# 1. Troonopvolger

Dan Morrow

Hoofdstuk 7

Onaangenaam verrast

Louise opende de deur van de logeerkamer op het moment dat Alana een schoon shirt over haar hoofd trok. Ze keek de vrouw verward aan. Normaalgesproken klopte ze altijd op haar deur en vroeg ze of ze binnen mocht komen. ‘Wat is er?’ vroeg Alana. Ze liep om het bed heen om de kruik met water uit de handen van de huishoudster te pakken. ‘Gaat het met je?’

# Alana.

Alana zette de kruik op de grond, voelde aan Louise’s hoofd om te controleren of ze koorts had.Kut.Alana wist niet waar Kyle uithing, wist niet waar Louise haar vrije tijd vertoefde, dus leidde ze haar naar eigen bed. Uit de kruik schonk ze wat water op een handdoek, waarna ze het zweet van haar gezicht af depte. Louise’s lichtblauwe ogen stonden wazig. In haar lippen zaten barstjes, waar zich gedroogd bloed ingenesteld had.

‘Dit is het enige wat ik voor je kan doen, Louise. Ik heb geen verstand van –’ De vrouw greep plotseling Alana’s pols vast, belette haar om nogmaals met de natte handdoek langs haar gezicht te gaan. ‘Louise?’‘Het – is – goed. Dank je wel.’ Ze hapte rochelend naar adem. Haar grip verslapte en Alana trok verschrikt haar arm los. Vervolgens liet ze zich zakken in Kyle’s stoel, zich verbazend over de kracht in de vingers die zich net om haar pols hadden gesloten.

Ze was bijna op de stoel in slaap gevallen. Bijna. Kyle was echter luidruchtig haar kamer binnengestormd om dat te voorkomen. Hij leek niet blij te zijn. Waarschijnlijk is hij geïrriteerd omdat zijn ontbijt niet klaarstaat, dacht Alana grimmig. Hij keek naar Louise die op het bed lag, toen naar haar.

Er verscheen een frons op zijn gezicht. ‘Wat doet zij in jouw bed? Ik betaal haar niet om te slapen!’‘Kyle, doe rustig. Ze is ziek.’Zijn blik viel op de kruik met koud water, de vochtige handdoek, de zweetdruppels op het gezicht van zijn huishoudster, haar gebarsten lippen.‘Wat heeft ze gedronken?’

‘Niets. Ze wilde niets hebben.’‘Alana, ga weg. Naar de woonkamer of zo. Ik kom straks naar je toe.’‘Maar –’‘Moet ik het soms voor je spellen?!’ snauwde hij. Ze deinsde geschrokken achteruit. ‘Sorry, ik –’ begon Kyle. Alana had hem zijn zin niet laten afmaken. Ze was al naar beneden gevlucht.

Ze slenterde door de bossen. Ze was blij dat ze even was ontsnapt uit het huis, zodat ze de frisse winterlucht kon opsnuiven. Het leek wel een eeuw geleden dat ze voor het laatst buiten was geweest. In werkelijkheid was het slechts zeven dagen geleden.Alana wreef over haar koude armen. In haar haast om Kyle te ontvluchten, was ze vergeten een jas of vest aan te trekken. Er verscheen een grimmige uitdrukking op haar gezicht.

Ze had altijd aan hekel gehad aan mensen die haar afsnauwden. Als anderen dat deden, trok ze haar grote mond open en gaf ze een sneer terug. Het verbaasde haar dat ze dat net niet gedaan had.Was dat vanwege wat hij was? Een vampier? Nee, zeker niet. Wat dan wel?Ze kon piekeren wat ze wilde, maar het antwoord schoot haar niet te binnen.

Op een gegeven moment begonnen haar handen langzaam blauw te worden. Haar adem vormde steeds minder transparante wolken in de lucht. Ze draaide zich om, besloot terug te keren naar het huis. Kyle zou vast en zeker zijn afgekoeld. Ik ben dat in ieder geval wél. Er trok een rilling door haar lichaam.Ze begon te joggen om haar spieren warmer te laten worden.‘Ben je bang?’ vroeg een stem uit het niets.

Alana draaide haar hoofd naar links. Ze keek recht in de ogen van de vrouw die haar vorige week had aangevallen. Katherine. Katie. ‘Nee, ik heb het koud,’ antwoordde ze. Ze probeerde haar emoties niet te laten doorschemeren op haar gezicht. Ze was boos op de vrouw, boos om wat ze gedaan had, maar vooral ook boos op zichzelf omdat ze Katie had toegelaten. Toegelaten om haar te drinken.

Zelfs de onuitgesproken woorden – “haar te drinken” – klonken vreemd in haar hoofd. Vreemd en onwerkelijk. Alana liep door toen Katie niet reageerde. Ze blies in haar ijskoude handen.‘Waar ga je heen?’‘Naar Kyle’s huis.’‘Waarom ga je niet naar je eigen huis?’ Katie ging naast haar lopen.

Ze haalde haar schouders op. Het kon geen kwaad om het haar te vertellen. ‘M’n ouders zijn in Egypte. Ze stonden erop dat ik bij hem bleef. Hij was vroeger m’n oppas.’‘Oppas,’ fluisterde Katie. Ze keek naar de modderige grond.Het dak van het huis kwam al in zicht. Alana kon een inwendige zucht van verlichting niet onderdrukken.

Er kwam ineens iets in haar op, een reden waarom Katie haar aan een kruisverhoor onderwierp. Ze draaide zich om, om haar aan te kunnen kijken. Niet helemaal eerlijk tegen de vrouw en zichzelf zei ze: ‘Hoor eens. Ik weet dat jullie een stel zijn en ik zal daar niet tussen willen komen. Ik zou het niet eens kúnnen. Jullie zijn vampiers, ik ben een mens. Je hoeft je geen zorgen te maken.’Katie volgde haar niet toen ze naar binnen ging.

Alana trof Kyle aan in de huiskamer. Weer zat hij voor de banken op de houten vloer.Nadenken.Ze dacht terug aan het moment dat hij daar de vorige keer had gezeten. Kyle had geprobeerd haar te laten terugdenken aan Katie, zodat ze over het bestaan van vampiers te weten zou komen. Het gesprek was niet zo soepel verlopen. Hij had zelfs op het laatst beweerd dat ze nooit meer kon terugkeren naar haar oude leven.

Waarom eigenlijk?Er was iets wat Alana nog niet wist om die vraag te kunnen beantwoorden, iets wat hij haar niet kon vertellen.Hij is zogenaamd niet “de juiste persoon”. De ene gedachte volgde de andere op. Misschien wil hij niet dat ik de waarheid weet…Zijn rode ogen zochten de hare. Ze keek op.‘Alana, het spijt me. Ik weet niet waarom ik me zo gedroeg. Het was in ieder geval niet de bedoeling om je zo af te katten.’

‘Laat zitten. Het is al gebeurd. Hoe gaat het met Louise?’‘Naar omstandigheden, goed. Ik heb haar naar haar eigen bed gebracht. Er liggen al schone lakens op het jouwe.’ Hij zuchtte. ‘Je zult wel honger hebben. Ik heb wat klaargezet in de eetkamer. Waar was je heen gegaan?’Alana rilde bij die herinnering. ‘Een wandeling. Goed, ik ga wat te eten pakken,’ zei ze, voordat ze de kamer uit vluchtte.

Zijn blik richtte zich weer afwezig op de grond. Hij had haar gezegd wat hij wilde zeggen: dat het hem speet. Alana had kalm gereageerd, alsof ze het allang weer was vergeten. Naast Louise’s plotselinge ziekte, zat haar gedrag hem niet lekker.Of zat hem iets anders dwars?Ja, dacht hij met een zucht. Ze was nooit een beste leugenaar geweest. In plaats daarvan verzweeg ze de waarheid en keek weg. En ze keek de andere kant op toen ik haar vroeg waar ze was heengegaan…

# Kyle.

Troonopvolger

Wordt vervolgd…