Nijkerk, mei 2008

Aan het moderamen van de PKN

Geacht moderamen,

We sturen u ons blad Klare Wijn op met daarin

onder andere een artikel over de vele, vele exe-

cuties in China. Ook talloze christenen worden

in dat land vanwege hun geloofsovertuiging ter

dood gebracht. Hun lichamen worden vrijwel

nooit - voor zover wij weten- na executie terug

gegeven aan de familie. Wij zijn er van over-

tuigd dat de organen ‘geoogst’ worden en

geld opleveren. Wie weet wordt daarvan mede

een deel van de (opbouw) van de Olympische

Spelen gefinancierd.

Wij vragen u het artikel met aandacht te lezen

en kennis te nemen van de gruwelijkheden in

dat grote land. Wij vragen u dringend een ker-

kelijk protest te laten horen. Het zou uw

geloofwaardigheid in onze kring mogelijk enigs-

zins terugbrengen en de wereld zou zien dat u

ook een profetisch woord durft te spreken

tegen alle economische belangen in. We den-

ken ook aan de berichten over adoptie waaruit

zou blijken dat vaak een kind van een tweeling

bij de ouders wordt weggehaald en voor adop-

tie ter beschikking wordt gesteld zonder dat de

ouders die adopteren dat weten noch de biolo-

gische ouders daarin toestemmen. Het komt

ons voor dat ook uw kerk op grond van het

Evangelie en op grond van wat de profeten ooit

zeiden, de vinger zou moeten heffen naar de

machthebbers in Peking. Ook zou u ons inziens

publiek moeten afraden dat Nederlandse spor-

ters mee doen aan de Olympische Spelen. We

zwijgen in dit verband nog maar over het optre-

den van China in Tibet. In Sharpville in Zuid-

Afrika kwamen ooit 69 zwarte Afrikanen om en

de wereld –en veel kerken waaronder de uwe-

stonden toen op zijn kop. Waar is nu uw pro-

test? U doet het toch niet af met de opmerking

dat u niet kunt aansluiten bij protest van de ker-

ken in China omdat die niet reageerden en Zuid-

Afrikaanse kerken ooit wel?

Gezien de ernst van de zaak, gaan wij ervan uit

dat u op deze brief reageert. Wij wensen u moed

en wijsheid toe om op bijbelse gronden tegen de

stroom in te roeien en hopen van ganser harte

dat u de situatie op juiste waarde schat.

Hoogachtend

NIEUWSBRIEF VAN DE STICHTINGEN GKVG EN COZASecretariaat: Postbus 1177 - 3860 BD NijkerkSecretaris: Simon C. Bax - Tel.: 033 - 2465497

nr. 113, mei 2008

www.gkvg.nl

Open brief aan moderamen PKN

Rabobank: 1130.63.237 Postbank: 3930924KvK nr.: 41197673 KvK nr.: 41922225GKVG@GKVG.nl COZA@GKVG.nl

Stichting Geen Kerkgeld Voor Geweld is opgericht op 15 oktober1975 ten overstaan van Notaris mr. P.J.N. van Os te Amsterdam.

Stichting Comité Overleg Zuidelijk Afrika is opgericht op 28 februari 1978 ten overstaan van Notaris mr. J.J. Sissing te Zwolle.

1

2

Stichting Geen Kerkgeld voor Geweld

Waar blijft het kerkelijk vermaan over de vele

executies in China? Waar eerder kerkelijke vin-

gers arrogant en badinerend naar -al dan niet

vermeende- misstanden werden opgeheven,

zwijgen kerken momenteel als het gaat om de

vele, vele executies onder verantwoordelijk van

de regenten in Peking. Ging het maar om onder-

scheid der rassen zoals eerder in Zuid-Afrika,

dan werd de Bijbel vroom geopend. Hoeveel

dodelijke slachtoffers waren daar? Maar over

tienduizenden executies per jaar in China waar-

bij ook het ‘oogsten’ van organen een centrale

rol speelt –en het dus gaat om ordinaire pure

geldelijke winst- zwijgen onze kerken. Angst-

aanjagend, wreed bijna, de stem der stemmelo-

zen is met bewuste stomheid geslagen.

Amnesty International, ondanks eenzijdigheden

soms een goede bron van informatie, leert ons

via haar websites, dat je in China de doodstraf

kunt krijgen voor tenminste 68 misdaden. Niet

alleen voor gewelddadige misdaden zoals bero-

vingen, verkrachtingen en moord, maar ook

voor economische misdrijven zoals belasting-

fraude, het aannemen van steekpenningen en

drugsbezit. De processen waarbij de doodstraf

kan worden opgelegd verlopen –volgens Amne-

sty- niet volgens de internationale standaarden.

Zo heeft de verdachte geen of soms moeilijk

toegang tot een eigen advocaat, gaat men niet

uit van het principe ‘onschuldig tot het tegen-

deel is bewezen’, bemoeit de politiek zich regel-

matig met de rechtsgang en wordt bewijs, dat

verkregen is door middel van marteling, niet uit-

gesloten.

Evenals in voorgaande jaren werd in 2006 91

procent van alle executies uitgevoerd in zes lan-

den: China, Iran, Pakistan, Irak, Sudan en de Ver-

enigde Staten. Op basis van openbare gegevens

die beschikbaar waren, schat Amnesty dat ten

minste 1010 mensen in China werden geëxecu-

teerd. Maar dit aantal is, zo denken andere

instanties, slechts het topje van de ijsberg. Schat-

tingen uit andere betrouwbare bronnen gaan

richting 7500 tot 8000 mensen die ter dood wer-

den gebracht. De officiële cijfers blijven een

staatsgeheim, waardoor analyses en toezicht

problematisch zijn. Iran executeerde in 2006 177

mensen, Pakistan 82, Irak en Soedan allebei ten

minste 65 en in de VS werden 53 executies vol-

trokken.

Terug naar China. Laten we voor het gemak

even uitgaan van 7500 executies, zoals sommi-

gen schatten. Maar nog niet zo heel lang gele-

den kwam er een bijzonder schokkend bericht

naar buiten. Een in China bijzonder bekende

fabrikant van auto’s en wel met name van pant-

servoertuigen, had van de Chinese overheid een

bijzondere bestelling gekregen. Het gaat om de

internationaal vrij bekende Jinguan Group. Dit

grote bedrijf heeft een eigen website –kijk

gerust zelf even- en publiceerde een artikel vol

lof –met foto- van die bestelling.

Waar blijft het kerkelijk vermaan over veleexecuties in China?

3

Het gaat om een flinke bus, vergelijkbaar met

een Europees Iveco-product, die speciaal besteld

is om executies uit te voeren in gebieden waar

men niet zo bekend is de doodstraf die per

injectie wordt uitgevoerd. China is namelijk

grotendeels afgestapt van doodstraf door een

geweerkogel. Omdat de dood per kogel nadelig

effect heeft op het effectief verwijderen van

organen die op de al dan niet zwarte markt ver-

mogens opbrengen. De injectie is de zogenoem-

de Bejing-cocktail van bepaalde soorten drugs

die als effect heeft dat mensen wel sterven maar

het lichaam langer in een zodanige conditie

blijft dat effectief organen kunnen worden

weggehaald. Zie daar de motivatie van het mid-

del.

De Jinuguan Group meldt dat de bussen speciaal

worden ingezet daar waar men niet in staat is

de doodstraf met injectie uit te voeren, Dat

gaat dus om het platteland. Het betekent dat in

de steden , waar de meeste mensen wonen, de

gevangenissen voldoende artsen hebben om

zowel de doodstraf per injectie uit te voeren als-

mede de gewenste organen te verwijderen. Uit

berichten van familie van geëxecuteerde christe-

nen blijkt dat men van familie alleen de as in

een urn kan ophalen. Daaruit blijkt dat men na

verwijdering van organen bewust cremeert om

het weghalen van organen te verdoezelen.

Nu gaan we even tellen en dan rekenen. Het

Chinese ministerie van justitie bestelde volgens

de website van de fabriek 40 (veertig) bussen

die afhankelijk van de uitrusting tot 75.000 dol-

lar per stuk kosten. Leuk detail: topsnelheid van

de bussen is rond de 130 kilometer en de lengte

is 8.5 meter. Het bevat een uitklapbare en dan

verticaal staande brancard waarop de gevange-

ne wordt vastgesnoerd, die dan weer naar bin-

nen klapt zodat de ‘patiënt’ liggend kan worden

geëxecuteerd en ‘behandeld’. Verdere details

ontbreken maar voor die prijs kan je in China

ook wel 12-voltskoelkastjes voor het opbergen

De Jinuguan Group laat dezefoto van de executiebus vol trotsop haar website zien.

4

van de organen krijgen. Zal wel netjes inge-

bouwd zijn. Nu rekenen: Veertig busjes voor de

buitengebieden betekent dat veertig keer vijf

dagen per week minimaal één executie plaats

heeft. Veertig maal 5 is 200. Zeg dat de busjes

veertig weken per jaar gebruikt worden dan

betekent dit dat men alleen al 8000 mensen per

jaar executeert in de buitengebieden van China,

op het platteland dus.

Maar wie gelooft nu dat men in het huidige

China een investering van 75.000 dollar aan-

wendt voor ‘slechts’ 200 executies? Niemand

toch!!! Reken maar dat de bussen minstens 5

executies per dag doen, vermoedelijk 10. Met

een gangetje van 100 tot 130 kilometer naar de

volgende gevangenis en spuiten én ‘oogsten’

maar weer!!!! We reken nog eens. 40 bussen

maal 200 werk/spuitdagen maal 5 executies (we

overdrijven niet graag!!!) maakt 40.000 execu-

ties per jaar en dat alleen op het Chinese platte-

land. Daar komen dan nog eens de executies in

de steden bij. Dat betekent dat per jaar mini-

maal 50.000 tot 70.000 gevangenen in China

worden geëxecuteerd.

Wie nog echt gelooft dat China een oproep om

organen niet zomaar te verkopen serieus neemt,

mag zich melden. De staat is immers eigenaar

van de overleden/geëxecuteerde

gevangen! En waarom krijgen

familieleden steevast alleen een

urn als ze om het lichaam vragen?

We wachten nog steeds op een

kerkelijk vermaan van bijvoor-

beeld de PKN of aanverwante ker-

ken. Want we weten allemaal ook

dat christenen die gevangen geno-

men worden als misdadiger

berecht worden. Dat weet men in

Utrecht ook. Maar waar blijft de

geheven vinger? Waar het ernsti-

ge vermaan? Waar de roep om gerechtigheid,

de schreeuw naar rechtvaardigheid, een smeek-

bede om eerlijke rechters? Het blijft stil in

Utrecht, het domein van de voormalige roepers

om recht en vrede, de strijders tegen apartheid.

Waar blijft de oproep de Olympische Spelen te

boycotten? En dan toch hopelijk niet alleen om

wat in Tibet gebeurt, toch?

We wachten af. Wellicht wordt ook de kerkelijk

elite in Utrecht wakker. Of hebben ze aandelen

in industrieën in China? Kijk, zoveel doden in

China lijkt ons toch iets anders dan zuivere kof-

fie, beter nog: dat is helemaal geen zuivere kof-

fie. Of liggen we niet meer wakker van zoveel

executies van onder andere christenen? Wij nog

wel, maar kerkelijk leidslieden niet meer, zo lijkt

het. We denken terug aan Kerst. Zal het mode-

ramen van de PKN met de kerst ook genoten

hebben van een kerstdiner onder de kerstboom

waarvan, zo zeggen bronnen én ex- en import-

statistieken, een groot deel van de kerstversie-

ring uit de strafkampen van China afkomstig is?

Hebben ze onbekommerd genoten van de

arbeid van hen die misschien deze weken met

de ‘bus’ mee mogen….en blijven de kerkelijke

leidslieden toch zwijgen????

Kerken, Kerk: Spreek.

Simon C. Bax

Wachtend op dodelijke injectie

5

Nijkerk, 9 mei 2008

Aan onze lezers,

U heeft het kunnen zien. De voorpagina van Klare Wijn is vernieuwd. We stralen hopelijk nieuw élan uit.

De logo’s van zowel COZA als GKVG zijn eveneens in een nieuw jasje gestoken. U ziet het aan de voorpagina.

De besturen van beide stichtingen zijn blij en dankbaar dat er nog steedsheel positief gereageerd wordt op onze uitgave. We moeten zelfs oppassendat we de nummers niet te dik maken. Het moet leesbaar blijven én…..betaalbaar.

Wij willen meer donateurs mede omdat wij een belangrijke boodschap heb-ben en de kosten van het drukken en verzenden er ook niet om liegen.

Wij doen een beroep op u om in uw familie- en vrienden- of kennissenkringte zoeken naar mensen die niet alleen ons blad graag lezen maar vervol-gens ook in alle redelijkheid willen doneren. U bent geen abonnées maarlezers die vrijwillig bijdragen.

Denkt u met ons mee en helpt u ook om ons blijvend in staat te stellen dezeuitgave te verzorgen? En denkt u er ook aan om onze stichtingen mogelijkin uw testament op te nemen. Onlangs kregen we daardoor nog een mooibedrag.

We wensen u het allerbeste

Namens COZA/GKVG,

Voorzitter Secretaris

Dr. W. Jongsma Simon C. Bax

6

Wanneer u onze website heeft bekeken, en u kijkt na enige tijd weer eens, dan zult usteeds nieuwe informatie zien. Wij zullen onze website steeds uitbreiden. Binnenkortzult u een fotoreportage zien van de presentatie van president Vaclav Klaus van zijnboek "Blauwe planeet in groene kluisters". Ook een fotoreportage van de reunie vande Tsjechische dissidentenbeweging Charta'77. Verder eerdere belangrijke artikelen uitons blad Klare Wijn, brieven die wij gestuurd hebben naar verschillende instanties, zoalshet moderamen van de Protestantse Kerk Nederland (PKN), en de brieven die wij ont-vangen hebben. En nog veel meer. Kortom, bezoek onze site steeds weer.

7

Als bestuur/redactie van Klare Wijn nemen we

geen directe politieke stelling. U zult ons daar

niet op betrappen. Wel willen we u bewust

maken. Uiteraard kiezen we ook geen partij

voor Wilders maar we leggen de vinger bij een

van de mensen die wel partij kiezen, namelijk

professort Theo van Boven. U oordeelt zelf.

Adviseur Peter Siebelt noteerde:

Onder de kop Limbo’s gaan Wilders kapot

maken meldde nieuwsnieuws.nl op 22 maart

2008 dat negen prominente Limburgers aangifte

hebben gedaan tegen Geert Wilders. Zij vinden

dat Wilders vervolgd moet worden voor haat-

zaaien tegen moslims en beweren dat de inmid-

dels overleden leider van de centrumpartij, Hans

Janmaat, is veroordeeld voor veel mildere uit-

spraken. Tot de groep behoort onder meer eme-

ritus-hoogleraar internationaal recht Theo van

Boven. In de aangifte worden een aantal oms-

treden uitspraken van Wilders opgesomd. Toen

ik dit las dacht ik onmiddellijk aan de uitspraak

‘de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.’ Want

wie of wat is hier eigenlijk omstreden, Wilders

of Theo van Boven?!

Op Wilders ga ik hier niet in want over hem

hebben we met zijn allen genoeg over mogen

horen en kunt u uw eigen oordeel vellen. Maar

wie is eigenlijk Theo van Boven? Wie is deze dik

gesubsidieerde emeritus-hoogleraar internatio-

naal recht?

In maart 2004 stuurde ik hem het navolgende

bericht.

Loosdrecht 6 maart 2004

Geachte Professor Van Boven,

Mijn naam is Peter Siebelt. Ik ben onderzoeks-

journalist en schrijver van een aantal boeken.

Momenteel ben ik bezig met een historisch

onderzoek naar de martelpraktijken van dictato-

riale regimes. Ik hoop dit onderzoek binnen

veertien dagen af te sluiten.

In dit kader zou ik u graag enkele vragen stellen

omdat u een van de meest uitgesproken perso-

nen bent die zich reeds jaren sterk maakt om

deze misdadige praktijken aan de kaak te stel-

len. Bijvoorbeeld bij prominente figuren als

Milosevic, Videla en Zorreguieta.

Tijdens mijn onderzoek heb ik uw carrière vanaf

1977 tot heden bestudeerd. Ik ben onder de

indruk van uw grote inzet.

Ik onderzoek momenteel nog een viertal zaken

van martel(moord)praktijken door: het Namibi-

sche Swapo in Namibië gedurende de jaren

1979-1991; het Zuid-Afrikaanse ANC gedurende

1979-1993; het ‘All Burma Students Democratic

Front’ (ABSDF) in het voorjaar van 1991; en de

Filippijnse National People’s Army gedurende de

jaren 1980-1990.

Kunt u mij zeggen waar ik de door u gepleegde

commentaren op of acties naar aanleiding van

deze mensenrechtenschendingen zou kunnen

vinden of verkrijgen?

Bij voorbaat dank voor uw medewerking.

Hoogachtend,

P.J.W. Siebelt

Omstreden?

8

Loosdrecht, 18 maart 2004

Geachte Professor Van Boven,

Tot op heden heb ik nog geen antwoord mogen

ontvangen op mijn vragen van 6 maart j.l.

Komend weekend sluit ik mijn onderzoek af en

ik ga ervan uit dat u aan mij geen reactie wilt

(kunt) geven op de door mij gestelde vragen. Ik

zal het dus moeten doen met de gegevens die

tot mijn beschikking staan en ga ervan uit dat er

geen openbare publicaties van u zijn waarin u

uw afschuw uitspreekt over de mensenrechten-

schendingen door: het Namibische Swapo in

Namibië gedurende de jaren 1979-1991; het

Zuid-Afrikaanse ANC gedurende 1979-1993; het

‘All Burma Students Democratic Front’ (ABSDF)

in het voorjaar van 1991; en de Filippijnse

National People’s Army gedurende de jaren

1980-1990.

Uw publieke afwezigheid in dit verband is

hoogst opmerkelijk. Ik zal hier zeker op terug-

komen na afsluiting van mijn huidige onder-

zoek.

Hoogachtend,

P.J.W. Siebelt

De onderzoeksresultaten zijn opgenomen in

mijn boek Mabel. ‘Koninklijk’ Bal Masqué

(2004). Enkele fragmenten (pagina 147-151).

AAN ÉÉN OOG BLIND

Een van de meest vooraanstaande internationa-

le mensenrechtenactivisten is professor Theo van

Boven, die in het comité van aanbeveling van

Mabels Press Now zit. Deze hoogleraar interna-

tionaal recht is in belangrijke mate betrokken

bij dezelfde lobbyactiviteiten als Mabel en Sacir-

bey, bijvoorbeeld voor het Joegoslavië-Tribunaal

en het Internationaal

Strafhof in Den Haag.

Momenteel is hij specia-

le VN-rapporteur inza-

ke martelingen.

Van Boven maakt sinds

het begin van de jaren

zestig deel uit van het

internationale netwerk

van linkse activisten. Hij behoort tot de PvdA-

gelederen, maar werkt ook nauw samen met

GroenLinks en de SP.

Van 1967 tot 1977 bekleedt hij de eerste Neder-

landse leerstoel op het gebied van de rechten

van de mens aan de Universiteit van Amsterdam.

In de jaren zestig is hij nauw betrokken bij de

opstelling van het VN-verdrag tegen rassendis-

criminatie. Tussen 1970 en 1975 is hij de Neder-

landse vertegenwoordiger in de VN-afdeling

voor mensenrechten. In 1977 wordt Van Boven

voorzitter van de Commissie Mensenrechten van

de Verenigde Naties in Genève. Over de jaren

speelt hij een rol in talloze linkse organisaties.

De Amerikanen beschouwen hem lange tijd als

een verkapte communist die heult met de belan-

gen van de toenmalige Oostbloklanden. In een

terugblik weigert Van Boven duidelijk afstand te

nemen van het communisme: ‘In de tijd van de

koude oorlog was het communisme het ultieme

kwaad en werd alles ondergeschikt gemaakt

aan het bestrijden van dat kwaad. Mensenrech-

ten waren daaraan ondergeschikt. Nu groeit een

soortgelijke ontwikkeling, waarbij de grote boe-

man de terrorist is en de strijd tegen terrorisme

alles gaat overheersen,’ aldus Van Boven.

In 1982 wordt zijn voorzittersfunctie hem ontno-

men door toedoen van enkele Latijns-Ameri-

kaanse landen en de Verenigde Staten. Deze

beschuldigen hem ervan dat hij terroristen en

andere extremisten in dienst heeft. Dit slaat

vooral op zijn niet-aflatende betrokkenheid bij

Van Boven

9

allerhande radicale actiegroepen. Toch wordt hij

in 1982 benoemd tot hoogleraar internationaal

recht aan de Universiteit van Maastricht (toen

nog: Rijksuniversiteit Limburg).

Van Boven gaat op selectieve wijze om met

mensenrechtenschendingen. De Birmese guerril-

la’s van het All Burma Student’s Democratic

Front (ABSDF) martelen in het voorjaar van 1992

zo’n dertig krijgsgevangenen om hen vervolgens

te executeren. Onder normale omstandigheden

staat Van Boven vooraan om in de media zijn

afschuw over zulk soort wreedheden kenbaar te

maken. Maar wat doet hij in dit geval? Van

Boven verklaart dat hij bereid is om het ABSDF

in het vervolg bij te staan in penibele situaties.

Dezelfde eenzijdige houding zien we wanneer

bekend wordt dat in de concentratiekampen

van het Zuid-Afrikaanse ANC en de Namibische

Swapo andersdenkenden zijn gemarteld en ver-

moord. Hij zwijgt niet alleen over deze mensen-

rechtenschendingen, maar is zelfs persoonlijk

betrokken bij de guerrillaorganisaties achter

deze afschuwelijke daden. Immers, hij is lid van

de Raad van Commissarissen van het Interna-

tional Defence and Aid Fund for Southern Afri-

ca. Dit fonds sluist in de jaren zeventig, tachtig

en negentig geheime fondsen naar de Swapo en

het ANC in Zuidelijk Afrika.

Van Boven is evenmin kieskeurig in zijn metho-

diek als het om geld gaat. In januari 1995 onder-

steunt de hoogleraar een drietal projecten bij de

Europese Commissie. Hij tracht te voorkomen

dat organisaties die niet tot zijn netwerk beho-

ren ook kunnen meedelen in de EC-subsidie en

verspreidt er negatieve berichten over. Pikant

detail is dat een van deze concurrenten de men-

senrechtenorganisatie IGFM uit Frankfurt is. Met

haar had Van Boven nog een appeltje te schil-

len. IGFM had het namelijk wél gewaagd om de

mensenrechtenschendingen van de Swapo en

het ANC aan de kaak te stellen.

Toch durft Van Boven in 1993 in de media te ver-

schijnen en als VN-rapporteur schadevergoeding

te eisen voor slachtoffers van ernstige mensen-

rechtenschendingen.

‘Langzamerhand moet in de geesten van de

mensen de gedachte rijp worden gemaakt dat

schendingen van mensenrechten niet wegge-

moffeld moeten worden,’ zegt hij ernstig. Maar

hoe zit het dan met schadevergoeding door

organisaties als de Swapo en het ANC?

Daar is hij naar eigen zeggen niet goed uitgeko-

men. ‘Ergens schrijf ik wel dat het allemaal ook

van toepassing is op groepen die niet de effec-

tieve macht hebben, maar het probleem is dat

deze eenheden niet zijn aan te spreken. (…) Ik

heb voor hun slachtoffers geen oplossing.’

En dat zegt de man wiens organisatie miljoenen

heeft doorgesluisd naar een aantal van deze

groeperingen.

In januari 1992 wordt de mensenrechtendeskun-

dige op voordracht van Buitenlandse Zaken

gekozen in de VN-commissie tegen rassendiscri-

minatie.

Andere kandidaten

maakten geen kans.

Net als Mabel en Sacir-

bey kan Van Boven

geen kwaad doen bij

Buitenlandse Zaken. Al

sinds Den Uyl voeren de

progressieven daar de

boventoon. Sinds 1960

is Van Boven betrokken bij hun werkzaamhe-

den, eerst bij de Directie Internationale Organi-

satie en later bij de Adviescommissie Mensen-

rechten, een belangrijk adviesorgaan voor de

Nederlandse regering. Wanneer Pim Fortuyn

wordt vermoord en in Nederland de discussie

losbarst over de vrijheid van meningsuiting staat

Van Boven vooraan om te verkondigen: ‘De

mensen die roepen dat Pim Fortuyn vermoord is

Mabel

10

omdat hij zei wat hij dacht, misbruiken een van

de rechten van de mens. Zij beweren ten

onrechte dat door de moord op Fortuyn de vrij-

heid van meningsuiting in Nederland in het

geding is gekomen. Dat is echt onzin.’

Joegoslavië

In 1988 is de mensenrechtenactivist de Neder-

landse delegatieleider tijdens een conferentie in

Rome die de oprichting van het Internationaal

Strafhof moet voorbereiden. Door middel van

dit strafhof willen de VN mensenrechtenschen-

dingen over de hele wereld aanpakken. Op zich

is dit een nobele gedachte, maar Theo van

Boven lijkt zelf al aan te geven dat zulk een

orgaan wordt misbruikt voor politieke doelein-

den. ‘Aanvankelijk waren aanklachten tegen

schendingen van mensenrechten heel selectief,’

geeft Van Boven toe, ‘er was alleen politieke

ruimte om Zuid-Afrika en Israël te veroordelen,

en Chili misschien. (…)

Van Boven is ook betrokken bij de oprichting

van het Joegoslavië-Tribunaal in 1993. Deze

rechtbank wordt op initiatief van de VN-Veilig-

heidsraad opgericht met als taak de berechting

van de oorlogsmisdadigers die vanaf 1991 in het

vroegere Joegoslavië hebben huisgehouden.

Ook Sacirbey is voorstander van deze rechtbank,

maar hij merkt wel op: ‘Het ligt eraan wie de

aanklager is. (…)’

In de functie van griffier is Theo van Boven een

van de eerste medewerkers van het tribunaal.

Tijdens de eerste rechtszaak wordt de rechtbank

ernstig in verlegenheid gebracht. Dat gebeurt

tijdens de zaak tegen Dusko Tadic. Het tribunaal

wordt geconfronteerd met ernstige manipula-

ties door de Bosnische regering. De door Saraje-

vo geleverde kroongetuige Opacic blijkt een val-

se getuige te zijn. Opacic bekent zijn leugens en

vertelt dat de Bosniërs hem onder bedreiging

met de dood gedwongen hebben om valse ver-

klaringen af te leggen. Het tribunaal stuurt Opa-

cic terug naar Bosnië zonder hem wegens mein-

eed aan te klagen en weigert nadere medede-

lingen te doen.

Overigens levert Van Boven nog altijd hand- en

spandiensten voor het netwerk van Mient Jan

Faber. Hij steunt Stari Most, een groep die

ageert tegen het uitzetten van Bosnische vluch-

telingen. Vluchtelingen waarvan een aantal

door het netwerk van Faber met bussen naar

Nederland is gehaald. Van Boven verklaart in

een steunbetuiging aan Stari Most dat het de

dure morele plicht van de Nederlanders is deze

mensen, onder wie een aantal uit Srebrenica, in

onze samenleving op te nemen.

Verrukt

Van Boven roert zich stevig in de discussie over

de (toen nog onduidelijke) huwelijksplannen

van Willem-Alexander en Máxima. Dat doet hij

samen met twee andere Maastrichtse juristen,

Tak en Grünfeld. Over Jorge Zorreguieta heeft

hij te melden: ‘Deze man is veel te verwijten, hij

zat in een misdadig regime.’

Van Boven is nogal trots op deze ‘prestatie’.

‘Misschien heeft het er iets mee te maken dat

we hier [in Maastricht] geen connecties met het

establishment hebben. Leiden en Utrecht heb-

ben banden met het Koninklijk Huis. Dus ja,

Maastricht onderscheidt zich; laten we ons maar

eens een veer op de hoed zetten.’

Na heel veel kabaal in de media besluit het kabi-

net-Kok dat Zorreguieta niet naar het huwelijk

van zijn dochter mag komen. De mensenrech-

tenactivist reageert verrukt. ‘De acute pijn is

weg, nu Zorreguieta niet komt. Mijn voorkeur

zou het zijn dat Willem-Alexander zonder parle-

mentaire goedkeuring trouwt met Máxima, en

dan inderdaad geen koning wordt. (…)’

Vader Zorreguieta is wat hem betreft absoluut

niet welkom bij welke festiviteit dan ook. ‘Ik

ben dus blij dat hij niet komt met de trouwerij;

ik ben niet blij met de opvattingen die hij heeft

11

geventileerd. En de man blijft in de buurt, hij is

straks geparenteerd aan het koninklijk huis.

Deze donkerbruine schaduw zal zich steeds

weer manifesteren.’ De koonprins en Máxima

zijn nog niet van hem af, want Van Boven waar-

schuwt: ‘Wat gebeurt er met de kroning, met de

doop van mogelijke kinderen? Dat moeten we

kritisch blijven volgen.’

Over Mabel houdt hij wijselijk zijn mond. Ook

wanneer ze in verband wordt gebracht met

wapens.

In Zuid-Afrika gaat de volgende e-mail rond:

We maken u er deelgenoot van.

De Zuid-Afrikaanse minister van het mijnwezen

en van energie, Buyelwa Sonjica, lanceerde een

tienstappenplan om Zuid-Afrikanen aan te moe-

digen zuiniger om te springen met electriciteit.

Ga eerder naar bed en je wordt er nog verstan-

diger van ook, zei hij.

Voor hen die het nieuws niet helemaal volgde

enkele berichten:

Het energienetwerk in Zuid-Afrika is zwaar ver-

ouderd en slecht onderhouden. Doordat het

goed gaat met de economie, is de vraag naar

stroom de laatste jaren enorm gestegen. Maar

nu loopt de economie juist ernstige schade op

door de stroomstoringen. De Zuid-Afrikaanse

economie wordt door de stroomuitval zwaar

getroffen. Mijnbouwbedrijven kondigden

onlangs aan dat de werkzaamheden in sommige

mijnen werden opgeschort, om niet het risico te

lopen dat mijnwerkers bij stroomuitval niet naar

boven kunnen worden gehaald. Ook de buur-

landen Botswana en Namibië zijn voor hun

energievoorziening op Zuid-Afrika aangewezen.

De verontwaardiging betreffende de aan de

gang zijnde stroomonderbrekingen over het

ganse land onder bedrijfs, landbouw en politie-

ke sectoren is groot, aangezien Eskom aankon-

digde dat het risico voor voortdurende onder-

brekingen ook tijdens het weekend hoog bleef.

Voorzitter van de parlementaire Commissie voor

Energie en Mineralen, Nathi Mthethwa, waar-

schuwd Eskom zich aan zijn verplichtingen te

houden bij het beheren van stroomonderbrekin-

gen. Eskom beloofde dat de stroomonderbrekin-

gen niet meer dan twee uren per dag op één

plaats zouden duren. Dit is echter niet het geval,

op vele plaatsen in heel het land is er geen elec-

triciteit gedurende 3 tot 4 uur en soms meerdere

keren per dag. De stroomonderbrekingen kos-

ten ondernemingen, in het bijzonder klein-en

middelgrote ondernemingen miljoenen van ran-

den. Ter gelijkertijd schend dit het internatio-

naal vertrouwen in de betrouwbaarheid van de

elektriciteitsvoorziening van Zuid-Afrika. Vol-

gens Eskom is de snel stijgende economie en de

snelle groei in de bouw van woningen de oor-

zaak van het stroomtekort, ter gelijkertijd is de

infrastructuur verouderd en zal de bouw van

nieuwe centrales pas compleet zijn in 2015, ten-

minste als alles volgens plan loopt.

De Zuid-Afrikaanse minister van Volksgezond-

heid Manto Tshabalala-Msimang, strooit

gewoon in het rond dat mensen die met HIV

besmet zijn knoflook moeten eten, de Campa-

nula punctata, beter bekend als de ‘Beetrot’.

Jacob Zuma, tot voor kort vice-president en nu

het ANC-opperhoofd, vertelde zonder blikken of

blozen tijdens een rechtzitting van het hoogge-

rechtshof in Johannesburg dat hij –nadat hij

zonder voorbehoedmiddel sexuele gemeen-

schap had met een HIV-besmette vrouw- dat hij

na die daad lekker was gaan douchen en dat hij

er van overtuigd was dat de ziekte nu geen

kans meer had.

Trots zijn omdat je Zuid-Afrikaan bent?

12

George Lekgotho is parlementslid van het ANC.

Hij wil voor het jaar 2010 prostitutie uit de

strafbare sfeer halen. “Het is een van de zaken

die het voetbaltoernooi echt tot een succes kun-

nen maken omdat we van zoveel aanrandingen

en verkrachtingen horen omdat veel mensen

niet de beschikking hebben over vrouwen”.

Het commentaar in Zuid-Afrika? “We leven in

een heerlijk land. Als je aids hebt, eet je knof-

look en over is het probleem. Als je geen aids

wilt krijgen neem je lekker een douche en als er

een electriciteitstekort is gaan we gezellig vroeg

naar bed waar we ook nog slimmer van worden

en er zullen in ons mooie Zuid-Afrika ook geen

aanrandingen meer plaats hebben als iedereen

naar de hoertjes kan. Het ontbreekt nog aan

een chipkaart of ‘vrijkaartjes’ bij aankoop van

een ticket voor het voetbal…… Slaap zacht

Zuid-Afrika. Uw regering heeft -uiteraard- alles

onder controle.” SCB

Bent u verder geïnteresseerd in dit onderwerp?

bekijk:

http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/artnr/2

02658/weblogid/35/index.html

In het volgende nummer besteden weaandacht aan de kerkelijke betrokkenheidbij de milieuproblematiek