Verslag van de eerste dag door Jacques Myncke:

“Moin, Moin”, Welkom, beste vrienden op mijn poging om op Bob zijn subtiele uitnodiging om

een verslag van dag 1 van onze 4- daagse te maken, in te gaan.

Na ons tijdig vertrek om 7 u hadden we onder de kundige leiding van onze chauffeur Fernand

en onze gids Frans bij rustig verkeer rond 12u onze 400 km al afgemaald.

Tijdens de reis werden we door Frans geïnformeerd over onze reisbestemming Nedersaksen,

een van de 16 Bundeslaender, en haar geschiedenis, alsook over de geplande bezichtigingen

tijdens de namiddag. Na een lekkere koffietafel, waar de Hollandse kroket en zelfs de karnemelk

niet ontbraken, ging het dan richting Bourtange, volgens Frans een van de hoogtepunten van

onze reis.

De naam Bourtange vindt zijn

oorsprong in “tange” = zandweg,

die door de boeren te midden van

moerasgebied werd aangelegd en

onderhouden; het was de enige

weg die vanuit Duitsland met

Groningen verbinding gaf.

Vandaar at op initiatief van de

protestanten en calvinisten er in

de 16de eeuw een vesting werd

gebouwd om alzo het katholieke

Duitsland te verhinderen

Groningen te bereiken, een unieke

vesting die in de eeuwen daarna

afwisselen in gebruik en verval is

geweest, met als hoogtepunt

1742 (maximale uitbreiding en

structuur) en als dieptepunt 1850

(vervallen tot dorpje). In

Bourtange werden we opgewacht

door 2 gidsen, waarvan we er een

met de naam Gerrie Borre niet

vlug zullen vergeten. Naast het

water rond de vesting zorgde zij

voor de spreekwoordelijke

waterval, maar het moet gezegd:

zij wist van wanten! Na een

filmpresentatie met een duidelijk overzicht van de geschiedenis van de vesting, de evolutie in de

uitbreiding door de jaren en de uiteindelijke renovatie van de vesting, werden we rondgeleid op

het marktplein en de 10 daarmee

verbonden straten, de

schildwachthuisjes, de barakken

van de manschappen, het

kapiteinshuis, de woning van de

commandant, het koetshuis, de

kazematten, de musketten, de

kanonnen, de sekreten of

(schijt)toilethuisjes; en niet te

vergeten zijn ook de lindebomen op

het marktplein, zoals de vesting in

stervorm ingeplant en al meer dan

300 jaar oud, alsook het

martelpaard en de marketenzers.

Samengevat: een bezoek méér dan

waard en dus niet verwonderlijk dat

de 70 inwoners jaarlijks 250.000

nieuwsgierigen mogen verwelkomen.

Toen was het 15.30u en tijd om

met de bus richting LEER en het

waterslot van Evenburg te

vertrekken. Het kasteel werd in de

13de eeuw gebouwd door een

zekere Erhardt Ehrentreuter.

Opvallend was wel dat noch in het

kasteel zelf, noch in de

documentatie aan de balie enige

verwijzing naar deze bouwheer te

vinden was, maar alleen de Graaf Van

Wedel en zijn vrouw, die in de 19de

eeuw het verwaarloosd kasteel in

neogotiek lieten verbouwen, in beeld

komen. Alhoewel van het

oorspronkelijk meubilair niet veel

meer kon getoond worden, waren de

prachtige inkomhal met sierlijke trap en de muurschilderingen zeer mooi,

alsook de prachtig verzorgde en uitgestrekte tuin.

Om 18u gingen we terug de bus op en was het stilaan tijd om ons hotel

Frysia te gaan opzoeken, al waar we in een mooi verzorgde kamer een

verfrissend doucheke konden nemen en tijdens en na een lekker

avondmaal konden napraten en nagenieten van onze boeiende dag 1 van

onze reis.

( ik heb de 1e Graaf Van Wedel toch gevonden op een plaat in het park )

Verslag van de tweede dag door Paul Stockmans:

Na een verkwikkende nacht was

iedereen netjes op tijd om in

twee groepen Leer te verkennen.

Ons groepje startte met de

stadswandeling met gids langs

de mooie promenade langs de

oever

van de Lena, met mooie

gerenoveerde handelspanden en

woonhuizen. Wij gingen nadien

de smalle straatjes in, langs de

Maronieten kerk (naar Meno Simons

genaamd) ook Amisch in de V.S. zijn

aanhangers. Wij kwamen langs de H. Tempelplaats naar de

stichter van de arbeiders-beweging genoemd, opgepakt en in

concertratiekamp overleden in 1933.

Ik vergat nog te vermelden dat de landengte aan de overzijde

van de Lena de laatste decennia pas opgang en omvorming

van oude bedrijfsgebouwen en moderne appartementen met

mooie dakappartementen en zelf privé haventjes voor de

rijke lui. Het ademt nog de tijd van reders en zakenlui. De

tocht leidde ons naar een zeer oud pand anno 1560 of was

het

1643 zoals boven op de gevel van dit mooie wijnhuis (eertijds

bakkerij volgens het uithangbord) om af te sluiten in het

Raadshuis waar in de Keizerszaal een ploeg studaxen

archieven opzocht.

De 3 keizersportretten

verdwenen eveneens in

1933 na de machtsgreep.

NB de naam LEER zou

volgend de oude volkstaal

"omheining van het

groene land" betekenen.

Volgde in het thee museum de traditionele

Thee ceremonie met 3 kopjes met kristalsuiker

en room, althans zeker bij de eerste kop.

Dit ter ere van de 300 L

die de Ost-frieslanders

jaarlijks verobberen. Het

betreft een mengsel met

de bovenste groene

blaadjes van de Indische

theeplant.

Na de lunch genoten in “

het Hamburg" restaurant

werden we om 3 uur

opgewacht voor de

vaartocht door de Kapitein

(een echte) langs de Lena

naar de Eems toe. Het

havengebeuren draait rond

de vele bedrijfstakken zoals

veevoeders,oud ijzer van allerlei

soort ,marmergruis en zelfs

scheepsbouw voor de IJs

contreien. We zagen ook de in

1992 verlaten fabriek van

Olympia schrijfmachines en

zoveel meer.

De uitleg in het Duits was zeker

zeer uitgebreid zodat de andere

Duitse autocar reizigers

belandden de armen van

Orpheus.

Een aangename wendeling

langs de oever bracht ons

gezelschap naar het tot hotel

omgebouwde PIER 23 voor een

weldoende verfrissing en een

gezellig oponthoud alvorens

het Frisia hotel te vervoegen.

In tegenstelling tot gisteren

was het een schitterende

zonnige dag.

Na het avondeten werden wij reeds gebriefd voor de Quiz van 's anderendaags wat sommi-

ge wellicht slaapproblemen kon bezorgen.

Deze mooie dag werd supergezellig bekroond in de bar. Reuze ambiance was supertroef.

Verslag van de derde dag door Irene De Boo-Verrelst:

Dag drie begon een beetje in

mineur. Het weer zat echt niet mee

en daarbovenop werd het bezoek

aan het Emssperrwerk,de grootste

stormvloedkering van Duitsland,

afgelast omwille van een

cruiseschip dat de dag daarna (in

Papenburg) zou worden te water

gelaten.

Maar na een spoedvergadering van

onze reisgids, chauffeur en

reisverantwoordelijken van de

groep, was de avond voordien een

nieuw plan uitgewerkt.

Na een lekker ontbijt reden we

dan naar het ‘Leeraner

Miniaturland’ De naam zegt alles.

In een grote hal zijn tal van

plaatsen en gebouwen uit Noord

Duitsland getrouw in

schaalmodel weergegeven. Je

kon op knopjes drukken

waardoor alles begon te leven.

Niet alleen leuk voor kinderen

maar ook voor oma’s en opa’s .

Vandaar reden we naar onze

volgende bestemming het stadje

‘Greetsiel’ langs de Eems waar

schaapjes rustig de dijk

afgraasden en sommigen ons

verwonderd aankeken. Onze gids

wou ons toch even een kijkje

laten nemen op het Sperrwerk

maar ook de weg daar naartoe

was afgesloten. Hij heeft dan in

de bus wat meer uitleg gegeven

over deze werken een foto hiervan

laten doorgeven en ook uitgelegd

wat een ‘Dollaard’ is, waardoor we

toen een plaatselijke gids ons de

dag nadien vroeg of we wisten wat

een ‘Dollaard’ is we dit allen fier

konden beamen.

Alhoewel we ‘s morgens stevig

hadden ontbeten begonnen we

toch stilaan terug naar eten te

verlangen. Gelukkig was het

gestopt met ‘hevig’ regenen

want we moesten een 500

meter wandelen naar het

vooraf besproken restaurant.

Daar aangekomen werd er in

een tent waar tafels en stoelen

stonden direct de verwarming

aangezet. Iedereen keek een beetje beteuterd naar elkaar van ‘ we moeten hier toch niet eten

bij dit weer?’ Gelukkig niet, maar een andere Belgische groep had binnen onze plaatsen

ingenomen en we moesten

wachten tot zij gedaan hadden

met eten. Ter compensatie werd

ons dan een kort drankje

aangeboden. Na een twintigtal

minuten konden we dan aan

tafel. Maar het moet gezegd het

eten was wel lekker.

Na een wandeling in de gietende

regen in dit zeer toeristische

stadje vertrokken we om 4uur15

Via Emden, die van een kleine

nederzetting op een terp

uitgegroeid is tot een voor

de omgeving grote stad,

waar tot eind 1800

Nederlands werd

gesproken, terug naar ons

hotel.

Na deze regenachtige dag

hadden we niet veel dorst

maar we verlangden wel

naar stevig voedsel voor

onze hersenen. Want dag

3 werd afgesloten met de ondertussen traditionele quiz, weer zeer goed voorbereid door Herman

en Elisabeth.

Verslag van de vierde dag door Katrien Vuylsteke – Van Dyck :

Een dag zijn naam waardig. Na een

wat mistige ochtend worden we door een mooie nazomerzon

vergezeld naar de Meyer scheepswerf in Papenburg. Aangekondigd als een van de

hoogtepunten van onze vierdaagse, blijkt dit inderdaad vlug zo te zijn.

We konden de afvaart van op de werf meemaken van het nieuwste, en één van de grootste

cruiseschepen daar ooit gebouwd. Als geprivilegieerden konden we

van heel nabij de laatste schikkingen voor de afvaart

meemaken. De trossen werden al gelicht, en de ‘’World Dream” was klaar voor zijn maiden trip.

Eerst werd de oceaanreus via de smalle Ems naar de Noordzee gesleept, om dan via de woelige

Oostzee en het Skagerrack nog enkele testen te ondergaan. Het

nieuwste schip van de Dream Cruises zal weldra in Hong-

Kong ingezet worden als casinoschip. In het bezoekerscentrum krijgen

we een goed inzicht in het werk op de werf vroeger en nu.

Aan de hand van mooie maquettes, films, en compleet ingerichte kajuiten wordt de

wereld van de cruiseschepen ons zeer aanschouwelijk

voorgesteld.

Een interessante

rondleiding met een zeer goede presentatie

gaf ons een duidelijk inzicht in zowel de organisatie als de

productie van het nog steeds zijnde

familiebedrijf. De productie konden we via een

loopgallerij boven de productiehallen

volgen.

Terwijl we de “World Dreams” de Ems zien opvaren, en de werf

verlaten gaan wij met de autocar naar de site

van de oude Meyer Scheepswerf, waar wij genieten van een

lekkere lunch. Omstreeks 15

uur stapten wij terug in de autocar, waar een lokale gids ons

opwachtte, en ons zou laten kennis maken

met de stad Papenburg en zijn verschillende districten, om het met

een gekende Antwerpse term te benoemen.

Papenburg, gesticht als een Veenkolonie, wordt nu volledig beheerst door de scheepsbouw

Zowat anderhalf uur later namen we afscheid van onze gids, en zetten we

koers richting Antwerpen. Een rit die ons liet kennis maken met wat de Duitsers “Stau” noemen. Iets wat wij

bij ons uiteraard ook kennen, en

gewoon “file” noemen.

Een tussenstop langs de autobahn, en tijd voor ons laatste

hapje en plasje op Duitse bodem, en enige tijd later waren we in

Nederland. Eens de Phillipsstad Eindhoven voorbij maakten de aanduidingen Antwerpen ons

duidelijk dat het einde van onze

vierdaagse nabij was,

en even voor 22 uur stonden we op parking

Nachtegalenpark. Zoals steeds konden alle deelnemers

tevreden terugblikken op een geslaagde

vierdaagse, en de afwezigen…. Die hebben wel wat gemist!

Maar geen probleem, want ik hoor dat de

volgende Koperen Passer reis 2018 reeds

in voorbereiding is.

Uw verslaggeefster die vier dagen lang genoten heeft .

Foto’s van Bob, Roland, Herman & Carl