1

Jaargang 13, nummer 1, winter 2019

Raising Hope maakt fietsen voor iedereen mogelijk!

Op weg naar ‘HET FITTE BREIN’ Boogh begeleiding

Aangepaste vakanties

2 3

Boogh magazine Boogh, Weltevreden 4c, 3731 AL De Bilt 085 40 14 795 www.boogh.nlJaargang 13, nummer 1, winter 2019

Redactie:Pieter Houtman, Liesbeth Emming, Jep Stokla,Anuschka Kruidhof en Loes Spierts. Gastredacteur: Lotte Bont, Lavinia Boele, Viola Sluis, Ellen Vermeulen, Cindy Visscher

Vormgeving:Anuschka Kruidhof

Boogh magazine is ook digitaal beschikbaar op www.boogh.nl.

Adverteren?Stuur dan een mail naar magazine@boogh.nl voor meer informatie.

Lezers die niet langer prijs stellen op toezending van Boogh magazine of juist meer exemplaren willen ontvangen, kunnen contact opnemen met info@boogh.nl.

5

7

8

10

12

14

16

17

18

19

19

22

23

Heeft u nieuws? Laat het weten aan magazine@boogh.nl

InhoudBoogh blikt vooruit op 2019!

Op de coverRHF ambassadeur Diederik Wierenga op aangepaste fiets

Uitgelicht:Boogh Baarn

Raisin Hope maakt fietsen voor iedereen mogelijk!

Op weg naar ‘HET FITTE BREIN’

Column: Tussen twee werelden indoor Pieter Houtman

Onzichtbare gevolgen van hersenletselDeel 3

Boogh begeleiding

Afscheid Willem Baas

Prikkels

Stellingdoor Boogh de Oase

BoekenLeestips

Boogh behandeling in ontwikkeling

Stoelyoga voor mensen met NAH

Nieuwe website, nieuw logo, nieuwe huisstijl

Lekker uitwaaien aan de Nederlandse kust?

Uitgelicht: Boogh Baarn

204

26

Onder het motto: ‘Met elkaar kom je verder’!

24

Aangepaste vakanties

Aanvullende informatie artikel ‘Adri & Adrie koerierdienst van Boogh’. (Boogh magazine zomereditie 2018) Niet de werkgever, maar de ex-vrouw heeft Adri van zijn aangepaste auto voorzien.

Felice bedankt! Helaas heeft Felice de redactie van Boogh magazine verlaten. Ze was een trouw en

gewaardeerd lid! Via deze weg willen wij jou nogmaals bedanken voor je inzet en deskundigheid de afgelopen jaren. Wij wensen jou veel succes met je nieuwe uitdaging!

4 5

Boogh blikt vooruit op 2019!

Alles voor de klant. Ik groeide op in een ondernemersgezin in hartje Deventer. “Wat heeft de klant nodig?” was daar de kernvraag. Mijn vader had een enorme servicebereidheid. Dat ging heel ver: áls we al – last minute – besloten om op vakantie te gaan, dan werd de route zodanig aangepast dat er nog tig klanten tevreden achter gelaten werden…

Hier bij Boogh wil ik anderen helpen om hun ambities waar te maken, hun doelen te bereiken. Dus ook hier is de kernvraag: wat heeft iemand nodig? Ik probeer altijd in de schoenen van de ander te gaan staan, te denken vanuit de ander. Dat heeft met empathie te maken, maar het is gewoon ook een zakelijke opstelling. Zoals mijn vader mij dat met de paplepel heeft ingegoten.

Samen kun je meerBij Boogh werken mensen met een enorme passie voor het werk dat ze doen en dat is zo geweldig. Dat voedt mij met dankbaarheid. Maar niemand kan het alleen. Daarom verbinden wij ons met collega’s binnen en buiten Boogh, op allerlei manieren en alle niveaus. Want alleen kun je veel, maar samen nog veel meer.

Voor mij persoonlijk geldt ook dat ik beter word door de samenwerking met anderen: je haalt het beste uit elkaar. In samenwerking kan je ook tegen grenzen aanlopen.

Dan moet je even een stapje terug doen. Dat is niet erg, dat is een uitdaging. Juist dat beetje verliezen kan je helpen om succesvol te zijn en verder te komen.

Positieve GezondheidVorig jaar stond vooral in het teken van ‘Positieve Gezondheid’: het verdiepen en versterken van onze visie op gezondheid en welzijn. De visie van Machteld Huber op gezondheid en welbevinden vormt voor ons de basis voor de visie van Boogh. Het ontwikkelen en versterken van eigenaarschap en veerkracht vormen daarvan de kern.

Bij eigenaarschap gaat het over de baas zijn over je eigen gezondheid, aandoeningen of ziekte. Kennis en inzicht kunnen gezondheid stimuleren, of helpen om met een (chronische)ziekte te leven. Met behulp van Internet is het mogelijk kennis te vergaren, maar ook met behulp van nieuwe technologieën, zoals bijvoorbeeld slimme horloges en mobiele telefoons. Er zijn tegenwoordig allerlei apps beschikbaar die lichaamsfuncties in de gaten houden, zoals bloedsuikers voor diabetici, BMI bij overgewicht en een stappenteller voor beweging en vitale functies.

Bij veerkracht gaat het om het omgaan met verandering. Bijvoorbeeld na het herstelproces na een beroerte. In hoeverre ben je dan in staat om te gaan met verlies van functies? Hoe kom je tot acceptatie? Wat helpt in deze situatie om weer sterker te worden in het dagelijks en lichamelijk functioneren? Hierbij denkend aan elementaire zaken als kwaliteit van leven, psychisch welbevinden, zingeving en meedoen in de maatschappij. Veerkrachtig zijn is in dit proces een waardevolle eigenschap.

MissieIeder mens wil regie voeren en grip hebben op zijn/haar eigen welbevinden: mensen met hersenletsel net zo goed als ieder ander. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen dit ook kan. Boogh ondersteunt mensen in het leren leven met de gevolgen van hersenletsel en wat ‘welbevinden’ voor hen betekent, door middel van ondersteuning en hulp bij het maken van keuzes en het geven van invulling. De kwetsbaarheid van veel mensen is vaak blijvend, maar dat hoeft een betekenisvol deelnemen aan de samenleving niet in de weg te staan.

Visie Vanuit onze visie gaan wij ervan uit dat mensen de fysieke, sociale en mentale uitdagingen van het leven

beter aankunnen wanneer zij zich veilig, competent, verbonden en bezield voelen. Hierin kunnen zij hun veerkracht en eigenaarschap, hun vitaliteit ervaren. Eigenlijk zijn voor elk mens dezelfde dingen belangrijk:

• We willen ons veilig en op ons gemak voelen, ervaren dat we het leven aan kunnen. • We willen ervaren dat we in staat zijn om het dagelijks leven te leven, op een manier die bij ons past. • We willen erbij horen, volwaardig meedoen, ons gezien en gewaardeerd voelen. • We willen onze eigen keuzes kunnen maken.

Voor ieder mens zijn dit vier heel belangrijke basisbehoeften in het leven. De mate waarin zij worden vervuld bepaalt hoe wij ons voelen, hoe het met ons gaat. Zij bepalen ons welbevinden. Het belang van deze vier basisbehoeften staat centraal binnen onze begeleiding en behandeling. Door oprechte connectie te zoeken en dieper te kijken dan wat alleen zichtbaar is aan de

oppervlakte, helpen we mensen om hun passie (opnieuw) te ontdekken. Samen onderzoeken we wat er nodig is om betekenisvol en energiek aan de slag te gaan.

In 2018 hebben we onze visie nog verder verlegd naar oplossingsgericht werken. Welbevinden begint pas wanneer mensen zelf de ruimte krijgen om te vertellen hoe zij de dingen zien, en wat zij nodig hebben. Door aan te sluiten bij wat mensen nodig hebben en ze zelf verantwoordelijk te laten zijn voor de keuzes die ze maken, laat je ze hun eigen kracht en regie ervaren. Dit geeft trots en eigenaarschap, en in relaties werkt het ook wederzijds positief. Daardoor groeit de behoefte om daadwerkelijk iets bij te dragen.

Deze positieve resultaten in 2018 vormen een mooi fundament om in 2019 verder uit te diepen en uit te rollen onder het motto: ‘Met elkaar kom je verder’!

Met een warme nieuwjaarsgroet, Hetty van Oldeniel

https://iph.nl/machteld-huber-schudt-zorg-op/

Onder het motto: ‘Met elkaar kom je verder’!

“Gezondheid is het vermogen van mensen om zich aan te passen (veerkracht) en

regie te voeren (eigenaarschap) over hun eigen welbevinden, in het licht van de fysieke, emotionele en

sociale uitdagingen in hun leven.”

(Machteld Huber)

Op weg naar ‘HET FITTE BREIN’ Op 13 oktober 2018 werd theater De Flint in Amersfoort in bezit genomen door bezoekers van het ‘Het fitte brein.’ Een manifestatie in de vorm van publiekslezingen, verzorgd door Ard Schenk, oud wereld- en olympisch kampioen schaatsen, prof. dr Erik J.A. Scherder, hoogleraar neuropsychologie (UvA) en prof. dr Dick F. Swaab, emeritus hoogleraar neurobiologie (Herseninstituut Amsterdam). Vervolgens verscheen Willem Philipsen, voormalig gitarist van onder andere ‘Postman’, ten tonele met een overtuigend, ingrijpend en invoelbaar verhaal over zijn opgelopen hersenletsel.

De hierboven genoemde sprekers brachten deze middag zo compleet mogelijk in beeld wat er allemaal bij komt kijken om een fit brein te krijgen en te behouden.

Ard Schenk wist daar als oud-schaatskampioen over mee te praten. Hij zoomde vooral in op de periode na zijn actieve schaatsloopbaan. Waar topsporters nog wel eens

door Pieter Houtman

6 7

in een zwart gat vallen na afloop van een actieve carrière, waarschuwde Ard Schenk vooral voor het gevaar van een te druk bestaan, waardoor er te weinig tijd over blijft om te bewegen en te luisteren naar het eigen lichaam. Met ontkleed bovenlichaam, biertje in de hand en bijpassend bierbuikje maakte Ard Schenk geen fitte indruk op de getoonde foto. “Ook dit is Ard” benadrukte hij. “Na een duidelijke waarschuwing realiseerde ik mij dat het roer om moest. Sleutelwoord daarbij is balans. Een combinatie van beweging, voeding, werk, rust, sociaal leven en ontspanning. Dat lijkt saai, maar het tegendeel is waar.”

Dick Swaab liet aan de hand van de nodige statistische gegevens zien dat het belangrijk is om je hersenen te stimuleren. Dat kan door jezelf complexe opdrachten te geven of jezelf nieuwe kennis eigen te maken. Een actief brein verkleint de kans op Alzheimer. Opvallend gegeven: als je tweetalig opgroeit helpt dat bij het ontwikkelen van een sterk brein. Dick Swaab presenteerde fragmenten van gefilmde hersenoperaties die tot de verbeelding spraken. Tijdens een gecompliceerde operatie moest de operazanger zingen, zodat de chirurg direct wist wanneer hij een hersengebied te veel aantastte: de stem van de zanger vloeide onmiddellijk weg...

Na een intermezzo waarbij één van de sponsoren (Boogh) in vogelvlucht haar organisatie presenteerde, kwam Willem Philipsen op. Er werden beelden vertoond van zijn werkzame bestaan voorafgaand aan zijn beroerte. De adrenaline spoot met overtuigende energie en snelheid de theaterzaal in. Diezelfde beelden maakten korte tijd later op confronterende wijze duidelijk hoe plotseling een

op dat moment bloeiende carrière tot stilstand kwam. Na een nachtje slapen bleek het helemaal foute boel met Willem. En een mens is in eerste instantie vaak geneigd zijn klachten te bagatelliseren... Ook Willem dacht op dat moment aan oververmoeidheid en wat meer rust nemen. Zijn eenzijdige verlamming maakte echter duidelijk dat de oorzaak een beroerte was. In dat besef leek gitaarspelen voorgoed verleden tijd. De volgende beelden lieten zien welke enorme inspanning van Willem werd gevraagd binnen de muren van een revalidatiecentrum. Vanuit de zaal steeg een terecht hoge graad van waardering op. Willem Philipsen sloot zijn presentatie af met beelden waaruit duidelijk bleek dat muziek hem niet heeft losgelaten en hem zelfs op de been heeft gehouden. Hij zette zijn eigen bedrijfje op en componeert nu muziek. De gitaar heeft hij ingeruild voor ‘toetsen’, met vocale ondersteuning van Stef Bos.

Voor Erik Scherder kan de pensioengerechtigde leeftijd met gemak nog een behoorlijk aantal jaren opgerekt worden. Dat bewijst hij nu al. De alom bekende hoogleraar die op skippyballen of fietsend achter zijn bureau zit, sloot de bijeenkomst af met zijn kenmerkende goedlachse enthousiasme. Maar houd hem goed in de gaten! Als hij zijn neuropsychologische trucjes uithaalt, tuin je er in voor je er erg in hebt! Een tekening van een haan werd door het publiek betiteld als kip… of andersom. Gaande de oefening raakte Erik Scherder duidelijk steeds meer in zijn element. Zijn lach werd breder, de twinkeling groter, zijn ogen glanzender! Een oprecht inspirerende man, zoals de hele bijeenkomst inspirerend was.

Tussen twee werelden inNadat ik mijn ogen weer opende keek ik in een ‘blauwe lucht met wolkjes’. In mijn verbeelding lag ik in het verse gras, verwarmd door de zon, onder genoemde wolkenpartij. Het lag voor de hand dat dit beeld me een rustgevend gevoel zou geven. Deze geprojecteerde wolkenlucht deed daarentegen nogal surrealistisch en tegelijkertijd verontrustend aan. Surrealistisch, omdat ik van het ene op het andere moment in een belevingswereld terecht kwam die een compleet andere was, dan waar ik mij in eerste instantie in bevond. Verontrustend omdat ik mij, liggend op de spoedeisende hulp, alleen nog wist te herinneren dat ik van huis was gegaan.

In realiteit bewogen verschillende wit geüniformeerde hulpverleners om mij heen, tegen een geprojecteerde blauwe achtergrond. Waar dit schouwspel nog steeds surrealistisch aandeed, waren het de routinematige snelheid en slagvaardigheid van de hulpverleners die er op dat moment toe deden. De mensen in het wit schoven mij met een glijplank op een echt ziekenhuisbed. Even later werd ik door onzichtbare handen voortgeduwd naar een andere ruimte, begeleid door een rustgevende, monotone stem. Vanaf dat moment waren de wolkjes die rust moesten geven verdwenen.

Nog steeds starend naar het plafond lag ik in een soort ‘voorkamer’ waar werd bepaald aan welke afdeling ik werd toebedeeld. Ik kreeg een stukje gevulde koek aangeboden door omringende familie. Niet veel later bleek er diezelfde avond tóch nog een plekje vrij om mijn gebroken heup, gevolg van een verkeersongeval, te opereren. Hoe klein dat stukje gevulde koek ook was, het maakte dat ik toch pas de volgende dag geopereerd werd, want je moet daarvoor nuchter zijn. Het ziekenhuisbed bewoog zich verder voort door het moderne, hoekige gangenstelsel van het ziekenhuis. Een schuifdeur, met daarachter zo’n gordijntje, opende zich. De kamer straalde een bepaalde mate van gemoedelijkheid uit, die qua inrichting wel iets weg had van een sobere hotelkamer, ware het niet dat ik in deze setting in een bed lag met een ‘papegaai’ die trouw boven m’n hoofd ‘bewoog’.

Naarmate de tijd verstreek raakte ik steeds meer vertrouwd met het ziekenhuis. Het werd op dat moment mijn plekje. Op een afdeling waar een patiënt gemiddeld een paar dagen verbleef, viel ik ondertussen op door die gemiddelde

opnametijd ruimschoots te overtreffen. Dat werd ook door het verplegend personeel opgemerkt, want wanneer iemand na vrij te zijn geweest, weer naast m’n bed stond, kwam het voor dat er met verbazing werd uitgeroepen: “Ben je er nu nog steeds? Dat is toch veel te lang?!” Maar alles had zijn reden, dat wisten zij ook wel. Totdat na ongeveer een maandje het moment van ontslag aanbrak.

Die dag reed het taxibusje omhoog uit de parkeergarage, grenzend aan het ziekenhuis. Het passeerde vervolgens de slagbomen en bereikte middels een bochtje de openbare weg. Het ziekenhuis verdween langzaam uit mijn blikveld in de druilerige mist. Dat maakte dat ik deze periode achter me kon laten. Gesterkt door het ritje met het taxibusje had ik het aangename gevoel dat ik mij tussen twee werelden in bewoog. Onderweg naar de Medisch Specialistische Revalidatie (MSR) - specialistisch, omdat zo’n gebroken heup om een specifieke expertise vroeg in combinatie met mijn al bestaande beperking - was ik een kort moment in de veronderstelling patiënt-af te zijn.

Ter plekke gearriveerd, bleek echter al snel dat ik het etiket patiënt direct weer ‘opgeplakt’ kreeg. In de veronderstelling dat ik nu ‘gepromoveerd’ was tot revalidant, vond ik de benaming ‘patiënt’ opmerkelijk. Op de dag van aankomst deden we een rondje over de afdeling. Door het briefje ‘patiëntenkoelkast’ (overigens snel aangevuld met mijn colaatjes en chocolade) werd ik wéér gewezen op mijn status. Later bleek dat meer mensen zich eerder revalidant voelden dan patiënt. Dat werd duidelijk toen in het maandelijkse huiskameroverleg de naamgeving ‘patiëntenkoelkast’ onderwerp van gesprek werd.

Na een opname van in totaal zo’n drie maanden (ongeveer een maand ziekenhuis en twee maanden MSR) mocht ik definitief naar huis! Daar aangekomen realiseerde ik mij dat ik weer een eigen koelkast had met daarin producten die vanaf nu weer gewoon van Pieter zijn. En niet meer van “Pieter de patiënt”. Ondanks het feit dat dit gegeven prettig aanvoelde, verdween ik tegelijkertijd weer in de anonimiteit van alledag. Ook dát was wennen.

Column

8 9

Hersenletsel heeft vaak vele gevolgen, die lang niet allemaal zichtbaar zijn. Je kunt daarbij denken aan geheugenproblemen, problemen met concentratie en aandacht, veranderingen in gedrag en overgevoeligheid voor geluiden. Met een serie artikelen geven we aandacht aan de onzichtbare gevolgen van hersenletsel en de behandelvormen. Deel 3 staat in het teken van afasie.

Wat is afasie? Afasie (a=niet, fasie=spreken) is een taalstoornis, veroorzaakt door hersenletsel, waarbij de communicatie en/of het begrijpen van taal wordt belemmerd.

“Het één zeggen, het andere bedoelen: dat was voor mij dagelijkse realiteit ná mijn herseninfarct. Soms rolden er andere woorden of namen uit mijn mond dan bedoeld. Vervelend. Collega’s (ook zij die van mijn letsel wisten!) lachten me regelmatig uit. Heel pijnlijk! In het begin had ik niet zo snel een reactie paraat. Als ik eindelijk had bedacht wat ik had moeten zeggen, was het moment al lang gepasseerd. Naarmate de tijd vorderde kon ik er beter mee om gaan, of bereidde ik dit soort situaties voor en vroeg: “Waarom lach je me uit? Je weet toch wat ik (gehad) heb?” Sommige mensen konden dan alleen maar dom grijnzen, anderen waren zo netjes om excuus aan te bieden. Dergelijke situaties maakten me erg onzeker, want het was zo onvoorspelbaar op welk moment ik mijn tekst kwijt was. In het begin had ik zelfs niet eens in de gaten, dat ik niet goed uit mijn woorden kwam of niet op de juiste woorden kon komen. Ik zag soms wel mensen vreemd kijken… Dat er zo weinig begrip was vanuit diverse omgevingen vond ik schokkend.”

Omgaan met afasie in het dagelijks levenTaal en communicatie zijn een heel vanzelfsprekend onderdeel van ons dagelijks leven en vormen mede onze identiteit. Hoe we met mensen praten, zegt iets over wie we zijn. De impact van afasie op de sociale participatie en kwaliteit van leven is groot.

Afasie kent veel vormen en gradatiesSommige mensen hebben problemen met het begrijpen van taal, anderen met het produceren ervan. Het taalvermogen van de meeste mensen met afasie bevindt zich ergens tussen deze uitersten in. De mate van afasie is onder andere afhankelijk van de plaats en de zwaarte van het hersenletsel, het vroegere taalvermogen en iemands persoonlijkheid.

• Sommige mensen kunnen taal goed begrijpen, maar hebben moeite met het vinden van de juiste woorden of met de opbouw van zinnen• Sommige mensen draaien letters van een woord om• Anderen praten veel, maar wat ze zeggen is voor de gesprekspartner niet of moeilijk te begrijpen

Wat veroorzaakt afasie?Lang werd gedacht dat afasie het gevolg was van een bloeding in de linkerhersenhelft (bij 90%van de mensen bevindt zich daar namelijk het taalgebied). Nieuw onderzoek wijst uit dat woordbetekenissen over de gehele hersenschors verspreid liggen en in vrijwel gelijke mate verdeeld zijn over beide hersenhelften. Het opslaan van woorden gebeurt in groepjes van woorden die inhoudelijk bij elkaar horen, vergelijkbaar met een grafisch plaatje in je hersenen. Dat maakt dat de plaats van het letsel minder bepalend is dan eerder werd gedacht. Het verklaart ook waarom mensen met verschillende soorten letsel woordvindingsproblemen kunnen hebben of waarom mensen met hersenletsel een woord met meerdere betekenissen minder snel in de juiste context kunnen plaatsen. Mensen met afasie nemen taal vaak letterlijk, waardoor een grapje ze soms ontgaat. Een voorbeeld: het woord ‘vet’ kan dik betekenen, een vetrandje aan vlees of iets wat je heel erg leuk vindt. Het brein zoekt de gehele hersenschors af om de juiste betekenis van het woord ‘vet’ te zoeken. Het spreken, luisteren en interpreteren van de context van woorden is erg vermoeiend omdat de hele hersenschors betrokken is bij dit proces. Daarbij worden onderlinge verbindingen of soms omwegen gebruikt om tot een goed resultaat te komen. Behandelaars kijken inmiddels vooral naar de stoornissen en beperkingen die iemand ervaart, in plaats van de verklaring te zoeken in de plaats van het letsel.

door Viola Sluis en Liesbeth Emming

Is herstel mogelijk?Bijna altijd is spontaan herstel van taal mogelijk, maar zelden of nooit volledig. Het herstel kost bovendien veel energie en vraagt ook inspanning van de betrokkene.

“De neuroloog vertelde me dat 100% herstel na hersenletsel niet mogelijk was. Dat motiveerde mij enórm! Ik dacht: “Dat zullen we nog wel eens zien!” Wat mij erg hielp op het gebied van taal, zijn de invuloefeningen die ik kreeg van de logopedist. Daarnaast oefende ik dagelijks met een taalspelletje op tv of met kruiswoordpuzzels. Ik was behoorlijk fanatiek, maar het trainen was erg vermoeiend. Met regelmatig een korte oefening, telkens opnieuw proberen en volhouden heb ik veel vooruitgang geboekt. Mensen die mij niet goed kennen merken nauwelijks nog iets. Door al dat oefenen heb ik inmiddels weer een aardig taalrepertoire tot mijn beschikking, behalve als ik moe ben. Dan ga ik brabbelen of kan ik de juiste woorden niet vinden. Een boek in één ruk uitlezen is nog steeds geen optie, maar ik lees gelukkig af en toe weer wat. Het begrijpen of onthouden van gesproken taal is veel lastiger. In het gunstigste geval heb ik meer tijd nodig om een gesproken zin te begrijpen. Regelmatig gebeurt het dat mijn gesprekspartner er vanuit gaat dat ik alles begrepen heb. In werkelijkheid krijg ik soms hoogstens de helft mee. Ik ben sowieso visueel ingesteld, dus dingen opschrijven helpt.”

WoordvindingsproblemenZoals eerder genoemd liggen woordbegrippen over het hele brein verspreid opgeslagen. Hetzelfde geldt voor woorden met meerdere betekenissen. Daarom kan het soms even duren voordat je de betekenis van een woord gevonden hebt of begrijpt. Het menselijk brein werkt eigenlijk net als de harde schijf van een computer: informatie wordt relatief willekeurig weggeschreven. Grote kans dat het volgende gebeurt: • je brein vindt het doelwoord (de bestandsnaam) niet• je brein vindt een synoniem• je brein vindt de klank van het woord• je brein vindt een heel ander woord

“Het lijkt wel of de toegang tot zo’n woord tijdelijk afgesloten is, alsof ik op dat moment niet bij het juiste laatje in de woordenkast kan komen. Soms kom ik er via een ander woord, maar als ik mezelf ga forceren, lukt het niet. Ik moet gewoon wachten tot het slotje open springt.”

Behandeling Boogh biedt individuele en groepsbehandeling voor mensen met afasie, gericht op het omgaan met afasie in het dagelijks leven. De behandeling wordt aangeboden in kleine groepen, waarbij we aan de slag gaan met bijvoorbeeld lezen, spreken, schrijven, de totale communicatie, het gebruik van digitale

communicatiemogelijkheden (o.a. WhatsApp / e-mail). Lotgenotencontact en van elkaar leren zijn daarbij belangrijk.

Het multidisciplinair behandelteam bestaat uit afasietherapeuten/logopedisten, (neuro)psychologen, psychomotorische therapeuten, cognitief behandelaren, fysiotherapeuten en beeldend therapeuten. Samen met de persoon met afasie en zijn/haar omgeving stellen we een behandelplan op en kijken we naar wat nodig is om te leren leven met afasie. Zie ook kader voor meer informatie.

Het landelijk netwerk Hersenz, waarbij Boogh is aangesloten, biedt behandelmodules aan voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. Deze modules zijn een aanvulling op de behandeling afasie, waarbij er in 14 weken wordt gewerkt aan een bepaald thema, bijvoorbeeld: ‘Omgaan met verandering’ en ‘Grip op je Energie’.

Boogh heeft vijf afasie- en behandelcentra, namelijk De Bilt, Utrecht, Harmelen, Veenendaal en Amersfoort. Daarnaast biedt Boogh ook gespecialiseerde begeleiding afasie op verschillende dagbestedingslocaties van Boogh, o.a. Utrecht de Paraplu, Veenendaal en Harmelen. Heb je vragen over mogelijke behandelingen bij Boogh of wil je je aanmelden? Dat kan via maatschappelijk consulent Marieke Zandijk (m.zandijk@boogh.nl, 06 – 10 23 35 26). Kijk ook op www.boogh.nl voor meer informatie over de behandeling bij Boogh.

Onzichtbare gevolgen van hersenletsel, deel 3

10 11

Eén van de trajecten die Boogh aanbiedt aan cliënten is individuele begeleiding. Een begeleider en een cliënt aan het woord.

Begeleiding naar vrijwilligerswerk en begeleiding thuis Wendy Lehmann, Marja van Dieren en ik (Ellen) bieden begeleiding naar vrijwilligerswerk en begeleiding thuis. Bij de begeleiding thuis ondersteunen we cliënten bij vraagstukken die ze in de thuissituatie tegenkomen. Voorbeelden hiervan zijn administratie, sociale contacten, structuur en overzicht. Naast begeleiding thuis bieden we ook begeleiding naar vrijwilligerswerk. De begeleiders proberen samen met de cliënt een geschikte plek te vinden waar de cliënt langere tijd kan blijven. We leggen contact met instellingen of bedrijven en gaan mee naar kennismakingsgesprekken. Ook helpen we bij het inwerken en houden daarna contact met de cliënten, hun collega’s of leidinggevende. De ene keer gaat zo’n zoektocht van een leien dakje, de andere keer kost het veel moeite.

Bij Cindy Visscher ging het heel snel. Cindy gaf aan dat ze als ervaringsdeskundige wilde vertellen wat zij belangrijk vindt op het gebied van zorg, aan een klas leerlingen die in de zorg wil gaan werken. Ik heb daarom contact gezocht met een opleidingscoördinator van een ROC. Deze was gelijk enthousiast en heeft het aanbod van Cindy besproken in de afdelingsvergadering. Diezelfde middag belde een docent van de opleiding Helpende

Zorg & Welzijn met de vraag of Cindy de week erop al kon komen. Dat ging ons iets te snel. We hadden het verhaal dat Cindy wilde vertellen nog niet eens voorbereid!We konden gelukkig snel afspreken en hebben samen het verhaal van Cindy voorbereid. De eerste keer ging ik met Cindy mee naar de gastles, een zeer indrukwekkende ervaring. De leerlingen waren erg onder de indruk en je kon een speld horen vallen. Sommige leerlingen moesten huilen, bij anderen zag je hun mond open vallen. In het verhaal van Cindy gaat het om twee hoofdzaken: dat de bejegening naar haar toe het belangrijkst is. “Dat je fouten maakt is niet erg, maar behandel mij met respect.” Het andere is dat Cindy vertelt dat ze is wie ze is en dat dat goed is.

Het werk dat Cindy doet is heel waardevol. Ze vertelt toekomstige zorgmedewerkers wat belangrijk is voor cliënten en waar ze rekening mee moeten houden. Dit kan een docent wel in de klas vertellen en uitleggen, maar maakt veel meer indruk als dat wordt gezegd door iemand die zelf gebruik maakt van die zorg. De docent vond dit ook en vroeg of Cindy vaker een gastles wil komen geven.

Mijn verhaal Ik ben Cindy Visscher, 42 jaar. Ik heb 12 jaar als cliënt het activiteitencentrum bij Boogh Veenendaal bezocht, nu nog één dag in de week. Inmiddels doe ik alweer bijna 10 jaar - met veel plezier en overgave - vrijwilligerswerk in een verpleeghuis in Veenendaal. Aangezien ik dit ook alweer een hele tijd deed, wilde ik wel weer eens wat anders doen. Samen met Ellen kwam ik op het idee om

Boogh begeleiding

door Liesbeth Emming

gastlessen te geven aan leerlingen van een opleiding verzorging náást mijn werk als vrijwilliger in het verpleeghuis. Ellen heeft voor mij het eerste contact gelegd.

Wat ik doe tijdens de gastlessen is mijn eigen verhaal vertellen: dat ik zuurstofgebrek heb gehad tijdens mijn geboorte en dat ik daardoor in een rolstoel terecht ben gekomen. Dat mijn ouders mij nooit als gehandicapt hebben opgevoed. Ze hebben me mijn hele leven voorgehouden: haal alles uit het leven wat je kunt, doe eerst dingen zelf, mocht het echt niet lukken dan helpen we je. De twee centrale onderwerpen van mijn gastlessen zijn acceptatie en bejegening. Ik probeer met deze gastlessen duidelijk te maken dat je met een handicap zoals ik (spastisch) heel goed kunt leven, dat je de regie over je eigen leven kunt houden en dat ik zeker niet zielig ben. Ook geef ik voorbeelden van hoe sommige mensen op mij kunnen reageren, want daar word ik niet altijd blij van. In het ziekenhuis kreeg ik bijvoorbeeld ooit eens een kleurplaat tijdens het bloedprikken. Of er werd gevraagd aan een begeleider die mee was of ik een stukje worst mocht bij de slager. Dat soort dingen… Mensen met een handicap zijn normale mensen, met dezelfde gevoelens en verlangens als iedereen. We zijn absoluut niet zielig en dat wordt door sommige mensen niet gezien. Als ik die les geef, zijn de reacties van de studenten geweldig, soms zelfs emotioneel. Het voelt heel goed om dit te doen: het bewust maken van toekomstige verzorgenden hoe je met mensen met een beperking kunt omgaan.

Tineke Schouten heeft ooit een niet-uitgebracht nummer geschreven ‘Voor Luuk’. De boodschap: dat je het leven moet nemen zoals het aan je wordt gepresenteerd. Met toestemming van Tineke Schouten laat ik dat lied in mijn gastles horen. Cindy Visscher, vrijwilliger verpleeghuis Veenendaal en regelmatig gastdocent bij ROC-Veenendaal

Voor LuukJe kunt niet zeggen slechte vakman die jouw aardse werkpak gemaakt heeft.Je kunt ook niet zeggen er zijn mankementen dus we sturen het retour.Je kunt ook niet zeggen wat ging er fout of wat een pech.Want je ziet het, sluit het in je hart en het mag nooit meer weg. Je kunt ook niet zeggen waarom wij of jij en niet gewoon iemand anders.Je kunt ook niet zeggen geef het een crimineel die dit leed verdient.Je kunt ook niet zeggen heeft zo een mensenleven zin.Want je ziet het, sluit het in je hart, in je hart pal middenin.

Handle with care, koester het, spaar het, verdedig het, ‘t is al zo broos en zo teer.En laat het nooit vallen, ook niet als het oud is.Vertrouw maar op ons, altijd lijm ik je weer.

Want het liefst wil je ‘t strelen, de hele dag strelen en hopen dat het nooit volwassen zal zijn.Want misschien was het juist beter als ‘t nooit kan denken of voelen.Want het leven is hard, toch? ‘t Is één en al pijn. Kind in een lichaam, een huis zonder stutten, met te kleine ramen, vaak zelfs geblindeerd.Staan daarom jouw deuren zo wagenwijd open, heb je daarom die lach die de mensen verteert. Maar jij kijkt mij aan met een blik van wat heb jij, mankeer jij iets, is er met jou soms iets mis? Mis jij iets belangrijks, een gen of een zintuig, waardoor jij niet zien kunt hoe goed dit is.Ik ben volmaakt, er is aan mij niets verkeerd.Want ik nam het leven, dit bijzondere leven.Ik neem het zoals het aan mij wordt gepresenteerd.

Link naar het gezongen lied: www.youtube.com/watch?v=V3SYKOuyLQs

© copyright Tineke Schouten, met toestemming geplaatst, waarvoor dank.

Marja van Dieren, Ellen Vermeulen en Wendy Lehman

12 13

Kun je jezelf kort introduceren? Willem Baas, 64 jaar, geboren in Zwolle. Ik woon al 40 jaar in Culemborg samen met Yvonne. Onze twee dochters met partners en drie kleinkinderen wonen vlakbij. Ik ben met werken begonnen in een buurthuis in de Betonbuurt in Utrecht, heb alternatieve dienstplicht verricht in het Willem Arntsz Huis, lange tijd in de Betuwe gewerkt (Stichting Welzijn Ouderen), daarna bij Reinaerde in IJsselstein, in 2007 begonnen bij de Paraplu als manager en zo betrokken geraakt bij Boogh. In mijn vrije tijd speel ik piano, fiets en wandel ik graag, voetbal met mijn kleinkinderen (of beter: zij voetballen met mij…), onderneem ik wat met vrienden en geniet ik verder van het leven.

Je werkzame leven (straks) overziend... Heeft het aan je verwachtingen voldaan?Nou, mijn eerste keuze voor een vervolgstudie was het conservatorium. Ik moest op een oud kerkorgel toelatingsexamen doen en dat is niet gelukt. Toen viel mijn plan om muzikant te worden behoorlijk in het water. Na een jaartje werken koos ik voor een sociale beroepsopleiding in Baarn: zo kwam ik terecht in het welzijnswerk, en uiteindelijk in de zorg.Alles overziend heeft mijn werkzame leven aan mijn verwachtingen voldaan. Ik heb plezier gehad in mijn werk, dichtbij de mensen waar het om gaat. Ik heb ook veel geleerd van cliënten en met bewondering gekeken hoe mensen in staat zijn om hun leven vorm en inhoud te geven. Mooi voorbeeld: een cliënt met afasie bij de Paraplu, die alleen nog maar kon communiceren met één woordje ‘today’. Ik dacht bij mezelf: “Als dat me zou overkomen, zou ik de rest van mijn leven mijn mond houden…” Deze cliënt was in staat om met haar opgewekte humeur, innemende glimlach én met dat éne woordje menig ander (die zich wel goed verbaal kon uiten) op te beuren en vrolijk te maken. Zulke dingen zijn voor mij belangrijke drijfveren geweest om een steentje bij te dragen.

Hoe heeft Boogh aan die verwachtingen bijgedragen?Ik merk dat ik het beste werk in een kleinschalige organisatie. De Paraplu was dat zeker: enkele

door Pieter Houtman

Afscheid Willem Baas Na ruim 11 Boogh-jaren met welverdiend pensioen

‘‘Je kunt vaakde werkelijkheid

niet veranderen.Wel

de manier waarop je ertegen aan kijkt.”

mensen in vaste dienst en een groot aantal vrijwilligers. De samenwerking met Boogh bestond al, uiteindelijk gingen beide organisaties in 2014 samen verder. Boogh is voor mij een organisatie die ‘groot is geworden door klein te blijven…’ Ik heb het gevoel dat er geen grote afstanden zijn tussen medewerkers in verschillende functies, en dat je dichtbij de mensen kunt werken waar het allemaal om draait. Bovendien heb ik ervaren dat men bij Boogh trots is op de eigen organisatie. Dat heb ik bij een andere werkgever wel gemist. Boogh is voor mij een prachtig laatste hoofdstuk van mijn werkboek!

Wat zal je jezelf altijd blijven herinneren (zowel een positieve als een mindere herinnering)?Zo, dat zijn niet de gemakkelijkste vragen! Bij Boogh heb ik veel mensen ontmoet met een enorm positieve drijfveer in het leven. Een cliënt uit Amersfoort, die vanuit zijn rolstoel alleen met zijn lippen via een hendeltje een aangepast toetsenbord kon gebruiken, maakte voor de Paraplu (en ook voor andere bedrijven) de website. Dat heeft diepe indruk op mij gemaakt. Ook de super-gemotiveerde cliënten die het Afasiecentrum bezoeken, en hun wil en doorzettingsvermogen om beter begrepen te worden. De film over het Afasiecentrum die we samen met hen gemaakt hebben.Verder vond ik het 40-jarig jubileum een geweldig feest in een schitterende gebouw. Prachtige muziek en inspirerende sprekers. Alles klopte op die avond! Daar kwam ik met veel energie weer vandaan.

En nu een mindere herinnering… Ik heb ontdekt dat ik meer een doener dan een denker ben. Ik voel me meer een vis in het water op de Booghlocatie, dan wanneer ik met gemeenten aan tafel moet spreken over toekomstvisie en ambtelijke regels. Maar eigenlijk is dat uiteindelijk weer een positieve ontdekking…?!

Hoe hoop je dat Boogh zich ontwikkelt over enkele decennia?Oei! Dat is een lastige vraag! Ik hoop dat Boogh een belangrijke functie mag blijven vervullen voor mensen met hersenletsel. Ik ben ervan overtuigd dat een specialistische organisatie als Boogh een noodzaak is voor een groot aantal mensen met hersenletsel om hun leven weer op de rit te krijgen.

Ongetwijfeld zullen functie en taak van Boogh in de toekomst wel veranderen. Ik hoop dat daarnaast de samenleving steeds meer oog krijgt voor informele zorg aan mensen met hersenletsel in de directe omgeving. Zo vind ik de inzet van vrijwilligers bij Boogh van grote waarde.

Heb je al plannen gemaakt voor de invulling van de tijd als aankomend pensionado?Jazeker! Ik heb veel dingen die ik graag doe, maar waar ik te weinig aan toe kom. Voordat ik me aan nieuwe dingen ga binden, ga ik eerst veel wandelen, muziek studeren, leuke dingen doen met mijn kleinkinderen, lekker koken voor mijn vrouw, een mooi boek kopen en eens op mijn gemak ‘de bovenkamer’ schoonmaken. Verder genoot ik ervan om in de zomer rond 06.15 uur op de fiets te stappen en naar Baarn of Veenendaal te fietsen. Dat ga ik in het voorjaar zeker weer doen zo vroeg… En o ja, de garage moet ook nodig opgeruimd worden! Een oude Japanse wijsheid spreekt mij aan: “Zorg in het leven goed voor jezelf, je partner en familie, én voor de mensen in je directe omgeving.’” Dat laatste wil ik over enige tijd inhoud geven door vrijwilligerswerk te gaan doen (bijvoorbeeld bij een zorgboerderij). Ook ons plaatselijk theater draait alleen maar dankzij de inzet van vrijwilligers. En bij de boekhandel in Culemborg staat heel uitnodigend een piano…Maar… Er moet ook nog tijd overblijven om een beetje te zwerven door Zuid-Europa; het liefst op de fiets met een tentje achterop, of met een rugzak…. ik krijg het nog hartstikke druk…!

Zijn er tot slot nog aanvullingen (quotes) van jouw kant die absoluut niet mogen ontbreken?* je kunt vaak niet de werkelijkheid veranderen, wel de manier waarop je er tegen aan kijkt.. * echte persoonlijke aandacht is misschien wel de belangrijkste kernwaarde van Boogh…* maak van iedere dag een bijzondere, ook al is het door jou toegevoegde nog zo klein…* het gaat er niet om wat je doet, maar hoe je het doet…

Dat zijn enkele dingen die ik in de afgelopen 11 jaar bij Boogh heb geleerd en toegepast…Willem Baas

14 15

Prikkelvrij winkelen bij AppieDe woordvoerder van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) riep supermarkten op een prikkelvrij winkeluur in te voeren. Het bericht werd opgepikt door bedrijfsleider Cindy Remmits en assistent-bedrijfsleider Eva Mennes van Albert Heijn St. Michielsgestel. “Wij willen de leukste en beste supermarkt zijn, lokaal en regionaal betrokken bij bewoners. Wij willen toegankelijk zijn voor iedereen die om wat voor reden dan ook de gebruikelijke ‘drukte’ in een supermarkt niet aan kan.”

Vind je dat dit voorbeeld navolging verdient? Kaart het aan bij de infobalie van jouw supermarkt. Zaken die aangepakt kunnen worden, zijn: het dimmen van licht, het uitzetten van muziek en klanteninformatie via de omroep en, zover mogelijk, het stopzetten van draaiende machines.

rolstoelvriendelijk

prikkelvriendelijk

behulpzaam personeel

PRIKKELS

‘Het fitte brein’ op je laptopDe Edwin van der Sar Foundation organiseert projecten voor mensen met hersenletsel. Zo organiseerde ze ook ‘Het fitte brein’: theaterlezingen met gastsprekers als Erik Scherder en Dick Swaab. Vanaf nu kun je dit soort lezingen ook online via de website volgen: gewoon op je laptop, iPad of telefoon. Deze webinars zijn interactief, wat betekent dat je ook vragen kunt stellen aan de spreker. De eerste webinar ging over stress. Breinexpert en neurospecialist Theo Compernolle legt uit wat we aan stress hebben, wat signalen en oorzaken zijn en hoe we ermee om kunnen gaan als de stress ons tegenwerkt. De volgende webinar gaat over slaap. Alle webinars zijn terug te kijken.http://www.hetfittebrein.nl/webinar/

Met MAF meer mensDeze e-learning is bedoeld voor mensen met NAH in de chronische fase. Voorwaarde voor de training is dat je inzicht hebt in de gevolgen van je letsel (ziekte en zelfinzicht) en in staat bent te reflecteren. Voor optimaal profijt van de training is het belangrijk dat je meermaals per week oefent. Heb jij of ben jij: • te dealen met de gevolgen van hersenletsel? • moeite met gebeurtenissen die op je pad komen? • aan het worstelen met de vraag: waarom overkomt mij dit? • aan het overleven en verlang je naar voluit leven?Doe deze online ontdekkingsreis, de regie ligt bij jouzelf! https://hersenletselsupport.nl/aanmelden-e-learning-met-maf-meer-mens

hulpmiddel

Het NAH boekje voor onderwijs - Carla Hendriks, Martine Kapitein, René SteinmannOuders en leerkrachten van kinderen met hersenletsel krijgen te maken met veel veranderingen in de begeleiding van deze kinderen. Ze zitten soms letterlijk met de handen in het haar. Het boekje is heel praktisch en overzichtelijk, geeft leerkracht én ouders achtergrondinformatie en advies.Het NAH boekje voor onderwijs is te downloaden van de website van Heliomare of voor 5 euro te bestellen via c.hendriks@heliomare.nlwww.heliomare.nl/hoe-kunnen-we-u-helpen/onderwijs/onderwijs-bij-niet-aangeboren-hersenletsel-nah/

Unieke borden€7,95 p. st.www.booghgoed.nl

Als praten moeilijker wordtVoor veel mensen met ALS, MS, keelaandoeningen, plotsdoofheid of afasie de dagelijkse realiteit…

Communiceren met tekst De DuoPraat is een app die jou bij spraakproblemen kan ondersteunen. Toets in wat je wilt zeggen en met één klik wordt je tekst uitgesproken of kan je gesprekspartner meelezen op het scherm. Je kunt teksten vooraf opslaan en ze later uit laten spreken of weergeven. Vooral geschikt voor mensen met dysartrie.

Gebruikersgemak en bedieningDe instelbare lettergrootte maakt de app zeer geschikt voor slechtzienden.Invoersystemen voor handen en voeten of een combinatie daarvan zijn beschikbaar.

Voor meer informatie, uitvoeringen en toepassingen:www.commap.nl/communicatie-hulpmiddelen/tekstsystemen/duopraat/

Houten object€19,95www.booghgoed.nl

16 17

Wennie– cliënt Boogh De Oase“Zelf ben ik op andere wijze in contact gekomen met de psychiatrie, namelijk via de Riethorst in Ede. Dat is een centrum voor mensen met psychische aandoeningen. Een collega van mijn werk kwam bij mij thuis en merkte dat het helemaal niet goed met mij ging. Hij heeft toen contact opgenomen met mijn huisarts en zo is het balletje gaan rollen. Ik ben toen direct doorverwezen en opgenomen. De eerste keer kwam ik terecht in de volwassenengroep. Dat heb ik als prettig ervaren. Maar een paar jaar later zat ik in de ouderengroep en dat paste helemaal niet bij mij. Ik dacht: wat doe ik hier? Sinds zes jaar kom ik bij Boogh De Oase. Een geweldige plek! Hier ondernemen we van alles, of we gaan eropuit. Verder biedt het mij structuur en ik heb een reden om er weer voor te gaan. Ik hoef hier ook niks te zeggen, we begrijpen elkaar. En onze begeleiders zijn engelen, ze vechten voor ons. Er zouden meer plekken moeten zijn zoals Boogh De Oase. En ik hoop dat er meer begrip rondom psychische problemen komt. Deze groep mensen hebben het vaak al moeilijk genoeg. En die wachtlijsten? Het is vragen om problemen.”

Gé – cliënt Boogh De Oase“Het begon allemaal met een depressie. Eerst kwam ik in De Riethorst terecht, maar op die periode kijk ik met een naar gevoel terug. Ik vond de zorg ondermaats. Na een paar maanden was ik uitbehandeld, maar beter was ik nog niet. Ik voelde me niet goed begrepen. Inmiddels kom ik alweer tien jaar

met plezier bij Boogh De Oase, al moest ik de eerste paar dagen ook wel wennen. Iedereen heeft wel eens een mindere dag, maar dan helpen we elkaar. Gelukkig heb ik ook een lieve man, twee dochters en een kleinzoon. Mijn man is mijn steun en toeverlaat. Bij hem kan ik met alles terecht. Hij verwent me. Ik bewonder mensen die alles alleen oplossen. Ik weet niet hoe ik dat zou moeten doen. Maar Boogh De Oase is een goede basis en de begeleiders zijn er een paar uit duizenden. Ze zijn zo begaan met ons. We hebben het echt getroffen met dit team aan onze zijde.”

Willy - cliënt Boogh De Oase“Ik ben bang dat een hele hoop mensen er niet voor uit willen komen dat ze problemen hebben. Schaamte is de grootste belemmering bij het zoeken naar hulp. En dat is zonde. Zelf ben ik ook niet zo’n prater. Hier bij De Oase hoef ik niks te zeggen. Je bent hier lekker bezig en in een andere omgeving. Ik ben namelijk een ontzettende huismus en speel graag spelletjes achter mijn computer. Maar dankzij Boogh De Oase ga ik de deur uit. De begeleiders bedenken altijd wel iets leuks en zinvols om te doen. Het samenzijn en de creatieve activiteiten doen mij goed. Het geeft structuur aan de week. Mijn advies aan mensen die met dezelfde problematiek worstelen: ga toch in gesprek. En hopelijk worden die wachtlijsten minder, want dat heeft nare gevolgen.”

Stelling:Lezers worden geconfronteerd met een prikkelende stelling. Ditmaal cliënten en medewerkers van de locatie Boogh De Oase.

Daniëlle – vrijwilliger Boogh De OaseEr zijn helaas steeds meer mensen die verward raken. Door drugsgebruik, medicijngebruik of stress neemt de problematiek alleen maar toe. De lat ligt ook steeds hoger. Het plaatje moet

tegenwoordig helemaal kloppen. Maar hoe hoger je de lat legt, hoe makkelijker je er onderdoor gaat. Bij Boogh De Oase bieden we structuur, afleiding, warmte en lotgenotencontact. Er zouden wat dat betreft meer plekken zoals Boogh De Oase moeten zijn. Het is in feite ook een vorm van preventie, wat de wachtlijsten zou kunnen drukken. Als mensen ‘s ochtends somber binnenkomen en aan het einde van de dag vrolijk naar huis gaan, dan heb ik een goede dag gehad. Daar kan geen loon tegenop!

‘De afgesproken norm voor wachttijden in de GGZ is in 2018 niet gehaald. Dit leidt tot roodgloeiende hulptelefoons. Wat voor gevolgen heeft dat volgens jou?’

Binnen de gehandicaptensector wordt er steeds meer oplossingsgericht gewerkt. Deze manier van werken gaat uit van wat iemand wél kan. Cliënten voelen zich daardoor beter gehoord. De werkwijze biedt dus heel veel mogelijkheden voor een prettige samenwerking, die uitgaat van de wensen en mogelijkheden van de cliënt. Er zijn twee nieuwe boeken uitgekomen over oplossingsgericht werken in de gehandicaptenzorg. Naast de overeenkomsten, zoals veel aandacht voor het gedachtengoed van werken naar oplossingen, zijn er uiteraard ook een aantal verschillen tussen beide boeken.

Samen werkt het beterDit boek is specifiek geschreven met het oog op de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar zijn dan ook alle voorbeelden op gericht. Het is een boek vol theorie, achtergronden en voorbeelden. Goed geschreven en erg compleet. Je moet er dus wel echt even voor gaan zitten en het lijkt het meest logisch om dit boek te gebruiken bij een cursus of opleiding. De stijl is echter prettig en de voorbeelden levendig.

Hoofdstuk opgelostIn het boek Hoofdstuk opgelost staat het oplossingsgericht werken voor mensen met hersenletsel centraal. Dat is erg prettig voor medewerkers die (veel) te maken hebben met mensen met hersenletsel en hun naasten. Het is een praktisch werkboek met ruimte voor aantekeningen en handige kaders. Daarnaast word je uitgedaagd om ook zelf een voorbeeld te bedenken uit je eigen leven om zo te ervaren hoe het werkt.

Conclusie: Het zijn alle twee zeer geschikte boeken om mee aan de slag te gaan. Toch wil ik een kanttekening maken: het is belangrijk om aan te voelen of de ander wel open staat voor deze manier van werken. Teveel enthousiasme en oplossingsgerichte vragen kunnen ook verkeerd vallen. Soms wil iemand gewoon even mopperen of sparren. Ook dat moet mogelijk blijven.

Deze recensie is eerder verschenen in het augustusnummer 2018 van Markant, het informatieblad van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN). Dit blad verschijnt 6 x per jaar.

BoekenOplossingsgericht werken. Recensie van 2 boeken door Lavinia Boele (regiomanager Boogh Eemland, Gooi & Vechtstreek)

Samen werkt het beter en

Hoofdstuk opgelost

18 19

Behandeling bij hersenletsel is de laatste jaren volop in ontwikkeling. Maatschappelijk consulent Behandeling bij Boogh, Marieke Zandijk geeft een inkijkje in haar baan en in de ontwikkelingen op het gebied van behandeling van hersenletsel bij Boogh.

Kan je een globale indruk geven van de inhoud van de functie maatschappelijk consulent behandeling?Als maatschappelijk consulent (behandeling) voer ik de eerste gesprekken met zowel mensen die zelf hersenletsel hebben en hun naasten, als verwijzers (bijvoorbeeld vanuit revalidatie). Door goed te overleggen probeer ik te achterhalen waar iemand tegenaan loopt en bij welke hulp diegene het meest gebaat is. Vaak is dit een dienst bij Boogh (behandeling, begeleiding of re-integratie), maar soms ook daarbuiten. Mensen hebben meestal lang gezocht naar hulp, dus probeer ik overal waar ik kan de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel onder de aandacht te brengen. Een soort ambassadeur ben ik dus ook.

Hoe ben je bij Boogh terecht gekomen?Hiervóór werkte ik als ambulant begeleider bij Professionals in NAH. De stap naar Boogh was geen grote. We werken met dezelfde doelgroep en vanuit eenzelfde visie. Het leek me mooi om vanuit mijn kennis en ervaring mensen de goede kant op te kunnen helpen en de voor hen passende zorg te organiseren.

Hoe gaat een behandeltraject binnen Boogh in zijn werk?Elk traject is weer anders. In grote lijnen werken mensen aan rouwverwerking, belastbaarheid en het omgaan met (cognitieve en/of motorische) beperkingen. Door verschillende behandelaars in te zetten, zoals psychologen, cognitieve behandelaars, psychomotorische therapeuten en beeldende therapeuten, wordt er vanuit

verschillende invalshoeken gewerkt aan deze thema’s. Mensen met afasie starten meestal eerst met het aanleren van strategieën voor hun taalprobleem. We hebben hiervoor verschillende groepen, die begeleid worden door logopedisten.

Wat is je voornaamste drijfveer in je huidige functie? Dat mensen de juiste hulp (op tijd) krijgen en dat er meer bekendheid komt voor de gevolgen van onzichtbaar hersenletsel en de hiervoor beschikbare hulp! Gelukkig zijn er (ook landelijk) steeds meer mensen die zich hier hard voor maken. Een mooi voorbeeld is de net gelanceerde campagne www.legdelink.nl, bedoeld om professionals bewust te maken van de onzichtbare gevolgen van hersenletsel. Laten we zo met zijn allen de gevolgen van hersenletsel meer onder de aandacht brengen!

Hoe zou je functie zich idealiter moeten ontwikkelen in jouw optiek?Graag zou ik nóg meer fungeren als ‘ambassadeur’. Ik denk dat er nog een wereld te winnen valt in het creëren van grotere bekendheid van hersenletsel, waardoor problemen veel sneller gesignaleerd worden. Nu komt het bijvoorbeeld nog vaak voor dat een arts niet goed inschat waar iemand in de thuissituatie tegenaan loopt, waardoor hij niet doorverwijst. Het gevolg is dat mensen soms helemaal vastlopen en er dan pas hulp komt. Dat vind ik enorm zonde en triest! We zijn bij behandeling volop in ontwikkeling, we zijn groeiende en ook bieden we een steeds meer op maat gemaakt aanbod. Zo hebben we inmiddels beeldende therapeuten, gaat er een groep voor jongeren starten en is onlangs een Hersenz compact groep gestart. We proberen zoveel mogelijk aan te sluiten bij de vragen die binnen komen.

Hoeveel maatschappelijk consulenten werken er in totaal bij Boogh? Sinds 1 november heb ik een nieuwe collega, Emma Klaassen. Zij gaat de oriëntatiegesprekken in Amersfoort, Veenendaal en een deel van De Bilt voeren. Ik doe dit dan nog in Utrecht, Harmelen en een ander deel van De Bilt. Emma kan haar aandacht dan helemaal richten op de contacten in die regio, zo hopen we ook daar (nog) bekender te worden!

In totaal zijn er nu vijf maatschappelijk consultenten werkzaam bij Boogh, waarvan dus 2 voor behandeling. De andere maatschappelijk consulenten zijn Faakje van Veen, Margreet Timmers en Erica Mallee, die zich richten op de dienst begeleiding binnen Boogh. We hebben regelmatig contact met elkaar, want het is niet altijd meteen duidelijk wat het beste bij iemand aansluit. Soms komt het voor dat iemand zowel begeleiding als behandeling krijgt.

Boogh behandeling in ontwikkeling

door Pieter Houtman

Stoelyoga voor mensen met NAHYoga en stoelyoga voor mensen met NAH krijgen steeds meer aandacht. Toch denken mensen met NAH al snel: Dat is niks voor mij. Marion Havekes weerspreekt deze veronderstelling: “Stoelyoga is juist heel toegankelijk voor mensen met een handicap. Door deze yoga kan je weer vertrouwd raken met de veranderingen in je lichaam. Daarnaast kan yoga flexibiliteit, een betere ademhaling en een betere concentratie opleveren.

Als trajectbegeleider geef ik al heel lang yoga in de Boogh-vestiging Harmelen. Na een 4-jarige opleiding tot yogadocent geef ik inmiddels als erkend docent op 3 locaties met succes stoelyoga. Voor mijn opleiding moest ik een scriptie schrijven, die ging natuurlijk over yoga en NAH.”

Heb je belangstelling? Op de volgende dagen geeft Marion les:

maandagochtend 9:45 -12:00 uur bij Boogh HarmelenHendriklaan 7 in Harmelen (indicatie nodig)

dinsdagmiddag van 13:15 - 15:15 uur bij Boogh Leidsche Rijn Operettelaan 629 in Utrecht (indicatie nodig)

donderdagmorgen 9:45 – 12:00 uur bij Boogh HoutenHet Kant 199, Houten (indicatie nodig)

donderdagmiddag van 16:00 -17:00 en van 17:15 - 18:15Buurthuis De Pijler, Bovenpolder 80, De Meern (Veldhuizen).

Voor info over een indicatie: www.boogh.nlWil je meer informatie, kijk dan op:www.yoga-voorjezelf.com

Nieuwe website, nieuw logo, nieuwe huisstijl!Wie de website onlangs heeft bezocht, is het vast niet ontgaan: er is heel wat veranderd. Niet alleen de vormgeving is verbeterd, maar de website is vooral gebruiksvriendelijker geworden.De website was wat achtergebleven bij de groei van Boogh: de zoekfunctie liet te wensen over en op telefoon en tablet was het wat moeilijk navigeren. Achter de schermen is hard gewerkt aan een vernieuwde website. Je kunt nu alles gemakkelijk vinden op zowel computer, telefoon als tablet.

Naast de website en de bestickering op onze panden is ook het logo veranderd. Het logo is iets compacter geworden en ook dat zal je na verloop van tijd ook terugvinden in al onze andere communicatiedragers. Het drukwerk nieuwe stijl, waaronder Boogh magazine, wordt geleidelijk uitgerold.

Nieuwsgierig naar de nieuwe vormgeving en het gebruiksgemak? Neem gerust een kijkje op www.boogh.nl

door Lotte Bont

20 21

Aangepaste vakanties Aangepaste Vakantie GidsDe Aangepaste Vakantie Gids (AVG) is een nieuw en onafhankelijk digitaal platform voor mensen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking, chronisch zieken, mensen die slecht ter been zijn (en hun partner, gezin, familie of vrienden). AVG biedt mensen met een zorgvraag een compleet overzicht van aanbieders van vakanties in binnen- en buitenland. Er zijn aangepaste vakanties op maat te vinden via uitgebreide zoekfilters, gericht op de zorgvraag, en onafhankelijke gastenbeoordelingen. Je vindt er beschrijvingen, foto’s, filmpjes en route-informatie. Via een contactformulier op de site kan je rechtstreeks contact leggen met de reisorganisatie of de accommodatie. Een overzichtelijke papieren gids is te bestellen via de link op de site.www.aangepastevakantiegids.nl

Zorgvakanties voor jong en oud wereldwijd!Reisburo Vakantie & Zorg is gespecialiseerd in zorgvakanties voor jong en oud, met of zonder rolstoel. Het aanbod bestaat uit seniorenreizen, zorgvakanties met diverse vormen van begeleiding en individuele vakantiemogelijkheden voor iedereen met een lichamelijke of meervoudige beperking. De zorgvakanties zijn helemaal toegespitst op jou als reiziger en worden van begin

tot eind geregeld. Hotels en excursies zijn altijd goed toegankelijk voor rolstoelen. Als je avontuurlijk ingesteld bent kan het leuk zijn om een reis te boeken naar een onverwachte bestemming zoals Polen, Slovenië of Vietnam.www.vz-zorgvakanties.nl

Op vakantie met je PGBMet een persoonsgebonden budget (PGB), kun je zelf zorgverleners inhuren en met hen afspraken maken over de zorg die zij je geven. Wanneer, waar en hoe jij dat wilt. In sommige gevallen kun je het PGB inzetten als je een beperking hebt en je je vakantie niet zelf kunt

betalen.De Wet langdurige zorg (Wlz) heeft hiervoor vaste voorwaarden, net zoals in de oude wet, de AWBZ. De voorwaarden en regels voor het inzetten van het PGB voor het betalen van een volledige vakantie zijn sinds 2015 wel iets veranderd. Gemeenten bepalen hun eigen regels bij de uitvoering van de Jeugdwet/Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), zorgverzekeraars doen dat via de Zorgverzekeringswet (Zvw). Informeer dus goed of jouw plan in jouw persoonlijke situatie ook mag en kan.

Slim zoeken naar mogelijkheden om je PGB in te kunnen zetten via website Per Saldo

Slimme lijst Per SaldoOm te kunnen zien of en wanneer je je reis- en verblijfskosten uit je PGB mag betalen, heeft Per Saldo een ‘slimme lijst ’aangelegd. Een wegwijzer, die precies aangeeft wat je moet weten en wat je ermee moet of kunt doen. Via die slimme lijst kun je per wet (de verstrekker van je PGB) zien waar je rekening mee moet of kunt houden bij de inzet van je PGB op vakantie. Voor de meest actuele informatie over je PGB kun je altijd terecht bij Per Saldo. Kijk op www.pgb.nl of bel (van ma t/m do 10:00 – 17:00 uur) naar 0900 742 48 57.https://aangepastevakantiegids.nl/vakantie-info/gasten-pgb-informatie

Tenerifeis een populaire bestemming om heerlijk op vakantie te gaan. Bovendien biedt het eiland veel mogelijkheden voor extra assistentie en rolstoltoegankelijkheid. Wil je verblijven in een stukje rolstoeltoegankelijk paradijs? Kom naar Finca Punta del Lomo! De huisjes zijn volledig aangepast en sommigen hebben zelfs een privé zwembad! www.fincapuntadellomo.com/casas-de-piedra

Vakantieverblijf Middelpunt

info@middelpunt.beMiddelkerke

België

!

Op wintersport met een handicap:

Hollandheimwww.hollandheim.eu

Au Oostenrijk

!

Boerderij Quinta do Barco

Cheiowww.barcocheio.com

LagosPortugal

!

Camping La Nautique

www.campinglanautique.com

Narbonne, Zuid-Frankrijk

!In de roze cirkels staan enkele tips uit de vakantiegids.

HotelDe Rijper Eilandenwww.derijpereilanden.nl

De RijpNederland

!

Stichting IchtusStichting Ichthus is een christelijke, interkerkelijke non-profit reisorganisatie, die sinds 1997 vakantiereizen organiseert naar het buitenland voor mensen met een lichamelijke beperking. De Bijbel is uitgangspunt en leidraad voor de inhoud van de vakanties. Dat betekent in de praktijk gebed, zang en bijbel lezen tijdens de maaltijd, een dagsluiting, erediensten op zondag en één of twee bijbelbesprekingen. Iedereen die rolstoelafhankelijk is kan zich inschrijven voor een vakantie. Ook is er plaats voor reizigers die wel een klein stukje kunnen lopen, al dan niet gebruik makend van een hulpmiddel of bij langere afstanden plaatsnemen in een rolstoel. Inschrijving is ook mogelijk voor gasten die anders beperkt zijn, bijvoorbeeld visueel of auditief, mensen met vertraagd geheugen of geheugenverlies. De begeleiding bestaat uit een reisleider, een verpleegkundige en een predikant, allen vrijwilligers. Omdat zowel de heen als terugreis lang is, moeten de gasten wel beschikken over een redelijk stabiele gezondheid. Het vervoer vindt plaats met een luxe touringcar met rolstoellift of met een vliegtuig.www.ichthusreizen.nl

ek om informatie te vinden is de website van Per Saldo, de landelijke vereniging die de belangen van PGB-houders behartigt. Per Saldo wijst er bijvoorbeeld op dat je zorgvraag niet ophoudt als jijzelf of je kind op vakantie gaat. Tijdens je vakantie moet je je PGB kunnen blijven inzetten voor begeleiding, verzorging en verpleging. Daarnaast kan het nodig zijn dat je tijdelijk ergens anders gaat logeren of dat de zorg thuis tijdelijk wordt overgenomen, om te voorkomen dat naasten en mantelzorgers overbelast raken.

22 23

Lekker uitwaaien aan de Nederlandse kust?

Strandrolstoelen te leenBen je aangewezen op een rolstoel en wil je wel eens een dagje naar het strand? Tijdens het strandseizoen zijn er in diverse kustplaatsen strandrolstoelen te reserveren. Via VVV’s, sommige strandpaviljoens en via onderstaande link is informatie te vinden of, waar en welke strandstoelen er te reserveren zijn, of er aangepaste toiletten zijn, of de paviljoens drempelvrij zijn. In Scheveningen hebben ze zelfs een type strandrolstoel, waarmee je op het water kunt drijven.www.accessibletravel.com/images/beachwheelcharis.pdf

Het hele jaar doorNiet alleen in het zomerseizoen kan je gebruik maken van strandrolstoelen. Een aantal jaarrond paviljoens heeft ook in de winter een strandrolstoel voor je klaar staan. Let op:• de meeste strandrolstoelen moeten geduwd worden, ze zijn níet elektrisch aangedreven• soms wordt een borg gevraagd van € 50• de belangstelling is groeiend, zorg dat je tijdig reserveert

Over de Blauwe Loper naar de vloedlijnZonder hulp zélf het strand op, zo dicht mogelijk op de vloedlijn? Dat is inmiddels mogelijk in Zandvoort. Daar ligt naast strandpaviljoen Thalassa het resultaat van een burgerinitiatief: een blauwe loper van 2 meter breed en 90 meter lang, bestaand uit gekoppelde matten. De loper maakt het mogelijk voor rolstoelgebruikers, gebruikers van een scootmobiel of rollator om bij de vloedlijn te komen. Hetzelfde geldt overigens ook voor ouderen en voor families met een bolderkar of buggy, twee groepen die doorgaans de zee via het rulle zand moeizaam kunnen bereiken. Initiatiefnemer Peter Bluijs (Thalassa): “Binnen drie maanden na de start van de inzamelingsactie kon de Blauwe Loper worden uitgerold. Eerste gebruiker op 16 augustus 2018 was mede-initiator Yorick van der Vlugt, woonachtig in het grootste MS-expertisecentrum van Nederland.”“De realisatie van de Blauwe Loper is een eerste stap in het verbeteren van de toegankelijkheid van het strand. Met het treinstation op slechts 200 meter afstand van de loper, zijn er zelfs plannen voor een lift naar het strand (Project ‘Van trein tot vloedlijn’). Zo wordt de zee opeens voor een veel grotere groep mensen bereikbaar. Het initiatief heeft ook bijgedragen aan bewustwording: het onderwerp staat bij alle politieke partijen in Zandvoort op de agenda. Hopelijk is dit een aansporing voor andere kustgemeentes!” Aldus Bluijs.

De loper blijft ook in de winter liggen. Als het erg hard waait, wordt hij naar binnen gehaald, maar dan wil je waarschijnlijk niet eens op het strand zijn… Lekker uitwaaien op het strand en pootjebaden in zee is nu voor iedereen gedurende het hele jaar door mogelijk!

Boogh Baarn

Hersenspinsels“Dat je van zoiets kleins een gedicht kan maken.” En toch is het zo. Machteld van der Grift ervaart dat elke week weer in Baarn. Ze geeft daar nu voor het tweede seizoen een workshop gedichten schrijven. De aanvankelijke naam ‘poëzieproject’ is veranderd in ‘hersenspinsels’, een idee van cursist Gé Dillen, zoals vermeld in het stuk poëzieproject Baarn in het vorige magazine. Dat is mede gedaan om van de beladen betekenis van ‘poëzie’ af te komen. Het gaat hier niet om taalkundige scherpslijperij, maar gewoon puur om te leren je uit te drukken in mooie woorden of zinnen.

Machteld geeft deze cursus nu voor het tweede seizoen. Ze heeft het idee van Marijke de Val, een vrijwilligster bij Special Arts en later ook bij Boogh. Special Arts ontwikkelde een 10-stappenplan voor het maken van een gedicht. Machteld heeft dat idee overgenomen, waarbij ze het wel wat losser interpreteert. Niet iedere stap is even belangrijk. Het gaat om het idee achter het plan. De deelnemers vertellen over een moment naar aanleiding van een onderwerp. Daaruit ontstaat een verhalenstroom. De volgende stap is dan het beschrijven van het verhaal. Daarbij wordt gelet op belangrijke woorden en klankovereenkomsten. Uiteindelijk wordt het gepubliceerd, zodat ook andere mensen ervan kunnen mee genieten.

OnderwegIn de gouden laanhuizen langs de kanthet was er stilTussen alle bomen enhet grijze gedoede gouden laanwaar ik door heen gingHet voelde rustigin heb ervan genotenDe mooie kleurenvanuit de regiotaxibestuurd door Arno,de chauffeurIk weet niet of hijblij was met het uitzicht. Maya Paul-Duijster

Uitgelicht:Spotlicht op één van de vestigingen van Boogh

De geboorte van nieuwe hersenspinsels en schilderijen.

Zelf schrijven is voor de meeste mensen niet vanzelfsprekend. Mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel moeten dit vaak weer leren. De cursus is vrij arbeidsintensief. Er zijn meerdere begeleiders per groep nodig, maar de resultaten zijn boven verwachting: “Ik had niet verwacht dat zoveel mensen zouden willen proberen zelf te schrijven. Maar omdat de sfeer open was en er geen druk op werd gezet, voelden de deelnemers zich uitgenodigd en gemotiveerd”, vertelt Machteld. En dat resulteert in mooie gedichten zoals “Onderweg” van Maya Paul-Duijster.

door Liesbeth Emming

24 25

Met penseel, doek en verf terug in je krachtHet is mooi als je ziet hoe mensen hun kracht terugvinden in een totaal andere bezigheid dan ze deden vóór ze een infarct kregen. Willem Rol was in zijn werkzame leven stratenmaker en schilderde nooit. Totdat hij bij Boogh kwam. Daar leerde hij schilderen. “Als Ik iets zie wat ik leuk vind, wil ik dat schilderen. Het is natuurlijk nooit precies wat ik zag, maar een beeld ervan dat bij me is blijven hangen. Dat kan van alles zijn. Huisdieren doe ik veel, of iets wat me gewoon is opgevallen, bijvoorbeeld een paar zwarte vrouwen.” Willem Rol vertelt vol vuur over zijn werk dat regelmatig in Baarn tentoongesteld wordt.

Toch is hij niet als schilder begonnen. Hij was stratenmaker, om precies te zijn voeger, toen hij een beroerte kreeg. Dat had allerlei letsel tot gevolg en Willem kon plotseling zijn oude werk niet meer aan. Hij moest wat nieuws gaan zoeken. Na drie jaar thuis voornamelijk voor de TV te hebben gehangen, zei een begeleider van herstellingsoord De Trappenberg: “Dit kan zo niet langer, Willem. Het is ook niet gezond voor je. Zou je niet eens bij Boogh gaan kijken?” Zo gezegd, zo gedaan. En bij Boogh werd al snel duidelijk dat Willem aardig goed kon schilderen. Bovendien heeft hij er veel plezier in. “Natuurlijk ben ik niet overal even goed in. Met name de technische details kunnen nog wat beter. Maar daar krijg ik hulp bij, van de medewerkers, maar ook van collega’s zoals Klaas.” Klaas Bakker relativeert deze opmerking direct: “Ik help wel wat met

technische details, maar het meeste komt van Willem zelf.”Behalve bij Boogh heeft Willem ook bij de Trappenberg zijn werk geëxposeerd. Willem sluit niet uit dat er in de toekomst meer tentoonstellingen zullen komen. Behalve schilderijen, maakt Willem ook veel keramiek. Veel daarvan is ook te koop bij BooghGoed en Willem werkt ook op bestelling. Als je interesse hebt in Willems werk, kan je contact opnemen met Boogh, afdeling Baarn.

26 27

Blijven bewegen na hersenletsel: we weten nu allemaal dat dat goed voor je is, maar hoe begin je weer? De stichting Raisin Hope Foundation Nederland (RHF) biedt uitkomst door gratis aangepaste leenfietsen beschikbaar te stellen. Jeroen Kelders, in het dagelijks leven manager Behandeling bij Boogh, zet zich er als vrijwilliger van de stichting graag voor in om iedereen de kans te geven weer in beweging te komen.

Veel mensen met hersenletsel ervaren een enorme drempel om te fietsen vanwege de beperkingen die ze hebben opgelopen. De RHF probeert daar door middel van het uitleenpuntennetwerk van leenfietsen verandering in te brengen. Eigenlijk is het concept heel simpel: op acht plaatsen in Nederland staat een prachtige aangepaste fiets op hersenletselpatiënten te wachten. De behandelaars daar weten hoe de driewielfiets moet worden afgesteld. Linkszijdig of rechtszijdig verlamd, beensteunen nodig of juist niet? Dat is allemaal geen probleem.

De RHF werd oorspronkelijk opgericht in Amerika, waar profwielrenner Saul Raisin vandaan komt. Hij liep tijdens

een koers hersenletsel op en moest stoppen met topsport. Wielerjournalist Raymond Kool kende Saul als wielrenner, hoorde van zijn stichting en besloot ook een Nederlandse tak op te richten. Door middel van een jaarlijks ‘benefietsevenement’ wordt geld opgehaald voor de aanschaf van leenfietsen, onderzoek naar hersenletsel, ondersteuning van patiënten en om hersenletsel meer bekendheid te geven. Later sluit ook Jeroen Kelders zich aan bij de stichting.

Jeroen zet zich in voor de verspreiding, het gebruik en de promotie van de leenfietsen. Met het fietsevenement www.rondjestelling.nl wordt elk jaar geld opgehaald voor weer een prachtige nieuwe fiets. Het aantal groeit dus, en Jeroen vond het een feestje om dit jaar voor Boogh een nieuw exemplaar uit te zoeken bij speciaalzaak ’t Mannetje’ in Haarlem. Daarbij let hij er als oud-bewegingstherapeut op dat de fiets door een zo groot mogelijke doelgroep gebruikt kan worden. Hij zet zich daarnaast ook in voor het jaarlijkse fietsevenement van de RHF, dat plaatsvindt in Spaarnwoude (Noord-Holland). Aan deze toertocht kun je ook met een aangepaste fiets deelnemen. Jeroen rijdt tijdens de tocht op de eerste zondag in september als begeleider mee met deze groep.

Neem je vrouw , man of vriend mee,

haal een fiets op en ga lekker een dagje of een

weekend eropuit!Je zult zien dat je

meer kunt dan je dacht.”

Raisin Hope maakt fietsen voor iedereen mogelijk

door Lotte Bont

Jeroen hoopt dat de leenfietsen én het evenement meer naamsbekendheid krijgen. “Het is fantastisch om te zien dat mensen ervaren dat je wel degelijk weer kunt bewegen na het oplopen van hersenletsel”, zegt hij tot slot. “Neem je vrouw, broer of vriend mee, haal een leenfiets op en ga er lekker een dagje of weekendje op uit! Je zult zien dat je meer kunt dan je dacht. En doe als je zin hebt vooral mee op 1 september volgend jaar!”

Boogh Amersfoort heeft zo’n fiets! Bel (033) 455 73 69Wil je een fiets lenen? www.raisinhope.nl ->RHF FietsnetwerkWil je geld doneren of zelf ophalen? De bidon actie is leuk om aan mee te doen! Op de website te vinden onder het kopje Activiteiten -> Bidon Challenge

28

Boogh magazine is dringend op zoek naar:

- Fotograaf m/v Ben je of ken je iemand die graag fotografeert? Ben je handig met de techniek? Resoluties ed.. Lijkt het je leuk om op pad te gaan, om in opdracht van Boogh mooie foto’s te maken? Wil je je werk terugzien in dit magazine? Vind je het een uitdaging om deel uit te maken van de redactie van het magazine?

- Redacteur m/v Hou je van schrijven? Heb je ervaring met interviews afnemen? Zoek je graag naar nieuwtjes? Kun je zelfstandig werken?

Zo ja? Dan willen we je graag in ons team!Stuur een mailtje naar l.spierts@boogh.nl of magazine@boogh.nl

!