NieuwSGS Rewind Jaargang 8 nummer 4

2 Rewind

Jaargang 8, nummer 4

NieuwSGS Jaargang 8, nummer 4

De NieuwSGS verschijnt 5 maal per jaar met nieuws, arti kelen en mededelingen voor SGS leden en studen-ten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daar-naast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail.

Hoofdredacti e:Eline Kres

Redacti e: Willemijn de Jong, Floor Boele van Hensbroek, Pieter Bokhoven, Sanne te Kulve.

Met dank aan:Het SGS-bestuur, Pieter Oosterwijk, Jont Groenendaal, Nathalie Donkersloot

Lay-out: Floor Boele van Hensbroek

Redacti eadres:Langeveldgebouw, kamer E050Heidelberglaan 13584 CS UtrechtTelefoon: 030-2532956E-mail: redacti [email protected]: www.sgsutrecht.nl

Bijdragen:Alles wat je op USB-sti ck of via de e-mail bij ons in-levert is welkom! De redacti e van de NieuwSGS be-houdt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren.

Oplage: 150 stuksDruk: Repro FSWAdverteren: Contact persoon: Floor Boele van Hens-broek (zie SGS Bestuur)

SGS Bestuur 2009-2010

Dagelijks Bestuur:Eveline Beens (Voorzitt er)Meike Binnendijk (Secretaris)Stephen Card (Penningmeester)Floor Boele van Hensbroek (PR-Coördinator) Parlementair Overleg Coördinatoren (Poco’s):Marleen WierengaCharlott e Rutt en

Vaste Rubrieken

Hoofdredacti oneel 3

Van het bestuur 4

Fotocollage 13

Interview 19

Pocolumn 20

Berichten uit de Commissies 22

Filmreview 26

Oor te Luister 27

Wist je datjes 30

Deze Editie

Twee Bossen Vijf Euro! 7

Zomer 10

Raadsel Opgelost 23

De Laatste Duizend 24

Horoscoop 28

Agenda 29

COLOFON

De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schrift elijke toestemming van SGS. © 2008 SGS Utrecht. De bij deze uitgave betrokken redacti e en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor moge-lijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informati e.

HOOFDREDACTIONEEL

Door: Eline Kres

De laatste editi e voor de vakanti e. Of nou ja, ti jdens de vakanti e misschien. De vorige NieuwSGS is nog nat achter de oren, of deze ligt al in uw handen. Het is me wat, die snelheid! En dat aan het einde van het jaar in deze hitt e.

Ja, want het is zomer. Vrijdag was het laatste SGS feest in ‘t K-Sjot van studiejaar 2009-2010 en mochten wij al menig lid feliciteren met het afgestudeerd zijn. SGS raakt nogal wat enthousiaste leden kwijt nu het studiejaar afl oopt, maar wordt daardoor wel weer wat alumnileden rijker. We kunnen trots zijn op onze afgestudeerde leden, die ondanks alle drukte van de studie toch keer op keer weer de energie in ons clubje staken. Thumbs up, guys!

Wel doet het me pijn dat we ook afscheid moeten nemen van het kersje op de taart van de redacti e. Onze creati eve, droge, doch alti jd sprankelende Sanne heeft ook haar laatste bloed, zweet en tranen in de scripti e gegooid en gaat ons verlaten. Wij moeten haar helaas laten gaan en haar carrière niet in de weg staan. Al hebben we erover gedacht haar een carrière te schenken in de eeuwige maak van “vraag het het fossiel” of “uit het leven gegrepen”, we hadden wel door dat zij hier niet op zou zitt en te wachten. De redacti e raakt minimaal bezet en wij moeten snel nieuwe zieltjes gaan winnen.

Maar nu nog niet, want nu is het de laatste week voor de vakanti e. Om me heen zie ik mensen stressen voor de laatste deadlines of juist opgelucht adem halen dat alles is ingeleverd. Ik voel op de een of andere

manier geen stress. Het is er niet en dat baat zorgen. Misschien besef ik me niet dat er geen conceptversie ingeleverd moet worden van mijn thesis, maar een eindproduct. Misschien is door de hitt e mijn stressreacti e uitgeschakeld. Of misschien hebben de vuvuzela’s de stressgevoelens overgenomen. Ik houd me meer bezig met het voetbal en de vraag waar en met wie ik in het park ga liggen of op het terras ga zitt en. Ik proef biertjes om te bepalen welke mijn zomer 2010-biertje wordt en kijk bij de vernieuwde Witt e Ballons of die dan ook op de kaart staat. Ik giechel om de mensen die zo creati ef zijn dat ze een eigen wezen van zichzelf hebben gemaakt op facebook alsof ze zijn geëvolueerd door het studeren in de UB. En ik eet ijsjes, zoals dat bij deze temperaturen hoort. En na dat ene lekkere biertje, dat jammie ijsje, ga ik toch echt aan de studie. Om ook die deadline te halen zoals iedereen dat netjes doet. Bij dezen de vraag of die punctuele mensen in de redacti e willen!

Fijne vakanti e allemaal en tot volgend studiejaar!

StudentenGroep Sociale Wetenschappen 3

4 Rewind


Door: Floor Boele van Hensbroek

Het is 24 juni, de laatste weken van het academisch jaar zijn aangebroken. En terwijl er in de bibliotheek honderden gefrustreerde studenten de laatste energie voor tentamens, papers en scripti es eruit persen, verzamelt het SGS bestuur zich op het grasveldje buiten in de sprankelende zon, met het geluid van de langsrazende bus 12, om eens terug te kijken op het afgelopen jaar.

Eveline pakt haar agenda erbij en bladert terug naar waar het allemaal begon: de inwerkweek in september. Meike: “Volgens mij stonken wij zo erg! We kwamen net terug van Lowlands.” Floor: “Ik dacht ook al, wie zijn die sti nkende mensen.”Meike: “Een half uur geslapen, niet gedoucht, en toen een BV..”Stephen: “Dat had ik met het inwerkweekend, daarvoor had ik een verjaardag. Ik heb meerdere keren gekotst, ik was zo ziek.!” Meike: “Echt?! Dat heb je helemaal niet gezegd toen.”Stephen: “Nee, ik schaamde me ervoor”.

En toen.. de eerste consti tuti eborrel“Ohja. Van Atlas! In het academiegebouw.”Eef: “Ik weet nog, als we dan grati s mochten drinken stonden de vrouwen met bier in hun hand en stephen met zoete witt e wijn”.“De enige man in het bestuur was het meest vrouw.”“Toen hebben we nog niks gejat.. pas later gingen we helemaal los.”“We hadden het toen eigenlijk best druk..” (Meike noemt op wat er voor die week in haar agenda staat).Stephen: “We moeten nu echt niet zeiken eigenlijk, toen was het pas echt druk!”Eveline: “Na een ti jdje hadden we wel genoeg van die consti tuti eborrels, in het begin gingen we alti jd met z’n allen, maar later niet meer.”Marleen: “We zijn daar nu wat makkelijker in geworden, omdat je zelf kan inschatt en wat belangrijk is om met z’n allen heen te gaan en wat niet.” Eveline: “Je kent elkaar nu ook beter.”

Floor: “Toen hadden we ook allemaal zo’n schuldgevoel als we ergens niet mee naartoe gingen.”Eveline: “Dat hebben jullie echt állemaal gezegd bij het eerste functi oneringsgesprekje.”Stephen: “Nu heb ik dat echt helemaal niet meer.”

14 september de wissel-ALV.Charlott e: “Toen ging Pieter een speech houden en dingen zeggen als: ‘nooit meer BV’s, nooit meer een ALV, nooit meer kamerdienst...’”Stephen: “Ik krijg kippenvel nu je dit zegt.. “

Het ledenweekend in oktoberEveline: “Dat was echt een leuk weekend.”Marleen: “Ik heb toen zo bizar veel geslapen! Ik viel in slaap ti jdens de fi lm en werd om 6:00 wakker.”Floor: “Een aantal mensen bleven de hele nacht op liedjes zingen. Ze dachten volgens mij dat het heel goed klonk.”Marleen: “Na dat weekend kwam er wel een beter besef van wat het inhoudt om iets te organiseren. Dingen waar we niet aan hadden gedacht zoals, ‘goh misschien moeten we een EHBO-doos meenemen en moeten er mensen nuchter blijven’.”

11 november: Commissie-etentje en daarna naar het SJU-huis. Stephen: “Dat was echt heel erg leuk. Dat was de eerste keer dat ik dacht: wij zijn niet meer nieuw, en wij zijn echt het bestuur.”Eveline: “Die vrijdag was de besturendag.”In koor: “aaaaaahhhhhrrgg.. De ochtend na het Full House feest van Alcmaeon.Alle besturen die op de besturendag waren, waren ook op het feest van Alcmaeon geweest; één grote gare boel.”

PR-dag inspraakMarleen: “Oh ja, met die stellingen. Ik was zo blij dat het gelukt was. Ik zag er zo tegenop, vond het zo super kut, maar achteraf was ik blij en was het toch heel leuk.”

26 november: Mix-it-up feestEveline: “Dat was voor mij echt een hoogtepunt. Ik was zo blij toen dat het allemaal goed was

VAN HET BESTUUR

StudentenGroep Sociale wetenschappen 5

gegaan en iedereen het zo leuk vond.”Charlott e: “Ik weet nog dat we die vrijdag daarna raadsvergadering hadden.”Stephen: “Ik had het hele weekend spierpijn van het dansen, de muziek was zo geweldig, echt magisch..Mindblowing..zucht”

8 december: Sinterklaas vieren met het bestuur.Eveline: “Meik had toen een mooie magicdoos gemaakt voor Stephen. En Floor een leuk gedicht geschreven voor Meike.”Stephen: “Ik was heel erg overtuigd dat ik wist wie iedereen had getrokken. Als ik in de buurt kwam deed Floor heel geheimzinnig, maar ze had mij helemaal niet.”

9 december Sinterklaas op de SGS-kamer.Met Marleen en Floor als piet en Enzio Sinterklaas. En nog een bezoekje gebracht aan decaan Koops.

18 december kerstdiner.‘Hoogtepunt! Het eten was heerlijk en het ging heel soepel. Het huis van Catharina was een ideale locati e.’ (Het bestuur begint een discussie over mogelijke locati es voor volgend jaar).

18 december bestuursfamiliedag.‘Leeeeuuuk! Die dag hebben we de kamer ook heel goed schoongemaakt’.Meike: “dat moeten we deze zomer weer even doen..” Bestuur: *zucht*Eveline: “Toen heb ik nog zo leuk met Floor’s moeder gepraat.”

30 januari-6 februari: Uitwisseling met Southampton. Eveline: “Ik weet nog dat alles pas op het laatste moment geregeld was. Ik heb jullie in de kerstvakanti e nog opgebeld of we het wel moesten laten doorgaan of niet.”“Maar achteraf gezien was het super leuk!”

16 februari Floor jarig en ALV. Eef was toen ziek, Meike heeft de ALV voorgezeten.“Was het een hoogtepunt voor je Meik?”Meike: “Het was wel leuk om een keer te hebben gedaan.”

“De “helaas pindakaas” na het vergeefs indienen van de amendementen was wel memorabel hoor.” Eef: “Soms zeg je dingen wat minder subti el dan je zou willen Meik.”Meik: “Ja i know.”

PR-week inspraak – Pre-lift – PR-week ‘De kamer in de kanti ne ti jdens de PR-week was leuk. Zoveel Mario Card gespeeld! Een brainless week’.

3 maart: het bestuur heeft een nieuwe energieboost nodig en besluit samen te onbijten bij Sector 3.“Toen hadden we peper in de reet nodig! Iedereen had een dip.”Stephen: “Ik ging in mijn dagboek kijken bij die periode, ik had opgeschreven: ‘ik haat dit’.”Bestuur: “Aaaah Stephen heeft een dagboek”.Eveline: “Ik had ook van die dagen dat ik op de fi ets zat en dacht, ik heb echt geen zin.”Stephen: “Ik dacht toen echt dat ik het niet ging overleven.”Floor: “Het was ook zo koud en grijs buiten!” Charlott e: “Na dat ontbijt ging het wel beter.” Bemensing van de studenteninspraak:Marleen: “Als ik er aan terug denk hoe druk dat was. Toen het achter de rug was had ikwel zoiets van ‘wow, ik ben er echt écht heel druk mee geweest’. Er stond ook zo’n drukachter om de Faculteitsraad samen te stellen! Ik was wel echt trots toen het allemaalachter de rug was.”

16 maart: Brainstorm SGS. Eveline: “We hebben toch nog best vaak over SGS nagedacht en gebrainstormd. Naast hetBetuurs- en commissiewerk ben je daar ook wel mee bezig.”Stephen: “Maar wat is daar nou uiteindelijk uit gekomen?”Marleen: “We hebben er wel conclusies uit getrokken maar nog niet helemaal concreetgemaakt. Ik denk dat er meer uit is gekomen dan je denkt.”

6 Rewind


25 maart: bestuur bij Meike eten.“Toen deden we dat persoonlijkheidsspel, wat we ook ti jdens het inwerkweekend deden. Was leuk om dat nog een keer te doen toen we elkaar beter kenden.”

Heel veel vrije dagen..‘In eerste instanti e leek het ons fi jn, maar achteraf gezien was het zo irritant! Er moestveel werk verzet worden maar door die vrije dagen kwam je er steeds niet aan toe.’

Die ene woensdagavond aan het meerjarenplan werken.. *Er barst een gekreun los*Marleen: “Ik was zo ontzett end blij dat ik er de tweede keer niet bij kon zijn.”Eveline: “We waren allemaal zo gaar en ik weet nog dat ik dacht ‘oké nu moet ik de boel echt even vooruit trekken, maar ik weet niet hoe ik mezelf moet trekken’.” Marleen: “En dan ti jdens de ALV die kriti ek.. Maar het is wel fi jn dat we het onder elkaar nu wel meer eens zijn geworden.”

Telefonisch interview met Job Cohen. Charlott e: “Dat was nog spannender dan toen hij kwam met het debat.”Marleen: “Achteraf gezien had ik het interview liever na het debat gedaan, omdat ik hem daarna nog zoveel meer vragen wilde stellen.”

SGS weekend ‘Bakkeveen Bajes’ .Eef: “Dat was een gaaf weekend. Het was wel heel jammer Meik dat jij toen in de organisati e zat en niet echt mee kon doen.”Meik: “ja, dat vond ik ook.”

De beruchte week waarin het debat met Job Cohen én de RAGweek plaatvonden. Iedere ochtend om 07:00 uur bij Appie Heijn langs om om 08:00 uur klaar te staan met ontbijtjes. Marleen: “Die week schrap ik uit m’n leven.”“ZO DRUK.”Marleen: “Toen het klaar was hadden we echt zo’n opgelucht gevoel.”

De dag daarna: bestuursuitje! Lekker chillen op het strand van Scheveningen.‘Dat was gewoon eh.. heel fi jn’

“En toen waren we in de tegenwoordige ti jd aanbeland.”“What next?”“Inwerken kandidaatsbestuur!”“En langzaam afk icken..”


ESSAY

Twee Bossen Vijf Euro!Door: Jont Groenendaal

Wie de afgelopen maanden enigszins bij bewustzijn is geweest, heeft ongetwijfeld iets meegekregen van de Tweede Kamerverkiezingen. En wie daarbij wel eens op een woensdagmiddag over de Utrechtse Vredenburgmarkt heeft gewandeld, heeft waarschijnlijk kunnen concluderen dat onze politi ci op het gebied van schreeuwvaardigheid beslist niet onderdoen voor een stel doorgewinterde tulpenhandelaren. Er ging van alles over de toonbank ti jdens de campagnes: milieubescherming, veiligheid, koopkracht, kijkt u eens mevrouwtje! En als u bang bent moet u vooral bij mij wezen, want ik bied bescherming!

Mijn gedachten over deze hysterische vertoning even daargelaten, lijkt me enige sympathie voor de nu waarschijnlijk zwaar overwerkte spindokters van de Nederlandse politi eke parti jen wel op z’n plaats. Deze

mannen en vrouwen hebben de afgelopen periode overuren moeten draaien: argumentati e omtrent de parti jprogramma’s en antwoorden op te verwachten vragen werden door hen zo positi ef en aantrekkelijk mogelijk geformuleerd, en door de lijstt rekkers braaf uit het hoofd geleerd. En we hebben het geweten! De zogenaamde televisiedebatt en hadden mijns inziens meer weg van een dragon’s den, waar aanbieders in korte ti jd hun sales pitch mogen komen doen om vervolgens te worden overspoeld met kriti ek en (in het geval van de verkiezingen) verwijten.

Velen van ons hebben ti jdens het debat met Job Cohen kunnen meemaken dat wanneer deze lijstt rekker voor een zaal van 500 (applaus SGS bestuur) intelligente studenten en personeelsleden geconfronteerd werd met een net iets tè inhoudelijke vraag, hij toch weer terugviel op zijn standaard verkooppraatje. Toch vreemd, aangezien je zelfs van de meest gladde verkoper van de Expert zou verwachten dat deze zijn routi ne zou doorbreken wanneer hij geconfronteerd wordt met een klant die daadwerkelijk iets van wasmachines afweet. Wat jammer dat politi ci zo bang zijn om hun ingestudeerde vertoog te verruilen voor een wezenlijk inhoudelijk debat. En (even ter zijde) wat beschamend ook, dat zo ongeveer 1,5 miljoen van onze medeburgers niet in staat geweest zijn om uit dit geblaat de nodige nuances op te maken. Maar goed, politi ci die zichzelf aan de man willen brengen (of aan de vrouw, hè Rutt e?), dat is niets nieuws. Accepté, zoals de Fransen zouden zeggen (denk ik dan). Al sinds jaar en dag spieken zij voor hun campagnes bij de commerciële marketi ng branche. Rond 1922 begonnen bedrijven te adverteren via de radio, en zes jaar later werd dit medium voor het eerst ingezet ti jdens de presidentsverkiezingen. Als het bedrijfsleven zo veel mensen weet te bereiken en te

8 Rewind


acti veren via de radio dan kunnen wij dat ook, dacht het campagneteam van Herbert Hoover, en deze strategie bleek inderdaad succesvol. Later, in 1941, verscheen de eerste commerciële advertenti e op televisie. De politi ek volgde in 1952, toen dit medium door het campagneteam Dwight Eisenhower zeer eff ecti ef werd ingezet door korte reclame slots van 20 seconden op te kopen om de kandidaat te promoten. Leuk feitje: zijn tegenstander, Stevenson, kocht één slot van 30 minuten. Dit resulteerde in een bombardement van hate-mail aan zijn adres vanwege het onderbreken van de populaire show I love Lucy.

In het huidige digitale ti jdperk zijn wij getuigen van de opkomst van nieuwe vormen van media. Daar waar informati e via de “oude” media in uniforme vorm wordt uitgezonden over de massa, bieden nieuwe media de mogelijkheid om je boodschap in een op maat gesneden vorm bij individuen af te leveren, aangepast aan hun persoonlijke kenmerken. Bovendien is er in het geval van oude media sprake van passieve ontvangers, waar nieuwe media interacti ef van aard zijn. De commerciële sector weet deze nieuwe media al geruime ti jd eff ecti ef in te zett en: zeker 35% van de fortune 500 bedrijven volgt een acti eve social media marketi ngstrategie. De eerste politi cus die een serieuze rol voor social media in zijn campagne zag weggelegd was Barack Obama, ti jdens de presidentsverkiezingen van 2008. Ook ti jdens de afgelopen verkiezingen in Nederland zagen we dat politi ci steeds meer aandacht besteden aan deze nieuwe

communicati ekanalen. We hebben een lijstt rekkers “Hyves-debat” kunnen volgen en politi ci tweeten en bloggen een eind weg, om zo hun landingsbaan nog beter te belichten voor de zwevende kiezer. Deze ontwikkeling was ook wel te verwachten, aangezien de commerciële marketi ng branche al veel succes heeft kunnen boeken door de inzet van social media en de politi ek zich graag laat inspireren door hun successen als het gaat om campagnevoering.

Echter, in de commerciële sector heeft de komst van nieuwe media een mentaliteitsverandering in gang gezet wat betreft de relati e tussen bedrijven en hun klanten, die bij de Nederlandse politi eke campagnevoering nog niet helemaal is doorgekomen. Een van de consequenti es die de steeds prominenter aanwezige nieuwe/sociale media met zich meebrengen is dat klanten steeds meer invloed over bedrijven krijgen nu ze zelf tegenover een breed publiek hun tevredenheid en ontevredenheid kunnen publiceren. Het klassieke voorbeeld hiervan is de blogpost van Jeff Jarvis (later de auteur van what would Google do?) over zijn frustrerende ervaring met de klantenservice van computerfabrikant Dell. Deze berichtgeving heeft desti jds op het


internet tot grote aandacht geleid voor de tekortkomingen van dit bedrijf en toen de reguliere media zich met de zaak begonnen te bemoeien is het aandeel van Dell keihard gekelderd. Het bedrijf heeft naar aanleiding van deze afstraffi ng haar klantenservice drasti sch verbeterd en is haar klanten heel serieus gaan nemen. Een duidelijke trend in marketi ngland die voortkomt uit deze emancipati e van de consument, is het willen aangaan van een duurzame en betekenisvolle relati e met de klant. De klassieke marketi ngfi losofi e waarin de consument werd gezien als homo-economicus die, op basis van rati onele keuze, eenmalige transacti es met bedrijven aangaat, heeft plaatsgemaakt voor een mentaliteit waarbij een fundamentele binding met de klant op lange termijn de leidende gedachte is. Denk bijvoorbeeld aan Apple, een merk waar een hele subcultuur/lifestyle omheen gegroeid is.

Die nadruk op een fundamentele binding met organisati es hebben wij in de Nederlandse politi ek sinds de secularisering niet meer gezien. Een aanzienlijk deel van de kiezers is dus principieel zwevend en sluit met zijn stem ti jdens de verkiezingen een transacti e met de parti j van z’n keuze die van ti jdelijke aard is. Waar de commerciële sector juist steeds meer afwijkt van de oude marketi ngfi losofi e, beweegt de politi ek zich in haar campagnevoering steeds meer richti ng een democrati sch debat gebaseerd

op de marktwerking van ti jdelijke vraag en aanbod en niet op fundamentele binding met de parti j. Dit denken manifesteert zich door middel van het, in de opening van dit arti kel ietwat kleurrijk geïllustreerde gedrag van de lijstt rekkers, die zich als marktkooplui met een korte en oppervlakkige boodschap in de concurrenti estrijd storten. Dit oppervlakkige geschreeuw laat weinig ruimte voor een inhoudelijk debat.

De nieuwe vormen van media en communicati e die in de commerciële sector een aanzienlijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van trends waarbinnen een daadwerkelijke conversati e en een duurzame fundamentele binding met de klant richti nggevend zijn, maken nu ook in het politi eke landschap hun opkomst. Als de aloude uitdrukking “the medium is the message” (Marshall Mcluhan) nog steeds opgaat, zullen wij dan (in de nabije toekomst) naarmate de nieuwe media “volwassener” worden, een verschuiving zien richti ng een democrati e waarin politi eke parti jen een betekenisvolle en duurzame relati e met de burger onderhouden? Als dit inderdaad het geval is, dan is het denkbaar dat de “zwevende kiezer” een uitzondering op de regel wordt. Kan er dan ti jdens de verkiezingscampagnes eindelijk weer eens wat inhoudelijker gediscussieerd worden? Het oppervlakkige “slogan-debatt eren” van de afgelopen maanden heeft in zo’n geval natuurlijk weinig zin.

10 Rewind


ARTIKEL

ZomerDoor: Pieter Bokhoven

Joepie zomer! Ik zon graag! Rokjes, witbier, WK, park, strand, met zonnebrand obscene teksten op je vrienden schrijven, festi vals, enzovoorts. Het academisch jaar is rap op zijn eind aan het lopen, de laatste stuiptrekkingen (lees: scripti es en tentamens) frustreren nog enkele bibliotheekofi elen die met een verzengende 30 graden binnen zitt en te zwoegen, maar het merendeel van de mensen legt langzaam maar zeker het werk neer en laaft zich in een zonnige wereld waarin barbecue het nieuwe AVG’tje is geworden. Ik kan moeilijk omschrijven hoe intens ik van de zomer houd, maar ik zal het toch proberen.

Er was een ti jd dat ik de zomer openlijk haatt e. Herfst was meer mijn ding, iets met een open haard en de geur van koffi e. De overige drie seizoenen vond ik meestal tamelijk overschat. De winter vond ik te koud en de feestdagen waren een kwelling. Mijn winterhaat is grotendeels verdwenen, al heb ik nog steeds braakneigingen bij het ruiken van Glühwein. De lente vond ik vervelend omdat ik gek werd van het gekrijs van de talloze

vogels die wilden gaan paren. Met name de groepsverkrachti ngen die onderdeel zijn van het sociale leven van eenden heb ik alti jd zeer ongepast gevonden. Daarnaast regende het te veel en was mijn brommer meestal kapot omdat ik onderuit was gegaan op het ijs van de winter.

En dan kwam de zomer en begon mijn bloed pas echt te koken, lett erlijk en fi guurlijk. Ten eerste kon ik vroeger de hitt e niet verdragen en zat ik heel de dag in de schaduw. Dat was direct het tweede probleem, ik deed niets ti jdens de zomervakanti e. Toen ik nog meeging met mijn ouders op vakanti e haatt e ik de lange autoritt en naar Zwitserland, ik haatt e de camping, ik haatt e de wandelingen, ik haatt e de boeken die ik las uit pure verveling en ik haatt e het feit dat mijn vrienden er niet waren. Het logische gevolg was dat ik niet meer meeging met mijn ouders op vakanti e en dat ik het huis voor mij alleen had. Als een groep parasieten verplaatsten mijn vrienden en ik ons van ouderlijk huis naar ouderlijk huis alwaar wij de natuurlijke hulpbronnen uit de koelkast en de drankkast van de pater familias plunderden totdat alles op was, inclusief het geld en er niets anders op zat dan te gaan werken. Daar stonden we dan, te zweten als afwassers in louche kroegen en pizzeria’s, terwijl we de zonsondergang misten en bijna vergeten waren dat school misschien wel vervelender was. Nee, de zomer en ik konden niet goed samen door de deur en ik betrapte me er steeds vaker op dat ik terug verlangde naar de sleur van de middelbare school. Toen kwam het moment dat ik totaal onverwacht mijn diploma behaalde, mijn hele hebben en houwen in een aanhanger slingerde en naar Utrecht verhuisde. Het was de zomer van 2005 en mijn percepti e van dit warme seizoen zou nooit meer het zelfde zijn. Ik werd verliefd.

Ik zag haar voor het eerst op het gras van het


Julianapark, vlakbij mijn eerste studentenhuis in de Jan Haringstraat te Zuilen. Daar lag ze, in haar jurkje (zo’n mooie met bloemen erop), met lange zongebruinde benen, prachti ge stralende ogen en een lach die zo oogverblindend was dat zelfs Johan Derksen er niets cynisch over zou kunnen zeggen. Het mooiste van het hele plaatje was dat ze naar mij lachte. De andere jongens in het park, die breder, ouder, gespierder, grappiger en intelligenter waren, leken haar niets te doen. Ze moest mij hebben. Ik begon te blozen, wat gelukkig niet opviel omdat ik roodverbrand was van het slapen in de zon. Ik wist niet wat ik moest doen, moest ik naar haar toe gaan? Ik zat versti jfd in het gras en kon door de twijfel niet nuchter denken. De kans was aanzienlijk dat ik mijn eigen ruiten in zou gooien ti jdens mijn openingszin, maar gelukkig nam zij het heft in eigen handen en liep ze naar me toe. Ze stak een hand naar me uit en trok me omhoog. We stonden bijna neus tegen neus en ik was zelden zo in vervoering geraakt door een meisje.

“Ik wil jou”, dat was alles wat ze zei. Toen zoende ze me zoals ik nog nooit gezoend was. Tien minuten later zat ze achter op mijn fi ets en slingerden we richti ng de Neude. De rest van de middag zaten we op het terras mensen te kijken, te roken en drinken en non-stop te fl irten. Ik kon nauwelijks beseff en dat zulke meisjes bestonden, de ideale vrouw, ik was per direct verliefd en niet handje-vasthouden-en-hopen-dat-het-iets-wordt-verliefd, maar

echt head over heels, zoals in fi lms en liedjes van Franse zangers.

De rest van de zomer heb ik met haar doorgebracht en het was geweldig. We dansten tot diep in de nacht, ze nam me mee naar concerten, ze was er ti jdens de UIT en de faculteitsintroducti e, we doken naakt de zee in ti jdens een zonsondergang en ze sliep elke avond in mijn bed. Wat een vrouw.Toen kwam de herfst en alles werd anders. Toen de eerste bladeren van de bomen vielen kregen we onze eerste ruzie. Ik had niet meer genoeg ti jd voor haar omdat ik naar colleges moest en ze betrapte me er op dat ik naar andere vrouwen keek. Nu was onze relati e er eentje met een zeer open karakter, dus ze kon me mijn ontrouw vergeven. Maar de herfst kon ze niet aan. Op een dag stond ze in mijn kamer toen ik wakker werd. Ze stond voor het raam naar buiten te kijken. Er hingen grijze wolken in de lucht en de temperatuur was onaangenaam.

“Ik ga weg Pieter, ik moet ergens anders heen.”“Waar wil je heen, ik ga mee!”“Nee, dit moet ik alleen doen. Ik zal een lange ti jd weg zijn. Ik denk dat ik op zijn vroegst in juni weer terug kom.”Aan haar stem kon ik horen dat ze het serieus meende. Ik zou haar kwijtraken en ik vond het echt verschrikkelijk. Ze liep naar de deur en keek nog één keer om. Ik zat met waterige ogen op mijn bed en durfde haar bijna niet aan te kijken. Ze wierp me een laatste handkus toe en toen liep ze weg.

Toen vernam ik enkele maanden niets van haar. Ik begon redelijk depressief te worden, wat natuurlijk logisch is want zo’n meisje dacht ik nooit meer te kunnen vinden. Ik slenterde door de straten, de bladeren vielen en ik liep er maar verloren bij met mijn dikke wollen sjaal, doorweekt van de regen. Er kwamen andere vrouwen en ik kon er helemaal niets mee, ze konden geen van allen ti ppen aan

12 Rewind


mijn zonnekoningin, mijn zomerliefde. Rond kerstmis viel er een envelop op de deurmat. In de envelop zat een foto van haar, ze stond voor het Opera House in Sydney. Achterop stond de tekst “Ik mis je, over een halfj aar ben ik terug”. Ik liet mezelf niet toe te hopen dat ze terug zou komen, omdat ik mezelf genoeg gekweld had. Ik pakte mijn leven weer op en rolde door de rest van het collegejaar heen. Toen was het juni en versliep ik me voor mijn laatste tentamen.

Vloekend en ti erend raasde ik op mijn fi ets door het verkeer in de binnenstad en op het Ledig Erf ging het dan toch mis, ik viel. Pats-boem tegen de vlakte, schaafwond op mijn hoofd, broek kapot, fi ets kapot en mijn humeur defi niti ef om zeep geholpen.“Let toch eens wat beter op jezelf!”Ik keek omhoog en daar stond ze. More beauti ful than ever. Ze had haar bloemenjurkje aan en ze straalde. Ik vergat dat ik nog een tentamen had, vloog naar haar toe en we zoenden minutenlang in een omhelzing die wat mij betreft nooit had hoeven eindigen. Ze was terug.

De zomer werd in één keer geweldig. We gingen samen naar IJsland, waar we in de zon gingen zeilen en walvissen zagen, ze kookte de meest verrukkelijke maalti jden en ik was wederom dronken van de liefde. En in september ging ze weer weg, maar ditmaal wist ik dat ze terug zou komen.

Sinds toen herhaalt dit verhaal zich ieder jaar; in september gaat ze weg, in juni komt ze terug. In de tussenti jd heb ik andere vriendinnen gehad, die allemaal niet wisten dat er slechts één meisje is waarvoor ik een onvoorwaardelijke liefde koester. Ze is de koningin van juni tot augustus. Vanmiddag hebben we samen naar het voetbal gekeken en nu ligt ze in mijn bed te slapen. Morgen maakt ze me wakker en smaakt de koffi e goed. Tot september zal ik met volle teugen van de zomer genieten, in de herfst zal ik

verschrikkelijk chagrijnig zijn en vanaf de lente kan ik alleen nog maar verlangen naar de liefde der liefdes, de zomer.

Voor iedereen die nu denkt, “waar vind je dit soort vrouwen (of mannen)?”, je hoeft niet ver te zoeken. Je vindt ze in het park, op het terras, het strand, aan het water en zelfs op de Uithof. Ga erop uit en vind je zomerliefde, ik kan je vertellen dat het je leven zal veranderen!

Als de zon schijnt, niemand is zich meer van kwaad bewust, alle narigheid wordt uitgeblust, O wat is het leven fi jn als de zon schijnt………………….

“In summer, the song sings itself”William Carlos Williams

14 Rewind


16 Rewind


18 Rewind



Door: Eline & Floor

Willemijn de Jong

Hoe ben je bij SGS terecht gekomen?Ik wilde graag naar Engeland en SGS organiseerde een uitwisseling.

Wat was je SGS-hoogtepunt? Ik heb er wel 3! In willekeurige volgorde waren dat toch wel de uitwisselingsreis naar Southampton waar ik in een week een heleboel hele leuke mensen heb leren kennen, in Engeland was en plotseling midden in SGS zat, de lift naar Zagreb met alles erop en eraan en het telefoontje van Eveline dat ik PoCo mocht worden.

En je SGS-dieptepunt? Dat ik bij veel leuke acti viteiten niet mee kon doordat ik moest werken, college had of geen ti jd had. Bijvoorbeeld het SGS-feest dat ik moest missen.

Voldoet SGS aan je verwachti ngen?ja! Beter zelfs! Ik had niet verwacht dat ik me zo snel thuis zou voelen en zoveel leuke mensen in zo’n korte ti jd zou leren kennen.

Enzio Giljam

Wat was je SGS-hoogtepunt dit jaar? Om maar in clichés te vallen; er waren meerdere hoogtepunten. Het waren meer een bergen en dalen jaar dan een tsunami jaar. Maar het eerste ledenweekend vond ik heel leuk. Dan leer je elkaar wat beter kennen.

En je SGS-dieptepunt? Nou, de leukste acti viteit die het hoogtepunt van het jaar had moeten worden ging niet door. Namelijk de Scavenger Hunt. Dus dat was een dieptepunt. De feestjes vond ik over het algemeen ook tegenvallen, door de lage opkomst.

En wat vind je van het nieuwe bestuur?Ik heb er zo mijn twijfels bij. Vooral over de PR-coordinator. Die moet eens bij de oren gepakt worden.

In welke commissie ga je volgend jaar?In de sponsorcommissie en de dj-commissie.

Heb je verder nog iets te melden?Ja, ik ben door SGS heel veel kilo afgevallen. Net als het SGS-bestuur…

INTERVIEW

20

POCOLUMNDoor: Charlott e Rutt en

Ja, ja. Tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar. Een goede gelegenheid om terug te denken aan alles dat we gedaan hebben en ons af te vragen of het allemaal zin heeft gehad. Marleen en ik hebben het al eens eerder besproken; hebben we de inspraak alleen maar weer een jaar vooruit getrokken of ook onze eigen stempel erop gedrukt? De inspraak heeft weer een jaar gelopen, opvolgers staan klaar om te beginnen of hebben al voorzichti g wat eerste stapjes in inspraakland gemaakt en ook de Poco’s van het kandidaatsbestuur lijken er veel zin in te hebben.

Tijd om eens door m’n Poco-boek te bladeren en terug te denken. Het jaar heeft duidelijk in het teken gestaan van departementsvergaderingen, Parlo’s, Pocodate’s, overleggen met Saskia, het inwerken, Raadsvergaderingen, PR en sollicitati es. En zo hoort het ook. Het is echter niets nieuws of bijzonders. Niet iets dat echt ‘Marleen en Charlott e’ is. Om de ontwikkelingen op de Faculteit konden we echter niet heen. Een nieuwe Faculteitsstructuur, vraagt om een nieuwe inspraakstructuur, die daar als een soort blauwdruk overheen gelegd moet kunnen worden. Het Faculteitsbestuur heeft dit vrij snel naar de studenteninspraak doorgespeeld. Het werd een kwesti e van

schuiven met poppetjes en ti jdsverdelingen, samen met Freek en Saskia. En toen het FMT het op een paar kleine puntjes niet met ons eens was, bleken ze naderhand toch bereid in onze plannen mee te gaan. Wel een hoogtepuntje, hoor; het FMT die wil dat je over zulke zaken nadenkt en erg met je meedenkt. Je kunt wel zien dat ze trots zijn op de studenteninspraak.

Nou we het toch over hoogtepuntjes hebben, roepen Marleen en ik meteen ‘het inwerkweekend!’. Dit is natuurlijk ook iets dat standaard in de Poco-planning zit, maar het was wat ons betreft sti ekem wel echt geslaagd. Dankzij een strak draaiboek is het weekend van begin tot eind precies gelopen zoals we het in gedachte hadden. Verder vonden we het erg leuk samen met andere verenigingen het gemeenteraadsverkiezingendebat te organiseren. Op deze manier wilden we ook voorbij de grenzen van de Faculteit kijken en met anderen in gesprek gaan over het (studenten)leven in Utrecht. Ook ti jdens het laatste Parlo wilden we benadrukken dat inspraak verder strekt door het rapport van de Commissie Veerman te bespreken. Deze commissie heeft een toekomstvisie geschreven over het Hoger Onderwijs van Nederland. Samen met het Interstedelijk StudentenOverleg (ISO) hebben we zowel huidige als toekomsti ge insprakers

uitgedaagd hier met een open blik over te discussiëren. En de discussie kwam

lekker op gang; al zeggen we het zelf…

Verder mogen onze Poco-vesten niet ontbreken. Ze zijn zo awesome… en zo lekker zacht en warm! (Jammer dat dat precies het vest is dat m’n wasmachine niet wil centrifugeren, waardoor ik dus een half uur sta te wringen en hij dan alsnog minstens twee dagen moet drogen. Mja, je moet er wat voor over hebben.)

Natuurlijk heeft zo’n jaar ook minder leuke kanten. Bij mij staat sti pt op nummer één mijn sollicitati e voor de Faculteitsraad. Dit omdat ik hierdoor bij Marleen zelf moest

Rewind



solliciteren; het kon helaas niet anders. Ik heb nog nooit iemand zo drift ig zien notuleren, zodat er geen ruimte was voor een blik van verstandhouding. In haar plaats had ik precies hetzelfde gedaan, denk ik, maar wat voelde het vervelend. Ook was deze sollicitati eronde het enige stukje inspraak waar we het niet over mochten hebben en ik nauwelijks iets wist. Een stevige Poco-knuff el maakte gelukkig veel goed. Marleen zelf was niet zo happy over de inwerkavond. We zaten op het hoogtepunt van de drukte en moesten alles op het laatste moment voorbereiden en klaarzett en. Dit zorgde bij onszelf voor de nodige spanning. Achteraf kunnen we dit gelukkig relati veren, door positi eve reacti es, waaruit blijkt dat dit waarschijnlijk niet zo over is gekomen op de mensen die er waren. Ook had de excursie naar het Europees Parlement in Brussel leuk kunnen worden, maar hebben we het moeten cancellen door gebrek aan animo. We gaan echter aan de toekomsti ge Poco’s doorgeven dat het leuk zou zijn dit volgend jaar nog eens te proberen.

Met gemengde gevoelens kijken we terug naar de verkiezingen voor de Faculteitsraad. Doordat er maar één lijst was, was het stom om verkiezingen te moeten houden, maar zo wilde het Universiteitsbestuur het nou eenmaal graag. Daarom hebben we de PR maar gebruikt als PR voor de inspraak in het algemeen. Sommige studenten raakten geïnteresseerd zodra we gingen roepen dat de FR vorig jaar de tentamens op zaterdag heeft voorkomen, maar anderen hadden geen idee waar we het over hadden. We zijn dus blij met de mensen die we bereikt hebben, maar zijn bang dat dit er niet echt veel zijn. Doordat er ook verkiezingen waren voor de Universiteitsraad hebben we wel al leuk contact op kunnen bouwen met Ankie van Lijst Vuur, die volgend jaar ook onze Faculteit zal vertegenwoordigen in de U-raad. Dus dat is een positi ef begin!

Na een korte terugblik, blijft alleen het emoti onele afscheid nog over. We dragen met een gerust hart het stokje over aan een nieuwe lichti ng insprakers. Verder beloven wij bij deze plechti g dat we Willemijn en Marijntje zo goed

zullen inwerken, dat jullie ons niet eens zullen missen. Ikzelf mag als FR-lid gelukkig nog een jaartje door in de inspraak, maar Marleen moeten we gaan missen. Ze heeft bedacht dat ze als toekomsti g pedagoog toch maar eens iets moet gaan doen met kinderen en moet zo ook nodig een huwelijk voorbereiden… Ik heb nog een ti jdje geprobeerd haar alsnog in de inspraak te trekken, maar het was bij voorbaat een kansloze strijd. Ze weet nu eenmaal wat ze wil.

De inspraak zal haar missen, ikzelf zal haar nog meer missen, maar ze blijft acti ef bij SGS en van mij is ze ook niet zo makkelijk af… Dus we gaan er weer een mooi jaar van maken. Tijd voor nieuwe dingen.

Het wordt een spannend jaar op de Faculteit. Huidige insprakers; bedankt voor jullie steun en vertrouwen en het mooie jaar! Toekomsti ge insprakers; succes allemaal, we houden jullie sti ekem nog wel in de gaten, maar maak er vooral een mooi, eigen jaar van.

Liefs,

Charlott e

BERICHTEN UIT DE COMMISSIES

Een jaar lang Nachtjes

Door: Jorien Galesloot

Feestjes, alti jd leuk om naar uit te kijken en meestal ook leuk om op terug te blikken. De meeste ‘W-vragen’ komen na een avond feesten uitgebreid aan bod; Wie, Wat, Waar, Waarom? En dan meestal ook in die volgorde. Dit was een van de redenen waarom ik dit jaar in de Nachtjes van SGS ben gegaan. Samen een feestje organiseren om er naar uit te kijken en er vervolgens samen op terug te blikken of het een succes was. Gelukkig was dit alle keren naar mijn mening het geval, de ene keer was het wat minder druk bezocht dan de andere keer, maar dat maakt een feest nog niet minder geslaagd!

Bij het eerste feest dat we echt alleen met de commissie organiseerden moest natuurlijk een thema worden bedacht. Feestt hema’s, er zijn er zoveel te bedenken, maar toch blijkt het soms nog best lasti g om de juiste te vinden. Er werd dan ook heel wat gespeculeerd over verschillende thema’s. Gelukkig werd het net geen après ski, wat hoop ik samen met mij menig andere SGS-ers diep teleurgesteld had, maar het werd ‘fairytales gone wild’! In het begin leek het er niet zo wild aan toe te gaan, maar gelukkig veranderende dit al snel en zat het met de sfeer en muziek helemaal goed! Vooruitblikken op feestjes zelf gebeurt bij mij niet zo snel, dus het tentamen de volgende dag zat wat minder goed, maar ach..

Een ander feest wat we dit jaar organiseerden was Vul je Pul! Hét beruchte feest van SGS, waar ik na al heel wat verhalen over voorgaande jaren toch wel erg naar uit keek! Het thema was dit keer uiteraard lekker gemakkelijk. Van te voren moesten er pullen worden gehaald. En waar kan dat ook anders dan in Hengelo (spreek uit: Henguloeee). Deze taak was voor Meike weggelegd die een behoorlijk aantal pullen per 5 (dacht ik) verpakt ging ophalen. Het was de moeite waard, want Vul je Pul was erg geslaagd! Om 22.00 uur was er al een heuse opkomst van een groep jongen(tje)s die maximaal gebruik van hun 15 euro wilden maken. Dit is hen, samen met veel anderen, goed gelukt.

Het afgelopen jaar als nachtje is mij goed bevallen! Dankzij de Nachtjes heb ik nieuwe mensen leren kennen, 2 tentamens niet gehaald, hele leuke feestjes gehad, is mijn fi ets gestolen, heb ik voor het eerst ‘gespeeddate’, een nieuwjaarborrel gehouden en vooral veel plezier gehad! Ik hoop dat er na de zomervakanti e volgend collegejaar heel wat leuke SGS-nachtjes op de planning staan!

Rewind



Raadsel opgelost

Door: Nathalie Donkersloot

Máxima zei ooit “dé Nederlander bestaat niet”. Ik vergelijk mezelf graag met Maxima, dus ik zeg: “dé SGSer bestaat niet”. Tenzij ik me verlies in loze uitspraken als “een typische SGSer is graag onder de mensen” of, nog erger, “een echte SGSer is sociaal”. Verschrikkelijk. Verschrikkelijk inhoudloos, want: wie niet?!

Terug bij af, dé SGSer.. Hij/zij (huh?) nou ja, het heeft in ieder geval een mening. En nee, dit geldt dan weer níet voor iedereen. Zelfs niet op de universiteit. Inderdaad, je zou er suïcidaal van worden. Maar dat is zo’n naargeesti g onderwerp, dus laten we voorlopig de mooie kanten van het leven belichten: een SGSer laat wél graag merken wat hij/zij/het vindt. Het liefst over alles. Een mening over alles, vermoeiend ja. Kriti sch is het woord. Daarbij moet gezegd dat sommigen onder jullie dit subti eler aanpakken dan anderen..

O gelukkig, ik weet nog een bindende factor! <3. Alle leden die ik ken (oooeeeh, wat een autoriteitsargument), staan werkelijk open voor alles en iedereen. Dat dit ‘alles en iedereen’ hen misschien niet alti jd bereikt, zich ongemakkelijk voelt of denkt “ik ken hen niet” etc. is het probleem van ‘alles en iedereen’. Vooral niet de schuld bij de leden leggen, dat zou afdoen aan het <3 van een ware SGSer.

SGS, tja, wat vind ik ervan na een klein jaar het zooitje observeren? Goede kleurkeuze? Pff . Het is natuurlijk onacceptabel om nu tentoon te spreiden hoe kut ik de vereniging vind. Waarom? Iets met moraal enzo, ingewikkeld. Plus dat ik niet kan ontkennen dat ik gesolliciteerd heb voor bestuur. Trek je conclusie zou ik zeggen. Ja, ik ben wel gaan houden van de geen fratsen-, lekker blijven plakken-, zeiken op alles en niks-, onzin- en discussiëren tot je er bij neervalt-cultuur. Fijn. SGS is best fi jn.

Goed, we dwalen af. Een typische SGSer, tja. Verder dan wat karakteristi eken ben ik nog niet gekomen, niet echt spett erend. Jammer. Wat nou als ik van het vraagstuk omtover tot: wie is een typische SGSer.. Wie, o wie? Interesti ng..

Johan, Marti jn, Pieter.. hmm nee. Die lopen er gewoon al te lang rond, dat zegt ook niks. Bovendien zouden zij nergens zijn zonder het bestuur of überhaupt anderen (zeg een Ingrid of Marjolijn) tegen wie ze hun onbruikbare gedachtespinsels kunnen spuien. Freek, Joeri, DongWei, Robbert of Jasper dan.. Nee. Laten we wel wezen, heus niet elke SGSer geilt op muziek. De vrouwelijke kant maar eens proberen dan: Catharina, Marijntje, Rozemarie of Hilde? Ook niet; veel geluid produceren en snel op de kast zitt en is een heel leuk type mens, maar niet representati ef voor SGS. Het liefst zou ik nog even doorgaan met personen in hokjes stoppen. Waarom ook niet, de schrijver bepaalt immers.. Ha! Jip of Loes? Sorry, een Limburger die de vereniging vertegenwoordigt, dacht ’t niet! Ok, we zoeken verder: Job, Saskia, Marianne.. hmm iets teveel inspraaksfeer? Jos, Alexander, Henrike, Renee, Eline, Willemijn en Marleen* zijn sowieso niet in een categorie te vangen (wat dan toch weer een categorie is). Het blijft een moeilijk vraagstuk.

Of toch niet? Want volgens mij heb ik dé SGSer gevonden. Ga maar na, wie mis je? Jaja, ik heb ‘m echt gevonden. Overduidelijk. En ook al ben je het er niet mee eens, zul je het toch tolereren. Gewoon, omdat hij het is. Enthousiast, 98% onzin-producerend, een mening over alles, open voor alles en iedereen, soms dan ook geen onzin, (bijna?) iedereen kan het goed met ‘m vinden, overal kom je ‘m tegen, muziekjes en gezelligheid alom bij die jongen. Enzio. Raadsel opgelost.

* Iedereen die diep gekrenkt is omdat hij/zij niet genoemd is mag bij Johan uithuilen**** Waarschijnlijk wordt je dan recht in je gezicht uitgelachen****** Terecht.

ARTIKEL

24 Rewind


De laatste duizendDoor: Pieter Ruben Oosterwijk

Dag allen, voor mij is het eindelijk zover; ik ben afgestudeerd. Een mooie positi e om aan het verzoek van de redacti e te voldoen om een klein overzichtsarti keltje te schrijven, een paar woorden dus over SGS toen en nu.

Toen ik lid van SGS werd in 2004 was Johan PR-coördinator. (“Onze Johan met de zwarte krullenbol was die toen al lid?” Jaha, hij was al lid toen jullie nog brugpiepers waren. Verdiende grijze haren in die krullenbol dus). Ik (grote broek met kruis tussen m’n knieën, trui maatje skateboard, haar net niet meer rood en zonder mijn geliefde board) kwam kijken hoe dat nu zat met de inspraak en of ik nog op uitwisseling mee kon.

Om het voor jullie interessant te houden dacht ik, ik vraag eens wat jullie willen weten over toen? Als antwoord kreeg ik onder andere de wedervragen: ‘Waren de mensen anders?’ en ‘Werd er toen ook Magic gespeeld?’. Om kort te zijn: een beetje en nee, maar daar ga ik natuurlijk wel wat verder op in.

De mensen waren anders in de zin dat ze over het algemeen wat ouder waren. Het wetenschappelijk onderwijs ging over van een doctoraal systeem, waar het gewoon was om een stuk langer over je studie te doen, naar het BaMa systeem. Maar behalve

dat de leden ouder waren was er nog wat meer anders. Er was een oude “geitenwollen sokken” garde. Nu zul je misschien denken: ‘Maar SGS is nog steeds eigenlijk een beetje geitenwollen sokken?’. Misschien waar, maar toch anders. De oude garde van toen was een allegaartje van niet erg fl exibele “linksch menschen”. Neem bijvoorbeeld het citaat van de ene oud-bestuurder naar de andere oud-bestuurder, ik citeer: “Je woont toch niet met iemand van Alcmaeon in huis????” Misschien onvoorstelbaar maar ze meende het echt. Een ander voorbeeld is de ALV waarop ik met wat bestuursleden en anderen het plan voor een Almanak presenteerde. Er was een grote discussie over het corporale karakter waar SGS vandaan moest blijven, ook als het ‘jaarboek’ zou gaan heten was het gevaar dat wij af zouden glijden naar een corporale vereniging te groot. Na veel discussie, mocht er toch een ‘boek zonder naam’ komen (uiteindelijk afgeleverd met een geit die een sok op at op de kaft , alti jd leuk een beetje schoppen). Vele voorbeelden kunnen nog gegeven worden over wat was, maar dit is wel het kantelpunt waarop de echte oude garde ging uitsterven (2006-2007). De overgang naar het “nieuwe” SGS was zichtbaar in het opzett en van een SnowCie, er kwam een DJ-commissie en tot mijn grote vreugde was de vaak gehoorde uitspraak “SGS is de vereniging met de leuke mensen, Alcmaeon de vereniging van de mooie vrouwen” door de uitbreiding van het vrouwelijk schoon bij SGS niet meer van

ARTIKEL


toepassing. Mijn dank hiervoor is groot.

Na alle veranderingen te melden is het misschien leuk te vermelden wat niet is veranderd. De kamer en toch ook wel een beetje de sfeer. Alhoewel de kamer vele transformati es heeft ondergaan en zelfs een keer van locati e is gewisseld, is de kamer in essenti e hetzelfde gebleven. SGS en de kamer is (voor mij tenminste) een plek geweest waar een relaxed en ongedwongen sfeertje hangt en heeft gehangen. De leden zijn vaak acti ef bezig met hun studie/de inspraak/studentenleven. Verder is ook nog een ander ding niet veranderd: er wordt gegamed. Vanaf het bestuursjaar van 2004-2005 was het in deze volgorde: Colonisten van Catan over het internet (tot grote ergernis van besturen als er weer eens vijf man heel “nutti g” bezig waren achter de computer), old school Mario op de Nintendo 64 (tot grote ergernis van iedereen omdat je het niet kan voorstellen dat gamers die k*t geluidjes niet zat worden na zes weken elke dag gamen), Travian (ook over internet, ook super nutti g, ook vrij irritant voor de niet spelers), hardcopy spelletjes zoals set, regenwormen e.d. en als laatste Magic the Gathering. De oplett ende lezer telt vijf spellen in zes jaar, dit komt omdat de spellen vaak werden gespeeld zonder overlap met enige pauze ertussen.

Nu ben ik zes jaar lid, heb ik twee jaar in de faculteitsraad gezeten, ben ik op uitwisseling naar Cambridge geweest, heb ik twee jaar in de RvA gezeten, één succesvolle almanak geschreven, één niet succesvolle almanak geschreven, in de PR-commissie gezeten, vast nog wat vergeten en heb ik het echt heel leuk gehad bij onze sociaal wetenschappelijke studenten groep.

Ik laat jullie achter met twee dingen. Als eerste de roddels die ik jullie niet ga vertellen en als tweede een oproep voor het in stand houden van een traditi e. De roddels hebben te maken met één van de weinige veranderingen waar ik het niet mee eens ben. SGS is braaf geworden. Er zijn geen roddels meer over vreemdgaande bestuurders, setjes, wie er nu weer met elkaar in bed is beland na dat feest, hoe het toch kon dat een drankspelletje op

het inspraak inwerkweekend kon leiden tot strippoker, welke (oud-bestuurders) hun relati es hebben meegenomen voor welke inti eme handelingen op de SGS kamer. Tja, eeuwig zonde, zeker na de aanvulling van het al eerder genoemde vrouwelijk schoon. Maar om jullie beeld van mij als ideale schoonzoon en bescheiden jongen van groot intellect in stand te houden laat ik het hier maar even bij. Mijn oproep voor het in stand houden van een traditi e betreft de traditi e om het bestuur een rondje te geven als je aanwezig bent op de stamkroeg na de wissel ALV. De beste mensen hebben een jaar lang hard voor de leden gewerkt en hebben het verdiend om naar huis te moeten kruipen. Als de traditi e over vijf jaar nog bestaat ben ik tevreden met het zaadje dat ik vier jaar geleden heb geplant en trots op mijn erfenis als academicus en intellectueel.

26 Rewind


Sex and the City 2“een avond die we heel snel zouden willen vergeten”

Door: Floor Boele van Hensbroek en Eline Kres

Na een kort overleg waren wij het toch eens dat we naar Sex and the City 2 moesten. Niet alleen omdat het alti jd leuk is om een fi lmreview te hebben in de NieuwSGS, maar ook omdat we ons toch afvroegen of Samantha echt zo veel plasti sche chirurgie had ondergaan waardoor ze er op de poster uit ziet als een pasgeboren baby. Daarnaast moeten we toegeven dat de serie heeft bijgedragen aan onze culturele opvoeding: de afl everingen hebben we allemaal vaak genoeg gezien om de acteurs niet meer als autonome individuen te kunnen zien, maar slechts als hun personage. ‘Hoezo Carrie bestaat niet?!’. Een vervolg op de serie, die ons de gelegenheid geeft opnieuw een kijkje te nemen in het leven van deze personages, konden we dus niet afslaan.

Wie niet het concept van Sex and the City kent, heeft waarschijnlijk vanaf 1998 de tv niet aangehad. Het gaat over vier fabulous New York ladies die natuurlijk echte independent women zijn, maar toch ook hun problemen in de liefde hebben. Elke Nederlandse vrouw kan zich wel identi fi ceren met één van de vier:

de losbandige seksverslaafde Samantha, de carrièreti jger Miranda, de huisvrouwachti ge Charlott e en de schrijfster Carrie. Carrie is al eeuwen op zoek naar haar ware liefde en vindt die in Mr. Big, waar ze in de eerste fi lm mee trouwt. De tweede fi lm gaat verder op dit huwelijk in, want de vraag is of het nog wel zo spannend is om getrouwd te zijn? De dames gaan in fi lm twee naar Abu Dhabi om de beslommeringen van alle dag te ontvluchten en beleven daar natuurlijk weer ouderwetse over the top avonturen.

Zoals de NRC al aangeeft : de fi lm is niet voor diepduiders, maar voor fans. Wij dachten bij deze tweede categorie te horen maar hadden het helaas mis. Eline heeft meerdere malen de handen voor de ogen gehouden, niet omdat het zo spannend was, maar zo beschamend. En Floor zuchtt e af en toe van zich af, en niet omdat ze de gevoelens van Carrie in de fi lm zo herkende..

De serie, die haar kracht vooral vond in de scherpe dialogen en pikante onderwerpen, is in de fi lm hier slechts een zwak aft reksel van, verpakt in een duur jasje. Het uiterlijk vertoon dat in de fi lm zo centraal staat maakt dat deze meer lijkt op een 2,5 uur durende modeshow dan een kijkje in de levens van de

ons zo bekende en geliefde personages.Personages, die 7 jaar na de opnamen van het laatste seizoen nog steeds door dezelfde acteurs gespeeld worden, zijn nu echter ietwat verouderd. Deze ‘veroudering’ wordt helaas

FILM REVIEW


niet op een waardige en volwassen manier omarmd maar zoveel mogelijk verdoezeld door veel gesmeer en geretoucheer, wat een ongemakkelijk beeld tot gevolg heeft . (“Samantha, dat jurkje kan écht niet meer! En die glitt erlipgloss zou ik ook maar thuislaten”). Op miraculeuze wijze presteren de dames het om op elk moment een precies bij de situati e passende en fabulous outf it aan te hebben, wat ons deed denken aan barbie. Zo waren de dames ‘woesti jn barbie’, ‘disco barbie’, ‘vliegtuig barbie’ en ‘we zijn net geland in Abu Dabhi barbie’. De boodschap van de fi lm lijkt duidelijk: een geëmancipeerde vrouw ben je vooral wanneer je er ten alle ti jden bloedgeil uitziet en je in elke situati e je seksualiteit ten toon stelt. Ja, ook in Abu Dhabi. De veronderstelde achtergestelde positi e van Arabische vrouwen in Abu Dhabi wordt in een van de laatste scènes opgelucht ‘goedgepraat’ door te suggereren dat deze vrouwen onder hun Boerka’s de laatste mode van Gucci en Prada dragen en samen komen in geheime kamertjes om sti ekem Amerikaanse bestseller zelfh ulpboeken te lezen. Het lijkt erop dat Amerika een nieuwe Alett a Jacobs nodig heeft .

Zie hier de woesti jn barbies

Konden wij ons eerder nog herkennen in de personages, nu waren we blij niet tot deze categorie te horen. De fi lm is duidelijk gemaakt vanuit commercieel oogpunt, wat afdoet aan de integriteit van de serie. Jammer. Wij gaan ons best doen Sex and the City 2 uit ons geheugen te wissen en terug te keren naar onze dvd box. ‘Seizoen 3 heb ik volgens mij al heel lang niet meer gezien…’

Oor te Luister

Marleen over een oud-klasgenoot: ‘Hij zag eruit als een kruising tussen een palmboom en een steenbok’.

Charlott e en Stephen zitt en al een uur in Ede-Wageningen op de bus te wachten. Charlott e: ‘Ik wil een bus kapen en zelf rijden! Steph, ga eens een bus kapen. Jij bent de man van ons bestuur’Stephen zonder nadenken: “nee! Marleen is de man van ons bestuur!’

Floor tegen Pieter O die een niesbui heeft : ‘Jij niest net als mijn vader en die heet ook Pieter’.

Pieter B in dronken staat na het Trots op Nederland feest: ‘Dit is een stomme winkel, hier wil ik tegenaan pissen’.Eduard: ‘Wat is er mis met de Bruna?’

Freek: ‘Je moet niet te vaak high fi ves geven. Dat is net als met goeie seks, als je het te vaak doet raak je er op uitgekeken.’Floor: ‘Ik weet niet watvoor seks jij hebt?’

28 Rewind


Horoscoop van de zomerDoor: SGS-astrologe Cassandra

Ram: 21 maart – 19 aprilJe houdt van de zomer, maar weet ook goed dat het zo voorbij kan zijn. Daardoor geniet

je met volle teugen. Geniet echter met mate, want de vakanti e kotsend doorbrengen is ook geen pleziertje.

Sti er: 20 april – 20 meiDe zomerliefde die je eerder had, kom je weer tegen. Helaas geen zomerliefde dit jaar, maar wel

een ander hoogtepunt. Wat dat is, kom je snel genoeg te weten.

Tweeling: 21 mei – 21 juniNa het harde werken van de afgelopen maanden heb je wel een cocktail verdiend. Kijk echter uit, dit kan verradelijke vlekken opleveren. Je komt wat hindernissen tegen deze zomer, blijf niet te lang twijfelen over oplossingen.

Kreeft : 22 juni – 22 juliHet wordt een wilde ti jd. Leer “blijf je vanavond bij mij?” van Monique Smit maar uit je hoofd, want die regels zal je nog vaak genoeg uitspreken. De sterren geven aan dat schoon beddengoed geen overbodige luxe is.

Leeuw: 23 juli – 22 augustusDe zomer wordt niet zoals je verwacht had. Een voedselvergift iging of een val van een kameel ligt op de loer…

Maagd: 23 augustus – 22 septemberHoewel je misschien had gedacht dat er geen reisjes gemaakt zouden worden deze zomer, komen er kansen op je pad om toch weg te gaan. Grijp ze aan! Al zal de zomer niet

voldoen aan waar je op gehoopt had, probeer toch te genieten.

Weegschaal: 23 september – 22 oktoberWord je niet te oud voor een vakanti e met je ouders? Misschien lijkt het lekker relaxed, maar uitleggen waar je vannacht hebt uitgehangen begint toch vervelender te worden dan je denkt. Trek je eigen plan!

Schorpioen: 23 oktober – 21 novemberSchorpioen, het is zomer en vakanti e, dus ga wat doen! En niet alleen met vrienden, maar probeer ook te genieten van de momenten alleen. Doe je telefoon eens uit en geniet van de zonsondergang.

Boogschutt er: 22 november – 21 decemberSamen met je nieuwe liefde zal je de vakanti e van je leven doormaken. Dansen op het strand, eten uit één ijscoupe en klam samen in een tentje slapen; het wordt fantasti sch! Niets op aan te merken, Boogschutt er!

Steenbok: 22 december – 19 januariHet is beter als jij de aankomende maanden of een fullti me baan gaat zoeken, of een zomerslaap gaat houden. Zonder de druk van deadlines kun je niet goed functi oneren en dat is te merken. Misschien alle seizoenen van How I Met Your Mother downloaden en binnen een gepland schema kijken?

Waterman: 20 januari – 19 februariZo veel leuke mensen, zo veel mooie plannen, zo veel lekkere feestjes.. Alti jd lasti g om keuzes te maken, maar gelukkig duurt de zomer nog wel even. Vergeet je niet dat je ouders nog langs zouden komen en de afwas gedaan moet worden?

Vissen: 20 februari – 20 maartHoe vaak moet er nog tegen je gezegd worden dat zon, alcohol en weinig eten een dodelijke combinati e kan zijn? Jij ligt meer in bed met een zonnesteek of kater, dan dat je buiten bent. Is dit hoe je je vakanti e wil doorbrengen?

HOROSCOOP


Volgende keer in de NieuwSGS...

Het introducti enummer voor onze eerstejaars! En daarna...dat weet zelfs de redacti e nog niet!

Zomervakanti e! tot 13-09-2010

|

06-09-2010 t/m 09-09-2010FaculteitsIntroducti e

|

09-09-2010SGS FI-feest in de Central Studios

|

13-09-2010WisselingsALV in het Academiegebouw

|

23-09-2010Consti tuti eborrel 26e bestuur

+Wisselingsfeest in het K-Sjot

SGS AGENDA

30

WIST JE DATJES

Wist je dat..

Het aantal pagina’s van de NieuwSGS deelbaar moet zijn door vier.....

Rewind



en dat dat érg frustrerend is als je nou eenmaal 30 pagina’s wil afdrukken?

Eens in de twee weken op maandagavond is het feest in de Witt e Ballons (Lijnmarkt 12).

Dan is het namelijk SGS Stamkroegavond! Een supergoede manier om de week te beginnen. Ook zijn we er regelmati g

te vinden na SGS acti viteiten zoals ALVs en Parlo’s.

DE STAMKROEGDE STAMKROEGDE STAMKROEG

NieuwSGS Rewind Jaargang 8 nummer 4

Documents

Transcript of NieuwSGS Rewind Jaargang 8 nummer 4