Dag 2; geen controle

Om 1 uur vertrok Rebecca toch maar naar boven.

Ze had geen zin om morgenochtend met knallende koppijn en slaaptekort in de klas te zitten.

Een paar uur later klonken er alweer geluiden in het huis. Het was nog heel vroeg in de ochtend, maar Nel kon niet meer slapen.

Zachtjes neuriede ze een wijsje en liep op blote voeten naar de badkamer.

Ze rekte zich uit en begon haar tanden te poetsen.

Toen ze klaar was, liet ze het bad vollopen. Tot 5 uur ‘s ochtends lag ze erin te weken, en toen kwam ze er heerlijk ontspannen en wakker uit.

Weer zong ze zachtjes een liedje. Ze was zelfs zó opgewekt, dat ze de hele badkamer een goede schoonmaakbeurt gaf.

Overal in huis was het nog stil. Buiten begonnen de vogels te zingen – een geluid wat Nel heerlijk vond om haar te luisteren.

Iedereen was nog in diepe slaap. Even werd Jeffrey wakker, toen zijn vrouw in haar slaap tegen hem aankroop. Een liefdevol glimlachje verscheen op zijn gezicht – en toen viel hij ook weer in slaap.

Om 7 uur werd Rebecca wakker van het gepiep van haar wekker. Nors wreef ze de slaap uit haar ogen en mepte de wekker uit.

Ze keek uit het raam. Het was al licht buiten.

Ze was blij dat ze niet te laat naar bed was gegaan, want nu voelde ze zich best uitgerust.

Ook Marc was wakker geworden. Rebecca hoorde hem jammeren op zijn kamer, maar ze negeerde hem. Er waren genoeg andere mensen in huis, om voor dat kleine mormel te zorgen.

‘Mama?’ piepte Marc. Hij hees zichzelf overeind aan de houten spijlen van zijn bedje. Zijn beentjes wiebelden, maar hij greep zichzelf vast en kon overeind blijven staan. ‘Mama!’

‘Hee, mannetje.’ Zachtjes deed Carlijn de deur open.

Zonlicht viel door de gordijnen de kamer binnen. Marc keek haar met een slaperig gezichtje aan, zijn oogjes waren nog halfdicht en zijn haren zaten door de war.

‘Mama!’ zei hij schor en Carlijn voelde zich dolgelukkig toen ze naar haar stralende zoontje keek.

‘En toen kwam er een enorme teddybeer naar me toe, en die tilde me op, en toen pakte hij Marc, en…’ ratelde Lara tegen haar oma.

‘Rustig, meisje, het was maar een droom.’ gniffelde Nel.

‘Pff, het was anders heel eng hoor!’ protesteerde Lara. Toen hoorde ze buiten de schoolbus toeteren. Snel trok ze haar kleren aan.

‘Papa, je auto is er al!’ riep Lara naar boven. ‘Dag oma!’ zei ze en ze trok de voordeur achter zich dicht.

Tot haar verbazing zat Rebecca al in de bus – normaal was ze nooit zo vroeg. Lara groette haar zus opgewekt, maar ze kreeg geen antwoord. Lara haalde haar schouders op en ging naar haar vriendinnetjes toe.

Carlijn vond ochtenden zoals deze geweldig – lekker in pyjama binnen hangen.

Ze pakte een boek uit de kast en ging bij Marc zitten.

‘Zal mama een verhaaltje vertellen?’

‘Ja!’ riep Marc en hij wipte enthousiast op en neer op de grond.

‘En dan gaan we nu lekker in badje.’ zei Carlijn nadat ze het boek had dichtgeklapt. Marc vond het een prachtig verhaal, hij bleef er maar over door brabbelen. De helft verstond Carlijn niet, maar ze deed alsof ze alles begreep.

‘Owifan weg! Boewie fan mama!’

‘Ja, natuurlijk.’ knikte ze.

Na het bad gaf Carlijn haar zoontje over aan haar moeder.

‘Kom maar met oma mee, dan krijg je een flesje.’ zei Nel en ze zette Marc op haar arm.

In de woonkamer zag ze Jeffrey zitten.

‘Moet jij niet op je werk zijn?’ vroeg ze.

‘Nee, ik heb promotie gekregen!’ grijnsde Jeffrey. ‘Ik mocht naar huis. Morgen begin ik in mijn nieuwe functie!’

‘Oh!’ riep Nel uit. ‘Gefeliciteerd, dat is mooi.’

‘Zeker.’ knikte Jeffrey en de grijns verdween niet meer van zijn gezicht.

‘Promotie? Nu al? Gut, da’s mooi!’ zei Carlijn toen haar moeder haar het nieuws vertelde.

‘Maar eigenlijk wil hij toch niet verder met deze baan? Hij wil toch goochelaar worden?’ vroeg Nel.

‘Illusionist, mam.’ giechelde Carlijn. ‘Ja, je hebt gelijk. Maar tot die tijd is iedere baan goed, zo lang het maar lekker verdient!’

Even later was Jeffrey met zijn zoontje in de badkamer.

‘Zullen we jou eens even in bad doen?’ piepte Jeffrey met een raar stemmetje. ‘Gaat Marc lekker in badje?’

‘Nee! Marc nie badje!’ Het jongetje spartelde heftig tegen en sloeg met zijn armen en benen om zich heen.

‘Hee, doe niet zo raar. Jij gaat gewoon in bad.’ zei Jeffrey kortaf.

‘Papa!’ riep Marc hard. ‘Ikke al weest! Marc al bad weest!’

‘Zo zo.’ knikte Jeffrey en hij zette Marc in bad.

Die kleine begon al steeds meer te praten, maar meestal verstond je er geen woord van!

Uit school rende Rebecca naar haar kamer. Wat een saaie rotdag. En er waren niet eens coole mensen op school.

Haar huiswerk gooide ze in een hoek van haar kamer neer, en ze greep de afstandsbediening van haar racewagen. Meteen vulde een eentonig gezoem haar kamer, en denderde het kleine autootje in hoge snelheid over de vloer.

Marc kroop mopperend door zijn kamer. Oma Nel kwam binnen en zei: ‘Het is tijd voor je middagdutje, Marc.’

Ze trok hem zijn pyjama aan en gaf hem een kusje.

‘Lekker slapen, Marc. En wees een grote jongen, hè? Niet gaan huilen.’

‘Hee Rebecca!’ Vrolijk kwam Lara de kamer van haar zus binnen huppelen. ‘Jouw kamer is mooi, zeg! Niet zo mooi als de mijne, hoor!’

Ze lachte.

‘Wat moet je?’ vroeg Rebecca nors.

‘Mag ik met je racewagen spelen?’ vroeg Lara.

Even was het stil.

‘Je doet maar.’ zei Rebecca en ze haalde haar schouders op. Zelf ging ze op haar keyboard spelen.

En ze zou het nooit toegeven, maar eigenlijk was het best gezellig zo!

Carlijn ruimde de tafel af van de lunch, toen ze ineens een geluid achter zich hoorde.

Het volgende moment grepen twee sterke armen haar vast, en werd ze gepassioneerd gezoend.

Toen Jeffrey haar los liet, stamelde ze: ‘Dat was een aangename verrassing.’

‘Dat dacht ik ook.’ knipoogde Jeffrey.

‘Ik ga maar eens bij Marc kijken.’ zei Jeffrey en hij ging naar boven. Tot zijn verbazing zag hij Rebecca bij het wiegje staan.

Even wierp ze haar vader een boze blik toe, maar ze zei niets.

‘Goed van je, Becky.’ zei Jeffrey. Hij wist dat zijn dochter het leuk vond als ze zo genoemd werd.

‘Marc was wakker.’ zei ze alleen maar – maar haar stem leek minder chagrijnig dan normaal.

Rebecca zette haar broertje op de grond en vertrok weer. Jeffrey keek haar met gemengde gevoelens na. Soms kon ze zo onvoorspelbaar zijn, die meid.

Jeffrey speelde nog even met Marc, en zette hem toen in zijn kinderstoel voor zijn avondeten.

Daarna las hij Marc een verhaaltje voor, tot het bedtijd was.

Toen Marc weer in zijn bedje lag, kroop ook Jeffrey tevreden onder de wol.

Rebecca trok haar trainingspak aan en dook op de hometrainer. Zo snel ze kon draaide ze haar benen rond.

Al snel stroomde het zweet van haar rug en ging haar hart als een razende tekeer.

De maan stond hoog aan de inktblauwe hemel, sterren flonkerden in het duister.

En pas toen ze écht niet meer kon, rolde Rebecca van de hometrainer af.

Ze had niet eens meer de kracht om onder de douche te springen – ze liet zich in haar bed vallen en sliep al voor haar hoofd het kussen raakte.

Morgen weer een dag…