# 1. Troonopvolger

Dan Morrow

Hoofdstuk 10

Hervonden

Alana keek vreemd op toen Kyle zei dat ze er waren.Ze stonden voor een gigantisch brede en hoge rotswand van donkergrijs gesteente. Het was onmogelijk te zeggen hoe lang de wand was en hoe ver hij in de lucht reikte, vooral omdat het buiten zo donker was. Er zaten diepe groeven in het gebergte die een goede schuilplaats konden vormen voor dieren – of mensen, dacht ze met een grimas – in nood.

# Alana.

Uit een van die groeven kwam een man tevoorschijn. Hij had blond haar, vastgebonden in een klein staartje in zijn nek. Zijn kledij bestond uit een zwarte broek, een lichtgrijze blazer en een lange mantel die tot zijn knieën reikte. Een gouden toorts, die haar niet eerder was opgevallen, flakkerde aan vlakbij de ingang. Alana kon zijn rode ogen zien fonkelen in het licht van de brandende toorts.

‘Volbloed Kyle Weicke en Compagnon,’ zei de man op monotone toon. Hij glimlachte, deed een stap opzij en knielde. ‘Welkom.’Kyle pakte haar hand en trok haar mee de opening in, voordat ze zich aan de man kon vergapen. Krijg de hik! Hij knielde!De grot werd steeds breder en breder naarmate ze dieper de berg introkken. Wanneer ze een stap verder zetten, flikkerde er weer een andere toorts aan zodat ze nooit in het donker liepen.

‘Volbloed?’ vroeg Alana zacht, zodat de blonde vampier haar niet zou kunnen horen.‘Hij volgt ons niet,’ zei Kyle. Hij zuchtte. ‘Dat was ik nog vergeten uit te leggen... In onze maatschappij onderscheiden we drie soorten vampiers. De Volbloeden, de Edelen en de Dreyven. Volbloeden zijn vampiers met de meeste krachten omdat we afstammen van de Eerste Vampiers. De oorsprong, zeg maar.

‘Bovendien zijn we onsterfelijk. De Edelen zijn vampiers die niet van de Eersten afstammen; het zijn getransformeerde mensen, gemaakt door Volbloeden. Zij kennen geen grote krachten en zijn niet onsterfelijk. Maar ze verouderen langzaam en gaan pas op late leeftijd dood. De Dreyven zijn eigenlijk net zoals de Edelen, echter… hebben zij zich tegen de Volbloeden gekeerd.’

Hij grinnikte humorloos. ‘Ze hebben lak aan alle regels van de maatschappij. Ze vermoorden mensen en andere vampiers, zelfs Volbloeden, wanneer het hun uitkomt.’‘Maar hoe kan het eigenlijk dat er Dreyven in staat zijn geweest een Volbloed te vermoorden?’ bracht Alana verontwaardigd uit. ‘Een Volbloed kan dat niet zomaar toelaten?! Jullie zijn toch sterker?’ Ze dacht even na. ‘En hoe kan het eigenlijk? Een Volbloed is toch onsterfelijk?’

‘Ik heb geen idee hoe ze het voor elkaar hebben gekregen,’ antwoordde Kyle. ‘Het Hof is bezig om dat uit te zoeken, maar zonder veel resultaten. Wat je laatste vraag betreft… Het lichaam van een Volbloed kan sterven als hij helemaal leeggedronken wordt. Zijn ziel blijft bestaan en zwerft voort in een andere wereld. Althans, dat wordt er gezegd.’ Hij haalde zijn schouders op.

Ze bereikten een vierkante ruimte in de grot. Zowel de muren, als het plafond waren wit, zodat het licht van enkele kaarsen en twee hangende kandelaars nog feller leek. Tegenover hen was een brede, houten deur te zien die met zwarte en groene verf was beschilderd. De deur werd bewaakt door twee andere vampiers, zag Alana toen ze in hun ogen keek. Ze droegen allebei dezelfde kleren als degene die de ingang van de grot had bewaakt.

Een van hen kwam naar Kyle en Alana toe. Hij boog respectvol. ‘Volbloed Kyle Weicke en Compagnon. U bent reeds aangekondigd.’‘Dank je,’ antwoordde Kyle. ‘Mag ik je arm, Alana?’‘Met genoegen,’ zei ze glimlachend en stak haar arm door de zijne. De andere vampier opende de deur en boog zijn hoofd toen zij langs hem heen liepen. Ze grinnikte. ‘Ik hoef toch niet voor je te gaan knielen, hè? Nu ik weet dat jij een Volbloed bent?’Hij lachte terug. ‘Nee, jij niet.’

Alana werd overweldigd door de uitstraling van de zaal waarin ze terecht waren gekomen. Onbewust trok ze Kyle steviger tegen zich aan. De balzaal was de troonzaal die ze in haar dromen had gezien. Ze herinnerde zich dezelfde patronen van de houten vloer, de wit en zilver bewerkte muren, het rode tapijt dat eindigde bij twee lege stoelen met hoge rugleuningen van groen fluweel, de standbeelden, de schilderijen.

Er was niets veranderd sinds ze er voor het laatst was geweest. Er waren hooguit wat spullen bijgezet voor het feest: overvolle buffettafels, stoelen die tegen de wand waren aangeschoven, staande kandelaars met brandende kaarsen om het geheel knusser te maken. De twee bewakers die aan de andere kant van de deur stonden, bogen ook weer diep, net zoals alle anderen die zich in de zaal bevonden. En het waren er veel. Vampiers en mensen. Mannen en vrouwen.

Kyle negeerde hen; hij zei niets en liet zijn blik geen moment van Alana’s gezicht afglijden. Hij legde bezitterig zijn hand op haar onderrug en kuste haar nek, aantonend dat ze vanavond zijn Compagnon was.Ze bloosde. Het voelde goed.De aanwezige vampiers knikten en draaiden zich om.

Vervolgens leidde Kyle haar naar de twee leegstaande stoelen. Daarachter was nog een deur te vinden, in dezelfde kleuren als de deur waardoor ze waren binnengekomen. In haar droom was ze hier niet geweest. De kamer die ze betraden, zag eruit als een knusse eetkamer en was in vergelijking met de troonzaal klein en weinig imposant.

Alana zag twee marmeren tafels met houten stoelen en een salontafel met bijpassende lila fauteuils staan. Aan haar linker- en rechterzijde stonden nog twee buffettafels. Ook deze waren volgeladen met voedsel en drank. De enige warmtebron was een open haard tegenover hen die nauwelijks meer brandde.

Kyle en Alana waren niet de enige aanwezigen. In het midden zaten een man een vrouw zachtjes te praten. Beiden keken niet op of om toen er iemand binnen was gekomen. Aan een andere tafel zat Kyle’s broer. Hij was alleen. Coriàn droeg een grijze smoking met een rood satijnen stropdas. Zijn gezicht stond grimmig, maar fleurde op toen hij twee bekenden zag.

Nee, één, dacht Alana. Kyle weet niet dat ik hem al eens ontmoet heb.‘Wat een mooie Compagnon heb je met je meegenomen, broer. Wat is haar naam?’Hij is een betere acteur dan ik ooit geweest ben. Ze glimlachte wrang.‘Mensen hoeven niet voorgesteld te worden,’ zei Kyle met op elkaar geklemde kaken.Alana’s wangen kleurden rood.

Die zin deed pijn. Ze stak eigenwijs haar hand uit. ‘Alana Wentworth.’‘Coriàn Weicke. Aangenaam je te ontmoeten, Alana.’ Hij kuste haar hand en knikte haar waarderend toe. ‘Ik ga me wat vermaken in de balzaal. Misschien tot straks? Een dans?’ Hij wachtte haar antwoord niet af omdat Kyle hem een blik vol afgrijzen toewierp.

Alana had hem willen vragen waarom hij zo hatelijk deed, maar kreeg daar de kans niet voor. Toen de deur achter Coriàn dicht was gevallen, stonden de twee andere personen op en kwamen naar Kyle en haar toegelopen. Hoewel ze zeker wist dat ze de twee nooit had gezien, herkende ze een van hen. De vrouw met het rode haar en de rode ogen. Zij was de vrouw uit haar droom van de troonzaal.

Troonopvolger

Wordt vervolgd…