringendste probleem. Iedere euro wordt gewikt en gewogen vooraleer hij uitgegeven wordt, maar de prijzen van alles heb ik NIET in de hand. Zelfs aan groothandelsprijzen blijven de bedragen op jaarbasis fenomenaal. Maar voor de dieren mag er niet op een euro gekeken worden als hun leven en welzijn ervan afhangt : er is geisoleerd, er hangen al massa’s spaarlampen, de voeding e.d. proberen we aan de meest competitieve prijs te kopen. Mensen die ons voeding brengen, mogen gerust weten dat – omdat er zoveel doorgaat per dag – ieder blikje, iedere zak korrels een “godsgeschenk” is voor onze dieren. Met bijna 100 van dit kleine kittens van 4 tot 12 weken beseft een mens maar half wat voor een massa kittenvoeding daar per dag voor doorgaat : wat moet ik anders doen, ze laten verhongeren ??? Neen, duidelijk neen, ik wil niet opgeven, ik weiger op te geven, maar ik heb jullie hulp héél hard nodig ! DIT IS EEN HARDE LUIDE NOODKREET : de Poezenboot heeft nu en heel dringend hulp nodig want anders houden we het niet meer !Die kleine bollekes wol met net iets te grote oren en grote donkere ogen die nauwelijks hun eerste wankele stapjes op deze wereld zetten mogen niet verkommeren, neen, bespare het mij dat ze zouden moeten sterven omdat niemand het zich nog zou aantrekken ! Spring alstublieft op die kar die ik wil blijven trekken om deze kleintjes uit de miserie te houden en het belangrijkste : in leven te houden ! Help ons, help de Poezenboot dat die verder kan en mag dobberen op de Nieuwevaart voor die machteloze kleine en grote katjes die het ook niet gevraagd hebben om op zo’n manier uitgestoten te worden en gedoemd zouden moeten zijn om te sterven ! Maak samen met mij het verschil : ik hoop op uw aller medewerking hierbij waarvoor niet alleen ik uit meer dan enorm dankbaar zullen zijn !U kan een financiële bijdrage storten via het overschrijvingsformulier bij de KBC rekening van de poezenboot of via een storting bij de Fortis bank op volgend nummer van de poezenboot : 001-4593930-86 met vermelding gift voor de redding van de poezenboot. De poezen en het ganse poezenbootploeg zullen U enorm dankbaar zijn. Doe het nu voor het te laat is. Indien we niet snel hulp krijgen, zullen we de deuren van de poezenboot moet sluiten.

Mieke SchuddinckVoorzitster

3

Klacht ingediend bij de Gentse Burgemeester en commitee P tegen het optreden van agenten bij een zaak van zware dierenverwaarlozing op 28 juni 2008

Geachte Heer Burgemeester,

Het is zo dat ik reeds 25 jaar een dierenrechtenorganisatie heb die ikzelf oprichtte.  Daaronder valt ook de poezenboot Caprice . Op deze boot worden jaarlijks ongeveer 1500 zieke, verwaarloosde of gedumpte katten opgevangen en nadien geplaatst in adoptiegezinnen.  Sinds enkele jaren heb ik ook een samenwerkingscontract met Stad Gent met een verbintenis om vooral de verwaarloosde en achtergelaten katten uit het Gentse op te vangen.Vaak komt de politie hier 's nachts gevonden dieren bij mij afzetten omdat ze weten dat de dieren hier heel goed verzorgd worden en er geen enkel dier wordt afgemaakt.Waar de klacht over gaat is het volgende : op zaterdag 28 juni 2008 omstreeks 19 uur kreeg ik een telefonische oproep van een jong koppeltje, wonende in de Frans Van Ryhovelaan in Gent.  Ze meldden mij dat er enkele huizen van hen vandaan een woning stond die er reeds van buitenuit heel verwaarloosd uitzag.  De gordijnen waren heel vuil en vol met gaten.  Door de venster konden ze zien dat het binnen in de woning net een stortplaats was.  Er stonden geen meubels, alleen vuiligheid.  De voordeur was kapot en een groot gat zichtbaar.  Van daaruit kwam een ondraaglijke stank en op de vensterbank zaten enkele kleine katjes die hun eigen uitwerpselen aan het eten waren. Ze zagen ook enkele volwassen poezen rondlopen.  Die mensen dachten eerst dat de eigenaar van de dieren daar misschien dood lag en dit wegens de ondraaglijke stank die door het gat van de voordeur kwam ofwel dachten ze dat de eigenaar van de dieren was verhuisd en zijn dieren had achtergelaten en er misschien al kadavers lagen.  Ze besloten het politiekantoor te bellen.  Daar kregen ze de opmerking dat ze maar naar het 101 nummer moesten bellen. Bij 101 kregen ze te horen dat ze maar naar het commissariaat Wondelgem moesten bellen (niettegenstaande iedereen goed weet dat dit kantoor alleen tijdens de voormiddagen open is en dan nog alleen maar tijdens de weekdagen (weekends gesloten). Ze belden terug naar 101 en toen moesten ze maar naar Gent Centrum bellen in de Belfortstraat.  Daar werd hen medegedeeld dat er niemand kon komen omdat er maar 3 personeelsleden aanwezig waren. Toen belden ze terug naar het 101 nummer en de persoon van dienst zei tegen die mensen dat hij had gecontroleerd dat de mensen die op het adres waar de dieren zich bevonden (Ryhovelaan 156) reeds waren ingeschreven op een ander adres en er dus blijkbaar niet meer woonden. Ten einde raad belden die mensen naar mij op om hulp voor die dieren in te roepen. Ik belde dus zelf naar het 101 nummer en daar werd er mij gezegd rechtstreeks naar het kantoor A. Triestlaan te bellen.  Ondertussen belde mijn dochter met haar gsm naar het politiekantoor Belfortstraat.  Tegen mijn dochter zei men dat er maar 1 personeelslid aanwezig was en men dus niet op de klacht kon ingaan.  Toen belde mijn dochter zelf naar A. Triestlaan.  Ze had een vrouw aan de lijn die heel onbeleefd was en ze zei tegen mijn dochter dat ze niets konden doen.  Omdat ze zo onbeleefd was, vroeg mijn dochter haar naam, toch de telefoon werd dichtgegooid. Mijn dochter belde meteen terug, er werd opgenomen, toch vooraleer mijn dochter een woord kon zeggen, werd de telefoon alweer dichtgegooid.  De derde keer dat mijn dochter belde gebeurde hetzelfde.  Ten einde raad belde mijn dochter toen naar de hoofdcommissaris in de hoop dat hij kon helpen, maar wat wij niet wisten was dat de hoofdcommissaris in vakantie was in Zuid Frankrijk. Hij nam toch zijn gsm toestel op en raadde mijn dochter aan terug te bellen naar het commissariaat en naar de commissaris van wacht te vragen.  Dat deed ze toen, maar kwam terug terecht bij de vrouw die voordien de telefoon opnam.  Ze zei geen woord en mijn dochter vreesde dat ze terug de telefoon zou dichtgooien.  Daarom zei mijn dochter dat ze naar de hoofdcommissaris had gebeld en dat ze wou doorverbonden worden met de commissaris van wacht.  Toen kreeg ze wel een antwoord en toen vroeg mijn dochter haar naam en ze antwoordde dat ze "Brigitte".  Ze verbond mijn dochter door met de commissaris van wacht(dhr. Luyntjes) maar vooraleer mijn dochter haar reden van bellen volledig kon uitleggen, werd de telefoon weer dichtgegooid.  Toen mijn dochter opnieuw belde, werd er meteen opgenomen en hoorde ze "Brigitte" zeggen, "ze hebben naar Carlier gebeld".  Na de 8ste keer bellen kreeg ze uiteindelijk de

4

kans om een "normaal" gesprek met de commissaris van wacht te hebben.  Er werd afgesproken dat wij zelf eerst naar die woning moesten gaan kijken en indien het inderdaad ernstig was, wij moesten terug bellen en ze dan een ploeg zouden sturen.  Dat deden we dus en inderdaad, toen we aan de woning stonden in de Ryhovelaan 156 kwam er ons een ondraaglijke stank tegemoet. De woning zag er zowel van de binnenkant als van de buitenkant zwaar verwaarloosd uit. Via de vuile, kapotte gordijn waarin grote gaten zaten, konden wij binnenkijken.  Het was één grote vuilnisbelt en we zagen daar verschillende kleine katjes en enkele volwassen poezen tussen lopen.  Aangezien ik met een grote dierenambulance rijd, was onze komst aan die woning niet ongemerkt voorbijgegaan.  Er kwamen verschillen buurtbewoners naar ons toe en vroegen ons om er aub iets aan te doen om die situatie te laten stoppen.  Een naaste gebuur vertelde ons dat het zeker ging om een 20 tal poezen en die mensen konden niet slapen door de ondraaglijke stank die ook in hun woning te ruiken was via een openstaande venster van het nummer 156.  Ze konden hun venster nooit openzetten wegens de stank en ook omdat de poezen bij hen binnenkwamen op zoek naar voedsel.  Ze hadden in het verleden al verschillende keren de politie gebeld, en de politie was in de woning nr. 156 binnen gegaan, toch de situatie veranderde niet.  Ze spraken van enkele klachten die ze hadden ingediend in het verleden.  Een andere gebuur vertelde dat hij de gezondheidsdienst op de hoogte had gebracht, maar er ook niets werd gedaan en een andere persoon zei dat hij naar de Schepen van Leefmilieu een brief had geschreven, maar de situatie bleef onveranderd.  We zagen ook dat verschillende personen de woning nr. 156 niet wou voorbijgaan en het voetpad verlieten om via de rijbaan voorbij te gaan, en dit wegens de stank die uit de woning kwam. Er waren buurtbewoners die zegden dat de inwoners verhuisd waren naar de Morekstraat nr. 56 en 1 persoon vertelde ons dat ze de volwassen zoon  in de voormiddag nog had zien binnengaan in de woning van de Ryhovelaan 156.  Die persoon vertelde ons ook dat die zoon onder toezicht stond van een voogd omdat hij karaktergestoord was en gevaarlijk kon zijn.  Toen belde mijn dochter naar de politie om toch een ploeg te sturen.  Een halfuurtje later kwam een ploeg van 2 personen namelijk een politieman dhr. Schelfout en een agente met de naam Coosemans. We zagen meteen dat ze heel onverschillig waren en geen zin hadden in die zaak.  We kregen te horen dat ze niet het recht hadden om binnen te gaan daar er blijkbaar nog iemand gedomicilieerd stond.  Ik liet hen zien dat de voordeur openstond (ongeveer 15 cm), dat er geen slot aan de deur was.  Daarop volgend duwden beide agenten de deur volledig open en riepen om te zien of er iemand aanwezig was, toch er kwam geen reactie.  We vroegen toen of we met hen binnen mochten om de katten te vangen en we kregen toelating.  Zoals we reeds door de venster hadden gezien, was de woning inderdaad totaal verwaarloosd, lag overal stinkend afval en was de stank binnen ondraaglijk. De katjes kropen onder de bergen vuilnis, wat het vangen onmogelijk maakte.  Op de bovenverdieping hoorde mijn dochter en een medewerkster een kat huilen en ze gingen samen met de politieman naar boven.  Eens boven liet mijn dochter een luide schreeuw, want op enkele seconden dat ze daar boven stond, zagen haar benen zwart van de vlooien.  De politieman kwam meteen weer naar beneden, gevolgd door mijn dochter.  Mijn medewerkster bleef nog een 30 tal seconden langer om de kat te vangen.  Toen ze die had, riep ze dat ze een volwassen kat had gevangen en toen kwam ze naar beneden.  Ineens hoorde wij een man luid tierend van woede die naar beneden kwam gestormd.  Het was dus blijkbaar toch die zoon die boven had lagen slapen.  Mijn dochter, medewerkster en ik verlieten meteen de woning om die kat in veiligheid te brengen. Mijn medewerkster bracht die meteen naar de poezenboot voor verzorging.  Mijn dochter en ik bleven buiten aan de woning wachten.  Talrijke buren waren toen getuigen van wat er zich toen allemaal voordeed.  Na enkele minuten kwamen beide agenten buiten en vroegen ons waar de kat was.  Ik meldde hen dat die naar de poezenboot was gebracht.  Ze eisten dat we de kat terug naar de eigenaar brachten.  En toen begonnen de problemen met de agenten.  Ze waren heel onbeleefd.  Mijn dochter en ik probeerden hen duidelijk te maken dat alle katten zouden moeten verwijderd worden daar de situatie voor de dieren ondraaglijk was.  Er stond inderdaad voeding, maar het bord met kattevoedsel die op de grond stond was rottig en de maden kwamen er uit.  Water stond er niet.  Toch de politie weigerde nog mee te werken om de dieren te laten weghalen.  De discussie duurde een tijdje en er werd door de agenten, vooral door dhr. Schelfout heel onbeleefd tegen ons geroepen. Op een bepaald moment riep hij naar mijn dochter :"Toe, bel nog ne keer naar de hoofdcommissaris Carlier". Mijn dochter probeerde uit te leggen dat ze naar de hoofdcommissaris had gebeld omdat men iedere keer dat ze naar het commissariaat belde, men daar de telefoon dichtgooide.  Ze hield haar gsm in zijn richting om hem te laten zien dat ze 8 keer na elkaar had gebeld, toch agent Schelfout gaf

5

haar een harde klap op haar hand.  Mijn dochter hield haar hand terug omhoog omdat ze wou dat de agent zou zien dat ze inderdaad 8 keer om hulp had gebeld toch hij gaf haar een harde tweede klap op haar hand.  Daar zijn mijn medewerkers en buurtbewoners getuige van.  Toen heb ik geroepen dat dit niet meer door de beugel kon en dat ik dit niet zo zou laten.  Toen gingen ze naar hun wagen om te telefoneren.  Ze kwamen mij dan zeggen dat er een officier ter plaatse zou komen. Een halfuur later kwam er inderdaad een wagen met 3 personen, waaronder een officier en een mannelijke en vrouwelijke agent. Ze gingen samen ongeveer 1 minuut in die woning en toen kwamen ze naar ons toe om te zeggen dat ze niets konden doen om de dieren daar te laten uithalen.  Ondertussen was het al heel donker en beweerden ze dat er toch voedsel stond.  Toen mijn dochter wou zeggen dat het donker was in die woning (geen elektriciteit) en dat ze daardoor niet hadden gezien dat de maden eruit kropen, riep de vrouwelijke agente die samen met de officier was gekomen, dat mijn dochter haar mond moest houden.  Mijn dochter probeerde toch uit te leggen dat dit een geval van zware dierenverwaarlozing was en vond dat er moest opgetreden worden.  Weer riep die agente mijn dochter toe dat ze moest zwijgen. Mijn dochter keek toen naar het naamplaatje op het hemd van de officier en deze werd daarom ook kwaad en riep naar mijn dochter : "ja, kijk maar goed, mijn naam is Baetens".  Gans die situatie was zo onredelijk en mijn vermoeden was omdat mijn dochter de hulp van de hoofdcommissaris had ingeroepen. Er werd ons alleen nog gezegd dat de eigenaar van de katten, afstand zou doen van de dieren.  Ik moest maar de volgende dag terugkeren bij die man van de katten om ze te gaan ophalen.  Toen ik zei dat dit te gevaarlijk was omdat die man te gevaarlijk was en ik toch graag een politieploeg zou meehebben, kreeg ik als antwoord dat men niet van plan was om bij ieder katje dat ik moest vangen een politieman ter beschikking te stellen.  Ik bleef toch aandringen om de volgende dag even aanwezig te zijn tot de katten uit de woning waren, en toen zei men dat ik de volgende dag (29 juni om 18 uur aan de woning moest staan en ze een ploeg zouden stellen.  De officier met zijn 2 agenten vertrokken toen en we vroegen nog aan de 2 eerste agenten of wij klacht mochten indien tegen de eigenaar van de dieren, toch ze gaven geen antwoord en vertrokken zonder onze klacht te willen noteren.De volgende dag stonden wij daar om 18 uur en hebben we gewacht tot 18h30, toch zagen geen politieploeg.  Een medewerker heeft toen aan de deur van de woning geklopt en hij heeft ons 3 kleine katjes meegegeven.  Toch zitten er volgens de geburen nog verschillende katten.Voor al die feiten wens ik klacht neer te leggen die bovenvermelde politiemensen en zeker voor de 2 slagen die mijn dochter heeft gekregen van agent Schelfout en dit publiekelijk.  Haar hand is gekneusd en ze kan bijna haar pols niet bewegen.  Een dokterattest kan U bezorgd worden. Wij zijn door die gebeurtenis emotioneel erg geschokt en vernederd geworden.  Ik hoop dat er aan dit onterecht optreden tegenover ons opgetreden kan worden.

6

MOET EEN PUP VAN 5 MAAND DOOD OMDAT DIE IETS AAN DE POTEN MANKEERT ?

Een Grieks hondje van zo’n 5 maand oud heeft het ongeluk om een genetisch foutje te hebben met name een misgroeiing van het kop/kom heupgewricht bij de achterste poten. Heel waarschijnlijk een aangeboren kwaal, maar wel eentje die het dier nu ontzettend veel pijn bezorgd, Een afschuwelijke pijn die zelfs pijnstillers hun uitwerking begint te overstijgen. Nochtans kan er iets aan gedaan worden : in eerste instantie door het achterlijf in een soort prothese te steken waardoor de druk en het schuren over elkaar voor een groot deel wordt weggenomen en de spiermassa de kans krijgt om zodanig aan te sterken zodat na een operatie waarbij titanium bijpasstukken gebruikt zullen worden de hond een normale levensgang zou kunnen krijgen. Als je Glykeria (dat is haar naam) bekijkt, kun je niet anders dan haar helpen : zij bekijkt je met van die verdrietige ogen, heel zachtjes jankend bij het minste dat ze zich verzet of verlegt. De andere honden komen bezorgd kijken en proberen haar als het ware te troosten. Ze ligt voortdurend aan mijn voeten onder mijn bureel. Haar aanraken aan haar achterpoten mag niet, want dan gaat ze grommen, begrijpelijk met die aanhoudende pijn. En toch wil ik haar graag helpen en in overleg met mijn dochter Ellie en het dierenkliniek is er een hele grote kans op slagen : toch voor de

afschuwelijke prijs van 3.500 €uro. Operatie en revalidatie inbegrepen ! Mag ik jullie smeken om hulp voor dit hondje : je weet dat bij mij nooit of te nimmer dieren nodeloos worden ingeslapen en dat ik hen – gelijk ze bij mensen doen – alle kansen wil geven die redelijkerwijze mogelijk zijn om hun leven te verbeteren en tenminste een overlevingskans te geven. Het vinden van de gepaste liefdevolle thuis is een probleem voor later, en zelfs dat is bij vorige dieren héél goed gelukt : Flipke, Caprice … om maar een paar poezen te noemen, ons boxerke … ze zijn gelukkig en genieten van de bakkenvolle liefde die hun baasjes ze geven. En

als ze nog eens naar de Poezenboot komen, je mag dat weten, dan wordt mijn gezicht meestal ook uitgebreid afgelikt als blijk van vriendschap en dankbaarheid. Het geeft me steeds opnieuw even die krop in de keel : even die gedachte van wat als ik het niet zo gedaan had, en dan terug die immense blijdschap om te zien dat dit dier zo gelukkig is ! Dat is mijn drijfveer, dat is mijn kracht om ieder gekwetst dier met zoveel vuur te willen verdedigen : het moment dat de dierenarts me kan verzekeren dat de kosten niet nodeloos zijn en de levenskwaliteit ruim voldoende is, tuurlijk wil ik er dan voor gaan, samen met jullie hulp. Wil je voor Glykeria iets doen, dan kan je storten op de rekening voor de Griekse hondjes op het volgend banknummer : 001-4902443-42. Glykeria zal jou heel dankbaar zijn.----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Naast al het slechte nieuws, ook goed nieuws : mijn dochter Ellie is sinds 4 juli officieel dierenarts. Potentiele klanten gaan nog een beetje geduld moeten hebben, aangezien haar praktijk pas op 1 oktober officieel geopend wordt. Wij zullen U op de hoogte houden voor de feestelijke receptie ter gelegenheid van haar eigen praktijk. Op de foto links, mijn dochter Ellie bij het verlaten van de universiteit na ontvangst van haar diploma.

7