R Leuvense student Lijnt massaal · keer meer studenten wekelijks de bus op dan voor de invoering...

inds de invoering van de gratisbuspas maakt de Leuvense stu-dent vijf keer meer gebruik van

het openbaar vervoer. Toch gaat hetgratis busprojekt grotendeels voorbijaan haar oorspronkelijk doel: de autouit de binnenstad weren. Dat zijn devoornaamste konklusies van een onder-zoek dat de KU Leuven (KUL) en deLijn onlangs hielden bij een zesdui-zendtal Leuvense studenten. In dewandelgangen wordt gefluisterd dathet projekt ook na nieuwjaar zal wor-den verdergezet.

Bij de start van het akademiejaar zorgdende KU Leuven en de stad Leuven voor eenvervroegd sinterklaasgeschenk door te star-ten met een proefprojekt waarmee alle KULeuvense studenten gratis konden ‘bussen’.Na drie maanden zou het projekt geëvalu-eerd en eventueel verlengd worden. Deobjektieven van de gratis busaktie warendubbel: enerzijds een extra troef bieden inde strijd tegen de dalende studentenaantal-len en anderzijds de auto zoveel mogelijkuit het dichtgeslibde Leuvense stadsverkeerbannen.

Niet overal werd het initiatief op even-veel gejuich onthaald. De Leuvense Over-koepelende Kringorganisatie (Loko) loofdeweliswaar het initiatief, maar betreurde datde studenten niet betrokken werden in detotstandkoming van het projekt. Zowel bijstudenten als bij het Sensibiliserings- enInformatieCentrum (Sic) ontstond er wre-vel over het feit dat de gratis busaktie nietkaderde in een ruimer mobiliteitsplan.Bovendien zagen de Leuvense hogeschool-studenten de gratis bussen met hun univer-siteitscollega’s, aan hun neus voorbijgaan.Aan dat laatste euvel werd ondertussen eenmouw gepast. Alleen de studenten van hetLemmensinstituut blijven nog steeds in dekou staan.

EVALUATIE

Na drie maanden is het nu tijd vooreen evaluatie van het proefprojekt. Daarompeilden de KU Leuven en De Lijn een paarweken geleden naar de mening van de stu-denten zelf. Een zesduizendtal studentenstuurden via e-mail een enquêteformulierterug. Op straat en op de bus klampte mennog eens tweehonderd mensen aan. Daar-naast werd het aantal ontwaardingen geme-ten. De resultaten van het onderzoek bewij-

zen dat de studenten-pas goed is ingebur-gerd. Zo stappen vijfkeer meer studentenwekelijks de bus opdan voor de invoeringvan de studentenpas(31332 tegenover 6233studenten). Bij univer-siteitstudenten is hetbusgebruik zelfs negenmaal groter dan voorde studentenpas. Destudenten van de Kato-lieke Hogeschool Leu-ven (KH Leuven) enGroep T maken res-pektievelijk 2,6 en 1,8maal meer gebruik vande autobus binnen deLeuvense stadszone.

Voorts blijkt uit deenquête dat de meestemensen hun buspasjeenkele keren per week(35%) of wekelijks(18,5%) gebruiken.Amper 19,3% van destudenten gebruikt zijnbuspas nooit. Populai-re reisbestemmingenzijn ‘het station’ (60%)en ‘de les’ (28%). Zo-als verwacht is de Leu-vense student dan ookerg tevreden met zijngratis buspasje. Toch iser nog veel ruimtevoor verbetering. Zohoopte de universiteitmet de gratis busaktievooral studenten aante spreken die vroegermet de auto naar deuniversiteit of de hoge-school kwamen. Deenquête toont echteraan dat een gratis alter-natief studenten tochniet kan afbrengenvan hun autogebruik.Amper 9% van destudenten die vroeger de auto gebruikte,maakt nu gebruik van het openbaar vervoer.

De verklaring ligt voor de hand: veelstudenten kiezen voor de auto (komfort,snelheid en bereikbaarheid) en gebruikende auto vooral om zich van thuis naar kotte verplaatsen en niet om in Leuven rond

te toeren. Vandaag blijkt dan ook dat de busvooral een alternatief is geworden voor defiets: maar liefst 40% van de huidige busge-bruikers verkoos vroeger de tweewieler alsvervoermiddel.

Zulke foutieve uitkomsten van eennochtans goedbedoeld initiatief kunnen

uiteraard niet uitblijven als er geen globaalmobiliteitsplan werd uitgewerkt. Een derge-lijk plan legt verbanden tussen de diversevervoersmodaliteiten en vertrekt hierbij van-uit een behoeftenonderzoek.

KONTROLE

Uit het onderzoekkomen echter nog anderepijnpunten naar voren. Zointroduceerde de Lijn bij destart van het projekt vijfnieuwe studentenlijnen.Daarenboven versterktemen de bestaande lijnen opvrijdag- en zondagavond.Via de enquête lieten destudenten blijken hier nietvan op de hoogte te zijn.Ze maken er dan ook geengebruik van. Voor studen-ten met een moeilijke trein-verbinding kunnen dezestudentenlijnen nochtanseen gedroomd alternatiefbieden voor de auto. Eenin het oog springende info-kampagne dient zich danook aan.

Een tweede heikelpunt vormt de kombineer-baarheid van de studenten-pas met andere zones bui-ten de Leuvense stadszone.Buiten de stadszone betaalje het gewone tarief. Wil jetoch van je studentenpasprofiteren, moet je afstap-pen aan de laatste halte endan de volgende bus nemen.Voor studenten die stagelopen in de omgeving vanLeuven zorgt deze regelingervoor dat ze de hele ritbetalen. Burgemeester Tob-back wil immers niet beta-len voor busritten die bui-ten zijn grondgebied val-len. Een tussenoplossingwerd gevonden in het bij-betalen op de bus. Eenminder prettige maatregeldie uit deze evaluatierondekwam, is verstrenging vande kontrole op misbruik.Bij het gebruik van de bus-pas behoor je nu ook je

studentenkaart te tonen.Al bij al klonken de reakties van de

initiatiefnemers van het projekt bijna una-niem positief. Blijkbaar weegt het dureprijskaartje (11.677.548 frank) dat aan devoortzetting van dit projekt hangt niet optegen de weldaden voor onze Leuvensemobiliteit. Als de betrokken partijen even-veel aandacht zouden schenken aan dezachte weggebruiker zag de toekomst voorLeuven er rooskleurig uit.

Stijn TormansKathleen Raskin

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

nummer 1418 december 2000jaargang 27 • 2000-2001

HIVA-studie: spelen met

blokjes

p. 5

Smartlappen op de

fakbarrally

pp. 12 - 13

Musikologen

organiseren

konsertreeks

p. 11

RESULTATEN ONDERZOEK BUSPAS BEKEND

Leuvense student Lijnt massaal

afgifte: Leuven X

(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

(adv

erte

nti

e)

Alle macht aan de arbeider is al lang geleden maar toch bestaat er nog steeds zoiets alspolitiek teater. Vandaar dan maar een uitneembaarmiddenkatern. (pagina 7 tot 10)Veto goes Test Aankoop en houdt een vergelijkende studie Smartlappen-Fakbarrally.Onze inspekteurs kwamen terug met een sprekend resultaat: Boer Sjarel rules!(pagina 13 en 14)

(foto Jeroen Op de Beeck)

J a a r g a n g 2 7 n r . 1 4 d d . 1 8 d e c e m b e r 2 0 0 02 v toe

REKLAME P&G

NIEUWE LAYOUT REEDSBIJ JULLIEVIA ISDN

AANGEKOMEN

Veto's Meiersstraat 5, 3000 LeuvenTel 016/22 44 38, Fax 016/22 01 03Jaargang 27, Nummer 1418 december 2000

Ver. uitg.: Loes GeuensHoofdredaktie: Marie-AnneDedeurwaerdereRedaktiesekretaris: Loes GeuensRedaktie: Kristof D’Exelle, Caroline Ley-sen, Jeroen op de Beeck, Steven Van denEede, Heidi Van Hout, Matthieu VanSteenkisteDoka: Sam Algoet, Ellen Claes, JochenVerghoteMedewerkers: Anne Dekerk, WouterGrégoire, Astrid Houthuys, Filip Hermans,Tim Peinen, Kathleen Raskin, Stijn Tor-mans, Maarten Van Meer, Tijl Vanneste,Tijl VereenoogheLayout en vormgeving: Katelijne Beer-ten, Nicolas Cloet, Marie-Anne Dedeur-waerdere, Anne Dekerk, Filip De Keuke-leere, Kristof D’Exelle, Loes Geuens,Gudrun Labiau, Caroline Leysen, JeroenOp de Beeck, Pieter Van der Aa, Steven

Van den Eede, Steven Van Dessel, HeidiVan Hout, Tijl Vanneste, Tijl VereenoogheDtp: Tom Delreux, Loes Geuens, WillyLeung, Steven Van Dessel, Heidi Van HoutCartoon: Jan Op de BeeckSpelling: Katelijne Beerten, Matthieu VanSteenkisteEindredaktie: Katelijne Beerten, MatthieuVan SteenkisteAssistentie-Eindredaktie: Filip Hermans,Tijl Vanneste

Internet-Veto:http://www.veto.student.kuleuven.ac.bee-mail: [email protected] en publiciteitAlfaset Leuven (016/22.04.66)Drukkerij: Kempenland (Herentals)Oplage: 9000 eksemplarenISSN-nummer: 0773-5162AbonnementenStudenten: 250fr/6,20 €; niet-studenten:350fr/8,68 €; buitenland: 700fr/17,35 €;steun vanaf 1000fr/24,79 €; over teschrijven op rek. nr. 001-0959719-77

Redaktievergaderingnu woensdag (20/12) om 18.00 u

(ww

w.fo

ksu

k.n

l)

J a a r g a n g 2 7 n r . 1 4 d d . 1 8 d e c e m b e r 2 0 0 0 3v toe

ijna een jaar geleden ging vzwAlma samen met Faculty Clubop in een nieuwe struktuur,

vzw Leuven Universitaire Catering(Leuca). Helaas bleek al snel dat deaandacht voor de studentenrestau-rants binnen Leuca onder druk kwamte staan. Eksemplarisch is hetgeenzich momenteel afspeelt bij de be-grotingsdiskussies: er dreigt een on-nodige prijsverhoging in de Almares-taurants onder meer als gevolg vanfoute prioriteiten in het beleid eneen bevoordeling van Faculty Clubbinnen de vzw Leuca.

Het totstandkomen van Leuca ging gepaardmet een grondige wijziging in de beheers-organen van wat vroeger Alma was. Zowelde Raad van Beheer (RvB) als de AlgemeneVergadering werden hervormd en menrichtte twee stuurgroepen op: één voor Almaen één voor Faculty Club. Het aantal stu-dent-beheerders daalde van drie op eentotaal van negen naar twee op zeven. Tochkon ook Loko-Sociale Raad zich vinden inde keuze voor Leuca. Alma kwam immerslangzaamaan in ademnood en er moest danook op korte of middellange termijn ietsgebeuren. De nieuwe struktuur bood kan-sen op schaalvergroting en de bijhorendevoordelen: samenaankoop, rationalisatievan kosten, enzovoort.

VLUCHT

Een jaar later is er echter nog niet veelte merken van de voordelen die de fusievoor Alma zou bieden. Het is wel duidelijkdat er een aantal dingen behoorlijk foutlopen in Leuca. Een belangrijk struktureelprobleem betreft het personeelsverloop. Opeen jaar tijd verloor het bedrijf meer danvijftig werknemers. Ter vergelijking: in to-taal werken er 175 full time equivalenten(FTE) in Leuca. Opvallend daarbij is dat hetkaderpersoneel in verhouding het sterkst telijden had onder deze personeelsvlucht. Zostelde Leuca het afgelopen jaar het vertrekvast van onder meer de adjunkt-direkteur,de personeelsmanager en de manager be-drijfsinformatie. Ongetwijfeld speelden bijeen aantal onder hen persoonlijke motie-ven mee in de beslissing het bedrijf te ver-laten. Uit informele kontakten bleek echterdat ook de onvrede met het gevoerde beleiden de hoge werkdruk een grote rol speel-den.

Dat er iets schort met het beleid vanhet bedrijf vindt zijn oorzaak gedeeltelijk inde gevolgen van het vele werk dat de tot-standkoming van Leuca met zich mee-bracht. Hoewel het management en dedirektie zeer veel uren klopten, heeft ookvoor hen een dag maar 24 uur. Men moestdus keuzes maken. Precies daar wringt hetschoentje: er werden inderdaad prioriteitengesteld en keuzes gemaakt inzake tijdsbe-steding. Maar waren het wel de juiste? Hetafgelopen jaar leek het wel of alle tijd werdopgeslorpt door kwesties als de implemen-tatie van een nieuw informaticasysteem, deinstallatie van een geautomatiseerde brood-jesproduktielijn, problemen binnen FacultyClub. Ongetwijfeld belangrijke zaken, maarhelaas ten koste van de studentenrestau-rants en van de personeelstevredenheid.Dat de restaurants achteruit boeren magonder meer blijken uit het gestegen aantalklachten over kwaliteit en service en detoch wel forse daling van het aantal ver-kochte maaltijden. Er werd weliswaar eengrote tevredenheidsenquête afgenomenonder de klanten, maar het aktieplan dathieruit moest voortvloeien is nog steedsniet opgesteld, laat staan dat er een begingemaakt is met de implementatie ervan. Eris blijkbaar gewoon geen tijd en mankrachtter beschikking om deze problemen (juist)aan te pakken.

CRISIS

Het stellen van verkeerde prioriteitenmocht nogmaals pijnlijk blijken bij deaanvang van de begrotingsdiskussie enkeleweken geleden. Toen de studentenfraktie inde stuurgroep Alma een nota voorlegdewaarin ze het tekort aan aandacht voor derestaurants aankloeg en tegelijk sterk pleittevoor een heroriëntering van de prioriteitennaar wat volgens hen dé crisis binnenLeuca is, namelijk de daling van de maal-tijdverkoop, eskaleerde de situatie en wer-den enkele leden van de vergadering boos,waarna de zaak werd opgeschort. Vrijdag

acht december vond de eerste Raad vanBeheer plaats waarop de begroting geagen-deerd stond. Het daar ter diskussie voor-liggende begrotingsvoorstel van de direktievoorspelde niet veel goeds. Weliswaar po-sitief nieuws was dat de bedrijfsafdelingAlma dit jaar afstevent op een eksploitatie-overschot van ongeveer vier miljoen, on-danks een gedaalde maaltijdverkoop.Belangrijk om weten is dat dit resultaatbereikt werd met veel minder FTE dan devorige jaren. Sinds Leuca tot stand kwam,werken immers vele krachten binnen hetbedrijf voor zowel de Alma- als de FacultyClub-afdeling.

Waar het dan op aankomt, is na tegaan hoe de precieze tijdsbesteding is, omvervolgens een versleuteling van deze kos-ten tussen de twee afdelingen te kunnenberekenen. Dit is nodig om een duidelijkbeeld te hebben van het afzonderlijk pres-teren van de afdelingen — onder meerdaarop worden beslissingen in verband metde prijsverhogingen gebaseerd. De registra-tie van deze tijdsbestedingen was echternog niet mogelijk wegens tijdgebrek. Men

moest dus voor de versleuteling voor 2000en 2001 tot een billijke schatting komen.Helaas bleek de schatting van de direktiewel zeer in het nadeel van Alma uit tevallen. Zo gebeurden een aantal doorreke-ningen volgens een nogal vreemde logikaen vergat men zelfs de doorrekening vaneen aantal andere evidente kosten. Dit zoudan resulteren in een versleuteling vanslechts 3,2 miljoen ten laste van de deel-begroting van Faculty Club.

PRIJZEN

De implikaties van dit alles zijn verre-gaand. Aangezien er voor 2001 een tekort

wordt voorspeld van om en bij de zes mil-joen, volstaat deze minimale versleutelingimmers niet om de deelbegroting van Almain evenwicht te brengen. De direktie steldedan ook maar tegelijk voor om de prijzenbinnen heel Leuca te indexeren, en welineens met gemiddeld 2,5%. Een dergelijkeprijsstijging kan op meerdere manierengeïmplementeerd worden. Een mogelijk-heid is bijvoorbeeld een prijsverhoging vande goedkopere schotels met twee frank envan de duurdere met drie frank.

Op de betreffende RvB lagen ook devoorstellen van de studentenfraktie optafel. Wat de hoger vermelde versleutelingvan kosten betreft, stelden de studenteneen naar hun inzien rechtvaardiger verde-ling voor die neerkomt op een doorreke-ning van 12 miljoen kosten aan FacultyClub. Indien dit — realistischer — bedragaanvaard zou worden, betekent dit datAlma dit jaar een overschot zou realiserenvan ongeveer 16 miljoen. In samenhangmet het vooropstellen in de begroting 2001van targets (te realiseren sijfers), onderandere inzake maaltijdverkoop, zou vol-

gend jaar een overschot van 10 miljoenhaalbaar kunnen zijn. Aangezien eenoverschot van deze grootte niet onrealis-tisch schijnt en er reeds een ruim investe-ringsbudget voorzien is in de begroting, ishet onnodig dit jaar de prijzen op te slaan.Dit zou een betere realisatie van een van debasisdoelstellingen van Leuca — namelijkhet goedkoop verstrekken van maaltijdenaan studenten en personeel — betekenenaangezien een niet-indexering van prijzeneigenlijk een daling ervan in reële termenbetekent. Daarenboven kan een prijsopslagzelf een nadelig effekt hebben op de omzet,in welk geval er eigenlijk financieel eennuloperatie zou doorgevoerd worden, ter-

wijl de studentenrestaurants nogwat klanten verliezen — lees: debasisdoelstelling zou minder goedworden vervuld.

De eis van de studenten om demaaltijdverkoop weer als absoluteprioriteit te zien werd gekoppeldaan een voorstel tot wijziging in hetpersoneelsbestand. Noodzakelijk isde aanwerving van een bijkomendkaderlid dat zich volledig zoukunnen richten op demaaltijdverkoop. Hij/zij zouoorzaken van de dalende verkoopkunnen nagaan, maatregelen enakties voorstellen en dezeimplementeren en koördineren.Hieraan gekoppeld is het nodig dedienst Onderzoek & Ontwikkelinguit te breiden met één FTE en eenaantal bijkomende mandaten tevoorzien in de restaurants. Wegenshet grote overschot kunnen dezeuitbreidingen gerealiseerd wordentegelijk met een niet-indexatie vande prijzen.

ONWIL

Ondanks deze konstruktievevoorstellen is er geen reden totoptimisme. De RvB volgde enkel(en dan nog onder protest van dedirektie) gedeeltelijk de vraaginzake de target voormaaltijdverkoop. Wat betreft deversleuteling van kosten en dekwestie wel of geen prijsverhogingbleef er onenigheid. Ook het opbasis van de RvB-diskussieopgestelde nieuwebegrotingsvoorstel van de direktiehoudt nauwelijks rekening met dedoor de studentenfraktie gemaaktevoorstellen. Frappant isbijvoorbeeld dat daarin zelfs gééntarget inzake maaltijdverkoop werdopgenomen.

Hoe langer hoe meer wordtduidelijk dat de wil om echt de socialedoelstelling van Alma (dus de goedkopemaaltijdverstrekking) als topprioriteit tezien, ontbreekt. Voorstellen van studentenhieromtrent worden nauwelijks ernstiggenomen en worden geïnterpreteerd alsmoeilijkdoenerij door onkundige lieden.Nog steeds worden studenten niet aanzienals volwaardige medebeheerders. Hunpertinente vragen worden genegeerd, huneisen worden als niet-realistisch afgedaan.Omtrent verhoging van maaltijdprijzenwordt de houding van de studentenbijvoorbeeld omschreven als zeer stug:prijsverhoging is ten allen tijdeonbespreekbaar. Dit beeld klopt niet met derealiteit. Wel juist is dat prijsopslag door destudenten wordt beschouwd als allerlaatsteoptie. In werkelijkheid zit de stugheidelders: prijsverhoging wordt door anderenprecies als eerste oplossing voorgesteldterwijl men onvoldoende wil nadenkenover andere mogelijkheden. Beslissingenvallen dinsdag 19 december.

Wouter Grégoire

FUSIE VAN ALMA EN FACULTY CLUB GAAT TEN KOSTE VAN ALMA

Waarom je Almamaaltijd niet in prijs mag stijgen

(foto Jochen Verghote)


fgelopen akademiejaar beëin-digde ongeveer de helft van deeerstejaars hun eerste univer-

sitaire avontuur met sukses. Vooral destudierichtingen in de subgroep biome-dische wetenschappen skoren erggoed. De tendens van de afgelopenjaren wordt alvast bevestigd, ook watde laagste slaagpercentages betreft.Kriminologie, kunstwetenschappen eninformatica zijn de hekkensluiters meteen gemiddeld slaagsijfer van een opdrie.

De begeleidende email van de dienst Stu-dentenbeleid van de KU Leuven stelt onsalvast gerust: in vergelijking met vorig jaar

zijn er geen opmerkelijke verschuivingen.Het aantal studenten dat afhaakt is welis-waar licht gestegen, maar het slaagpercen-tage voor de groep die wel aan alle eksamensdeelneemt, groeit evenredig. Deze sijfers zijngebaseerd op het akademiejaar 1999-2000en gaan op voor de eerste kandidaturenvan alle richtingen. Bovendien worden dezittijden van juni en september samengeno-men, waardoor het niet zeker is dat u opbasis van deze sijfers een zorgeloze zomertegemoet gaat. Wel kunt u hiermee alvastuw broer of zus die ook volgend jaar naarLeuven komt studierichtingstips geven omzonder al te veel kleerscheuren door heteerste jaar te geraken.

Grosso modo valt op dat in de subgroepvan de biomedische wetenschappen 62,2

procent van het aantal studenten die zichvoor de eksamens hebben ingeschreven,ook effektief slaagt. Gemiddeld geeft 13,9procent het al voor het eerste eksamen op.Dit resultaat volgt de tendens die al enkelejaren bij de biomedische wetenschappenvalt waar te nemen. Vergelijken we op detweede plaats met de fakulteiten die depositieve wetenschappen uitmaken: daarslaagt nog maar 56,8 % van de ingeschre-ven studenten in juni of in september. Dezestudenten haken ook in iets grotere matevoor aanvang van de eksamenreeks af, datbewijst het sijfer van 16,1 %. Hekkensluiterszijn de humane wetenschappen. Nog niet dehelft van het aantal ingeschreven studentenslaagt: 47,4 procent is het trieste resultaat.Niet minder dan 18 procent geeft voor deeksamens starten reeds verstek.

SCHOMMELINGEN

Bekijken we het percentage studentendat niet deelgenomen heeft aan de eksamens,dan zien we dat vooral studenten in de stu-dierichtingen geschiedenis, Oosterse talenen kunstwetenschappen er vroegtijdig hetbijltje bij neerleggen. De burgies en burgies-architekt zijn samen met de tandartsen ende studenten logopedie en audiologie hetmeest gemotiveerd: zij haken in minderemate af.

Het aantal geslaagde studenten overjuni en september heen beschouwd, valthet best uit voor de artsen, tandartsen enburgerlijke ingenieurs. De eerlijkheid gebiedthet ons echter te vertellen dat bij relatief kleinegroepen lichte verschuivingen in de aantallenvrij aanzienlijke schommelingen in de slaag-percentages kunnen opleveren. Zoals dit ge-geven reeds langer dan dit jaar een vast feitis, kunnen we ook alweer melden dat derichtingen informatica, kriminologie enkunstwetenschappen de laagste slaagper-centages moeten optekenen.

Nu heden ten dage de aantrekkelijk-heid van de Leuvense universiteit wordtgekontesteerd, is het interessant een alge-meen robotportret van de slaagkansen weerte geven: in totaal neemt aan de KU Leu-ven 16,1 procent van het aantal ingeschre-ven studenten uiteindelijk niet aan de eksa-mens deel. Een schrale 51,7 procent van destudenten die zich voor de eksamens hebbeningeschreven, worden in juni of septembergelauwerd. Wie op basis van deze objektievesijfergegevens wil slagen, schrijft zich alvastin voor een opleiding arts of tandarts. Allichtheeft dit hoge slaagresultaat te maken met deingevoerde toelatingseksamens. Wel kunnenwe met zekerheid melden dat informatica enkriminologie opnieuw dè richtingen zijnwaarin akademisch sukses na de eerstekandidatuur het moeilijkst wordt bereikt.

Doen de kollega’s in Kortrijk het danbeter? Wat de globale sijfers betreft, kan devergelijking met Leuven gerust worden ge-maakt. Bijna dertien procent haakt af, 62,2procent van alle ingeschreven studentenslaagt. Deze sijfers liggen in de buurt van derespektievelijke 16,1 % en de 51,7 % waar-mee de KU Leuven uitpakt.

Wil uw jongere broer of zus echterRomaanse talen, Nederlands-Duits of infor-matica studeren, dan lijkt het doorlopenvan een eerstekandidatuursjaar aan deKulak in Kortrijk een voordelige optie. Hetvalt namelijk op hoezeer voor elk van dezedrie richtingen het percentage niet-deelne-mende studenten aan de eksamenperiodebeduidend lager ligt dan voor dezelfdeopleiding in Leuven. Misschien nog belang-rijker is te weten dat de slaagsijfers in junien september tezamen voor deze studie-richtingen opmerkelijk hoger liggen danaan de KU Leuven. Voor informatica ligt ditresultaat zelfs dubbel zo hoog. Een handigweetje, lijkt het ons. Indien u dit jaar nietzou slagen, kan u deze wetenschap vanzelf-sprekend ook voor uzelf houden. Niet datwe het u toewensen, integendeel.

Tim Peinen

Voor een overzicht van de slaagsijfers per studie-richting: zie kader elders op deze pagina.

DE SLAAGSIJFERS VAN DE EERSTE KANDIDATUREN 1999-2000 ZIJN BINNEN

Informatica is de slechtste van de klas

Overzicht slaagsijfers KU Leuven enKULAK voor juni en september

studierichting ingeschreven geslaagdGodsdienstwetenschappen 49 51.0 %Rechtsgeleerdheid 453 43.3 %Kriminologie 148 31.8 %Pol en soc 453 55.0 %Ekonomie 25 48.0 %TEW 315 43.5 %Handelsingenieur 319 48.9 %Psychologie 534 50.2 %Pedagogische wetenschappen 236 52.1 %Wijsbegeerte 46 43.5 %Moderne geschiedenis 142 44.4 %Geschiedenis oudheid 22 68.2 %Archeologie 61 44.3 %Kunstwetenschappen 61 37.7 %Musikologie 41 53.7 %Latijn en Grieks 35 48.6 %Romaanse talen 121 46.3 %Germaanse talen: N-E 61 46.6 %Germaanse talen: N-D 6 43.8 %Germaanse talen: E-D 33 39.4 %Oosterse ONO 13 38.5 %Arabistiek en Islam 17 58.8 %Sinologie 34 52.9 %Japanologie 24 37.5 %Oost-Europese talen 26 50.0 %Subtotaal Humane Wetenschappen 3385 47.4 %Arts 128 85.2 %Tandarts 19 84.2 %Apoteker 103 64.1 %Biomedische wetenschappen 162 54.9 %Logopedie-audiologie 46 58.7 %Lichamelijke opvoeding 211 53.1 %Revalidatie en Kine 157 60.5 %Subtotaal Biomedische Wetenschappen 826 62.2 %Wiskunde 43 6.5 %Natuurkunde 35 45.7 %Scheikunde 30 50.0 %Biologie 88 60.2 %Geologie 21 38.1 %Geografie 49 53.1 %Informatica 126 28.6 %Burgerlijk ingenieur 325 69.8 %Burgerlijk ir-architekt 83 75.9 %Bio-ingenieur 285 53.3 %Subtotaal Positieve Wetenschappen 1085 56.8 %Totaal 5296 51.7 %

KU Leuven Afdeling KortrijkTEW 67 64.2 %Wijsbegeerte 6 16.7 %Geschiedenis 25 60.0 %Romaanse talen 39 74.4 %Germaanse talen: N-E 25 40.0 %Germaanse talen: N-D 9 66.7 %Germaanse talen: E-D 7 42.8 %Arts 42 90.6 %Biomedische Wetenschappen 32 65.6 %Wiskunde 16 68.8 %Informatica 22 50.0 %Natuurkunde 7 85.7 %Scheikunde 3 66.7 %Apoteker 11 63.6 %Biologie 20 50.0 %Bio-ingenieur 16 75.0 %Totaal 450 62.2 %

(foto archief)


emotivatie, schoolmoeheid eneen gebrek aan aansluitingtussen de beroepsopleiding en

de arbeidsmarkt. Dat zijn de proble-men waar het beroepsonderwijs van-daag mee gekonfronteerd wordt. Re-den genoeg voor voormalig ministervan Onderwijs Luc Van den Bossche(SP) om in 1997 het Hoger Instituutvoor de Arbeid (Hiva) te vragen ofeen modulair onderwijssysteem voorhet beroepsgerichte leerplicht- envolwassenenonderwijs een oplossingvormt. Een oplossing die Nederlanden Schotland voor dezelfde proble-men al enkele decennia hanteren. Deresultaten van de Hiva-studie zijn nugekend.

Nederland begin jaren ‘70: hetpercentage voortijdige schoolver-laters in het beroepsonderwijs be-draagt ongeveer 50 %. Evenminzijn de opleidingen afgestemd opde arbeidsmarkt. Konklusie: te veelmensen vallen vroegtijdig af, diege-nen die volhouden blijken uitein-delijk niet voldoende gekwalifi-ceerd om de job te doen waarvoorze opgeleid zijn. Schotland eindjaren ‘70: leerplicht tot zestien jaar.Van de groep zestien- tot achttien-jarigen zet slechts 29,9% hun vol-tijdse en 15,3% hun deeltijdse be-roepsopleiding verder. Onderwijs-middelen worden niet efficiëntingezet, de didaktische aanpak ligtonder vuur. Ook bij de aansluitingopleiding-arbeidsmarkt mist menigjongere zijn trein. Beide landenbesluiten dat een modulair onder-wijssysteem dé manier is om dezeproblemen te verhelpen.

MAATWERK

Geïnspireerd door de buiten-landse modellen, achtte voormaligminister Van den Bossche het eenstudie waard om te zien of ook inVlaanderen modules een oplossing kunnenvormen voor de problemen in hetberoepsonderwijs. Het lage rendement ende niet-fleksibele aansluiting tussen hetonderwijs en de arbeidsmarkt vormen daarde grootste pijnpunten. Het tekort aanrendement van het beroepsgerichteonderwijs wijt men vooral aan demotivatieen schoolmoeheid. Dat de leerlingen teweinig gekonfronteerd worden met suk-seservaringen, zou ondermeer leiden totdemotivatie. Tijdens hun opleiding krijgenjongeren te weinig positieve impulsen: hetberoepsopleidingstrajekt is vaak bezaaidmet tal van mislukkingen en negatieveervaringen. Een tweede oorzaak van diedemotivatie zijn de te abstrakte lessen. Derelevantie van teoretische vakken is vaakniet duidelijk voor de jongeren. Een laatsteniet onbelangrijke faktor is het tekort aan‘maatwerk’. De leerlingenpopulatie is hetero-geen, tijdens de opleiding wordt daar echtergeen rekening mee gehouden: dezelfdeopleiding voor iedereen. Het tweede pro-bleem is de afstemming onderwijs-arbeids-markt. Ook in Vlaanderen blijken gediplo-meerde jongeren eigenlijk niet in staat omonmiddellijk hun job naar behoren uit teoefenen.

VLOER

In officiële termen bestaat een modu-lair systeem uit afgeronde, kleine gehelenmet een zekere zelfstandige status die kwaleerstof intern een samenhangend geheel(ondermeer van beroepshandelingen) vor-men en die fleksibel programmeerbaar zijn.Die modularisering kan gebeuren op micro-nivo (klassikaal nivo), op meso-nivo (school)en op makro-nivo (beleidsnivo). Het gaat er

telkens om dat een geheel in kleine deeltjeswordt verdeeld. Die kleine bouwsteentjes(modules) diepen elk op zich een facet vande aangeboden opleiding uit, zodat je zowelop teoretisch als op praktisch vlak van eenafgerond geheel kan spreken. Met al diekleine steentjes bouw je uiteindelijk je vol-ledige opleiding op.

Grote voordeel hierbij is dat de oplei-ding niet langer een louter statisch geheelvormt, maar eerder een dinamisch geheeldat je zelf tot op zekere hoogte kan samen-stellen. Kodewoord hierbij is fleksibilise-ring. Bij een eerste benadering wil menvooral inspelen op de individuele verschil-len van de leerlingen kwa tempo en in-houd. Met andere woorden: je kiest zelfwelk soort ramen en deuren je in je huiswil en hoe snel je je huis wil bouwen. Detweede variant daarentegen ziet fleksibiliteit

eerder als de mogelijkheid om soepeleroverstap- en doorgroeimogelijkheden naaraanverwante opleidingen te bieden. Als jeplots beseft dat je liever de vloer van eenhuis legt, dan de stenen op elkaar te zetten,dan kan die omschakeling vlugger gerea-liseerd worden.

Die verschillende invullingen van flek-sibilisering brengen trouwens een verschil-lende impakt teweeg. Bij de minimalefleksibele variant zullen de gevolgen eerdergering zijn. Het jaarsysteem wordt groten-

deels behouden: de modularisering beperktzich tot een periodisering van het onder-wijs, bijvoorbeeld in een semestersysteem.Het jaar wordt wel ingedeeld in blokjes dieelk teorie en praktijk omvatten, maar deblokjes blijven voor iedereen gelijk. Alsmen daarentegen kiest voor de maximaalfleksibele variant, gaat men uit van deuiteenlopende behoeftes en noden van deleerlingen voor een fleksibele pedagogisch-didaktische aanpak en een fleksibele onder-wijsprogrammering. De konsekwenties voorleerlingen, leerkrachten en de schoolorga-nisatie zullen vanzelfsprekend ingrijpenderzijn. Iedereen kiest zelf zijn blokjes en kan

er ook meer mee spelen.Op basis van de gegevens omtrent de

gerealiseerde effekten in Nederland enSchotland, stelde het Hiva vast dat de in-voering van een modulair systeem vrijpositieve effekten kan hebben op vlak vanmotivatie en de aansluiting onderwijs-arbeidsmarkt. De demotivatie en school-moeheid nemen af door leerlingen toe telaten kleinere gehelen af te werken — endus meer sukses te ervaren, wat hen kanstimuleren. Wanneer bovendien een attestof een deelsertifikaat gekoppeld wordt aanhet suksesvol afronden van een module,kan dit voortijdige schoolverlaters motive-ren om de resterende modules af te werkenen hun diploma te behalen. Bijkomendvoordeel van modules is dat die zowel deteoretische als de praktische kant van dezaak behandelen, wat ervoor zorgt dat de

leerlingen de relevantie van teorie welinzien. Bovendien komt men tegemoet aande vraag naar heterogeniteit door de pro-gramma’s en de werkwijzes te differen-tiëren op maat van de behoeftes en moge-lijkheden van de leerlingen. Gevolg: menvergroot de aantrekkelijkheid van de op-leidingen. Uiteraard krijgen schoolverlatersmakkelijker de mogelijkheid om na een tijdterug in te pikken en hun opleiding verderte zetten. De link module-motivatie is inelk geval gelegd. Iets wat niet altijd kan

gezegd worden van de link module-rende-ment: om het rendement effektief te ver-hogen in beroepsonderwijs, moet menonderwijs op maat leveren. Op dit ogenblikis dit nog steeds meer wens dan werkelijk-heid in Nederland en Schotland.

Wat de aansluiting opleiding-arbeids-markt betreft, kan de afstemming verbeterdworden als het onderwijs sneller reageertop technologische en arbeidsorganisatori-sche veranderingen in de praktijk en dedaaraan verbonden dinamische kwalifika-tie-eisen. Een oplossing daarvoor vond menin Nederland. Met een zinsnede spreektmen over ‘het volgen van de koninklijke

weg’. De weg die men daarbij volgt, is eréén in omgekeerde richting. Uitgangspuntis namelijk dat men steeds kijkt naar hetberoep en hoe het evolueert. Als menmerkt dat nu andere eisen gesteld wordenaan iemand die een bepaald beroep uit-oefent, dan zal men logischerwijze ook deopleiding veranderen. Op deze manierprobeert men te vermijden dat de praktijk-relevantie van een opleiding ter diskussiestaat, wat op zijn beurt eveneens de school-moeheid zal doen afnemen. Bovendienwordt de positie van schoolverlaters op dearbeidsmarkt aanzienlijk verbeterd. In elkgeval kunnen we besluiten dat vooral deze‘koninklijke weg’ de aansluiting opleiding-arbeidsmarkt verbetert.

Modularisering kent dus zijn effekten.Vraag blijft welk tipe de voorkeur krijgt.Het Hiva pleit hierbij voor de maximale

variant omdat die hettraditionele jaarsysteemdoorbreekt en in staat is omonderwijs op maat te leveren.De gevolgen voor leerling,leerkracht enschoolorganisatie zullen groterzijn, maar de effekten krach-tiger. Logischerandvoorwaarden bij dezevariant zijn dat de regeringeen dergelijk systeemdekretaal mogelijk maakt endat leerkrachten geschooldworden om met eendergelijke pedagogisch-didaktische aanpak overwegte kunnen.

STEVIG

Wat de impakt van deinvoering van een dergelijksysteem in Vlaanderen nuprecies zou zijn, hangt af vanvele zaken. Feit blijft dattalrijke randvoorwaardenmoeten gerealiseerd zijn opdathet systeem zijn volle effektkent. Naast de vereiste de-kreten en bijscholing, dienen

ook de onderwijsprogramma’s een grondigeherziening krijgen. Ook hier kan knip- enplakwerk van de bestaande vakken nietvolstaan. Bij het omverwerpen van debestaande lespakketten, is het kruciaal datleerkrachten inzien dat teamwerknoodzakelijk is. Vakken zullen niet langerop zichzelf staande entiteiten zijn: elkemodule is een steentje van het te bouwenhuis. En wat misschien het moeilijkste zalzijn: de leerlingen moeten zelfstandigerleren werken.

Een positief advies dat uiteindelijkmeer werk oplevert dan gedacht. De in-voering van een modulair systeem kan enmag niet beperkt blijven tot een louterstrukturele hervorming van het onderwijs.Het zijn vooral de randvoorwaarden dieeen grondige mentaliteitswijziging zullenvergen, zowel voor de leerling, leerkrachten de school. Daarom mogen deze nietzomaar gezien worden als het laatste likjeverf aan het huis, maar eerder als een goeiestevige grond waarin men de fundamentengiet.

Marie-Anne Dedeurwaerdere

Bronnen: Modules als bouwstenen voor hetonderwijs: ook in Vlaanderen? Katrien VanValckenborgh, Mia Douterlungne en Luc Sels,Leuven, Hoger Instituut voor de Arbeid, 1999,326 p. Tijdschrift voor onderwijsrecht- en beleid,2000-2001, nr. 1.

MODULES: DE NIEUWE BOUWSTENEN VAN HET BEROEPSONDERWIJS

Blokken om mee te bouwen

Iedereen kiest zelf zijnblokjes en kan er ook

mee spelen

(foto archief)


en centje bijverdienen als job-student is mooi meegenomen,maar spijtig genoeg is niet iede-

reen gelijk voor de wet. Als je oudersgescheiden zijn en je alimentatiegeldtrekt, worden je mogelijkheden ombij te verdienen sterk beperkt. FonsBorginon, parlementslid van VU-ID,merkte deze problematiek op en for-muleerde prompt een wetsvoorsteldat echter niet helemaal strookt metde werkelijkheid.

Eerst en vooral is er de komplexe wetgevingbetreffende het bijverdienen als jobstudent.Een vraag die meermaals naar voren komt, iswanneer je ten laste van je ouders blijft.Het probleem ligt in de term ‘ten laste zijn’,die verschillende betekenissen heeft: onderandere eentje voor de fiskus en eentje voorde kinderbijslag. Voor de fiskus doet het erniet toe met welk soort overeenkomst jewerkt. Wel zijn er financiële grenzen vast-gesteld die je moet respekteren als je fiskaalten laste wil blijven en die worden per ka-lenderjaar bepaald: maximum 76000 frankper jaar bijverdienen voor kinderen vangehuwde ouders, 115000 frank voor kinde-ren van alleenstaanden. Deze bedragen gel-den voor het inkomstenjaar 2000 en wor-den elk jaar aangepast.

Wat de kinderbijslag betreft, gelden erandere regels. Daar moet je vooral letten ophet soort kontrakt dat je aangaat en in welkeperiode van het jaar je werkt. Tijdens de zo-mer-, kerst- of paasvakantie behoud je altijdje kinderbijslag, ongeacht met welk kontrakt.Als je tijdens het akademiejaar werkt met eenstudentenkontrakt, is er geen enkel probleemom kinderbijslag te behouden. Met een andersoort kontrakt moet je in de gaten houdendat je niet meer dan 80 uren per maandwerkt, anders verlies je je recht op kinderbij-slag. Als je enig kind bent en je alleenstaandemoeder leeft van een werkloosheidsuitkering,verliest zij naast die kinderbijslag ook haarstatuut als gezinshoofd, hetgeen een finan-ciële aderlating betekent.

ALLEENSTAANDEN

Kinderen die alimentatiegeld krijgen,worden in praktijk fiskaal gediskrimineerd.Het alimentatiegeld telt immers voor tachtigprocent mee in het bedrag dat je als jobstu-dent mag bijverdienen, namelijk 115000voor kinderen van alleenstaanden. Ter ver-duidelijking enkele mogelijke situaties. Kin-deren van alleenstaanden die geen alimen-tatiegeld krijgen, mogen tot 115000 frankper jaar bijverdienen. Dit in tegenstellingtot 76000 frank van de ‘gewone’ studenten.

Als we echter kijken naar een studentdie 9000 frank per maand aan alimentatie-geld krijgt, mag deze slechts 28600 frankper jaar fiskaal verdienen tegenover 76000frank voor kinderen van gehuwden. Als jeboven deze grens gaat, ben je niet meerfiskaal ten laste en moet de alleenstaandeouder extra belastingen betalen. Deze extrabelasting kan snel oplopen en bedraagt55100 frank als je evolueert van drie naartwee kinderen ten laste. Stel nu dat je 7500frank per maand krijgt als alimentatiegeldén je moeder hertrouwd is, dan is 4000frank het maximumbedrag dat je per jaar

kan verdienen. Dit omdat je als kind vangehuwden wordt beschouwd en je weeronder de grens van 76000 valt.

LEVEN

Naast het feit dat studenten die alimen-tatiegeld krijgen financieel nadeel ondervin-den, worden ze indirekt aangezet om in hetzwart te werken en mislopen ze hun kansom op de arbeidsmarkt ervaring op te doen.Het is immers zo dat jobstudenten noodza-kelijk zijn in onze welvaartstaat. Ten eersteis de arbeidsmarkt zelf vragende partij voordeeltijdse fleksibele werknemers waaronderjobstudenten. Ook willen jongeren vaaklanger studeren, maar ontbreekt het henaan financiële mogelijkheden. De overgangtussen studeren en werken wordt tevens

minder strak en jongeren komen sneller inkontakt met het echte leven.

Deze fiskale diskriminatie werd reedsdoor enkele federale parlementsleden opge-merkt. Voorstellen werden naar voren gescho-ven waaronder het volgende van Fons Bor-ginon. In een eerste versie stonden verschil-lende oplossingen die hij voorgelegd heeftaan een aantal bevoegde instanties, waar-onder de studentenvoorzieningen van deKU Leuven. Uiteindelijk heeft dit geleid toteen wetsvoorstel waarin Borginon het vol-gende formuleert: “Konkreet stel ik voor dateen nieuw artikel 136 bis wordt ingevoegdin het Wetboek voor Inkomstenbelastingen(WIB) ‘92 dat het mogelijk maakt om naastde bestaande regeling voor alle jongeren dieaan de voorwaarden voldoen om rechtge-vend te zijn in gezinsbijslag ongeacht hun

beroepsinkomen fiskaal ten laste te blijvenvan hun ouders.” Dit wil zeggen dat je totje vijfentwintig jaar zowel fiskaal als voorde kinderbijslag ten laste blijft ongeacht jebijverdiensten.

Toch heeft de juridische dienst van deKU Leuven hierbij enkele opmerkingen.

“Dit wetsvoorstel zet de poortwagewijd open voor misbrui-ken. Het is immers niet denk-beeldig dat studenten slechtsfiktief een studentenstatuutzouden aannemen om persoonten laste te kunnen blijven.”Iedereen kan dus zoveel verdie-nen als hij wil, op voorwaardedat hij minder dan 25 is énstudeert of stage loopt. Voorstudenten met alimentatiegeldis er dus geen specifieke rege-ling uitgewerkt. Ook wordt ergeen rekening gehouden metstudenten ouder dan vijfen-twintig. Het voorstel van Borgi-non schiet voorbij aan het doelom de fiskale diskriminatie vankinderen die alimentatiegeldkrijgen weg te werken.”

Een andere en misschienbetere oplossing is het loskop-pelen van alimentatiegeld enbelastbaar inkomen. Alimen-tatiegeld wordt dan niet meervoor tachtig procent beschouwdals inkomen. Hiermee zou deongelijke behandeling tussen

kinderen van gescheiden ouders en anderekinderen worden weggewerkt. Zo steunende SP en de Juridische Dienst van de KULeuven het voorstel van de Bond van Groteen Jonge Gezinnen (BGJG) dat 6000 frankalimentatie per maand als niet belastbaarbeschouwd moet worden.

Door het wetsvoorstel van Fons Borgi-non is alvast een eerste stap in de goederichting gezet. Toch blijft het zoeken naareen juiste en akkurate wetgeving voor kin-deren met alimentatiegeld die iets willenbijverdienen.

Annelies LeysenCaroline Leysen

Wie wil meewerken aan een betere en meerkorrekte maatregel kan kontakt opnemen metAnnelies Leysen per telefoon: 016/32.34.97 of viamail: [email protected]

FINANCIËLE DISKRIMINATIE VAN JOBSTUDENTEN MET ALIMENTATIEGELD

Bijverdienen zorgt voor geldproblemen

n Leuven hebben we er voorlo-pig nog geen last van, in Gentwel: Vlaams Blokkers in het

bestuur van de universiteit. RoelandRaes, de Blokker waar het allemaalom draait, is immers een negationisten ook zijn ideeën over vrouwen zijngeen favoriete dolle-minalektuur.Geen wonder dus dat de Gentse stu-denten hem liever kwijt dan rijk zijn.

Aangezien Gent een rijksuniversiteit is, wordtze bestuurd door de staat: het Vlaams Parle-ment vaardigt vier politici af naar de Raadvan Bestuur (RvB) van de instelling. Viahet zogenaamde ‘systeem D’hondt’ wordenzetels in allerlei bestuursorganen verdeeldonder alle partijen naargelang hun aantalzetels. Op die manier had het Vlaams Blokal een tijd recht op een vertegenwoordiger

in de RvB van de RUG. Om een ongekendereden verzaakte het Blok aan dat recht enliet zij de eer aan een andere partij. Totnog-toe, want sinds het begin van dit akademie-jaar is Vlaams Bloksenator Roeland Raesverkozen als lid van de RvB in Gent.

In ekstreemrechtse kringen heeft Raeseen indrukwekkend palmares. Vooral watnegationisme en seksisme betreft is de Blok-ker moeilijk te verslaan: “Twintig jaar gele-den emansipeerde men de neger, tien jaargeleden kwamen de jongeren aan de beurt.Te oordelen naar bepaalde voortekens zalmen over tien jaar de sjimpanzees emansi-peren. Intussen, na de negers en nog juistvoor de apen, emansipeert men de vrouw,”schreef hij in het rechtse blad Revolte.

TAART

En waarom vaardigt het Vlaams Bloknet Raes af? Is hij de grote onderwijsdes-kundige van de partij? “Er werd ons gevraagdeen vertegenwoordiger voor te dragen enomdat ik nog in Gent gestudeerd heb en inde buurt ervan woon, heb ik mij kandidaatgesteld,” is het lakonieke antwoord. Hetspreekt voor zich dat de Gentse studentenallerminst opgezet zijn met de komst vanRaes in hun Raad van Bestuur. Sinds hetbegin van het akademiejaar hebben ze danook op allerhande wijzen aktie gevoerdtegen zijn benoeming. Zo protesteerden zereeds bij de plechtige opening van het aka-demiejaar en was er op negen november —

niet toevallig 62 jaar na de Reichskristall-nacht — een betoging waarop zo’n acht-honderd studenten afkwamen.

De meest recente aktie vond plaats bijeen samenkomst van de Raad van Bestuurop vrijdag 15 december. Een zestigtal stu-denten slaagden er in Raes de toegang teweigeren tot het rektoraat waar de verga-dering gepland was. Dat hij — totaal onge-pland — ook nog een taart in het gezichtkreeg, kon de tevredenheid daarover enkelmaar groter maken.

Parallel hiermee sirkuleert aan de RUGeen petitie tegen Raes’s aantreden onder detitel “Wij willen niet bestuurd worden dooreen negationist”. Zeer veel professoren enassistenten ondertekenden deze en — hoe-wel nog maar een drietal dagen ernstig werdgeronseld — zetten om en bij de driedui-zend studenten hun handtekening.

Het platform tegen Roeland Raes, datbestaat uit onder andere het ACOD, Studen-ten Tegen Racisme, Verkeerd Geparkeerden een aantal linkse groeperingen, eist deverwijdering van Raes uit de RvB en meeralgemeen vraagt zij dat geen enkele VlaamsBlokker zou worden toegelaten in de radenvan bestuur van onderwijsinstellingen. Ge-rolf Annemans zetelt immers ook in de RvBvan de universiteit van Antwerpen. Eenlaatste eis tenslotte is de vraag voor meerinspraak voor de studenten. Konkreet wil-len de aktievoerders de helft van de zetelsin de RvB in studentenhanden zien.

Matthieu Van Steenkiste

GENTSE STUDENTEN KONTESTEREN BENOEMING VLAAMS BLOKKER

Negationist ongewenst

Vrije verenigingen die een politiek of maatschappelijk doel hebben, komen in aanmer-king voor erkenning en subsidiëring door Loko. Hiervoor moeten ze een aanvraag indie-nen waarin ze bewijzen dat ze aan een aantal voorwaarden voldoen. Deze staan beschre-ven in het reglement van de financiële kontrolekommissie (FKK), dat te bekomen is ophet kantoor van Loko-Kringraad, ‘s Meiersstraat 5, 3000 Leuven, of op de volgende web-site: http: //www.krira.student.kuleuven.ac.be. De erkenningsaanvraag moet uiterlijk opvrijdag 19 januari 2001 binnen zijn. Gelieve de aanvraag persoonlijk te overhandigen eneen ontvangstbewijs te vragen. Voor verdere uitleg kan je ons altijd bellen (016/22.31.09,tussen 14 en 18 uur), faxen (016/22.01.03) of mailen: [email protected].

(tv)

Loko deelt geld uit

(foto archief)


at teatermakers met hun stuk-ken de wereld proberen te ver-anderen is van alle tijden. Op

de meest uiteenlopende manierengeven akteurs, regisseurs en schrijverseen maatschappelijke dimensie aanhun stukken. Enkele hoogtepuntendoorheen de tijd.

Voor Friederich Schiller (1759-1805) draai-de het allemaal rond de idee van vrijheid.De Sturm und Drang-beweging, waartoeook Goethe behoorde, zette regelrecht deaanval in tegen de politieke onderdrukkingen de tirannie van de sociale konventies.Later ging Schiller zich meer bekommerenom de interne vrijheidstrijd van de mens.De Roovers noemden hun gezelschap zelfsnaar Schiller’s Die Räuber.

Het naturalisme aan het einde van deeeuw kreëerde de zogenaamde vierde wand.Alsof een muur van een kamer was wegge-nomen. De toeschouwers wierpen een blikin het leven van de teaterpersonages die deopdracht kregen zo natuurlijk mogelijk teakteren. Autenticiteit was het na te strevenideaal. Stukken als Cyriel Buysse’s Gezin vanPaemel probeerden de ‘lagere klasse’ en hunproblemen zo reëel mogelijk weer te geven.Ibsen schreef dan weer over de valse schijnvan de bourgeoisie. Die sociaal-kritischeinslag beviel echter niet iedereen. Het eindevan Nora of het poppenhuis, waarin Nora haarman verlaat, veroorzaakte bij de première in1879 een groot schandaal.

AKTIES

In het postrevolutionaire Rusland (ja-ren ‘20) ontstond de Agitprop om de kombi-natie van agitatie en propaganda in het tea-ter weer te geven. Dit teater trachtte hetpubliek letterlijk tot akties aan te porren enspecifieke visies en waarden te verkondigen.In de praktijk ging het meestal om links poli-tiek teater. Agitprop liep de reputatie op wei-nig artistieke kwaliteiten te hebben, wat voor-al voortvloeide uit de vrees van de makers dathet estetische de politieke boodschap in deweg zou staan.

De Blauwhemden bijvoorbeeld, genoemdnaar de kleur van hun werkmanskiel, brach-ten een soort teater dat er op gericht was

overal gespeeld te kunnen worden. Om detoeschouwer voor hun boodschap ontvan-kelijk te maken speelden ze ontspannendestukken zij aan zij met politieke stukken.Dit was geen nieuwe taktiek — genres alsde music-hall gebruikten ze wel vaker —maar nog nooit was ze aangewend om, meerdan om applaus te oogsten, ekspliciet eenideologie te ondersteunen.

Een decennium later komt BertoldBrecht op het toneel. Hij wil de toeschou-wer zijn sociale omgeving laten begrijpenen rationeel en emotioneel beheersen. Omdat te bereiken, wendt Brecht het vervreem-dingseffekt aan. Dat kwam neer op een over-boord gooien van elke mogelijke inlevingvan de kant van de akteur zodat het publiekniet werd meegesleept, maar de afgebeelde

realiteit kritisch ging bekijken. De toeschou-wer moest er op elk moment aan herinnerdworden dat hij naar toneel keek. Politiek tea-ter had volgens hem immers niet alleen temaken met tekst, maar ook met vorm, hoede tekst gebracht werd.

TOMAAT

Na de dominantie van het repertoire-gerichte Kamerteater in het Vlaanderen vande jaren vijftig brak een nieuwe periode aan.Dat de golden sixties de anti-autoritaire jarenwaren, werd ook in het teaterlandschap dui-delijk: de hiërarchische struktuur van schouw-burgen en gezelschappen werd in vraag gesteld.De positie veranderde van een teater in eenbreuk met de samenleving naar een teatergestuurd vanuit de samenleving. Een soli-dariteit met de arbeidersbewegingen ont-stond en gezelschappen als Het TrojaansePaard en De Internationale Nieuwe Scènebraken met de gevestigde orde. Vanuit desociale aktie zelf ontstond het politiek teatervan Vuile Mong en de Vieze Gasten. Hunteatervorm leunde — zeker in het begin —sterk aan bij de Agitprop: een kombinatie vanvolkse elementen, aaneengeregen in een revue-of kabaretstruktuur. Ook de manier van wer-ken van deze jonge gezelschappen was anders:geen rigide rangorde maar een kollektief. Elkestem was evenveel waard: onderlinge diskus-sie vormde de basis van elke voorstelling.

Een belangrijke impuls in Nederlanden Vlaanderen werd in 1968 gegeven doorde Aktie Tomaat. Twee studenten smetenmet tomaten naar akteurs bij een voorstel-ling van Shakespeare’s De Storm. De tijds-geest maakte van dit faits divers een legen-darisch protestmoment. Gestuurd door eenonvrede met het ‘in slaap gesukkeld ambte-narijteater’, de kloof tussen teater en samen-leving en het gebrek aan diversiteit steldenHugo Claus, Carlos Tindemans en Alex vanRoyen het programma op: ‘T68 of de toe-komst van het theater in Zuid-Nederland’.Het was een radikaal dokument, bol vanprotest. In 1970 ging de aktie met de stilletrom ten gronde: de doelstellingen warenbereikt.

In de jaren tachtig kenmerkte het tea-ter zich door een nieuwe zoektocht naar devorm. Waar in de jaren zeventig de bood-schap primeerde, togen beeldende teater-makers als Jan Fabre en Jan Lauwers opzoek naar nieuwe uitdrukkingsvormen. Hetmag dan ook geen wonder heten dat net indie vormelijke jaren tachtig de hedendaagsedans hoogtij vierde. Karakteristiek aan detachtiger jaren was de tendens een volledignieuwe of zelfs tegendraadse lezing te gevenvan klassieke stukken. Een even onvermijde-lijke reaktie volgde in het volgende decen-nium. Ikoon Jan Decorte legde de klooftussen de akteur en het personage bloot.Kwa nieuwe impulsen kon het tellen.

KOMBATS

Was het teater aan herbronning toe nahet uitbundig estetisme van de jaren tachtig,in een tijd waarin kombats en houthakkers-hemden de mode du jour waren? De nieuwegarde die begin jaren ‘90 voor zijn plaatsvocht in het landschap vertoonde een passio-neel verzet tegen de grote gevestigde teaters.Parallel vergrootten de kunstencentra hunmarktaandeel. Aanvankelijk in de marge,vormen deze kunstencentra en nieuwe tea-tergroepen een symbiose die vandaag hetcentrum van het landschap uitmaakt envolledig gerekupereerd is door het kapita-listisch systeem. De dramaturgie neemt eenbelangrijkere plaats in en wordt doorzichti-ger gemaakt op de scène. Voorbij Brecht,gebroken met het marxistisch gedachten-goed, vechtend tegen het archaïsch teater-beeld dat in de meeste hoofden leeft, heefthet veld zich meer en meer ontwikkeld toteen landschap van diversiteit.

IN DE TIJD: HOE TEATER DE WERELD PROBEERDE TE VERANDEREN

Autenticiteit en vervreemding

DOSSIER: TEATER EN ENGAGEMENT

a de jaren zeventig vergleed hetwat naar de achtergrond, maarin het voorbije decennium was

het volledig terug: ‘politiek teater’. Tus-sen aanhalingstekens welteverstaan. Denieuwe lichting hoort de term nietgraag vallen. Toch houdt het teaterzich sinds de jaren negentig opnieuwintenser met de maatschappij bezig.

Teater in koma ergens in de marge vande maatschappij? Ademend aan de technolo-gische snufjes? Rehabiliterend op speed entechno? Opgewarmd in de mikrowave, hap-klaar verpakt en snel te verteren? Teater alseen popkonsert op een wei met tienduizendtoeschouwers? Of: hoe kan je nog verbazenmet een vluchtig en archaïsch medium alsteater in dit “technotainmenttijdperk”?

Technologie is verworden tot een ver-lengstuk van het menselijk lichaam. Welopen over van informatie, ingelepeld doorreuzemoeder media. Het ‘ik’ is een gapendeafgrond met als oppervlak wat trillend vlees.We zoeken wanhopig naar partiële identifi-katies in een welvarende supermarkt vanmogelijkheden met een komputergestuurdgeheugen. Het postmodernisme verheventot een scheldnaam. Kijksijfers en statistie-ken krijgen nu hun morele tegenhanger:kwaliteit, weergegeven in een sijfer.

Dat het teater, vooral doorheen de jarentachtig geruisloos multidissiplinairder werd,hoeft niet te verwonderen. Ook verbaasthet niet dat teatermakers technologischeontwikkelingen uitbuiten en in vraag stel-len. Dat de verhouding akteur — personagebevraagd wordt en de idee van autenticiteiteen andere invulling krijgt, kan moeilijk

anders in een wereld waar ‘jezelf zijn’ eenultieme absurditeit is.

Ogenschijnlijk merkwaardiger vormtde opvallende tendens van het afgelopendecennium om zich te buigen over een uit-gesproken socio-politieke en maatschappe-lijke dimensie. Niet met geitenwollen sok-ken en de vingers in een V, maar als eenkritische instantie. Een meer doordachtezoektocht naar het bereiken van een anderpubliek is ingezet. Neen, het teater berustniet in zijn marginaliteit, maar zal nooit totde gemediatiseerde leefwereld van de bevol-king behoren. Niet enkel de jonge garde,maar ook de oudere generaties delen dezevernieuwde interesse, op de meest uiteenlo-pende wijzen teatraal vertaald. Een voorzich-tige poging tot schets van een komplexlandschap.

IN-LEIDING: DE POLITIEKE DIMENSIE VAN EN IN HET TEATER

Reuzemoeder media in de marginaliteit

(fot

o ar

chie

f)

J a a r g a n g 2 7 n r . 1 4 d d . 1 8 d e c e m b e r 2 0 0 08 v toev toe8

ver het engagement van tea-termakers kan eindeloos gepa-laverd worden. Het roept ook

vele vragen op. Vragen waar je even-veel antwoorden op kan geven als ergezelschappen bestaan. Toch duikenbepaalde termen meer op dan ande-re en blijken sommige teatermakersmisschien meer met elkaar gemeente hebben dan ze zelf verwachten.

Ruwweg kan je twee grote lijnen onder-scheiden: de ene teatermaker werkt inhou-delijk, de ander wil in de eerste plaats uithet kleine kringetje van gelijkgestemdenbreken en ook de gewone mens aanspre-ken. Het klassieke voorbeeld van een gezel-schap dat een minder evident publiek pro-beert te bereiken blijft De Vieze Gasten.Deze uit de jaren 70 overgebleven groepmikt volgens dramaturg Hans Van Damprimair niet “op het publiek dat in schouw-burgen en andere kulturele centra afkomt.”Toch proberen zij niet te erg met het vin-gertje te zwaaien: “wij willen de materie zoaanbieden dat ze voor zichzelf spreekt, zon-der dat het naar een soort geplande vor-mingsteaterachtige dramaturgie toegaat. Ofnaar een vermeende pedagogische drama-turgie, want dat is onzin.” De vorm van hetVieze Gastenteater leunt nog steeds aan bijhun revue-achtige ensceneringen van toen.

Geert Six (Teater Antigone) is erg bezigmet zogenaamde wijkprojekten. Ook hijtracht een ander publiek naar het teater telokken. Gedurende enkele maanden werkthij met mensen uit een bepaalde buurtsamen om een teaterstuk op poten te zet-ten. Andere buurtbewoners komen de vruchtvan die arbeid bekijken: nonkel, moeder ofzus spelen immers mee. Six’ Mammelies vandeze zomer ligt nog vers in het Leuvensegeheugen. Six: “Als je naar mensen toestaptdie niet eens weten wat teater is, dan merkje dikwijls dat zij in hun ‘gebrekkigheid’meer te zeggen hebben dan honderdduizendboeken samen.”

Bescheidenheid siert volgens hem deteatermaker. “We moeten geen priesterszijn: teater gaat de wereld niet veranderen,maar je kan de mensen op een of anderemanier toch van iets anders laten proeven.Ik heb dat al zien werken: er is niets zomooie als een zeventigjarig mannetje dat jeachteraf komt vertellen dat hij gelukkig isdat hij drie maanden lang niet naar zijn tele-visie heeft moeten kijken. Meer kan je nietverlangen, hun problemen ga je toch nietoplossen.”

Dat is net het bezwaar dat Alain Plateltegen deze manier van werken heeft. Ookvoor hem is het bereiken van een minderevident publiek een belangrijke doelstellingmaar wijkprojekten lijken hem niet aange-wezen: “Ik ken die sektor (Platel werkte ineen vroeger leven in de sociale sektor, ad/mvs) en ik weet dat stukken gaan maken inwijken niet altijd positief is. Je komt in situ-aties van momentaan vertier, maar je ver-andert niets fundamenteels.”

WERKMENS

Theater Stap vormt dan weer een bui-tenbeentje in het teaterlandschap. Zij doengeen wijkprojekten, maar werken professio-neel met mentaal gehandicapten als akteurs.“Het geloof in de kwaliteiten van deze spe-lersgroep, in de mogelijkheid om deze men-sen als kultuurproducent, als biedende enniet ‘te verzorgen’ partij in te zetten, draaitde rollen om. Het blijft echter een van degrootste paradoxen dat onze mensen, dieniet in staat worden geacht in een arbeids-

proces mee te draaien, toch hun verant-woordelijkheid kunnen opnemen in repeti-tieprocessen en speelperiodes waarvan jemag stellen dat de doorsnee werkmens naenkele weken zou afhaken vanwege tezwaar, te veel stress en teveel avond- enweekenduren.”, aldus Theater Stap.

De grens tussen teater en sociaal werk

is soms flinterdun. Het werk van sommigeteatermakers helt dan ook soms over naar dekant van het sociaal werk. Alain Platel komt,zoals gezegd, uit de sociale sektor en koos opeen bepaald moment ekspliciet voor het tea-ter. Hoewel “naar wijken trekken” niets voorhem is, komt het sociale aspekt er ook bijhem toch bij kijken: “Ik heb ooit het gevoelgehad dat ik teater woumaken en geen sociaalwerk, maar die grens isdun. In een spelersgroepals de onze komen ookterapeutische momen-ten voor, zonder dat zegepland zijn. Je doetergens wel aan sociaalwerk, maar niet nood-zakelijk doelbewust. Ikherinner mij dat ArneSierens en ik bijvoor-beeld werden gekonfronteerd met kinderenwaarvoor we op een bepaald moment echtin de bres zijn moeten gaan springen. Kin-deren die het heel moeilijk hadden thuis.We hebben die soms bij ons thuis moetenopnemen.”

TEKSTEN

Toneelspelersgezelschappen Stan en DeRoovers gaan dan weer vanuit een totaalandere invalshoek te werk. Zij kiezen voorpolitiek getinte teksten of geven een poli-tieke lezing van een tekst. “In de eerste

plaats zoeken we naar teksten die onszelfinteresseren,” zo stellen De Roovers. “Alswe onderwerpen nemen waar we zelf geenvoeling mee hebben is het heel moeilijk omdaar een voorstelling mee te maken.” Mediabestempelen gezelschappen als deze vaakals hedendaags politiek teater, maar zelfzien ze zich liever niet onder dat label

geplaatst. “Het isgewoon zo dat wijheel vaak opvoorstellingen botsenwaarin iets wordtverteld over demaatschappij in eengrotere kontekst,maar waar ook eenpersoonlijk verhaal inzit. Voor ons is datdikwijls eenaanknopingspunt, een

manier om in een tekst binnen te raken. Elkgoed toneelstuk kun je lezen als een politiekstuk.”

Toch gaan ze soms heel ver in hun poli-tieke stellingnames. Zo maakte Stan bijvoor-beeld 0ne 2 life in East Oakland (USA), het

epicentrum van de zwarte gemeenschap. Zevoerden aktie voor de onrechtmatig terdood veroordeelde Black Pantermilitant Mu-mia Abu-Jamal. Een ander, zeer politiekevoorstelling van hen was Het is nieuwe maanen het wordt aanzienlijk frisser, over de waan-zin van de Golfoorlog. In die tijd steldeFrank Vercruyssen (Stan) in Etcetera 72 dathij “niet zo goed de scheiding tussen teateren politiek kan aangeven, en bepalen watdie al dan niet met elkaar te maken hebben,omdat ik juist daaruit vertrek.”

Een tussenpositie tussen de pool vande wijkprojekten en die van de sterk poli-tieke gezelschappen neemt onder andereDito Dito in. Dit Brusselse gezel-schap sluit kwa akteerstijl enopvattingen sterk aan bij ver-noemde groepen maar het trachtzoveel mogelijk bevolkingslagen inBrussel te bereiken en samen tebrengen in hun netwerk. Deakteurs van Dito Dito werkenbijvoorbeeld regelmatig samenmet de Waalse groep Transquin-quennenal, wat op zich al eenpolitiek statement is in een stadals Brussel. Ook organiseren zeworkshops voor migranten. DitoDito heeft een grote impulsgegeven aan de wijkprojekten.

ESTETISCH

Niet alle teatermakers kan jeaan de hand van hun werk in eenvan die kategorieën indelen. Tochmanifesteren enkelen zich ookerg sociaal bewogen. Luk Perceval(Het Toneelhuis) staat niet be-kend als maker van eksplicietmaatschappijkritische stukken,— hoewel Ten Oorlog en Franziskaeen sterke politieke dimensiehadden —, maar neemt in hetAntwerpse landschap wel duide-lijk positie in: “Ik heb de job alsartistiek leider van Het Toneelhuisaanvaard omdat ik daarmee eenunieke kans kreeg om in hetcentrum van Vlaanderen en in deBourla, het centrum van bour-geoisie en eksponent van hetrechtse denken, het idee te kun-nen bevechten dat toneel enkelmantel- en degenstukken moetenzijn. Als een avondje ontspan-nend toneel. Ik wil precies dat clichee endie visie op teater doorbreken. Er is algenoeg ontspanning mogelijk via televisieen film. Teater is de enige plaats waar weons nog kunnen bezinnen. Ik vind dat ookde funktie van het teater binnen eendemokratie. In die zin beschouw ik mezelfals politiek, maar ik beschouw mezelf nietals een wereldverbeteraar. Ik maak megeen illusie. Je kan alleen maar blijvenhameren op hetzelfde aambeeld.” Hij wildan ook niet prediken, maar vooral prikke-len en de mensen wakker houden: “Hetgaat dus niet alleen over maatschappijkri-tiek, maar ook over publieksgedrag. Hetdurven tegenspreken van konsumptiever-wachtingen.”

Stemmen klinken op verschillendetoonhoogten dwars doorheen het land-schap. De hapklare koek geserveerd dooronze gemediatiseerde leefwereld wordtvermalen en opnieuw uitgespuwd. Elk meteen eigen poëzie en de vraag: is het alle-maal wel verteerbaar? Wat kan teatervandaag nog meer te bieden hebben daneen kritische bevraging van onze werelden het claimen van een nutteloze schoon-heid?

IN DE PRAKTIJK: TEATERMAKERS OVER HUN ENGAGEMENT

“Elk goed toneelstuk is politiek”

“Er is niets zo mooi als eenzeventigjarige die je komt

vertellen dat hij gelukkig is dathij drie maanden lang niet naar

zijn televisie heeft gekeken”

in d

ep

ra

ktijk


DOSSIER: TEATER

J a a r g a n g 2 7 n r . 1 4 d d . 1 8 d e c e m b e r 2 0 0 0 9v toev toe 9

iet alleen teatermakers zijnbezig met hun engagement.Rond hen sirkelt ook een sub-

kultuur van academici, professorenen dramaturgen die een mening heb-ben over hun werk. Hoe ziet bijvoor-beeld een teaterwetenschapper aldat geëngageerde geweld in hetveld?

Luk Van den Dries was voorzitter van deBeoordelingskommissie Dramatische Kunstdie ontslag nam toen minister van KultuurAnciaux hun adviezen niet letterlijk volgde

en “hun zware werk, zonder ster-ke argumenten niet au sérieuxnam”. Politiek is soms teater, maaris alle teater ook politiek, zoalsLucas Vandervost beweert?Luk Van den Dries: «Teater isper definitie een gemeenschaps-kunst, dus die politieke dimensieis altijd aanwezig en verandertnaargelang de periode.»Veto: Het lijkt er soms een beetje opdat het teater van de jaren negentigeen postmoderne vorm is van hetpolitieke teater van de jaren tachtig.Van den Dries: «Naar mijngevoel doen er zich voortdurendmutaties voor, golfbewegingendie nauwelijks breuklijnen verto-nen. De toneelgeschiedenis bestaatuit voortdurende mutaties vandezelfde problemen in anderevormen en deze vinden nooit eenoplossing. Het een postmodernevariant noemen, vind ik teveeleen label. Het is wel duidelijk datde marxistische oplossingen dieaangedragen werden als eenmanier om de problemen te over-winnen, nu afgelost zijn door eentwijfel. Als je die twijfel postmo-dern noemt, ben ik het wel metje eens. Het gaat nu meer om hetaandragen van problemen zonderpasklare oplossing. De diskussie isin elk geval terug.»Veto: Er blijven toch duidelijk ele-menten in het hedendaags teater dieeen erfenis zijn van het politiek teatervan de jaren ‘70: de verwijzingennaar Brecht, de energetische idee vanhet hier-en-nu-moment.Van den Dries: «Dat sluit aan bij

mijn pleidooi voor kontinuïteit, ik pleit dater een vorm van kontinuïteit is in de tea-tergeschiedenis, die onder alle breukendoorloopt: een kritische instantie, kritischomgaan met de maatschappij, de aktuelewaarden bevragen. Wat niet geërfd wordtzijn de vormen. Je kan zeggen dat de vor-men die ontwikkeld zijn in politiek teatereen pleiade van verschillende mogelijkhe-den presenteren. Vele vormen zijn echterniet meer aanwezig, de revue-achtige vor-men bijvoorbeeld, of het aktionisme bij deAgitprop, zij zijn haast vergeten.»Veto: Is politiek teater nog haalbaar in eenpolitiek systeem van subsidiëring?Van den Dries: «Het is natuurlijk de taakvan het teater om subversief te zijn. Ik blijfnaïef geloven dat teater een subversievekracht in zich draagt omdat het zo eenonmiddellijke kunst is, die een energie terplekke verbruikt en gebruikt. Het is ookeen kracht die onkontroleerbaar is. Of hetsubversief gebruikt wordt, is een anderezaak. Subversief betekent voor mij niet nood-zakelijk ingaan tegen de belangen van groot-heden. Tegen subsidiëntenschenen stampen,dat is op zich niet subversief. Er is wel eenbelangrijkere subversiviteit mogelijk die te

maken heeft met een maatschappelijkekonsensus. Ik denk dat teater konsensussteeds moet bevragen. Ook de plek van hetteater echter, het isolement van het teatermoet steeds opnieuw bevraagd worden. Hetis misschien alsubversief dat je hetisolement openbreekt,dat je het oponverwachte plekkenbrengt.»

«De strategieënom intimiteit tebehouden en tegelijkdeuren open tezetten, een openmedium te zijn en niet enkel een kleinegroep van mekaar over de bol aaiendevrienden, dat vind ik een uitdaging. Menpikt dat toch op, die paradox van de beperkt-heid van het medium en de intimiteit van

de setting, om dan toch te zoeken naar open-heden in een maatschappelijk weefsel datzo dichtgeplamuurd zit met kijksijferterreuren spektakelmaatschappij. Ik vind dat tocheen zinvolle opdracht die het teater zichzelfheeft gesteld en waaraan ieder voor zichtoch laboreert, want het is toch een soortvan labeur.»Veto: Wat ben je met je engagement als jealleen die groep van mensen bereikt die toch albekeerd zijn?Van den Dries: «Dat is een oud zeer. Hetwas al een verwijt bij de vormingsteater-groepen in de jaren ‘70, dat ze alleen speel-den voor eigen parochie. Dat was ook zo,hoewel ze ook bredere akties deden. Dat isnatuurlijk een ontstellend besef: teater istotaal en absoluut marginaal, dat moet jeelke dag opnieuw bekennen. Ik denk dat je,volledig bewust van die beperking, toch ietskunt maken dat zijn eigen grenzen door-breekt. Er zijn mogelijkheden om teater temaken waardoor deuren open gaan endrempels overschreden worden. De drem-pels tussen sociaal en artistiek werk verklei-nen, daar ben ik voorstander van. Het tea-ter moet terug als gebeuren in een stad

beschouwd worden.»«Men is daar volop mee bezig en onder-

zoekt onverwachte vormen. Ik ben het er-mee eens dat de teaterwereld niet in zijnmarginaliteit mag berusten. We mogen niet

gezellig onder elkaarblijven, maar moetendeuren openzetten enaanwezig zijn, ookonverwachts. In diezin vind ik inderdaaddat teater ook moetproberen niet tegen-over de media te gaanstaan maar dat het demedia moet gebrui-

ken. Zo zou aandacht van tv en anderemedia wel welkom zijn.»Veto: Toch heeft het Vlaamse teater enorm veelsukses in het buitenland.Van den Dries: «Wij hebben geen traditie,

dat is een voor-en een nadeel. De Fransen,Duitsers en Engelsen gaan gebukt onder detraditie. Dat weegt daar als lood. Belgiëheeft met weinig traditie wel wat aan tebieden. Het neemt een marginale positie in,ook in het taalgebied. Zo krijg je kleinekonstellaties van mensen die elkaar vindenop basis van energie. De opleidingen spelendaar een belangrijke rol in. Het is belangrijkom de diversiteit in de opleidingen te bewa-ken. Daar ontstaat de kleinschaligheid ende intimiteit van het teater. De toneelscho-len zijn belangrijk geweest voor hernieuw-ingen in het veld.»

HOOLIGAN

Veto: Met zijn laatste stuk Ridders introduceer-de Luk Perceval de term ‘hooliganteater’: geenoplossingen meer aanbieden, enkel nog zoals dehooligans doen, de burgerlijke verworven afbre-ken, en “baldadig zijn”. Is dat een werkbarevorm van politiek teater?Van den Dries: «Ik vind dat begrip vanburgerlijkheid op zich al problematisch,want van zodra je in een kapitalistischekultuur leeft, participeer je in die burgerlijk-

heid en is het bijzonder moeilijk om je daartegen af te zetten door te zeggen ‘ik ben nietburgerlijk’ of ‘ik sta buiten het systeem’. Jekan alleen maar buiten gaan staan als je erecht buiten staat en dat betekent dat jegeen loontrekkende meer bent, niet meeraan die voorwaarden voldoet en niet meeralle voordelen hebt.»

«Anti-burgerlijk is een vooroorlogseterm. Dat woord komt uit de sixties, toengeloofde men nog in een soort van arbei-der-boeren-studenten-solidariteit tegen deburger.Volgens mij is het niet meer zo een-voudig. Het is simplistisch te denken dat jede burger kan wakker schudden. Het gaater toch in de eerste plaats om je eigen bur-gerlijkheid te erkennen en te beseffen dat jeeigenlijk participeert in het systeem waar jeook kritiek op uitbrengt. Ik vind die kon-frontatie belangrijker dan een radikale tegen-positie in te nemen die illusoir is. Daarom

vind ik het interessant om van binnenuit tegaan werken. De overdrijving of een soortvergroting van de banaliteit is op zich eenkritischere aktie dan absoluut anti-burger-lijk willen zijn of de burger willen choque-ren. Die paar mensen die ontzet zijn doorbloot op de scène leven nog in de negentien-de eeuw, die zijn ergens blijven stilstaan.»Veto: Is het dan niet de taak van de teaterma-kers om bijvoorbeeld middelbare scholen aan tespreken (en omgekeerd) om op die manier hetekstreem archaïsch teaterbeeld dat bij de meestemensen leeft te doorbreken?»Van den Dries: «Ja, het is een ongeloof-lijke vaststelling dat het beeld van teater datin de brede laag van de bevolking leeft nogsteeds een oerklassiek traditioneel negen-tiende eeuws beeld is. Het lijkt alsof alleswat in de twintigste eeuw is gebeurd aanteater en ook de vrij eksplosieve manierwaarop dat dat is gebeurd, voorbijgegaan isaan de mentale geschiedenis van de bevol-king Iedereen leeft met verouderde beeldenen dat betekent ook dat er gigantische voor-oordelen zijn tegenover dat medium. Ikvind het op zich een opdracht voor het me-dium om tegen dat archaïsche te vechten.»

IN TEORIE: DE TEATERWETENSCHAPPER OVER KONTINUÏTEIT EN BREUKEN IN DE MARGE

“Het is de taak van het teater om subversief te zijn”

“Het beeld van teater dat in debrede laag van de bevolking

leeft, is een oerklassiektraditioneel negentiende

eeuws beeld”

inth

eo

rie


EN ENGAGEMENT


eatermakers beroepen zich vaakop hun artistieke autonomie:niemand moet hen vertellen

wat te doen of te laten in hun stukken.Toch klinkt de roep om een ‘maat-schappelijk relevant’ teater. Watbedoelt bijvoorbeeld minister vanKultuur Anciaux daarmee, en watvindt het veld daar zelf van?

Teater is a priori maatschappelijk relevant,omwille van zichzelf, van wat het is. ‘Maat-schappelijke relevantie’ is een notie die opheel verschillende manieren geïnterpreteerdkan worden. Wanneer Bert Anciaux in zijnState of the Union(oktober 2000) de diskussieopentrekt omtrent de maatschappelijkerelevantie van het teater bedoelt hij echteriets heel anders. In de media en bij de tea-termakers zelf zorgen zijn uitspraken voorheel wat kommotie. Voor sommigen is heteen slag in het gezicht omdat ze al lang metdit soort dingen bezig zijn. Anderen inter-preteren Anciaux’ uitspraak alsof het gaatom kijksijfers en duiden dit betoog in eko-nomische termen.

Luk Van denDries volgt die rede-nering deels: “Iksnap de urgentiedaarvan voor eenminister die wil datzijn beleid relevantievertegenwoordigt inde samenleving. Ikvind alleen datmaatschappelijke relevantie zoals hij diedefinieert naar kijksijfers ruikt.” AnnOlaerts, kabinetsmedewerkster van Anciauxwil die interpretatie toch even nuanceren:“De minister heeft gepleit voor een groteremaatschappelijke betrokkenheid van dekunstenaar. Over de manier waarop mendat zou kunnen doen, heeft hij zich nietuitgesproken. Hij heeft ten overvloede bena-drukt dat hij de autonomie van de kunste-naar ten volle respekteert, een uitgangspuntdat we niet uit het oog mogen verliezen.”

Maar wat bedoelt Anciaux daarmee?Er gebeurt toch al zoveel? Alain Platel trektop toernee bijvoorbeeld aktief op zoek naareen goede mengeling van traditionele speel-plekken en minder voor de hand liggendeplaatsen: “Er moet op vele vlakken iets ver-anderen en gebeuren. Hoe maak je in deeerste plaats stukken die toegankelijk zijn?Daarvoor is de maker verantwoordelijk,maar ook de teaterdirekteur moet nadenkenover hoe de drempel zo laag mogelijk gehou-den kan worden. De verkoper van zijn kantkan zoeken naar plekken die interessantzijn om te spelen, enzovoort. Het kan ookte maken hebben met de kostprijs van pro-dukties: sommige teaters kunnen het zichniet permitteren om een bepaald stuk tekopen. Dan is het aan ons om toegevingente doen.” En de wijkprojekten van GeertSix en de migrantenworkshops van DitoDito? Stellen die dan niets voor?

KOMMERSIEEL

“Toch wel”, aldus Olaerts, “de ministerzegt niet dat het er niet is. Ook in zijn Stateof the Union in de Vooruit heeft hij gezegddat hij wel degelijk weet dat er vanallesgebeurt. In de praktijk zijn er voorbeeldengenoeg te vinden van maatschappelijk rele-vant teater, maar het mag misschien ietsmeer zijn en vooral: het mag misschien ietszichtbaarder worden.”

De diskussie lijkt meer dan eens te ver-vallen in een kijksijferdebat en het pijnlijkebesef dat ook het marginale klubje van het

teater afhankelijk is van ekonomische aspek-ten steekt de kop op. Hoeft dit echter eenparadox te zijn? Kan het geen voedingsbo-dem zijn die inherent is aan het teater, omdie maatschappelijke en ekonomische waar-den van binnenuit grondig in vraag te stellen?“Uiteindelijk”, geeft Six zelf toe, “ben ik eensoort maatschappelijke parasiet. Ik wordgesubsidieerd door de staat en ik wil danook nog eens kritiek geven op de staat, hetpubliek dat komt kijken betaalt opnieuw enik lach ze dan ook nog eens uit. De maat-schappij heeft dus wel recht op inzage, in-spraak en participatie in zijn breedste vorm.”Anciaux heeft volgens Six dus wel een punt,maar een echt strijdvaardig teater is volgenshem in een systeem van subsidies niet meermogelijk: “Eigenlijk zijn we allemaal heelbraaf geworden: iedere teatermaker is poli-tiek gelieerd aan zijn subsidiënt die hij nietal te hard mag aanvallen of zijn subsidieskomen in gevaar.”

Die bekommernis is er al sinds heteerste teaterdekreet uit 1975, zo stelt Vanden Dries. “Toen de regering voor het eerstbesloot teater te subsidiëren, vroegen ver-

schillende teatergroe-pen zich af of dat geenvergiftigd geschenkwas, subsidies van hetkapitaal en de overheidwaar men zich juisttegen verzette. Ze zijnhet toen gaan beschou-wen als loutermateriële hulp die zetoch tegen de

grootheden richtten als het nodig was, maarhet is gebleken dat dat toch niet lukte. Omdathet kapitalistisch systeem zo sterk is dat hetelke vorm van kritiek kan rekupereren.”

Toneelspelersgezelschap Stan is in iedergeval niet van plan zich gewonnen te geven.Frank Vercruyssen in Etcetera: “Als wij alsgroep vinden dat toneel wel een kracht heeftdie nergens te vinden is en als wij de nadruk

leggen op het momentane en het verander-bare van de voorstelling, dan denk ik nietdat we pretenderen dat er na ons ineens tienof twintig procent van de bevolking gaatinzien dat toneel belangrijk is. Ik vind desociale noodzaak van het toneel heel groot.De kracht van het toneel is dat het veelmeer dan het door kommersie gekompro-mitteerde filmmedium in staat is mensen tekijk te zetten ten aanzien van zichzelf envragen te stellen over hun situatie.”

Het teater is misschien op zich al eenverzet tegen ‘de kommersie’ omwille vanwat het is. Zoals Luk Van den Dries stelt:“Een klein klubje, dat totaal ingaat tegen

grootheidsijfers en kijksijfers.” De intimiteitvan het medium is misschien niet te ver-zoenen met massasijfers. Maatschappelijkerelevantie van het teater is een mooi ideemaar de aard van het medium leent zich ermisschien niet toe het grote publiek tebereiken. En uiteindelijk: wat wil de termook al weer zeggen? Van den Dries: “Eenultiem pleidooi voor schoonheid bijvoor-beeld, voor iets wat niet nuttig is, iets datbuiten de kapitalistische ruilwaarden ligt,kan voor mij een even grote maatschappe-lijke relevantie hebben als iemand die ineen wijk gaat werken.”

IN DE WERELD: MAATSCHAPPELIJKE RELEVANTIE ONDER DE LOEP

“Het mag misschien iets zichtbaarder worden”

DOSSIER: TEATER EN ENGAGEMENT

e entoesiaste teatermakers vanDe Queeste vonden elkaar aande Toneelakademie van Maas-

tricht. In 1997 bundelden ze hunkrachten en startten hun eigen gezel-schap op. Het begin van hun kweestedie nu ook in Leuven halt houdt.

De Balkanoorlog. Biljana Srblanovic, eenjonge Servische toneelschrijfster, docenteen medewerkster aan een krant schreefhaar oorlogsdagboek neer met de NAVO-bombardementen als achtergrondmuziek.Belgrado-trilogie is een genuanceerde getui-genis van het verzet tegen Milosevic en eenoverlevingstrijd in een land dat verscheurdwordt tot fragmenten van lichamen, ruïnesen ideologieën, terwijl de hele wereld erverzadigd op toekijkt.

Klajda Hassani vluchtte uit Kosovo. Integenstelling tot Biljana die gedurende dehele oorlog in haar land verbleef. Toevalligkwam Klajda in België terecht na een

dagenlange rit in de laadruimte van eenvrachtwagen. Ze ontmoette de akteurs vande Queeste en Stichting De Mol. In één vande voorstellingenreeksen van Belgrado-Trilo-gie speelde ze de rol van Ana, een Servischeuit Belgrado.

In de Belgrado-Trilogie zien we jongeServen, om verschillende redenen gevluchtvan hun vaderland, terechtgekomen innieuwe kulturen. De twee broers Kica enMica overleven in Praag door het opvoerenvan een kabaretnummer in een club. Zeontvluchtten hun militaire dienst in hetServische leger. Twee koppels vieren oude-jaarsavond in Sydney met een schuldvraagdie als lood op hun schouders en hun rela-tie weegt. En in Los Angeles vindt er eenontmoeting tussen ‘kunstzinnige wietrokendeServen’ plaats, gevlucht omwille van dementaliteit en door Daca gekonfronteerdmet het zinloze geweld in Servië. Ana bleefachter in Belgrado.

De teatermakers van de Queeste willenniet noodzakelijk politieke en sociale syste-

men laten zien. Wat hen interesseert is hoede mensen eraan onderhevig zijn. Zo zijnze gefassineerd door ‘vechtende mensen’,die niet geleefd willen worden door anderen,en onderdrukt worden door ontmenselijking.Wat ook tot hun verbeelding spreekt, is ‘devluchtende mens’ zoals in Belgrado-trilogie.De teatermakers zelf vervullen de rol van‘de zoekende mens’.

Belgrado-Trilogie, een benefietvoorstelling voorKosovo, is te zien op 18 december om 20 uur inde Stadschouwburg. Info en tickets: 016/22.21.13.

IN LEUVEN: DE QUEESTE EN STICHTING DE MOL SPELEN EEN BENEFIETVOORSTELLING

VAN BELGRADO TRILOGIE

De kleinmenselijke gevolgen van virulentnationalisme

Teksten: Anne Dekerk enMatthieu Van Steenkiste

Interviews: Anne Dekerk, AstridHouthuys, Maarten Van Meer enMatthieu Van Steenkiste

“Het teater is nu eenmaaleen klein clubje, dat totaalingaat tegen de grootheid-sijfers en de kijksijfers”

(foto Kristien Wintmolders)


weedejaars licentiestudenten:door de band genomen stressenze zich als volleerde winterspor-

ters een breuk op vaak onleesbarethesissen, vertellen ze u bij de zeven-de Duvel over onhaalbare deadlines,bij de achtste over hun raison d’être.En toch. Onder de ronkende naam DeNieuwe Reeks organiseren enkelelaatstejaars musikologie een nagel-nieuwe konsertcyclus om u tegen tezeggen. Bach in één avond kombine-ren met de twintigste-eeuwse Beriovergt lef, veel lef. Ontsnap van diethesis en imponeer uw vrienden bijde negende Duvel.

Drempelverlagend. Zelden gebruikte hetkulturele journaille een holler woord. Tochvind je zelfs met een elektronenmikroskoopweinig hedendaagse kunstmuziek. “Twintig-ste eeuwse ‘klassieke’ muziek is ten onrechteeen verwaarloosd genre”, luidt het persdos-sier. Een waarheid als een koe. Uitzonde-ringen zijn schaars. Fantasia 2000 bijvoor-beeld. Met de precisie van een kapotte Zwit-serse klok tekende Disney synchroon opVuurvogel (Stravinsky) of de Tinnen Soldaat(Sjostakovitsj). Toch hebben de organisatorengelijk: voor velen blijft klassiek onbekenden onbemind koudwatervrees in eenoceaan van ongekende muziek? Misschien.

PSYCHO

Om zowel leken als liefhebbers te lerenzwemmen in het rijke oeuvre van de twin-tigste eeuw grepen muzikoloog-in-spe VanHerpe en kompanen naar een geniale for-mule: De Nieuwe Reeks programmeert eengevestigde waarde naast een minder geken-de komponist. Naast Bach/Berio kan u zich

de komende maanden te verheugen op delillende kombinaties Liszt/Berg/Joplin/Stra-vinsky en Messiaen/Boulez.

Bachs Das musikalisches Opfer opent op19 december het eerste konsert. Misschienspeelden terminaal onhippe ouders het ooitin de archieven van uw herinnering. Betrapu zelf echter op klavecimbels als een wollentapijt, op een fluit die rechtstreeks naar dehemel lift. ‘Stairway to heaven’ uit de 18eeeuw. Vooral in het ‘Ricercar a6’ en hetopwekkende ‘Quarendo diversi super themaregium’ waan je jezelf in de film ‘Tous lesmatins du monde’. Gamba’s en cello’svloeien in een waaier van komen en gaan,komen en gaan. Bach als de zee die ver-dwijnt en vernieuwt en vergeet. Steeds opeen sublieme soundtrack.

Van Bach naar de twintigste eeuwseLuciano Berio. Klinkt als snoeiharde hard-core na een chill-outroom. De Italiaansekomponist schiet met noten als een mitrail-leur, als een soldaat die wanhopig het laat-ste bastion van atonaliteit verdedigt. Naasthem liggen de dode lichamen van Schön-berg en Stravinsky. Berio’s Sequenza lijkenrechtstreeks uit een goede horrorfilm gestapt.Neem nu de eerste Sequenza voor fluitsolo.Hitchcocks douchescène uit Psycho kijkt drei-gend om de hoek. De vierde Sequenza bezorgtje helemaal koude rillingen. Pianoclusters,afgewisseld met razendsnelle klaviersolo’sschieten je haast knock out. Luciano Beriois als Einstürzende Neubauten voor klassiekemuziek. Georkestreerde chaos die het uiter-ste van muzikanten vraagt.

BITTERZOET

Toon Fret (fluit), Benjamin Dieltjens(klarinet), Wigbert Aerts (viool), MartijnVink (cello) en Thomas Dieltjens (piano)verenigden zich in 1998 onder de naam Het

Kollektief. Het sym-fonieorkest vanVlaanderen, hetGustav MahlerJugendorchester,studies in Berlijn,optredens in Rus-land, de Singel,diverse CD-opna-mes. Met eenresem persartikelsbogen ze nu al opde bitterzoete be-lofte van kwaliteitmet een goudenrandje.

De NieuweReeks streeft naardemokratie inpublieksopkomst,inkomprijs én dui-ding. Voor eenschamele 300 frankintroduceren delaatstejaars musi-kologie u met eenglasheldere lezingtot de wonderewereld van klas-siek. Nadien zwoe-gen de musici van Het Kollektief zich metde passie van verliefde tieners doorheenBach en Berio.

Muziek is een syntagma, geen para-digma. Je kan én freaken op Guano Apesén op Stravinsky, zowel met loeihardeSonic Youth als Sjostakovitsj de buren deschrik van hun leven bezorgen. Zijn wijentoesiast? Met het schuim op onze lippen:ja. Moet u per se naar De Nieuwe Reeks?Absoluut. Zijn wij hier niet een beetjenormatief? En of. Klassiek kampt met eenhuizenhoog imagoprobleem. Aan u om er

dinsdag met hanenkam, een jasje met ‘NoFuture’ en uw tiende Duvel in het Hogen-heuvelcollege iets aan te veranderen.

Filip Hermans

Bach Das musikalisches Opfer/Berio Sequenzavoor fluit, piano, klarinet en cello in de kapelvan het Hogenheuvelcollege (Naamsestraat 69)20 u, reserveren op 016/20.08.15 of0486/31.38.05.

MUSIKOLOGEN PROGRAMMEREN GENIALE KONSERTCYCLUS

‘Stairway to Heaven’ uit de 18de eeuw

ie tot voor kort de woorden‘Hongaars’ en ‘muziek’ in éénzin gebruikte, had het meestal

over een of andere klassieke kompo-nist. Met zijn debuutplaat ‘Shallowand profound’ heeft Yonderboi Honga-rije nu ook op de wereldkaart van demoderne muziek gezet. Tijdens zijnuitgebreide eindejaarstoernee pas-seert hij ook in het Stuc.

De release van Yonderboi’s eerste albumlokte entoesiaste reakties uit in de muziek-pers. Bij het grote publiek doet de naamYonderboi nog niet meteen een belletje rin-kelen. Algemeen wordt verwacht dat dedoorbraak niet lang meer op zich zal latenwachten en dat hij de faze van cluboptre-dens voor een beperkt publiek achter zichzal laten. Met zijn emotionele en melodischemengeling van downtempo triphop, loungeen sixties bar-jazz geeft hij immers blijk vaneen frisse en vernieuwende kijk op het genre.

TEKENFILMS

Laszlo Fogarasi Jr. is de echte naam vanhet negentienjarige Hongaarse talent dat schuil-gaat achter het pseudoniem Yonderboi. Opge-groeid in het dorpje Merniye, op 250 kilome-ter van de hoofdstad Boedapest, toonde hij alskind al een grote muzikale interesse. Dat talentwerd toen echter nog niet door iedereen ge-waardeerd. Zijn muzieklerares verbood hembijvoorbeeld mee te zingen in het schoolkoor.Wel wees ze zijn ouders op zijn gevoel voorritme.

In zijn middelbare schooltijd nam hijgitaarlessen die al snel op de tweede plaats

kwamen toen hij zijn eerste goedkope mono-geluidskaart voor zijn computer kreeg. Daar-mee probeerde hij zijn technische vaardig-heden te verbeteren. Al snel raakte hij inde ban van de technoïde muziek. En danvooral van het feit dat hij die muziek zelfkon kreëren.

Zijn prilste muzikale invloeden ontdektehij in de platenkollektie van zijn vader, metonder andere de vroegste disco-hits. Daar-naast luisterde hij ook naar de grote Hon-gaarse en Poolse jazzmuzikanten uit de jarenzestig en zeventig. Een latere invloed was jarentachtig hiphop als De La Soul, Stereo MC’s en

MC Solaar. De echte roots van zijn muziekliggen echter vooral in de soundtracks vanOost-Europese tekenfilms. Zijn honger naarmuzikale informatie stilde hij door te luis-teren naar radiostations van de korte- en demiddengolf.

In zijn tienerjaren reisde Laszlo enkelekeren per jaar naar Boedapest in de hoopéén of twee interessante nieuwe platen teontdekken. Aangezien hij echter nooit pre-cies vond wat hij zocht, besloot hij dat dedoe-het-zelf-metode de beste zou zijn. Amperzestien jaar oud stuurde hij zijn eerste demonaar Juice Records in Boedapest. Die track

kreeg een plaatsje op de verzamelaar FutureSound of Budapest, die internationale erken-ning kreeg.

ORGEL

Na zijn middelbare studies verhuisde hijmet vriend en toetsenist Balasz Zsager naarBoedapest. Terwijl ze op zoek zijn naar woon-ruimte, nemen ze in een lege kamer van hetgebouw van platenmaatschappij UCMG hetalbum Shallow and profound op. Op de plaatworden veel originele instrumenten gebruikt,zoals een Vermona-orgel uit het voormaligeOost-Duitsland. Op een zelfgemaakte meng-tafel in hun inmiddels gevonden woning miks-ten ze het album af.

Niettegenstaande de beperkte middelenis het resultaat verbluffend goed. Ondankszijn jeugdige leeftijd, weet Yonderboi deluisteraar te bekoren met zijn volwassenmuzikaal talent. Oost-Europese filmmuziekkombineren de heren met loepzuivere voka-len en kristalheldere pianopartijen. De swin-gende breaks en de jazzy hiphop vergezel-len ze van heftige saksofoondeuntjes, lek-kere gitaarriffjes en zelfs ijle akkordeonsolo’s.

Als je deze muziek in een hokje wiltstoppen, kun je Yonderboi’s muziek onderhet genre ‘lounge’ klasseren, ware het nietdat de heftige breaks en de dwingende per-kussie dit pareltje een meer gevarieerde soundschenken. De sterke visuele links van de een-voudige melodische muziek, geworteld inemoties, getuigen van een unieke en karak-teristieke Oost-Europese identiteit. Naast desingle ‘Padabam’ staat op het album onderandere ook nog een easy listening-versie vande Doors-klassieker ‘Riders on the storm’.

Tijl VereenoogheKonsert van Yonderboi op donderdag 21 decemberin de Stuczaal, E. Van Evenstraat 2d. Info en tickets:016/20.81.33.De cd is gereleased op Mole ListeningPearls, en wordt in België verdeeld door Play ItAgain Sam. Ook de recente verzamelaar Supper-club presents: lounge bevat enkele tracks vanYonderboi.

NIEUWSTE HYPE VAN DE ELEKTRONISCHE MUZIEK IN STUC

Hongarije zendt zijn zonen uit


Het was donderdagavond. We stonden watte drinken in een warme tent op de kerst-markt. We dachten dat we de tijd haddenen bijgevolg hebben we Kim Kay gemist.Later vingen we in de wandelgangen op datzij een van de weinigen was die betaald werdvoor meer dan playbacken alleen. Naar ver-luidt kreeg zij de dubieuze eer doelwit tespelen. Fijn te horen dat haar passage in Leu-ven dan toch nog ergens goed voor was. Wekunnen geen fijne bespreking van Sam Goo-ris’s oeuvre voorleggen want van zijn onge-twijfeld stomende performance hebben wijniet kunnen genieten. Afijn.

Dan werd het podium bestegen dooreen ouder heerschap. Een jeanet die zijnmikrofoon even onwennig vasthield als eenbengel zijn klokkenspel als hij het voor deeerste keer bespeelt, vergezelde de grijsaard.Een vrouw die model stond voor het woorddoordeweeksheid en een opgeschoten zonne-bankblondine, volledig opgebouwd uit glim-lach, maakten Boer Sjarel’s entourage kom-pleet. Dit waren mensen uit één stuk. Jam-mer dat dit amalgaam ieder talent bij dekoeien op stal had gelaten. Om de aandachtigluisterende toeschouwers vooral niet tedoen vergeten met wie ze te doen hadden,waren de teksten opgebouwd rond de ge-vleugelde woorden ‘boer’ en ‘Sjarel’.

Een vraaggesprek met de landbouwerin kwestie verschafte ons enige uitleg: denicht van daarnet was blijkbaar niet alleeneen waardeloze playbacker maar eveneenstravestiet. Grapjurk Sjarel had ooit zijn nep-borsten met een tandenstoker doorprikt enmeteen ook zijn hele bestaan. De opgescho-ten blonde was nieuw en was misschiendaarom net zo vastberaden om suksesvol tezijn. Zij is het tipe dat een kursus volgt inblijven glimlachen en gelooft dat ze de we-reld een groot plezier doet met wat molen-wiekend playbacken. En dat alles terwijl zestommer grijnst dan een bende stonedekoeien die aan de integrale Blackadder wor-den blootgesteld.

BOLHOED

Vader Abraham dan maar. Als je met‘Het smurfenlied’ en ‘Het kleine kafee aande haven’ een plekje in het kollektieve ge-heugen van de Lagelanders hebt weten teveroveren, dan ben je ergens geraakt. Maarwaarom daar blijven staan al die tijd? Be-halve dezelfde nummertjes, hetzelfde publieken altijd diezelfde fuckin’ bolhoed is er nietste zien. En dan maar zeggen dat je hebt lig-gen janken toen je op tv die beelden van deveemarkten hebt gezien. Kon ‘ie gelijktoegeven dat hij eveneens moet janken bijhet vooruitzicht tot de dag dat ook zijnbaardhaar uitvalt opgevoerd te blijven wor-den als een sirkusakt.

Het kapsel van de zanger had last vaneen inwonende toekanfamilie die wachtteop de blijde terugkeer van vader op wormen-jacht, en dus kon Boney M niet komen. DeStrolling Bones waren hun vervangers envreemde eenden in de bijt. Ze deden eenimpressie (inklusief de mimiek van Mick Jag-ger en de nodige sigaretten) van de RollingStones uit de tijd dat de Stones nog geenimpressies deden van zichzelf. Deze Engel-sen waren net zo miscast als Alexandra Co-len voor een hoofdrol in Deep Throat II: ToBoldly Blow Where No One Has Blowed Before.

Het mag dan ook geen wonder hetendat de meeste aanwezigen niet echt bijstergeboeid waren door dit gezelschap. Een beetjesneu want het waren jolly good chaps die alsenigen die avond leken te beseffen dat hetniet abnormaal is dat je op het podium ookecht zingt. Zij waren de kreatiefsten van hetgehele gamma, wat een eer is die wellichtweinig covergroepen gegeven is. En ja, zekregen hoofdpijn toen de edele klanken

van het duo Da Rick&Da BoyTommy hun oren streelden.

Deze twee onbetwiste groot-meesters in het verkopen van oever-loos gebonk en oninteressantgeneuzel waren onderwijl begon-nen aan de afterparty. We hebbenze niet gezien, maar wel gehoord.Tenminste, we hebben iets gehoord.Al konden het evengoed een stelarbeiders geweest zijn die op eenonortodoks uur met lawaaierigemachinerie aan de slag gingen. Deaarde schokte maar de wereld niet.

TELEVISIE

Dankzij een groen kleinoodrond de arm mochten we back-stage, waar we al snel entoesiastbegroet werden door een tiep die demanager van Vader Abraham bleekte zijn. Deze verwarde onder-getekende immers met dat schreeu-wend jongmens van Da Rick, die inhet echte leven trouwens gewoonFlor blijkt te heten. Kan ‘ie later —zonder veel nadenken over eenartiestennaam — zo als ‘boer Flor’de hort op. Eenmaal het misver-stand was opgeklaard gaf hij onsnog de wijsheid mee tijdens onzestudiejaren te kiezen of we in eenMercedes of in een 2cv Godsondoorgrondelijke wegen willendoorkruisen.

En er waren er meer diewijsheden rondstrooiden. BoerSjarel gaf ons nog het ultiemeargument tegen de televisie: jeblijft dan na het eten zappen, ligtveel te laat in bed en ‘s morgensben je niet uitgeslapen om de stal-len te kuisen en de beesten tevoederen. De man heeft gelijk. DeStal Des Levens moet met eenwakkere kop worden uitgemest.

We hebben nog een paaruurtjes gedanst tot ook onze benenhet welletjes vonden en onder hetzeil kropen waar onze slapendehersensellen al heel de avondvertoefden.We verlieten het pandom tot de pijnlijke vaststelling tekomen dat de laatste bus reedsvervlogen was. Een fijne wandelingdoorheen de akkers bemodderdeonze schoenen maar geenszins onsgemoed en blijgemutst ontdektenwe dat we verdwaald waren. Daarstonden we dan. Op een akker vaneen boer die betere dingen te doenhad dan het sirkusaapje uit tehangen keken we naar deprachtige sterrenhemel die op onsneerkeek. Wat zou iemand zichnog bekommeren om Smartlap-pen? Het was rustig, het was nietbezield, het was Smartlappen anno2000.

Een zwervende taxi pikte onsop, bracht ons naar ons kot en wedoken in bed. De meeste artiestenvan vanavond lagen waarschijnlijkal een tijdje te pitten. Wat zou hunlaatste gedachten zijn geweest voorde slaap kwam? Waarvan zoudenze dromen? En wat zouden zeverwachten van morgen? God onlyknows.

Tijl Vanneste

EEN MERCEDES OF EEN 2CV?

En de wereld draaide rustig doore nieuwe paljas is dan toch Bush geworden, stond die ochtend inde krant. En daar bleef het niet bij wat openbaringen betreft. Don-derdag 14 december zou ons ook leren dat Vader Abraham huilt,

dat Sjarel nog steeds geen TV heeft en dat Vetoreporters verward kun-nen worden met schreeuwlelijkerds van housegroepjes.

Foto’s Smartlappen Steven Van den Eede


Een aantal jaar geleden merkteKultuurraad (Kura) dat haarAlgemene Vergadering wel ergdunnetjes bevolkt was metkringvertegenwoordigers. Menkeek eens diep in eigenboezem en kwam tot dekonstatatie dat een kringover-koepelende kultuuraktiviteitontbrak. Vraag: hoe solfer jezoveel mogelijk studenten eenavondje kultuur op? Ant-woord: door die kultuur onderte dompelen in een badje metbier. Kura kombineerde eenkroegentocht met optredensvan jonge — veelal Leuvense— groepen. Terwijl Kura voorde ondersteuning zorgde —onder andere om te vermijdendat Sabam komt zeiken —regelden de kringen en fakbarsde groepjes die komen spelen.In 1997 zag de eerste Fak-barrally het levenslicht. Afge-lopen woensdag was de telgalweer aan zijn vierde editietoe. Veto wurmde zich door dedeinende massa en zag dat hetgoed was.

OEWOEWOE

Flourish mag om negenuur het avondje vertier openenin Doc’s Bar. Een jong groepjedat kwa samenstelling enrepertoire verdacht hard lijktop België’s glorie K’s Choice.Broer en zus zingenafwisselend en brengen tal vancovers, waaronder Anouk enwat dacht u: K’s Choice. Deprofessionaliteit ontbreekt nog,maar Flourish weet een goed-gevulde, doch niet overvolleDoc’s Bar wel te amuseren.

Nog tijdens de set vanFlourish barst de rally in allehevigheid los. In een overver-hit Politika Kaffee speelt hetdriekoppige Admiral Freebee,ter vervanging van het oor-spronkelijk geplande Rum-plestichkin. Als tweede geëin-digd op Humo’s rockrallyvoelen de muzikanten zichalvast te goed om Veto tewoord te staan. Het zijn trou-wens geloofsbrieven die ze nietwaar kunnen maken: AdmiralFreebee brouwt een flauwafkooksel van Soulwax endEUS met een hoog oewoe-woe-gehalte. Rustiger en meergenietbaar vinden we AliasGrey, op hetzelfde moment inL’Affaire te bewonderen. Ger-manist Stijn Gevaert plus gitaarvormen een duo dat de peda-gogen wel kan bekoren.

MATURITEIT

Ook ‘t ElixIr laat zich nietkennen: Nude speelt nummersvan een maand oud over pube-raal kinderzeer. Ex-lieven, ex-lieven en nog eens ex-lieven.Vandaar ook het sitaat van dezanger in kwestie: “We zijn eengroep van het klassieke tipe dieop persoonlijke belevenissengeënte teksten brengt”. Latenwe hopen dat de auteur snelde liefde van zijn leven vindt,zodat er toch enige maturiteit

te ontdekken valt.In ‘t Plectrum, de fakbar van Merkator

en de Geologische Kring, praat Dries Helsenondertussen maffe Nederlandstalige klein-kunst aan elkaar. Misantrope — ‘iets meteen videoscherm’ — en Sam — ‘eenjongetje met een gitaar’ — kunnen we nietmeemaken wegens op weg naar fakbarLetteren. Daar mag Decamerone voor detweede keer op de rally spelen. Geschooldemuzikanten, foutloze nummers en grotehoeveelheid alkoholische konsumptiesleiden tot een hoogtepunt in ‘Once Again’,een song die in het Leuvense ondertussenalom meegefloten wordt. Zeer genietbarebaslijnen trouwens. Met spijt in hartverlaten we de Fak, om te ontdekken datde Gelule te klein is voor de fans vanCircle. Binnen geraken we niet, maar metonze neus tegen de ruit gedrukt kunnen wenog even meegenieten van de snoeihardehardcore.

TARZAN

We zijn iets te lui om de voettocht naarDoc’s aan te vatten, maar naar het schijntspeelt daar op dat moment het zeergesmaakte duo Palomine. Eentje met piano,viool en gitaar — hoe dat precies allemaalte kombineren valt is ons een raadsel — eneentje met gitaar en stem brengen er ‘rede-lijk rustige’ eigen nummers. Dat hebben wedus gemist, maar de Pavlov ligt dichterbijen de verwachtingen zijn hooggespannnenvoor de winnaars van het interfakultairsongfestival: Yevgueni Sokolov. Eenmaalaangekomen in het zaaltje achterin, zijn wegetuige van een uiterst bizarre vertoning.Een of andere kommersiële zender houdt ertry-outs voor stand-up comedians. Eenintriest groepje van mislukte trouwfeest-komieken trachten om beurten in eenminuut tijd een proefpersoon op hetpodium aan het lachen te maken. Het abso-lute dieptepunt wordt bereikt wanneer eenof andere randdebiel met een tarzanpakjeentoesiast zijn kruis inpoeiert. We schamenons plaatsvervangend diep.

Enige navraag leert dat het hele try-out-gedoe geen fluit met de fakbarrally temaken heeft en dat we nog even geduldmoeten oefenen. Rond middernacht is hetdan eindelijk zo ver en mogen we YevgueniSokolov bewonderen. In een jaar tijd evo-lueerde deze groep van een naamloos duomet covers van Franse chansons naar eentrio dat met behulp van een computerNederlandstalige kleinkunst de eeuwigheidinboenkt. Originele eigen nummers in dePavlov, vooral ‘Eenzaam met jou’ brengthet publiek in ekstase. Een dik uur laterverlaten we lichtelijk doof maar voldaanhet pand.

Wat de opkomst betreft, mag de mil-lenniumversie van de fakbarrally een suk-ses heten: de meeste fakbars zaten nokvolen zowel ambiance als temperatuur stegener bijwijlen tot ongekende hoogten. Enkelevertragingen niet te na gesproken, leek deorganisatie ook wel in orde. Enig minpuntis het feit dat twee bomen van fakbars nietmeededen. De Gnorgl zag af van een optre-den wegens ambras met de buren vorigjaar. En het Huis der Rechten, nou ja, watzullen we zeggen? Die hadden geen goes-ting zeker?

Loes Geuens

SUKSESVOLLE VIERDE EDITIE VAN DE FAKBARRALLY

Entoesiast je kruis inpoeierenex, drugs and rock&roll. Weinig seks, een kleine hoeveelheidwiet en een sloot bier. Akoestische solo-gitaar, Nederlands-talige elektronische kleinkunst en zo ongeveer alles wat daar

tussen ligt. Dat was er te ruiken, te zien en vooral te horen op deFakbarrally, een initiatief van Loko-Kultuurraad.

Foto’s Fakbarrally Ellen Claes


1 2 3 4 5 6 7 8 . 9 10 11 12 13 14 15 . 16 17 18 19 20 21 22 23

24 . . 25 26 . . 27 28 . . 29

30 . 31 32 . 33 . 34 35 . 36 . 37 38 . 39

40 . 41 42 . 43 . 44 45 . 46 . 47 48 . 49

. 50 . 51 52 . . 53 . . 54 55 . . 56 . 57 58 .

59 60 . 61 . 62 . 63 . 64

. 65 66 . 67 . 68 . 69 . . 70 . 71 . 72 . 73 .

74 75 . 76 77 . 78 79 . 80 81 82 . 83 84 . 85 86 . 87

88 89 . 90 . 91 92 . 93 . 94 95 . 96 . 97

98 99 . . 100 101 . . 102 103 . . 104

105 . 106 . 107

Horizontaal — 1 Ketter 9 Haarkleur 16 Genotmiddel 24 Vreemd 25 Vermanende toespraak27 Tropische vogel 29 Proefbandje 30 Vergelijkend voegwoord 31 Bevroren dauw 33 Gebak34 Kleverige stof 36 Europese regio 37 Smalle weg 39 Lichaamsdeel 40 Spil 41 Vuurwapen43 Handelbaar 44 Kaartspel 46 Lange tijdsduur 47 Duits filosoof 49 Zangnoot 50 Griekseletter 51 Weekdier 53 Familielid 54 Voegwoord 56 Moedig strijder 57 Lengtemaat 59 Deelvan het jaar 61 Germaanse oppergod 62 Gemeente aan de Schelde 63 Zonder initiatief64 Werkende kracht 65 Hoge landpunt 67 Voorzetsel 69 Muzieknoot 70 Van geringedichtheid 72 Pers. vnw. 73 Schandvlek 74 Getijde 76 Koord, draad 78 Cartoonist80 Noord-Franse stad 83 Speeltuig 85 Schaakstuk 87 Muzieknoot 88 Spoedig 90 Rolsteen91 Zware hamer 93 Bundel 94 Eetregel 96 Puntig uiteinde 97 Toeval, kans 98 Zwemvogel100 Kwastje met lange steel 102 Heerlijk 104 Algemene bevlieging 105 Het meetrillen,weergalm 106 Vreemde snuiter 107 Teken van laagheid.Vertikaal — 1 Vrouw die iemands kind draagt 2 Zuid-Duitse dans 3 Lokspijs 4 Voertuig5 Spottende gelaatsuitdrukking 6 Loofboom 7 Stel van bijeenhorende zaken 8 Vervoer-

middel 9 Getand werktuig 10 Europeaan 11 Meisjesnaam 12 Speelgoed 13 Voorzetsel14 Vochtig 15 Getal 16 Schaakstuk 17 Straatruzie 18 Muzieknoot 19 Sterrenbeeld20 Mansnaam 21 Praatvogel 22 Zoon van Venus 23 Sporttak 26 Belgische rivier28 Vervallen huis 31 Dwarsmast 32 Balspel 34 Japans bordspel 35 Pers. vnw. 37 Dierlijkprodukt 38 Lidwoord 41 Borstharnas 42 Denkbeeldig punt aan de hemelbol 44 Zoon vanPriamus die Helena schaakt 45 Gedroogde druif 47 Afkeer 48 Krijgsmacht 50 Handelbaar52 Lichaamsdeel 53 Wapen 55 Vurig, verbeten 56 Achterbout van een varken58 Europeaan 60 Gevechtswagen 64 Slotwoord 66 Roofdier 68 Europeaan 71 Schoorsteen-zwart 73 Puntige top 75 Stad in Limburg 77 Voedingsmiddel 78 Gebied 79 Mansnaam81 Getijde 82 Spil 83 Getal 84 Oningewijde 86 Voorzetsel 87 Venetiaans hertog 89 Luiksegemeente 91 Deel van het jaar 92 Kippenloop 94 Fotografisch produkt 95 Brandgang97 Vernis 99 Muzieknoot 100 Platina 101 West-Vlaams plaatsje 102 Familielid103 Muzieknoot 104 Zangnoot.

Door Filip De Keukeleere


√ BM schiet elke dag een paar keer.

√ Neen, met zijn ejakulatie is niets verkeerd.

√ En toch heeft hij een babyface.

√ B, waar blijven die etiketten?

√ Volgens wetenschappelijk onderzoek tonen

vrouwen meer bloot als ze bijna gaan ovule-

ren.

√ K. ovuleert niet want ze pakt de pil om te

vermijden dat haar borsten nog grotere pro-

porties gaan aannemen.

√ G. wil voor kerstdag een kanten tanga klossen.

√ Gezocht: iemand die voor nieuwjaar kanten

tanga wil batikken.

√ Knuffelvol nieuwjaar gewenst. M-A.

√ En overige fazes natuurlijk.

√ Persistence zoekt dringend een

gemotiveerde drummer & zanger. Genre van

metalcore tot trashmetal (0486/177901).

√ Els, ‘t was lekkere chips.

√ Ik wens vele Veto’s, extra edities, fuiven,

affiches en ander leuks, zodat het volgende

millennium al geslaagd kan beginnen. Krijg ik

nu m’n 5000 BEF — heu 125 EUR— oma?

√ Roel(ight), dank je voor het redden van

onze oudjaarsparty!

√ Herry Christmas and Mappy Newyear!

√ Da Extravaganza Alternativa Days wenst

iedereen een Psychotronic Happy New Year.

√ Postbode Moos wenst iedereen heel veel

post toe, zodat hij volgend jaar niet op ‘t Stuc-

onthaal kan blijven plakken.

√ Wij wensen de blonde psychologe van de

Tiensestraat heel veel geraspte worteltjes en

aardbeien toe.

√ Het Stuconthaal hoopt dat er volgend jaar

honderden knappe rijke minnaars langslopen.

√ Lieveke, veel sukses met de thesis en de

piano. Mosj.

√ X wenst een 21ste eeuw zonder rijkswacht,

bob, staatsveiligheid, NSV, Vlaams Blok, Bush.

√ X wenst dat alle proffen van het Vlaams

Blok aan de KU Leuven in 2001 ontslagen

worden.

√ Annemie van het onthaal van ‘t Stuc wenst

dat haar bankrekening gespijst zal worden,

daarom geven wij haar nummer nu zodat u

kan storten: 000-0188721-56.

√ Sara, ik hou van jou.

√ Vetoschrijven kan ernstige gevolgen hebben.

√ Wij willen ook zo’n knappe gevolgen leren

kennen.

√ Pol & Tea danken u nu al voor uw aandacht.

√ Lieveke, nieuwjaarskusje van mij, T.

√ Wij verwittigen schrijvers van voorpagina’s

nu al: om drie uur in de Tir gaan wij te zat

zijn om de vuilbakken van de Tiense te gaan

onderzoeken.

√ En weer opent de wereld zich als een meis-

jeskamer.

√ Verliefde postvijfentwintigjarige pubers moe-

ten nu zwijgen.

√ Pleasssse.

√ Benieuwd of Tea een knappe is.

√ Ze kan me krijgeuh.

√ Lindaaa, kusjeeuh.

√ Vermoeide eindredakteur verontschuldigt

zich nu al bij interimende collega-eindredak-

teur voor de achterstand.

√ ‘t Is de schuld van Pol & Tea.

√ Er mogen op Veto volgend jaar ook een paar

knappe minnaressen langskomen.

√ Rijk hoeven ze niet te zijn.

√ Veto zoekt nieuwe medewerkers.

√ Vooral kultuur is tof.

√ Maar als u per se fotograaf wil zijn, ga uw

gang.

√ Marie-Anne, omdat het zo lang geleden is:

kusje van Thieu.

√ Jonge blonde oppergod, die in zijn vrije tijd

ook nog iets bij Sora doet, krijgt na overmatig

alkoholgebruik zijn jongeheer niet meer in de

juiste positie, aldus iemand die het kan weten.

√ Nieuwe regels bij het kantussen! Ad libidum

betekent: ga naar de laatste strofe.

√ ‘t Plan Sjarel wacht.

√ Boer Sjarel niet.

√ Katelijne, bedankt voor de eindredaktie.

√ Gudrun, verjaardagskusje, T.

√ Veto werft dat het geen naam meer heeft.

√ De verloning is nihil maar het maatschappe-

lijk aanzien is niet te schatten.

√ Gezocht: stress-bestendige hoofdredakteur.

√ Gezocht: vier vliegtuigtickets naar Berlijn.

√ In de aanbieding: zessenveertig busplaatsen

naar Berlijn.

√ Veto wenst iedereen een zalige kerst...

√ ...en een gelukkig nieuwjaar.

√ Tot volgend jaar!

MAANDAG19.45 u MEETING , onder de ballon op het

Hooverplein, toeg. 150 Bef., org. &of, Holebi-

jongeren.

20.00 u KERSTKONSERT Kerstkonsert van

Camerata Aetas Nova vzw met werk van

onder andere Vic en Staf Nees, Peter Pieters,

Kurt Bikkembergs, Paul Schollaert, Jules van

Nuffel en Flor Peeters, in Kapel Leo XIII

seminarie (ingang langs Vesaliusstraat), toeg.

200/150, org. Camerata Aetas Nova vzw.

20.00 u FILM Grand Cru: “Freaks” van Tod

Browning, in Stuczaal, toeg.

100/125/150/175, org. Stuc.

20.00 u TEATER Teatermakersgroep de Queeste

& Stichting de Mol brengen Belgradotrilogie:

Servische vluchtelingen vieren oudjaar op

vier plaatsen in de wereld, in Schouwburg,

toeg. 450, org. CC Leuven.

20.00 u KONSERT Vlaams Radio Koor: kerst

met Jo Lemaire, org. CC Leuven.

22.30 u FILM New Harvest: “Rien à faire” van

Marion Vernoux, in Stuczaal, toeg.

100/125/150/175, org. Stuc.

DINSDAG20.00 u FILM New Harvest: “Rien à faire” van

Marion Vernoux, in Stuczaal, toeg.

100/125/150/175, org. Stuc.

22.30 u FILM Grand Cru: “Freaks” van Tod

Browning, in Stuczaal, toeg.

100/125/150/175, org. Stuc.

WOENSDAG14.00 u FILM “Hiver 60” Drama over een Waalse

familie tijdens de grote staking van 60/61

(Frans gesproken), in Vander Kelenstraat 30,

toeg. gratis/25/50, org. Vlaams Filmmuseum

en -archief.

19.00 u ETENTJE IN ALMA II We gaan

gezellig samen eten in Alma II met een groep

holebi-jongeren., in de inkomhal van Alma

II, toeg. gratis, org. &of, Holebi-jongeren.

20.00 u DISKUSSIEAVOND

Klimaatkonferentie van Den Haag de mist

in… Hoe moet het verder? Met Eloi Glorieux

(Vlaams parlementslid en energiedeskundige,

Agalev) en Peter Tom Jones (burgerlijk

ingenieur milieukunde, SJW/SAP), in MTC

00.74, toeg. gratis, org. Jong Agalev-

Leuven/SJW-Leuven.

20.00 u FILM Film: “Magnolia”, in Themahuis

Inamo, Halfmaartstraat 19, org. Themahuis

Inamo.

20.00 u KONSERT Kommil Foo: “Andermans

Gelag”, in Stadschouwburg, toeg. 600, org.

CC Leuven.

DONDERDAG20.00 u PRAATKAFEE met leuke muziek in

kafee Couperus & Cocteau. Je kan hier

mensen van &of leren kennen en je vindt

hier meer informatie over de vereniging., in

Couperus & Cocteau, Diestsestraat 245, toeg.

gratis, org. &of, HOLEBI-jongeren.

20.30 u KONSERT Yonderboi, een veelzijdig

Hongaars Muziektalent, in Stuczaal, org.

Stuc.

VRIJDAG20.00 u KONSERT Kerstkonsert o.l.v. Kurt

Bikkembergs en Ludo Claesen (reservatie

noodzakelijk 016/233967), in

Lemmensinstituut, Herestraat 53, toeg.

250/200, org. Lemmens i.s.m. woon- en

zorgcentrum De Wingerd.

ZATERDAG21.00 u FUIF ‘Mo Better Booze’ Fuif met

optreden van Katastroof., in Den Ouden Tijd,

Herent, toeg. 250/300, org. Pieter Claeys &

Antoon Verlinden ism Tosse (Café Den

Travoo).

WOENSDAGSPELLETJES Winterspeeltuin: indoor speeltuin,

in Brabanthal, org. Jeugddienst Stad Leuven.

14.00 u FILM “Air Bud” Jeugdfilm over de

vriendschap tussen een jongen en zijn

gevonden hond, in Vander Kelenstraat 30,

toeg. gratis/25/50, org. Vlaams Filmmuseum

en -archief.

15.00 u Musica & CC Casino en Blauw Vier:

“Peter Pan”, in Stadschouwburg, toeg.

280/350, org. CC Leuven.

20.00 u FILM “Le Filet Américain”

Documentaire van Robbe de Hert over het

België van de jaren 70, in Vander Kelenstraat

30, toeg. gratis/25/50, org. Vlaams

Filmmuseum en -archief.

DONDERDAGSPELLETJES Winterspeeltuin: indoor speeltuin,


VRIJDAGSPELLETJES Winterspeeltuin: indoor speeltuin,


ZONDAGFUIF VT4 Oudejaarsparty, in Brabanthal, org.

Star Events.

VRIJDAG20.00 u TEATER “Zee Mineur” Dimitri Leue

brengt het vervolg op “Maura of de zeven

magen der eenzaamheid”, in Schouwburg,

toeg. 450, org. CC Leuven.

Cluster

• 21/12 Sinterkerstfeestje, in Commerce. •

22/12 Kerstkonsert door koor en orkest van

de muziekharmonie, in Lemmensinstituut.

EOOS

• 18/12 om 17.00 u: Feestweek: Receptie. •

19/12 om 20.00 u: Feestweek: Filmavond, in

MSI. • 20/12 om 19.30 u: Feestweek: Kaas &

Wijnavond, in Downtown Jack. • 21/12 om

22.00 u: Feestweek: Cocktailavond, in

Praatkamer Fakbar Letteren.

Historia

• 19/12 om 20.00 u: Thema-avond: Pasen, in

Fak Letteren. • 21/12 om 21.30 u: Fuif, in

Samambaïa. • 22/12 Parijsreis, in Parijs (of

wat had u gedacht).

Klio

• 18/12 Vlaamsche Avond + Gratis Vat, in

Fakbar Letteren. • 19/12 om 21.00 u:

Swingpaleis, in Praatkamer Fakbar Letteren.

• 20/12 om 22.00 u: Spellekesavond, in

Tweede verdiep Fak Letteren. • 21/12 om

19.30 u: Kerstfeestje, in Alma II.

LBK

• 18/12 om 20.00 u: Kerstkantus, in

Duivenbond. • 19/12 om 19.00 u:

Kerstviering en receptie, in Sint Lambertus

en Rosie. • 21/12 Kerstfeestje, in Rosie.

Medica

• 18/12 om 22.00 u: Get Down and

Boogiefuif, in Samambaïa. • 21/12 om 22.00

u: Top 100, in Doc’s Bar.

Merkator & Geos

• 18/12 Bier-Tour de France, in ‘t Plectrum.

• 21/12 ‘t Plectrum Fever, in ‘t Plectrum.

Musicologica

• 19/12 Tapnamiddag, in Fakbar Letteren. •

19/12 om 22.30 u: Kerstfeestje, in Fakbar

Letteren, toeg. 21:30.

Pedagogische Kring

• 19/12 Woeps-fuif Pedagogiek, in

Samambaïa.

Psychologische Kring

• 19/12 om 22.00 u: Kerst-TD, in Albatros. •

20/12 Kaas & Wijnavond, in Pavlov.

VRG

• 19/12 Info-avond Semeks. • 20/12 om

22.00 u: Kerst-TD, in

Samambaïa/Albatros/Rumba.

VTK

• 18/12 Revue, in Zaal Helmont. • 18/12 om

22.00 u: Babs-TD, in Albatros. • 19/12

Revue, in Zaal Helmont. • 20/12 Revue, in

Zaal Helmont. • 20/12 om 21.00 u:

Kerstfeestje, in ‘t ElixIr. • 21/12 Booze &

Blues, in Waaiberg. • 21/12 om 20.00 u:

Booze & Blues, in Waaiberg.

JO MEUWISSENAlle verhuur

Video-, klanken lichtmateriaalVideoschermen tot 4 m

DISCOBAR met of zonder D.J.

KARAOKE (5000 BEF)

016/201.301

(adv

erte

nti

e)

Veto werftVeto is nog steeds op zoek naar medewerkers: DTP’ers, schrijvers, fotografen... Als u erzin in heeft, bent u welkom. U heeft altijd al gratis naar teater, film of dans willen gaanen dan ook nog eens gevraagd worden om uw mening er over te spuien? Slechts één adres:de Kultuurwerkgroep. U vindt dat uw naaste en uzelf altijd onrecht wordt aangedaan? Komover sociale thema’s schrijven. Of vindt u onderwijsthema’s razend interessante foto-onderwerpen? Dan is Veto zeker wat u zoekt.

Bent u één van de mensen hierboven en u meldt zich niet aan? Ola! U kunt u betervandaag dan morgen aanmelden op het aloude adres: ‘s Meiersstraat 5, 3000 in Leuven.U beweegt zich enkel in cyberspace? Geen probleem: laat iets achter op

[email protected].

iep in de Laplandse bossen iser al jaren een ministaat, bevolktdoor een schare elfjes. Tenger

als deze wezens zijn, worden ze ge-leid door een ware goeroe. Met zijninzet voor de kinderen roemt menigmens deze filantroop, ondanks zijnietwat perverse kantjes.

Veto: Heeft De Kerstman veel seks?De Kerstman: «Laat ik hier met een voor-zichtig antwoord beginnen. Rond de feest-dagen is het dikwijls zo druk dat er vanseks in de normale zin van het woord wei-nig in huis komt. Daardoor moeten mijnhelpers — onder andere rendier Rudolf —het soms wel eens ontgelden. De Kerstmanis ook maar een mens.»Veto: Wat vindt Gaia daarvan?De Kerstman: «Gaia heeft minder moeitemet de seks dan met de lastige werktijdenen het parkoer van rendier Rudolf. Je be-grijpt wel: door de lucht en over de dakenmet Kerstmis, dat is niet evident. Gelukkigheb ik een ijzersterk kontrakt met rendierRudolf. Trouwens, Michel Vandenboschmag altijd eens langskomen als hij rendierRudolf uit de puree wil helpen.»

RIETSUIKERPLANTER

Veto: U vergrijpt zich dus zowel aan uw ren-dier als aan uw helpers, de elfjes.De Kerstman: «Over de elfjes zou ik voor-lopig liever niets zeggen, want we zitten nuin een kortgeding. Ik kan er weinig overloslaten. Laat ik het zo stellen: het is niettoevallig dat ik kadootjesaan kleine kinderen bezorg.De elfjes worden daar somsbij betrokken als lustobjekt.Persoonlijk vind ik hun spit-se oren het meest seksy.Bovendien moet je wetendat ik niet al te groot ge-schapen ben. Dan komendie kleine frêle wezens echtvan pas. Niet dat ik flauwvalbij de minste erektie, zo ergis het niet. Om terug tekomen op Michel Vanden-bosch: hij zou zeker slagenals substituut voor rendierRudolf of een elfje. Misschienkunnen we iets regelen.»Veto: Vroeger was u in hetgroen gekleed. Tot het momentwaarop u een kontrakt afslootmet Coca-Cola. Heeft u daaruw idealen niet verloochend?De Kerstman: «Dat is vasten zeker zo. Laat ons stellendat Coca-Cola een zeer sterkkontrakt aanbood: veel pro-motie op teevee, lichtwerk,nieuwe kostuums en zo. Mijnloon wordt deels in natura,deels in valuta uitbetaald.Een loon dat aanleunt tegendat van de betere basketbal-speler uit de Verenigde Sta-ten. Daardoor geraakteCoca-Cola wel even in deproblemen. Door de rietsui-kerplanters aan te sporen harder te werkentegen minder loon, is het hen toch gelukt.Ik liep wel liever in het groen rond, al werddat in de loop van de jaren ‘80 een beetjedémodé, zeker toen de boswachters aanspraakmaakten op die groene kleur. Ik kon tochmoeilijk als boswachter optreden!»

PLOERT

Veto: Bent u mediageil?De Kerstman: «Ik moet het hebben vanmijn mediastunts. Als men slechts een keerper jaar in de mediabelangstelling staat, danmoet je wel het onderste uit de kan halen.De media zijntoch de gedroomde instelling

om dat de doen. Zeker door de konfliktu-euze strijd met de onderkruiper Sinter-klaas.»Veto: Vanwaar die vete met Sinterklaas?De Kerstman: «Sinterklaas is simpelwegeen ploert van de eerste orde. Vroeger deedik alles gezapig tijdens de maand december.Maar sinds dat stuk krapuul ook op de marktis gekomen, zijn de dingen niet meer het-zelfde. Besef je wel dat hij gebruik maakvan gastarbeiders, een deel negers die min-der op de hoogte zijn van zijn slinkse prak-tijken. Door zo’n laag wezen ben ik ver-plaatst naar het eind van de maand decem-ber. Hij moest per se de eerste week vandecember hebben. Dat is mijn grootstetrauma ooit. Schaamteloos heeft hij mijnimago, baard en kostuum gepikt. Hij is nietmeer dan een flauw afkooksel van mijnverschijning.»

KOSTSCHOOL

Veto: Is Sinterklaas niet ouder dan u?De Kerstman: «Dat is alweer een van dieroddels die hij de wereld ingestuurd heeft.U moet weten dat hij beweert uit Spanje tekomen. Maar dat is helemaal niet zo: hij isnen Turk. Hij kan zelfs geen Spaans. Het ver-baast me trouwens dat hij zo goed Nederlandsspreekt. Ik spreek tenminste driehonderdtalen. Dat is voldoende om me over de helewereld verstaanbaar te maken. Dat wil nietzeggen dat ik elk Bantoedialekt beheers ofdat mijn Nagwatl zo vlotjes bekt. Maar ikred me wel.»Veto: Sinterklaas staat erom bekend dat hijstoute kinderen straft. Doet u ook iets dergelijks?

De Kerstman: «Dat hangt er van af wathet misdrijf is. We hebben een strafwetboekdat bepaalt hoe we sanktioneren. Bij huis-vredebreuk — wanneer kinderen stout zijnin gezinsverband —, spijbelen, onvrijwilligeslagen en verwondingen of doodslag krijgenze geen kadootje. Bij diefstal, heling vangestolen goederen en vadermoord treed ikwel strenger op. Dan stuur ik een verma-nend elfje. Maar meer dan vermanen doethet wel niet. Alleen als het echt te gortigwordt — bijvoorbeeld bij het invoeren vansemestereksamens —, gaat rendier Rudolferop af. Met zijn vertrappelende hoevenweet hij stoute kinderen wel op anderegedachten te brengen. Echt straffen op de

schandalige wijze van Sinterklaas, daar doeik niet aan mee. Door negers uitgedeeldelijfstraffen aan de hand van vooroorlogsestrafwerktuigen die gangbaar zijn in gere-tardeerde Engelse kostscholen, dat doe jetoch niet?»Veto: U profileert zich dus als dé kindervriend?De Kerstman: «Dat probeer ik. Ten opzichtevan mijn eeuwigvriendelijke glim-lach, mijn ‘Hoho-hoho’, is Sinter-klaas de zuur-pruim van deheiligen.»Veto: Kwatongenbeweren dat u eenalcoholicus bent.De Kerstman:«Dat kan ik nietontkennen aan-gezien ik om diereden al in enkele strafinstellingen heb ver-bleven. Ik kan niet zeggen welke, maar metname in het buitenland is men nogal strengwat betreft alkoholkonsumptie. Zeker in dieZuidoost-Aziatische landen. Daarom ga ikdaar ook niet meer. Voor die ouders wordthet zowiezo toch steeds moeilijker om mijntarieven te betalen. Mijn alkoholverbruik:het is koud buiten, een man zoekt een ver-zetje maar rendier Rudolf is druk in de weeren Michel Vandenbosch ligt ondertussen inbed. Hoe moet ik anders mijn sublimatiekanaliseren? Alleen een echte screwdriverhoudt me dan op de been. Alhoewel ik eenfrisse pint of een glas whiskey ook nooit zallaten staan. Die whiskey moet ik wel vaak

verbasteren met cola — een kontraktueleverplichting.»

BIMBO

Veto: Wat denkt u van al die Belgacomklonen?De Kerstman: «Tja, die klonen worden ge-maakt in een instituut verbonden aan de KULeuven. Ik krijg daar zware sponsoring voor— hoe moet ik anders mijn bokes verdienen?Dat is nu eenmaal het lot van iemand die veelin de belangstelling staat. Hoge bomen van-gen veel wind. Maar het zijn niet alleen koksdie lange messen dragen.»Veto: U heeft het veel over Sinterklaas maarhoe verloopt uw relatie met de paashaas?

De Kerstman: «De paashaas beschouw ikniet als konkurrentie. Dat loopt daar maarvolkomen in het wild, in een periode waarik niet aktief ben. Dan lig ik allang op hetstrand van Jamaïca met aan elke vinger eenschaarsgekleed, ietwat naïef bimbootje terwijlde paashaas zich hier de eieren uit het gatduwt.»

Veto: Jamaïca? Ikdacht dat uw thuis-basis op de Noord-pool lag.De Kerstman:«Om een paarmiljard mensente bevoorraden,moet je een vrijgrote opslagplaatshebben. Daarwas er toevallignog wat plaats.Een gedeelte van

de goederen ligt daar dan ook. Ik prefereerechter wel zonniger landen als de Neder-landse Antillen of Zuid-Amerikaanse goed-kope verblijfplaatsen waar ik schaamteloosmijn ding kan doen.»Veto: Heeft u in die Zuid-Amerikaanse landenook veel Duitse vriendjes?De Kerstman: «De eerlijkheid gebiedt meom te zeggen dat er zich onder mijn kennis-senkring enkele ex-SS’ers bevinden. Dat isvrij handig omdat ze mij interessante statis-tieken kunnen bezorgen over de bevolkingin Duitsland. Ze weten perfekt wie waarwoont, wie iets op zijn kerfstok heeft, wiearisch is en wie jood. Het zijn niet altijd devriendelijkste mensen, maar ze zijn efficiënt

en diskreet. Ook voorhet vervoer van de goe-deren stellen ze somstreinwagons ter beschik-king — ze schijnen daargoede kontakten voor tehebben.»

ELVIS

Veto: U heeft misschiennog wat neveninformatievoor onze lezers: leeft Hitlernog?De Kerstman: «Hitlerleeft nog. Hij woontmomenteel samen metElvis op Mars. Meer infokan ik zelf niet geven.Maar er loopt hier eenman rond in Leuvenmet een papiertje overde maanlanding — dieschijnt er meer over teweten. Wat ik u wel kanverklappen is dat Ken-nedy vermoord is doorzijn moeder en wel omde volgende reden: hijstond op het punt teopenbaren dat zijn groot-moeder een innige vriend-schapsrelatie had met eengroenpenisachtig krea-tuur, toevallig ook be-vriend met Elvis. Maardat was nogal moeilijk

uit te leggen aan de pers, vandaar dat allesin de schoenen van Oswald geschoven is.Spijtig genoeg is dit plan niet waterdicht,daarom is de CIA nu van plan de moord opnaam van Bj*rn M*ll*nts te zetten. Wantdit beest van België blijkt ook een en anderop zijn kerfstok te hebben.»Veto: Heeft u nog een speciale kerstwens vooronze lezers?De Kerstman: «Ik hoop dat al hun dromenmogen uitkomen. Uiteraard de realistische,maar ook de dromen van iets utopischeraard.»

De Vetoploeg

EKSKLUSIEF: VETO SPRAK MET DE KERSTMAN

“Het zijn niet alleen koks die lange messen dragen”

“Gaia heeft minder moeite metde seks dan met de lastige werk-tijden en het parkoer van rendierRudolf”

R Leuvense student Lijnt massaal · keer meer studenten wekelijks de bus op dan voor de invoering...

Documents

Transcript of R Leuvense student Lijnt massaal · keer meer studenten wekelijks de bus op dan voor de invoering...