Over het vangen en onderzoeken van ijsberen

Om over ze te leren, moeten wetenschappers ijsberen vangen, onderzoeken en ze weer loslaten.

Wetenschappers en onderzoekers gebruiken een helikopter om ze te vinden en schieten dan een verdovingspijltje. Zo'n pijltje doet nauwelijks pijn, het voelt precies hetzelfde wanneer wij bij de dokter een spuitje krijgen. Een kleine prik die je nauwelijks voelt.In het pijltje zit een slaapmiddel. Als de beer slaapt, landt de helikopter en kunnen de onderzoekers aan de slag. Ze wegen en meten de beer en nemen een tand om zijn leeftijd te bepalen. Ook nemen ze wat bloed af en verder knippen ze wat van zijn vacht af om te controleren hoe gezond de beer is. Vaak krijgt de ijsbeer ook een tattoo met een nummer in zijn lip en een label aan zijn oren. Soms krijgt een ijsbeer ook wat medicijnen om hem gezond te houden.Dankzij het label weten ze de volgende keer dat de beer gevangen wordt, hoe oud de beer is. Ook kunnen ze zien hoeveel de beer gegroeid is en of hij gewicht heeft verloren of is aangekomen.Voordat de beer losgelaten wordt, komt er op de rug van de beer nog wat haarverf. Deze verf blijft een tijdje zichtbaar en verdwijnt vanzelf. Op deze manier zullen de onderzoekers, als ze de beer binnen korte tijd weer zien, hem niet vangen. Dat scheelt veel geld, want het kost meer dan duizend euro om een beer te vangen.