Voorbereiding

Nederland vertrekt altijd op tijd naar toernooien, om

eventuele problemen tijdig te kunnen oplossen. We

vlogen al op maandag, een dag voor de meeste andere

landen. Dat bleek dit keer weer een verstandige zet, want

de polsstokken waren niet mee gekomen naar Tallinn. Ik

had daar natuurlijk geen last van, maar voor de

polsstokhoogspringers, die op donderdag al in actie

moesten komen was dit minder prettig.

Dat we er zo vroeg waren betekende dus ook dat ik nog

een paar dagen had om te trainen op de daarvoor

aangewezen baan. Van en naar de trainings- en

wedstrijdbaan had de organisatie vervoer geregeld in de

vorm van shuttlebussen. Alle atleten en trainers, met

accreditatie, konden zich zo gemakkelijk tussen het hotel

en de verschillende locaties laten vervoeren.

Daarom konden we makkelijk even op en neer naar de

baan om een korte training te doen. Kort, omdat het

belangrijkste was om uitgerust aan de start te staan,

maar wel nog een beetje scherp te blijven.

Op dinsdag deed ik de laatste ontspannen werptraining

op de trainingsbaan. Ik merkte al dat ik goed in vorm was,

want na de warming up deed ik 6 worpen die allemaal

heel ver waren.

Schelpdiertjes

Mijn voorbereiding werd bruut verstoord, toen ik in de

nacht van donderdag op vrijdag misselijk wakker werd.

Voedselvergiftiging. Ik had de avond daarvoor spaghetti

met vis gegeten, dacht ik. Achteraf bleken dat

schelpdiertjes te zijn en kwamen die er ’s nachts allemaal

weer uit. De timing was niet erg lekker want anderhalve

dag later had ik mijn kwalificatie. Gelukkig knapte ik in de

loop van vrijdag weer wat op. Een goede nachtrust van

vrijdag op zaterdag zorgde ervoor dat ik weer bijna

helemaal fit was op zaterdagochtend, de dag van de

kwalificatie.Mentaal maakte dit het wel lastig. Ik wist van

tevoren dat ik goed genoeg was om naar de finale te

kunnen, maar dan moest ik wel fit zijn.

EUROPEES KAMPIOENSCHAP

ONDER 23 JAAR

Tallinn 2015

Training in Tallinn

Kwalificatie

Voor het speerwerpen bij de mannen hadden 21

mannen zich geplaatst. Omdat dat teveel is voor een

kwalifiicatiegroep, werd er in twee groepen geworpen.

Ik wierp in de eerste groep.

De warming up voor de kwalificatie verliep uitstekend.

Ik was bijna helemaal fit en technisch klopte het.

Dit bleek ook wel toen ik in m’n eerste poging gelijk een

seizoensbeste prestatie wierp, met 75,02m. Niet de

kwalificatie-eis, maar waarschijnlijk wel goed genoeg

voor de finale. Ik stond hier gelijk tweede mee in de

groep en had dus een prima uitgangspositie. De tweede

en derde worp gingen daarna wat minder goed en ik

voelde de energie sneller wegzakken dan normaal, toch

niet helemaal fit.

Mijn groep bleek heel sterk en er wierpen nog vier

jongens over mijn afstand. Ik eindigde de wedstrijd als

zesde en toen leek het toch nog spannend te worden.

De tweede groep moest nog werpen en als daar zeven

atleten mij voorbij zouden steken, lag ik er uit.

Ik ben niet blijven kijken bij de tweede groep, maar

gelijk naar het hotel gegaan om te lunchen. Tijdens de

lunch was ik te zenuwachtig om te kijken naar de live

uitslagen van de tweede groep. Uiteindelijk bleek dat er

in de tweede groep maar twee werpers voorbij mijn

afstand waren gegaan. Ik kon opgelucht ademhalen en

ik ging als achtste naar de finale!

DE KWALIFICATIE-EIS

Op de startlijst stonden 21 atleten ingeschreven. In de

kwalificatie wordt dan bepaald welke twaalf atleten (of

meer) doorgaan naar de finale. Allereerst is er een automa-

tische kwalificatie-eis, voor ons was die 76,50m. Iedere

atleet krijgt drie pogingen om te proberen die eis te werpen.

Op het moment dat de atleet dat doet, is hij automatisch

door naar de finale. Deze eis staat zo hoog dat meestal

minder dan twaalf atleten automatisch door kunnen. Bij ons

haalde slechts vier atleten deze 76,50m. Daarna wordt de

finale aangevuld op basis van prestatie tot twaalf atleten.

Als meer dan twaalf atleten de kwalificatie-eis halen gaan er

meer dan twaalf door, maar dit is uitzonderlijk. Het doel van

deze eis is, de betere werpers gelijk zekerheid te geven.

Poging 1 - 75,02m

gefilmd door bondscoach

Poging 1

75,02m

Live Stream

Interview

Losse Veter

Finale

Van tevoren dacht ik dat ik heel ontspannen de finale in

kon gaan. Ik had niets te verliezen en als het goed liep

kon ik een top 5 plek bemachtigen. In de praktijk bleek

dit toch anders. De warming up en het inwerpen ging

nog beter dan de dag ervoor. Ik had een inworp die op

bijna 80m landde. Bij het inwerpen ben je ontspannen

en kun je technisch heel goed werpen. Op het veld was

ik alle ontspanning kwijt. Het was een hele nieuwe

ervaring, om in een bomvol stadion te staan en dan nog

steeds hetzelfde kunstje te doen.

Bij de eerste poging werd ik gehinderd door

estafetteloopsters die hun gouden medaille aan het

vieren waren. Eigenlijk mag de organisatie dat niet

toestaan, maar ook dit is iets waar je mee om moet

leren gaan.

De tweede poging was al beter, 70m. Er moesten nog

een paar dingen beter en ik stond bij de top acht. Bij de

derde poging ging bijna alles beter, op één ding na en

de speer landde helaas al op 71,97m. Ik was eindelijk

gewend aan de ambiance, maar drie pogingen was net

te weinig om alles goed te krijgen.

Na die drie pogingen wordt er opnieuw gekeken naar

de stand. De beste acht atleten krijgen daarna nog drie

pogingen. Ik werd elfde en miste de top 8 op twee

meter.

De uren die volgden heb ik daar nog wel even flink van

gebaald. Gelukkig konden we later die avond de gouden

medaille vieren van Pieter Braun op de tienkamp en kon

ik mijn gedachten wat verzetten.

Terugblik

Als ik terugkijk op afgelopen week kan ik niet anders

dan heel erg tevreden zijn. Ik heb twee zware

wedstrijden achter elkaar geworpen, weer over de 75m

geworpen, de finale gehaald, worpen bij het inwerpen

gehad die bijna 80m waren.

Afgelopen jaar is mijn belastbaarheid veel beter ge-

worden en heb ik in training en in wedstrijden veel

vaker worpen rond de 75m. Mijn basis is veel beter

geworden. Dit is een hele vooruitgang ten opzichte van

vorig jaar. Maar niet alleen dat. Het belooft ook veel

voor de (nabije) toekomst. Ik wil dit seizoen nog rond

de 80m werpen en weer Nederlands kampioen worden.

Het is ook goed om te zien dat “onze methode” werkt.

Eerst techniek aanleren, dan sterk worden. Ik blijf pro-

gressie boeken en hopelijk kan ik volgend jaar nog een

paar klasses beter worden. Dan behoort deelname het

EK in Amsterdam volgend jaar zeker tot de

mogelijkheden.

Ik ben bij de finale enkel tijdens het voorstellen in beeld

geweest.

BEDANKT!