Over rozen
1
Over rozen 26 Juni 2008 - ik was 17 jaar en had schoon genoeg van het neonazistische regime dat wel vaker voorkomt op middelbare scholen. U kent het wel, acht uur lang zitten te luisteren naar quasi SS-commandanten die zich bevinden op de rand van een zenuwinzinking. Vier uur, het allerlaatste belsignaal galmde door de school. Overal stormden de zesdejaars uit de klaslokalen. Er weerklonken vreugde- en overwinningskreten door de gangen van het college. Bier, wijn, specerijen en andere godenspijs vloeiden overvloedig. We verheugden ons over het idee van vrijheid. Alice Coopers’ schools out werd de soundtrack van wat een hele lange nacht zou worden. Juni 2009 - twee studierichtingen versleten en reeds twee maand aan het werk als magazijnier. Weg illusies, goedemorgen realiteit - mijn shift begon namelijk om vijf uur. Zoals zovelen was ik het slechte pad opgegaan door mijn foute vrienden; Dionysos en Bacchus zorgden ervoor dat mijn levensstijl in vraag werd gesteld. Oktober 2009 - sociaal werk, volgens sommigen de vuilnisbak der richtingen, daar voelde ik me thuis. Tussen de dreadlocks en de geitenwollen sokken. Sommige leerkrachten bleken er zelf ook goede vrienden te zijn met de klassiek goden. Zo herinner ik me een vrouwelijke lector die me mijn pint uit handen nam op de jaarlijkse quiz, de helft van het bier uitgoot in haar half met cola gevulde glas en mij vervolgens verbijsterd achterliet met de woorden: “Merci, ‘t is maar omdat ik morgenvroeg nog les moet geven”. Tussen de lestijden door verschansten de lectoren zich niet in hun roddelkot, beter gekend als de leraarskamer. Integendeel, zij rookten er vrolijk op los tussen de studenten, geheel in overeenstemming met de hoog in het vaandel gedragen gelijkheidsgedachte. Bij goed weer veranderde de tuin van Campus Sint-Annaplein in een klein Haight-Ashbury park waar studenten en lectoren gezellig keuvelden over de kansenongelijkheid en meritocratie die onze maatschappij teisteren. Juni 2012 - lap, Ik was afgestudeerd. Gaan werken? Geen sprake van! ik was nog maar 21 jaar. Via een schakelprogramma verder studeren aan de Universiteit was een optie maar uiteindelijk heb ik mijn buikgevoel gevolgd en gekozen voor communicatiemanagment - letterlijk dan, ik was namelijk geveld door buikgriep op de laatste infodag van de Universiteit. De almachtige vader had het zo gewild. Hij stuwde mij naar de religie genaamd communicatie waar Guillaume Van der Stighelen wordt beschouwd als zijnde de zoon van God. Aangezien Arteveldehogeschool een katholieke school is, worden wij dagelijks opgedragen het Onze Vader te citeren. Onze vader die op de arbeitsmarkt zijt, geheiligd zij Uw naam. Uw Rijk kome, U wil rechtlijnige en geïntegreerde communicatie op aarde als in de hemel. Geef ons heden ons dagelijkse actualiteit en vergeef ons onze spelfouten, gelijk ook wij vergeven aan onze lectoren. En leid ons niet naar een onvoldoende, maar verlos ons van onwetendheid Amen. Tibo Marico
description
Soms wordt het parcours hobbelig, en heel af en toe blijkt een studietraject een heus hindernissenparcours. Het leven gaat niet altijd over rozen, zeggen ze dan. Maar uiteindelijk vind je een plek tussen de dreadlocks en de geitenwollen sokken. En hup dan ben je weer op weg.
Transcript of Over rozen
Over rozen
26 Juni 2008 - ik was 17 jaar en had schoon genoeg van het neonazistische regime dat wel vaker voorkomt op middelbare scholen. U kent het wel, acht uur lang zitten te luisteren naar quasi SS-commandanten die zich bevinden op de rand van een zenuwinzinking. Vier uur, het allerlaatste belsignaal galmde door de school. Overal stormden de zesdejaars uit de klaslokalen. Er weerklonken vreugde- en overwinningskreten door de gangen van het college. Bier, wijn, specerijen en andere godenspijs vloeiden overvloedig. We verheugden ons over het idee van vrijheid. Alice Coopers’ schools out werd de soundtrack van wat een hele lange nacht zou worden. Juni 2009 - twee studierichtingen versleten en reeds twee maand aan het werk als magazijnier. Weg illusies, goedemorgen realiteit - mijn shift begon namelijk om vijf uur. Zoals zovelen was ik het slechte pad opgegaan door mijn foute vrienden; Dionysos en Bacchus zorgden ervoor dat mijn levensstijl in vraag werd gesteld. Oktober 2009 - sociaal werk, volgens sommigen de vuilnisbak der richtingen, daar voelde ik me thuis. Tussen de dreadlocks en de geitenwollen sokken. Sommige leerkrachten bleken er zelf ook goede vrienden te zijn met de klassiek goden. Zo herinner ik me een vrouwelijke lector die me mijn pint uit handen nam op de jaarlijkse quiz, de helft van het bier uitgoot in haar half met cola gevulde glas en mij vervolgens verbijsterd achterliet met de woorden: “Merci, ‘t is maar omdat ik morgenvroeg nog les moet geven”.
Tussen de lestijden door verschansten de lectoren zich niet in hun roddelkot, beter gekend als de leraarskamer. Integendeel, zij rookten er vrolijk op los tussen de studenten, geheel in overeenstemming met de hoog in het vaandel gedragen gelijkheidsgedachte. Bij goed weer veranderde de tuin van Campus Sint-Annaplein in een klein Haight-Ashbury park waar studenten en lectoren gezellig keuvelden over de kansenongelijkheid en meritocratie die onze maatschappij teisteren. Juni 2012 - lap, Ik was afgestudeerd. Gaan werken? Geen sprake van! ik was nog maar 21 jaar. Via een schakelprogramma verder studeren aan de Universiteit was een optie maar uiteindelijk heb ik mijn buikgevoel gevolgd en gekozen voor communicatiemanagment - letterlijk dan, ik was namelijk geveld door buikgriep op de laatste infodag van de Universiteit. De almachtige vader had het zo gewild. Hij stuwde mij naar de religie genaamd communicatie waar Guillaume Van der Stighelen wordt beschouwd als zijnde de zoon van God. Aangezien Arteveldehogeschool een katholieke school is, worden wij dagelijks opgedragen het Onze Vader te citeren.
Onze vader die op de arbeitsmarkt zijt, geheiligd zij Uw naam.
Uw Rijk kome, U wil rechtlijnige en geïntegreerde communicatie op aarde als in
de hemel. Geef ons heden ons dagelijkse actualiteit
en vergeef ons onze spelfouten, gelijk ook wij vergeven aan onze lectoren.
En leid ons niet naar een onvoldoende, maar verlos ons van onwetendheid
Amen.
Tibo Marico
