Teksten bij de uitvaartviering van Dhr. Marc Sas 15 november 2008

Verwelkoming door Charlotte

Namens de familie, bedank ik u voor uw aanwezigheid op de begrafenis van nonkel Marc. Uw aanwezigheid is voor tante Bea, Kevin en Wendy een grote steun. Het plotse heengaan van nonkel Marc slaat ons met verbijstering en hulpeloosheid. Woorden kunnen op dit moment niet uitleggen wat wij voelen. De paaskaars kan dat wel. Wij christenen geloven dat de dood niet het laatste woord heeft maar dat het leven altijd sterker is.

Eerste lezing door Wendy

Papa, Het is ongelooflijk wat je in al die tijden hebt gedaan voor ons, voor je klas , voor je collega’s, voor je vrienden en familie. Waar ik zeker dankbaar voor ben is dat je al die jaren een steun was voor mij en voor al je naasten. Je bent mijn HERO, ik keek echt naar je op, naar je intelligentie, je lach, je schattige buik en zeker naar je moppen. Je was een vader voor iedereen! Voor mij was je meer dan dat, je was een man met grote ideeën en grote dromen, Je deelde die met alleman! Je kookte voor ons, je deelde alles met ons, en zeker die choko-tofjes die ik voor je had gekocht! In de Delhaize . Maar ik ben blij dat je deelde, je keek niet enkel naar je zelf, je keek naar andermans gevoelens! Papa, je bent een held! Meneer Sas, papa, Pater Familias!! Je liet je zelf graag gaan met een lekkere Leffe of een glaasje wijn. Je liet je altijd van je tofste kant zien. Ik heb ook speciaal voor jou een gedichtje gemaakt!

Onze handen zijn nu los van elkaar

maar in onze harten

ben je nog dichtbij

wij hebben je

moeten laten gaan

met prachtige herinneringen eraan

die wij heel diep van binnen bewaren.

nu doet het nog pijn

maar eens zal het minder zijn

ook al zal het gemis blijven

wij zullen je altijd met liefde in het hart bewaren

Jij sterft niet, je geeft de liefde door naar de kinderen en de familie

zodat jij verder leeft in ieder van ons

Ik zeg dit niet graag maar ik zal het zeggen uit volle kracht

Papa rust zacht!

Evangelie, naar Johannes, XIII, 33-35

Kinderen, nog maar kort zal Ik bij jullie zijn. Dan zullen jullie Mij zoeken, maar Ik heb tegen de Joden gezegd: “Waar Ik heen ga, daar kunt u niet komen”, en dat zeg Ik nu tegen jullie. Ik geef jullie een nieuw gebod: dat je elkaar liefhebt. Met de liefde die Ik jullie heb toegedragen, moeten jullie ook elkaar liefhebben. Daaraan zal iedereen kunnen zien dat jullie leerlingen van Mij zijn: als jullie onder elkaar de liefde bewaren.’ Homilie (tekst door collega Patrick Van de Wiele) Marc en Bea. Namen die altijd in één adem uitgesproken werden, zodat ze op de duur ook één woord leken. Marcenbea. Onafscheidelijk waren zij. In het gezin nam Marc gewoonlijk het initiatief. Van hem kwamen de grote ideeën. Bea keek naar hem op, maar ze wist haar Marc indien nodig wel weer met beide voeten op de grond te krijgen. Ideeën moeten ook uitgevoerd worden en dat doe je nog altijd het beste met z’n tweeën. Voor de tandem Marcenbea was dat geen probleem. Uiteindelijk werd alles “in der minne geregeld” om het met een geliefkoosde uitdrukking van Marc te zeggen.

Marc, je was trots op Kevin en Wendy en dat liet je vaak merken. Opvoeden is vaak niet gemakkelijk, maar je onvoorwaardelijke vaderliefde, je gevoel voor diplomatie en humor zorgden ervoor dat alles telkens weer op zijn plooi kwam. Echt fier was je op het einde van vorig schooljaar toen je op school kon zeggen dat Kevin zijn diploma behaald had. Een tractatie op een zomers terras was het onvermijdelijke gevolg. Ook voor Wendy had je er alle hoop op dat zij haar weg zou vinden in het leven. Ze zullen je niet teleurstellen.

Je hield van autorijden. Met zwier begaf je je in het verkeer. Reizen op zich was voor jou al vakantie. Ontelbare keren ben je met Bea en de kinderen naar je geliefde Frankrijk gereden. De voorbije grote vakantie nog naar Bretagne, de bestemming van jullie huwelijksreis, nu dertig jaar geleden. Als de uitdrukking “leven als God in Frankrijk” al niet bestond, dan had jij ze vast uitgevonden. Vorige week vrijdag nog zat je aan de computer om een reisje van enkele dagen te boeken via Logis de France.

Marc, je bent uit het leven weggegaan als donor. Donor: Latijn voor “schenker, hij die geeft”. Je hele leven ben je in feite een “donor” geweest. Je had plezier in het geven en delen en dat was er altijd aan te zien. Wie bij jou binnenviel, verwacht of niet, werd overladen met attenties en het allerbeste uit keuken en kelder werd voorgezet. Zelfs als er zogezegd “niets in huis was” verdween je in de keuken en kwam je even later met de lekkerste gerechten weer tevoorschijn. Als een echte kok deed je dan wat geheimzinnig over het recept. Misschien besefte je zelf niet eens dat het geheime ingrediënt waarmee je al je gerechten op smaak bracht, je ongeëvenaarde gastvrijheid was.

Je hield van je leerlingen, Marc. Je overdonderde hen niet met je uitgebreide kennis, maar steunde hen en gaf hun moed waar je kon. Met je vaderlijke uitstraling ving je grote en kleine drama’s op. Levenswijsheid vond je veel belangrijker dan boekenwijsheid. Administratieve rompslomp en stapels toetsen waren niets voor jou, maar wij, collega’s, weten het allemaal: in zijn klas was de Sas in zijn sas. Eeuwenoude verhalen bracht je tot leven. Onder je milde humor kabbelden de lessen rustig voort. De vele blijken van medeleven die je leerlingen de voorbije dagen hebben betoond, getuigen van echt respect en liefde voor hun “meester”. Bij elkaar vonden je leerlingen de moed en de kracht om je te bezoeken op de afdeling intensieve zorgen. Dit gebaar heeft je familie erg ontroerd en betekent voor hen een echte steun.

Marc, je was, nee, je bént een begrip op het STK. Een figuur. Een monument. Geen trots en ongenaakbaar monument, maar een minzaam man die genoot van het leven en die zijn gezin, zijn leerlingen en zijn vrienden de ware levenskunst bijbracht.

Bedankt voor alles, Marc en … Vaarwel! Homilie (tekst door leerlingen)

10 november: één dag voor wapenstilstand maar jij streed al je laatste slag. Nooit gedacht dat jij voor ons aan het eind van je latijn zou zijn. En als een trouw legioen hebben we nog naast je gestaan en gehoopt dat je niet zou gaan waar we niet zelf konden gaan Want wij, je trouw legioen, konden alles aan door jou als je maar niet ging waar we zelf niet konden gaan. Dus bedankt, onverslaagbare leider, jij die ons bij elke veldslag aanvoeren zou, jij die ons door elke hindernis leiden zou Bedankt. Als leerkracht bleef je ons inspireren, stimuleren om steeds te geloven in vandaag en morgen. zoals jij bleef geloven in ons, je leerlingen, en ons leerde nooit op te geven, niet vandaag, niet morgen. Dus bedankt, wijze mentor jij die ons altijd verbeteren zou jij die in ons altijd blijven geloven zou Bedankt. Je zei ons elkaar te beschouwen als een tweede familie met ieder zijn eigen plek, en niemand te vergeten En vandaag komen wij echt als een tweede familie naar hier, om je in ieder van ons je eigen te plek geven, om je niet te vergeten. Dus bedankt, Pater familias, jij die ons altijd bij elkaar houden zou jij die bij ons als deel van de klas altijd horen zou Bedankt. Elke levendige herinnering aan jou die wij koesteren draagt onvermoeibaar ook een stukje mee van jou en zo zal je bij ons, temidden ons, steeds blijven leven als onze rots in de branding, als een man uit één stuk.

Bedankt, Meneer Sas jij die ons altijd een warm hart hebt toe gedragen jij die wij altijd in dat hart zullen dragen Bedankt. Je Klas. "Per Jovem te iuramus, habemus tuo memoriam!"

Voorbeden (teksten door leerlingen en leerkrachten)

1. Voor alle leerlingen en oud-leerlingen die je nooit zullen vergeten omwille van je liefde voor je vak en je liefde voor je leerlingen. Niemand kon zijn leerlingen zo motiveren en bevaderen zoals jij dat kon. Niets was onmogelijk in jouw ogen, iedereen kreeg van jou de kans om in zijn droom te mogen geloven. Dat dit geloof altijd levend mag blijven.

Laat ons bidden

2. Voor zijn klassen, die genoten van zijn typische manier van lesgeven. Benieuwd en nieuwsgierig naar wat hij de volgende les bedenken zou. Geen enkele leerkracht kon leerlingen zo het gevoel geven speciaal te zijn. Dat zijn voorbeeld andere leerkrachten mag inspireren.

Laat ons bidden

3. Voor alle leerkrachten die je kenden als een collega, als een vriend die steeds klaarstond. Geef hen de moed om verder te gaan zonder jouw aanwezigheid in de leraarskamer, zonder jouw warmte en gezelligheid die je steeds met je meedroeg.

Laat ons bidden

4. Laat ons bidden voor Bea, Kevin en Wendy en voor de mensen rondom ons die getroffen zijn door pijn en verdriet. Dat ze niet alleen staan en zich omringd mogen voelen door goede medemensen.

Laat ons bidden

5. Bidden wij tenslotte voor de mensen die reeds gestorven zijn en zo graag nog wilden leven. Wij denken biddend aan de ouders van Marc en allen die een plaats in ons hart bewaren.

Laat ons bidden

Getuigenissen (afscheidsboodschap) (tekst door directeur Dhr. Geert Annaert en de leerlingen van 6 GLA – 6 LMT) Lieve Herder,

Dag Mr. Sas,

Het is haast ongelooflijk dat we hier nu zo verloren rond je staan. Toch zijn we niet alleen want we

hebben je voor altijd in onze harten gesloten. Je warme, vaderlijke persoonlijkheid zullen we ons

altijd herinneren. Je was steeds optimistisch en had vertrouwen in elk van ons.

Zo vaak wandelden we de klas uit met een nieuwe brok levenswijsheid die je zo briljant verwoord

had. Iedere dag opnieuw zullen we je missen. Hadden wij nu maar een ‘lumineus idee’, dan konden

we je uit je rustige slaap wekken. Je betekent zoveel voor ons, we hebben je nodig.

De laatste tijd liet je je wel vaker van je sportieve kant zien, in je roze K-waytje. Je hartelijke lach en

lieve genegenheid maakten ons allen tot één klas, één familia. Jij was voor ons meer dan ‘die van

Latijn & Grieks’, en wij waren voor jou meer dan zomaar leerlingen.

Jij de pater familias, wij de kinderen, jouw schaapjes.

Vanaf nu zullen we aan het begin van de les op iemand wachten die jou nooit zal kunnen vervangen.

We denken aan je, als een geweldige leraar, maar vooreerst als een écht goed mens. We missen je

nu al, onzen teddybeer, zo lief en zacht, met een hart van goud.

Door je liefde en aandacht sprak je niet alleen tot de groep, maar ook tot éénieder van ons. Iedereen

kreeg een stukje van je warme hart toebedeeld. We hopen een beetje van jouw wijsheid en

levensopvatting mee te dragen in onze daden.

Je leerde ons naast Latijn & Grieks, dat het werkelijke leven tof kan zijn, zelfs op school. Niet alles en

iedereen moet altijd serieus zijn, zoals je laatst tegen ons zei: “Het leven is als een groentensoep.

Ajuinen hebben soms een nare nevenwerking maar zijn goed voor het bloed.”

Jij zorgde steeds voor een opperbeste sfeer. Als het donker was, wierp jij je licht over ons; als het

koud was, gaf jij ons warmte; als we droevig waren, was jij er om bij uit te huilen; als we iets nodig

hadden, was jij er. Onze grote filosoof, onze enige échte klaspapa.

Vrijdag vertelde je ons nog: “Ga niet naast de pakken zitten, want ze nemen je niet mee. Ze blijven

gewoon naast je zitten, want pakken zitten nu eenmaal graag. Neem ze mee op je rug. Als het te

zwaar wordt, ga dan even zitten en zet ze naast je neer. Deze pakken lopen toch niet weg. Eens

uitgerust, neem je ze terug op en vervolg je je weg vol goede moed.”

Dit is een zwaar pak voor iedereen. Als we allemaal samen dit grote, zware pak vastgrijpen, wordt

het wat draaglijker. We weten dat jij zou willen dat we doorgaan en het beste van onszelf geven.

We weten nog goed hoe de chokotoff smolt op onze papillen die laatste vrijdag, terwijl je Cicero aan

het opsporen was. Alle herinneringen laten je herleven als een man uit één stuk. Zoveel liefde als jij

gaf, kreeg je terug. We zullen je voor altijd in ons hart meedragen. Onze ster aan de hemel.

Nooit week je té ver van de regels af, maar altijd nét ver genoeg om dat beetje meer te kunnen

bekomen en ons een hemel op aarde te schenken. Één liefdevolle blik en niets leek nog onmogelijk.

We waren tenslotte niet alleen, onze herder was in de buurt. Samen lachen, samen wenen, samen-

leven. Onze vreugde hebben we aan jou te danken, jij maakte onze dag altijd goed.

Zonder jou gaan we koudere dagen tegemoet. Echter, we gaan die moedig trotseren, zoals jij het

ongetwijfeld had gewild. Je levensvisie was immers dat elke dag de kiem is van een nieuw begin, vol

nieuwe levenslust.

Liefste Mr. Sas, je hebt ons de weg gewezen. Nu je er niet tastbaar meer bent, staan we er alleen

voor. Maar neen, in feite is dat niet waar. Vanuit de hemel kijk je op ons toe. En als ze daar rijstpap

eten, zal je vast het recept verbeteren. Je was altijd al een engel op aarde voor ons, die ons elke dag

wat wou bijbrengen en ons telkens het rechte pad wist in te fluisteren. Nu ben je nog steeds die

engel, enkel een beetje verder weg.

Bedankt dat wij je mochten ontmoeten, je konden knuffelen, met je konden lachen en spelen.

Bedankt dat wij, je leerlingen van dit jaar en iedereen die ooit les van je kreeg, jou mogen herinneren

als onze vriend, onze kameraad door dik en dun.

Bedankt om Mr. Sas te zijn!

Je klas

Marc, in volle herfst ben je ons plots ontvallen, een lieve echtgenoot, een milde vader, een joviale vriend, een wijze leraar. Je begon je loopbaan in het STK op 1 september 1980, als leraar klassieke talen, leraar Grieks en Latijn, je was ook twee jaar graadcoördinator en drie jaar directeur. Ruim 28 jaar onvermoeibaar in de weer voor leerlingen en collega’s. Hartelijk dank, Marc, voor al die jaren loyale inzet en samenwerking. Dit is het beeld dat wij van jou meedragen: een gezellige, wijze en vlotte collega, een goede man, soms te goed, gevoelig voor het kwetsbare en het onaantastbare in elke mens, in elke leerling, Gewapend met humor en een ontwapenende lach, opgeruimd, guitig, geestig, rad van tong en taal allergisch voor zeuren en zagen aanstekelijk optimist. Marc, dat straalt uit de blik van je ogen, een eeuwigheid! Namens het schoolbestuur en de directie oprecht veel dank.

Slotliederen

Jacques Brel – Ne me quitte pas

Ne me quitte pas, il faut oublier

Tout peut s'oublier, qui s'enfuit déjà

Oublier le temps des malentendus et le temps

perdu

A savoir comment oublier ces heures

Qui tuaient parfois

A coups de pourquoi, le coeur du bonheur

Ne me quitte pas ) x 4

Moi je t'offrirai des perles de pluie

Venues de pays où il ne pleut pas

Je creuserai la terre jusqu'après ma mort

Pour couvrir ton corps d'or et de lumière

Je ferai un domaine où l'amour sera roi

Où l'amour sera loi

Où tu seras reine

Ne me quitte pas ) x 5

Je t'inventerai des mots insensés que tu

comprendras

Je te parlerai de ces amants-là

qui ont vu deux fois leurs coeurs s'embraser

Je te raconterai l'histoire de ce roi mort

De n'avoir pas pu te rencontrer

Ne me quitte pas ) x 4

On a vu souvent rejaillir le feu de l'ancien volcan

Qu'on croyait trop vieux

Il est paraît-il des terres brûlées

Donnant plus de blé qu'un meilleur avril

Et quand vient le soir pour qu'un ciel flamboie

Le rouge et le noir ne s'épousent-ils pas

Ne me quitte pas ) x 5

Ga niet bij me weg, je moet vergeten

Alles kan vergeten worden en wie loopt er nu

weg?

Vergeet de keren van de misverstanden en de

verloren tijd

Te weten hoe je die uren moet vergeten

Die soms het hart van het geluk doodden

Met slagen van waarom toch

Ga niet bij me weg x 4

Ik zal je regenparels aanbieden

Uit landen waar het niet regent

Ik zal het land bewerken tot na mijn dood

Om jouw lichaam met goud en licht te

overdekken

Ik zal een omgeving scheppen waar liefde koning

zal zijn,

Waar liefde zal heersen

Waar jij koningin zult zijn

Ga niet bij me weg ) x 5

Ik bedenk voor jou dwaze woordjes die je zult

begrijpen,

Ik zal het met je hebben over die geliefden

die al twee keer hebben gezien hoe hun hart

in vuur en vlam werd gezet

Ik zal je het verhaal van deze koning vertellen die

is gestorven omdat hij jou niet meer heeft

kunnen vinden

Ga niet bij me weg ) x 4

We hebben vaak genoeg het vuur weer zien

oplaaien van de oude vulkaan

waarvan we dachten dat hij daar te oud voor

was

Het heeft veel weg van verbrande aarde

die meer graan opbrengt dan een goede

grasmaand,

En wanneer met een vlammende hemel de

avond valt

vermengt het rood en zwart zich niet met elkaar

Ga niet bij me weg ) x 5

Je ne vais plus pleurer

Je ne vais plus parler

Je me cacherai là à te regarder

Danser et sourire

Et à t'écouter

Chanter et puis rire

Laisse-moi devenir l'ombre de ton ombre

L'ombre de ta main

L'ombre de ton chien

Ne me quitte pas ) x 4

Ik zal niet meer huilen

Ik zal niets meer zeggen

Ik zal me daar verstoppen om naar jou te kijken

Hoe je danst en glimlacht

En om naar je te luisteren

Hoe je zingt en daarna lacht

Laat mij de schaduw van jouw schaduw worden

De schaduw van jouw hand

De schaduw van jouw adem

Ga niet bij me weg ) x 4

U2 – Beautiful Day

The heart is a bloom

Shoots up through the stony ground

There's no room

No space to rent in this town

You're out of luck

And the reason that you had to care

The traffic is stuck

And you're not moving anywhere

You thought you'd found a friend

To take you out of this place

Someone you could lend a hand

In return for grace

It's a beautiful day

Sky falls, you feel like

It's a beautiful day

Don't let it get away

You're on the road

But you've got no destination

You're in the mud

In the maze of her imagination

You love this town

Even if that doesn't ring true

You've been all over

And it's been all over you

It's a beautiful day

Don't let it get away

It's a beautiful day

Touch me

Take me to that other place

Teach me

I know I'm not a hopeless case

See the world in green and blue

See China right in front of you

Het hart is een bloesem

Schiet omhoog uit de steenachtige grond

Er is geen kamer

Geen ruimte te huur in deze stad

Je hebt geen geluk

En de reden waar je om moest geven

Het verkeer zit vast

En je gaat nergens heen

Je dacht dat je een vriend had gevonden

Om je uit deze plek te halen

Iemand die je een hand kon geven

In ruil voor eer

Het is een mooie dag

De lucht valt, het voelt alsof

Het een mooie dag is

Laat het niet weggaan

Je bent op de weg

Maar je hebt geen bestemming

Je zit in de modder

In het doolhof van haar verbeelding

Je houdt van deze stad

Zelfs als dat niet werkelijk klinkt

Je bent overal geweest

En het is overal in jou geweest

Het is een mooie dag

Laat het niet weggaan

Het is een mooie dag

Raak me aan

Breng me naar die andere plek

Leer me

Ik weet dat ik geen hopeloos geval ben

Zie de wereld in groen en blauw

Zie China recht voor je

See the canyons broken by cloud

See the tuna fleets clearing the sea out

See the Bedouin fires at night

See the oil fields at first light

And see the bird with a leaf in her mouth

After the flood all the colors came out

It was a beautiful day

Don't let it get away

Beautiful day

Touch me

Take me to that other place

Reach me

I know I'm not a hopeless case

What you don't have you don't need it now

What you don't know you can feel it somehow

What you don't have you don't need it now

Don't need it now

Was a beautiful day

Zie de bergen gebroken door de lucht

Zie tonijn de zee helder maken

Zie de Bedoinevuren s'nachts

Zie de olievelden in het eerste licht

En zie de vogel met een blad in haar mond

Na de vloed komen alle kleuren eruit

Het is een mooie dag

Laat het niet weggaan

Mooie dag

Raak me aan

Breng me naar die andere plek

Leer me

Ik weet dat ik geen hopeloos geval ben

Wat je niet hebt hoef je niet te weten

Wat je niet weet kun je op de een of andere

manier voelen

Wat je niet hebt hoef je niet te weten

Niet te weten

Het was een mooie dag