Oranjewijk Ons Koninkrijk Winter 2012/2013

Buurtjournaal nr. 4

nr. 4Oranjewijk in winterse sferen

BakkeBartWirdumerdijk 5

8911 CB LeeuwardenTel: (058) 212 55 09 Fax: (058) 216 80 95 De lekkerste

De lekkerste vlaaien

online bestellen via

www.bakkerbart.nl

Openingstijden: maandag 09:00 - 18:00 dinsdag 09:00 - 18:00

woensdag 09:00 - 18:00 donderdag 09:00 - 21:00

vrijdag 08:30 - 18:00zaterdag 08:30 - 17:00

Je kunt op elk moment van de dag bij ons terecht voor een ovenvers brood, een krakend vers belegd broodje,

een heerlijke broodsnack en een vers gezet kopje koffie.

Kom naar Bakker Bart!

BakkeBartWirdumerdijk 5

8911 CB LeeuwardenTel: (058) 212 55 09 Fax: (058) 216 80 95 De lekkerste

De lekkerste vlaaien

online bestellen via

www.bakkerbart.nl

Openingstijden: maandag 09:00 - 18:00 dinsdag 09:00 - 18:00

woensdag 09:00 - 18:00 donderdag 09:00 - 21:00

vrijdag 08:30 - 18:00zaterdag 08:30 - 17:00

Je kunt op elk moment van de dag bij ons terecht voor een ovenvers brood, een krakend vers belegd broodje,

een heerlijke broodsnack en een vers gezet kopje koffie.

Kom naar Bakker Bart!

Als dit nummer bij u op de mat valt hebben we al lang en breed Sinterklaas gevierd, we hebben een misschien wel sneeuwwitte

Kerst beleefd (en zo niet dan kan de omslag van dit blad u verder helpen) en we verwachten dat er een knallend, feestelijk Oud en Nieuw gaande is. En wie weet wat 2013 allemaal voor ons in petto heeft?

Het afgelopen jaar hebben we ons verheugd en verbaasd over alles wat er te zien en te beleven valt op zo’n klein plekje Nederland als de Oranjewijk. Om bij de simpelste schepsels te beginnen: denk eens aan alle katten in de wijk die dagelijks hun meditatiesessies inzetten op hun vaste plekjes in vensterbanken, op autodaken, in heggen of op een zonbeschenen stoep en op hun manier bijdragen aan de sfeer op straat. Of aan de wandelende koppels van baasjes-met-hond die op alle mogelijke tijdstippen verschijnen en verdwijnen en een eigenaardig soort levendigheid geven aan het wijkbeeld. En niet te vergeten aan de vrijwilligers die de wijk in- en uitrijden om hun bijdrage te leveren aan het welzijn van behoeftige wijkbewoners achter de vele voordeuren.

Zo kunnen we nog wel even doorgaan, want ook de klusjesbedrijven, de vuilnis- en papierophalers, de gemeentelijke plantsoenverfraaiers en vele anderen, hebben allemaal hun best gedaan om iets meer van de Oranjewijk te maken dan het al is. En dan is er ook nog altijd de anonieme enkeling van het type ‘doe goed en zie niet om’ die bijvoorbeeld wat rondslingerend zwerfvuil in een afvalbak dropt of met een pannetje soep voor een zieke buur in de weer is. Het prachtigste voorbeeld hiervan vind ik de verlichte etalage aan het begin van de Gysbert Japicxstraat. Dit is een jaarlijks terugkerend fenomeen, waarin een anonieme kleinkunstenaar met veel toewijding een vriendelijk groetende Sinterklaas opstelt, kompleet met poppenhuis, modelvliegtuigjes en auto’s en wat al niet. En na 5 december is het dan opeens weer uit met de pret.

Nou, hier laten we het bij, maar duidelijk mag zijn dat we het ook het afgelopen jaar weer goed toeven vonden in deze wijk. De complete redactie en alle medewerkers van de Oranjewijk ons Koninkrijk wensen iedereen een prachtig 2013 toe met veel woon- en leefgenot.

Hein Kraij

Redactioneel inhoud

Passie voor reizen, vertellen en schrijven 4Oude hobby in een nieuw truitje 10Twee ateliers in en uit 12Goede voornemens 15Het kookboek van mevrouw Maigret 17Moord in de Gijsbert Japicxstraat 18 Winterfeest 2013 21Gulle gevers in de Oranjewijk 21Wel of geen subisidie buurthuis 22Het B&B mysterie 25Moestuin 26Cursus tekenen 28Freestyle Kung Fu 28Manifestatie Kloppend Hart 29Sint Maarten 31Oproep 32Leer fluitspelen in het wijkgebouw 32Wijkpanelinfo 33Colofon 34Ken uw wijk 34Coverfoto: Het schip van Auke Dijkstra en Lidewij Pietersma in volle

glorie

4 Buurtjournaal nr. 4

Bijzondere BuurtBewoner in de spotlights

joke keizer

Passie vooR Reizen, veRtellen en schRijven

In de vorige ‘Oranjewijk ons Koninkrijk’ plaatste ik een oproep met de vraag om Oranjewijkers met een bijzondere hobby of een markante persoonlijkheid voor te dragen, zodat ze in dit blad eens in de spotlights geplaatst konden worden. Via, via kwam ik een aantal mensen op het spoor en een daarvan was de flamboyante Joke Keizer.

Afgelopen week toog ik naar de Johan Willem Frisostraat om haar te

interviewen. Terwijl Joke mijn jas aanneemt stel ik in twee opzichten mijn vooroordeel - dat bejaarden met sneeuw en gladde wegen zich voornamelijk thuis zouden bevinden - bij. Niets aan deze 79-jarige dame is bejaard en ik mocht blij zijn haar thuis te treffen, want ‘Ik kan alles en rijd in mijn auto overal naartoe. Eigenlijk ben ik altijd gezond geweest en nee, daar heb ik niets bijzonders voor gedaan. Ja, ik heb een optimistische kijk, dat is wel prettig!’.

Al tijdens het ophangen van mijn jas vertelt Joke honderduit; over haar bijzondere huis uit 1885 en hoe zelfs Peter Karstkarel niet met zekerheid de bijzondere bogen erin kon

verklaren. Over haar huurders, waarmee ze het momenteel erg goed kan vinden: ’Drie tot vier keer per week eten we samen’. Over de zes kuub hout die ze voordelig op de kop getikt had, maar die nog wel blokje voor blokje door de gang naar de achtertuin moest. Bulderend van het lachen: ‘Jezus, dacht ik, da’s best een enorme hoop toen het voor de deur lag!’.

In de openhaard – ‘Bijna mijn dierbaarste bezit’ - knappert een aangenaam vuurtje en terwijl Joke koffie haalt, heb ik even tijd om ongegeneerd rond te kijken. Als kunsthistoricus vallen mij als eerste de bijzondere schilderijen op en de

vele religieuze objecten, prachtige tapijten en meubels, de hoeveelheid boeken en natuurlijk de zwart-witte kat. Die bestudeerde mij net zoals ik zijn leefomgeving bestudeerde en beide concludeerden we dat het oké was. Poes haalde een kopje bij mij en ik had genoeg vragen toen Joke mij mijn kopje overhandigde.

Joke constateert dat de wereld in een korte tijdspanne erg veranderd is. ‘Gaf ik voorheen wel vijf lezingen per week, tegenwoordig mag ik blij zijn als het een keer per maand is. Dat komt omdat al die clubjes verdwijnen!’ Plattelandsvrouwen, notabelen, verenigingen, Joke kwam overal en vertelde over haar reizen. En ze schreef boeken. Niet alleen over haar reizen, maar ook over haar jeugd en haar leven als hospita.

TompoespakIn een hoog tempo vertelt Joke hoe ze op haar eenentwintigste met een beetje amateurtoneelervaring tussen allerlei beroemdheden bij het professionele Hilversummer toneelgezelschap van Jo Nobel terecht kwam. Helaas lag ze er na een seizoen al uit, maar ze ging meteen verder in het kindertoneel. Ze speelde een tijdlang Tompoes in verschillende Olivier B. Bommel voorstellingen. ‘Moest ik iedere keer in dat bloedhete Tompoespak’, schaterlacht Joke. In een moordtempo vertelt Joke verder en af en toe zeg ik haar dat ik haar nauwelijks kan bijhouden in mijn aantekeningen, waarop Joke zegt: ’Sla toch wat over joh, ik heb genoeg te vertellen!’. Terloops merkt ze op dat ze ook wel als journalist gewerkt heeft en dat ze weet hoe

moeilijk het soms is om mensen te interviewen. ‘Dan gingen die mensen zitten en zeiden ze ‘vraag

maar’. Vreselijk vond ik dat!’

Mooiste reisJoke heeft in haar leven heel veel baantjes gehad. ‘Wel een stuk of vijftien!’. Deze wisselde ze af met een heleboel reizen van Jemen tot Lapland, van India tot Spitsbergen. Als ze mij vraagt hoe oud ik ben en ik vertel dat ik uit 1974 kom, zegt ze: ‘Och prachtig. Toen was ik op safari in Kenia’. Ook vertelt ze dat ze al vanaf haar achttiende – gegrepen door de boeken van Tolstoj die ze als jong meisje las - al een treinreis naar Siberië wilde ondernemen. Maar Joke koos er bewust voor deze reis in de winter te maken. Een bijzondere keuze, omdat de omstandigheden daardoor verre van comfortabel waren. ‘Het was ontzettend koud, armoedig en primitief, maar het was misschien wel mijn mooiste reis!’

Zuid-AfrikaIn de jaren zestig was ze ook een tijdje receptioniste in het – nog steeds bestaande

- Eurohotel. ‘Wel een leuk baantje, maar het werd een beetje saai.’ Ze nam ontslag en stapte op een boot naar Zuid-Afrika. Met Kaapstad in zicht bedacht ze: ‘Verrek ik heb helemaal geen geld meer en ik ken daar ook niemand!’. De oplossing was snel gevonden. Na aankomst trok ze haar mooiste jurk aan en nam plaats op een terras . Toen ze achter zich mensen Nederlands hoorde praten, bedacht ze zich geen moment en vroeg ze of ze misschien een baantje voor haar wisten.

‘Toen kon ik beginnen als assistent bedrijfsleider in

Leeftijd vind ik niet zo belangrijk

5Buurtjournaal nr. 4

het restaurant van de Nederlandse Club. Maar na drie maanden kwam het verschil tussen bruin en wit me de strot uit.’ Niet lang daarna leidde een incident waarbij ze het opnam voor een struikelende (bruine) ober, die een nette witte dame door zijn val met slagroom besmeurde, tot haar ontslag. Hierna rolde ze in een baantje waarbij ze met een grote koffer vol monsters van overhemden langs de deuren ging om deze te verkopen en daar bleek ze erg goed in te zijn. Steeds als ze weer voldoende verkocht had, stopte ze een tijd om van de commissie meer van het land te zien. Als dat geld op was, pakte ze de overhemdverkoop weer op. Zo bekostigde ze haar tijd in Zuid-Afrika.

Die reis werd – achteraf bekeken - bepalend voor de rest van haar leven. Joke keerde later terug naar Leeuwarden en ging gewoon weer aan het werk in het Eurohotel. Haar reis bleef echter niet onopgemerkt. Joke Keizer werd sindsdien voortdurend geïnterviewd en kreeg steeds meer aanvragen voor lezingen. Eigenlijk is dat tot op de dag van vandaag zo gebleven.

Ik biecht Joke eerlijk op dat ik van tevoren van plan was om een aantal standaardvragen op te stellen en daar deze rubriek aan op te hangen, maar er slechts twee bedacht te hebben. Nieuwsgierig vraagt ze welke dat zijn. Als ik haar de eerste vraag die ik voorop mijn kladblokje had geschreven voorlees: ‘Hoe bent U in de Oranjewijk terechtgekomen?’, begint ze te glunderen! ,’Dat is een leuke vraag, want volgens mij heb ik dat nog nooit verteld in een interview!’ Er is namelijk al zoveel over en door haar geschreven in de loop van de jaren…

In de rijEr volgt een verhaal hoe ze op haar vijfentwintigste met financiële steun van haar ouders het enorme pand aan de Johan Willem Frisostraat koopt. De eettafel met vier stoelen, die er nog steeds staan, de trap- en ganglopers, die de vorige bewoners hadden laten liggen en een bed waren haar enige bezittingen. Hoewel ze vijftig jaar geleden dus een prachtig groot


huis bezat, had ze zelf in die tijd nauwelijks geld, dus plaatste ze een advertentie waarin ze kamers aanbood. ‘Meid, ze stonden de volgende morgen in de rij voor de deur!’

In de jaren die volgden was het een dolle boel vol feesten met veel theatermensen. ‘Ik werd de risee van de buurt!’, roept Joke uit. Als ik ’s avonds opzoek wat de term risee betekent, kan ik niet anders concluderen dan dat de term haar, in de meest positieve uitleg van het woord, tot op de dag van vandaag recht doet. Iemand als Joke maak je niet vaak mee en ze heeft mij veel aan het lachen gemaakt!

Het liefst morgen weer op reisTot op de dag van vandaag verhuurt ze kamers. Ook nu wordt er nog wel eens met opgetrokken wenkbrauwen naar haar gekeken

of over haar gesproken. Veel van haar huurders hebben ‘vlekjes’. Ze zijn verslaafd of zitten in een moeilijke periode in hun leven. Joke neemt het, zoals ze zelf zegt, niet zo nauw. Hoewel het een enkele keer vervelend loopt, worden veel huurders vrienden waar ze mee eet, lacht en haar leven deelt. Een bijzonder leven, waar veel meer over te schrijven valt dan ik nu doe. Gelukkig heeft ze dat zelf gedaan en hoewel ze de laatste jaren niet geschreven heeft, denkt ze

er soms over het weer op te pakken. Maar het liefst zou ze morgen weer op reis gaan. ‘Maar die verdomde centen hè?’Ik zou wel een stichting op willen richten om geld in te zamelen zodat Joke weer op reis kan. Op reis naar het Zuid-Afrika van nu, dat ze graag zou zien. Als ze belooft om daarna weer een boek te schrijven en voor iedereen die

geld stort een mooie avond te verzorgen, ondersteund door dia’s zoals ze al vanaf 1965 doet…

Naar de biebAls ik thuis haar naam intoets in de zoekmachine van de computer verschijnt een You Tube-filmpje van een Mercurius RTV uitzending ‘Leeuwarden Toen’. Hoewel ik net ruim drie uur bij Joke op de bank heb gezeten, hang ik opnieuw aan haar lippen en bekijk samen met Mijn Lief de uitzending

Ik werd de risee van de buurt

Reizen is rijkdom voor de rest van je leven


op de computer. De volgende hit is een marktplaatsadvertentie waarin het boek ‘Joke Keizer op reis’ wordt aangeboden. Ik stuur de

verkoper meteen een mailtje dat ik het boek graag van hem overneem. Als ik het uit heb, ga ik het aan Joke geven. Ze heeft namelijk niet veel meer van haar eigen boeken. ‘Tja, dan

leende ik er weer eentje uit en die kwam natuurlijk nooit meer terug en ze werden niet meer herdrukt.’ Maar zoals in al haar verhalen loste ze ook dit probleem weer met fantasie en vindingrijkheid op: ‘Ik ben gewoon naar de bieb gegaan en heb een aantal van mijn boeken voor een paar euro teruggekocht’.

Een van de dingen die Joke zei zal me lang bijblijven. ’Leven zoals ik leef staat of valt met fantasie!’ In het gesprek ontdekten we vaak

hoezeer mijn levensstijl en –wandel op de hare lijkt en ik kan alleen maar hopen dat ik iets van haar sprankeling en bevlogenheid tot op die leeftijd mag weten te behouden.

Femke MolenaarLeven zoals ik leef, staat of valt met fantasie

Garage Emmakade

Emmakade 148 zz8933 AX Leeuwarden

Tel: 058 212 82 13Fax: 058 215 44 50

E. Hoeksma

Garage Emmakade

Emmakade 148 zz8933 AX Leeuwarden

Tel: 058 212 82 13Fax: 058 215 44 50

E. Hoeksma


BestuuR wijkveReniging oRanjewijk

wijkPanel oRanjewijk

activiteiten in het BuuRthuisIedere tweede maandag van de maand: Wijkpaneloverleg vanaf 20.00 uur

Iedere tweede en vierde maandag van 19.30 tot 21.30 uur: Meditatie in de traditie van Thich Nhat Hanh.Aanmelden en/of informatie: Wim Overdijk. Telefoon: 058 - 256 3100 Email: [email protected]

Op woensdag van 14.00 tot 17.00 uur en van 20.00 tot 22.30 uur: Creatief schilderen.Aanmelden en/of informatie: Henk Krist.Telefoon: 06 - 26 218 914Email: [email protected]: www.lineone.nl/henkkrist

Op donderdag van 19.00 tot 22.00 uur: Trekzakclub.Aanmelden en/of informatie: Trees Veenstra.Telefoon: 058 - 266 5270Email: [email protected]:http://veenstra2.magix.net/website/

Op vrijdag van 20.00 tot 21.00 uur: Freestyle Kung Fu lessen.Aanmelden en/of informatie: Tinus DonderwinkelKosten: € 5,= per les.Telefoon: 06 -14 216 317Website: www.kungfutinus.nl

Op zaterdagochtend: Yoga.Aanmelden en/of informatie: Fokke Jansen.Telefoon: 06 - 18 370 729Email: [email protected]: www.ajani-yoga.nl

Voorzitter...... (vacant)

Hilde Douma: SecretarisEmmakade 112, 058 - 212 58 08Email: [email protected]

Eelke Heidinga: penningmeesterEmmakade 18, 058 - 212 87 52 Email: [email protected]

Doede PostmaJohan Willem Frisostraat 19, 058 - 215 31 53,Email: [email protected]

Sybren TerpstraEmmakade 124, 058 - 215 36 76, Email: [email protected]

Erik van der LeeEmmakade 78, 06 - 423 119 50,Email: [email protected]

Beheerder wijkgebouw: Henk KristTel. 06 - 262 189 14,Email: [email protected]

Activiteitencommissie:• Alice Dijkstra• Gerard de Jong• Ines Jonker ([email protected]• Liesbeth Wierda

Fred BoonstraEmmaplein 9tel. 058 – 2125149 E-mail: [email protected]

Gerard de JongGijsbert Japicxstraat 40tel. 058 - 2133843E-mail: [email protected]

Christine PietersenEmmaplein 4tel. 06-47 892 112E-mail: [email protected]

Sita VogelsangWillem Lodewijkstraat 105tel. 058 – 2139848E-mail: [email protected]


Breien: women only?

wie Breit die Blijft

oude hoBBy in eennieuw tRuitjeVroeger deden ze niet anders: van jonge meisjes tot nijvere overgrootmoeders, iedereen breide zijn eigen sokken, kousen en andere kleding.

Wie in de jaren ‘60 en ‘70 gezegend was met een handige moeder of oma met smaak liep in hippe truien rond. Ook mannen,

denk aan de beruchte domineestrui van ds. Gremdaat. Een trui was een statement. Nostalgie-net laat regelmatig zien in welke truien mensen zich (op tv!) durfden te vertonen.

Of het met de crisis te maken heeft, weet ik niet maar breien is weer helemaal terug. In de jaren ‘80 hadden we ook al een brei-opleving: de mode bestond uit enorme zelfgebreide truien, groot genoeg om in te wonen. Het kon niet gek genoeg, als het maar veelkleurig en bijzonder was. Daarnaast werd bij voorkeur gebreid op houten pennen. Het breide verschrikkelijk maar het stond wel hip.

De zelfbreimode was de opvolger van de macramémode uit de tijd dat iedereen zich verplicht voelde creatief bezig te zijn. Het resulteerde in de meest gruwelijke voorwerpen waar je nooit meer vanaf kwam, want cadeau gekregen. Arjan Ederveen (met trui) werd door de creativiteitsgekte geïnspireerd tot zijn hilarische Kreatief met Kurk-programma’s (let op de K), nog steeds een hit op YouTube.

Soms kom je nog gemacramede spullen tegen op rommelmarkten of in kringloopwinkels. Snel voorbij lopen! Straks komt er weer iemand op het onzalige idee te gaan macrameeën. En dat is eigenlijk het enige mogelijke nadeel aan de opkomst van het Grote Breien. Want verder zitten er alleen maar voordelen aan.Geen te korte of te lange mouwen meer bijvoorbeeld, en een altijd passend kledingstuk want eenvoudig aan te passen aan afwijkende lichaamsmaten waar de confectiemode niet in is geïnteresseerd. Ook belangrijk: een uniek kledingstuk. Niemand draagt hetzelfde als jij!

En ten slotte kun je alles maken wat je maar wilt in precies die ene kleur en van precies dat favoriete materiaal. Wol is te koop op de markt of via websites, hoewel je bij de laatste rekening moet houden met kleurafwijkingen.

SufHet breien zelf is gelukkig niet veranderd en dat geeft de burger moed. Insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan. Wie hiervan flashbacks

krijgt, is oud genoeg om het automatisme van het breien op te wekken. Wie daarvoor te jong is en op school nooit een oude handwerkjuffrouw heeft meegemaakt (tel je zegeningen!), zal het moeten leren van een instructiefilmpje op internet of van moeders, oma’s of tantes. Want breien blijft een vrouwendomein. Jammer, want breien is heel ontspannend en daar kan ook de moderne man van profiteren. Als hij durft. Het suffe imago van het breien, hoezeer ook ten onrechte, is bijna onuitroeibaar. ‘Brei jij??’, is mij vaak ontsteld gevraagd door mensen die een bol wol met twee breipennen erin zagen liggen.

‘Ja’, moest ik dan bedremmeld toe-geven. Om vervol-gens een vurig maar meestal vruchteloos pleidooi af te steken voor het breien.

KnitwearOnder het motto Image is everything heeft een aantal Nederlandse breisters de handen ineen geslagen. Het woord breien moest het veld ruimen, in al zijn vervoegingen. Tegenwoordig heten gebreide kledingstukken knitwear, waarom breien in het Engels beter is, weet ik niet. Maar dat was niet genoeg, de breisters hebben zich verenigd op de website www.stitchnbitch.nl. Bitch! Nou ja zeg…

‘Breien is trend!’ jubelt de site. ‘Pak je breipennen en wol en doe mee met Stitch ‘n Bitch! Wereldwijd zoeken breiers van alle leeftijden elkaar op om samen in het café te breien. Laat je inspireren door anderen met wie je je passie voor breien deelt, ruil patronen, leer elkaar nieuwe technieken

Mensen zonder passie worden tegenwoordig nog nauwelijks serieus genomen

Breien blijft helaas een vrouwendomein


en drink ondertussen gezellig een koffie verkeerd of een biertje.’Let vooral op het woord passie dat aangeeft hoe belangrijk breien voor je is. Mensen zonder passie worden tegenwoordig nauwelijks nog serieus

genomen. En het biertje duidt erop dat breisters heus niet ouderwets of truttig zijn…Ook in Leeuwarden is zo’n SnB-groep. Of hij nog leeft, weet ik niet maar wie het eens wil proberen, kan via de website informatie vragen.

WildAlleen truien of sjaals breien is hopeloos ouderwets, er kan nog veel meer. Wildbreien of guerrilla knitting bijvoorbeeld. Wildbreien doe je niet om jezelf een mooie trui te bezorgen, wildbreien doe je voor het algemeen nut. De wildbreier breit voor bomen, lantaarnpalen, standbeelden en alles wat zich op straat bevindt en wel een opkikker kan gebruiken. Bomen bijvoorbeeld staan er in de winter maar kaal bij. Brei een boomwarmer!

Hetzelfde geldt voor brugleuningen, aanlegsteigertjes,par-keermeters, park-banken en hekken. Voordeel is bovendien dat je geen ervaren breier hoeft te zijn. Restjes verwerken is ook een goede reden

om te gaan wildbreien. En wat let je om je fietsstang met breisel in te pakken of je deurkruk?

Nog een trend: breien en halen met Hooked Zpagetti, afvalmateriaal uit de textielindustrie dat wordt verwerkt met enorme haak- of breinaalden. Je maakt er tassen van, een poef of een kussenhoes. Als klap op de vuurpijl is het ook nog eens milieuvriendelijk.Voort het echte werk moet je naar het buitenland, naar de grootmeester van het breien Kenneth Cobonpue. Deze meneer woont in de Filippijnen en breit meubels. Google hem en je valt van de ene verbazing in de andere.

Ineke Evink

Wildbreien of guerrilla knitting doe je voor het algemeen nut

SjaalWie zich niet meteen aan een trui durft te wagen, begint met een sjaal. Een recht, een averecht geeft het mooiste resultaat en is bovendien een betrekkelijk eenvoudige steek. Voordeel is bovendien dat het breiwerk zo geen voor- of achterkant heeft. Gewoon beginnen en doorbreien. Oefening baart kunst. Zet voor een sjaal minstens 60 steken op met breipen 5. Wie nog sneller wil, moet dikkere wol kopen en bijpassende breipennen. Begin met een goedkope wol als je geen ervaren breier bent, te koop bij Zeeman, Wibra en Action en soms ook bij Aldi of Lidl. Een andere mogelijkheid is alle restjes bij elkaar te leggen en daar een sjaal van te maken.

PatroonPatronen zijn te kust en te keur te vinden op internet en in speciale patronenboeken. Maar het hoeft niet. Persoonlijk heb ik een grote hekel aan patronen omdat je voortdurend aan het tellen bent. Ik pak gewoon een T-shirt in de maat van de te breien trui en leg het breiwerk erop. Zo zie je meteen of het gaat passen.

Voor inspiratie zie www.wildbreien.nl, www.hoooked.nl


kunstschilders in de oranjewijk

innerlijke drijfveren

twee atelieRs in en uitMinne Velstra en Douwe Idema te kijk

Door zijn artikeltje over een cursus vormgeving en door mijn ogen goed de kost te geven in de Oranjewijk kwam ik de kunstenaar Minne Velstra op het spoor. Daarnaast stond een bezoek aan kunstschilder Douwe Idema (voorzitter van de Atelierroute Leeuwarden) al langer op mijn verlanglijstje. Omdat ik wilde weten wat hen bezielt, maakte ik met allebei een afspraak.

Mijn idee was om ze allebei los van elkaar de volgende drie vragen te stellen:

1. Wat zijn jouw innerlijke drijfveren om aan een ontwerp/tekening/schilderij te beginnen?

2. Wat wil je bij de toeschouwer/klant/opdrachtgever teweeg brengen met jouw werk? Of: Wat wil je ze laten zien wat jij ziet en zij nog niet?

3. Heb je andere kunstenaars tot voorbeeld? Met wie/welke stroming voel je je verwant?

Hierbij mijn indrukken met meteen al als nadrukkelijk stemadvies: ga vooral zelf bij deze kunstenaars kijken, want je weet niet wat je ziet!

Minne VelstraSinds de twee jaren dat hij in de Oranjewijk woont (Willem Lodewijkstraat 101) schildert,

tekent en ontwerpt Minne Velstra (1962) in zijn atelier aan huis. Binnen is alles strak wit geschilderd, overzichtelijk ingedeeld en klaar om met het eerstvolgende project van start te gaan. In het eerste halfuur van onze ontmoeting maakt Minne mij duidelijk dat hij al op jonge leeftijd besloten had om zijn geld te verdienen met ‘praatjes en plaatjes’. Zoiets heet in grote mensentaal ‘communicatie en vormgeving’ en onder de domeinnaam HAVENFAMKES beoefent Minne inmiddels als allround vormgever zijn kunsten.

Als ik hem vraag naar zijn innerlijke drijf veren, komt hij met een mooi ontroerend verhaal over zijn vader. Hoe hij als ghostwriter/vormgever/illustrator met zijn vader Jan Velstra Tzn. samen het boek ‘Met de LAB op stap’ Historie van het Leeuwarder Auto Bedrijf 1920 – 1970 heeft gecomponeerd (Friese Pers Boekerij 2007).

Volgens Minne heeft dit teamwerk tot ‘een loutering in de vader-zoonrelatie’ geleid terwijl het daarvoor nooit zo erg boterde tussen hen. Zijn moeder daarentegen moedigde hem aan om zijn talenten verder te ontwikkelen door hem regelmatig de lastige vraag te stellen: ‘Wat wil je nou werkelijk met je leven?’

Verder was het contact met Henk Krist een belangrijke gebeurtenis in zijn artistieke ontwikkeling. Samen met deze schilder is


Minne in een caravan op schilderexpeditie gegaan door Noord Groningen en dat heeft hem in artistiek opzicht ‘een schop onder de kont’ gegeven. Ter gelegenheid van de duotentoonstelling van Henk Krist in museum Willem van Haren in Heerenveen en Galerie ‘De Roos van Tudor’ in Leeuwarden maakte Minne weer een boek, want dat heeft hij nu eenmaal in de vingers. Titel: Wat te doen op aarde? Henk Krist – schilderijen (Galerie De Roos van Tudor, 2009).Minne maakt me al pratend en gebarend duidelijk dat het in de huidige fase van zijn leven (hij is nu 50) draait om drie bezigheden: a. zijn grafische werk: beeldmerken, logo’s

& huisstijlen, webdesign en -hosting, fotografie, illustratie en boeken. Allerlei schitterende voorbeelden zijn hiervan te zien op www.havenfamkes.nl.

b. schilderen & tekenen, met op dit gebied een enorme opleving sinds hij in de Oranjewijk is komen wonen. Voorbijgangers hebben al af en toe een schilderij voor het venster van zijn atelier zien staan en in december & januari 2013 is Velstra’s eerste solotentoonstelling in eetcafé Jonker Sikke in Jellum een feit. ‘Vervreemdende, soms desolate landschappen met steeds terugkerende wachthuisjes vormen, naast tekeningen, de kern van de expositie’. De tentoonstelling heeft als overall-titel: wachten. Nieuwsgierig stel ik mijn tweede vraag over wat hij nu eigenlijk bij de bezoeker teweeg wil brengen. Minne: ‘Ik probeer te peuteren aan het associatievermogen van de toeschouwer. Ik wil hem of haar niet in een bepaalde richting sturen maar wel wil ik refereren aan gevoelens die hij al kent. Als de toeschouwer kijkt en even blijft hangen kan hij geraakt worden in zijn gevoel. Dan realiseert hij zich dat hij bestaat. Daar is het me om te doen.’ En verderop in het gesprek herhaalt Minne dat thema nog eens door te zeggen: ‘Bij het binnenkomen, moet het ze raken’ en ‘Ik wil een dwarreling in de mensen teweeg brengen’. Het werk van

de tentoonstelling wachten is te zien op de website en natuurlijk in het echt in Jellum.

c. als we het tijdens ons gesprek over schildermaterialen hebben rolt Minne opeens een kubusvormig meubeltje op wieltjes tevoorschijn. Met een paar soepele handgrepen verandert het onder mijn verbaasde ogen in een schildersezel met ruimte voor een doek van zeker een meter. Fantastisch! En dan zit er ook nog een uitschuifbaar werkblad in verwerkt én een ruime opbergla voor tubes verf en penselen. Het geheel heet de Art-Cube. Hij maakt ze vanaf februari 2013 thuis op bestelling: ‘een compleet atelier op een kwart vierkante meter’.

Dan rest natuurlijk nog de laatste vraag over verwante kunstenaars/stromingen. Minne blijkt een groot liefhebber te zijn van William Turner en ook van de late Rembrandt. Niet voor niets ontwierp Minne het beeldmerk en de website voor Saskia400 waarop allerlei evenementen rond het 400ste geboortejaar

van Saskia van Uylenburgh, vrouw van Rembrandt van Rijn werden aangekondigd. En als het aankomt op schilderwerken waarin surrealistische spelletjes worden gespeeld, dan is Minne Velstra enige dank verschuldigd aan de Belgische René Margritte, zoals bv. in

‘Blauwdruk van het universum’.We gaan nog een heleboel verrassende dingen beleven met deze veelzijdige kunstenaar, dat geef ik je op een briefje.

Douwe IdemaMet dezelfde drie vragen bel ik aan op de Oranje Nassaustraat, bij Douwe Idema. Hij ontvangt me met aandachtige vriendelijkheid in zijn bijzondere atelier. Deze werkruimte blijkt het eerste werkstuk te zijn van de inmiddels zeer vermaarde architect Hans Achterbosch (kijk maar eens op www.achterboscharchitectuur.nl en je slaat steil achterover!). Door een raam over de hele breedte bovenaan de noordelijke zijmuur van het atelier valt noorderlicht op de blinde witte muur aan de overkant en dat levert in het hele


atelier een prachtige gelijkmatige lichtspreiding zonder schaduwen. Ideaal natuurlijk voor een schilder. Maar is Douwe wel alleen kunstschilder? Of is hij ook leraar, filosoof, dichter, kunsthistoricus en last but not least zeilinstructeur?

Innerlijke waarnemingIn zijn vele en uitvoerige antwoorden vertelt Douwe dat hij altijd een sterke drang heeft gehad om dingen te maken en al op zijn achttiende voor het eerst exposeerde. Dat hij een vorm van ‘innerlijke waarneming’ heeft ontwikkeld en in de loop van ruim dertig jaar tekenen en schilderen heel duidelijk kan onderscheiden wanneer het resultaat een

‘goed schilderij’ mag heten, of dat het nog wat extra kleur en diepgang nodig heeft. ‘Je weet ook wanneer een wijn goed is of alleen maar een slobbertje, dat proef je’. In de periode tussen twee schilderijen voelt hij het ‘borrelen’ en maakt zich een ‘hevige onrust’ van hem meester, totdat hij weer lekker met zijn volgende schilderij bezig is. Let nu op: datzelfde fenomeen merkt Douwe ook tussen de zeillessen door (die hij ’s zomers geeft). Van boord stappen na een tocht op zee, onrust in lijf en leden tussendoor en zich weer senang voelen bij de volgende tocht. In ons gesprek is dit niet de enige vergelijking die Douwe maakt tussen schilderen en zeilen.

Wat Douwe nu precies waarneemt, voelt en beleeft in die periodes van onrust tussen twee werken door blijkt moeilijk in woorden te vatten.

‘Het is een assemblage van innerlijke waarneming en dat wat er is’, probeert Douwe en illustreert dat door een groot schilderij in wording aan te wijzen waarvan hij nu al weet dat het Hulde aan de evenaar gaat heten. Op het schilderij prijkt een albatros en die staat volgens Douwe voor ‘dat wat er is’. De entourage is ‘geassembleerd’ door innerlijke waarneming. Nou ja, lieve lezer, ga voordat je afhaakt zelf maar eens uitvoerig kijken op www.douwe-idema.nl want daar kun je op je gemak in- en uitzoomen op meer dan twintig doeken die door deze mysterieuze innerlijke waarneming ontstaan zijn.

Verbinding met anderenNu gaan we verder praten over de toeschouwers, de kunstminnaars, de eventuele klanten voor Douwe zijn kunsten. Die zijn er zeker. Vanaf zijn tijd op de Minerva Academie (1979 – 1984) te Groningen heeft hij

zijn werk altijd goed verhuurd en/of verkocht. En nu krijgt ons gesprek voor mij een opmerkelijke wending. Het blijkt Douwe Idema echt niet te interesseren wat de mensen van zijn schilderkunst vinden. ‘Recensies over mijn werk zijn nietszeggend. Ik werk voor mezelf, ben meer in mezelf geïnteresseerd dan in anderen. Ik streef geen eeuwige roem na en draag geen maatschappelijke boodschap uit.’ Maar ondertussen weet ik ook dat hij al jaren een bron van inkomsten heeft aan de cursussen tekenen, schilderen of aquarelleren bij hem thuis en dat hij ook Kunstbeschouwing geeft. Daarvan zegt Douwe: ‘Lesgeven is de verbinding met anderen. Ik leer mensen hun eigen ding te vinden en daarna gaan ze hun gang maar weer.’

Heel interessant vind ik het allemaal. Neem nou bijvoorbeeld de observatie van Douwe dat hij zijn zeillessen ziet als een vorm van ‘lijnen tekenen op het water’. En dat er na dertig jaar abstract schilderen nu opeens mensen dierfiguren beginnen op te duiken in zijn werk. Ik vraag hem natuurlijk ook nog naar zijn eigen coryfeeën en hij noemt van de Oude Meesters: Goya en Velazques en van de eigentijdse schilders Willem de Kooning, Toon Verhoef en Rothko. Een laatste observatie van Douwe: ‘De thematiek van schilders verandert, maar de mensheid niet.’

PoëzieIk ben beide kunstenaars dankbaar voor wat ze me hebben laten zien. En voor wat ik heb beleefd in de intimiteit van hun ateliers. Maar als je me nu exact wilt laten weergeven wat dat allemaal was, dan pas ik. Dan kan ik het beter overlaten aan Douwe Idema die mijn kunstbeleving onlangs heel helder heeft verwoord in onderstaand gedicht.

Filosoof

FeitenFeiten geen feitenOgen zo groot

WerkelijkheidGevuld, gedaan, gezienOgen zo groot

BeeldenAls beeldenOgen zo grootGroots

Douwe Idema, 2012 Hein Kraij


de column van luuk

waar is het misgegaan?

goede vooRnemens

De eerste beleefde ik toen ik de voordeur van mijn huis nog niet eens achter me had dichtgetrokken. Een lichtflits en een harde knal in

de buurt van de Blokhuispoort: daar explodeerde een astronaut of iets nog ergers. Op zondagmorgen, nog royaal voor zeven uur, als minstens 96 procent van de mensen nog lekker ligt te slapen, loopt er kennelijk toch ergens iemand rond die zo’n grote behoefte heeft aan een klein beetje medemenselijke aandacht, dat hij een enorme knal produceert om die aandacht te krijgen...

De tweede: in de Willem Lodewijkstraat ligt, midden op het fietspad aan de overzijde van de weg, een royale witte papieren zak. ‘Febo’ staat er op en dan weet je wel dat de zak vanaf een fiets of uit een auto is gegooid door iemand die even ‘een vette bek heeft gehaald’ na een avondje stappen. Ik begrijp dat weggooien niet, maar kan het wel verklaren: je wilt toch als nette burger niet te lang met vieze snackverpakkingen in je hand, jouw eigen auto of die van je moeder rondrijden?

De derde zie ik op een verdeelkast van een nutsbedrijf op het Emmaplein. Iemand heeft er een gedeukt blikje neergezet waarin Euroshopper Orange heeft gezeten. Dat komt van Albert Heijn. Nadat iemand tweehonderdvijftig meter lang slokjes frisdrank heeft weggeklokt, bedacht hij of zij dat dit wel een goede plek was voor dat blikje. Niet in de heg of in de goot, maar op zo’n kastje. Een plek waar het opvalt aan iemand anders, die misschien wel zo vriendelijk wil zijn om het op te ruimen om te voorkomen dat het echt zwerfvuil wordt...

Twee vragenVraag 1: Waar is het bij zulke mensen eigenlijk misgegaan? Je mag hopen dat ze toch ooit van ouders of onderwijzers hebben geleerd dat je op straat geen dingen weggooit. En dat vriendjes en vriendinnetjes ze vertellen dat je op 2 december nog helemaal niet met vuurwerk hoort rond te lopen. En dat ze snappen dat het gewoon heel erg onaardig is om lawaai of rotzooi of andere vormen van hinder in iemand anders straat te produceren. Zouden ze zichzelf vragen kunnen stellen als: Wie beleeft hier plezier aan? Welk nut is hiermee gediend? Wat levert het op?

Vraag 2: Waar hebben zulke medeburgers en -belastingbetalers eigenlijk zelf een hekel aan? Om het eenvoudig te maken is dit een multiple choice vraag, waarbij meerdere antwoorden mogen worden ingevuld.• Die zakkenvullers uit Den Haag.• Die graaiers bij grootbanken, verzekeraars, woningcorporaties,

ziekenhuizen en scholen.• Die kunstenaars die de hele dag op hun luie reet zitten en wel lekker

vangen.• Die gasten uit Oost-Europa die onze arbeidsmarkt verzieken.• Die agentjes die jou voor (bijna) niks een prent geven maar in hun

broekjes schijten als ze een echte crimineel zien.• Die asielzoekers die hier gratis en voor niks uit onze staatsruif komen

vreten.• Altijd diezelfde aso’s die met een stalen gezicht voordringen bij de

kassa in de supermarkt of in de rij bij het tankstation.• Die Grieken die onze spaarcenten in hun bodemloze put laten

wegdampen.• Die uitkeringstrekkers die altijd te beroerd zijn om hun handjes eens

te laten wapperen.• Die klojo’s die hun hond recht voor je huisdeur op de stoep laten

schijten en dat natuurlijk niet opruimen.• Die allochtone kickboksers.• Anders namelijk: ...........................................

Zo. En dan is het nu tijd om over de goede voornemens voor 2013 te gaan nadenken.

Luuk van der VeenCommunicatieadviseur en tekstschrijver

Op zondag 2 december moest ik elders in het land iets doen en daarom liep ik ‘s ochtends, op een tijdstip waarop nog maar weinig mensen daarover piekeren of zelfs überhaupt in staat zijn te denken, met de hond door de mooie maar nog donkere Oranjewijk. Die wandeling leverde binnen tien minuten drie droef stemmende waarnemingen op.

Achter de Hoven 79 8933 AH [email protected]

Clif van der Veenmob. 06-24513534

www.clifafbouw.nl

Foeke Sjoerdswei 26 • 8914 BH Leeuwardentelefoon: 06 53 976 549

website: www.cadenzacatering.nl • email: [email protected]

Wim Teeuw

V5 VertalerscombinatieEmmaplein 68933 BS LeeuwardenTel. 058 299 84 00 Fax 058 299 83 99v5vertalers@planet nl www.v5vertalers.nl

www.nordwincollege.nl

VMBO-groen / MBO / Cursus & Contract



kookimpressies van peter jeeninga

Boeuf Bourguignon

het kookBoek van mevRouw maigRetGeorges Simenon schreef in zijn productieve leven honderden verhalen over commissaris Maigret. Zwarte Beertje nummer 1923 is echter geen Maigretverhaal, maar het kookboek van mevrouw Maigret, vol met recepten die een belangrijke rol spelen in de detectiveverhalen. De recepten zijn bewerkt door de Franse gastronoom Robert Courtine.

Het recept is een klein beetje aangepast en door mij een maand geleden voor vijfentwintig man gekookt en het was geweldig,

volgens de gasten.

Stoofpot van RundvleesBoeuf BourguignonMaak een marinade van twee kleingesneden preitjes, twee in schijfjes gesneden wortelen, twee grof gehakte uien, het bovenste, smalle gedeelte van een struik bleekselderij in stukjes gesneden, drie geplette teentjes knoflook, een bouquet garni (peterselie, laurier en tijm) en een halve fles rode wijn (liefst Bourgogne).

Snij 800 gram rundvlees (bijv. borstlappen) in mooie stukken en laat het vlees 48 uur marineren. Laat het vervolgens goed uitlekken.

Smelt vier eetlepels boter in de pan en laat het vlees op een hoog vuur snel goudbruin worden. Voeg de kruiderij toe uit de marinade die u gezeefd hebt. Stuif er wat bloem over en laat het geheel onder voortdurend roeren, kleuren.

Giet er nu de verwarmde marinade bij en zoveel warm water dat het vlees net onder staat.

Doe er ook nog 150 gram mager, gezouten spek bij (van tevoren blancheren) en maak op smaak af met peper en zout. Laat met het deksel op de pan drie uur zachtjes stoven.

Leg ongeveer twintig zilveruitjes even in kokend water en doe ze bij het vlees. Verwijder het bouquet garni en laat nog een kwartiertje sudderen. Neem de pan van het vuur, giet een glas cognac bij het vleesmengsel en strooi er gehakte peterselie over.

Als u wilt, kunt u er, tegelijk met de zilveruitjes, ook nog gesneden champignons bij doen.

Serveer deze schotel met puree van selderijknol.

Eet smakelijk!

Peter Jeeninga

onopgeloste zaak in de oranjewijk

Brute moord

Buurtjournaal nr. 418

Op maandag 20 juli 1970 werd het levenloze lichaam van Hinke IJsselstein-van der Velde aangetroffen in haar huis in de Gysbert

Japicxstraat 35. De 75-jarige weduwe lag op de vloer in de voorkamer met een stuk elektriciteitsdraad en een wollen doek om haar hals gesnoerd. Haar schedel was met een scherp voorwerp ingeslagen.

De buurvrouw, mw. T. van der Veen-de Vos, keerde de zondagavond daarvoor rond 23.00 uur terug van een bezoekje aan de kermis en zag het hondje Tommie van mevrouw IJsselstein nog op straat lopen. Dat verwonderde haar, want het hondje mocht dat nooit en thuis lag het zelfs aan de ketting. Toen ze Tommie de volgende ochtend nog steeds zag rondscharrelen, schakelde buurvrouw de politie in.

HamsterwoedeHinke IJsselstein-van der Velde werd op 23 september 1894 geboren in IJlst. Op 9 december 1945 trouwt ze met de weduwnaar Sije IJsselstein (11 juli 1871, Wytgaard). Sije IJsselstein was een van de oprichters van de organisatie die zich bezighield met het ontginnen van het

‘Voorwerkersveld’ te Siegerswoude. Hij overleed op 31 maart 1958 op 86-jarige leeftijd en liet Hinke een behoorlijk vermogen na. Hinke woonde in een aardig landhuisje dat overvol stond met huisraad. In Siegerswoude was ze al bekend vanwege haar tomeloze hamsterwoede op het gebied van textiel, huisraad en snuisterijen.

In 1964 koopt Hinke IJsselstein een bouwvallig huisje in de Spanjaardsstraat in Leeuwarden. In 1965 koopt ze voor 20.000 gulden een huis in de Maria Louisestraat, waarvan ze de kamers verhuurt. In december 1966 wordt het pand in de Gysbert Japicxstraat finaal publiek verkocht, waarvan bekend is dat er een bod op was gedaan van 10.359,= gulden. Hinke verhuist naar de Gysbert Japicxstraat en koopt later ook nog huizen in de Jacob van Aakenstraat, Menno van Coehoornstraat

en de Johan Willem Frisostraat, waar ze ook kamers verhuurt. Iedere maand haalt ze zelf de huur op. Het geld bracht ze naar de bank want dat wilde ze niet in huis hebben.

mooRd in de gysBeRt jaPicXstRaat onvoldoende ondeRzocht

Als klein meisje huppelde ik aan de hand van mijn moeder wel eens over de Nieuwestad. Als we het statige politiebureau naderden, veranderde de pas. Het politiebureau was indrukwekkend, maar de vitrinekast op de buitenmuur maakte op mij meer indruk. Jarenlang hing daar een affiche met de tekst: ‘Beloning van vijfduizend gulden voor een ieder die inlichtingen kan geven over de mogelijke dader van de moord op mevrouw IJsselstein’. In de rechterbovenhoek stond haar foto; een oud vrouwtje met een glimlach op haar gezicht en een klein hoedje op. Het was mijn eerste kennismaking met moord, anders dan in ‘Verweggistan’.

Buurtjournaal nr. 4 19

Onbeschrijflijke rommelHaar verzamelwoede gaat door in de Gysbert Japicxstraat. Haar woning stond in 1970 volgestouwd met een enorme stapel ‘goederen en artikelen’, waaronder zes kachels, drie naaimachines, kledingstukken, dekens en gordijnen. Iedere vrijdag liep ze naar de markt en keerde steevast terug met twee volle tassen met kleding. De onbeschrijflijke rommel versperde de trap, zodat ze alleen van de twee kamers beneden gebruik kon maken. Ze was niet aangesloten op het gas- en elektriciteitsnet. Ze kookte op petroleum en ’s avonds brandde een petroleumlampje. Haar

‘closetruimte’ was gebarricadeerd; de achtertuin was haar toilet. LoslippigMevrouw IJsselstein stond in de buurt bekend als een zonderlinge dame. Soms liet ze doorschemeren dat ze van adel was en de titel ‘barones’ mocht voeren. Ze was erg loslippig en pochte zelfs tegenover vreemden graag over haar rijkdom. Ook stond ze bekend om haar klaagzangen. Alles wat haar niet zinde, zette ze op papier waarna de epistels naar het gemeentebestuur, de politie, ministers en zelfs de Koningin werden verzonden.

MotiefOp 20 juli kon de politie nog niet aangeven welk motief de mogelijke dader moest hebben gehad. Aannemelijk was, dat de dader op zoek was naar geld. Maar de wanorde in de woning was normaliter al zo groot dat op het eerste gezicht geen speurtocht naar geld of kostbaarheden viel te ontdekken. Daar hadden ze wel een dag of twee voor nodig, aldus de politie.

De overige aanwijzingen waren vaag. Mevrouw IJsselstein was op zondagavond 19 juli om 21.00 uur voor het laatst gezien. Zij liep naast een rijzige man met grijzend haar, gehuld in een licht gekleurde regenjas. Anderen wisten te vertellen dat een jongeman van 27 tot 35 jaar met donkerblond, krullend haar, ongeveer 1.80 meter lang, met een rond gezicht en een bril met een licht montuur, gekleed in een gehamerd suède jasje de woning tussen 22.15 en 22.30 uur had verlaten, samen met het hondje Tommie. Buren vertelden dat de man wel vaker bij haar kwam, dat ze vaak samen terugkeerden van de markt en hij haar boodschappentassen droeg. Ook zou er regelmatig een rode Mini (Austin of Morris) voor haar deur hebben gestaan waarvan die man de eigenaar zou zijn. Zowel de man als de auto werden nooit gevonden.

Kennelijk schoot het onderzoek niet op, want officier van justitie, mr. Nubé, loofde zes weken later een beloning uit van vijfduizend gulden, voor degene die mogelijk iets had gezien of gehoord.

Graafwerk in de tuinDe erfgenaam, een neef die praktisch nooit contact met zijn tante had gehad, verkocht het huis aan de buren van nr. 37. De familie De Groot liet de benedenvertrekken verbouwen tot garage. In dat jaar is zeker tot drie keer toe een onbekende bezig geweest met graafwerk in de achtertuin. Volgens mevrouw De Groot, werd er steeds een flink diep gat gegraven. Haar schoonmoeder had ’s nachts een man met rubberlaarzen over de schutting zien klimmen. Ze is hem nog achternagelopen maar omdat ze haar bril niet op had, verloor ze hem op de Emmakade uit het oog. De gewaarschuwde politie heeft een aantal nachten gepost, maar de man hebben ze niet meer gezien.

GrootspraakIn 1971 wist de recherche met veel moeite alle huurders op te sporen en te verhoren. Alle huurders gingen vrijuit. Het was voor de recherche een grote frustratie dat het onderzoek opnieuw was vastgelopen. Een week na de moord hadden ze immers al gedacht de dader te kunnen arresteren. Drie mannen hadden een mislukte overval gepleegd op de alleenwonende boer Jinse de Jong bij Wanswerd. Zij bedreigden hem met een scheermes en een luchtbuks en riepen hem luidkeels toe:

Dankzij een initiatiefwet van kamerleden Boris Dittrich en Sybrand van Haersma Buma in 2005 zal de verjaringstermijn voor moord en andere misdrijven waar levenslang op staat worden afgeschaft. De verjaring van dergelijke ernstige misdrijven zou volgens de toenmalige kamerleden het rechtsgevoel tekort doen. Afschaffing zou de positie van slachtoffers en nabestaanden in het strafrecht versterken. De wet gaat waarschijnlijk op 1 april 2013 in.

Na een korte dienst in de Nederlands hervormde kerk te Siegerswoude is Hinke IJsseltein-van der Velde op 24 juli 1970 begraven. Er waren bijna dertig personen, waaronder ook enkele rechercheurs, aanwezig om de overledene de laatste eer te bewijzen. Ze ligt in hetzelfde graf als Sije IJsselstein en zijn eerste echtgenote Trijntje van Dijk.

de moordenaar van Hinke IJsselstein ongetwijfeld in een vroeg stadium gevonden zijn. De politie heeft destijds steken laten vallen en ook dat zou tegenwoordig niet meer worden geaccepteerd. De moordenaar – als hij nog in leven is – leeft al ruim veertig jaar met dit geheim. Sommige mensen kunnen daar heel lang mee leven, zo is recent ook gebleken. Misschien kan Peter R. de Vries deze zaak nog eens bekijken en er een Cold Case Team op laten zetten.

Christine PietersenBronnen: LC-archief / Wikipedia

Buurtjournaal nr. 420

‘Wij hebben die vrouw in Leeuwarden ook vermoord en nu ben jij aan de beurt.’ De boer was echter met een smoes de overvallers te slim af, vluchtte door de weilanden naar de Wanswerdervaart, zwom naar de overkant en alarmeerde de politie. De rijksrecherche heeft de mannen maandenlang verhoord, zonder resultaat. Het was grootspraak geweest.

Inventaris-affaireIn 1976 blijkt dat het onderzoek naar de moord wellicht niet erg uitvoerig is gedaan. De zogenaamde ‘Inventarisaffaire’ (de affaire rond de aanschaf van inventaris voor het nieuwe politiebureau) leidde toen tot diverse ontslagen in de Leeuwarder politietop. Het kostte het ‘hoofd der recherche’ hoofdinspecteur Klaas de Jong, de kop. Het gedrag van De Jong, had al eerder tot ernstige problemen geleid binnen het korps. En daarmee werd gedoeld op het onderzoek naar de moord op Hinke IJsselstein.

Het opsporingsonderzoek was in ernstige mate belemmerd door een conflict, dat tijdens het opsporingsonderzoek rees tussen de gemeentepolitie – in de persoon van hoofdinspecteur De Jong – en de districtsrecherche van de rijkspolitie. De rijkspolitie werd in de moordzaak betrokken door de poging tot roofoverval op de boer uit Wanswerd. De daders werden aangehouden door de recherche van de rijkspolitie. Vanwege de uitlatingen van de heren omtrent de moord op Hinke IJsselstein werd er een grondig onderzoek verricht, ook naar die moord. Hoofdinspecteur De Jong was van mening dat de rijkspolitie de rest van het onderzoek dan verder ook zelf maar moest voeren.

Zaak geslotenBinnen de rechercheafdeling van het Leeuwarder korps werd bevreemding uitgesproken over het niet aanhouden en horen van enkele Leeuwarders die een relatie met het slachtoffer hadden gehad. Een van hen was in het bezit van een sleutel van het huis van de weduwe en had volgens getuigen kort voor het misdrijf nog een bezoek aan de vrouw gebracht. De rijkspolitie rondde het onderzoek naar de overval in Wanswerd af en deed geen onderzoek meer naar de moord op Hinke IJsselstein. Daarmee was de zaak gesloten.

GeheimOp Wikipedia staat een lijst gepubliceerd met zo’n 128 namen van mensen die tussen 1895 en 2010 zijn vermoord en waarvan de dader tot op heden niet is gevonden. In die lijst ‘Onopgeloste moorden in Nederland’ komt de naam van Hinke IJsselstein-van der Velde echter niet voor. Met de huidige opsporingsmethoden en – technieken zou

Buurtjournaal nr. 4 21

winteRfeest 2013

Na de zeer geslaagde versie van 2012 organiseert de activiteitencommissie

weer een winterfeest voor de Oranjewijk.Noteer alvast in uw agenda: op zaterdag 9 februari is het zover. In principe wordt het feest in de speeltuin gehouden, als het erg slecht weer is in het buurthuis.

Winterse lekkernijen, rockabilly muziek, warmte en gezelligheid: kortom precies wat je nodig hebt in hartje winter. We zoeken nog wat mensen voor bv tent opzetten, koek en zopie verkopen en opruimen. Vind je het leuk om te helpen, meld je dan bij Ines Jonker (tel. 2998306/ mail [email protected])

Hou de posters in de wijk in de gaten voor de verdere details.Hopelijk tot 9 februari! Activiteitencommissie Oranjewijk

gulle geveRs in de oRanjewijk

Met het geld dat de collectanten in november 2012 hebben opgehaald, kan het Nationaal MS Fonds zich blijven inzetten

voor onderzoek naar MS en een betere kwaliteit van leven. Dat doet zij echter niet alleen, maar samen met patiënten, onderzoekers, artsen, donateurs en vrijwilligers.

We bedanken alle gevers en collectanten, die ook dit jaar weer door weer en wind op pad zijn gegaan. Tijdens de collecteweek van het Nationaal MS Fonds is het mooie bedrag van € 3550,- in Leeuwarden en € 1167,- in Goutum opgehaald. In de Oranjewijk hebben Diederica van Thes en haar dochter het enorme bedrag van

€ 294,30 opgehaald! Ze vertelde na de tijd, dat het een leuke wijk is, zowel om te wonen als ook te collecteren. Dames bedankt!

Hebt u de collectant gemist, dan kunt u uw bijdrage overmaken op giro 5057 te Maassluis.Wilt u ons bij de collecte van volgend jaar ondersteunen als collectant? Neem contact op met het Nationaal MS Fonds, tel.010-5919839 of via www.nationaalmsfonds.nl

Marijke Busstra

22

Buurthuis oranjewijk

afspraak is afspraak

Buurtjournaal nr. 4

Begin 2012 werd ik op gesprek uitgenodigd bij wethouder Ekhart. Die zei dat, gezien het relatief geringe gebruik van het buurthuis, hij

ging besluiten de subsidie voor de Oranjewijk (€ 6000,= per jaar) naar nul terug te brengen. Dat zou al in 2013 moeten ingaan. Maar, voegde hij daar aan toe, hij had wel had besloten om de subsidie in 2013 te handhaven op € 3000,=. Dit omdat de meeste buurthuizen werken per seizoen, van september t/m juli, en zo kon het seizoen 2012-2013 goed afgemaakt worden. Hij deed in datzelfde gesprek nog een interessant voorstel. Als de wijkvereniging Oranjewijk er voor zou zorgen dat er in het seizoen 2012-2013 wél een goede bezetting van het buurthuis zou komen, wordt de subsidie in 2014 en volgende jaren gehandhaafd op € 3000,=. De gemeente zou aangeven welke criteria daaraan verbonden zouden worden. Met dit voorstel was ik wel content. Dat heb ik de wethouder ook gezegd en met een ferme handdruk zijn we uit elkaar gegaan. Vervolgens heb ik het bestuur geïnformeerd. Het bestuur zag wel mogelijkheden om de boel draaiende te houden met minder subsidie, vooral omdat er gezocht ging worden naar meer betalende gebruikers. Vervolgens is het bestuur aan de slag gegaan. Minne Velstra, ons nieuwe bestuurslid, ging zich hiervoor inzetten en ook de beheerder Henk Krist haalde het nodige binnen. Er werd zelfs een piano aangeschaft om muzieklessen te kunnen geven. Toen kwam er in juli 2012 een kort briefje van de gemeente. Inhoud: in 2013 gaat de subsidie naar € 3000,= en vanaf 2014 naar € 0,=. Nul. Geen woord meer over de afspraak met de wethouder. Ik heb daarop contact opgenomen met de ambtenaar die dit project trekt, Martine Diephuis. Zij mailde dat de afspraak met de wethouder weliswaar wel gemaakt was (zij zat ook bij dat gesprek) maar dat er anders was besloten. Pats boem. Geen woord meer over de afspraak met de wethouder. Ik vond dat dermate onbehoorlijk, dat ik een bezwaarschrift heb ingediend bij de gemeente. Tijdens een hoorzitting heb ik de zaak aan de commissie bezwaarschriften toegelicht. Daar was ook een jurist van de gemeente, die een vreselijk ingewikkeld verhaal hield over beleidsplannen en structuurnota’s. Hij stelde dat die afspraak niet

wel of geen suBsidie BuuRthuis?

Al enkele jaren is de gemeente bezig met plannen om te bezuinigen op de wijken. De gemeenteraad heeft B&W opgedragen € 130.000,= te bezuinigen op het wijkwerk. De gemeente is meer dan een half jaar bezig geweest met een onderzoek hoe die bezuiniging het beste vormgegeven kan worden. Er zijn met alle wijkverenigingen gesprekken geweest, en diverse vergaderingen met alle wijken.


gemaakt was, hetgeen hij uit zijn duim zoog; hij was er niet eens bij. Ik heb daarop gezegd dat ik niets te maken heb met beleid en structuren. Afspraak = afspraak. De commissie bezwaarschriften deed de volgende merkwaardige uitspraak: de afspraak is inderdaad gemaakt, maar de wethouder hoeft zich er niet aan te houden omdat ten eerste de wijkvereniging nog geen grote financiële offers gebracht heeft om de hogere bezettingcijfers te halen en ten tweede er door de aanstaande fusie met Boarnsterhim nieuw beleid voor wijken en dorpshuizen ontwikkeld gaat worden. Volgens mij een zwakke en aanvechtbare uitspraak. Zo’n commissie is toch een soort rechterlijke macht in een Trias Politica en moet zich niet met beleid bemoeien, maar controleren of de afspraken en voorschriften goed zijn nageleefd. Maar goed, het gaat me te ver om tegen de uitspraak van de commissie in beroep te gaan bij de rechtbank. Dus heb ik de wethouder maar weer een briefje geschreven met de vraag wat we nu aanmoeten met zijn toezegging uit het gesprek begin 2012. Volgens mij staat die toezegging nog steeds. Hierop heb ik nog niets gehoord. Het is ook nog maar 6 weken geleden.... Naast deze strijd van de wijkvereniging alleen roert de SBO zich ook. De SBO, Samenwerkende Bewoners Organisaties, is een overkoepelende vereniging van alle wijkverenigingen. Die heeft allerlei voorstellen bij de gemeente ingediend om tot een betere verdeling van subsidie te komen. Daarin betrekken ze ook de wijkpanels. Verder heeft de Gemeenteraad uitgesproken dat er geen buurthuizen door de financiën gedwongen zouden moeten worden om te sluiten. Kortom: het is erg onrustig in het wijken dorpshuisbeleid, en dat zal nog wel even zo blijven. Eelke Heidinga Op persoonlijke titel heb ik een ander akkefietje met de Gemeente ook maar weer eens opgepakt: de verlichting van de Blokhuispoortbrug. Drie van de vier lampen aan die brug zijn al anderhalf jaar kapot. Mijn eerste melding dateert van begin oktober 2012. Het heeft niet tot enige activiteit bij de Gemeente geleid. Maar dat ben ik zo langzamerhand wel gewend. Ik houd vol.

circus in de oranjewijk?

Barnum & Bailey

het B&B mysteRie


Theater Carré heeft haar jaarlijkse Wereldcircus, Freek de Jonge toert met een kerstvertelling door het land die ‘Circus Kribbe’ heet maar

wat is er van het circus in de Oranjewijk geworden? Wat zegt u? Een onzinnige vraag? Nou, dat zou ik niet te snel beweren want één van de oplettende lezers van de ‘Oranjewijk ons Koninkrijk’ zag in een vorig

nummer de maquette van circus Krone (afgebeeld bij het artikeltje over De Friese Modelbaanclub) en kwam met het volgende mysterieuze verhaal.

Ooit - en dan hebben we het over het jaar 1901! – zou het wereldberoemde, gigantische circus van Barnum & Baily haar tenten hebben opgeslagen in de Oranjewijk. Tussen het spoor en het Nieuwe Kanaal, op de plek van de huizen aan de Emmakade (huisnrs.

2 – 100) die er toen nog niet stonden. Zou dat echt zo zijn?Jan Brugman, de aandrager van het B&B mysterie, zegt dat er verschillende zaken voor pleiten. Op de eerste plaats het feit dat het Barnum & Baily circus, ook wel The Greatest Show On Earth genoemd, zich altijd per trein verplaatste. Ten tweede weten we uit zowel Amerikaanse als Friese historische bronnen dat B&B op 2 september 1901 in Leeuwarden een middag- en een avondvoorstelling hebben gegeven voor respectievelijk 13.000 en 14.000 bezoekers! Dat zijn nog eens aantallen! Maar veel meer weten we niet. En zonder foto’s of ansichtkaarten of aanplakbiljetten met plaats & tijd, bewijs je niks.

U begrijpt het al: ik gooi het mysterie van Barnum & Baily in de groep. Heeft hun streetparade ooit door de Oranjewijk geparadeerd want dat moet indertijd toch iedereen opgevallen zijn: voorop een calliope, een stoomapparaat, typisch Amerikaans, dat een geweldig sireneachtig lawaai voortbracht. Verder 3 praalwagens met orkesten en niet minder dan 23 kooiwagens waarin van alle kanten wilde dieren te zien waren. En clowns en vuurspuwers en jongleurs by the dozen die er omheen dansten en sprongen. Echt een tafereel voor een schilderij, een tekening, een stukje film. Wie heeft iets over B&B in de Oranjewijk gehoord, gelezen of gezien? Wie kan er licht brengen in deze duisternis?

Hein Kraij (met dank aan Jan Brugman)


groen in de oranjewijk

eetBare stad

moestuinOp diverse plekken in de gemeente Leeuwarden worden momenteel diverse initiatieven ontplooid om van Leeuwarden een ‘eetbare’ stad te maken. Ook in de Oranjewijk! Femke Molenaar van het Emmaplein heeft samen met andere Emmapleinbewoners het idee opgevat om een moes- en pluktuin te realiseren op het Emmaplein. Hun plannen zijn met enthousiasme ontvangen door de gemeente. Hieronder het laatste verslag.

Verslag van Bespreking pluk- en moestuin EmmapleinDatum: 26 november 2012Aanwezig: Ger de Boer, Gjalt Faber, Femke Molenaar, Sanne Nauta Afwezig: GeenNotulist(e): Sanne Nauta

Femke MolenaarFemke Molenaar is een bewoner van het Emmaplein en een projectleider van Tûmba. Ze wil graag een pluktuin en een moestuin realiseren op het Emmaplein.

PluktuinOp de rotonde van het Emmaplein zijn een viertal perkvakken die afgescheiden worden door een kruis van gras. In ieder van die vier perken staan op dit moment lage rozenstruikjes aangevuld met een boom en een tweetal vlinderstruiken. De rozenstruiken staan er echter een beetje treurig bij en worden voortdurend kapot gemaakt door kinderen en honden omdat er geen afscheiding is tussen het gras (waarop gespeeld wordt) en de perken. Het idee van Femke is om een scheiding (bv paaltjes met twee ijzerdraden) aan te brengen bij de overgang van gras naar perk en aan deze scheiding fruit struiken te leien zoals bramen, Japanse wijnbessen, druiven e.d. zodat mensen hier fruit kunnen plukken.

MoestuinHet tweede idee van Femke is om op de hoek van het Emmaplein en de Emmakade een moestuin aan te leggen waar de bewoners hun eigen groente en fruit kunnen verbouwen. Deze moestuin kan ook leuk en leerzaam zijn voor kinderen en het zorgt voor contact tussen buurtbewoners.

Bijna alle bewoners van het Emmaplein zijn enthousiast over het idee, mits de moestuin afgeschermd wordt voor honden. Dit kan gedaan worden door de moestuintjes in verhoogde bakken te plaatsen. Daarbij zou er een hek om het gebied geplaatst moeten worden. De bakken en het hek zouden betaald kunnen worden van het wijkpanelbudget. Verder kunnen bewoners betalen voor het gebruik van een stuk moestuin, zodat de aanleg en eventuele voorzieningen zoals een picknicktafel hiervan betaald kunnen worden.

Het is belangrijk dat de organisatie van bewoners die van de moestuin gebruik maken een overeenkomst tekenen met de gemeente. Verder kan Femke een reglement voor de gebruikers opstellen, waarin duidelijk staat wat de gebruiksregels zijn.

Verder wordt het maaien van het gebied om de moestuin heen een lastige klus voor de gemeente. De bewoners zouden dit dan zelf moeten doen.

HondenIn de buurt zijn sommige hondenbezitters van mening dat het stuk gras op de hoek van het Emmaplein en de Emmakade een hondenlosloopterrein is. Dit wordt ook aangegeven met een bord en het feit dat er een hondenuitwerpsel deponeerbak staat. Het gebied is echter nooit als losloopterrein vastgesteld. Veel mensen laten op dit terrein hun hond uit omdat het losloopterrein bij het spoor als gevaarlijk wordt beschouwd.

Actie Wie WanneerUitzoeken of er een losloopterrein- Gjalt Faber z.s.m.bord staat bij het Emmaplein. Zo ja: bord laten weghalen.

Ontwerp en inrichtingHet ontwerp en de inrichting van de pluktuin en de moestuin zouden door studenten van het Nordwin College of Hogeschool Van Hall Larenstein gedaan kunnen worden, misschien in het kader van een wedstrijd/prijsvraag. Ook zou het in het kader van het betrekken van de buurt als ontwerpwedstrijd of open ideeënbus in de buurt (via het Oranjewijkjournaal) kunnen worden uitgezet.

OrganisatieFemke zal de organisatie van de tuinen met het wijkpanel overleggen en is bereid om de komende 5 jaar de organisatie op zich te nemen.


PlanningActie Wie WanneerIntern het plan bespreken. Gjalt Faber z.s.m. Ger de Boer

Wel/geen toestemming geven. Gjalt Faber z.s.m. Ger de Boer

Als er toestemming wordt gegeven:

Actie Wie WanneerRandvoorwaarden voor de tuinen Gemeente -opstellen.

Met wijkpanel het budget en de Femke Molenaar -organisatie bespreken.

Inrichtingsplan maken. Femke Molenaar -

Concept reglement maken. Femke Molenaar -

Concept overeenkomst maken. Gemeente

Wijkbewoners bij het plan Femke Molenaar - betrekken en bespreken wat zijzelf kunnen doen voor de aanlegvan de tuinen.

EvaluatieNa een aantal jaren zal bekeken worden in hoeverre de tuinen gebruikt worden. De gemeente hoopt samen met Femke dat het een succes zal worden.

(Noot van het Wijkpanel Oranjewijk (dec. 2012): aangezien het wijkpanel geen rechtspersoon is, zal de bruikleenovereenkomst ondertekend worden door de Wijkvereniging van de Oranjewijk.)


cuRsus tekenen

fReestyle kung fu

Gewoon met potlood en pastelkrijt op een ordinair stuk papier een prachtige

realistische tekening leren maken. Want dit is te leren! Door eerst je hoofd vrij te maken van onderbewuste percepties en als voor de eerste maal opnieuw naar een onderwerp te kijken. Om het daarna over te brengen op papier. Een cursus in een kleine setting van maximaal zes cursisten, waardoor persoonlijke aandacht gegarandeerd is.

Ik geef les in Free Style Kung Fu. Dat wil zeggen dat je in de lessen zowel de

basistechnieken uit het Kung Fu leert maar dat er ook veel nadruk ligt op het ontwikkelen van je eigen unieke stijl. Je kunt het zien als een soort van schaduwboksen, je bent aan het sparren met een ingebeelde tegenstander. Belangrijk hierbij is dat je het nooit fout kunt doen, omdat je op zoek bent naar je eigen mogelijkheden. Het loslaten van de vorm is hierin een belangrijk uitgangspunt!

De cursus bestaat uit zestien lessen. In de lessen komen onder andere de volgendeonderwerpen aan de orde: kijken / lijnvoering / compositie / diepte / dynamiek / expressie / vorm / stofuitdrukking / lichtval / perspectief enz.

Binnen de lessen zullen er ook technieken uit het TaiJi en QiGong aan bod komen. Tegenwoordig staat Taiji bekend om de geneeskrachtige werking die de oefeningen op je lichaam en geest hebben. Van oudsher echter is TaiJi een vechtkunst. TaiJi kan een stukje rust en ontspanning in je oefeningen brengen. In die ontspanning zit een ongekende kracht wat uiteindelijk effectiever kan zijn dan het gebruik van pure spierkracht!

Tinus Donder winkel

Aanvang: half januari 2013 - dag & tijd: dinsdagmiddag en dinsdagavond - aantal lessen: 16 - kosten: € 240,= (in één of twee termijnen) - plaats: Willem Lodewijkstraat 101, Leeuwarden

Kijk voor uitgebreide info op www.havenfamkes.nl of bel 06 30 37 14 81

Minne Velstra

Wanneer geef ik les: iedere vrijdagavond van 20.00-21.00 uurWaar: In het buurthuis “Gysbert Japicxstraat 51” Proefles is gratis!Bijdrage: 5 euro per les

Voor contactgegevens en les data: www.kungfutinus.nlFacebook: KungfutinusTel: 0614216317

manifestatie kloPPend haRt

In 2011 is de gemeente Leeuwarden gestart met de manifestatie Kloppend Hart – bouwen aan de binnenstad in Leeuwarden. De

gemeente wil hiermee de herontwikkeling van panden en gebieden in de binnenstad stimuleren en de kwaliteit van de plannen verhogen. De binnenstad is het kloppend hart van Leeuwarden. Vanuit die overtuiging zijn er de afgelopen tien jaar verschillende grote nieuwbouwprojecten gerealiseerd en is de openbare ruimte flink verbeterd.

Verschillende partijen uit de bouwsector, waaronder architecten, ontwikkelaars, eigenaren van panden en investeerders, zijn uitgenodigd om met nieuwe plannen en ontwerpen te komen en om met elkaar van

gedachten te wisselen over de mogelijkheden in de binnenstad. Ruim 25 voorstellen zijn uitgewerkt en tot en met 14 december tentoongesteld in het Stadskantoor. De resultaten zijn daarna aangeboden aan de gemeenteraad.

Voor de Oranjewijk zijn ook twee voorstellen ingediend. Een voor op de hoek Zuidergrachtswal / Achter de Hoven en een voor het voormalige slooppand op Achter de Hoven.

Bron: Gemeente Leeuwarden


Huisar tsenpraktijkB.R. Westerman

Coopmansstraat 50( bij het Cambuurplein) Tel: 058-2124680

Voor huisartsenzorg bij u in de buurt: www.westermanhuisarts.praktijkinfo.nl

Voorheen zaten wij 15 jaar in de Oranjewijk. Maar nu kunnen we u van dienst zijn in een ruim modern centrum: Het Medisch Centrum “De Zwaaij”.

Ben je het beu om steeds maar weer in dezelfde, onvrijwillige (denk)patronen te vervallen en lukt het je maar niet om hier uit te stappen?

Dan is de mindfulnesstraining misschien iets voor jou.

Mindfulness is een praktische en effectieve aandachttraining met als doel anders om te gaan met stress, lichamelijke klachten en vermoeidheid. De training geeft een diep inzicht in (denk)patronen, emoties en lichamelijke sensaties.

Mindfulness is bedoeld voor mensen die anders om willen gaan met de vraagstukken en de stress die het leven met zich meebrengt. De cursus bestaat uit 8 wekelijkse bijeenkomsten van 2,5 uur. Tijdens de bijeenkomsten krijg je instructie en ga je aan de slag met de verschillende oefeningen. Kosten: 200 euro. De groepsgrootte is maximaal 6 personen. De eerstvolgende groep start op 5 februari. MeditatieVanaf 29 januari 2013 is er de gelegenheid elke dinsdagochtend Mindfulnessmeditatie te beoefenen van 6.45 tot 7.15 uur (kostenloos).

Aanmelding : voor meditatie en/of training telefonisch (06-12519628) of via de website www.mindfuldeklinker.nl

mindfulness in de oRanjewijk

10 novemBeR: sint maaRten, sint maaRten….

31

feest in de oranjewijk

sint maarten

Buurtjournaal nr. 4

Ruim honderd kindertjes trokken op een winderige en grijze zaterdagmiddag de stoute schoenen aan en verzamelden zich bij

het wijkgebouw voor de jaarlijkse ‘Sint Maartenoptocht’. Gewapend met de aller-kleurrijkste lampionnen en gehuld in net zulke kleurrijke jasjes, sjaals en mutsen volbrachten ze de barre tocht. Daarna kon het

echte feest beginnen.

Zoals op sommige foto’s is te zien kreeg een aantal Oranjewijkers be-zoek van behoorlijke groepjes kinderen. Maar de volgende dag regende het klachten op Facebook. Veel Oranjewijkers had-den helemaal geen kinderen aan de deur gehad en wisten zich geen raad met de bakken vol lolly’s, spekjes, dropveters en mini’s .

Op 11 november mochten kinderen in de herkansing op die adresjes, maar of ze dat gedaan hebben, weten we niet. Die zondag was het echt hondenweer.

Dus beste Oranjewijk-kindertjes, op 11 no-vember gaan jullie echt bij iedereen langs, want de Oranjewijkers reke-nen op jullie. Tip: misschien kunnen de Oranjewijkers die zitten te wachten met bakken vol snoep, dat aangeven door een waxinelichtje of iets dergelijks op de stoep of voor het raam te zetten. Dan weten de kinderen ook dat ze welkom zijn.

32 Buurtjournaal nr. 432 Buurtjournaal nr. 4

leeR fluitsPelen in het wijkgeBouw

Sinds september 2012 geef ik iedere dinsdagmiddag en –avond fluitles in het

Wijkgebouw van de Oranjewijk. Met veel enthousiasme geef ik les aan (jonge) kinderen, jongeren en volwassen. Zowel individueel, als in groepen. De leerling als persoon is voor mij het uitgangspunt voor de invulling van de lessen. Ik vind het mooi als een leerling geniet van het fluitspelen, of geraakt wordt door de schoonheid van een muziekstuk. Graag zie ik dat het leren bespelen van een instrument en het musiceren onderdeel zijn van de persoonlijke groei. Lesgeven is voor mij een spannend en verantwoordelijk vak, waarbij ontzettend veel aan de orde komt

bij het (aan)leren en het bespelen van een muziekinstrument.Sinds vijftien jaar geef ik met plezier les aan leerlingen van alle leeftijden en niveaus. Daarnaast heb ik ook getalenteerde en ambitieuze leerlingen begeleid naar een toelating voor het conservatorium. De afgelopen jaren heb ik les gegeven in Parnas.

Voor meer informatie:[email protected] / 050-5565362

Gera van der Meulen

Irriteert u zich ook zo aan zwerfvuil in onze mooie Oranjewijk?Mooi zo! Wij ook. In sloot en berm, achter haag en scherm; overal ligt wel wat. Vooral in deze wintermaanden, wanneer blad en groen even niet camoufleren, vallen de grote hoeveelheden pas goed op. Dat kan toch zo niet!

Beste bewoners van de Oranjewijk, met elkaar kunnen wij hier wat aan doen. Wij willen toch graag in een schone wijk wonen? Wie wil helpen en ‘knijpt’ een handje mee? Diegene kan zich nu opgeven via dit e-mailadres: [email protected]

Afhankelijk van de belangstelling bepalen we hoe we het meest efficiënt kunnen werken. Iedere derde zaterdag van de maand gaan we aan de slag. Om 10.00 uur verzamelen voor het buurthuis in de Gysbert Japicxstraat 51. De eerstvolgende keer is zaterdag 19 januari.

Van OMRIN hebben wij een aantal zakken, grijpers en veiligheidshesjes te leen gekregen. Dus stroop de mouwen maar alvast op!

IN EEN SCHONE WIJK WOON JE RIJK

Siem de VlasChantal de Jongh

oPRoeP aan de BewoneRs van de oRanjewijk

vRagen van het wijkPanel aan de gemeente

wijkpanelinfo

diversen

Buurtjournaal nr. 4 3333Buurtjournaal nr. 4

Vraag:Het College van B&W zou op 13 november 2012 vergaderen over de locatiezoektocht voor de nachtopvang. Die vergadering ging niet door. Wat is de huidige stand van zaken?

Antwoord. Het College heeft zich voorgenomen op 29 januari 2013 een besluit te nemen over de mogelijkheid van een nachtopvang in de Wirdumerpoort.

Vraag:De energiezuinige verlichting zou voor 18 december 2012 zijn aangebracht in de Oranjewijk. Het is nu eind december en we hebben nog geen enkele actie gezien.

Antwoord:We hebben bericht gehad van de aannemer dat de bestelde materialen nog niet allemaal binnen zijn. Een gedeelte van de materialen worden eind januari verwacht. Daarop is de vraag bij de aannemer neergelegd om aan te geven wat hij wel kan doen voor de Kerst met de materialen die al wel binnen zijn. Daar hebben we nog geen antwoord op gekregen. We verwachten nu dat de meeste werkzaamheden begin februari plaats gaan vinden. De deadline was inderdaad 18 december. Wat betreft de contractuele verplichtingen, dat zijn we nog aan ’t uitzoeken. We hebben wel een boete opgenomen in het bestek, maar het is even de vraag of we die op kunnen leggen.

Vraag:Eind november heeft een adviesbureau een risicoanalyse gemaakt van een mogelijke rotonde bij het spoor. Wat is daaruit voortgekomen?

Antwoord:Op 11 december is er een overleg geweest met Prorail, specifiek over de rotondeoplossing. Prorail heeft zo z’n bedenkingen. Er zijn nogal wat veiligheidseisen waar we aan tegemoet moeten komen met het oog op het ontruimen van de overweg als er een trein aankomt. En dat is ook wel begrijpelijk gezien het vele fietsverkeer en het type ongeval op dergelijke overwegen in het algemeen. Met een rotonde op die plek wordt het er niet eenvoudiger op en Prorail geeft aan dat het erg moeilijk wordt om dit er door te krijgen. Toch geven we de strijd niet op! Prorail en wij als gemeente zoeken nog een aantal technisch zaken uit. We hebben op 17 januari a.s. weer een afspraak daarover. Het blijft dus een slepende kwestie waarover het laatste woord nog niet is gezegd, maar als gemeente moeten we alles uit de kast hebben gehaald om te onderzoeken of een rotonde mogelijk is. Dit vergt helaas veel tijd.

In 2012 gaan we ook starten met het vervangen van de riolering en duiker bij het Emmaplein. Dan zullen ook de rode vlakken op de Willem Lodewijkstraat ter hoogte van de aansluitende zijstraten worden aangebracht en zullen de uitritten van die straten ‘naar voren’ worden gehaald. Het verwachte effect is dat automobilisten geattendeerd worden op de zijstraten (door zowel de rode vlakken als de naar voren gebrachte uitritten) en dat het verkeer vanuit de zijstraten beter zicht heeft op het verkeer op de Willem Lodewijkstraat. Uiteindelijk zal dit een positief effect hebben op de verkeersveiligheid. We denken dat de maatregelen in april 2013 klaar zullen zijn.


colofon

redactieHein KrayIneke EvinkChristine Pietersen

KopijInleveren vóór: 1 maart 2013mail naar: [email protected]

ContactpersoonHein KrayEmmaplein 8tel: 058 - 216 48 45

GastschrijversPeter JeeningaEelke HeidingaFemke MolenaarLuuk van der Veen

Grafische vormgevingAlle Schilstra

OpmaakChantal de JonghAlle Schilstra

FotografieIneke EvinkErik GutmanHein KrayFemke MolenaarChristine Pietersen

Oplage900

BezorgingJordi Postma

PrintserviceCopy Service Leeuwarden

Jaargang 12najaar 2012

www.oranjewijk.nl

De huizen in de Oranjewijk zitten stikvol leuke details. Zo leuk, dat het altijd een plezier blijft in de wijk rond te wandelen. Om uw oplettendheid een handje te helpen en nog beter te kijken naar al die mooie versieringen waar de bouwvakker anno 1900 nog tijd en ruimte voor kreeg, heeft uw Buurtkroniek de rubriek Ken uw wijk.

Weet u waar het detail op de foto te vinden is, compleet met straatnaam en huisnummer?Stuur de oplossing in naar [email protected]. Beloning: eeuwige roem, of in ieder gevaltot het volgende nummer uitkomt. Voor de goede orde: eigenaren van het betreffende pand zijn niet uitgesloten van deelname. Wel hebben andere Oranjewijkers voorrang als ze de goede oplossing weten.

ken uw wijk

Waar Wij in geloven.

WWW.gho.nl

Groot Haar + Orth bouwt aan sterke

merken. Merken die mensen wat doen.

Voor organisaties die willen opvallen,

juist doordat ze zichzelf durven te zijn.

Noem het eigenwijs. Wij noemen het

liever onderscheidend. Communicatie

is emotie, weten hoe je de ander

beweegt. Alleen als we mensen kunnen

raken, komen we verder.

Dat is de wereld waarin wij geloven.

Welkom in de wereld van GH+O.

Kom verder.

GHO0397 adv oranjewijk.indd 1 27-09-12 16:40

Winterfeest op het Emmaplein (Foto: Femke Molenaar)

Oranjewijk Ons Koninkrijk Winter 2012/2013

Documents

Transcript of Oranjewijk Ons Koninkrijk Winter 2012/2013