Rockerculturen

Lyn vd Wel h4a

Inleiding

In dit verslag laat ik een andere kant van onze cultuur zien, nee niet de slechte kant, ik heb het hier over de (jongere)subculturen die zijn ontstaan vanuit de rockcultuur. Ze behoren niet tot de subculturen die in de mode zijn, zoals normalos of hiphoppers (om maar even wat te noemen). Vaak worden ze alto of rocker genoemd, rocker gaat alleen niet altijd (meer) op bij deze subculturen, zo luisteren een aantal goths zoals cyber goths naar meer (industriele) techno of house en anderen weer naar keltische folklore, vaak gaat dit toch in combinatie met rockmuziek. Meestal behoren ze tot een bepaalde groep, maar dit betekend niet dat ze zich tot een bepaald stereotype houden. Vooral nu niet meer. Ze komen juist uit voor hun individualiteit. Hierover zijn de meningen onder alternatieven ook verdeeld, de ene vind dat hij of zij duidelijk bij een bepaalde groep hoort en wilt liever niet veel met de anderen te maken hebben, maar de andere alto voelt zich thuis in verschillende groepen. In dit verslag ga ik van begin tot eind de stereotypishe groepen benoemen, maar zoals al gezegd, hoeft dit dit niet altijd zo te zijn. Ook vertel ik de verandering van groepsgedrag over de jaren heen. Deze culturen worden nog steeds moeilijk geaccepteerd door de duistere achtergrond die ze vaak (niet altijd!) met zich meedragen en het feit dat ze zich ongewoon kleden. Zelf zie ik deze levensstijl als een kunstvorm of als een passieve manier van zich tegen de algemene cultuur of politieke leiders te verzetten. Ik wil wel waarschuwen dat zowel wat je op google (inclusief wikipedia!) vind en in mijn verslag leest niet altijd totale waarheid is, omdat de culturen constant veranderen (net als mode) en het ook verschilt het in opvattingen. Iemand die niet van deze subculturen houd zal, ook al bestaat het alleen uit feiten, sneller negatieve dingen schrijven dan iemand die zelf bij deze subcultuur hoort, of iemand die er buiten staat maar er niks op tegen heeft. Dit kan dan ook beter gezien worden als beschouwing. Ik heb gekozen voor de titel rockerculturen, omdat ze daaruit zijn ontstaan, maar sommige subculturen zoals gothic en de verwanten daarvan luisteren niet alleen naar rock, maar ook naar andere muzieksoorten.

RocknRollersDe geschiedenis van de rock begint bij de rock n roll die ontstond in 1950. Daarvoor was er nog geen vrijheid voor jongeren om naar hun eigen muziek te luisteren. Rock n Roll is een mengeling van zwarte Rhythm and Blues en blanke Country and Western. De Rythm and Blues heeft een sterke beat en is ontstaan uit de Blues en de Jumpjazz. De elektrische gitaar is heel belangrijk in de Rock n Roll. De herkenbare sub-cultuur van toen waren de Rockn rollers of the kuiven. De mannen hadden meestal veel gel in hun haar en hadden schreeuwende glimmende pakken, vaak met heftige kleuren of spijkerjacken. Hierbij droegen ze meestal een stropdas. Wat ook in was bij de haarstyle waren Kippekontjes. Kippekontjes is haar dat aan de achterkant schuin opgeknipt is. En bij de broeken wijde pijpen. Bij de vrouwen was rocknroll nog niet zo populair., maar ruig gekruld haar en spijkerjacken zag je vaak. Die eerste echte opvallende rock n rollers zijn, ja je raad het al, de leden van de band KISS. Veel van hun stijl vind je ook weer terug in de jaren tachtig en zelfs nu nog, maar daar komen we later bij. Ook bij een groot aantal hippies was Rock n Roll populair, maar die wordt niet als een rocker cultuur genoemd omdat de verscheidenheid van hun muzieksmaak erg groot was.

De punkers

De punk was vroeger een echte tegencultuur. De naam punkis Engels voor tuig of schorem. De subcultuur bestond in de jaren 70 bekend als de stroming binnen de jongerencultuur die wantrouwend waren tegen de ideologieen en het bestuur. Ze stellen de autonomie van het individu centraal. Het was zowel een muzikaal als sociaal verschijnsel, ik vind het een mooi voorbeeld van liberaal en sociaal gedrag die samenkomen. In die periode 1976/1979 was de punkmuziek een reactie op de gekunstelde popmuziek (waar veel rockers nog steeds van mening zijn) en het was een uiting van mening en onvrede van de maatschappij. Vooral in Engeland (de oorsprong van deze subcultuur) die toen in een sterke economische achteruitgang bevonden en uitgingen van het traditioneel klassenbewustzijn (het besef dat arbeiders behoren tot een eigen sociale klasse omdat zij gemeenschappelijke belangen hebben op grond van hun gedeelde economische positie). Deze weerzin tegen de gevestigde orde, en daarmee tegen bestaande uitgeverijen, galerieen en platenmaatschappijen, had een doe-hetzelfmentaliteit tot gevolg, veel punkbands waren daarom ook underground (dus namen hun eigen muziek op in eigen studio). Een groot deel van de punkers voelde zich aangetrokken tot het anarchisme vanwege het regeringsloze en niet-autortaire streven. Voorbeelden van bekende punkbands zijn de Sex Pistols, The Offspring, Social Distortion en tegenwoordig Green Day. Het meest opvallende aan de punk is de haarstijl. Vaak rechtopstaand en/of delen van hun haar weggeschoren. Spikes en doodskoppen zijn ook veel voorkomend. Kenmerkend is dat ze vaak felle, soms zelfs vloekende kleuren combineren met zwart. Er zijn nog steeds punkers, maar niet zoveel als vroeger. Wel is de stijl erg herkenbaar in vele nieuwere culturen. Een variant van de punker zijn de skaters, deze hebben vaak simpelere en sportieve kleding aan, net als de originele punks kunnen ze rechtopstaand haar of stkels hebben, maar ook zie je er veel met stijl haar. Het stereotype skaterfiguur loopt de hele dag met een skateboard, maar dit natuurlijk niet zo, al maakt het ze wel af.

Metalheads en hard-rockers

Metalheads worden vaak hard-rockers genoemd door mensen die niet zo bekend zijn in die wereld. Maar eigenlijk is hardrocker ook weer een verzamelnaam waar metalheads een onderdeel van zijn. Net als punk is de naam afgeleid van het muziekgenre waar ze naar luisteren. Een typisch kenmerk van vele metalheads is dat ze zich geheel toewijden aan hun muziek en de wereld die daar bijhoort. Net als punkers zijn ze ook opstandig naar de pop-muziek en de algemene cultuur. Ook voelen metalheads zich sterk verbonden met hun groep, Ondanks dat er wel veel conflicten zijn en zijn geweest tussen sub-genres, vooral door de komst van Goths die zich opeens bij hun groepen gingen voegen (meer hier over in het hoofdstuk Gothic), maar deze acceptatie gaat langzaam aan verder omhoog. Metalheads kennen vele subgenres en een echte metalhead is niet te beschrijven. Dit is vaak afgestemd op de culturele achtergond van hunzelf. een overeenkomst is de liefde voor de duisternis, lang haar bij jongens (niet altijd) en mannen en het (vaak) dragen van band-T-shirts. Ook leren broeken of spijkerbroeken komen veel voor. Onderwerpen in de Metalmuziek zijn vaak horror, (duistere) fantasie, maatschappelijke problemen, liefde (vooral in ballads), historie en soms spiritualiteit. Vaak wordt afhankelijk van het soort band die ze luisteren wordt ook de stijl bepaald, met soort band bedoel ik niet alleen het genre, maar ook het thema van hun lyrics, de progressiviteit en het uiterlijk van de bandleden. Een algemeen bekend subgenre van de metalheads zijn de bikers. Het zijn cultuurgroepen die vaak in bendes rondhangen en in bezit zijn van een motor. Ze hebben vaak spijkerjassen en broeken en ook band T-shirts of andere T-shirts met een afbeelding erop. Ook leer komt er veel bij voor. De stereotype biker is een grote, gevaarlijke man, maar dit hoeft natuurlijk niet ltijd zo te zijn. Een bekende bikergroep zijn de Hells Angels.

Nog een ander bekend sub-genre zijn de black-metalheads. Deze zeer duistere subcultuur die vaak verward wordt met gothic maar is iets ruiger van aard. Bij concerten schminken de meesten hun gezicht. Er zit hier vooral nadruk op de horror en het Satanisme.

GothicVeel mensen zeggen Gothic als ze het over een persoon hebben. Maar de benaming die deze subculturen zelf geven is Goth, Gothic zeg je als je het niet over een persoon hebt maar over de stijl zelf.

De associatie van 'gothic' met horror, duisternis en het bovennatuurlijke is terug te voeren op het ontstaan van de gothic novel in de 18e eeuw. De eerste roman in dit genre, The Castle of Otranto van Horace Walpole, verscheen in 1764 en was een fantastisch griezelverhaal dat meteen veel beroering veroorzaakte. Het vestigde horrorstereotypen als grafzerken, runes van kastelen en kerken, geesten, vampiers, vervloekten en melodrama - precies de elementen waar Goths zich toe aangetrokken voelen. Gothic is ontstaan uit de post-punk en had veel populariteit rond de jaren 80. Hun naam is afgeleid van de oude germanen en de goten in de middeleeuwen daarna. Goth staat voor barbaar. Ondanks dat gothic bekend staat om kruizen en heidense tekens staat the Gothic scene totaal apart van religie, de meesten van hun zijn athest of agnostisch. Wel zijn er aparte subgroepen die zich houden aan een bepaald geloof. Binnen de Gothic-scene zelf is doorgaans een goed ontwikkeld gevoel voor zelfspot aanwezig. Naar spotprenten over gothic wordt vaak vol verwachting uitgekeken, ook zwarte humor is een geliefd onderwerp. Gothic wordt doorgaans ook onterecht verward met fantasy (fantasy kan wel gothic invloed hebben). Gothic is een subcultuur die zicht sterk richt op existentialisme en vaak zelfs nihilistisch van karakter is. Ook wordt er vaak gezinspeeld op romantiek, maar dit is meer een soort rollenspel dan een daadwerkelijke karaktertrek. De vroegere Gothic hielden zich iets strenger aan deze sociale conventies dan nu. In de jaren 90 maakte Gothic een zeer opvallend keerpunt. Verschillende metalbands voelden zich aangetrokken tot de gothic rock en inspireerden zich daarop, officieel horen deze bands tot de progressieve metal, maar door de grote invloed worden ze ook wel Gothic-metal genoemd. Later zouden ook symfonische en Keltische metalbands zo genoemd worden. De aanhangers van deze muziek hebben elementen van de Gothic stijl, maar de nadruk in zowel de muziek als in hun sociale omgang en kleding ligt nog steeds op de metal, ook de combinatie met fantasy komt meer naar boven. De reden dat Goths en metalheads elkaar op zijn gaan zoeken is (volgens mij) door het langzame uitsterven van deze subculturen, ze gaan steun bij elkaar zoeken. Nog een wat duidelijkere reden is het experimenteler worden van bands en de eerste verschijning van Gothics op het podium van metal festivals.(zoals Marilyn Manson) Toch zijn er nog steeds (soms internet)conflicten tussen metalheads, goths en metalgothics. Goths spotten zo veelvoudig over Metal-gothics, terwijl deze groep ook niet altijd geaccepteerd worden bij de metalheads zelf. Toch neemt de tolerantie naar elkaar steeds meer toe, vooral doordat de interesses van soorten muziek en bands zich steeds meer uit gaan breiden onder deze culturen. Zo luisteren veel metalheads toch stiekem naar darkwave of punk en wordt dat weer erg gerespecteerd door de Goths.

De kleding stijl voelt zich sterk aangetrokken door zwart, maar kan ook andere kleuren hebben, middeleeuwse invloeden zie je vaak. Maar ook futuristische invloeden zie je veel, bijvoorbeeld in het subgenre cybergothic. De originele gothic muziek bestaat uit New wave, Gothic rock, Electro, Futurepop (betwist), Medieval, Neofolk, Industrial en Darkambient.

EmoEmo is een muziektype dat dateert uit de jaren tachtig van de 20e eeuw. Emo combineert hardcore, post-hardcore en popmuziek met melodische en experimentele rock. Vanaf eind jaren negentig evolueerde de term "emo", tegenwoordig verwijst emo ook naar een modestijl en een lifestyle voor (vooral) jongeren.

Muziek is nog steeds een belangrijk element binnen de 'emoscene', de muziekstijlen die door emo's beluisterd worden zijn voornamelijk post-hardcore en hiervan afgeleide genres als emocore (origineel en mainstream) en screamo. Ook poppunk en andere alternatieve emotionele rockstijlen zijn populair. De meeste emomuziek is bombastisch met zware gitaarriffs en melancholische teksten met vaak een dubbele bodem. Het bezoeken van concerten is een belangrijk onderdeel van de emo-lifestyle. De emo-subcultuur is via het internet populair geworden. Het is een mix van verschillende oudere alternatieve stijlen. Hun kleiding heeft de meeste invloed van grunge, skate en punk, maar ook heel veel van de mainstream. Hun haarstyle is weer meer gebaseerd op gothic en stijlen daar omheen (new wave, new romantic, glamrock). qua make-up van punk, new romantic, fetisj en gothic. Ook zijn er invloeden vanuit cosplay (het imiteren van japanse stripfiguren) en visual kei (muzikale subcultuur uit Japan) en is voor de mannelijke emo een androgyn uiterlijk geen uitzondering. Er kunnen meerdere stereotype emostijlen onderscheiden worden. Bijvoorbeeld de indie-emo look (indie staat voor 'independent'), de nerdy-emo look en de dressy-emo look. Elke stijl kent z'n eigen conventies, maar de volgende kenmerken kunnen in elke stijl terugkomen: mager voorkomen, donkere kleding, vaak zwart steil geverfd haar met een lok die n oog bedekt (heel lichtblond en roze geverfd haar komt ook voor), piercings in het gezicht (lippen, tong, wenkbrauwen, oren), donkere zware brilmonturen, strakke T-shirts of truitjes met een opdruk van een band of tekst, skinny jeans, donkere versleten Converse schoenen, een leren riem en polsbandjes met metalen versierselen. Er is echter geen duidelijk afgebakende omschrijving te geven, vooral ook omdat voorkeur voor individualisme een belangrijk onderdeel is van de emocultuur. Zoals bij veel populaire alternatieve modestijlen, ziet men de laatste tijd dat de mainstream mode meerdere aspecten uit de emo-mode overneemt. Zo heeft de in Frankrijk en Belgi populaire Tecktonic een belangrijk gedeelte van de typerende Emo-kleding overgenomen. Ook binnen de Gothic-subcultuur is er een tendens naar meer aan Emo verwante kleding. Dit vooral omdat veel aspecten van de Emo-kleding doen terugdenken aan de originele New wave- en New Romantic-look. Emo's zien zichzelf als een afsplitsing van de gothic-subcultuur. Veel aanhangers van de Gothic-subcultuur spreken dit echter tegen. Het argument dat hierbij wordt gebruikt is dat Gothic voortkomt uit New Wave, terwijl de oorspronkelijke Emocore-muziek een aftakking van Hardcore punk is. De stereotype emo wordt in de media afgeschilderd als depressief, gevoelig, introvert, verlegen en zich afsluitend voor de maatschappij. Emo's worden door sommigen ook geassocieerd met automutilatie en zelfmoord, hoewel niet bewezen is dat zelfmoord of automutilatie ook echt vaker voorkomt onder emo's. Wel is het zo dat emo's meestal veel opener zijn over hun problemen naar elkaar en er daardoor veel meer voor uitkomen als ze eventueel aan zelfmoord of automutilatie denken.

Deze dingen worden onder de algemene bevolking vaak als schaamte gezien en er wordt niet over gepraat. Conservatieve leden van de Russische Doema dienden in 2008 een wetsvoorstel in dat de emocultuur op scholen en in overheidsgebouwen zal moeten verbieden. Zij zien de emocultuur als een gevaarlijke jongerencultuur, die antimaatschappelijk gedrag zou veroorzaken en depressie en zelfmoord in de hand zou werken. Jongeren uit de emo-scene noemen zichzelf scene kids, met name wanneer ze alleen een emouiterlijk hebben, maar niet geassocieerd willen worden met de emo subcultuur. Het gaat dan om het modebeeld en er is dan weinig verschil tussen de scene kid en de emo.[9] Scene queens en de minder voorkomende scene kings zijn jongeren die extremer zijn uitgedost. Ze vinden hun inspiratie in de visual kei en de cybergothic. Sommigen zijn populair op sociale netwerksites, zoals MySpace.

Slot.Zoals je ziet zijn stijlen best verwarrend en kunnen ze erg door elkaar heen lopen, ik heb dan ok niet eens alle duistere stijlen beneoemd, omdat je er dan op wel zo'n 20 uit komt. Ook de muziek, vooral in de rock cultuur, kan het nog verwarrender maken. Er zijn eigenlijk maar zelden alternatieven die zich duidelijk aan een stijl vastklampen. In hun opzicht heeft iedereen dan ook een eigen stijl en dat maakt een individu tot wat hij

of zij is. Wel voelen veel zich toch wel aangetrokken tot een bepaalde richting en bestaat er wel een bepaalde gedragscodering tot elke groep, maar deze pik je eigenlijk onbewust op. Het is vergelijkbaar met je thuis-situatie en school-situatie, op school gedraag je je vaak ook anders dan thuis en rond je vrienden. Ik vind deze verbroedering een positief iets. Zelf ben ik ook alternatief en het groeit met de jaren. Ik koop eigenlijk zo'n beetje wat ik leuk vind en hou daarbij niet altijd rekening met waar het bij hoort. Toch ligt mijn allergrootste aantekkingskracht bij metalheads, en daarna goths, vanwege mijn voorkeur voor de ruige muziek van metal maar het cynisme van gothic. Ook de zelfspot heb ik van gothic, iets waar veel metalheads iets meer moeite mee hebben. Als iemand een grapje maakt over goths, metalheads of andere sub-culturen lach ik er gerust om. Dat soort dingen ontloop je toch niet in het leven, of je nou alternatief bent of niet, want als je het niet bent, ben je wel een kakker of een nerd, of een hersenloos populair persoon.