57 56

Op buitenlandstage met de ANT Van Nouhuysbeurs

Eva Groen en Ingrid van Rijswijk, zesdejaars studenten in Groningen, verbleven van februari tot en met mei 2014 in Tanzania. Hier hun verslag. Eva en Ingrid: ‘Als invulling van ons zesde jaar tandheel-kunde hebben wij ervoor gekozen om stage te lopen in Dodoma, Tanzania. Een goede plek om ervaring op te doen in situaties waar minder middelen voorhanden zijn, om primaire hulp te verlenen en om patiënten met verschil-lende etnische achtergronden te kunnen behandelen. Voor onze stage liepen wij mee in twee verschillende kli-nieken: het Regional Hospital Dodoma en privékliniek DCMC. Tanzania is een derde wereldland en dat is zeker merkbaar in de tandheelkunde. Zo komen patiënten vaak alleen naar de tandarts wanneer ze pijn hebben, waardoor het vaak al te laat is en de gebitselementen niet meer te redden zijn. De voornaamste redenen zijn gebrek aan geld, omdat ze bang zijn, of eerder een beroep doen op traditi-onele geneeswijzes. Patiënten komen niet voor controles. Dit hield dus in dat je nooit wist hoe druk het die dag ging worden. Onze hulp als tandarts was meer dan welkom en we hebben veel zelfstandig behandeld. Uiteindelijk hebben we veel geëxtraheerd, omdat dit de goedkoopste behande-ling was en vaak ook de enige behandeloptie.Helaas werden wij regelmatig geconfronteerd met grote loge-abcessen, bij zowel kinderen als volwassenen. Daar-naast waren trauma’s door verkeersongelukken geen on-bekend fenomeen. Tandartsen in Tanzania krijgen ook de rol van kaakchirurg, simpelweg omdat deze er niet zijn. Om de patiënten te monitoren waren wij ook vaak op de verpleegafdelingen te vinden. Dit was in het begin erg overweldigend, gezien de armoedige omstandigheden op deze afdelingen.De stage was een goede reality check. Je leert ermee omgaan

dat bepaalde middelen er niet zijn. In plaats van je hier druk om te maken, zoek je naar oplossingen. Een waarde-volle les. Naast het feit dat we op het gebied van de extrac-tieleer enorm gegroeid zijn, hebben we ook kennis mogen maken met een taalbarrière en grote cultuurverschillen. Deze ervaringen kun je niet leren uit een boek, maar moet je zelf ervaren. Het was ook heel leuk om in het buitenland te wonen, in plaats van te reizen. Zo leer je de lokale bevolking beter kennen en spreken we nu een beetje Kiswahili. Naast onze stage hebben de Big 5 gespot op safari, wat wel echt één van de gaafste ervaringen van ons leven is. Tanzania is een ontzettend mooi land en je voelt je erg welkom. We kunnen het daarom ook zeker aanraden om hier stage te lopen!’

INFORMATIE: Voor meer informatie over en aanmelding voor de ANT Van Nouhuysbeurs, zie www.ant-online.nl/studenten

In het studiejaar 2013-2014 heeft de ANT de ANT Van Nouhuysbeurs in het leven geroepen. Deze beurs ondersteunt jaarlijks zes studenten Tand-heelkunde met ieder 500 euro, die tijdens hun studie in het buitenland een stage lopen. De beurs is vernoemd naar Herman van Nouhuys, oprichter van de ANT.

Mohamed Talhi, derdejaars student te Amsterdam, vertrok in dezelfde periode naar Brazilië voor een on-derzoek naar de toepassing van nanotechnologie op de elementen.Mohamed: ‘In oktober 2013 hoorde ik dat er een mogelijk-heid was om voor een wetenschappelijke stage naar het buitenland te gaan. Ik wist meteen dat ik dit wilde doen. ACTA biedt de mogelijkheid om in je bachelor naar het buitenland te gaan maar organiseert dit niet voor je. Dus ik moest zelf op zoek naar een universiteit die me wilde opvangen en die mijn onderzoek wilde begeleiden.Het land was snel gekozen: Brazilië, waar ik altijd al heel graag heen wilde. De Universidade de Sao Paulo bleek geïnteresseerd in mijn research proposal. Ik wilde de toe-passing van nanoprotectie in de mond onderzoeken. Een nano coating van kleine siliconen deeltjes kan er namelijk voor zorgen dat materialen vocht- en vuilafwerend worden. Toepassing ervan in de tandheelkunde zou cariës en wellicht periodontitus kunnen helpen voorkomen. Of kunnen zor-gen voor het schoonhouden en voorkomen van binding van bacteriën aan het tandoppervlak. Mijn hypothese was dat de nano coating voorkomt dat biofilm zich bindt aan tandglazuur.Bij aankomst was ik overweldigd door Sao Paulo. De stad is immens, het verkeer chaotisch en de straten zijn zo enorm groot. De stad heeft 22 miljoen inwoners, zonder de mensen uit de favella’s (krottenwijken) meegeteld. Na een aantal dagen de stad verkennen begon ik mijn wetenschappelijke stage aan de universiteit. Waar ik al snel achter kwam was dat Brazilianen alles lekker rustig aan doen. Als het vandaag niet lukt dan doen we het morgen

wel, heerlijk. De zon die was daarnaast je grootste vriend want hij scheen altijd, na een lange dag liep ik dan ook het gebouw uit met een grote glimlach. Het onderzoek vorderde snel, de opzet, de technieken, alles hadden we uitgedacht. We gebruikten de simpele techniek van het bacteriën tellen. Helaas ging het bij de uitvoering niet helemaal goed, doordat we vaak te maken kregen met contaminatie. We hebben het experiment dus meerdere keren moeten overdoen. Gelukkig hadden we aan het eind wel resultaten verkregen die ik mee kon nemen naar Ne-derland. De resultaten zijn veelbelovend en leggen een basis om nanodeeltjes in de mond verder te onderzoeken. Onderzoek doen in het buitenland is het leukste wat je kunt doen tijdens je studie. Als je dat combineert met een land als Brazilië, dan voel je je tijdens je stage de gelukkigste man op aarde. Waarom? Brazilië is het land waar ze bonen, patat en rijst vanaf hetzelfde bord eten. Brazilië is het land waar de taxichauffeur met een gebalde vuist op zijn borst slaat en schreeuwt ‘’Brasil’’, nadat je hem hebt gevraagd wie de Copa del Mundo gaat winnen. Brazilië is een land waar je van gaat houden.’

Eén van de patiënten

Eva Groen voor het Regional Hospital, Tanzania

Sao Paulo - favella Complexo Alemao

Counting techniek