1

Nr. 23 januari/februari 2016 (ed.1) jaar 5

Beste knotter, Als je dit leest, zijn we al weer een eindje in

januari, maar toch de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar.

In dit Buitenblad:

• in het rijtje exoten dat overlast veroorzaakt past de Japanse duizendknoop uitstekend. Wil je er meer van weten, lees dan blz. 1 tot

aan blz. 3.

• nieuw (in ’t Buitenblad ) is dat een lid zich heeft voorgenomen zo af en toe stukjes te schrijven. In dit nummer zijn eerste column

op blz.3. • de rubriek Van de werkvloer zal zo lang ’t

Buitenblad verschijnt wel een vast onderdeel blijven om voor de hand liggende redenen.

In alle afleveringen is een stukje (werk)ge-schiedenis van de vereniging terug te vinden. Wat er zoal gebeurd is in de laatste twee

maanden kun je lezen vanaf blz. 4 tot op blz. 8.

• traditiegetrouw vind je in het jan/feb.num-mer ook de nieuwjaarstoespraak van onze

voorzitter Dries terug. Als je deze gemist hebt, kun je het hele ver-haal terugvinden op blz. 8 t/m blz. 10.

• de rubriek De boomstam zal op termijn

incidenteel verschijnen. Veel leden hebben hun bijdrage reeds geleverd en er zijn leden, die er om een of andere reden niet zo’n trek

in hebben om een bijdrage te leveren. Soit ! Om onbekende redenen heeft een nieuwe

boomstam de redactie niet bereikt. Hopelijk redt hij het voor het nieuwe nummer.

• bijdragen aan’t Buitenblad zijn van harte welkom. Artikelen, interviews, foto’s enz. enz

Liefst per mail: aartr006@planet.nl

Deadline: half maart 2016. ALV: 22 april op de

Buitenplaats.

Voorjaarsexcursie:

zaterdag 21 mei

Al eerder zijn in ’t Buitenblad artikelen verschenen

over exoten, namelijk de wespspin, de Ameri- kaanse rivierkreeft, de crassula en nu dan de

Japanse duizendknoop. Op de kade nabij de Kievit in Harmelen is deze woekeraar te zien; voor een deel heeft deze plant

ook al een ril in beslag genomen. Op bovenstaande foto te zien als een forse plant

met opvallende bloemen, maar ook een aantal “nare” eigenschappen. Goed om er meer van te weten, daarom aandacht

voor de Japanse duizendknoop /Fallopia japonica uit de duizendknoopfamilie.

De plant komt oorspronkelijk uit Japan, maar doet

het ook elders in de wereld erg “goed”. Het is een diepwortelende vaste plant, die bestaat uit een lange, holle stengel van 0,5 – 3 meter

lang met zijtakken en 5-12 cm grote bladeren staan.

De plant vormt stevige wortelstokken. In de win-ter sterft de plant bovengronds af. De stengel is opgebouwd uit holle compartimenten, zoals bij

bamboe. De wand van de stengel bestaat uit twee delen. Een dik deel dat groen is en voor de stevigheid

zorgt en een doorzichtig vlies met rode vlekjes. Gezamenlijk ziet de stengel er dan groen uit met

rode vlekjes.

De plant bloeit in augustus en september met crèmewitte, soms witroze bloempjes.

Japan-

se duizend

knoop

Staat in

de top 10

van invasieve

soorten in U.K. en Frankrijk

2

De plant groeit in groepen op voedselrijke vochtige bodem (bijvoorbeeld langs beken en op rivieroevers )

en staat het liefst in de volle zon, maar schaduw wordt goed verdragen. In maart en apri schieten de stengels relatief snel uit de grond, tussen de verdorde stengels van het jaar ervoor en ontwikkelen

zich lichtgroene bladeren op regelmatige hoogten op de stengel. De stengel is in het begin nog vrij flexibel, hoewel hij al snel dikker wordt en wat rode spikkels krijgt.

De planten groeien tot minimaal een meter hoog zonder ondersteu- ning van andere planten of hekken of iets dergelijks.

Invasieve exoot

De plant heeft een enorme groeikracht en is staat zich te vestigen in droge en natte grond in voedselrijke en voedselarme habitats op

zand, klei of veen. Hij verdringt hierbij de andere struiken en kruiden. De Japanse duizendknoop wordt daarom internationaal tot de honderd meest expansieve exoten gerekend.

Bestrijding

De Japanse duizendknoop is door zijn groeikracht en relatieve ongevoeligheid voor bestrijdingsmiddelen moeilijk te doden op plekken, waar hij eenmaal goed gevestigd is.

Bestrijding is gebaseerd op een combinatie van drie tactieken volgens een meerjarenplan. • maaien en afvoeren; omstreeks de bloeiperiode in augustus en september of meermaals per jaar.

‘t Maaisel mag niet vermengd worden met gewoon groenafval, omdat elk stukje opnieuw kan uitlopen. [bij meermaals maaien is eenmaal per vier weken in eerste instantie erg effectief: de plant wordt dan gemaaid als er

veel energie in nieuwe spruiten is gestopt, maar deze spruiten nog geen energie aan de wortels hebben kunnen

leveren. Om de plant volledig kwijt te raken, zal uiteindelijk elke 14 dagen moeten worden gemaaid]

• bedekken; in het begin van de winter bedekken met een flexibele, niet-lichtdoorlatende materie. Hierbij moet bedacht worden dat de randen van oude stengels messcherp zijn en gemakkelijk door de meeste materialen heen prikken. Tot op zeven meter van de afdekking kunnen nieuwe scheuten ontstaan,

controle blijft dus nodig. • chemisch; producten op basis van glyfosaat kunnen bijdragen aan de bestrijding.

Uitgraven is niet efficient en zeer arbeidsintensief. De wortels kunnen tot 3 meter diep zitten en als een stukje van 1 cm wordt mee geno- genomen men, komt de plant weer terug.

De plant kan door scheuren via de fundering huizen binnen-groeien en door asfalt heen breken. Er zijn geen insecten of schimmels, die er noemenswaardig van eten (hooguit

nectar),waardoor de plant niet in zijn opmars wordt gestuit. Doordat er geen insecten van leven is een ondergroei, die

door Japanse duizendknoop wordt gedomineerd voor vogels en kikkers volslagen oninteressant. Een fallopia-vegetatie is in ecologisch opzicht armer dan een

maisakker……. Een rangeerlocomotief op station Beekbergen (Gelderland ) wordt overwoekerd door Japanse duizendknoop, 2007

In de gemeente Ren-kum werden in 2015 varkens ingezet als

bermbegrazers. Het idee is dat de plant

uitgeput raakt, doordat de varkens er voort-durend aan vreten.

In Engeland werd in 2010 besloten tot het versprei-

den van de bladvlo Apha-lara itadori als biologische bestrijding van de Japanse

duizendknoop.

3

Waarom bestrijden ?

Door het vermogen zich te vestigen op een zeer uitgebreid scala aan bodemtypes en binnen diverse leefmilieus, heeft deze duizendknoop het potentieel zich nog veel verder te verspreiden. De soort kan

zich zeer snel vegetatief uitbreiden. Door het vroege uitlopen, de snelle lengtegroei en de vorming van een nagenoeg gesloten bladerdek wordt de overige vegetatie geheel overgroeid en op den duur verdrongen.

Behalve een negatief effect op de inheemse flora blijkt dat zowel het aantal soorten ongewervelde dieren als de totale biomassa aan ongewervelden lager is in door duizendknoop gedomineerde vegetaties dan in

de oorspronkelijke vegetaties. Duizendknoop kan ook grote schade veroorzaken aan dijken en taluds langs watergangen.

Daarnaast veroorzaakt de plant schade aan bijvoorbeeld verhardingen,

rioleringen en funderingen. Deze vormen van schade kunnen hoge kosten met zich meebrengen.

Is er dan wel iets positiefs ? Tsja, een weinig…….. De stengels worden gebruikt in de bloemsierkunst en de jonge scheuten kunnen gegeten worden. Ze smaken als rabarber, een groente uit de-

zelfde plantenfamilie. Bron: Wikipedia

Toen ik onze voorzitter in ford Blauwkapel hoorde zeggen dat er wel wat hulp voor het Buitenblad

welkom was heb ik Hans van Aartrijk gevraagd of het goed was dat ik af en toe een stukje zou

schrijven. Maar dan wel onder spuidoniem en dat mijn stukjes zo in het blad kon dus niet dat als

ik het teruglees er allemaal rode strepen en veranderingen in staan. Ik heeft het hart namelijk op

de tong en als dingen mij niet bevallen zegt ik dat ook maar ook dingen die mij wel bevallen wil ik

wel doen.

Hij vond dat wel goed maar het moest wel leesbaar blijven.

Maar om niet te veel fus op het werk te krijgen doe ik dat schrijven maar niet onder mijn eigen naam

en als ze mij vragen of ik die stukjes schrijft ik zal ze kollum noemen vind ik wel een geinige naam

zal ik dat ontkennen.

Dit word dus mijn eerste kollum en die gaat over Hans van Zuilen en zijn hobbies.

Ik wist al dat veel van vogels weet maar dat hij ook bijen tot zijn hobbies rekent was voor mij een

verassing en ook vleermuizen. Zo vertelde Hans over metselbijen en hoe lang ze leven en wat ze

nodig hebben. En hoe zo een stukje hout er uit ziet waar die bijen dan later uit komen en hoe andere

beesten hun weer belagen.

Iedereen kon zo een stukje hout en andere dingen met gaatjes meenemen en thuis ophangen maar

wel uit de regen en in de zon. Hij zei ook dat die bijen planten nodig hebben omdat ze daar hun eten

uit halen dus de mensen moeten ook zorgen voor de goede planten in hun tuin.

Het pulbliek vond het wel interessant want er

kwamen veel vragen waar Hans altijd weer

antwoort op had.

Zo ben ik al heel wat te weten gekomen en dat vonden de

andere ook want ze vonden het een goed verhaal en gaven

Hans een groot aplaus.

Zo dit was mijn eerste stukje en ik hoop dat jullie het oke

vonden en niet met het lezen in slaap zijn gevallen.

Klaas V.

Hans toont zijn self-made kastjes voor metselbijen

Foto: Jan Kleymans

K

O

L

L

U

M

4

Van de werkvloer In miezerig weer werd op donderdag 5 november het geriefbosje van Klever aan de Meerndijk via een plank over de sloot voor het eerst sinds jaren weer betreden.

Een groot deel van dit bosje bestaat uit essenhakhout. Voor de uitbraak van de essentaksterfte ( rond 2010 ) hebben we daar essenhakhoutbeheer gedaan.

Na een verkennend bezoek in augustus bleek al dat de ruim 100 essen ( op stoof ) er over het algemeen niet goed uitzagen. Aan het eind van deze donderdag was een aanzienlijk deel van dit essenbestand door de 9 aanwezigen

teruggezet op de oude stoof. Gezien eerdere ervaringen met andere essenhakhoutbestanden is het zeer de vraag of er nog iets van terecht komt. Plan is wel om naast de slechte essenstoven in ieder geval in te boeten, o.m. met zwarte

els en lijsterbes.

In verband met de natuurwerkdag op de zaterdag werd er op vrijdag voorbereidend werk uitgevoerd bij de Hamtoren in Vleuten. Maar liefst 14 personen gingen aan de slag om es, els en wilg

van het dikkere hout te ontdoen, zodat de gasten op de natuur- werkdag zich met de handzaag konden uitleven op het wat

“makkelijker” hout. Voor het eerst dit winterseizoen was er weer knotvuur; maar liefst op twee plaatsen werd er snoeihout verbrand.

Frans met feu primeur Foto: Jan Kleymans

Zaterdag gaf een levendig beeld te zien: 24 gasten ( 18 volwassenen, 6 kinderen ) en gedurende de dag vorderde waren er zo’n 18 leden op een of andere manier actief.

Een enthousiaste deelnemer aan de natuurwerkdag!

Van: Ivonne van der Honing Datum: maandag 23 november 2015

Onderwerp: een mooie Natuurwerkdag

Aan: dries willems Beste Dries,

Bedank je Martin voor de mooie

foto's, een mooie weergave van een mooie natuurwerkdag! Het was voor Phileine en mijzelf een

leuke dag, we hebben heerlijk gezaagd en geknipt, geklauterd en

gesleept! Fijne gezellige en behulpzame groep mensen en het weer maakte het

heerlijk om buiten te zijn. Soepje om bij te tanken ,in de woonwagen kletsen.

Helemaal toppie vond ik het

kampvuur, lekker fikkie stoken! En Phileine vond het leukst van de dag: het mikado-spel!

Bedankt nogmaals daarvoor en sukzes met jullie wekenlijkse buitenwerk,

Warme groeten,

Ivonne van der Honing en Phileine D'hert

Reint zorgde traditiegetrouw weer voor

een culinaire soep………

Foto’s: Jan Kleymans

Zie voor een verslag van deze dag ’t Buitenblad nr. 22…..

5

Op donderdag 12 en vrijdag 13 november werd werk dat op het winterprogramma van 2014-2015 stond, alsnog opgepakt. Bij Van Rijn in Achthoven stonden 9 knotwilgen ( met inmiddels weer zwaarder hout ) te wachten op de

13 knotters. Gelukkig kon de brandplek op een gunstiger plek dan anders worden opgebouwd, zodat dat aanzienlijk loop-en sjouwwerk met snoeihout

scheelde.

Even gezamenlijk op de catwalk……

Woody H. in 1 van de 9…..

De 2e zaterdag in november is traditioneel de dag van de boerenkool. Voordat er genoten kon worden van spijs en drank, moesten er op het “schiereiland” in de wijk de Tol de pruiken van de knotwilgen worden

gezaagd. Die takken geven te veel schaduw op de bodemflora. Via een enorme “brug” door de gemeente gelegd, werd het snoeihout

van 33 wilgen op bossen langs het fietspad neergelegd. Omdat het niet al te zwaar hout was, waren de acht werkers rond de

klok van twee klaar en kon men gaan chillen op de Buitenplaats in afwachting van de weer voortreffelijke boerenkoolmaaltijd. Birdy H. (Hans van Zuylen) met 2 van

de vele honderden takken…

Tom ging met de bosmaaier aan de slag om braam en kruipwilg te verwijderen tot aan de afzetting van het bos. Hij bleef op drie werkdagen daar fanatiek mee bezig. Vrijdags waren er zelfs 15 werkers actief met knotten, slepen,branden en bosmaaieren.

Ook dit jaar trokken de Schotse toeschouwers zich weinig aan van het forse vuur; sterker nog, een enkele waagde het om de takken waar nog sappige blaadjes aanzaten uit het vuur te trekken.

De zaterdag was op het laatste moment “ingeroosterd” om te werken in het Maxima-park met de

Vrienden, maar op zaterdagmorgen rond half acht leerde een telefoontje dat een en ander was afgelast vanwege het slechte weer. Waarschijnlijk zal de jaarlijkse werkdag met de Vrienden nu in januari worden gehouden.

Vrijdag de 13e bleek zijn naam eer aan te doen (bleek

ook later op de dag in Parijs). De elf werkers beunden nog tot vroeg in de middag

door,maar dreigende luchten gaven aan dat men maar beter aan de stutten kon

trekken.

Zie voor een verslagje van dit deel van de dag ’t

Buitenblad nr. 22

Long tall H. met wat meer takken…

Nadat Lange Hans tussendoor orde op zaken had gesteld (snoeihout op bossen bij de brandplek, dikke hout afgevoerd), was het op 19

november nog maar een uurtje werk in Achthoven. Met 14 man (waaronder 1 vrouw) verliep een en ander razendsnel.

Onder het genot van een kop koffie werd naar het laatste brandende snoeihout gekeken.

Daarna toog men naar de Schotse hooglanders in Mastwijk, waar ruim 30 knotbomen stonden te wachten op LBVDM.

Foto’s: Jan Kleymans

6

de Schotse hooglanders kenden Hans uit Houten nog niet een hooglander helpt een handje……..

en kwamen even kennis maken…….

De maand december startte op 3 december op het terrein van de golfclub in Haarzuilens.

Er werd voornamelijk esdoorn en een beetje iep afgezet, met daarbij veel opslag van esdoorntjes. Doel is om met name meidoorns meer licht te geven. Ook zal er

weer een aantal andere boom- en struiksoorten ingeplant gaan worden.

Het snoeihout werd op ril gezet. Omdat de keet niet echt dicht bij de werkplek kon komen, vanwege

de gesteldheid van het terrein, werd er behoorlijk wat meters ( met kruiwagens ) afgelegd om het dikkere hout af te voeren.

Jan van P. omarmt een stukje esdoorn

het eind van een werkdag: een stoet van werkers met kruiwagens….

Op vrijdag 4 december moest er wat langer door gewerkt

worden, omdat op beide dagen de bezetting wat tegenviel. De zaterdag werd besteed in Linschoten

Maar liefst 8 liefhebbers van het Schansbos lieten zich niet afschrikken door het hoge waterpeil in dit elzenbroekbos.

laarzen gewenst in het Schansbos…… Foto: Hans v.d. Z.

De laatste werk-dagen in november

werden door ge-bracht in Mastwijk;

met resp. 12, 12 en 5 personen werd de klus geklaard.

Totaal is daar met 58 mensen ruim 200 uur gewerkt.

Foto’s: Jan Kleymans

Op de 2 zaterdagen dat we er gewerkt hebben, is er overhangend hout ver-

wijderd. Daarnaast is een aantal dikke elzenstoven terug gezet op de oude stoof.

Ook is hier het essenhakhoutbeheer weer opgepakt; van een 10-tal behoorlijk dikke

essenstoven zijn de takken verwijderd. Totaal ligt er zo’n 4 kuub es en 5 kuub els,

dat later in het voorjaar opgehaald gaat worden.

7

Op donderdag 11 en vrijdag 12 december stond project 4.3 weer op het programma.

Donderdags werd met 2 man een 30-tal boompjes (els, lijsterbes en es) ingeplant in het essenhakhout-bosje en long tall H. hield zich traditiegewijs bezig met het uitlopen van eerder gezaagd essenhout.

Vijf anderen gingen drie knotwilgen en een dode knot- populier te lijf. Het snoeihout leverde een aangenaam vuurtje op, dat

door een behoorlijk straffe wind aangewakkerd werd. ‘s Middags werd in het essenhakhoutbosje nog een aantal

essenstoven nagelopen. Sjaak knotte in zijn eentje een forse knotpopulier. Een oude stal met wat jong vee was het onderkomen op de vrijdag. Veel wind en buien…..

Twee wilgen, waarvan er één onderuit gezakt was, leverde behoorlijk wat werk op, maar met 9 harde wer- kers vlotte het werk snel.

Frans hield zich bezig met een aantal essen nabij de stal. Elk winterseizoen zijn er wel een aantal knotters die te

water geraken of door het ijs zakken. Het heeft dit seizoen vrij lang geduurd voor er weer een

“natte” gesignaleerd kon worden. Henk had deze locatie uitgekozen om met de eer te strijken.

Er waren nogal wat afzeggingen voor de daarop volgende zaterdag, maar het trio dat op de Vitenskade

werkte, kon met de hand, dankzij de nieuwe zaagbladen, toch nog zo’n 1½ kuub els en 1½ kuub es af-zetten.

het eiland met de zware essenstoven… Foto: Hans van Aartrijk

Vrijdags werd het werkvolk verdeeld over een aantal plekken. Truusje en Ad hielden zich bezig met een es en een uit zijn krachten gegroeide vlier.

Zoals vanouds wisten ze van het snoeihout weer een ril “uit het boekje” te maken.

Krijn, Theo, Henk en Danny knotten een zestal wilgen op het kleine eilandje, terwijl Martin S, Frans, Tom en Sjaak het zwaardere hout op het grote eiland voor hun rekening namen.

Woody H. hield zich weer bezig met wilgenhout uit het water halen. Het sjouwen met hout werd vooral over gelaten aan Jan de tolk,

long tall H. en tiny H. niet iedereen durfde over de damwand…. Foto: Jan Kleymans

Henk had zich redelijk voorbereid op een nat pak

door regenkleding aan te trekken.

Hij ging er gestrekt in en dat is een nieuwe

variant. En besloot zich daarna bezig te houden

met het vuur met het voordeel dat hij weer snel

opwarmde en redelijk droog werd. Foto: Hans van Aartrijk

De laatste werkdagen in december waren bestemd voor het Donkereind in Vinkeveen.

In de week van de 17e zijn er zelfs 33 leden op de werk-plek min of meer actief geweest. Fijn om te kunnen consta-

teren, dat een locatie verder weg gelegen geen probleem is voor de leden. Chapeau !

Donderdags werd op het “grote” eiland aan essenhakhout-beheer gedaan.

Op de oude essenstoven stond zwaar hout, maar dat weer-hield een aantal die-hards er niet van de zware armen met de handzaag aan te pakken

8

‘s Zaterdags waren er zelfs 2 kettingzagers, zodat de zes andere

aanwezigen zich bepaald niet hoefden te vervelen. Long tall H. maakte van de gelegenheid gebruik ( Alex moest absoluut even naar huis ) om 2 houtritten te maken.

Daan kwam nog even wat foto’s maken van het geheen-en-weer met het bootje.

vele kuubs zijn via dit bootje afgevoerd….

afsluiting ….. foto’s: Jan Kleymans

Zoals leeuwen hun prooi bespringen, vellen, van

zijn huid ontdoen, in stukken scheuren en vermalen met hun vlijmscherpe tanden, zo storten zich drie, vier knotters op een zojuist gevelde knot-es, om hem van zijn

takken te ontdoen, deze in rillen op te stapelen, het in stukken gezaagde hout door het bos te slepen, per bootje af te voeren en op de

vrachtwagen te laden. Dit beeld kwam bij mij op, toen we aan het eind van het jaar bezig waren op een bijzondere locatie, waar we al heel lang komen; al in de tijd van Maarten van Duinen, de eerste voorzitter: Donkereind 23 in

Vinkeveen, bij mevrouw Beentjes.

Wat mij zo opviel, was dat de ploeg die op die zaterdag aan het werk was, als een hecht team functioneerde. Iedereen wist wat hem te doen stond, lette op elkaar, hielp elkaar bij het vellen van de boom, bij het slepen van de grote essenstammen uit het water, bij het transport van het hout over land

en over water. Hans van der Zwet had zoals gebruikelijk alle materialen op tijd klaar staan, Jan de tolk was zoals gebruikelijk weer precies te laat, Hans van Zijl durfde zoals gebruikelijk niet met het bootje, Hans van Aartrijk had zoals gebruikelijk alles weer perfect voorbereid, kortom een dag volgens het

boekje. Met deze beschrijving, beste mensen, probeer ik iets aan te geven van de sfeer en het interne klimaat

binnen de Vereniging het afgelopen jaar, zoals ik die ervaren heb. Als we naar de opkomst kijken op de drie werkdagen, kunnen we die gewoon goed noemen. Op

donderdag en vrijdag een grote opkomst, met soms meer dan 15 mensen, maar ook op zaterdag vaak een behoorlijke ploeg, op een enkele uitzondering na.

Met name Hans van de Zwet, Hans van Zijl, Tom, Sjaak, Jan Kleymans, Frans en Hans van Aartrijk vormen telkens weer de kern van die ploeg. We hebben dit jaar ook weer nieuwe mensen kunnen verwelkomen,

waaronder Jan van Pagée, terwijl maar één lid zijn lidmaatschap heeft opgezegd vanwege werk in de natuur dichterbij huis: André Laarakker.

De verkoop van het openhaardhout verliep weer vlekkeloos dankzij de inspanningen van Ruud, man van strakke schema’s en heldere afspraken! Jan van Pagée Foto: Hans van Aartrijk

Ook kijken we terug op een geslaagd zomerprogramma onder leiding van Ad en Reint. Wie herinnert zich niet de enorme rietvelden die we hebben gemaaid op de Bijleveld of het vele grasland bij de Kievit?

De bosakker in het Máximapark was wel een zorgenkind. Het zaad wat we daar probeerden te zaaien was sneller door de kraaien opgegeten dan wij zaaien konden. Maar al doende leert men.

De dag voor Kerst was voor 10 leden nog een

mooie kans om zich in het zweet te werken; na

afloop was het drankje in de schuur een welkome afsluiting.

nieuwjaarstoespraak

door

Dries Willems

voorzitter

9

Om ervoor te zorgen dat de bosakker niet een privé-hobby van Reint is,zoals sommigen misschien

denken, maar een heuse Verenigingsactiviteit, hebben we in de laatste bestuursvergadering op voorstel van Reint besloten om hier een werkgroep over te vormen, met Ad van Nuenen als portefeuillehouder.

Verschillende beheerplannen zullen we in 2016 tegen het licht houden, waaronder de poelen in de Buitenhof. Wat betreft onze positie in het Máximapark is onze geachte afgevaardigde

Tabe Tietema al langere tijd bezig om mee te praten over hoe de publiek- private samenwerking er bestuurlijk uit moet komen te zien. Dat zal in

2016 zijn beslag krijgen, zo verwachten we. We hebben al eerder de wens geuit om grotere, meerjarige projecten werk op de bosakker

binnen te halen, nu de individuele boeren en landeigenaren steeds foto: Hans van Zuylen

minder een beroep op ons doen.

Met het project in Soestduinen van Vitens lijken we hier in 2015 goed in geslaagd. De vier dagen die we op deze unieke locatie hebben gewerkt – het oudste waterwingebied van Nederland! – betekent hopelijk de start van een vernieuwde en langdurige samenwerking met Vitens. Ook het project bij Fort

Ruigenhoek heeft Hans van Aartrijk bij Staatsbosbeheer voor meerdere jaren weten binnen te slepen. Hulde daarvoor!! overkapping/lichtstraat

We hebben in 2015 forse investeringen gedaan: een nieuwe vrachtwagen en een nieuwe maaimachine zijn de meest in het oog springende. Op de

valreep van 2016 hebben we aannemer Peek opdracht gegeven om een overkapping te plaatsen in de vorm van een lichtstraat, nadat de leden zich hierover hadden uitgesproken. 19 leden brachten hun stem uit, van

wie iedereen vóór was.

De door Tabe vernieuwde houten wand en de vrachtwagen worden nu beter beschermd, terwijl ook de gebruiksmogelijkheden van de buitenruimte toenemen bij slecht weer. In 2016 verwachten we opnieuw

een grote uitgave te moeten doen: een tweede maaimachine. En we Foto:Jan Kleymans moeten na gaan denken over vervanging van de zaag- en kloofmachines die niet meer aan de Arbo-eisen voldoen.

Dat we al deze grote uitgaven hebben kunnen doen, tekent natuurlijk onze gezonde financiële

huishouding, waar Daan zorgvuldig over waakt. Ook hem past veel dank voor het vele werk dat hij achter de schermen verricht.

Over Arbo gesproken: we kunnen zeker niet zeggen dat er onveilig gewerkt wordt. In 2015 zijn er ook geen ongelukken gebeurd, ook al is er hier en daar een nat pak opgelopen. Anders dan voorheen zijn er

nu permanent helmen op de werkvloer beschikbaar, ook al worden die soms vergeten op te zetten terwijl dat wel nodig is. Omdat gevaren altijd in kleine hoekjes zitten, moeten we hier ook in 2016 scherp op blijven letten, temeer omdat de Vereniging aansprakelijk is bij onvoldoende Arbo-maatregelen, ongeacht

de eigen verantwoordelijkheid van ieder lid voor zijn en andermans veiligheid. Met een opkomst van zo’n 35 personen was de Natuurwerkdag bij de Hamtoren weer een prachtige dag.

Of zoals een gast ons na afloop liet weten:

Het was voor mijn dochter en mijzelf een leuke dag, we hebben heerlijk gezaagd en geknipt, geklauterd en gesleept!

Fijne gezellige en behulpzame groep mensen en het weer maakte het heerlijk om buiten te zijn.

Soepje om bij te tanken, in de woonwagen kletsen. Helemaal toppie vond ik het kampvuur, lekker fikkie stoken! En mijn dochter vond het leukst van de dag: het mikado-spel!

Bedankt nogmaals daarvoor en sukzes met jullie wekelijkse buitenwerk!

Foto; Jan Kleymans

Het lekkerste bewaar je voor het laatst: De Jubileumdag op 6 juni was natuurlijk het hoogtepunt van 2015! Prachtig weer, een grote opkomst, niet alleen van gasten maar ook van de leden, een afwisselend

10

programma met een grote belangstelling voor de rondleiding onder leiding van Tabe, Charlotte, Truusje

en Krijn. Ook de excursie naar de Kievitkade en de Kievit kan niet onvermeld blijven, met Jan de Tolk als heuse gids, en daar zat geen woord Russisch bij! Maar het was toch vooral de film van Ad en Truusje

over de mijlpalen van 40 jaar Landschapsbeheer door de ogen van Reint, die op deze dag het absolute hoogtepunt was. Hoewel velen aan de voorbereiding van deze dag hebben meegewerkt,

wil ik toch één persoon noemen die van onschatbare waarde is geweest vanwege haar organisatorische en administratieve kwaliteiten:

Charlotte Robben. Foto: Jan Kleymans

Daarmee heeft de Jubileumdag als bindmiddel binnen de Vereniging uitstekend gewerkt. Wat de betekenis van zo’n dag voor onze relatie met externe partners is, is moeilijker te peilen, maar geloof mij: de Vereniging heeft een goede naam als betrouwbare partner van

belangrijke natuurorganisaties en gemeenten. Helaas wordt dat niet altijd vertaald naar een snelle besluitvorming betreffende projecten en afgifte van bv. brandvergunningen door diverse ambtenaren.

Vooral dankzij inspanningen van Reint kan er zich nu een nieuw stukje natuur ontwikkelen ten zuiden van de Kievit, terwijl Reint ook

waakt over de Hollandsche Kade die misschien met een fietspad doorsneden wordt voor de geplande nieuwbouw bij Haanwijk in Harmelen.

En hoe zit het met de goede voornemens voor 2016?

U weet wat er van veel goede voornemens terecht komt die worden gedaan in het begin van het nieuwe jaar, dus laten we bescheiden zijn.

uitbreiding van de Kievit (22-5-2015) De Vereniging loopt goed, dus daar moeten we vooral mee blijven Foto:Hans van Aartrijk doorgaan.

Ook met het Buitenblad, dat door Hans iedere keer weer zo goed in elkaar wordt gezet. Hans blijft jullie niettemin verzoeken om ook een bijdrage aan het Buitenblad te leveren, anders is het teveel een solo-

project. We gaan kijken of we in het bestuur niet alleen maar praktische zaken hoeven af te handelen maar ook wat diepgaander onderwerpen aan kunnen snijden. Ook moeten we aandacht schenken aan bestuurlijke versterking op termijn. We gaan de ALV vervroegen naar april in plaats van mei, omdat er

dan meer mensen kunnen zo verwachten we. We blijven ook in 2016 letten op veilig werken. We hopen een nieuwe maaimachine aan te kunnen schaffen. En we hopen niet te vergeten elkaar te

complimenteren met wat we ook in 2016 allemaal weer voor elkaar krijgen!

Ik zou graag willen besluiten met de mooie nieuwjaarsgroet die ik en vele anderen kregen van Hans en

Franka: aan ‘t eind van elk jaar kijkt men vooruit naar ‘t nieuwe en blikt men terug naar ‘t oude jaar

goede voornemens verjaren nooit slechte gewoontes waren voor ooit

Ik wens ieder van jullie veel goede voornemens en weinig slechte gewoontes toe in 2016!

Helaas wist een lid zijn last niet voor de deadline op de mail te krijgen…………….

In de rubriek De Boomstam wordt een (aspirant)lid uitgenodigd te verhalen wat de beweegredenen zijn een deel van de vrije tijd in te zetten voor het

landschapsbeheer…..

11