Net terug uit Wenen van een tien daags sociaal architectuur experiment spreek ik Boudewijn Rijff project ontwikkelaar van Stortplaats van Dromen. “Vijf jaar geleden was het nog maar één man die met zijn bakfiets spullen uit contain-ers viste en daarmee ging bouwen.” Inmiddels is Stortplaats van dromen uitgegroeid tot een ont-werp- en bouw bedrijf dat zich profileert met het ontwerpen, bouwen en ontwikkelen van onder andere interieurs, meubels, leefruimtes, multi-disciplinaire projecten en workshops in en over de publieke ruimte. Ze werken waar mogelijk met gebruikte materialen in combinatie met natuurlijke materialen en proberen energiebe-sparing mee te nemen in hun ontwerpen waarin duurzaamheid naast functionaliteit en esthetiek centraal staat.

Stortplaats Dromen

van

De man op de fiets was Rikkert Paauw. Hij is de oprichter en ontwerper van Stortplaats van dromen. “Rikkert en ik ontmo-eten elkaar zo’n zes jaar geleden. We woonden allebei in een kraak pand en waren eraan gewend dat je het moest doen met de spullen die je had. Uit noodzaak maakte we gebruik van materiaal van de straat en tweedehands meubelen. Na verloop van tijd ga je van die materialen houden. De gedachte van je eigen huis bouwen was de droom die we deelden en van daar uit is het gewoon gegroeid” aldus Boudewijn Rijff. Naast Rik-kert Paauw en Boudewijn Rijff is Pieter Scheer onderdeel van Stortplaats van Dromen als ontwerper, technisch tekenaar en uitvoerder van bouwprojecten.

Visie De materialen regelen ze vaak via vastgoedonderhoud- en sloopbedrijven. Ook marktplaats is een goede bron voor tweedehands bouwmaterialen. “Er word heel veel gesloopt en eigenlijk is t gewoon kapitaal vernietiging, als je ziet wat er allemaal word weggegooid, fantastische bouwmaterialen! Het is zonde als je zo snel grondstoffen afschrijft het is gewoon belangrijk om dat te recyclen. Het is stimulerend, esthetisch

en gewoon leuk om met tweede hands bouw materialen te werken. We hebben bijvoorbeeld een bron van hard houten deuren ontdekt en zijn heel veel dingen met deuren gaan maken. Uiteindelijk ontstaat er een soort systeemwand idee, met ramen, deuren en schuifwanden dat is gewoon fantastisch materiaal. Zoiets ontdekt je dan per ongeluk en ondertussen zijn we er ook echt goed in geworden.” Het financieel vertrekt punt dat het werken met tweede-hands bouwmaterialen goedkoper is gaat tegenwoordig niet zo vaak meer op. Slopers en handelaren zien in dat de materialen geld waard zijn. Daarnaast zijn ze met een groot project vaak duurder uit door de manuren die er in gaan zitten als je het afweegt met nieuwe materialen. “Als je kijkt naar het culturele project De Vrijstaat dat we laatst gedaan hebben in samen-werking met de innovatieve 2012 Architecten uit Rotterdam (deze doen veel onderzoek naar afval stromen en ontwerpen vanuit afval) daarvoor moesten toiletten gemaakt worden uit oude wijntanks uit Frankrijk, en die moesten allemaal voldoen aan allerlei hygiënische reglementen. Niks is waterpas en er gaan ontzettend veel manuren inzitten maar het is wel super gaaf.

Expositieruimte Vechtclub

Eigen verlangen “We bouwen zelf heel erg vanuit ons gevoel, wat missen we eigenlijk in het leven, wat mis je in de stad, wat voor plekken ontbreken en dan ga je op een begeven moment zelf dingen bouwen, verhuren en feestjes geven. We bouwen heel erg onze eigen wereld. De Vechtclub is daar een goed voorbeeld van. In eerste instantie was het gewoon onze opslag ruimte in het oude Nederlandse Pakketdienst loods maar we wilden meer mensen erbij hebben. We hebben het toen opgeknapt en uitgebreid met een muziekstudio, theaterzaal, kantoorruimtes voor diverse creatieve ondernemers, foyer, diverse ontwerp studio’s en natuurlijk onze hout- en metaalwerkplaats. Je wilt gewoon dingen maken die ontbreken en dat is vaak op sociaal maatschappelijk gebied. We zijn een heel dynamisch bedrijf we beperken ons niet tot een ding. Afgelopen week hadden we een sociaal architectuur project in Wenen. Je begint met een lege container en je weet nog niet of het een huis word of een bar, het ligt aan de buurt. Je moet je afvragen wat is hier het meest logisch, je laat het gewoon een beetje ontstaan. Het was heel experimenteel er werd niks getekend. Je bent er maar tien dagen en je weet niet wat voor materialen je gaat vinden. Dit zelfde project heb-

ben we eerder ook in Milaan gedaan onder de naam Foundation. Uiteindelijk hebben we een sociale ontmoetingsplek gebouwd waar we thee en koffie schonken en waar ons dagelijks Foun-daily kon lezen. We zijn nu nieuwe plannen aan het ontwikkelen dat raakvlak-ken heeft met het Foundation project met een dag cafe waar we hier in Utrecht een publieksfunctie kunnen creëren met semi tijdelijk ruimtes die je voor een aantal jaren op een plek kan zetten waar iets kan ontstaan en waarmee je na verloop van tijd weer verder kunt verhuizen, met bijvoorbeeld keukens en toiletunits in bouwcontainers.”

Opdrachtgevers Naast hun eigen autonome projecten werken ze voor uiteenlo-pende opdrachtgevers van culturele instellingen tot befaamde Amerikaans theatermaker Robert Wilson. “Dat is ook wel erg leuk dat wij gevraagd worden voor dat soort bouwprojecten omdat er niet veel aannemers zijn die dat durven aan te nemen en een offerte durven neer te leggen. Voor Robert Wilson war-en we gevraagd om een “Cone” te bouwen van 10 meter hoog en een doorsnede van 8 meter op Terschelling omdat we ook werken met natuurlijk materialen zoals wilgen takken en leem.

Foundation project Wenen

Dan werken we met 12 man, allemaal freelancers en zitten twee weken op Terschelling. Dat zijn echt de leuke dingen. We zijn ook wel nostalgisch qua materiaal. In de Vechtclub hebben we ook een muur gemaakt strobalen en leem. Dat was onze eerste kennismaking en zijn daar een halfjaar lang mee bezig geweest. Zo’n industriële ruimte transformeer je daar-mee meteen naar een leuke plek, het leeft meteen.”

Droom Aan dromen heeft Stortplaats van Dromen zeker geen tekort. Deze winter gaan ze als er even geen grote opdrachten binnen komen hun eigen meubellijn ontwerpen, bouwen en proberen die dan ook zelf weer te verkopen. “Eerder hebben we al stoel-en en tafels geprobeerd, veel in opdracht gemaakt. Uiteindelijk is dat dan ook je eigen ontwerp dat je verkoopt. Maar wat we echt heel graag willen is in de Lumo bakkerij een dagcafe begin-nen en uitbreiden met ateliers en werkplaatsen. Het pand staat al een aantal jaren leeg. Het is gewoon een prachtig pand met ronden kappen. Het is helemaal gestript omdat het gesloopt zou worden maar daar heeft gemeente gelukkig een stokje voor gestoken. Met de dag van architectuur hebben we er een workshop gehouden en laten zien hoe je het dicht zou kunnen

zetten met ramen en deuren. Het is echt prachtige ruimte, we zouden daar heel graag in gaan maar dat is lastig, we zijn ermee bezig maar het is in handen van een project ontwikkelaar.” Maar mijn hart ligt toch ook bij het groen zoals een bi-ologisch tuincentrum. Nu ga ik in Leidsche Rijn wonen op een kleine boerderij waar ik een moestuin ga maken, en een paar varkens en geiten erbij. Als een klein voorproefje van een stadsboerderij die moet komen waar je je eigen voedsel kunt verbouwen en tuinhuisjes en dergelijke kan ontwerpen met afval materiaal. En voor je het weet ga je vijf jaar later een groot stuk land en boerderij kopen en ga je het gewoon doen. Een ontmoetingsplek gecombineerd met de kwaliteit van voedsel. Dan is de droom rond.”

Foundation project Wenen

Boudewijn Rijff