Nijkerk, mei 2008
Aan het moderamen van de PKN
Geacht moderamen,
We sturen u ons blad Klare Wijn op met daarin
onder andere een artikel over de vele, vele exe-
cuties in China. Ook talloze christenen worden
in dat land vanwege hun geloofsovertuiging ter
dood gebracht. Hun lichamen worden vrijwel
nooit - voor zover wij weten- na executie terug
gegeven aan de familie. Wij zijn er van over-
tuigd dat de organen ‘geoogst’ worden en
geld opleveren. Wie weet wordt daarvan mede
een deel van de (opbouw) van de Olympische
Spelen gefinancierd.
Wij vragen u het artikel met aandacht te lezen
en kennis te nemen van de gruwelijkheden in
dat grote land. Wij vragen u dringend een ker-
kelijk protest te laten horen. Het zou uw
geloofwaardigheid in onze kring mogelijk enigs-
zins terugbrengen en de wereld zou zien dat u
ook een profetisch woord durft te spreken
tegen alle economische belangen in. We den-
ken ook aan de berichten over adoptie waaruit
zou blijken dat vaak een kind van een tweeling
bij de ouders wordt weggehaald en voor adop-
tie ter beschikking wordt gesteld zonder dat de
ouders die adopteren dat weten noch de biolo-
gische ouders daarin toestemmen. Het komt
ons voor dat ook uw kerk op grond van het
Evangelie en op grond van wat de profeten ooit
zeiden, de vinger zou moeten heffen naar de
machthebbers in Peking. Ook zou u ons inziens
publiek moeten afraden dat Nederlandse spor-
ters mee doen aan de Olympische Spelen. We
zwijgen in dit verband nog maar over het optre-
den van China in Tibet. In Sharpville in Zuid-
Afrika kwamen ooit 69 zwarte Afrikanen om en
de wereld –en veel kerken waaronder de uwe-
stonden toen op zijn kop. Waar is nu uw pro-
test? U doet het toch niet af met de opmerking
dat u niet kunt aansluiten bij protest van de ker-
ken in China omdat die niet reageerden en Zuid-
Afrikaanse kerken ooit wel?
Gezien de ernst van de zaak, gaan wij ervan uit
dat u op deze brief reageert. Wij wensen u moed
en wijsheid toe om op bijbelse gronden tegen de
stroom in te roeien en hopen van ganser harte
dat u de situatie op juiste waarde schat.
Hoogachtend
NIEUWSBRIEF VAN DE STICHTINGEN GKVG EN COZASecretariaat: Postbus 1177 - 3860 BD NijkerkSecretaris: Simon C. Bax - Tel.: 033 - 2465497
nr. 113, mei 2008
www.gkvg.nl
Open brief aan moderamen PKN
Rabobank: 1130.63.237 Postbank: 3930924KvK nr.: 41197673 KvK nr.: [email protected] [email protected]
Stichting Geen Kerkgeld Voor Geweld is opgericht op 15 oktober1975 ten overstaan van Notaris mr. P.J.N. van Os te Amsterdam.
Stichting Comité Overleg Zuidelijk Afrika is opgericht op 28 februari 1978 ten overstaan van Notaris mr. J.J. Sissing te Zwolle.
1
2
Stichting Geen Kerkgeld voor Geweld
Waar blijft het kerkelijk vermaan over de vele
executies in China? Waar eerder kerkelijke vin-
gers arrogant en badinerend naar -al dan niet
vermeende- misstanden werden opgeheven,
zwijgen kerken momenteel als het gaat om de
vele, vele executies onder verantwoordelijk van
de regenten in Peking. Ging het maar om onder-
scheid der rassen zoals eerder in Zuid-Afrika,
dan werd de Bijbel vroom geopend. Hoeveel
dodelijke slachtoffers waren daar? Maar over
tienduizenden executies per jaar in China waar-
bij ook het ‘oogsten’ van organen een centrale
rol speelt –en het dus gaat om ordinaire pure
geldelijke winst- zwijgen onze kerken. Angst-
aanjagend, wreed bijna, de stem der stemmelo-
zen is met bewuste stomheid geslagen.
Amnesty International, ondanks eenzijdigheden
soms een goede bron van informatie, leert ons
via haar websites, dat je in China de doodstraf
kunt krijgen voor tenminste 68 misdaden. Niet
alleen voor gewelddadige misdaden zoals bero-
vingen, verkrachtingen en moord, maar ook
voor economische misdrijven zoals belasting-
fraude, het aannemen van steekpenningen en
drugsbezit. De processen waarbij de doodstraf
kan worden opgelegd verlopen –volgens Amne-
sty- niet volgens de internationale standaarden.
Zo heeft de verdachte geen of soms moeilijk
toegang tot een eigen advocaat, gaat men niet
uit van het principe ‘onschuldig tot het tegen-
deel is bewezen’, bemoeit de politiek zich regel-
matig met de rechtsgang en wordt bewijs, dat
verkregen is door middel van marteling, niet uit-
gesloten.
Evenals in voorgaande jaren werd in 2006 91
procent van alle executies uitgevoerd in zes lan-
den: China, Iran, Pakistan, Irak, Sudan en de Ver-
enigde Staten. Op basis van openbare gegevens
die beschikbaar waren, schat Amnesty dat ten
minste 1010 mensen in China werden geëxecu-
teerd. Maar dit aantal is, zo denken andere
instanties, slechts het topje van de ijsberg. Schat-
tingen uit andere betrouwbare bronnen gaan
richting 7500 tot 8000 mensen die ter dood wer-
den gebracht. De officiële cijfers blijven een
staatsgeheim, waardoor analyses en toezicht
problematisch zijn. Iran executeerde in 2006 177
mensen, Pakistan 82, Irak en Soedan allebei ten
minste 65 en in de VS werden 53 executies vol-
trokken.
Terug naar China. Laten we voor het gemak
even uitgaan van 7500 executies, zoals sommi-
gen schatten. Maar nog niet zo heel lang gele-
den kwam er een bijzonder schokkend bericht
naar buiten. Een in China bijzonder bekende
fabrikant van auto’s en wel met name van pant-
servoertuigen, had van de Chinese overheid een
bijzondere bestelling gekregen. Het gaat om de
internationaal vrij bekende Jinguan Group. Dit
grote bedrijf heeft een eigen website –kijk
gerust zelf even- en publiceerde een artikel vol
lof –met foto- van die bestelling.
Waar blijft het kerkelijk vermaan over veleexecuties in China?
3
Het gaat om een flinke bus, vergelijkbaar met
een Europees Iveco-product, die speciaal besteld
is om executies uit te voeren in gebieden waar
men niet zo bekend is de doodstraf die per
injectie wordt uitgevoerd. China is namelijk
grotendeels afgestapt van doodstraf door een
geweerkogel. Omdat de dood per kogel nadelig
effect heeft op het effectief verwijderen van
organen die op de al dan niet zwarte markt ver-
mogens opbrengen. De injectie is de zogenoem-
de Bejing-cocktail van bepaalde soorten drugs
die als effect heeft dat mensen wel sterven maar
het lichaam langer in een zodanige conditie
blijft dat effectief organen kunnen worden
weggehaald. Zie daar de motivatie van het mid-
del.
De Jinuguan Group meldt dat de bussen speciaal
worden ingezet daar waar men niet in staat is
de doodstraf met injectie uit te voeren, Dat
gaat dus om het platteland. Het betekent dat in
de steden , waar de meeste mensen wonen, de
gevangenissen voldoende artsen hebben om
zowel de doodstraf per injectie uit te voeren als-
mede de gewenste organen te verwijderen. Uit
berichten van familie van geëxecuteerde christe-
nen blijkt dat men van familie alleen de as in
een urn kan ophalen. Daaruit blijkt dat men na
verwijdering van organen bewust cremeert om
het weghalen van organen te verdoezelen.
Nu gaan we even tellen en dan rekenen. Het
Chinese ministerie van justitie bestelde volgens
de website van de fabriek 40 (veertig) bussen
die afhankelijk van de uitrusting tot 75.000 dol-
lar per stuk kosten. Leuk detail: topsnelheid van
de bussen is rond de 130 kilometer en de lengte
is 8.5 meter. Het bevat een uitklapbare en dan
verticaal staande brancard waarop de gevange-
ne wordt vastgesnoerd, die dan weer naar bin-
nen klapt zodat de ‘patiënt’ liggend kan worden
geëxecuteerd en ‘behandeld’. Verdere details
ontbreken maar voor die prijs kan je in China
ook wel 12-voltskoelkastjes voor het opbergen
De Jinuguan Group laat dezefoto van de executiebus vol trotsop haar website zien.
4
van de organen krijgen. Zal wel netjes inge-
bouwd zijn. Nu rekenen: Veertig busjes voor de
buitengebieden betekent dat veertig keer vijf
dagen per week minimaal één executie plaats
heeft. Veertig maal 5 is 200. Zeg dat de busjes
veertig weken per jaar gebruikt worden dan
betekent dit dat men alleen al 8000 mensen per
jaar executeert in de buitengebieden van China,
op het platteland dus.
Maar wie gelooft nu dat men in het huidige
China een investering van 75.000 dollar aan-
wendt voor ‘slechts’ 200 executies? Niemand
toch!!! Reken maar dat de bussen minstens 5
executies per dag doen, vermoedelijk 10. Met
een gangetje van 100 tot 130 kilometer naar de
volgende gevangenis en spuiten én ‘oogsten’
maar weer!!!! We reken nog eens. 40 bussen
maal 200 werk/spuitdagen maal 5 executies (we
overdrijven niet graag!!!) maakt 40.000 execu-
ties per jaar en dat alleen op het Chinese platte-
land. Daar komen dan nog eens de executies in
de steden bij. Dat betekent dat per jaar mini-
maal 50.000 tot 70.000 gevangenen in China
worden geëxecuteerd.
Wie nog echt gelooft dat China een oproep om
organen niet zomaar te verkopen serieus neemt,
mag zich melden. De staat is immers eigenaar
van de overleden/geëxecuteerde
gevangen! En waarom krijgen
familieleden steevast alleen een
urn als ze om het lichaam vragen?
We wachten nog steeds op een
kerkelijk vermaan van bijvoor-
beeld de PKN of aanverwante ker-
ken. Want we weten allemaal ook
dat christenen die gevangen geno-
men worden als misdadiger
berecht worden. Dat weet men in
Utrecht ook. Maar waar blijft de
geheven vinger? Waar het ernsti-
ge vermaan? Waar de roep om gerechtigheid,
de schreeuw naar rechtvaardigheid, een smeek-
bede om eerlijke rechters? Het blijft stil in
Utrecht, het domein van de voormalige roepers
om recht en vrede, de strijders tegen apartheid.
Waar blijft de oproep de Olympische Spelen te
boycotten? En dan toch hopelijk niet alleen om
wat in Tibet gebeurt, toch?
We wachten af. Wellicht wordt ook de kerkelijk
elite in Utrecht wakker. Of hebben ze aandelen
in industrieën in China? Kijk, zoveel doden in
China lijkt ons toch iets anders dan zuivere kof-
fie, beter nog: dat is helemaal geen zuivere kof-
fie. Of liggen we niet meer wakker van zoveel
executies van onder andere christenen? Wij nog
wel, maar kerkelijk leidslieden niet meer, zo lijkt
het. We denken terug aan Kerst. Zal het mode-
ramen van de PKN met de kerst ook genoten
hebben van een kerstdiner onder de kerstboom
waarvan, zo zeggen bronnen én ex- en import-
statistieken, een groot deel van de kerstversie-
ring uit de strafkampen van China afkomstig is?
Hebben ze onbekommerd genoten van de
arbeid van hen die misschien deze weken met
de ‘bus’ mee mogen….en blijven de kerkelijke
leidslieden toch zwijgen????
Kerken, Kerk: Spreek.
Simon C. Bax
Wachtend op dodelijke injectie
5
Nijkerk, 9 mei 2008
Aan onze lezers,
U heeft het kunnen zien. De voorpagina van Klare Wijn is vernieuwd. We stralen hopelijk nieuw élan uit.
De logo’s van zowel COZA als GKVG zijn eveneens in een nieuw jasje gestoken. U ziet het aan de voorpagina.
De besturen van beide stichtingen zijn blij en dankbaar dat er nog steedsheel positief gereageerd wordt op onze uitgave. We moeten zelfs oppassendat we de nummers niet te dik maken. Het moet leesbaar blijven én…..betaalbaar.
Wij willen meer donateurs mede omdat wij een belangrijke boodschap heb-ben en de kosten van het drukken en verzenden er ook niet om liegen.
Wij doen een beroep op u om in uw familie- en vrienden- of kennissenkringte zoeken naar mensen die niet alleen ons blad graag lezen maar vervol-gens ook in alle redelijkheid willen doneren. U bent geen abonnées maarlezers die vrijwillig bijdragen.
Denkt u met ons mee en helpt u ook om ons blijvend in staat te stellen dezeuitgave te verzorgen? En denkt u er ook aan om onze stichtingen mogelijkin uw testament op te nemen. Onlangs kregen we daardoor nog een mooibedrag.
We wensen u het allerbeste
Namens COZA/GKVG,
Voorzitter Secretaris
Dr. W. Jongsma Simon C. Bax
6
Wanneer u onze website heeft bekeken, en u kijkt na enige tijd weer eens, dan zult usteeds nieuwe informatie zien. Wij zullen onze website steeds uitbreiden. Binnenkortzult u een fotoreportage zien van de presentatie van president Vaclav Klaus van zijnboek "Blauwe planeet in groene kluisters". Ook een fotoreportage van de reunie vande Tsjechische dissidentenbeweging Charta'77. Verder eerdere belangrijke artikelen uitons blad Klare Wijn, brieven die wij gestuurd hebben naar verschillende instanties, zoalshet moderamen van de Protestantse Kerk Nederland (PKN), en de brieven die wij ont-vangen hebben. En nog veel meer. Kortom, bezoek onze site steeds weer.
7
Als bestuur/redactie van Klare Wijn nemen we
geen directe politieke stelling. U zult ons daar
niet op betrappen. Wel willen we u bewust
maken. Uiteraard kiezen we ook geen partij
voor Wilders maar we leggen de vinger bij een
van de mensen die wel partij kiezen, namelijk
professort Theo van Boven. U oordeelt zelf.
Adviseur Peter Siebelt noteerde:
Onder de kop Limbo’s gaan Wilders kapot
maken meldde nieuwsnieuws.nl op 22 maart
2008 dat negen prominente Limburgers aangifte
hebben gedaan tegen Geert Wilders. Zij vinden
dat Wilders vervolgd moet worden voor haat-
zaaien tegen moslims en beweren dat de inmid-
dels overleden leider van de centrumpartij, Hans
Janmaat, is veroordeeld voor veel mildere uit-
spraken. Tot de groep behoort onder meer eme-
ritus-hoogleraar internationaal recht Theo van
Boven. In de aangifte worden een aantal oms-
treden uitspraken van Wilders opgesomd. Toen
ik dit las dacht ik onmiddellijk aan de uitspraak
‘de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.’ Want
wie of wat is hier eigenlijk omstreden, Wilders
of Theo van Boven?!
Op Wilders ga ik hier niet in want over hem
hebben we met zijn allen genoeg over mogen
horen en kunt u uw eigen oordeel vellen. Maar
wie is eigenlijk Theo van Boven? Wie is deze dik
gesubsidieerde emeritus-hoogleraar internatio-
naal recht?
In maart 2004 stuurde ik hem het navolgende
bericht.
Loosdrecht 6 maart 2004
Geachte Professor Van Boven,
Mijn naam is Peter Siebelt. Ik ben onderzoeks-
journalist en schrijver van een aantal boeken.
Momenteel ben ik bezig met een historisch
onderzoek naar de martelpraktijken van dictato-
riale regimes. Ik hoop dit onderzoek binnen
veertien dagen af te sluiten.
In dit kader zou ik u graag enkele vragen stellen
omdat u een van de meest uitgesproken perso-
nen bent die zich reeds jaren sterk maakt om
deze misdadige praktijken aan de kaak te stel-
len. Bijvoorbeeld bij prominente figuren als
Milosevic, Videla en Zorreguieta.
Tijdens mijn onderzoek heb ik uw carrière vanaf
1977 tot heden bestudeerd. Ik ben onder de
indruk van uw grote inzet.
Ik onderzoek momenteel nog een viertal zaken
van martel(moord)praktijken door: het Namibi-
sche Swapo in Namibië gedurende de jaren
1979-1991; het Zuid-Afrikaanse ANC gedurende
1979-1993; het ‘All Burma Students Democratic
Front’ (ABSDF) in het voorjaar van 1991; en de
Filippijnse National People’s Army gedurende de
jaren 1980-1990.
Kunt u mij zeggen waar ik de door u gepleegde
commentaren op of acties naar aanleiding van
deze mensenrechtenschendingen zou kunnen
vinden of verkrijgen?
Bij voorbaat dank voor uw medewerking.
Hoogachtend,
P.J.W. Siebelt
Omstreden?
8
Loosdrecht, 18 maart 2004
Geachte Professor Van Boven,
Tot op heden heb ik nog geen antwoord mogen
ontvangen op mijn vragen van 6 maart j.l.
Komend weekend sluit ik mijn onderzoek af en
ik ga ervan uit dat u aan mij geen reactie wilt
(kunt) geven op de door mij gestelde vragen. Ik
zal het dus moeten doen met de gegevens die
tot mijn beschikking staan en ga ervan uit dat er
geen openbare publicaties van u zijn waarin u
uw afschuw uitspreekt over de mensenrechten-
schendingen door: het Namibische Swapo in
Namibië gedurende de jaren 1979-1991; het
Zuid-Afrikaanse ANC gedurende 1979-1993; het
‘All Burma Students Democratic Front’ (ABSDF)
in het voorjaar van 1991; en de Filippijnse
National People’s Army gedurende de jaren
1980-1990.
Uw publieke afwezigheid in dit verband is
hoogst opmerkelijk. Ik zal hier zeker op terug-
komen na afsluiting van mijn huidige onder-
zoek.
Hoogachtend,
P.J.W. Siebelt
De onderzoeksresultaten zijn opgenomen in
mijn boek Mabel. ‘Koninklijk’ Bal Masqué
(2004). Enkele fragmenten (pagina 147-151).
AAN ÉÉN OOG BLIND
Een van de meest vooraanstaande internationa-
le mensenrechtenactivisten is professor Theo van
Boven, die in het comité van aanbeveling van
Mabels Press Now zit. Deze hoogleraar interna-
tionaal recht is in belangrijke mate betrokken
bij dezelfde lobbyactiviteiten als Mabel en Sacir-
bey, bijvoorbeeld voor het Joegoslavië-Tribunaal
en het Internationaal
Strafhof in Den Haag.
Momenteel is hij specia-
le VN-rapporteur inza-
ke martelingen.
Van Boven maakt sinds
het begin van de jaren
zestig deel uit van het
internationale netwerk
van linkse activisten. Hij behoort tot de PvdA-
gelederen, maar werkt ook nauw samen met
GroenLinks en de SP.
Van 1967 tot 1977 bekleedt hij de eerste Neder-
landse leerstoel op het gebied van de rechten
van de mens aan de Universiteit van Amsterdam.
In de jaren zestig is hij nauw betrokken bij de
opstelling van het VN-verdrag tegen rassendis-
criminatie. Tussen 1970 en 1975 is hij de Neder-
landse vertegenwoordiger in de VN-afdeling
voor mensenrechten. In 1977 wordt Van Boven
voorzitter van de Commissie Mensenrechten van
de Verenigde Naties in Genève. Over de jaren
speelt hij een rol in talloze linkse organisaties.
De Amerikanen beschouwen hem lange tijd als
een verkapte communist die heult met de belan-
gen van de toenmalige Oostbloklanden. In een
terugblik weigert Van Boven duidelijk afstand te
nemen van het communisme: ‘In de tijd van de
koude oorlog was het communisme het ultieme
kwaad en werd alles ondergeschikt gemaakt
aan het bestrijden van dat kwaad. Mensenrech-
ten waren daaraan ondergeschikt. Nu groeit een
soortgelijke ontwikkeling, waarbij de grote boe-
man de terrorist is en de strijd tegen terrorisme
alles gaat overheersen,’ aldus Van Boven.
In 1982 wordt zijn voorzittersfunctie hem ontno-
men door toedoen van enkele Latijns-Ameri-
kaanse landen en de Verenigde Staten. Deze
beschuldigen hem ervan dat hij terroristen en
andere extremisten in dienst heeft. Dit slaat
vooral op zijn niet-aflatende betrokkenheid bij
Van Boven
9
allerhande radicale actiegroepen. Toch wordt hij
in 1982 benoemd tot hoogleraar internationaal
recht aan de Universiteit van Maastricht (toen
nog: Rijksuniversiteit Limburg).
Van Boven gaat op selectieve wijze om met
mensenrechtenschendingen. De Birmese guerril-
la’s van het All Burma Student’s Democratic
Front (ABSDF) martelen in het voorjaar van 1992
zo’n dertig krijgsgevangenen om hen vervolgens
te executeren. Onder normale omstandigheden
staat Van Boven vooraan om in de media zijn
afschuw over zulk soort wreedheden kenbaar te
maken. Maar wat doet hij in dit geval? Van
Boven verklaart dat hij bereid is om het ABSDF
in het vervolg bij te staan in penibele situaties.
Dezelfde eenzijdige houding zien we wanneer
bekend wordt dat in de concentratiekampen
van het Zuid-Afrikaanse ANC en de Namibische
Swapo andersdenkenden zijn gemarteld en ver-
moord. Hij zwijgt niet alleen over deze mensen-
rechtenschendingen, maar is zelfs persoonlijk
betrokken bij de guerrillaorganisaties achter
deze afschuwelijke daden. Immers, hij is lid van
de Raad van Commissarissen van het Interna-
tional Defence and Aid Fund for Southern Afri-
ca. Dit fonds sluist in de jaren zeventig, tachtig
en negentig geheime fondsen naar de Swapo en
het ANC in Zuidelijk Afrika.
Van Boven is evenmin kieskeurig in zijn metho-
diek als het om geld gaat. In januari 1995 onder-
steunt de hoogleraar een drietal projecten bij de
Europese Commissie. Hij tracht te voorkomen
dat organisaties die niet tot zijn netwerk beho-
ren ook kunnen meedelen in de EC-subsidie en
verspreidt er negatieve berichten over. Pikant
detail is dat een van deze concurrenten de men-
senrechtenorganisatie IGFM uit Frankfurt is. Met
haar had Van Boven nog een appeltje te schil-
len. IGFM had het namelijk wél gewaagd om de
mensenrechtenschendingen van de Swapo en
het ANC aan de kaak te stellen.
Toch durft Van Boven in 1993 in de media te ver-
schijnen en als VN-rapporteur schadevergoeding
te eisen voor slachtoffers van ernstige mensen-
rechtenschendingen.
‘Langzamerhand moet in de geesten van de
mensen de gedachte rijp worden gemaakt dat
schendingen van mensenrechten niet wegge-
moffeld moeten worden,’ zegt hij ernstig. Maar
hoe zit het dan met schadevergoeding door
organisaties als de Swapo en het ANC?
Daar is hij naar eigen zeggen niet goed uitgeko-
men. ‘Ergens schrijf ik wel dat het allemaal ook
van toepassing is op groepen die niet de effec-
tieve macht hebben, maar het probleem is dat
deze eenheden niet zijn aan te spreken. (…) Ik
heb voor hun slachtoffers geen oplossing.’
En dat zegt de man wiens organisatie miljoenen
heeft doorgesluisd naar een aantal van deze
groeperingen.
In januari 1992 wordt de mensenrechtendeskun-
dige op voordracht van Buitenlandse Zaken
gekozen in de VN-commissie tegen rassendiscri-
minatie.
Andere kandidaten
maakten geen kans.
Net als Mabel en Sacir-
bey kan Van Boven
geen kwaad doen bij
Buitenlandse Zaken. Al
sinds Den Uyl voeren de
progressieven daar de
boventoon. Sinds 1960
is Van Boven betrokken bij hun werkzaamhe-
den, eerst bij de Directie Internationale Organi-
satie en later bij de Adviescommissie Mensen-
rechten, een belangrijk adviesorgaan voor de
Nederlandse regering. Wanneer Pim Fortuyn
wordt vermoord en in Nederland de discussie
losbarst over de vrijheid van meningsuiting staat
Van Boven vooraan om te verkondigen: ‘De
mensen die roepen dat Pim Fortuyn vermoord is
Mabel
10
omdat hij zei wat hij dacht, misbruiken een van
de rechten van de mens. Zij beweren ten
onrechte dat door de moord op Fortuyn de vrij-
heid van meningsuiting in Nederland in het
geding is gekomen. Dat is echt onzin.’
Joegoslavië
In 1988 is de mensenrechtenactivist de Neder-
landse delegatieleider tijdens een conferentie in
Rome die de oprichting van het Internationaal
Strafhof moet voorbereiden. Door middel van
dit strafhof willen de VN mensenrechtenschen-
dingen over de hele wereld aanpakken. Op zich
is dit een nobele gedachte, maar Theo van
Boven lijkt zelf al aan te geven dat zulk een
orgaan wordt misbruikt voor politieke doelein-
den. ‘Aanvankelijk waren aanklachten tegen
schendingen van mensenrechten heel selectief,’
geeft Van Boven toe, ‘er was alleen politieke
ruimte om Zuid-Afrika en Israël te veroordelen,
en Chili misschien. (…)
Van Boven is ook betrokken bij de oprichting
van het Joegoslavië-Tribunaal in 1993. Deze
rechtbank wordt op initiatief van de VN-Veilig-
heidsraad opgericht met als taak de berechting
van de oorlogsmisdadigers die vanaf 1991 in het
vroegere Joegoslavië hebben huisgehouden.
Ook Sacirbey is voorstander van deze rechtbank,
maar hij merkt wel op: ‘Het ligt eraan wie de
aanklager is. (…)’
In de functie van griffier is Theo van Boven een
van de eerste medewerkers van het tribunaal.
Tijdens de eerste rechtszaak wordt de rechtbank
ernstig in verlegenheid gebracht. Dat gebeurt
tijdens de zaak tegen Dusko Tadic. Het tribunaal
wordt geconfronteerd met ernstige manipula-
ties door de Bosnische regering. De door Saraje-
vo geleverde kroongetuige Opacic blijkt een val-
se getuige te zijn. Opacic bekent zijn leugens en
vertelt dat de Bosniërs hem onder bedreiging
met de dood gedwongen hebben om valse ver-
klaringen af te leggen. Het tribunaal stuurt Opa-
cic terug naar Bosnië zonder hem wegens mein-
eed aan te klagen en weigert nadere medede-
lingen te doen.
Overigens levert Van Boven nog altijd hand- en
spandiensten voor het netwerk van Mient Jan
Faber. Hij steunt Stari Most, een groep die
ageert tegen het uitzetten van Bosnische vluch-
telingen. Vluchtelingen waarvan een aantal
door het netwerk van Faber met bussen naar
Nederland is gehaald. Van Boven verklaart in
een steunbetuiging aan Stari Most dat het de
dure morele plicht van de Nederlanders is deze
mensen, onder wie een aantal uit Srebrenica, in
onze samenleving op te nemen.
Verrukt
Van Boven roert zich stevig in de discussie over
de (toen nog onduidelijke) huwelijksplannen
van Willem-Alexander en Máxima. Dat doet hij
samen met twee andere Maastrichtse juristen,
Tak en Grünfeld. Over Jorge Zorreguieta heeft
hij te melden: ‘Deze man is veel te verwijten, hij
zat in een misdadig regime.’
Van Boven is nogal trots op deze ‘prestatie’.
‘Misschien heeft het er iets mee te maken dat
we hier [in Maastricht] geen connecties met het
establishment hebben. Leiden en Utrecht heb-
ben banden met het Koninklijk Huis. Dus ja,
Maastricht onderscheidt zich; laten we ons maar
eens een veer op de hoed zetten.’
Na heel veel kabaal in de media besluit het kabi-
net-Kok dat Zorreguieta niet naar het huwelijk
van zijn dochter mag komen. De mensenrech-
tenactivist reageert verrukt. ‘De acute pijn is
weg, nu Zorreguieta niet komt. Mijn voorkeur
zou het zijn dat Willem-Alexander zonder parle-
mentaire goedkeuring trouwt met Máxima, en
dan inderdaad geen koning wordt. (…)’
Vader Zorreguieta is wat hem betreft absoluut
niet welkom bij welke festiviteit dan ook. ‘Ik
ben dus blij dat hij niet komt met de trouwerij;
ik ben niet blij met de opvattingen die hij heeft
11
geventileerd. En de man blijft in de buurt, hij is
straks geparenteerd aan het koninklijk huis.
Deze donkerbruine schaduw zal zich steeds
weer manifesteren.’ De koonprins en Máxima
zijn nog niet van hem af, want Van Boven waar-
schuwt: ‘Wat gebeurt er met de kroning, met de
doop van mogelijke kinderen? Dat moeten we
kritisch blijven volgen.’
Over Mabel houdt hij wijselijk zijn mond. Ook
wanneer ze in verband wordt gebracht met
wapens.
In Zuid-Afrika gaat de volgende e-mail rond:
We maken u er deelgenoot van.
De Zuid-Afrikaanse minister van het mijnwezen
en van energie, Buyelwa Sonjica, lanceerde een
tienstappenplan om Zuid-Afrikanen aan te moe-
digen zuiniger om te springen met electriciteit.
Ga eerder naar bed en je wordt er nog verstan-
diger van ook, zei hij.
Voor hen die het nieuws niet helemaal volgde
enkele berichten:
Het energienetwerk in Zuid-Afrika is zwaar ver-
ouderd en slecht onderhouden. Doordat het
goed gaat met de economie, is de vraag naar
stroom de laatste jaren enorm gestegen. Maar
nu loopt de economie juist ernstige schade op
door de stroomstoringen. De Zuid-Afrikaanse
economie wordt door de stroomuitval zwaar
getroffen. Mijnbouwbedrijven kondigden
onlangs aan dat de werkzaamheden in sommige
mijnen werden opgeschort, om niet het risico te
lopen dat mijnwerkers bij stroomuitval niet naar
boven kunnen worden gehaald. Ook de buur-
landen Botswana en Namibië zijn voor hun
energievoorziening op Zuid-Afrika aangewezen.
De verontwaardiging betreffende de aan de
gang zijnde stroomonderbrekingen over het
ganse land onder bedrijfs, landbouw en politie-
ke sectoren is groot, aangezien Eskom aankon-
digde dat het risico voor voortdurende onder-
brekingen ook tijdens het weekend hoog bleef.
Voorzitter van de parlementaire Commissie voor
Energie en Mineralen, Nathi Mthethwa, waar-
schuwd Eskom zich aan zijn verplichtingen te
houden bij het beheren van stroomonderbrekin-
gen. Eskom beloofde dat de stroomonderbrekin-
gen niet meer dan twee uren per dag op één
plaats zouden duren. Dit is echter niet het geval,
op vele plaatsen in heel het land is er geen elec-
triciteit gedurende 3 tot 4 uur en soms meerdere
keren per dag. De stroomonderbrekingen kos-
ten ondernemingen, in het bijzonder klein-en
middelgrote ondernemingen miljoenen van ran-
den. Ter gelijkertijd schend dit het internatio-
naal vertrouwen in de betrouwbaarheid van de
elektriciteitsvoorziening van Zuid-Afrika. Vol-
gens Eskom is de snel stijgende economie en de
snelle groei in de bouw van woningen de oor-
zaak van het stroomtekort, ter gelijkertijd is de
infrastructuur verouderd en zal de bouw van
nieuwe centrales pas compleet zijn in 2015, ten-
minste als alles volgens plan loopt.
De Zuid-Afrikaanse minister van Volksgezond-
heid Manto Tshabalala-Msimang, strooit
gewoon in het rond dat mensen die met HIV
besmet zijn knoflook moeten eten, de Campa-
nula punctata, beter bekend als de ‘Beetrot’.
Jacob Zuma, tot voor kort vice-president en nu
het ANC-opperhoofd, vertelde zonder blikken of
blozen tijdens een rechtzitting van het hoogge-
rechtshof in Johannesburg dat hij –nadat hij
zonder voorbehoedmiddel sexuele gemeen-
schap had met een HIV-besmette vrouw- dat hij
na die daad lekker was gaan douchen en dat hij
er van overtuigd was dat de ziekte nu geen
kans meer had.
Trots zijn omdat je Zuid-Afrikaan bent?
12
George Lekgotho is parlementslid van het ANC.
Hij wil voor het jaar 2010 prostitutie uit de
strafbare sfeer halen. “Het is een van de zaken
die het voetbaltoernooi echt tot een succes kun-
nen maken omdat we van zoveel aanrandingen
en verkrachtingen horen omdat veel mensen
niet de beschikking hebben over vrouwen”.
Het commentaar in Zuid-Afrika? “We leven in
een heerlijk land. Als je aids hebt, eet je knof-
look en over is het probleem. Als je geen aids
wilt krijgen neem je lekker een douche en als er
een electriciteitstekort is gaan we gezellig vroeg
naar bed waar we ook nog slimmer van worden
en er zullen in ons mooie Zuid-Afrika ook geen
aanrandingen meer plaats hebben als iedereen
naar de hoertjes kan. Het ontbreekt nog aan
een chipkaart of ‘vrijkaartjes’ bij aankoop van
een ticket voor het voetbal…… Slaap zacht
Zuid-Afrika. Uw regering heeft -uiteraard- alles
onder controle.” SCB
Bent u verder geïnteresseerd in dit onderwerp?
bekijk:
http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/artnr/2
02658/weblogid/35/index.html
In het volgende nummer besteden weaandacht aan de kerkelijke betrokkenheidbij de milieuproblematiek
Top Related