# 1. Troonopvolger

Dan Morrow

Hoofdstuk 9

Verheugd

Ze had moeite met het uitkiezen van haar kleding. Kyle was vorige week samen met haar naar haar huis gereden om enkele kledingstukken en andere dingen de ze nodig dacht te hebben, in te pakken. Er was echter geen enkel item goed genoeg voor een bal. De enige jurk die ze had, was die van het gala van vorig jaar. Een simpel, kort ding van blauw en paars satijn.

# Alana.

Haar make-up bestond uit enkel wat mascara en een lichtroze lippenstift. En met haar haar viel niet veel te doen. Ze zou het hebben opgestoken, als ze dat gekund had. Maar dat kon ze niet, dus hing het los in haar alledaagse coupe.Kyle schudde ontevreden zijn hoofd toen hij haar zag. ‘Zelfs een Compagnon kan niet in die jurk naar een bal van het Hof gaan.’

‘Het spijt me,’ zei Alana cynisch. Haar blik gleed jaloers over zijn zwarte smoking. Ze had geen idee welk merk het was – merkkleding kon haar niet boeien – maar hij zag er goed uit. Vooral omdat hij zijn muts had afgedaan en zijn haar nu geheel zichtbaar was. Ravenzwart, warrig, maar perfect. Het paste bij hem. ‘Maar ik heb niets beters.’‘Ik wel. Het ligt op mijn bed. Roep maar als je je hebt omgekleed, dan doe ik je haar.’

Alana wist dat protesteren geen zin had, dus hield ze haar mond en deed wat haar gezegd werd.De inrichting van zijn slaapkamer verschilde niet veel met die van de rest van de kamers. Er was niet veel persoonlijks in zijn kamer te vinden. Er stond een hemelbed – dezelfde als in de logeerkamer – een klerenkast en een kaptafel. De muren waren versierd met toortsen, wandtapijten en schilderijen; de verlichting en versiering die overal was te vinden in zijn huis.

De enige zaken die de ruimte een beetje leven inbliezen, waren de planten die her en der verspreid neer waren gezet.‘Heb jíj dit uitgezocht?’ bracht Alana uit toen ze de zachte, zwarte stof over zich heen liet glijden. Ze bekeek de gouden stiksels aandachtig.‘Ja. Is dat zo vreemd?’ reageerde hij vanaf de andere kant van de deur.‘Je hebt een goeie smaak. Hij is prachtig.’

‘Mooi zo.’ Hij pauzeerde even. ‘Ik ben blij dat je met me meegaat, Alana. Een bal in onze samenleving is gewoon een formeel feest. Dodelijk saai. Daarom nemen vampiers ook steeds vaker mensen mee. Compagnons maken het allemaal een beetje draaglijker. Een feest wordt een stuk leuker als je je ergens op kunt verheugen.’‘Hm hm… Hij zit wel een beetje strak.’Alana hoorde hem zuchten. ‘Kan ik binnenkomen?’‘Ja.’

Hij opende de deur van zijn kamer. Toen hij haar zag, liet hij zijn blik goedkeurend over haar lichaam glijden.‘Ik dacht dat alleen vrouwen een kaptafel hadden,’ zei ze om de ongemakkelijke sfeer te doorbreken.‘Een cadeautje van Louise.’ Hij trok haar mee naar de huiskamer. ‘Zitten,’ beval hij.Ze gehoorzaamde onmiddellijk, ondertussen proberend de stof recht te trekken. Haar gezicht zag er verhit uit.

Hij pakte haar handen en legde ze op haar schoot. ‘Blijf er vanaf. Hij staat je geweldig. Nou, doe je ogen dicht.’‘Waarom?’‘Alana,’ zei hij op waarschuwende toon. Ze deed wat hij vroeg, totdat zijn vinger langs haar mond streek. Ze voelde iets nats op haar lippen achterblijven. ‘Houd ze dicht!’ zei hij, net op tijd. Alana had hem beschuldigend aan willen kijken, willen vragen wat hij deed. ‘Het is de lipgloss van Katie.’

Ze klapte haar kaken op elkaar.De lipgloss van Katie… Al snel verdwenen haar negatieve gedachten. Ze ontspande zich toen zijn handen door haar haar streken, een paar klitten eruit kamden. Alana vond het fijn wanneer iemand dat deed. Maar het was meer dan dat. Waar zijn vingers haar hoofdhuid raakten, gloeiden de plekken op. Ze hoorde haar eigen ademhaling versnellen. ‘Rustig maar. Ik ben bijna klaar.’

Huh? Wat?‘Kijk maar.’Wat ze in de spiegel zag, verbijsterde haar. Haar haren waren met wel twintig centimeter gegroeid. De slag die ze vroeger had gehad, was weer volop teruggekeerd. Haar kapsel had nog nooit zo goed gezeten. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’

‘Een geheim.’‘Wauw…’‘Moet ik het opsteken? Ik dacht dat je het zo zou willen houden omdat het weer lang is.’ Verbeeldde ze het zich, of had zijn stem werkelijk getrild omdat hij nerveus was? Ze glimlachte. ‘Ik laat het los. Bedankt, Kyle.’

Alana stond op om hem te omhelzen. Op hakken was ze net zo lang als hij, waardoor ze haar kin nu even op zijn schouder kon laten rusten. Haar armen gleden over zijn brede rug. Blij snoof ze de geur op die haar zo vertrouwd was.Kyle liet haar als eerste los. ‘We moeten gaan. Het is niet gepast als we te laat komen.’‘Ja. Ja, je hebt gelijk.’

Troonopvolger

Wordt vervolgd…