Een lid van een kerk belde naar een radioprogramma en begon te klagen over het feit dat hij het niet logisch vond om meerdere dagen naar de kerk te gaan.

“Ik ga al tien jaar naar de kerk en gedurende die tijd heb ik meer dan drieduizend boodschappen gehoord.

Maar ik zeg dit: Ik kan me er niet één van herinneren.”

“Dus zodoende dacht ik dat ik mijn tijd aan het verspillen was en de pastors verspilden ook hun tijd door te prediken en te leren”

Dit telefoontje veroorzaakte een grote discussie op de radio. Mensen belden om de diensten in de kerken te verdedigen, anderen weer niet.

Maar niemand kon zich goed uitdrukken. En dit duurde uren.

Tot het moment dat een man belde:

“Ik ben al dertig jaar getrouwd. Gedurende deze tijd heeft mijn vrouw tweeëndertigduizend maaltijden voor mij gekookt.

Maar ik zeg dit: Ik kan me niet één van die maaltijden herinneren.”

“Maar één ding weet ik: alle maaltijden hebben me gevoed en kracht gegeven om mijn werk te kunnen doen.

Als mijn vrouw mij niet deze maaltijden had gegeven, dan was ik vandaag de dag al lang dood.”

“Op dezelfde manier voed ik me geestelijk gesproken in de kerk, zo niet dan was ik nu al dood geweest.”

Dat beëindigde de discussie op de radio.

“Het geloof ziet het onzichtbare, gelooft in het ongelofelijke en ontvangt het onmogelijke.”