6 maart 2012

Ondanks dat februari een dag langer duurde is de tijd weer snel gegaan. Dus de ervaringen van afgelopen tijd maar even met iedereen delen.

In het weeshuis wordt momenteel veel werk verzet in verband met de voorbereidingen voor de nieuwbouw. We gaan ervan uit dat we twee nieuwe gebouwen kunnen bouwen. Een hoofdgebouw met daarin de administratie, verblijf Paulina, babyruimte (voor baby’s tot 1 jaar), een ziekenboeg en een store. Daarnaast hopen we nog een 4de unit te kunnen bouwen, omdat er momenteel te weinig ruimte is om alle kinderen op een juiste wijze (minder kinderen in een gebouw) te huisvesten. Vooral het ruimen van het bosgedeelte en het egaliseren van de grond is een behoorlijk karwei geweest. De bulldozer had vier dagen nodig. Maar we hadden deze ook nodig om de laatste resten van het afgebrande gebouw te slopen. Dus we hopen eind deze maand te kunnen starten met het uitgraven van de nieuwe fundering. We gaan in eigen beheer bouwen, dus de kosten van de aannemer worden gespaard. Dit betekent wel dat we iedere dag aanwezig moeten zijn, want Afrikaanse werklui moeten dagelijks aangestuurd worden anders gaan ze hun eigen gangetje. We (Gerrit en Isaac) zien dit samen met vertrouwen tegemoet. Ook worden komende week de laatste endjes afgerond in de nieuwe multiruimte. De tegels liggen erin, de wasmachines zijn gekocht en het plafond, deuren en ramen wordt volgende week gedaan. De open keuken is verplaatst naar de achterzijde. De fundamenten voor de speelplaats zijn inmiddels ook geplaatst.

Verwijderen van het bos en de ingebruikname van de multi-ruimte.

Afgelopen maand hebben we veel vrijwilligsters gehad in het weeshuis, waaronder Clarisa en Bea uit Doetichem. Ook zij gaan voor ons aan de slag voor projecten voor Kans voor open doel. Zij doen dit door middel van een “huiskamer restaurant” Geweldig toch! De vrijwilligsters zijn echt nodig. Hierdoor is er meer tijd voor aandacht en liefde voor de kinderen.

De jongste mannelijke aanwinst, Felix, 3 maanden oud, hebben we twee weken in huis gehad na zijn besnijdenis. Gerrit gaat de discussie nog wel eens aan over de noodzaak ervan maar de cultuur en traditie is stevig geworteld. Niet besneden is geen echte man binnen de cultuur in Ghana. Dus niet doen betekent veel gepest worden later. Gelukkig hebben we hem wel de juiste verzorging kunnen geven, dankzij de ervaringen eerder met de tweeling, en toen nog, samen met Beatrice. Daarna kwam (we noemden haar Susan) in huis. Als vondeling achter gelaten in het bos onder een boom. In het weeshuis was geen plaats, dus voorlopig maar bij ons in huis. Een gezonde, meid van ongeveer 10 maanden. Geweldig vrolijk meisje dat zeer snel gewend was aan de obruni’s. Na 10 dagen waarin

een zoektocht naar de ouders werd gedaan is ze weer terug bij haar moeder. Ze bleek de baby aan de vader te hebben gegeven nadat deze had aangegeven niet meer voor hun te willen zorgen. Vervolgens heeft hij de baby, die Angelina blijkt te heten, onder een boom gelegd. Maatschappelijk werk heeft goed werk verricht om te zien of er wel goed voor Angelina werd gezorgd, mede door de leeftijd van de moeder, ze is 17 jaar. Dat bleek ze prima te doen, gezien ook de conditie waarin ze was toen wij haar kregen, goed gevoed en verzorgd. Ze wonen in het naburige Bekwai dus contact houden blijft mogelijk. Ze bleek ook maar 8 maanden oud te zijn, kroop echter al door ons huis en ging overal tegen aan staan en at met de pot mee, 70 cm groot! Het “te vondeling” leggen van je kind hebben we al 2x eerder meegemaakt, het wordt vaker als pressiemiddel van de moeder gebruikt om de vader te dwingen aan zijn verplichtingen te voldoen! Van een vader hadden we echter nog niet meegemaakt. Overigens staat er wel een strafperiode voor.

De kinderen in het weeshuis doen het verder goed, zijn weinig ziek en worden met de dag groter en wijzer.

Felix kon toch nog lachen en “Susan” voelt zich erg thuis.

Het project in Kuntenase (kostschool) voor de aanleg van water, toiletten en douches neemt mooie vormen aan. De toezegging voor de watertoren is binnen (dank aan “loop naar de pomp”). Maar ook door inzamelingen van de afgelopen adventsperiode, privé inzamelingen en ook de komende vastenactie die “basisschool Gravenrode” voor ons gaat houden in Landgraaf ( de school die onze kinderen allemaal bezocht hebben!) komt het bouwen van de toiletten en douches steeds dichterbij. Inmiddels is er ook een positief resultaat vanuit Alkmaar voor de aanleg van stroom voor het schooltje in Denyase. Alle lieve mensen die zich voor ons hebben ingezet en inzetten: ongelooflijk bedankt!!!

Ook zijn van 17 tot 25 februari weer 26 voetbalcoaches opgeleid. Rob Klein en Ted Ouma, twee docenten van de KNVB, hebben een mooie klus gedraaid. Dus alle lof voor onze voetbalbond, die ook de materialen en het verblijf van de trainers voor haar rekening nam. De geschonken ballen worden op de scholen volop gebruikt. Bijzonder was de aanwezigheid van Ted, de KNVB-docent uit Kenia. Zijn Afrikaanse inbreng was van grote waarde voor de cursus. Op de laatste dag heeft de groep coaches een toernooi georganiseerd voor 60 kinderen uit Denyase. Het was een geweldige afsluiting. Met de bijzonderheid dat de eerste vrouw in Ghana is opgeleid tot worldwide coach.

lDe nieuwe coaches met dorpskinderen. In het midden Mirjam, de 1e worldwide-coach in Ghana

Het voetbalteam Amanse Wonderes van Denyase heeft de eerste wedstrijd in de terugronde ook gewonnen. Nu de laatste 6 wedstrijden nog.

Dan is er nog het incident met de cobra. Zit Tineke lekker met baby Rachel op het terras, dan komt er een zwarte cobra op visite. Gelukkig schrok niet alleen Tineke maar ook de cobra. Tineke kon de slang verder volgen in de tuin en zij riep de hulp in van Tarzan Gerrit (op dat moment boodschappen doen in Bekwai). Met zwaailicht en sirene kwam hij terug om zijn Tarzan rol te kunnen vervullen en ja hoor na een kleine jacht was de tuin weer even slangvrij.

Het slangavontuur

Maar het mooiste moment hadden we in deze periode toen Susan ons belde en doorgaf dat zij bij haar echo niet één maar twee hartjes zag kloppen!! We hopen dat alles goed mag gaan en dan worden we eind september weer opa en oma en nu van een eigen familie-tweeling!! Dat was even janken en op dat moment mis je, ondanks alles hier, toch NL…