Onderdanen van derde landen en het personenverkeer in de Europese Unie Vraag Wat wordt precies verstaan onder onderdanen van derde landen en kunnen zij rechten ontlenen aan het Europese recht met betrekking tot het vrije personenverkeer in de Europese Unie? Antwoord Een onderdaan van een derde land is eenieder die geen burger van de Europese Unie is in de zin van artikel 17, lid, 1 van het EG-Verdrag. Artikel 17 EG-Verdrag bepaalt dat burger van de Unie eenieder is die de nationaliteit van een Europese lidstaat bezit. Een voorbeeld van een onderdaan van een derde land is iemand die de Argentijnse nationaliteit bezit. Ja, onderdanen van derde landen kunnen rechten ontlenen aan het gemeenschapsrecht. Het uitgangspunt hierbij is dat de rechtspositie van onderdanen van derde landen in de Europese Unie sterker wordt naarmate de verblijfsduur toeneemt. Enerzijds moeten deze rechten in het verlengde worden gezien van het vrij verkeer van EU-burgers en anderzijds op zichzelf beoordeeld worden. De gemeenschapswetgeving met betrekking tot onderdanen van derde landen heeft als doel de juridische status van onderdanen van derde landen meer in overeenstemming te brengen met die van onderdanen van de lidstaten van de Europese Unie. EU-burgers die gebruik willen maken van het vrije verkeer van personen moeten dat kunnen doen met hun gezinsleden. Ook wanneer de gezinsleden de nationaliteit van een derde land bezitten. In Richtlijn 2004/38/EG betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden is neergelegd dat familieleden van de EU-burger het recht hebben om zich bij hem te voegen ongeacht over welke nationaliteit zij beschikken. Het idee hierachter is dat een beperking van het vrije verkeer van gezinsleden uit derde landen ook een beperking met zich meebrengt voor het vrije verkeer van EU-burgers. Daarom hebben gezinsleden het recht om zich bij de EU-burger te voegen. Het begrip familie is gedefinieerd als: de echtgenoot of de geregistreerde partner als dit in de nationale wetgeving gelijk wordt gesteld met een huwelijk, kinderen onder de 21 jaar of kinderen, ouders en ouders van de echtgenoot waarvoor de EU-burger moet zorgen (artikel 2 lid 2 van de Richtlijn 2004/38/EG). Familieleden van de EU-burger moet bij overlijden van de EU-burger rechtsbescherming worden geboden. Zo leidt het overlijden van de EU-burger niet tot verlies van het verblijfsrecht voor familieleden die niet de nationaliteit van een lidstaat bezitten, indien zij voor het overlijden tenminste één jaar in het gastland hebben verbleven. In januari 2006 is de Richtlijn betreffende de status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen in werking getreden (Richtlijn 2003/109/EG ). Als wijze van implementatie heeft Nederland ervoor gekozen om op de verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd, de aantekening ‘EG langdurig ingezetene’ te vermelden omdat de nationale wetgeving reeds in overeenstemming wordt geacht met de richtlijn. In de richtlijn staat dat onderdanen van derde landen die vijf jaar legaal in een lidstaat hebben verbleven, de status van langdurig ingezetenen hebben. Met het verwerven van deze status hebben zij een vergelijkbare positie als EU-burgers. Onder bepaalde voorwaarden biedt het hen de mogelijkheid vrij te reizen in de EU. Dit brengt met zich mee dat gemeenten, net als bij EU-burgers, geen administratieve verplichtingen mogen opleggen die strijdig zijn met de mogelijkheden die het Europese recht aan derdelanders biedt om vrij in de EU te reizen. Zie voor meer informatie: Het vrij verkeer dossier van Europa decentraal http://www.europadecentraal.nl/menu/114/Voorpagina.html Richtlijn 2004/38/EG http://eur- lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2004:158:0077:0123:NL:PDF Richtlijn 2003/109/EG

Reacties en disclaimer: Van de informatie in dit document mag onbeperkt gebruik worden gemaakt, mits de bron wordt vermeld. Opmerkingen over de inhoud en suggesties voor aanvullingen zijn van harte welkom op info@europadecentraal.nl. Aan dit document is de grootst mogelijke zorg besteed, maar Europa decentraal kan niet instaan voor de juistheid van de informatie en aanvaardt geen aansprakelijkheid voor mogelijke vervolgschade door het gebruik ervan.