De man was ambassadeur. Van een land? Nee, van iets dat uitsteeg boven paspoor­ten, burger service nummers en grenzen. Van het Liliane Fonds.Aan de muur van het ziekenhuis waar Jaap Jongbloed Aimable ontmoette, hing een kalender. Het was 25 november 2002. De dag waarop Aimable in kleine letters geschiedenis zou schrijven.Aimable verdween in de operatiekamer. Toen hij uren later uit narcose bijkwam, zaten zijn beide voeten in het gips. Onder dat witte pleisterverband wachtte een wonder. Nieuwe voeten. Of preciezer: zijn aangeboren klompvoeten, waaraan hij was geopereerd. De steun van het Liliane Fonds zou nog verder reiken. Aimable kreeg orthopedische schoenen. Maat 31, 32 of 33? Dat kunnen we nagaan, als u daarop staat. Maar belangrijker is de maat van zijn geluk: XXL. Voortaan zou hij kunnen lopen, fietsen, spelen.Dat was vijftien jaar geleden. Toch verloren we Aimable niet uit het oog. Want een kind

met een beperking vooruithelpen, vergt vaak een lange adem. Met onze steun kon hij naar school, waar hij een flinke achterstand had in te halen. Met vallen en opstaan is het Aimable gelukt.Nu is hij tweeëntwintig. Dat hij vroeger een handicap had, kun je niet meer zien. Aimable woont bij zijn vader, stiefmoeder en zeven broers en zussen. De kost verdient hij met een fietstaxi. Zijn toekomstdroom is motorrijden. Aimable is bezig met theorie, maar lessen kan hij nog niet betalen. Gelukkig kost voetballen geen geld: een veld, een bal en wat vrienden – meer heb je niet nodig. Vijftien jaar geleden was Aimable nood­gedwongen toeschouwer. Nu voetbalt hij zelf mee, zoals Jaap Jongbloed zag, die hem – voor opnames van ‘Van der Vorst Ziet Sterren’ – onlangs weer ontmoette. Dankzij langdurige steun van het Liliane Fonds is er een lege plek op de reservebank. Wie volhoudt, boekt winst.

Toen Aimable Siboma zeven jaar oud was, stapte een man op hem af. Voor Rwandese begrippen had hij een gekke naam. Hij heette Jaap Jongbloed.

Nooit meer op het reservebankjefo

to: L

ilian

e F

on

ds

THEMA

Handicap &

Toen en Nu

SEPTEMBER 2017

NIEUWSBRIEF

142

Kinderen uitsluiten? Uitgesloten!

Toen Cristina negentien jaar was, raakte zij zwanger. Matías is haar eerste kind. De bevalling verliep vlekkeloos, maar de oma van Matías zag dat zijn armpjes en beentjes niet goed waren. Een kinderarts stelde de diag­nose multiple artrogrypose. Bij die aandoening blijven de gewrichten niet in hun natuur­lijke stand staan. Matías is nu vier en heeft evenzoveel opera­ties achter de rug. Onder wijs kan hij niet volgen. De scholen waar Cristina aanklopte, veront­schuldigen zich: ze hebben al kinderen met een handicap.

Aan de grondMedische hulp zou het leven van Matías sterk kunnen verbeteren. Dat kost geld, maar de ouders van Matías zitten financieel bijna aan de grond. Moeder Cristina kan af en toe als hulp bij een naaister werken. Vader Bernardo rijdt op een minibusje in Santa Cruz. Gelukkig kunnen ze op het Liliane Fonds rekenen. Het behandelplan voor Matías kost € 549,08. Het omvat onder meer orthopedie en fysio­therapie. Hij is er klaar voor. Wij ook, met uw steun.

Tuyen Tuyen (7) uit Vietnam kon amper praten, lopen of eigenhandig eten. Hij is met het

syndroom van Down geboren. De kleuterschool duldde hem enkel in

vakanties, als er nauwelijks anderen waren. Nu krijgt Tuyen therapie. Langzaam leert hij lopen, eten en spreken. Hij bouwt met blokken, maar vooral aan zijn toekomst.

Bijdrage € 97,92 voor een halfjaar therapie

SatenderSatender (24) uit India kan niet goed lopen. Oorzaak: hersenbeschadiging. Pas toen de jongen zestien was, kon een gezondheids­werker zijn ouders ervan overtuigen dat hulp broodnodig was. Hij volgt nu intensieve fysiotherapie en onderwijs in een revalidatiecentrum. Ooit was hij afhankelijk, nu zoetjesaan zelfstandig.Bijdrage € 142,27 voor therapie en onderwijskosten

NicoleDe kerstorchidee is de nationale bloem van Colombia. Maar Nicole (11) kan hem zien noch ruiken. Ze is blind en zonder neus geboren. Om dat wat te flatteren, draagt Nicole een opvallende bril. In het blindeninstituut leerde ze stoklopen en braille. Op school gaat het goed. Ze blijft blind, maar haar leven kent meer licht.Bijdrage € 102,60 voor begeleiding

AnthonyAnthony (6) uit Bolivia is te vroeg

geboren. Epileptische toevallen hebben zijn motorische en verstandelijke

ontwikkeling sterk geremd. Sinds kort gaat het beter. Dat is geen toeval:

het Liliane Fonds zorgt voor medicatie, fysiotherapie en logopedie. Voortaan kan

Anthony naar een gewone basisschool.Bijdrage € 207,78 voor

medicijnen en therapieën

AbhiramiHaar vader verliest regelmatig zijn evenwicht. De Indiase Abhirami (17) ook. Hij door overmatig drankgebruik. Zij door epilepsie. Bovendien heeft ze een verstan­delijke beperking. De rust die Abhirami thuis mist, vindt ze nu op een school voor speciaal onderwijs, waar ze intern verblijft. Nuchtere conclusie: ze gaat vooruit.Bijdrage € 201,87 voor een halfjaar speciaal onderwijs, verblijf en medicatie

Lourdes Ze heeft een lichte motorische en verstandelijke beperking en haar spraak ontwikkeling hapert. Oorzaak: hersen beschadiging. Of Lourdes (9) uit Bolivia op een wonder mag rekenen? In ieder geval op het Liliane Fonds. Tweemaal per week krijgt ze fysiotherapie en spraakles in een revalidatiecentrum. Ook gaat ze naar school.Bijdrage € 106,65 voor therapieën

JohnOp het oog is er geen vuiltje aan de

Filippijnse lucht. John (18) verzorgt zich, gaat zelf op de brommer naar school

en is dol op computerspelletjes. Maar zijn medisch dossier spreekt klare taal:

John heeft het syndroom van Down, waardoor hij moeilijk leert. Dankzij het

Liliane Fonds volgt hij speciaal onderwijs.Bijdrage € 122,63 voor kosten

speciaal onderwijs

Valeria Acht jaar geleden vertrokken haar

ouders naar Bogota om werk te zoeken. Nooit meer heeft Valeria (11) iets van

hen gehoord. Ze woont bij opa en oma. Haar motoriek is matig. Oorzaak:

hersen beschadiging. Maar dankzij fysiotherapie kan ze inmiddels lopen.

Valeria: meisje met een groot hart. Niet alleen op haar T­shirt.

Bijdrage € 119,71 voor therapie

Werk en inkomen

De vlag van haar moederland is rood­geel­groen. Kleuren die stilletjes verwijzen naar het leven van Mariana. Het begon met geel. Kort na haar geboorte in februari 1997 kreeg Mariana hyperbilirubinemie. Een te deftig woord voor geelzucht, want de gevolgen zijn soms minder verheven. Mariana liep een hersenbeschadiging op, die haar gedeeltelijk verlamde. Ze is licht verstandelijk beperkt en heeft spasmen en spraakproblemen.

GroenAls Mariana een jaar oud is, geeft het Liliane Fonds groen licht voor intensieve steun. Ze krijgt fysiotherapie, en later ook logopedie, ergotherapie en psychische begeleiding in revalidatiecentrum Centro Parálisis Cerebral (CPC) in Santa Cruz. Een neuroloog, orthopeed en voedings­deskundige houden haar ontwikkeling in het oog. Tot 2007 volgt Mariana onderwijs op het revalidatiecentrum. Daarna gaat ze aan de slag op een inclusieve buurtschool,

waarop kinderen met en zonder handicap zitten. In alle opzichten is de verandering van school een overstap: Mariana heeft leren lopen. Ook in sport is ze een doorzetter. Op zowel regionaal als nationaal niveau neemt Mariana deel aan rolstoelwedstrijden, atletiek en (aangepast) zwemmen. Met succes: haar medailles glimmen. Net als Mariana zelf. Van trots.

RoodRode ogen. Van verdriet: haar vader is overleden. Maar rood is ook de kleur van de liefde: Mariana kan rekenen op de onvoorwaardelijke steun van haar moeder en haar broer. Moeder was analfabeet, maar gelijktijdig met haar dochter heeft ze leren lezen en schrijven. Elke ochtend is ze in Mariana’s klas te vinden. Zij helpt haar dochter met schrijven en toilet­bezoek. Bovendien heeft ze op revalidatie­centrum CPC geleerd hoe ze haar dochter thuis het best kan ondersteunen.

Het CPC betrekt ouders actief bij het vergroten van de zelfstandigheid van hun kind. Zo kan Mariana inmiddels haar eigen bed opmaken en eenvoudige gerechten klaarmaken.Als Mariana eind 2018 klaar is met school, wil ze de vakopleiding secretariaat gaan volgen. Ze is dol op computers. Tegelijker­tijd voelt ze dat er meer is dan een wereld van nullen en enen: Mariana is zich emotio neel aan het ontwikkelen en begint te ervaren wat verliefdheid is – het mooiste rood van allemaal.

Mariana gaf niet op

Sociale contacten

Recht op geluk mag je niet amputeren

Matías houdt moed

Een baby was ze. Die dag lag ze alleen op bed, eventjes buiten het zicht van moeder Clémentine. In dat onbewaakte moment is een varken binnengekomen. Het heeft Naome’s onderbeentje ernstig aangevreten. Weliswaar heeft moeder Clémentine (43) het drama niet gezien, maar ze ziet het nog elke dag. In gedachten, rewind and play.

AmputatieHet beentje van Naome, dat niet kon worden gered, is geamputeerd. Tijdens die ingreep ontbrak het de artsen aan tijd om te over­leggen hoe ze de amputatie het beste

konden uitvoeren. Haar leven redden was eerste prioriteit. Nu zit Naome vrijwel altijd op de grond, want het stompje van het onderbeen is ongeschikt voor een prothese. Met steun van het Liliane Fonds heeft revalidatiecentrum Gatagara in Nyanji een

behandelplan opgesteld. In het kort: ze zal opnieuw worden geopereerd. De chirurg gaat proberen haar knie te sparen. Een prothese en fysiotherapie moeten ervoor zorgen dat ze binnen enkele maanden kan lopen.

DroomDe medische ingreep, nazorg, prothese en fysiotherapie kosten ruim duizend euro. Maar dat geld heeft Naome’s moeder niet. Ze is gescheiden. Van haar vijf kinderen wonen er twee bij haar ex­man en drie bij haar. Met landarbeid voor anderen verdient ze de kost. Als ze de velden in trekt, neemt ze de twee jongsten – Naome en Robert (7) – mee. Geen varken zal ooit meer de kans krijgen om haar gezin te schaden. Haar droom is dat Naome meer sociale contacten krijgt en later een opleiding kan volgen. Bewegingsvrijheid, in alle opzichten: dat verdient Naome. Want een verminkt onderbeentje kun je amputeren, maar niet het recht op geluk.

foto

: Lili

ane

Fo

nd

s

foto

: Lili

ane

Fo

nd

s

Toen Naome Akarabo (4) drie maanden oud was, verloor ze haar rechter­onderbeen. Ziekte? Nee. Verkeers ongeluk? Evenmin. Verslag van een drama in Rwanda.

Het Boliviaanse gezin Cuellar woont in een sobere kamer van vijf bij vijf. Wegens oplopende schulden hebben ze zelfs huisraad moeten verkopen. Wat Matías niet wil kwijtraken, is hoop op betere tijden.

Over ruim een jaar kan de Boliviaanse vlag uit. Hij zal wapperen voor Mariana Céspedes (20). Klaar met school, op naar de volgende uitdaging.

foto

: Lili

ane

Fo

nd

s

foto

: Lili

ane

Fo

nd

s

Thema: Handicap & Toen en Nu

Het Liliane Fonds maakt kinderen sterker

Steun veranderde hun leven. Duizenden andere kinderen wachten op hetzelfde.

Kleine bedragen maken grote verschillen: IBAN NL08 RABO 0303 0800 00

Programma’s

GezondheidOnderwijs

Tuyen Tuyen (7) uit Vietnam kon amper praten, lopen of eigenhandig eten. Hij is met het

syndroom van Down geboren. De kleuterschool duldde hem enkel in

vakanties, als er nauwelijks anderen waren. Nu krijgt Tuyen therapie. Langzaam leert hij lopen, eten en spreken. Hij bouwt met blokken, maar vooral aan zijn toekomst.

Bijdrage € 97,92 voor een halfjaar therapie

SatenderSatender (24) uit India kan niet goed lopen. Oorzaak: hersenbeschadiging. Pas toen de jongen zestien was, kon een gezondheids­werker zijn ouders ervan overtuigen dat hulp broodnodig was. Hij volgt nu intensieve fysiotherapie en onderwijs in een revalidatiecentrum. Ooit was hij afhankelijk, nu zoetjesaan zelfstandig.Bijdrage € 142,27 voor therapie en onderwijskosten

NicoleDe kerstorchidee is de nationale bloem van Colombia. Maar Nicole (11) kan hem zien noch ruiken. Ze is blind en zonder neus geboren. Om dat wat te flatteren, draagt Nicole een opvallende bril. In het blindeninstituut leerde ze stoklopen en braille. Op school gaat het goed. Ze blijft blind, maar haar leven kent meer licht.Bijdrage € 102,60 voor begeleiding

AnthonyAnthony (6) uit Bolivia is te vroeg

geboren. Epileptische toevallen hebben zijn motorische en verstandelijke

ontwikkeling sterk geremd. Sinds kort gaat het beter. Dat is geen toeval:

het Liliane Fonds zorgt voor medicatie, fysiotherapie en logopedie. Voortaan kan

Anthony naar een gewone basisschool.Bijdrage € 207,78 voor

medicijnen en therapieën

AbhiramiHaar vader verliest regelmatig zijn evenwicht. De Indiase Abhirami (17) ook. Hij door overmatig drankgebruik. Zij door epilepsie. Bovendien heeft ze een verstan­delijke beperking. De rust die Abhirami thuis mist, vindt ze nu op een school voor speciaal onderwijs, waar ze intern verblijft. Nuchtere conclusie: ze gaat vooruit.Bijdrage € 201,87 voor een halfjaar speciaal onderwijs, verblijf en medicatie

Lourdes Ze heeft een lichte motorische en verstandelijke beperking en haar spraak ontwikkeling hapert. Oorzaak: hersen beschadiging. Of Lourdes (9) uit Bolivia op een wonder mag rekenen? In ieder geval op het Liliane Fonds. Tweemaal per week krijgt ze fysiotherapie en spraakles in een revalidatiecentrum. Ook gaat ze naar school.Bijdrage € 106,65 voor therapieën

JohnOp het oog is er geen vuiltje aan de

Filippijnse lucht. John (18) verzorgt zich, gaat zelf op de brommer naar school

en is dol op computerspelletjes. Maar zijn medisch dossier spreekt klare taal:

John heeft het syndroom van Down, waardoor hij moeilijk leert. Dankzij het

Liliane Fonds volgt hij speciaal onderwijs.Bijdrage € 122,63 voor kosten

speciaal onderwijs

Valeria Acht jaar geleden vertrokken haar

ouders naar Bogota om werk te zoeken. Nooit meer heeft Valeria (11) iets van

hen gehoord. Ze woont bij opa en oma. Haar motoriek is matig. Oorzaak:

hersen beschadiging. Maar dankzij fysiotherapie kan ze inmiddels lopen.

Valeria: meisje met een groot hart. Niet alleen op haar T­shirt.

Bijdrage € 119,71 voor therapie

Werk en inkomen Sociale contacten

Steun veranderde hun leven. Duizenden andere kinderen wachten op hetzelfde.

Kleine bedragen maken grote verschillen: IBAN NL08 RABO 0303 0800 00

Programma’s

GezondheidOnderwijs

Op 6 juni overleed Sandra Reemer (66), van 1990 tot 2010 ambassadeur van het Liliane Fonds, aan de gevolgen van borstkanker. Sandra heeft veel betekend voor kinderen met een handicap op de armste plekken van de wereld. Ze leverde een belangrijke bijdrage aan de naams­bekendheid van het Liliane Fonds. Voor het Nederlandse publiek was zangeres en presentatrice Sandra Reemer jarenlang hét gezicht van het Liliane Fonds. Met veel passie vertelde ze in de media over haar reizen als ambassadeur, over de kinderen die ze ontmoette en het verschil dat de steun van het Liliane Fonds maakte in hun leven. Een hoogtepunt was de reprise van ‘Wedden dat …?’ bij ons zilveren

jubileum in 2005: dankzij het overtuigend enthou siasme van Sandra én Jos Brink werden meer dan 12.000 mensen donateur van het Liliane Fonds. Wij blijven met warmte en waardering denken aan Sandra.

‘Leven in de Schaduw’, de reizende foto­expositie van Sacha de Boer over kinderen met albinisme in Tanzania, is van 20 september tot en met 16 oktober te zien op de Parade, aan de voet van de Sint­Jans kathedraal in ’s­Hertogenbosch.

Fotografe Sacha de Boer volgde voor de expositie Sabato, Lightness, Shija en Nuru: kinderen die in Tanzania leven met albinisme. Op de expositie kijkt u door haar camera­lens mee naar hun verhalen. Naar hoe zij opgroeien met vooroordelen, uit sluiting en

dreiging van geweld. Want albinisme wordt in Tanzania slecht begrepen. De expositie is voor iedereen gratis toe gankelijk en was eerder te zien in Den Haag en Rotterdam. Na ’s­Herto gen bosch reist de expositie door naar Eindhoven. Meer informatie leest u op lilianefonds.nl/expositie. De reportage van Sacha de Boer is ook gebundeld in een prachtig vorm gege ven boek: ‘Leven in de Schaduw’. Het boek is te koop in de boek handel en online via gvmedia.nl. Een deel van de opbrengst gaat naar het Liliane Fonds.

Het verhaal tussen toen en nuToen en nu. Vóór en na. Verandering treft je vooral als je beelden naast elkaar ziet. Hoe het was en hoe het werd. Ook in foto’s en verhalen van het Liliane Fonds laten we vaak ‘verandering’ zien: het verschil dat steun op maat maakt in het leven van kinderen met een handicap die klem zitten door armoede en sociale uitsluiting. Er zijn duizenden Aimables, duizenden Mariana’s. Kinderen voor wie ‘een wereld openging’. De foto’s spreken boekdelen.

OnderwegWat beelden ‘vóór en na’ niet

laten zien, is de strijd die een kind heeft geleverd om van ‘toen’ naar ‘nu’ te komen. Het eindeloze oefenen, de pijn, de tegenslagen. Ze tonen evenmin de gestage groei van veerkracht en zelfvertrouwen bij elke over­winning. ‘Nu’ staat nooit los van ‘toen’. En het mooiste verhaal speelt zich af onder­weg.

De bedoelingHoe zit dat met organisaties? Het Liliane Fonds van 2017 is niet meer dat van 1980. Maar wie alleen ‘toen’ en ‘nu’

tegen elkaar afzet, mist de essentie van het verhaal. Het Liliane Fonds van nu wortelt in dat van toen. Onze rol is veranderd, onze aanpak verbreed. Maar de bedoeling van het Liliane Fonds is altijd hetzelfde gebleven: vanuit de basis, in gemeenschappen, kinderen met een handicap de kans geven zo sterk mogelijk te worden, en tegelijkertijd hun omgeving toegankelijker maken. Juist om aan die bedoeling recht te blijven doen, is het Liliane Fonds veranderd tussen ‘toen’ en ‘nu’. En zal

het blijven veranderen. Ook tussen ‘nu’ en ‘dan’.

Kees van den Broek, directeur Liliane Fonds

Sandra Reemer was boegbeeld van Liliane Fonds

foto

: Jo

hn

van

Ham

on

d

foto

: Lili

ane

Fo

nd

sIn het nieuwe tv­programma ‘Ik gun geluk’ krijgt u een blik in de levens van gezinnen met kinderen met een handicap in Neder­land en de Filippijnen. Twee Nederlandse ouder paren reizen af naar de Filippijnen, samen met onze ambassadeur Jaap Jongbloed, en draaien een week mee in een lokaal gezin met een kind met een soortgelijke handicap als die van hun eigen kind. We zien de impact die extreme armoede heeft op de mogelijkheden van kinderen met een handicap. En dat ouders daar en hier veel met elkaar gemeen hebben: ze voelen dezelfde liefde en hebben dezelfde zorgen en dromen voor hun kinderen.

Universele liefde, zorgen en dromen

Sandra Reemer en Bun Thoen in Cambodja in 2007

KIJKTIP IK GUN GELUKzondag 8 oktober

NPO 1 bij de AVROTROS

Foto’s in de schaduw van de Sint-Jan

foto

: Lili

ane

Fo

nd

s

Aaron is een van de kinderen die centraal staan in

‘Ik gun geluk’

Kijk voor meer informatie op www.lilianefonds.nl

Column

Volg ons op:Stichting Liliane FondsHavensingel 265211 TX ’s­HertogenboschNederlandT 073 518 94 20F 073 518 94 21www.lilianefonds.nl

Gratis infolijn: 0800 — 7 800 800voorlichting@lilianefonds.nlIBAN: NL08 RABO 0303 0800 00BIC­code: RABONL2Uvolgend nummer: december 2017ISSN 1383­0066RSIN 0073 76 327

Ambassadeurs: Jaap Jongbloed Monique Velzeboer Minke Booij Erica Terpstra Wij gebruiken uw gegevens om u te

informeren over ons werk. Als u hier geen prijs op stelt, kunt u dit schrif­telijk melden bij het Liliane Fonds.

‘Het Zuid­Amerikaanse land was wel even wat anders dan Nederland. Ik was ruim 4 jaar, maar zelfs op deze leeftijd heb je al in de gaten dat het leven in een ontwikkelingsland van een heel andere orde is. Zo zat ik beschermd op een inter na­tionale school en als we dan lunchpauze hadden, zagen we handjes van kinderen door de hekken steken, in de hoop dat ze een stukje van je brood zouden krijgen. Ik was een opvallend meisje op school. Niet alleen mijn blonde haren vielen op, maar ook mijn manier van lopen.

Prins-en-prinsesjeZo speelden we in de pauzes vaak in een groot speelhuis buiten op de plaats. We speelden daar vooral vader­en­moedertje of prins­en­prinsesje. Ik was in

beide gevallen altijd de hond des huizes. Volgens de kinderen van school was het beter om niet te lopen. Kruipen als een hondje was meer passend bij mij. Ik nam mijn rol serieus en werd een getalenteerde hond die goed pootjes kon geven, apporteren en kwispelend door

de ruimte heen ging. Het viel de andere kinderen op dat ik plezier had in mijn rol en ze vroegen of ik ook een keer met hen wilde ruilen. Ik mocht zelfs de koningin zijn. Maar die kans hadden ze verspeeld.

BestemmingNu was dit nog maar een spel. Toen ik ouder werd en opgroeide in Colombia, zag ik maar al te goed dat het hebben van een handicap hier geen pretje was. Ik was me ervan bewust dat in

de hoofdstad Bogotá mensen met een handicap vrijwel altijd bedelend tussen auto’s te vinden waren. Ze hoefden niet te reke­nen op een betere toekomst. Voor een goede gezondheids­zorg was geen geld. Dit was hun bestemming. Nu heb ik het nog niet eens over de afgelegen dorpen in Colombia, waar zoveel mensen en kinderen wachten op hulp om zelfred­zamer te worden en zo kans te hebben op een beter bestaan. Het is dan ook fantastisch dat het Liliane Fonds zich inzet voor een sterkere positie van jonge mensen met een handicap in ontwikkelingslanden. Ik heb zelf ervaren en gezien hoe belang­rijk hun werk is. Er kan werkelijk een verschil gemaakt worden.

RijkdomNa 7 jaar landde ik weer op Nederlandse bodem en stonden in de kleedkamers mijn bruine orthopedische schoenen weer keurig netjes naast de roze en blauwe schoentjes. Maar nu met een ervaring rijker en een belofte ooit iets voor het prachtige land en zijn mensen terug te kunnen doen. De groot­ste rijkdom is uiteindelijk het gegeven dat je een mensen­leven kunt veranderen. En welk kind gun je dat nou niet?’

‘ Ik mocht de koningin zijn’

‘Als kind viel het me al op: meisjes droegen roze schoentjes en jongens vooral blauwe. En ik liep er dan tussen met mijn orthopedische bruine schoenen. Het waren behoorlijke schuiten voor maatje 26. En met deze stappers liep ik het vliegtuig uit toen we met het hele gezin aankwamen in Colombia om daar voor 7 jaar te wonen.’

Ze spreken zich uit, duiken niet weg: mensen met een overtuiging. De redactie nodigt hen uit om hun licht te laten schijnen over kinderen. In dit nummer Lucille Werner, programma maakster en presentatrice van onder andere Get the Picture en Lingo.

All Inclusive: grensverleggende dansHoudt u van eigentijdse dans? Tijdens het evenement DanceAble, onderdeel van het Holland Dance festival, presen­teren we u ‘All Inclusive’: een grensverleggende voorstelling door dansers met en zonder beperking. Voor deze voorstel­ling komen dansers met een beperking uit Oeganda, India,

Kenia en Cambodja samen om te dansen op de feestelijke openingsavond van DanceAble, op vrijdag 3 november in Den Haag. Professionals van Holland Dance begeleiden het internationale gezelschap bij hun voorbereiding op de voorstelling ‘All Inclusive’.De dansers nemen de kennis

en ervaring die ze zo opdoen mee terug naar huis en laten daar in hun omgeving zien dat dans openstaat voor iedereen.Wilt u meer weten over DanceAble en hoe Holland Dance inclusieve dans in de spotlight zet? Kijk op holland­dance.com/activiteiten/danceable.

Lucille Werner is naast program ma­maakster en presentatrice ook initiatief neemster van de Mis(s) Verkiezing, de CAPawards en de Cappies. Met haar eigen stichting, de Lucille Werner Foundation, zet ze zich dagelijks in voor een positieve beeldvorming over mensen met een handicap.

Colofon

Open de wereld