SCHAAPJES TELLEN

Een schapensoap door Wiek Vervoort

Dag 1.

Twintig jaar geleden kwam er met de verbouwing een convectorput te vervallen. Daarin stonden drie stellages waarop het rooster lag. Van die stellages heb ik met schilderhulp van de dochter drieschapen gemaakt.Je zou het een kunstproject kunnen noemen, maar dat hoeft niet. Elke dag ga iker een foto van maken. De schapen gaan een eigen leven leiden en dwalen door huis en tuin. Na tien dagen laat ik ze een paar jaar met rust en kijk dan hoe het met ze gaat.

Ze rusten inmiddels in vrede in de schapenhemel!

De laatste hand wordt gelegd aan de vacht. Nu ze buiten moeten blijven moet dat in goede conditie zijn. Ze kijken al nieuwsgierig in het rond.

Dag 2.

De schapen zijn er klaar voor om de omgeving te verkennen. Al zijn er wat obstakels vanwege de verbouwing waaraan ze hun bestaan te danken hebben. Als er maar vast een schaap over de damis...

Dag 3.

Hongerig van het onbesuisd rondstruinen in de rommeltuin hebben de schapen ons huis ontdekt! We hebben de deur vergeten dicht te doen. Niet zo handig.

Dag 4.

De herdertjes lagen natuurlijk weer bij nachte in het veld. Ja ja, zie de bierflesjes. Gelukkig konden de schapen zich even bezinnen.

Dag 5.

Binnen zijn is ook maar saai. Tijd om de tuin verder te verkennen. Kan er misschien al geschaatst worden? Het zal ooit toch wel eens winter worden? Er stond al een kerstboom,....dus...

Dag 6.

Er moet natuurlijk wel gegeten worden. Veel gras is er niet, maar ze zijn nog jong en lenig genoeg. Ik vraag me alleen af of dit gras nog zo gezond is, nu de bouwvakkers er hebben huisgehouden. Morgen weten we meer. Blijf kijken en huiver!

Dag 7.

Wat ik gisteren al zag aankomen is gebeurd! Toen ik vanochtend het gordijn opendeed zag ik het ernstige gevolg van het eten van verontreinigd gras. Mijn arme schapen. Zouden ze nog te redden zijn? Kijk morgen!

The day after...

Hier sta ik dan, voor het gesloten gordijn dat ik nog niet open durf te doen. Geen oog dichtgedaan natuurlijk. Schaapjes tellen hielp niet! Integendeel. We zullen straks zien hoe ze erbij liggen. Bedankt iedereen die het op facebook 'leuk' vond! Ik slijp al vast het door een vriend gesmede shoarma-mes. Of anders vijl ik op advies van een andere vriend de tanden van de kettingzaag en ik maak alvast de open haard aan voor de door weer een andere vriend voorgestelde crematie. Iedereen mag langskomen om zich te warmen. Bedankt voor het meeleven. Vanavond weten we meer...

Dag 8.

Toen ik de gordijnen opende dacht ik eerst dat ik getuige zou zijn van een spoedig vertrek van mijnvrienden van deze aardkloot. Als ik niet opschoot zou ik te laat zijn voor de shoarma. Tot mijn verbazing en opluchting bleken de schapen echter een meditatieve houding te hebben aangenomen. Ze zijn mogelijk in trance geraakt door de geestverruimende paddos die ze tussen de grassprietjes hebben aangetroffen, en die waarschijnlijk het gevolg zijn van gistende etensresten uit de lunchtrommeltjes van de bouwvakkers.

Dag 9.

Nog steeds drie gelukkig, hoewel ze zelf nu niet gelukkig lijken. Ze willen eigenlijk wel weer naar binnen en eigenlijk willen ze daar ook eten. Maar daar begin ik niet aan. In het kerstverhaal waren ze ook op het veld, en niet in de stal. Dus! Ga maar weer paddos zoeken, daar wordt je wel gelukkig van.

Dag 10.

Ze lijken het eindelijk door te hebben dat ze nu op eigen poten staan. Ze zijn de wereld ingetrokken. Dat gaat met ups en downs. Zoals het leven nu eenmaal is.

Een paar jaar later.

Vandaag de finale van de schapensoap. Er is voedsel in overvloed, het lijkt wel of ze zelf gras zijn gaan kweken. Ze hebben het naar hun zin in een uithoek van de tuin. De harmonie is goed, alle koppen staan dezelfde kant op. Het vacht wordt wat minder, maar wat wil je. Kijk maar eens naar je eigen rimpels! Ik bedoel maar.

Helaas is er kort hierna een schaap uit de soap geschreven (uut de tied gekommen zou je ook kunnen zeggen, maar dan moet je wel in Twente wonen). De overgebleven twee zijn nu opgenomen op een zorgboerderij. Ze moesten wegens uitdrogingsverschijnselen aan het infuus.