Een week later zit Daphne vrolijk in haar kamer met het poppenhuis te spelen. Ze is nog steeds dol op het huisje en ze speelt er ook het liefst de hele dag mee.

Terwijl Nora de krant pakt, dwalen haar gedachten voor de zoveelste keer naar Paul Ferris en zijn sexy warrige haar. Zijn groengrijze ogen houden haar elke nacht wakker, en bezorgen haar slapeloze nachten.

Om de gedachten aan Paul te verdrijven, probeert ze daarom de krant te lezen. Na een paar artikels komt ze erachter dat het niet echt helpt. Op bijna elke foto ziet ze wel het gezicht van Paul. Met een zucht legt ze de krant weg.

Ze hoort Daphne vrolijk met haar poppen spelen. Even geniet ze van het lieve stemmetje van haar dochter en vergeet ze de man die haar elke avond tart met zijn mooie lach.

Als Paul weer in haar gedachten verschijnt, zet ze de tv aan en kijkt naar het nieuws. De man op tv babbelt over het weer, maar Nora heeft geen idee wat de man allemaal zegt.“Dit heeft geen zin,” zucht ze en staat op.

Omdat ze ziet dat buiten de zon nog schijnt, loopt ze naar Daphne’s kamertje.“Zullen we even buiten in je speelgoedbadje spelen?” Meteen lichtten Daphne’s ogen op.“Ja! Badje! Badje!” roept ze vrolijk en loopt voor haar moeder uit het balkon op.

Nora doet de kleertjes van Daphne uit, zodat ze in het water kan spelen. Daphne heeft alleen nog maar haar luier aan. Vertederd kijkt Nora toe hoe haar dochter in het badje speelt.

Vrolijk spettert ze het water rond en speelt met de eendjes die haar moeder in het badje heeft gelegd. Nora beseft hoeveel geluk ze heeft met haar dochter. Ze zou haar voor geen goud willen ruilen, al is ze nog wel eens bang dat ze Daphne geen goede toekomst kan bieden. Het geld komt niet van de bomen.

Als Daphne uitgekeken is op de eendjes, staat Nora op en hurkt bij haar dochter neer. Ze kietelt het meisje, terwijl die kraait van plezier!

Dan vind Nora het genoeg geweest en tilt Daphne op en maakt haar droog met een handdoek. Zelf is ze ook niet echt droog meer.

Als ze Daphne omgekleed heeft, wil Nora zichzelf ook omkleden als ineens de telefoon gaat. Verbaasd kijkt Nora naar de telefoon en zet dan Daphne op de grond. Aarzelend loopt ze naar de telefoon toe en wacht totdat die nog een paar keer overgaat, voordat ze opneemt.

“Hallo?” zegt ze als ze de telefoon opgenomen heeft. Een zware schorre stem aan de andere kant van de lijn bezorgen haar tintelingen in haar buik.“Hallo, met Paul Ferris! Ik vroeg me af of je vanavond zin had om iets met me te gaan eten?” Een tel lang weet Nora niets uit te brengen en staat met haar mond vol tanden.

“Het spijt me! Ik overval je hier natuurlijk mee! Denk er maar over na hoor als je wilt! Het kan ook een andere keer. Volgend weekend bijvoorbeeld?” Nora voelt aan dat hij snel op wilt hangen.“Nee! Ik… eh, wil graag met je gaan eten!” Ze hoort een diep gelach waar de haartjes op haar arm in goede zin overeind zijn gaan staan.

“Ok, ik kom je om zes uur halen!” Na die woorden hing hij op en na een paar minuten beseft Nora dat ze nog steeds met de hoorn in haar hand voor zich uit staat te staren. Dan komt ze ineens in beweging en loopt naar haar slaapkamer waar ze meteen een lade opentrekt.

Ze heeft een lange lichtroze jurk uitgekozen en laat hem trots aan haar dochtertje zien. Deze wiebelt onrustig op de grond heen en weer en steekt haar handjes uit naar Nora. Meteen tilt Nora haar op.

Ze kietelt het meisje weer en deze schatert het uit van het lachen. Daardoor ontspant Nora zich een beetje en probeert ze de zenuwen uit zichzelf te krijgen. Wat niet lukt.

“Mama lief! Ikke ook jurk?” zegt Daphne met haar allerliefste stemmetje. Meteen smelt Nora en belooft dat ze een hele mooie jurk voor Daphne gaat kopen. Ze knuffelt het kleine meisje en heeft niet door dat er een vieze vetvlek op de trui van Daphne zit. Pas als ze Daphne op de grond zet en nog even in de spiegel kijkt, ziet ze dat er nu ook op haar jurk een vieze vlek zit.

Teleurgesteld loopt Nora weer naar de kast om een andere jurk aan te trekken. Met deze jurk wilde ze juist indruk op Paul maken.“Het is niet anders. Ik kan zo toch niet mee gaan eten?” zegt Nora tegen Daphne die haar na kijkt.

Stipt om zes uur staat Paul voor de deur. Ietwat zenuwachtig drukt hij op de bel. Hij hoopt dat hij er een beetje goed uitzag en dat hij indruk op haar kan maken. Dan hoort hij voetstappen achter de deur en gaat rechtop staan.

Als Nora de deur opendoet, staat Paul met zijn mond vol tanden. Ze ziet er prachtig uit in haar zalmroze jurk en bij wijze van begroeting neemt hij haar meteen in zijn armen. Hij voelt Nora verstijven zodra hun lichamen elkaar raken. Ook hij heeft het gevoeld.

Dan laat hij haar los. “Je ziet er prachtig uit,” zegt Paul en streelt haar wang. Gelukkig klinkt zijn stem niet anders dan normaal. Nora wiebelt zenuwachtig op haar hoge hakken heen en weer en zet een stap naar achteren.

“Kom binnen. De oppas voor Daphne is er nog niet.” Teleurgesteld dat de betovering is verbroken, loopt Paul achter Nora aan naar binnen. Meteen ziet hij de kleine dreumes die zijn hart ook heeft gestolen.

Hij gaat op de grond zitten en Daphne komt meteen bij hem zitten. Met open mond kijkt ze toe hoe Paul kiekeboe met haar speelt en elke keer als hij haar laat schrikken, ligt ze in een deuk. Nora bekijkt het tafereel met gemengde gevoelens en als ze tot de conclusie komt dat ze voor Paul begint te vallen, gaat de bel.

Er staat een bruinharig meisje voor de deur dat zich voorstelt al Lara. Nora schudt haar de hand.“Nora, zoals je al weet. Kom mee naar binnen, dan kun je ook meteen kennismaken met mijn dochtertje.”

Lara loopt achter Nora aan naar binnen. Paul kijkt van Nora naar de oppas en weer terug.“Ik had Daphne even in de stoel gezet, want ze begon moe te worden.”

Nora knikt. “Dat geeft niet. Het is ook al weer bijna bedtijd voor haar.” Ze haalt het kleine meisje uit haar kinderstoel en knuffelt haar even. “Zul je lief zijn voor de oppas?”

Paul heeft zich intussen ook voorgesteld aan de oppas en Nora komt erbij staan met Daphne op haar arm. “Dit is je oppas, meisje,” zegt Nora tegen haar dochter. Lara knikt verlegen en kijkt naar de grond.

Als Nora weer tegen haar begint te praten, kijkt ze met blozende wangen op.“Ik denk niet dat ik heel laat thuis ben, maar als je je nummer geeft, dan kan ik je altijd nog een berichtje sturen.”

De oppas knikt. “Mijn nummers liggen op de keukentafel, en als je honger begint te krijgen, er ligt genoeg in de koelkast.” Paul kijkt Nora glimlachend aan en kan niet wachten om haar mee naar zijn huis te nemen.

Nora zet Daphne op de grond en geeft haar nog een laatste zoen.“Dag schatje, veel plezier. Mama is even weg, en Lara legt je straks in bed. Lief zijn hé,” zegt ze nog één keer Daphne. Daphne knikt heftig.

“Mama lief!” zegt ze nog een keer, voordat Nora wilt vertrekken en met een brok in haar keel pakt ze haar tas. Ze zeggen nog gedag en dan vertrekken ze naar buiten. Het is nog steeds licht, maar het begint al te schemeren.

Het is nog een heel eind lopen naar het huis van Paul, maar dat vind Nora niet erg. Ze geniet er altijd van om door de straten van Starmoon te wandelen. Ook Paul vind het niet vervelend en haalt dan ook genietend diep adem.

Het kleine parkje waar ze langs lopen ziet er gezellig uit en Paul wilt dan ook het liefste even blijven staan, maar hij heeft het eten nog op het vuur staan, dus ze moeten opschieten. Nog steeds in stilte lopen ze verder.

Pas als het echt donker is, komen ze bij zijn huis aan. Nora staart met open mond naar het kleine huisje. “Het is net een vakantiehuisje! Wat mooi!”

Paul grijnst om de reactie van Nora en probeert zijn huis door haar ogen te zien. Hij is er zelf ook heel trots op, maar af en toe vind hij het wel eenzaam om hier te wonen.“Kom binnen. Het eten staat al klaar en ik begin honger te krijgen…”

Nora’s lichaam begint te tintelen bij het horen van de dubbelzinnige opmerking en loopt achter Paul aan naar binnen. Binnen is het al even indrukwekkend als buiten en weet dan ook bijna niets meer uit te brengen.

Paul loopt meteen door naar de keuken en gebaart naar Nora dat ze aan de eettafel kan gaan zitten.“Ik wilde eigenlijk nog even wachten met eten, maar het heeft iets langer geduurd dan ik had verwacht, dus we kunnen meteen aanvallen.”

Nora knikt en kijkt hem na, terwijl hij het eten opdient. Ze hebben maar weinig gepraat tijdens het lopen, en Nora begint steeds zenuwachtiger te worden. Ze heeft altijd zo’n hekel aan die stiltes.

Als Paul het eten heeft opgediend gaat hij tegenover Nora zitten.“Ik hoop dat het je smaakt. Ik ben niet zo’n ervaren kok, maar hier heb ik echt mijn best op gedaan, dus smakelijk eten!” Nora lacht en neemt een hap van haar eten.

“Het smaakt heerlijk,” zegt ze als ze het eerste stukje vlees opheeft. Paul heft zijn wijnglas op en gebaart dat Nora hetzelfde moet doen.

“Op deze mooie avond en op de prachtige vrouw voor me. Laat het je goed smaken en laat de wijn al het werk doen.” Zegt hij met een knipoog en Nora bloost van oor tot oor. Als ze het goed begrepen heeft, heeft Paul nog heel wat dingen voor haar in petto.

Door de zenuwen heft ze haar glas ook nog hoger op en allebei lachen ze hardop.“Hoe ben je hier eigenlijk terecht gekomen,” vraagt Paul ineens, terwijl ze allebei een slokje van hun wijn hebben opgedronken.

Nora verslikt zich bijna in haar eten, maar herstelt zich snel.“Ik had een nieuwe start nodig en dan vond ik wel geschikt in Starmoon. Ik voelde me hier meteen thuis en ook Daphne vind het hier leuk. Het enige waar ik nog een beetje mee zit is dat ik snel een baan moet vinden.”

Paul knikt. “Dat is niet zo moeilijk. Er is zat te doen in Starmoon en er wonen veel gepensioneerden in het dorp. Ook in de stad is er veel vraag naar werknemers.”

“Gelukkig maar. De aankomende tijd krijg ik het gelukkig weer wat rustiger, dus kan ik mooi een keer door het dorp heen lopen. Of ik kan inderdaad naar de stad gaan, maar ik blijf liever in de buurt van mijn dochtertje.”

“Dan kan ik begrijpen,” zegt Paul met een glinstering in zijn ogen. Hij kan er niks aan doen, maar hij moet Nora even aanraken. Haar hand die op tafel ligt, lijkt hem de beste keuze aangezien er een tafel tussen hen in staat.

Nora bloost weer bij zijn aanraking en kijkt hem dan ook lachend aan.“Je bent mooi als je lacht, weet je dat? Het lijkt of er een hele wereld open gaat, maar alleen jij er in zit. Vanaf het eerste moment dat ik je zag, voelde ik me net een puber, dat hopeloos verliefd is op de populairste meisje van de school.”

Nora wordt alleen maar roder en roder en knijpt in zijn hand. “Dank je. Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd.”“Ik meen het! Je laat me trillen op mijn benen door die ogen van jou!” Paul laat haar snel weer los, voordat hij de dingen te snel laat gaan.

“Wil je misschien van mijn vlees proeven? Het is heel lekker.” Paul steekt zijn vork met een stukje vlees naar Nora uit. Ze buigt zich naar voren en neemt een hap. Genietend sluit ze haar ogen.“Hmm, je kunt echt lekker koken!” zegt ze.

Paul glimlacht alleen maar en samen eten ze hun borden in stilte leeg. Als ze het allebei op hebben, staat Paul op. “Wil je nog een beetje, of beginnen we aan het toetje?” vraagt hij grijnzend.

“Ik lus wel graag het toetje,” zegt Nora en in haar buik begint het verlangen naar Paul steeds meer te groeien. Ze is blij dat ze hier vanavond is en wat er allemaal op haar pad komt; ze staat voor alles open.

Terwijl Paul de borden op het aanrecht legt en het toetje begint te maken, legt Nora de restjes in de koelkast. Ondertussen ziet ze wat Paul allemaal in zijn koelkast heeft staan. Onwillekeurig moet ze lachen. Ondanks dat hij monteur is, heeft hij nog veel eten in huis.

Als Paul het toetje klaar heeft, legt hij het in de oven. Nora gaat op één van de barkrukken zitten en kijkt toe. Haar blik glijdt over de achterkant van Paul heen en ze ziet zijn spieren bewegen onder zijn kleren.

“Zo, klaar is Kees. Zal ik een stukje voor je aansnijden en op een bordje leggen?” vraagt Paul. Nora knikt en kijkt verlekkerd naar het toetje voor haar. Paul kijkt ook verlekkerd, maar alleen niet naar het toetje…

Als ze allebei een stukje taart op hun bord hebben, gaan ze weer aan tafel zitten. Ze praten over koetjes en kalfjes en Nora komt steeds meer losser door de wijn. Paul heeft het door en schenkt haar steeds meer bij.

“Wil je me dronken voeren ofzo?” lacht Nora die niet gewend is aan de alcohol.“Ik kan zo merken dat je niet gewend bent aan drank,” zegt hij, de vraag omzeilend. Nora lacht weer en samen eten ze hun toetje op. Paul ruimt de tafel af en Nora zet een muziekje aan.

Een romantisch nummer weerkaatst door de schaarsverlichte ruimte heen en Paul kijkt toe hoe Nora zachtjes staat te dansen. Zijn verlangen naar haar word steeds groter en groter en hij heeft steeds meer moeite om zich in te houden.

Als hij alles opgeruimd heeft, loopt hij naar Nora toe en neemt haar in zijn armen. Maar Nora werkt niet mee en gaat in de danshouding staan. Paul glimlacht schaapachtig en kijkt vertwijfeld naar haar handen.

“Ik heb vroeger op stijldansen gezeten, maar opeens vond ik het niks meer aan en ben er vanaf gegaan. Op sommige momenten komt het nog wel goed van pas.”“Je danst de sterren van de hemel,” zegt Paul met schorre stem en laat haar een rondje draaien.

Nora komt weer soepel in zijn armen terecht, wat voor Paul de perfecte kans is om Nora dicht tegen zich aan te drukken. Haar blik wordt steeds waziger en dat komt deels door de opwinding en deels door de alcohol wist hij. Ook zijn eigen blik word steeds waziger.

Vanachter de ramen staat iemand toe te kijken hoe Nora zich vermaakt met een andere man. Glimlachend hield diegene zich voor dat Paul een fikse beloning verdiend heeft, maar eerst moest hij nog wat andere dingetjes doen…

Paul en Nora hebben niks in de gaten en dansen rustig verder. Dan legt hij Nora iets achterover en die blik in haar ogen laat hem alle remmingen vergeten. Zachtjes drukt hij zijn lippen op die van haar en neemt bezit van haar mond.

Ze blijven een tijdje zo staan kussen, maar als snel krijgt Nora last van haar rug en staan ze weer rechtop. Allebei kijken ze elkaar in de ogen, terwijl de muziek doorspeelt.

Dan kan Paul haar niet meer weerstaan en legt een hand onder haar kin. Ze buigen zich steeds verder naar elkaar toe totdat hun lippen elkaar voor de tweede keer raken. Deze keer is het veel intenser en rustiger. Nora laat toe dat zijn tong haar lippen beroerd, waarna ze ze voor hem opent.

Door die aanraking tilt Paul haar op en Nora slaat zijn benen om hem heen. Paul zet haar op het aanrecht neer waarna hij zich tegen haar aandrukt. Allebei zijn ze te opgewonden om iets tegen elkaar te kunnen zeggen.

Dan legt Nora haar wangen tegen zijn wangen.“Normaal zou ik hier stoppen, maar met jou… Het lijkt of het zo heeft moeten zijn.” Na die woorden drukt Paul zijn lippen weer op die van haar en zoekt met zijn handen naar de ritssluiting van haar jurk.

Als hij die gevonden heeft, ritst hij hem zo naar beneden en tilt haar weer op naar de slaapkamer. Daar zet hij haar weer op de grond, zodat ze nog een keuze heeft. Wel slaat hij zijn armen om haar heen om haar te laten voelen hoe opgewonden hij is.

Maar Nora heeft geen bedenktijd nodig. Ze draait zich om en nestelt zich tegen hem aan. Paul is haar dankbaar en streelt haar inmiddels blote rug. De muziek is nog te horen in de slaapkamer en maakt de hele sfeer nog romantischer, zinderender en zwoeler.

Vol van hartstocht kussen ze elkaar en verkennen ze elkaar met hun handen. Dicht tegen elkaar aan geplakt schuifelen ze steeds dichter naar het bed. Ondertussen knoopt Nora de knoopjes van zijn overhemd los.

Paul laat Nora op het bed vallen en even raken ze elkaar niet meer aan. Gelijk missen ze elkaars warmte en Paul raakt haar weer aan. Haar jurk ligt in de weg en daarom trekt hij die bij haar uit. Ook Nora helpt hem een handje door aan zijn kleding te trekken.

Even later liggen ze allebei weer op het bed in alleen hun ondergoed. Vol verwachting slaat Nora haar blik op naar de man boven haar en trekt zijn hoofd naar zich toe. Paul laat zijn handen over haar lichaam dwalen en raakt elk plekje aan.

Nora zucht tevreden en kan niet stil blijven liggen. Ook Paul kan niet meer wachten, maar hij moet het echt zeker weten. Ze moet dit ook echt willen, zonder dat het aan de alcohol ligt.

“Natuurlijk wil ik het! Niets liever zelfs! Het is veel te lang geleden voor me en ik heb nog nooit zo naar iemand verlangt! Kus me alsjeblieft weer en vrij met me Paul! Ik kan echt niet meer wachten!” Meer aanmoediging had hij niet nodig en met een klein kreetje stort hij zich op haar.

Dan opeens horen ze een vaag geluid. Eerst besteden ze er geen aandacht aan, maar dan begint het vaag door Nora door te dringen dat het haar telefoon is. Verschrikt neemt ze op en luistert naar de andere kant van de lijn.

Teleurgesteld gaat Paul op de rand van het bed zitten en kijkt toe hoe Nora’s gezicht betrekt.“Oké, rustig maar! Blijf binnen en wacht totdat ik er ben! Tot zo!” Dan hangt ze op en kijkt met een schuldbewust gezicht naar Paul en trekt hem omhoog. Meteen neemt Paul haar in zijn armen.

Zijn lichaam is nog steeds niet rustig en daardoor is het voor Nora moeilijker om weg te gaan.“Lara werd opeens gebeld en er werd gedreigd dat ze niet lang meer te leven heeft. Omdat ik toch wel doorheb dat het een misselijke grap is, kan ik haar moeilijk daar bang alleen laten.”

Paul begrijpt het en kleed zich met tegenzin aan. Hij trekt snel zijn joggingpak aan en besluit, als Nora weg is nog even te gaan hardlopen en daarna een hele koude douche te nemen. Ook Nora heeft het er moeilijk mee.

Als ze allebei onhandig voor elkaar staan, trekt Paul haar nog één keer naar zich toe voor een vurige zoen. Het is niet genoeg om zijn verlangen naar haat te stillen, maar om zich te herinneren dat ze snel nog een keer af moeten spreken.

Nora hapt naar adem en was bijna vergeten waarom ze hier aangekleed voor zijn deur stonden. Maar dan herinnert ze zich weer het telefoontje en trekt zich iets terug om afstand te creëren. Maar Paul laat dat niet toe en kust haar weer hartstochtelijk.

Dan is het toch echt tijd om elkaar los te laten en daarom zet Nora een stap achteruit. Paul kijkt naar haar gezicht en ziet de dezelfde glans in haar ogen die hij ook heeft. Haar rozige lippen zijn opgezwollen en op haar wangen ziet hij een rode blos.

“Ik ben echt blij dat je bent geweest. Als je oppas niet had gebeld, dan lagen we nu nog steeds in bed…” Nora kreunt zachtjes en sluit haar ogen om niet meer naar de man voor haar te kijken. Als hij het vroeg zou ze zo weer met hem mee naar binnen gaan. Opeens voelt ze zijn ruwe hand tegen haar gloeiende wang.

Snel pakt ze zijn hand vast en draait ze haar hoofd weg. Hij moet het niet moeilijker maken dan het al is.“Ik vond het ook leuk en ik vind het ook jammer dat de avond zo moest eindigen. Maar wie weet…?”

Paul zegt niets maar knikt alleen maar. Ook hij heeft eraan zitten denken om haar weer mee uit te vragen, maar het was te vroeg, te snel. Hij moest zijn gedachten en gevoelens eerst op een rijtje zetten, voordat hij haar weer kon zien. Ze nemen afscheid en Nora draait zich om.

Langzaam ziet hij haar de straat uitlopen en bedacht zich dat het gevaarlijk kon zijn om haar alleen in de avond over straat te laten lopen. Maar omdat hij niet wilde dat ze misschien zou denken dat hij het bij haar thuis verder af wilde maken, houd hij afstand.

Pas als ze bij haar appartementencomplex zijn, stopt hij en kijkt toe hoe ze heupwiegend verder loopt. Af en toe dacht hij zelfs haar te zien huppelen, maar dat was zo snel gebeurt dat hij zichzelf voor gek verklaarde.

Toen hij haar naar binnen zag verdwijnen, besefte hij ineens iets. Het kwam als een oerknal bij hem binnen geschoten en het besef ervan liet hem wankelen op zijn benen. Hij had een missie en dat moest hij niet vergeten.

Nog één keer keek hij naar boven en zag Nora iets tegen de oppas zeggen. Hij mocht niet iets voor haar te gaan voelen. Alleen lust, daar kon hij wel mee leven, maar absoluut geen liefde. Als er iemand achter kwam dat hij iets begon te voelen voor Nora Viveij dan was het met hem gedaan.

Nora zwaait de oppas uit met Daphne op haar arm en loopt daarna terug naar de keuken. Daphne heeft dorst en daarom wilt ze een flesje voor haar pakken. Als ze even naar buiten kijkt, dacht ze een glimp te herkennen van Paul, maar het verdween zo snel dat ze zich zelf voor gek verklaarde.

Het verlangen in haar buik groeide weer en ze nam zich voor om hem morgen meteen te bellen voor een nieuwe afspraak. Ze moesten gauw eens iets aan die aantrekkingskracht tussen hen in doen…