# 1. Troonopvolger

Dan Morrow

Hoofdstuk 5

Onthuld

De vrouw. De vrouw die op die avond was verschenen uit het niets. Haar naam was Katherine.Alana werd met een schok wakker. Alle lampen in de logeerkamer waren aangezet en de toortsen brandden. Haar ogen traanden door het felle licht. Kyle zat aan haar bed. Hij zag er slechter uit dan ze hem ooit had gezien. Er zaten donkere kringen onder zijn ogen, die benadrukt werden door het licht.

# Alana.

Zijn gezicht was lijkbleek. Zo te zien was hij doodmoe, maar Alana las ook iets anders in zijn ogen, iets dat ze niet verklaren kon. Heeft ‘ie honger?‘Wie zag je?’ vroeg hij met een schorre stem. Hij wreef over zijn gezicht toen ze hem met samengeknepen ogen aan bleef kijken. ‘Katherine.’ Ze veegde het zweet met haar nachthemd van haar voorhoofd. ‘Ik droom rare dingen sinds ik hier ben. Dit keer was het een vampier, met de naam Katherine.’

‘Dromen droom je met een reden.’‘Wilde je zeggen dat het echt was?’ Alana lachte als een boer met kiespijn. Haar hoofd deed zeer.‘Je droomde dat ze je dronk.’‘Hoe weet jij –?’ Haar blik gleed af naar de trillende handen die in haar schoot lagen. ‘Je was erbij die avond,’ zei ze met een bevende stem. ‘Je viel haar aan. Die droom van net – Het was geen droom. Ik – Ik was het vergeten.’

Plotseling realiseerde ze zich iets. ‘Je maakt een grapje. Vampiers, Kyle?’‘Ik ben niet veranderd sinds de laatste keer dat je me zag, toch?’ Ze schudde haar hoofd. Het was niet zozeer een bevestiging van zijn vraag, het was uit ongeloof.Ze dacht maar één ding. Dus jij bent –? Jij bent –?‘We verouderen niet meer na de transformatie. Onze ogen lijken op elkaar, onze huid. Je weet wat we doen en wat het met jóú doet.’

Ze huiverde bij de gedachte aan het genot dat ze gevoeld had. De twinkeling was weer verschenen in zijn ogen. ‘Er is nog veel meer dat je moet weten. Ik weet alleen niet of ik de aangewezen persoon ben om je alles te vertellen.’‘Poeh,’ zuchtte Alana vermoeid en ging weer liggen.

‘Mama en papa hebben een afspraak van het werk. Je kan nu niet mee, kleintje. Morgen eten we daarom jouw lievelingseten. Oké, lieverd?’ Richard zakte door zijn knieën om zijn dochter een kus te geven.‘Kyle past op. Dat vind je toch wel leuk, hè, meisje?’ Coriya kneep haar speels in haar neus en pakte haar hand. ‘Je wilde zelfs trouwen met hem!’ fluisterde haar moeder, zodat alleen zij tweeën het konden horen. Alana’s kinderlijke gezichtje glunderde.

‘Alana, kom,’ zei een zachte, lage stem. Een stem die ze niet vaak genoeg kon horen. Ze draaide zich om, keek recht in het gezicht van Kyle Weicke die zich op dezelfde hoogte als zij bevond. Een gezicht die ze niet vaak genoeg kon zien. Zijn ravenzwarte haar glom in het licht van de maan. Er twinkelden lichtjes in zijn roodbruine ogen – ogen waar andere mensen van schrokken, maar die zij des te meer bewonderde. Ze liet zich door hem op tillen.

Samen keken ze toe hoe haar ouders hen zwaaiend verlieten.‘Ze liegen. Ze hebben geen afspraak van het werk,’ zei Alana beverig in Kyle’s shirt. Haar armpjes klemden zich steviger om zijn nek. Ze moest moeite doen om niet in huilen uit te barsten. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg ze wanhopig, zonder op zijn bevestiging of ontkenning te wachten. Als in een poging om de tranen te vergeten.

Alana schrok wakker uit een droom die eigenlijk meer een herinnering was geweest. Ze kneep haar ogen stevig dicht, omdat ze vermoedde dat Kyle nog steeds in de logeerkamer aanwezig was. Op de rode stoel, die normaalgesproken in de hoek van de kamer stond, maar die hij nu vlak naast haar bed had geschoven. ‘Wil je weten wie ik zag?’ vroeg ze. Ze had zich nooit lang stil kunnen houden.

‘Graag,’ klonk zijn stem.‘Pa, ma en jou. Zij moesten weg. Jij paste op. Einde verhaal.’Hij was stil. Te stil.‘Kyle?’ Ze had geen geritsel van kleding gehoord, geen voetstappen, geen deur die geopend en gesloten werd, maar toen ze haar hoofd omdraaide, zag ze dat Kyle was verdwenen.

Troonopvolger

Wordt vervolgd…