NOTITIEBUNDEL

Je mag best eens achterover leunen

Persoonlijke reis van topsporter naar netwerker

Juni 2016, Den Haag

Bianca Dekker

2

INLEIDING

Vroeger vermeed ik het onderwerp golf. Ik vond dit altijd raar om uit

te leggen, niet mijn plezier in het spel, maar het noemen dat ik een

ongewone sport deed. Of het nu lag aan de vooroordelen die ik direct

voelde, of dat ik net als een ieder uit de klas gewoon wilde zijn. Ik

had het er liever niet over.

Het winnen vond ik fantastisch. Wat een gevoel. Naderhand speechen niet

mijn ding. Mijn positieve instelling hielp mij. Een paar minuten voor

paal staan was de overwinning meer dan waard.

Wat heeft het een tijd geduurd voordat ik kon vertellen dat ik 6-voudig

Nederlands kampioene ben. Pas nu, net 35 geworden, realiseer ik mij dat

het verhaal dat ik vertel op twee manieren gebracht en opgevat kan

worden. Kijk mij met mijn succes, of juist het overbrengen van een

ervaring, een verhaal om van te leren. Mijn inzicht dat van positieve

invloed kan zijn op anderen. De afkeer van het middelpunt maakt juist

nu dat ik zelf mijn verhaal de moeite waard vind en dit graag deel.

Ik ontmoette jaren terug een vriendin. Ik spreek haar na al die jaren

nog steeds. En we lachen nog vaak om onze eerste ontmoeting. We

ontmoetten elkaar in de kleedkamer. Mijn vriendin vroeg speel je ook?

Verlegen als ik was en niet opscheppend over mijzelf antwoordde ik ja.

Heb je je GVB (Golfvaardigheidsbewijs, bewijs dat je de baan op mag)?

Ik antwoordde opnieuw ja. Heb je je handicap al? Opnieuw antwoordde ik

ja. En ja de onvermijdelijke vraag, welke handicap heb je. Mijn

vriendin viel bijna van het bankje af. Handicap 1. Wat hebben wij

gelachen, en nog steeds lachen we om dit moment.

Mijn prestatieverlegenheid heeft mij sociaal een achterstand

opgeleverd. Waarop ik vele raar zie kijken als ik dit benoem. Jij niet

sociaal? Je bent een lief en vrolijke meid die snel contact maakt. In

vele gesprekken stond juist ik in het middelpunt. Hoe waren mijn

trainingen gegaan. Hoe was mijn wedstrijd verlopen. Felicitaties.

Medeleven. Enthousiasme. Het aardig te woord staan. Ontmoeten.

Verplichting. Groot verantwoordelijkheidsgevoel.

3

Focus op mij in combinatie met het type verlegen persoon. Wat wist ik

nu eigenlijk van al die mensen die mij aanspraken op mijn prestaties,

mijn sponsoren wat deden zij voor werk. Wat is nu die klik die zij

hadden met (mijn) sport(prestaties) en hun eigen praktijk of

bedrijfsleven. Mijn verhaal vertelde ik graag, een verhaal dat groeit

en je zelf anders gaat zien en beleven. Maar het verhaal van de ander

daar heb ik eigenlijk nooit naar gevraagd. Dit vanuit verlegenheid, de

focus op mijn eigen sport, mijn eigen ik. Achteraf natuurlijk niet

raar, maar zonde. Het positieve is dat dit achteraf mij wel meer heeft

doen interesseren in een ander zijn verhaal. Vooral de weg naar succes.

En succes is datgeen wat je nastreeft. Dit kan klein of groot zijn. Wat

voor de ander belangrijk is.

Nu, wie had dit gedacht, ben ik een netwerker. Waarschijnlijk moest ik

zelf nog het meest hieraan wennen. Het tegenovergestelde haast van

presteren, winnen en de focus op jezelf. Ontmoeten, verbinden, delen en

samenwerken staan centraal. Een weg, zoals ook in topsport, met ups en

downs. Struggel met jezelf. Een helder doel en focus dat topsport met

zich meebrengt, naar een weg banen en vinden in de nieuwe wereld van

het bedrijfsleven. En ook wie ben ik nu eigenlijk en wat vind ik

belangrijk. Wat wil ik toevoegen. Waar vind ik opnieuw mijn plezier.

4

PLEZIER

Mijn ouders, gelukkig geen ouders die langs de zijlijn stonden te

schreeuwen en aanwijzingen te geven. Wat zij altijd gezegd hebben het

plezier staat boven aan. Zolang je er plezier in hebt vinden wij het

goed. Misschien niet wetende dat het plezier zo groot was dat ze jaren

en jaren met mij door het land zouden rijden, ze vele ritten naar

Schiphol te wachten stond en weinig tijd in het weekend over was.

Mijn ouders zetten mij af en zeiden altijd veel plezier vandaag, we

pikken je aan het einde van de dag weer op. Ik ben vrij gelaten om zelf

te ontdekken, zelf te ervaren en zelf mijn eigen doelen te stellen.

Natuurlijk ben je jong en ben je onbevangen. Je staat niet stil bij wat

je leert, of hoeveel tijd het je ouders kost. Pas jaren later realiseer

je je wat een tijd en effort er in jou is gegaan. Mijn ouders zagen dat

dit mij blij maakte en tegelijkertijd veel leerde.

Natuurlijk ben ook ik onderweg het plezier in het spelletje verloren.

Maar heb ik dit weer teruggevonden. Dit was achteraf niet het plezier

in het spel, maar het plezier in de weg naar het presteren. ‘Zolang je

er plezier in hebt’, de zin die ik vaak genoeg gehoord had.

Nu jaren later. Opnieuw aan het worstelen met plezier. Waar krijg ik

energie van. Wat je kent en waar je mee opgegroeid bent, vanuit de

topsport, neem je mee je werkende leven in. Altijd in volle overgave

aan de slag met wat het ook is. Alleen dit keer ben ik niet vanuit

plezier gestart. Natuurlijk heb je een studie gekozen die je

interessant leek, ontdek je dat de wereld veel leuks te bieden heeft en

vind je hard werken geen straf. Maar waar is die passie, de weg naar

het winnen en het gevoel van winnen.

Topsport heeft mij geleerd er zelf iets van te maken, een route uit te

stippelen en te denken in mogelijkheden. Een ondernemend persoon te

zijn. Dit heeft mijn interesse gewekt in verhalen van ondernemers.

5

Natuurlijk heeft ook hier mijn ruimtelijke studie een bijdrage aan

geleverd. De impact van bedrijven op de stad en wijk. Wat mij vooral

triggerde is hoe je vanuit een passie een bijdrage kunt leveren aan de

economie en samenleving. Ook hier gaat passie samen met hard werken

(risico’s nemen, investeringen doen en veel van jezelf en je omgeving

vragen). De verhalen van ondernemende personen doen mij beseffen dat

ook hier vanuit passie, plezier, je kunt bereiken wat je wilt.

Plezier, een drijfveer? Vooral naar mijn mening een bron van energie om

energie te geven en energie te ontvangen.

6

WINNEN, toch een geheel andere betekenis in het bedrijfsleven

Het bedrijfsleven een keuze te over aan mogelijkheden. Alsof je net

geleerd hebt om je eerste bal te slaan op de driving range. Vele

personen om tegenop te kijken waar je van kunt leren en waar je

hardleers van leert. Natuurlijk weet je uit je topsport ervaring dat je

meer vrienden hebt als je beter presteert. En dat niet iedereen jou een

weg naar de top gunt. Echter op de golfbaan kun je als individu ver

komen en dit zo goed mogelijk op jouw manier inrichten. Je bent

afhankelijk van sponsoren (dit vraagt om uitleg en is een hoofdstuk

apart!). Nu realiserende dat je dit natuurlijk ook kunt zien als een

bestuur. Maar alsnog kun jij de strategie bepalen en bepalen wat

haalbaar is en waar je naar streeft.

Toch lijken belangen anders te werken in het bedrijfsleven. Ieder lijkt

een ander doel na te streven. En een manager is niet te vergelijken met

een coach. Ik dacht dat managers er waren om zijn of haar team te laten

stralen, om het beste in jou boven te halen en de sterke kanten van het

team te benutten om samen tot een goed resultaat te komen. Dat ook zij

vertellen aan de directeur wat je doet en dat je van toegevoegde waarde

bent. Maar nee, mijn ervaring met managers is dat zij hun eigen

belangen nastreven. Dat ik af en toe niet begrijp dat dit niet dezelfde

belangen zijn als het teamresultaat zal aan mij liggen. Collega’s die,

ook binnen een non-profit organisatie, het belangrijk vinden om te

laten zien wat zij als individu presteren. Mijn gedachten gaan dan toch

eerder uit naar het doel dat je nastreeft, het resultaat van een cursus

of wat het oplevert voor de leden.

In golf maak je je eigen spel. Maar hier wordt naast je eigen spel, nog

een spel gespeeld. Dat soms overlap vindt, maar vaak moet je zelf deze

overlap in beeld brengen. Je eigen werk maken en je meerwaarde op

duizend en één manieren aantonen voordat er beweging komt en de bal

daadwerkelijk geslagen wordt. Terwijl ik gewend was door het slaan van

de bal resultaat te krijgen. Natuurlijk is een goede voorbereiding meer

dan de helft van het werk, maar de richting en het doel waar de bal

moet eindigen is bepaald.

7

Een leerzaam proces en een zeer lastig proces om nu te bepalen of het

resultaat bereikt is en niet onbelangrijk met enig plezier. De energie

die je in het proces steekt zie je die voor jezelf ook terug in het

resultaat? En heet dit nu passie? Een zoektocht van competenties vanuit

het golfspel die ik in kan zetten in mijn werk. Ik dacht op deze manier

bij mijn passie te komen. Coursemanagement vertaald naar een goede

voorbereiding, denken in mogelijkheden uitgaande van de vorm van de dag

vertalen in een goede planning en een inschatting maken van hobbels

onderweg. De omgekeerde weg eigenlijk bewandelen, terug redenerend.

Misschien vergelijkbaar met het proberen van vele sporten, echter had

het volgens mij niet uitgemaakt welke sport ik was gaan doen. Het

proces naar winst zit in mij als eigenschap.

Gedrevenheid. Gedrevenheid vanuit plezier.

8

ENERGIELEK

Gedrevenheid, het willen winnen kent ook zijn keerzijde. Niet

onuitputtelijk energie steken in doodlopende paden. Wetende hoeveel

energie het kost om een topprestatie te leveren kun je jezelf ook

voorbij lopen. De keer dat ik het plezier verloor in de topsport was er

één. Echter heb ik dit vele malen opnieuw moeten doorlopen. Er moet een

oplossing zijn voor een onhoudbare werksituatie. Een klik binnen een

team is maakbaar. Het lijkt of je af en toe blind bent geworden.

Terugkijkend was ik ontzettend kritisch op de coaches die ik had. Ik

heb periodes gehad, waarbij ik zei dat ik een aanwijzing opvolgde en

dit niet uitvoerde. Waarop op de vraag of dit nu goed was het antwoord

ja kwam. Helaas ook niet door de selectie. Ook heb ik vele coaches

gehad die bezig waren hun eigen visie op een leerling te projecteren in

plaats vanuit de leerling te kijken wat goed voor hem of haar is. Omdat

ik toen nog niet de ideale coach had gevonden heb ik mezelf aangeleerd

de aanwijzingen van de coach zelf te beoordelen of deze mij hielpen in

de techniek of mijn spel. Je leert onderweg. En weet waar je energie in

steekt en wat dan ook nog energie oplevert.

En ook vanuit een relatie. Zien dat het veel energie kost, vanuit

jezelf en ook vanuit de ander. Echter door mijn gedrevenheid toch extra

stappen zetten. Trial en error. Werkt het ene niet, dan moet er een

andere mogelijkheid zijn. Voelen dat er energie wegloopt. Maar dit

zoeken in omstandigheden, materiaal (huisinrichting en thuis voelen) en

een balans in werk en privé. Gedrevenheid heeft een keerzijde. Je leert

je grenzen kennen door eroverheen te gaan. Veel trainen maakt het

resultaat niet per definitie beter. Gericht trainen zorgt sneller voor

resultaat. En dit kan ook rust nemen zijn. Even terugkijken en een stap

terug doen geeft je het inzicht dat het energielek zit waar je het

liever niet ziet. Het kost te veel energie.

Een relatie zou rust moeten geven, zou je energie moeten geven.

Natuurlijk moet je investeren, maar er moet ook iets tegenover staan.

Blijheid en relaxtheid. Het blijft lastig om mijn grenzen te bepalen,

9

en ook de grens van de ander. In hoeverre diegene mee kan in een extra

stap of stappen. Als je dit zelf op kan brengen, verwacht je dit snel

ook van een ander. Terwijl je soms tegen beter weten in extra stappen

zet. Toch blijft het lastig als een ander een andere hoeveelheid inzet

lijkt te tonen. Natuurlijk is oordelen niet op zijn plaats. Maar het

ligt zo dicht bij jezelf om dit te doen. Je verwacht bijna van een

ander wat je van jezelf al moeilijk kan eisen. Het loslaten van mijn

eigen prestatiedrang, het voldoen aan mijn verwachtingen, soms

gecreëerd door anderen, en het zien van een energielek blijft een

leerproces.

10

VERWACHTINGEN

Zoals ik tegen velen heb gezegd druk is hetgeen dat je jezelf oplegt.

Het blijft jouw spel, jouw instelling en jouw uitstraling.

Weersomstandigheden kunnen een extra moeilijkheidsgraad zijn. Maar de

kunst is om hier beter mee om te gaan dan de rest van het veld van

spelers. Speel je een moeilijke hole en maakt het merendeel een bogey

dan win je een slag bij het maken van een par.

In het heden blijven en slag voor slag spelen helpt. Zodra je een

verwachting hebt van je score gedurende een ronde komt er onbewust

extra druk op jezelf te staan. Iedere slag kun je voorbereiden,

afstanden tot je nemen en een clubkeuze maken. Mits je dit ook met

overtuiging doet heb je jezelf niets te verwijten. En hoef je jezelf

ook geen extra druk op te leggen.

Je optimale staat is dat je in een flow raakt en speelt. Je wilt hier

in blijven. Ik speelde op Golfclub De Pan, laatste ronde kwalificatie

voor het EK landenteams. Ik kan mij weinig tot niets herinneren van de

ronde, terwijl ik normaal alles tot in detail na kan vertellen. Ik

maakte een score van 68, toen het baanrecord. Op de laatste hole

realiseerde ik mij dat ik een korte put had voor 5 onder par (-5).

Doordat ik dit realiseerde was ik niet meer in het hier en nu. En al

bezig met een mogelijke uitkomst. Hoe dichtbij ook. Ik miste deze

relatief makkelijke put.

Natuurlijk ben jij degene die druk op jezelf legt en je werkzaamheden

zo indeelt zodat je op tijd het verwachte resultaat hebt. Maar

deadlines of belangen kunnen veranderen. In het spel heb ik dit niet

zozeer meegemaakt. Wel zodra sponsoren in beeld kwamen heb ik mijn

verwachtingen voor mezelf naar hen toe vergroot. Ik hield hen extra op

de hoogte van mijn prestaties. En wanneer ik minder ben gaan trainen en

aan mijn studie begon heb ik mijn sponsorauto ingeleverd. Ik vond dat

de energie die ik in mijn spel stak niet meer tegenover de hulp van

anderen stond. Daarnaast heb ik twee winters in Spanje getraind. Super

11

dat ik deze kans gekregen heb. Het tweede jaar is een team rondom één

persoon gebouwd, met hieraan ook de verwachtingen dat wij (het team)

deze persoon beter zouden maken. Je kunt niet van het team verwachten

dat zij een derde beter maken. Natuurlijk kun je van een ander veel

leren, maar de intrinsieke wil om te winnen om te presteren en hier

alles voor te laten moet vanuit jezelf komen. Voor allen een goede les.

Ook voor mij. Je maakt jezelf onderdeel van een verantwoordelijkheid

die je niet van jezelf kunt vragen. Dit kost energie en komt je eigen

spel niet ten goede. Afgeleide van je focus.

Dit heeft mij doen beseffen, niet dat ik deze verantwoordelijkheid niet

hoef te dragen (helaas), maar dat ik onafhankelijk wilde zijn. Niet

afhankelijk van andermans geld met bijkomende verwachtingen.

12

ONAFHANKELIJK

Mijn zus en ik zijn erg zelfstandig opgevoed. Een mooi voorbeeld is dat

ik er jaren later achter kwam dat mijn vader het best prima vindt om

boodschappen te doen. Echter toen we klein waren gaf mijn vader een

briefje van tien mee aan ons en een boodschappenlijstje. Zelf bleef hij

in de auto zitten. Een goede les vond hij.

Zat deze zelfstandigheid al in mij? Op mijn elfde wilde ik naar mijn

oom een tante in Oakland, naast San Fransico. Mijn ouders brachten mij

naar Schiphol en alleen ging ik de wereld rond.

Vanaf dat moment ben ik eigenlijk onderweg geweest. Op mijn twaalfde

kwam ik in de nationale selectie. Mijn eerste toernooi speelde ik in

Italië, Topolino. Met golfclubs, als ik deze terug zie op foto’s, van

mijn moeder geweest.

Onderweg leerde ik veel. Ik was gemakkelijk in de omgang, ik vond veel

dingen goed en lachte veel. Prima voor in een groep. Ook leerde ik door

de vele coaches te bepalen wat goed voor mij was. De begeleiders hadden

het af en toe zwaarder te voorduren. De uitspraak ‘aan één moeder heb

ik meer dan voldoende’ staat mij nog scherp voor de geest.

Het onderweg zijn vond ik niet vervelend. Mooi om vele banen te zien,

later beseffende dat je op veel plekken op de wereld geweest bent maar

graag nog iets meer van deze wereld had willen zien.

Gelukkig had ik geen heimwee.

Onafhankelijkheid maakt je sterk, maar tegelijkertijd ook kwetsbaar. Je

leert om veel dingen zelf op te lossen en het vermogen om anderen je

hierbij te laten helpen verdwijnt naar de achtergrond. Gelukkig zien de

mensen om je heen, die dicht bij je staan, snel genoeg wanneer je hulp

nodig hebt. Hulp vragen heb ik opnieuw moeten leren.

Ik heb wel het geluk dat ik mentaal sterk ben. De mental coach van ons

team, het Noordwijkse team waarmee ik landskampioen ben geworden, sprak

ik veelal over zaken buiten de baan. Coursemanagement kende ik, goede

routine had ik en goed overleggen met mijn foursome partner daar hoefde

we niet meer over te praten. Ik sprak veel over mijn sportcompetenties

13

en hoe deze nu in te zetten in mijn werk. Waar liggen mijn kwaliteiten.

Je doet na al die jaren veel op automatisme en staat eigenlijk niet

meer stil waarom je dingen doet zoals je ze doet, en waarom deze dingen

werken zoals je ze doet.

14

POSITIVITEIT

Positiviteit heeft mij geholpen. Dit maak mij ook mentaal sterk. Dit

heeft natuurlijk zijn keerzijde door steeds maar met nieuwe oplossingen

te komen naar jezelf toe en de zonnige kant blijft inzien. Natuurlijk

weet je wanneer je energie lekt of wanneer je in een negatieve spiraal

zit. Positiviteit helpt je hier doorheen. Je weet dat wanneer één van

de punten in je leven weer positief wordt deze spiraal een stijgende

spiraal omhoog wordt. En je komt nu eenmaal altijd weer beter uit een

dip. Je leert en ontwikkelt waardoor deze vervelende tijd of

tegenslagen je weer nieuwe kansen bieden.

Je kunt niet altijd pieken. Dit betekende ook dat je slechte

wedstrijden had waar je van leerde om je goede prestaties te kunnen

leveren. En waardoor je goede prestaties je ook meer waard zijn. Mijn

beste twee rondes achtereenvolgens en op één dag speelde ik nadat ik

echt zulke slechte ballen in de ochtend op de driving range ter

voorbereiding sloeg. Balen maar dit verhoogt je focus in de baan. Je

oplettendheid en ook dat het niet vanzelf komt. Je moet erbij blijven,

in het hier en nu. Iedere bal die je slaat is even belangrijk. Op hole

18 ben je er niet bijna. Nee, de wedstrijd is pas klaar als de laatste

put is uitgeholed. Ook als ik naar huis reed dacht ik blijf scherp en

oplettend, je bent pas thuis als de laatste put is uitgeholed. Niet te

vroeg juichen. Een ongeluk, twijfel of een slechte keuze zit in een

klein hoekje.

Je bent als sporter, als mentaal sterke sporter zo gewend dat door

positief te blijven je vooruit kunt. Werkt technisch de ene aanpassing

in je swing niet dan ga je door naar de andere technische oplossing.

Natuurlijk steek je hier effort in, wat ik wel ervaren heb is als je

dit toepast in het werkende leven dat dit veel meer energie kost.

Processen zijn in gang gezet, meningen zijn gevormd met bijbehorende

belangen. Deze manier van je sport beleven en dit overnemen in het

bedrijfsleven heeft zijn voor -en nadelen. Het is lastig door dit in

beginsel één op één mee te nemen. Je moet een balans moet vinden voor

15

jezelf. Ook in het bedrijfsleven moet je pieken en kun je niet

onbeperkt energie blijven geven. Gecombineerd met mijn karakter om mee

te denken met de ander (gevormd ook o.a. door de oplossingsgerichtheid

van mijn ouders) zorgt dat je veel energie geeft. In beginsel leer je

ontzettend veel en geeft dit ook energie. Wel moet je hierin leren om

je grenzen aan te gaan geven. Wat ik minder in de sport merkte en meer

in het bedrijfsleven dat mensen hier graag gebruik van maken.

Natuurlijk heb je meer vrienden als je wint. Maar ik heb niet het

gevoel gehad, ook niet wanneer ik in teamverband speelde, dat er meer

op je geleund wordt. Of dat er gedacht wordt mooi als jij dit oppakt

dan hoef ik dat niet te doen. Nu kom ik bijna voor mezelf bij

naïviteit. Het goede zien. Misschien is dat ergens ook zo. Maar ik

blijf positief en van het goede uitgaan.

Positiviteit heeft mij veel gebracht en zal mij ook nog veel gaan

brengen. Ik heb hierdoor beter mijn grenzen geleerd te zien. En vergeet

niet het is goed om ergens voor te vechten. Dit geeft een goed gevoel

wanneer het bereikt is. Gaat het vechten ten koste van jezelf dan is

het belangrijk ook kritisch te zijn naar jezelf en te accepteren dat je

je volledig ingezet hebt, maar dat dit een doodlopende weg is. Nieuwe

en andere wegen zullen je meer bieden en mooie kansen opleveren.

16

BALANS

Je kunt beter 10 ballen gefocust en heel bewust slaan dan een hele

emmer met ballen weg slaan. Veel oefenen betekent niet betere scores.

Doelbewust oefenen dat brengt resultaat. Lukt het met de ene technische

aanpassing niet dan door naar de volgende technische oplossing om het

doel te bereiken.

Door bewuster te oefenen besteed je ook je tijd effectiever en

efficiënter. Natuurlijk moest ook ik mijn huiswerk maken. Thuis was de

regel eerst huiswerk en pas daarna sport. Juist hierdoor deed ik beide

beter. Ik had een bepaald tijdsbestek om mijn huiswerk in te maken. Je

gaat gefocust aan de slag. Ook nu merk ik wanneer je minder tijd voor

iets hebt je efficiënter aan de slag gaat.

Daarbij kun je niet altijd pieken en je focus en concentratie hoog

houden. Daarom goed dat Zweden denkt aan een 6-urige werkdag. Je bent

scherper, doelgerichter en maakt bewustere keuzes.

De goede balans van trainen, toeleven naar een wedstrijd en het spelen

van de wedstrijd weet ik voor mezelf. Door jarenlange ervaring heb ik

voor mezelf een routine gecreëerd die passend is voor mij. Waarbij een

balans is tussen plezier, hard werken en resultaat.

Als ik zo terugkijk heeft de balans in werk mij 7 jaar gekost. Veel

geleerd. Vooral geleerd het plezier te ontdekken. Vanuit plezier start

je een sport, echter vanuit vele verplichtingen begin je met werk.

Natuurlijk een mooi leerproces dat ik graag tot me neem, een weg van

hard werken die ik kende en ook een zoektocht naar resultaat dat voelt

als winst van een wedstrijd. Een volgorde als je dit terugleest die

voor mij het tegenovergestelde is ten opzichte van sport en ook niet de

juiste is geweest. Plezier en passie zouden de basis moeten zijn van de

ontdekkingsreis en het leerproces. De wil tot het leren van nieuwe

dingen en werken naar een resultaat zoals je gewend bent put uit. Dit

in de basis denk ik omdat dit niet in balans is met plezier. Je streeft

17

jezelf voorbij. Vechten is goed. Maar je moet ook weten wanneer het

genoeg is of niet meer haalbaar is.

Inmiddels is deze balans er. En het mooie is, deze balans zorgt ook

weer dat de balans in mijn swing terug is. Voor mij een herkenning en

teken van bevestiging dat het goed gaat. De sport is uiteindelijk waar

je mee op gegroeid bent en je heeft gevormd. Waar een deel van je

zelfvertrouwen is opgebouwd, veel gevoel en een denkwijze die je overal

meeneemt.

Stap voor stap leer je jezelf en je grenzen kennen. De energie die je

erin steekt moet ook iets opleveren. Je hoeft niet te blijven vechten

wanneer het niets oplevert. Op een dag vertelde iemand mij je mag ook

eens achterover leunen. Deze opmerking was raakt. Dat mag ik eigenlijk

ook wel toelaten van en voor mezelf. Sinds die dag druk ik mijn rug af

en toe stevig in de bank. Wanneer ik dit doe voel ik dat mijn rug

ontspant en er ruimte ontstaat. Op dezelfde tijd dat de spanning in

mijn rug wegebt worden de spieren in mijn benen en core geactiveerd.

Balans hangt van zoveel factoren af je gezondheid, doelen, beweging en

relaties. En waar steek je energie in en waar haal je energie uit.

18

DIVERSITEIT

Afwisseling maakt mij blij. Om goed in conditie te blijven tijdens mij

topsportcarrière deed ik bodypump en spinning. Een oud-toptennister

vertelde dat ze de Pabo volgde en tennisles gaf. Dit is mij altijd

bijgebleven. Ik dacht dit is een mooie combinatie en mooie afwisseling.

Jaren later werk ik nu 3 dagen voor één werkgever en 1,5 dag voor een

andere werkgever. Dit geeft mij afwisseling en diversiteit. Naast het

plezier dat ik in beide vind, omdat beide doelen mij aanspreken, werkt

dit ook op eenzelfde efficiënte en effectieve manier zoals ik mijn

topsport bedreef. En ik kan het denken in oplossingen mooi gebruiken.

Dit zijn de kwaliteiten vanuit mijn sport die ik overgenomen heb. Dit

behoedt mij tevens tegen het helemaal opgaan in en maar blijven

doorvechten. Dit klinkt misschien heel zwaar. Maar wanneer je meer

emotioneel betrokken bent kun je, kan ik, oplossingen aan blijven

dragen. Ik stop er dan te veel energie in, terwijl iets niet altijd

zoveel energie nodig heeft. Ik maak mij dan snel te druk om. Loslaten

is ook een kwaliteit. Nog steeds lerende.

Wanneer je je op de baan al druk gaat maken over het resultaat ben je

niet meer in het moment en verlies je het overzicht en de focus op het

proces. Het resultaat is de resultante. Op de golfbaan kan ik goed in

het moment blijven, mij niet af laten leiden door geluiden en

afleidingen. In het werk gaat dit een stuk lastiger. Je weegt meer af

of deze geluiden bijdragen of juist afleiden. Je focus verbreedt en

versmalt zich continue.

Diversiteit en loslaten versterken elkaar voor mij. Je kunt niet

blijven piekeren, je moet door. Diversiteit brengt voor mij ook iedere

keer één deel bekijken. Nieuwe input hiervoor verkrijgen. Nieuwe dingen

doen en ontmoeten. Dit geeft mij ruimte en rust. Rust door vooruitgang

en het blijven leren wat hier beide in geborgen is. Loslaten geeft

ruimte voor nieuwe initiatieven en ideeën.

19

Na het slaan van een slechte bal kun je je kwaad maken, echter heeft

dit geen zin. Je kunt op dat moment niets meer aan het resultaat

veranderen. Je kunt je alleen focussen op je volgende slag. En hoe

sneller je de vorige slag achter je kunt laten, hoe meer ruimte je hebt

in je hoofd voor de volgende slag. Hoe meer creativiteit ontstaat, hoe

meer oplossingen zich aan dienen en hoe beter je een keuze kunt maken.

Naast dat ik een aantal dingen voor mezelf wil gaan doen, dit vooral in

overdragen van ervaring in de sport en mijn beleving van sport in werk,

weet ik dat diversiteit goed voor mij is. Van afwisseling word ik blij.

20

RUST

Thuis bij mijn ouders speelde sport een grote rol. Mijn ouders tenniste

veel en waren later veel op de golfbaan te vinden. Mijn ouders haalde

mijn zusje onderweg naar de golfles op bij een boer. In de auto kleedde

zij zich om van haar paardrij-outfit in haar golfkleding. Thuis stond

altijd buiten en in beweging zijn centraal. Het plezier zoals al eerder

genoemd stond bovenaan. Dit betekende dat er geen druk van huis uit ons

stond. Thuis was een plek waar je je beleving kon delen. Hoeveel holes

ik wel niet beschreven heb dat is onvoorstelbaar. En natuurlijk de

emotie van het sporten. Dit werd altijd teruggebracht naar het

positieve en ook gerelativeerd. De dagelijkse dingen gaven rust en ook

routine. Dezelfde routine die in sport ook rust geeft.

Als sporter weet je dat en wanneer je je rust moet pakken. Dit voor

herstel van inspanning en ook ter voorbereiding naar de wedstrijden

waar je wilt pieken. Je kent je lichaam en je weet door ervaring wat

fysieke inspanning vraagt. Echter is in werk inspanning een hele

andere. Denken, creëren en uitvoeren vragen ook een fit lichaam, echter

houd je het lichaam niet tegelijkertijd in beweging en dus in vorm.

Inspanning vraagt om het bewust(er) omgaan met ontspanning. Kon je je

gedachten gewoon even uitschakelen. Wat zou dit heerlijk zijn. Sport

helpt hierbij. Echter krijg je nooit meer zoveel ontspanning of

vrijheid vanuit het sporten terug als je had. Nog steeds voelt buiten

zijn fijn. Nu even voor of na werk. Dit deed ik dag in dag uit. Toen

was ik zoveel vrijer in mijn hoofd. Het denken in oplossingen komt

overeen, echter de oplossingen in sport voer je direct uit. Terwijl je

tijdens werk soms de problemen zoekt achter een oplossing.

Rust is voor mij een plek waar je jezelf kunt zijn, waar je je prettig

voelt, vertrouwt. Voorheen had ik een thuis met veel kleur en

inspiratie. Nu heb ik en woonkamer waar wit, hout en licht de basis is.

Dit geeft mij ook echt rust. Weinig prikkels, mogen zijn. Ik hoef

niets...natuurlijk zitten er veel dingen in je hoofd die je nog wilt,

21

maar rust is goed en mijn omgeving straalt dit ook uit. Rust mag en is

goed.

Rust is dan ook weer een open vizier krijgen waardoor nieuwe dingen op

je pad verschijnen. De kaders, gedachten en de indelingen van de

maatschappij maken beperkend. Een sportbeleving is toch wel een wereld

op zich. Je kunt zelf bepalen wat, met wie en wanneer je traint. Je

kunt adviezen van coaches aannemen, maar je bepaald zelf. Rust is,

eigenlijk ook naast fysieke rust, even van een afstand (kritisch) naar

jezelf kijken. En dit kan ook prima het benoemen van perfect moments

zijn. There is no perfect life, but we fill it with perfect moments.

Opladen en ruimte creëren. Bewustwording levert weer nieuwe inzichten.

Waarin in dit proces een plek waar je tot rust kan komen, je thuis en

begrepen voelt een basisbehoefte is. Ook heb ik geleerd om mijn gevoel

te delen. Vroeger deelde ik dit thuis met mijn ouders en zus. Nu deel

ik dit omdat dit je leert omgaan met je eigen gevoel en ook terug

krijgt hoe andere dit ervaren. Tegelijkertijd raak ik geïnspireerd door

anderen waardoor je ook kritischer naar jezelf kijkt. Open zijn en

delen van je gevoel levert ook meer diepgang. Een verhaal geeft mij

daarom ook weer een vorm van rust. Het luisteren en tot je nemen van

iemand anders zijn geluk of verdriet zorgt ook dat je niet nadenkt of

met jezelf bezig bent. Het verrijkt tegelijkertijd en geeft dat open

vizier en voor mij vrijheid. Het houdt mij weg van hoe het hoort.

22

GELD EN VERANTWOORDELIJKHEID

Hoe het hoort. Mijn hoog verantwoordelijkheidsgevoel zit mij in de weg.

Ik weet niet van wie of waar ik dit precies heb meegekregen. Misschien

omdat ik de oudste thuis ben. Ook als speelster wilde ik het goede

voorbeeld zijn naar jongere speelsters. Terugkijkend was ik ook een

braaf meisje op school. Natuurlijk deed ik in mijn ogen ook wel eens

iets wat niet kon. Maar als ik dit vertel wordt er hard om gelachen. En

begrijpelijk ook! In het gareel. Juist dit in het gareel geeft mij nu

onrust. Soms denk ik wat fijn als mensen rust hebben gevonden en het

heerlijk vinden om opnieuw en opnieuw te doen waar ze blij van worden.

Blij zijn betekent voor mij nieuwe dingen, ontdekken en blijven

ontwikkelen. Deze rust waar ik weleens naar verlang geeft mij

tegelijkertijd veel onrust. Je kijkt toch altijd naar verbeterpunten.

Verantwoordelijkheid heeft voor mij ook sterk een relatie met

onafhankelijkheid, zoals ik eerder noemde. Je eigen boontjes kunnen

doppen en ook jouw leven zo inrichten zoals jij je er prettig bij

voelt. Voor mij is dit blij worden van het werk dat ik doe, hoe ik mijn

vrije tijd besteed en de balans hierin. Vanuit het plezier leven. De

waarde zit voor mij niet zozeer in een groot huis of andere materiële

waarde. Maar wel in een plek waar ik mijn rust kan vinden en de

mogelijkheden heb om andere te ontmoeten en meer van de wereld te zien.

Ontmoeten en ontdekken, en niet te vergeten sporten en bewegen.

Waarom ik nadrukkelijk geld in de titel gebruik is omdat dit middel te

veel naar mijn idee een doel op zich is geworden. Waardering is van

waarde, echter wanneer belangen rondom geld een rol gaan spelen levert

dit geen energie op. In tegendeel, dit zorgt voor stress en vraagt om

extra ontspanning. Een verstoring van het evenwicht.

Vroeger heb ik een paar maanden voor een uitzendbureau gewerkt. Mijn

eerste opdracht was brieven vouwen en in een envelop stoppen. Met mijn

mentaliteit maakte ik hier voor mezelf een wedstrijdje van. Ik werd

steeds beter en kon meer enveloppen per uur klaar maken. Het

23

verrassende was ik had meer werk verzet in zeker twee uur minder tijd.

Helaas kreeg ik twee uur minder betaald dan de anderen die op hun gemak

en rustig de enveloppen vouwde. Een rare wereld leven we in. En nu

twintig jaar later is er niet veel veranderd aan dit principe. Wel heb

ik geleerd dat ik per dag mezelf vijf taken geef, die ook haalbaar zijn

in een dag. Wanneer ik deze afgerond heb, ben ik blij met wat ik gedaan

heb. Ik blijf niet meer doorgaan. Ik neem iets meer afstand. Ik kan

mijn doelen voor mezelf niet lager inzetten, maar ik kan ze wel eerder

bijstellen. En ik blijf niet oneindig doorgaan. Je leert je grenzen

kennen en ook je behoefte. Een combinatie van leuk, interessant en

uitdagend werk met de tijd en de middelen om te ontdekken. Ontdekken en

misschien wel de angst voor het wegvallen van diepgang. Hoe het hoort

beperkt mij nu nog. Ik wil vrij zijn in mijn doen en laten.

Terug naar het vrij zijn als sporter. Vrij bewegen en ook in het hier

en nu zijn. Dit zonder of een stuk minder verantwoordelijkheidsgevoel.

24

VAN TOPSPORTER NAAR NETWERKER

Ik heb zeer recent een bezoek gebracht aan de osteopaat. Ik was hier

nog niet eerder geweest. Erg interessant. Je bent ontstaan uit twee

cellen. Alles staat met elkaar in verbinding. Je levert goede

prestaties als je mentaal sterk bent, fysiek goed en je een familie of

thuis hebt die achter je staan. Organen staan in contact met spieren.

Je spieren zijn vatbaar voor stress. Alle verbindingen zijn van belang

en bepalen je vorm.

Sport brengt mensen met elkaar in contact. Mijn idee de afgelopen jaren

was om passievolle mensen te ondersteunen, zoals ik zelf ben

ondersteund. Ik had een team van mensen rondom mij. Ik heb me bewust

aan de andere kant gepositioneerd. Nu door het verbinden van mijn

sportmentaliteit en mijn ervaring in het bedrijfsleven zie ik de kennis

die ik over kan brengen. En juist dat mijn verhaal iets extra biedt

naar het ondersteunen van.

De netwerkverbinder in mij is ontstaan door de drang om mijn sociale

kant te ontwikkelen, mij te omgevingen met gelijkgestemde gedreven

personen en de snak naar verhalen. Bijzonder dat ik mijn verhaal nu

bijna heb afgerond. Een verhaal is voor mij leren van anderen waardoor

je enerzijds meegesleurd wordt uit het moment en anderzijds een middel

waardoor je zelf bewuster leeft.

Een reis, een zoektocht van 7 jaar naar het gevoel van winnen. Winnen

in het bedrijfsleven. Dit gevoel is er niet. De passie en het plezier

in sport is te vergelijken. Het vinden van een passie, waaraan in je

hoofd het gevoel van winnen gekoppeld is, is uniek. Hetgeen wat ik

kent. Beide moet je los zien te koppelen om opnieuw een passie te

vinden. Een passie ontstaat vanuit plezier en interesse.

'Zoeken doe je naar iets waarvan je weet wat het is; iets vinden vergt

een open houding waarbij je niets verwacht'.