DIGITAL PORTOFOLIOHELEEN VAN GEELEN 2016

1

WELCOME

WELCOME

INHOUDSOPGAVE

01-INSPIRATIE 02-BEELDANALYSES 03-LESANALYSES 04-ESSAY 05-POLEMIEK

3

pag.68

pag.52

pag.48

pag.34

pag.4

014

014

INSPIRATIE

5

Michael WolfArchitecture of Density, #77Year: 2006Medium: Chromogenic Colour PrintDimensions: 122 x 152 cm / 48 x 60 inID: FG 08385Edition Details: Edition of 9 (TBC)

Michael Wolf is een kunstenaar die bij nu recent heel erg inspireerd omdat ik me voor het communicatieproject bezighoudt met straat reclame, zijn werk gaat misschien niet in op straatreclame maar het geeft me wel hetzelfde chaotische en overwelmende gevoel. Maar zijn werk trekt me vooral aan omdat zijn werk subtiel en grasch erg mooi is, dat is mijn aller-eerste reactie. Dat wordt opgevolgd door een ongemakkelijkheid omdat ik ga kijken wat ik nu eigenlijk zie en dat zijn alleen maar gebouwen wat voor mij de grote steden en hun macht symboliseert. Dit vindt ik een hele fascinerende manier van een boodschap brengen wat de kijker kan er de schoonheid van in zien terwijl de booschap erachter eigenlijk niet zo mooi is.

6

Michael WolfArchitecture of Density, #77Year: 2006Medium: Chromogenic Colour PrintDimensions: 122 x 152 cm / 48 x 60 inID: FG 08385Edition Details: Edition of 9 (TBC)

Michael Wolf is een kunstenaar die bij nu recent heel erg inspireerd omdat ik me voor het communicatieproject bezighoudt met straat reclame, zijn werk gaat misschien niet in op straatreclame maar het geeft me wel hetzelfde chaotische en overwelmende gevoel. Maar zijn werk trekt me vooral aan omdat zijn werk subtiel en grasch erg mooi is, dat is mijn aller-eerste reactie. Dat wordt opgevolgd door een ongemakkelijkheid omdat ik ga kijken wat ik nu eigenlijk zie en dat zijn alleen maar gebouwen wat voor mij de grote steden en hun macht symboliseert. Dit vindt ik een hele fascinerende manier van een boodschap brengen wat de kijker kan er de schoonheid van in zien terwijl de booschap erachter eigenlijk niet zo mooi is.

6

Suzanne Bakkum2014 | gradection poster series

Dit is een Nederlandse ontwerper wat ik naar aanleiding voor een opdracht van Peter van de Riet heb gekozen, hierbij moesten we bewegend beeld maken bij een gekozen afche

van de betreffende ontwerper. Ik heb Suzanne Bakkum toen gekozen omdat haar werk me heel erg deed denken aan Hansje van Halem waar ik ook groot fan van ben. Ik vind het fascinerend hoe ik heel erg moet inzoomen op haar werken voordat ik erachter kom waar het van gemaakt is, een groot oog voor detail. En als werken mij op het verkeerde been weten te zetten van wat ik eigenlijk zie dan geniet ik daarvan omdat je eigenlijk in

de maling genomen wordt en daardoor de kans krijgt om twee keer naar een werk te kijken.

Ook heb ik mijn werk naar haar opgestuurd en reageerde ze gelukkig enthousiast!

7

Kendall BusterNew Growth/Stratum Model, 2009, Suyama Space, Seattle, WA.

Dit werk vind ik fascinerend vanwege de grootte, ik heb zelf gedurende mijn opleiding heel vaak concepten gehad die driedimensionaal werk bevatten maar nooit het lef gehad om het uit te voeren. Het bleef vaak bij fantaseren en achteraf vind ik dat altijd jammer omdat je maar de helft van de informatie ontvangt als iets op papier blijft staan. Als je het ziet kun je pas beoordelen of iets werkt of niet en daarom heb ik halsoverkop besloten om voor het communi-catieproject de laatste 4 weken te gebruiken om echt iets te bouwen. Niet wetende of het daadwerkelijk zo goed zou werken als dat ik in mijn hoofd heb maar wel naar mijn mening een cruciaal stuk in het creatieve proces.

8

Kendall BusterNew Growth/Stratum Model, 2009, Suyama Space, Seattle, WA.

Dit werk vind ik fascinerend vanwege de grootte, ik heb zelf gedurende mijn opleiding heel vaak concepten gehad die driedimensionaal werk bevatten maar nooit het lef gehad om het uit te voeren. Het bleef vaak bij fantaseren en achteraf vind ik dat altijd jammer omdat je maar de helft van de informatie ontvangt als iets op papier blijft staan. Als je het ziet kun je pas beoordelen of iets werkt of niet en daarom heb ik halsoverkop besloten om voor het communi-catieproject de laatste 4 weken te gebruiken om echt iets te bouwen. Niet wetende of het daadwerkelijk zo goed zou werken als dat ik in mijn hoofd heb maar wel naar mijn mening een cruciaal stuk in het creatieve proces.

8

MediaMonksScreenshot 360 virtual tour in samenwerking met GoogleJumeirah Inside 2015

MediaMonks is een bedrijf gevestigd in Hilversum, maar ook in London, Stockholm, New York, LA, Singapore en Dubai. Ik heb dit bedrijf gekozen omdat ik erg heel erg graag stage wil lopen. Ze hebben een team van intenationale mensen en hebben vooral veel interdisciplinaire projecten wat me heel erg aantrekt. Ik weet vrij wel zeker dat ik later in een werkomgeving terecht veel komen met meerdere mensen omdat ik er van overtuigd ben dat de werksnelheid dat wat hoger ligt en ik ontzettend veel energie ervan krijg als er meerdere creatievelingen met me meedenken. Daarnaast zit er een bepaalde humor in hun werk en werksfeer en zijn het veel jonge mensen, ze geven ook aan dat ze niet zomaar stagiares aannemen. Ze nemen stagiares aan met het idee dat ze er later eventu-eel mee verder kunnen werken, ze zijn niet bang te investeren ondanks de drukte.

9

Anish KapoorThe Origin of the Universe, 2004

Het werk van Anisch Kapoor fascineert me omdat hij met minimaal werk een ontzettend mys-terie kan creren. Less is more waar ik soms moeite mee heb.

10

Anish KapoorThe Origin of the Universe, 2004

Het werk van Anisch Kapoor fascineert me omdat hij met minimaal werk een ontzettend mys-terie kan creren. Less is more waar ik soms moeite mee heb.

10

Capsula MundiAnna Citelli and Raoul Bretzel

Lille 2004, TripostalOpen Borders, First exhibition of Droog Design

Capsula Mundi is een project waarbij ze hebben nagedacht over de manier waarop je mensen kan begraven in plaats van in een kist op een begraafplaats. Je wordt in een

soort natuurlijk cocon gestop in de foetus houding en je lichaam dient dan als voeding-bron voor een nieuwe vorm van leven, zoals een boom. De reden dat ik dit zo gaaf vind is

dat je in feite je lichaam weer terug geeft aan de natuur waar je vandaan komt. Je toont een soort van respect door de voedingbron te zijn in plaats van diegene die alleen maar

gebruik maakt van voedingsbronnen. Ik zelf vind het heel belangrijk dat we bewust nadenken over hoeveel wij als mensen consumeren en hoe makkelijk dat wel niet gaat. Ik kom van een levenstijl af waarin we zoveel mogelijk zelf proberen te verbouwen en biolo-gisch vlees halen bij de boerderij waar we als kind ook met de dieren speelden die later

geslacht werden en dit is altijd een heel bewust en logisch proces voor me geweest. Heb respect voor waar je vandaan komt en waar je van leeft en dit is een prachtige manier om

het ultieme respect te tonen om door je lichaam nuttig te maken aan andere levensvor-men. Als dit daadwerkelijk bestaat tegen de tijd dat mijn lichaam ermee ophoudt dan is

dit precies de manier waarop ik zou willen dat ik begraven wordt.

11

Keith PetersDigital art from code

Afgelopen week hebben we les gehad in Processing, hierin leer je Java codetaal te schrijven en kun je ontzettend interessante grasche werken maken maar ook werken die reageren op je omgeving. Het is pas sinds deze week dat we er les in kregen dat ik het begon te begrijpen en er plezier in kreeg om dingen te bouwen in code. Ik begin ook steeds meer dingen op het internet te herkennen waarvan ik denk dat het in code is geschreven en pas te beseffen hoe ontzettend veel moeite dat gekost moet hebben. Het is alsof ik een nieuwe digitale grasche wereld instap met ontzettend veel nieuwe opties en ik daar de taal van moet leren. Daarom heb ik het werk van Keith Peters eruit gehaald omdat hij alles in code schrijft maar zijn werk nog steeds ontzettend organisch aan laat voelen wat heel knap is. Als ik code steeds beter begin te beheersen zie ik mezelf later dit soort dingen uit proberen en daarom is hij een grote inspiratie voor mij op het gebied van code.

12

Keith PetersDigital art from code

Afgelopen week hebben we les gehad in Processing, hierin leer je Java codetaal te schrijven en kun je ontzettend interessante grasche werken maken maar ook werken die reageren op je omgeving. Het is pas sinds deze week dat we er les in kregen dat ik het begon te begrijpen en er plezier in kreeg om dingen te bouwen in code. Ik begin ook steeds meer dingen op het internet te herkennen waarvan ik denk dat het in code is geschreven en pas te beseffen hoe ontzettend veel moeite dat gekost moet hebben. Het is alsof ik een nieuwe digitale grasche wereld instap met ontzettend veel nieuwe opties en ik daar de taal van moet leren. Daarom heb ik het werk van Keith Peters eruit gehaald omdat hij alles in code schrijft maar zijn werk nog steeds ontzettend organisch aan laat voelen wat heel knap is. Als ik code steeds beter begin te beheersen zie ik mezelf later dit soort dingen uit proberen en daarom is hij een grote inspiratie voor mij op het gebied van code.

12

Chiharu ShiotaBlack thread installation

Dusseldrf

Dit is een werk van Chiharu Shiota heb uitgekozen om meerdere redenen. Ik heb namelijk een ontzettend leuke dag gehad toendertijd in Dusseldrf en het was voor het eerst dat ik

de schoonheid van spinnen en hun webben heb kunnen zien. Zoals de meeste mensen vind ik spinnen verschrikkelijke beesten, ik heb ze een keer in mijn bed gevonden en er is er een keer bijna een in mijn oor gekropen dus ik heb reden genoeg ze te haten met hun

lange poten en acht ogen. Ik wordt altijd ontoepasselijk ervan als ik eraan denk en niemand heeft me tot nu toe ervan kunnen overtuigen dat het niet zulke enge beesten

zijn. Tot ik het werk van Chiharu Shiota en Tomas Saraceno zag, dat was zo ontzettend cool en ik bevond me er middenin dat ik de rol van de spin speelde en daardoor het

eigenlijk best wel leuk vond. Ik heb van dichtbij kunnen zien wat een enorm werk het is om al die webben te maken en er ontstond een soort fascinatie. Daarnaast vind ik dit

werk met de jurk erg mooi omdat het symbool lijkt te staan over hoe vrouwen nog steeds gevangen kunnen zijn in hun eigen wereld. Ik moest meteen denken aan andere culturen waarin vrouwen niet de vrijheid hebben om zelf te kiezen wat ze doen of aanhebben, en

ondanks dat ik er niet het jne vanaf weet, weet ik wel dat het gebeurd en dat vind ik erg. Dit werk deed me hieraan denken en liet me er even stil bij staan wat ik erg mooi vond.

13

Toms SaracenoIn OrbitK21 Stndehaus, 2013Installation

Eigenlijk is dit een vervolg op de uitleg die ik heb geschreven bij Chiharu Shiota omdat ik me dus in de rol van een spin bevond en er echt heel erg van genoot. Ook houdt ik ervan dat het zon ontzettend groot werk is en je iedereen weer in een kind ziet veranderen. De bollen vond ik een van de mooiste dingen omdat ze me doen denken aan de ogen van een spin en ik vond ze gek genoeg prachtig, ik werd helemaal niet geassocieerd met de nare gedachtes die ik normaal heb met spinnen.

14

Toms SaracenoIn OrbitK21 Stndehaus, 2013Installation

Eigenlijk is dit een vervolg op de uitleg die ik heb geschreven bij Chiharu Shiota omdat ik me dus in de rol van een spin bevond en er echt heel erg van genoot. Ook houdt ik ervan dat het zon ontzettend groot werk is en je iedereen weer in een kind ziet veranderen. De bollen vond ik een van de mooiste dingen omdat ze me doen denken aan de ogen van een spin en ik vond ze gek genoeg prachtig, ik werd helemaal niet geassocieerd met de nare gedachtes die ik normaal heb met spinnen.

14

Alicja PietrasWatch youtr shadowPhotographySize: 0 H x 0 W x 0 in

The beautiful silencePhotographySize: 0 H x 0 W x 0 in

Alicja Pietras vind ik een fascinerende kunstenares omdat ze me gerust stelt met haar duistere beelden. Ik ben er van overtuigd dat iedereen soms duistere gedachtes heeft of dat ze er plezier uithalen om erover na te denken en er werk over te maken om te shoque-ren. Haar beelden zijn heel erg potisch en zacht op een manier dat ik er van kan genie-ten en er gedachtes in herken. Ik ben normaal helemaal niet van potische werken omdat ik het vaak te soft vind maar zo kan het dus ook en dan vindt ik het wel heel herkenbaar.

15

Yang YongliangArticial wonderland 1 (part1)

152 x 280 cm, Epson Ultragiclee print on Epson ne art paper

Voor mijn gevoel valt dit werk onder dezelfde reden dat ik Michael Wolf zo inspirerend vindt, en dat is dat er weer een misschien niet zo mooie boodschap heel subtiel is weergeven dat ik er

nog steeds van kan genieten. Ik heb dit werk gezien in het MU in Eindhoven en het was ontzet-tend fascinerend omdat het als eerst een enorm groot werk is, en als tweede je niet ziet dat er beweging in zit. Het is zo minimaal dat je er heel dicht op moet staan voordat je het ziet en het

heeft een enorm kalmerend effect. Je kijkt naar iets wat eigenlijk een enorme drukte is maar het is zo gerustgevend om ernaar te kijken. Alsof de ouderwetse cultuur en rust gecombineerd

is met de moderne drukke wereld.

16

Yang YongliangArticial wonderland 1 (part1)

152 x 280 cm, Epson Ultragiclee print on Epson ne art paper

Voor mijn gevoel valt dit werk onder dezelfde reden dat ik Michael Wolf zo inspirerend vindt, en dat is dat er weer een misschien niet zo mooie boodschap heel subtiel is weergeven dat ik er

nog steeds van kan genieten. Ik heb dit werk gezien in het MU in Eindhoven en het was ontzet-tend fascinerend omdat het als eerst een enorm groot werk is, en als tweede je niet ziet dat er beweging in zit. Het is zo minimaal dat je er heel dicht op moet staan voordat je het ziet en het

heeft een enorm kalmerend effect. Je kijkt naar iets wat eigenlijk een enorme drukte is maar het is zo gerustgevend om ernaar te kijken. Alsof de ouderwetse cultuur en rust gecombineerd

is met de moderne drukke wereld.

16

Peter OlschinskyPixel city

Illustration

Het werk van Peter Olschinky fascineert me omdat hij heel veel fragmenteert en het daarna in een nieuwe vorm giet. Het kleurgebruik zorgt ervoor dat er niet een duidelijke

scheiding is en alles in elkaar overloopt waardoor het een soort chip lijkt te worden en heel erg complex. Ik vind het interessant hoe hij de bestaande wereld heeft weten te

transformeren en daar ben ik me nu met het communicatieproject ook erg mee bezig.

17

Motohiko Odani SP2: New Born (Viper A)2007Mixed media67 x 28 x 18 cmPrivate collectionPhoto: Kioku KeizoPhoto Courtesy: YAMAMOTO GENDAI, Tokyo

Mohohikos werk is iets wat ik visueel erg aantrekkelijk vindt omdat het allemaal natuurlijke vormen zijn maar wat me vooral zo inspireert is dat het werk me heel erg aan het denken zet betreft de discussie volgt vorm functie of volgt functie vorm? Dit is iets waar ik zelf al heel lang mee zit in mijn hoofd en als ik puur kijk naar de biologie en natuur dan ben ik ervan overtuigd dat vorm functie volgt. En als ik dan naar het werk van Motohiko Odani kijk dan vindt ik dat best rebels omdat hij speelt met die grens. Hij gebruikt allemaal organische vormen maar laat de functies weg door soort van sci- skelet wezens te maken. Dus dan wordt het weer functie volgt vorm maar hij gebruikt wel organisch afgeleide vormen dus maakt dat het weer niet vorm volgt functie? Kortom, ik kan hier ontzettend lang over naden-ken en vindt het inspirerend hoe hij die grens op weet te zoeken.

18

Motohiko Odani SP2: New Born (Viper A)2007Mixed media67 x 28 x 18 cmPrivate collectionPhoto: Kioku KeizoPhoto Courtesy: YAMAMOTO GENDAI, Tokyo

Mohohikos werk is iets wat ik visueel erg aantrekkelijk vindt omdat het allemaal natuurlijke vormen zijn maar wat me vooral zo inspireert is dat het werk me heel erg aan het denken zet betreft de discussie volgt vorm functie of volgt functie vorm? Dit is iets waar ik zelf al heel lang mee zit in mijn hoofd en als ik puur kijk naar de biologie en natuur dan ben ik ervan overtuigd dat vorm functie volgt. En als ik dan naar het werk van Motohiko Odani kijk dan vindt ik dat best rebels omdat hij speelt met die grens. Hij gebruikt allemaal organische vormen maar laat de functies weg door soort van sci- skelet wezens te maken. Dus dan wordt het weer functie volgt vorm maar hij gebruikt wel organisch afgeleide vormen dus maakt dat het weer niet vorm volgt functie? Kortom, ik kan hier ontzettend lang over naden-ken en vindt het inspirerend hoe hij die grens op weet te zoeken.

18

Hansje van Halem

Sketchbook2003-2013Illustration

Hansje van Halem inspireert mij omdat ze zoveel schetsen maakt, ze heeft complete portofolioboeken en de manier waarop ze vormgegeven zijn is simpel en strak. Haar werk zelf vind ik ook interessant omdat ze speelt met de grens van wanneer je het letter-type eruit haalt en wanneer niet.

19

James McNabb

City Wheel 6American black walnut48 inches round

Ook het werk van James McNabb vind ik fascinerend omdat hij wederom iets ruimtelijks weet te fragmenteren en om te werken tot een nieuwe vorm, dit vind ik er eerder visueel mooi uitzien dan dat er veel symboliek achter zit maar ik waardeer wel het materiaalgebruik enorm en ik heb het gekozen omdat het me hielp met fragmenteren bij mijn eigen opdracht.

20

James McNabb

City Wheel 6American black walnut48 inches round

Ook het werk van James McNabb vind ik fascinerend omdat hij wederom iets ruimtelijks weet te fragmenteren en om te werken tot een nieuwe vorm, dit vind ik er eerder visueel mooi uitzien dan dat er veel symboliek achter zit maar ik waardeer wel het materiaalgebruik enorm en ik heb het gekozen omdat het me hielp met fragmenteren bij mijn eigen opdracht.

20

Cornelia Konrads

Moment of decision (2003) . Winter Biennale Lule (Sweden

passage (2007) .Skulpturenlandschaft Osnabrck (Germany)

Ik vind het werk van Cornelia Konrads erg inspirerend omdat ze tijd weet te verwerken en vast te houden in haar werk, naast dat ze met natuurlijke materialen werkt die eigenlijk al

tijdelijk zijn weet ze ook nog eens daarvan de tijd vast te houden door ze in de lucht te plaatsen alsof ze stil staan in tijd en zweven. ze crert nieuwe herkenbare vormen zoals

een poort of een deur en het is daardoor wel iets simpel naar mijn mening maar wel fascinerend en veel werk. Daarnaast ben ik erg fan van werk waarin natuurlijke vormen of

materialen worden gebruikt.

21

Arnaud Lapierre Ring installation mirrors2011

Ook dit heeft voor mij te maken met fragmenteren, alleen is dit driedimensionaal en daardoor ruimtelijk toege-past wat ik nog interessanter vindt omdat mijn interesse momenteel heel erg bij ruimtelijk werk ligt. Daarnaast is het werk zo goed dat het als foto eigenlijk ook zeer interessant is omdat je een gemixte architectuur krijgt van twee verschillende gebouwen op de foto. Als je eromheen beweegt is het continu door de reectie in beweging dus is het eigenlijk altijd anders en reageert het op zijn omgeving waardoor ik het inspirerend vindt.

22

Arnaud Lapierre Ring installation mirrors2011

Ook dit heeft voor mij te maken met fragmenteren, alleen is dit driedimensionaal en daardoor ruimtelijk toege-past wat ik nog interessanter vindt omdat mijn interesse momenteel heel erg bij ruimtelijk werk ligt. Daarnaast is het werk zo goed dat het als foto eigenlijk ook zeer interessant is omdat je een gemixte architectuur krijgt van twee verschillende gebouwen op de foto. Als je eromheen beweegt is het continu door de reectie in beweging dus is het eigenlijk altijd anders en reageert het op zijn omgeving waardoor ik het inspirerend vindt.

22

Wolfgang StillerMatchstick MenMadera y pintura165 cm2015

Het werk van Wolgang Stiller vind ik inspirerend omdat de balans tussen de boodschap en de vorm heel erg goed is naar mijn mening. Ik vind het erg goed hoe ze een symbool voor een individu weten samen te smelten met een vorm die de booschap symboliseert. Als ik naar dit werk kijk lijkt het me bijna logisch dat iedereen hier de boodschap over hoe kort het leven is erin ziet. En tegenwoordig vind ik dit soms bijna een opluchting dat er kunst is waarbij ik niet grote wereldproblemen hoef op te lossen in mijn hoofd voordat ik het werk snap. Dit werk heeft een sterke simpele boodschap en dat is sterk vertaald wat het toegankelijk maakt voor veel kijkers en wat ik persoonlijk erg prettig vindt.

23

Jonty Hurwitz Copper and Chrome

Chytrid2015

Dit werk is gemaakt door velen uren berekeningen over hoe het beeld eruit zou moeten zien zodat het in de reectie er realistisch uit ziet. Dit is voor mij inspirerend omdat het wederom

weer bewijst dat de kunstwereld en technologie wereld meer met elkaar te maken gaan hebben en het voor mij bewijst dat ik niet zo bang moet zijn om nieuwe technische dingen uit

te proberen zoals codetaal. Want ook daar heb ik uiteindelijk heel veel van kunnen leren en veel plezier beleefd toen ik er grasch beeld mee aan het maken was. Ik heb zulke kunste-

naars nodig om me te laten zien dat ik het vooral moet blijven proberen, ze zijn naast mijn interne motivatie de externe motivatie om nieuwe dingen te proberen die ik eng vind omdat ik

bang ben dat ik het niet begrijp vanwege de technische kant.

24

Jonty Hurwitz Copper and Chrome

Chytrid2015

Dit werk is gemaakt door velen uren berekeningen over hoe het beeld eruit zou moeten zien zodat het in de reectie er realistisch uit ziet. Dit is voor mij inspirerend omdat het wederom

weer bewijst dat de kunstwereld en technologie wereld meer met elkaar te maken gaan hebben en het voor mij bewijst dat ik niet zo bang moet zijn om nieuwe technische dingen uit

te proberen zoals codetaal. Want ook daar heb ik uiteindelijk heel veel van kunnen leren en veel plezier beleefd toen ik er grasch beeld mee aan het maken was. Ik heb zulke kunste-

naars nodig om me te laten zien dat ik het vooral moet blijven proberen, ze zijn naast mijn interne motivatie de externe motivatie om nieuwe dingen te proberen die ik eng vind omdat ik

bang ben dat ik het niet begrijp vanwege de technische kant.

24

From FormVideo Title sequence OFFF Festival 2013Barcelona

From Form is ook een bedrijf waar ik erg graag stage bij zou willen lopen omdat ze per-fect de combinatie tussen Motion Graphics en ruimtelijk werk maken. Ik heb erg lang gedacht dat dit lastig te combineren zou zijn en dat ik meer richtig ruimtelijk werk zou moeten denken voor eventueel werk later, From Form heeft me het tegendeel bewezen en ik krijg er ontzettend veel energie van om deze combinatie zelf te proberen.Ook vind ik het mooi om te zien hoe ze het gevoel van een twee uur lange lm in een paar minuten weten te stoppen door de ruimtes die ze bouwen en de sfeer die ze neer-zetten in hun lms.

25

Anthony McCallBetween You and I, 2006, Sixteenth Minute. Installation at Peer/The Round Chapel, London, 2006. Photo by Hugo Glendenning, Anthony McCall 2006

Dit werk vind ik visueel interessant, omdat de materiaalkeuze niet echt een materiaal is maar licht en ze met zoiets simpels een magische sfeer weten neer te zetten. Het voelt meer sereen aan, en eigenlijk staat dit ertus-sen omdat ik er met veel plezier naar kijk. Net zoals men kan genieten van een zonsondergang heeft hij licht om weten te vormen naar zijn eigen hand.

26

Anthony McCallBetween You and I, 2006, Sixteenth Minute. Installation at Peer/The Round Chapel, London, 2006. Photo by Hugo Glendenning, Anthony McCall 2006

Dit werk vind ik visueel interessant, omdat de materiaalkeuze niet echt een materiaal is maar licht en ze met zoiets simpels een magische sfeer weten neer te zetten. Het voelt meer sereen aan, en eigenlijk staat dit ertus-sen omdat ik er met veel plezier naar kijk. Net zoals men kan genieten van een zonsondergang heeft hij licht om weten te vormen naar zijn eigen hand.

26

Waking lifeMovie/animationWritten by Richard Linklate

Ik heb ervoor gekozen om deze lm in mijn portofolio op te nemen omdat er een goed stuk animatie bij komt kijken maar vooral het script is ontzettend goed. De lm gaat over een bijna dood ervaring en de verschillende hallucinaties en gesprekken die daar bij komen kijken over hoe het zou zijn. Naast dat de lm eerst gewoon in opgenomen en daarna erover heen geanimeerd is het verhaal heel erg interessant omdat ze continu wisselen tussen de grens van bewustzijn en onbewustzijn waar ik me afgelopen jaar ook mee beziggehouden heb. Het animatiewerk vond ik heel interessant omdat ze de karak-ters hebben weten uit te vergroten, zoals je in de afbeelding ziet. Een personage die heel erg druk was kreeg een hele drukke animatie over zich heen waarbij zijn hoofd continu in beweging is en wordt opgeblazen en zo weten ze de sfeer van het gesprek heel erg naar voren te trekken. Ik heb het nog nooit eerder gezien bij een lm en het geeft echt een beter beeld van hoe de hoofdpersonage tegen zijn subpersonages kijkt.

27

Andy GoldsworthyCalm | knotted seaweed stalks | stuck into muddy lake bottom | ends pushed into

hollow stems to make screen, Derwent Water, Cumbria, 20 February 1988 Andy Goldsworthy

Ik vind het werk van Andy Goldsworthy interessant omdat hij heel veel met land art doet en ik er altijd van geniet om te zien dat zoiets simpels kan samensmelten met zijn omgeving en hij

er toch zijn hand heeft achtergelaten.

28

Andy GoldsworthyCalm | knotted seaweed stalks | stuck into muddy lake bottom | ends pushed into

hollow stems to make screen, Derwent Water, Cumbria, 20 February 1988 Andy Goldsworthy

Ik vind het werk van Andy Goldsworthy interessant omdat hij heel veel met land art doet en ik er altijd van geniet om te zien dat zoiets simpels kan samensmelten met zijn omgeving en hij

er toch zijn hand heeft achtergelaten.

28

Alex StoddardIn the Wake of ThunderPhotograph

Alex Stoddard inspireert me vooral omdat hij zo jong is en een ontzettend doorzettingver-mogen heeft. Dat drijft me en geeft me het gevoel dat ik dat ook moet doen wat in mijn ogen njet een slecht iets is als ik het als drijfveer gebruik

29

Rowan MershPlacuna Phoenix, 2014. Photo courtesy Gallery Fumi, London

Dit is een vervolg onderzoek naar Tara Donovan waarbij ik uitkwam op het werk van Rowan Mersh en ik weer wederom gefascineerd werd door het gebruik van materialen en transforme-ren ervan. Tara Donovan heb ik opgenomen in mijn vorige portofolio. Helaas lijkt het werk wel veel op elkaar maar dat maakt het niet minder goed.

30

Rowan MershPlacuna Phoenix, 2014. Photo courtesy Gallery Fumi, London

Dit is een vervolg onderzoek naar Tara Donovan waarbij ik uitkwam op het werk van Rowan Mersh en ik weer wederom gefascineerd werd door het gebruik van materialen en transforme-ren ervan. Tara Donovan heb ik opgenomen in mijn vorige portofolio. Helaas lijkt het werk wel veel op elkaar maar dat maakt het niet minder goed.

30

Bea CamachoPerformance art Efface, 2008

Dit is voor mijn gevoel erg confronterend. Ik krijg het gevoel alsof zij iets durft te zeggen wat zo recht voor zn raap is. En juist omdat ze het ter plekke live doet kun je er niet omheen. Normaal gesproken zie je een werk en kun je verder lopen als het je niet aan-spreekt maar hier kun je er niet omheen omdat zij deel is van het werk en je aan kan kijken en confronteren.Met confronteren bedoel ik: De vermoeidzaamheid die iedereen wel eens voelt en dat je eigenlijk alles even zat bent en gewoon je nest in wil kruipen en je afsluiten van alles. En dit is precies wat ze doet in mijn ogen, ze breidt haar eigen cocon en besluit op te gaan in haar omgeving en niet meer op te willen vallen.

31

Refik AnadolInnity Wall Media wall installationVirtual DepictionsSan Francisco

Het werk van Rek Anadol is een genot voor het oog en de reden dat ik hem toege-voegd heb aan mijn portofolio is omdat ik me erg bezighoudt met transforming space en zoals je kan zien is hij daar een professional in.(dit is een ruimte opgebouwd uit spiegels en lichtledjes.

32

Refik AnadolInnity Wall Media wall installationVirtual DepictionsSan Francisco

Het werk van Rek Anadol is een genot voor het oog en de reden dat ik hem toege-voegd heb aan mijn portofolio is omdat ik me erg bezighoudt met transforming space en zoals je kan zien is hij daar een professional in.(dit is een ruimte opgebouwd uit spiegels en lichtledjes.

32

We Love Eames Mygdal plantlight.

Dit is een ontwerp zodat je planten in je lampen kan laten groeien, mijn vriend houdt zich voor momenteel bezig met sustainability en we hebben altijd hele interessante gesprekken hoe we dat kunnen combineren met design. En dit is daar het perfecte voorbeeld van.

33

0234

0234

BEELDANALYSES

35

Michael WolfArchitecture of Density, #39Year: 2006, ChinaMedium: Chromogenic Colour PrintDimensions: 122 x 152 cm

De voorstelling is gemaakt uit realistische beelden maar geabstraheerd door kleurgebruik en dezelfde beelden in elkaar over te laten lopen. Het zijn wolkenkrabbers die in elkaar overlopen. Het beeld bestaat voornamelijk uit horizontale en verticale lijnen en de dinkere vlakken van de ramen. En alles loopt over in groene, rode, roze, blauwe en grijze kleuren die weer verschillen van intensiteit.

De compositie is tweedimensionaal, er wordt gebruik gemaakt van vooral horizontale en verti-cale richtingen en het is asymmetrisch ook al lijkt het niet zo. Bij elkaar is het een hele strakke maar chaotische ordening. De aandachtspunten ligt vooral bij het feit dat er geen horizon is en de contrasterende kleuren roze/rood en groen. De kleuren zijn vooral de punten waar je als kijker op kan focussen omdat de vormen bijna continu hetzelfde zijn behalve in het midden waar de donkere vlakken wat groter zijn.

De kleuren zijn complementair doordat ze rood en groen zijn en elkaar dus versterken. Wel zijn ze niet overal even sterk en verschillen de kleurgradaties. Het is een additieve kleurmenging en er is een combinatie tussen koude en warme signaalkleuren namelijk het rood en roze en blauw en groen/mint.

De textuur van de print is glad, en ik denk dat het mat is maar ik weet niet of de prints in het boek glanzend, mat of semiglanzend zijn afgedrukt.

Het waarnemen van ruimte is bij deze foto lastig omdat er dus geen horizon is en je lastig je standpunt kan bepalen omdat het punt van perspectie is gemanipuleerd door de kunstenaar. De objecten in de foto staat niet boven elkaar maar wel achter en voor elkaar waardoor er wel iets van diepte onstaat tussen de gebouwen. Dit kun je alleen zien door de lijnen te volgen en het lijkt alsof sommige plekken donkerder zijn door schaduw. De gebouwen lijken ver van de kijker af te staan doordat de ramen erg klein zijn

36

Er is heel veel sprake van ritme en herhaling, sterker nog daar bestaat het beeld grotendeels uit. Doordat de kunstenaar de beelden van de wolkenkrabbers gebruikt heeft en aan elkaar gezet heeft krijg je een oneindige herhaling van dat beeld.

Doordat er een oneindige herhaling is van het beeld wat stilstaand en scherp is, is er geen suggestie tot beweging en tijd.

De afbakening/kader van de foto is als een close up want het loopt door na het kader, maar het voelt niet als een close up omdat de wolkenkrabbers voor je gevoel redelijk ver weg staan dus.

Er lijkt niet echt sprake te zijn van licht omdat ik niet goed kan zien of er schaduw is of niet maar omdat ik weet dat de kunstenaar de fotos maakt in China weet ik dat het daglicht is.

De contrasten zijn geordend/chaotisch, eenvoudig/complex, donker/licht en warm en koud.

Naar mijn mening functioneert de vorm omdat de kunstenaar een vorm van overwemeling en overdosis wou meegeven wat heel goed gelukt is omdat hij heel veel gebruikt maakt van herhaling en ritme. De vorm bestaat ook uit heel veel subvormen zoals de ramen en het zijn er zoveel dat het visueel wel aantrekkelijk is (mede door de kleuren wat eigenlijk een dubbele compositie is en rustiger) maar ook ongemakkelijk omdat je weet dat je naar gebouwen aan het kijken bent en hij verwijst naar de massacultuur van China.

Ik denk dat de inhoud van het beeld er gericht op is om mensen een besef bij te brengen maar er ook de schoonheid van te laten zien tegelijk. Het vraagt je aandacht omdat het grasch een fascinerend beeld is maar de boodschap komt wanneer je herkent dat het beeld is opgebouwd uit wolkenkrabbers. De wolkenkrabbers vertellen het verhaal over de massacultuur en hoe het je op kan slokken en de compositie en kleurgebruik ervan verteld het verhaal dat de kunste-naar er ook de schoonheid van inziet. Hierdoor vindt ik het een heel subtiel werk maar wel gedurfd. Ik denk dat het beeld aanslaat door de eenvoud ervan en drukte tegelijk.

Misschien is het niet een werk wat oplossingsgericht is, maar dat is juist wat me er zo aan aanspreekt omdat het mensen zelf aan het denken zet door dat besef bij te brengen. Zelf ben ik ook meer een signalerende ontwerper en ik haal er veel plezier uit als ik het gevoel krijg dat ik bepaalde zaken herken doordat ik naar een kunstwerk kijk en dat stiekem ook de bedoeling was van de kunstenaar. Nu nog maar hopen dat ik datgene herken wat de kunstenaar bedoeld.

37

Rek AnadolInnity Wall Media wall installationVirtual DepictionsSan Francisco

De voorstelling is realistisch omdat het een foto van een echte ruimte is, maar de vormen die je ziet zijn abstract. Je ziet witte organische lijnen die vooral horizontaal en diagonaal zijn. Het beeld bestaat uit vooral lijnen en donkere vlakken. Het is een driedimensionaal project maar natuurlijk is de foto ervan tweedimensionaal.

De compositie bestaat vooral uit horizontale en diagonale richting en is asymmetrisch. Ik vind het persoonlijk een erg dynamisch geheel wat vloeiend en organisch is omdat de lijnen in elkaar overvloeien en het doet me denken aan houtnerven. De aandachtspunten zijn rustig en horizontaal maar omdat het eigenlijk een beeld is wat continu in beweging is veranderd dit continu.

Er is sprake van een subtractieve kleurmenging omdat het zwart wit is en geen sprake is van het mengen van kleuren. Het is een successief contrast, omdat het alleen zwart en wit is heeft het ook een licht donker contrast. Dit zorgt voor orde en geen chaos voor het oog omdat de twee kleuren goed gescheiden zijn. Zwart en wit zijn geen kleuren, en ogen vrij hard samen.

De structuur van de ruimte bestaat uit spiegels en daarom is de textuur glad en reecterend.

De waarneming van de ruimte veranderd continu, alle muren worden belicht vanwege de reecties van de spiegels en omdat het continu veranderd is het lastig om een idee van de ruimte te krijgen. Maar ook juist doordat er gebruik gemaakt wordt van spiegels maak je een oneindige dimensie zonder perspec-tief. Het geeft een heel open gevoel. Alsof je in het heelal zit vol met lijnen. Het materiaal is ook erg helder en lichtreecterend van de beamer.

Er is niet heel erg sprake van herhaling en ritme behalve dan dat er continu gebruik wordt gemaakt van organische lijnen.

Doordat het langzaam beweegt en weerspiegeld blijft wordt er een illusie gewekt van een soort van slow motion tijdruimte, bijna als een soort organisme wat sneller en langzamer ademt.

Er is geen sprake van een kader omdat het een oneindige dimensie is.

De werkelijke maat van de kamer weet ik niet, en de illusie van de ruimte is oneindig dus het is

38

lastig om te oordelen over de maat en verhouding van de ruimte zonder er geweest te zijn. En hoewel de regel geld dat lichtere objecten voor een donkere achtergrond groter lijken merk ik daar niet veel van als ik naar dit werk kijk. Het lijkt misschien dichterbij en daardoor groter alleen is er niet een duidelijke achtergrond omdat het een ruimte lijkt.

De enige lichtbron bij dit project is ook de belangrijkste want dat komt namelijk van de beamer die ook de lijnen maakt. Het is erg hard direct licht wat weerspiegeld op de spiegels.

We spreken van de volgende contrasten: gesloten en open, omdat het een gesloten ruimte is maar er een illusie van een open ruimte is. Verstild en dynamisch, want de foto is verstild maar eigenlijk is de ruimte heel dynamisch door de beweging van de lijnen. Donker en licht, omdat de enige kleuren, die eigenlijk geen kleuren zijn, zwart en wit is.

De vorm van het project functioneert naar mijn mening heel goed, want het visuele resultaat van een tijdloze en oneindige ruimte is duidelijk te zien en het is echt een ruimte waar je jezelf in kan verliezen doordat het ook continu beweegt. Alsof je in de ruimte zweeft en alleen met jezelf bent in een heel universum, wat heel rustgevend is.

Ik denk dat de inhoud van dit werk erop gericht is op een eindeloze ruimte te creren waar mensen kunnen komen om alles los te laten, het lijnenspel werkt rustgeven en er zijn geen grenzen visueel gezien.(Dit is ook meteen de functie) Ik kan me voorstellen dat als ik erin sta dat ik dan alle tijd van de wereld heb en alles even stillstaat om me heen. Ik vind het werk harmonieus, zacht, speels, futuristisch en vooral bijzonder omdat elke persoon zich hierin kan vinden, er hoeft geen boodschap achter te zitten om ervan te genieten. En dat is ook meteen de reden waarom het werk onthouden wordt door de mensen.

Het werk heeft een rustgevend effect op me, alsof het een plek is waar ik me volledig kan afzonderen van alle impulsen en ik hoop ook dat dit de bedoeling is van het werk.

39

Anna Citelli and Raoul Bretzel5 International Exhibition of DesignA Shell for BodyNational Gallery of Modern ArtInstallation

De voorstelling is realistisch, je ziet een witte ruimte met aan de bovenkant ramen waar licht doorheen schijnt en in de ruimte van boven af hangt een boom die verbonden is aan een eivormige stuk aarde dat een spoor van aarde onder zich achter laat. De boom staat in bloei en de aarde is bruin en oranjevorming. Het spoor onder het ei is in de vorm van een cirkel met in het midden een grote punt van aarde.

De foto van de installatie bestaat uit vlakken, punten en lijnen. Het is een tweedimensionale foto maar de installatie is driedimensionaal en bestaat uit diagonale, horizontale, en verticale richtin-gen. De foto is asymmetrisch maar de installatie zelf is bijna symmetrisch. Subjectief gezien vind ik het een organisch en dynamisch project maar dat komt natuurlijk ook doordat het een organisch stuk is. De aandachtspunten lopen van boven naar beneden en komt in drie delen: De boom, het ei waar het aan vast zit, en het spoor van het ei op de grond.

Ik weet niet goed hoe ik het kleurgebruik moet beschrijven omdat hier niet over nagedacht is omdat de kleur komt door de materiaalkeuze en die volgde de functie weer. Maar als ik het toch zou benoemen zou het misschien subtractief zijn omdat de kleuren in elkaar overlopen bij de bladeren en het ei en als je al het licht wegneemt het zwart wordt? De kleuren zullen ook alleen maar heftiger worden als er natuurlijk licht opschijnt. Het zijn warme kleuren namelijk groen en bruin met hier en daar wat oranje in het ei.

40

De structuur van het ei is korrelig en de textuur ervan dof, ruw en zanderig. Het materiaal van het ei is lichtabsorberend. De plaats van de installatie is hangend in het midden van de gang en op de foto redelij dichtbij. Doordat het hangt is het ei op ooghoogte wat slim is omdat dat het cruciale stuk is van de installatie ook al kun je dat niet zien van buiten. Het perspectief van de ruimte op de foto is op ooghoogteperspectief, en door het lineare perspectief van de ruimte waar de installatie instaat krijg je een goed beeld van de diepte van de hal. Vergeleken met de andere objecten verder in de hal staat de installatie Capsula Mundi erg dichtbij.

In de installatie is geen spraken van herhaling en ritme of een aanleiding tot beweging.

Het kader van de foto is op medium afstand want het beeld is binnen het kader, behalve de ruimte waar het instaat. Door dat het gehele ei erop staat met de boom en het spoor krijg je het idee dat het hier niet gaat om het visuele maar juist om de functie van het werk.

Doordat je in het beeld het perspectief van de ruimte hebt kun je redelijk goed inschatten wat de grootte van het werk is en hij lijkt erg groot omdat het werk helemaal van het plafond tot de vloer lijkt te reiken. En daarnaast is het zelf een donker object wat in een lichte ruimte staat waardoor het nog groter lijkt.

Het object wordt belicht door deels kunstlicht van de lampen en natuurlijk licht wat door de ramen schijnt maar wel diffuus en zacht licht is. Als het licht snel te weinig wordt dan zie je niet goed de structuur van het ei en neigt het eerder een grote donkere plek te worden daarom is het belangrijk dat als het natuurlijk licht er niet is, het kunstlicht erg helder is zodat de kleuren van de aarde goed naar voren komen en het absorberen.

De contrasten zijn hard en zacht, want het ei komt vrij hard op me over door de donkerbruine kleur en de grootte ervan maar omdat het organisch is vind ik het ook weer zacht vanwege het zand en de korreligheid. Verder is het verstild en dynamisch omdat het een stilstaand werk is maar omdat het een levend object is maakt dat het weer dynamisch.

Ik denk dat de vorm van de installatie heel goed functioneert omdat alles eraan verwijst naar leven. En dat is precies ook de functie van het werk. Zowel als het ei en de boom, verwijst zelfs de houding die de persoon in het ei moet aannemen (de foetus houding) naar een nieuw leven en dit laat je nadenken over wat de eventuele functie zou kunnen zijn van het ei vanwege de grootte.

De functie van het werk en daarmee de inhoud is om mensen na te laten denken over hun rol als onderdeel van een groot ecosysteem en wat daar later mee gebeurd. Als mensen overlijden worden ze in kisten gestopt of gecremeerd. Maar eigenlijk onstaat er een hoop afval waar niks mee gedaan wordt als je het heel kort door de bocht zegt. En wat hebben we ons hele leven gedaan? Geproteerd van andere organismen om te blijven leven, en de hele natuur is erop gebouwd dat als iets komt te sterven dat de voedingsbronnen daarvan gebruikt kunnen worden voor een nieuw organisme. Het is een groot recyclesysteem en wij maken als enige daar geen onderdeel van. Dus voor mij is de functie ervan om mensen bewuster te maken, en ze een mooie optie te bieden om iets op de wereld te zetten waar je nog steeds terug kan komen om te rouwen. Dit is denk ik ook meteen de plakfactor van het object, een nieuwe manier aanbiedden om mensen afscheid te laten geven. Want tot nu toe hebben we in de westerse wereld maar 2 opties om afscheid te nemen van iemand en dat is of begraven of cremeren, en wie zegt dat dat past bij het karakter van al die miljoenen mensen.?

Ik vind het werk estetisch, omdat ze een nieuwe vorm van kijken aanbieden en ik vind het daarmee vernieuwend en intilligent omdat we weer een functie kunnen hebben in ons ecosty-steem ook na onze dood. Daarnaast is het een werk wat voor iedereen bedoeld kan zijn omdat we allemaal met de dood te maken hebben, en nu wetende dat ik een soort tweede leven kan geven met mijn dood vind ik dat een geruststellend idee. Het houdt niet meer op bij die kist.

41

Karma III BattleedStoneware2005Ceramics

De voorstelling is realistisch en guratief omdat de vormen die hij gebruikt realistisch nage-maakt zijn maar de samenstelling ervan guratief is. Je ziet van boven af naar onder eerst ingewanden liggen die rood en geelachtig van kleur zijn. Daarna zie je twee gramaten en een kogel die koperkleurig is (bruin/goud) liggen die lijken alsof ze geschoten zijn of wegsmelten en daar komen ook weer ingewanden uit die over het beeld verspreid zijn. De granaten zelf zijn donkergroen en de achtergrond of het vlak waar ze op liggen is donkergrijs.

Het beeld bestaat uit diagonale vormen en horizontale en verticale lijnen. Het is een driedimen-sionaal werk wat gepresenteerd wordt als tweedimensionaal werk. Het is asymmetrisch en erg vloeiend door de organische vormen van de ingewanden. Maar de granaten zelf zitten ertusse-nin omdat hun oorspronkelijke vorm strak en ordelijk is maar ze zijn aangestast met organische en chaotische vormen. De aandachtspunten zijn dynamiek en het oog van de toeschouwer ligt binnen het kader net iets boven het midden.

Het is een substractieve kleurmenging omdat alle kleuren in dit werk samen zwart maken. En ze zijn lichterlijk complementair doordat er groene en rode kleuren naast elkaar gebruikt worden. Het kunstlicht wat er gebruikt is zorgt dat ze een beetje dofg van kleur blijven wat de vieze vleeskleur ook naar voren haalt. Dat samen met de achtergrond die donkergrijs is voelen de kleuren toch allemaal wat koud aan omdat het grijze ze donkerder van kleur maakt. Doordat er maar ongeveer 4 kleuren aan te pas komen die wel hier en daar van donkerder zijn door de schaduw is het geheel makkelijk in je op te nemen. De kleuren die je opneemt zijn toch het grijs, groen, rood en geel. En alle tussenkleuren en de zwarte schaduwen lter je eigenlijk wel omdat ze geen aandacht trekken door het complementair kleurgebruik.

42

De structuur van het werk is zacht en dof eigenlijk, want in plaats van het keramiek wat hij aanbiedt, is de fotoserie ervan het echte werk. De structuur van de het echte werk is bobbelig, en de textuur glanzend, glad en reecterend.

Het standpunt van de toeschouwer is van bovenaf en best dichtbij, een kikvorsperspectief dus.

Er is sprake van herhaling omdat de organen er meerdere keren in voorkomen en er 2 granaten zijn. Hierdoor is het best een druk geheel en trekken de organen heel erg de aandacht omdat ze overal liggen en er niet aantrekkelijk uitzien.

Er is geen sprake van beweging maar er kan wel een illusie zijn geweest dat het er was, omdat de granaten eruitzien alsof ze aangetast zijn door een ander wapen of ontplofd zijn.

Het kader is een close up en het beeld doorsnijdt het kader alsof het een close up van een groter geheel is, wat het ook is. Zodat je een goed beeld krijgt van de vulgaire beelden en je er niet weg van kan kijken.

Het licht is kunstlicht, dit werkt in dit geval erg goed omdat het de kleuren nog ziekiger eruit laat zien dan ze al zijn. Het groen wordt een beetje gelig en het rood wordt dofg. Dit geeft een realistisch effect aan de organen alsof ze er al een tijdje liggen en misschien gaan rotten. Toch is het niet heel hard licht maar diffuus want het geheel is vrij dof. De vorm van het werk functioneert naar mijn mening wel, omdat het kleurgebruik het licht gebruik en de plaatsing van het werk allemaal best wel vies aanvoelt en niet mooi is. Wat juist de boodschap is waar de zo op terug komen. De inhoud van het werk gaat over oorlog, het symboliseert dat oorlog eigenlijk alleen maar meer doden en ravage met zich meebrengt en het is bedoeldt om vrede te creren. Dit is dus een groot contrast en dat heeft hij in dit werk visueel uit weten te werken door juist de middelen waarmee we vrede proberen te bereiken, wapens, aan te tasten met het resultaat wat het met zich meebrengt. Dood vlees.

De functie van dit werk is wederom om besef bij mensen op te wekken. Zoals de kunstenaar zelf al aangeeft op zijn website onder het werk: The work expresses the idea that the concept of blood for blood will only intensify the hatred and extend it to eternity. In fact, those who kill in the battleeld are at the same time the victims. Nobody is a winner in a war. Het is dus een oneindige cirkel die zichzelf alleen maar versterkt.

43

Double Chalice, 1996, Baumgartner, Washington, DC

Het werk is een abstracte voorstelling want je ziet er geen realistische of herkenbare vormen in, je zit een skeletachtige vorm wat in het midden dunner is en links en rechts uitbolt. De vorm zelf is zwart en het staat in een witte ruimte met lichtbeige vloer. Het beeld bestaat uit allemaal lijnen in horizontale, verticale en diagonale richtingen. Het is een bijna symmetrische compositie die organisch en vloeiend aanvoelt. De aandachtspunen liggen horizontaal en im het midden van de foto en op de gulde snede aan beiden kanten.

Er is wederom sprake van een subtractieve kleurmenging omdat het zwart wit is en geen sprake is van het mengen van kleuren. Het is een successief contrast, omdat het alleen zwart en wit is heeft het ook een licht donker contrast. Dit zorgt voor orde en geen chaos voor het oog omdat de twee kleuren redelijk goed gescheiden zijn. Zwart en wit zijn geen kleuren, en ogen vrij hard samen.

De structuur van het werk is als een soort nervenstelsel of een cel, en de textuur is denk ik glad en mat en ook transparant. Doordat er transparante vlakken zitten lijken de vlakken die achter sommige vlakken zitten donkerder. Je kijkt vanuit een ooghoogteperspectief en het is dus lichtdoorlatend. Het contrast is dus tegelijk open en dicht vanwege de transparantie ervan.

In de vorm is sprake van herhaling en ritme omdat het lijnenspel wordt herhaald.

Er is geen spraken van een aanleiding tot beweging. En het kader is totaal want het beeld valt perfect in het kader zodat je een mooi idee krijgt van de grootte van de installatie.

Toch is het lastig om in te schatten hoe groot de installatie is omdat je geen vergelijkingsmateriaal hebt zoals een persoon. Het enige waar je het aan kan zien is aan de perspectieijnen van de kamer waaraan je ziet dat de installatie bijna tot het plafond reikt en dus erg groot moet zijn. Toch kon ik de verleiding nie weerstaan om het op te zoeken in de hoop dat het werk gigantisch blijk te zijn en dat was ook zo! Op de volgende pagina zie je een foto met een persoon erin om te vergelijken.

44

Double Chalice, 1996, Baumgartner, Washington, DC

Het is kunstlicht wat er gebruikt wordt om de installatie te verlichten en dit is vrij diffuus waardoor het een heel zacht geheel wordt en het een beetje in de ruimte zweeft.

De functie van de vorm is volgens mij vanuit de estetische kant, ik heb wat achtergrond over de kunste-nares opgezocht en ze bleek een studie in de microbiologie gedaan te hebben en dat verklaart enorm veel. Ik denk dat ze heel erg de schoonheid van de vormen zag die ze elke dag door haar microscoop zag en dit misschien wou delen met haar omgeving door het uit te vergroten op haar manier. Een nieuwe vorm van schoonheid. De reden dat dit werk mij zo fascineerde was omdat het uit organische vormen bestaat en ik daar altijd al een fascinatie voor gehad heb en het een thema is wat vaak onbewust toch in mijn werken naar voren komt. De functie van dit werk komt dus op mij over om me een blik te geven in de schoonheid van haar vak en waar zij dus haar inspiratie uit haalt dagelijks. En door de grootte van het werk denk ik dat die boodschap ook goed over komt, het is best een intimiderende grootte maar omdar het zon stilstaand beeld is kun je er gerust nieuwsgierig naar kijken en van genieten.

45

Michael Wolf Tokyo Compression #75Photograph

De voorstelling is realistisch, je ziet een man achter een met codens beslagen raam staan, hij heeft een mondkapje om en houdt zijn handen samen vast. Hij draagt een zilveren ring en een zwart vest. Achter hem zie je nog meer wazige guren dat mensen lijken omdat ze dezelfde huidskleur hebben. De man op de voorgrond heeft een gelige huid. Het beeld bestaat uit lichtere en donkere vlakken en is tweedimensionaal. Het heeft geometrische vormen want de houding van de man is een driehoekige vorm. De foto is asymmetrisch en de compositie is strak maar wel vloeiend door de condens en daarmee ook een beetje organisch. De aan-dachtspunten komen in 3: Het hoofd van de man en zijn mondkapje, de houding van zijn handen, en de wazige beelden op de achtergrond. De point of interest ligt bij zijn handen.

46

Het is een subtractieve kleurmening in de foto want als je al het licht wegneemt zou je een zwart beeld krijgen, de kleuren zijn niet complementair en zwakken elkaar af omdat ze zo dicht bij elkaar passen. Het zijn vrij koude kleuren behalve misschien de kleur van de huid maar ook die is op de voorgrond vij koud en op de achtergrond wat heftiger en warmer. Er is geen natuurlijk zonlicht en de lichtbron komt vanuit achter het glas en van buiten. Hierdoor is de man op de voorgrond goed belicht maar zijn de guren achter hem ook beter verlicht en heftiger va kleur. Een kleur aandachtspunt is het mondkapjes omdat dat zo wit is en daarmee afsteekt van de zachte tinten en het zwart.

De textuur van de foto is denk ik als het in een boek is afgedrukt glad en glanzend omdat het idee van de condens te versterken.

Het standpunt van de toeschouwer is vanuit een ooghoogteperspectief en je hebt door dat de persoon heel dichtbij staat door de guren op de achtergrond.

Er is wel degelijk een illusie tot beweging omdat de condens duidelijk naar beneden rolt in druppels. De persoon zelf staat daarintegen wel doodstil en lijkt wel een standbeeld te zijn ook omdat zijn houding enorm statisch is vergeleken met de achtergrondguren.

Het guur op de voorgrond past niet in het kader van het raampje waar hij instaat maar daar-mee wel weer in het kader van de foto. Hij wordt wel onder afgesneden waardoor je weet dat het op ooghoogte is en een close up foto. Waarschijnelijk is dit gedaan om de condens goed op te foto te krijgen en het benauwde gevoel naar voren te halen. Doordat het raampje de guur afsnijdt staat hij heel dichtbij voor je gevoel en is de guur best groot.

Er is geen sprake van slagschaduw, maar er zijn wel donkere plekken van schaduw zoals van zijn vest waar het licht niet bijkomt. Het is dus niet heel sterk licht en hij staat er net te ver voor naar voren om hem goed te belichten, want zijn achtergrond guren zijn wel compleet belicht. Toch lijkt het licht te zwak om slagschaduw te creren omdat de lampen vaak in een metro dicht op elkaar zijn en diffuus.

De contrasten in dit werk zijn geordend en chaotisch, namelijk guur zelf en zijn omgeving. En ik vond dat er ook een contrast betreft verstild en dynamisch was, ook betreft het guur en de condens en achtergrondguren.

De functie van de foto is om aan te tonen dat er overbevolking is, dat het een massacultuur is en dat dit hem facineert. Ik denk dat het wederom om een soort besef gaat want door de houding van de man en het mondkapje wordt het niet in een positief daglicht gesteld. De man lijkt te bidden en kijkt emotieloos met zijn ogen dicht, een heel vermoeid gezicht. Als je naar de andere fotos kijkt in de serie is dit een terugkomend iets. Allemaal erg somber en sommige zelfs boos met de middelvinger omhoog. Kortom: geen pretje.

47

0348

0348

LESAANTEKENINGEN

49

Wat voor soort concept wil ik uitbouwen, of wat voor soort estetica wil ik nastreven. Kan overlappen. Klinkt simpel maar hoe je het eigen en je proces indeelt daar zit de kern in en is gebaseerd op je eigen onderzoek doen en vragen aan jezelf stellen.

EstheticaGevoel voor kunst, wat aanvoeld als passie, schoonheid, of misschien wel lelijkheid. (KANT)Hoe weten wij wat we mooi vinden?Dus: kunnen wij ons oordeelsvermogen begrijpen?

Is er universele schoonheid?

Criteria? Je moet iets voelen, je zintuigen gebruiken.

Wat moet je met factoren zoals ratio en emotie? Je hebt automatisch innerlijke schoonheidsherkenning gebaseerd op je oergevoel van instincten.

Mimesis: idealisme, realisme

Expressie:Uitten van jou gevoel

Formalisme:vorm is het belangrijkst en is daarmee de inhoudt

Conceptueel:Uiterlijk maakt niet uit het gaat om het concept, vorm volgt concept

Relational Aesthetics

Voorbeelden:thom puckey, vrouwelijk guur..Damien Hirst, the anatomy of the angel 2008jan schoonhoven. R69-16. 1969 (met de hand gemaakt, zo strak mogelijk en spel met schaduw is belangrijk. Onderzoeken hoe je met vorm,schaduw en licht kan werken, puur formalisme)Marcel Duchamp, Fountain, 1917. Hij hoorde bij de modernistische stroming en wilde de oude kunst afstoten door de vraag wat kunst is centraal te zetten en die boodschap om te zetten in een vorm. Conceptueel dus. Hij geeft andere functies aan materialen, alles om het werk heen bepaald wat kunst is en hoe dat bereikt is. De context is zeer belangrijk.Gregor Schneider, 31-05-2007. Relational aesthetics, sociale interacties en relaties.Caitlind brown en Wayne Garret, Cloud 2015Estethiek krijgt vorm door sociale interacties en relaties, een wolk gebouwd met lamp-jes waar een touwtje aanhangt om hem aan en uit te krijgen. Mensen moeten de lamp-jes aanzetten om een kunstwerk te krijgen. Het vecht tegen de musea cultuur met de hekjes om de kunstwerken heen.

50

7-09-2015

Conceptuele Kunst

Andy Warhole. Brillo Boxes, 1964. Andy werkte de stap van Duchamp nog verder uit. Hij doet lijken alsof het echt is maar dat is het niet, en hij werkt met vermenigvuldigin-gen. Hij reproduceert. Wat ziet je oog en wat is het? Warhole is de vervolgstap van Duchamp.

Joseph Kosuth, One and three chairs, 1964. 3 uitwerkingen van een concept wat allemaal terugkomt op een bron. Inhoud is hetzelfde. Hij komt terug op de basis van plato om daartegenin te schoppen. Er komen steeds meer manieren om te uitten. Je moet wel weten waar je het over hebt als je woorden gebruikt. En als je beelden gebruikt moet je wel beeldentaal kennen. Taal is nog steeds belangrijk. Hij stelt de vraag, al die drie verschillende vormen zijn die nog steeds hetzelfde. Er zit communi-catie tussen.

Josep Beuys, I like america and america likes me, 1974. Kunstenaar liet zichzelf een paar dagen opsluiten met een coyote. Kijken hoe mens en dier samengaan. Hij draagt een kleed van vilt. Er hangt veel betekenis aan vilt omdat hij gered is door lokale stammen die vilt en was gebruikte om hem te redden. Het is een symbool geworden voor hem voor veiligheid en daarom durft hij het aan om met een coyote de kamer in te gaan. Materiaal geeft hij een eigen symboliek terwijl symboliek vroeger algemeen was, zoals de hond voor trouw stond. Sinds Beuys kun je eigen symboliek gebruiken als je weet waar het vandaan komt.

Tracy Emin, My bed, 1998. Treed in de voetsporen van Beuys. Installatiekunst, ze heeft een paar dagen depressief in bed gelegen en op t punt dat ze eruit kwam symboliseerde het bed en de puinhoop eromheen voor haar depressieve periode. Maar niemand weet of de ervaring waarop hun symboliek gebaseerd is echt zo gebeurd is. Maar als ze dat zoudden verklappen zou het heel hun charme wegne-men. Je moet meegaan in het concept van de kunstenaar en dat hebben Emin in Beuys met elkaar gemeen.

Vadim Zakharov, Dana, 2013. Directe connectie uit mythe van Zeus waarin hij vreemdgaat met allemaal vrouwen. Neoconceptualisme, allemaal concepten in een werk stoppen heel lastig te begrijpen alsof ze de hele wereld in een werk willen stop-pen.

Anna Citelli,and raoul,Bretzel, capsula mundi, 2015. Een alternatief voor begraven, dat je in een capsule komt en bemest wordt zodat er een boom uit groeit. De boom wordt een grafsteen.

Is een concept universeel of kan dat?Nee, want je verwerkt altijd je eigen perceptie erin. Ligt er dus aan hoe groot de vraag is, maar alsnog werk je vanuit eigen perceptie.

Leg bij je essay op het ene wat je gekozen hebt het zwaartepunt, het gaat samen maar de een volgt de ander. Het grootste deel gaat over je mening, en waarom. Je kan verwijzen naar een van je werken maar dat hoeft niet.

51

0452

0452

ESSAY

53

ESTHETICA Heleen van Geelen

ACD 3 2015

Van Geelen, H. (2014). Digital artwork. Tilburg

1 54

2INHOUDSOPGAVE

Inleiding 3

Stromingen 4

Kunstenaars/bedrijven 7

Eigen werk 11

Bronnenlijst 13

55

INLEIDING Om te beginnen, ga ik mijn visie behandelen waar ik in de rest van mijn essay op in zal haken door middel van onderzoek een beeldmateriaal. Ik denk dat de wereld is opgebouwd uit een energie die uit balans moet bestaan, dit uit zich in alles waar wij uit zijn opgebouwd, tot de verhoudingen van onze ledematen tot de nerven van een blad. In onze huidige architectuur is dit voor mijn gevoel niet altijd in balans. Er wordt teveel gefocust op hoe we zo veel mogelijk functionaliteit in een ruimte of gebouw kunnen stoppen dat we vergeten hoe de architectuur van de natuur eruitziet. Als je zoiets belangrijks als onze leefomgeving uit zn context haalt dan doorbreek je de universele energie en belemmert dan ons vrije denken (denken met een nieuwe blik) en gaan we teren op bestaande regels en ideen over hoe ruimte eruit zou moeten zien. Ik geloof dat de universele energie zich uit in balans, en dat iedereen een oergevoel heeft voor dat balans. Hiermee doel ik op visuele dingen die je onbewust prettig vind om naar te kijken omdat de compositie ervan in balans is. Kortom: De natuurlijke (alles wat niet door de mens gebouwd is) ruimte, bestaat en ontstaat uit een universele energie waarbij balans de belangrijkste bouwsteen is. Wanneer er nieuwe ruimte gebouwd wordt en er geen rekening wordt gehouden met de balans van de ruimte , (denk hierbij aan de verhoudingen van gebouwen, tussen gebouwen, of de relatie tot de natuur ermee zoals bijvoorbeeld lichtinval.) dan onderbreek je de universele stroming van de mensen die in die ruimte leven en daarmee belemmer je hun denken en hun nieuwe blik. Onze wereld ziet er niet zomaar uit zoals dat is, wij zijn daar ook uit opgebouwd, respecteer dat en houdt dat levend.

In dit essay heb ik gekozen om de nadruk te leggen op esthetica, ik ga dit als volgt behandelen. Er komen 2 termen/stromingen ter sprake waar ik me in heb verdiept voor dit essay, 2 kunstenaars/bedrijven die ik ga analyseren die als inspiratiemateriaal dienen voor mijn eigen visie en stijl, en een eigen werk dat ik ga bespreken ter aanleiding van dit essay.

3 56

STROMINGEN De Stijl

De Stijl is een Nederlandse stroming waarvan de naam af stamt van het magazine De Stijl. Het is een combinatie van beeldende kunst en architectuur, er werd hervorming van de kunst nagestreefd waarbij het richting abstracte kunst neigde en harmonie de belangrijkste rol speelde. Ook moest de kunst voor zichzelf spreken en minder verhalend of afbeeldend van functie zijn zoals de traditionele kunst. Er kwam een minimalisme van kleuren waarbij er gebruik gemaakt werd van de primaire kleuren met eventuele uitloop van zwart, wit en grijs. Qua compositie moest het ook zo geordend en harmonieus overkomen en dit werd het liefst gehanteerd door verticale en horizontale lijnen, wat je een reactie kunt noemen op het Kubisme waar ze ook mee bezig waren van het ordenen van de voorstelling. Belangrijke namen binnen De Stijl waren Piet Mondriaan, Gerrit Rietveld, Theo van Doesburg, Vilmos Huszr, Bart van der Leck, J.J.P Oud, Robert van t Ho, Jan Wils, El Lissitsky en voor mij persoonlijk de architect Jaap Bakema die later met De Stijl doorwerkte. Er zijn nog veel meer namen die zich konden positioneren binnen of rondom De Stijl zoals Mies van der Rohe, maar dit zijn de personen die veel meegewerkt hebben aan de komst van De Stijl. Dit komt deels ook omdat De Stijl veel overlap heeft met bepaalde andere stromingen zoals het Kubisme (het ordenen van de voorstelling), Modernisme (het doorbreken van traditionele gebruiken), Constructivisme ( het gebruik van primaire, geometrische vormen) Dadasme (het hervormen van realiteit met gebruik van literatuur, beeldend, muziek en theater) wat allemaal onder een dak zit van de beweging van De Avant Garde. De Stijl is voor mij een interessante bron omdat ik me momenteel bezig houdt met Transforming Space waarbij ik het gevoel heb dat de ruimte uit balans is, zie verantwoording, en waarbij ik dit corrigeren. Maar hoe ziet perfecte harmonie tussen mens en architectuur eruit? De Stijl is interessant omdat zij een hervorming aangaan van hoe kunst eruit zou moeten zien waarbij ze de perfecte maten en composities opzoeken betreft harmonie. Het voelt nog steeds allemaal vrij statisch, vooral omdat er lang geen diagonale vormen een rol hebben gespeeld en het kleurenpallet ook beperkt is. Ik geloof in het visueel vertalen van energie en hierbij is het voor mij erg belangrijk dat het dynamisch is en ik ben nog niet tot de conclusie gekomen dat zich dat moet beperken tot de beperkte kleuren en vormen van de Stijl. Maar ik ben snel geneigd tot het

4 57

denken in decoratie en als ik dan terug denk aan de Stijl wordt ik gedwongen om te kijken naar de functie en wat de kern van het concept is en hoe dat vormgegeven moet worden zonder te gaan decoreren of mooier te maken.

Dit werk van Bart van der Leck is typisch binnen de stijl van De Stijl, het gebruik van primaire kleuren en zwart en de horizontale en verticale lijnen. Er is tussenruimte wat er voor zorgt dat het werk ademt en vrijer aanvoelt, en omdat de compositie zo georganiseerd is lijkt het bijna een kaart van boven wat me zelf fascineert omdat het daardoor weer terug te linken is aan ruimte. Dit kan ook kloppen omdat van der Leck bij dit werk gefascineerd was door het moment waarop arbeiders uit de fabriek de straat op gaan als hun werktijd erop zit. Hij heeft het geabstraheerd maar laat de realiteit niet helemaal los, de rode en zwarte vlakken boven staan georganiseerd boven en onder elkaar waar je de fabriek in herkent. En de vlakken eronder zijn speelser onder en boven elkaar geplaatst wat de stroming mensen voorstelt.

Bart van der Leck, Compositie 1917 no. 4 (uitgaan van de fabriek), 1917, olieverf op doek, 94 x 100 cm, Krller Mller Museum, Otterlo

5 58

Panta Rhei en Heraclitus

Om terug te komen op de uitspraak dat ik geloof in het visueel vertalen van energie heb ik gekozen voor de uitspraak Panta Rhei van Heraclitus om te verduidelijken hoe ik tegen de term energie aankijk. De uitspraak betekend alles stroomt en refereert naar dat iets nooit hetzelfde is maar altijd veranderd en in beweging is. Heraclitus spreekt over een grondelement wat vuur zou zijn, wat vergeleken kon worden met een oer energie. Alles ontstond hieruit, groeide/stroomde hieruit en verging hieruit om vervolgens weer te ontstaan. Dit zou volgens een vaste orde gaan, genaamd Logos. Opgevolgd door het concept dat dit alles opgebouwd is uit tegengestelde spanningen, en dat zonder dit de wereld niet zou kunnen bestaan. Denk hierbij aan dag en nacht en water en vuur, hij praat over een harmonie. Dit wordt behaald door een strijd, waarbij het nooit zo zal zijn dat een van spanningen compleet overwint. Er ontstaat iets nieuws uit, wat het resultaat is van een balans tussen de twee spanningen die in strijd zijn. Dit kan ook vergeleken worden met de evolutietheorie van Darwin waarbij de organismen die zich het beste aan konden passen aan de tegengestelde spanningen in de omgeving het meeste kans op overleving en voortplanting hadden. En termen zoals Ying en Yang en Feng Shui, waarbij het ook gaat om een balans tussen een dualiteit van tegenovergestelde energien die elkaar aanvullen en constant in beweging zijn en tot alles in onze kosmos doordringen. In feite is alles wat door de natuur gecreerd is een resultaat van een strijd waarbij er ultieme harmonie nagestreefd werd.

Deze combinatie tussen De Stijl en Panta Rhei is voor mij interessant omdat De Stijl meer ingaat op het hervormen en op zoek gaan naar de essentie van het concept en wat een werk daarvoor visueel nodig heeft. En Panta Rhei gaat meer in op het natuurlijke aspect betreft energien en kosmos binnen mijn visie. Maar samen zijn ze heel sterk want beiden gaat over de zoektocht naar harmonie en balans.

De zeshoek, ook wel een Hexagoon genaamd. Is het symbool voor balans, harmonie en dualiteit net zoals Ying en Yang.

6 59

KUNSTENAARS/BEDRIJVEN

Loop.pH

Loop. pH Rachel Wingeld /Arborescence / Amsterdam Light Festival 2014/7.5 meter hoog

Loop.pH is een bedrijf gevestigd in London, opgericht in 2003 door Rachel Wingeld en Mathias Gmachi. Het is een architectuur bedrijf dat gebruik maakt van een mix tussen nieuwe technologie en design. Veel van hun werken zijn in de openbare ruimte. Ze creren een balans tussen natuur en technologie, en hun werk is visueel gericht op het onbekende en de toekomst. Ze houden zich bezig met innovatieve concepten die morele kwesties betreen zoals de food industrie en energiegebruik maar is er ook op gericht dat het inzetbaar in de openbare ruimte is.

7 60

Arborescence is een kunstwerk wat voor mij voldoet aan de gedachte van het visueel vertalen van energie. Het gebruik van organische vormen en de oplichtende patronen doen me denken aan celstructuren. Ook omdat alleen het lijnenspel oplicht voel het aan als een skelet van het kunstwerk wat gecombineerd is met een celstructuur achtige huid. De vormen zelf hebben iets weg van wortelen, ze lijken vanuit het water te groeien en worden hoe hoger ze groeien dunner net zoals water vegetatie. Het vertaald ook erg goed de dynamiek van energie en de term Panta Rhei, omdat het op water staat wat continu in beweging is het licht en de vorm weerspiegeld. Dit werk is erg inspirerend voor mij omdat het voldoet aan het transformeren van ruimte. Het werk is bedoeld als straatverlichting in de openbare ruimte, en voegt dus iets toe functioneel. Maar is ook een visuele vertaling van mijn persoonlijke visie en voegt daarmee ook een idee van natuur toe in de openbare ruimte.

Loop. pH Rachel Wingeld /Arborescence / Amsterdam Light Festival 2014/7.5 meter hoog

8 61

Louis Kahn

Louis Kahn, The City Tower, 19521957, Cornell University

9 62

Louis Kahn was een Amerikaanse architect die bekend was om zijn visionaire ideen betreft vormgeving en de inrichting van gebouwen. Hij heeft gestudeerd aan de School of Fine Arts in Philadelphia. Hij reist de hele wereld rond en raakt genspireerd door de architectuur van de Oudheid met sterke geometrie en boogvormen. Ondanks dat hij werkte met moderne materialen en concepten wist hij een deel van de Oude Europese bouwkunst te behouden. Hij heeft een grote rol gespeeld voor de stroming De internationale Stijl waarbij het draaide om functionaliteit en de essentie ervan, zonder gebruik van traditionele decoratie moest het gebouw voor zichzelf spreken. Er worden vaak strakke, geometrische vormen gebruik en de constructie van de gebouwen zijn vaak sterk zichtbaar. Het ontwerp voor de City Tower is voor mij erg interessant omdat het zich bezig houdt met de essentie van een concept en alleen dat wil gebruiken wat nodig is voor zijn vormgeving. Het heeft de functionaliteit voorop staan maar houdt zich ook bezig met hoe een gebouw zich beweegt in de ruimte. Het moet opgaan in zijn omgeving en hierdoor gaan leven met de mensen om zich heen. Doordat het ontwerp gebaseerd is op het skelet van het gebouw en niet alleen strakke verticale en horizontale lijnen bevatten maar juist ook diagonale lijnen als bouwsteen, lijkt het oneindigheid te bevatten en is het strak en geometrisch maar ook zeker natuurlijk van vorm. Het lijkt op de opbouw van een materie. De openheid en de S vorm van het gebouw zorgt ervoor dat het dynamisch aanvoelt ondanks de statische en geometrische vormen die gebruikt zijn voor de anatomie van het gebouw. Dit is voor mij zeker een inspiratiebron omdat het de essentie van de functionaliteit van een gebouw weet te bevatten, maar het niet tekort doet aan de dynamiek en energie van het gebouw. Het is niet statisch ondanks het gebruik van statische vormen, en het is erg natuurlijk en bijna organisch zonder het gebruik van natuurlijke of organische materialen. Dit is een erg inspirerende balans voor mij, en ik kan er veel van leren omdat ik zelf moeite heb om soms visueel de essentie van een concept te vertalen zonder dat het decoratief wordt en het toch mijn visie betreft de stroming van energie en balans bevat.

10 63

EIGEN WERK

Heleen van Geelen, Luminescence, 2015, Tilburg Katterug. Digitale foto.

Om af te sluiten ga ik nu een eigen werk behandelen genaamd Luminescence (het brengen van licht) wat gemaakt is in opdracht voor de gemeente vanuit ArtCoDe. De vraag was om de onderdoorgang van het Katterug complex aan te pakken zodat het voor de bewoners toegankelijker, veiliger en aantrekkelijker zou worden. Luminescence is een project waarbij ik op zoek ben gegaan naar de boodschap van de architect van het gebouw, namelijk de boodschap van Bakema en de broek. En tot mijn grote verbazing kwam ik erachter dat Bakema een visie heeft die ingaat op ideen over energien in de kosmos en ruimte. En praat hij over dynamiek van ruimte en de harmonie die het zou moeten hebben met elk individu die erin woont. Iets moet sterk staan als individu maar in balans zijn met het complete geheel waar het in woont. Omdat deze visie veel raakvlakken had met mijn eigen theorie besloot ik dit te combineren en te gebruiken voor de onderdoorgang die dit allemaal niet uitstraalt. Ik heb gekozen

11 64

voor het gebruik van de zeshoek gebaseerd op een bijenraat, omdat het de boodschap individueel maar toch deel van het grotere geheel erg goed vertaald voor mij. En de zeshoek staat symbool voor meerdere zaken zoals dualisme (mannelijk/vrouwelijk, geest/materie, goed/slecht), balans, en groei. Het is een vorm die erg vaak terug komt in de natuur vanwege zijn stabiele vorm wat stevigheid biedt en ecint is in de ruimte. Een mooi stukje design van moeder natuur haarzelf. Daarnaast heb ik gewerkt met licht. Dit zie je niet goed terug op de foto, maar er wordt gebruik gemaakt van een dubbele laag van onzichtbare UV- verf. Dit betekend dat er in de avond wanneer het begint met schemeren 2 soorten lampen aangaan, kunstlicht en Uv-licht, die elkaar afwisselen wat er voor zorgt dat de onzichtbare UV-laag zichtbaar wordt. De UV-laag zal wisselen met de bestaande gewone verf laag en hierdoor krijg je een wisselwerking van grasche beelden. Dit heb ik gedaan om de dynamiek te behouden in het werk, en de stroming van energie proberen te vertalen. Ik ben gegaan voor de kleur blauw en groen omdat dat twee natuurkleuren zijn. (lucht en gras) Ondertussen ben ik bezig om de vorm verder te ontwikkelen met het bestaande concept nog steeds, de zeshoek blijft behouden maar de grootte ervan wordt aangepast. Ze zijn nog vrij groot en hierdoor wat statisch nog. Als ik ze kleiner maak kan ik ze inzetten als een soort schubben en hoeft het niet alleen 2D te blijven, hierdoor krijgt het project meer een organische vorm en zal het meer ademen en niet als plakstickers of tegels aanvoelen maar meer als een soort lichtgevende vegetatie wat zich samen met deze plek versmelt.

Een mooi voorbeeld van de aanpassing van de grote vormen naar de kleine organische schubben is het werk van Cristina Parreo

Paper Chandeliers by Cristina Parreo at ARCO Madrid

12 65

BRONNENLIJST De Stijl. Geraadpleegd op 9 November 2015, Alston W. Purvis, Cees de Jong, (2009). Nederlands Grasch Ontwerp van de negentiende eeuw tot nu (1e druk). Houten: Terra.

Art Salon Holland. (2014) Bart van der Leck. Geraadpleegd op 30 November 2015, http://www.artsalonholland.nl/grote-meesters-kunstgeschiedenis/bart-van-der-leck

Feekes, J. (2000). De Stijl. Geraadpleegd op 9 November 2015, http://www.kunstbus.nl/kunst/de-stijl.html

Krller Muller. (2015) Bart van der Leck, Compositie 1917 No. 4, Geraadpleegd op 30 November 2015, http://krollermuller.nl/bart-van-der-leck-compositie-1917-no-4

Retail Design Blog. (2013). Paper Chandeliers by Cristina Parreo Geraadpleegd op 28 November 2015, http://retaildesignblog.net/2013/03/08/paper-chandeliers-by-cristina-parreno-at-arco-madrid/

Wingeld, R. (2013) Loop.pH. Geraadpleegd op 22 November 2015, http://loop.ph/

Wingeld, R. (2014) Arborescence. Geraadpleegd op 22 November 2015, http://loop.ph/portfolio/arborescence/

Van der Ende, T. (2012). Louis Kahn. Geraadpleegd op 28 November 2015, http://www.nai.nl/content/1281273/de_ontwerpen_van_kahn

Wikipedia. (2015) Heraclitus. Geraadpleegd op 11 November 2015, https://nl.wikipedia.org/wiki/Heraclitus

Wikipedia. (2015) Het Nieuwe Bouwen. Geraadpleegd op 28 November 2015, https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_Bouwen

Wikipedia. (2015) Internationale Stijl. Geraadpleegd op 28 November 2015, https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationale_Stijl_(architectuur)

1366

67

0568

0568

POLEMIEK

69

Heleen van Geelen

ACD3

70

Auteursrecht De grenzen betreft originaliteit zijn vervaagd omdat we tegenwoordig leven in een wereld van massaproductie en reproductie door de komst van zaken zoals het internet. De term originaliteit zou een goed handvat kunnen zijn, zolang de term originaliteit maar concreet is. (iets moet zodanig afwijken bijvoorbeeld door materiaal of kleur) Tegenwoordig zorgt het internet ervoor dat we continu met elkaar in contact staan, alles kunnen delen en opslaan waar we behoefte naar hebben. Dit is een risico waar mensen bewust onbewust mee omgaan. Hierbij zie ik het bijvoorbeeld erg makkelijk gebeuren dat een persoon een foto maakt en die deelt op facebook en veel positieve reacties krijgt. Maar die foto is op dat moment niet meer van hem maar ook eigendom van Facebook, stiekem weten we dit allemaal erg goed maar toch blijven er gebruik van maken omdat het vaak niet tot uiting komt, en wel door je omgeving en digitale vrienden positief bekrachtigd wordt. En wanneer dit wel gebeurd is het vaak een kwestie van media aandacht of geld, dan heeft het gevolg en wil er voor gevochten worden. Ik denk dat het niet erg is om een deel van je werk of je onderzoek te delen met het internet, want tegenwoordig kun je niet reclame maken voor je werk zonder de media. Ik denk alleen wel dat als je niet wil dat je belangrijkste producten open en bloot liggen op het internet, je daarover moet nadenken en het moet overwegen om het wel op het internet te plaatsen. Persoonlijk zou ik het graag op internet willen hebben staan, maar zodra ik dat doe ben ik er ook mee akkoord gegaan dat ik er misschien ooit voor moet gaan vechten dat het van mij is.

Ook is er een verschil in het werk wat je levert voor geld of vanuit jezelf, als je basisinkomen afhankelijk zijn van je werk. Je maakt namelijk een product en hier wordt je vervolgens voor betaald zodat het gebruikt kan worden. Je wil blijven voldoen aan de opdracht en wilt niet dat er vervolgens ongevraagd aan gesjoemeld wordt aangezien het je levensbehoeften(inkomen) eventueel kan aantasten. Als ik werk vanuit mezelf maak (autonoom) dan zou aanpassingen in de vorm van mening geven zijn, en zou ik ervoor open staan. Negatief of positief, het brengt aandacht en dat is interessant. Ik doe zelf net zo hard mee aan gebruik maken van reproductie.

Uniek is een beter woord voor originaliteit, want de stijl wat jou uniek maakt is wat je toevoegt als je een werk wat je aanpast. Copyleft zich bezig met de vraag of het huidige auteursrecht nog wel toepassend voor onze maatschappij is zijn CopyLeft. Zij willen een auteursrechtwijziging waarbij men de complete vrijheid krijgt om werken openbaar te maken, te reproduceren en te wijzigen. Het logo is omgekeerd en dus een gewijzigd logo van Copyright. En dat geldt ook voor de titel. Ik vind het een spannende gedachte dat iedereen gelijke rechten heeft en iedereen gebruik kan maken van andermans werk. Zo wordt het bijna een soort van strijd om het beste werk te blijven maken dat zo goed is dat niemand er wat aan wil veranderen. Ik denk dat men zo bewuster wordt in hun keuzes van het plaatsen van persoonlijk werk, en dat als ze niet willen dat het hergebruikt wordt ze er ook voor willen vechten.

Nieuwe stromingen zijn altijd weer ontstaan door het nadoen, veranderen en leren van elkaars werk. Als we elkaar dit niet gunnen en dit alleen gestraft wordt komen we niet verder. Daarom vind ik de keuze tussen Copyright en Copyleft erg prettig, zo bescherm je toch de groep die het zich niet kan permitteren dat er met hun werk gesjoemeld wordt en hun geld ermee moet verdienen en kun je toch de groep stimuleren die juist open staan hiervoor en waar misschien nieuwe stromingen uit geboren worden.

71

BRONNENhttps://johnsontsang.wordpress.com/2013/07/29/karma-iii-battleeld/http://photomichaelwolf.com/http://www.capsulamundi.it/en/http://www.boredpanda.com/mygdal-plant-lamps-we-love-eames/https://www.mediamonks.com/workhttp://www.kendallbuster.com/http://www.suzannebakkum.com/http://anishkapoor.com/http://www.chiharu-shiota.com/en/http://www.booooooom.com/2008/11/06/keith-peters-art-from-code/https://alicjapietrasphotography.wordpress.com/http://tomassaraceno.com/http://olschinsky.at/www.yangyongliang.comhttp://www.hansje.net/http://www.phantom-limb.com/http://www.cokonrads.de/http://mcnabbstudio.com/http://www.wolfgangstiller.com/http://arnaud-lapierre.com/http://www.fromform.nl/www.jontyhurwitz.comhttp://www.detourlm.com/http://www.anthonymccall.com/http://alexstoddard.format.com/http://visualmelt.com/Andy-Goldsworthyhttp://www.beacamacho.com/http://wwww.rowanmersh.com/http://design-milk.com/rek-anadols-innity-room-expands-perception/

72

BRONNENhttps://johnsontsang.wordpress.com/2013/07/29/karma-iii-battleeld/http://photomichaelwolf.com/http://www.capsulamundi.it/en/http://www.boredpanda.com/mygdal-plant-lamps-we-love-eames/https://www.mediamonks.com/workhttp://www.kendallbuster.com/http://www.suzannebakkum.com/http://anishkapoor.com/http://www.chiharu-shiota.com/en/http://www.booooooom.com/2008/11/06/keith-peters-art-from-code/https://alicjapietrasphotography.wordpress.com/http://tomassaraceno.com/http://olschinsky.at/www.yangyongliang.comhttp://www.hansje.net/http://www.phantom-limb.com/http://www.cokonrads.de/http://mcnabbstudio.com/http://www.wolfgangstiller.com/http://arnaud-lapierre.com/http://www.fromform.nl/www.jontyhurwitz.comhttp://www.detourlm.com/http://www.anthonymccall.com/http://alexstoddard.format.com/http://visualmelt.com/Andy-Goldsworthyhttp://www.beacamacho.com/http://wwww.rowanmersh.com/http://design-milk.com/rek-anadols-innity-room-expands-perception/

72