wat ik heb geleerddoor Gandor Bronkhorst // fotografie Marcel Krijger

› ‘Ik ben geboren in een land dat niet meer bestaat. Ik was een Sovjetburger, geen Oe-kraïense. Pas toen de visumplicht voor Oe-kraïne werd afgeschaft, mocht ik het land weer in. Bijna tien jaar later.

› Toen ik terug kwam in Kiev, merkte ik dat mijn neus me terugbracht naar mijn jeugd. Het eten rook naar vroeger, maar smaakte niet in het hier en nu. Alsof mijn herinneringen in een lachspiegel keken. Dingen waren niet meer wat ze leken. Thuiskomen en beseffen dat je thuis niet meer je thuis is.

› Als je ouder wordt, besef je dat je geboor-tegrond verweven is in je DNA. De kinder-jaren en de vergeten herinneringen hangen als spoken in je onderbewustzijn. Het is een schatkist die op slot staat, maar het sleutel-tje is zoek.

› Door Goede Tijden was ik plotsklaps be-roemd. Mensen zeiden: “Oh, Koblenko komt uit Oekraïne.” Maar ik mocht het land niet in. Ik vond het verschrikkelijk dat ik uithang-bord was voor een land waar ik niet naartoe kon. Dat net onafhankelijk geworden land was niet mijn vaderland.

› Ik heb nooit heimwee. Dat is een dubieus voordeel van niet echt ergens gegrond en ge-aard zijn.

› Mijn vader werd van zijn bed getild om de zone rond de kernreactor in Tsjernobyl op te ruimen. Mijn moeder durfde het daarna niet meer aan om kinderen te nemen. Misschien maar goed ook, want ik telde voor drie.

› Ik werd gedwongen me als een meisje te gedragen toen ik borsten kreeg. Ik houd nog steeds meer van autootjes dan van poppetjes, en ik klim nog steeds over hekken. Maar nu wel in jurkjes.

› Ik mis de klassieke man. De Mad Men-man. Het is een uitstervend ras. Anders was mijn harem wel een stukje groter geweest.

› Monogamie staat niet in de top vijf van mijn prioriteitenlijst. Het is voor mij geen noodzakelijke voorwaarde voor een geluk-kige relatie.

› Als je 22 bent valt het sprookje in duigen als je prins ergens anders zijn piemel in steekt. Als je 32 bent, geloof je niet meer in sprookjes.

› Ik heb een fetisj voor esthetiek en een neu-rose voor linguïstiek. Poëzie en jarretels. Ik streef ernaar om de dingen die ik doe en be-leef zo mooi mogelijk te laten zijn. Good is not good enough.

› Je moet niet proberen je man z’n alles te zijn. Z’n moeder, z’n vrouw, z’n vriend, z’n minnares. Dat is overmoed. Dat heb ik wel geleerd in de tocht naar volwassenheid.

› Ik ben heel veeleisend. In werk heet je dan een pain in the ass te zijn. In vriendschap-pen is veeleisend zijn meedogenloos voor de mensen die je dierbaar zijn. Ik heb een ver-moeden dat dat veeleisende mij niet geluk-kig gaat maken.

› Soms is een grote liefde een vloek. Wan-neer je niet zoveel liefde kunt opbrengen voor iemand als hij voor jou voelt. Ik ben lie-ver degene die meer liefde geeft dan krijgt. Het schuldgevoel omdat ik niet zoveel van hem houd als van mijn vorige liefde kan ik niet aan.

› Het niet krijgen van een kind, was een breekpunt in mijn droomrelatie. We wisten: na zoveel jaar moesten er stappen gemaakt worden. Kinderen dus. Maar de voorwaar-den waaraan ik als moeder moest voldoen zag ik niet zitten. Ik zocht onvoorwaardelijk-heid. Geen ultimata.

› Ik geloof niet in God, maar there is a bigger picture. Mensen worden gestuurd met een

reden. Als we goed luisteren naar de instinc-ten, weten we of iemand voor een avond of voor een leven naar ons toe gestuurd wordt. Sommigen zijn er om van ons te houden en sommigen om ons te breken, zodat we ver-der kunnen groeien. Dat kun je alleen maar ondervinden door je eraan over te geven. Ik geloof dat je zo de mens wordt die je voorbe-stemd bent te worden.

› Ik kom veel competitiever en ambitieuzer over dan ik daadwerkelijk ben. Ik ben hele-maal niet zo ambitieus. Alleen, als je een me-ning hebt, kom je soms over als een Iron lady. In werkelijkheid ben ik meer Doornroosje.

› Wat ik hoop, is dat mijn kinderen niet te be-schermd opgroeien in een superveilig, su-pergeregeld, supercomfortabel land als Nederland. Ik hoop dat ze het leven tot de bodem zullen opdrinken.

› Drank en drugs, is dat het leven? Dat kan ik altijd nog doen. Voor nu is seks en rock’ n roll genoeg.

› Sommige mensen gaan naar Ibiza op va-kantie. Ik ga naar Ibiza en Iran.

› De mooiste dingen in het leven dienen zich organisch aan. Daar moet je vertrouwen in hebben. Het heeft geen zin om als een carriè-retijger dingen gehaast af te dwingen.

› Gewoon seks is niet de moei-te waard. De bezigheid op zichzelf. De bloody sparks moeten er vanaf komen. Die chemische reactie moet een onafwendba-re meteoriet zijn. Het gevaar is wel dat je het makkelijk kan verwarren met liefde.

› Toen God grote piemels uitdeelde was niet elke man slim genoeg om er een handleiding bij te vragen. Soms kun je beter centimeters inleveren voor een beetje talent.

› Vrouwen – ik kan ze niet handelen.

› Zou het kunnen dat die eigentijdse onaf-hankelijkheid van vrouwen de mannen cas-treert? Omdat we alles zelf lijken te kunnen, lijkt de gentleman overbodig. Een dame kan veel zelf, behalve zichzelf een echte dame la-ten voelen. Dat kan alleen een gentleman. Soms is het een bij voorbaat verloren strijd, maar in uitzonderlijke gevallen wil ik nog wel how to become a gentleman cadeau doen.

› Grijp het leven bij de ballen.’

V i cto r i a K o b le n K o ( o e K r a ï n e , 1 9 8 0)brak door als actrice in de serie

Goede tijden, Slechte tijden. Sindsdien

vergaarde ze bekendheid in series

als Vuurzee, Bloedverwanten en Van

God Los. Ze had jarenlang een re-

latie met Evgeniy Levchenko, Es-

quire’s Most Fashionable Footballer

van 2008. Victoria Koblenko is mo-

menteel te zien in de serie feuten

van BNN. Je kunt haar ook volgen

op Twitter: @vkoblenko.

‘Toen God grote piemels uitdeelde was

niet elke man slim genoeg om er een

handleiding bij te vragen’

Victoria KoblenKoActrice (32), Amsterdam

WAT IK HEB GELEERD

145ESQUIRE.nloktober 2013