Hier stond ik dan, voor het huis van Jonas. Het zag er normaal uit, maar er hing een rare sfeer. Negatief dan. Maar toch, ook iets goed."Ik overleef het wel!  Het is maar een avondje." grapte ik.

Faith

Vol goede moed stapte ik de treden naar de voordeur op."Oké, Faith, dit is het dan." zei ik weer tegen mezelf. Het was de eerste keer dat ik hier in Forks bij iemand anders thuis kwam. Spannend!

*DING DONG* hoorde ik toen ik op de deurbel duwde."Hallo, Faith!" zei Jonas met een lach."Eum... Heej, ik ben wat vroeger dan gepland, maar...""Oh, dat geeft niet, hoor!  Het is altijd leuk om iemand op bezoek te hebben."

"Mama, papa, mag ik jullie voorstellen: dit is Faith.""Aangenaam kennis te maken, jongedame!  Doe hier maar alsof je thuis bent.""Euhm... Bedankt, denk ik."

"Ik ga even wat te drinken maken. Ik kom zo terug.""Oké, ga maar, Jonas. Faith, je mag dichterbij komen, hoor."

"Euh... Nee, bedankt." zei ik toen ik Jonas met m'n ogen volgde. "Ik sta hier wel goed zo."

"Ben je bang of zo? Je mag echt wel gaan zitten, hoor. Of ben je bang dat je de meubels vuilmaakt?" lachte Jonas' moeder naar me.

"Oké, ik ga wel zitten." lachte ik. Uit beleefdheid dan toch. Niet dat ik veel zin had om hier lang te blijven. Zelfs Jonas' ouders waren zo wit als hun kinderen. Creepy!

"Anders mag je ook eens gaan kijken waar Jonas blijft met de drankjes, als je dat liever wilt.""Dan doe ik dat wel, ik ben niet zo het type dat veel stilzit." loog ik.

Ik stond meteen op en snelde uit de living naar de keuken. Nou ja, eerst nog door de eetkamer natuurlijk...

"Heej, ik mocht eens komen kijken waar je bleef.""Ik ben nog even bezig met de drankjes te maken. De jouwe staat daar al klaar. De mijne is nu ook klaar."

"Oh, bedankt. Dit is eigenlijk wel heel lekker." zei ik opgewekt en ik dronk de hele beker in één keer leeg."Bedankt!" zei Jonas.

"Van waar heb je dat recept gehaald? Ik wil het eigenlijk ook wel eens maken thuis." zei ik nieuwsgierig.

"Euh... Familierecept. Geheimpje dus. Niemand anders kent het, behalve de rest van onze familie. M'n overgrootvader heeft het uitgevonden."

"Euh... Oh, oké dan." zei ik teleurgesteld. "Maar ik kwam eigenlijk toch voor het project?""Oja, kom dan maar, dan beginnen we."

"Zoek je even mee naar boeken over het heelal? Er moeten er hier nog wel een paar staan.""Euhm... Dan moet ik ze wel vinden tussen al die andere. Hier staan er zo veel!" riep ik uit.

Even later...

"Heb je al wat gevonden?""Nee, ik kan me niet concentreren als je dat om de halve minuut vraagt." zei ik. Ik begon toch wat geïrriteerd te raken.

Nog wat later...

"Jonas, het begint laat te worden. Kijk, het is al donker en ik heb dit boek trouwens al bijna helemaal uit. Ik denk dat ik beter naar huis ga." zei ik verveeld.

Later die avond...

"Ik zal wel zeggen wanneer je naar huis mag." zei hij droog. Yey, dan kan ik me hier misschien nog een paar uur meer vervelen. Ik heb wel wat beters te doen dan hier op mijn poep te zitten.

Vanaf hier gaan we verder met Jacob

"Ik zie hen zitten, Jake. Wat nu?" vroeg Quinten."Probeer haar aandacht te trekken, Quinten. Jij kan dat toch al goed."

Jacob

"Faith!  Hellowkes!  Hier buiten!!!  JOEHOE!!!" schreeuwde Quinten toen hij voor het raam stond te zwaaien."Nope, ze hoort ons niet, Jacob."

"Wat nu?" vroeg Quinten."Op de gewone manier. "zei ik. "Langs de voordeur!""Kon je dat niet eerder bedenken?!  Voordat je me voor schut zette of zo?"

*DING DONG*"Hé, Quinten, pas op, hij staat recht om de deur open te gaan doen. Verstoppen!"

"Ghehe, wat een nerd.""Shht, Quinten!  Het is de bedoeling dat hij ons opmerkt!""Hé, Niels, ik ben niet achterlijk, hoor.""Zwijg dan!"

"Wie is dat nu weer? Toch niet Faiths vader, hoop ik. Dan krijg ik onder mijn voeten."

"Oh, euhm... Heej, Jacob.""Waar is Faith?" vroeg ik."Ze zit aan de tafel te lezen... Voor ons project natuurlijk. Waarom zou ze hier anders zijn?""Jij weet goed genoeg dat ik dat weet. Ik kom haar ophalen.""Dat wordt nogal moeilijk denk ik. Dan zullen mijn ouders niet zo goed gezind zijn, denk ik."

"Ik denk niet dat Sam een goed antwoord vond.""Oh... Heej, Sam. Ik had je nog niet gezien.""Je weet hoe hij reageerd als hij zijn zin niet krijgt, hé. Je herinnert je de vorige keer toch nog? Of niet?"

"Ja, dat weet ik nog. Pff... Vooruit dan, deze keer geef ik me over. Je mag blij zijn dat m'n ouders even wat zaakjes moesten gaan regelen. Anders...""Jaja, ga haar nu maar halen."

"Wat staan die daar nu weer te doen? Hmpf... Die gaan nooit weg zonder Jacob..."

Onder-tussen...

"Jake!  Dan is hij hier dus ook. Pff, dan kan ik hier eindelijk weg!  Eindelijk!"

"Je 'vriendje' staat buiten al te wachten op jou." zei Jonas toen ik hem voorbijliep in de gang."Oh, oké!" zei ik vrolijk.

"Hé, Jake." zei ik toen ik buitenkwam met een lach."Heej, Faith. Ik kom je hier even weghalen, oké?""Oké, das goed, hoor!" zei ik opgewekt.

"Hé, gasten. We moeten dan ook wel echt gaan, hé. Stop met elkaar zo raar aan te staren en kom mee!" zei Niels.

"Hé, Jacob, wacht even... Ik... Ik voel me... Niet echt geweldig..." hoorde ik Faith zeggen. "Wacht even..."

"Gast!  Ze valt flauw!" riep Niels daar vlak na."Wat?" was het enige dat ik kon zeggen."Ja, kijk maar." zei Quinten toen ik me omdraaide.

"Pff en dan staan jullie daar maar wat!""Gast, het gebeurde plots. We merkten het net pas.""Jah, sorry, maar dan nog!"

Ik had me naast Faith gezet en haar rechtop gezet."Hé, gaat het een beetje?" vroeg ik bezorgd."Ooh, mijn hoofd... Wat i.. Is er gebeurd?""Je viel flauw. Ik denk dat je door die klap op je hoofd weer direct terug bij bewustzijn was."

Even later...

"Sam, ga maar naar huis. Ik kom meteen. Ik breng jou wel naar huis, Faith. Je moet in je bed, je ziet er verschrikkelijk moe uit.""Oké, dan. Ik ben inderdaad niet echt goed wakker." zei Faith met een lachje."Kom je? Ik zal je wel dragen als het moet.""Oké, maar ik probeer zelf wel wat te lopen." zei ze.

Nadat ik en Faith het hele eind hadden gestapt, kwamen we bij haar thuis aan. Nou ja, ik heb haar meer moeten dragen, dan dat ze liep. Niet dat ik dat erg vond hoor, integendeel. Ik help graag andere mensen.

Later die avond...

"Wel... Euhm... Hier zijn we dan. Ik ga maar eens naar huis." zei ik. "Zorg dat je niet meer flauw valt als je de trap opstapt, hé." lachte ik een beetje.

"In dat geval wil ik liever dat je nog even mee naar boven komt. Gewoon. Voor als er nog iets gebeurt voordat ik in m'n bed lig..." zei ze kalm, half slapend.

"Oké, dan." lachte ik. "Zorg dan wel dat je niet valt, want ik weet niet zeker of ik je kan tegenhouden." grapte ik."Zo zwaar ben ik nog niet, hé!" lachte ze terug.

"We hebben geluk dat je zus vandaag bij je vader slaapt." zei ik terwijl ik me in een stoel naast het bed zette. "Anders had ik waarschijnlijk niet mee naar boven gemogen, misschien zelfs niet binnen. Trouwens, ga jij met je kleren aan slapen?"

Boven...

"Ja, das waar. En nee, ik kleed me seffes wel om als ik voel dat ik in slaap ga vallen." antwoordde ze.

"Oké, dan." zei ik met een lach. "Ik ga even naar de wc. Wakker blijven, hé.""Jaja...""Oké, ik ben direct weer terug, hoor."

"Pff... Waar is dat licht hier?" vroeg ik mezelf af toen ik in de badkamer kwam.

"Dacht ik het niet..." zei ik toen ik binnenkwam. "Ik had het kunnen weten." Ik denk dat ik welgeteld twee minuutjes weg was, maar ze sliep al. Ongelooflijk gewoon.

Terug in Faiths kamer...

Haar diadeem had ze ergens op haar nachtkastje gegooid en haar schoenen stonden naast het bed. Ik denk wel dat ze haar kleren nog aanhad. Ik dacht dat ze zich toch eerst ging omkleden? Maar ja, ze was blijkbaar te moe.

"Slaapwel, Faith." zei ik toen ik haar kamer uitging en het licht uitdeed. "Naar huis dan maar." Hat was wel raar om als enige 'wakkere' persoon in iemands anders huis te zijn. Ik hoopte dat haar vader of Hope niet wakker zouden worden. Stel dat ze denken dat ik een inbreker ben...

"O, nee. Geweldig. Dan regent het natuurlijk net als ik naar huis ga... Typisch!" riep ik toen ik door de storm liep. In een bos wonen als het stormt, is ook alles behalve leuk. Er worden namelijk vaak bomen geraakt door de bliksem.

Buiten...