Team Zegerius KtMS 2014 - Editie 01

PAGINA 8PAGINA 4-7PAGINA 3

Wij klimmen tegen MS - Team Zegerius

We zijn samen naar boven geklommen als Team Zegerius. Hiermee hebben wij de beklimming opgedragen ter nagedachte-nis aan Dr. Zegerius.

Dokter Zegerius was de behandelend arts van Liesbeth welke de diagnose MS bij haar heeft gesteld. Hij heeft haar al-tijd enorm goed begeleid en de beste zorg geboden. Hij was een grote steun en toeverlaat voor haar. Hij snapte hoe het was en waar ze last van had. Alles deed hij eraan om haar te ondersteunen en de

pijn te beperken. Je moet meer klagen zei hij altijd tegen haar, mensen kunnen niet ruiken dat je constant pijn hebt. Het kan altijd erger zei Liesbeth dan.

Helaas is hij op 58-jarige leeftijd plotseling overleden. Nooit geweten dat je je zo kan hechten aan een arts, maar het kan. Ik mis hem nog bij elk ziekenhuisbezoek. Het is heel jammer dat hij zo jong moest overlijden en dat daarmee ook al zijn ken-nis en betrokkenheid verloren is gegaan. Foto:

www.rkz.nlDr. Zegerius

Eindbedrag Team Zegerius

€ 9.687,40 (Lees verder op pagina 2)

IN MEMORIAM

B E D A N K T !!!

Wist je dat ... & andere feitjes Team Zegerius bedankt ál haar sponsoren

ALLE sponsoren zijn bedankt op de top

Uitgebreid (foto)verslag van de grote dag; 9 Juni 2014

TROTS zijn wij, want wat was het een fantastische dag! Een geweldige ervaring, een mooie prestatie, met als hoogtepunt de 1.911 meter van de Mont Ventoux. En wat een grandioos hoog

bedrag hebben we binnengehaald voor een geweldig goed doel, waarvoor we al onze sponsoren enorm dankbaar zijn! 222 volgers hadden we op onze

Facebookpagina, ontelbaar veel lieve, opbeurende en moedgevende berichtjes hebben we gehad. Middels dit krantje willen wij jullie allemaal, hartelijk danken voor jullie donatie, in welke vorm dan ook! Het heeft ons veel kracht en steun gegeven tijdens deze onvergetelijke dag!We maken meteen van de gelegenheid gebruik om uitgebreid verslag te brengen van het gehele avontuur; de uitdaging die we zijn aangegaan, de voorbereidingen en de uiteindelijke tocht. En dat allemaal met de meest mooie foto’s.Het was fantastisch! En nogmaals allemaal BEDANKT!

Liefs,Liesbeth & Miranda

EDITIE 01 - 2014

Filmpje !

Pagina 1WWW.KLIMMENTEGENMS.NL

Eindbedrag Team Zegerius:€ 9.687,40

(Voorlopig) eindbedrag KtMS 2014: € 815.103,-

Kijk voor de actuele stand op www.klimmentegenms.nl

HOE HET ALLEMAAL BEGON... TOTALEN

TRAINEN, TRAINEN, TRAINENEen goede training hoort er uiteraard ook bij. En om ervoor te zorgen dat we goed voor de dag op de start te verschijnen, hebben we al de nodige kilometers afge-legd. Hieronder een kort verslag:

12 januariDe allereerste training lopen we in ‘t Kop-je van Bloemendaal; 12km. Een fijne wan-deling met hier en daar al stukjes van 10% stijging. Desalniettemin was de rij voor de parkeerautomaat nog ‘t grootste obstakel.

26 januari Liesbeth loopt 13km met haar collega Casper. Vele bruikbare tips voor tijdens ‘t lopen neemt ze mee naar huis, waar we op de Mont Ventoux ons voordeel mee doen.

2 februariKennemerduinen, 11km, Liesbeth blijkt een ongekend talent te hebben als scha-pendrijver. Het kost haar namelijk geen enkele moeite om de kudde in ‘t gareel te houden.

13 februariStuifduinentocht Schoorl, 17km. We komen erachter dat lopen in het mulle zand niet ons speci-alisme is, maar het halverwege biertje met friet maakt een hoop goed.

26 aprilOok tijdens het familieweekend gaat de training door, een mooie wandeling in het Brabantse Vessem, met een plaatse-lijk halverwege biertje waarna de tocht wordt afgesloten in de hottub.

25 meiDe generale wandeling gaat zoals een generale ‘hoort’ te gaan; hele-maal mis. Vermoeid, zware benen, er-komt-geen-end-aan, al zuchtend en puffend lopen we deze 18km. Het duindoornpad in Castricum. Helaas geen halverwege biertje; maar wel een verdiende afsluiter. Je kunt niet pieken zonder te dippen is ‘t credo van deze dag.

Liesbeth las in het MS magazine over Klimmen tegen MS, Team Vlinder stond daarin. Meteen dacht ze; “Ik moet ook die berg op! Maar niet in estafettevorm, als ik het doe, doe ik hem helemaal!”. Sinds haar diagnose is ze geen moment bij de pakken neer gaan zitten. “Ik kan wel zitten klagen dat er geen goed medicijn is, maar ik kan ook m’n steentje bijdragen, dus ik ga zoveel mogelijk geld inzamelen voor het MS Fonds!” Haar plannen vertelde ze aan Miranda tijdens een etentje bij hun thuis. “Zus, ik ga een berg beklimmen!” Het enige wat Miranda dacht was; “Huh? Een berg!?” Ze zag Liesbeth al in de touwen hangen boven een diep ravijn. Liesbeth legde gelukkig me-teen uit dat dat niet de bedoeling was, maar dat ze ging wandelen. Hoewel wandelen geen hobby is van Miranda, was ze wel meteen enthousiast. “Ik zet me graag in voor het goede doel, en hoe mooi is dat om dat samen met je zus te doen! Ik heb er be-wondering voor dat ze dit doet en bewonder haar doorzettingsvermogen. Dus ik ga mee! En dan komt er ineens veel meer bij kijken. We moeten die kant op, we moeten daar ergens slapen, we moeten trainen en we moeten zoveel mogelijk geld bij elkaar halen. Kortom, we moeten een hoop. We beginnen met plannen, dit gebeurd gelukkig tijdens gezellige etentjes dus we mogen niet klagen.Trainingen worden gepland en dat gaat niet in je huispak en je crocs dus winter- en zomeroutfits, schoeisel, sokken e.d. worden aangeschaft. De kop is er af!

WWW.KLIMMENTEGENMS.NLPagina 2

Om ons team zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen is ook het promotie-materiaal niet vergeten.

Zo zijn we meteen begonnen met een eigen Facebook pagina, om onze fans en sponsoren op de hoogte te houden van al onze ontwikkelingen. Deze pagina zal over een tijdje offline gaan, maar tot dat mo-ment vind je hem hier: https://www.facebook.com/teamzegeri-us?ref=hlDaarnaast is er ook volop gestrooid met flyers en visitekaartjes. De donatieboxen die we hebben gemaakt kwam je overal tegen (zie pagina 8)Ook bij bedrijven werd aan ons gedacht, zo waren we bij bakkerij Schoone zelfs ‘het broodje van de week’! De tennismei-den kwamen goed voor de dag in mooi tenue met het logo.Bij de heropening van bij Moon hebben Moon en Kristy ervoor gekozen om de giftenpot over te dragen aan ons, en dit goed was voor een fantastisch bedrag van € 356,25 !

MARKETING en PROMOTIE

• We altijd mooi weer hebben gehad tijdens al onze wandelingen• We tijdens een tocht in Vessem een schat gevonden hebben, Robin zit daar nu op• We totaal 222 likes op onze Facebookpagina hebben gehad!• We een tijdje in de Top 3 van de beste Teams hebben gestaan met de hoogste donaties• We dit helaas niet vol konden houden tegen teams met ruim 20 leden...• We totaal 117 sponsoren hebben• We 6 anonieme donaties hebben ontvangen met een totaal van €95,-• We 1 donatie van een ‘van der Ham’ hebben ontvangen, we niet precies weten wie dit is (en dit is een héle grote familie)• We 1 donatie hebben ontvangen van een mysterieuze Mattieu• We op 8 januari onze eerste donatie hebben ontvangen en op 4 juli onze laatste• Marco Snoeij heeft op het laaste moment een geweldige donatie bij Wintershall geregeld, hierdoor is VANDES van de troon

gestoten want met € 1.000,- is Wintershall onze hoofdsponsor geworden• Iris Weststrate zelf geld ingezameld heeft bij haar familie en vrienden en dit in onze Donatiebox heeft gestopt. Bedankt Iris!• Martin van Daalimpex met onze donatiebox totaal 1 kilogram aan kleingeld heeft ingezameld • Het oud ijzer van Afd. Tre/Operationele Bedrijfsmiddelen en Kone B.V. naar ons werd overgemaakt, maar liefst € 590,- !• Dankzij Chantal de donatiebox bij AH Heemskerk tot de nok aan toe is gevuld met statiegeldbonnetjes, en dat maar liefst 5x (!)• Team Zegerius een ‘hidden’ team-member mee had? Marcel fietste zelf namelijk ook (ongesponserd) mee naar boven !• De enige-echte-VANDES-schroevendraaier

ervoor heeft gezorgd dat de start in Bedoin op tijd kon beginnen

• De temperatuur gemiddeld 35 graden was, en max. zelfs 40!

• Team Zegerius niet alleen is afgereisd maar een heel scala aan vrijwilligers mee had

• Dit gouden team bestond uit; Arnoud & Jo-han die de motorbegeleiding op zich namen, Anneke van Assema die de hele dag paraat stond op de verzorgingspost in Reynard, Jan van Assema die de pendelbus van de top naar beneden en weer terug reed. Rein en Anneke van den Eshof, die niet alleen op Robin paste, maar ook zorgden dat zij op tijd bij onze finish stonden samen met de lieve kanjers Leonie, Michel, Esai en Kristie.

WIST JE DAT ... & andere feitjes


VERSLAG VAN DE DAGOnze dag begint eigenlijk al de dag ervoor, want ook voor de mentale voorbereiding nemen we alle tijd. De dag begint met een fruitshake van Miranda. We nemen de klim van voor tot achter door en pak-ken onze tassen 6x in en uit. ‘s Middags lunchen we met z’n vieren met ons laatste biertje die dag. ‘s Avonds op tijd ons bedje in, alles ligt klaar.

Maandag 9 juni, onze wekker gaat om 06:30, maar die van de vrijwilligers al om 04:30. En als je naast die wekker ligt dan ben je ook wakker. Na een onrustige nacht gestart met een douche. Het beloofd een warme dag te worden. Tassen worden weer nagekeken, camelbags worden ge-vuld, eerste rantsoen gaat mee. Om 07:45 gaan we naar Bedoin want het is niet dui-delijk waar de start precies is en we willen natuurlijk niet te laat komen. Bij de start

aangekomen blijkt deze nog te moeten worden opgebouwd. De correcte stekker is niet aanwezig en de paniek breekt uit bij de organisatie. Maar gelukkig heeft onze Arnoud een VANDES schroevendraaier in zijn zak en weet hij daarmee de boel toch op gang te krijgen. Als hoofdsponsor kun je niet achterblijven natuurlijk. Arnoud en Johan hebben de motorbege-leiding voor hun rekening genomen en zij hebben de 1e start in Malaucene al ach-ter de rug. Ook zijn ze al boven geweest en het beloofd niet alleen en hete dag te worden, maar het is zelfs boven al heet! Dus voor de zoveelste maal wordt de vul-ling van de tas aangepast, warme kleding voor boven kan er uit.

We zijn er klaar voor, Rein, Anneke, Robin en Kristie staan bij de start om ons uit te zwaaien. Arnoud, Johan en Jan hebben hun werkzaamheden ook even gestaakt om hetzelfde te doen. Anneke staat bij Reynard bij de verzorgingspost dus die moet helaas onze start missen. Marcel gaat vandaag ook de Mont Ventoux be-klimmen en start gelijk met ons, hij doet het alleen per fiets.

Het aftellen gaat beginnen! 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1 ...En we zijn weg! Gisteren hebben we af-gesproken om ca. 3km per uur te gaan lo-pen, kleine pas, rug recht, borstjes vooruit en lipjes getuit. Miranda houdt onze snel-heid nauwkeurig bij en zorgt dat we niet te snel gaan. We worden al snel ingehaald door iedereen en zijn dan de hekkenslui-ters, maar dit is een mooie positie.

Na 1km is de 1e verzorgingspost er al en ook de 1e van vele plaspauzes. Mar-cel wacht ons nog een paar keer op om wat foto's te maken maar het gaat hem al snel te langzaam dus hij gaat vooruit. Arnoud heeft een fotograaf achterop dus de eerste kiekjes van ons worden al snel gemaakt. De sfeer is goed, weinig toe-schouwers maar de deelnemers onderling moedigen elkaar aan en omdat op je rug-nummer ook je naam vermeld staat is het net of iedereen je kent. Miranda moedigt iedereen die voorbij komt hetzelfde aan, zij maakt hierin geen onderscheidt, en er wordt nog steeds gesproken over het meisje dat tegen iedereen zegt; “Zet hem op hè!”.

De wandelaars hebben we voor ons gela-ten maar omdat de fietsers meerdere ke-ren de klim kunnen maken komen die wel de hele dag voorbij. En zo ook Ron. Ron,

Ron, Ron, wat had je het zwaar! Miranda maakt geen onderscheid dus ook Ron krijgt een “Zet hem op hè!”, maar Ron zwijgt. Dat is op zich gek en niet zo vrien-delijk maar al snel halen we Ron weer in want hij staat hijgend en puffend over z’n fiets geleund en kan niet meer... Dat verklaard een hoop. Hij gaat niet stoppen zegt hij en al snel haalt hij ons dan ook weer in, maar niet voor lang. En zo gaat deze dans een tijdje door.

Bij elk motorgeluid kijken we achterom of het onze motorrijders zijn en ja hoor, een grote BMW komt de hoek om zeilen en stuit op een hijgende en hangende Ron. Johan biedt hem water, een reepje, sul-tana en nog veel meer aan en laat hem na een korte analyse achter. Het blijkt dat Ron zijn training wat belabberd was en daar krijgt hij nu last van. Maar na Johan z’n steun haalt Ron ons weer in waarna we hem een tijd kwijt zijn.

De temperatuur is inmiddels gestegen naar 37 graden en het is heet, heel heet. We drinken veel, heel veel, en dat moet

“Zet hem op hè!“


echt. Arnoud en Johan passeren ons regel-matig en kunnen zonodig bijvullen, is niet nodig denken we, want volgens Arnoud is de verzorgingspost na de volgende bocht, dus vullen we daar wel aan. Arnoud is

nog niet weg en Liesbeth haar Camelbag is leeg. De paniek slaat gelijk toe want je drinkt bijna aan een stuk door. Maar vol-gens Arnoud was het de volgende bocht toch? De volgende bocht bleek nog een paar kilometer te duren en Liesbeth hing inmiddels al aan haar buddy d’r tank te lurken. Hoe fijn is het dat je dan eindelijk in de beruchte bocht een verzorgingspost ziet staan. Liters water gaan er weer in de tassen, AA wordt ter plekke leeggeslurpt en we eten het lekkerste zakje chips wat we ooit gehad hebben, zout is hemels nu. Na een kleine rustpauze weer op weg met goed gevulde tassen.

Het gaat lekker, we hebben een goed tempo en hebben allebei nergens last van. Dikke vingers maar deze waren te verwachten en daarom hebben we knijp-ballen meegenomen. Ron je had nog iets kunnen leren van onze voorbereidingen. Maar het is zwaar, het gemiddelde stij-gingspercentage van 10% is constant, geen rustmoment en het is heet. We gaan gestaag door en plassen nog wat, alle schaamte zijn we inmiddels voorbij. (Details houden we maar voor onszelf).

En dan komt hij daar ineens aanrijden, de man die ons constant een uitweg biedt en belooft te zwijgen als we toehappen; Jan.

Hij neemt de tijd voor deze uitweg maar we happen niet. “Echt niet meiden?” Nee, echt niet. En het uitwegvoertuig vervolgt zijn weg. We zijn inmiddels op een punt in onze vrienschap beland dat er geen ongemak-kelijke stiltes meer bestaan maar we zijn weinig stil geweest, en als je om de 2 minuten, “Zet hem op hè!” moet zeggen kun je ook niet stil zijn. Maar toch krijgen we een mentale dip, na ca. 14 km in ‘t bos. Niet veel wielrenners meer om aan te moedigen, en de behoefte om ‘iets te beleven is groots’. Even wat ‘actie’ om uit deze dip te komen hebben we nodig...En dan ineens ontstaat er naast het uit-wegvoertuig nog een fenomeen, genaamd Defensie. We wisten dat ze er waren maar we hadden ze nog niet gezien. Maar dan zijn ze daar en ze zijn leuk! Wij begroetten ze constant met het grooste enthousias-me dat mogelijk is en dat wordt beloond.

Al van verre zien ze dat wij het zijn en han-gen ze al toeterend uit het raam om ver-volgens naar ons toe te stuiven om te vra-gen of we nog iets nodig hebben. Helaas hebben we nooit iets nodig en vervolgen ze hun weg weer. Maar dan is daar Adil. “Niks nodig? Dan krijgen jullie van mij een knuffel!” En dat zelfs nadat Liesbeth heeft aangekondigd dat ze inmiddels wel stinkt. Hij loopt ook nog een stuk met ons mee en zegt dat we het heel goed doen, en na de nodige uitgereikte accessoires vervolgt hij zijn weg weer, naar misschien wel Ron.

De sfeer veranderd op de berg, er heerst een vrolijke spanning want we naderen Reynard. De grooste verzorgingspost 6 km voor de top. Na Reynard wordt de berg kaal en nog vele malen zwaarder dus deze stop moet benut worden. Het uitweg-voertuig pas-seert ons nog-maals maar we laten ons niet overhalen, wel mag Jan het water nog een-maal bijvullen.

En dan gaan we de bocht om en daar is het, Reynard! Anneke staat ons op te

wachten. En er staan toiletten, ook leuk voor de verandering. Johan en Arnoud hebben ook een pitstop dus we treffen elkaar allemaal, alleen Marcel is nog zoek.Na een korte stop gaan we door. Zitten is niet verstandig en Liesbeth d’r benen be-ginnen inmiddels flink te protesteren dus die moeten we maar in beweging houden. Arnoud heeft inmiddels met een sateliet-telefoon die de vrijwilligers in hun bezit hebben een telefoontje gepleegd naar het thuisfront dat we de top naderen. Nog 6 kilometer...

Langs de kant staan er bijna geen toe-schouwers maar als ze er staan, dan staan ze te wachten op degene voor wie ze zijn gekomen. Blij verrast waren we dan ook dat we twee jongens heel enthousiast za-gen zwaaien en ons hoorden aanmoedi-gen. Heel even dacht ik, die kleine met die hoge broek heeft wel iets weg van Sander, maar dat kan natuurlijk niet. En dat lijkt de stem van Mark wel, nee... dat kan ook niet. Nog een keer kijken en heel blij ver-rast zijn wij, want het zijn ze wel!

“We vreten ‘m op!“


In het geheim, nou ja ‘geheim’... Bijna ie-dereen wist ervan behalve wij, zijn ze af-gereisd naar Frankrijk. Dit is echte vriend-schap!! Tranen in onze ogen, brok in de keel. Champagne!! Heel stoer hebben we constant geroepen dat we bij Reynard een halverwege biertje zouden doen maar deze hebben we vanwege de hitte overge-slagen en dat doen we nu ook maar met de champagne. Ook Arnoud weet nog niet dat ze er zijn dus ook die verrassing wordt groot.

We gaan weer verder met nieuwe ener-gie, dit doet iets met een mens.Dan stuitten de bosjesplassers op een nieuw probleem. De kale berg heet zo omdat er geen bomen staan, dus.... In de verte zien we nog een struik van redelijk formaat staan, wel op hoogte maar we besluiten om daar nog maar even gebruik van te maken. En net als we de broek bijna willen laten zakken, komt daar het thuis-front aan met versterking. Rein, Anneke, Robin en Kristie in het eerste voertuig en Leonie, Michel en Esai in het tweede voer-tuig. En opnieuw wordt je bevangen door iets moois, hartverwarmend. De laatste loodjes staan er bekend om dat ze zwaar zijn en dat is ook nu zeker het geval. Doordat we de schaduw van de bo-men kwijt zijn hebben we nu de volle zon op ons koppeke, de temperatuur is iets

lager, maar met ca. 30 graden is het nog steeds heet te noemen. Het laatse stuk lijkt steiler maar is even steil, en doordat je nu de haarspelden voor je ziet lijkt het ein-de-loos. Liesbeth d’r benen willen ermee stoppen en ook Miranda krijgt last van pijntjes. Maar de berg veranderd ook positief, het eindpunt is nu echt in zicht. Iedereen ziet en voelt dat. Mensen persen hun laatste energie eruit en moedigen elkaar aan. We komen Team Vlinder tegen. Een Team

dat bestaat uit MS-patienten in een ver-der stadium dan Liesbeth. Zij doen dit in estafettevorm omdat ze een hele beklim-ming niet meer kunnen volbrengen. Het is mooi en moeilijk om te zien, je ziet je toe-komstbeeld lopen maar met zoveel kracht dat je wederom bevangen wordt door iets moois.

En dan kijk je heel ver omhoog en zie je een kindje op iemand z’n schouders zit-ten, dat kunnen maar twee mensen zijn. Rein en Robin staan ons op te wachten. Dan is er de laatste verzorgingspost. We

nemen nog een glas ijskoud water, heb-ben een fotomomentje met defensie en dan snel door naar Robin. Het is prachtig om te zien maar we moe-ten er niet te lang bij stil staan want dan gaan we huilen en we moeten nog een stuk. Ze lopen een stuk met ons mee, hand in hand.

Kleine vriend Esai staat iedereen toe te juichen maar als z’n tante dan eindelijk langs komt heeft hij er geen zin meer in. Iedereen is onderweg naar de top. Het uitwegvoertuig biedt ons nog een-maal aan ons het laatste stukje omhoog te rijden maar we doen het niet.

En dan is daar de eerste held; Marcel. Hij heeft de Mont Ventoux reeds beklommen en is weer even terug gefietst om nog een filmpje te schieten. Van een muurtje maakt Miranda dankbaar gebruik voor de laaste plasstop.


ROUTE

Dan is het moment daar: De allerlaatste kilometer! Nog één bocht.... Robin staat te wachten, een peleton aan vrienden en familie staat boven, Robin pakt onze handen vast en trekt ons het laatste stuk omhoog....

We geven elkaar nog een knuffel..... De ontlading is groots en mooi en het is gedaan, klaar!

Felicitaties, knuffels en kussen worden uitgedeeld door iedereen. We krijgen van Robin allebei een zelfgemaakte medaille, we krijgen het Mont Ventoux paaltje, fo-to's worden geschoten, het is Geweldig! Wat een ontlading! En dan is daar ook Adil!

We maken nog een foto van al onze spon-soren boven op de berg en dan is het echt klaar. We gaan dan eindelijk toch nog gebruik maken van het uitwegvoertuig, maar dit keer om ons naar beneden te la-ten brengen.

En wie komen we tegen op weg naar be-neden, jawel: Ron! Nog een laatste keer roept Miranda, “Zet hem op hè! Ook jij gaat het halen Ron!”. Ron kijkt verrast en vermoeid op en vervolgt zijn weg.

Meteen lijkt het een eeuwigheid geleden dat we de top bereikt hebben. Op de camping aangekomen maken we een frisse duik in het zwembad om einde-lijk af te koelen. Esai en Robin duiken met ons mee. De vrijwilligers druppelen ook langzaam binnen. We eten nog pizza met z’n allen en dan gaat het lichtje uit.

WE DID IT !!!

Hieronder een schematische afbeelding van de afgelegde route. Totaal 22,7 km gelopen, 1.622 hoogtemeters gemaakt. We zijn gestart om 09:00 en om 17:00 zijn we gefinished. De temperatuur maakte het er niet makkelijker op, maar het warme onthaal bij het bereieken van de top maakte een hoop goed. Trots, dat zijn we zeker!

Ron !


Beki

jk h

ier

de fi

lm

van

deze

dag

SPONSOREN

SPECIAAL WOORD VAN DANK AAN - Familie & vrienden die mee afgereist zijn naar Zuid Frankrijk en ons de gehele week hebben bijgestaan. Bedankt voor jullie gezelligheid en mentale ondersteuning!- Leonie voor alle foto’s van de laatste kilometers- Casper voor zijn onmisbare Tips & Tricks die zeer van pas zijn gekomen- Mark & Sander, we zijn er nog stil van dat jullie er ‘zomaar’ stonden- Fotograaf Wouter Roosenboom voor de prachtige beelden- Familie Zegerius, welke wij in het bijzonder bedanken. Het was voor ons een hele mooie en bijzondere eer om als Team Zegerius de berg te mogen beklimmen. Met jullie goedkeuren wordt het team alleen maar groter, want 1 ding is zeker, volgend jaar zijn wij weer van de partij!

Allen ontzettend bedankt, jullie steun heeft ons veel kracht gegeven. Hartverwarmend!!

De lijst van onze sponsoren is indrukwek-kend lang: IEDEREEN SUPER BEDANKT !!

- Casper Verschoor - Ilse Kooij- Hendrik & Martine Dragt - Michael en Petra Bommelburg- Chantal en Sander- Roelien Wuite - Kasper & Marieke Castricum- Joline Overmars - Klein Ikink- Susan Glandorf- Kees & Ina van der Sandt- Sita Castricum- Ron & Natasja van den Berg- Johan & Mariska- Linda & Ramon - Isa Kinik- Divecenter Scubido Schoorl- Niels & Danielle Kuilman- Stefan Koelman- Hans den Hertog- VANDES - Frans en Ria de Cock- Hans & Sylvia - Anna-Renate Stam-Spriensma- Tennismeiden (Marijke, Agnes, Joke, Beb, Marjan, Nel en Anneke) - John Veen- Rob Sentveld- Frank, Guret, Marjolein, Amber vd Eshof- Jan & Anneke van Assema - Lucas en Paula- Opoe - Raymond en Petra Kops- Michel Post - Hester Hillegers- Paul van Laar - Richard Jongejan- Dirk - Bertus en Anneke Voigt- Jeffrey, Francis, Miley, Emily Abcouwer - Marita Koelman - Klaas en Annemieke- Arjan Keizer - Tino de Werdt- Cosy Decors, Herman, Monique, Thomas en Lisa van den Eshof

- AFDELING TRE/OPERATIONELE BEDRIJFSMIDDELEN EN KONE BV- Wim en Marjoke van der Ham- Attila Houthuyse - Erica van der Ham - Josette Luijten - Laura van der Ham - Piet en Jopie Bleeker - Niki - Tante Joop- Zr. Ancilla, Tante Rie Alkemade - Coen van Lieshout - Jan Buijs- Wim van der Ham- Wim, Stefania, Erik en Maya Steemers - Ruud van Santen- Aad Baltus- Rene Biegstraaten - Peter en Joke Tettero- Matthieu- Steven, Kristina en Victor Venema- Hielke- Familie Nijman/vd Waals - Kees en Loes- Henk en Gerda- Esther Tettero - Hopster - Piet en Toos van Bremen- J&H Transport VOF- Piet en Lies- Maus en Wendy Robben - Familie van Buren- Familie Kaaijk- Philip van den Bosch- Jan en Mieke- Kees en Lida van der Ham- Nicole Warners- Ans- Harriet Butter- Michel en Leonie- Gall & Gall team Rembrandthof; Richard, Martine, Nina, Jurre, Vanessa, Els & Leonie- Esai- Truus van der Ham- Bernd en Sylwia (Hotel Sonnenblick) - Van der Ham- Familie Erol- Leon, Linda, Roy & Yentl Vreeswijk

- Danielle van der Woude-Gruter- Nico, Sandra, Dean & Carice Timmer - Jan (van de markt)- Frans en Dorien de la Rambelje - Hans en Cora Boogaard- Tessa en Pascal- Paul & Lieke IJtsma- Robert Schuyt- Simon en Petra- Jacco Vermeer- Dennis en Yalenka van Weel- Mark, Saskia, Tom & Bram van Dessel- Robert en Marian Appelman- Annelies en Jan-Willem van Es- MICK- Dennis- Catering & Partyservice Heesterakker- Bootcamp buddies; Henni, Mark, Maroes, Harry, Marloes, Femke, Suzan- ne, Lucienne, Eliane, Liesbeth, Andreas, Lotte, Zeger, Joris, Anouk- Matthijs Marcus - Wintershall Noordzee BV

DONATIEBOXEN: - Daalimpex- Good Care For You- Floramedia- Bakkerij Schoone- Schiphol Group- RKZ Kraamzorg- Albert Heijn Heemskerk- Polster Holt Groep- Moon en Kristy- Oranje Nassau- PLUG BV- MICK- AGC- BRANDWEER BEVERWIJK - IJssalon Marx O’ Larry’s Castricum- Jan & Anneke- Hotel Sonnenblick Lutz

We bedanken ook de vele anonieme donateurs

(Type- en zetfouten voorbehouden)


Team Zegerius KtMS 2014 - Editie 01

Documents

Transcript of Team Zegerius KtMS 2014 - Editie 01