VW: Happy Family?In deze challenge gaat het om 1 bejaarde, 2 volwassenen, 1 tiener, 1 kind en 1 peuter. Zij wonen samen in een huis.

Op de eerste dag mag je ze nog besturen, maar om middernacht verlies je de controle. Tot de volgende middernacht moet je je sims aan hun vrije wil overlaten. Je mag dus zelf niets doen.

Hierna mag je 2 dagen zelf spelen, en dan 2 dagen toekijken.

Daarna ben je weer 3 dagen de baas, en tenslotte moet je 3 dagen toekijken.

Als er hierna nog overlevenden zijn, begin je het hele rijtje opnieuw.

De bedoeling is om uit te vinden hoe lang je sims zonder jou kunnen overleven!

De familie van Noorden

(1.) Oma Nel

(2.) Haar dochter Carlijn met echtgenoot Jeffrey

(3.) Hun kinderen:

Rebecca, Lara en de kleine Marc

Het leven van de familie van Noorden is de afgelopen jaren niet makkelijk geweest. Opa overleed, Jeffrey werd ontslagen en de oudste dochter begon steeds erger te puberen.Toch waren er ook lichtpuntjes. Er werd een klein broertje geboren, Lara deed het geweldig op school, en… ze wonnen de hoofdprijs in de loterij!

Met dat geld hebben ze nu een nieuw huis gekocht, waar ze een nieuw leven willen opbouwen. Carlijn en Jeffrey hopen hier rust en geluk te vinden. Maar zal dat lukken?

Zachtjes wiegde Carlijn haar zoontje heen en weer op haar arm. Hij maakte wat pruttelende geluidjes, maar hield zich verder rustig.

Marc was nooit een moeilijk kindje geweest – hij leek veel op zijn moeder. Carlijn glimlachte en streelde haar zoontje over zijn blonde haar.

‘Jongens, naar school!’ riep ze toen naar haar dochters.

Dag 1; controle

‘Mogen we niet nog even het huis zien? Ik wil mijn nieuwe kamer zien!’ jammerde Lara en ze keek smekend omhoog naar haar vader.

‘Nee, eerst naar school. Vanmiddag kom ik je ophalen, en daarna kun je het hele huis bekijken. En nu…hop, in de benen!’ Jeffrey tilde zijn dochtertje op en zette haar op de stoep neer.

‘Tot vanmiddag, papa! Doei mama!’ riep Lara, toen ze weghuppelde.

‘Rebecca? Voor jou is het ook de hoogste tijd om naar school te gaan. Op je eerste dag al te laat komen, is niet bepaald een goed begin.’ riep Jeffrey naar zijn oudste dochter. Er kwam geen antwoord. Met hangende schouders stond het meisje naar de grond te staren.‘Rebecca?’ riep Carlijn nu ook. ‘Ja mam.’ mompelde het meisje en ze liep weg.

‘Ze is gewoon wat nerveus.’ zei Jeffrey en Carlijn knikte. Hopelijk zou hun dochter het hier naar haar zin krijgen. In hun vorige dorp was ze met de dag brutaler geworden. Op het laatst was ze onhandelbaar en spijbelde ze steeds vaker.

‘Wat een prachtige tuin!’ klonk de stem van oma Nel.

‘Dank je, mam! Het heeft me flink wat tijd en moeite gekost, maar ik ben er zelf ook heel tevreden mee!’ glimlachte Carlijn.

‘Mama!’ kraaide Marc en hij wees met een klein vingertje naar het wipje. Carlijn tilde hem erop en toen voelde ze spetters op haar hoofd vallen.

‘Het gaat regenen.’ zei ze terwijl ze haar handen uitstrekte.

‘Weet je, Car?’ begon Jeffrey en hij trok zijn vrouw tegen zich aan. ‘Ik vind het hier nu al fantastisch! Dit wordt echt ons nieuwe thuis.’

‘Zo voel ik het ook.’ glimlachte Carlijn en ze kuste haar man zachtjes op zijn mond.

‘Kom op kleine, we gaan naar binnen.’

Carlijn tilde Marc van het wipje op, maar het leek wel alsof hij met kauwgom aan het ding vast zat. Uit alle macht verzette hij zich en trapte met zijn armen en benen om zich heen.

‘Hee, rustig jij.’ zei Carlijn streng, en meteen kalmeerde het jongetje.

‘Hier is je blokkendoos, zie je?’ Carlijn zette Marc op de grond neer en plofte toen zelf op de bank.

Jeffrey ging op de grond zitten en hoopte dat Marc nu eindelijk eens de blokjes meteen in het goede gat zou doen.

Maar nee, Marc bleef maar met een driehoek op de cirkelvormige opening slaan. Jeffrey zuchtte.

Even later vertrok Jeffrey naar zijn werk in de postkamer. Eigenlijk leek het hem niks, maar ach, het was beter dan werkloos thuis zitten.

Zijn levenswens was om illusionist te worden. Mensen vermaken, hen verbazen, trucs uithalen in een mysterieuze, magische sfeer.

Ooit zou het hem lukken! Maar dan moest hij eerst de juiste baan vinden…

Toen Marc moe begon te worden, bracht zijn moeder hem naar zijn kamer.

‘Vind je het mooi?’ vroeg ze, en Marc begon te lachen. Hij keek met glinsterende oogjes omhoog naar zijn moeder, en lachte zijn kleine voortandjes bloot.

‘Okee, dat is dus een ja!’ giechelde Carlijn.

Maar al snel verdween de lach van Marcs gezicht.

Vandaag moest hij voor het eerst op het potje. Zijn moeder vond hem nu toch echt oud genoeg om zindelijk te worden.

Onzeker keek Marc om zich heen. Toen hij een plasje had gedaan en zijn moeder begon te juichen, klaarde zijn gezicht weer op.

Moe en chagrijnig kwam Rebecca die middag uit school.

De eerste dag was precies zoals ze zich had voorgesteld: mensen staarden naar haar, roddelden over haar, en sommigen riepen haar dingen na.

Rebecca deed alsof het haar allemaal niks kon schelen, maar diep van binnen deed het pijn.

Ze greep de afstandsbediening van haar stereo, en even later knalde keiharde rockmuziek uit de boxen.

Een brede glimlach verscheen op Rebecca’s gezicht – iets wat anderen bijna nooit te zien kregen.

Met haar vingers trommelde ze mee op het ritme van de muziek, en soms mompelde ze wat woorden mee.

Zonder te kloppen kwam haar moeder binnen. Rebecca wierp haar een boze blik toe.

‘En, is je kamer zoals je hem wilde?’ vroeg Carlijn.

‘Ja, best.’ mompelde Rebecca.

‘Ja, best?’ herhaalde Carlijn. Ze voelde een woede uitbarsting opkomen, maar hield zich in.

‘Laat me je helpen met je huiswerk. Ik wil niet dat je op deze school ook alleen maar vieren haalt.’

Rebecca bleef liggen, alsof ze haar moeder niet gehoord had. Maar toen Carlijn onbeweeglijk bleef staan, kwam ze toch maar overeind.

Extra langzaam zette Rebecca haar voeten op de grond, en stond op.

‘Je m’appelle, tu t’appellons, weet ik veel!’ riep Rebecca. ‘Ik heb gewoon een gruwelijke hekel aan Frans!’

‘Doe eens even rustig.’ zei Carlijn zacht. ‘Denk aan de werkwoord-uitgangen.’

‘Ma, ik moet pissen!’

Carlijn bleef streng, en ze bleef net zo lang bij haar dochter tot al het huiswerk af was.

‘Nou, was dat nu zo erg?’ vroeg ze met over elkaar geslagen armen.

Rebecca’s ogen flitsten even naar haar moeder, maar toen keek ze weer naar de grond.

Inmiddels was Jeffrey ook weer thuis. Hij kon wel een opkikkertje gebruiken, dus zette hij het espressoapparaat aan.

Carlijn kwam de keuken in lopen en wreef met haar handen over haar gezicht.

‘Jij ziet eruit of je ook wel een kopje wil.’ grinnikte Jeffrey, en Carlijn lachte dankbaar.

Oma Nel had Marc uit zijn bedje gehaald en hem weer aangekleed. Hoewel hij eigenlijk te zwaar voor haar was, tilde ze hem de trap af.

In de eetkamer zat Lara met haar huiswerk.

‘Hee, oma! Marcje!’ riep ze blij. ‘Oma, je moet kiekeboe met hem spelen, dat vindt ‘ie leuk!’

Nel en Marc schaterden van het lachen tijdens hun spelletje, maar al gauw kreeg de oude vrouw last van haar botten.

‘Ik ga even op de bank zitten. Spelen jullie maar verder.’ glimlachte ze.

‘Lara, Lara!’ krijste Marc. ‘Lara weg! Daar!’

Ineens sprong Lara op.

‘Wacht hier!’ riep ze tegen haar broertje, en ze rende naar haar kamer. Even later kwam ze terug met een flesje bellenblaas.

‘Kijk Marc, bellen! Pak de bellen dan!’

Marc leek zijn vingers interessanter te vinden.

‘Hè Lara, niet in huis met dat spul! Zo komen er overal vlekken.’ Carlijn kwam aanlopen en tilde Marc op.

‘Ja maar kijk, mama, ze zijn zo mooi!’ riep Lara.

‘Dat is geen excuus. Buiten zijn ze net zo mooi, ga maar naar de tuin als je wilt bellenblazen. En hoe staat het met je huiswerk?’

‘Ik help haar wel!’ riep Jeffrey vanuit de woonkamer.

‘Ja, papa gaat mij helpen!’ joelde Lara blij, en enthousiast kroop ze op een stoel.

Braaf maakte ze al haar sommetjes. Bij de meeste had ze niet eens hulp nodig.

‘Vijf?’ Met een moeilijk gezicht strekte Jeffrey zijn hand uit. ‘Hee, zo veel vingers heb ik!’ ‘O, papa…’ giechelde Lara hoofdschuddend.

Toen Carlijn aan het avondeten wilde beginnen, zag ze dat haar moeder er al stond.

‘Mam?’ vroeg ze verrast.

‘Ik woon nu bij jullie in huis, dus dat betekent dat ik mijn steentje bij zal dragen. En vandaag kook ik!’

‘Och, heerlijk!’ zuchtte Carlijn blij en ze liet zich op de bank vallen.

Dat was lang geleden, dat er iemand anders voor haar kookte! Het enigste wat ze nu hoefde te doen, was afwachten, en dan stond er straks een heerlijke maaltijd op tafel!

Van boven klonk muziek, af en toe was het erg vals. Carlijn fronste haar wenkbrauwen.

Rebecca had een nieuw keyboard voor haar verjaardag gekregen, maar altijd zette ze het geluid veel te hard.

De koptelefoon die ze erbij kreeg, gebruikte ze ook nooit. Het leek wel alsof ze het leuk vond om het hele huis van haar valse gepingel te laten meegenieten.

Tevreden zat iedereen even later aan het avondeten.

‘Heerlijk, mam.’ zei Carlijn genietend.

‘Kleine moeite.’ vond Nel en ze vroeg aan haar kleindochters hoe het op school was. Van Rebecca kreeg ze geen antwoord, maar Lara begon enthousiast te vertellen.

Zowel Lara als Rebecca aten altijd alsof ze een snelheidsrecord wilden verbreken. Kruimels vlogen in het rond, en altijd klonk er gesmak, gegrom en geboer.

Ineens liet Jeffrey een boer, die hij wilde verbergen door snel erna te gaan hoesten, maar Carlijn merkte het toch.

‘Ben ik dan de enigste hier met een beetje fatsoen?’ zuchtte ze.

Na het eten ruimden Nel en Lara samen de tafel af.

‘Kom je nu mee tv kijken, oma?’ vroeg Lara.

‘Wat zullen we kijken?’ vroeg Nel, en Lara pakte de afstandsbediening.

‘Ik weet niet. Dit?’

Buiten werd het al donker, en een gezellige sfeer vulde het huis.

‘Wat kijken jullie?’ klonk een stem naast hen. Rebecca was in een stoel gaan zitten en keek nors voor zich uit.

‘Jeugdjournaal.’ zei Lara zonder haar ogen van het scherm los te maken.

‘Best interessant hoor!’ vond oma.

‘Saai.’ Rebecca stond weer op, en liep weg.

Nadat Carlijn haar kleine zoontje in bed had gestopt, liet ze het bad vollopen met warm water. Niets was zo heerlijk als een warm bad met lavendelgeur!

Ze zat er echter nauwelijks een kwartier in, toen ze het gehuil van Marc hoorde…

Eerst wilde ze hem maar laten huilen, maar dat kon ze toch niet. Snel kleedde ze zich weer aan, en liep naar zijn bedje.

‘Wat is er aan de hand, Marc?’

Hij grijnsde. ‘Mama!’

‘Je moet gaan slapen, schat.’ Carlijn dekte haar zoontje toe en bleef bij hem tot hij sliep.

Ook Lara was al naar bed. Jeffrey had haar een verhaaltje voorgelezen.

Carlijn en haar man keken nog even tv, maar waren toen ook te moe om nog langer op te blijven. Oma Nel vertrok ook naar haar kamer.

Al gauw was het huis in diepe rust. Iedereen sliep.

Hoewel, iedereen…?

Dag 2; geen controle

Het was al middernacht geweest, maar Rebecca zat in de woonkamer te gamen.

‘Yeah! Weer honderd punten!’ riep ze en ze sloeg met haar vuist in de lucht.

Morgen moest ze weer vroeg op, maar dat leek haar niks te kunnen schelen…