PATRICK

antwerpen uit de luiers

10 JAAR BURGEMEESTER: hET RAppoRT

de vrouw achterpatrick Janssens

pATRick JAnSSEnS

interviewt 'BART

dE wEvER'

SERGio kookt Antwerps

EEnMAliG BlAd vooR AllE AnTwERpEnAREn | okToBER 2012

love & peace:

YASMinE khERBAchE:

pATRick

patrick_3

colofon | hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal_art director Elke Treunen_creatief adviseur Guy Mortier_redactie Ilse Daems, Patrick Janssens, Peter Renard, Dieter Stynen, Jeroen Verelst, Kiki Vervloessem_medewerkers Jan De Zutter, Sergio Herman, Tony Le Duc, Philip Paquet, Claudio Pascariello, Johan Petit, Herman Selleslags, Nathalie Sertin, Evert Thiry, Wim Van Cappellen, Werner Van Reck, Filip Van Roe, Paul Verrept, Zaza verantwoordelijk uitgever Alain André, Grasmarkt 105/37, 1000 Brussel_reacties zijn welkom op [email protected]

zAzA d'Anvers

Cerum tam int. Martem eora esses octu mor locum horibus, noculis. Bissi sil cote consunt iliisse nicaven tidetid eluderi ceropota reis. Tus, st pon se aude peresil vesimmo vitrum pota duciamquonst vir ius de potisus.Uressa postas ad facci sus, nit; nirte, fac ment. Mulvir adhuius, quem es essissignari se noca consulius, quos cusultod musum ius intebustam pesses ese no. Vivenis, cat, Ti. Fue mo cam elicaet amdiesta ne horum, quasdam ponsimi lnenatatiam ocut vit de cibunt. Impere enihil horum coruntem huc-tus potia iaestius; est vid am inatus? Nestri sendum tam iam hos es! Ivica Seridinterei ficaetidiis ceperudacrum temum noverec oti-lis re qui satantem, nostrum ves se contiam nonsil cerei tatqui simovero publicaperes con probse morum que ad ca tusseni hicatum orum corsulicat vatiliam, de muremus pern-unti, vium moltor in sendiontus, obunte, Ti. Ors Ad prox non tem iam mortis. Vocussu locris? Nos co ensidep sentem verum nossata nterem deo, sena, norei inatimus coerfecre ad cre auciestuam P. Graecit, nesulisquam host? Quam los ad cres opublicit, nos eris. Mae demul haliam a iaellarbitam incupie-natra Si pro, nonsin vivit, quement iamquo-dient, nes apere ad aut aure et vatum ta, mus. Ta re quem Patisse, Catum eortatur huc ommo iliis et? Opubli ta morbis, que ius furox nonsuas inte conti poerraceps, quidit; Catro virio comneme nderis esitebus it ina-tuusteri consus et verecternic re ate conimus periorem iae duciisusque con aus morumus, ut nostam, depesen atebutum ad intius ven-tifex nonloca pecusquam se praterit; inatius; novil vivementra publiursum tum hortero unum hin Etra, et duco nossita mod acereis sultuam rem di poporudam actat.Uris nos Ad me condam pro ac ignampo pultiae nontemus, sus. Equo viritamprit; noctordienam prio essuncla vitia poptis pre cotius no. Catortus ia nem aberces sussuppl. Bensum obus sed idees medo, Catumed ien-di, qua cuperic iemquam publis, ne aucerum loctus iam inequam labemovere cupiemo venterfex me inatatro imorit, Catui ilibunc rei ina, pultorei seressent, ducerid nos, fura con vis furis pulem tast inatiam quid faci fac renit; nis, no. estrio estebenes? Ocae vatus,

Stad in ’t nieuwWat is er in antWerpen de voorbije jaren gerealiseerd?

10 Het burgemeeSterrapportjörgen oosterWaal intervieWtpatrick janssens

12de verkiezinSvraagjeSWie mogen ze voor u hetstadhuis binnendragen?

4patrick unpluggedFotograaF herman selleslagsvolgde janssens 48 uur

1 Paul Verrept Mijn stad

Op een dag maakte ik een stad.Er waren straten en pleinen

en honden en huizen.Mijn beer woonde ook in mijn stad.

Ik wilde een rivier om naar de boten te kijken...

...een fietspad en een zebrapad...

...een brug of een tunnel? Op een dag had ik een stad gemaakt.Ik zei: ‘Ik denk dat het het beste is

als ik de burgemeester ben...’

Dan hou ik donkere wolken tegen. En laat ik alle straten blinken.

De korte en de lange, de rechte en de kromme, de dappere de bange, de slimme en de domme.

De rijke en de arme, de valse en de echte, de kouwe en de warme, de goeie en de slechte...

Iedereen kwam in mijn stad wonen. Iedereen kreeg een huis... tot de huizen op waren.

de fcbeloyontmoet vader paul en kids tatyana, sarah en yannick

26 mijn Stadeen hedendaags sprookje van paul verrept

32zeStien en rebelle nouveau janssens estarrivé: theatermaker louis

25de javellekeSruFina, Wiske, simonne en edithleerden hun volk poetsen

23

Sergio HermanexclusieF voor patrick:antWerpse love & peace hands

41 peter van den beginjanssens sprak met ‘bart de Wever’, alias bert coenen

42de SlimSte Sinjorenquiz16 vragen Waarop u het antWoord niet Wil Weten

38reiS rond de wereldtheatermaker en rasverteller johan petit neemt tram 24

35

antwerpen anderS50 dingen die u dringend eens moet doen

55 mijn droompatrick janssens droomt over zijn 75ste verjaardag

63yaSmine kHerbacHede ravissante vrouWachter de burgemeester

48brieven van kinderen‘als ik burgemeester Was dan zou ik... ontslag nemen’

46

2_patrick

4_patrick patrick_5

GuY Cassiers

artistiek leider toneelhuis

Er werd een partijoverschrijdend stedelijk plan ontwikkeld dat ook werkte in de praktijk.

Zonder respect voor het verleden te verliezen, heeft Ant-werpen het aangedurfd zich in een breder toekomstperspectief te plaatsen.

Het heeft zichzelf hierin te weinig geprofileerd naar zijn bewoners en/of de buitenwereld toe.

+ Een deeltje te mogen bete-kenen van de rijke culturele geschiedenis en identiteit van Antwerpen.— De angst van de Antwer-penaar voor alles wat naar vernieuwing en/of verbreding ruikt.

De ingeslagen weg vooral doorzetten en de nadruk leggen op meer bruggen en/of tunnels. Tussen de culturele diversiteit die Antwerpen rijk is en die op een slimme manier moet gesti-muleerd worden.

HerCulanOVellOsa

werkzoekende / kok

Het aanpakken en opwaarderen van achtergestelde wijken!

Het beleid op gebied van open-bare reiniging, het is een lust om te zien hoe relatief proper de stad er bij ligt!

De naar mijn persoonlijke smaak iets te harde aanpak van jonge-renoverlast, al is dat inderdaad voor vooral ouderen wel een probleem.

+ Het voorrecht om te mogen leven in een multiculturele stad waar de zogenaamde ‘samen-levingsproblemen’ heel goed meevallen !— Weinig eigenlijk, maar ik erger me dan ook niet zo snel :-)

Terug een stevige coalitie op po-ten zetten om het huidige beleid voort te kunnen zetten!

JOKe Van leeuwen

auteur / tekenaar / performer

Sfeerverbetering. De opleving van sommige wijken

Om maar wat te noemen: infrastructurele verbeteringen die zichtbaar rekening hielden met voetgangers, fietsers en het openbaar vervoer. Aanwinsten zoals Park Spoor Noord. De actieve steun voor buurtacti-viteiten.

Hoewel het vooral een verhaal van de Vlaamse regering is, is er ook in Antwerpen te laat geluis-terd naar betere intiatieven voor het BAM-tracé.

+ Als voormalig stadsdichter op de mogelijkheden die er waren om poëzie in de openbare ruimte te kunnen brengen. Dat blijkt niet overal zo evident te zijn.— Mensen die te weinig rekening houden met anderen (sluikstort, lawaai, bekladden van gevels, ...)

Van het geniale plan om de ring te overkappen, van nog meer jobkansen voor wie van huis uit geen Jef of Marie heet en van veel wat het stadsbestuur beter overziet dan ik.

✱

wat vindt u de belangrijkSte ge-

beurteniS, evolutie of trend van de

voorbije 10 jaar in antwerpen?

✱

wat Heeft antwerpen de

voorbije jaren goed gedaan?

✱

wat Heeft antwerpen de voor-

bije jaren minder goed of zelfS SlecHt

gedaan?

✱

waarop bent u fier alS antwerpe-naar? en waaraan

ergert u zicH Het meeSt?

✱

waar moet de burgemeeSter na de verkiezingen meteen

werk van maken?

andreaCrOOnenberGHs

zangeres / actrice / presentatrice

Integratie: een proces dat al lang bezig is, nooit af zal zijn en dus altijd beter kan. Toch kunnen we met z’n allen steeds beter samenleven, met ups en downs, wat boeiend en uitdagend is.

Dat Antwerpen op zich een sterk merk is geworden, een stad die voor iedereen aantrekkelijk is omdat ze van ‘A’ is.

Ik wacht al jaren op het open-gooien van alle ruien, vlietjes, gedempte dokken. Ik wil water ìn de stad.

+ Ik ben geen echte Antwerpe-naar, maar als Limburgs meiske vind ik het fijn dat Antwerpen al zo lang als thuis aanvoelt.— Aan zeer weinig eigenlijk.

Verdergaan op de ingeslagen weg!

✱




✱



✱



gedaan?

✱



✱


werk van maken?

wie mogen ze voor u het stadhuis bi nnendragen: onze verkiezingsvragen!

De Zomer van Antwerpen vind ik geweldig: verschillende eve-nementen voor een heel breed publiek die goed georganiseerd zijn door mensen die het graag doen.

De gebeurtenissen en evenementen. De Zomer van Antwerpen is super. Ook de jongerencultuur valt erg op in Antwerpen.

Het fietspad op de Gitscho-tellei is niet afgewerkt tot in Borgerhout.

+ Eerst en vooral ons dialect. Natuurlijk ook op het Centraal station en de kathedraal. Qua Vlaamse rappers vind ik Antwer-pen ook het sterkst.— Dat we niet altijd op ons gemak kunnen rondlopen.

Het fietspad op de Gitschotel-lei afwerken en misschien in parken ‘s avonds controle voor extra veiligheid.

OsKar de rOOVer

jongere

Ik woon hier nu twee jaar en heb al verbetering gezien op het vlak van mobiliteit, de inrichting van de openbare ruimte en meer zichtbaarheid voor de jongeren-cultuur.

Becoming famous world wide. Antwerpen moet meer investeren in het vergroten van de tolerantie tussen verschillende culturen.

+ Het is een goede stad om te werken en te leven.— De stad moet nieuwkomers goed begeleiden en positief inzetten om zo problemen in de toekomst te vermijden.

Onder de mensen blijven komen en zijn beloftes waarmaken. De stad internationaal nog meer promoten.

MaHMOud aHMad

ingenieur / fotograaf / filmmaker

Dat we van grauwe provincie-stad geëvolueerd zijn tot een een echte stad met alle soorten mensen, geaardheden, religies... en dat we allemaal onze plek hebben gevonden.

Dat de vernieuwing geen dode letter is gebleken: Park Spoor Noord, investeringen in betere fietspaden, meer scholen en kinderopvang, de Zomer van Antwerpen, Atlas, de waardering voor buurtwerk en straatactivi-teiten... de lijst is eindeloos!

We blijven denken dat we het centrum van de wereld zijn en dat de rest parking is. We mogen leren van zustersteden zoals Gent of Namen: durf een stap verder te gaan dan misschien wenselijk is.

+ Hier te mogen wonen, Velo, onze parken, onze scholen, onze Witte Tornado's, onze Gay Pride, onze Flandria.— The obvious: mensen die nog altijd niet weten dat onze stad rood is en zal blijven!

Gewoon verder doen en rustig voortwerken aan de dingen die inderdaad pas over een aantal jaar zichtbaar zullen zijn.

sOpHie Van de wOuw

vertaler / tolk

De bouw van het MAS, het ver-keersvrij maken van vele mooie straten, Park Spoor Noord, de renovatie van ons Centraal Station en het Astridplein.

Antwerpen is nog schoner gemaakt, pleinen nog gezelliger, straten nog properder.

Er is geen afdoende oplos-sing ‘afgedwongen‘ voor het verstikkende verkeer op de Ring door een tunnel of een brug te bouwen.

+ Op de gezelligheid, de mooie oude gebouwen en de alom gewaardeerde gastvrijheid met onze typische relativering en Antwerpse humor.— Ik erger mij het meest aan de ondankbaren en de zuurprui-men.

Met het verkeer in en rond onze havenstad vooraleer alles muurvast loopt en met een voortzetting van onze bekende grootmoedigheid.

Frans lYssens

gepensioneerde

De ontwikkeling tot interna-tionale mode- en lifestylebe-stemming, de promotie van creativiteit, de oprichting van het Flanders Fashion Institute en het Modemuseum.

Citymarketing, leuke evenemen-ten voor de bevolking (zoals de Royal de Luxe tijdens de Zomer van Antwerpen).Integratie van verschillende culturen.

Sommige aspecten van de stadsvernieuwing doen zeer aan de ogen, met lelijke mastodon-ten geplaatst door projectont-wikkelaars (bv. Eilandje). Er worden nog steeds te veel volwassen bomen verwijderd.

+ Er is altijd iets te doen, leuke terrasjes en winkels, voldoende openbaar vervoer (en de Velo's, nog een leuk project).— Aan onverdraagzaamheid en gezeur.

Gewoon doorgaan op de inge-slagen weg en vooral het belang van creativiteit niet onderschat-ten, want dat is een belangrijk element in een wereldstad.

ninette MurK

designers against aids

Dat je toch vroeg of laat ver-anderingen ziet. Zoals alles en iedereen moet een stad ook mee evolueren.

De vele werken, masterplannen voor verschillende buurten.

Geen idee wat er echt slecht is. De Oosterweelverbinding en de heraanleg van de Leien slepen lang aan. Maar zonder eieren te breken, kan je geen omelet maken.

+ We zijn een kleine stad maar we hebben alles van een grote stad, ook de perceptie dat alles hier kan :-)— Zurigheid!

De integratie van vreemdelin-gen, de veiligheid (kleine cri-minaliteit), een totaaloplossing voor de horeca.

VinKO pepa

ondernemer

Het ‘openplooien‘ van de stad, de wijken, de buurten... Vroeger was er ‘centrum‘ en ‘oude stad‘, nu hebben zoveel wijken hun gezicht en gezelligheid terugge-vonden.

Communicatie en transparantie van het bestuur, en het verlagen van drempels tussen bestuur en bewoners.

Ik vind het belangrijk dat Antwer-pen zich blijft profileren als een historische stad. Patrimonium blijft toch één van de belangrijk-ste troeven. Dat neemt uiteraard niet weg dat er ruimte moet zijn voor stedelijke moderniteit, crea-tiviteit, design en ontwikkeling.

+ Ik ben fier als ik anderen hoor zeggen hoe geweldig ze het hier vinden.— Dat er geen brug is over de Schelde en/of zelfs geen veerboot.

Van een propere maar ook mooie stad, bereikbaar met de auto. Van meer groen, bomen, een veerboot en eindelijk die roman-tische fiets-en wandelbrug over de Schelde.

lindatOrFs

stripwinkel mekanik / project muurvast

Antwerpen is voor mij aan het uitgroeien tot een internatio-nalere stad die verschillende centra kent met elk hun eigen krakteristieken. De stad is veel bruisender geworden.

Zichzelf mooi en aantrekkelijk gemaakt. Hele buurten nieuw leven gegeven door restauratie- en infrastructuurwerken.

De wegen tussen de verschillende buurten zijn weinig uitnodigend; de stad valt uiteen in aparte wij-ken. Antwerpen is te commercieel aan het worden. De belangrijkste winkelstraten zijn ingenomen door grote (mode)concerns en duwen eigen talent weg.

+ Het MAS en de heropleving van het Eilandje, Velo. — Fileleed. Je verliest soms uren om de stad in en uit te geraken.

Van het fileleed.tiM

Van steenberGen

modeontwerper

Er is steeds meer plaats voor cultuur. De Zomer van Antwer-pen en talrijke kleine festivals maken het voor alle Antwer-penaren mogelijk om dicht bij huis en laagdrempelig cultuur te beleven, vaak van een zeer hoog niveau.

Een aantal buurten is flink heropgewaardeerd. Het worden fijne plaatsen om te komen. Er komen steeds meer podia en fora voor jonge artiesten en kun-stenaars om hun werk te tonen. Het Velo-project is een absolute voltreffer.

Fietsen door Antwerpen is in sommige straten een halsbre-kende onderneming.

+ Voor jonge artiesten is Ant-werpen een laboratorium waar veel kan worden uitgeprobeerd. — Maar er is altijd wel een klein-zerige Antwerpenaar die lijdt aan geluidsoverlast. Soms wordt een podium na slechts drie klachten gesloten. Dat is onbegrijpelijk.

Er moet verdergewerkt worden. Hoe meer mensen ‘van de stad‘ worden, hoe meer ‘de stad van hen‘ wordt. En die stad moet gon-zen en bruisen, als een laboratori-um waar prachtige ontdekkingen uit komen, maar waar af en toe helaas ook iets ontploft.

KiM HertOGs

actrice / theatermaker

De stad heeft zich duidelijk laten gelden als een plek waar men anders durft denken. We zijn op wereldvlak bekend aan het wor-den als die verborgen parel voor cultuur- en modeliefhebbers.

De Zomer van Antwerpen is een mooi initiatief. Oogverblinden-de projecten als het Centraal Station, Park Spoor Noord, de Opera en het Paleis op de Meir geven Antwerpen de eer die het verdient. Het MAS heeft ons duidelijk op de kaart gezet.

Een oude traditie zoals de Bei-aardfeesten laten doodbloeden. Een monument van wereldniveau laten verkommeren: de Handels-beurs. Nieuwe projecten starten en andere niet afwerken zoals de Leien. Intolerantie tegenover feesten en cafés.

+ Te veel om op te noemen.— Aan het gezaag van ontevre-den Antwerpenaars, zoals bijvoorbeeld bij nachtlawaai van cafés. Triestige evolutie. Racisme van elke aard: kleur, seksuele geaardheid, ...

Nog meer investeren in cultuur. Het MoMu een flinke financiële injectie geven. Feesters de kans geven om veilig en zonder sluitingsuur verder te genieten. Lopende projecten afwerken. En: geef elk plein een fontein !

tanGuY OttOMer

Beroepsantwerpenaar

6_patrick patrick_7

Dat het nog steeds - en ik zou zelfs zeggen meer en meer - een voorbeeldstad is. Zowel op het vlak van mode, design, theater, film, kunst, fotografie, fietsen, groenaanpak en zoveel meer.

Dat er veel speeltuinen en genoeg hondeweiden kwamen, dat een complex als Park Spoor Noord een verarmde buurt nieuw leven kon inblazen, dat straten en buurten veel moge-lijkheden kregen om samen iets te organiseren.

Liefde maakt blind, dus met veel plezier zie ik de mindere kantjes door de vingers.

+ Ik ben fier op het gevoel dat deze stad uitdraagt: zoveel creativiteit op zo’n kleine oppervlakte.— Ik erger me het meest aan de intolerantie!

Hij moet vooral ongestoord verder gaan zoals hij bezig was. Los van partijkleur of gelobby en met het hart op de juiste plaats. Met de wil om niet alleen te luisteren en te kijken maar ook te horen en te zien. De stad stevig leiden.

Veerle dObbelaere

actrice

Park Spoor Noord. De poging tot het verminderen van sluikstort.

Niet optreden tegen geweld en criminaliteit.

+ Er is nog weinig om fier op te zijn.— De verloedering van 2060 en de Seefhoek.

Het sluikstort (vooral erg in de Nikkel-, Familie- en Onderwijs-straat).

CHarles de sMet

gepensioneerde

Het gevoel van gezelligheid en sfeer beperkt zich niet langer tot het centrum van de stad maar verspreidt zich naar andere wij-ken. Er is een verantwoordelijk-heidsgevoel ontstaan om samen zorg te dragen voor deze stad.

Investeringen in leuke publieke ruimtes. Leve Park Spoor Noord (en andere)!

Te laat gereageerd op toene-mende verjonging van de stad. Gevolg: tekort aan plaatsen in scholen en crèches, veel stress en kopzorgen voor alle betrokkenen!

+ Op de mooie oude en nieuwe architectuur, op de Schelde, op de zoo, op de sfeer, op de rijkdom aan kunst en cultuur, op de veelheid van de stad!— Onverdraagzame stadsbewo-ners of -bezoekers

Graag een groene kap over de ring en een fietspad voor de Kerkstraat en de Turnhoutse-baan

eline Van HOYe

coördinator kunstz

✱




✱



✱



gedaan?

✱



✱


werk van maken?

Positief: Antwerpen wordt een groenere stad, een aantal archi-tecturale prachtprojecten: het MAS, het nieuwe justitiepaleis, Park Spoor Noord.Negatief: de toenemende agres-siviteit op straat.

‘t Stad is vandaag mooier, properder en fietsvriendelijker dan 10 jaar geleden.De politie en de openbare diensten zijn professioneler en klantvriendelijker geworden.

Het niet voorzien van genoeg schoolplaatsen, iets waarop geanticipeerd kon worden. Ik heb zelf meer dan tien kleu-terscholen moeten aflopen om een plaats te vinden voor mijn dochtertje.

+ Hét shopping-paradijs, één van de grootste havens, ‘a diamond city’. — Dat onze dochters tegen-woordig uitgescholden worden voor vuile hoer wanneer ze een minirokje dragen.

Zero tolerance voor welke agres-sie dan ook en de problemen bij naam durven noemen. Het zijn niet de allochtone Chinezen die onze dochters uitschel-den.

luC Carpentier

stichter 'laundry day'

Antwerpen zet zich meer en meer op de kaart. Er worden zeer mooie projecten gereali-seerd zoals Park Spoor Noord, het MAS, de zwemvijver, de Zomer van Antwerpen, en ga zo maar door. Super! Nog van dat.

Gevolg gegeven aan goede ideeën en intiatieven.

Ik vind persoonlijk niet alle projecten op esthetisch vlak even geslaagd.

+ Dat de stad blijft bewegen, zoeken en groeien.— Er zijn niet genoeg vuilbakken, bankautomaten, fietspaden, buitenzwembaden, ...

Vooral doorgaan op de goede ideeën die er zijn.

natHalie MesKens

actrice

✱




✱



✱



gedaan?

✱



✱


werk van maken?

om als spiekbriefje mee naar het kieshok te dragen: de antwoorden op onze meerkeuzevragen

KatJa Van putten

communicatieBureau fé

De evolutie van grootstad naar wereldstad met al het boeiende en moeilijke dat daarbij hoort.

De stadsvernieuwing met res-pect voor buurten en wijken.

Het serieus nemen van het gevoel aan onveiligheid dat heel wat mensen hebben. En ‘zichtbaar’ werken op integratie. Culturen die elkaar ontmoeten ipv botsen.

+ Antwerpen is absoluut een boeiende en bruisende wereldstad.— De hokjes en vakjes waarin men wenst te leven. Zo voelt de Joodse buurt, waar onze kanto-ren liggen, erg gesloten.

Sterker werken op het span-ningsveld tussen Antwerpen als woonstad met aangename wijken en buurten en Antwerpenals wereldstad.

Een constructieve communi-catie vanuit de stad. Zonder de tegenstander te kleineren. Op die manier worden goeie voorwaarden geschapen voor dialoog.

De Zomer van Antwerpen, de renovatie van stadsdelen, het stimuleren van sociaal-artistie-ke projecten en de inspraak van jongeren.

Samenwerking met allochtonen parkeerbeheer nl ervoor zorgen dat verschillende bevolkings-groepen samen kunnen genieten van mogelijkheden [parkwachters zijn weg zodat er meer de sfeer komt van 'overle-ven' ] verkeerssituatie uitklaren.

+ De initiatieven van opsinjoren, het culturele aanbod.— Aan mensen die anderen kleineren, vuil en de kleine criminaliteit.

De verkeerssituatie voor fietsers op sommige plekken. Verder doen met goeie communicatie.

Katrien Van balen

systeemtherapeute

Ik ben nog geen 10 jaar in Ant-werpen, ik woon hier een goede 6 jaar. Maar er is duidelijk veran-dering zichtbaar is rond de ‘toe-gankelijkheid‘ voor verschillende groepen zoals personen met een handicap, jongeren, personen met ‘buitenlandse‘ roots, ...

De mogelijkheid gegeven aan culturele en sociale organisaties om te werken aan de weerspie-geling van de samenleving en de jongerencultuur in hun werking.

Niet genoeg gewerkt aan de bestrijding van het stijgende percentage armen en jongeren.

+ Park Spoor Noord. Maar er mogen meer groene, openbare ruimtes komen in Antwerpen.— Onvoldoende fietspaden.

Meer werken rond jongerenwerk-loosheid en de drop-out' van jon-geren in het secundair onderwijs. Dit in samenwerking met de jongeren zelf en met organisaties en instellingen van verschillende sectoren.

sHariaKu leGbedJe

sociaal cultureel werker

JO rOets

artistiek leider laïka

Ondersteuning van De Studio, dé plek voor de ontwikkeling van jong talent. Armoedebestrijding op stedelijk niveau. Openbaar vervoer. De neuzen in dezelfde richting krijgen in het dossier Oosterweelverbinding. Overkap-ping van de Ring onderzoeken.

De nieuwe, positieve en brui-sende dynamiek in de stad. Het positieve klimaat voor kunst en cultuur. De heldere communica-tie: websites, kranten, brochures die wegwijs maken en ideeën geven. Het veiligere verkeer.

Fantastische en gedurfde projecten als Park Spoor Noord, het MAS, de restyling van de cul-turele centra, de uitbreiding van Middelheim, sportcentra, Amuz, Permeke, het Felixarchief, Velo, Opsinjoren, de heraanleg van de Vogelenmarkt (met unieke luifel).

Na volksraadpleging en afwij-zing van de Lange Wapper zijn de krachten opnieuw versplin-terd. Anticiperen op het tekort aan plaatsen in het onderwijs.Het openbaar vervoer.

+ 't Stad ademt goesting en dy-namiek uit, is mooier en veiliger.— De mentaliteit dat alleen de overheid verantwoordelijk is voor propere straten. Mensen vertikken het om zelf op te ruimen en een buurt aangenaam te houden.

De belangrijkste gebeurtenis: de moord van Hans Van Temsche op Luna en haar oppas.

Park Spoor Noord. De jongeren en cultuur een plek willen geven in de stad.

Borgerhout en alles er omheen. + Op onze pleinen, de kathedraal, onze grote kunstenaars en ons gezellige, Bourgondische leven.— Aan slechte wegen en fiets-paden en aan overdreven veel werken op vreemde plaatsen.

Een wandel/fietsbrug over de Schelde. En van Borgerhout en Antwerpen-Noord een betere plek maken.

lOuis Janssens

jongere

We zijn op de goeie weg, maar alles kan altijd nog beter.

De gemeenschappen dichter bij elkaar gebracht.

Sommige dingen met nochtans een serieus prijskaartje blijken na tien jaar volgens mij een financieel fiasco: bv. de aanleg van pleinen en de verdwijn-paaltjes die zeker al zes keer vervangen zijn (misschien beter een andere oplossing zoeken).

+ Nog steeds op FC Antwerp.— Aan iedereen die zich niet integreert maar anderen zijn wil opdringt.

Goe bezig! Zo verder doen!leO Huis

gepensioneerde

JeliCa CruZ de pina

kapster

De heraanleg van de Leien, en de vernieuwing van het Centraal Station

De Velo-stations. Ik kan niks bedenken dat zo slecht is in Antwerpen :-)

+ Ik ben fier op onze mooie en gezellige stad !— Het verkeer.

Van de parkeermogelijkheden.

Antwerpen groeit op alle mogelijke manieren: economisch blijven we een belangrijke speler door de haven en diamant, en door de cultuur. De stadsver-nieuwing zorgt voor een grotere en mooiere stad.

De ‘A‘-campagne: de stad is van iedereen en doet meer moeite om iedereen te betrekken. Prachtige vernieuwingen zijn gerealiseerd aan het Theaterplein, Astridplein, de De Keyserlei, het Eilandje en den Dam. De uitbreiding van het tramnet.

Het mobiliteitsvraagstuk vereist meer concrete stappen: vermits er geopteerd wordt voor minder autoverkeer, is het wenselijk om het openbaar vervoer comforta-beler te maken. Het niet verwe-zenlijken van het voetbalstadion.

+ Park Spoor Noord, het MAS, het nieuwe justitiepaleis en omgeving, de Velokes, onze havenarbeiders (ondanks de kritiek van schepen Van Peel).— Het gebrek aan parkeerplaat-sen, verkrotting, het ontstaan van gettowijken.

De Gedempte Zuiderdokken: her- aanleggen of openbreken, meer en betere sociale huisvesting, meer investeren in onderwijsfa-ciliteiten.

MarC lOridan

vakBondssecretarisaBvv | BtB

bart Van nuFFelen

theatermaker

Hoe onze stad in recordtempo verjongt en verkleurt. Hoe wij met grote, bezorgde ogen naar die overvolle, fleurige kleuter-klassen kijken en hoe normaal die kleuterkes dat zelf allemaal vinden.

Ik heb het gevoel dat de stad in de afgelopen 10 jaar vriendelij-ker en zachter is geworden en een betere plaats om in groot te worden, met dank aan de par-ken, de speeltuinen, de Paleizen, de Rataplannen, de cc’s, de circussen, de boeken.

We zijn meer dan ooit tevoren een ‘stad van aankomst’ gewor-den en naast een vanzelfspre-kend probleem is dat ook iets om trots op te zijn. Het is hoog tijd voor een Antwerpse versie van het Vrijheidsbeeld.

+ Dat we allemaal samen wat minder zijn gaan zeuren.— Dat miljard auto’s altijd en overal.

Medailles uitreiken aan alle onzichtbare mensen die de stad doen draaien en alles opalles zetten om ook Umar en Brima alle kansen te geven om uit te groeien tot volwaardige en gelukkige Antwerpenaars.

8_patrick patrick_9

✱




✱



✱



gedaan?

✱



✱


werk van maken?

Het warme nestgevoel dat men probeert op te bouwen, door kleine initiatieven te steunen, mensen in buurten bij elkaar te brengen en in te spelen op wat de buurtbewoners vragen. Het terugkeren naar de basis: samenzijn en vriendschappen.

Ik denk dat het investeren in 'wonen in de stad en je er goed voelen' wel oplevert. jongere mensen lokken naar kansarme buurten blijft belangrijk. Goed onderwijs aanbieden ook.

Een aanbod realiseren voor alle kids. Ik geef theaterworkshops en merk dat gezinnen van andere origine soms afhaken als er betaald moet worden. Als ik dit overdag op de scholen aanbied, zijn de kinderen dolenthousiast en leren ze veel bij.

+ Op de stad en hoe ze groeit. — Mensen die blijven verkondi-gen dat de stad zéér onveilig is. De onverdraagzaamheid tegenover spelende kinderen, het betalend parkeren overal ergert me ook.

Goed opvolgen van het school-aanbod, het cultuuraanbod, ook voor mensen van andere origine en gehandicapte jongeren. I.v.m. de Lange Wapper: laat ons ein-delijk TOL vragen aan de auto's op de bestaande wegen.

tania CnaepKens

kunstenares

ontwerper

Dat de stad nog meer dan ooit efficiënt en met visie bestuurd wordt.

Er is veel geïnvesteerd in het pu-bliek domein. Pleintjes die terug échte gezellige ontmoetings-plaatsen werden, meer groen in de stad, veel aandacht voor de veiligheid van fietsers en voet-gangers, de Velokes, aandacht voor mooie architectuur.

Het tekort aan plaatsen in scholen en kinderopvang hadden eerder aangepakt moeten worden. Dat had heel wat jonge ouders stress bespaard. Net als de vergrijzing is de verjongingeen positieve zaak, maar tegelij-kertijd een enorme uitdaging.

+ Park Spoor Noord. Meer van dat!— Dat enkelingen nog altijd sluikstorten, muren en gebouwen besmeuren met graffiti, mensen ambeteren, ... en het op die manier voor anderen respectloos verpesten.

Verder op de ingeslagen weg de stad besturen, zodat Antwerpen nog aangenamer en mooier wordt. Met véél aandacht voor duurzaamheid en groen in de stad.

HelMut Jaspers

adjunct-kaBinetschefvan de Burgemeester

Dat er op een positieve manier bestuurd wordt! Antwerpen is geen eenvoudige stad, maar ik heb de indruk dat we er op vooruitgaan !

De nieuwe fietspaden en het beter openbaar vervoer zijn cruciaal als alternatief voor het teveel aan auto's in en rond onze stad. Er is een grondig afvalbe-leid gekomen, nu de bewustma-king daaromtrent bij alle burgers nog meer stimuleren.

Men heeft toch regelmatig achter de feiten aangehold: te weinig crèches, te weinig scholen, te weinig leraren,... Een langeter-mijnvisie is noodzakelijk om gro-tere problemen echt op te lossen. en die mis ik nog te vaak.

+ Op onze festivals, zowel in de zomer als in de winter! En de vele andere evenementen die op heel uiteenlopende plekken worden georganiseerd.— Aan de papiermolen die goede ideeën en initiatieven serieus vertraagt en bemoeilijkt.

De overkapping van de Ring! Dit is het belangrijkste project voor Antwerpen in de komende tien, honderd... jaar! Dringend een nieuwe werf van de eeuw nodig!

wietse VerMeulen

ontwerpenaar

We kunnen als Antwerpenaar terug fier zijn op onze stad.

Stadsvernieuwingsprojecten à la Park Spoor Noord.

Antwerpen heeft niet voldoende het voortouw genomen bij grote infrastructuurprojecten (Ooster-weelverbinding).

+ Ondanks een gebrek aan nationaal beleid is Antwerpen er toch in geslaagd diversiteit een positieve draai te geven.— Overdag: dat veel medebur-gers zich opsluiten in hun cocon. 's avonds: dat ik nauwelijks nog legaal kan parkeren.

Het Oosterweelverhaal de-blokkeren. Verder inzetten op job-activering.

GuY swaeGers

directeur kopspel

Antwerpen gaat erop vooruit, evolueert in de goede richting, zeker op het vlak van samen-leven.

Mensen bij elkaar brengen door allerhande voorzieningen en activiteiten.

De jeugd is inderdaad de toekomst, maar het respect voor de seniorengemeenschap kan beter. De stad kan daaraan bijdragen door beide partijen daar bewuster van te maken.

+ Op alles wat mijn stad aan-belangt.— Sorry, maar dat is het gedrag van sommige bevolkings-groepen in bepaalde wijken: het spuwen op straat en het sluikstorten van medemensen in bepaalde wijken.

Een nog strenger beleid voor bepaalde gedragscodes!

MOniQue CHardOMe

gepensioneerde

✱




✱



✱



gedaan?

✱



✱


werk van maken?

nog dieper en we stoten op petroleumlagen: de niet tegen te houden campagnevragen

Er is de afgelopen jaren veel na-gedacht over integratie, maar de trend van de jonge, intellectuele nieuwe Belgen werd minder hard opgevolgd. Het gevolg hiervan is het onderbenutten van het potentieel die deze groeiende groep in de stad te bieden heeft.

Antwerpen heeft geïnvesteerd in het woonbeleid en heeft ge-tracht de stad te besturen met aandacht voor iedereen. Het feit dat de stad in 2011 Europese Jongerenhoofdstad was en de titel van Europese Sporthoofd-stad 2013 heeft kunnen binnen-halen, bewijst de ambitie.

Het woonbeleid is nog niet op maat. Niet iedereen vindt zich terug in het bestaande cultuur- en sportaanbod. We moeten de zwakkeren helpen en het profitariaat bestrijden.

+ De strijdvaardigheid waarmee Antwerpen allerlei uitdagingen aangaat.— De lange zoektocht naar een betaalbare woning en het moeilijke parkeren.

Ik geloof er sterk in dat we kun-nen groeien naar een stabiele doch flexibele én innovatieve stad, waar op een andere manier gekeken wordt naar jeugd, cultuur, welzijn, integratie én tewerkstelling! En dat urban center moet er komen!

siHaMe el KaOuaKibi

directeur let's go urBan

De evolutie dat voor de Ant-werpenaren een aangename stadsomgeving met veel groen, gezonde lucht, groentetuin-projecten en (bak)fietsen een normaal iets is geworden. Dat was 10 jaar geleden absoluut nog niet zo.

Ingespeeld op die groene trend: Park Spoor Noord, een speeltuin op de Konijnenwei, heraanleg Krugerpark, plannen voor een groene overkapping van de ring en een groot park op Nieuw-Zuid. De vele mooie, laagdrem-pelige culturele evenementen.

De aanpak van grote en kleine criminaliteit, inbraakpreventie, drughandel, migratiepolitiek, veilige fietsroutes, het tekort aan scholen en kinderopvang. Ik vind dat er op regeringsniveau meer ondersteuning nodig is voor grootstedelijke problemen.

+ Dat we dankzij onze grote mond een referendum kregen.— Dat het referendum op typisch Belgische manier niet werd nage-komen. Dat er te weining gedaan wordt aan de onverdraagzaam-heid van een groeiende groep ‘nieuwe Antwerpenaars‘.

Een extra vak ‘samenleving’ in de eindtermen, waarin kinderen conflict-oplossend leren com-municeren en terecht kunnen met hun problemen. Zo kan veel pestgedrag, homohaat en racisme voorkomen worden.

triJn Janssens aKa ladY anGelina

artieste / stadsBoerin

KariM OsMani Dat Antwerpen een burge-

meester heeft die losstaat van de partij en rekening houdt met elke Antwerpenaar. Dat panden die leeg stonden nu benut worden. Het boek ‘Brieven aan de Burgemeester‘ zou elke Antwerpenaar moeten lezen.

Visie, focus en zich niet uit ba-lans laten brengen door de druk van Brussel, partijen en pers.

Te weinig kunst op straat. De rij-richtingen veranderen (mensen zijn gewoontedieren).

+ Dat ik nog mee mag bouwen aan de stad die mij na aan het hart ligt.— Ik erger me aan mensen die problemen zoeken in plaats van oplossingen, dat is een verkeer-de trend dezer dagen.

De stad zou een cel moeten oprichten voor groepsaankopen (voor elekticiteit, gas, stookolie, tefefoonaansluiting, ...) Elk groot warenhuis zou na sluitingsuur een sociaal restaurant moeten organiseren zodat er geen eten wordt weggegooid.

Gène berVOets

acteur

Gebeurtenis: de moord op Luna en Oulematou. Evolutie: de ‘ons kent ons’-politiek behoort tot het verleden en er zijn fantasti-sche projecten gerealiseerd. Trend: de Antwerpenaar blijft een klager. Het populisme viert hoogtij.

De huidige coalitie heeft bewe-zen dat er samengewerkt kan worden tussen mensen met een andere ideologie. Dat was en is nog steeds een eerste vereiste om dingen gedaan te krijgen. Een positief verhaal vertellen.

Nog steeds te veel zwerfvuil. Meer scholen. Betere integratie.

+ Dat we met zijn allen de bouw van een gedrocht van een viaduct hebben kunnen tegenhouden. — Dat de Antwerpenaar beweert een wereldburger te zijn maar naar mensen uit andere culturen kijkt als een koe naar voorbijra-zende auto’s.

Blijven communiceren. Alle lagen van de bevolking aanspreken. Het positieve verhaal blijven uitdragen en toch voor dat grote stadion gaan met één topploeg zodat ik eindelijk in mijn stad eens naar de Champions League kan gaan kijken.

adriaan Van aKen

theatermaker

Koffiehuizen schieten als pad-destoelen uit de grond. Koffie is het nieuwe bier.

Na fiasco’s als de Groenplaats of het stationsplein in Berchem, lijken nu alle bouwprojecten te lukken. I.v.m. de burgemeester: na een stadsdrama als dat op bus 23 ging hij de jonge daders en hun ouders opzoeken. Dat maakt meer indruk dan meer blauw op straat.

Wat er gebeurd is op het vlak van scholen (scholentekort, wacht-lijsten, en dies meer) is maar één voorbeeld van het feit dat er te weinig vooruit is gekeken. Leve het MartHa!tentatief die het met hun ‘Revue van het Ontembare Leven’ aan de orde brengen.

+ Vroeger had je binnen de Leien suffe voorstellingen van het KJT en verder niks. Tegenwoordig lijkt Antwerpen wel een paradijs voor kinderen en jongeren met een culturele interesse. — Borden ‘Fietsers afstappen’ of ‘Voetgangers hier oversteken’.

Een visie voor de lange termijn die inspeelt op nog meer bevolkings-groei. Diversiteit en mobiliteit Park Spoor Noord werkt als een ‘ventiel’ voor alle omliggende wijken. Meer van dat is welkom. De overkapping van de Ring is dus echt zo gek nog niet.

De toenemende aandacht, evenementen en projecten voor de jeugd in het urban milieu.

Het investeren in de jeugd. Een mooi voorbeeld is Park Spoor Noord en de urban sports hall.

Als danser voel ik dat er meer gedaan wordt voor de jeugd, zowel op professioneel als recreatief vlak.

+ De multiculturele diversiteit bij de jongeren, veel talent en creativiteit.— Ik erger me aan het feit dat sommige minder goede verenigingen wel aan subsidies geraken.

Voor mij zou er meer aandacht moeten komen voor de professi-onele urban sector.

saM reVell aKa bbOY saMbO

topdanser / acteur / choreograaf

els dOtterMans

actrice

Het fysieke aanzien van de stad is spectaculair verbeterd. Antwerpen is zoveel mooier geworden!

Een heleboel! De fietspaden zijn enorm verbeterd, de intrede van de Velo is een groot succes; en zo handig! Mooie initiatieven te-gen de verzuring: de straatfees-ten, de Zomer van Antwerpen, ...

Ik denk dat de paniek rond de inschrijvingen voor de basis-school vermeden had kunnen worden en dat het hoofddoeken-verbod niet zo opgedrongen had mogen worden. En de mobiliteitrond Antwerpen blijft verschrik-kelijk.

+ Antwerpen is een stad gewor-den met een grote internationale uitstraling. Ik ben enorm fier op onze culturele, gastronomische, modieuze en muzikale scène. — Aan de mobiliteit rond Antwer-pen en de vervuilde lucht! Dat is een heel groot probleem.

Werk maken van de tunnel, de overkapping, van het nog meer autovrij maken van de binnen-stad! En dan wordt Antwerpen een wereldstad!

CHristine Van brOeCKHOVen

professor ua

Dat Antwerpen er weer staat, als sterk merk (‘A’), ook in het buitenland. Ik merk dat tijdens mijn reizen. Er heerst weer een positieve vibe in de stad.

De opening van het MAS is zeker een hoogtepunt. Antwerpen is ook een sterke fietsstad ge-worden, met Velo als heel goeie zaak. En Park Spoor Noord is een fantastische aanwinst.

Op de verloedering in het hart van de stad rond Suikerrui en Pieter Pot is onvoldoende geanticipeerd. De heisa rond de Lange Wapper is nog altijd niet tot een goed einde gebracht. Districten als Merksem en co dienen ook aangepakt.

+ Dat het een kleine stad is maar wel met grootstedelijke voordelen qua cultuur, shopping en ontspanning. — Aan het racisme, aan het té drukke busverkeer tussen Noord en Rooseveltplaats, aan de lelijkheid van de Singel.

De stad verder leefbaar maken. Zorgen dat jonge gezinnen hier betaalbaar en graag willen wonen. De onverdraagzaamheid verder aanpakken, niet alleen ra-cisme, maar ook verkeersagres-sie, ... Diversiteit heeft niet alleen rechten maar ook plichten.

bartClaes

architect

De systematische opwaardering van enkele wijken, maar vooral de boost met het MAS en Park Spoor Noord. Alle kleinere initi-atieven zouden wat meer in de kijker mogen komen om te laten zien dat er visie achter steekt!

Antwerpen wordt steeds proper-der. Dat is het werk van de stads-diensten, nu moeten de Antwer-penaren zichzelf nog overtuigen dat ze het proper kunnen houden! De stadsdiensten waarmee ik in contact kom werken efficiënter en klantvriendelijker.

De ommezwaai rond de Lange Wapper stoorde mij, het zal nog jaren duren voor hier een (po-sitieve) beslissing in genomen wordt.

+ De talrijke positieve initiatie-ven, zowel de voorbijgaande (Zomer van Antwerpen, Winter-vuur,...) als de blijvende (MAS, Park Spoor Noord, districtshuis Hoboken,...).— Communicatie rond lokale wegenwerken.

Een initiatief aan de Zuidrand? Een actieve ontwikkeling van De Petrol zou geen slecht werkpunt zijn.

patrick_11

Antwerpen is door de Vlaamse overheid en de Vlaamse Stichting Verkeerskunde uitgeroe-pen tot ‘Fietsstad 2012’. De jury roemde de forse investeringen van de stad in fietsers. De voorbije jaren werd onder meer 100 kilometer fietspad aangelegd en gerenoveerd, er kwa-men meer dan 3.000 fietsparkeerplaatsen bij en vorig jaar werd het Velo-project met 1.000 publieke huurfietsen gelanceerd.

aDe Antwerpse haven behandelt jaarlijks 179 miljoen ton goederen. Ze is daarmee de tweede grootste haven van Europa. In de haven werken 64.000 mensen voor 900 bedrijven.

a ‘Ik zal nooit vergeten wat Antwerpen voor mij heeft betekend. Hier ligt de start van de Scheldeprijs, de eerste wedstrijd die ik als prof wist te winnen. Antwerpen zal voor mij altijd speciaal blijven. Een adembenemend mooie stad. Al die restaurantjes, al die mooie winkels.’ Wielrenner Mark Cavendish

aIn 2011 won Antwerpen twee prestigieuze Europese reclameprijzen met haar ‘Mer-ci om trager te rijden’-campagne. De Antwerpenaars hingen zo’n 10.000 borden op aan hun gevels en riepen zo de automo-bilisten op om hun rijgedrag aan te passen. De stad investeerde de laatste jaren fors in verkeersveiligheid. Alhoewel er meer dan 50.000 Antwerpenaren bijkwamen, is het aantal verkeersslachtoffers in de stad gedaald van 3.313 in 2000 tot 2.634 in 2011. Antwerpenaars kunnen bij de politie vragen om snelheidsmetingen in hun straat uit te voeren. Als blijkt dat er structureel te hard gereden wordt, plaatst de stad verkeersrem-mers of neemt ze andere maatregelen.

aHet Sportpaleis krijgt jaarlijks meer dan 1,3 miljoen bezoekers over de vloer. In het lijstje met de populairste concerttempels ter wereld staat het Sportpaleis op 3.

a‘Antwerpen is een absolute internationale trendsetter. Zoals je naar Bilbao gaat om het Guggenheim Museum te bezoeken, zo ga

je naar Antwerpen om te shoppen.’ De Britse zakenkrant Financial Times

a‘Toen Hillary hoorde dat ik in Antwerpen was, antwoordde ze onmiddellijk: vergeet niet om een paar diamanten voor me mee te brengen.’ Bill Clinton, voormalig president van de Verenigde Staten

aAntwerpen heeft de snelst groeiende uni-versiteit van Vlaanderen. Dit jaar schreven zich 14,5 procent meer studenten in. De Antwerpse hogescholen en universiteit tellen ondertussen al 40.000 studenten.

aDe heraanleg van de Driekoningen-straat-Statiestraat in Berchem is dit jaar bekroond met de jaarlijkse ‘prijs publieke Ruimte’. Ze kreeg eenrichtingsverkeer, bre-dere voetpaden, verkeersremmers en nieuw straatmeubilair in art-decostijl. De Vlaamse vereniging voor ruimte en planning (VRP) noemde het ‘een voorbeeld voor andere ste-den en gemeenten die geconfronteerd wor-den met prestigeverlies van winkelstraten’.

aIn het eerste jaar na haar renovatie (2008) kreeg de Stadsfeestzaal 6,3 miljoen be-zoekers over de vloer. Dat zijn er gemiddeld 18.000 per dag.

aIn 2013 mag Antwerpen zich een jaar lang Europese Sporthoofdstad noemen omdat een opmerkelijk hoog percentage van de bevolking actief sport beoefent: 65 procent.

Een derde van alle inwoners is ingeschreven bij een sportclub, en bij jongeren liggen die cijfers nog hoger. Antwerpen renoveerde de afgelopen jaren onder meer alle stedelijke zwembaden, legde in alle districten looppar-cours aan en installeerde voor 2 miljoen euro kunstgrasvelden. Ook de Antwerpse sport-clubs zelf konden jaarlijks rekenen op zo’n 2 miljoen euro ondersteuning.

aIn 2009 bezochten 120.000 Antwerpenaars de website www.antwerpen.be/zoominopuw-dak. Ze kregen er te zien hoeveel energie er uit hun huis ontsnapte via het dak. 14.000 gezinnen kregen al een persoonlijke ener-giescan. En sinds 2008 heeft de stad al voor 11 miljoen euro groene leningen uitgekeerd voor energiebesparende maatregelen.

a‘Antwerpen heeft de meest indrukwekkende en afgeborstelde rosse buurt die we ooit ge-zien hebben, en toch kom je er, in tegenstel-ling tot in andere grote steden, bijna nergens anders ongure types tegen op straat.’ The Huffington Post, ’s werelds grootste internetkrant

aEen 35-tal oude elektriciteitskasten in de stad werd de laatste jaren onder handen genomen door kunstenaars. Het straatbeeld wordt op die manier verfraaid en er wordt vermeden dat de grijze kasten nog beklad worden met graffiti. De bewoners van de buurt worden telkens betrokken bij de keuze van het design. De komende maanden wor-den er in het Schipperskwartier en op het Ei-landje nog eens telkens tien kasten versierd.

aDe Canadese versie van het tijdschrift Rea-ders Digest zet Antwerpen op negen in de top tien van meest gezellige kerststeden ter wereld, net voor Québec en achter Edinburg. Op één staat New York. De kerstmarkt en eindejaarsfeesten in Antwerpen lokken jaar-lijks zo’n 750.000 bezoekers. Ook de reisgids Lonely Planet plaatste Antwerpen in 2008 bij één van de tien interessantste steden ter wereld.

aDe laatste editie van Music For life sloot vorig jaar in Antwerpen af met een opbrengst van 7.142.716 euro

a‘Ik kan me echt niets leukers voorstellen dan een avond op café in Antwerpen. Waar alle cafés tot na drie uur 's ochtends uitpuilen en iedereen zich een stuk in zijn kraag zuipt en dan Onze-Lieve-Heer aanspreekt om te vragen of ze de volgende ochtend rustig mo-gen wakker worden.’ Mart Smeets, Nederlands sportcommentator en tv-icoon

'je komt in antwerpen bijna geen ongure typeS tegen'

eigen lof (Stinkt niet altijd)

in de loop van 2004 werden de eerste plan-nen getekend voor een nieuw park op het oude spoorwegterrein tussen de wijken dam, Stuivenberg en Seefhoek. Omdat in die wijken amper één op de acht woningen beschikt over buitenruimte, kiest de stad voor een park dat in-tensief gebruikt kan worden door de buurtbewo-ners, met veel open ruimte om te sporten, spelen of picknicken. In 2006 gingen de werken van start en drie jaar later werd ‘Park Spoor Noord’ geopend. Het groeide meteen uit tot een publiek-strekker en viel meermaals in de prijzen.

AnTwERpEn in BEwEGinG

parkSpoornoord

• In het neerlandpark in Wilrijk krijgt de natuur vrij spel. Het park is 23 hectare groot, met 8,5 hectare beschermd natuurgebied.

• De gebieden Ruggeveld, Bo-terlaar en Silsburg in Deurne worden aangelegd tot één groot park van 83 hectare, park Groot Schijn, met veel ruimte voor sport.

• Naast de Noordersingel ligt een ander oud spoorweg-emplacement van 19 hectare dat in de toekomst ontwikkeld kan worden tot een ‘park Spoor oost’.

• Op en rond de Singel kunnen de versnipperde stukjes groen omgevormd worden tot één aan-eengesloten ‘Groene Singel’. Binnenkort worden de fietspa-den en middenbermen langs de Singel al heraangelegd.

in ’t nieuw

stad1

ian

coo

man

s

max

Wan

tv m

akh

gron

tmij

10_patrick

Het rapport

van patrick

janSSenS

JAAR BURGEMEESTER

patrick_13

‘ik ben helemaal geen werkpaard, ik ben lui en een hopeloze organi-sator,’ zei hij toen hij het recla-mebureau vvl/BBdo verruil-de om politicus te worden. Maar ruim tien jaar later heeft hij zo-wel zijn stad als zijn privéleven op nieuwe sporen gezet. ‘ik zeg al-tijd: never waste a good crisis’. portret van een slagerszoon met een willetje.tekst Jörgen Oosterwaalfoto’s Herman Selleslags

‘er zijn weinig plekken op de wereld waar Het beter leven iS dan in antwerpen’

12_patrick

10

14_patrick patrick_15

2. wat heeft Antwerpen de afgelopen jaren goed gedaan? ‘Hebt u tijd? (lacht) Het eerste waaraan ik denk is de ontwikkeling van de stad, niet alleen de prestigieuze projecten zoals het MAS, maar ook de vele straten, pleinen en fietspaden die heraangelegd zijn. Door de groei van de bevolking en de toename van het aantal jongeren is het van groot belang in het publiek domein te investeren en zo het samenleven te verbeteren. Park Spoor Noord is daar een spectaculair voorbeeld van. Ik zeg niet dat geweld tegen de politie zoals we deze zomer in Brussel hebben gezien bij ons onmogelijk is, maar iedereen is het erover eens dat de sfeer in Antwerpen anders is. Wij hebben ervoor gezorgd dat de jongeren andere dingen kunnen doen dan de politie koeioneren. De vele evenementen in Antwerpen zorgen ook voor een positieve sfeer en een groeiend gemeenschapsgevoel. En met de activering van de leefloontrek-kers lopen we voorop in Vlaanderen: door niet zomaar vrijblijvend uitkeringen te geven, maar door hen gerichte opleidingen te laten volgen, krijgen wij er veel meer opnieuw aan het werk.’

de architect van dat flinkse beleid, gewezen ocMw-voorzitster en schepen van Sociaal Beleid Monica de coninck, bent u ondertussen kwijtgespeeld aan premier Elio di Rupo. zij is federaal minister van werk geworden. ‘O, maar ik beschouw Monica nog altijd als iemand van onze ploeg, ook al zit ze nu in de nationale regering. Het feit dat men haar is komen halen, illustreert dat wij trendsetters zijn. Maar ik vind dat de sp.a en de regering onze ideeën nog veel te weinig overnemen. Wij hebben de voorbije jaren heel dikwijls meegemaakt dat onze maatregelen op het vlak van sociaal en veiligheidsbeleid bekriti-seerd werden in de rest van Vlaanderen, ook in de eigen partij; maar nadien is men ons langzaam maar zeker beginnen te kopiëren, en vandaag staan er zelfs een aantal van onze ideeën in het regeerakkoord. Dat stimuleert me om verder te gaan op de ingeslagen weg.’ ‘Antwerpen heeft meer dan 20.000 mensen in dienst, en die werken vandaag veel minder vrijblijvend dan vroeger: ze hebben precieze doelstellingen en daar moeten ze duidelijk over rapporteren. Ieder kwartaal zit ik met de directies van alle afdelingen van de stad samen om na te gaan of ze hun doelstel-lingen hebben bereikt, of om bij te sturen. Dat gebeurt nergens anders, ook niet op het Vlaamse of het federale niveau; dat is Monica meteen opgevallen toen ze minister werd.’

Sorry, maar alle grote privé-bedrijven werken zo, al jaren.‘Oké, maar bij privé-bedrijven gaat het vooral om een financiële rapportering, wat veel makkelijker is. Bij ons gaat het om de in-houd: hoe lang duurt het voor er een combi is als je de 101 belt, hoe evolueert het aantal leefloontrekkers, hoeveel migranten staan er op de wachtlijst voor een inburgeringscursus, hoeveel Opsinjoren-activiteiten zijn er het voorbije kwartaal geweest. Dat monitoren wij allemaal continu. (Neemt een bundel statistieken en zet de leesbril op) De snelheid waarmee de politie ter plaatse is, is bijvoor-beeld erg verbeterd: gemiddeld 7,4 minuten bij een noodoproep, binnen de ring zelfs 6,5 minuten. Het laatste jaar is het aantal leef-loners gedaald met 6,5 procent, van 7.625 naar 7.135. Er zijn in 2011 6.659 inburge-ringscontracten afgeleverd, bijna een derde meer dan het jaar voordien. Meer dan een op de vier Antwerpenaren neemt geregeld deel aan een straat- of buurtactiviteit. Ook dat cijfer groeit.’

3. En wat heeft Antwerpen de voorbije tien jaar minder goed of zelfs slecht gedaan?‘Het hele mobiliteitsdossier – het zogenaamde Masterplan 2020 - is een heel moeilijke ope-ratie geweest. Als ik daarop terugkijk, moet ik toegeven dat wij ons vanuit Antwerpen veel sneller tegen het Lange Wapper-viaduct hadden moeten verzetten. Maar wij waren toen nog volop met de naweeën van de crisis hier bezig. Dat is geen excuus, maar het is wel de reden. De mobiliteitsdiscussie heeft de stad erg verdeeld. Ik denk dat er nog maar weinig mensen klaar zien in dat dossier en dat zij niet snappen waarom het zo traag vooruit gaat. Van bij mijn aantreden als burgemees-ter hebben we geprobeerd de relatie met de Vlaamse en met de federale regering te verbe-teren, maar ik moet vaststellen dat er door de verwerping van de Lange Wapper een kras op die samenwerking is gekomen. Dat is spijtig.‘

nog spijtiger zijn de consequenties voor de Antwerpenaar. ‘Als de oosterweel-

verbinding tegen 2012 niet klaar is, zijn de gevolgen voor de mobiliteit in en rond Antwerpen nauwelijks te overzien,’ zei u in 2007 in humo. U hebt gelijk gekregen: Antwerpen staat momenteel derde op de lijst van ergste filesteden in Europa en noord-Amerika.‘De politieke beslissingen rond het Master-plan 2020 hebben wij samen met de Vlaamse regering al een poosje geleden genomen. We moeten nu alleen nog wachten op het milieueffectenrapport. Maar ik geef toe: als burger en Antwerpenaar hebt u nog niks zien gebeuren. In die zin is het geen mooi parcours geweest. Gelukkig zijn de tramver-lengingen er wel gekomen.’

En wat als in het milieueffectenrapport andere oplossingen beter scoren - het Meccanotracé van stRaten-Generaal bijvoorbeeld? zijn we dan opnieuw ver-trokken voor een rondje armworstelen?‘Zo’n rapport is niet zomaar een formali-teit. Als zou blijken dat er betere oplossingen

zijn, zullen we daar rekening mee houden. Ik verwacht de resultaten eind van het jaar, maar tot dan ga ik ervan uit dat we het Masterplan effectief zullen kunnen realiseren: de afbraak van het viaduct van Merksem, de Oosterweel-verbinding met tunnels, de ondertunneling van de Krijgsbaan en de realisatie van de A102. Ik denk dat het op dit moment het best haalbare is. Het allerbelangrijkste is dat we het viaduct hebben weg gekregen en dat we het verkeer onder de grond steken. Maar ik besef dat er tot bij de eerste spadesteken gekissebis zal blijven. Ik heb de illusie verloren dat er een mobiliteits-plan bedacht kan worden waarover iedereen het roerend eens is.’

ondertussen duiken er alweer nieuwe, grote plannen op: de overkapping van de ring, bijvoorbeeld.‘Dat is een verhaal dat in eender welk mo-biliteitsplan zinvol is. Het kleinste kind kan er de voordelen van zien. Maar het is een bijzonder complexe klus. Het is heel makke-lijk om in een verkiezingsperiode te beloven

‘Wij hebben er in Antwerpen voor gezorgd dat de jongeren andere dingen kunnen doen dan de politie koeioneren’

hET RAppoRT vAn pATRick JAnSSEnS

Et quis voluptate odi offici velecea

1. wat is de belangrijkste gebeurtenis, evolutie of trend van de voorbije 10 jaar in Antwerpen?Patrick Janssens: ‘De aanslag van Hans Van Themsche – een moord in het hart van de stad - was zonder twijfel de meest ingrijpende en de meest emotionele gebeurtenis. Elke keer als ik nieuws hoor zoals dat over de busramp met schoolkinderen uit Leuven en Lommel, of de aanslag in het kinderdagverblijf in Dender-monde komt alles terug en beleef ik het hele drama opnieuw. Ik weet nu wat zoiets voor een dorp of een stad betekent. De tijd stond toen even stil. Iedereen leefde mee. De slachtoffers kwamen uit heel verschillende gemeenschap-pen: de jonge, zwarte kinderoppas die illegaal in het land verbleef, de Turkse vrouw die zo oud was als ik en in dezelfde Antwerpse wijk was opgegroeid, en een kindje van amper twee jaar van bekende Antwerpse restaurantuitba-ters. Vrijwel iedereen kon zich met een van hen identificeren. Van Themsche had onmisken-baar een racistisch motief, maar zijn gruwel-daad zorgde voor een collectief rouwproces en voor meer samenhorigheid. Uit het drama is dus nog iets positiefs voortgekomen.’ ‘De belangrijkste evolutie is volgens mij: het feit dat Antwerpen geen slecht nieuws meer is. Voor 2003 kwam Antwerpen steevast in het nieuws met problemen. Een groot deel van de bevolking was ontevreden over de stad en het bestuur. Dat is op tien jaar tijd veranderd. In de stad is de sfeer fel verbe-terd, en van binnen- en buitenland wordt er weer bewonderend naar ons gekeken.’ ‘De belangrijkste trend is zonder twijfel de enorme demografische ontwikkeling. De bevolking is opnieuw beginnen te groeien, de afgelopen tien jaar met maar liefst tien pro-cent, van 450.000 tot 506.000. En de diversi-teit wordt steeds groter: Antwerpen herbergt vandaag 176 verschillende nationaliteiten, het derde meeste van alle steden in de wereld. ‘

hoe komt dat? ‘Door de haven, en door onze centrale ligging in Europa, op een boogscheut van Brussel. Het feit dat wij geen groot koloniaal verleden hebben, speelt allicht ook mee. In Parijs of in Londen wonen strikt genomen veel meer migranten dan in Antwerpen, maar zij komen vooral uit hun oud-kolonies; bij ons komen ze uit alle mogelijke windstreken. Maar de bevolkingsaangroei wordt niet alleen door de migranten veroorzaakt. Een deel van de traditionele gezinnen met kinderen blijft de stad ontvluchten, maar er zijn ook steeds meer jongeren die naar Antwerpen trekken om te studeren en die hier blijven hangen, een partner vinden en kinderen krijgen.’

Patrick Janssens als partijvoorzitter: 'Het was een marteling'


zelfportret(gebaseerd op de vragenlijst van Proust)

waar veel Antwerpenaars op dit moment mee sukkelen.’

vaders van boven de vijftig zijn in de mode: wilfried Martens, vic van Aelst…‘Ik zou me eerder met Frank Raes willen ver-gelijken (lacht). Ik vind het een ongelooflijk cadeau om dit nu nog eens mee te mogen maken. Ik geniet echt van ieder moment.’

U bent nu wel gedwongen om tot uw 75ste door te werken.‘Dat vind ik eerder een voor- dan een nadeel. Sommigen blijven dit zelfs doen tot ze erbij neer vallen. Lode Craeybeckx is op zijn 78ste gestorven, hij was toen dertig jaar bur-gemeester. Ik ben pas 56: ik voel me niet als iemand die aan het einde van zijn professi-onele loopbaan staat. Het lijkt me overigens heel moeilijk om een job te vinden die even uitdagend en interessant is als deze.’Steeds meer toppolitici opteren voor een

lokaal mandaat. paul Magnette is het meest recente voorbeeld. wat is er zo leuk aan burgemeester zijn?‘Leuk is niet het juiste woord. Je bent zeven dagen per week, 24 uur per dag verant-woordelijk voor je stad. Dat betekent dat de telefoon ’s nachts naast je bed ligt en geregeld afgaat. Dat is niet zo leuk. Maar ik ken weinig jobs waar je zoveel voldoening uit kunt halen omdat je de resultaten zo goed kunt zien. Je kan de richting van je gemeenschap mee bepalen. Het is een beetje stamhoofd zijn. Op andere politieke niveaus is het werk veel

abstracter. Ik ben vier jaar partijvoorzitter geweest, en ik heb toen heel hard gewerkt….’

Maar eigenlijk deed u het niet graag?‘Nee, het was een marteling. Je krijgt alle shit op je bord en je ziet nooit resultaat van je werk. Behalve als je de verkiezingen wint, en dat hebben we gelukkig gedaan.’

4. waarop bent u fier als Antwerpenaar?(lachend) ‘Alvast niet op de resultaten van mijn favoriete voetbalploeg (Beerschot, nvdr.). Als burgmeester ben ik fier op het feit dat zoveel buitenlanders naar Antwerpen op studiereis komen om te kijken hoe wij het hier aanpak-ken. En als burger ben ik trots op het feit dat deze relatief kleine stad - met een half miljoen inwoners tel je internationaal nauwelijks mee – op een aantal terreinen echt aan de spits staat. En dan denk ik niet alleen aan de haven. Buitenlanders zijn altijd verrast door de sfeer die hier heerst, dat Antwerpen ondanks alle veranderingen en nationaliteiten toch aange-naam en gemoedelijk blijft. Ik heb een jaar in Londen gewoond, ik heb twintig jaar in Brussel gewerkt, ik ben zowel in Manilla geweest als in New York, ik ken de wereld dus een klein beet-je, maar er zijn weinig plekken waar het beter leven is dan in Antwerpen.’

Testaankoop denkt daar anders over. in hun recente studie over de leefbaarheid van Belgische steden zit Antwerpen er-gens in de middenmoot. koplopers zijn Brugge, hasselt, leuven, Genk en Gent. ‘Wij worden in die studie vergeleken met steden waarmee je ons eigenlijk niet kunt vergelijken. Je moet Antwerpen vergelijken met Rotterdam en Amsterdam, eventueel met Luik en Charleroi, maar niet met Genk, Kortrijk of Eigenbrakel. Het punt is: Vlaan-deren houdt niet van zijn steden. Er is geen beleid dat steden stimuleert. Een mooi voor-beeld is de weerstand in Brasschaat tegen de komst van de tram. Zij denken dat een tram-verbinding alle miserie en ellende van de stad naar Brasschaat zal brengen. Onzin natuurlijk. Alsof een stad alleen maar kommer en kwel is. Ondertussen vergeten ze dat ze dan zelf veel sneller op de Meir en in de Schuttershofstraat zouden kunnen gaan shoppen zonder hun BMW uit de garage te moeten halen.’

5. hiermee belanden we naadloos bij de volgende vraag: waaraan ergert u zich het meest?‘Aan vuilnis op straat. Deze ochtend nog: ik zet een velo’ke weg aan de standplaats in de Kronenburgstraat en ik zie op een zitbank een lege wijnfles en een plastic bekertje

‘Voor ons is Antwerpen het doel, voor de N-VA enkel het middel. Zij willen Antwer-pen in handen krijgen om van hieruit de federale regering te sabote-ren en het land te splitsen’

1. Hoe voelt u zich op dit moment?‘optimistisch, maar niet naïef.’

2. wie zijn uw helden?‘roger de vlaeminck en juan lozano. en op intel-lectueel en artistiek vlak: mario vargas llosa en paul cézanne. ’

3. lijkt u op uw vader?‘ja, ik denk het wel. ik ben heel principieel, redelijk streng en nogal ongeduldig: bij mij moet het voor-uitgaan.‘

4. wat is uw grootste angst?‘dat mijn kinderen iets zou overkomen. daar pieker ik soms over. ik ben ook heel gevoelig voor dingen die fout lopen met andere kinderen. Het verhaal van die vader die zijn baby in de auto vergeten had, is voor mij een nachtmerrie.’

5. als u iets aan uzelf zou kunnen veranderen wat zou het dan zijn?‘ik zou graag wat vlotter zijn. ik ben niet zo goed in het eerste contact met mensen. dat kan een afstandelijke indruk geven. en ik zou ook graag wat attenter zijn.‘

6. Van wie heeft u het meeste geleerd?‘op intellectueel vlak van professor Herman deleeck. en inzake het aanvoelen van de alledaag-se dingen heb ik veel van mijn moeder geleerd. dat realiseer ik me nu pas met het ouder worden. eigenlijk heb ik van mijn beide ouders veel geleerd.’

7. Hoe ontspant u zich? ‘fietsen. Schilderen. op restaurant gaan; samen eten met vrienden. ik kan mij eigenlijk heel mak-kelijk ontspannen. op vakantie of tijdens een vrij weekend kan ik de knop razendsnel omdraaien.’

8. wat is de beste plek om te wonen?‘Het is fijn om veel van de wereld te zien, maar als je gelukkig bent met je leven gaat er niks boven de plek waar je bent opgegroeid. en ik heb de chance dat ik op die plek woon. toen ik op zoek was naar een woning en ik zag dit pand in de cuylitsstraat was ik meteen verkocht. Het heeft wel nog een jaar geduurd voor we het eens waren over de aankoopprijs.‘


dat we dat de volgende zes jaar efkes zullen realiseren, maar technisch en financieel is het gewoon aartsmoeilijk.’

Groen! scoort er wel mee.‘Dat is juist. Maar ik kan het me als bur-gemeester niet permitteren om de mensen zaken voor te spiegelen die we niet meteen kunnen realiseren. Zoiets kan alleen stap voor stap. Net als Groen! denk ik dat we ten noorden van Berchem-Station - tussen de Borsbeekbrug en de Zurenborgbrug – zouden kunnen beginnen. Maar ga er maar vanuit dat je alleen al voor die 250 meter een paar honderd miljoen euro nodig zal hebben.’

zijn er nog dingen waarin het Antwerps stadsbestuur niet heeft geëxcelleerd? ‘Je kan er niet omheen dat we elk jaar pro-blemen hebben in de kinderopvang en in het basisonderwijs. We lopen daar dus achter op de feiten. We werken hard aan oplossingen - de komende jaren worden er vijftig scholen bijgebouwd -, en uiteindelijk slagen we er ook altijd in te zorgen dat elk kind een klas heeft, maar nogal wat ouders hebben het gevoel dat ze niet vrij kunnen kiezen naar welke school hun kinderen gaan.’

hoe komt dat? demografische evoluties zijn toch perfect te voorspellen?‘Dat is juist, maar minder voor geboortes. Kinderen gaan op hun tweeënhalf jaar naar school. Op het moment dat je als overheid vaststelt dat het aantal geboortes ineens veel sneller stijgt, heb je nog maar weinig tijd om er op in te spelen. Maar tegen dat ze naar het secundair gaan, zijn we tien jaar verder, dan hebben we geen excuus meer.’

ik las dat u zelf ook last hebt gehad om kinderopvang te vinden voor uw zoontje willem Frederik.‘Het is iets wat veel mensen meemaken. Wij hebben Willem Frederik nog tijdens de zwangerschap van mijn vrouw ingeschre-ven bij de stedelijke kinderopvang. Wij hadden drie crèches bij ons in de buurt opgegeven en wij hebben het bericht ge-kregen dat er nergens plaats was en dat we op de wachtlijst kwamen. Willem Frederik is dan naar een privé-crèche gegaan. Maar van alle drie de crèches hebben we in de loop van het jaar bericht gekregen dat er een plaats vrij was gekomen. Dus iedereen raakt wel ergens terecht, maar niet altijd op het moment en op de plaats dat hij of zij wil, en dat is vervelend. Het is een interessante bijkomstigheid van mijn nieuw vaderschap: ik ondervind aan den lijve


‘Het feit dat we er onvoldoende in slagen illegalen effectief uit te wijzen, is een zwak-te in ons migratiebeleid. Heel wat illegalen krijgen van de Dienst Vreemdelingenzaken een eenvoudig bevelschrift om het land te verlaten. Dat is natuurlijk een lachertje. Som-migen verzamelen die briefjes, ik heb zelfs al meegemaakt dat ze als identiteitsbewijs worden gebruikt. ‘Veel hangt ook af van de samenwerking met het land van herkomst. Met Polen gaat het redelijk goed – we hebben nogal wat Polen moeten uitwijzen die onder invloed van alcohol overlast veroorzaakten op het As-tridplein; met Marokko verbetert het, maar Algerije gaat bijvoorbeeld heel moeizaam. Dus beweren veel sans-papiers dat ze uit Algerije komen. Mijn collega’s in Charleroi en Luik kampen met dezelfde problemen. Daarom pleit ik voor gesloten instellingen voor illegale daders. Zij hebben dan tenmin-ste een belang om mee te werken aan hun repatriëring. Want het alternatief is de cel.’

6. laatste thema: wat vindt u dat de burgemeester na de verkiezingen meteen moet doen?(Snel) ‘Een goeie pint drinken. En op be-leidsvlak: het nieuwe schooljaar zal dan net begonnen zijn, en ik denk dat we meteen een stand van zaken moeten opmaken en alles in werking moeten stellen om te vermijden dat we volgend jaar dezelfde capaciteitsproblemen hebben. Dat is het allerbelangrijkste.’ ‘Maar na de verkiezingen zal de burge-meester eerst een ploeg moeten samenstellen die goed kan samenwerken en die de conflic-ten ontmijnt in plaats van vergroot. Dat heb ik in 2006 ook gedaan. Want in de aanloop naar verkiezingen worden de verschillen altijd heel erg uitvergroot en staat men vaak bitsig tegenover elkaar.’

om het samenwerken nadien te verge-makkelijken, worden er in België vaak voorakkoorden gesloten. hebt u al met de andere partijen gesproken over hoe het na 14 oktober verder moet? ‘sp.a en CD&V hebben samen een stadslijst gemaakt waar ook onafhankelijken op staan. Dat is de enige zekerheid. Voor het overige zijn er bij mijn weten geen afspraken gemaakt. En ik hoop dat er ook geen afspraken zijn die ik niet ken, want die zouden dan tegen ons gericht zijn (grijnst). Ik denk dat het deze keer echt niet evident is welke partijen na de verkiezingen de stad zullen besturen. Het kan alle kanten op. Ik vermoed dat de stadslijst ongeveer dezelfde score zal halen als sp.a-Spi-rit in 2006: een goeie 35 procent. Maar wat de andere partijen gaan doen, is moeilijker te

voorspellen. Vooral de situatie op de rech-terflank met Vlaams Belang, N-VA en Open VLD is heel onduidelijk. Ik ben maar van één ding zeker: het zal niet zijn zoals de peilingen voorspellen.’

U was na uw hernia-operatie nog aan uw ziekbed gekluisterd toen het laatste nieuws in mei met veel bombarie een peiling publiceerde waaruit bleek dat 42,9 procent van de Antwerpenaren op Bart de wever zou stemmen en slechts 25,4 procent op u. hoe hard hebt u toen gevloekt?‘Ach, zowat iedereen heeft de afgelopen maanden peilingen laten doen. Die resul-taten waren voor mij dus geen verrassing. Ze geven vooral een nationaal gevoel van onbehagen weer. Meer niet. Naarmate de verkiezingen dichterbij komen, gaan de loka-le factoren veel meer spelen. Dat merk je al in de recentere peilingen. De Antwerpenaren zijn nogal tevreden over hun burgemeester, ook dat leren de enquêtes. Maar de echte kiesstrijd speelt zich pas de laatste drie we-ken af, na het Bal van de Burgemeester.’

hoe bereidt u zich voor op de debatten? opnieuw met rollenspelen zoals bij vori-ge verkiezingen? ‘Jaja. Degene die het debat modereert, ver-deelt de taken: jij speelt Meyrem Almaci, jij Bart De Wever, jij Annemie Turtelboom en jij Filip Dewinter. En vervolgens gooit hij een onderwerp op tafel: hoe ga je de werk-loosheid in Antwerpen oplossen? Of hoe pak je de Oosterweelverbinding en de mobiliteit aan? Boeiend hoor.’

‘Ik ben maar van één ding zeker: de verkiezingsuitslag zal niet zijn zoals de peilingen voor-spellen’

staan. Daar erger ik me aan. Ik heb de fles en het bekertje opgepakt en in het vuilnisbakje wat verderop gekieperd.’

hola, daarvoor kan u tegenwoordig een GAS-boete (gemeentelijk administra-tieve sanctie) krijgen. Glas mag alleen in de glascontainer. Uw buurtagenten lachen daar niet mee: ik ben onlangs nog op de bon geslingerd voor vermeend sluikstorten. ‘Da’s waar. Ik heb me dat pas nadien gereali-seerd. Ik heb dus geluk gehad (lacht). ‘Wat me vooral ergert – niet alleen in Antwerpen, maar overal - is dat mensen het publieke domein niet gaaislagen, zoals mijn ouders zouden zeggen. Ze gaan ervan uit dat iemand achter hun gat alles wel zal opkuisen. De laatste jaren is de stad veel properder geworden, maar we zijn nog lang niet waar we zouden moeten zijn. En als je resultaten boekt, verwachten de mensen nog meer. Dat geldt eveneens voor onze fietspaden. Door mijn hernia-operatie heb ik een hele tijd niet kunnen fietsen. Toen ik enkele weken geleden opnieuw de koersfiets nam, viel mij meteen op dat de kwaliteit van de fietspaden enorm is verbeterd. Maar het gekke is: je ergert je dan nog meer dan voorheen aan de plekken die nog niét in orde zijn.’

U bent desondanks terug in de morsige Brederodebuurt komen wonen?‘Ik vind het een hele fijne wijk, maar ik geef toe: het zou nog fijner zijn als de straten wat properder zouden zijn. Mijn ouders zijn er al-lebei geboren - ze hadden er een beenhouwerij - en ik heb er de eerste twintig jaar van mijn le-ven gewoond. Nadien heb ik dertig jaar op het Kiel gewoond. Vijf jaar geleden ben ik terug-gekeerd naar de Brederodebuurt. Veel traditio-nele winkelstraten – de Brederodestraat, maar ook de Abdijstraat, de Driekoningenstraat, de Statiestraat, de Handelstraat – hebben een transformatie ondergaan. Zowat alle voedings-winkels zijn er eerst weggeconcurreerd door de supermarkten, en sinds enkele jaren is hun plek ingenomen door Marokkaanse of Turkse handelaars. Je kan daar op twee manieren naar kijken. Als mijn ouders bij mij op bezoek komen, vinden zij dat de buurt er enorm op is achteruitgegaan, maar ik zie dat er de voorbije tien jaar juist veel vooruitgang is geboekt. Het is dus een kwestie van perceptie, en van ver-gelijkingspunt. Maar één ding is zeker: het zal nooit meer worden zoals vroeger.’

Ergert u zich ook aan de groeiende in-brakenplaag? U bent er zelf al twee keer het slachtoffer van geworden.

‘Klopt, ik was toen nog geen burgemeester. De eerste keer zijn ze op een nacht langs de achterkant mijn huis binnengedrongen. Toen we wakker werden, sloegen ze op de vlucht. De tweede keer waren we met vakantie en hebben ze de voordeur ingestampt. Dat zou veel moeilijker geweest zijn als we betere sloten hadden gehad. Inbraakbeveiliging is dus heel belangrijk. We hebben daar de afgelopen jaren veel aandacht aan besteed. De politie is overal van bel tot bel gegaan om te adviseren hoe mensen hun woning beter kunnen beveiligen. En bij mensen die niet thuis waren hebben we een preventiepakket in de bus gestoken.’

En toch blijft het aantal woninginbraken stijgen. ‘Als je de evolutie van het aantal misdrij-ven van 2000 tot nu bestudeert, zul je zien dat ze bijna allemaal dalen. Antwerpen is dus onmiskenbaar veiliger geworden. Maar het aantal woninginbraken is de laatste jaren weer beginnen te stijgen, niet in het centrum, maar in de rand. De oorzaak is bekend: rondtrekkende daderbendes. Zij vormen overal in België een probleem. Het is een economische sector waar veel geld mee wordt verdiend. Je kan die criminaliteit verschuiven, maar heel moeilijk uitroeien. Wat we de volgende legislatuur zeker moeten doen, is meer investeren in sporenonder-zoek, en we moeten onze recherche en onze wijkpolitie beter laten samenwerken. Dat is het enige wat helpt: de pakkans vergroten en streng sanctioneren.’ het aantal fietsdiefstallen zit eveneens in de lift. En ook daar kan u over meepra-ten: uw vouwfiets is vorige maand voor

het operagebouw ontvreemd.‘Ik had mijn fiets vastgemaakt met een spi-raalslot, maar allicht niet zorgvuldig genoeg. Ik denk dat ze ‘m er gewoon hebben kunnen uitlichten. Dom van mij. ‘

U had uw fiets ook niet laten graveren, iets wat nochtans warm wordt aanbevo-len door het Antwerps stadsbestuur.‘Inderdaad (lachje). Heel typisch: je denkt altijd dat het jou niet zal overkomen. Gelukkig was het een heel herkenbare fiets en wist ik tamelijk precies hoe laat hij is gestolen. Omdat er in die buurt veel fietsen verdwijnen, was de politie extra waakzaam. Op basis van camerabeelden heeft men iemand kunnen identificeren die met mijn fiets aan het leuren was. Hij is opgepakt en blijkt de dader te zijn. Maar ik heb gehoord dat hij illegaal in ons land verblijft; ik heb dus niet veel hoop dat ik mijn fiets ooit zal terugzien.’

zit de dader nog altijd vast?‘Hij is voor de onderzoeksrechter geleid, meer weet ik niet. Ons systeem waarbij je vrijgela-ten wordt tot je voor de rechter moet verschij-nen is met illegale daders natuurlijk funest. Die wachten hun proces niet af, die poetsen de plaat. Daarom heb ik al een jaar geleden gepleit om illegale daders die op heterdaad worden betrapt - en waarbij er dus geen discussie is over de bewijslast - in een gesloten instelling te plaatsen, in afwachting van hun proces of van hun repatriëring. Ik heb daar in het parlement veel kritiek op gekregen, maar ondertussen staat het wel in het regeerak-koord.’


Uitblazen in Park Spoor NoordRondsnuisteren op de rommelmarkt


louis Tobback kon indertijd het beste Filip dewinter imiteren. ‘En nu wil u zeker weten wie het beste De Wever kan spelen? Ik denk dat ik dat zelf redelijk goed kan. Ik heb het al twee keer gedaan. Het is eigenlijk niet zo moeilijk. De media zijn vrij vroeg over de verkiezingen beginnen te schrijven; je kent dus al veel van de strategie en de retoriek van de andere partijen. De Wever weet dat algemeen erkend wordt dat Antwerpen behoorlijk is bestuurd, maar dat niet alles perfect is. Daarom begint hij altijd met te zeggen wat goed is, en daarna schakelt hij over op wat nog beter zou kun-nen. Ik vind dat geen onverstandige aanpak. ‘

is de wever een prettiger tegenstander dan dewinter?‘Wat bedoelt u met prettig? De Wever is een moeilijkere tegenstander. Hij is heel verstan-dig en retorisch extreem sterk. Hij is crea-tiever in zijn redeneringen en argumentatie. Dewinter is niet creatief. Dewinter is een rechtdoordenker en daardoor extreem voor-spelbaar. In de gemeenteraad weet ik altijd op voorhand wat hij gaat zeggen. Als je snel bent, haal je makkelijk de kaas van zijn brood. Nu zal ik een niveau hoger moeten schakelen.’

wat is het belangrijkste verschil tussen het programma van sp.a en dat van n-vA?‘Het N-VA-programma is heel algemeen. ‘De kracht van verandering’ luidt hun slogan, maar vrijwel niets in hun program-ma wijst op grote trendbreuken. Ze willen duidelijk niemand tegen de borst stuiten. Zoals de broer van Cicero al zei: beloof voor de verkiezingen altijd alles aan iedereen. Ons programma is veel gedetailleerder, realis-tischer, beleidsgerichter. Inhoudelijk is het grootste verschil dat de N-VA vindt dat je voor elke verplaatsing de auto moet kunnen nemen en dat je overal moet kunnen parke-ren. Maar dat is een achterhaald concept. Als het over veiligheid, sociaal beleid en migratie gaat - de moeilijker onderdelen van het ste-delijk beleid - verstopt de N-VA zich achter Di Rupo. Wij focussen op wat we met onze stedelijke bevoegdheden kunnen realiseren, zij benadrukken vooral wat ze niet kunnen doen. Ik vind het federale beleid ook niet perfect, maar als burgemeester mag je je daar niet achter verschuilen. Als burgemeester moet je de problemen oplossen. Wij willen Antwerpen verder ontwikkelen terwijl voor de N-VA deze verkiezingen slechts een fase zijn in een veel groter gevecht: Vlaanderen onafhankelijk krijgen. Voor ons is Antwer-pen het doel, voor hen enkel het middel. Zij

willen Antwerpen in handen krijgen om van hieruit de federale regering te saboteren en het land te splitsen. Pas op: Vlaanderen onaf-hankelijk maken is een legitiem politiek doel, maar ik vind niet dat je Antwerpen daarvoor mag misbruiken. Want alle Antwerpenaren zullen daarvan het slachtoffer worden.’

En wat is het grootste verschil tussen u en de wever? ‘Een jaar geleden kon ik daar nog op antwoorden: het gewicht. Maar dat is dus achterhaald. Ik denk dat het grootste verschil is dat hij een partijvoorzitter is en ik een burgemeester. Hij is een ideoloog, ik ben meer een doener. Hij is een debater, ik ben een bestuurder. Hij is iemand met een heel specifiek gedachtegoed dat hij tot in het extreme verdedigt, desnoods met conflicten. Ik ben meer iemand die mensen verenigt. Dat is ook wat een burgemeester moet doen: mensen niet tegen elkaar opzetten maar laten samenwerken. Een goeie burgemeester mag niet luisteren naar zijn partijvoorzitter: hij moet boven de partijen staan en de belangen van alle inwoners verdedigen.’

de Antwerpse politieke partijen stellen steeds minder voor. het zijn opnieuw kiesverenigingen geworden, om niet te zeggen: duiventillen. ludo van campen-hout, luc Bungeneers en André Gant-man verruilden open vld voor n-vA, Antoinette pecher (ex-liberaal) en Erwin pairon (ex-Groen!) staan op uw Stadslijst, korpschef Eddy Baelemans en Atheneum-directrice karin heremans, die tot het sp.a-kamp werden gerekend, komen op voor open vld. Een kat vindt er haar jongen niet meer in terug. ‘Dat is juist. Er komt veel berekening en carrièreplanning bij kijken. Dat is geen goede evolutie. Maar de tijd van sterke, centraal geleide politieke partijen komt niet meer terug. De hele samenleving is gefrag-menteerder en volatieler geworden. Ook het stemgedrag. Meer en meer burgers zeggen me dat ze niet op partijen stemmen maar op personen. Je moet daar rekening mee houden. Door bijvoorbeeld een professio-neel personeelsbeleid te voeren en heel goed na te denken over rekrutering, lijstvorming en begeleiding. Politieke partijen zijn daar doorgaans niet goed in. Ik heb in 2006 niet degenen met de meeste voorkeurstemmen schepen gemaakt, maar die met ervaring in het leiden van organisaties. De trainer stelt de ploeg op, en hij moet dat doordacht doen.’

Maar met Eddy Baelemans bent u toch

ook een topspeler kwijtgeraakt? ‘Ik vind het heel normaal dat leidinggevenden na verloop van tijd eens iets anders willen doen. Ik kon heel goed met Eddy samenwer-ken, maar ik begrijp perfect dat hij deze kans grijpt. Ik heb daar geen slecht gevoel bij.’

U denk niet: verdorie, ik had hem voor de Stadslijst moeten vragen?‘Nee. Absoluut niet. Ik kan het als burge-meester toch niet maken om het hoofd van de politie te recruteren? Dat is een kwestie van fatsoen. Ik vind overigens dat je vragen kan stellen bij het feit dat een minister van Justitie (Annemie Turtelboom, nvdr.) dat wel doet.‘

Toen u in 2003 in de nasleep van de visa-crisis voor het eerst burgemeester werd, zei u: ‘dit gaat het soberste colle-ge ooit worden’. ‘Heb ik dat gezegd? Dat is lang geleden, hoor.’

Even testen wat ervan gekomen is. Met welke dienstauto rijdt u?‘Een Opel Insigna break. Wij hebben met Opel een raamcontract afgesloten. De schepenen kunnen dus niet meer kiezen: we rijden allemaal met hetzelfde type wagen.’

Beschikt u over een visa-kaart?‘Privé heb ik een betaalkaart, maar noch de burgemeester noch de schepenen beschikken over een kredietkaart van de stad. Iedereen moet zijn uitgaven voorschieten en ze nadien met de nodige bewijzen staven. ‘

Reist u business of economy class?‘Ik vlieg altijd economy, ook vroeger in het bedrijfsleven. Door business of first class te vliegen ben je niet sneller ter plaatse hoor.’

U hebt toch een telefoon van de stad? ‘Ja, maar we hebben de split bill ingevoerd. Iedereen heeft een limiet voor het werk, en boven die limiet betaal je je eigen rekening. ‘Dat klinkt misschien verregaand, maar ik zeg altijd: never waste a good crisis. Iedereen is het inmiddels vergeten, maar in 2003 had je hier een echt fin de regime-sfeertje. Alles leek verloren, niemand wist hoe het verder moest. Op zulke momenten kan je veel veranderen . Onkostennota’s zijn trouwens overal een pro-bleem: in Rotterdam, in het Britse Lagerhuis, bij de VRT. Het is de achilleshiel voor men-sen in een machtspositie: denken dat voor jou andere regels gelden dan voor anderen. Maar dat blijft niet duren. Een gouden regel is: doe nooit iets waarvan je vindt dat het niet in Ga-zet van Antwerpen of op ATV mag uitlekken. Dat maakt het leven veel eenvoudiger.’


‘Een gouden regel is: doe nooit iets waarvan je vindt dat het niet mag uitlekken in Gazet van Antwerpen of op ATV’


Het is niet moeilijk te raden in welk deel van de Pierenbergstraat – een zijstraat van de Abdijstraat in de schaduw van het Beerschot-stadion – de vier Javellekes wonen. Piekfijn onderhouden bloempotten aan de gevel, de stoep spic en span. De properste straat van ’t stad, zeggen de dames zelf.De Javellekes werden geboren toen Opsin-joren zo’n 15 jaar geleden voor het eerst een grote kuis organiseerde in Antwerpen. Buren die de handen in elkaar sloegen om met borstel en blik aan de slag te gaan, kregen een bloembak cadeau van de stad om de straat een beetje op te smukken. Elke burengroep had een naam nodig. ‘Die was snel gevonden: wij kuisten altijd met javel, het werd dus De

Javellekes,’ verduidelijkt Wiske, door de ande-re drie benoemd tot Opperjavel. ‘Niks werkt beter dan javel. De laatste jaren schijnt het niet zo goed voor het milieu te zijn, dus we minderen een beetje. Maar sommige dingen krijgt ge gewoon niet van de stoep zonder javel. En we kunnen ons toch moeilijk ‘De Ecojavellekes’ gaan noemen?’ Wiske, Rufina, Edith en Simonne hielden al een eeuwigheid samen de Pierenbergstraat schoon, lang voor Opsinjoren de Antwerpe-naars weer aan het kuisen kreeg. Rufina: ‘Vroeger poetste iedereen zijn eigen stoep, maar die gewoonte is langzaam uitge-storven. Een overblijfsel van de hete zomer van 1976. Het was zo droog dat de overheid de mensen aanspoorde om niet te veel water te gebruiken. Geen auto’s wassen, alleen nog uw eigen, weet ge wel. Dat is blijven hangen. Mensen poetsten hun straat niet meer, en ze zijn nooit meer herbegonnen. Ook niet toen

de droogte voorbij was. En nu zitten we met de gebakken peren.’ De Javellekes poetsen graag en grondig, maar ze kunnen moeilijk op hun eentje de hele Pierenbergstraat aan kant houden. Laat staan het hele Kiel. Rufina: ‘We wilden de schoonste, de gezellig-ste en de properste straat van Antwerpen zijn. We hoopten dat we een voorbeeld zouden zijn voor andere straten, een olievlekske dat zich over de hele buurt verspreidde. Eigenlijk zou heel ’t stad ons moeten na-apen.’ Maar dat slaat een beetje tegen, vindt Edith. Edith heet eigenlijk Maria, maar iedereen zegt Edith. ‘Waarom? Dat ik het zelf niet weet. Mijn moeder zei altijd: ‘Ieder geitje heet Ma-ria, en gij zijt toch geen geitje.’ Zo werd het Edith. Soit, we proberen de hele straat mee te krijgen. We delen borstels en handvleugeltjes uit, en we tonen de mensen hoe ze de straat proper houden. Want poetsen, écht poetsen, dat moet ge leren. De meeste mensen in

de straat vegen dan wel voor deur, maar ze zwiepen het vuil gewoon in de goot of in het putje. Dat is de bedoeling natuurlijk niet. Een paar dagen geleden ben ik nog met een lading theezakjes bij de buren gaan bellen, allemaal uit het putje gevist. Ze gingen het niet meer doen, ik ben eens benieuwd.’

Geen fluit te zienEdith: ‘We houden ons niet in. Gisteren stond een madam op het punt om een half opgegeten broodje door het raam te kieperen. ‘Dat is niet erg, dat vergaat vanzelf.’ Daar moet ge bij mij niet mee afkomen, met dat soort zever. ‘Als het dan toch vanzelf vergaat, moet ge dat broodje misschien eens een half jaar in uw auto laten liggen. Sommige mensen hebben echt geen manieren.’ ‘Zoals die voetbalsupporters die hier na de match van den Beerschot soms gewoon in onze straat komen plassen.

Hou u vaSt aan uw bretellekeS:

rufina, wiske, Simonne en edith vor-men samen de javellekes. twee zesti-gers, twee zeventigers, vier kielenaars in hart en nieren die hun straat al doen blinken van in de tijd dat javel nog goed was voor het milieu. de javellekes leer-den hun buren poetsen. en feesten.

tekst Jeroen Verelst foto Werner Van Reck

de javellekeS

lees verder op pag 24

Van links naar rechts: Rufina, Wiske, Simonne en Edith

in 2014 beginnen de werken aan het nieuwe operaplein. Ter hoogte van het Operage-bouw zullen de auto’s onder-gronds gaan waardoor een groot plein ontstaat met veel ruimte voor voetgangers en fietsers. Het premetrostation Opera wordt vernieuwd en krijgt een extra verdieping. Ook de premetro-koker onder de Turnhoutsebaan wordt in gebruik genomen. Het

nieuwe Operastation zal zo uit-groeien van alle tramverkeer in de stad en beschikt ook over een parkeergarage voor 370 auto’s. In 2018 moet het Operaplein klaar zijn. Het sluit aan op de nieuwe De Keyserlei, waardoor een autoluwe boulevard van het Centraal Station tot aan de Groenplaats ontstaat. Samen met het Operaplein worden ook de Noorderleien heraangelegd.

opera-plein

• Op de Franklin Roosevelt-plaats verdwijnt een groot deel van de busperrons omdat de bussen in de stad stelselmatig vervangen worden door trams. Zo komt er plaats vrij voor terrassen en extra groen.

• In het voorjaar van 2013 wordt het nieuwe Frans van hombeeckplein in Berchem ingehuldigd. Onder het plein ligt een nieuwe ‘buurtparking’ waar de buurtbewoners tegen een voordelig tarief een abon-nement kunnen nemen.

• Op 1 oktober beginnen de werken aan het havenhuis, de nieuwe hoofdzetel van het Ha-venbedrijf. Bovenop de voorma-lige brandweerkazerne aan de Siberiabrug komt een opval-lende constructie van de Britse toparchitecte Zaha Hadid. De werken duren drie jaar.

• Experts leverden begin juli een studie op naar een mo-gelijke overkapping van de Antwerpse Ring. Ze stellen daarin voor om werk te maken van kortere overkappingen tot 250 meter. In de eerste plaats wordt gedacht aan een overkap-ping tussen de Borsbeekbrug en de Zurenborgbrug in Berchem.

22_patrick


in ’t nieuw

stad2

zaha

had

id a

rchi

tect

s

in 2014 beginnen de werken aan het nieuwe operaplein. Ter hoogte van het Operage-bouw zullen de auto’s onder-gronds gaan waardoor een groot plein ontstaat met veel ruimte voor voetgangers en fietsers. Het premetrostation Opera wordt vernieuwd en krijgt een extra verdieping. Ook de premetro-koker onder de Turnhoutsebaan wordt in gebruik genomen.

Het nieuwe Operastation zal zo uitgroeien tot het knooppunt van alle tramverkeer in de stad en beschikt ook over een parkeer-garage voor 370 auto’s. In 2017 moet het Operaplein klaar zijn. Het sluit aan op de nieuwe De Keyserlei, waardoor een autolu-we boulevard van het Centraal Station tot aan de Groenplaats ontstaat. Ook de Noorderleien worden heraangelegd.

opera-plein

• Op de Franklin Roosevelt-plaats verdwijnt een groot deel van de busperrons omdat de bussen in de stad stelselmatig vervangen worden door trams. Zo komt er plaats vrij voor terrassen en extra groen.

• In het voorjaar van 2013 wordt het nieuwe Frans van hombeeckplein in Berchem ingehuldigd. Onder het plein ligt een nieuwe ‘buurtparking’ waar de buurtbewoners tegen een voordelig tarief een abon-nement kunnen nemen.

• Op 1 oktober beginnen de werken aan het havenhuis, de nieuwe hoofdzetel van het Ha-venbedrijf. Bovenop de voorma-lige brandweerkazerne aan de Siberiabrug komt een opval-lende constructie van de Britse toparchitecte Zaha Hadid. De werken duren drie jaar.

• Experts leverden begin juli een studie op naar een mo-gelijke overkapping van de Antwerpse Ring. Ze stellen daarin voor om werk te maken van kortere overkappingen tot 250 meter. In de eerste plaats wordt gedacht aan een overkap-ping tussen de Borsbeekbrug en de Zurenborgbrug in Berchem.

22_patrick


in ’t nieuw

stad2

zaha

had

id a

rchi

tect

s

man

uel

de s

ola-

mor

ales

man

uel

de s

ola-

mor

ales

stra

mie

n

24_patrick patrick_2524_patrick

succes was ons multicultureel feest. De hele straat vol vlaggen, van alle nationaliteiten die hier wonen, en iedereen maakte een speciali-teit uit zijn eigen land van herkomst. Cous-cous, kebab, frieten, noem maar op. Heel plezant, iedereen deed mee, maar uiteindelijk staat ge dan per familie of per nationaliteit samen voor uw eigen deur. Dat is spijtig.’

Fier gelijk ne gieter‘We durven de mensen hier hun vet al eens geven, en ze zullen ons af en toe wel eens oude zagen vinden. (Zachtjes) Maar ik denk wel dat ze ons appreciëren, hier in de Pieren-bergstraat.’ Wiske, Rufina, Edith en Simonne zijn stuk voor stuk van het type grote mond, peperkoeken hartje.Wiske: ‘Ik geef bijles Nederlands aan een paar kindjes uit de straat. Dat zouden ze toch niet komen vragen als ze niet waarderen wat we doen? Bij het Suikerfeest brengen de buren ons couscous, een stukje vlees, koekjes,… En als ze in de zomer terug naar Turkije of Marokko op familiebezoek gaan, hebben ze vaak een cadeautje voor ons bij. Dat doet echt deugd.’ Maar wat het meest van al deugd deed, was de verkiezing tot de ‘Trots van Vlaanderen’ een paar jaar geleden. ‘Beste team’ van heel Vlaanderen in de verkiezing die VTM organi-seerde voor gewone Vlamingen zoals u en ik. Wiske haalt het plakboek boven, en acht oog-jes beginnen weer te fonkelen. ‘Helmut Lotti is de uitnodiging hier toen persoonlijk komen afgeven. En we mochten in Brussel op hotel, als echte vips. Al die BV’s op de avond zelf waren ongelooflijk vriendelijk. Paul en Pascale Jambers, daar ben ik echt van verschoten. Zo gewoon. Direct op de foto met ons, geen enkel probleem. Nicole en Hugo van ’t zelfde. En hier zie, de handtekening van de burge-meester. Ja, dat deed deugd. Dat maakt u fier. Gelijk ne gieter.’ De Javellekes hebben ook een eigen liedje geschreven, de melodie zal u onmiddellijk te binnen schieten:

‘cheerio cheerioin Antwerpen poetsen we zo

weg met de blikjes en weg met ’t papier

zijn wij Javellekes of zijn wij het nietEn zolang de Javellekes bestaanzal ’t kiel wel nooit ni vergaan

we weten wat lol isAls ’t straat maar niet vol ligt

de rest trekken wij ons niet aan’

‘Die tekst klopt eigenlijk niet, meneer,’ zegt Rufina. ‘Want we trekken het ons wél aan.’

Dat doet ge nu toch niet. We hebben een keer een piswake gehouden: gewoon na de wedstrijd alle vier met een wijntje voor ons deur gaan zitten. Dan durven ze niet meer, hoor. Er was geen wildplasser te bespeuren die avond. (Knipoogt) Geen fluit te zien.’Wiske: ‘Het is een kwestie van opvoeding. Als mijn kleinzoon een papiertje op straat ziet liggen, raapt hij dat op. Maar als de school uit is, zien we de kinderen hun drinkskes en de papiertjes van hun koeken gewoon op de grond smijten. Dat zijn toch elementaire regels die ze op school zouden moeten leren: uw afval in de vuilbak gooien. Wij maken de kinderen hier in de straat één voor één verant-woordelijk voor de properheid. Dan krijgen ze een fluovestje en zijn ze voor één dag baas van de poetsploeg. Dat werkt. Woensdag komen ze nu vaak bellen: of ze alstublieft mee mogen poetsen.’Edith: ‘Ge krijgt nooit iedereen mee, maar beetje bij beetje komen we er wel. Gisteren zag ik Fatima haar stoep poetsen. Met nat.’ Simonne: ‘En Farid heeft ook juist een tuin-slang gekocht.’ De Javellekes zien alles.

Tuttefrut en platte chipsDe Javellekes hebben een pact gesloten. Ze blijven de straat poetsen en ze blijven feesten tot ze écht niet meer kunnen. En dan verhui-zen ze met zijn vieren samen naar het rusthuis naast de deur. Hun mannen moeten maar mee, willen of niet. ‘Dat is toch iets speciaals, dat we het zo lang volhouden. We hebben veel buurtgroepen weten beginnen. Die vallen na verloop van tijd vaak uit mekaar: of ze geven het op, of nieuwe mensen nemen de fakkel over. Zo aaneen hangen zoals wij, dat ziet ge toch niet vaak.’ Af en toe worden ze wel eens moedeloos van het vuil in de Antwerpse straten. Maar De Javellekes zijn kuitenbijters. Edith: ‘De mensen zijn makkelijk onder de indruk. Dan zeg ik: ‘Meneer, ik ben bevoegd om door te geven dat u hier sluikstort.’ Dan zijn ze direct ongerust. Terwijl iederéén be-voegd is om sluikstort door te geven. Gewoon de telefoon oppakken en bellen naar de sluikstortcel.’Wiske: ‘Desnoods bellen we tien keer per dag. Het is hier met ‘die zaag van de Pieren-bergstraat’, zeg ik dan. Ze weten altijd meteen wie ze aan de lijn hebben.’ Rufina (lacht): ‘Vaak bel ik dan toevallig net na Wiske: Zaag nummer twee is er ook. (Ernstig) Maar pas op, we worden altijd geholpen. Ze sturen altijd iemand. Die Witte Tornado’s zijn helden. ’s Morgens ruimen ze alles schoon en ’s namiddags is het weer een

stort. Het is soms dweilen met de kraan open. Letterlijk. Ze doen hun stinkende best, ze verdienen daar veel meer erkenning voor.’ Wiske heeft gezien hoe het anders kan. ‘In Singapore of in Noorwegen moet ge niet pro-beren om iets op de grond te gooien. Oei, oei, oei, dan hebt ge gegarandeerd prijs. Het is de mentaliteit van de mensen. Als de straatvegers de straat schoonmaken en er zijn mensen die nog voor ze hun rug goed en wel gedraaid hebben hun rommel alweer op de grond smijten, dan houdt het op. Het moet van twee richtingen komen.’ Al kan de stad volgens Wiske wel iets doen aan de straatstenen die ze steeds vaker legt. Schoon, dat wel. Maar vuil, dat helaas ook. ‘Vroeger gebruikten ze straatstenen waar ge alles af kreeg. Zelfs tuttefrut. De materialen die ze tegenwoordig vaak gebruiken, bijvoor-beeld in de Abdijstraat, zijn niet meer het-zelfde. Als er iemand op straat een paar chips plattrapt, laat dat vlekken na die er gewoon niet meer af gaan. Zelfs niet met javel.’

kielse rattenIn de loop der jaren hebben de Javellekes hun activiteitengamma serieus uitgebreid. Herfstpoets en Lentepoets blijven uiteraard jaarlijkse hoogtepunten. Daar zijn vier straat-feesten bijgekomen. ‘Halloween, Kerstmis, Valentijn en Pasen’, somt Wiske op. ‘Feesten kunt ge nooit genoeg. Dankzij Opsinjoren hebben heel veel straten en buurten nu een eigen feest. Maar vier keer per jaar, dat zult ge niet rap tegenkomen.’ Halloween en Kerstmis zijn nog aan de beurt, maar Wiske heeft al voorbereidingen getroffen voor Valentijn. Ze duikt in haar kast en toont haar vriendinnen trots een kussen in de vorm van een hart. Het extraatje zit

hem in de kleine rat die aan het hart knabbelt. ‘Een Kielse rat! Gelijk wij.’ De andere Javelle-kes zijn onder de indruk, maar waarschuwen Wiske om het kussen vooral hoog genoeg in een boom te hangen. Edith: ‘Vorig jaar zijn er vijf gepikt. Triestig. Maar liever dat ze mijn werk pikken dan mijn geld, ik ga er geen attaque meer van krijgen. We hebben onze voorzorgen genomen. ‘Gestolen in de Pierenberg-straat’, naaien we nu op de achterkant van elk kussen.’Wiske: ‘We doen ons uiterste best om op de straatfeesten zoveel mogelijk volk bij elkaar te krijgen, maar dat is niet altijd simpel. Soms willen mensen niet komen omdat we alcohol schenken. Maar dat moet toch kunnen: wij ons wijntje of ons pintje, de moslimburen een glaasje thee. Allemaal samen, met respect voor mekaars cultuur. Ons allergrootste

zondER ToETERS En BEllEkES, GEwoon zEEpSop En GEllEkES: dE JAvEllEkES

‘Na een match van den Beerschot heb-ben we hier een piswake gehou-den. Er was geen wildplasser te be-speuren die avond. Geen fluit te zien’

lE noUvEAU JAnSSEnS EST ARRivé: ThEATERMAkER loUiS (16)

‘Beste burgemeester Patrick, ik ben heel veel bezig met toneel. Maar wat ik heel spijtig vind, is dat er geen theatermuseum is in Antwerpen. Daarom stel ik voor om daar eens over na te denken, ik en mijn papa wil-len graag helpen. Groetjes.’ Zijn eerste brief aan de burgemeester schreef Louis Janssens toen hij tien was. Een paar maanden later kreeg de burgemeester opnieuw een mail van zijn naamgenoot: ‘Ik heb met heel veel dank uw brief ontvangen en gelezen. Ik zou graag een eigen vzw opstarten met mijn vriend. Wat zijn hier de regels voor? Ik ken daar niets van!!!! Zou u mij dat kunnen doormailen?’

Deze zomer hielden Janssens & Janssens samen een toespraak bij de opening van De Studio, het kunstencentrum voor jongeren. Ze waren er elkaars opponenten bij de ‘state of the youth’, en Louis schoot met scherp: ‘Wij zijn geen rebellen. Er kunnen geen rebellen zijn in dit paradijs aan de Schelde. Er kunnen geen rebellen zijn omdat alles op één of andere manier zijn plaats heeft in deze stad, in dit paradijs van de stralende AAAAAAA. U biedt ons een overweldigend

geheel aan mogelijkheden en daar wil ik nu mijn pijlen op richten. Zelfs dat kan ik onge-straft en ongecensureerd, beste burgemees-ter, omdat u de beste burgemeester bent en mij in al mijn schoppen en slaan begrijpt. Beste Patrick, u bent de baas van de pom-piers en van de flikken, en het vuurtje van mijn verwende colère is kinderspel voor u. Daarom kan ik u rustig het volgende zeggen: meneer de burgemeester, uw stad zit té goed in elkaar. Skaters hebben parken, hangjonge-ren krijgen voetbalpleintjes, fietsers hebben fietspaden, baby’s krijgen opvang, de scouts hebben wachtlijsten, en mannen-in-hoge-nood hebben nog altijd ‘Villa Tinto’. Met de steun van de Stad Antwerpen!” (…) Deze stad laat alles toe. Meer nog, ze geeft meer dan we eigenlijk willen. Ze pikt een idee op van de straat en hup - maakt het legaal en onschadelijk. En u zet er meteen een paar hulpverleners, marketeers, ambtenaren en toeleiders op. Meneer de burgemeester – u hebt ons in de zak! En daarom smeek ik u - ja zelfs EIS ik: laat ons eruit!’‘Vond Patrick Janssens wat ik zei niet té erg?’ vraagt hij met een dun stemmetje als ik hem nadien tref in café de Zeppos. Louis is een hemelbestormer geworden, maar een met een klein hartje. Van ’t stad wil hij liefst álles en bij voorkeur ook allemaal tegelijk: de grootst mogelijke ondersteuning én de grootst mo-gelijke vrijheid. Zijn eigen theatergezelschap, compagnie DeSnor, heeft hij al. Toneel is nog steeds zijn grote liefde. Hij kan nauwelijks wachten tot hij aan zijn echte opleiding – liefst in Maastricht – en zijn echte leven mag beginnen. Ondertussen kijkt hij geweldig op naar Olympique Dramatique, en is hij starstruck van Bejamin Verdonck, de man die de ganse stad een jaar lang als speelterrein gebruikte. Zo verrukkelijk compromisloos werken, dat wil Louis later ook. Bekend of beroemd worden is niet zijn eerste doel. Hij wil gewoon ‘een mooie mens zijn die mooie dingen maakt’. Hij is goed op weg.

Hij is 16 – zoals 5.095 anderen in antwerpen -, en hij heet janssens, - zoals zovelen. deze zomer had hij zijn eigen theaterfestival, en in Humo werd hij al opgevoerd als ‘jonge leeuw’. maak kennis met het recentste feno-meen van ’t stad.

patrick_25

‘meneer de burgemeeSter – u Hebt onS in de zak!’

ever

t th

iry

istock


Het minste wat je van de Beloys kan zeggen, is dat ze stuk voor stuk een indrukwekkend cv kunnen voorleggen. Yannick, de benja-min van het gezin (‘Mijn exacte leeftijd moet je niet vermelden, dat mag een mysterie blijven’), reist de wereld af als dj Makasi. De voorbije jaren draaide hij in de bekendste clubs van Moskou, Azië, New York, Las Ve-gas en Miami. Hij stond op alle grote dance-festivals in België (Tomorrowland, Laundry Day, Summer Festival, …) en was resident dj in de discotheken Noxx, Carré en Roxy.Tatyana (27) – ‘Tatti’ voor de familie – is een van de rijzende sterren in de Vlaamse media. Na rollen in series als Spring, Spoed, LouisLouise en Zone Stad is ze ondertussen een vast gezicht bij Vlaanderen Vakantieland en in Volt. Oudste dochter Sarah (30) begon als airhostess bij Sabena, schoolde zich na het faillissement om, gaf vijf jaar les in de schoonheidsschool van It Girl Lesley-Ann Poppe ('Een ongelooflijk lieve madam') en is ondertussen training manager bij L’Oréal voor het cosmeticamerk Lancôme. Ze pendelt tussen Brussel, Amsterdam en Parijs en voedt ondertussen met haar echtgenoot Freddy ook nog eens de jongste telg van de Beloy-clan op: de tweejarige Fay. ‘Eén kindje lukt nog, maar

voor een tweede is ons leven op dit moment net iets te hectisch.’ Pater familias Paul Beloy (55) was eind jaren zeventig een van de eerste succesvolle Afrikaanse voetballers in België. Onder-tussen leidt hij de enige musicalschool van België (‘Deborah De Ridder en Lien Van de Kelder zijn onze bekendste oud-leerlingen’), hij werkte als community manager bij zijn oude voetbalclub Beerschot en is verant-woordelijk voor de opvang van anderstalige nieuwkomers in het atheneum van Hoboken.

Als ik het goed begrijp is die succesvolle pedigree eigenlijk begonnen bij je vader, paul?Paul: ‘Klopt, toen ik vijf jaar was, heeft hij mijn zus en mij vanuit Kinshasha meege-nomen naar Leuven, met een studiebeurs geneeskunde. Nadien is hij gaan voortstude-ren in achtereenvolgens Louvain-la-Neuve, Parijs en Genève. Hij studeerde af als hart- en longchirurg, keerde terug naar Kinshasa en is daar beginnen werken op de universi-teitscampus Lovanium. Al vrij snel werd hij lijfarts van Mobutu, maar hij kon zich daar na enkele jaren niet meer mee verzoenen. Hij is zich dan zogezegd gaan bijscholen in Leuven en is in België gebleven.’ ‘Ondertussen waren we 15 jaar later; mijn zus en ik waren in Mechelen grootgebracht door twee superkatholieke dames, en ver-vreemd van onze vader. Op mijn 21ste ben ik getrouwd met een Antwerpse en verhuisd naar Borgerhout. Nadien heb ik eigenlijk niet veel contact meer met mijn vader gehad.’

En sindsdien is Antwerpen de uitvalsba-sis van de Beloys?Sarah: ‘Wij zijn alle drie geboren in het Sint-Vincentiusziekenshuis, maar eigenlijk groeiden we op in Edegem, waar papa en mama een fitnesscentrum hadden. We heb-ben daar ook op de lagere school gezeten, maar vanaf het middelbaar zijn we alle drie naar Antwerpen getrokken. Tatti ging hier naar de kunsthumaniora, Yannick naar het atheneum in Berchem en ik naar het lyceum. Sindsdien speelt ons sociale leven zich volle-dig in ’t stad af. En we zijn hier ook komen wonen.’

‘We hebben heel lang met zijn drieën vlak bij elkaar gewoond: in de Nationalestraat, op het Mechelseplein en in de Welvaartstraat. We spraken dan altijd af op de Marnixplaats om samen iets te eten of te drinken. Als ik ondertussen niet bevallen was van Fay, zou ik daar trouwens nog altijd wonen, lekker dicht bij Tatti en Yannick. Maar met een kindje heb je toch iets meer ruimte nodig, en daarom ben ik onlangs naar Hoboken verhuisd. Mijn man heeft trouwens heel zijn leven in Brussel gewoond, maar hij moest Antwerpen erbij pakken als hij met mij wilde trouwen (lacht).’Tatyana: ‘We hebben allemaal vaak in het buitenland gezeten maar Antwerpen is toch de plek waar we altijd weer met zijn drieën samenkomen en ons thuis voelen.’

Jij hebt twee jaar in hollywood gewoond, Tatyana. waarom ben je eigenlijk terug gekomen?Tatyana: ‘Ik kreeg geen greencard (de ver-plichte arbeidsvergunning voor buitenlanders in de Verenigde Staten, nvdr.), dus moest ik wel. Maar ik heb het mij nooit beklaagd. Hollywood is zo oppervlakkig... En L.A. zo groot dat je er alles met de auto moet doen. In Antwerpen kan je gewoon met de fiets door de stad trekken, je vindt alles wat je no-dig hebt en komt altijd wel iemand tegen die je kent. Het is hier gewoon veel gezelliger. Antwerpen is een stad, maar tegelijkertijd een dorp.’ ‘Het blijft mijn grote droom om ooit mee te spelen in een film. Maar dat het niet ge-lukt is die Hollywood-periode, ervaar ik niet als een mislukking; ik heb de kans gegrepen, veel geleerd, leuke mensen leren kennen en twee jaar Amerika op mijn cv staan. Ik zal in ieder geval niet mijn hele leven blijven zitten met het gevoel Ach, had ik maar…’

Yannick, jij hebt dan weer een tijdje in new York gewoond. Yannick: ‘Yep, en ik heb toch even getwij-feld om daar te blijven. Tot ik besefte dat het Antwerpen zo slecht nog niet is. OK, New York is een wereldstad, maar alles is er ook heel onpersoonlijk. Ik blijf liever in Antwer-pen om van hieruit naar New York te vliegen

'altijd in jezelf geloven. en nooit opgeven,

wat er ook gebeurt'‘oh nee, en nu ook nog de politiek.’ laten we zeggen dat de kinderen van oud-voetballer, leraar, manager en dui-vel-doet-al paul beloy enthousiast noch verrast waren toen ze hoorden dat hun vader weer een nieuwe uitdaging had. “Hij kan nu eenmaal niet stilzitten. maar op zondag gewoon eens rustig de krant lezen, zou toch ook geen kwaad kun-nen?” maak kennis met de centrale as van fc beloy: paul (solide verdediger), Sarah (controlerende middenvelder), tatyana (spelverdeler) en yannick (sco-rende spits).

tekst Dieter Stynen foto’s Filip Van Roe

op zoek naar Het SucceSrecept van de fc beloy

F.C.B

F.C.B

F.C.B

PAUL BELOy

SARAH BELOy

F.C.B

TATyANA BELOy

yANNICK BELOy


dan omgekeerd. Antwerpen is de plek waar ik ben opgegroeid, een leven heb opgebouwd en waar al mijn vrienden en familie wonen. Ik vind het wel aangenaam om te kunnen zeggen: ‘Jongens, ik moet even gaan draaien in NY, maar morgen ben ik terug en kunnen we afspreken.’

Je bent op heel jonge leeftijd beginnen dj’en. heb je eigenlijk je studies afge-maakt?Yannick: ‘Ik ben afgestudeerd aan the school of life. (lacht) Nee, ik heb wel degelijk een diploma: bedrijfsbeheer en PR. Papa heeft me er gelukkig altijd op gewezen hoe belang-rijk het was om mijn studies af te maken. En tegelijkertijd geloofde hij toch genoeg in mijn dj-ambities. Ondertussen is dat dj’en mijn hoofdbezigheid geworden. Maar als het ooit misloopt, heb ik wel een diploma om op terug te vallen.’Sarah: ‘Yannick en ik zijn doeners. Al van kindsbeen was ik aan het meewerken op de evenementen die papa organiseerde. Wij willen vooral bezig zijn.’ Tatyana: ‘Ik ben altijd graag naar school geweest. Maar tegelijkertijd heb ik ook die drang om te werken. Op jonge leeftijd had ik al beslist dat ik op mijn achttiende klaar moest zijn met de middelbare school en dan nog drie jaar zou voortstuderen zodat ik op mijn 21ste al een diploma op zak zou hebben. Ik wou zo snel mogelijk kunnen meedraaien in het acteurswereldje.’

dat voortstuderen deed je aan de gere-nommeerde ‘East 15 Acting School’ in londen. Schrikte het je niet af om op die jonge leeftijd voor drie jaar te verhuizen naar het buitenland?Tatyana: ‘Nee. Alleen papa had het er eigen-lijk moeilijk mee.’Paul: ‘Heel moeilijk. Je kind loslaten, zeker op zo’n jonge leeftijd, is waarschijnlijk voor niemand een pretje. Maar zeker niet voor mij. Ik heb nogal de neiging om zo lang mogelijk alles onder controle te houden. Wat ik ook doe, ik zit graag zelf achter het stuur, ik geef niet graag de teugels uit handen. Bon, ik weet dat dat niet altijd geappreci-eerd wordt in de familie maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar (schaterlach rond de tafel). Ja, jullie kunnen daar wel mee lachen. Maar als ik Yannicks agenda bekijk, kan je me toch

moeilijk kwalijk nemen dat ik af en toe denk: What the fuck?’ Sarah en Tatyana: ‘Papa!’Paul: ‘Ja zeg, ik zal een vreugdedansje doen: Joepie, vannacht om twee uur staat hij in Knokke, om tegen vier uur terug in de Noxx te zijn en dan morgenvroeg zijn laatste set te draaien in Hasselt. Altijd in zijn eentje met de auto van hier naar ginder. Het zou anders zijn als ik daar heel de tijd kon bijzitten, maar dat is natuurlijk onmogelijk. En dat druist dus in tegen mijn natuur. Als wij onderling al eens conflicten hebben, dan gaat het daarover. Wanneer mijn kinderen ergens aan beginnen, wil ik alles mee regelen. Tot ze op een gegeven moment duidelijk maken: papa, nu is het aan ons.’

op die manier hebben ze toch al heel wat bereikt. Ben je trots op je kinderen?Paul: ‘Uiteraard. Heel trots. Vooral op het feit dat ze allemaal hun eigen ding gezocht en gevonden hebben. Ze hebben zich nooit laten tegenhouden door tegenslagen of twijfels. Het zijn mensen die zich overal thuis voelen en zich in alle omstandigheden uit de slag zullen trekken.’Yannick: ‘We weten allemaal nogal goed wat we willen en we gaan daar ook voluit voor.’ Sarah: ‘En zeg vooral niet dat het ons niet zal lukken, want dan is de drive om ons te be-wijzen nog groter. Ik ben ervan overtuigd dat geen van ons uitzonderlijk getalenteerd is. Veel mensen kunnen wat wij kunnen, maar wij zijn gewoon supergemotiveerd. Dat kan ook wel eens vermoeiend zijn, want je moet jezelf wel elke dag opnieuw kunnen opladen.’

wat is het belangrijkste dat je je kinde-ren hebt meegegeven, paul?Paul: ‘Dat ze in zichzelf moeten geloven.’Tatyana: ‘En dat we nooit mogen opgeven, wat er ook gebeurt. Elk leven heeft zijn ups en downs maar je blijft doorgaan. Altijd.’Sarah: ‘Je kan wel eens vallen, maar dan blijf je niet te lang liggen.’Yannick: ‘En als je dan toch valt: leer dan van je fouten.’

zijn jullie een hechte familie?Sarah: ‘Ook al hebben we het allemaal druk, het is bij ons altijd family first. Ik bel Tatti bijvoorbeeld nog elke ochtend om te horen hoe het met haar is. En zo om de twee of

drie dagen krijgen we ook Yannick wel eens te pakken. (lacht) We lachen dan wel met papa, maar wij zijn waarschijnlijk even onge-rust over Yannick als hij.’Tatyana: ‘Onlangs nog kreeg ik midden in de nacht telefoon van Yannick. Ik dacht meteen dat er iets ergs gebeurd was en nam in paniek op. Weet je wat ik te horen kreeg? ‘Zeg zus, weet je nog die ene mop: hoe eindigt die nu ook al weer?’ Onnozel manneke! (iedereen lacht) Onze ouders zijn vrij vroeg gescheiden, we hebben ondertussen een stiefvader in Engeland, en mama is verhuisd naar Frank-rijk, … We hebben een nogal hectische jeugd gekend, maar misschien heeft dat ons net dichter bij elkaar gebracht. Zie je die tattoo op Yannicks arm? ‘Sataya’ staat er: Sarah-Ta-tyana-Yannick, als een soort drie-eenheid. We zijn niet het traditionele gezin dat elke zondagmorgen uitgebreid samen ontbijt met pistoleekes en koffiekoeken maar we probe-ren wel zoveel mogelijk tijd voor elkaar te reserveren.’Yannick: ‘Euh, trouwens... vroeger waren er bij papa toch elke zondag koffiekoeken?’Sarah: ‘Ja, dat is om dieetredenen ge-schrapt.’

in wie van je drie kinderen herken jij je het meest, paul?Sarah: ‘Papa heeft altijd wel een zwak gehad voor Tatti. Ze maken in ieder geval het mees-te ruzie.’ (lacht)Paul (ernstig): ‘Volgens mij lijkt Sarah het meest op mij.’Tatyana en Yannick: ‘Komaan papa, Sarah is keigestructureerd en ordelijk.’Paul: ‘Euh, en ik niet?’Sarah (snel): ‘Ik denk dat we alle drie een perfecte mix van onze beide ouders zijn. En we vragen ons nog altijd af hoe die mensen in godsnaam 10 jaar bij elkaar gebleven zijn, zo verschillend zijn ze. Niet alleen op uiterlijk vlak – mama is blank en blond met blauwe ogen – maar vooral innerlijk: mama woont op een berg in Frankrijk, gelukkig en helemaal zen, terwijl papa in de eerste plaats een carrièrist en een onrustige ziel blijft.’Yannick: ‘Papa wil altijd werken. Als hij niks kan doen, wordt hij ambetant. Hij leeft gewoon op stress. Zondagmiddag eens niks doen en rustig de krant lezen, is er niet bij.’

zelfs toen je nog profvoetballer was, heb jij gestudeerd, lesgegeven en een fit-nesscenter opgericht, paul. vanwaar die gedrevenheid?Paul: ‘Ik heb voetbal altijd een leuk spelletje gevonden maar ik besefte heel goed dat er na die sportcarrière nog een leven kwam. Wel-

‘Het zou toch ideaal zijn als kinderen meteen na de schooluren en op school zelf muziek, sport of dans kunnen volgen? Dat is veel minder gedoe voor de ouders’ — paul —

licht heeft dat ook te maken met de manier waarop ik in het profvoetbal beland ben: heel toevallig. Ik zat in de schoolploeg in Me-chelen en op mijn zestiende namen we deel aan een tornooitje op de terreinen van KV Mechelen. Ik maakte zes goals in één wed-strijd. De mannen van KV Mechelen hadden dat gezien en vroegen me om mee te komen trainen. De club had het financieel moeilijk en moest wel werken met eigen jeugd. Op een gegeven moment kwam er een plaats vrij in de verdediging waardoor ik na amper twee jaar al een plaats kreeg in de eerste ploeg. Niet omdat ik uitzonderlijk goed was: ik was toevallig de man die ze op die plaats nodig hadden èn die ze konden betalen.’ ‘Ik zat toen in mijn laatste jaar sporthuma-niora. Een jaar later werd ik getransfereerd naar Beerschot, maar ik wou dat alleen als ik ondertussen mocht voortstuderen voor leerkracht lichamelijke opvoeding. Als je een vader hebt die zo veel heeft gestudeerd en opgeofferd, is het moeilijk om te zeggen: ‘Ik word voetballer en daarmee klaar.’ Boven-dien hang ik niet graag van iets of iemand af. Ik wil mijn eigen keuzes maken in het leven. En als je maar één ding kunt, ben je gedwon-gen het voor de rest van je dagen te doen.’

was de combinatie profvoetbal-studeren niet zwaar?Paul: ‘Ach nee, als voetballer heb je veel vrije tijd, zeker in die dagen nog. Met een paar goeie afspraken met de school en de club viel dat best te combineren. Ik was trou-wens niet de enige in dat geval bij Beerschot: mijn toenmalige ploegmaat Walter Meeuws combineerde het voetbal zelfs met lesgeven. Donderdag konden wij nooit komen trainen en vrijdag was het rustdag, met als gevolg dat wij ‘contractueel verplicht’ waren om donderdagavond naar de club te bellen: dan kregen we te horen hoe laat we er zaterdag moesten zijn voor de match (lacht). Na twee jaar ben ik afgestudeerd en heb ik nog een tijdje les gegeven terwijl ik bij Beerschot voetbalde. Pas toen ik naar Lierse ging in 1981 ben ik fulltime prof geworden. Maar zelfs toen ben ik met mijn vrouw dat fit-nesscentrum in Edegem begonnen omdat ik vond dat ik tijd te veel had.’wat voor type voetballer was je eigenlijk?Paul: ‘Een robuuste verdediger. Ik stond stevig in mijn schoenen, en ik was vrij snel. Vooral in man-tegen-man-situaties was ik sterk.’Yannick: ‘In goals scoren iets minder. Na die zes goals op dat schooltornooitje heeft hij er in heel zijn carrière nog maar één gemaakt.’ (iedereen lacht)

Paul: ‘Hoe weet jij dat?’Sarah: ‘Allez papa, we hebben dat ons hele leven moeten horen: als verdediger word je betaald om goals tegen te houden, niet om er zelf te maken.’

hebben de kinderen je nog zien spelen?Paul: ‘Hmm, alleen Sarah kan zich daar misschien nog iets van herinneren. Na Lierse heb ik nog een jaartje in Nederland gevoet-bald, bij RKC Waalwijk. Maar omdat we hier nog altijd onze zaak hadden, moest ik dus elke keer op en af naar Nederland. Voor de thuismatchen ging dat nog, maar als we een verre verplaatsing hadden, kwam ik vaak midden in de nacht terug thuis. Sarah moet toen een jaar of vijf geweest zijn, denk ik…’Sarah (plagend): ‘Verjaardagen zijn papa’s zwakke plek. Van welk jaar zijn wij nu weer, papa?’Paul (onverstoorbaar): ‘… en telkens als ik vertrok, zei die klein: ‘Papa, ben je nu wéér weg?’ Op een gegeven moment dacht ik: ‘Waar ben ik mee bezig, ik weet amper nog hoe mijn kinderen eruit zien’. En dus ben ik op mijn 31ste al gestopt met voetballen.’

Je hebt dan vrij snel een succesvolle musicalschool uit de grond gestampt. vanwaar die overstap van voetbal naar musical?Paul: ‘Dat was een pragmatische keuze. We hadden al een aanbod voor volwassenen in het fitnesscentrum, maar waren op zoek naar iets voor kinderen. Dan kijk je eens goed naar de hiaten in ons onderwijssysteem. Kinderen zijn de hele dag bezig met wiskun-de, Frans, Engels, wetenschappen, … maar ze krijgen heel weinig kans om zich creatief te uiten. Mensen zoeken die mogelijkheden dan maar buiten de school. We hebben iets gezocht dat nog niet bestond en kwamen uit bij musical. Toen was dat nog niet zo’n hype in Vlaanderen. Ondertussen is het hot en hebben wij een goed uitgebouwde opleiding.’ ‘Ik moet er misschien niet te hard voor lobby’en want dan kan ik mijn zaak wel opdoeken, maar ik vind dat het onderwijs op dat vlak kansen laat liggen. Waarom plakken we nu niet gewoon een uurtje aan de dagelijkse lessenrooster waarin iedereen een keuzevak volgt? Het zou toch ideaal zijn als kinderen meteen na de schooluren en op school zelf muziek, sport of dans kunnen volgen? Dat is veel minder geregel en gedoe voor de ouders én de kinderen. Maar vooral: op die manier is dat soort hobby’s ook niet meer alleen weggelegd voor mensen met voldoende tijd en geld. Zowel bij Beerschot destijds als nu op het atheneum werk ik met

‘Wij zijn allemaal in Antwerpen geboren, zijn hier naar school gegaan en zijn hier opge-groeid. Waarom zouden wij dan ‘allochtonen’ zijn?’ — tatyana —


jongeren die het maatschappelijk moeilijker hebben. De ouders van die kinderen kunnen of willen zich dat soort hobby’s niet permit-teren. Maar vaak hebben juist díe jongeren er het meeste baat bij.’ ‘Afgelopen jaar heb ik in de opleiding voor anderstalige nieuwkomers op het atheneum voor het eerst muzieklessen gestoken. Fantas-tisch! Jongeren die zich in normale omstan-digheden veel minder goed kunnen uiten en daardoor ook een gebrek aan zelfvertrouwen hebben, lieten zich plots helemaal gaan. Ze bleken geweldig te kunnen zingen of piano spelen. ‘Den onnozelen Achmed’ blijkt dan ineens een ongelooflijke muzikant. En dan moet de rest van klas voor de eerste keer opkijken naar Achmed en hém proberen te volgen in plaats van andersom. Bovendien leert hijzelf ondertussen ook bij, want alle liedjes die ze zingen of spelen, zijn in het Nederlands.’

Muziek als universele taal?Paul (op dreef): ‘Muziek wekt emoties op, en die emoties zijn universeel. Iedereen lacht en iedereen huilt. Akkoord, de concrete uitingen verschillen per cultuur. Afrikaanse muziek klinkt nu eenmaal anders dan Wes-terse, maar wat er achter ligt, is uiteindelijk wel hetzelfde. In plaats van die cultuurver-schillen te zien als een bedreiging, zouden we ze beter bekijken als een aanvulling. Kijk naar de mode, daar wordt gepikt uit alle cul-turen en tradities. De voorbije jaren moesten alle mannen een gekleurde sjaal dragen. In India lopen ze daar al eeuwen mee rond.’ ‘Yannick doet dat ook zo: hij trekt zich niks aan van de traditionele tussenschotten in mu-ziek. Hij mixt alle soorten en het eindresultaat is meer dan de simpele optelsom van die individuele genres. Hij creëert een beat waar-op iedereen zich amuseert. Bij ons op school is het elk jaar discussie over welke muziek er gespeeld mag worden op het schoolfeest. De ene wil absoluut geen Arabische muziek, de andere wil per se Afrikaanse muziek, nog een ander wil rockmuziek, ... Het compromis dat ze dan gewoonlijk bereiken is een halfuurtje van elk. Met als gevolg dat je iedereen min-stens een halfuur aan een stuk irriteert. Dat soort van machtsstrijd is aan mij niet besteed. Ga gewoon op zoek naar elkaars sterke kan-ten, combineer die en maak elkaar zo sterker.’

Ben jij vaak geconfronteerd met discri-minatie of racisme?Paul: ‘Toen ik nog studeerde, kreeg ik les van de bekende sportpsycholoog Jef Brou-wers. Hij heeft me een heel belangrijke levensles meegegeven: ‘Paul, besef één ding heel goed: je bent van vreemde afkomst. Dat betekent in dit land dat je automatisch op een trapje lager vertrekt. Als profvoetballer maak je dat trapje goed, maar zodra je stopt met voetballen is de kans groot dat je weer een trede zakt.’ En dat heb ik inderdaad ervaren. Als voetballer ben ik wel gecon-fronteerd met expliciet racisme op het veld – bananen naar je hoofd, grove beledigingen – maar onder ploegmaats was je tenmin-ste altijd een gelijke en voor de supporters maakte je gewoon deel uit van de ploeg.’ ‘Maar ondertussen zag ik in de discothe-ken wel de bordjes hangen met Interdit aux Nord-Africains. Toen ik een avondje op stap was met een Afrikaanse vriend in Brussel moest hij buiten blijven staan terwijl ik, ‘de voetballer Paul Beloy’, wel binnen mocht. Het spreekt vanzelf dat ik er geen voet heb binnengezet, maar Jef had gelijk: als voet-baller was je gelijkwaardig, maar buiten dat beschermde wereldje ging het er anders aan toe. Zelfs toen ik stopte met voetballen en in het onderwijs en de privéwereld aan de slag ging, heb ik dat gevoeld. Tot ik enkele jaren geleden opnieuw in dienst trad bij Beerschot. En hopla, plotseling steeg het respect weer: ‘Ah ja, dat is den dieje’.’

zijn we als maatschappij toch niet geëvo-lueerd op dat vlak, de laatste decennia?Paul: ‘In vergelijking met het buitenland gaat het hier in Vlaanderen toch erg traag. En voor een bepaalde groep zullen mensen van vreemde afkomst nooit echte Belgen of Vlamingen worden, vrees ik.’Tatyana: ‘Ik vind dat je overdrijft, papa. Jouw zus kon destijds geen appartement huren omdat ze zwart was. Dat heeft tegen mij nog nooit iemand gezegd, hoor.’ Paul: ‘Ja, maar ook jij bent ondertussen bekend bij het grote publiek.’Sarah: ‘Ik toch niet, en ik heb dat ook nooit meegemaakt. Heel veel hangt ook af van de manier waarop je je zelf gedraagt. Er zijn mensen die al blokkeren bij het idee alleen dat ze benadeeld zullen worden.’

Paul: ‘Klopt, en daar kan ik me evengoed kwaad in maken. Voor mij moet iedereen zijn verantwoordelijkheid opnemen. Dat wil bijvoorbeeld ook zeggen: om halftien af-spreken, betekent dat je er om halftien bent. Niet om kwart voor tien. ‘Ja maar, wij komen altijd te laat’… Sorry, met dat soort culturele smoesjes moet je bij mij niet afkomen. Het is net als op een voetbalveld: je maakt op voor-hand afspraken en daar heeft iedereen zich aan te houden. Doe je dat niet, dan moet je ook niet zeuren over de gevolgen. Ik kan me behoorlijk druk maken over Afrikanen die zeggen ‘La Belgique ne fait rien pour nous.’ Je moet wel zelf je leven in handen nemen als je ergens wil geraken. Ik pleit dus absoluut niet voor bepampering, maar toch geloof ik dat we op bepaalde vlakken een andere aan-pak nodig hebben, willen we echt stappen vooruit zetten.’ ‘Vergeet toch ook niet dat jullie alle drie in een internationale en open omgeving werken. Als je morgen als arbeider moet gaan solliciteren bij ‘IJzerwaren Jean-Louis’, zouden de zaken anders liggen, vrees ik.’

voelen jullie je eigenlijk autochtoon of allochtoon?Yannick: ‘Autochtoon, allochtoon… Ik voel mij gewoon Antwerpenaar. Mijn vrienden-kring is heel gemengd: blanken, zwarten, Aziaten, … Als je het geluk hebt om de we-reld te mogen rondreizen, zie je gewoon dat er keiveel verschillende mensen rondlopen, maar dat die op de een of andere manier toch allemaal op elkaar lijken. Kleur maakt voor ons echt niet meer uit.’Tatyana: ‘Inderdaad, en daarom heb ik het ook moeilijk met mensen die zeggen ‘Voor ons ben jij niet gekleurd’. Euh, hallo, ik heb wel een kleur maar so what? Dat maakt me niet anders. Wij zijn allemaal in Antwerpen geboren, zijn hier naar school gegaan en zijn hier opgegroeid. Waarom zouden wij dan ‘allochtonen’ zijn?’

hebben jullie nog iets met Afrika?Tatyana: ‘Mijn vriend heeft met zijn ouders een tijdje in Afrika gewoond. Hij voelt zich volgens mij veel meer Afrikaan dan ik. Yan-nick en ik zijn nog nooit in Afrika geweest.’ Yannick: ‘Mijn dj-naam, Makasi, komt uit het Lingala, een van de dialecten die in Con-go gesproken worden. Ik heb het gewoon gekozen voor zijn betekenis – ‘sterk’ – en omdat het mooi klinkt. Het is ocharme één van de drie woorden Congolees die ik ken. Maar als ik aan het draaien ben, komen er wel geregeld Congolezen naar mij die dan in het Lingala beginnen te praten. En daar sta

‘In de Afrikaanse gemeenschap hoor ik geregeld ‘We vinden geen job’ en in de professionele wereld ‘We vinden geen allochtonen’. Tja, dan moet je misschien eens met elkaar praten’ — paul —

ik dan met mijn mond vol tanden.’ (lacht) Tatyana: ‘Onlangs op auditie vroeg iemand mij ook hoe het was om in Afrika op te groeien. Sorry, geen idee, ik ben even Vlaams als jij.’ Sarah: ‘Van ons drieën ben ik waarschijnlijk nog degene die zich het meest aangetrokken voelt tot de Afrikaanse cultuur en gemeen-schap. Maar net als Tatyana en Yannick ben ik in de eerste plaats gewoon Belg, Vlaming en Antwerpenaar.’

paul, jij hebt onlangs de stap naar de politiek gezet en staat bij de komende verkiezingen op de 11de plaats voor de

Stadspartij. wat hoop je daarmee te bereiken? Paul: ‘Hetzelfde wat ik al mijn hele leven ge-daan heb. Meer uit de mensen halen en hen beter laten samenwerken. In de Afrikaanse gemeenschap hoor ik geregeld ‘We vinden geen job’ en in de professionele wereld ‘We vinden geen allochtonen’. Tja, dan moet je misschien eens met elkaar praten. Ze zijn er wel degelijk hoor, de allochtone kandi-daat-brandweermannen, politieagenten, muzikanten, presentatoren, … Ik werk al ruim vijftien jaar met nieuwkomers en heb er ondertussen al heel wat zien afstuderen. Ik ken Afrikaanse advocaten, managers, docto-

randi en journalisten, maar niemand anders schijnt ze te vinden. Dat heeft niet zozeer met een gebrek aan goeie wil te maken – die is meestal wel aanwezig – als wel met struc-turen. Allochtonen en autochtonen leven nog te veel in gescheiden netwerken. De netwer-ken van allochtonen zijn bovendien weinig gestructureerd, je weet nooit wie er namens wie spreekt. Daar zie ik een functie voor mezelf weggelegd, als bruggenbouwer tussen de verschillende gemeenschappen en hun netwerken. Mijn voordeel is dat ik niet met de ene of andere organisatie verbonden ben en dus onafhankelijk en objectief de belan-gen van de hele gemeenschap kan dienen.’

Paul Verrept Mijn stad

Op een dag maakte ik een stad.Er waren straten en pleinen

en honden en huizen.Mijn beer woonde ook in mijn stad.

Ik wilde een rivier om naar de boten te kijken...

...een fietspad en een zebrapad...

...een brug of een tunnel? Op een dag had ik een stad gemaakt.Ik zei: ‘Ik denk dat het het beste is

als ik de burgemeester ben...’

Dan hou ik donkere wolken tegen. En laat ik alle straten blinken.

De korte en de lange, de rechte en de kromme, de dappere de bange, de slimme en de domme.

De rijke en de arme, de valse en de echte, de kouwe en de warme, de goeie en de slechte...

Iedereen kwam in mijn stad wonen. Iedereen kreeg een huis... tot de huizen op waren.

patrick_35


maS

in ’t nieuw

stad3

34_patrick

• cultuurcentrum de Schel-de in Zandvliet (foto) wordt vernieuwd: de concertzaal maakt plaats voor een moderne theaterzaal. In Ekeren trekt eind 2013 het cultuurcentrum in het gerenoveerde Hof de Bist. Ook in Kasteel Gravenhof in Hoboken komt een volwaar-dig cultuurcentrum.

• De achterbouw van de voor-malige rijkswachtkazerne in Ekeren is in 2011 omgebouwd tot jeugdcentrum. Er wor-den nog twee repetitielokalen gebouwd en de komende jaren wordt het voorgebouw onder handen genomen: daar is plaats voor een knutselatelier, een speelzolder en vergaderruimtes. De tuin wordt een speelterrein.

• In 2009 opende in hoboken een nieuw administratief centrum. Hobokenaars vinden er onder meer de dienst bevol-king terug en kunnen in het nieuwe sociaal infopunt terecht met al hun vragen over kinder-bijslag, seniorenvoorzieningen, sociale woningen, … Bij de bouw werd extra aandacht be-steed aan energiezuinigheid.

• Het oude zwembad de Schinde in Ekeren voldeed niet meer aan de milieunor-men en werd afgebroken. In de plaats kwam in 2009 een volledig nieuw zwembad. Op werkdagen wordt het gebruikt door clubs en scholen, op woensdag en in het weekend staat het open voor het grote publiek.

op de hanzestedenplaats, pal in het midden van de oude havendokken, werd in 2005 een vervallen magazijn gesloopt. In september 2006 vond de eerstesteenlegging van het ‘Muse-um Aan de Stroom’ plaats en in mei 2011 opende het MAS de deuren met een groots feestweekend dat tienduizenden Antwerpenaars naar het Ei-landje lokte. Iets meer dan een jaar na de opening verwelkomde het MAS zijn miljoenste bezoeker. Dat is vier keer meer dan verwacht en maakt van het MAS met grote voorsprong het drukst bezochte museum in België.

En als ge die verandering met uw eigen ogen wilt zien. Dan moet ge den tram pakken. Want als er één plek is waar ge de stad in haar nieuwe gedaante kunt zien, dan is het op den tram. Antwerpen is de laatste jaren letterlijk een wereldstad geworden. Vandaag wonen er in Antwerpen 176 nationaliteiten. Alleen New York en Amsterdam hebben er meer dan wij. En daar moeten we over klappen, vind ik.

Daar moeten we over nadenken. Over hoe wij de komende jaren samen willen leven in deze stad. Daarover, beste lezer, schrijf ik u een brief, terwijl ik onderweg ben met tram 24. Omdat ik hou van de oneindigheid van den tram. Een tram stopt nooit. Die rijdt altijd maar door. Want dat is het schone aan een terminus. Een terminus is zowel het begin als het einde van een rit. Onderweg stap ik af en toe af. (Sommige mensen stappen uit, ik stap het altijd af...) De eerste halte waar ik afstap is de eerste halte nà de laatste halte, de terminus dus. En het is een beetje eigenaardig, maar eigen-lijk klopt mijn formulering niet, want in het geval van tram 24 is de eerste halte eigenlijk de laatste halte. Want ik stap af aan Silsburg-kerkhof.Als ik, nadat ik eventjes op het kerkhof heb rondgelopen, terug wil keren naar tram 24, zie ik naast de monumentale ingang een openstaande garagepoort. En daar, tegen de muur, hangen de stille getuigen van de dood. Steekschuppen. Gewone Schuppen. Rijven en Rieken. Ik kijk ernaar. Denk aan niks. En ga dan terug naar tram 24.

—

Als ik het kerkhof buiten kom zie ik dat ze aan de overkant van de straat serviceflats aan het bouwen zijn. En dat het 'slim gezien is' om hier een serviceflat te kopen (de oneliners en grappen bij deze foto moet ge zelf verzinnen, de mijne zijn geschrapt door de redactie). Er is grote nood aan serviceflats in Antwer-pen. Want de laatste twintig jaar zijn de jonge Belgen massaal de stad ontvlucht, terwijl heel veel oude Belgen hier gebleven zijn.

—

Stadsvlucht noemen ze dat. Iets waar Ant-werpen al sinds de jaren '70 mee te kam-pen heeft. Toch is die stadsvlucht vandaag gekeerd. Sinds vorig jaar wonen er meer dan een 500.000 mensen in de stad. En dat is iets dat niemand had verwacht. Zelfs de slimste planners van de stad hadden niet verwacht dat er zoveel nieuwe mensen naar Antwerpen zouden komen. Die nieuwe mensen zijn meestal jonge mensen. En jonge mensen hebben kinderen. En zo komt het dat de bevolking van Antwerpen jong en oud tegelijk is. Heel veel bomma's en bompa's en heel, héél veel kinderen. En dat is dus de reden waarom het zo moeilijk is

op een zonnige dinsdagochtend stap ik op aan de terminus van tram 24. ik rijd van Silsburg naar het Schoonselhof. van een kerkhof in deurne naar een kerkhof in Hoboken. daartussen ligt de stad. een ontembare Stad. een stad die elke dag verandert. net zoals het leven. elke dag wordt ge één dag ouder. elke dag veran-dert ge. van kind naar puber, van jonge-re naar oudere.

tekst Johan Petit foto’s Johan Petit, Werner Van Reck

24 SilsburgSchoonselhof

reiS rond de wereld in 50 minuten

op STAdSSAFARi MET TRAM

Deu

rne

Sils

burg

Das

sast

raat

F. P

auw

els

Stev

ensl

ei

Wat

erba

an

Mes

tput

teke

Mug

genb

erg

Mor

ckho

ven

Joe

Engl

ish

St

enen

brug

De

Rom

a

Drin

k

Ker

kstr

aat

C

entr

aal S

tatio

n

Fr

ankl

in R

oose

veltp

laat

s

Teni

ers

Stad

spar

k

Nat

iona

le B

ank

Kas

teel

plei

n

Bre

s

Bes

torm

ing

Bro

eder

min

Bru

ssel

St

atio

n A

ntw

erpe

n-Zu

id

Kol

onel

Silv

erto

p

Gen

eraa

l Arm

stro

ng

Kie

lpar

k

Abd

ijstr

aat

Gre

ns K

iel

Zwaa

ntje

s

Aar

tsel

aars

traa

t

Hei

dest

raat

Kar

el M

eyvi

s

Hob

oken

P+

R S

choo

nsel

t

lees verder op pag 36

popo

nci

ni &

loo

ten

s

rada

r ar

chit

ecte

n


om uw kind in te schrijven in de school van uw keuze. Omdat er heel veel kinderen zijn en maar net genoeg plaats voor iedereen.

—

Een paar haltes verder passeer ik mevrouw Leemans. Mevrouw Leemans leent al sinds de jaren '80 geld aan de mensen. Ik zie op de foto dat ze er nog juist even oud uitziet als toen. Vijfenveertig jaar forever. Bloemen verwelken, schepen vergaan, maar mevrouw Leemans blijft eeuwig bestaan. En ik weet niet hoe het komt, maar terwijl ik naar haar kantoor kijk, moet ik aan de armoedecijfers denken waarmee de stad Antwerpen te kampen heeft. Eén op vier van alle kinderen die in Antwerpen worden geboren, komt terecht in kansarmoe-de. Wat doen we daarmee? Tonen we begrip? Of zeggen we: eigen schuld, dikke bult? Wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten?

—

Aan de Stenenbrug zie ik een schotelantenne tegen een gevel hangen. Het is een banaal beeld, maar toch maak ik er een foto van. Schotelantennes zijn voor mij hét symbool

van de veranderende stad. Omdat ze veel meer zijn dan wat ze eigenlijk zijn: een onnozel schotelantenne. Er zijn zelfs mensen die er bang van zijn. Er zijn mensen die het gevoel hebben dat die schotelantennes eigenlijk een soort van navelstrengen zijn. Rechtstreekse verbindingen met het buiten-land die mensen weigeren door te knippen. En dat maakt sommige mensen bang.En ik snap dat ge daar bang van hebt. Dat heb ik ook soms. Want met elke antenne die er bijkomt ziet ge uw stad veranderen en verkleuren. Op slechte dagen hebt ge het gevoel dat uw stad van u vervreemdt. Dat ge ze niet meer herkent. Winkels gaan dicht of veranderen in andere winkels. Buren verhuizen, pleinen worden heraangelegd, een straat wordt enkelrichting. En zo gaat dat maar voort. Maar... wie bang is, krijgt er ook. De enigste manier om van die bang vanaf te geraken, is die nieuwe stad te leren kennen. Die nieuwe winkel binnengaan. Uw nieuwe buren leren kennen. Meegaan. Niet stilstaan. Niet verge-lijken. Dat heeft geen enkele zin. Toen waart ge jong. Nu zijt ge oud. (Al is dat relatief, ik ben er 38, dat is nog niet oud, dat is ook niet jong, maar toch...)

—

Een beetje voorbij de halte aan de Turnhout-sebaan zijn er twee Marokkaanse beenhou-wers. Elk aan een kant van de straat. En bij een van die twee staat er een spit met kiekens voor de deur. En die ken ik, want daar kom ik zelf af en toe. En die kiekens die ruiken ongelooflijk goed. Dat komt omdat dat Marokkaanse kiekens zijn. Nee, dat is niet waar. Dat zijn Belgische kiekens, maar ze smaken Marokkaans, want ze zijn Marok-

kaans gekruid. En dat is lekker. Dat is niet normaal. En dat is dus wat ik bedoel; stapt die beenhouwer binnen en proeft zo'n kieken. Ge krijgt er gratis gebakken petatten bij.

—

Zo fris ziet den tram er soms uit. Zo kleurig. En dat is waar ik vind dat wij voor moeten kie-zen. Wat voor een stad willen wij? Willen wij te-rug naar het Antwerpen van vroeger? Het Ant-werpen waar iedereen hetzelfde schoon vond, dezelfde taal sprak en dezelfde geschiedenis had? Tarara. Hoe hard we het ook zouden willen, die tijd komt nooit meer terug. (Voor hen die niet weten wat tarara wilt zeggen, dwz: 'Vergeet het!' of 'Blaas kak!' of 'Banan!' Ja, soms is het Antwerps een rare taal.)

—

Ondertussen rijden we op de Leien. Rich-ting Brederodestraat. Alwaar café Matador niet meer bestaat. En café Matador, dat zegt jullie misschien niks, maar dat is het café van Raymond Braine. En Raymond Braine was in de jaren '20 de sterspeler van Beerschot. Onder zijn leiding speelden ze 4 keer kam-pioen. Maar toen werd hij door de Belgische

24 SilsburgSchoonselhof

Wer

ner

va

n r

eck

voetbalbond geschorst. Omdat hij een café had. Dat mocht niet van de voetbalbond. En dus trok hij naar Sparta Praag, werd daar 2 keer kampioen. En een paar jaar later, toen hij terug naar Beerschot kwam, speelde hij nog eens 2 keer kampioen. Het hoogtepunt van zijn carrière was zijn selectie als kapitein van de West-Europese ploeg tegen Engeland. Misschien was Braine wel de grootste voetballer die België ooit heeft gehad. En daarom, omdat bijna niemand dat weet, daarom schrijf ik het hier nog eens op.

—

We steken de Singel en de autostrade over. We rijden naar het Kiel. Op den tram is een meisje naast mij komen zitten. Haar moeder zit voor mij. Ze is een jaar of twaalf. Ze komt uit Congo, vertelt haar moeder mij. Als ik haar vraag of ze hier graag woont zegt ze: ja, maar soms is het hier koud. En terwijl ik met haar praat, denk ik: binnen twintig jaar is deze stad even veel van haar als van mij. En ik besef plots dat alles nog veel meer zal veranderen. Dat de stad die ik nu ken, bin-nen tien jaar, weer een andere stad zal zijn. En dat er iets raar aan de hand is. Dat wij, die in deze stad leven, geen gemeenschappe-lijke geschiedenis meer hebben. En dat dat lastig is. Misschien zelfs spijtig is. Maar het is nu zo. Het is niet langer de geschiedenis die ons tot Antwerpenaar maakt. Wat ons bindt, is dat wij allemaal in Antwerpen wonen.

—

Ondertussen rijden we op de Sint-Bernardse-steenweg onder het ‘Nat Dak’ door (het ‘Nat Dak’ is de naam die de Kielenaars gegeven hebben aan een soort van monumentale luifel aan de tramhalte aan de Abijdstraat. Het is

een soort van dak, maar dan wel één waaron der ge nat wordt als het regent). Het Congolese meisje vertelt mij dat ze op school een liedje heeft geleerd over een koffer die in Madrid, Parijs en Berlijn ligt. Als ze het zingt, herken ik het. Het is een liedje van Boudewijn de Groot. Ik kan niet anders dan glimlachen. Een Congolees meisje zingt een Nederlands liedje op een Antwerpse tram.Ik denk bij mezelf: dat moeten we doen. We moeten op zoek naar een nieuwe toekomst. We moeten die nieuwe Sinjoor een gezicht geven. Want dat is iets heel zot. We weten niet meer hoe die nieuwe Sinjoor eruitziet. De Sinjoor van vroeger, die kennen we nog. Dat is een soort van 45-jarige plat-Antwerps-spre-kende dokwerker. Maar tegenwoordig woont die in Schilde of in Wommelgem. Zwijn-drecht, Burcht, Hove. Boechout. En die zien de Sinjoren van vandaag niet altijd even graag komen. (Denk maar aan den tram. Die van Brasschaat die willen niet dat den tram van Antwerpen tot bij hun komt. Niet omdat die niet met den tram naar Antwerpen willen komen, maar wel omdat ze niet willen dat wij met den tram naar hun komen.)

✱

‘Ik ben een Antwerpenaar. Een echte. Want een echte Antwerpenaar is geen Belg meer. Maar is gemengd met vanalles anders. Antwerpen is een wereldstad en is van iedereen. Stel, ik loop langs met de schop. Loop maar eens door Antwerpen en schep op wie je tegenkomt. Op het einde van de rit kijk je naar je schop, en wie ligt er allemaal in? Een Afghaan, een Pakistaan, een Nigeriaan, een Belg,... Dát is de Antwerpenaar. Als België voetbalt tegen Nigeria en wint, ben ik Belg. En als Nigeria wint, ben ik een Nigeriaan! (lacht).’

Benedict Mayuku, Nigeriaans Antwerpenaar

Ik wil maar zeggen: we kunnen niet terug naar vroeger. Het verleden is gelijk een ei dat ge breekt, daar kunt ge niet terug opternief een ei van maken. Ge kunt er een omelet van maken, of een paardenoog, maar niet terug een ei. Zo gaan de dingen. Als een ei uit een kieken haar gat komt, kunt ge dat er niet terug insteken.

—

En terwijl ik aan een nieuwe toekomst lig te denken, stapt het meisje en haar moeder af. Ik zwaai hen na en rijd verder. Ik ga naar het Schoonselhof.

—

Als ik het Schoonselhof binnenloop is het eerste wat ik tegen kom een wachthuisje. Zelf noemt het huisje zich wachtplaats, want boven de deuren staat er in een prachtig lettertype: Wachtplaats. Maar ik vind dat het een huisje is. En dus noem ik het: Wachthuisje. Hier kun je dus wach-ten. Op wie? Op wat? Ik weet het niet. En eigenlijk wil ik het ook niet weten. Deze dag is te vrolijk om over zoiets na te denken. Ik wandel nog wat rond. En rijd dan terug naar huis.

‘Het verleden is gelijk een ei dat ge breekt, daar kunt ge niet opternief een ei van maken. Ge kunt er een omelet van maken, of een paardenoog, maar ge kunt dat ei niet terug in het gat van het kieken steken’

Wer

ner

va

n r

eck


1.

Sinds 2007 werd er in Antwerpen 57,5 km fietspad nieuw aangelegd en werd 43 km fietspad vernieuwd. hoeveel kilome-ter fietspad is er in totaal in Antwerpen?

255 km 940 km 610 km 100,5 km

2.

20.000 mensen volgden op 17 mei 2009 de geboorte van kai-Mook, de eerste Aziati-sche olifant die in België geboren wordt, in de Antwerpse zoo. inmiddels is de oli-fant verhuisd naar het dierenpark planc-kendael. wat betekent kai-Mook eigenlijk?

Parel Kleintje Grijs Heel mooi

3.

in 2011 verschenen de eerste velo’s - de rode verhuurfietsen – in de Antwerpse straten. Momenteel hebben er al 20.000 mensen een abonnement op het gebruik van de 1000 beschikbare fietsen. zon-dag 20 augustus 2011, de slotdag van de Bollekesfeesten, was een topdag voor velo. hoeveel ritten werden er die dag afgelegd ?

1.225 5.335 7.115 20.000

4.

in de nacht van 15 op 16 augustus 1942 werden 800 Antwerpse Joden opgespoord en naar Auschwitz gedeporteerd. in

2007 bood patrick Janssens namens het stadsbestuur zijn excuses aan voor de rol die de Antwerpse autoriteiten in de Tweede wereldoorlog hadden gespeeld in de Jodenvervolging, en op 15 augus-tus, 70 jaar na de razzia, werd op het stadhuis een gedenkplaat onthuld. wie noemde de excuses van de burgemeester indertijd ‘gratuit’?

Filip Dewinter Bart De Wever André Gantman Jean-Pierre Van Rossem

5.

Grote verrassing in de vernieuwde uitgave van de Belgische versie van Monopoly: de Brusselse nieuwstraat is niet langer de duurste winkelstraat op het spelbord. dat besliste het publiek na een wedstrijd die de spelproducent uitschreef. welke Antwerpse winkel-straat verdringt de nieuwstraat op het spelbord?

de Meir de Schuttershofstraat de Huidevettersstraat de Brederodestraat

6.

de Turkse Mehmet Akif-moskee in de Antwerpse dendermondestraat wordt verbouwd tot een modern cultureel cen-trum met gebedshuis. de financiering gebeurt door de Turkse gemeenschap in Antwerpen. het moskeebestuur wil dat het centrum, dat eind 2013 zijn deuren opent, een ontmoetingsplek wordt voor iedereen, moslim en niet-moslim.welk Antwerps architectenbureau te-kende voor het ontwerp ?

A-Architecten B-Architecten C-Architecten D-architecten

7.

Bart de wever heeft speciaal voor 14 oktober een nieuw driedelig kostuum laten maken. Bij wie heeft hij zijn pak gekocht?

Dries Van Noten John Galliano De kringloopwinkel Guy-David Lambrechts

de SlimSte Sinj oren QuiZkoMT U MiSSchiEn in AAnMERkinG oM BURGEMEESTER TE woRdEn?

8.

Alle onderzoeken wijzen uit dat vuil op straat als erg storend wordt ervaren. Als de Antwerpenaar sluikstort ziet liggen kan hij dat telefonisch, online of via een mobiele app melden bij de sluikstort-cel. hoeveel van het gemelde sluikstort wordt binnen de 24 uur opgeruimd?

De sluikstortcel ruimt 90 % van het gemelde sluikstort op binnen de 24 uur. Binnen de 48 uur na melding wordt al het gemelde sluikstort opgeruimd.

De sluikstortcel ruimt 100% van het gemelde sluikstort op binnen de 24 uur.

De sluikstortcel ruimt 50% van het ge-melde sluikstort op binnen de 24 uur. De andere 50% wordt binnen de 48 uur na melding opgeruimd.

0 procent en 48 uur later ligt er nog meer sluikstort

9.

op 11 mei 2006 vermoordde hans van Themsche twee Antwerpenaars. voordat van Themsche de twee doodschoot, had hij ook al een Antwerpse vrouw ver-wond. dankzij het alert en koelbloedig optreden van een agent werd voorkomen dat er nog meer slachtoffers vielen. hoe heette die agent?

Marc Van Peel Marcel Van Peel Michael Van Peel Corneel Van Peel

10.

de oosterweelverbinding is het project voor het sluiten van de Antwerpse Ring. het voorstel van de Beheersmaatschap-pij Antwerpen Mobiel (BAM), een dub-beldeksbrug ook wel de lange wapper genoemd, was erg omstreden en werd weggestemd in een volksraadpleging. Met welke uitspraak haalde burge-

meester patrick Janssens toentertijd de krantenkoppen?

The show must go on Let the beast go Walk and don’t look back It’s a bridge too far

11.

voormalig vld-, nu n-vA-schepen ludo van campenhout keerde begin 2012 terug uit een ontwenningskliniek. 'psychologen raadden me aan om mentaal en fysiek ver weg te zijn van de thuisbasis. Mijn vrouw was mee, al heb ik haar niet vaak gezien. Belangrijk is ook dat je geholpen wordt in je eigen taal.’ verklaarde hij aan de media. waar ging van campenhout afkicken ?

in Aruba in Zuid-Afrika in Curaçao in Den Bengel

12.

de zogeheten 'visa-affaire' domineer-de in 2003 het nieuws. het voltallige schepencollege nam ontslag en patrick Janssens legde in opvolging van leo-na detiège op 10 juli 2003 de eed af als nieuwe burgemeester. welke job gaf hij in de zomer van 2003 op om voltijds aan de slag te gaan in Antwerpen?

Partijvoorzitter Senator Directeur van een reclamebureau Geen, hij was werkloos

13.

hoe lang moet u gemiddeld wachten aan een Antwerps stadsloket?

1 minuut 6 minuten 16 minuten 36 minuten

14.

ze is lui, vadsig, wispelturig en zwartha-rig. En lijkt dus niet op haar baasje. Maak kennis met de kat van schepen voor dierenwelzijn luc Bungeneers, een zwerfkat die haar nomadenbestaan opgaf voor een vaste stek in het stadhuis. hoe heet de stadhuiskat?

Lange Wapper Brabo Wiske Bartje

15.

in 2007 schafte het stadsbestuur - niet zonder slag of stoot - een verworvenheid van het stadspersoneel af die sinds 1971 niet meer ter discussie had gestaan. wat schafte het stadsbestuur af?

De maaltijdcheques Het vakantiegeld De betaalde lunchpauze De gratis cursus ABN

16.

in 2009 werd de bomenteller geïnstal-leerd. het is een meetinstrument dat over het hele Antwerpse grondgebied registreert hoeveel bomen er geveld zijn en hoeveel er opnieuw geplant worden. het totaal aan gevelde bomen van 2009 tot maart 2012 bedraagt 2.291. hoeveel nieuwe bomen werden er in diezelfde periode bijgeplant?

6.117 741 2.611 1.567

1.c 2.a 3.b 4.b 5.a 6.b 7.d 8.a 9.b 10.c 11.c 12.a 13.c 14.b 15.c 16.a Juiste antwoorden

u krijgt 10 punten per goed antwoord160 punten: nee patrick, jij mag niet meedoen90- 150 punten: proficiat40-80 punten: alles kan beter0-30 punten: you are from barcelona

40_patrick

‘de mooiste parking ter wereld’ worden de Scheldekaaien wel eens genoemd. De komen-de 15 jaar ondergaat de volledige strook van 7 kilometer tussen de Droogdokken en Petrole-um Zuid daarom een grondige metamorfose. De kaaien worden één lange wandelboulevard met pleinen, parken en terrassen. In juni zijn de eerste werken begonnen: ter hoogte van Sint-Andries wordt de historische kaaimuur versterkt. In 2014 starten daar ook de werken aan het openbaar domein. Vanaf dat moment worden de nieuwe Scheldekaaien echt zichtbaar.


ScHelde-kaaien

stud

io a

ssoc

iato

sec

chi-v

igan

òva

n b

elle

& m

edin

a vo

gt

in ’t nieuwstad4

• In 2007 opende in het Boe-kenbergpark in Deurne de grootste ecologische zwem-vijver van Europa. Het water in de zwemvijver wordt er gezuiverd door planten. Er zit dus geen chloor in het water, wat het zwemmen veel aange-namer maakt. De toegang tot Boekenberg is

• In 2011 opende in Berchem het avontuurlijke speelterrein ‘het prieel’. Naast verschil-lende speeltuigen, vind je er onder meer een BMX-parcours en een voetbalveld. De afgelo-pen zes jaar kwamen er in heel Antwerpen 25 speelterreinen bij. In totaal zijn er nu bijna 200 speeltuinen in de stad.

• Het district Berendrecht- Zandvliet-Lillo beschikte lange tijd niet over een sporthal. Sinds maart 2011 kunnen de inwoners echter terecht in de polder. Bij die nieuwe sporthal worden ook een speeltuin en nieuwe tennisterreinen aange-legd.

• Tussen de Schelde, het nieu-we gerechtsgebouw en de Ring beginnen in 2015 de werken aan de woonwijk nieuw zuid. Op het terrein van 70 ha (140 voetbalvelden) komen 1.000 woningen, scholen, winkels en sportfaciliteiten. De Konijnen-wei wordt een speelpark en er komt een nieuw buurtpark.


SERGio hERMAn koMT nAAR AnTwERpEn. In 2013 opent hij op de site van het Militair Hospitaal zijn nieuwe restaurant La Chapelle - www.lachapelleantwerp.com

cheesecake137,5 g platte kaas • 62,5 g yoghurt • 1/2 vanillestok • 57,5 g suiker • 15 g water • 1,5 blaadje gelatine • 30 g eigeel • 195 g opgeklopte room

Sorbet citroen/basilicum350 g water • 200 g citroensap • 150 g suiker • 100 g atomize • 1 grote bos basilicum

overige ingrediënten

20x klaverzuring • 20x eetbare biologische

bloemen • 50 g gedroogde frambozen stukjes

cheesecake-mousse:• eidooiers luchtig opslaan• suiker en water koken tot 118 °C• dit toevoegen aan de opgeklopte eierdooier op

lage stand in de Kitchenaid• voorgeweekte gelatine toevoegen• eier/suiker-mengsel nu op hogere stand

doorkloppen• platte kaas, yoghurt en vanille mengen• de ruban van eieren en suiker onder de platte

kaas/yoghurt massa spatelen• de opgeklopte room er onder mengen• verfrissen met citroensap

Basilicumsorbet:Meng water, citroensap, suiker en atomize. Snijd de basilicum fijn en voeg toe. Verwarm de massa (maak lauwwarm) en zorg dat de suiker is opgelost. Dek de massa af met plastic folie. Laat 1 nacht marineren. Zeef de massa en draai hier sorbet van in een ijsmachine of Pacojet. Spuit de sorbet in mallen van peace-handjes. Plaats ze in een shockvriezer gedurende 1 uur. Haal de hand-jes uit de mal en plaats ze terug in de vriezer

Afwerking:Spuit strakke rechte streepjes cheesecake- mousse onder elkaar. Plaats er de klaverzuring en de bloementjes op. Bestrooi met frambozenstuk-jes en plaats er de handjes tussen.

SE

RG

io

kookT vooR pAT

Ric

kHet verhaal is bekend: de reus druon antigoon hakte de handen af van de schippers die geen tol wilden betalen, tot Silvius brabo hem doodde en zijn hand in de Schelde wierp.Speciaal voor patrick maakt Sergio Herman een hedendaagse versie van het beroem-de antwerpse handje, het dessertkoekje dat in 1934 voor het eerst werd gebakken.proef in primeur:

antwerpSe love & peace HandS

Foto tony le duc

‘jij Speelt graag SlecHteriken, zeker?’42_patrick

eXcluSief

patrick_43

patrick janSSenS interviewt 'bart de wever' (aliaS bert coenen, aliaS peter van den begin)

‘Natuurlijk mag je mij interviewen, maar al-leen als jij belooft om dan ook eens naar ‘Deb-by & Nancy’ te komen.’ Het politieke mar-chanderen heeft Peter Van den Begin alvast onder de knie sinds hij in de tv-serie ‘Deadline 14/10’ Bert Coenen speelt, Vlaams-nationa-listisch oppositieleider in Antwerpen en de belangrijkste uitdager van de burgemeester bij de nakende verkiezingen. Koen De Graeve speelt in diezelfde reeks de rol van zittend burgemeester Peter Van Laer, inclusief t-shirt en een verleden in de communicatiewereld. ‘Koen en ik hebben in het begin geprobeerd om niet te nadrukkelijk de link naar jou en Bart De Wever te leggen, maar toegegeven, de parallellen zijn wel erg groot.’

pJ: in de reeks zien we koen en jou tussen pot en pint onderhandelen om tot een voorakkoord te komen. Geloven jullie echt dat het er in werkelijkheid zo aan toe gaat?PvdB: ‘Euh, geen idee…. Vertel jij het maar. Ik kan me voorstellen dat politici onderling wel eens dat soort gesprekken voeren. Zon-der dat de bevolking daar iets van te weten komt. Niet dan?’

pJ: veel minder dan gedacht wordt. Maar als ik het goed begrijp, heb jij het

met koen wél op een akkoordje gegooid over wie burgemeester mocht worden?PvdB: ‘Klopt, het lag al lang vast dat Koen zou meespelen. Ik ben pas iets later bij de productie gekomen en heb Koen gewoon gevraagd welke rol hij het liefst wou. Mij maakte dat niet zo veel uit.’

pJ: Jij speelt graag slechteriken?PvdB (lacht): ‘Dat zijn jouw woorden. Maar uiteindelijk vond ik die rol van Bert Coenen wel het spannendst.’

pJ: vond je het een moeilijke rol om te spelen? PvdB: ‘Laten we zeggen dat het risico toch groter was dan anders. Wanneer ik een rol aangeboden krijg, stel ik mezelf één cruciale vraag: zal ik dat personage op een geloof-waardige manier kunnen neerzetten? De kijker moet het ‘dat is hem’-gevoel krijgen. En dat was in dit geval allesbehalve evident. De mensen hadden op voorhand immers al een heel duidelijk beeld van mijn personage. Het is dan kwestie om die rol toch op een zo persoonlijk mogelijke manier in te vullen. Daarom hebben Koen en ik er ook bewust voor gekozen jou en Bart De Wever niet te imiteren. We hebben geen uiterlijke kenmer-ken gekopieerd. We zijn niet gaan zoeken: hoe wandelen ze, hoe spreken ze, hebben ze bepaalde tics…’

pJ: Toch is er een scène waar jullie naar mijn aanvoelen heel goed de tics van de gemeenteraadsleden hebben gekopieerd. dat kwam heel natuurlijk over.PvdB: ‘Ja, maar dan gaat het toch vooral over de omkadering. Dat probeer je altijd zo goed mogelijk te benaderen. Daarom heb ik ook een gemeenteraad bijgewoond.’

pJ: ik heb je op die gemeenteraad zien staan. Een hele avond lang trouwens. Samen met mij moet jij zowat de enige geweest zijn. de meeste gemeente-raadsleden lopen tijdens zo’n gemeen-teraadszitting immers geregeld binnen en buiten. Alleen de burgemeester moet altijd aanwezig zijn.PvdB: ‘Ja, dat viel mij ook op. Ik had dat eerder bij ‘Villa Politica’ al wel gezien, maar ik blijf het bizar vinden dat het daar zo’n va et vient is. Iedereen is met zijn iPad bezig terwijl er een paar meter verderop iemand in alle ernst een punt probeert te maken. En die andere raadsleden doen dan wel alsof ze

luisteren, maar als je aan het praten bent, ervaar je dat volgens mij toch anders. Ik zou het als politieker alleszins niet kunnen verdragen.’

pJ: weet je hoe het komt dat er op zo’n gemeenteraad niet echt geluisterd of gedebatteerd wordt?PvdB: ‘Omdat alles op voorhand al op de afzonderlijke gemeenteraadscommissies behandeld is, vermoed ik? Eigenlijk ligt die hele agenda van een gemeenteraad toch op voorhand vast? Iedereen weet wat de andere gaat zeggen. Ik had het gevoel dat daar voor-al veel gespééld werd.’

pJ: klopt, maar dat zou jou toch juist moeten liggen?PvdB: ‘Ja, als het publiek aan mijn lippen hangt. Maar als er niemand hoort wat ik zeg, zou ik me echt boos maken. Of het nu over grote of kleine problemen gaat, als ik iets ver-tel, verwacht ik dat de mensen aandachtig zijn en luisteren. Typische acteursreflex wellicht.’

pJ: ik denk dat je je vergist van publiek. de echte onderhandelingen en discussies tussen de raadsleden zijn op dat moment al achter de rug. in de gemeenteraad probeer je niet meer om je tegenstanders te overtuigen maar wel de journalisten. daarom gedragen politici zich ook zo anders als er een camera in de zaal is dan wanneer er geen camera is. voor mij persoonlijk zat er in die aflevering met de gemeenteraad trouwens een confron-terende scène. op een gegeven moment reageert koen als burgemeester van laer heel verveeld en cynisch op een nochtans oprechte vraag van een vlaams Belanger. kom ik echt zo over?PvdB: ‘Dat zou ik niet te persoonlijk opvat-ten. In tegenstelling tot mij was Koen er niet bij op die gemeenteraad. Hij kan die scène dus niet op jou gebaseerd hebben. Dat moet een eigen interpretatie geweest zijn (lacht).’

pJ: Een van de knapste scènes uit de hele serie vind ik die waarin jij je voor de gemeenteraad moet verdedigen voor enkele compromitterende jeugdfoto’s. de retoriek die Bert coenen daarbij hanteert is ongemeen sterk. vergelijk-baar met hoe Bart de wever het zelf zou aanpakken: aangevallen worden maar er toch sterker uitkomen. hoe groot is jouw eigen inbreng in dat soort scènes?

wat voorafging:- 'en als je nu gewoon eens zelf bart de wever interviewt, patrick?'- 'betaal ik jullie nu echt voor dat soort onzin?'- 'geef toe: ’t is toch een straf idee?'- 'Straffe ideeën zijn niet noodzakelijk goeie ideeën. blijven nadenken, jongens.'- 'liesbeth Ho…'- 'nope.'- 'kunnen we niks doen met die nieuwe serie die zogezegd niet maar toch ook wel op de antwerpse verkiezingen gebaseerd is?'- 'dat is het: peter van den begin! ik moet hier verdomme álles zelf doen.'

tekst Patrick Janssens foto’s Evert Thiry


PvdB: ‘Ik ben blij dat je net die scène aanhaalt. Dat was voor mij ook het moment waar ik het meest naar uitkeek, net omdat het een echte acteursscène is: een intense monoloog van drie bladzijden. Die speech was gelukkig al erg goed geschreven op het moment dat ik hem kreeg. Ik heb hem de avond voor de opname alleen even overge-schreven op papier, alsof ik hem zelf gemaakt had. Ik had gezien dat de meeste politici zo’n voorbereiding bij zich hebben. En omdat de tekst zo goed was opgebouwd, neem je hem als acteur ook heel snel op. Daarna is het gewoon een kwestie van het momentum te grijpen. Op zo’n draaidag hangt er best veel spanning in de lucht: je zit in het stadhuis, met een heleboel figuranten en een uitge-breide crew. Dat zijn de momenten waarop je als acteur door de mand kan vallen.’

pJ: hoeveel takes heb je nodig om zo’n scène in te blikken?PvdB: ‘We hebben dat een twaalftal keer gespeeld. Het klinkt misschien raar, maar je moet altijd eerst even warm lopen en aanvoelen waar de camera’s juist staan … en dan plots, uit het niets, komt er een moment waarop je denkt: dit wordt het! Dan is het alle ogen op Kwatta. Dat zijn de momenten waar ik op kick als acteur: het personage vat-ten, de tekst overstijgen en die woorden pre-cies de juiste naturel meegeven. Tegelijkertijd zijn dat ook de moeilijkste scènes. Als je je heel even verspreekt, moet de hele machine-rie opnieuw vanaf het begin opstarten.’

pJ: Je hebt in je carrière ook vaak op het toneel gestaan. in vergelijking met tv moet daar alles vanaf de eerste keer juist zitten. dat lijkt me nog stresserender.PvdB: ‘Ja, maar daar tegenover staat dan weer de gedachte dat je het tijdens de volgende voorstelling opnieuw én beter kan doen. Bij tv kom je wel eens thuis ’s avonds en denk je: ‘Dat had ik toch beter nog eens zo geprobeerd’. Maar zodra de scène inge-blikt is, moet je ze loslaten. Het nu-moment is veel groter bij tv.’

pJ: dat herken ik: na een debat of inter-view in je bed liggen en denken ‘verdo-rie, ik had dàt nog moeten zeggen.’ Maar de kans is voorbij natuurlijk.PvdB: ‘Klopt, en je hebt uiteindelijk niks aan al dat piekeren. Je kunt eruit leren en zeggen dat het je nooit meer gaat overkomen. Maar uiteindelijk heeft het veel met vertrou-wen te maken. Dat zal bij jullie toch ook zo

zijn? Als je je goed in je vel voelt, weet wat je te zeggen hebt en het vertrouwen geniet van je entourage, dan creëer je vanzelf de omstandigheden om optimaal te presteren.’

pJ: waar ik het in jouw geval moeilijk mee zou hebben, is wekenlang elke avond hetzelfde doen. Ben je zo’n thea-tervoorstelling na verloop van tijd niet beu gespeeld?PvdB: ‘Ik heb het in ieder geval nog nooit als sleur ervaren. Twee jaar geleden heb ik 110 keer Fagin gespeeld in de musical ‘Oli-ver Twist’, maar ik vond dat zalig. Het aan-zwellen van die bombastische muziek, een stampvolle zaal, de intensiteit van het mo-ment… Heerlijk. In zulke producties luistert het nauw, er komt telkens een hele machine op gang, maar ik heb nooit gedacht: oh nee, het begint weer opnieuw. Alles hangt af van de mentaliteit waarmee je op het podium stapt. Je kan elke avond netjes je tekst gaan opzeggen, of je kan elke keer proberen om het beter te doen dan de vorige. Ik heb nooit het gevoel dat een voorstelling helemaal af is: je blijft er dag na dag aan werken, zodat ze almaar sterker en emotioneler wordt.’

pJ: wat zou jij eigenlijk het moeilijkst vinden aan mijn job?PvdB: ‘Het feit dat je voortdurend publie-kelijk rekenschap moet afleggen. Jij draagt een grote verantwoordelijkheid en moet een

constante druk ervaren. Ik heb dat ook wel eens, wanneer er een première aankomt. Maar voor politici als jij moet die druk toch elke dag weer enorm hoog liggen?

pJ: ik denk dat het is zoals met elke job: als je het zelf niet doet, lijkt het moeilij-ker dan het is. zodra je die functie op-genomen hebt, worden de verantwoor-delijkheden een vanzelfsprekendheid. Als burgemeester staat mijn gsm altijd op, dag en nacht. dat is inderdaad een constante druk, maar het is zo inhe-rent aan de functie dat je jezelf er geen vragen meer bij stelt. na verloop van tijd merk je het alleen nog als het eens een keertje stopt: tijdens die twee weken vakantie op een jaar bijvoorbeeld.PvdB: ‘Ik doe mijn job met heel veel passie en ik herken dat ook bij jou. Maar dat maakt toch dat je je vaak kwetsbaar moet opstellen?’

pJ: Grappig dat je daarover begint. wat mij opviel aan de reeks, was dat de twee politieke protagonisten er heel kwets-baar uitkomen. het leek alsof er veel moeite gedaan was om hen een extra menselijk kantje mee te geven. Soms dacht ik zelfs dat jullie uitdrukkelijk geprobeerd hadden om ons niet kwaad te maken.PvdB: ‘Oei, en kwam dat geforceerd over?’

pJ: het viel gewoon op.PvdB: ‘Dit was natuurlijk ook een beetje een delicaat project. Als ik jullie was en zou horen dat er zo’n reeks op tv komt, vlak voor de verkiezingen, zou ik denken: ‘Hola, wacht eens even. Is dat wel zo verstandig? Moet dat echt nu?’

pJ: dat was inderdaad mijn eerste re-actie.PvdB: ‘Dat kan ik me goed voorstellen. Jul-lie staan aan de kant en kunnen alleen maar toekijken wat die tv-mensen ervan maken. Ik denk dat de makers zich ook zeer bewust waren van die gevoeligheden. Want toen ik het uiteindelijke script te lezen kreeg, leek de kans mij meteen erg klein dat je met deze personages het resultaat van de verkiezingen zou gaan beïnvloeden.’‘Tegelijkertijd trok net dat menselijke, kwetsbare aspect mij erg aan in deze rol. Als het nog maar eens de stereotiepe politici waren geweest, had ik het veel minder inte-ressant gevonden. Nu krijg je twee mensen van vlees en bloed te zien die zich, ondanks

patrick janSSenS interviewt 'bart de wever'

‘In de gemeente-raad probeer je niet meer om je tegenstanders te overtuigen maar wel de journalis-ten. Daarom gedragen politici zich ook zo anders als er een camera in de zaal is’

hun kleine kantjes, passioneel inzetten voor hun visie en hun project. Hoe tegenoverge-steld die ook zijn.’

pJ: Toch duiken er evengoed heel ka-rikaturale karakters op in de reeks: de twee woordvoerders, of spindoctors zo je wil, komen er wel heel slecht uit. vinden jullie dat een realistisch beeld? ik kan je verzekeren dat het er, zeker in België, echt zo niet aan toegaat.PvdB: ‘Nee, dat moet je gewoon in functie van het verhaal zien: sommige personages worden aangedikt om de nodige dramatiek in de reeks te brengen. Wat expliciet niet met de burgemeester en zijn uitdager gebeurd is, hebben de schrijvers net wél gedaan met die woordvoerders.’

pJ: hoe heb je je eigenlijk voorbereid op je rol? Ben je met Bart de wever gaan praten?PvdB: ‘Nee, dat vond ik niet nodig. Ik vermoed dat Koen ook niet bij jou is langs geweest?’

pJ: nee.PvdB: ‘Ik ben al jaren geïnteresseerd in politiek en kijk geregeld naar ‘TerZake’ en ‘De Zevende Dag’. Zodra ik wist dat ik

Bert Coenen zou spelen, ben ik alles nog specifieker gaan volgen. Voor mijn rol heb ik me evenzeer gebaseerd op Mark Rutte (de voorzitter van de Nederlandse conserva-tieve partij VVD, pj) als op Bart De Wever. Je probeert gewoon hier en daar iets op te pikken dat je personage sterker maakt. Al die kleine elementen, gecombineerd met een sterk scenario en het juiste kostuum en kapsel, maken de puzzel compleet.’ pJ: hoe moeilijk is het om zo’n perso-nage los te laten op het einde van een draaidag?

PvdB: ‘Zodra er ‘cut’ geroepen wordt, stopt het voor mij. Ik ben niet het type acteur dat zijn personages mee naar huis neemt. Zolang ik nog in mijn kostuum zit, blijft er wel iets hangen, maar als ook dat uitgaat, ben ik opnieuw Peter Van den Begin. Vroeger is dat wel eens anders geweest. Bij theater is het ook moeilijker: daar kruipt een rol toch veel meer onder je huid.’

pJ: de opnames van ‘deadline 14/10’ zitten er al een tijdje op. wat ligt er voor jou nog op de plank?PvdB: ‘Momenteel ben ik samen met Sven De Ridder aan het draaien voor ‘Frits en Franky’, de opvolger van ‘Frits en Freddy’ (de succesvolle langspeelfilm met Tom Van Dyck uit 2010, pj.). Die komt normaal gezien uit in februari. Maar al vanaf half ok-tober komen ‘Debby & Nancy’ weer twintig weken terug, deze keer live vanuit de Zuiderkroon hier in Antwerpen. Ik kijk er enorm naar uit. We gaan vanaf nu helemaal live, de mensen moeten het gevoel krijgen dat ze kunnen binnenspringen als ze dat willen. Het worden geweldige, retro-achti-ge shows met live muziek van het Brussels Jazz Orchestra. Maar enfin, dat kan krijg je dan allemaal wel te zien als je te gast bent, nietwaar? (lacht)’

‘Het moment waarop je denkt: dit wordt het! Dan is het alle ogen op Kwatta. Dat zijn de momenten waarop ik kick als acteur’


‘Streng zijn voor foetballers, als de klupjes niet samen spelen krijge ze van mij geen zaksenten.’ [rosa, 9]

‘Een badboot bij mij in ’t straat leggen.’ [ariane, 7]

‘De tweede toren van de kathedraal af bou-wen.’ [emiel, 13]

‘Dan kregen alle stoplichten vrolijke kleuren.’ [elif, 9]

‘Mijn huis in het park spoor noord zetten, vlak bij de speeltuin.’ [django, 11]

‘Heel de dag gedichten schrijven over de stad.’ [aisha, 10]

‘Huiswerk afschaffen.’ [Sévérine, 10]

‘Elke dag in de Joepie willen staan met mijn favoriete artiesten.’ [fien, 10]

‘Een tv zetten in tram 24. ik moet van hobo-ken naar borgerhout naar de school met de

tram en met een tv zou dat plezanter zijn. soms kijk ik op mijn ipod maar dat scherm is te klein voor mijn favoriete programma’s.’ [glenn, 12]

‘Een camera zetten bij elk verkeerslicht en wie erdoor rijt een boete geven (misschien bestaat dat al).’ [bart, 11]

‘Lelijke koptelefoons verbieden in de straten van antwerpen.’ [evie, 11]

‘Een grote beyblade arena maken op de gro-te markt rond dat standbeeld.’ [younes, 11]

‘Nog een kasteel naast het steen bouwen

met heel veel lichtjes en soldaten en jonk-vrouwen, kinderen kunnen daar oefenen in speerwerpen en je kan er ook leren paardrij-den en worstelen.’ [ali, 12]

‘Zeggen dat iedereen een beetje aalmoes moet geven.’ [yasper, 10]

‘Heel blij zijn.’ [axl, 8]

‘Meer openbare wc’s maken en properen benzinen prijs verlagen.’ [kobe,9] ‘Het gemeente huis overkope, andere men-sen hun probleemen oplossen en werken en andere landen helpen.’ [ainsley,10]

‘Er zwemshorten worden toegelaten in alle zwembaden.’ [jelle, 10]

‘een open geeSt Hebben, maar niet zoooooo open dat mijn HerSenS eruit vallen’ [wolf, 10]

‘Schrijven en op pensioen gaan.’

[daan, 7]

‘beste mevrouw de burgemeester, ik wil dat de honden stoppen met kaka doen in ons parkje. we kunnen niet goed spe-len als er kaka ligt. onze mama zaagt de hele dag dat er kaka aan onze schoenen hangt.’ met dit briefje verkreeg de 9-jarige iben janssens van leona detiège een afgebakende hondenwei. zijn papa – patrick janssens – werkte toen nog in de reclame. ook kinderen zijn begaan met hun stad. wat zouden zij doen als ze zelf burgemeester waren?

runa, 11

BRiEvEn vAn kindEREn: ‘AlS ik BURGEMEESTER wAS, dAn zoU ik.....’

‘Me helemaal laten gaan met echt vanalles

maar ik zou ook wel mensen gaan bezoeken,

steunen en helpen.’ [aurélie, 11]

‘Heel rijk willen zijn, in een villa wonen, alle toffe winkels in mijn huis en al mijn vriendinnen bij mij wonen, elke dag feesten geven, geen armen mensen meer, iedereen heeft 10000 000 00000 000 00000 euro alleen heb ik het dubbel daarvan, iedereen woont in een groot huis maar geen villa want daar woon ik in en dat onze wereld nooit zal vergaan alleen gaat dat ooit wel gebeuren en dat er heel veel oorbellen bestaan en ook kleppers en geen tatooages meer want dat is lelijk.’ [juliette, 10]

‘Ik wil dat iedereen blij is en ook dat er geen kanker bestaat en dan wil ik dat ruzie niet bestaat en dan zou ik willen dat ieder-een hun ijgen ding doen en snoepjes niet besteden aleen fruit want snoep is ongzont.’ [alix, 7]

‘Geld geven voor de arme en de dakloze een huis geven en dan zou ik dat vieren en met mijn kinderen later naar Walibi gaan.’ [youssef, 11]

‘Ben ik blij want dan kan ik alles zelf beslisen en dat vind ik het leukst dus bijvoor-beeld dat ik zeg dat mag je en dat mag je niet.’ [liesje, 8]

‘Ik zou alle tuinmuren afbreken zodat er één grote sociale tuin is. Natuurlijk alleen bij de mensen die dat willen in één wijk, niet voor de mensen die dat niet willen. [matthias, 16] ‘De oude huizen waar niemand in woont, af-breken en daar grote grasweiden van maken, of speeltuinen of nieuwe huizen.’[kaat,13]

‘In plaats van een bus meer paardentrams. Zoals in Indië mensen die met een bakfiets toeristen vervoeren naar toeristische punten.’ [kaat, 13]

‘Vliegtuigen verder van de stad. Een andere

plaats zoeken om te vertrekken en aan te komen want nu is er veel lawaai door de motoren.’ [anton,10]

‘Meer winkels in de stad of cafeetjes.’ [kamiel, 5]

’Liever winkels in de stad dan in Shopping-center, want in de stad is het gezelliger.’ [matthias, 16]

‘Zou ik heel veel boeken kopen en dan een voorleespark maken waar er heel de dag wordt voorgelezen.’ [irena, 6]

‘Cinema’s waar we alleen naar toe kunnen, met kinderopvang zodat onze ouders niet mee moeten.’ [anton, 10]

‘Meer bomen plaatsen. In de saaie, kille buurten waar het nu nog niet gezellig is.’[kaat, 13]

‘Een feestje geven voor alle kindjes en een medaille geven aan de brandweermannen.’ [nine, 4]

‘Een olifant zijn.’ [tjeu, 3]

‘Meer groen en minder vandalisme in mijn stad willen.’ [tatyana, 13]

‘Alle snoep maar 0,50€E laten kosten.’[Sabrine, 11] ‘Meer recyleren.’ [davina,10] ‘Minder vroeg opstaan.’ [lyan, 12]

‘Geweld voorkomen.’ [charlotte, 12]

‘Zou ik meer onder de mensen komen in mijn gemeente.’ [cynthia, 11]

‘Meer loon geven aan de hardwerkende mensen.’ [nikita, 12]

‘Minder school en meer policie.’ [brenda, 10]

‘Met mijn familie in een roze villa wonen. [Stephanie, 13]

‘Alle dakloze een huis geven of een azielsen-terum om ze te helpen om werk te vinden en

een huis en eten te kunen kopen en toch een leven kunen heben en zeker voor de kintjes van die mensen die geen huis heben en geen werk heben.’ [Selina, 9]

‘Vreemde mensen in mijn stad toelaten.’ [jill, 9]

‘Iedereen elke woensdag 1000 euro geven.’ [floortje, 9]

‘De 100 decibelregel afschaffen.’ [mato, 12]

‘Meer hangplaatsen voor jongeren organise-ren.’ [matti, 13]

‘In het diepe van het zwembad duiken.’ [mohammed, 6]

‘Antwerpen verplaatsen naar de kust.’ [linsey, 11]

‘Meer op fietsen rijden en aleen een auto gebruiken als het nodig is.’ [lauryn, 11]

‘Een trein laten maken voor kinderen die moeilijk te been zijn of iets aan hun hart hebben.’ [Xenia, 11]

‘Zeggen dat de ouders minder lang moeten gaan werken.’ [jules, 8]

‘Wereldmuziek afschaffen.’ [olivier, 16]

‘Al het geld in België eerlijk verdelen.’ [jonas,13 en louie, 12]

‘Er minder norse mensen zouden zijn.’ [jakob, 8] ‘Er geen oorlog komt ’ [lowie, 7]

‘Een zeemeermin met blote borsten

in de Schelde steeken.’ [ahmed, 11]

‘Echte vissen gaan kopen en die in de

Schelde erin gooien.’ [kamiel, 5]

‘ontslag nemen.’ [arno, 10]

‘de loto eens door iedereen laten winnen.’

[jamilla, 11]

‘Als ze gebouwen maken zeggen dat ze eerst het eerste moeten afmaken voor ze aan een nieuw

gebouw beginnen.’ [yana, 11]


ze pendelt tussen het de coninckplein en de wetstraat, ze behandelt de nacht-brakers voor haar deur met evenveel – of even weinig - egards als de eer-ste minister. Yasmine kherbache (40), krullenbol van Algerijns-Belgische ori-gine, kabinetschef van de Elio di Rupo en sinds kort de ravissante verschijning achter patrick Janssens: op 14 oktober staat ze nummer 2 op de Antwerpse Stadslijst. de zegen van Michelle obama heeft ze al.tekst Jeroen Verelst foto’s Filip Van Roe

Dat zit zo. Eerste minister Di Rupo had nog een plekje vrij op de eretribune van de openingsceremonie van de Olympische Spe-len in Londen. Zijn kabinetschef mocht in Buckingham Palace, bij de Engelse koningin, mee aanschuiven tussen de groten der aarde. ‘Ik ben niet zo snel onder de indruk van macht of aanzien. Doe maar gewoon, dat is al zot genoeg, zeg ik altijd. Typisch Antwerps, zeker? Maar als je van een Kate Middleton, de beeldschone vrouw van prins William, een complimentje krijgt over je schoenen, dan bloos je toch wel even.’ ‘Michelle Obama blies me pas echt van mijn sokken. Zo’n uitstraling, zo’n naturel en toch met de twee voeten op de grond. Je voelt meteen dat ze geen rolletje speelt. Het is geen strekenmadam, ze is écht. Elio wenste haar veel succes met de verkiezingscampag-ne van haar man in november. Hij vertelde Michelle Obama dat ik ook meedoe aan de verkiezingen in mijn eigen stad, voor de al-lereerste keer. Ze was oprecht geïnteresseerd en ik kreeg een knuffel van de first lady. Ze wenste me op haar beurt succes in Antwerp.’ Burgemeester Patrick Janssens heeft

hard en lang moeten aandringen om Kherbache te overtuigen mee te doen aan de verkiezingen. ‘Ik werk al jaren achter de schermen, en ik zit daar eigenlijk ook goed. Maar Patrick wist van geen ophouden. Toen ik in december vorig jaar voor de eerste mi-nister ging werken, dacht ik dat hij wel zou afhaken. Want we moeten daar niet flauw over doen: de kabinetschef van Elio Di Rupo helemaal vooraan op je lijst zetten, terwijl je grote concurrent Bart De Wever van de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen een anti-België- en een anti-Di Rupo-verkiezing wil maken, dat is geen cadeau. Maar tot mijn stomme verbazing begon de burgemeester alleen maar nog harder aan te dringen.’ ‘Op mijn veertigste verjaardag heb ik de beslissing genomen. Ik zat met mijn man te eten op het Zuiderterras. Zicht op de Schelde en Linkeroever aan de ene kant, zicht op de kathedraal aan de andere kant. Als kabinetschef zet je de grote strategische lijnen uit, maar zie je zelden de mensen ach-ter de cijfers en de dossiers. Heel boeiend, maar er is altijd een zekere afstand. Die is er in Antwerpen niet. De resultaten die je daar

dE vRoUw AchTER pATRick JAnSSEnS

YASMinE khERBAchE


‘een buSje dat de ijSjeS

gewoon aan dedeur bracHt

dat vond ik ecHt waanzinnig

ik waS verkocHt leve belgië!

,

’

.


YASMinE khERBAchE

een beetje tussen twee stoelen viel. Ik was half Algerijns en half Vlaams, maar ik was niets voor de volle honderd procent. Dat nergens helemaal bij horen was een rode draad doorheen mijn jeugd. Niet dat ik echt last heb gehad van discriminatie. Maar ik worstelde toch met een zekere onrust: ‘Wat is nu eigenlijk mijn identiteit?’ Het Vlaams Blok heeft zeker niet geholpen door de twee gemeenschappen waarvan ik deel uitmaakte continu tegen mekaar op te zetten. Je wil geen kant kiezen, maar je wordt er de hele tijd toe gedwongen. Met mij is het uiteinde-lijk allemaal goed gekomen, maar het had net zo goed anders kunnen aflopen. Ik vind: iedereen moet fier kunnen zijn op wie hij of zij is, op zijn cultuur, zijn achtergrond, zijn identiteit.’

Tango met Mel GibsonOpgroeien deed Kherbache in Wijnegem. En bij de moemoe in Oelegem. Studeren gebeurde zowat overal: in Leuven, in Brussel, in Barcelona. ‘Na mijn studies ben ik in Ant-werpen blijven plakken. Ik heb eerst in de Provinciestraat gewoond, daarna heb ik met mijn lief en latere echtgenoot een gemeen-schapshuis gestart in de Montebellostraat, vlak bij het oude justitiepaleis. We woonden er met een heel diverse groep mensen, van artiesten tot ingenieurs, die één voor één uit-zwermden om zich te gaan settelen, de ene al wat rapper dan de andere, en dan kwamen er weer nieuwe mensen wonen. Wij waren zo’n beetje de mama en papa van het huis, wij bleven. In dat huis zijn grote liefdes ontstaan en vriendschappen voor het leven gesmeed.’

‘In die periode ben ik ook beginnen wer-ken als advocaat, eerst in Brussel bij het gere-nommeerde De Bandt, Van Hecke en Lagae, later in Antwerpen. Antwerpen was het toneel van een onwaarschijnlijk boeiende episode uit mijn leven, de periode dat het allemaal écht begon. Dan kun je nergens beter zitten dan daar. De stad lééfde en wij leefden volop mee. Met volle teugen. Dag of nacht, maakte niet uit, er was altijd van alles te doen. Leven met tweehonderd kilometer per uur. Vol fan-

tasie, geen enkel idee was te gek.’ ‘Het advocatenkantoor waar ik werkte, was gevestigd in Hangar 26. Waar ATV zit, recht tegenover het MAS. Jef Nietvelt, mijn vroegere confrater in het advocatenkantoor, is daar vlakbij, aan de bocht van de Schel-de ter hoogte van het Kattendijkdok, ooit begonnen met Tango aan de Schelde. Echt zoals in Buenos Aires. Een cassette in de autoradio, en dan tango dansen, uren aan een stuk. Die eerste keer werd er gedanst op een grote filmaffiche, iets met Mel Gibson. De muziek kwam uit de autoradio, het enige licht kwam van de koplampen. Het was magisch. Dansen op de mooiste plek van Antwerpen, naast de rivier die je dan hoort en voelt stromen.’ ‘Als jonge advocaat gespecialiseerd in sociaal recht beet ik me vast in ingewikkelde dossiers zoals het statuut van de kunstenaar. Wij legden Frank Vandenbroucke, die toen als minister van Sociale Zaken bevoegd was voor deze kwestie, het vuur aan de schenen. Vandenbroucke luisterde aandachtig en vroeg me op zijn kabinet te komen werken. Zo is mijn loopbaan in de politiek begonnen.’En toen was het even ciao Antwerpen, rich-ting Oelegem. Voor wie Antwerpen gewoon was een heel andere wereld.’ ‘Mijn grootmoeder was gestorven en haar huis zou verkocht worden. Ik kon dat echt niet over mijn hart krijgen. Als kind was ik bijna elke dag bij mijn moemoe, het was mijn tweede thuis. Aan haar huis hingen zoveel mooie herinneringen vast, het had een onschatbare emotionele waarde voor mij. Ik kende er ieder hoekje en kantje, de tuin was

‘ Mijn ouders hebben elkaar leren kennen in De Muze. Mijn vader droeg zijn pak van de Zeevaartschool. De enige man in uniform in het hip-piebastion van Ant-werpen, het maakte blijkbaar indruk op mijn moeder’

boekt, zijn zichtbaar en tastbaar. Je bouwt mee aan de stad waar je elke dag zelf mee deel van uitmaakt. En tegelijkertijd is het de grootste stad van Vlaanderen. Antwerpen besturen is per definitie anders en moeilijker. Zeker met een half miljoen Antwerpenaars die het allemaal beter weten (lacht).’ ‘Ik heb mijn gsm gepakt en ik heb Patrick een sms gestuurd. ‘Alea iacta est,’ de teerling is geworpen. Daarna kwam meteen het besef dat ik nog heel veel werk voor de boeg had. Ik woon en leef dan wel in Antwerpen, maar ik werk al jaren in Brussel. Laten we eerlijk zijn: ik ben geen bekend figuur. Nu ben ik dus volle bak campagne aan het voeren.’

Gepoetste autowegenDe familie Kherbache heeft iets met Antwer-pen-Noord en het De Coninckplein. ‘Mijn vader kwam in de jaren zestig van Algerije naar Antwerpen, om hier aan de Zeevaart-school te studeren. Hij had een studenten-kamertje in de Osystraat en later op de hoek van de Spoorstraat. Het wemelde hier toen van de ballrooms. Heel Antwerpen kwam de beentjes strekken op het De Coninckplein, het was in die tijd echt the place to be.’ Vader en moeder Kherbache leerden mekaar kennen in een ander iconisch etablis-sement in nachtelijke Antwerpen: De Muze. ‘Hét hippiecafé van Antwerpen, het was de tweede thuishaven van mijn moeder. Op een dag was mijn vader er ook beland, in zijn uniform van de zeevaartschool dan nog. Dat maakte blijkbaar indruk op mijn moeder. De enige man in uniform in het hippiebastion dat De Muze toen was, ze kon er niet naast

kijken (lacht). Ik heb dus een Algerijnse vader en een Belgische moeder. Niet evident. Zeker in die tijd, veertig jaar geleden, waren gemengde koppels nog echte uitzonderingen.’ ‘Ik ben in Antwerpen geboren. Na mijn geboorte zijn mijn ouders naar Algerije verhuisd. Tot mijn zevende heb ik daar gewoond. Ik heb er nog altijd heel warme herinneringen aan. De zon, het buitenleven, het groepsgevoel. Warmte, in alle mogelijke betekenissen van het woord.’ ‘De banden tussen de Belgische en Al-gerijnse tak van de familie zijn altijd hecht gebleven. Zo kwam mijn Belgische groot-moeder – de moeder van mijn moeder – elk jaar naar Algerije. Ze bracht dan dingen mee die we daar niet konden vinden, een pot cho-co bijvoorbeeld. Feest! Moemoe kwam heel graag naar Algerije. Grootmoeders zijn daar heiligen hé, ze krijgen tonnen respect. Dat beviel haar wel (lacht).’ Toen Yasmine naar de lagere school zou gaan, keerde de familie terug naar de heimat van mama Kherbache. De zesjarige Yasmine maakte als eerste de oversteek, een paar maanden voor haar ouders. ‘Nu kan ik me dood ergeren aan het sluikstort in de Antwerpse straten – zo’n totaal gebrek aan respect en betrokkenheid – maar toen was ik helemaal onder de indruk van hoe proper de wegen hier waren. Ik dacht dat ze de autowe-gen poetsten. Zo blinken. In Algerije was er vooral zand, alles zat er onder het stof.’ ‘Eerst heb ik een paar maanden bij mijn tante gelogeerd, de zus van mijn moeder. Ik herinner me nog altijd hoe overweldigend de eerste dag was. De hele familie was uitge-

rukt om mij te verwelkomen, en nonkel Jos ging pistolets halen bij de bakker. Maar ik sprak amper Nederlands, en in het Frans zijn pistolets pistolen. Bang dat ik was! Zelfs toen hij thuiskwam met broodjes was ik er nog lang niet gerust in. Het ijs is pas gebroken – letterlijk en figuurlijk – toen ik het muziekje van het ijskarretje hoorde. Een busje dat de ijsjes gewoon aan de deur bracht, dat vond ik echt waanzinnig. Ik was verkocht (lacht). Leve België!’ ‘Overvloed. Dat was het eerste dat me opviel in België. Een gigantisch ijsje, een gi-gantische zak vol pistolets,… Alles was véél, alles was groot. Niet dat we in Algerije arm waren, toch niet naar Algerijnse normen, maar er heerste wel schaarste. Dat viel pas op door het contrast met België. Je bent tevreden met wat je hebt, je weet ook niet beter. En dan kom je aan in een nieuw land en daar kun je plots werkelijk alles kopen… Dat is overweldigend, een beetje intimide-rend zelfs.’ ‘Ik heb lang het gevoel gehad dat ik

‘Op mijn eerste dag in België zei nonkel Jos dat hij pistolets ging halen bij de bakker. Maar ik sprak amper Nederlands, en in het Frans zijn pistolets pistolen. Bang dat ik was!’

Haar eerste stapjes op de promenade in Tipaza, bij Algiers

In haar kamertje in Boumerdes, Algerije

Met haar broer in Algiers

Met haar neef Karim in Collo, geboortedorp van haar vader

'Ik hoorde nergens helemaal bij'


eenzaamheid ook. Eigen aan de grootstad, maar we mogen ons daar niet achter ver-schuilen. Het is van het grootste belang om daar iets aan te doen. Jongeren, ouderen, al-lochtone gemeenschappen staan nog te zeer op zich en nestelen zich nog te vaak in het comfort van hun eigen milieu. Die reflex is begrijpelijk, we hebben ’m allemaal wel een beetje, maar we moeten toch proberen ’m te overstijgen. En dat doe je het best per buurt. We moeten een buurtgevoel creëren waarin alle bewoners mekaar terugvinden.’ ‘Stadsontwikkeling is belangrijk, maar niet

zaligmakend. Een initiatief als Opsinjoren, dàt is goud waard. Hoeveel straten hebben ondertussen al een eigen jaarlijks feest? Hoe-veel mensen kuisen tijdens de Lentepoets niet samen hun buurt op? Wel, dat moet je een stevige basis geven. Want daar gaat het over: zorgen dat mensen werk hebben, dat ze een eigen leven kunnen opbouwen, en dat ze meetellen. Daar staat of valt de stad mee. Elke stad, en zeker Antwerpen. Dat is waar ik nu mee bezig ben voor de eerste minis-ter, en wat ik ook wil doen in Antwerpen: ondernemingszin stimuleren, mensen kansen

geven, en de instrumenten geven om die kansen ook te grijpen. Om vooruit te komen. Dan gaat de hele stad mee vooruit.’

Aan de keukentafelJong geleerd is oud gedaan. Kherbache leerde als kind onderhandelen, thuis aan de keukentafel. Tussen mama en papa. Het zijn vaardigheden die haar nu uitstekend van pas komen. ‘Er was altijd discussie. Altijd (lacht). Die discussies waren zelfs communautair getint, ook dat komt me nu handig uit. Mijn vader had als Franstalige ongelooflijk veel woorden nodig om zijn punt te maken, hij moest eerst de hele historische context van het probleem schetsen. Mijn moeder vond dan weer dat een half woord moest volstaan om haar standpunt duidelijk te maken. En om ermee akkoord te gaan.’ ‘Aan de keukentafel heb ik geleerd elk probleem van twee kanten te bekijken. Dat zit echt ingebakken in mijn genen. Zo werkte ik als advocaat, zo werk ik als kabinetschef, zo zal ik ook als politica werken. Ik wil altijd de twee kanten van de medaille kennen, de mensen inzicht geven in hun problemen, en dan oplossingen aanreiken. Want hoe je het ook draait of keert, of welke ingewikkelde beschouwingen je ook maakt: politici worden geacht problemen op te lossen. Dat is wat ze moeten doen, dat is waarvoor ze betaald worden.’ ‘Dat betekent dat je de problemen nooit onder de mat mag schuiven, dat je ook moei-lijke boodschappen moet durven brengen. Ik heb één gouden regel, die ik absoluut trouw wil blijven: praat mensen nooit naar de mond. Door hen altijd maar gelijk te geven en mee te praten, hou je ze gewoon onwe-tend. Je bevestigt de problemen, maar je doet er niets aan. Je krijgt alleen maar respect en gezag als je mensen ook tegen de haren in durft te strijken.’ ‘Ik mag dan wel altijd naar het compromis aan het zoeken zijn, ik ben absoluut niet rap content. (Fronst) Nooit eigenlijk. Het kan altijd beter. Dat is ook eigen aan Antwerpen, vind ik. Deze stad staat nooit stil, net door-dat hier altijd mensen zijn die vinden dat het niet goed genoeg is. Sommigen noemen dat gezeur, ik noem het: nooit op onze lauweren rusten. Want niets gaat vanzelf.’

yasmine Kherbache op haar De Coninckplein

mijn speelveld. We hebben het huis gekocht en beetje bij beetje opgeknapt.’

het plein van de hemelse onrustMaar de lokroep van de stad bleef klinken, en klonk alsmaar luider. Twee jaar geleden kocht het gezin Kherbache, ondertussen uit-gebreid met twee kinderen, een oud huis op het De Coninckplein, waar vroeger café den Beautiful Planet was. Van Oelegem naar het De Coninckplein, het contrast kan moeilijk nog groter zijn. ‘Dat is meestal de reactie en daar wil ik echt iets aan doen. Natuurlijk is niet alles peis en vree op het De Coninck-plein, voor de hemelse rust moet je hier niet komen wonen. Het is een volkse, authentieke plek. Dat is de ziel van het plein, er is altijd leven in de brouwerij. Maar ik wil me er niet bij neerleggen dat het De Coninckplein voor eeuwig en altijd veroordeeld zou zijn tot zijn slechte reputatie.’ ‘Armoede, werkloosheid, drugsoverlast, sluikstorten: alle problemen waarmee de stad worstelt, komen hier samen. Het tij doen keren is een werk van lange adem. De overlast bestrijden, en tegelijkertijd de mensen perspectief geven op een beter leven. Talenten ontwikkelen, mensen uitzicht geven op een baan, vermijden dat ze in een uit-zichtloze spiraal terechtkomen. Het sociale opbouwwerk is van kapitaal belang. Er is nog veel werk aan de winkel, maar ik denk dat het langzaam maar zeker aan het lukken is, zonder aan de ziel van het De Coninckplein te raken. Dat is een belangrijke evolutie. Want als het hier lukt, dan lukt het overal.’ ‘Ik kan me voorstellen dat mensen die hier weinig komen nogal onder de indruk zijn van sommige pleinbewoners. Maar kijk maar eens rond: mijn kinderen spelen hier gewoon op het pleintje met andere kinderen, maakt niet uit welke kleur ze hebben of wat hun ouders doen. En dat is geen project, geen workshop diversiteit, maar gewoon de realiteit. Mijn dochtertje van zeven zei onlangs dat ze eigenlijk geen tv meer nodig meer heeft: ‘Die kindjes die spelen, dat is Ketnet. De jongens die basketten, dat is Sporza. En de politiewagens, dat is TerZake.’’ ‘Wie echt van steden houdt, die houdt van Antwerpen-Noord. Je kan er eten met je ogen. Al die kleuren, al die smaken. En altijd

beweging. Afrikanen, Chinezen, ze wonen hier allemaal samen op een voorschoot rond het Keuningsplentje. En je wandelt gewoon de Van Wesenbekestraat uit en je staat in de Zoo en in Antwerpen-Centraal. Iconen van het oude, statige Antwerpen, op twee minu-ten wandelen van mijn voordeur.’

‘Ik wil ook het oude, volkse, levendige De Coninckplein een beetje in ere helpen herstellen. We willen op ons gelijkvloers een café openen, echt een plek waar iedereen samen aan de toog zit. Los van standen en rangen. Jong en oud samen, terwijl de kin-deren buiten op het pleintje spelen. Politica en cafébazin? (lacht) Waarom niet, het is al vaker een goeie combinatie gebleken. Ik heb dat contact met mensen echt nodig, ik klap graag, en met iedereen.’

Gezocht: schoolMaar first things first, eerst de politiek. Kherbache heeft aan den lijve ondervon-den wat de grootste uitdaging wordt voor Antwerpen de komende jaren: ze vond geen school in de stad voor haar dochter Gloria (7) en haar zoon César (5). ‘Ze gaan nog naar hun vroegere school. Zeer vervelend, want het betekent heel veel tijdverlies en heel veel organisatie. Wij hebben het geluk dat ze bij hun grootouders terecht kunnen, maar voor veel mensen is het een echte catastrofe als ze hun kinderen ergens buiten de stad naar school moeten doen. Het is vaak een

reden om de stad vaarwel te zeggen, en dat is toch doodzonde.’ ‘Des te meer omdat we hier echt fantasti-sche scholen hebben. Ik had Gloria en César graag naar De Wereldreiziger (volgens een recente doorlichting een van de beste scho-len in Vlaanderen, nvdr.) in de Quellinstraat gestuurd. Heel veel nationaliteiten samen in de klas, veel nieuwkomertjes die zelf het Nederlands nog niet goed machtig zijn en thuis ook vaak een andere taal spreken. Niet evident dus, maar met een ongelooflijk gedreven ploeg leerkrachten. Zo’n school is echt een verrijking. Ik geloof niet dat kinderen daar minder zouden leren. Ik geloof veeleer het omgekeerde.’ ‘Antwerpen is een laboratorium voor nieuwe vormen van onderwijs, vanuit heel Vlaanderen komen ze kijken naar onze scholen en pikken ze onze nieuwe ideeën op. Maar ja, daar ben je als kind weinig mee als er gewoon geen plaats is. De komende jaren zal het aantal inwoners in Antwerpen alleen maar aangroeien. Op zich is dat heel goed nieuws, maar het zorgt wel voor grote uitdagingen. We moeten niet alleen voor genoeg publieke voor-zieningen zorgen, het is ook onze verdomde plicht te garanderen dat ze van absolute top-kwaliteit zijn. Anders zullen we er niet meer in slagen mensen in de stad te houden.’ ‘Antwerpen is lang een stad van aankomst én een stad van vertrek geweest. Wie de middelen had, trok na een tijdje weer weg. De laatste jaren is die stadsvlucht gekeerd, en blijven steeds meer mensen in de stad wonen, ook als ze het zich kunnen permitteren om el-ders te wonen. Maar op buurtniveau speelt de stadsvlucht nog wel. Noem het voor mijn part wijkvlucht. Antwerpen-Noord bijvoorbeeld trekt heel veel mensen aan die proberen hier een nieuw leven op te starten, of jonge men-sen die hier hun leven op gang willen trappen. Maar als ze daarin geslaagd zijn, dan zijn ze vaak weer weg. Wie erop vooruit gaat, trekt naar andere buurten in de stad. Daar veran-dering in brengen, ervoor zorgen dat mensen met volle goesting in Antwerpen-Noord blijven, dat is waar ik echt voor wil ijveren.’ De stad vooruit laten gaan is moeilijk. ‘Zorgen dat iedereen kan genieten van die vooruitgang is nog veel moeilijker. Maar een stad is meer dan stenen. We hebben het vaak over verzuring, een gevoel van onbehagen,

YASMinE khERBAchE

‘Ooit willen we op ons gelijkvloers een café openen. Politica en cafébazin, het is al vaker een goeie combinatie gebleken’


antwerpen anderS

DINGENDIE JE

DRINGEND EENS MOET

DOEN

Ilse Daems en Werner Van Reck gidsen u langs de prettigste plekken en de geheimste genoe-gens van Antwerpen. Patrick Janssens voegt er zijn persoonlijke tips aan toe. U moest al weg zijn!

in deurne is het beginstuk van de Turn-houtsebaan vernieuwd. Het is een eerste stap in de plannen om het district een volledig nieuw centrum te geven. De komende jaren wordt onder andere ook de dwarsas Frank Craeybeckxlaan – Hooftvunderlei heraangelegd, met een nieuw centraal plein: het Frank Craeybeckxplein. Ook andere districtskernen worden aangepakt: de Kioskplaats en Lelieplaats in Hoboken, het Kris-tus-Koningplein en de Kloosterstraat in Ekeren en het Burgemeester Jozef Nolfplein en de Breda-baan in Merksem.


deurnecentrum

in ’t nieuw

stad5

• In 2011 begon de heraanleg van de de keyserlei. Het grootste deel van de straat werd weer winkelwandelas met nieuwe, ruime terrassen. Dit najaar volgt het tweede deel van de heraanleg en worden de bomen aangeplant.

• In 2009 werd de Bist, het centrale marktplein in Wilrijk, vernieuwd. Aan de overkant waren in 2007 al de renovatie-werken aan het oude districtshuis begonnen. Daarnaast kwam een nieuwbouw, in het nieuwe gemeenschapscentrum daarachter vinden de academie en de bibliotheek onderdak.

• Het vernieuwde kroonplein in Merksem werd in 2011 ingehuldigd. Aan de ene kant kwamen nieuwe fietspaden, de andere kant werd verkeersluw. Op het middenplein liggen fonteinen en een basketveld. In het Gemeentepark vlakbij is de speeltuin vernieuwd en opent een nieuw kinderdagverblijf.

• In 2014 beginnen de werken aan het Moorkensplein in Borgerhout. Achter het huidi-ge districtshuis komt ook een buurtpark. Het Krugerplein werd al heraangelegd, het Laar staat nog op de planning.

54_patrick

stud

io o

mge

vin

gbu

ro l

ubbe

rs


12Het verhaal van de Rombouts-koffie begint in Antwerpen wanneer Frans Rombouts besluit een brandtrommel te huren om zijn eigen koffie te branden. Speciaal voor de Wereldtentoonstelling in Brus-sel vindt Rombouts daarna de individuele koffiefilter uit. Herontdek ’t stad als koffie-natie, de beste barista’s op de plezantste plekken: Broer Bre-tel, Bitterzoet, De Dikke Kat, de Lantaren, Lojola, Take Out Nation, Normo, Kolonel Kof-fie, La Chascona, Ra Kitchen, Coffee & Vinyl, Kornel,...

13Zak af naar de Cosmopo-lite, een café waar rasechte dokwerkers en jachthavenvolk van ’t Eilandje gemoedelijk samen pinten pakken. Onze havenstad is van iedereen ...[Kempisch dok op de West-

kaai nr 34]

11Ga bij bij zonsopgang op ’t dak van van de Chicagoblok op Linkeroever staan. Kijk naar de rechteroever en zie ’t stad zoals je het nooit eerder

hebt gezien.

16Ga naar de Stadsbibliotheek op het Hendrik Conscien-ceplein en lees er de krant van je geboortedag. Of ga in het FelixArchief op de Oude Leeuwenrui zoeken naar de geboorteakte van een per-soonlijke Antwerpse held.

15’t Schoonselhof: niet alleen onze eigenste ‘Père Lachaise’maar net zo goed een fantas-tisch park en een geweldige ‘rustplaats’, ook voor wie

nog leeft.

14Beleef Park Spoor Noord op zijn Zweeds of Indisch. Kubb is een Zweeds spel dat dateert uit de Middeleeuwen, waarbij je elkaars houten blokken moet omgooien. Cricket wordt vooral op zondag door Indiërs en Pakistani gespeeld aan de Schijnpoortkant van het park. Allebei te zien in Park Spoor Noord en spectaculair om mee te maken. Eens iets anders dan voetbal.

09Ga naar de zaterdagmarkt op het Theaterplein. Luister naar het gegons onder de lui-fel en waan je in het zuiden. Ga daarna een pintje pakken en een boke bouillie eten in ‘De Duifkens’. Of een steak tartaar in ‘Den Armen Duvel’. Voel je rijk.

10Spreek met vrienden af in de Zoölogie op een dag dat geen mens naar de dieren-tuin gaat: 25 december of 1 januari. De zoo is immers elke dag van het jaar open . Geniet er van een kerstkal-koen of nieuwjaarsbrunch alleen met de dieren, oppas-sers van dienst en trouwe abonnees. Geen andere ziel te zien. Je moet er dus niet op de koppen lopen.

05Neem je middagpauze in de Hoveniersstraat vlak bij het Centraal Station. Kijk er naar wandelende Joden, Indiërs, Pakistanen. Tel de ontelbare aktentassen. Voel je diamantair. Beleef New York in Antwerpen.

01Ga de groenten water geven bij Welvaert, een volkstuin op een ponton in het Bonapartedok pal naast het MAS. Een klein aards paradijsje, een soort ‘Hof van Eten’. Twee jaar lang zal bouwerscollectief TimeCircus deze plek gebruiken als publiek laboratorium. Bezoek de ‘reuzenmossel-water-zuiveringsinstallatie’ en de kippentempel voor leghorns. Eet wat op het kraanponton wordt geoogst. Ga iets drinken in ’t drijvend klein bruin cafeetje ‘Bar Paniek’. Ondervind duurzaamheid aan den lijve.

06Koop op zondagmorgen ‘The Observer’ in het Cen-traal Station, op de Melk-markt of aan den Esso. En verdwijn voor de rest van de dag in de oudste zondags-

krant ter wereld.

07Bezoek een synagoge in de Bouwmeesterstraat of op de Van Nestlei. Kijk daarna de ogen uit je kop bij Kleinblatt in de Provinciestraat. Eet deze patisserie echter niet alléén met je ogen, want dat is in alle godsdiensten een doodzonde!

08Maak in de Lotto Arena een thuiswedstrijd van de Port of Antwerp Giants mee. Je wordt nooit een echte Ant-werpenaar als je dit niet hebt meegemaakt en niet daar voor onze basketters hebt gesupporterd.

02Ga een pita of durum eten aan de Waterpoort (op de Gillisplaats aan de Gedemp-te Zuiderdokken). Opgericht als ereboog voor de Spaanse koning Filips IV en tot de 19de eeuw een poort in de stadsmuur op de Vlasmarkt. Daarna twee keer verplaatst. Vandaar ook de bijnaam ‘wandelende poort’. Is een schoolvoorbeeld van Ru-bensbarok en waarschijnlijk ontworpen door de meester zelf. Bekijk een echte Rubens dus gewoon op straat!

03Doe je inkopen op de Criée in de Van Schoon-hovenstraat, een overdekte markt voor lekkerbekken (vooral voor wie van vlees houdt) en een van de best bewaarde culinaire geheimen van ’t stad. Poelier Van De Poel, specialist in wild en gevogelte. Met verrukkelijke hertenkoteletjes. Speciali-teiten die je elders moeilijk vindt: Berkshire varken, Wagyu rund, de echte charo-lais, Angus beef, lam uit de Pyreneeën...

04Neem aan het station van Berchem bus 30, de cirkel-lijn.Doe de hele rit, kom terug aan het station en blijf zitten.Begin opnieuw. ’t Stad in een eindeloze loop. Antwer-pen als neverending story.

TIP

van d

e burgemeester - van de burgemeester

- TIP

van d


-

50 dinGEn diE JE dRinGEnd EEnS MoET doEn

Welvaert Kleinblatt

Hoveniersstraat

de Crié

Chicagoblok

Zaterdagmarkt Schoonselhof


30Ga een avond naar het MAS. Niet naar de collectie maar naar de roltrappen die nog lang open blijven nadat het museum gesloten is. Bekijk de stad uit de vier windstre-ken. Antwerp by night.

31Word leerling tovenaar bij de Hogere Zeevaartschool en probeer er op 31/12 om 24 uur champagne te drinken op het dak (of heet dat daar ‘dek’?) en naar het vuurwerk te kijken.

32Neem onze stadse fietsostrade. Doe het ringfietspad van de Jeugdherberg tot aan het Rivierenhof en terug. Geniet van de ‘ruimte’ die fietsers bij ons in Antwerpen krijgen.

33Maak eens iets anders klaar. Doe je boodschappen in de Handelsstraat of in de Sun Wah, de Chinese supermarkt in de Van Wesenbeekstraat. Exotique in den Belgique!

17Bezoek de trouwzaal van het districtshuis in Merksem. Herbeleef de fifties in ware neo retrostijl en voel je very very vintage. (Burgemeester Jozef Nolfplein 1)

18Zet een baret op je hoofd, neem een fles pastis onder de arm en ga petanquen onder de platanen van het KMSKA op de Leopold de Wael-plaats of naast sporthal de Luisbekelaar in Borgerhout. Hotspots op zomerse dagen.

25Ga op safari in A. Bestudeer de Schotse Galloway-run-deren in Antwerpse pure natuur: de Oude Landen in Ekeren.

20Imiteer het Zotte Geweld van Rik Wouters in het Mid-delheim en laat je vriend(in) een foto maken. Passeer zeker in het nieuwe deel van dit mooiste openluchtmu-seum in Europa. Sinds kort ook met een fijn café. Ook niet te versmaden: het Mid-delheim in de sneeuw.

21Ga voor de verandering eens niet parkeren in de garage onder het Kievitplein, maar geniet er van de tips & tricks op deze ‘ondergrondse’ place to be voor diehard skaters

26Zit op de Ossenmarkt stie-kem de studenten te bezien. Besef dat je oud geworden bent en dat het nu hun tijd is om onnozel te doen. Milde midlifecrisis.

22Ga op ’n zondagavond mos-selen eten in De Zeester op ’t strand van Sint- Anneke. Je kinderen zullen de grote speeltuin in de buurt zeer weten te smaken.

24Neem niet de trein maar ga in de centrale hal van het Cen-traal Station staan. In vakjargon noemen ze zo’n architect-onische compositie die bedoeld is om grote verkeersstromen mensen te leiden een ‘salle des pas perdus’ Als dat geen ont-roerende naam is voor een pendel- en reizigersplek bij uitstek! Ga in de hal staan en kijk pal naar boven. Jodel of roep. De echo klinkt er als in de bergen.

23Stap door het poortje aan de Oude Koornmarkt 14. Wandel een andere wereld in. Die van de Vlaaikensgang, een oase van rust op een boogscheut van de Grote Markt. De gang da-teert van 1591. In de 16de eeuw susten de rijken hun geweten door hier tarwebroodjes of ‘vlaaien’ uit te delen aan de armen. Vandaar de naam. Voor toeristen een hotspot. Voor Antwerpe-naars een plaats waar ze zelden of nooit komen.

19Laat je boeien op de Boeienweide. Ga naar Linkerwoofer, het grootste gratis stadsfestival voor alle leeftijden.

28Dans in september 2013 op het 11de Bal van de burgemeester, het grootste straatfeest voor‘eel Aantwaarpe’ en kom er veel schoon volk tegen.

29Eet of drink iets op het Zui-derterras. Bij voorkeur als ‘regent dat het giet’. Water op zijn best.

27Word vrijwilliger bij De Roma in Borgerhout, by far het beste Volkshuis aller tijden (en vooral van deze tijd!)

melvin kobe

TIP

van d


-

TIP

van d


-

TIP

van d


-


Linkerwoofer

Vlaaikensgang

Galloway runderen

MAS

Bal van de burgemeester

Zuiderterras


47When the underground gets outdoors: de Sunday Matinees voor technoliefhebbers. Met generator, soundsystem en draai-tafelset. Eten en drinken moet je meebrengen. Sfeer maak je zelf. Enkel op zondagnachten wanneer het mooi weer is. Van 1 uur tot zonsopgang. Op verrassende plekken en niet tegen te houden.

48Ook lang niks meer van Bowie gehoord of gezien? Op 17 augustus was ‘Major Tom’ nochtans in het Openluchttheater van het Rivierenhof. In dit zomerverblijf van de Arenbergschouwberg in Deurne kan je ook andere pop-, rock-, en jazzgrootheden ont-moeten. Op vrijdag-avonden zelfs gratis!

46Word ontdekkingsreiziger van onontgonnen gebieden. Loop op de Meir. Kijk naar de gevels boven de etalages in plaats van naar de kleren erin.

44Doe het en plein publique: barbecuen. Bijvoorbeeld aan de Marcel Aubertinlaan op de Brilschans in Berchem , vlak naast de fietsbrug. Of op een van de andere openbare barbecues in ’t stad. Geen tuintje hebben is nu geen excuus meer. Voor niemand.

45Neems eens een bocht. Bij voorkeur die aan de Schelde.Dé romantische plek bij uitstek. Voor verliefde kop-peltjes en voor solodromers. Voor tangodansers en voor iedereen die wil genieten van water en wind.

43Herover onze forten. Alleen al op rechteroever hebben we er acht. Ze zijn veel onbeken-der en onbeminder dan onze parken. Terwiijl het schone monumenten zijn met veel natuur en open ruimte. Verken deze forten opnieuw en breng als sluitstuk een bezoek aan ’t Steen dat – dankzij HETPALEIS- ein-delijk een echt kidskasteel is geworden.

39Ervaar ‘de poëzie van de industrie’. Ga de krant lezen op een bank in Moretus-burg in Hoboken. Voel je klein tussen de arbei-dershuisjes in de tuinwijk onder de megakraan van de Cockerill.

34Voor kinderen een tikkeltje te saai, voor volwassenen een puur esthetische ervaring: zwemmen in het art deco bad van de Veldstraat. Sinds 2009 gerestaureerd en heropend. Nu ook met badhuis en hammam. Een monument dat een belang-rijke sportieve en sociale rol vervult: welness voor Antwerpen Noord!

40Op zoek naar een fijne plek zonder veel pottenkijkers? Ga naar het Noordkasteel waar de jongeren van nu doen wat de jongeren van vroeger er óók deden: zwem-men en chillen.

36Trek naar ‘Polderplage’ aan de Schelde, een idyllisch plekje op het einde van de Derde Weg in Zandvliet. Vergis je niet. Dit is niet het einde van de wereld. Dit is het begin.

41Mis nooit Jazz Middelheim, het vierdaags festival in Park Den Brandt in Wilrijk. Nooit. En ga tussendoor voor miniversies en adem-benemende jamsessies naar Den Hopper.

38Ga naar Boekenberg in Deurne. Géén bibliotheek maar de eer-ste eco-zwemvijver van ’t stad. Op een zondag in januari zélfs met plaatselijke ‘ijsberen’.

37Beleef je jeugd Kavkaïaans in het jeugdhuis op de Oudaan.Kavka is vanalles: the place to party, een vat vol gratis concerten.Sommigen krijgen er les. Anderen kennen het van de graffiti.Kavka is er voor alle jong en creatief geweld. Kavka is het jeugd-huis van uw natte dromen in de schaduw van onze politietoren. Jongeren en flikken samen op een kluitje. Zoiets kan alleen bij ons in ’t stad.

42 Ga tijdens de zomermaanden elke tweede zondag naar de Markt van Morgen in de Kloosterstraat. Een platform voor beginnen-de ontwerpers en een buitenkans voor liefhebbers van originele hebbedingetjes. Bezoek van mei tot september elke laatste zondag van de maand Lambermontmartre, één van de grootste open-lucht schildersmarkten in België. Aan de voet van het museum voor Schone Kunsten, bij de fontein van Christina Iglesias. Kunstenaars ontmoeten geïnteresseerd publiek.

35Surf naar de site of bezoek de galerie van Dimitri Desi-ron (St-Michielskaai 6). Ver-dwaal in zijn Hopperachtige schilderijen met Antwerpen als decor.(www.dimitridesiron.be)


TIPva

n de burgemeester - van de burgemeeste

r -

TIP

van d


-

49Check De Studio in de Maarschalk Gérardstraat op het Mechelseplein. Vroeger het befaamde opleidings- instituut Herman Teirlinck. Nu een podium en een centrum voor jong publiek. Een vuurtoren voor kunst, cultuur en media. Check it out. Again and again and again.

50Wees Muurvast en doe het stripmurenparcours.Begin bij het buitenbeen-tje van Philip Paquet: 150 vierkante meter muur aan het De Villegaspark in Ber-chem. Maar doe zeker ook de andere 9 muren van ’t stad. Van Jan Bosschaert tot Brecht Evens.

Art deco zwembad van de Veldstraat

Meir

Bocht aan de schelde

Openluchttheater Rivierenhof Stripmuur

TIP

van d


-

62_patrick patrick_6362_patrick


de coninck-plein

cre

pain

bin

st a

rch

.

zorg

bed

rijF

an

tWer

pen

repo

rter

s

in ’t nieuwstad6

de stad kocht de afgelopen jaren krotpanden en braakliggende gronden op in buurten die het moeilijker hebben. Ze liet er vervolgens beloftevolle architecten nieuwe huizen bouwen en bracht die tegen een eerlijke prijs op de markt om jonge gezinnen en tweeverdieners aan te trekken. Het project op de hoek van het De Coninckplein en de Pijlstraat is een typisch voorbeeld: in 2009 werd een verwaarloosd hoekpand opgekocht, afgebroken en vervangen door een nieuwbouw met zeven appartementen en een handelspand. In totaal werden zo al 150 woningen opgeleverd.

• Het Stuivenbergzieken-huis verhuist grotendeels naar een nieuw ziekenhuis aan het Kempisch Dok. Op Stuiven-berg komt zo een terrein van 6 hectare vrij voor nieuwe woningen, een grote school, buurtgroen, kinderopvang, speelterreinen, …

• De stad renoveerde de afge-lopen jaren 500 serviceflats en bouwde er 500 nieuwe. Voor de komende jaren staat de bouw van nog eens 1.000 nieuwe serviceflats gepland in Deurne, Hoboken, Berchem, Merksem, Berendrecht, Bor-gerhout (foto: Gitschotelhof) en op Linkeroever.

• Op de oude bedrijfsterreinen van Scanfil in Hoboken, wordt de autoluwe wijk Groen zuid gebouwd. Naast 500 huizen en appartementen, waarvan een kwart sociale woningen, komen er serviceflats, een kinder-opvang, een buurtpark, een ondergrondse parking en een fietstunnel.

• In 1993 verliet het Belgisch leger de site van het Militair hospitaal. Het terrein lag er jaren verlaten bij, tot de stad de gronden overnam om er een autoluw woongebied met veel groen van te maken. Er komen 400 woningen, een buurtpark en een plein. Onlangs trokken de eerste bewoners er in.

mijn droom

Het is een milde septemberavond. Ik

wandel met mijn zoon Willem Frederik

en zijn neef Floris, mijn kleinzoon, langs

de kaaien naar het Guy Thysstadion. We spelen er

vandaag voor de titel tegen Anderlecht. Dat wordt

straks het hoogtepunt van mijn 75ste verjaardag.

Ook voor Willem Frederik, die in de juniorenploeg

speelt, is het een hoogdag. Hij heeft mijn voorlief-

de voor voetbal geërfd. Mijn kleinzoon is de artis-

tieke richting uitgegaan en zit op de academie. De

Anderlechtsupporters stromen Antwerpen binnen

via de vernieuwde Zuidstatie. De nabijgelegen

Ring ligt nu onder het Zuidpark. Die groene long

bedekt de oude spaghettiknoop volledig en vloeit

naadloos over in de Groene Singel. Na de wed-

strijd is er thuis nog een verjaardagsfeestje gepland

voor de hele familie.

Het is druk op de kaaien, die zich als een sierlijke

wandelesplanade uitstrekken van het Noord tot

waar twintig jaar geleden Petroleum Zuid lag.

Inmiddels is er een nieuwe woonwijk gebouwd,

met huizen, appartementen, sociale woningen en

een school. De hele wijk wordt verwarmd met

stadsverwarming. De stad recupereert de energie

van de haven en stuurt die via een ingenieus

netwerk naar het Nieuw Zuid.

We gaan voor de wedstrijd nog een hapje eten

bij de Italiaan aan de Zuiderdokken. De oudere

bewoners herinneren zich nog dat hier vroeger

een gigantische parking lag. Het park dat er zich

nu uitstrekt, viel al meermaals internationaal in

de prijzen omwille van het schitterende ontwerp.

Het schattige Italiaanse restaurantje ligt op de

plek waar ooit het spuuglelijke Hof van Beroep

stond. Dat werd jaren geleden afgebroken, om er

een woonproject te bouwen. De drukke horeca-

zaken op het gelijkvloers profiteren van de musea

in de omgeving. Van op het terras heb je zicht

op de speeltuin, waar zowel Willem Frederik als

Floris nog hebben gestoeid. We drinken met z’n

drieën een laatste espresso en zetten onze tocht

verder. In de omgeving van het stadion wordt het

steeds drukker. Aan de kaai legt een schip aan

dat supporters van Merksem naar het stadion

brengt. Gewoonlijk worden er goederen gelost

voor de winkels in de stad. Die worden overge-

laden op elektrische bestelwagens die de hele

binnenstad bedienen. We lopen door het eco-be-

drijventerrein Blue Gate. Daar hebben zich

internationale topbedrijven gevestigd die groene

technologie ontwikkelen en heel wat nieuwe jobs

hebben gecreëerd. Het wordt nu drummen in de

buurt van het Guy Thysstadion. Een half uurtje

later zitten we op de tribune in een zee van vlag-

gen met stralende A’s. ‘Aantwaarpe gij zeh gij veur mij...’ galmt het over de grasmat.

De scheidsrechter fluit de wedstrijd op gang.

Ik schrik wakker. De wekker gaat.

tekst Jan De Zutter foto Herman Selleslags

‘

’

patrick janssens


MiJ

n S

TA

d d

oor

Phi

lip P

aqu

et

verk

iezi

ngsd

rukw

erk

gem

eent

e- e

n pr

ovin

cier

aads

verk

iezi

ngen

14 o

ktob

er 2

012.

nie

t op

de o

penb

are

weg

goo

ien

aub.

vera

ntw

oord

elijk

uitg

ever

ala

in a

ndré

, gra

smar

kt 10

5/37

, 100

0 br

usse

l

PATRICK

Documents

Transcript of PATRICK