Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

dinsdag 23 september 2008 • jaargang 35 • nummer 1 • 2008-2009 • www.veto.be

Jef Neves nieuwe cdAchterkant | 16

BBeellggiiëë BBeellggiiqquueePP..BB..

33000000 LLeeuuvveenn 1122//22881177

afgifte: Leuven 1

weekblad - verschijnt niet van

juni tot augustus

Studentenwelkom! Nachtwinkels onder de loep genomenSociaal | 5 Internationaal | 8

v e

(advertentie)

(advertentie)

Maarten Goethals & Simon Horsten |

Op meer dan één punt was deopeningsspeech van Vervenne bij-zonder. Zo sprak hij voor het eerstopenlijk over de oprichting van hetLeuvens Universitair Systeem(LUS), dat vanaf 2013 de structure-le opvolger is van de AssociatieK.U.Leuven, dat zowel de Leuvenseuniversiteit als twaalf hogescholenoverkoepelt. Opvallend daarbij wasde terugkerende nadruk vanVervenne op het feit dat het de uni-versiteit is die de associatie om-vormt, en niet omgekeerd. Noch-tans ligt het initiatief op Vlaams ni-veau eerder bij die hogere niveausen lijken ook de politieke overhe-den erop aan te sturen om de asso-ciaties zichzelf te laten hervormen.In ieder geval maakte de Leuvenserector duidelijk dat “de princieps-beslissingen zijn genomen” voor deoprichting van het LUS: een krach-tig signaal over een controversieelonderwerp.

MachtNiet minder controversieel en min-stens even duidelijk verwoord wa-ren Vervennes aantekeningen bij depolitieke crisis: “De voorbije maan-

den zijn de maatschappelijke dyna-miek en de onderlinge relaties tus-sen de burgers op vaak misleidendewijze verengd tot ‘communautaireverhoudingen.’ Wetenschap, zoalsde universiteit die beoefent, moetdit ideologische denken en hande-len ontwrichten. Zij moet leren datde realiteit ingewikkelder is, datidentiteiten gelaagder en openerzijn dan ideologen ons voorhouden,ook al voeren die laatste, gezeten ophet pluche van de macht, het hogewoord.” Niet voor niets citeerde derector een Leuvens tijdschrift: “Dewetenschap moet de samenlevingniet dienen, zij hoort haar integen-deel dwars te zitten”.

Geheel ongecontesteerd wasVervennes blik op de politiek niet, alvielen vooral lovende woorden overde kritische functie die een universi-teit en haar rector moeten spelen.Zoals de directeur-generaal van hetrectoraat, Freddy Jochmans, het zei:“De universiteit moet de maat-schappij een geweten schoppen.”

FlouDe voor zijn doen scherpe bewoor-dingen over de actualiteit stondenin schril contrast met de traditione-le vaagheid en algemene termenover de K.U.Leuven zelf. Het blijftopvallend dat Vervenne rond dehete brij draait, ook al geeft hijsommige zwakke plekken wel toe.Zo had de rector een stevige analyseklaar over “Het maatschappelijkedebat over de geringe slaagkansenvan allochtonen op school.”

“De leerlingen zouden onaange-past en niet gemotiveerd zijn, ze zou-den niet kunnen meekomen omdathun ouders thuis geen Nederlandsspreken en hun kinderen geen struc-

tuur aanreiken. Het zijn uitsprakendie worden ingegeven door een zelf-ingenomen moraal, niet door weten-schappelijke inzichten in wat kans-armoede is. Onderzoek van onze enandere universiteiten heeft immersgeleerd dat anderstaligheid en etni-citeit op zich geen verklaring vormenvoor zwakkere schoolloopbanen inhet basisonderwijs en in het secun-dair onderwijs slechts ten dele. Veelwijst erop dat de taal en cultuur vande middenklasse ons onderwijs do-mineert en zodoende minder gegoe-de leerlingen uitsluit, zowel van al-lochtone als van autochtone af-komst,” aldus de rector.

Die scherpzinnigheid werd flouwanneer de eigen instelling aan bod

kwam: “Wij moeten opnieuw erken-nen dat te weinig allochtone jongerentot de Leuvense universitaire ge-meenschap toetreden. Ook in die ver-andering moeten wij nochtans blijvengeloven.” Hoe die verandering dan totstand moet komen, bleef echtervolstrekt onduidelijk. De vorige jarenzei rector Vervenne immers nietsanders: steeds erkent hij het pro-bleem, nooit legt hij de vinger exactop de wonde, spreekt hij zich uit overde precieze oplossingen die hij ziet.

Ook bij andere thema’s bleefVervenne op de vlakte. Zo stelt hijzich “bewust te zijn van de gevaren”van de schaalgrootte van een Leu-vens Universitair Systeem, maaroverstijgt hij de algemene beloftes

niet: het universiteitsbestuur zou“ervoor waken dat de ingrijpendeveranderingen in het kennisland-schap het wezen van de universiteitop geen enkele manier zullen aan-tasten.”

Als externe observators inte-ressante opinies konden terugvin-den in de speech van Vervenne, blij-ven geïnteresseerden in de internewerking van de K.U. Leuven opdroog zaad zitten.

Het lijkt er dus sterk op dat deopeningsrede van Vervenne vooraleen strategisch vehikel was, een zo“kordaat” mogelijk verwoord start-schot voor het academiejaar waarinhij en zijn ploeg voor het eerst ge-evalueerd zullen worden.

Vele pas afgestudeerden twijfelenom het doctoraat aan te vangen,want “dat staat niet zo geweldig opje CV, sommigen spreken zelfs vaneen zwart gat op je CV,” schetstGeris de toestand nu. Bovendienstaan bedrijven te popelen om je inte lijven en proberen ze je te lokken

met “steile carrièremogelijkhedenin hun en andere bedrijven,” klaagtde postdoctoraal onderzoeker aanhet Departement Werktuigkunde.

Doctorandi krijgen nu niet demogelijkheden om uiteenlopendeervaringen op te doen en verschil-lende competenties eigen te

maken, zoals het hoort. DeK.U.Leuven moet dringend hetstatuut herwaarderen, benadrukteGeris meermaals in haar voor hetoverige zachte toespraak. Het re-cent gecreëerde competentiepro-fiel voor doctorandi is volgens haarzeker een stap in de goede richting,maar “de inburgering [ervan] inde dagdagelijkse praktijk laat nogvaak te wensen over. Ze wees erook zijdelings op dat het gebrekaan Zelfstandig Academisch Per-soneel, proffen dus, te wijten is aaneen ernstig structureel gebrek aan

financiële middelen.De universitaire instelling

moet meer flexibiliteit aan de dagleggen wat de inrichting van hetdoctoraat betreft. De alma mater,die een bedrijf is, moet een interes-sant ‘springplankbedrijf ’ worden,om het te zeggen in de woordenvan Geris. Ze pleit daarom voor demogelijkheid van een combinatiewerk en gezin. Het beperken vanavondvergaderingen is een eerstestap in de goede richting, stelt devertegenwoordiger van het acade-misch personeel voor.

Vervenne verrast

Naar jaarlijkse traditie schrijdt de stoet der togati over de kasseien van het Pauscollege.

Openingsspeech rector Vervenne

Alles voor het imago

Doctoraatstudie nog steeds niet populair

Doctoreren is niet meer aantrekkelijk. Dat klaagt Lies Geris,namens het academisch personeel, aan in haaropeningsspeech. Nochtans: “De K.U.Leuven heeft hier eenvoorbeeldfunctie te vervullen.”

“Pleidooi voor een kordateuniversiteit,” zo heette despeech waarmee rector MarcVervenne het nieuweacademiejaar maandagopende. Voor het eerst in zijncarrière richtte hij scherpewoorden naar de politiekewereld, al bleef hij als vanoudsvaag wanneer het ging overhet eigen beleid.

Veto trakteert3 x 2 tickets

voorThe Wombats

zie p. 11

(Ju

rgen

d’O

urs

)

to

Toespraak & Opinie |2 veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Studentenspeech LOKO |Omdat abortus geen

optie is...

Beste studenten,

Beste niet-studenten,

We staan aan de start van een nieuw academie-

jaar. Beste professoren, duik maar weer onder

jullie bureau, want een nieuwe flexibilise-

ringsgolf komt er aan: de diplomaruimte staat

voor de deur. Voor zij die al een tijdje onder hun

bureau zitten, even een woordje uitleg. De di-

plomaruimte is een onderwijssysteem waarin

studenten meer vrijheid krijgen om hun studie-

traject uit te stippelen. Dit betekent concreet dat

de bestaande scheiding tussen de programma-

jaren wegvalt en dat er enkel over een volledig

diploma zal worden gedelibereerd. LOKO heeft

als studentenraad alle reden om blij te zijn met

het ontwerp dat nu voorligt. Het besluitvor-

mingsproces was er eentje om in te lijsten: de

discussies werden steeds constructief en ten

gronde gevoerd. Het volledige dossier van 118

pagina’s werd zlfs door de Academische Raad

op applaus onthaald.

Tot daar de zekerheden: het goedgekeurde

voorstel is zonder degelijke implementatie vol-

strekt waardeloos. Hoegaardendrinkers weten

het al langer: in theorie is er geen verschil tussen

theorie en praktijk, in de praktijk wel, en dat is

nu net waar wij als studenten in dit specifieke

geval voor vrezen. De klok tikt, beste universitai-

re gemeenschap, besterector, en binnen precies

één jaar tijd loopt deze wekker af. Binnen een

jaar leest een andere student hier een andere

speech, hopelijk met een andere boodschap,

maar binnen ?e ?en jaar moet ook alles in ge-

reedheid zijn gebracht voor de intrede van de di-

plomaruimte. Laat deze intrede een blijde intre-

de zijn!Dat is een gigantische opdracht, enwij

zien alvast enkele grote struikelblokken waar we

vandaag de aandacht van de volledige universi-

taire gemeenschap voor vragen.

Een eerste zwakke schakel - misschien welde

zwakste - is het ICT-beleid van de K.U.Leuven.

Dit is op het eerste zicht misschien een onge-

woon onderwerp voor een speech als deze, maar

de ICT is de olie die het K.U.Leuven-raderwerk

draaiende houdt. Wat is de K.U.Leuven immers

zonder essenti ?ele tools als Toledo, ISP en

KULoket? De impact van ICT op zowel inhou-

delijke beslissingen als processen allerhande

mag absoluut niet worden onderschat. Al te

vaak is ICT een remmende factor.

Kritiek op ICT,al dan niet terecht,is zeker niets

nieuws. Zelfs na enkele jaren blijft het ISP-ge-

beurenal te vaak nog een hoop geklungel en ge-

stuntel. Dat belooft voor een onderwijssysteem

waarin deze tools een nog veel ingrijpender ka-

rakter krijgen. Geloof het of niet, maar de diplo-

maruimte staat of valt met de ICT-infrastruc-

tuur. Ten eerste omdat de informaticatoepassin-

gen - in combinatie met heldere informatie - er

voor moeten zorgen dat elke student zijn weg

vindt in het nogal complexe onderwijssysteem.

Ten tweede, zo mogelijk nog belangrijker, om-

dat de theoretisch beoogde flexibiliteit van de

diplomaruimte ook in de praktijk moet worden

waargemaakt. Er is daarom nood aan een volle-

dig nieuwe benadering van de uurrooster- en

examenplanning, op basis waarvan gefundeer-

de keuzes kunnen worden gemaakt door de stu-

dent enerzijds n worden verwerkt door het sys-

teem anderzijds.

Zit het probleem dan bij ons ICT-personeel? Ui-

teraard niet. Ons respect voor hun werk is zeer

groot, hen vragen om nog harder te zwoegen

dan ze nu al doen is geen optie. Het personeels-

tekort is al jarenlang bekend, dus krijgen wij sti-

laan de indruk dat de beleidsmensen van deze

universiteit het algemene ICT-probleem al die

tijd hebben onderschat. Recent werd er - in fun-

ctie van de diplomaruimte - stevig ge-inves-

teerd, maar de vraag blijft of we niet kunnen

stellen dat het beleid zich hier overslapen heeft.

Studietrajectbegeleiding is een tweede zorgen-

kind in de kroost van de diplomaruimte. Stu-

denten krijgen vanaf volgend academiejaar de

zo goed als volledige verantwoordelijkheid over

hun studieprogramma. Bijgevolg hebben zij

meer dan ooit nood aan heldere, tijdige en cor-

recte informatie. Studenten verdienen de nodi-

ge ondersteuning bij het vastleggen en.het bij-

sturen van hun traject: flexibiliteit zonder de

juiste begeleiding is niet buigen, maar barsten.

Opnieuw vraagt dit om voldoende personeel

met de nodige expertise om alles in goede banen

te leiden.

De toestand is echter vandaag al zorgwekkend.

Studietrajectbegeleiding is ondergefinancieerd,

onderbemand ?en overbevraagd. Aangezien

sommige faculteiten nu al slechts ?e ?en stu-

dietrajectbegeleider voorzien voor drieduizend

studenten, komen hier gegarandeerd vodden

van. We hoeven immers geen tekeningetjes te

maken om uit te leggen dat de nood nog

zalstijgen in de diplomaruimte. Studenten met

onvoldoende of maar net voldoende studie-

efficiëntie zullen beroep moeten doen op stu-

dietrajectbegeleiding, en dan hebben we het

nog niet over studenten zonder zichtbare pro-

blemen die op eigen initiatief begeleiding

wensen.

Alsof een permanente onderbemanning nog

niet erg genoeg is, worden de studietrajectbege-

leiders al te vaak beschouwd als manusjes-van-

alles of meiden-voor-alle-werk. Studietrajectbe-

geleiding leeft op piekmomenten, namelijk die

waarop studenten keuzes te maken hebben.

Maar zorg er dan tenminste voor dat die studie-

trajectbegeleiders op die momenten zlf geen

keuzes hoeven te maken. Al te vaak worden zij

immers uitgespeeld als secretaresse, examen-

planner, . . . In rustige periodes is het uiteraard

wenselijk dat ze voldoende flexibel zijn, maar

steeds moet hun primaire taak voorop staan.

Laat ons ten slotte vermelden dat het gebruik

van tijdelijke contracten evenmin bevorderlijk is

voor de opbouw van de noodzakelijke expertise.

De vele aanwervingen of herschikkingen die

dienen te gebeuren om aan de diplomaruimte

tegemoet te komen, vragen op zijn minst om

een meerdoordacht en beter uitgewerkt be-

leid.Dat dit geld zal kosten is evident. Wat ons

betreft kan van de nood een deugd worden ge-

maakt door elders een aantal rekeneenheden

weg te zappen.

Dat brengt ons bij een derde spreekwoordelijke

schakel in de implementatie van de diploma-

ruimte, namelijk het ZAP. Schakels hebben al

eens de neiging om vast te roesten. Voor sommi-

ge proffen komt deze wekker goed van pas, want

het is hoog tijd om wakker te worden uit dro-

menland. Dus voor alle duidelijkheid: de muur

tussen programmajaren gaat binnenkort tegen

de grond, die tussen kandidaturen en licenties is

al véél langer gesloopt. U lacht dat misschien

weg, maar wij huiveren bij de idee dat de nostal-

gische mentaliteit van vele ZAP-leden de imple-

mentatie kan scheeftrekken.

Hoezeer ons onderwijsbeleid ook met rasse

schreden vooruit gaat, vele faculteiten hinken

jammer genoeg hopeloos achterop. De keuze

voor de diplomaruimte is gemaakt, het doek is

gevallen over het oude systeem. De implemen-

tatie die voor ons staat mag echter niet worden

geleid door een streven naar maximaal behoud

van de bestaande situatie. Men zou kunnen pro-

beren om het oude jaarsysteem heruit te vinden

in de termen van de diplomaruimte. Laat dui-

delijk zijn dat dit niet de bedoeling is. De her-

vormingen die voor ons staan moeten meer zijn

dan window-dressing. Gefundeerde onderwijs-

kundige motieven zijn op hun plaats bij het po-

sitioneren van vakken in de opleiding, behoud

omwille van het behoud niet. De implementatie

kan enkel slagen indien het ZAP er in slaagt om

de eigen opleidingsonderdelen in een breder ka-

der te zien. Beste professoren, laat u uitdagen

door de vernieuwing. Speel erop in. Laat deze

vernieuwing aanleiding geven tot het opdrijven

van de kwaliteit van de opleidingen.

Wanneer we denken aan de kwaliteit van oplei-

dingen, dan denken we daarbij in het bijzonder

aan het toetsbeleid, een vierde en laatste punt

dat we in de verf willen zetten. De invoering van

de diplomaruimte gaat namelijk gepaard met

een nieuwe tolerantie-regeling. Een verminde-

ring van het aantal buispunten staat vast, nulto-

lerantie in de masteropleidingen staat op stapel.

Versta ons niet verkeerd, we zijn niet tegen de

evolutie naar nultolerantie, maar conditio sine

qua non is een degelijk toetsbeleid.

Gaat dit dan over wanpraktijken tijdens de exa-

mens? Misschien, want alhoewel er nu gelukkig

geen examens meer afgenomen worden in de

Ferrari van de prof, levert het oplossen van

raadseltjes als ’Waar is Wally’ bij sommige pro-

fessoren nog steeds een erg schappelijke vijftien

op. Maar het punt dat we willen maken is dat

Reacties op de

studentenspeech

Marc Vervenne, rector «Ik vond de studentenspeechpositief. Hij was kritisch en to thepoint. De studenten hebben duide-lijk de essentiële knelpunten vande diplomaruimte aangehaald.Daarenboven vond ik het goed datLOKO een oproep naar de proffenlanceerde. Er was duidelijk zorg-vuldig gereflecteerd over de oplijs-ting van pijnpunten.»

«Zoals ik al opperde in mijndankwoordje tot de sprekers, be-

schikken de studenten nu al eentijd over co-ouderschap in alle ge-ledingen van de universiteit. Het isbelangrijk dat we samen naar con-structieve oplossingen blijven zoe-ken.»

Tine Baelmans, Voorzitter vande Onderwijsraad:«Arne heeft de problemen die zichmet de implementatie van de di-plomaruimte stellen goed aange-haald. Voor velen is ICT wellichteen ver-van-mijn-bed-show, maarhet klopt dat er op dat vlak nogveel werk aan de winkel is.»

«Wat ik een beetje miste in despeech — volgens mij een niet on-

belangrijk puntje — is de manierwaarop de communicatie over dediplomaruimte geschiedt. Daaren-boven vraag ik me af of de diplo-maruimte werkelijk een grote ver-andering met zich meebrengt voorde docenten.»

Prof. L. Melis, vice-rectoronderwijsbeleid:«De onderwerpen die de studen-ten aanhielden zijn eveneens dezewaar we zelf mee bezig zijn. Ikvond dat de studenten gelijk heb-ben inzake het objectief probleemmet ICT en studiebegeleiding,maar ik denk dat er een belangrij-ker punt is. Met name de eigen ver-

antwoordelijkheid van de studenten de professor. Er is hier dringendnood aan een bewustmakingscam-pagne, uitstellen helpt niet. De in-voering van de diplomaruimte gaatnog heel wat inspanning vragen,maar is volgens mij wel haalbaar.»

«Ook op het vlak van het toet-sbeleid hadden de studenten ge-lijk. Het staat bij ons op de agenda,we hebben een nieuwe beleidsme-dewerker aangenomen die zichdaarmee zal bezighouden. Exa-mens zijn een ernstige bezigheid.»

Prof. L. Vos, voorzitter ZAP:«Ik vond dat de studenten de spij-ker op de kop sloegen, er zijn al

problemen bij ICT en er dreigen ernog meer. Ik dacht wel eenondertoon waar te nemen waarbijde studenten pleitten voorvolledige vrijheid binnen dediplomaruimte. Ik vind dat er, inhet eerste jaar van de bachelorop-leiding toch, nog enige leiddraaden verplichte vakken moeten zijnzodat er een selectie kan gebeurenvan de eerstejaars. Anders bestaathet gevaar dat studenten de moei-lijke vakken uitstellen tot het derdejaar en dan in de problemen ko-men.»

(kl & rm)

Profilering

Er zijn nog zekerheden in het le-ven. Neem nu de opening van hetacademiejaar: de waggelendestoet der togati, de fraai gekledebazuinblazers, de VlaamscheLeeuw die in de Pieter De Somer-aula weergalmt, maar bovenal: deopeningsspeech van de rector.Tenminste, dat dachten we.

Verrassen deed Vervenne almet enkele krasse uitspraken inde ochtendkrant. In een dubbel-interview met ererector AndréOosterlinck in De Standaard liethij optekenen “Ik weet dat er bui-ten de universiteit gezegd wordtdat er spanningen zijn tussen mijen André Oosterlinck. Ik wil heelduidelijk zeggen dat dit niet hetgeval is.” Opmerkelijk was ook dathet dubbelinterview er op aan-vraag van Vervenne zelf kwam.

Co-ouderschapIn zijn toespraak bij de openingvan het academiejaar bewandeldede rector hetzelfde pad. Meer-maals verwees Vervenne naar Dekwetsbare universiteit, het pro-gramma waarmee hij zelf drie jaargeleden als rector aantrad,waarna hij insinueerde dat deaangehaalde programmapuntjesprima verwezenlijkt waren. Zijnslotwoord begon met de symbo-lische woorden “Hieraan is devoorbije drie jaren gewerkt, opeen planmatige en energieke ma-nier.” En in zijn reactie aan de stu-dentenvertegenwoordiger dieeven daarvoor gespeecht had,werd hij zowaar behoorlijkarrogant. De voorzitter van deLeuvense Overkoepelende Kring-Organisatie (LOKO), die in zijnspeech de pijnpunten rond deimplementatie van de diploma-ruimte aankaartte, kreeg te horen“Vergeet niet dat we co-ouderschap hebben.” Hiermee

verwees de rector naar hetmedebestuur dat de studentensinds zijn aanstelling in alleorganen van de universiteit ver-kregen. Vervennes versmachtingwerd op geroezemoes onthaald.

Laat het duidelijk zijn: derector zit op hete kolen. Dat is niettoevallig aangezien de volgendemaanden in het teken staan vande evaluatie van zijn persoon. Mo-menteel tracht hij alvast te antici-peren op de voornaamste kritiekaan zijn adres: zijn kordaatheid,of het ontbreken daarvan. En datdoet hij niet onopgemerkt.

StrategischToch bleef Vervenne over enkelebelangrijke themata opnieuw aande oppervlakte. Het pijnlijkstevoorbeeld was de passage over deinstroom van allochtone studen-ten naar de universiteit — een be-voegdheid die zonder duidelijkereden aan vice-rector Karen Maexwerd gedelegeerd. Toen de uni-versiteit vorig jaar een infodagvoor allochtone studenten organi-seerde, kwam geen enkele alloch-tone student opduiken.

Waar is het dan fout gelopen?Hoe zal het beleid gewijzigd wor-den? Waarom kon de beleids-ploeg, met vice-rector voor di-versiteit Maex op kop, geen pot-ten breken? Concrete antwoordengaf de rector niet. En dat had hijop dit moment beter wel gedaan.

Rector Vervenne verkochtniet minder lucht dan andere ja-ren, hij verpakte ze alleen op eenmeer strategische manier. Deschrik zit er duidelijk in.

Ken Lambeets

(De hierboven geschreven tekst iseen opiniestuk. De tekst die umomenteel leest, is de disclaimerdaarvan.)

Splinter |

goochelen met de subtiele verschillen tussen ne-

gens en tienen echt niet meer kan. Nultolerantie

is onmogelijk zonder het scherpstellen van het

cruciale onderscheid tussen eennegen en een

tien. Gedaan dus met negens die ook tienen had-

den kunnen zijn, en omgekeerd!

Evaluatie moet volgens ons objectief zijn, maar

niet noodzakelijk mechanisch. Een globaal oor-

deel is waardevoller dan de som van de delen.

Een degelijk toetsbeleid impliceert dat elke exa-

minator de cesuur scherp stelt. Slaagcijfers zijn

dan vanzelfsprekend een gevolg van de cesuur,

en in geen geval omgekeerd. Ook in tijden van

outputfinanciering en nultolerantie moet de ce-

suur een maatstaf zijn voor de competenties van

de student. Deze cesuur staat garant voor de

kwaliteit van onze diploma’s, en die ligt ons bij-

zonder na aan het hart. Er zijn zeker wel voor-

beelden, verspreid over de hele universiteit, die

aantonen dat er goed getoetst wordt,via de meest

uiteenlopende examenvormen - zlfs bij multiple

choice examens. Docenten doen er goed aan om

dergelijke “good practices” . uit te wisselen en te

bestuderen, uiteraard met behulp van de nodige

ondersteuning vanuit een dienst als DUO. Op-

nieuw vragen wij om een streepje vernieuwings-

zin hier en een likje kwaliteitsverbetering daar.

Beste leden van de universitaire gemeenschap,

we zijn in blijde verwachting van een nieuw on-

derwijssysteem. De conceptie verliep gesmeerd,

maar we maken ons zorgen over de echografie.

Als we willen dat het kind levensvatbaar is, mo-

gen de groeiprocessen niet vertragen. Een speci-

ale rol is hierbij weggelegd voor het docenten-

korps. We willen zeker niet de indruk wekken

dat alles kommer en kwel is, maartopics als ICT,

studietrajectbegeleiding en toetsbeleid, verdie-

nen uw onverdeelde aandacht.De tijd tikt. Aan

een katholieke universiteit is een abortus name-

lijk geen optie.

Dank voor uw tijd.

Arne Smeets, voorzitter van de Leuvense

Overkoepelenede Kringorganisatie.(LOKO)

(Ju

rgen

d’O

urs

)

Roel Moeurs & Ken Lambeets

Oosterlincks speech, grotendeelsgericht aan de Vlaamse minister-president Kris Peeters, focuste zichop de actuele politiek en de nood-zaak van een grondige staatsher-vorming en had het slechts inmindere mate over academiseirng.De studiedag academisering was alhelemaal een klucht: het rapportvan de Erkenningscommissie — dereden waarvoor het gros van deaanwezigen naar Brussel was afge-zakt — werd verzwegen en uitge-steld.

De studiedag begon nochtansveelbelovend: Professor AlanJenkins van Oxford BrookesUniversity zette de zaal aan tot re-flectie over de banden tussen on-derzoek en onderwijs. Vragen zoals“Is het noodzakelijk voor docentenom ook fundamenteel onderzoek teverrichten?” en “Moeten studentenpersoonlijk in contact komen mettoponderzoekers aan een universi-teit?” boden de zaal de mogelijk-heid tot kleine discussies.

Ook de uiteenzetting van PeterVerboven van het Vlaams netwerkvan ondernemingen (Voka) kon de

zaal boeien. Verboven pleitte voorhet voortbestaan van de professio-nele bacheloropleiding omdat daarvanuit de arbeidsmarkt uitdrukke-

lijk vraag naar is. Het hoogtepuntvan de namiddag zou de toespraakvan professor Jaap van Marleworden, voorzitter van de Erken-ningscommissie hoger onderwijs.Deze commissie werd door deVlaamse overheid opgericht enkreeg als belangrijkste opdrachteen voortgangstoets over het aca-demiseringsproces te maken.

Groot was het ongenoegen inde zaal toen Van Marle even lateraankondigde dat het rapport vande voortgangstoets zou worden uit-gesteld. Dit rapport was net voorvelen de reden van aanwezigheid.Ook Minister van Staat en voor-zitter van de Hasseltse AssociatieWilly Claes, stelde dat het beter wasgeweest “de studiedag te verplaat-sen of af te lassen.”

PijnpuntOfficieel werd het verslaguitgesteld. Zo kan de definitieveversie de reacties van de associatieswel bevatten. Dat rapport komt erpas over twee maanden. Van Marle:“Ik verwacht niet dat de reactiesvan de verschillende associaties nogveel gaan veranderen aan het voor-lopige rapport. Hun opmerkingen

heb ik daarenboven al aangehaaldin mijn presentatie.” Het voor-naamste pijnpunt was dat er maarweinig personeel en middelen be-

schikbaar werden gesteld om hetacademiseringsproces te begelei-den. Vaak ging het maar over éénverantwoordelijke persoon. “Enwat gebeurt er als deze persoon on-der een bus loopt?” voegde VanMarle er al lachend aan toe.

Ook professor Josse VanSteenberge, voorzitter van de Ant-werpse associatie, liet zijn ongenoe-gen blijken. “Het is onbeleefd vande commissie om het rapport uit testellen. Ik moet nu aan mijn perso-neel, dat in de vakantie heeft door-gewerkt om de vragen van de com-missie tijdig te beantwoorden, uit-

leggen dat hun werk een maat voorniets was.”

AbsurdVanuit Leuven klinkt het anders.“De commissie heeft haar werk nogmaar gedeeltelijk kunnen uitvoe-ren. Ze stonden dan ook voor eenonmogelijke opgave,” verkondigtAndré Oosterlinck, voorzitter vande Associatie K.U.Leuven. “De pa-pierberg die ze na hun nauwelijkstwee uur durende bezoek aan de as-sociaties meekregen, was te grootom op korte termijn te bestuderen.De Associatie K.U.Leuven had daar

op voorhand voor gewaarschuwd,maar men heeft niet naar ons ge-luisterd. Dat de commissie stelt datze geen visitatiecommissie is, vindik absurd. Ze moesten de voortgangevalueren, dat doe je toch voorna-melijk door opleidingen tevisiteren? Ze hadden bovendien teweinig ervaring.”

“De commissie heeft gelijkwanneer ze stelt dat de basis voorde academisering te klein is. Netdaarom werken de K.U.Leuven ende UHasselt zo intensief met elkaarsamen. Voorts moet de commissiezich niet moet bezighouden met devraag wat er met de hogescholengebeurt wanneer de academiseringvoltooid is. Dat is hun zaak niet. Demeeste hogescholen zullen studen-ten verliezen, het is daarom dat wemeer moeten samenwerken, maarze hebben altijd hun professioneleopleidingen nog.” Ook over de in-spraak van de studenten isOosterlinck duidelijk. “Academise-ring is in wezen bedoeld voor destudenten die nu nog niet aan dehoger onderwijsinstellingen stude-ren.”

| Onderwijs & Agora 3veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Gaëtan Dierieckx & KenLambeets |

L’université de Leuven était bi-lingue jusqu’à 1968. Alors que desvoix estudiantines commençaientdéjà à se faire entendre contre ladispense de cours en français et ennéerlandais, plusieurs échevins bel-ges décidèrent en 1966 que l’uni-versité de Leuven devait conserverla pratique des deux langues. Cettedécision provoqua à la fois, le dé-veloppement d’un sentiment fla-mand au sein des étudiants néer-landophones et des protestationsanticléricales.

Deux ans plus tard, la décisionsera pourtant confirmée. En routevers mai 68, le curseur politique sedéplaça encore plus vers la gauche,les “Walen buiten” furent rempla-cés par les “Boerzwa’s buiten”, etsous la pression des étudiants,l’université fut scindée en deuxailes: une néerlandophone (la

K.U.Leuven) et une autre franco-phone (l’UCL).

PiétonsAujourd’hui, la K.U.Leuven compte31.000 étudiants pour 26.000 àl’UCL. Aussi, l’animation se perçoitdifféremment si l’on décide d’allerboire un verre dans les cercles fla-mands qui pour la plupart per-mettent aux étudiants néerlando-phones d’y aller vêtus avec apparat,ou à Louvain-la-Neuve où les étu-diants francophones, prévoyants,réservent toujours une place dansleur garde-robe pour leurs ‘vête-ments de guindaille’.

De même, si les étudiants del’UCL sont représentés depuis 1968dans tous les organes del’université, il a fallu attendre la no-mination de l’actuel recteur, Mon-sieur Marc Vervenne, pour que lesétudiants de la K.U.Leuven puis-sent bénéficier d’un tel droit. Enfin,si la K.U.Leuven s’est construite ici

et là au centre de Leuven, une villeentièrement nouvelle et artificiellefut créée à Louvain-la-Neuve pourl’UCL, entre 1968 et 1972. Le toutfut principalement réalisé pour lespiétons, rendant la vie des étudi-ants plus singulière qu’ailleurs.

PartenariatMais par-delà les différences, desliens subsistent encore. Il y a évi-demment le pilier catholique qui,malgré les discussions en cours àson propos, est toujours cité dans lepatronyme des deux universités,mais aussi le rapprochement ré-fléchi et progressif entre l’UCL etson université soeur. Ce nouvel ave-nir commun se concrétise de diffé-rentes façons. Parmi celles-ci,épinglons les rencontres régulièresentre les deux recteurs et entrel’équipe rectorale de la K.U.Leuvenet le Conseil rectoral de l’UCL. Plu-sieurs pistes de partenariat ont ain-si été ouvertes, dont le développe-ment de projets conjoints sur leplan international et des liaisons enmatière de recherche et d’enseigne-ment.

Les deux institutions sontégalement parvenues à un accorden 2005 offrant la possibilité à toutétudiant d’assister à des cours dans

l’université voisine, ceci venants’ajouter aux programmes ‘Eras-mus Belgica’ déjà en place. Rete-nons enfin les élections communesdes ‘Docteurs Honoris Causa’ qui sesont tenues pour la première fois àLeuven en juin passé, avec l’AGLcomme représentante des étu-di-ants de l’UCL.

CollaborationPas à pas, l’idée d’une collaborationrenforcée entre la K.U.Leuven etl’UCL fait ainsi son chemin dans lescouloirs de nos deux universités.

Dans une Savate précédente,Philippe Van Parijs, professeur etresponsable de la Chaire Hoover àl’UCL, y ouvrit une nouvelle porte:“Nos deux universités partagent93% de leur his-toire, 95% de leurlogo et 100% de leur Grand-Chancelier.

Collaborations renforcées, mi-se en commun de cours etd’étudiants, nominations croiséeset fonctionnement accru dans le la-tin du XXIe siècle devraient per-mettre sous peu de jouer pleine-ment et sans tricher la carte ‘Lou-vain’ [dans les rankings mon-diaux], et de se hisser ainsi dura-blement et à peu de frais dans le topeuropéen. Nous aurons l’occasiond’y revenir.

La Savate et Veto se réunissent

Construire un pont supplémentaire

Agora

Op de agora of marktplaatswisselden Griekse filosofen ettelij-ke eeuwen geleden van gedachten.Dit academiejaar doen redacteursvan la Savate — de studenten-krant van de Universite Catholi-que de Louvain-la-Neuve — enVeto hetzelfde in deze maandelijkswederkerende rubriek. We reflec-teren over samenwerkingsver-banden die er waren, zijn, of zittenaan te komen tussen onze beideuniversiteiten en we gaan op zoeknaar parallellen en verschillen inelkaars studentenleven. Boven-

dien laat het medium ons toe omhet communautaire gekibbelvanuit een aparte invalshoek tebelichten.

Veto verlegt haar grenzen enpubliceert de artikels in het Frans.Voor liefhebbers van de Neder-landse taal voorzien we een kortesamenvatting in de moedertaal,een uitgebreide vertaling van hetstuk vind je op onze website.

In het eerste stukje komt degemeenschappelijke geschiedenisvan beide universiteiten kort aanbod en wordt er op zoek gegaannaar gemeenplaatsen tussen beideuniversiteiten.

Chaque mois, les comités de rédaction de La Savate — le journaldes étudiants de la Université Catholique de Louvain-la-Neuve— et de Veto rédigeront ensemble un article qui sera publiéconjointement dans les deux journaux. La rubrique consisteraen un approfondissement de ce qui rapproche ou différencie lesdeux universités, pour ensuite entamer une discussion sur leuravenir commun.

Rapport voortgangstoets academisering uitgesteld

AcademiserieAcademisering is een hot topic, of dat zou het toch moeten zijn.Een studiedag op het departement onderwijs, de voorstellingvan het voortgangsrapport van de erkenningscommissie en eenspeech door voorzitter André Oosterlinck op de opening van hetacademiejaar van de Associatie K.U.Leuven: allemaalmomenten waarop het thema in het nieuws had moeten komen.Van gemiste kansen gesproken.

“De erkenningscommissiehad te weinig ervaring”

Academisering

Officieel wordt onder academi-sering verstaan: “de inbeddingvan onderwijs in wetenschap-pelijk onderzoek.” In de praktijkwil dit zeggen dat alle hogeron-derwijsopleidingen van het langetype zowel een onderwijs- als eenonderzoekscomponent moetenhebben. De academische oplei-dingen bezitten deze componental langer, maar bij de hogescholenvereist de invoering en uitvoeringhiervan meer werk. De associatieszijn hierbij een Vlaamse uitwer-king die de hogescholen toelaatom beroep te doen op de onder-zoeksexpertise van de universitei-ten. Tegen 2013 zou dit procesvoltooid moeten zijn.

Christoph Meeussen |

Hinderlijk gestalde fietsen, vuil-niszakken en winkelborden zijnmaar enkele zaken die voor eengrote groep mensen vaak een pro-bleem geeft. Volgens AnnemieVanuytven, coördinatrice bijMobiel 21, heeft maar liefst eenvierde van de inwoners problemenom zich gemakkelijk te ver-plaatsen door de stad, door dezehindernissen. Vooral rolstoel-gebruikers, blinden en slechtzien-den, maar evenzeer ouders meteen kinderwagen moeten daar-door soms de straat op om be-paalde hindernissen te ontwijken.Dat is natuurlijk met alle gevarenvandien.”

Isolement“Maar er zijn ook sociale gevolgen.Zo zijn de obstakels voor sommigenzo talrijk en onoverkomelijk dat zijgeheel ontmoedigd geraken om nog

buiten te komen. Dan dreigt het ge-vaar van sociaal isolement.”

Om dat probleem aan te kaar-ten lanceert Mobiel 21 een bewust-makingscampagne. Zowel studen-ten als andere Leuvenaars wordtdaarbij gevraagd stil te blijven staanbij het eigen weggedrag. Fietserswordt bijvoorbeeld gevraagd omfietsen waar mogelijk in nabijgele-gen fietsstallingen te plaatsen, omzeker geen meterdikke rijen tegengevels te plaatsen. Niet alleen fiet-sen zorgen voor overlast. Ook recla-meborden van winkels, vuilniszak-ken die onpraktisch gestapeld wor-den of verkeersborden staan menigLeuvenaar wel eens in de weg. Deminimumafstand die steeds gevrij-waard zou moeten worden is eenmeter.

Een medewerkster van destadsdiensten hoopt dat de mensenmeer gaan nadenken: “Met de be-wustmakingsronde komt hopelijkook een attitudeverandering, wat

de uiteindelijke doelstelling is.” Jekan het vergelijken met hoe men-sen vroeger boodschappen gingendoen. Vroeger kon iedereen met deauto tot bij de bakker geraken. Nuzou dat ondoenbaar zijn en zien wegelukkig ook dat mensen de fietsbeginnen nemen. De volgende stapis dan ook dat we mensen doennadenken over hun parkeergedrag.”

Vorig jaar pakte de StadLeuven al uit met een soortgelijkeactie, maar het draagvlak bleekdaarbij veeleer beperkt. Nu werdondermeer de K.U.Leuven inge-schakeld, zodat het bereik van deactie veel groter wordt. Concreetwordt zo aan alle Leuvenaars —maar zeker ook de studenten — ge-vraagd om zich er van te vergewis-sen dat een geparkeerde fiets geenhindernis vormt. Een meter is hetminimum dat te allen tijde zoumoeten worden vrijgehouden. Wiebovendien de actie mee bekend wilmaken, kan zich online inschrijvenals stoepredder.

WrevelUit sommige hoeken komt echterhet verwijt dat er te veel gefocustwordt op de weggebruikers zelf, ter-wijl er bij het beleid structureel wei-nig verandert. Schepen van GelijkeKansen Denise Vandevoort rea-geert: “Er worden wel degelijkmaatregelen getroffen, zo is er hetgrote project waarbij onder hetFochplein een parking voor 450fietsen komt. Daarnaast wordt bijelke heraanleg van straten gekekennaar hoe fietsstallingsplaatseningewerkt kunnen worden. Zo wor-den maandelijks toch al een 50-talstallingen bijgezet.

Geïnteresseerden kunnen de standop het studentenwelkom bezoeken.Wie nog meer info wenst, kan sur-fen naar www.reddestoep.be

Pieterjan Bonne, RubenBruynooghe & ChristophMeeussen |

Met het buurtfeest hoopt LOKOeen informeel moment van dialoogte creëeren. Ze willen aan de nodenen problemen van de bewoners

gehoor geven om de mix tussen wo-nen en uitgaan leefbaar te houden.Het feest werd gepland direct nahet fakbaroverleg, want “informeeloverleg na formeel overleg is goed”aldus de nieuwe LOKO-voorzitter

Omdat het buurtfeest niet kondoorgaan in “de buurt” wegens

verbouwingen aan de fakbars werdalles maar enkele straten verplaatst,naar de ‘s Meiersstraat 5, het hoofd-kwartier van LOKO. De reden voordeze ongelukkige datum moetvolgens LOKO gezocht worden inde overvolle agenda van de sche-pen.

Dit kleine euvel leek de politieechter in het geheel niet te raken.Integendeel, ze is laaiend enthousi-ast over de vorm van overleg. “Wehadden gehoopt op een sterke dis-cussie en het is verstaanbaar dat hetsoms heftig wordt. Desalnietteminis het sterke punt van deze omgangde creatie van wederzijds respect enbegrip.” zegt Katrien Marginet, dedoelgroepagent studenten. “Doorhet fakbaroverleg aan het buurt-feest te koppelen vertrok niemandmet een wrang gevoel naar huis,”vertelt Marginet. Ze is ook tevredendat er concrete maatregelen wer-den genomen — zoals directe con-tactnummers voor de bewoners —die volgens haar de hardere klagersuit het fakbaroverleg konden kal-meren.

Samen thuis?Bij de omwonenden horen we

soortgelijke positieve kritiek.Buurtbewoners Filip Casaer enFrederik Degraaf loven dergelijkeinitiatieven, al stippen ze enkeleonvoldoendes aan. “De K.U.Leuvenhad volgens mij ook een plaats aande tafel,” vertelt Casaer “evenals deschool in mijn straat”.

De voornaamste klacht blijfthet feit dat de inforonde slechts éénmaal per jaar plaatsvindt. Debuurtbewoners zijn vragende partijvoor een tussentijdse evaluatie.Meerdere contactmomenten zou-den er voor zorgen dat de omwo-nenden het ganse partijtje niet zienals een manier om hen te paaienvoor opnieuw een jaartje overlasten hinder.

MotivatieDegraaf merkt wel op dat sinds driejaar de situatie veel verbeterd is enhij wijt dit aan het goede werk vande studentenstewards. Studen-tenflik Marginet steunt hem hierin

met de nodige cijfers over dalendnachtlawaai en vandalisme.

Ook Isabelle Mariën, buur-vrouw van fakbar Dulci is groten-deels tevreden met de gehan-teerde aanpak: “Meer kunnenbeheerders bijna niet doen. Nuch-tere studenten lijken zich goed tegedragen, maar na te veel pintenverdwijnt de motivatie om kalm teblijven. Vaak duurt het lawaai nietzo lang, tot er politie of stewardsbij zijn. Net die onaangenameprikjes zijn het moeilijkst om wegte werken.”

Arne Smeets, voorzitter vanLOKO, is “best blij”, vond de avond“erg gezellig” en spreekt over eengrotere opkomst dan het handje-vol van vorig jaar, ook al had hetfakbaroverleg volgens Marginetminder succes. Smeets geeft toedat het overlegmoment bij de poli-tie kritisch was en best pittig, maarnoemt het geheel constructief.

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Sociaal |4

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

Buurtfeest maakt problemen fakbars zichtbaar

Botsen op en met de buren

Sensibiliseringsactie rond functiebeperkingen

Red de stoep-actie

Jaarlijks organiseert de Leuvense OverkoepelendeKringOrganisatie (LOKO) een buurtfeest voor de omwonendenvan de fakbars. Dit jaar werd het feest van de Tiensestraatgekoppeld aan een informatiemoment tussen politie,buurtbewoners en fakbarverantwoordelijken.

Buurtbevraging politie Leuven

Politie is meer danrepressieZe zijn eindelijk gearriveerd,de cijfers van de buurtbevra-ging! Een jaar lang werdnaarstig gewerkt aan de ver-werking van de gegevens omdan op het eind van de rit uitte komen met getallen die vol-ledig in de lijn van de ver-wachtingen liggen.

Ruben Bruynooghe |

Dat de getallen niet choqueren ismakkelijk af te lezen uit de reactievan de korpschef wanneer hem devraag wordt voorgelegd welk cijferzijns inziens het meest frappantis: “Nu overvalt u mij een beetjemet een vraag van een miljoenhoor”. Maar de voorspelbaarheidvan het onderzoek kan mengeenszins een slecht teken noe-men, integendeel zelfs. Het gaat ervooral om dat de cijfers nu zwartop wit in een dossier staan.

6750 vaste inwoners uit deverschillende buurten van Leuvenkregen een rondvraagbrief enmaar liefst 2677 onder hen gavenook effectief respons. Van de meerdan 30000 studenten afkomstiguit de grote hogere onderwijsin-stellingen van Leuven reageerdener niet minder dan 13000. Met die

hoeveelheid bereikte bewonerskan er alvast een mooi beeld ge-schetst worden van de situatie.

Wat wel opvalt aan debevraging is dat de Leuvenaarzich meer ergert aan verkeers-problemen dan aan buurtproble-men, maar hier heeft korpschefJean-Paul Mouchaers eenverklaring voor: “Wanneer je uitje voordeur stapt participeer jedirect aan het verkeer, het is danook logisch dat er vandaar mak-kelijker ergernissen ontstaan vanbijvoorbeeld voetgangers tegen-over fietsers of fietsers tegenoverauto’s. Die dingen zullen je op datmoment nauwer aan het hart lig-gen dan pakweg de kans op in-braak.”

CommunicatieTijdens de voorstelling van decijfers wordt de nadruk gelegd ophet feit dat de politie veel meer isdan alleen repressie. “Bij de aan-pak van overdreven snelhedenhebben we echter weinig ruimtemeer om te manoeuvreren, wezullen nog altijd veel aandachtbesteden aan sensibilisering enontradend optreden, maar er zalsowieso geflitst worden. Ook hetindijken van het onaangepast rij-gedrag van de fietser zal op vlakvan repressie blijvend moetenworden aangepakt.”

Het gedrag van de fietserswordt vooral door de vaste inwo-ners van Leuven gezien als eenprobleem, bij de studenten leeftdaarentegen meer het gevoel datze te hard worden aangepakt doorde politie. “Het verschil in percep-tie op zich is geen probleem, maarhet gevoel dat er is ontstaan rondrepressie valt te betreuren en datmoeten we proberen uit het levente helpen door betere communi-catie met de studenten. We moe-ten hen laten zien welke maatre-gelen, buiten de repressieve, wenog allemaal treffen. Zo voeren webijvoorbeeld ook controles uitzonder effectief te gaan ver-baliseren.”

Werkpunten zijn er volgensde politie genoeg nu de resultatenop tafel liggen. Allereerst moetenwe meer werk maken van com-municatie, dat was ook al dui-delijk uit de vroegere veiligheids-monitors. “Nu is er ook gevraagdop welke manier de burger diecommunicatie het liefst zou willenzien ontstaan en dus kunnen wedaar ook werk van maken.”. Ookhet feit dat fietsendiefstal zowelbij de vaste inwoners van Leuvenals de studenten gezien wordt alseen grote ergernis is een duidelijksignaal dat ook daar aan moetworden gewerkt.

“Er zal sowieso geflitstworden”

Omdat mensen met functiebeperkingen vaak gehinderd wordendoor allerlei obstakels, roept Mobiel 21, een vzw die werkt rondduurzame en veilige mobiliteit, op om bedachtzamer om te gaanmet ons stoepgebruik.

(Per

sfo

to)

Christoph Meeussen & MaudOeyen |

Tijdens het studentenwelkomkrijgt de student traditiegetrouw degelegenheid om dankzij een grootsopgezette infomarkt wegwijs te ra-ken in het Leuvense landschap.Verschillende diensten, studenten-en cultuurverenigingen stellen erhun werking en programma voor.Daarnaast verzorgen enkele muzi-kale acts de omkadering. Tot vorigjaar vond dit feestelijk verwelko-mingsmoment, georganiseerd doorde universiteit en de studentenver-tegenwoordigers, plaats in hetstadspark. Op dezelfde dag ver-zorgde vzw Oude Markt een eigenactiviteit, meestal een film ofoptredens.

FaceliftDit jaar verandert er heel wat. Dekrachten werden gebundeld door-dat de vzw en de stad mee in hetOrganiserende Comité stapten, ende informatiemarkt verhuisde vanhet stadspark naar de Grote Markt.Opvallend afwezig in deze zaak zijnde studentenvertegenwoordigers.Hun inbreng lijkt helemaal wegge-vallen te zijn.

Arne Smeets, voorzitter van de

Leuvense Overkoepelende Kring-Organisatie (LOKO) verklaart:“Uiteraard zouden we graag mee-gewerkt hebben, maar een aantalzaken liepen fout. Zo leken som-mige mails van werkvergaderingenniet bij LOKO aan te komen, entoen na overleg ook nog bleek dathet evenement erg commercieelleek te worden, en er veel van onswerd gevraagd voor weinig return ,werd een samenwerking voor ons

principieel erg moeilijk.”Dat het evenement een meer

commercieel karakter begint tekrijgen, kan ook uit andere elemen-ten blijken. Zo opperde evenement-organisator Happy Few dat iederevrije vereniging 300 euro diende tebetalen voor een standje, terwijl zedat voordien altijd gratis kregen.Die voorwaarde werd na een klachtvan LOKO echter al snel verwor-pen.

De concentratie van alle stu-denten naar Oude en Grote Marktzal de cafés van de vzw zeker geenwindeieren leggen. LOKO ijverde

dan ook voor een democratischeconsumptieprijs waar mogelijk. Deverantwoordelijke voor de organi-satie vanuit de K.U.Leuven zou ditaankaarten, maar tot op heden isdaar nog niets over vernomen.

Amber Dewil, de verantwoor-delijke voor de K.U.Leuven repli-ceert: “Wegens klachten van destad zijn we verhuisd naar de GroteMarkt. De ondergrond kreeg hetimmers zwaar te verduren. Het iszeker niet onze bedoeling om hetcommerciëler te maken. We heb-ben gewoon gekozen voor een in-tensere samenwerking met allepartners op één locatie zodat wemeer studenten kunnen aantrek-

ken. Overigens, als we kijken naarGent en Antwerpen, dan valt hetcommerciële karakter van onze stu-dentenwelkom nog wel mee. Ookde consumptieprijs is iets dat we inhet oog houden.”

Politieke verenigingen klagenten slotte nog over het feit dat zij —hoewel door LOKO als verenigingerkend — geen stand kregen.Dewil: “Dat komt wellicht door delaattijdige communicatie tussen departijen, iets dat we naar volgendjaar toe zeker zullen evalueren.”

Kijk snel op pagina 15 voor meer info.

| Student & Sociaal 5veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Ruben Bruynooghe |

De vervuiling waarvan sprake is, isvooral het gevolg van de hectolitersfossiele brandstof die op de F1-par-cours worden opgebrand. Maar dathoeft niet voor eeuwig zo te blijven.Voorlopig moeten we het nog doenmet kleine karts op waterstofgas,maar tegen 2015 zou hierbeterschap in moeten komen.

“2015? We hopen daar natuur-lijk wel op, maar je moet die datumniet zo strikt opvatten. Het is langsde andere kant natuurlijk ook nietzo onrealistisch als je bekijkt watwij zelf in zes maanden op potenhebben gezet.” Dat vertelt SaphirFaïd, de manager van het ZeroEmission Racing Team. De mankreeg pas in november van vorigjaar de vraag van de decaan vanGroep T of hij een team wou sa-menstellen dat kon deelnemen aanhet Formula Zero Championship.

Dat kampioenschap wordt vooraf-gegaan door een designwedstrijdwaar de andere teams al een jaarmee bezig waren. Omdat het be-richt zo laat in het jaar kwam, washet samenstellen van een teamgeen vanzelfsprekendheid. Demeeste studenten waren immers al

betrokken bij één of ander projectdat hun volledige aandacht zou op-eisen. Uiteindelijk slaagt Groep Ter toch in een team samen testellen, eentje dat bijna volledig be-staat uit vroegere leden van deSolar Teams (de zonnewagens waarGroep T vroeger mee deelnam aande Solar Challenges, red.). Die erva-ring zou niet veel later een van degrootste troeven van Groep T blij-ken.

“Een andere reden waarom wemomenteel eigenlijk het beste teamzijn is het feit dat we door onze ach-terstand onze tegenstanders veel tehoog hebben ingeschat. Toen weaankwamen bij de eerste race inRotterdam waren wij eigenlijk deenigen die konden komen aandra-ven met een volledig functionerendprototype. We hebben de race uit-eindelijk toch niet kunnen winnenwegens de slechte ligging van hetparcours. Zie je, een kart heeft he-

lemaal geen vering en als je danover een parcours met bulten moetrijden kan er heel gemakkelijk ietsmisgaan. Ons grootste probleemwas echter dat we onze wagen nogniet hadden kunnen testen, dushebben we in de finale de pech ge-had dat onze elektronica uitviel. De

tweede plaats die we toen behaal-den, is helemaal niet slecht aange-zien we in de komende maandennog veel kunnen verbeteren.”

De technische specificaties zijnzeer indrukwekkend. Het kleineding weegt maar 262 kilogram,maar kan toch evenveel vermogenleveren als een gezonde personen-wagen. Dit moet echter met eenkorrel zout genomen worden, ver-mits de kart deze prestatie maareen goede tien seconden kan hand-haven. Het voordeel aan de water-stofkart is wel dat het alle energiedie in het remmen wordt gestokenterug kan recupereren. “Terwijl eennormale wagen na het remmen alzijn kinetische energie kwijt is, zitde waterstofkart weer helemaal volmet energie nadat hij afgeremdheeft.”

kernenergieToch is ook waterstof niet zonderzonden. “Het probleem is dat wa-terstof niet zomaar aan de bomengroeit en dat er voor de aanmaakervan elektriciteit nodig is. Totdatwe volledig overschakelen op alter-natieve energiebronnen zou je duszelfs kunnen zeggen dat deze kartgedeeltelijk op kernenergie rijdt endat klinkt natuurlijk niet meer zopositief. Je haalt bovendien niet alleenergie die je erin hebt gestoken erterug uit. Het energieverlies is eengoede 50 percent, wat nog steedsefficiënter is dan een dieselmotor.”

Verder verzekert Faïd ons nogdat er door het gebruik van de kartsin races zoals deze de technologienog op de spits zal worden gedre-ven. “Dat is ook wat er is gebeurdmet de dieselmotoren: veel van detechnologie die nu in je gezinswa-

gen zit komt oorspronkelijk van hetracecircuit. Waterstof alleen zaltrouwens de wereld niet redden. Erkan helemaal niet één enkele magi-sche oplossing zijn. Meer en meerzullen hybride wagens op het toneelkomen. Waar ze nu nog de uitzon-dering zijn zullen ze langzaamaande regel vormen.”

Omdat racen bovenal een com-petitiesport is, kunnen we niet weg-gaan zonder de vraag te hebben ge-steld hoe hoog het team hun kan-sen inschat. Het antwoord op devraag illustreert mooi hoe het teamblaakt van het zelfvertrouwen: “Wij

gáán winnen! Hoe groot is de kans?Daar is helemaal geen kansbereke-ning voor nodig. Uit de tests is algebleken dat we onklopbaar zijn ophet circuit, we hebben altijd geko-zen voor de beste oplossingen opproblemen en nooit voor de gemak-kelijkste. We staan nu gewoon we-gens pech op de tweede plaats,maar in de maanden die we noghebben kunnen we heel wat opti-maliseren. We hebben bovendieneen ervaren piloot die goed overwegkan met karts, dus ik zie geen redenwaarom we in Londen en lin SouthCarolina niet zouden winnen.”

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

Groep T racet met waterstof

Snel en milieubewust

“Waterstof alleen gaat dewereld niet redden”

Vragen bij nieuwe organisatie studentenwelkom

Desolé, trop commercial!

Wie Formule 1 zegt, denkt meteen aan glimmende bolides enadembenemende snelheden, maar jammer genoeg moet aan datlijstje ook ‘veel vervuiling’ worden toegevoegd. En die vervuilingis niet alleen te wijten aan de miljoenen toeschouwers die elkjaar hun favoriete piloten toejuichen.

Naar jaarlijkse gewoonte wordt in Leuven tijdens de eerste weekvan het academiejaar het studentenwelkom georganiseerd. Dezekeer werd geopteerd voor het vanuit taalkundig oogpunt watongelukkig klinkende Studenten Welkom, maar dat is niet deenige nieuwigheid. Heel het concept kreeg een grondige facelift.

Wat brengt het

studentenwelkom?

Grote MarktTussen 15u en 18u ontdek je op deinfomarkt wat Leuven te biedenheeft op zowel studievlak als in devrije tijd. Zo vind je er kraampjesmet allerlei informatie overstudentenvoorzieningen, kan jeeen praatje slaan met de studen-tenflik en kennis maken met hetcultuuraanbod van onder andereSTUK, 30CC en Het Depot.Speciale aandacht is er voor RedDe Stoep, een campagne die deaandacht vestigt op mobiliteitspro-blemen bij mensen met een fun-ctiebeperking. Zo kan je middels

een obstakelparcours ervaren hoemoeilijk het kan zijn om je door-heen Leuven te verplaatsen (zieook p.4). Wie een bepaald kraam-pje aandoet, krijgt overigens eenbiljet om mee te dingen naar ludie-ke prijzen in de Grote Studenten-loterij. Zo zijn er skireizen, cham-pagne en piercings te winnen.

Oude MarktOp die andere markt vindt tussen18u tot 19u de uitreiking van deGrote Studentenloterij plaats. Deplannen voor de finale van JIMKot Deluxe zouden last-minute ge-wijzigd zijn. De optredens vanNailpin, De Mens en Shameboystarten om 19u en om 23.30u trektde politie de stekker uit.

“Een samenwerking werdvoor LOKO erg moeilijk”

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Student |6

Shania Verstappen |

Een kleine rondleiding in ons eigenkot zou volstaan om ons te diskwa-lificeren, maar de wanhopigevrouw van het uitzendbureausmeekt ons haast om de poetsploegte vervoegen. Ze moet in sneltempovijf studenten vinden — later zullener slechts drie komen opdagen. Af-spraak aan de Sint Michielskerkom zes uur ‘s ochtends, voor eenshift van zes tot tien. Onze kordate(onder)baas Bavo (dit is eenpseudoniem) lacht hartelijk in deauto: “Ik geef dat als gemiddeldeop. Jullie werken van zes tot halftwee vandaag.” Terwijl we ons af-vragen hoe men dan aan zo’n gekkegemiddelde cijfers komt, voert hijons naar het Universitair Sportcen-trum. Niet om aan onze glimmen-de spieren te werken, maar om pasgerenoveerde kleedkamers op teblinken.

Studenten zijn zowel vijandenals werknemers, blijkt al gauw. Eenervaren poetsvrouw getuigt tegenons over studenten die met hunvoeten op de banken zitten. “Doenjullie dat thuis ook?” vraagt ze hendan tevergeefs. Ook vindt ze vaakdruiven in aula’s. Wij halen onzeschouders beschaamd op en kijkennaar ruimtes die we toebedeeldkrijgen: een mooie lange kine-stu-dent mag de spinnenwebben weg-halen terwijl een meisje in de an-dere kamer het plafond stofzuigt.Zij heeft al ervaring bij concurre-rende schoonmaakfirma’s en krijgtprompt de belangrijkste taken toe-bedeeld. Wij krijgen blikken volachterdocht.

De vloeistof waarmee we de te-geltjes moeten behandelen, irri-teert onze huid. Aanvankelijk hel-pen de knalgele handschoenen wel,maar eens het begint te tintelen ishet een worstelen met zachte kle-

dingstukken om het gevoel te ver-bannen. De volgende ochtend zalblijken dat het spul ietwat door on-ze broek heen gesijpeld is en kleinewondjes op onze knieën heeft ge-maakt. Maar we zetten moedigdoor en klagen zelfs niet wanneer— letterlijk — een kleine voetbal-ploeg doorheen onze pas gedweildevloeren loopt. Op het einde van dedag komt Bavo alles streng contro-leren. Vingers gaan langs randenen worden vuil, wij rood. Op de te-rugweg ontslaat een bellende Bavotwee vaste werknemers.

NegerinnekeOp een tweede dag is Bavo nergenste bespeuren. We worden meege-sleurd door een karavaan kleinekuisvrouwen — excuseer, interieur-verantwoordelijken. Ze delen drukaanwijzingen uit en loodsen onsnaar de Faculteit Economie en Be-drijfswetenschappen. Dorien(pseudoniem), de meest assertievevan de hoop, vraagt ons voortdu-rend of we Frans kunnen. Twee A-frikaanse jobstudenten lopen ermaar verloren en stil bij. Uiteinde-lijk rapen we onze moed bijeen en

zeggen we in een soort Frans dat zehun jas mogen uitdoen. “Oh,” ant-woordt de Noord-Afrikaanse jon-gen, “Maar ik kan wel niet goedFrans, hoor.” Ondertussen heeftDorien al de hele tijd naar een an-dere werkneemster verwezen alsdat negerinneke. Toch bedoelt zehet allemaal niet zo slecht en stie-kem vinden we haar fantastisch.

Dat negerinneke blijkt later uitEthiopië afkomstig te zijn. Zespreekt verrassend goed Neder-lands, maar volgt nog maar pas les.Tijdens al het druk geregel van Do-rien wisselt ze samenzweerderigeblikken met ons uit en begint har-telijk te lachen. Uiteindelijk moe-ten we allemaal in de lift en wordenwe op verschillende verdiepingenachtergelaten. Wij mogen mee metDorien naar een soort cafetaria.“Het is toch extreem vuil daar, hé?”zal ze ons later dwingend vragentijdens de pauze om indruk te ma-ken op haar collega’s. Wanneer wedat beamen, zegt ze triomfantelijk:“Nochtans, studenten zouden snel-ler zeggen dat het proper is.”

StrijdlustParadoxaal genoeg voel je je vuildoor schoon te maken. Gebogenover mishandelde vuilnisbakkenschrobben we, terwijl doctoraatstu-denten en professoren door degang passeren en ons intens probe-ren negeren. Het meest vreemdeitem in de gang is een soort doel-paal, waarop een papier hangt metde naam van de ‘schenker’. Of heteen vreemde studentengrap is, we-ten we niet, maar de verveling drijftonze spons ook daarheen. “Dat isook de eerste keer dat die paal aan-dacht krijgt,” grappen twee jongemannen tegen elkaar en we krijgeneen vieze blik toegeworpen.

Het is een hard, onderbetaaldberoep. Schoonmaaksters zwoegenvoor de mannen die hen komencontroleren en die dan genadeloosde gebouwen eruit pikken die doorpersoneelstekort een minder goedebeurt gekregen hebben. Bovendienmoeten ze al te vaak werken metstudenten die steeds opnieuw op-geleid moeten worden en half werkleveren. Hun dag bestaat uit hardlabeur en rookpauzes om over deanderen te roddelen. Buiten op hetbalkon komen bij een sigaret deware vrouwen boven. Vol strijdlustnog, met scherpe ogen en een gena-deloze tong. Ze gaan weer naar bin-nen, het is koud. Het stof wacht.

Ruben Bruynooghe |

De finalisten krijgen we — uite-raard — nog niet te spreken, maarVJ’s Bram en Ilse, de gastpresenta-toren van het programma JIM KotDeluxe, zijn ons inziens een evengoed alternatief.Veto: Jullie zijn de Leuvensestudent nog niet moe?Bram: «Neen, maar we hebben erdan ook maar tien op ons dak ge-kregen. Het was trouwens een heeltoffe groep die ook onderling zeergoed met elkaar overweg kon. Datbetekende dan wel een heleboel tra-nen elke keer iemand het program-ma moest verlaten.»Ilse: «Het waren trouwens opval-lend de jongens die het eerst begon-nen met huilen.»

Veto: Waarop werden de studentengeselecteerd?Bram: «Om van 1500 inschrijving-en tot de tien finalisten te komen,werd er vooral gekeken naar de mo-tivatie, maar er kwam ook een juryaan te pas.»Ilse: «In de proeven tijdens hetprogramma hebben we zoveelmogelijk variatie proberen testeken, zowel fysieke proeven alsdenkopdrachten. Waaraan moet jeeigenlijk voldoen om kans te makenop een luxe kot?»Bram: «We hebben gezocht naar‘een gezonde geest in een gezond li-chaam.’»Veto: Met daarbovenop een flinkescheut alcohol blijkbaar.

Bram: «Bier leek ons wel heel be-langrijk in het studentenleven.»Ilse: (lacht) «We dachten nog, alsgrap, om elke opdracht te beginnenmet een ad fundum! Maar zo ergwas het niet, we hebben nooit ie-mand zat een proef laten uitvoerenen ondanks het vroege opstaan, za-gen de studenten er elke morgennog vrij fris uit.»

eBayBram: «Nu waren ze allemaal nogvrij braaf, maar over zes maand zouik wel eens willen terugkeren om tezien hoe proper dat kot er noguitziet.»Ilse: «Misschien is de heleinboedel tegen dan wel verkocht opeBay.»Bram: «Het zou me niet verbazen

nu ik weet hoe vindingrijk die stu-denten wel zijn. Maar dat zal waar-schijnlijk niet mogen volgens hetcontract.»Ilse: «Ik zou het niet weten, ik raaktoch nooit wijs uit zo’n contract. Ikbegin altijd met goede moed te le-zen, maar halverwege moet ik hetdan toch opgeven.»VVeettoo:: Als we de afleveringen hebbengezien, zagen we dan alle sfeerbeel-den?Bram: «Zeker niet, er zijn zoveeldingen gebeurd die we niet op ca-mera hebben kunnen zetten of ge-woon niet in het programma heb-ben kunnen steken die toch demoeite waard waren. Op die paardagen tijd is er veel, misschien zelfs

té veel, gefilmd.»Ilse: «Het was ook gewoon een ge-weldig toffe bende. Ik zou met elkvan hen een hele nacht aan de toogkunnen staan zonder me te verve-len, en dat zeg ik niet zo vaak.»

Bram: «Leuke gemiste momentenzijn bijvoorbeeld wanneer we destudenten wakker maakten die nogin hun tent lagen te slapen. We had-den daarvoor een megafoon meege-bracht. Het gereutel dat we bij som-mige studenten te horen kregen,was onbeschrijfelijk.»Ilse: (lacht) «We dachten bijna datwe er een ziekenwagen zoudenmoeten bijhalen. Maar uiteindelijkis er niemand gewond geraakt bijde opnames.»Bram: «Inderdaad, no animalswere hurt during the shooting ofthis program.»Ilse: «Integendeel zelfs, ik geloof

dat er een paar er zelfs wat fitterzijn uitgekomen. En zelfs psychischhebben we een paar overwinningenmeegemaakt.»

LuchtkastelenBram: «Ben bijvoorbeeld hadhoogtevrees, maar hij heeft uitein-delijk toch de deathride gedaan ophet Ladeuzeplein. Of hij het nogeens zou doen, weet ik niet, maar ikdenk wel dat hij er van genotenheeft.»

Ilse: «Jef had ook een jeugdtraumain verband met luchtkastelen, alskind is hij eens bijna gestikt of zo-iets. Dat hij dan uiteindelijk tochnog heeft meegedaan, en zelfs eenvrij goede tijd heeft neergezet ophet hindernissenparcours datvolstond met luchtkastelen, bewijsttoch maar hoe ver mensen willengaan om dat kot te winnen. Maar ikgeef hen volkomen gelijk. Als ik tienjaar jonger was geweest, had ik datkot ook wel willen winnen.»VVeettoo:: Gaat er iets speciaals gebeu-ren tijdens de finale?Ilse: «Ja, maar daar willen we ei-genlijk nog niets over zeggen. Dat is

vooral omdat we de zes overgeble-ven finalisten in het ongewisse wil-len laten. Zij weten alleen dat ze‘iets’ moeten doen, maar we willenze zoals bij alle proeven totaal on-voorbereid laten beginnen.»Bram: (lacht) «Maar er zal waar-schijnlijk geweend worden en daarhouden we van. Er moet tenslottetelevisie gemaakt worden.»Ilse: «Zoals in de voorlaatste afle-vering die deze donderdag wordtuitgezonden.»

Bram: «Het viel me inderdaad opdat de student van tegenwoordigzeer emotioneel is.»Veto: Komt er een vervolg?Bram: «Er zijn nog veel studenten-steden en nog veel studentenzonder kot.»Ilse: «We weten het nog niet zeker,maar de kans is wel groot. Iedereenwas alleszins erg positief over dezeuitgave dus als we het aan dezeploeg opnieuw vragen dan denk ikdat iedereen akkoord zou gaan.»

JIM Kot Deluxe

“We moeten televisie maken!”

Achter de schermen (1): kuisen voor de Alma Mater

De vuiligheid van de K.U.LeuvenSommige studenten wisselen hun leven van slapen en drinkenaf met boeiende activiteiten. Die kunnen nutteloos zijn of juistgeld opbrengen. Deze week duiken we onder in de vieze wereldvan de meest ongewilde studentenjob: schoonmaken. De klant iskoning, en de koning is de K.U.Leuven.

In deze tijden van stijgende grondprijzen en dalende koop-kracht lijkt een luxueus kot in het centrum van Leuven een bij-na onbereikbare weelde voor de arme student. Voor wie deze re-gel niet opgaat, weten we pas op donderdag. Drie studentengaan dan namelijk aan de haal met wat JIM ‘het strafste kotvan Vlaanderen’ noemt.

“De student van tegenwoordigis zeer emotioneel”

(Per

sfo

to)

7

Bo Vanluchene |

Het is de dertiende eeuw. Margare-tha is een eenvoudig meisje wiensverwanten slachtoffer worden vanroofmoord. Zelf wordt ze buiten destad omgebracht en in de Dijle ge-worpen. Vissers begraven haar ‘sanderendaags op de oever. Laterwordt haar lichaam verplaatst naarLeuven, een kapel wordt gebouwden enkele mirakelen inspirerennieuwe schrijvers en hagiografen.Vanaf de zestiende eeuw wordt eenverkrachting aan het verhaal toege-voegd, alsook een school sterke vis-sen.

In 1982 vereeuwigt kunstenaarWilly Meysmans zijn Fiere Mar-griet. Aanvankelijk is de plaatsing

van het volledig naakte beeld om-streden. Meysmans: “De katholiekeburgemeester heeft nog op hetschepencollege staan meten tussende benen van mijn maquette om tekijken of het wel door de beugelkon. Toen zei een andere schepen:‘Als gij ‘t niet plaatst, koop ik het di-rect en zet ik het in mijn tuin.’ Zelfvind ik het een zeer zedig beeld.”

Toch wordt al in het voorjaarvan 1983 geprotesteerd tegen hetstandbeeld, door de Vrouwen tegenVerkrachting. Meysmans: “En te-genwoordig zie je niks anders meerdan bloot op televisie (lacht)!” Hijvindt het beter de historische figuuronbedekt af te beelden. “Ten eerste,vrouwelijk naakt is mooi. Ten twee-de, Fiere Margriet werd verkracht.

Ik vond naakt beter dan met eenvijgenblad. Er zijn toch veel naaktebeelden? En dan gaan de vrouwenin opstand?”

GrappigLieve Snellings was een van de pro-minente figuren van Vrouwen

tegen Verkrachting. Snellings: “In-dertijd deden de studenten groeps-verkrachtingen aan het beeld alsdoop. Dat viel samen met nog en-kele incidenten. Bij wijze van actieliepen we geheel in het zwart in eenstoet met trommels voorop naarhet stadhuis. We vielen zwijgend degemeenteraad binnen en daarnalas ik onze eisen voor.” De groeptrok ook naar het standbeeld vanFiere Margriet. “Op de trappen vanhet stadhuis kruisten we eerst hetpad van de politie, die volledig ingevechtskledij was. Voor ons wasdat een beetje grappig.” Ook advo-cate Ria Convents herinnert zich degebeurtenissen: “We wilden Mar-griet een eervolle begrafenis geven,dus plaatsten we een doodskistrond haar. We vonden het oneer-baar dat ze in vol ornaat voor hetpubliek te kijk lag.”

Lieve Snellings vindt dat de ac-ties iets uitmaakten. “Althans ophet vlak van mensen alert maken.

Er kwamen ook kleine aanpassing-en, zoals lampen die geplaatst wer-den of hagen die werden geschoren.We hebben het aantal verkrachtin-gen niet echt doen teruglopen —daar zijn andere maatregelen voornodig.” Maar wat vinden ze tegen-woordig nog van het beeld? Con-vents: “Als feministe roept dat altijddubbele gevoelens op. Aan de enekant is het een mooi beeld. Het isbovendien een gelegenheid om hetverhaal van Fiere Margriet nogeens te vertellen. Aan de anderekant benadrukt zo’n bloot vrouwen-lichaam toch nog steeds het ideedat door onze heren mensgenotendat als een object beschouwdwordt. Al ben ik ondertussen ge-wend dat het daar ligt.”

Tegenwoordig doen de studen-ten niet meer aan groepsverkrach-tingen rond het beeld, maar alsdoop worden er wel sauzen vanhaar lichaam gelikt.

Met dank aan de mensen van hetUniversiteitsarchief

| Student 7veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

(ste

phan

ie v

erbe

ken

)

Beeldenstorm (1): Fiere Margriet

“We plaatsten een doodskist rond haar”

Deelname student lichamelijke opvoeding Paralympics Beijing 2008

Veel meer media-aandacht in buurlanden

Roel Moeurs |

Goalbal is een teamsport voor vi-sueel gehandicapten waarbij elkteam vanuit hun speelveld een zwa-re bal naar de overkant rolt. De te-genstanders proberen de bal — dieeen belletje bevat — uit hun goal tehouden.Veto: Wat is er zo speciaal aan deParalympics?Bruno: «Het is haast niet te verge-lijken met een normaal kampioen-schap. Wat zeker opvalt, zijn deomvang en de kwaliteit van de or-ganisatie. Twintig verschillendesporten, 4000 atleten en evenveelbegeleiders, en dan vergeet ik nogde duizenden officials en tiendui-

zenden vrijwilligers.»Veto: Was je tevreden met jullie re-sultaat?Bruno: «Gezien het niveau dat wegehaald hebben tijdens het toer-nooi, was de tiende plaats die webehaald hebben terecht. Maar ge-zien onze intrinsieke kwaliteitenhadden we een plaats bij de laatsteacht verdiend, dat was ook onzedoelstelling. Na afloop was er zekersprake van ontgoocheling.»Veto: Heb je veel van Peking zelf ge-zien?Bruno: «Ons toernooi nam eenvolledige week in beslag, maar wehebben toch de dagen die onsrestten na de Spelen de tijd gehadom iets mee te pikken van wat

Peking te bieden heeft. Denk maaraan het Tiananmen-plein en deVerboden Stad. Om de helemetropool te ontdekken, zoudenwe nog eens moeten terugkeren.Het smaakte in ieder geval naarmeer.»Veto: Speel je al lang?Bruno: «Ik ben 13 jaar geleden be-gonnen met torbal, een sport diezeer hard gelijkt op goalbal, maartoegankelijker is voor jongere spe-lers. Op mijn achttiende ben ik danovergeschakeld naar goalbal. Ik be-hoor nog steeds tot een van dejongste spelers in het circuit.»Veto: Hoe ben je begonnen?Bruno: «Heel toevallig eigenlijk.De mensen van de sportclub waarik bij aangesloten ben, hadden er-gens opgepikt dat er een gezin wasmet drie slechtziende kinderen. Zezijn toen mijn ouders komen infor-meren over de mogelijkheden vansporten met een visuele functiebe-perking. We zijn een aantal keer bij

de club langsgeweest en dat bevielons wel.»

«Het toeval waarmee ik te-recht kwam bij deze sportclub ty-peert ook de moeilijkheden die erzijn om mensen met een functiebe-perking te bereiken. Het is een goe-de zaak dat velen, net zoals ik, deweg vinden naar en in het gewoneonderwijs. De keerzijde is wel dathet heel moeilijk is om hen te berei-ken en te informeren over de moge-lijkheden om aan (top)sport tedoen.»Veto: Vind je dat er voldoende aan-dacht wordt besteed aan de Para-lympics?Bruno: «Ideaal zou het zijn als deParalympische en de OlympischeSpelen evenveel aandacht kregen,maar het feit is dat dit niet het gevalis. Dat vind ik niet zo erg. Wat ik welerg vind, is het feit dat er zulke groteverschillen bestaan tussen ons en debuurlanden. Als je bijvoorbeeld kijktnaar Nederland en Duitsland, dan

wordt er daar veel meer op televisiegetoond. Ik heb echter wel hetgevoel dat er een stijgende lijn zit inde mediabelangstelling. Hopelijkwordt die lijn doorgetrokken naarLonden 2010.»

Het is je misschien ontgaan, maar na de spetterendeslotceremonie van de Olympische Spelen was het lang nietgedaan met de sportieve evenementen in Peking. Op deParalympische spelen, een vast nakomertje van de Olympischevariant sinds 1988, deed Bruno Vanhove, student lichamelijkeopvoeding, mee in het Belgische goalbalteam.

(Per

sfo

to)

De standbeelden van Leuven hebben meer te bieden dan eenartistieke streling voor het oog. Achter vele beelden zit eeninteressant verhaal of een onverwachte geschiedenis. Deze weekbelichten we het lot van Fiere Margriet, de liggende dame in deTiensestraat.

(advertentie)

Eric Laureys & Jurgend’Ours |

Wij hebben het voor u opgemeten:zowel in de Tiense- als Naamse-straat is de gemiddelde afstand tus-sen twee nachtwinkels 300 meter.Het is vanzelfsprekend gewordenvoor studenten dat zij na het vallenvan de avond in onooglijke winkel-tjes voor veel geld drank, ijs en an-dere dikmakers kunnen kopen. Hetopklauteren van de Naamsestraatwordt opgevrolijkt door de gloedvan een met spijs voorzien uitstal-raam. Achter de neonreclame, hetraam en de kassa zit vaak een vrien-delijke man verborgen.

“Paki’s, zo noemt men onsoveral. Is het niet?” Amar baat al ja-ren enkele nachtwinkels uit in hetLeuvense en is momenteel onder-voorzitter van de Leuvense be-roepsvereniging van nachtwinkels.“Minstens evenveel uitbaters ko-men uit India, Bangladesh en Ne-pal. Waarom ik dit doe? Kijk naarmij: Ik ben een klein dik Nepaleze-ke van zestig jaar. Ik ben veroor-deeld tot mijn winkeltje tot aanmijn pensioen. Daarna gaat hetmet een enkele reis richting Nepal.Mijn thuis is waar mijn bergenstaan.”

LegaalJaren geleden was Amar lange

tijd werkloos. Een vriend uit Belgiëstelde hem voor met een nachtwin-kel in het Brusselse te beginnen.“De start verliep heel vlot. Ik wildedat alles legaal zou zijn en werdgoed geholpen door verschillendestadsdiensten. Nu heb ik een boek-houder die het papierwerk voor meopknapt, want daar heb ik weinigtijd voor. Ik slaap amper zes uur pernacht. Voor het avond is, ga ik langs

de grootwarenhuizen om mijnvoorraad aan te vullen. Ik koop watde klanten me vragen. Zo probeerik een trouwe schare bezoekers teverwerven.”

Amar is maar met mate fanvan Leuven “Wat mij opvalt, is hoevredig het hier aan toegaat, gezapigsoms. Overal ter wereld gebeurener aanslagen of breekt er geweld uit.In België gaat alles zijn gewonegang. Men discussieert over de ko-ning of het Vlaams Belang, maarhet blijft bij praten.” Wanneer hetalcoholverbod ter sprake komt, zithij pas echt op zijn paard. De stad

Leuven verbiedt de verkoop van al-coholhoudende dranken in nacht-winkels na middernacht. Het ver-bod geldt van juni tot en met sep-tember, en kwam er om veiligheids-redenen. “Die regel is nonsens”, al-dus Amar. “Waarom kan men innachtwinkels geen pintje kopen natwaalf uur, maar wel in het café metterras hier vlak naast? Dit is een on-eerlijk voordeel voor de horeca en

een streep door de rekening van allenachtwinkeliers. Ik afficheer hetverbod duidelijk en probeer me er-aan te houden.” Amars woordenzijn amper koud of een klant wilgraag zes Duvels meenemen. Het isal twaalf uur gepasseerd, maar zon-der verpinken wisselen de Duvelsvan eigenaar. Amar: “Kijk, het isonzinnig geen alcohol te verkopen,daarvoor komen de meeste klanten.

Als ik hen vaker zie of als ze er be-trouwbaar uitzien, heb ik er geenproblemen mee.”

Hojam, die even verderopdiepvriesproducten en nootjes ver-

patst, spreekt ook over het kalmeBelgië. “Wanneer de studenten arri-veren, hoor je wat geroezemoes ende zaken floreren dan eindelijkweer. Wist je trouwens dat veel ei-genaars met jobstudenten werken?Dat moet een aanslag zijn op hunsociaal leven. Overdag studeren, ‘snachts proberen te vergeten hoemoe je bent.”

Via Hojam komen we in con-

tact met een Indische ingenieurs-student die bijklust in een nacht-winkel. “Voor vele Indiase studen-ten is Leuven een droomstad. Hetopenbaar vervoer nemen is hier bij-voorbeeld geen gevaarlijke onder-neming. In India moet je er nietaan denken een dutje te doen op detrein. Bij het ontwaken zouden jebezittingen in andere handen zijnovergegaan, als je begrijpt wat ikbedoel. Een Indische studentenge-meenschap heb je niet echt in Leu-

ven. Soms komen we met wat land-genoten samen om onze religie tebeleven. Bij gebrek aan tempels isdat niet evident en wordt het Hin-doe-zijn iets persoonlijks. Zo zou ikgemakkelijk kunnen stelen vanmijn baas, maar dat doe ik niet.Ook al ziet niemand het, mijn reli-gie verbiedt het en God ziet alles.”

ExplosieOveral bevestigt men ons dat

het nachtwinkelbestand in dezestad naar ongekende hoogten is op-geklommen. Van een nachtwinkelof vijf vier jaar geleden, telt Leuvennu maar liefst tussen de 30 en de40 nachtwinkels. Noch de stads-diensten, noch de winkelhoudershebben een verklaring voor deze ex-plosie. Heeft de student plots eengroter budget ter beschikking ofwas er in Leuven simpelweg eengroot gat in de markt dat zich nuaan het opvullen is? Met de komstvan steeds meer nacht- en vaak ookdagwinkels van hetzelfde type lijktde buurtwinkel zijn herintreden temaken. Basisproducten vind je nuom de hoek bij de Pakistaan, de In-diër of de Bengaal. Nachtwinkelsstaan steeds vaker voor een succes-vol integratieverhaal waarvan ookde modale student een graantje kanmeepikken.

Els Dehaen |

In alle eerlijkheid: je in een rozeWizz Air-vliegtuig richting Honga-rije spoeden, is misschien niet zo’nslecht idee. Het is alvast zo’n achtkeer sneller en de kans zit erin datje niet gedwongen wordt tot eenzestien uur durende lijdensweg.

EurolinesIk had het moeten weten. Een eerstesignaal om alsnog gezwind de bus teverlaten, kreeg ik bij de eerste halte(in Luik, alle mogelijkheden lagendus nog open): de Kroatische bus-chauffeur mompelde een hoop raredingen en gaf vervolgens een margevan vijf seconden aan de mensen dieop de juiste plaats waren gearri-veerd. Voor degenen onder ons diegeen Slavische taal spraken (toege-geven, veel waren dat er niet), wasdat een redelijke uitdaging.

In mijn jeugdige hybris sloeg ikdeze waarschuwing in de wind. On-dertussen neigde het naar val-avond, reden genoeg voor het bus-personeel om een slechte gedubdefilm met Will Smith te draaien.Hoewel, slecht, als ik Kroatisch hadgekund, was het waarschijnlijk eenvermakelijke avond geworden.

Bij het dimmen van de lichtenstond mij echter een nieuwe verras-sing te wachten. De gekke oudeHongaarse man die eerder naastmij had plaatsgenomen, had totdan toe eerder afkeurende blikkennaar mij geworpen. Ik vermoed datdit iets te maken had met het fri-vool gekleurde deken dat ik meehad in de hoop zestien uur lang teslapen en deze reis alzo tot een bozedroom te herleiden. Helaas, wegwas zijn afkeer toen het schemerde.En met het verdwijnen van zijn af-keer, verdween tevens mijn uitzicht

op een nachtrust.

BalatonNa vele slapeloze uren overkwammij een positieve verrassing: tweeuur eerder dan gepland, bleken wede Hongaarse grens over te zijn. Bijhet tankstation waar we onze och-tendstop hielden, haastte ik menaar de sanitaire voorzieningen.Echt eenvoudig was dat niet. Meteen ticket- en toegangsysteem, demetro van Parijs waardig, werd mijde toegang ontzegd. Ik had immersgeen forints op zak, gezien je die inBoedapest gewoon overal uit demuur kunt halen.

Voor 50 eurocent mocht ik dantoch van hun zwaarbewaakte facili-teiten gebruikmaken. Ik kreeg inruil een ticketje, ter waarde van de100 forint (Hongaarse munteen-heid red.) dat ik nadien kon gaanopkopen in het winkeltje nabij. Nogsteeds niet in het bezit van forints,ging ik naarstig op zoek naar ietsvan 100 forint of minder. Het enigeartikel dat hieraan voldeed, was eenchocoladereep van het merk Bala-

ton (het grootste meer van Centraal-Europa, gelegen in Hongarije, red.).Door zijn grote emotionele waarde,ligt die reep tot op de dag van van-daag onaangeroerd op mijn nacht-kastje. Bovendien is Hongaarsechocolade niet te eten, dat weet ikal langer dan vandaag.

McDonaldsBezwaard met bagage voor zesmaanden en tijdelijk nog geen uit-zicht op een flat (ik ben een echteavonturier), bleek Boedapest door-kruisen toch niet zo eenvoudig. Delaptop, die ik me twee dageneerder in een opwelling hadaangeschaft, mocht al onmiddel-lijk dienst doen. Wifi vond jevolgens mijn informanten in elkeMcDonalds in Boedapest. En datwaren er veel.

Zo kwam het dat ik drie uur la-ter nog steeds aan het internettenwas met enkel een cola naast mij. Ikkocht er dan nog maar een, uitschaamte. Ondertussen was ik on-line druk een slaapplaats aan hetzoeken. Dit bleek te lukken en ikmocht er om 22 uur in (na het werkvan een van de roommates). Ditbracht echter met zich mee dat iknog zo’n zeven uur moest zien doorte brengen. Twee uur later kon ikecht niet meer in de McDonalds

blijven, niet dat ze me buiten keken,maar toch.

MarginaalIk kon zonder verblijfplaats nogsteeds niet veel doen. Dus ging ikopnieuw de dichtstbijzijnde McDo-nalds binnen en hervatte mijn in-ternetbezigheden. Ik voelde mij eenbeetje marginaal, maar het steldeme gerust dat het personeel van de-ze McDonalds niet kon weten dat ikvan de andere kwam. Hier blekenze echter geen stopcontacten tehebben (misschien om zwervers zo-als ik af te schrikken).

Dus ben ik voor het laatste uurdan toch nog maar een internetcaféingedoken, waar ik het adres vanmijn flat kreeg en kon vertrekkennaar het Erszebet-district. Het iseen totale anticlimax na al die avon-turen, ik besef het maar al te goed,maar die nacht sliep ik gewoon ineen bed. In een huis dat een dakhad en alles. Wat een wonderlijkland is Hongarije toch!

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Internationaal |

Postvak Uit (1): Els in Boedapest

Het vertrek

Stadsgenoten (1): nachtwinkeliers

Herintrede van de winkel in de buurt

Leuven huisvest meer dan 150 nationaliteiten. Daaronderstudenten, maar ook mensen die min of meer duurzaam aan destad verbonden zijn. Bijvoorbeeld door de uitbating van eennachtwinkel. Wij gingen op pad langs de Leuvense nachtraven.

“Ik ben een klein, dikNepalezeke”

Plan je een langer verblijf in Boedapest, reis dan vooral niet pervliegtuig. Het zou de reis belachelijk kort en nodeloos eenvoudigmaken. En wie houdt er niet van een beetje Oost-Europesefolklore?

8

Tuurlijk meneer. Ik nog geen klok kunnen lezen

Verkoopt u soms nog alcohol na twaalf uur?

| Reclame 9veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

(advertentie)

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Beeld & Cultuur |10

Lisa Develtere |

De seizoensopener trakteerde onsverder op een vuurspektakel, poëzieen een streepje humor en werdafgesloten met spetterend vuur-werk onder de muzikale begelei-ding van Orchestre Internationaldu Vetex. De bijzonder gevarieerdeavond was een uitstekende voorbo-de voor wat het najaarsprogrammavan 30CC ons te bieden heeft. Maarook bij de andere spelers op de Leu-vense cultuurmarkt is er dit najaarvoor elk wat wils.

In het STUK kunstencentrumdat op 2, 3 en 4 oktober uit de start-blokken schiet kan je terecht voortheater, dans, expo, performance,muziek en film (Cinema ZED). Ver-der worden er lezingen georgani-seerd en in het STUKcafé vinden

gratis caféconcerten plaats. Ook deconcertzaal Het Depot op het Mar-telarenplein heeft dit najaar eenruim aanbod aan concerten, maarhiernaast is het de gangmaker vanallerhande muzikale initiatieven enkan je er onder andere instrument-lessen, PA-cursussen en workshopsvolgen.

Net als de voorbije jaren heeftde K.U.Leuven een cultuuraanbodmet onder andere de gratis optre-dens van UUR KULtUUR. Sindskort werkt de universiteit nauwersamen met STUK en het muziek-centrum Het Depot door middelvan de Cultuurkaart K.U.Leuven.De cultuurkaart wordt voor tieneuro bij de inschrijving aan de uni-versiteit aangeboden en geeft jegedurende het volledige academie-jaar recht op korting op alles wat

het STUK organiseert en op eenruime selectie van de optredens inHet Depot. Ook voor de concertenvan de Universitaire Ensembles ende optredens van CampusToneelpik je een interessante kortingmee.

Hoogtepunten

LLOOKKOO CCuullttuuuurr

18/11 Groot dictee der Leuvense studenten

5/11 Night of the proms

2/12 Cirque du Soleil — Quidam

UUUURR KKUULLttUUUURR

1/10 Yevgueni

15/10 Bang on a can

5/11 Grand Magasin speelt Saison 1 épisode 2

19/11 De Beenhouwerij speelt TOK TOK

10/12 Trio Portici

SSTTUUKK

2, 3 en 4/10 STUK START

2, 3, 4, 7, 8, 9, 14, 15 en 16/10 DegrotemonD

8 en 9/10 Kobalt Works door Arco Renz

9/10 GO_TELL

Nieuw cultureel seizoen

Spetterende aftrap voor Leuvens cultuurnajaarVoor Start!08 toverde het Leuvens cultureel centrum 30CC afge-lopen zaterdag het anders vaak troosteloze stadspark om in eengezellig dorp waar de bezoeker zich naar hartenlust kon latenmeevoeren op de klanken van flamenco, folk-roots, Ottomaansekrijgsmuziek, tango, country en Leuvense singers-songwriters.

O p e n i n gA c a d e m i e j a a r

d o o r

Jurgen d’Ours

22/10 Men among animals

12/11 Grant Hart

19/11 Mauro and the grooms

20 en 21/11 You are here door Deepblue

16 en 17/12 Forces door Ugo Dehaes,

Kwaadbloed

Elke vrijdag: Scapes! Gratis DJ-sets

Elke zondag: Jazz op zondag, gratis

jazzconcerten

3300CCCC

27 en 29/9, 3 en 4/10 Troje! Troje! Troje!

10/10 Receptacle door Wim Mertens

Ensemble

17/10 Ik val. Val in mijn armen door Wim

Opbrouck en Els Dottermans

22/10 Olla Vogala

4/11 Forgeries, Love and other Matters

door Damaged Goods en Par.b.leux

28/11 Living Hero: Neil Young door Living

Roots featuring Gert Bettens, Ruben

Block, Neeka, e.a.

4, 5 en 6/12 Wolf door Kommil Foo

21, 22 en 23/12 Donkere Dagen

HHeett DDeeppoott

27/9 The Wombats

17/10 Martha Wainwright

18/10 Motorpsycho

5/11 Luka Bloom

13/11 Alphabeat

16/11 Sly & Robbie feat. Cherine Anderson

17/11 The Datsuns

20/11 Motek

23/11 Ben Folds

25/11 Donavon Frankenreiter

5/12 The Residents

13/12 Buscemi & The Michel Bisceglia

Ensemble en Kraak & Smaak

16/12 Sarah Bettens

SSttuuddiioo

28, 29 en 30/9 Brico Film Days: 3 dagen

films voor 3 euro

Elke donderdag Sneak Preview

Je vindt nog meer info opcultuur.loko.be,www.kuleuven.be/cultuur,www.stuk.be, www.30cc.be,www.hetdepot.bewww.studiofilmtheaters.be.

Cultuurkalenders vind je opwww.cultuurweb.be enwww.uitinleuven.be

| Cultuur 11veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Maud Oeyen & Ide Smets |

Als kers op de taart maakt ookpater familias Antoon Vandevelde,voor enkele studenten beter bekendals professor Vandevelde, decaanfilosofie, zijn opwachting in hetstuk met een opzettelijk oersaaierede over de Dyonisus Tilasinus,een met uitsterven bedreigde dier-soort. Hij wordt daarbij onbe-schaamd lastig gevallen door eenzoemende vlieg die het op zijn

microfoon heeft gemunt. De toon ismeteen gezet: woorden zijn in ditstuk bijzaak, de natuur bepaalt degebeurtenissen.

Waar je eerst vertederd wordtdoor met poedersuiker besneeuwdebergtoppen, in fast forward ontlui-kende bloemknoppen, een opgaan-de zon, vallende helikopterblaadjesen een stromende waterval, is laterte zien hoe een vogel verstrikt raakt,hoe een kip wordt genekt (waarbijhet bloed in het rond spat) en hoe

een plaatselijke regenbui een pick-nick verpest. De natuur wordtvoorgesteld als een ingenieus maartegelijkertijd eenvoudig en vooral

kwetsbaar raderwerk. Een rader-werk dat door de mens in eerste in-stantie met ontzag en naïviteitwordt benaderd maar na verloopvan tijd aan de wreedheid en onver-schilligheid van diezelfde mens tenprooi valt. Dankzij ontelbare me-

chaniekjes en mobielen ontpoptzich op het podium stap voor stapeen wondermooie wereld. Een spelvan natuurkrachten waarvan detouwtjes in handen zijn van despelers. Totdat het eens zo idyl-lische landschap ontmanteld wordtdoor de tot waanzin gedrevenmens, in de vorm een intense claus-trofobische dans, en de zon voor delaatste keer ondergaat.

Het oog wordt dus gedurendede gehele voorstelling gestreeld metintiem mooie scènes die geenmoment willen beleren, maar netverwondering in zich dragen om zode boodschap over te brengen. Tochslaagt het prachtig uitgewerkteknutsel/werkstuk er niet in uit te

groeien tot meer dan een kijkdoos.75 minuten is veel tijd, en eigenlijkiets te veel tijd om enkel een op zijnondergang afstevenende natuur uit

te beelden. Het stuk begint en ein-digt met zeer sterke beelden, maarkabbelt in de tussentijd iets te rus-tig verder om toch nog een bruuskeovergang van schoonheid naar ver-val te maken. En ook in deze aan-klacht zouden de ijsberen van Al

Gore verzuipen in de ongenuan-ceerde wateren van het fatalisme.

De muziek van Henry Purcellvult de sfeer op het podium perfectaan en de bewegingen van de acht-tienjarige Michiel Vandevelde dan-sen krachtig over de scène.Iedereen in de zaal houdt zijn ademin elke keer de tot waanzin gedre-ven jongeman tegen de grondsmakt. Michiels vader, professorAntoon Vandevelde, voelt zich dui-delijk ook niet honderd procentgelukkig wanneer zijn zoon losbarstin de destructieve dans: “Als vaderzie je wel af wanneer je zoon dewanhoop uitbeelt. Op de foto’s diegemaakt zijn bij een try out ben ikte zien, terwijl ik naar mijn zoon

kijk. Ik heb mezelf nog nooit zoernstig zien kijken. Werkelijk in zaken as. En dat is geen theater hoor,dat is heel echt,” aldus de decaan.

Belachelijk“Eigenlijk ben ik ‘ingehuurd’ doormijn zoons die de voorstellinghebben gemaakt,” zo vertelt Vande-velde nog. “Vorig jaar deed ik voorde eerste keer mee. Ze hadden mijgezegd dat ik niet hoefde te acteren.Ik moest enkel mezelf zijn en eentafelrede houden. Ik had nog nooitgeacteerd, maar voor mij was hetoké. Iets nieuws in mijn leven:waarom niet? Er waren wel men-sen in mijn omgeving die me waar-schuwden: je zal jezelf belachelijkmaken. Maar ja, dat is dan voor éénavond, en dat is toch niet zo erg alskanker krijgen, of doodvallen ofzo.”

“Dit jaar hadden ze opnieuwiemand nodig. De regel dat ik ge-woon mezelf moet blijven, werd be-houden. Al heeft het dit keer weliets meer om het lijf.”

“We hebben deze week iedereavond doorloop gehad en daarbijhad ik nooit plankenkoorts. Alsprof moet ik natuurlijk bijna iederedag voor een publiek spreken enhet risico bestaat altíjd dat het mis-lukt. Natuurlijk heb ik wel eenbeetje stress voor de voorstelling alsgeheel. Wordt het nu iets of wordthet een flop? Dat is echt wel span-nend. Wanneer je zelf naar hettheater gaat kijken, sta je er eigen-lijk niet bij stil hoe hard mensenaan zo’n stuk gewerkt hebben.Maar het is natuurlijk niet mijnvoorstelling: ik ben ‘gevraagd’, ikstap in een concept. Wat ik doe, isop bestelling. Mijn opdrachtgeveris mijn jongste zoon, wat trouwensbest grappig is. Voor de voorstellingvan vorig jaar moest ik een speech-ke maken en mijn eerste versiewerd door hem afgekeurd wegenste anekdotisch. Toen moest ik alseen ijverige eerstejaarsstudent weerachter mijn tafel kruipen, vol angstdat ik voor mijn tweede versie op-nieuw gebuisd zou worden. Maardie bleek dan gelukkig toch in ordete zijn.”

Met La noche de los girasoleslevert de Spaanse regisseuren scenarioschrijver JorgeSánchez-Cabezudo een sterkdebuut af. Door de ogen vande verschillende personagesworden de gebeurtenissenbeschreven die plaatsvindennadat een jonge vrouwvermoord en verkracht wordtteruggevonden in een veldmet zonnebloemen.

Lisa Develtere |

Hoewel de eerste scènes doenvermoeden dat we met eenSpaanse versie van MidsomerMurders te maken hebben,konden we gelukkig al snel vast-stellen dat deze film geen klassie-ke whodunit zou worden. Het ver-haal begint met hoe de verschil-lende personages tijdens hun alle-daagse bezigheden op de achter-grond de berichtgeving horen overde moord op de jonge vrouw. Aan-vankelijk lijkt dit de enige link tezijn tussen de personages, maarzoals we al eerder zagen in filmsals 21 Grams en Crash komen depersonages elkaar later in de filmtegen en blijken de gebeurtenissenverweven te zijn.

StofzuigerNet als in deze films verteltSánchez-Cabezudo het verhaal inverschillende segmenten, telkensdoor de ogen van een of twee per-sonages. Toch worden de gebeur-tenissen nog steeds op een gro-tendeels chronologische manierbeschreven, waardoor La noche delos girasoles onmogelijk de vin-dingrijkheid van een film alsCrash kan evenaren. De perso-

nages krijgen zo wel meer diep-gang en de hun beweegredenenworden duidelijk.

We maken achtereenvolgenskennis met een verkoper van in-dustriële stofzuigers, een speleo-loog en zijn vriendin, twee politie-agenten en de twee enige inwo-ners van een verlaten dorp. De kij-ker leert hun persoonlijke levenskennen waarna ze als hoofdrol-spelers in het plot opgevoerd wor-den. Het verhaal speelt zich af ophet Spaanse platteland in en rondeen dorpje waar net de ingangnaar een grot ontdekt werd. Ditzorgt voor de nodige opwindingonder de bewoners van het dorpwaar anders absoluut niets te be-leven valt.

De personages worden ver-tolkt door stuk voor stuk degelijkeacteurs, maar deze zetten geenuitzonderlijk goede acteerpresta-ties neer. Hetzelfde kan over hetverhaal gezegd worden. Hoewelhet om een thriller gaat, kan je defilm niet erg spannend noemen.Bij momenten is het zelfs heelvoorspelbaar wat er te gebeurenstaat.

Wat deze film van de gemid-delde thriller onderscheidt, is dater geen onderscheid gemaaktwordt tussen de goede en de slech-te personages. Iedereen is in staatom iets slechts te doen, afhanke-lijk van de omstandigheden. Depersonages die het slachtofferwerden van een misdaad, blijkenuiteindelijk zelf ook tot iets ver-schrikkelijks in staat. De film wijstniet met een beschuldigendevinger in de richting van een vande personages, maar laat het mo-rele oordeel over aan de kijker.

Regie: Jorge Sánchez-CabezudoCast: Carmelo Gómez, Judith Diakhate, Celso Bugallo,Manuel Morón, Vicente Romero.Duur: 123 min.Release: 08/10/2008Kort: Een weinig spannende thriller

Steekkaart

La noche de los girasoles

Filmfirmament |

Amusee vousOp donderdag 27 november vindtin Leuven onder het motto “Blijf inje kot!” de kotroute plaats, eeninitiatief van AmuseeVous in sa-menwerking met M, STUK, Kunstin huis, Artforum vzw en Veto.Meer dan 20 koten bieden dieavond ruimte aan jong artistiek ta-lent en zullen voor een keer wordenopengesteld voor het brede studen-tenpubliek.

Per kot zal één beeldende kun-stenaar (van schrijver tot mode-ontwerper tot installatiebouwer) opeen creatieve manier met de ruimteaan de slag gaan. Vanaf acht uurvallen er op de verschillende kotenook muzikale en andere acts te be-wonderen. De avond wordt fees-telijk afgesloten in het STUKcafé.De organisatoren zijn evenwel nogdruk op zoek naar:

- Koten:Heb je een groot, leuk of origineelkot en zou je het fijn vinden om eenartiest te ontvangen? Alle kotenbinnen de Leuvense ring komen inaanmerking.

- Artiesten:Ben je modeontwerper, beeld-houwer, schrijver, filmmaker, schil-der, performer, muzikant of tafel-pootkunstenaar? Iedereen is wel-kom, van professional tot amateur,om geïnspireerd op zijn eigen kot ofop een ander kot iets te hangen, tespelen of te showen. Uit de in-zendingen worden er kunstenaarsgeselecteerd.

- Vrijwilligers:Heb je zin om mee artiesten te se-lecteren, koten te bezoeken, de af-terparty te organiseren of mee hetpromotieplan uit te denken? Ditengagement is maar voor tweemaanden (eind september tot 27november) en je kan kiezen op welkniveau.

Alle geïnteresseerden mogen mailennaar leuven@amuseevous.be. Meerin-formatie op www.amuseevous.been www.myspace.be/amusee-vousleuven.

Veto trakteertAanstaande zaterdag 27 septemberzijn te gast in Het Depot: TheWombats! Deze Britse post-punkband, bekend van de hit Let’sDance To Joy Division, zal daarhaar uiterste best doen de puber injezelf te laten zegevieren. Veto geeftzomaar even drie duotickets wegvoor het concert van dit olijke trio.Mailen naar traktatie@veto.be.Meer info op www.hetdepot.be

PrepareeVanaf 23 september organiseertPreparee elke dinsdag om 20u im-provisatietheatertrainingen. Erva-ring met improviseren is niet ver-eist, en de trainingen zijn vrij engratis toegankelijk. Wie alvast eenswil kijken hoe het eraan toe gaat,kan op 2 oktober om 20u terecht inAula Zeger Van Hee voor het open-ingsoptreden van het studenten-improteam.Meer informatie op www.preparee-.be/web/optredens

(mo)

Kort Cultuur |

Nieuwe productie fABULEUS: Opera/een werkstuk

Dweilen met de kraan open

“Jezelf belachelijk maken,dat is toch niet zo erg alsdoodvallen ofzo?”

(Per

sfo

to)

Zaterdagavond vond in het STUK de première plaats vanOpera/een werkstuk, een nieuwe productie onder de vleugelsvan het Leuvense theatergezelschap fABULEUS. Met devoorstelling schemeren de jonge theatermakers Menno enMichiel Vandevelde en Jozef Wouters tussen muziektheater endans, en ontlokken ze de toeschouwers heel wat ‘ooohs’, ‘aaahs’en ook wel ‘haha’s’ om het stuk vervolgens met een krachtig,opera-achtig einde af te sluiten.

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Cultuur |12

Maarten Goethals |

Weinigen blijven onberoerd bij detederheid waarmee AdriaanSwerts de toetsen van zijnauthentieke synthesizers aanslaat.De grote doorbraak is voor deLeuvense student Taal- enLetterkunde slechts een kwestievan tijd. Radiozender StuBrudraait hem en streekgenoot DJBobby Ewing prijst de begaafdejongeman de hemel in. Niet onlo-gisch voor iemand die het firma-ment opzoekt met zijn dromerigemuziek.

“Sunbird is een elektronischespacepop-soloband die de menseneen goed gevoel wil geven,” typeertAdriaan zijn muzikaal project.“Het gaat om ontspanning. Ik wileen fantasiewereld scheppen waarhet aangenaam vertoeven is. Enwaar je zo lang mogelijk wiltblijven. Goede muziek doet de tijdvergeten.”Veto: Hoe komt je muziek totstand?Adriaan Swerts: «Het gebeurddat ik een zanglijn hoor in mijnhoofd. Meestal zing ik dan hetdeuntje in op mijn gsm. Laterwerk ik het volledig uit door erakkoorden of een baslijntje onderte zetten. Dat doe ik thuis in mijntot studio verbouwde kelder.»

Gefrustreerd«Ik doe alles zelf. Ik heb al in ver-

schillende groepjes gespeeld, maardat liep telkens verkeerd af. Mees-tal heb ik vooraf een vrij goedbeeld van hoe een bepaald num-mer moet klinken. Als iemand nietspeelde wat ik in mijn hoofd hoor-

de, dan raakte ik gefrustreerd.Daarom heb ik voortaan liever zelfalle touwtjes in handen. Ondanksdat perfectionisme kom ik overi-gens zelf ook tot rust als ik muziekmaak. Ik zou echt niet meerzonder kunnen.»

RimbaudVVeettoo:: Je zegt zelf beïnvloed te zijndoor klassieke componisten. Hoekomt dat?AAddrriiaaaann: «Mijn vader is klassiekcomponist (Piet Swerts won in

1993 de Koningin Elisabethwed-strijd voor compositie en doceertnu piano aan het Lemmensinsti-tuut, red.) en mijn moeder geeftzangles in het stedelijk conservato-rium. Ik ben met muziek groot ge-worden. Ik speelde met legoblok-ken onder de piano.»

«Ik zou graag een kruisbestui-ving maken tussen klassieke en e-lektronische muziek. Daarommaak ik veel gebruik vansymfonische instrumenten in mijnnummers. Uit de muziek van Bachen Satie haal ik veel inspiratie.Hun composities zijn niet alleenlevendig, ook technisch valt er veeluit te halen. Ik kopieer hun stijlniet, maar pas wel hun techniektoe.»

«De naam ‘Sunbird’ heeftmijn lief bedacht. Een vogel vliegtvrij en kan gaan waar hij wilt —dat is een beetje het doel van mijnmuziek. En de zon is natuurlijkteken van alle leven op aarde.Eenvoudig, maar veelzeggend. Decommentaren die ik op mijnmuziek krijg zijn meestal positief.Maar goed ook, want het is nietplezant om alleen voor een paarmuren te spelen. Weet je, als ik altwee fans heb, ben ik blij. Ik hoopin de toekomst meer te kunnen op-treden. Mijn grote droom is om ermijn broodwinning van te maken.Maar de wereld moet ook meewer-ken.»

Een voorsmaakje van de ‘retro-fu-turistiche’ klanken van Sunbirdvind je op www.myspace.com/sunbirdmusic, sinds kort is zijnmuziek ook verkrijgbaar opiTunes.

Geert Janssen |

Niemand is sant in eigen land.Daarom vond de in Nederland ge-boren schilder Piet Gilles succes inBelgië. Goed, hij was als kind reedsnaar ons land verhuisd maar datnegeren we. In 1967 al kreeg Gilleseen overzichtstentoonstelling inLeuven. Animist in twee toonaar-den pikt die draad eerzaam en res-pectvol terug op. Deze gratis ten-toonstelling loopt nog tot vieroktober.

Dode vogelsWe haasten ons daarheen. Heteerste dat opvalt zijn de veledonkere tinten. Zelfs waar er lichtekleuren gebruikt worden, beklem-toont dit via het contrast hetduister. Via attributen als palettenen ezels refereert Gilles regelmatigaan de schilderkunst zelf. Ook demuziek mag aan bod komen: eenviool, een piano en een partituurvan Chopin. De natuur is een anderbelangrijk thema. In alle rust envrede bij bijna clichématige boeren-taferelen. Of net als slachtoffer vande drukke stad wanneer een appel

als pars pro toto gebruikt wordt.Die pessimistische kijk op de na-tuur blijkt ook uit het regelmatigopduiken van dode vogels.

Centraal in de tentoonstellingstaat een reeks schilderijen uit dejaren dertig. Beladen scènes indonkere tinten die prachtigzouden passen in een film noirover de decadente Weimar-republiek. Wanneer we afstandnemen van de individueleschilderijen zien we dat Gilles een

even herkenbare als unieke stijlheeft. Hoewel er hier en daarduidelijk invloeden van het ex-pressionisme en het surrealismeopduiken is Gilles geen meeloper.Zijn eigen stijl is dan weer heel ge-varieerd en schommelt tussen heelgedetailleerd en heel ruw werkwaarbij een mens bestaat uit tweestrepen verf, de ene voor het li-chaam, de andere voor het hoofd.

ErelijstEnkele schilderijen sprongen eruiten spraken ons aan met een dwin-gende stem. Een persoonlijke topdrie kan dan ook niet uitblijven.Brons gaat naar een dode duif ge-wikkeld in een krant die het nieuwsverkondigt dat Robert Kennedy isneergeschoten. Zelden is de uit-zichtloosheid van het bestaan zomooi geïllustreerd. Zilver is voor dekat die vanachter het raam toekijktop de begrafenis van zijn baasje.Het beestje vraagt zich ongetwijfeldaf wie hem nu van voedsel gaatvoorzien. In de weerspiegeling zienwe dat de kat huilt, al kan het ookgewoon de regen zijn die de begra-fenis geselt. Het goud gaat naar on-

ze absolute favoriet: een krachtigesamenvatting van Italië in éénstadsbeeld. Het Colosseum ont-moet de scheve toren van Pisa en deSint-Pietersbasiliek. Tussendoortrekken de gondeliers dapper hundagelijkse baantjes.

MUZIEK

SSttuuddeenntteenn WWeellkkoomm!!met De Mens, Nailpin, ShameboyDonderdag 25/09, tussen 15u en24u, op de Oude Markt

TThhee WWoommbbaattssZaterdag 27/09 om 20u in Zaal HetDepot, Martelarenplein 12 www.hetdepot.be)

FFeessttiivvaallccoonncceerrttIlse Eerens (zang), Jan Michiels(piano), Inge Spinette (piano)Maandag 29/09, 20.30u, IersCollege

THEATER

LLiicchhtt GGeekkaanntteelldd ((aafflleevveerriinngg 11))::JJoonngg ttaalleenntt mmeeeettss DDee KKuunnsstteenn!!Vrijdag 26/09, vanaf 20u in enrond de Romaanse Poort,Brusselsestraat 63 (www.lichtgekanteld.be)

TTrroojjee!! TTrroojjee!! TTrroojjee!!Zaterdag 27/09 om 20u en zondag28/09 om 15u (www.30CC.be)

EXPO

CChhaarrlloottttee BBeeaauuddrryy && AAggnnèèssGGeeooffffrraayyVan 14/09 t/m 19/10 gratis in deSTUK expozaal, Naamsestraat 96(www.stuk.be)

IInn--ffuussiioonnProject rond erfgoed en diversiteitin wachtzalen van tien zieken-huizen. Nog tot 6/10 in het HeiligHartziekenhuis (www.in-fusion.be)

DDee aattoooommssttiijjll,, eeeenn iinnssttaallllaattiiee vvaannCCoorr VVaann HHaaaasstteerreenn(in het kader van 50 jaar Expo ‘58)Nog tot 19/10 in de tentoonstel-lingszaal en galerij van de CentraleBibliotheek, Mgr. Ladeuzeplein 21

CCiivviittaass DDeeii.. DDee kkeerrkk oopp EExxppoo ‘‘5588(in het kader van 50 jaar Expo ‘58)Nog tot 4/10, KADOC,Vlamingenstraat 39

Cultureel verantwoorde activiteitenen/of festiviteiten mogen te allentijde kenbaar gemaakt worden opcultuur@veto.be. Doen!

Cultuurkalender |

Overzichtstentoonstelling Piet Gilles aan Tweebronnen

Sterk beladen scènes in donkere tinten

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

Niemand is sant in eigen land. Aldus mijn leerkracht Latijntoen we haar gekneveld de school uit droegen. De speelplaats op,alwaar een ketel hete pek gezellig stond te pruttelen met een kiloveren er strategisch naast geplaatst. Die kilo veren wasoverigens beduidend lichter dan een kilo lood.

Aanstormend talent (1): Sunbird

“Al blij met twee fans”

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

Elke week neemt Veto een duik in de Leuvense visvijver vanjonge artistieke beloften. De éénmansgroep Sunbird bijt despits af. Met zijn hemelse synthesizerklanken betovert AdriaanSwerts beetje bij beetje Vlaanderen. “Van goede muziek vergeetje de tijd.”

“Robert Kennedy is neer-geschoten”

AD FUNDUM

Elke werkdagtips en info

voor de student

(advertentie)

| Gastprogramma 13veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Een marxistische bron, die weanoniemshalve ‘Dieprood’zullen noemen, speelde deKULeugen-redactie enkeletapes in handen waarop wegesprekken terugvonden diewerden opgenomen in dedonkerste kelders englunderendste zalen van hetrectoraat. Hieronder geven wede uitgetypte weergave vaneen levendige discussie tussende rector van de K.U.Leuven,Marc Vervenne (V), en zijnvoorganger, AndréOosterlinck (O). Het onder-houd gaat al een poos over deOpening van hetAcademiejaar 2008-2009,wanneer de stemmen zichplots verheffen.

VV: (.) die Ceysens niet uit mijnbed shotten, hoor. Maar goed, eerstben ikzelf natuurlijk aan het woord.

OO: Inderdaad, dingske, daarwou ik het ook al over hebben. Geweet: als ik juist een uur in de misheb gezeten, heb ik geen goestingom nog meer gepreek te horen, hé.Ik stel voor dat ge de mensen be-groet, Patriciaken aankondigt enhet dan voor bekeken houdt. Vijfminuten, max. Langer moet ge daarniet van voor staan.

(lange stilte; onduidelijk ge-grom)

VV: Ik, ik, hoe zal ik het zeggen,ik heb enorm veel respect voor jouwmening. Voor mijn part mag ieder-een in onze gemeenschap van

serene mensen.OO: (onderbreekt V) Jaja, een

kruisteken kunt ge thuis nog altijdmaken. Wat wilt ge nu zeggen? Datge langer dan vijf minuten op datpodium wilt staan? (glazenrinkelen)

VV: Ik had toch gerekend op eenruime veertig minuten. Het is be-langrijk dat ik als herder van deuniversiteit alles kan zeggen wat ikte zeggen heb op deze belangrijkedag. Bovendien mag het eindelijkwel eens duidelijk zijn dat ik veelbeter kan schrijven dan die Torfs.Ten andere ben ik.

lijstOO: (onderbreekt V) Tut tut: ik

geef u vijftien minuten, meer niet.Gij doet meer kwaad dan goed metuw toespraken. Ik hield de mensentenminste nog wakker door af entoe ‘s te roepen. Allez, case closed,

tot ziens hé. (slaande deur, exit O)(lange stilte; een derde stem

(DS) spreekt zacht maar kordaat)DDSS: Marc, als je nu ‘s gewoon

een minuut of viijfentwintig zouspreken. De mensen horen je graagspreken, da’s waar, maar ze moetendaarna nog die Ceysens en een stu-dent aanhoren, dat is ook vermoei-end. Het is voor iedereen een zwaredag, hoor. Marc? Marcske?

VV: (duidelijk met tegenzin)Mja, ik weet niet. Ik had al een lijstgemaakt met alle zaken die ik so-wieso wilde zeggen en als ik alleenal de lijst aflees zit ik aan drieën-dertig minuten twaalf. Trouwens,(papiergeschuifel) eigenlijk is mijntekst al klaar. (zware plof)

(gezucht; slaande deur, exitDS)

VV: (op declamerende toon)Geachte genodigden.

Rectogate

Arne Smeets, de kersverse voorzitter van LOKO, stond deKULeugen kort te woord over het volgende academiejaar.

VVeettoo:: “En Arne, wat ga je allemaal aanvatten met LOKO dit jaar?”SSmmeeeettss: “Er zijn enkele topics die we misschien moeten aanvatten dit jaar.Ik denk daarbij aan mogelijke problemen die zich misschien kunnen ofniet kunnen voordoen in dit jaar of volgende jaren. Het is aan deKULeuven om zich actief te betrekken in onze zaken of ook aan ons enniet aan de KULeuven, maar dan wel aan de bevoegde instanties.”VVeettoo:: “Hoe zal je jezelf profileren dit jaar?”SSmmeeeettss: “Ik had gedacht om misschien als een echte leider aan te tredenen daadkrachtig te zijn in de topics, maar dan denk ik dat een luisterendoor rekenend op advies beter is dan een spreker met veel woorden zonderinhoud en besluitvaardigheid en onzekere woorden wanneer je zekermoet zijn. Ik wil dan ook zeker niet onzeker overkomen en als eenluisterende mens spreken tot de mensen.”VVeettoo:: “Zou het dan geen goed idee zijn een vast contactmoment in telassen?”SSmmeeeettss: “Dat zou misschien een goed idee zijn, maar misschien ook nietals dat niet zou lukken dan. We zullen het topic eens op de tafel moetenwerpen als dat lukt op een vergadering anders niet”.VVeettoo:: “Bedankt voor deze verhelderende uiteenzetting.”

De K.U.Leuven pakt als eerste universiteit uit metpositieve resultaten in het zogenaamde mentalcloning. “We hadden zo’n overzetting maarkunnen dromen,” zegt professor Karel Tfatisaf.

Na jaren van theoretisch geklungel en gestunteldurfde professor Tfatisaf toch over te gaan op eerstepraktische testen. “Aangezien het materiaal reeds voorhanden was, konden de proeven niet uitblijven. En het wasdirect prijs!”

Het overzetten van karaktereigenschappen werktzoals het vervangen van een word-bestand op de computer.In de hersenen herschrijf of wis je iets om het daarna terugop de “schijf ” te bewaren. Men opteerde voor hetmakkelijkst bereikbare hersenveld en ging voluit voor dezone van de sterallures. “Bij wie konden we beter terecht

dan bij Klaas Keirse?” getuigt Tfatisaf, “het specifieke veldwas bij die jongen nog eens zo ontwikkeld dat alles een stukhandiger werken werd.”

Het slachtoffer in kwestie was de nieuwe voorzittervan StAL, Thijs Smeyers. Thijs was vroeger bekend als eentimide, beleefde en oprechte kerel. Nu de Keirse-bestandenechter zijn overgezet, ontpopt ook deze jongeling zich toteen arrogante en zelfingenomen voorzitter.

Bij Smeyers is ondertussen het hek van de dam en hijhaalt de ene straffe uitspraak na de andere boven. Op straatherken je hem aan zijn constante geroep: “Hé, ik vertegen-woordig u!” en als een echte vertegenwoordiger richt hijzich enkel tot de mooiere types onder hen (en hij hoopt zezo ook te bereiken. Een andere uitspraak van de knaap:“Oosterlinck en ik zijn twee sterke karakters. Het zal nogvaak botsen tussen ons”. Een beloftevolle uitspraak ware

het niet dat hij tot tien minuten ervoor geen idee had wieOosterlinck eigenlijk was: “Plots kwam er een man naarons toe. “Ha, de studenten”, zeihij. Later bleek dat het AndréOosterlinck was, de voorzittervan de Associatie”, verteldeSmeyers zonder enige gêne.

“U hoort het, we kunnenvan een waar succes spreken!”herhaalde Tfatisaf voor de zo-veelste maal. “Niet alleen zijn desterallures overgezet, ook de ar-rogantie is meegekopieerd.” Hetbelooft wederom een mooi jaarte worden voor de studenten-vertegenwoordiging.

Dinsdag 23 september 2008 — jaargang 4 — 2008-2009 — nummer 1 — www.kuleugen.be

Karakterklonen een succes!

Smeets over hetkomende jaar

!!!Zoekertjes!!!Rector zkt krachtdadig beleid *** Kapper zkt

Smeets en Gerard *** Ererector O zkt politiekepartij *** Bijzondere faculteit godsgeleerdheid

zoekt studenten *** Bo zkt geld van de LiterairePrijs *** Babylonpreses zoekt sok *** Buekers

zoekt nieuwe remblokjes voor schappelijke prijs*** Idesbald verkoopt prijsduif

Veto geeft weg:

!!!tien LOKO-condooms*!!!

*(slechts één met gaatje )

veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008Reclame |14Loop eens langs bij

De Kringwinkel SPITJe vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te Heverlee

Open: ma - vrij: 10 - 18 uzat: 10 - 17 u zo: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

Cannelloni 4,50Kalkoensteak met Provençaalse saus A2+A3 2,60Kalkoenstovers met patersbier, witloof en dennenappeltjes A1+A3 4,90Koninginnenhapje A2 3,40Spaghetti bolognaise A1+A3 2,60/3,00Vegetarische loempia met Indische saus en gewokte groenten 3,40

woensdag

Bladerdeeg met geitenkaasmousse, herfstsalade enNapolitaanse puree 4,90Braadworst met rode kool A1+A3 2,60Koninginnenhapje A3 3,40Rumpsteak met groene-pepersaus, oventomaat en kroketten A3 4,90 Spaghetti bolognaise A2 2,60/3,00Stoofvlees op z’n Vlaams 4,50Varkensgebraad met romige dragonsaus en gebakken aardappelen 3,90

donderdag

Kipfilet met jonge wortelen en bieslooksaus 4,50Paprika gevuld met groentenbolognaise, kruidige 3,90aardappelslaRomige blanquette met boschampignons en gebakken aardappelen A1+A3 2,60Koninginnenhapje A2+A3 3,40

vrijdag

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg, Justus Lipsius en pauscollege

MMMMeeeennnnuuuu vvvvaaaannnn ddddeeee wwwweeeeeeeekkkk

iinn AAllmmaa 11--22--332233 -- 2277 sseepptteemmbbeerr 22000088

(advertentie)

A1 = alleen Alma 1

= vegetarischA2 = alleen Alma 2

A3 = alleen Alma 3

Lamssteak met gestoofde bonen en kroketten A3 4,90Macaroni met witloof in kaassaus en tomaten-paprika-mengeling A2+A3 3,90Spaghetti bolognaise A2 2,60/3,00Stoofvlees op z’n Vlaams A2+A3 4,50Hamburger met ketchupsaus en frietjes A1+A3 2,60 Zalmforelfilet, mousselinesaus en printanieregroenten 4,90Koninginnenhapje A1+A3 3,40

dinsdag

FFFFiiii llllmmmmtttt iiii cccckkkkeeeetttt vvvvoooooooorrrr ssss lllleeeecccchhhhttttssss 5555 ¤¤ ????Om van maandag tot vrijdag naar om het even welke prent in

Kinepolis te kunnen? Te koop in alle ALMA-resaurants! Deactuele filminformatie vind je steeds op onze placemats of op de

Kinepolis website.

| Pagina vijftien 15veto jaargang 35 nr. 1 - 23/09/2008

Colofon | Veto zoekt (constant) medewerkers! |Waarom zou je überhaupt je kostbarestudietijd aan een weekblad als Vetospenderen? Hieronder vind je alvastvijf mogelijke redenen. Stip aan welkeje interesseren en bekijk nadien jeresultaat.

O Je bent je kotgenoten nu al beu en praatliever met mensen als Tom Barman, LienVan De Kelder of Stijn Meuris. Je vindt hetoverigens niet erg als zij grote onthullingendoen waardoor de (inter)nationale pers jeartikel overneemt. O Je wilt op de hoogte blijven van al het stu-dentikoze, culturele en onderwijsnieuws, enje wil het bovendien ook helpen verspreidennaar je medestudenten — omdat zij hetrecht hebben het te weten. O Je wilt die blitse camera die je kreeg vantante Clothilde eindelijk eens ergens voorgebruiken. Waarom niet bij Veto? Gratisconcerten meemaken vanop de eerste rij ener nog mooie herinneringen aanoverhouden: dat kan bij Veto. O Je wilt eindelijk eens orde op zakenstellenwat betreft de taal- en spelfouten die elkeweek toch nog in Veto binnensluipen. O Je wilt je lay-out-, DTP- of cartoonteken-

talenten demonstreren of aanscherpen.

ResultaatHeb je één of meer redenen aangekruist?Dan is Veto echt iets voor jou. Het hele jaardoor ontvangen wij met plezier nieuwehelpende handen. Veto draait helemaal op vrijwilligers.Datheeft als voordeel dat je volledig zelf kiesthoeveel tijd je eraan wilt besteden. Vanaf het eerste uur kan je rekenen op eenpersoonlijke buddy, die je doorheen de heleVetowerking leidt: van het kiezen van eenartikel, bij het schrijven en zelfs tot hetopsturen naar de eindredactie.

Heb je vragen of wil je gewoon meteen be-ginnen? Kom dan zeker af naar de redactie-vergadering op vrijdag (neem eventueel watvrienden mee). Of kom langs in de week inde ‘s Meierstraat 5 (tussen Muntstraat enhet Hogeschoolplein).Mailen kan ook naar: veto@veto.be

Dinsdag 30 september vindt om acht uur opVeto een infoavond plaats voor nieuwemedewerkers. Wie meer te weten wil komenis er dan ook van harte welkom.

MUZIEKSSttuuddeenntteenn WWeellkkoomm!!met De Mens, Nailpin, ShameboyDonderdag 25/09, tussen 15u en 24u, opde Oude MarktTThhee WWoommbbaattssZaterdag 27/09 om 20u in Zaal Het Depot,Martelarenplein 12 (www.hetdepot.be)FFeessttiivvaallccoonncceerrttIlse Eerens (zang), Jan Michiels (piano),Inge Spinette (piano)Maandag 29/09, 20.30u, Iers College

THEATERLLiicchhtt GGeekkaanntteelldd ((aafflleevveerriinngg 11)):: JJoonngg ttaalleennttmmeeeettss DDee KKuunnsstteenn!!Vrijdag 26/09, vanaf 20u in en rond deRomaanse Poort, Brusselsestraat 63(www.lichtgekanteld.be)TTrroojjee!! TTrroojjee!! TTrroojjee!!Zaterdag 27/09 om 20u en zondag 28/09om 15u (www.30CC.be)

EXPOCChhaarrlloottttee BBeeaauuddrryy && AAggnnèèss GGeeooffffrraayyVan 14/09 t/m 19/10 gratis in de STUKexpozaal, Naamsestraat 96 (www.stuk.be)IInn--ffuussiioonnProject rond erfgoed en diversiteit inwachtzalen van tien ziekenhuizenNog tot 6/10 in het Heilig Hartziekenhuis(www.in-fusion.be)DDee aattoooommssttiijjll,, eeeenn iinnssttaallllaattiiee vvaann CCoorr VVaannHHaaaasstteerreenn(in het kader van 50 jaar Expo ‘58)Nog tot 19/10 in de tentoonstellingszaal engalerij van de Centrale Bibliotheek, Mgr.Ladeuzeplein 21CCiivviittaass DDeeii.. DDee kkeerrkk oopp EExxppoo ‘‘5588(in het kader van 50 jaar Expo ‘58)Nog tot 4/10, KADOC, Vlamingenstraat 39

Cultureel verantwoorde activiteiten en/offestiviteiten mogen te allen tijde kenbaargemaakt worden op cultuur@veto.be.Doen!

Veto's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 35 - Nummer 1Dinsdag - 23 september 2008

Veto is een uitgave van de Leuvense Over-koepelende Kringorganisatie. De standpuntenverdedigd in Veto stemmen niet noodzakelijkovereen met de standpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Ken Lambeets

Redactiesecretaris & V.U.:Christoph MeeussenJozef II-straat 17 - 3000 Leuven

Redactie:Maud Oeyen, Ruben Bruynooghe, ChristineLaureys & Eric Laureys.

Medewerkers deze week: Jeroen Baert, Pieterjan Bonne, Jurgen d’Ours,Els Dehaen, Lisa Develtere, Ilse Dewitte, GaëtanDierieckx, Maarten Goethals, Simon Horsten,Geert Janssen, Michiel Leen, Roel Moeurs, IdeSmets, Tom Vanbreussegem, Hans Vandenabee-le, Kris Vanelderen, Bo Vanluchene, StephanieVerbeken & Shania Verstappen.

Cartoons:Negu & Sh3Ll4C

DTP:Ken Lambeets, Christoph Meeussen, RoelMoeurs & Tom Vanbreussegem.

Eindredactie:Roel Moeurs & Kristof Muylaert

Internet:www.veto.be

Publiciteit:Alfaset cvba - Annelies Magitsalfaset@loko.be 016/22.04.66

Drukkerij:Tuerlinck (Molenstede)Oplage:9000 exemplarenISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering vinden iedere vrijdagna-middag plaats om 16u. Alle geïnteresseerden(tekst, foto, lay-out,...) zijn welkom op de redac-tievergadering of op het redactieadres. Lezers-brieven en vrije tribunes kunnen tot vrijdag 14u,liefst mailsgewijs, ingezonden worden op het ad-res: veto@veto.be. De redactie behoudt zich hetrecht ternet te plaatsen.

Minisudoku |

Cultuurkalender |

(advertentie)

WEL, de UNIVERSITAIRE WERKGROEPLITERATUUR EN MEDIA

Op niveau al 28 jaar praktische opleiding van auteurs,journalisten en mediadeskundigen.

Het eerste jaar start op donderdag 9 oktober 20u.(lokaal Soc. Wet., Van Evenstr., boven Alma 2)

M.m.v. Kr. Bonneure (VRT), St. Coninx (filmregisseur), L. Defour (D&D), H.Devroe (WEL), prof. G. Meesters (Univ. Liège), R. Van Cauwelaert (Knack),

F. Van Oostende (VTM) en D. Verstraeten (VTM).Tijdig inschrijven via 016/22.93.24 of http://uwel.allegro.be

WEL geeft ook het gelijknamige tijdschrift uit en organiseert drie wedstrijden.

(advertentie)

AADD FFUUNNDDUUMM!!

Elke dinsdagavond tussen8 en 10

Studentenradio op hetritme van de bierstad

(advertentie)

GGGGRRRREEEEEEEENNNNWWWWAAAAYYYYParijsstraat 12 - 016 30 97 35 - www.greenway.be

Suggesties september:Aardbei rabarber crumble ¤ 2 ,50

Broccoli knolselder quiche: quiche metbroccoli, knolselder en reblochon kaas ¤7

Broodje met peer en gorgonzola:geroosterd biozuurdesembrood met

gorgonzola, peer en ruccola ¤5Japanse wrap: tortilla met wortel, so-

yascheuten, komkommer, nori, gember,wasabisaus en tofu ¤7

Siciliaanse penne al pesto: met kappertjes,zongedroogde tomaten, pijnboompitten,

parmesaanse kaas, basilicum enbladpeterselie ¤ 9

Sweet Brasil pita: pitabroodje met seitan-gehakt, groentjes en mangosaus met munt ¤5

Thaise rode kerrie met pompoen enspinazie: Thaise kerrie met kokosmelk,geroosterde pompoen en spinazie ¤9

(advertentie)

Michiel Leen & Maud Oeyen |

Veto: U hebt jazz en klassiek gestu-deerd aan het Lemmensinstituut.Hebt u een speciale band met Leu-ven?Jef Neve: «Ja, ik heb hier toch ze-ven jaar gewoond, mijn studenten-tijd hier doorgebracht en dan ben iknog een jaar blijven hangen, dus ikheb hier wel veel ontdekt van hetleven. Bovendien ben ik blij datLeuven eindelijk zo’n mooie con-certzaal heeft, want daar hebben deLeuvenaars toch wel erg lang opmoeten wachten. En ik kijk echtwel uit naar het optreden, de zaaldoet me erg denken aan de Romain Borgerhout.»

LemmensVeto: U speelt zowel jazz als klas-siek als pop. Vindt u dat zelf eenvreemde combinatie of is het voor umaar normaal?Neve: «Ik heb eigenlijk heel mijnleven lang klassiek gespeeld, maarik heb nooit die “klik” moeten ma-ken tussen klassiek, pop of jazz.Voor mij is muziek gewoon muzieken ik heb altijd geprobeerd zoveelmogelijk goede muziek te spelen.Aan het Lemmensinstituut vondensommige mensen die combinatieminder evident. Mijn leraar klassie-ke piano vond dat ik maar niet teveel met jazz moest bezig zijn — enomgekeerd natuurlijk. Tegelijker-tijd denk ik dat dat achteraf mijnkracht geworden is: elementen uitverschillende muziekstijlen combi-neren. Natuurlijk weegt in dit triode jazz door, maar we spelen nietuitsluitend jazz. Er zitten net zogoed invloeden van Radiohead inonze muziek, of van klassieke stuk-ken. Ik denk dat dat net de reden iswaarom ons repertoire zo gevari-eerd is.»Veto: U speelt vanavond in eentriobezetting. Wie van de drie heefthet grootste ego?

«(Smakelijke lach) We hebbenalledrie een héél groot ego. Begrijpme niet verkeerd: we komen heelgoed overeen. We kennen elkaarondertussen natuurlijk ook al ta-melijk lang en we hebben samenveel meegemaakt. Op tournee

breng je ook enorm veel tijd samendoor, dat zijn intense periodes. Erwordt ook over allerlei gepraat. Wezijn intussen zo goed als familie, zogoed kennen we elkaar. Het lijktbijna op een huwelijk. Het is echtmoeilijk om te zeggen wie hetgrootste ego heeft. Piet, de bassist,is misschien nog de meest inschik-kelijke van ons drie. Ik hak uitein-delijk wel de knopen door; iemandmoet dat doen. Maar ik sta altijdopen voor suggesties en ik heb dieinbreng ook heel hard nodig.»

«Dat is denk ik de kracht vanons groepje: dat wij alle drie metideeën kunnen komen. We hebbenhier vandaag bijvoorbeeld een bee-

tje vroeger afgesproken om watnieuw werk te repeteren, en voor jehet weet gaat dat stuk zijn eigenrichting uit. Ik kan dan op voor-hand in de repetitieruimte wel den-ken: “Ah, ik zal Teun (de drummer,red.) en Piet vragen of ze dat en daten dat doen,” en ik kan wel sugges-ties doen, maar dat lukt dan voorvijf minuten en daarna wordt hetiets compleet anders. Vroeger zouik mijn idee hebben willen door-drukken, maar ik heb ondertussengemerkt dat zoiets geen zin heeft.We hebben alle drie een groot ego.»

Veto: U hebt deze zomer getoerd metGabriel Rios en Kobe Proesmans.Lukt dat dan ook zo goed?Neve: «Ja, dat lukte aardig, maardaar nam Gabriel dan weer duide-lijk het voortouw voor bepaaldemuzikale beslissingen. En wij sug-gereerden natuurlijk ook weleens

wat. Dat is volgens mij ook de redenwaarom hij graag in die bezettingwilde spelen: “Van Jef kan ik welwat weerwerk verwachten.” En datwerkt. Als je een eigen idee hebt,maar toch altijd openstaat voorsuggesties en dingen uitprobeert,dan kom je meestal tot het bestemuzikale resultaat. In de muziekvoel je het ook meteen als iets echtwérkt. Ik kan mij niet herinnerendat er de laatste jaren in de groepenwaarin ik heb gespeeld onenigheidwas over muzikale beslissingen.»Veto: Zijn er nog plannen voor zul-ke samenwerkingen in de nabijetoekomst?Neve: «Absoluut, er staan nog wel

wat dingen op til. Ik ga bijvoorbeeldeen aantal concerten doen met JoséJames, waar ik erg naar uitkijk. Bijhet Trio nodigen we ook geregeldeen gastsolist uit, al hebben wevoorlopig geen plannen in die rich-ting. Ik vind het echt leuk om af entoe eens zijstapjes te kunnen makenmet andere muzikanten, om geïn-spireerd te blijven. En om m’n werkbij het Trio fris te houden: wanneerik dan weer met hen speel, klinkthet toch weer anders, dan heb ikhet gevoel dat ik dat repertoire nogniet heb doodgespeeld.»Veto: U bent bezig met verschil-lende projecten, u maakt ook sound-tracks. Bent u nooit bang dat er eenmoment komt dat uw inspiratie uin de steek laat?Neve: «Ik heb daar eigenlijk nognooit last van gehad. Er zijn na-tuurlijk periodes dat ik intensieverschrijf, bijvoorbeeld voor het Trio,

zoals de laatste twee maanden. Toteind juli ben ik vooral met een pia-noconcerto bezig geweest. In dieperiode heb ik amper nieuw werkgeschreven voor het Trio, we speel-den gewoon het bestaande reper-toire. Zo gaat dat: mijn andere be-zigheden krijgen soms absolutevoorrang, maar wanneer ze klaarzijn is er plots weer ruimte. Boven-dien werken die zijsprongen ook in-spirerend voor mijn werk bij hetTrio. Ik ben dus zeker niet bang omzonder inspiratie te vallen. Ik benook iemand die in het leven altijddingen opzoekt om geïnspireerd teblijven, ik moet altijd triggers heb-ben.»Veto: U stelt vandaag hier in HetDepot uw nieuwe cd voor?Neve: «Ja, dat is waar ook! Goeddat je dat zegt, dat was ik bijna ver-geten.»Veto: De titel is Soul in a Picture,terwijl de vorige cd Nobody is illegalgetiteld was. Vanwaar de switchvan veeleer maatschappelijk geën-gageerd — met een bijna politiekstatement — naar toch wel zeer per-soonlijk?Neve: «Het klopt dat Soul in a Pic-ture veel introspectiever is. Ik wasopnieuw vrijgezel geworden en

daardoor had ik plots meer tijd omnaar mezelf te kijken, wat enormconfronterend werkt. Zeker wan-neer je zoals ik de laatste tien jaareigenlijk van de ene relatie in de an-dere bent gevallen. In die zin is hetheel interessant om te kijken: wieben ik? Waar wil ik naartoe? Die in-trospectie schemert door in het helealbum.»

«De vorige plaat, Nobody is il-legal, stamt dan weer uit een perio-de dat er heel wat te doen was rondintegratie en migranten, met alle

heftige discussies vandien. En ikvond het belangrijk om even duide-lijk te maken dat we wel nog steedsover mensen praten, zoals jij en ik.We hebben allemaal twee ogen, eenneus, een mond en twee oren enthat’s it. Het is gevaarlijk om men-sen in niches te stoppen en ze tegaan categoriseren, terwijl zoiets infeite slechts een manier is om eensysteem te zoeken in iets waarinmisschien niet eens een systeem zit,als je naar de essentie durft te kij-ken. Ik vind het maar normaal datdie mensen naar hier komen als jebedenkt dat wij begonnen zijn metze daar te halen. Je hoeft het niet zover te zoeken. Ik vond daarom datik dat toch eens moest zeggen. Hethaalt misschien niet veel uit, maarhet is het proberen waard.»Veto: Het concert vanavond wordtgevolgd door een sessie van DeelderDraait. Wordt het geen tijd dat u opeen van Deelders jazzcompilaties te-rechtkomt?Neve: «Dat laat ik liever aan hemover. Als hij daar op een bepaaldmoment plaats voor heeft: waaromniet? Eigenlijk moet ik DeelderDraait nog ontdekken; ongetwijfeldheb ik wel eens iets gehoord uit decompilaties, maar live heb ik hem

nog nooit aan het werk gezien. Ikben benieuwd.»Veto: Er wordt wel eens geklaagdover het elitaire karakter van dejazzwereld, maar u bereikt een be-hoorlijk groot publiek. Enig idee hoedat komt?Neve: «Ik hoop dat dat in de eersteplaats komt door mijn muziek.Mensen zien daar blijkbaar wel iets

in. Ik denk eerlijk gezegd dat veeljazzmuzikanten te weinig aandachthebben besteed aan het feit dat zeop een podium staan, en dat er eenpubliek naar hen aan het kijken is.Popmuzikanten en zelfs klassiekemuzikanten zijn daar meer mee be-zig. Ik was me daar vanaf het beginerg bewust van: ik speel instru-mentale muziek en probeer uit teleggen aan de mensen waarom ikbijvoorbeeld een bepaald nummergemaakt heb. Dat werkt uit-nodigend. Het prikkelt de fantasiewanneer je een stuk hoort en je deomstandigheden kent waarin datstuk is ontstaan. Dan begint ieder-een er zijn eigen verhaal op te plak-ken en blijven ze langer geboeid tij-dens het concert.»

PlankenkoortsVeto: Het concert begint over eenkwartier. Hebt u last van planken-koorts?Neve: «Nee, helemaal niet, ik hebgewoon erg veel zin om te spelen.Met dit trio ben ik eigenlijk bijnanooit zenuwachtig. We hebben ge-woon al zoveel verschillende situa-ties meegemaakt, dat helpt. Maarzelfs in zulke ideale omstandighe-den als vandaag — mooie zaal, ge-noeg tijd om te soundchecken —vind ik het belangrijk om een be-paalde mate van concentratie op tebouwen voor het concert begint,om echt heel diep te kunnen gaanin die muziek. Wanneer ik bijvoor-beeld met een symfonisch orkestoptreed, voel ik me toch wat zenuw-achtiger.»

«Anderzijds hebben we metook al een aantal Spinal-Tapmo-menten meegemaakt, waarop echtalles mis gaat. Een half jaar geledenbijvoorbeeld speelden we in Austra-lië met het kwartet. Onze vluchthad zoveel vertraging dat we pas terplekke kwamen op het moment datons optreden al afgelopen had moe-ten zijn. Bovendien bleek dan ookdat de piano nog niet was gestemd.En dan zaten we ook nog met eenjetlag van hier tot in Tokio. Ik hebhet ook eens meegemaakt, toen wein Mexico moesten spelen, dat menvergeten was de pedalen bij de pia-no te leveren, waardoor alle notenbleven doorklinken. Het is danmoeilijk om uit te leggen in je besteSpaans dat het echt onmogelijk isom op die manier te spelen.(Lacht.)»

Neve poseert nog even voor onzefotograaf en dan moet hij er échtvandoor. Op het podium passereneven later alle schakeringen vanberoering de revue. Het Depot sluitNeve en zijn muzikale kompanen inde armen. En vice versa, ongetwij-feld.

J e f N e v e T r i o

“We hebben alledrie een héél groot ego”Indian Summer in Leuven. Terwijl het publiek zich in de laatstezonnestralen verdringt voor de ingang van Het Depot, neemt JefNeve schijnbaar doodkalm plaats aan ons tafeltje. Metnauwelijks een halfuur te gaan voor de aanvang van zijnoptreden annex cd-voorstelling lijkt de Mooi Jonge Oppergodvan de Belgische jazz de stress gedelegeerd te hebben naar zijnroadmanager. Neve zelf antwoordt, in the nick of time, volgaarneop onze vragen.

(Ch

rist

oph

Mee

uss

en)

“Van Jef kan je wel watweerwerk verwachten”

“Jazzmuzikanten bestedente weinig aandacht aan hetfeit dat ze op een podiumstaan“