‘Thuis lezen’ biedt uitkomst • Blij verrast met leeshulpen van SoZaWe • Autoin brand • Zonder taalbeheersing geen ontplooiing • Zussen Jane en Gladys

2012Een publicatie

van het Project Leeshulp Rotterdam

Lezenloont!Lezenloont!

Om 4 uur ’s morgens, dus in de nacht,was de brand erin gegaan, op eenparkeerplaats nabij zijn huis. Ook eentweede auto even verderop trof ditlot. De gealarmeerde brandweer hadhet vuur snel onder controle, maar deauto’s waren total loss en werdenvoor onderzoek afgevoerd. Cees Ver-schoor had het nakijken. De geplande

ritten om schoolboeken op te halenmoesten worden afgelast. Pijnlijker nog: de sponsor moest wor-den ingelicht. Die was op zakenreis inhet buitenland. ‘s Avonds kwam zijntelefoontje: ‘Cees, ik kom deze weekterug en ga kijken wat ik voor je doenkan.’ Een klein lichtpuntje waarmeede voorman van het project zijnrampdag kon afsluiten.Maar vanzelfsprekend was hij flinkaangeslagen, boos en teleurgesteldover het vandalisme van de vermoe-delijk jonge daders, die niet beseffen

wat zij aanrichten. Geheel naar zijnaard weigerde hij hen echter in grotewoorden neer te zetten: ‘Het zijn ge-woon domme uilskuikens. Als ze ge-pakt worden weet ik een prima strafvoor hen: Ze mogen als HALT-jonge-ren meewerken in de opslag van onzeStichting. Uiteraard hangt er ook eenprijskaartje aan hun daad.’

En daar stond een nieuwe busVoor Cees Verschoor was het nauwe-lijks te geloven. De sponsor – SlagerAutomaterialen BV te Rotterdam –

kreeg het voor elkaar: de Stichtingkon weer beschikken over een nieuwebus, een Toyota HiAce, door de mooiaangebrachte kleurige logo’s duide-lijk herkenbaar als de bus voorSchoolhulp Suriname. Op zaterdag-middag 4 februari werd hij voorgere-den door eigenaar René Boers.Projectleider Cees stond sprakeloos –en voor een Rotterdammer wil datveel zeggen.

2

Bestuurders: Op 10 mei 2006 werd de Stichting opgericht en ingeschreven bij de Kamer van Koophandel te Rotterdam. Het bestuur telt zeven leden: Pieter Bol (voorzitter), Jacques Bovens (vice-voorzitter), Wim van Aalst (secretaris), Aad Stuivenberg (1e penningmeester), Jan Bilgoe (2e penningmeester), Roos Singh-Ragghoe (vice-secretaris) en het lid Soersetie Sewrajsing. Oprichter en projectleider is Cees Verschoor. Correspondentieadres: J.S. Bachstraat 4, 2912 XE Nieuwerkerk a/d IJssel. Het project is vastgelegd in een overeenkomst met het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling in Paramaribo.

Comité van aanbeveling: S. Bansidhar (voorzitter afdelingsbestuur van Stichting Hindoe onderwijs), dr. J.C.G. Stam (directeur van de Hartstichting, hiervoor algemeen directeur van het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam), mr.I.W. Opstelten (minister van Justitie en Veiligheid, oud-burgemeester van Rotterdam), Leonard Geluk (oud-wethouder Onderwijs van Rotterdam), Femke Halsema (oud-fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer), Ge-rard de Kleijn (museumdirecteur, eerder projectleider Sociale Vernieuwing te Rotterdam), Gerda A. Havertong (actrice, zangeres en theatermaker), Irene van Dijk (oud-schoolleider van de Frans Richenel Slooteschool te Parama-ribo), Jetty Mathurin (cabaretière en entertainer), Monique Essed-Fernandes (Partij DA 91 te Suriname), mr. H. Anker en mr. W. Anker (Anker & Anker Strafadvocaten), Nelli Cooman (atlete), Oma van der Poel (Kinderopvang ’t Vinkje),Sunita Kalpoe (primus inter pares van het Leeshulpproject Rotterdam), dr. O.H. Buyne (psychotherapeut en kinderpsychiater) en Herman Jäger (algemeen directeur Roteb Gemeente Rotterdam). Tot haar overlijden op 25 juni 2007:Majoor Bosshardt.

Colofon. Eindverantwoordelijke: Cees Verschoor, projectleider Leeshulp. Redactie: Aart Prinsen, Bureau Prinsen Communicatie. Vormgeving: Studio Anton Sinke, www.studioantonsinke.nl. Oplage: 10.000. Febr. 2012. Het Leeshulp Magazine 2012 is een uitgave van Project Leeshulp, Gemeente Rotterdam.

‘Je hebt er voor het laatst inkunnen meerijden’, kreeg eenmedewerker op zondagmorgen15 januari te horen. Met ver-stikte stem kwam de verkla-ring. ‘Ze hebben ‘m vannacht inde brand gestoken.’ Dat wasdus die mooie gesponsorde be-stelbus met daarop in grootformaat Schoolhulpproject Su-riname, de rood-witte buswaarop Cees Verschoor zo trotswas.

School Adoptant Coördinator TelefoonIsl. Al -Ghazali GW / SO Muradiye Korkmaz-Bilgin 4893596OBS Delfshaven DG Delfshaven en SoZaWe Karina Klompenhouwer 4766437RK Emmaus Nationale Nederlanden Gerben van Ravens 06-15003693PC De Klaver DG Charlois Tom Revet 4107482OBS De Klimop Unilever Hennie Horeweg 4659530OBS De Korf GW / SO Cees Verschoor 4896340OBS Het Landje GGD Nancy Colina Amaro 4339322

School Adoptant Coördinator TelefoonRK Maria Spangen GW / SO Dick Wilschut 4894365HI Shri Saraswatie GW / SO Ron Piarelal 4897763PC Het Spoor Servicedienst Rik Vlaar 267 6818RK Valentijn GW / SO Cees Verschoor 4896340PC Heemskerkschool Maersk Line Marianne Schep 7127321OBS De Vier Leeuwen SoZaWe Librijesteeg In oprichting 4896340PC Het Spoor II Bedrijf Centrum In oprichting 4896340

Deelnemers Project Leeshulp Rotterdam

Bestelauto in brandsponsor bracht uitkomst

Stichting Schoolhulpproject Suriname

Een sollicitatiegesprek was hetallerminst - wel een informatieveen gezellige kennismaking. Dusveel enthousiasme aan beide zij-den toen Sherida Fabies en SusanVeens weer hun fiets pakten metde toezegging aan directeurHenk van Dijk: U kunt op ons re-kenen. Volgende week startenwe als leeshulp op de openbarebasisschool De Vier Leeuwen inRotterdam-Rubroek.

Sherida en Susan werken op de nabijgelegen afdeling ‘Stedelijke Zorg’ vanSociale Zaken en Werkgelegenheidvan de Gemeente Rotterdam. Menkan hen zien als de kwartiermakersop De Vier Leeuwen, want het is debedoeling dat meer collega’s van So-ZaWe hun voorbeeld gaan volgen:kinderen met een leesachterstandwekelijks helpen tijdens de middag-pauze. Voorheen kreeg de school hulpvan medewerkers van het hoofdkan-toor van de Rabobank, maar de af-stand tussen beide instellingen gafop den duur problemen. Het contact met de school kwam op

een ongewone manier tot stand. Eenvoorraad overtollige heuptasjes bijhun afdeling bracht de dames op hetpad van Cees Verschoor: het kon nietanders of de voorman van het School-hulpproject Suriname zei ‘hartelijkdank’ en maakte vervolgens veleschoolkinderen overzee gelukkig. Hijkende ook de wensen van schooldi-recteur Henk van Dijk dus kwam hetgesprek ook op het fenomeen ‘lees-hulp’, en met succes.

De kracht van taalMinister-president Mark Rutteschreef in het vorige Magazine: ‘Dekracht van taal is ongekend. Maat-schappelijk succes, vriendschappen,hobby’s; het hele leven wordt gemak-kelijker en leuker als je de taal be-heerst’ - ooit was hij zelf leeshulp opeen basisschool in het Oude Westen.Het project startte in 1990. Sindsdienhelpen ambtenaren en medewerkersvan enkele grote bedrijven in hunlunchpauze kinderen op basisscholen.De bedenker en coördinator van hetproject, Cees Verschoor, is ook nogsteeds leeshulp.

Sherida en Susan zijn op een bijzon-der boeiende basisschool terechtge-komen. Foto’s van de beginjaren –opgericht in 1954 – tonen uitsluitendoer-Hollandse, blanke kinderen. Van-daag zorgen de ca. 200 leerlingenvoor een gemêleerd en uiterst kleur-rijk geheel. De ouders hebben hunwortels in Turkije of Marokko, in Suri-name of de Antillen, in voormaligJoegoslavië of op de Kaap Verdischeeilanden. Die achtergrond brengt metzich mee dat thuis vaak gebrekkigNederlands wordt gesproken en datde kinderen met een taalachterstandvan twee jaar op school komen. We-kelijks leeshulp geven in groepjes vanenkele leerlingen uit de groepen 4 en5 is dus zeer welkom. Daaraan dragende beide ‘kwartiermakers’ – en hope-lijk straks hun collega’s – hun steen-tje bij.

ProfileringVoor De Vier Leeuwen staat het beha-len van goede leerresultaten natuur-lijk voorop. Maar daarnaast vindenHenk van Dijk en adjunct Joke vanImmerzeel het welzijn van de kinde-

ren erg belangrijk. Op diverse frontenprofileert deze obs zich: als een lekkerfit! school, een gezonde school (ge-certificeerd!) en een school in de wijk. - ’Fit’ wil zeggen geen twee, maar

drie keer gymnastiek per week, éndoor een vakleerkracht.

- ’Gezond’ betekent o.a. een gratis,verantwoorde lunch, adviezen vaneen diëtiste, bewaking luchtkwali-teit in alle klassen.

- ’School in de wijk’ wordt zichtbaarin de eigen sportvereniging, waar-bij echt alle kinderen na schooltijdproeftrainingen kunnen krijgen injudo, korfbal, tafeltennis, atletieken voetbal. Als het hen bevalt kun-nen zij vervolgens lid worden vaneen officiële sportclub om in hetweekend mee te doen aan de regu-liere competities. Een reeks glim-mende bekers toont de sportieveprestaties van de school.

’Maar let wel’, beklemtoont directeurVan Dijk, ’leren staat op de eersteplaats en gelukkig zijn onze cito-scoresgoed.’

Susan en Sherida enthousiast gestart

‘De Vier Leeuwen’ blij verrast met leeshulpen van Sociale Zaken

3

Werk jij bij SoZaWe in deLibrijesteeg en wil jijook leeshulp worden - dat is wel vrijwillig,maar niet vrijblijvend -meld je dan aan bijSusan Veens (tel.4533387) of Sherida Fabies (4533866).

4

‘U bent van 1999 tot 2004 leerkrachtgeweest op CBS De Akker en de DaCosta School. Is er vanuit uw waarne-ming sinds die tijd veel veranderd inhet onderwijs? ‘Wat ik een belangrijke bewegingvind, is dat resultaten steeds belang-rijker zijn geworden. Tien jaar gele-den was presteren nog een vieswoord. Er is inmiddels een breed

besef dat de kernvakken een crucialebasis leggen voor de verdere(talent)ontwikkeling van kinderen.De school is als instelling niet meer‘automatisch’ de ‘oplossing’ voor aller-lei uiteenlopende maatschappelijkeproblemen.’

Hebben de Rotterdamse scholen betereresultaten geboekt of deelt u de con-

clusie van het Sociaal en CultureelPlanbureau dat het extra overheids-geld weinig effect heeft gehad?‘Dat is een lastige vraag. Er is in iedergeval geen rechtstreekse – één opéén – relatie tussen investeringen enschoolprestaties gevonden. De omge-keerde conclusie dat ‘investeren geenzin heeft’ kan je natuurlijk ook niettrekken. In Rotterdam investeren weover een brede linie extra in het on-derwijs. Met tot doel om de Rotter-damse onderwijsachterstand teverkleinen. Zo investeren we in pro-fessionele onderwijsorganisaties, inextra leertijd, in docenten en leraren,maar ook in de bestrijding vanschooluitval. Dat doen we niet vrij-blijvend. Het effect van de investerin-gen houden we scherp in de gaten.

Met de scholen maken we meetbareresultaatafspraken. Niet alleen van-wege het geld, maar ook om ervoorte zorgen dat het maximale uit deleerlingen wordt gehaald. Rotter-damse kinderen zijn vaak meer nogdan elders in Nederland aangewezenop het best mogelijke onderwijs.’

Waarover bent u in dit verband zeer tespreken en wat baart u grote zorgen?‘De focus op taal en rekenen vind ikeen goede ontwikkeling. Ook de toe-genomen transparantie van de on-derwijsresultaten is een goede zaak.Bij dergelijke goede ontwikkelingenmoeten we wel alert blijven op mo-gelijke negatieve effecten. Als scho-len kinderen aan de poort gaanuitsluiten om zo hogere onderwijsre-

In termen van ‘waardevol’ en ‘geweldig’ roemt Hugo deJonge de beide Rotterdamse projecten ‘Leeshulp’ en‘Schoolhulp’, waarvoor zoveel vrijwilligers zich inzetten.Wij legden de wethouder van Onderwijs, Jeugd en Gezin(CDA) een aantal vragen voor en per kerende post ont-vingen wij zijn antwoorden.

Onderwijswethouder Hugo de Jonge:

Zonder taalbeheersing geen optimale ontplooiing

5

sultaten te realiseren dan zijn we na-tuurlijk niet goed bezig. Mede daaromzouden we eigenlijk moeten kijkennaar de zogenoemde toegevoegdewaarde van een school. De ene schoolstaat voor een grotere uitdaging dande andere school. Als de leerlingenvan een school thuis geen Nederlandsspreken is het moeilijker om van eendubbeltje een kwartje te maken danbij een school in bijvoorbeeld welge-steld Kralingen. Het toezicht zou erdan ook op gericht moeten zijn datvan dubbeltjes kwartjes worden ge-maakt. Wat we niet willen is dat scho-len alleen nog proberen kwartjesbinnen te halen.’

U bent in december jl. ook benoemd totlid van de Onderwijsraad. Welk onder-werp vindt u van belang om te behan-delen in deze raad?‘De benoeming in de Onderwijsraad iseen voorrecht. Deze kan de regeringen de Kamer, gevraagd en onge-vraagd adviseren over de hoofdlijnenvan het onderwijsbeleid. Vele onder-werpen komen aan de orde. Neemeen fenomeen als een leven langleren of de vraag naar goede leraren.Hoe kunnen we er als overheid bij-voorbeeld voor zorgen dat er ook inde toekomst voldoende gekwalifi-ceerd onderwijspersoneel is dat deuitdaging van het leraarschap aan wilgaan. In het algemeen vind ik de ver-houding tussen de overheid, onder-wijsinstellingen en burgerinteressant, en natuurlijk hoop ik deproblemen van de grote stad scherpvoor het voetlicht te kunnen brengen,maar ook het belang van goed onder-wijs.’

Hoe belangrijk vindt u taalbeheersing?‘Onbeschrijfelijk belangrijk. Taalbe-heersing is letterlijk de basis. De mo-derne maatschappij is erg talig,zonder een goede taalbeheersingkunnen mensen zich gewoon niet op-timaal ontplooien. Ook in de mense-lijke relaties is taal natuurlijk

HugodeJonge

Hugo de Jongeis namens het CDA wethouder inRotterdam. Sinds mei 2010 is hijverantwoordelijk voor de porte-feuilles onderwijs, jeugd en gezin.Vanuit zijn wethouderschap is DeJonge portefeuillehouder jeugd-zorg in het dagelijks bestuur vanStadsregio Rotterdam.

Op dezescholen zijn 200 lees-hulpen actief! Op 22 oktober 1990 startte het unieke Lees-hulpproject Rotterdam. Al ruim 21 jaar beste-den ambtenaren en medewerkers uit hetbedrijfsleven hun middagpauze om kinderenvan diverse basisscholen bij het lezen te hel-pen.

Drie scholen beten de spits af:- De RK Valentijnschool, - de OBS De Korf en - de Ds C. Bruntschool (opgeheven).

In het kielzog volgden:- de HI Shri Saraswatieschool (1992), - de RK Mariaschool (1992), - de Islamitische Al-Ghazalischool (1992),- de PC Van Asch van Wijckschool (1992),- de OBS De Klimop (1992),- de RK Emmausschool (1994), - de PC school Het Spoor (2005),- de PC school De Klaver (2005), - de OBS Het Landje (2006),- de OBS Delfshaven (2006)- de PC Heemskerkschool (2009) en- de OBS De Vier Leeuwen (2012).

Er zijn ruim 200 leeshulpen. Het zijn medewerkersvan de Gemeente Rotterdam, van Maersk Line Neder-land, Nationale Nederlanden en Unilever, en particu-lieren. De continuïteit van het leeshulpproject blijktwel uit het startjaar bij de diverse scholen.

belangrijk. Rotterdammers moetenelkaar kunnen verstaan, elkaar be-grijpen en elkaar aanspreken.’

Hoe belangrijk vindt u het Rotter-damse project Leeshulp, dat sinds1990 nu op 14 scholen wordt uitge-voerd in de middagpauze door ambte-naren en medewerkers uit hetbedrijfsleven? Vindt u dat de leeshulpbijdraagt aan een betere taalbeheer-sing?‘Ik vind het Leeshulpproject eenwaardevolle toevoeging. Zowel voorde betreffende school, waar kinderendoor de hulp extra oefening krijgen inleesvaardigheid, maar ook in het con-tact. Ambtenaren en medewerkersuit de bedrijven maken kennis met descholen in de stad en de kinderenleren andere volwassenen kennenbuiten hun bekende kring. De relatieverbetering leesvaardigheid en ver-betering taalbeheersing is natuurlijkduidelijk.’

Heeft u deze week nog voorgelezen opeen van de basisscholen?‘Regelmatig bezoek ik scholen. Datvind ik erg belangrijk. Voorlezen doeik ook. Onlangs nog bij de kinderop-vang De Dikke Deur. Ook treed ik opals jurylid tijdens een landelijke voor-leeswedstrijd bij een pabo in Rotter-dam. Voorlezen is gewoon leuk, maarook goed voor de ontwikkeling vankinderen. Kinderen kunnen heerlijkopgaan in een mooi verhaal.’

Ook de basisscholieren in Surinamekennen taalproblemen. De aan hetLeeshulpproject gelieerde StichtingSchoolhulpproject Suriname trekt zich(sinds 2006) het lot van deze kinderenaan en verzendt elk jaar enorme hoe-veelheden overtollige schoolmeubels,computers en ook boeken naar basis-scholen. Wat vindt u ervan dat er in-middels zeker 100.000 boeken overzeezijn gegaan? Vindt u het een goedezaak dat al zo’n 1.000 Rotterdamsespijbelaars door HALT op de boekenaf-deling van deze Stichting hebben ge-werkt?‘Het werk van de Stichting School-hulp Suriname is geweldig. 100.000boeken zijn een hoop mooie verhalenen eindeloos veel kennis. Het isprachtig dat we op deze manier Suri-naamse kinderen kunnen bereiken enstimuleren in hun taalontwikkeling.’

6

Modernisering van een raadhuisroept extra problemen op. Nieuwmeubilair is in aantocht, maarwat te doen met die prima bruik-bare kantoormeubelen. Vrijwilli-gers van het SchoolhulpprojectSuriname bieden uitkomst. Dusstaan zij op een snikhete zomer-dag in Rozenburg in korte broekomvangrijk meubilair te ontman-telen en vervoerklaar te makenvoor lagere scholen overzee.

Het inmiddels vernieuwde dagelijksbestuur van deze deelgemeente isuiteraard nieuwsgierig gewordennaar dit omvangrijke project. Hoefikst de Stichting SchoolhulpprojectSuriname het om sinds de start inaugustus 2007 elk jaar tien zeecon-tainers met goederen te versche-pen? Cees Verschoor kan uitleggeven. Midden december 2011schaart het voltallige bestuur zichom de tafel en luistert geboeid naarzijn presentatie over oorsprong en

ontwikkeling van een echt Rotter-dams project. Het wordt geken-merkt door:• grote betrokkenheid bij minder

bedeelde schoolkinderen, • geen dikke beleidsplannen

maken, maar pragmatisch werkenen

• het mobiliseren van vele en di-verse hulpverleners-van-buiten.

In het vizier Op deze laatste manier kwam ookde deelgemeente Rozenburg in hetvizier en staat het voormalige meu-bilair van het raadhuis binnenkortin Surinaamse schoolgebouwen.Maar er volgt nog meer. Want het raadhuis vernieuwde zijnict-apparatuur en daarmee kwamenook de ‘oude’ computers ter beschik-king voor het project. Voorzien vande modernste onderwijsprogram-ma’s (Muiswerk) zullen zij dienstgaan doen in het tweede computer-centrum voor scholieren, op te zet-

ten in Nickerie - het eerste staatsinds april 2011 op de Openbareschool Jarikaba in Paramaribo (Lei-ding/Saramacca). De realisatie kantot stand komen mede dankzij hulpvan het Cees Potfonds in Utrecht. In-middels wordt al voorzichtig nage-dacht over een derde centrum waarscholieren computervaardighedenkunnen opdoen. Suriname telt ca. 300 basisscholen.De foto’s die rondgaan tijdens deontmoeting met de bestuursledentonen hoe erbarmelijk klaslokalener vaak uitzien. Zo’n 240 scholenhebben een aanvraag voor tafels,stoeltjes en kasten bij de Stichtingingediend en inmiddels zijn 150scholen geholpen. Die meubels zijnveelal ter beschikking gesteld doorscholen uit Zuid Holland. Daarnaastgaan veel boeken naar Suriname;de Stichting promoot ‘het lezenthuis’ met specifieke leermiddelen,zoals de methode Veilig Leren Lezen.

Deelgemeente Rozenburghelpt Surinaamse schoolkinderen

’Elke donatie is het dubbel en dwarswaard’De dagelijks bestuurders van de Rotterdamsedeelgemeente Rozenburg hebben veel bewon-dering voor de werkers in het project School-hulp Suriname. Zij zijn blij een steentje tehebben bijgedragen. Dat blijkt uit hun reactiesnadat Cees Verschoor gepassioneerd de achter-gronden heeft belicht.

‘We zijn blij dat onze ‘oude’ afgeschreven computersen kantoormeubelen een goede bestemming krijgenin Suriname’, stelt voorzitter Paméla Blok. ‘Als bestuurvan Rozenburg vinden we het project een fantastischinitiatief en bewonderen de vrijwilligers die zich methart en ziel inzetten. Als je de foto’s ziet van de om-standigheden van Surinaamse basisschoolkinderendan weet je dat elke donatie het dubbel en dwarswaard is.’

Portefeuillehouder Frank Schellenboom: ‘Het is fijnom te weten dat nog bruikbare spullen niet op eenvuilnisbelt terecht komen, maar bij mensen die hetgoed kunnen gebruiken. Kinderen hebben recht opgoed onderwijs en met deze hulp kunnen ze dat on-derwijs op een normale manier volgen. Gemeentenen deelgemeenten dragen zo een steentje bij aan deondersteuning van het onderwijs in Suriname. Hierbijwil ik ook andere gemeenten en bedrijven oproepenom deze stichting financieel en met goederen testeunen.’

Portefeuillehouder Arie Mol: ‘Ik sluit mij aan bij mijncollega-bestuurders. Goed onderwijs en de daarbijbehorende benodigdheden zijn erg belangrijk voorde toekomst van een kind. Met het afstaan van onsafgeschreven meubilair dragen wij een steentje bij.’

Vlnr: bestuurder Arie Mol, medewerker dienstverlening CeesEekhout, Cees Verschoor (St. Schoolhulp), Aad Stuivenberg(St. Schoolhulp), secretaris deelgemeente Cor van den Hoek,bestuurder Geertje Timmer-de Jonge, bestuurder FrankSchellenboom en de voorzitter van het bestuur deelge-meente, Paméla Blok-van Werkhoven.

7

Scholen hebben er over het algemeengrote moeite mee om oud meubilairaf te voeren als grofvuil, en dat stellenwij zeer op prijs. Zij weten dan dat erin Suriname kinderen aan gammeletafeltjes werken, met voor zich een to-taal versleten boek uit 1984 en zittendop een stoeltje van thuis – want deschool had ze niet meer.De vrijwilligers van ons project zijn deafgelopen vijf jaar 274 keer met dePiekFijnVrachtauto van de Roteb oppad gegaan om schoolmeubels op tehalen in Rotterdam en omstreken -meestal op zaterdagen. Met de be-stelauto van de stichting zijn tijdenseen paar honderd ritten tienduizen-den boeken naar onze opslag ge-bracht. Totnutoe gebeurt dat allesalleen in de provincie Zuid-Holland.In e-mails waarin meubels of boekenworden aangeboden staat steevastdat die in de weg staan en dat ze zospoedig mogelijk moeten worden

weggehaald. Dat is niet altijd eenvou-dig. Het lastige van de maanden sep-tember tot en met maart is, dat ermeer wordt aangeboden dan dat erritten kunnen worden gemaakt – werijden bij daglicht, en onze vrijwilli-gers zijn dan aangewezen op de zater-dag. In de rest van het jaar kan ookdoordeweeks worden gereden. Som-mige scholen kiezen ervoor om despullen te komen brengen. Ook datstellen wij natuurlijk zéér op prijs.

Boeken en posters zijn welkom!Natuurlijk zijn ook allerlei boekenwelkom, zoals die van de taalmetho-den Veilig Leren Lezen, TaalLeesLand ofLees Maar Door. Weliswaar wordendeze methoden op Surinaamse scho-len niet gebruikt, maar we kunnen dieboeken wel benutten voor een Thuis-LeesVariant: die worden dan uitge-leend, zodat de kinderen thuis hunvaardigheid kunnen vergroten.

Voor sommige boeken bestaat geenbelangstelling, zoals die over verkeerof de Nederlandse geschiedenis: inSuriname wordt links gereden en hetland heeft zijn eigen geschiedenis.Knuffels, puzzels en posters zijn even-zeer welkom in Suriname. Hoe meerwij de lokalen kunnen opleuken des tebeter. Ook computers sluizen wij doornaar hen. En heeft u nog spullen voorgehandicapte kinderen, schroom nietcontact met ons op te nemen: CG.Verschoor@Rotterdam.nl

Tot slotHoe kan men een vervoersprobleemcreatief oplossen? Een voorbeeld uitde praktijk: Per telefoon werden onsaangeboden drie dozen Veilig LerenLezen – let wel, door een school uit deAchterhoek… Na onze reactie - ‘kuntu die komen brengen?’ - werd heteven stil aan de lijn. Wij reageerdenmet: ‘Maar dat brengen mag ook de

komende twee maanden’. Die moge-lijkheid werd aangegrepen: Iemanduit Berkel en Rodenrijs op familiebe-zoek in de Achterhoek haalde dedozen op en bracht ze netjes naaronze opslag.

Is ons oude meubilair noggeschikt voor scholen inSuriname? Heel beslist!

Bijna dagelijks komt per e-mail de vraag binnen: ‘Kunt u ons oude school-meubilair nog gebruiken voor Suriname?’ Wij van het SchoolhulpprojectSuriname zeggen niet gauw ‘nee’. Dus komen er zo maar honderd leer-lingsetjes binnen. Soms worden er boeken bij gedaan, bijv. een completemethode Lees Maar Door.

Enkele tips

• Blijf vooral zorgvuldig omgaan met het ‘oude‘schoolmeubilair tot het wordt opgehaald. Staan de tafeltjes en stoeltjes drie weken buiten(in de regen) dan hebben de kinderen in Suri-name er niets meer aan.

• Soms worden alleen honderd tafeltjes aangebo-den. Onze voorkeur gaat echter uit naar leerling-setjes, dus tafels én stoelen. Wij sorteren deze dannaar hoogte, zodat elk kind straks aan de juistecombinatie kan zitten.

• Bij de indeling van het transport geven wij eenhogere prioriteit aan het ophalen van honderdleerlingsetjes dan aan vier schoolborden. Dezelaatste zijn lastig te vervoeren en vooral te sjou-wen. Probeer als school bij de aankoop van digi-tale schoolborden te bedingen, dat de leverancierde oude borden naar de opslag van onze stichtingbrengt. Voor alle duidelijkheid: de contragewich-ten van schoolborden behoeven niet te wordenmeegegeven,want de meestal bordkartonnenwanden van schoollokalen in Suriname kunnendie niet dragen.

• De meeste scholen begrijpen best dat onze stich-ting uitsluitend met vrijwilligers werkt en dat wedus niet ‘op afroep’ klaar kunnen staan. Voor dievrijwilligers is het prettig werken met een leukschoolteam, vaak geassisteerd door ouders vanleerlingen. Over het algemeen lukt dat heel goed.

Twee klankplaten: boven zoals diewordt gebruikt in Suriname. Onder eenafgeschreven exemplaar uit Nederland.

8

Hun beroepsleven verschilt, maarvoor beiden staat de school centraal.Hoe komt een 20-jarige ertoe haarthuis te verlaten en het warme kli-maat te verwisselen voor de kiltevan Holland? Gladys bekent dat diteigenlijk niet het plan was. Zij zouhaar opleiding ‘verzorgende beroe-pen’ in Nederland afmaken, het liepanders.‘Want ik kwam hier mijn man

tegen, ook een Surinamer, wetrouwden en vonden werk. Op 1april 2000 (geen grap!) begon ik alsvrijwilligster bij De Klimop. Tweejaar later kwam ik in vaste dienst alsadministratief medewerkster en nuben ik conciërge. We hebben inmid-dels twee kinderen, de oudste doch-ter (20) studeert pedagogiek, eenzoon (18) zit op het mbo. We zou-den dolgraag teruggaan naar Suri-

name, want mijn ouders zijn opleeftijd en die zou ik nog zo graageen aantal jaren dichtbij willen heb-ben. Maar we hebben hier ons werken onze kinderen straks ook.’

Bezige bijHaar zus Jane is de een na jongstevan het grote gezin (7 kinderen). Zeis Suriname trouw gebleven, onder-wijzeres geworden en opgeklom-men tot leider van een van degrootste lagere scholen van Suri-name: de Clarkeschool met 815leerlingen, die allerminst uit welge-stelde families komen. Jane: ‘We hebben nog nooit eenkind geweigerd. Alle kinderen heb-ben recht op onderwijs, waar zij ook

vandaan komen. Onze school be-hoort tot de African Methodist Epis-copal Church (AMEC).’Naast dit werk geeft zij drie avon-den per week ‘rekenen’ en ‘Neder-lands’ op de Surinaamse AvondTechnische school - Gladys noemthaar ‘een bezige bij’. Ontspanningvindt Jane in varen en vissen: gere-geld wordt de hengel uitgeworpenin de zijtakken van de Commewijne-rivier of aan de monding, bijBraamspunt. Regelmatig zit er eenvis aan haar haakje.

Een wereld van verschilDe openbare basisschool De Klimopis vergeleken met die van Jane eenkleintje – hoofdvestiging en depen-

Surinaamse zussen kozen voor ‘onderwijs’

Jane werkt in Paramaribo, Gladys in Rotterdam

Het boek gaat voortaan mee in de rugzak ‘Thuis lezen’ kan uitkomstbrengenMet ‘het boek’ is het in Surinameheel triest gesteld. Thuis heefthet Surinaamse kind misschienéén boek, waar het Rotterdamsekind een plank vol heeft staan.Op de lagere scholen in deze re-publiek wordt nog gewerkt metde taalmethode Taal voor jou uit1984!

Wie rondgaat bij de scholen in Suri-name ontdekt snel met welk armzaligmateriaal leerkrachten en leerlingenmoeten werken. Een rolletje plakbandis nodig om de bladzijden van hetleesboek bij elkaar te houden. Vooreen minister van Onderwijs zou dateen bron van ergernis moeten zijn.Het beheersen van de taal is immerszó belangrijk - bij het leren van elk

ander vak is dat een voorwaarde.Het Schoolhulpproject krijgt jaarlijkstienduizenden boeken van scholenuit Zuid-Holland en dat heeft me ophet idee gebracht de ThuisLeesVariantin Suriname te introduceren. Inmid-dels zijn daarvoor al veel boeken naarscholen verzonden. Hoe werkt die?Als voorbeeld: aan een meisje op deClarkeschool in Paramaribo wordt eenboek uitgereikt. Het kind neemt hetin de rugzak mee naar huis en heeftdan zo’n drie weken de tijd om het telezen. Daarna wordt het omgeruildvoor een ander exemplaar. In de rugzak van zo’n leerling kan eenboek zitten van Veilig Leren Lezen, deLeessleutel, Lang zullen ze lezen of vanTaalLeesLand. Als het kind het kanopbrengen om dagelijks een stuk of

zeven bladzijden te lezen dan zal deThuisLeesVariant zeker vruchten af-werpen. De eerste berichten van‘groep 6’ van de openbare school Javaweg zijn bemoedigend. Uiteraardhoud ik contact met de scholen omhet resultaat te vernemen.

Cees Verschoor

Schoolleider Jane Ladi (links) van deClarkeschool in Paramaribo (Sunnypoint)heeft het boek-voor-thuis meegegevenaan een van haar leerlingen. Het is eennieuw instrument van het Schoolhulp-project om het lezen te stimuleren. Debedoeling is dat de leerling iedere dageen paar pagina's leest en als het boekuit is overstapt naar het volgende deeluit de serie.

Beiden zijn geboren in Suriname en zijn zussen, opgegroeid in eenwarm gezin. De een is nu schoolleider in Paramaribo, de ander conciërgevan een school in Rotterdam. Hun banden zijn sterk gebleven. Dat blijktsnel aan wie mag meeluisteren tijdens een telefoongesprek overschoolleven hier en in Suriname: Een gesprek tussen Jane Ladi (37) vande Clarkeschool in het district Wanica, omgeving Sunny Point, en GladysBhikha (45) van ‘De Klimop’ in de Provenierswijk van Rotterdam.

9

dance tellen samen ca. 250 leerlingen. Ook de outillage hier is duidelijk van eenandere snit: moderne apparatuurzorgt voor digitaal ondersteund on-derwijs en het beheer daarvan iskennelijk aan Gladys toevertrouwd.Zij komt met enige regelmaat inSuriname en heeft natuurlijk ookrondgekeken op de school van haarzus: een wereld van verschil verge-leken met haar plek in Rotterdam.‘Nee, je kunt beslist niet zeggen datde welvaart wereldwijd eerlijk ver-deeld is.’ Ze is blij voor Jane dat haar school-gebouw nu is uitgebreid en dat hetSchoolhulpproject haar recent van240 ‘nieuwe’ tafeltjes en stoeltjesheeft voorzien. Een foto uit de oudesituatie toont leerlingen in eenschrijnende situatie. Weliswaar zit-ten nu kinderen aan fraaie stevigeEromes-leerlingsetjes, maar ge-drieën zitten ze aan twee tafeltjes.‘Dat mag gezellig lijken, maar is na-tuurlijk niet goed’.

GeldzorgenHaar zus is dan ook vol lof over dehulp van de Rotterdamse stichting.Aan meer hulp wordt gewerkt.

Project-leider Cees Verschoor, on-langs met vakantie in Suriname, bezocht de Clarkeschoolen sprak onomwonden van ‘demeest trieste school die hij in deRepubliek Suriname heeft gezien’.Maar Jane Ladi hoor je niet klagen.Na enig aandringen geeft zij toe datde financiële situatie haar telkenszorgen geeft. Behalve van AMECkomt het geld van het Ministerievan Onderwijs van Suriname. Hetsubsidieert het bijzonder onder-wijs, zij het heel mondjesmaat. ‘Vande ouders van onze leerlingen vra-gen we een jaarlijkse bijdrage van62,50 Surinaamse dollar, ongeveer15 Euro. Maar een groot aantal kanzo’n bedrag niet betalen, die gezin-nen zijn gewoon te arm.’

Enorme inspanningEen zo grote school draaiende hou-

denvergt

een enormeinspanning. Het

onderwijs zelf kost geld, maardaarnaast vragen nog geheel an-dere zaken aandacht. Jane verteltover kinderen die zonder eten ofdrinken naar de Clarkeschoolkomen en over leerlingen met ge-scheurde kleding. ‘Wij springen inmet een project voor schoolvoe-ding. Geregeld houden we ook ac-ties om kleding in te zamelen.’ Is zij tevreden met de subsidies vanhet Ministerie voor alle arbeid?Heel voorzichtig klinkt het: ‘Niet he-lemaal. Als je het vergelijkt metwat elders kennelijk wel mogelijkis, zou er veel meer kunnen wordengedaan.’Dat is voor Jane echter geen redenom bij de pakken te gaan neerzit-ten. Er staan voldoende plannen opstapel en op een creatieve wijze

wordt gekeken hoe deze te realise-ren. Zo heeft een bedrijf zich bereidverklaard de sanitaire wensen tevervullen. Er zijn enkele ouders be-naderd, die vaders van leerlingengaan werven voor het schilderwerk.‘En de steun van het Schoolhulp-project in Rotterdam is natuurlijkgeweldig. Iedereen is trots op hetmooie meubilair dat we met de 40ezeecontainer hebben gekregen.’

DrijfveerWaar haalt deze jonge schoolleideruit Paramaribo haar energie van-daan om dit werk te doen, wat ishaar drijfveer? Zij heeft wel meeraanbiedingen gehad om elders aande slag te gaan. Toch bleef zij deClarkeschool trouw.‘Toen ik begon elf jaar geleden had-den we bijna 300 leerlingen envandaag ruim 800. Om die groeimogelijk te maken moesten we ge-regeld andere locaties vinden. Tel-kens zijn we erin geslaagd al diekinderen op te vangen. We hebbenervoor gebeden en dan krijg je ookde kracht van God om door te gaan.Ik geloof echt dat dit mijn roepingis’.

Vakantie houden in Suri-name kan snel ‘ontaarden’ ineen werkbezoek. Dat over-kwam althans Cees Ver-schoor en enkelevrijwilligers van het School-hulpproject, Willem de Ruij-ter en zijn zoon Jef. Hetbloed kruipt tenslotte waarhet niet gaan kan.

In oktober 2011 vertrokken zij voorenkele weken naar dit mooie land.Koud waren zij op het John A. Pengelvliegveld geland of zij belandden ineen uitbundig feest met vrolijk uitge-doste Marrons: want 10 oktober bleekeen van de vele nationale feestdagenen dus waren de scholen gesloten. Maar dat uitstel was allerminst afstel.In sneltreinvaart werden diverse scho-len aangedaan om de relatie met het

project Schoolhulp te verstevigen,zelfs diep in het binnenland, bij ‘de in-dianen’. Na een overnachting in eenhangmat in de bush werd de JohanCheliusschool bezocht.Op de openbare school Javaweg in Paramaribo kreeg uiteraard aandachthet effect van de ThuisLeesVariant –een extra stimulans ter verbeteringvan de leesvaardigheid van scholie-ren. Op de Jarikabaschool realiseerde‘Schoolhulp’ het eerste computercen-

trum voor scholieren. Met een snelovergekomen delegatie uit Nickeriewerd daar de inrichting van eentweede centrum doorgenomen. Mo-gelijk dat op termijn zelfs een derdecentrum in Suriname kan worden in-gericht – daarom volgde ook een ge-sprek op de Sint Benedictusschool.Cees Verschoor: ‘We zijn gestart engaan werken aan het vervolg.’

Vakantie houden in Suriname?

Toch maar even kijkenbij de scholen

Steun Schoolhulp!Behalve met schoolmeubilair en boeken kan men de stichting Schoolhulppro-ject Suriname steunen met een financiële bijdrage. Deze is fiscaal aftrekbaar,omdat de stichting een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) is. De gift iswelkom op rekeningnummer 2111634 bij de INGbank ten name van StichtingSchoolhulpproject Suriname, p/a Shri Sarawatieschool, Postbus 6361, 3002 AJRotterdam. Voor meer informatie: zie www.shps.nl of informeer via cg.verschoor@rotterdam.nl

Schoolhulp Suriname in 2011Alles overziendewas het tóch eenheel goed jaarVoor de Stichting Schoolhulpproject Surinameen de (zuster) Stichting voor de scholen van Su-riname te Paramaribo was 2011 een heel goedjaar. Het kenmerkte zich door uitersten. Zo leedde stichting in Nederland onder de koperdief-stallen en vernielingen in de opslag aan de In-dustrieweg 135. Maar gelukkig heeft degemeente Rotterdam het project geholpen aanhet degelijke pand aan de Vlaardingweg 36.

Alle vrijwilligers gingen gebukt onder de gevolgen vanhet criminele werk. De ravage was dan ook enorm: • de bekabeling verdwenen, en dat betekent geen

elektriciteit en dus evenmin licht, lift en verwarming,

• de kelder veranderd in een ‘zwembad’ met zeventigcentimeter water,

• een leeg gespoten poederblusser die de boekenaf-deling deed ogen als een sneeuwlandschap.

Doel gehaaldIn maart vond de verhuizing plaats naar de nieuwe op-slag. Vrijwilligers en bestuur wisten er hun draai snelte vinden. Samen werden voor het vierde achtereen-volgende jaar toch tien zeecontainers ingeladen. Daar-mee realiseerde de Stichting 62,5% van het einddoel.Er werden al 150 scholen blij gemaakt - er resterennog ca. 90 scholen. Zo’n 15.250 kinderen kregen eenbeter leerlingsetje. Ook werd de ThuisLeesVariantgeïntroduceerd. Een van de hoogtepunten was de opening van het eer-ste computercentrum op de openbare school Jarikaba:naar verluidt kunnen de leerlingen er al aardig mee uitde voeten. De aanvoer van schoolmeubilair stagneerde nimmer.Met de PiekFijnVrachtauto werden 49 ritten uitge-voerd. Zonder geld echter geen transport en ook hetgeld om die tien zeecontainers te verschepen kwambinnen.In 2011 had de Stichting opnieuw veel HALT-jongerenover de vloer, vooral spijbelaars van school, en zij ver-richtten goed werk. Het bestuur gaat met de vrijwilli-gers verder op de ingeslagen weg. Verwacht wordt heteinddoel in drie jaar te kunnen bereiken.

Van augustus 2007 t/m januari 2012zijn 46 containers op transport ge-gaan, een belangrijke kostenpost voorde Stichting. De komende jaren zullende kosten flink omhoog gaan als ge-volg van de huur die de gemeenteRotterdam vraagt voor de nieuwe op-slag aan de Vlaardingweg 36 te Rot-terdam (€ 27.000 per jaar). Voor 2011compenseerde de gemeente de huurdoor een donatie van dit bedrag in2010.

Veel dank De Stichting werd in mei 2006 opge-richt en in december 2006 begonnende vrijwilligers met het ophalen vanmeubilair (enz.) bij scholen in Rotter-dam en omgeving. In augustus 2007werd de eerste container ingeladen.Tijdens de periode 2006 t/m 2010 be-droegen de inkomsten in totaal bijna

€ 261.000. Het bestuur bedankt al dieinstellingen voor hun financiële on-dersteuning. Niet onvermeld mag blij-ven het geld dat Nederlandseschoolkinderen bijeen brachten doordeelname aan een sponsorloop. Be-langrijke sponsors vond het bestuurook in de Club van 200. Aan deze clubnemen personen deel, die jaarlijks eenvaste bijdrage storten op de rekeningvan de Stichting. Vanaf de start vanhet project kreeg de Stichting ook ma-teriële steun. De gemeente Rotterdamzorgde van 2006 t/m 2010 voor (gra-tis) opslagruimte aan de Industrieweg135. De vrijwilligers konden voor hetophalen van meubels gebruik makenvan vrachtwagens van de Roteb en erwas een bestelwagen voor het opha-len van o.a. boeken, van Slager Auto-materialen BV te Rotterdam. Ookbinnen de opslag was materieel be-

schikbaar gesteld voor het verplaatsenvan alle goederen. Het bestuur is desponsors daarvoor zeer erkentelijk.

Vrijwilligers Die dank geldt natuurlijk zeker voor aldie vrijwilligers die zich inzetten voorhet project: bij het ophalen van meu-bilair en boeken, het selecteren daar-van en het inladen van de container.Daarnaast waren vrijwilligers betrok-ken bij speciale acties van de Stich-ting, zoals bij de verkoop van loten,paaseitjes en kerstkransjes. Het zalduidelijk zijn dat het project onmoge-

lijk kan worden afgerond zonder deblijvende steun van alle personen, be-drijven en instellingen. Alle hoop isdan ook op die inzet gevestigd.

Aad Stuivenberg, penningmeester

Kort na het verschijnen van dit Magazine zal ook de Jaarrekening2011 van de Stichting gereed zijn.Belangstellenden kunnen daar-voor contact opnemen via cg.verschoor@rotterdam.nl

Zo’n 90 tot 95 % van alle kosten van de Stichting Schoolhulp-project Suriname zijn direct verbonden met de verzendingvan al die meubels, boeken en computers voor schoolkinderenoverzee. De belangrijkste kostenpost vormt het vervoer van40 ft HC zeecontainers: elke verscheping kost vandaag ca. € 4.000 en elk jaar gaan er tien naar Paramaribo.

Mei 2005Een delegatie vanuit het Rotterdamseonderwijs ziet op een werkreis in Suri-name dat er hulp geboden moet wor-den. Cees Verschoor neemt hetinitiatief en gaat aan de slag.

Mei 2006Oprichting Stichting Schoolhulppro-ject Suriname in Nederland en Stich-

ting voor de Scholen in Suriname.Oktober 2006Eerste van vele ritten door vrijwilligersmet de Piekfijn vrachtwagens ommeubilair op scholen in en om Rotter-dam op te halen.

Augustus 2007Eerste 40 feet High Cube zeecontainerverscheept.

Oktober 2008Feest en open dag in de opslag aan deIndustrieweg 135. Cees Verschoor is40 jaar bij de gemeente en hij geeftgeen receptie maar een fund raisingparty.

November 2009Vijfentwintigste container verscheept.

April 2011Op de Openbare Basisschool Jarikabain Saramacca wordt het eerste door deStichting gerealiseerde computerlo-kaal geopend.

Juni 2011Feest en open dag in het nieuwe on-derkomen aan de Vlaardingweg 36.

Mei 2012Vijftigste zeecontainer verscheept.

Januari 2015Het project is afgerond. Er zijn 75 con-tainers verscheept. 250 basisscholenin Suriname zijn geholpen met tafels,stoelen, kasten, computers, boeken ennog veel meer. 20.000 Surinaamseschoolkinderen zitten op een stoeltjeen aan een tafeltje die met één van decontainers zijn gekomen.

Pieter Bol, voorzitter

Laat de feiten spreken:Tien mijlpalenSchoolhulpproject

Kan het Surinameproject zonder giften,subsidies, fondsen en vrijwilligers?

11

IK DOE GRAAG MEE EN MELD MIJ AAN! Ja, ik wil een groepje kinderen op een basisschool regelmatig begeleiden bij het lezen.Ik geef mij op als vrijwilliger voor het project Leeshulp Rotterdam.� Ik wil één maal per week leeshulp geven (dat is ca 30 keer per schooljaar).� Ik wil één maal in de twee weken leeshulp geven.� Ik wil eerst meer informatie over het project Leeshulp.

Ja, ik wil mij gaan inzetten voor het Schoolhulpproject Suriname te Rotterdam� Ik wil één maal per maand meehelpen met sjouwen van schoolmeubilair.� Ik wil één maal per maand op zaterdagochtend de bestuurder zijn van de vrachtauto.� Ik wil in de weken voor Pasen meehelpen met de verkoop van paaseitjes.� Ik wil één maal per maand meehelpen met het sorteren van boeken.� Ik wil tien keer per jaar meehelpen met het inladen van de zeecontainer.� Ik wil voor € 25 per jaar lid worden van de Club van 200.

Uitknippen en opsturen aan: Cees Verschoor Leeshulp-/Schoolhulpproject, p/a Galvanistraat 15, 3029 AD Rotterdam, SO / EP-II, Kamer 01.56Tel. 010-4896340 of 06-18670123 of 06-18670002E-mailadres: cg.verschoor@rotterdam.nl

Paaseitjes ookdit jaar te kusten te keur

Nieuw plekje onder de zonOpslag verhuisde naarVlaardingweg 36

BONNaam:

Organisatie/bedrijf:

Afdeling:

Tel.:

E-mail:

Ook dit jaar verkoop van paaseitjes voor het Suri-naamse kind in de hal van Europoint. De gevuldepaaseitjes zullen royaal bij de chocoladefabriekworden ingeslagen. De verkopers van de eitjesgaan hun best doen om Advocaat, Praliné biscuit,Orange, Tiramisu, Vanille-crisp, Cappuccino en Cho-colade Mousse aan de man te brengen. De winst per zakje komt ten goede aan SHPS. Hetstreven is om onder de winkelprijs te blijven.

De Stichting SchoolhulpprojectSuriname heeft in 2011 haar intrek genomen in het pandVlaardingweg 36 in Rotterdam-Spaansepolder. Vergeleken metde vorige opslag aan de Industrie-weg 135 is dit een flinke verbete-ring, zeker voor de velevrijwilligers.

Zo’n 150 gasten namen tijdens defeestelijke Open Dag op 18 juni eenkijkje in het nieuwe onderkomen. Dedag markeerde de afsluiting van eendonkere periode in het oude gebouw,gekenmerkt door inbraken en water-overlast - toch wisten de vrijwilligershet tempo van tien verschepingen perjaar te handhaven. Het nieuwe pand telt vele vierkantemeters op de begane grond. De Piek-FijnVrachtauto’s kunnen er tot onderde roldeur komen, waardoor het (re-genvrij) uitladen een peulenschilletjeis. Voor Willem Melis en Arnold Helle-mons is dit mooi meegenomen bijhun sjouw- en selecteerwerk van allemeubels. Ook bij de roldeur van deboekenafdeling komt de bestelautonu moeiteloos binnen en kan JoopBakkeren - de man van de ritjes – erzijn zware lading schoolboeken los-sen. Daarna verrichten Jef de Ruijteren Maarten v.d.Nagel het stempelenen selecteren van de boeken, gehol-

pen vaak door HALT-jongeren. Aan de achterzijde van het pandwordt tien keer per jaar een zeecon-tainer ingeladen. Tussen het beganegrondniveau en de container is eenhoogteverschil. Jan Kok en Willem deRuijter hebben ter overbrugging eenheuse hellingbaan gemaakt. Cha-peau! Via die weg gaan de hulpgoe-deren de container in: werk voor o.a.Patrick van der Hoeven en Soerin Soe-bedar. Dan is het aan Aad Stuivenbergen zijn mannen om alles vakkundig testouwen: slecht inladen kan leiden toteen flinke kostenpost. Het pand herbergt ook nog een com-puterafdeling. Daar worden de com-

puters eerst ‘leeg’ gemaakt om ze ver-volgens te vullen met onderwijspro-gramma’s – een tweedecomputercentrum voor scholierenkomt dit jaar in Nickerie.Alle ruimten op de begane grond ont-beren centrale verwarming. Wij zijndan ook heel verguld met de wel ver-warmde bedrijfswoning op de eersteverdieping. Na het inladen van eenzeecontainer - altijd op zaterdag - ge-bruikt de veertienkoppige ploeg eenkostelijke broodmaaltijd, die of doorYasmina Bolat of door Tartia Marengomet liefde is klaargemaakt.

Cees Verschoor