Bassam, een Syrische Caritasvrijwilliger in Jordanië

Bassam leeft al een jaar met zijn vrouw en twee dochtertjes in een buitenwijk van Amman. Zoals vele landgenoten sloeg de Syriër met zijn gezin op de vlucht voor de burgeroorlog in zijn land. Hij werkt sinds drie maanden als vrijwilliger voor het Zarqa Social Center van Caritas Jordanië. Zijn verhaal. Lange weg naar Jordanië Een jaar geleden woonde Bassam nog in Homs en runde hij er een computerwinkel. Toen de bommen steeds dichterbij ontploften en hij zoveel mensen zag vluchten, besloot hij met zijn vrouw en kinderen met de auto te vluchten naar Jordanië. Aan een grenspost hoorden ze: “laat hen terugkeren vanwaar ze komen en zich bombarderen.” Ze keerden noodgedwongen terug maar slaagden er alsnog in om per vliegtuig in Jordanië te geraken. Bevoorrechte van de Syrische crisis Enkele maanden later vernam hij via youtubefilmpjes dat er van zijn huis en winkel geen spaander meer heel was gebleven. Toch verloor Bassam de hoop niet om ooit terug naar zijn thuisland terug te keren. Hij bleef niet bij de pakken zitten en volgde een opleiding bij het sociaal centrum van Caritas in Zarqa en bood er daarop zijn diensten aan als vrijwilliger. Omdat hij zich beschouwt als een van de “weinige bevoorrechten van de Syrische crisis”, wil hij beschikbaar zijn voor zijn lotgenoten in ballingschap. Zarqa Social Center De focus van de activiteiten van Caritas Jordanië ligt op het helpen van vluchtelingen die reeds huisvesting hebben gevonden maar verder helemaal niets hebben. Caritas schenkt hen voedsel, kledij, slaapgoed, andere basisgoederen en benzine om zich te verwarmen en om te koken. 85 % van de 250 personen die zich aanmeldden voor hulp in het sociaal centrum van Caritas Jordanië in Zarqa zijn Syrische vluchtelingen. Van de 16 vrijwilligers betrokken bij de activiteiten van het centrum, zijn er 12 Syriërs. Bassam is een van hen. Huisbezoeken aan de zwaksten “Al drie maanden doe ik nu de huisbezoeken,” vertelt Bassam. “De meesten mensen die in het Caritascentrum zijn ingeschreven, komen zich ook aandienen, maar voor sommigen van hen is het helaas niet mogelijk. Ouderen, gehandicapten, alleenstaande moeders met jonge kinderen... Het zijn meestal buren of kennissen die ons hun adres doorgeven. Velen van deze kwetsbare groep van mensen worden dan ook opgenomen in het programma voor materiële en financiële bijstand om de huishuur te kunnen betalen." Nood aan meer middelen “We hebben al heel veel mensen kunnen helpen, maar toch hebben we nood aan meer middelen. Elke begunstigde moet het nu stellen met 3 schijven van 2 aankoopbonnen, 50 Jordaanse dinars om te eten en 40 dinars voor andere goederen of kledij. Dat is niet voldoende. Bovendien mogen ze niet legaal werken in Jordanië en moet de maandelijkse huur betaald worden. De vluchtelingen hebben het zwaar, want niemand van hen kan

immers ooit bereid zijn om vluchtelingen te worden, alles achter te laten en terug van nul te beginnen.”