H a v o / v w o v o o r M u z i e k e n D a n s - R o t t e r d a m

Ritme 21 november 2014 1 ritme.hmd@hotmail.com

Domburg, Parijs of Berlijn

de leerlingen

zoeken het buiten school

Tradities zijn ervoor om ze in ere te houden, zeker als

het goede gewoontes zijn. Daarom gingen de leerlingen

van de brugklassen ook dit jaar weer naar Domburg om

elkaar en de leraren te leren kennen. Het waren dagen

met zang en dans, maar ook met patat, Zeeuwse kap-

pen en tie-dye. O ja, en slaaptekort.

tekst van meerdere leerlingen uit 1muziek

Augusta Wind maakte de foto’s

De brugklassen in Domburg

Pleased to meet you

Pleased to meet you

D eerste dag begon met het verza-

melen achter de school. Daar

stond een bus te wachten die ons

naar Domburg zou brengen. De reis naar

Domburg duurde ongeveer anderhalf uur.

Toen we aangekomen waren en iedereen

z’n spullen had, gingen we lopen naar het

kasteel waar we zouden slapen. Toen we

bij het kasteel kwamen, kregen we de pas-

jes van de kamer en mochten we de bed-

den opmaken en onze spullen uitpakken.

Nadat we onze kamers hadden ingericht,

stond er een bus klaar die ons naar Middel-

burg zou brengen. Deze reis duurde onge-

veer een half uur. Eerst gingen we lunchen

en daarna gingen we naar het Zeeuws Mu-

seum. (Sylven)

Zeeuws Museum

In het Zeeuws Museum was een tentoon-

stelling over kunst en klederdracht. Er hin-

gen ook kappen die we later gingen maken.

Dus van die kappen haalden we inspiratie

op. Later toen de tentoonstelling afgelopen

was, hadden we vrije tijd om in Middelburg

te lopen en dingetjes te kopen. (Sterre)

Na dat uur moesten we weer verzamelen

en gingen we dineren in een patatzaakje.

Ik zat aan tafel met Daan, Max en zijn

vriend. Na het dineren waren we met het

openbaar vervoer weer naar het kasteel

gegaan. (Ranjay)

Musiceren

Eenmaal op het kasteel aangekomen had-

den we nog even vrije tijd gekregen en die

tijd werd vooral gebruikt om muziek te spe-

len. Na het muziek spelen gingen we T-

shirts verven. De T-shirts waren eerst grijs

en toen gingen we onze shirts opvouwen

en kreukelen en gingen we elastieken er

omheen binden en wikkelen. Dan doopten

we onze shirts in de kleurstof en daarna

maar laten drogen.

Toen moesten we (helaas) slapen eerst

nog heel lang doorgekletst (proberen over

te lopen) en toen gingen we eindelijk sla-

pen. De volgende ochtend zag je de patro-

nen het best, de T-shirts waren nog niet

helemaal droog, dus moesten we nog even

wachten. Tijdens dat wachten gingen we

weer muziek spelen. (Nicolaas)

Een frisse duik

Toen we wakker werden, moesten we ge-

lijk onze zwembroek aandoen en naar het

strand lopen waar we een ochtendduik gin-

gen nemen. Dat was wel heel erg koud,

maar iedereen was wel gelijk wakker. Toen

we weer terug waren, gingen we ontbijten.

(Rens)

We kregen te horen dat de voorspeeldag

was verzet naar een dag daarvoor, dus

gingen wij keihard repeteren! Ik ging sa-

men met Daan. Daan speelt saxofoon en ik

speelde drums. Wij vonden dat het wel

goed bij elkaar paste. Toen wij hadden

besloten om een jazzstuk te spelen, wa-

ren we heel hard gaan oefenen. Alleen

alle kamers waren bezet, dus gingen wij

op het grasveld voor het kasteel oefe-

nen.

Toen wij aan het oefenen waren, kwa-

men een aantal mensen al kijken en dat

vond ik wel leuk. (Bjorn)

Oefenen

Na de lunch kwamen onze muziekleraar

en de danslerares, omdat we moesten

optreden. Ik en Rens hadden afgespro-

ken om wat samen te doen. Na een tijd-

je kwamen Eva en Cheryl. Zij hadden

hun liedje al klaar en wilden ons wel hel-

pen. Na lang zoeken hadden we een

liedje en dat gingen we instuderen. Toen

we ons liedje klaar hadden, gingen we

een beetje kijken wat de rest deed. Even

later moesten we een repetitie doen en

later een optreden. Het optreden was

heel leuk. (Ranjay)

Na het eten gingen we wandelen naar

Domburg, waar we konden rondlopen

en even iets te eten of te drinken halen.

Daarna gingen we terug en waren de

leraren opeens even de weg kwijt. Dus

toen moesten we door het donkere bos

terug. Toen we uit het bos kwamen, za-

gen we het kasteel. Daarna was ieder-

een heel moe en gingen we slapen.

(Rens)

Slapen

Toen we terug waren, moesten we gaan

slapen. Ik en mijn kamergenoten gingen

pas om half zes slapen in de ochtend.

De volgende ochtend namen sommigen

een ochtendduik, maar ik niet, ik was te

moe. Ik ging nog even uit-

rusten op het strand en toen

we weer terug waren, gin-

gen we ontbijten en daarna

kamer opruimen. Toen gin-

gen we Zeeuwse kappen

maken die we in het muse-

um hadden gezien. De kap-

pen zelf maakten we van

papier. Toen iedereen klaar

was, gingen we foto’s ma-

ken. En daarna lunchen. En

vervolgens pakten we de

bus naar Rotterdam terug.

(Nicolaas)

Het optreden

Toen werden muziek en dans bij elkaar geroepen, over een op-treden dat ze later die dag zouden geven aan de mensen uit de buurt. Muziek en dans zouden samen een optreden geven. Ter-wijl dans bezig was met een choreografie verzinnen, waren de leerlingen uit de muziekklas bezig met groepjes maken. Na vijf minuten waren de groepjes samengesteld en gingen ze aan het werk. De muziekleerlingen kregen een uur om te oefenen. Na dat uur kwamen ze allemaal bij elkaar om elkaar te laten horen en zien wat ze al hadden. Daarna kregen ze nog een half uur om de puntjes op de ‘’i’’ te zetten. Nadat dat halfuur voorbij was, hielden dans en muziek een generale repetitie die best wel goed verliep. Maar de docenten vonden dat er te weinig publiek aan-wezig was, dus kregen de leerlingen zeven minuten om zoveel mogelijk mensen te vragen om te komen kijken naar het optre-den. Maar 3 van de 10 mensen zeiden ja. Maar het was uiteinde-lijk een heel leuk optreden. (Cheryl)

B egin september zijn we met alle leerlingen uit de vijfde klas die Frans hebben naar Parijs gegaan. Het doel was om daar ons examen

spreekvaardigheid te houden. We moesten zinnen voorbereiden en veel improviseren. Zo kon je echt goed je Franse taalkennis oe-fenen en toepassen. Maar niet alleen voor het examen spreekvaardigheid gingen we naar Parijs, ook om veel te leren van de Franse cultuur. Al duurde de reis maar twee dagen, we hadden genoeg te doen. We hadden een strak schema en mochten daar zeker weten geen enkele minuut van afwijken. De reis begon op donderdag 4 september al vroeg in de morgen. We gingen met de

Praktijkexamen Frans in Parijs

Waar kun je beter Frans leren spreken

dan in Frankrijk? Op naar Parijs. De

leerlingen Frans uit de vijfde klas

gingen in september daarom twee

dagen op reis naar de “lichtstad”.

tekst Charlotte Kranendonk

en Oropo Uceda Nadal

foto’s Ed van Ree

Op de trappen van L’Opera Garnier

Thalys. De reis duurde lang, maar voor ik het wist waren we Nederland al weer uit. Moe van de reis kwamen we eindelijk ik Parijs aan. We mochten ons gelijk een weg banen door Parijs met de “lekker duidelijk aangege-ven” metro's. Na een paar keer overstappen en een wandeling naar het hostel, die voor mijn gevoel een eeuwigheid duurde, kwa-men we eindelijk aan bij ons logeeradres. We dropten onze bagage en probeerden on-ze weg te vinden in Parijs. Een paar zaken zijn me in het bijzonder bij-gebleven, bijvoorbeeld dat we naar L'Opéra Garnier zijn geweest. Werkelijk een prachtig gebouw, zowel van binnen als van buiten. Mocht je ooit een keer naar Parijs gaan, dan is dit gebouw zeker een bezoekje waard. Ons bezoek werd extra de moeite waard door de vrouwelijke gids die (gelukkig in het Nederlands) heel vermakelijk kon vertellen over het uitgaansleven in de 19

de eeuw. Aan-

sluitend zijn we naar de wijk gewandeld waar Molière is opgegroeid. Ook zijn we wezen eten bij één van de bekendste Franse res-taurants dat bekend staat om zijn interieur uit de 19

de eeuw en het ''typisch'' Franse eten.

´s Avonds hadden we vrij. Je mocht er voor kie-zen of je mee ging op zoek naar een gezellig ten-tje waar je iets kon drinken of dat je bij het hostel bleef en ging slapen. Op een paar leerlingen na ging iedereen mee gezellig iets drinken. Helaas een mislukte poging een kroeg binnen te komen (met zo'n grote groep is dat alles behalve makke-lijk) hadden we uiteindelijk een leuk gezellig plek-je gevonden. Verder verliep de avond rustig en maakte iedereen zich alvast klaar voor de men-taal zware dag die ging volgen met het spreek-vaardigheidsexamen. En niet te vergeten maak-ten we ons ook fysiek klaar voor de halve mara-thon die we vrijdag door Parijs moesten gaan lo-pen. De volgende ochtend stonden we vroeg op en kregen we een ontbijt verzorgd door de jeugdher-berg. Na ons ontbijt moesten we gelijk onze kof-fers inpakken die we later nog op zouden halen. We begonnen onze tour met een bezoek aan de Arc de Triomphe. We hadden daar een heel mooi uitzicht op de verschillende boulevards die wer-den aangelegd door de Fransman Hausmann. Hij heeft er wel het halve centrum voor moeten plat gooien.

Na ons bezoek aan de Arc de Triomphe be-gonnen we aan onze tour door de stad. We liepen langs het Louvre, maar hadden helaas te weinig tijd om daadwerkelijk daar naar bin-nen te gaan. We liepen door, langs Notre Da-me en kwamen uiteindelijk aan bij de Eiffel-toren. Daar hadden we even een moment pauze waar we ons lunchpakket van het hos-tel konden gebruiken. Toen we onder de Eif-feltoren liepen, waren er mensen die op straat balletje/balletje speelden. Ik stond met een paar leerlingen te kijken hoe een vrouw 100 euro inzette en mis gokte op het verkeerde balletje. Na het bezichtigen van de Eiffeltoren gingen we met een plaatselijke trein, we gin-gen naar de Vosges, een bekende wijk ook uit de 19

de eeuw.

Vervolgens liepen we naar Rue Rivoli, waar heel veel leuke cafe's waren. Toen we voor het stadhuis stonden, dat heel dicht bij was, kregen we tijd om de opdracht voor het exa-men spreekvaardigheid te doen. Eerst was het best lastig en eng om een willekeurig per-soon op straat aan te spreken, maar uiteinde-lijk is toch iedereen erin geslaagd een per-soon in het Frans te interviewen.

Nadat we hadden genoten van onze vrijheid zijn we terug gegaan naar de jeugdherberg om onze koffers te pakken en gingen we vervolgens naar station Gare Du Nord. Op dat station was een tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog waar we aandachtig naar hebben gekeken. Uiteindelijk was ie-dereen moe en wilde eigenlijk stiekem naar huis. Met leuke herinneringen aan mooie mo-menten namen we de Thalys terug naar Rotterdam Centraal. De terugreis was aan-zienlijk rustiger dan de heenreis. Het werd donker en de meeste leerlingen vielen in slaap. Alles bij elkaar hebben wij (wij denken de rest van de 5e klas ook) het erg leuk gehad in Parijs. Dit soort excursies zijn naar mijn mening zeker voor herhaling vatbaar. Maar dan misschien iets langer en met meer vrije tijd.

Charlotte Kranendonk (5D) en Oropo Nadal Uceda (5M)

Even bijkomen van de vele indrukken

foto gemaakt met de telefoon van een

van de leerlingen In de Spiegelzaal van

l’ Opéra Garnier

Het Be Voice-project stond dit jaar in het teken van

verweer, oxidatie. Een week lang werkten de dans-

leerlingen en enkele muziekleerlingen uit de vierde

klas met Berlijnse leerlingen aan een voorstelling.

Met als hoogtepunt natuurlijk het optreden op de

laatste dag.

tekst Bente van Steijn en Samuel van der Veer

D e voorstellingen in Berlijn waren

echt geweldig! De repetities wa-

ren in het begin geen succes,

want de leerlingen met wie we

werkten hadden er helemaal geen zin in. Er

waren vier groepen die allemaal een dans

opvoerden. Het thema was ‘Oxidation’, dit

bepaalde ook de opbouw van de voorstel-

ling. De voorstelling werd zo opgebouwd

dat de eerste groep nog normaal was en de

laatste groep helemaal verroest. Dat was

ook te zien aan de kostuums.

De eerste voorstelling was op vrijdagavond.

Daniël en Boukje waren ook gekomen. De

kinderen die eerst een grote mond hadden,

waren nu allemaal stil van de zenuwen.

Toen de show eenmaal was begonnen wa-

ren ze heel enthousiast en hadden ze er

Positief over

oxidatie

de mens compleet is.

Ruth Bickelhaupt

Wie is Ruth eigenlijk? Ruth Bickelhaupt

is met 92 jaar waarschijnlijk de oudste

ballerina van Berlijn. Ze heeft haar hele

leven in het voormalige Oost-Berlijn ge-

woond en gezien haar leeftijd heeft ze

vrijwel alles in de afgelopen eeuw mee-

gemaakt. Ruth is geboren in het Berlijn

van 1922, vlak na de Eerste Wereldoor-

log dus. Ze begon op haar negende met

balletlessen en werd al gauw een goede

danseres. De dag voor het uitbreken van

de tweede Wereldoorlog had ze haar

eerste grote optreden… haar danstoe-

komst werd kapotgeschoten en ze moest

haar ouders helpen

met het runnen van

een hotel.

Ondanks de oor-

log, de muur, het

communisme en al

het andere nare

waarmee Ruth te

doen had, zwemt,

kart en acteert ze

op haar 80e in drie

succesvolle, Duitse

films. Omdat Ruth

ballerina is en het

zelfs zin in.

De opening

was met de

eerste twee

groepen

gemaakt.

Die dans

was met

gekleurde

strandbal-

len die mo-

leculen

voorstel-

den. Bij de

eerste re-

petities was dat één grote chaos. Iedereen

gooide de ballen zomaar ergens naartoe

of de bal werd uit je handen geschopt. Ge-

lukkig gingen er steeds meer mensen seri-

eus meedoen en is het toch een leuk stuk

geworden. De finale was met de laatste

twee groepen gemaakt. In dat stuk kwam

alles terug van wat we in de hele voorstel-

ling hebben laten zien. Groep 1 en 2

mochten ook nog een klein stukje mee-

doen om de strandballen terug te brengen.

Uiteindelijk is het een goede voorstelling

geworden. Een belangrijk deel van de

voorstelling is het einde, tevens de ope-

ning van de finale. Dit is het deel waarin

Ruth overlijdt, waardoor de”oxidatie” van

perfecte voorbeeld van “oxidation”, is ze

gevraagd om mee te doen met het Be-

Voice-project. De repetities vonden plaats

in een kleine kerk in Oost-Berlijn. Ze dans-

te twee stukken die waren gemaakt door

Adriaan Luteijn, choreograaf bij Introdans.

Potential was het eerste stuk, ze wordt het

podium op gedragen door drie jongens en

ze doet een port-de-bras (armcombinatie).

Hierna wordt ze afgedragen en ze maakt

nog een grap door terug het podium op te

rennen. Zurück is het tweede stuk waarin

ze letterlijk terugkomt, maar dan die keer

met één jongen, haar kleinzoon. Ze dan-

sen een pas-de-deux (duet) waarin ze el-

kaars hulp nodig hebben, tot slot begeleidt

de kleinzoon zijn oma naar de dood en de

poorten van de hemel. Zurück is het laat-

ste stuk voor de finale en representeert

het laatste stadium van de oxidatie van de

mens.

Zaterdag moesten we nog twee voorstel-

lingen opvoeren, één ’s middags en één ’s

avonds. ’s Middags waren we allemaal

moe van de dag daarvoor, daardoor ging

die voorstelling niet zo goed. Maar de

avondvoorstelling ging weer supergoed!

Iedereen was zo opgelucht en blij door het

succes. Die avond was het ook heel gezel-

lig, maar daarna werd het ook weer wat

minder, omdat we afscheid moesten ne-

men. De reacties waren heel positief. Ie-

dereen vond dat het er heel professioneel

uitzag. De Duitsers werden daar ook heel

blij van en we hebben er allemaal een leu-

ke herinnering aan over gehouden.

in de instrumenten dus. Muzikante in

hart en nieren. Toen ging ze op theater

en kwam ze erachter dat ze ook nog kon

zingen! Waardoor ze automatisch koos

om op zangles te gaan. Haar ouders

hebben haar altijd gesteund en haar vrij-

gelaten in al de dingen waarin ze geïnte-

resseerd was.

Ondertussen moesten we erg lachen,

want mijn haren vlogen in m’n mond

door de harde wind.

Instroom

Marieke is hier op de HvMD net zoals ik

ingestroomd. Alleen zij in klas 3, rond

Kerst kwam zij naar mijn klas. Marieke

kwam van de mavo en had het niet naar

haar zin in haar klas. Het is in haar voor-

deel geweest dat ze een klas terug is ge-

gaan. “Ik heb nu vriendinnen en haal

goede cijfers.” Ze wilde al eerder naar de

H et was een winderige dag, de

zon kwam op, die voelde je op je

gezicht branden, lekker met de

koude lucht langs je wangen. Marieke de

Vos en ik zaten op het balkon met op de

achtergrond de stadsgeluiden. We begon-

nen het gesprek over het begin van haar

muzikale ontwikkeling. Geloof me, daar

valt uren over te praten met Marieke. Mul-

titalentje, heeft door verschillende instru-

menten haar weg naar de zang gevonden.

Ik denk dat we daar allemaal dankbaar

voor zijn, want wat een mooie stem.

De vader van Marieke maakte al veel mu-

ziek toen zij nog jong was, hij was drum-

mer. Ze hield ook erg van trommelen. Ma-

rieke had net zoals haar vader een goed

gevoel voor ritme en wilde er graag wat

mee doen. "Ik heb zelf het initiatief geno-

men om op djembé- en trommelles te

gaan." Daarna ging Marieke op trompetles

voor twee jaar. Erg gevarieerde interesses

“Door de HvMD heb ik mijn

onzekerheid overwonnen.”

De leerlingen van 4muziek kregen in de lessen Nederlands

de opdracht elkaar te interviewen over hun leven met

muziek en hun ideeën over hun muzikale toekomst. Het

leverde een serie interessante gesprekken op. In dit num-

mer van RITME komen enkele leerlingen aan het woord. tekst Florence Bo den Hartog

HvMD, maar dat mocht niet van haar ou-

ders. Alleen met de trein reizen vonden ze

nog niet zo'n goed idee, omdat het niet zo

goed met Marieke ging. Ze merkte dat ze

heel hoge cijfers haalde op de mavo, dus

mocht ze na twee jaar toch

auditie doen.

Podiumervaring

We begonnen wat harder te

praten, want de bouwvak-

kers begonnen met boren.

Marieke zingt hier op school

in het popgenre. Buiten

school doet ze niet heel

veel met zang. Af en toe

zingen op feestjes van

vrienden en kennissen.

"Genoeg podiumervaring

heb ik wel," zegt ze la-

chend.

Sanne Monster is haar zangdocente hier

op school en toevallig ook van vroeger.

Wat ze een aangename verrassing vond.

Ze trad meestal elke maand bij Sanne op.

Ze heeft veel van haar geleerd op het ge-

bied van podiumervaring en het overwin-

nen van onzekerheid. “Het voelt nu meer

dan thuis.” Deze opmerking maakte mij

duidelijk hoe veel moeite ze daarvoor

heeft moeten doen en hoeveel het zegt

dat ze dit nu durft te zeggen!

Anouk als voorbeeld

Ze wil de kant van de rock op. Zoals

Anouk, dat is Mariekes favoriete zangeres.

Haar stijl ligt in de pop, maar heeft een

rockrandje. Het spreekt haar aan dat

Anouk zichzelf is in de muziek en op het

podium. Het boeit haar niet wat anderen

van haar denken. "Ze heeft vijf kinderen

bij vijf verschillende mannen, hoe kan je

dan niet cool zijn?!" Ik moest erg lachen

toen ze dat zei. Haar muziekvoorkeur is de

reden dat ze hier op school pop doet, ook

omdat ze niet het gevoel heeft dat ze met

jazz of muziektheater haar stem 100 %

kan benutten. Ze wil haar eigen stijl ont-

wikkelen.

Hierna wil ze auditie gaan doen voor de

Rockacademie in Til-

burg of het conserva-

torium Codarts. “Ik

wil echt heel veel."

Wanneer ze dat zegt,

voel je de energie

van Marieke. Als ze

daarmee klaar is, wil

ze zangles geven

aan ‘moeilijke’ kin-

deren. Bijvoorbeeld

met het syndroom

van Down of psychi-

sche problemen. Ook

wil ze naar Afrika

gaan en daar zangles

geven. Als ze niet wordt aangenomen, wil

ze vwo gaan doen, zodat ze door kan stro-

men naar de universiteit in de richting pa-

thologie-anatomie.

Voetdrummen

Een bezige bij, zo te horen, met geweldige

ideeën! Ze denkt goed na over de geva-

ren die werken met de stem met zich mee

kan brengen. “Als ik iets aan mijn stem

krijg, zou het hetzelfde zijn als dat een

drummer zijn hand verliest! Je kan moeilijk

gaan voetdrummen.” Dit moest erin van

haar, we moesten er erg om lachen. Ik

ben benieuwd wat deze meid ons gaat

brengen in de toekomst!

Zep Barnasconi was als klein jongetje al

zeer gefascineerd door zijn muzikale va-

der die speelde in de band Bazookas,

tot de dag van vandaag actief in deze

band. “Altijd keek ik vol bewondering

naar de drummer van mijn pa’s band,”

zegt Zep met volle overtuiging, wanneer

hij het tosti -ijzer openmaakt om te kijken

of alles nog volgens plan verloopt. Zep

hervat zijn verhaal, nadat hij zijn tosti

had bekeken, en voegt toe dat de drum-

mer van zijn vaders band een soort

“heavy metal”- stijl had en dat hij dit zelf

ook altijd voor ogen had. Dit veranderde

toen hij in aanraking kwam met de Havo

voor Muziek en Dans.

Zep heeft drumles gevolgd voor de

HvMD van niemand meer dan Eelco de

Boer waarvan wij (drummers van de

havo) sinds kort een paar lessen krijgen

in verband met de afwezigheid van Bob

Langenberg. “Ik heb bij Eelco een heel

leuke tijd gehad en heb veel geleerd op

het gebied van zowel theorie als prak-

Tosti’s eten met

Zep Barnasconi tekst Wesley Marotel

Zep en Wesley, twee gezworen kameraden, hebben ervoor gekozen

elkaar te interviewen. Eerst is Zep onderwerp van gesprek. Hierna

volgt het interview dat Zep heeft afgenomen.

Het onderhoud over muziek tussen Wesley en Zep krijgt een culinair

tintje. In de kantine van Codarts worstelt Zep met het tosti-ijzer om

er iets eetbaars uit te krijgen. Wesley stelt ondertussen zijn vragen.

Z ep kijkt teleurgesteld naar zijn tosti-

ijzer, weliswaar van Spongebob, en

drukt het broodje met kaas en ham

stevig naar beneden waarna de lucht van

tosti’s in de hele kantine te ruiken is. Een

goed moment om te gaan praten over zijn

hoofdinstrument, drums.

tijk,” zegt Zep die ondertussen begint aan

zijn eerste hap van zijn tosti met daarop

nog wat ketchup.

Zep Barnasconi is dus in de muziek be-

gonnen door zijn vaders band en uiteinde-

lijk terecht gekomen op de vooropleiding

van het Rotterdams Conservatorium ofwel

de Havo/vwo voor Muziek en Dans. Zep is

op deze school terecht gekomen door me-

deleerling/klasgenoot Ischa Statie waar-

mee Zep op school zat voor hij naar de

HvMD ging, Ischa had al auditie gedaan

waarna hij tegen Zep zei: “ Jij moet ook

auditie doen, dat is echt iets voor jou!“ Zep

nam dit zo serieus, dat hij zich nog even

een paar dagen voor ging bereiden op de

auditie. Diezelfde week deed hij auditie en

met succes!

Zep zit nu al weer vier jaar op de havo en

dus ben ik als interviewer natuurlijk zeer

benieuwd wat dit heeft opgeleverd op het

terrein van de muziek en wat zijn eerste

reacties waren in de brugklas. “ Ik merkte

gelijk dat iedereen dezelfde passie had en

dat als je tijd vrijmaakte, je veel

van elkaar kon leren,” aldus Zep

over de eerste ervaringen hier op

de HvMD. Hier voegde hij aan toe

dat hij door de HvMD ook breder

is gaan luisteren naar muziek en

zich in meerdere muziekgenres

heeft verdiept, zoals jazz, funk en

soul.

Bob Langenberg is uniek

Ik wil weten hoe hem de drumlessen ge-

durende deze vier jaar zijn bevallen. Zep

was in de weer met het openen van zijn

colablikje, waaraan hij al minutenlang zat

te pielen en ondertussen zenuwachtig op

zijn mobiel zat te kijken of we nog wel ge-

noeg tijd hadden voor dit interview. Zep

antwoordde hier enthousiast op “Bob is

echt een held, qua persoonlijkheid. maar

ook op het gebied van drumles geven.”

Bob is in Zep’s ogen een drumleraar die je

niet vaak tegenkomt, Bob wil namelijk dat

iedereen zijn eigen stijl van drummen ont-

wikkelt. Hij wil namelijk iedereen van de

HvMD met zijn ogen dicht kunnen aanwij-

zen en niet iedereen laten drummen zoals

hijzelf. De goede manier van lesgeven als

je het mij en Zep vraagt. Bij Bob is het ook

elke les een verrassing wat je gaat doen

en blijft het dus ook spannend en aantrek-

kelijk voor de leerling om daar heen te

gaan.

Zep speelt regelmatig. “Elke week heb ik

wel een gig en een chick,” roept Zep met

een lach op zijn gezicht door de kantine.

Op het gebied van de liefde wilde Zep niet

verder gaan, maar hij liet wel een veelbe-

tekenend lachje zien. Dan toch maar even

vedrer gaan op het muziek maken. Zep

treedt meerrmalen op per maand, met zijn

eigen band “Funky Organizers“, met zijn

vader of hier en daar soms wat invalwerk

en studiowerk. De band Funky Organizers

is tevens een goed lopende band met ei-

gen nummers, waarmee ze een hele

avond kunnen vullen. De band is op elk

feestje wel inzetbaar , dan moet je denken

aan een festival of bruiloft.

Zijn toekomstplan is om later in een goed

lopende band te zitten en daarmee te

gaan toeren. Zep draait zich even om

naar de kantinejuffrouw: “Komt u ook

kijken 21 december naar de opnames

van mijn band?“ Ze moet lachen,

“Helaas, dan kan ik niet.” “Ah, jam-

mer maar als u zich nog bedenkt, dan

moet u in Dordrecht zijn! “. Zep is dus

lekker bezig en doet veel ervaring op als

profdrummer. En zet blijkbaar ook op

communicatief vlak stappen en kan dit da-

delijk goed gebruiken op het conservatori-

um te Rotterdam waar Zep graag heen wil

nadat hij de havo heeft afgemaakt.

Nu eindelijk de twee tosti’s opgegeten zijn

en het colablikje naast de prullenbak is ge-

gooid en het tosti-ijzer vol kaas zit, vraag

ik mij nog af wat we later moeten zeggen

of denken als wij de naam Zep Barnasconi

horen: “Als je Zep hoort, dan hoor je

drums.” Een prachtig idee en een prachtig

einde van een lekkere lunch waarbij ik

veel ben opgestoken van Zep Barnasconi.

Dit krijgt nog een staartje….

“Ik merkte gelijk

dat iedereen de

zelfde passie had en

veel van elkaar kon

leren”

Van Intertoys tot Candy Dulfer

tekst Zep Barbasconi

W esley Marotel is onder andere de

drummer van YMG en een beest in

studio- en invalwerk. Ik heb met Wesley afge-

sproken in Rotterdam in het café van

Rotown, waar hij vanavond moet optreden

met Candy Dulfer!

Toen Wesley 5 jaar oud was, kreeg hij met

Sinterklaas een kinderdrumstel van Intertoys

van zijn ouders, maar meteen de eerste och-

tend na pakjesavond, sloeg hij al de vellen

aan flarden. Niet lang daarna kreeg hij toch

maar een echt drumstel van zijn ouders.

Toen hij 7 jaar oud was, begon hij met drum-

lessen in de Muziek school in Ommoord. Hij

kreeg les van Nick Loman, een oud-leerling

van de HvMD. Wesley is nu 16 jaar en zit nu

zelf op de Havo/vwo voor Muziek en Dans.

,,Dit is een school waar je gewoon je normale

saaie havovakken krijgt, maar je zit wel met

allemaal getalenteerde leeftijdsgenoten in de

klas. Dus is de sfeer zó positief: iedereen

heeft immers respect voor elkaar, heel tof."

Wesley krijgt nu privédrumlessen op zijn

school van Bob Langenberg. ,,De lessen blij-

ven me altijd boeien, we werken er nu samen

aan om nieuwe genres te ontdekken en in die

sfeer te spelen.” Toen ik vroeg wat zijn favo-

riete genre was, moest hij wel even naden-

ken. “Ik wil alles kunnen spelen, maakt me

niet uit of het nou Hard Rock, of Jazz is...

Maar, elke drummer heeft natuurlijk een favo-

riet genre. Het meest wat mij heeft geïnspi-

reerd is een mix tussen R&B/Soul." Wesley’s

rijtje favoriete drummers kon hij wel meteen

zeggen: Tony Royster, Dave Weckl, Chris Da-

ve. “Ik volg hen al sinds dat ik zelf begon met

drummen".

,,Ik ben elke dag bezig met muziek, en soms

moet ik de keuze maken om iets niet aan te

nemen vanwege school," zegt hij terwijl hij een

slok van zijn ice tea neemt. Wesley treedt mini-

maal een keer per week op. Maar terwijl dat hij

het spelen helemaal te gek vindt, verdient hij er

ook heel veel geld mee. ,,Natuurlijk is het spe-

len een enorme ervaring! Maar ik vind het ook

wel super dat ik er geld mee verdien, de mees-

te vrienden van me staan vakken te vullen in

de supermarkt," zegt hij lachend.

“Ik hoop dat ik in de toekomst nog heel veel ga

spelen, dat vind ik het leukste wat er is. Ik

hoop op nog grotere podia. En naar het buiten-

land, misschien een klein tourtje. Ik zit nog niet

echt te denken aan een conservatorium. Ik

denk dat dat komt, omdat ik al jaren tussen

alle leraren van een conservatorium zit. Ik

speel ook veel met mensen van het cons, su-

perhoog niveau! Ik denk dat je het beste wordt

van samen spelen met andere muzikanten. Al-

tijd proberen te spelen met iedereen en overal.

Dat is het leukste wat er is!" aldus Wesley Ma-

rotel.

Als tweede van het dubbelinterview tussen

Wesley en Zep het interview door de laatste

van de eerste.