Vereniging Aldichter

Woensdag 14 mei 2008

uidouidoezelleezelle

1.5.1830-27.11.1899

GG

•West-Vlaams kent een dubbele ontkenning

•Bij ontkenningswoorden (niet, nooit, niemand, niets, geen, enz.) verschijnt er “en” voor de persoonsvorm.

•Gezelle’s vader noemde zich “Pier Jan die geen Fransch en kan”

•Soms zelfs alleen “en” zonder “niet”

Maar eerst even dit...

Gij zegt dat ‘t vlaamsch te niet zal gaan: ‘t en zal!

dat ‘t waalsch gezwets zal boven slaan: ‘t en zal!

Dat hopen, dat begeren wij:

dat zeggen en dat zweren wij:

zoo lange als wij ons weren, wij:

‘t en zal, ‘t en zal, ‘t en zal!

•1830: Geboren te Brugge op 1 mei als oudste kind van Monica Devrieze en Pieter Jan Gezelle

•1830: In september maakt België zich los van Nederland

•1831: Op 21 juli wordt Leopold de eerste koning der Belgen

•1846: Leerling aan het Kleinseminarie in Roeselare.

•1850: Studie aan het Grootseminarie in Brugge.

•1854: Leraar aan het klein-seminarie te Roeselare, priesterwijding op 10 juni.

•1857: Leraar van de poësis-klas. Schrijft “Dien avond en die rooze” voor zijn leerling Eugeen van Oye

•1859: Einde Poësis-klas

•1860: Overplaatsing naar Brugge, onderrector Engelse kostschool

•1861: Leraar in de wijsbegeerte en onderrector Seminarium Anglo-Belgicum.

•1865: Onderpastoor van Sint-Walburga.

•1872: Naar Kortrijk: aangesteld als onderpastoor in de O.-L.-Vrouw-parochie.

•1889: Directeur van een kleine kloostergemeenschap van Fransche nonnen.

•1899: Terug naar Brugge: Rector van het aristocratische klooster van kanunnikessen, het English Convent. Overleden op 27 november.

•1926: Zijn geboortehuis is sinds 1926 ingericht als Gezellemuseum.

•1930: Brugge heeft voor Gezelle een standbeeld opgericht

Het leven van Guido Gezelle

DIEN AVOND EN DIE ROOZE 

‘k Heb menig menig uur bij ugesleten en genoten,

en nooit en heeft een uur met ume een enklen stond verdroten,

‘k Heb menig menig blom voor ugelezen en geschonken,

en, lijk een bie, met u, met u,er honing uitgedronken;

maar nooit een uur zoo lief met u,zoo lang zij duren koste,

maar nooit een uur zoo droef om u,

wanneer ik scheiden moste,als de uur wanneer ik dicht bij u,

dien avond, neêrgezeten,u spreken hoorde en sprak tot u

wat onze zielen weten.

Nog nooit een blom zoo schoon, van ugezocht, geplukt, gelezen,als die dien avond blonk op uen mocht de mijne wezen!Ofschoon, zoo wel voor mij als u, wie zal dit kwaad genezen? een uur bij mij, een uur bij uniet lang een uur mag wezen;ofschoon voor mij, ofschoon voor u,zoo lief en uitgelezen,die rooze, al was ’t een roos van u,niet lang een roos mocht wezen,toch lang bewaart, dit zeg ik u,’t en waren ik ’t al verloze,mijn hert drie dierbre beelden: u,dien avond – en – die rooze!   Guido Gezelle 1-11-1858

Guido Gezelle 14-2-1871. Rim Sartori 1972

 ’ ’t Regent, regentt Regent, regent

  

’’t dondert rondom mij;t dondert rondom mij;

bliksemflitsenbliksemflitsen

flikkeren rondom mij,flikkeren rondom mij,

hagelvlagenhagelvlagen

vagen rondom mij;vagen rondom mij;

’’t breken bekent breken beken

water rondom mij!water rondom mij!

Guido Gezelle Guido Gezelle

1860-18721860-1872

•1858: Kerkhofblommen en Dichtoefeningen.

•1860: XXXIII kleengedichtjes

•1862: Gedichten, Gezangen, Gebeden.

•1871: De doolaards in Egypten. naar het Engelsch van J.M. Neale

•1877: Van den kleenen hertog. [Naar Ch.-M. Yonge].

•1882: Uitstap in de warande.

•1880: Liederen, eerdichten et reliqua.

•1886: The Song of Hiawatha. Overgedicht in ‘t Vlaamsch, origineel van Henry W. Longfellow

•1893: Tijdkrans.

•1897: Rijmsnoer om en om het jaar

•1899: Goddelijke beschouwingen. [Van G.-J. Waffelaert, uit het Latijn vertaald].

•1901: (postuum): Laatste Verzen .

•1908: (postuum): De ring van ’t kerkelijk jaar. proza

Het werk van Guido Gezelle

Through the tranquil air of morning,First a single line of darkness,Then a denser, bluer vapor,Then a snow-white cloud unfolding,Like the tree-tops of the forest,Ever rising, rising, rising,Till it touched the top of heaven,Till it broke against the heaven,And rolled outward all around it.

En de rook ging traagzaam opwaarts,door de windloosheid des morgens,eerst een lintje blauwen rooks maar,dan veel dichtere en zwaardere walmen,dan een sneeuwwit wolkgevaarte,lijk ‘nen bosch vol dennenboomen, immer rijzend, rijzend, rijzend,ont wanneer ‘t, den hemel rakende,afsloeg, en lang alle wegenheel de locht vol rook gespreid had.

Song of Hiawatha

Kuikens bij Gezelle Kiekskes, nauwlijks uit de schale,hadden ook al elk hun tale,wrochten ook al even goedmet den bek en met den voet,want zij liepen weg al piepenen zij kropen weêr al kriepen:"kriep!" in moeders pluimen rok,die van blijdschap klokte: "klok!"Ach! het moederlijk beminnen!Zoetjes streelde zij ‘t naar binnen,zoo daar een van heel den hoopkijkend uit heur vlerke kroop. Guido Gezelle, 1855-56 Pachthofschilderinge

Eendagskuiken(Annemieke van Rooijen)

 Dat er zoiets is als een bestaanwist ik pas aan het einden dat het leven moeite kostzoals het hakken in de eierschaal maar wel de moeite waard endat je warm moet blijven. Dat er zoiets was als vingers,onverschillig snel betastenden vallen zonder fladderenmoest wel verkeerd zijn. Dat dit het was en niet meer.

B O N T E  A B E E L E N bij Gezelle

Wit als watte, en teenegadergroen, is 't bonte abeelgeblader.Wakker, als een wekkerspel,wikkelwakkelwaait het snel.Groen vanboven is 't en, zonderminke, wit als melk, vanonder.Onstandvastig volgt het, gansch,'t onstandvastig windgedans.Wisselbeurtig, op en neder,slaat het, als een' vogelveder.Wit en grauw, zoo, door de lucht,"bonte-abeelt" de duivenvlucht.

Guido Gezelle, 12-2-1897.

 

 Grauwe abeel.  Kruising tussen twee soorten gaf jouhet grijze onderkleed, deed het heftigsttrillen bedaren. Blaft er een hond aan je voet?Geliefde arbor populi, met glanzend gezichtfluister je als een jonge minnaar, beweeg jein april wanneer je rode katten kleurenroezemoezend als je met winden stoeit. Trots deel je je erfgoed in het valseizoen.De naakte winter noodt tot bomendromen en mijmering. Je kale takken tikkeneen verhaal van eeuwen her, zwaardenen schilden, huizen en vloeren onverteerbaardoor het vuur, papier en klompen vooreen klepperende dans.   Annemieke van Rooijen 2006 

Masterclass Elke ochtend na de winderige uittochtvan mensen van tienhoogtreedt rust in op de galerijzingt in de verlaten keukende gekooide. Dwars door de ruit brekenzijn loopjes en trillers.Hij krijgt bezoek: een spreeuwstrijkt op de ballustrade neeren luistert en probeerthet gele meestertje te imiteren.Steeds luider klinkt nu het gezangvan binnen en van buiten als strijden twee giganten. De eenzame kanarie leeft weer op.De vrije vogel lijkt de kou,de anderen, het harde levente vergetenin dat duet op hoog niveau. Elke dag is hij er weer.

Annemieke van Rooijen ’07/’08

DIE VERSCHGEROERDE GROND

hij riekt zoo goed,

zoo vruchtbaar, in de lonken

des zonnekens weêr opgestaan,

gelaafd en zatgedronken,

aan ’t zog, dat hem de borst

heeft toegestaan

der beke, die daar kwelt,

en blinkt, vol moedervochten,

en die de goede lochten

des lentenweders wekt,

in 't eerste kruiduitslaan!

Guido Gezelle, september 1881

DE VERSGEROERDE GROND

hij riekt niet goed,

zo weeïg, uit zijn bonken

van polderklei verspreidt de walm

van stoppels en van stronken

in zompig zog zich in

de herfst die kalm

begonnen is, maar zwelt

en kwelt wie niet kan vinden

beschutting tegen winden,

wier stormkracht heeft geknakt

de allerlaatste halm!

Niels Blomberg, 21 maart 2008

GOD IS DAAR,

Of de zegen met het Alderhoogste

Klinkt en rinkelt de heldere belle,

klinkt de klenkerende autaarschelle,

bonst het ronkende klokgeklop,

reekt het riekende reukvat op,

rukt het rookende reukvat neder,

rukt en rinkel’et weg end weder,

slaat het wentelend orgelspel,

drukt de dreunende terden fel,

doet de bronzene monden spreken,

dat de daverende ruiten breken,

dat de kerke vol klanken komt,

en van zwellende zangen dromt,

buigt uw biddende hoofden neder,

klopt en klopt op uw’ herten weder,

buigt en bidt en klopt en ziet

naar den grond, in den hemel niet :

buigt, onkundigen, buigt, geleerden,

buigt, vernederden, buigt, vereerden :

God is daar! Hij rijst... Hij daalt,

en Zijn goudene krone straalt

weg end weder voor die schouwen

en zijn’ oogen op durft hou’en,

kruisgewijs, ende... G o d i s d a a r,

Jesus, God en mensch voorwaar,

God, met lichaam, ziel en leven,

God, voor Wien al de engelen beven,

liggende rondom ’t altaar :

buigt u, buigt u... G o d i s d a a r !

Guido Gezelle, 28-3-1859

MAART IS DAAR

Warme wind in kale kruinen

wil de lente rondbazuinen,

tak op tak als trommelstok,

vliegend vaandel in de nok.

Voor de weggedooide schotsen

komen krinkelende kabotsen.

Onder water heeft de puid

reeds de lente ingeluid.

Er is bloesem, er zijn blaadjes,

leven kruipt uit hoeken, gaatjes;

al wie ’s winters heeft gevast

wordt met een ontbijt verrast.

Knoppen knappen, knoppen springen,

vogels fluiten, vogels zingen

uit het zuiden teruggekeerd;

alles klinkt en kwinkeleert.

Juicht gekomenen, juicht ontwaakten,

juicht door lentezon geraakten:

Maart is daar! zij rijst... zij daalt,

en haar gouden zonlicht straalt

over weiden die verwachten

minder lange koude nachten,

minder honger: Maart is daar!

Er zit leven in het jaar.

Winterstilte is versplinterd,

Koning Winter uitgewinterd,

Moeder Lente roert haar snaar,

zingt haar metten: Maart is daar!

Niels Blomberg, 15 april 2008

Wat hangt gij daar te praten

aan die blomme, o bruine bie;

waarop, waaruit, waarover

ik u ronken hoore en zie?

Gij zijt er met uw'neuze en

met uw' tonge al ingegaan;

gij het eraan geroken

en van alles aan gedaan,

daarom, daarin, daarover,

op uw' vlerken alle twee:

ik wonder hoe die blomme u

laat geworden, zoo ter lee!

Och, ware ik in heur' plaatse, ik

hiet u varen, en ik sloot

zoo seffens al dat werk, al

dat geruchte uit mijnen schoot,

en 'k...: "Rap, uit mijnen weg en

uit mijn zunne, dat ik zie:

houdt op, en laat mij werken,

of ik strale u!" zei de bie.

Guido Gezelle, 13/6/1882

daarom: daarom(heen)ik hiet u varen: ik beveel u weg te gaanzunne: zonik strale u: ik steek u

TIPILA PALUDOSA

Jij lieve lome langpootmug Je wilt niet drinken van mijn bloed

Je maakt geen jeukbult op mijn rug Daarom werk jij op mijn gemoed

Zo goeiig en niet al te vlug

Een wesp of bromvlieg op een ruit Maakt veel geluid, is hoorbaar boos

Hij bromt en zoemt: ik wil eruit Jij vliegt maar wat, zo hulpeloos

Jouw lijdensweg kent geen geluid

Ik pak je heel voorzichtig aan Je friemelt in mijn holle hand

Ik laat je buitenshuis weer gaan Maar wesp en vlieg maak ik van kant

Door met de mepper te gaan slaan

Niels Blomberg, 10 mei 1999

PAUZEPAUZE

Gezellemuseum

Gezellehof

Standbeeld

•Brugge

•(Roeselare ontbreekt)

•Kortrijk

•Schelde, grensrivier

•Leije, stroomt door Kortrijk. Bezongen door Gezelle.

•Leije en Schelde komen samen in Gent (Oost-Vlaanderen)

•De zee. Heeft Gezelle die ooit gezien?

•Gesproken in West- en Frans Vlaanderen (donkerblauw)

•Gezelles gedichten in het West-Vlaams

•Verzamelde 150,000 “papierlingskes” met woorden

•Heden ten dage: West-Vlaamse wikipedia met bijna 3000 artikelen.

West-Vlaams

•1860-1868: Reinaert de Vos : een zondagblad voor verstandige lieden: Bijdragen van Gezelle

•1864-1872: weekblad ’t Jaer 30't Jaer 30 of politieke wegwyzer voor treffelyke lieden ; vanaf 1870 ’t Jaer 1870: politieke journalistiek

•1865-1871: geïllustreerde weekblad Rond den Heerd, Een leer-en leesblad voor alle lieden : heiligen, liturgische onderwerpen, flora, fauna en oude volksgezegden

•1873-: Journalist en publicist in de Kortrijkste krant De Vryheid, later de Gazette van Kortryk

•1881-1895: Loquela: Taalkundig tijdschrift

•1885–1899: Dit is de nieuwe Vlaamsche Duikalmanak ofte Plukalmanak […].

•1890-: Biekorf. Dat is een leer- en leesblad voor alle verstandige Vlamingen. Volkskundig tijdschrift

Tijdschriften

Het levenHet leven

Het leven is een’ krijgsbanier,Het leven is een’ krijgsbanier,door goede en kwade dagendoor goede en kwade dagengescheurd, gevlekt, ontvallen schier, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaarts dragen..kloekmoedig voorwaarts dragen.. Men tuimelt wel, en wonden krijgtMen tuimelt wel, en wonden krijgtmen dikwijls, dichte en diepe...men dikwijls, dichte en diepe...‘‘t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt, t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt, of hem de dood beliepeof hem de dood beliepe Het leven is... geen vrede alhier,Het leven is... geen vrede alhier,geen wapenstilstand vragen:geen wapenstilstand vragen:het leven is de Kruisbanierhet leven is de Kruisbaniertot in Gods handen dragen!tot in Gods handen dragen!

Guido GezelleGuido Gezelle  

De roodzwartgeblakerde spiegel De roodzwartgeblakerde spiegel

Mijn leven is een spiegel,Mijn leven is een spiegel,en mijn dagen lijken op ballonnen.en mijn dagen lijken op ballonnen.

Elke avondschemering hoor ik hElke avondschemering hoor ik heen ontploffen. n ontploffen. Het geluk prikt met haar naald de rode ballonnenHet geluk prikt met haar naald de rode ballonnen

en verdriet de zwarte ballonnen.en verdriet de zwarte ballonnen.

Ik ruim met stoffer en blikIk ruim met stoffer en blikde ledematen van mijn dagen op.de ledematen van mijn dagen op.

Wanneer de avond opkomt,Wanneer de avond opkomt,

zie ik de rode en zwarte ballonnen. zie ik de rode en zwarte ballonnen. Met bloemenbloed en slangenspuug, Met bloemenbloed en slangenspuug,

bebespetteren ze mijn levensspiegel.spetteren ze mijn levensspiegel.

Mijn leven is een roodzwartgeblakerde spiegel.Mijn leven is een roodzwartgeblakerde spiegel.Mijn dagen zijn ballonen.Mijn dagen zijn ballonen.

Ze zweven voor de spiegel.Ze zweven voor de spiegel.Oren dicht!Oren dicht!

Rezart Palluqi 03-04-08Rezart Palluqi 03-04-08

Tik Tak  De ziel hekelt de menselijke talen.Naar de hartkloppen wil hij luisteren.Naar het geruis van de bloedaders... ...daarin varen geen schepen met sceptische kapiteins. De ziel hekelt de gedachten.Wanneer ze als stormen, wakker worden,verstopt de ziel zich in de okselsen roept zachtjes: Rustig aan, mens! Ik kan niet naar je hartkloppen luisteren:Tik tak! Tik TakTik Tak heet mijn taal...

Rezart Palluqi

ALS DE ZIELE LUISTERT

Als de ziele luistertspreekt het al een taal dat leeft,'t lijzigste gefluisterook een taal en teken heeft:blaren van de bomenkouten met malkaar gezwind,baren in de stromenklappen luide en welgezind,wind en wee en wolken,wegelen van Gods heiligen voet,talen en vertolken't diep gedoken Woord zo zoet...als de ziele luistert!

Guido Gezelle (1859)

Hoort ‘t is de wind Hoort, ‘t is de wind, ‘t is de wind, ’t is de wind, en zoekende zucht hij om ruste te vinden, overal rond, en en vindt geene, nooit: of hij de daken van d’huizen verstrooit,of hij de vliegende blâren doet ruischen,of hij de boomen daarboven doet buischen, of hij de torren hun toppen afwaait, of hij de malende meulenen draait,of hij de zee in de wolken doet botsen,of hij ze slaat op heur zuchtende rotsen,

of hij de schepen daarbinnen begraaft, of hij door schuimbekkend zeewater draaft:nimmer en vindt hij, de wind, ’t is de wind, ennimmer en zal hij geen ruste meer vinden, nimmer en rustt’ hij maar eenen keer: ‘Stil!’ sprak Hij, die immer in ruste is, ‘Ik wil!’a sprak Hij, die alles in roer zetten kan: ‘Stil!’ en hij rustte . . . en hij rustte nochtan!

Guido Gezelle 1859

 

Leest ’t is de mens 

En gelijk zo de mensen, de sprakende mensen, die smachten naar macht over wensen, die bezaaien de gronden met drift, elkander bestokend met kakel en kiftom wat is en toch nood wordt gemist - de mensheid bestaat en kan niet gewist: geen opstand of oorlogse toestand, geen koersval, doodsteek of bosbrandkan stoppen de voortgang der benige lieden,ze geschieden, geschieden, geschieden dat het een lust heeft, vervullend de steden, de wereld verstoppend, ze vertredende rozen, de bomen, voor hen zijn de zeeën niet heilig,de ruimte naar sterren gigantisch schijnveilig voor de helpende hand van de mens, de toekomst makende homo sapiens. Maar sprak Iets dat boven ons staat dat het stopt, dan stopt het . . . zo gaat dat.  2008 – Hein Walter

Kunstwerk op foto: Frans van der Ven

•Naast natuur is God een belangrijke inspiratiebron, vaak gecombineerd: de schoonheid van de schepping

•Daarnaast was Gezelle een conservatieve katholiek die ook politiek actief was

•1878-1884: Schoolstrijd tussen liberalen en katholieken:

–1830: Belgische scholen met katholiek karakter

–1878: Liberale regering: scheiding van kerk en staat, neutrale scholen.

–Katholieken vechten om 'de ziel van het kind' en tegen 'scholen zonder God'.

–Leraren, ouders en kinderen van staatsscholen worden geëxcommuniceerd

–Staatsscholen liepen leeg

–1884: katholieke regering. De liberalen kwamen 30 jaar niet meer aan de macht

God en godsdienst

Zoo doet de Staat :

hij zal, hij wilt, hij gaat,

hij moet, al kan hij niet, God, Kerke en al vervangen ;

de scholen, dat is hij ; het Recht, ’t is hij ; ’t belangen,

van mensche en dier, ’t is hij; ’t is hij die ’t, al meteen,

dat rept en roeren kan, dat groot is en dat kleen

zal wenden doen en gaan ! Dat, elk verwondert :

het springt een bliksem en... De god ligt afgedonderd

De puid, laatste strofe (herfst 1881)

ZELFPORTRET Je bent een vreemde voor me, GuidoJouw huis is niet dat van mij, metTe veel deuren die altijd open staan.Je woont in een land ver weg, al Wat daar waait is zachter dan een zuchtje.Onze zon lijkt dezelfde, bij jou schijntHij ongebroken. Geen andere bloeiKen je, dan wat zich opent voor God.  Maar wat blijft dicht, wanneer we jeWoorden afstoffen? Ben je echt, dieIk ook kan zijn, of doe je (welk poeder)Alsof? Om je heen zie ik een muur. Ja Guido, je bent me vreemd. Kom,Laat me je omarmen en schuilenWe samen tegen de laatste wind -Onder je zwarte rok, je hoge dak.

Cees Noordhoek

IK BEN LOS Geweldig zonnelichtLaat me in je binnengaanDan zal ik aan jouEn, na dit leven, mijzelfMaar altijd naast jou, naast jouMijn hoofd te slapen aanbieden.Om daarna, om de beurt,Wanneer jij, zon, weer bent opgestaan,Wakker geworden, mij te dwingenOok een keer wakker te wordenEn dan de krant open te slaanEn in de avond te dichten dat bladEn te bloeien voor jouw ogenO nee, niet voor jouw ogenMaar voor die in bloei staanSteeds in dat eeuwig lichtDat als een onblusbare spaarlampMijn mijngangen verlichtEn mij, nietig schepseltjeDat altijd en eeuwig naar boven graaftOmdat het anders niet groeien wilMet het leven wilt besproeienIk ben een bloem, ik ben los.

Cees Noordhoek

E G O   F L O S   Ik ben een blommeen bloeie voor uwe oogen,    geweldig zonnelicht,    dat, eeuwig onontaard,    mij, nietig schepselken,in 't leven wilt gedoogen    en, na dit leven, mij    het eeuwig leven spaart.

           Mijn leven isuw licht: mijn doen, mijn derven,    mijn' hope, mijn geluk    mijn eenigste en mijn al;    wat kan ik, zonder u,als eeuwig, eeuwig sterven;    wat heb ik, zonder u,    dat ik beminnen zal?

           Dan zal ik voor...o neen, niet voor uw oogen    maar naast u, nevens u,    maar in u bloeien zaan;    zoo gij mij, schepselken,in 't leven wilt gedoogen;    zoo in uw eeuwig licht    me gij laat binnengaan! 

Guido Gezelle 17/11/1898

Broeds O, zacht kippenlief, hoe stil zit je al wekenlang te broeden in het stro. Ik hoor je niet, waar is je tok toch gebleven? Alleen een klok verlaat je snavel af en toe.Je wacht en wil de warmte hoedendie je perste uit je witte lijf. Je laat het gaan, de korrelsen het pikken van zus Sjaan. O, zacht kippenlijf, je hebtde warme hanenbuik gemisten je weet het niet. Niets dan broeden maakt je kouder dan je levenloze ei onder je kippenkontje in het stro en jij weet het niet.Ik wil niet wachten op het breken van je oog. Hé, mijn dichterke, hoe stilen stijf je mijmering. Kom uit je hok. De tafel is gedektvoor twee. Frouke Hansum

HET SCHRIJVERKE (Gyrinus Natans)

O Krinklende winklende waterdingmet ‘t zwarte kabotseken aan,wat zien ik toch geren uw kopke flinkal schrijven op ‘t waterke gaan!Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,al zie ‘k u noch arrem noch been;gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,al zie ‘k u geen ooge, geen één.Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?Verklaar het en zeg het mij, toe!Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,dat nimmer van schrijven zijt moe?Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,en ‘t water niet meer en verroertdan of het een gladdige windtje waar,dat stille over ‘t waterke voert.o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -met twintigen zijt gij en meer,en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;geen christen en weet er wat dat bediedt:och, schrijverke, zeg het mij, zeg!Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,of ‘t water, waarop dat ge drijft?Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,of is ‘et het blauwe gewelf,dat onder en boven u blinkt, zoo diep,of is het u, schrijverken zelf?En t krinklende winklende waterding,met ‘t zwarte kapoteken aan,het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,en ‘t bleef daar een stondeke staan:"Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen afhet gene onze Meester, weleer,ons makend en leerend, te schrijven gaf,één lesse, niet min nochte meer;wij schrijven, en kunt gij die lesse tochniet lezen, en zijt gij zo bot?Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,den heiligen Name van God!“

Guido Gezelle 1857?

Onze benen willen lopen. Brommende, grommende motordieren

willen heuvels, zand en diepe plassen;storten zich op Almere-Poort,paradijs op zondag in de zon.

Ronde poten rennen cirkels, sproeien modder

in het rond, even rusten op hun kont

en opnieuwrennen ronde poten cirkels.

 Wat zijn jullie en waarom dat grommen

hier op zondag in de zon? Boos misschien of weggevlucht

of sproeien jullie van geluk?Waarom is dit jullie paradijs?

 Mijn stem is te zacht.

Wij lopen door, over de geluidswalnaar het schrijfkanon:

Waarom is dit

jullie paradijs?

Geïnspireerd door Het Schrijverke van Guido GezelleSchrijfkanon van Peter ZegveldFrouke Hansum

Schrijfkanon

Schrijfkanon